R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
dit klinkt misschien beetje raar maar zoek eigenlijk een beetje advies of een ander inzicht.
Mijn vader woont al een aantal jaar met mijn stiefmoeder in Berlijn. Voorheen kwamen ze elke 2 maanden ongeveer voor een maand naar Nederland. Helaas is mijn vader vorig jaar ernstig ziek geworden (kanker) en heb ik vandaag te horen gekregen na alle hoop dat de artsen nog denken dat hij zo'n 3 weken heeft max 6. Behoorlijk specifiek maar goed.
Toevallig heb ik gisteren voor volgend weekend een retour geboekt naar Berlijn, want de afgelopen tijd ga ik wat vaker daar heen.
Nu dit nieuws dus en eerlijk en dit klinkt misschien heel dom maar ik heb geen idee wat ik nu moet doen. Is de volgende keer dan een afscheid of ga ik daarna weer het weekend? Misschien redt die het wel niet eens tot volgend weekend, dat kan ook nog.
Ik weet het gewoon niet.
Zitten hier misschien mensen die een soort van gelijke ervaring hebben met de afstand? Ik heb ook nog nooit eerder meegemaakt dat een persoon die zo dicht bij mij staat binnen een korte tijd zal overlijden...
Dus kort samengevat; hebben jullie misschien een tip of ervaringen? Of misschien ideeen hoe jullie dit zelf zouden aanpakken?
dit klinkt misschien beetje raar maar zoek eigenlijk een beetje advies of een ander inzicht.
Mijn vader woont al een aantal jaar met mijn stiefmoeder in Berlijn. Voorheen kwamen ze elke 2 maanden ongeveer voor een maand naar Nederland. Helaas is mijn vader vorig jaar ernstig ziek geworden (kanker) en heb ik vandaag te horen gekregen na alle hoop dat de artsen nog denken dat hij zo'n 3 weken heeft max 6. Behoorlijk specifiek maar goed.
Toevallig heb ik gisteren voor volgend weekend een retour geboekt naar Berlijn, want de afgelopen tijd ga ik wat vaker daar heen.
Nu dit nieuws dus en eerlijk en dit klinkt misschien heel dom maar ik heb geen idee wat ik nu moet doen. Is de volgende keer dan een afscheid of ga ik daarna weer het weekend? Misschien redt die het wel niet eens tot volgend weekend, dat kan ook nog.
Ik weet het gewoon niet.
Zitten hier misschien mensen die een soort van gelijke ervaring hebben met de afstand? Ik heb ook nog nooit eerder meegemaakt dat een persoon die zo dicht bij mij staat binnen een korte tijd zal overlijden...
Dus kort samengevat; hebben jullie misschien een tip of ervaringen? Of misschien ideeen hoe jullie dit zelf zouden aanpakken?
Mja het is kut ja.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 17:45 schreef liesje1979 het volgende:
Geen tips maar wel heel veel sterkte meis, wat vreselijk.
Het is vooral die afstand waardoor ik nu in een soort van paniek ben wat te doen. En het is zo confronterend... En mja ik weet het gewoon niet...
Vreselijke voor jou / jullie, veel sterkte in ieder geval. Is het wellicht iets wat je gewoon met hem kunt bespreken? Ik weet niet hoe hij in het rouwproces zit, maar het lijkt me fijner als je het er liefdevol met elkaar over kunt hebben dan dat het in de lucht blijft hangen iedere keer als je weggaat.
Ik zou gewoon zo vaak je kan erheen gaan totdat hij sterft. Eerste ontmoeting zeg je alles wat je te zeggen hebt. Daarna ga je terug om hem te steunen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik weet niet in hoeverre hij het zelf weet.... Toevallig ligt die nu op de ic vanwege een longinfectie... 3 weken geleden ook in kritieke toestand op de ic gelegen vanwege een dubbele longontsteking. Het plan is om het cortisonen te geven zodat zijn conditie iets verbeterd zodat ze hem nog een chemo kunnen geven.quote:
Vreselijke voor jou / jullie, veel sterkte in ieder geval. Is het wellicht iets wat je gewoon met hem kunt bespreken? Ik weet niet hoe hij in het rouwproces zit, maar het lijkt me fijner als je het er liefdevol met elkaar over kunt hebben dan dat het in de lucht blijft hangen iedere keer als je weggaat.
Dit hoorde ik vandaag en hoorde dat de chemo was voor extra tijd en bij succes het herhaald kan worden. Dus na het slechte nieuws van de IC was ik weer hoopvol....
Helaas paar uur later is het verhaal toch anders. Is de chemo bedoeld dat zodat hij naar huis kan en daar zeg maar in een stoel kan zitten ipv dat hij in een bed moet liggen omdat die niks kan.
Ik ben behoorlijk een type dat confronterende dingen en moeilijke dingen graag uit de weg ga. Hij is ook niet open dus mja zo vragen van hey hoe lang wil je dat ik kom of hoe vaak is nogal lastig....
En als ik dan weer terug moet naar huis... Hoe gaat dat dan... Ik ben ook zo slecht in situaties waarvan ik niet weet hoe ze gaan verlopen....
En ik geloof het trouwens ook nog niet helemaal...
En ik geloof het trouwens ook nog niet helemaal...
Pff alles zeggen. Das zo confronterend..quote:
Ik zou gewoon zo vaak je kan erheen gaan totdat hij sterft. Eerste ontmoeting zeg je alles wat je te zeggen hebt. Daarna ga je terug om hem te steunen.
Misschien kun je het opschrijven? Dan heb jij het wel uit je systeem en kan je vader het rustig lezen.quote:
[..]
Pff alles zeggen. Das zo confronterend..
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Dat word een emotioneel drama.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 18:07 schreef MissMSX het volgende:
[..]
Misschien kun je het opschrijven? Dan heb jij het wel uit je systeem en kan je vader het rustig lezen.
Eerlijk he. en dit is misschien hard. Hoop ik dat die overlijd voordat ik er ben. En dat is niet omdat ik hem kwijt wil ofzo maar dat is gewoon omdat het te confronterend is voor mij als ik daar ben en zie dat het slecht gaat met hem ik terug naar huis moet en afscheid moet nemen.
Dan misschien maar ernaartoe gaan zo vaak als je kunt - en verder niks proberen te forceren, maar gewoon daar zijn. En voor zover je dat nog niet hebt gedaan je omgeving inlichten, zij zullen begrip hebben voor de situatie. Sterkte!
Dat kan ik me wel voorstellen ja. Ik heb helaas alleen verder 0,0 tips hoe je daarmee om zou kunnen gaan. Je hebt geen broers of zussen?quote:
[..]
Dat word een emotioneel drama.
Eerlijk he. en dit is misschien hard. Hoop ik dat die overlijd voordat ik er ben. En dat is niet omdat ik hem kwijt wil ofzo maar dat is gewoon omdat het te confronterend is voor mij als ik daar ben en zie dat het slecht gaat met hem ik terug naar huis moet en afscheid moet nemen.
Het is maar FOK!... Look at it this way: in a hundred years, who's gonna care?
50.000 O+
50.000 O+
Nee alleen. Dus kan het ook niet zo met iemand delen ofzo.quote:
[..]
Dat kan ik me wel voorstellen ja. Ik heb helaas alleen verder 0,0 tips hoe je daarmee om zou kunnen gaan. Je hebt geen broers of zussen?
Thnxquote:
Dan misschien maar ernaartoe gaan zo vaak als je kunt - en verder niks proberen te forceren, maar gewoon daar zijn. En voor zover je dat nog niet hebt gedaan je omgeving inlichten, zij zullen begrip hebben voor de situatie. Sterkte!
Het is alleen denk ik niet mogelijk om 3 keer per week ofzo heen en weer te vliegen. Dat slaat nergens op natuurlijk.:P
Ik bedoelde tussen de regels door dat je vooral kunt proberen te doen wat voor jou klopt - als dat drie keer per week heen-en-weer vliegen is, dan is dat zo, zo niet, dan ook goed. Doe vooral wat voor jou mogelijk is en communiceer dit ook naar je vader (indien mogelijk). Probeer vooral niet teveel te denken over hoe het allemaal zou moeten gaan, want er is geen draaiboek voor.quote:
[..]
Thnx
Het is alleen denk ik niet mogelijk om 3 keer per week ofzo heen en weer te vliegen. Dat slaat nergens op natuurlijk.:P
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.quote:Op vrijdag 23 februari 2018 18:27 schreef Lápiz het volgende:
[..]
Ik bedoelde tussen de regels door dat je vooral kunt proberen te doen wat voor jou klopt - als dat drie keer per week heen-en-weer vliegen is, dan is dat zo, zo niet, dan ook goed. Doe vooral wat voor jou mogelijk is en communiceer dit ook naar je vader (indien mogelijk). Probeer vooral niet teveel te denken over hoe het allemaal zou moeten gaan, want er is geen draaiboek voor.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Als je denkt dat dat het beste is, dan moet je dat doen. Maar je weet het antwoord waarschijnlijk zelf al... 😉quote:
[..]
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Natuurlijk wil je dit het liefst ontlopen, maar het is onderdeel van het leven, ik kan er helaas niks mooiers van maken.
Mijn vader is in 2013 overleden, ons emotioneel contact was moeizaam. Hij woonde ook niet in de buurt, maar ik ben langsgegaan voor zover dat lukte. Iedere keer dat ik weer naar huis ging was ik me ervan bewust dat het de laatste keer zou kunnen zijn, maar ik wist ook dat ik niet meer kon doen dan wat ik deed. Of mijn vader daarmee bezig was weet ik niet, het proces van sterven verkleint je wereld, daarom kon ik ook alleen maar van mezelf uitgaan. En dat is dan ook het enige wat ik tegen jou kan zeggen.
Op het moment dat je toen weg ging zei je dan gewoon gedag en tot de volgende keer of zoiets?quote:
[..]
Als je denkt dat dat het beste is, dan moet je dat doen. Maar je weet het antwoord waarschijnlijk zelf al... 😉
Natuurlijk wil je dit het liefst ontlopen, maar het is onderdeel van het leven, ik kan er helaas niks mooiers van maken.
Mijn vader is in 2013 overleden, ons emotioneel contact was moeizaam. Hij woonde ook niet in de buurt, maar ik ben langsgegaan voor zover dat lukte. Iedere keer dat ik weer naar huis ging was ik me ervan bewust dat het de laatste keer zou kunnen zijn, maar ik wist ook dat ik niet meer kon doen dan wat ik deed. Of mijn vader daarmee bezig was weet ik niet, het proces van sterven verkleint je wereld, daarom kon ik ook alleen maar van mezelf uitgaan. En dat is dan ook het enige wat ik tegen jou kan zeggen.
Misschien een domme vraag.
Geen domme vraag, want ik vroeg me dat soort dingen destijds ook af.quote:
[..]
Op het moment dat je toen weg ging zei je dan gewoon gedag en tot de volgende keer of zoiets?
Misschien een domme vraag.
Ik zei “tot de volgende keer” of “tot volgende week”, omdat ik ook echt niet wist hoe lang het nog zou duren. En ik wilde er natuurlijk óók niet aan dat het zou aflopen. Uiteindelijk was ik erbij toen hij overleed, maar ook als dat niet het geval was geweest wist ik dat ik had gedaan wat ik kon doen en wat voor mij klopte, dus ik hoop dat dat voor jou ook gaat lukken.
Waaraan is hij overleden?quote:
[..]
Geen domme vraag, want ik vroeg me dat soort dingen destijds ook af.
Ik zei “tot de volgende keer” of “tot volgende week”, omdat ik ook echt niet wist hoe lang het nog zou duren. En ik wilde er natuurlijk óók niet aan dat het zou aflopen. Uiteindelijk was ik erbij toen hij overleed, maar ook als dat niet het geval was geweest wist ik dat ik had gedaan wat ik kon doen en wat voor mij klopte, dus ik hoop dat dat voor jou ook gaat lukken.
Was je overigens gewoon vrolijk als je daar was? Ik merk dat als ik daar ben ik mij zelf vrolijker en rustiger voor doe dan dat ik eigenlijk ben.
ik vind het gewoon bizar dat je van te voren te horen krijgt dat je doodgaat. Hoe moet dat voor de persoon zelf zijn? Iedereen gaat dood natuurlijk maar er wordt nu gewoon een tijd aangegeven... Ga je dan aftellen ofzo?
Wat een moeilijke situatie. Ik wil je ten eerste heel erg veel sterkte toewensen.
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
Ik zou als ik jouw was alles op alles zetten om elk weekend er heen te gaan. Danwel met auto of vliegen. Easyjet bv
Sterkte gewenst
Sterkte gewenst
God doesn't help stupid!
Ik denk dat je gewoon “moet” gaan, en dat je vanzelf doet wat juist voelt op het moment.
Er is eigenlijk ook geen goed of fout toch? Als je graag nog iets met hem wil bespreken kun je dat ook doen zonder specifiek te benoemen dat het misschien de laatste keer is dat je hem ziet.
Dikke knuffel en heel veel sterkte.
Er is eigenlijk ook geen goed of fout toch? Als je graag nog iets met hem wil bespreken kun je dat ook doen zonder specifiek te benoemen dat het misschien de laatste keer is dat je hem ziet.
Dikke knuffel en heel veel sterkte.
Het is zwaar. Maar ga.quote:
[..]
Nee wat ik eigenlijk nu wel mis.
Het liefst zou ik mij nu willen verstoppen onder de dekens en wachten totdat het voorbij is...
Neem wél afscheid, of tenminste praat over alles waar je nog met hem over wilt praten. Elke extra keer daarna is bonus.
Zo hard is het wel.
Ik denk aan je posts te lezen dat je spijt gaat krijgen als je het niet doet. Als hij er straks niet meer is dan kan het niet meer. Dus kop in het zand steken heeft nu geen zin.
Sterkte. Keihard, naar en het doet pijn. Moeilijke tijden.
Whatever...
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?quote:
Wat een moeilijke situatie. Ik wil je ten eerste heel erg veel sterkte toewensen.
Dan wat betreft je vraag. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat het in zulke situaties erg snel kan gaan. Een paar jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn vader nog "een of twee weken" te leven had. Op de dag dat ik dat bericht hoorde, ging ik natuurlijk kijken wanneer ik hem nog kon bezoeken. Ik kon kiezen: óf de volgende dag, óf over 3 dagen. De volgende dag kwam mij veel minder goed uit. Ik had het namelijk druk met de studie. Maar iets in me zei me dat ik toch moest gaan. Dus ik de volgende dag naar hem toe. Ik heb hem alles verteld dat ik nog wilde zeggen. Dat was een erg zwaar en emotioneel moment.
De nacht daarop is hij overleden.
Was ik dus toch iets later gegaan, dan had ik hem niet meer levend kunnen zien. Ik kan je vertellen dat ik op dit moment 2 dingen zeker weet. Ten eerste: ik vond het toen godsgruwelijk moeilijk om toch maar snel naar hem toe te gaan. Het idee om het op z'n minst een paar dagen te laten wachten (want volgens de diagnose kon dat immers?) leek zo geruststellend. Het kostte toen echt moeite om te gaan en nog meer moeite om alles te zeggen wat ik nog kwijt moest aan hem. Het tweede wat ik zeker weet is dit: ik ben verschrikkelijk blij dat ik het toch gedaan heb.
Ik wens je veel sterkte met de situatie en het maken van je keuze...
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Een van mijn beste vriendinnen had kanker op de middelbare school. Ze was voor mijn gevoel, veel meer bezig, met hoe het was, voor de mensen die achterbleven.quote:
ik vind het gewoon bizar dat je van te voren te horen krijgt dat je doodgaat. Hoe moet dat voor de persoon zelf zijn? Iedereen gaat dood natuurlijk maar er wordt nu gewoon een tijd aangegeven... Ga je dan aftellen ofzo?
Ze had voor zichzelf, wel een hele mooie plek bedacht waar ze heen zou gaan. En iets kleins voor iedere dierbare.
Maar zelfs de laatste keer dat ik bij haar was, was ze nog plannen aan het maken, dat ze toch weer naar school ging enzo, terwijl het duidelijk was dat dat echt niet ging gebeuren.
Toen ik wegging, ben ik halverwege de trap omgedraaid, terug naar boven gelopen en heb ik haar een extra knuffel gegeven. Geen idee waar dat gevoel vandaan kwam.
Uiteindelijk is ieder persoon er anders in. Ik weet wel dat ze altijd zei, ik kan me verschrikkelijk goed voorstellen dat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, want ja jeetje, maar, blijf niet weg.
Mja ik neig echt naar een struisvogelstrategie.quote:
[..]
Het is zwaar. Maar ga.
Neem wél afscheid, of tenminste praat over alles waar je nog met hem over wilt praten. Elke extra keer daarna is bonus.
Zo hard is het wel.
Ik denk aan je posts te lezen dat je spijt gaat krijgen als je het niet doet. Als hij er straks niet meer is dan kan het niet meer. Dus kop in het zand steken heeft nu geen zin.
Sterkte. Keihard, naar en het doet pijn. Moeilijke tijden.
Kan het mij ook gewoon niet voorstellen...
En hoe ze dan zo kunnen zeggen 3 weken, met veel geluk 6?
Nee, misschien juist wel mooi dat je niet met onuitgesproken dingen loopt?quote:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Ja das ook zo. Denk dat hij zich ook meer zorgen maakt om ons dan zichzelf. Misschien is die er inmiddels zelf ook wel klaar mee....quote:
[..]
Een van mijn beste vriendinnen had kanker op de middelbare school. Ze was voor mijn gevoel, veel meer bezig, met hoe het was, voor de mensen die achterbleven.
Ze had voor zichzelf, wel een hele mooie plek bedacht waar ze heen zou gaan. En iets kleins voor iedere dierbare.
Maar zelfs de laatste keer dat ik bij haar was, was ze nog plannen aan het maken, dat ze toch weer naar school ging enzo, terwijl het duidelijk was dat dat echt niet ging gebeuren.
Toen ik wegging, ben ik halverwege de trap omgedraaid, terug naar boven gelopen en heb ik haar een extra knuffel gegeven. Geen idee waar dat gevoel vandaan kwam.
Uiteindelijk is ieder persoon er anders in. Ik weet wel dat ze altijd zei, ik kan me verschrikkelijk goed voorstellen dat mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, want ja jeetje, maar, blijf niet weg.
Neem een paar dagen of een week vrij. Breng nog wat tijd met hem door.quote:
Als die hier zou zijn zou ik denk ik wel elke dag na werk er naar toe gaan.
Whatever...
Iedereen die ooit zoiets heeft meegemaakt zal dat wel begrijpen.quote:
[..]
Mja ik neig echt naar een struisvogelstrategie.
Kan het mij ook gewoon niet voorstellen...
En hoe ze dan zo kunnen zeggen 3 weken, met veel geluk 6?
Het is kut en je wilt het niet accepteren ofzo.
En die artsen... Tsja. Die schatten dat in. Is hun werk. Doen het naar best kunnen. Helemaal zeker zijn ze met dit soort dingen nooit.
Whatever...
Het lijkt me ook bijna of te veel om te beseffen, of dat er een soort rust van acceptatie over je heen moet vallen? Want er tegen vechten, kan uiteindelijk ook niet. En dan blijven de mensen om je heen over om je op te focussen.. denk ik..quote:
[..]
Ja das ook zo. Denk dat hij zich ook meer zorgen maakt om ons dan zichzelf. Misschien is die er inmiddels zelf ook wel klaar mee....
Hoop ik.
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?quote:
[..]
Nee, misschien juist wel mooi dat je niet met onuitgesproken dingen loopt?
He wat kut, sterkte!
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Voor zover ik het heb meegemaakt (gelukkig niet al te vaak) is het voor degene die gaat sterven vaak beter te accepteren dan degenen die achterblijven.quote:
[..]
Het lijkt me ook bijna of te veel om te beseffen, of dat er een soort rust van acceptatie over je heen moet vallen? Want er tegen vechten, kan uiteindelijk ook niet. En dan blijven de mensen om je heen over om je op te focussen.. denk ik..
Hoop ik.
Goed afscheid is in ieder geval wel echt belangrijk. Op je eigen. Manier. Hoe die dan ook is.
Whatever...
Je kan natuurlijk ook aan hem vragen of hij misschien graag nog iets wil wil bespreken met je.quote:
[..]
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?
Zo'n gesprek gaat vanzelf. Ik bedankte degene die stervende was voor de tijd die we samen hebben doorgebracht. Voor alles wat ze voor me had gedaan en voor het feit dat Er er was geweest.quote:
[..]
Ja ik zou eigenlijk niet weten wat ik zou moeten zeggen. MIsschien dat die zich geen zorgen hoeft te maken ofzo?
Dat was genoeg. Verder ging het heel apart over het feit dat zij zelf blij was dat ze mocht opgeven. Dat het klaar was.
Maargoed, iedere situatie is anders. Maar ben blij dat ik er was. Ben er dankbaar voor.
Whatever...
Ik wil alles horen maar voor mij persoonlijk en hoe hard ook zou ik het fijnst vinden als ik er niet bij ben als hij overlijdt.quote:
He wat kut, sterkte!
Wat veel al gezegd is hier: je kan het niet fout doen. Ga naar m toe, steun hem, creër mooie laatste momenten. Overleg met je vader en stiefmoeder: wat wil je horen qua achteruitgang? Ga je dan halsoverkop erheen? Bedenk of je het voor je vader of voor jezelf erg zou vinden als je niet bij zijn overlijden bent. Dat is niet altijd te voorkomen. Gaat hij naar huis?
Ten aanzien van dat vreselijk praktische, het tijdstip: je kan daar wel enige inschatting in maken als arts.
Eet en drinkt iemand nog? Is een infectie te bestrijden? Wat kan die nog zelf? Hoe hard gaat iemand achteruit? Hoeveel pijnstillers krijgt iemand en zijn er bijwerkingen? Wil hij zelf nog?
Voor de meeste mensen is het breekpunt ondraaglijk lijden, dat willen ze niet. Gelukkig hebben we daar wel goede medicijnen tegen in het algemeen.
Ze proberen hem nu die chemo te geven zodat hij naar huis kan. Dan bekijken ze morgen omdat hij nu nog op de ic ligt vanwege de longinfectie. Hij heeft nu een zuurstofmasker die de ademhaling wel overneemt maar mocht zo'n tube nodig zijn dan wil mijn vader dat niet. Ook omdat de artsen denken dat hij daar niet zelf uit komt.
En voor mij persoonlijk denk ik zo van hij heeft nu wel genoeg geleden dus hoop eigenlijk voor hem dat het snel rustig ophoudt...
Maar bedankt voor je info. Als leek klinkt zo iets raar natuurlijk.
Heb je het vaak mee gemaakt?quote:
[..]
Zo'n gesprek gaat vanzelf. Ik bedankte degene die stervende was voor de tijd die we samen hebben doorgebracht. Voor alles wat ze voor me had gedaan en voor het feit dat Er er was geweest.
Dat was genoeg. Verder ging het heel apart over het feit dat zij zelf blij was dat ze mocht opgeven. Dat het klaar was.
Maargoed, iedere situatie is anders. Maar ben blij dat ik er was. Ben er dankbaar voor.
Nee dat vind ik niet raar. Sterker nog, dat gevoel had ik toen ook. Ik ging er niet heen met het idee dat ik hem nog eventjes iets belangrijks ging vertellen ofzo. Ik ging erheen omdat ik gewoon voelde dat ik hem nog levend wilde zien. Toen ik daar was, kwam dat zeggen vanzelf. Het hoeft ook geen speech te zijn. Het kan ook middels een gesprek.quote:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Mja dat zou ook nog kunnen. Misschien is het ook dat ik niet zo van de gevoelens tonen ben :pquote:
[..]
Je kan natuurlijk ook aan hem vragen of hij misschien graag nog iets wil wil bespreken met je.
Hoe was het afscheid?quote:
[..]
Nee dat vind ik niet raar. Sterker nog, dat gevoel had ik toen ook. Ik ging er niet heen met het idee dat ik hem nog eventjes iets belangrijks ging vertellen ofzo. Ik ging erheen omdat ik gewoon voelde dat ik hem nog levend wilde zien. Toen ik daar was, kwam dat zeggen vanzelf. Het hoeft ook geen speech te zijn. Het kan ook middels een gesprek.
Nee gelukkig niet. Paar keer. Paar keer teveel. Ouders leven nog, dat is me tot nu toe bespaard gebleven.quote:
Whatever...
Ik 2 keer eerder met de ouders van mijn stiefmoeder. Jaren geleden. En die waren ook echt ziek. Misschien wel zo ziek als mijn vader nu maar in gedachte echt ziek. En stond er verder van af en begreep het ook dus vond het meer een opluchting voor hun.quote:
[..]
Nee gelukkig niet. Paar keer. Paar keer teveel.
Maar daar ben ik ook langs geweest om afscheid te nemen maar dat heeft mij eigenlijk vrij weinig gedaan om eerlijk te zijn.
Was het op dat moment duidelijk dat je hem niet meer zou zien?quote:
[..]
Tja wat kan ik zeggen... moeilijk natuurlijk...
Ik vind het lastig om dat gevoel precies te beschrijven, want ik was (ben) nog jong, heb het maar 1 keer meegemaakt, en toen met mijn vader meteen zo'n intense ervaring. Ik denk dat ik het wel wist. Maar omdat het nieuw voor me was, besefte ik het niet aan de oppervlakte van mijn bewustzijn, maar ik denk dieper vanbinnen wel. Wellicht dat ik op het moment zelf nog gedacht heb dat ik hem toch nog 1 keer zou zien in een nog net iets slechtere toestand en dat het dan gedaan zou zijn. Maar in werkelijkheid was het dus al de laatste keer.quote:
[..]
Was het op dat moment duidelijk dat je hem niet meer zou zien?
Ik wist 4 weken voor mijn moeder stierf dat ze dood zou gaan. Euthanasie.quote:
[..]
Mja jij en andere hierboven zeggen dat je dan nog kan zeggen wat je wilt zeggen. Maar ik heb niet echt het idee dat ik hem nog iets moet zeggen ofzo? Of is dat raar?
En ben ook bang om hem in een hele slechte staat te zien...
Dus dan weet je een dag. Ik was er ook bij.
Ik ben iets vaker dan normaal langs gegeaan maar ze was erg moe en ik wist dat heel veel mensen haar nog wilde zien. Normaal liep ik de deur ook niet plat dus waarom nu wel?
Een week voordat ze zou gaan zat ik met haar aan de koffie en ik zei “mam, ik weet niet wat ik nog moet zeggen. Er is volgens mij niks wat ik nog echt met je moet bespreken, volgens mij zijn we rond”. Zij had dat ook. We hebben daarop maar gewoon gezellig koffie gedronken. Net of er niks was.
Dat kan dus. Dat je niet nog van alles moet.
Maar. Ga wel naar hem toe. Ga zien waarom hij dood gaat. Je hoeft helemaal geen officieel afscheid te nemen. Dat heb ik met mijn moeder ook niet gedaan.
Toen ik de laatste keer mijn opa zag zei ik toen ik weg ging “tot weer”, we keken elkaar aan en wisten dat het de laaste keer was.
Nou geloof ik sterk in reincarnatie, dus dat maakt het misschien makkelijker.
Maar ik heb geen idee wat mensen zeggen bij “afscheid nemen”.
Als je nog wat wil zeggen of vragen, ga het doen. Ben er niet bang voor. Sterven is een heel intiem iets, wees niet bang om dichtbij te komen.
En ook, als je daar bent merk je wel wat je moet doen.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Misschien kun je het met je vader bespreken? Hoe wil hij zelf ermee omgaan? In elk geval heel veel sterkte voor jullie.
Misschien is het wel een geruststellender om te denken dat je hem nog een keer ziet? Tenminste ik denk wel dat ik dat zo zou voelen.quote:
[..]
Ik vind het lastig om dat gevoel precies te beschrijven, want ik was (ben) nog jong, heb het maar 1 keer meegemaakt, en toen met mijn vader meteen zo'n intense ervaring. Ik denk dat ik het wel wist. Maar omdat het nieuw voor me was, besefte ik het niet aan de oppervlakte van mijn bewustzijn, maar ik denk dieper vanbinnen wel. Wellicht dat ik op het moment zelf nog gedacht heb dat ik hem toch nog 1 keer zou zien in een nog net iets slechtere toestand en dat het dan gedaan zou zijn. Maar in werkelijkheid was het dus al de laatste keer.
Je zegt ga zien waarom hij dood gaat... Weet niet of ik dat zo hoef te zien. Overigens lijkt mij weten welke dag zo in jouw geval nog veel moeilijker... En er dan ook bij zijn....quote:
[..]
Ik wist 4 weken voor mijn moeder stierf dat ze dood zou gaan. Euthanasie.
Dus dan weet je een dag. Ik was er ook bij.
Ik ben iets vaker dan normaal langs gegeaan maar ze was erg moe en ik wist dat heel veel mensen haar nog wilde zien. Normaal liep ik de deur ook niet plat dus waarom nu wel?
Een week voordat ze zou gaan zat ik met haar aan de koffie en ik zei “mam, ik weet niet wat ik nog moet zeggen. Er is volgens mij niks wat ik nog echt met je moet bespreken, volgens mij zijn we rond”. Zij had dat ook. We hebben daarop maar gewoon gezellig koffie gedronken. Net of er niks was.
Dat kan dus. Dat je niet nog van alles moet.
Maar. Ga wel naar hem toe. Ga zien waarom hij dood gaat. Je hoeft helemaal geen officieel afscheid te nemen. Dat heb ik met mijn moeder ook niet gedaan.
Toen ik de laatste keer mijn opa zag zei ik toen ik weg ging “tot weer”, we keken elkaar aan en wisten dat het de laaste keer was.
Nou geloof ik sterk in reincarnatie, dus dat maakt het misschien makkelijker.
Maar ik heb geen idee wat mensen zeggen bij “afscheid nemen”.
Als je nog wat wil zeggen of vragen, ga het doen. Ben er niet bang voor. Sterven is een heel intiem iets, wees niet bang om dichtbij te komen.
En ook, als je daar bent merk je wel wat je moet doen.
Ja, misschien. Maar mijn vader was toen al echt heel ver heen, het was voor mij wel duidelijk dat het gewoon lang genoeg had geduurd.quote:
[..]
Misschien is het wel een geruststellender om te denken dat je hem nog een keer ziet? Tenminste ik denk wel dat ik dat zo zou voelen.
Mja ik wacht even af totdat hij van de ic af is. Op dit moment is mijn stiefmoeder er. Hij wilde zijn zus ook niet zien.quote:
Misschien kun je het met je vader bespreken? Hoe wil hij zelf ermee omgaan? In elk geval heel veel sterkte voor jullie.
Probeer je niet teveel aan die weken te hangen. Dat kan allemaal heel anders lopen. Korter, maar ook langer. Ik vind het vervelend om te zeggen, maar ik heb nogal wat gejojo meegemaakt op dat gebied dus het is vooral uit bescherming bedoelt.quote:
Wat ik dus nu onterecht doe is mij vasthouden aan die 3 weken omdat dat zo is gezegd....
Rakend dat je dat zo omschrijft. Net als dat ik terug omgedraaid ben naar mijn vriendin en..quote:
[..]
Ik vind het lastig om dat gevoel precies te beschrijven, want ik was (ben) nog jong, heb het maar 1 keer meegemaakt, en toen met mijn vader meteen zo'n intense ervaring. Ik denk dat ik het wel wist. Maar omdat het nieuw voor me was, besefte ik het niet aan de oppervlakte van mijn bewustzijn, maar ik denk dieper vanbinnen wel. Wellicht dat ik op het moment zelf nog gedacht heb dat ik hem toch nog 1 keer zou zien in een nog net iets slechtere toestand en dat het dan gedaan zou zijn. Maar in werkelijkheid was het dus al de laatste keer.
Ik heb geen idee waarom ik die dag op de dag omgedraaid ben maar het is net alsof iets in me wist..
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-02-2018 19:42:20 ]
Zoals ik in mn dm’s ook al vertelde, het kan erg snel gaan. Hou je dus nit vast aan een datum..quote:
Wat ik dus nu onterecht doe is mij vasthouden aan die 3 weken omdat dat zo is gezegd....
Protčge moi de mes désirs.
Ik vond het een voorrecht om er bij te zijn. Het is een heel intiem moment, en je ziet echt dat het leven uit het lichaam gaat.quote:
[..]
Je zegt ga zien waarom hij dood gaat... Weet niet of ik dat zo hoef te zien. Overigens lijkt mij weten welke dag zo in jouw geval nog veel moeilijker... En er dan ook bij zijn....
Eigenlijk vond ik zelf wel fijn dat ik wist wanneer.
De weken tussen weten dat het ging gebeuren en niet weten wanneer vond ik wel een hel. Ik was ook blij toen dat voorbij was. Een soort struisvogeltechniek denk ik. Want het is natuurlijk wel iets waar je vreselijk tegenop ziet.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Het is overigens wel dat het wel lijkt alsof ik er wel vrede mee heb zeg maar. 3 januari 2017 kwam de diagnose. Werd gedacht aan longkanker omdat er een grote tumor was gezien. 10 bij 15 cm als ik mij goed herinner. Tussen die foto en de diagnose zat 3 weken dus wij gingen al van het ergste uit....
Maar het bleek non hodgkin te zijn. De arts zei dat 50% van de mensen na de eerste behandeling waren genezen.. En dat het goed behandelbaar is.
Dus wij en hij met goede moed de chemo in. Want de cijfers waren positief. Ging ook goed tot halverwege de eerste kuur. Het had geen effect meer... Maar toen was er nog een optie. Iets wat het zeker zou gaan genezen. Een super zware chemo gevolgd met stamceltransplantatie. Dus wij ook weer met goede moet. De arme man bijna 7 weken in het ziekenhuis gelegen. Zijn hele conditie gesloopt. 10 jaar ouder....
Helaas ook dit was geen succues. Het had vrijwel geen winst opgeleverd. Dus zeiden ze in November niks meer te doen......
Maar weer een optie... bestraling. Dus hij 3 weken lang trouw naar de bestraling gegaan. Goed nieuws, nog maar 2 cm over en bestraling kan doorwerken dus wie weet met veel geluk gaat het nog weg ook.
In Duitsland kan je naar een speciaal revalidatiecentrum als je kanker hebt of hebt gehad dus hij zich ingeschreven en de planning was dat die 1 feb 3 weken geleden zou starten. Hij keek er naar uit. Vervolgens komt die klapper van een dubbele longonstesteking. In coma en met zo'n tube aan de beademing. Na dat die weer op de gewone afdeling lag zei die dat die hoopte dat die nog naar het revalidatiecentrum kon gaan....
En dan nu een week later dit. En dat vind ik het ergste van alles. Dat die ruim een jaar lang zo zijn best heeft gedaan om er alles aan te doen. Nooit maar dan ook nooit heeft geklaagd over hoe zwaar die het had of verrot hij zich voelde van alle naalden en vloeistoffen die in hem werden gespoten. En dan zo snel dit.
Maar het bleek non hodgkin te zijn. De arts zei dat 50% van de mensen na de eerste behandeling waren genezen.. En dat het goed behandelbaar is.
Dus wij en hij met goede moed de chemo in. Want de cijfers waren positief. Ging ook goed tot halverwege de eerste kuur. Het had geen effect meer... Maar toen was er nog een optie. Iets wat het zeker zou gaan genezen. Een super zware chemo gevolgd met stamceltransplantatie. Dus wij ook weer met goede moet. De arme man bijna 7 weken in het ziekenhuis gelegen. Zijn hele conditie gesloopt. 10 jaar ouder....
Helaas ook dit was geen succues. Het had vrijwel geen winst opgeleverd. Dus zeiden ze in November niks meer te doen......
Maar weer een optie... bestraling. Dus hij 3 weken lang trouw naar de bestraling gegaan. Goed nieuws, nog maar 2 cm over en bestraling kan doorwerken dus wie weet met veel geluk gaat het nog weg ook.
In Duitsland kan je naar een speciaal revalidatiecentrum als je kanker hebt of hebt gehad dus hij zich ingeschreven en de planning was dat die 1 feb 3 weken geleden zou starten. Hij keek er naar uit. Vervolgens komt die klapper van een dubbele longonstesteking. In coma en met zo'n tube aan de beademing. Na dat die weer op de gewone afdeling lag zei die dat die hoopte dat die nog naar het revalidatiecentrum kon gaan....
En dan nu een week later dit. En dat vind ik het ergste van alles. Dat die ruim een jaar lang zo zijn best heeft gedaan om er alles aan te doen. Nooit maar dan ook nooit heeft geklaagd over hoe zwaar die het had of verrot hij zich voelde van alle naalden en vloeistoffen die in hem werden gespoten. En dan zo snel dit.
Dus je ging niet aftellen?quote:
[..]
Ik vond het een voorrecht om er bij te zijn. Het is een heel intiem moment, en je ziet echt dat het leven uit het lichaam gaat.
Eigenlijk vond ik zelf wel fijn dat ik wist wanneer.
De weken tussen weten dat het ging gebeuren en niet weten wanneer vond ik wel een hel. Ik was ook blij toen dat voorbij was. Een soort struisvogeltechniek denk ik. Want het is natuurlijk wel iets waar je vreselijk tegenop ziet.
Nee klopt. Het is eigenlijk ook niet te voorspellen zo precies.quote:
[..]
Zoals ik in mn dm’s ook al vertelde, het kan erg snel gaan. Hou je dus nit vast aan een datum..
Ja het leven is niet eerlijk, en dat zal het ook nooit worden.quote:
Het is overigens wel dat het wel lijkt alsof ik er wel vrede mee heb zeg maar. 3 januari 2017 kwam de diagnose. Werd gedacht aan longkanker omdat er een grote tumor was gezien. 10 bij 15 cm als ik mij goed herinner. Tussen die foto en de diagnose zat 3 weken dus wij gingen al van het ergste uit....
Maar het bleek non hodgkin te zijn. De arts zei dat 50% van de mensen na de eerste behandeling waren genezen.. En dat het goed behandelbaar is.
Dus wij en hij met goede moed de chemo in. Want de cijfers waren positief. Ging ook goed tot halverwege de eerste kuur. Het had geen effect meer... Maar toen was er nog een optie. Iets wat het zeker zou gaan genezen. Een super zware chemo gevolgd met stamceltransplantatie. Dus wij ook weer met goede moet. De arme man bijna 7 weken in het ziekenhuis gelegen. Zijn hele conditie gesloopt. 10 jaar ouder....
Helaas ook dit was geen succues. Het had vrijwel geen winst opgeleverd. Dus zeiden ze in November niks meer te doen......
Maar weer een optie... bestraling. Dus hij 3 weken lang trouw naar de bestraling gegaan. Goed nieuws, nog maar 2 cm over en bestraling kan doorwerken dus wie weet met veel geluk gaat het nog weg ook.
In Duitsland kan je naar een speciaal revalidatiecentrum als je kanker hebt of hebt gehad dus hij zich ingeschreven en de planning was dat die 1 feb 3 weken geleden zou starten. Hij keek er naar uit. Vervolgens komt die klapper van een dubbele longonstesteking. In coma en met zo'n tube aan de beademing. Na dat die weer op de gewone afdeling lag zei die dat die hoopte dat die nog naar het revalidatiecentrum kon gaan....
En dan nu een week later dit. En dat vind ik het ergste van alles. Dat die ruim een jaar lang zo zijn best heeft gedaan om er alles aan te doen. Nooit maar dan ook nooit heeft geklaagd over hoe zwaar die het had of verrot hij zich voelde van alle naalden en vloeistoffen die in hem werden gespoten. En dan zo snel dit.
Kids are like farts in that way. They never seem to bother the owner as much as they bother everyone else.
Toen ze mijn moeder vorig jaar hadden opengemaakt en weer dichtgemaakt zonder te opereren omdat het er veel slechter uitzag dan ze dachten, zeiden ze ook "Drie tot zes weken. Hooguit een paar maanden." De grond viel weg, oprecht. Gisteren dachten we nog dat misschien alles goed zou komen en nu heb kijk je opeens tegen de retourperiode van CoolBlue aan. Dat is niet te bevatten.
Wat ik toen gedaan heb, is alles afgezegd. Alles. Studie, werk, scriptie, vrienden, vriendinnen, afspraken. Elke dag naar het ziekenhuis, naar m'n moeder. Na een halve week ofzo mocht ze weer naar huis (ik weet 't niet eens meer precies
) en toen ben ik wel ook weer een keer naar m'n vriend gegaan een weekendje, maar verder wilde ik zoveel mogelijk bij m'n moeder zijn. Niet eens om per se nog dingen te zeggen of samen te doen ofzo, maar gewoon, om samen te lachen en te huilen en om samen niet alleen te zijn.
Anderhalve week (ofzo) na die operatie belden ze opeens dat 't toch een andere soort kanker was. Dus het werd nu opeens jaren. Jaren, in plaats van weken/maanden. Stiekem was dat weer net zo'n grote schok, want je hebt je net ergens bij neergelegd en nu is 't weer anders. Ik kan nu wel oprecht zeggen dat ik nu echt bang ben dat ze gaat terwijl ik er niet (genoeg) ben. Ik heb ook niet 't gevoel dat ze 100% transparant is over de stand van zaken en ik kan m'n leven niet jaren op pauze gaan zetten voor haar, dus ik probeer toch ook verder te leven, maar dat doet stiekem best pijn. Ik denk nu niet dat ik toen ergens spijt van had gehad, als ze inderdaad maar een paar weken had gehad.
Dus als 't ook maar even mogelijk is, zou ik met je werkgever in gesprek gaan en zo snel mogelijk die kant op vertrekken. Kun je een maand of twee (on)betaald verlof opnemen, of deels op afstand werken? Ik denk ook dat ik liever (in jouw situatie) nu een week of twee bij m'n ouder zou zijn dan op de laatste momenten. Juist nu is iemand nog het beste bij kennis en heeft iemand het minste pijn. Zo zou ik iemand willen herinneren, denk ik.
Wat ik toen gedaan heb, is alles afgezegd. Alles. Studie, werk, scriptie, vrienden, vriendinnen, afspraken. Elke dag naar het ziekenhuis, naar m'n moeder. Na een halve week ofzo mocht ze weer naar huis (ik weet 't niet eens meer precies
) en toen ben ik wel ook weer een keer naar m'n vriend gegaan een weekendje, maar verder wilde ik zoveel mogelijk bij m'n moeder zijn. Niet eens om per se nog dingen te zeggen of samen te doen ofzo, maar gewoon, om samen te lachen en te huilen en om samen niet alleen te zijn. Anderhalve week (ofzo) na die operatie belden ze opeens dat 't toch een andere soort kanker was. Dus het werd nu opeens jaren. Jaren, in plaats van weken/maanden. Stiekem was dat weer net zo'n grote schok, want je hebt je net ergens bij neergelegd en nu is 't weer anders. Ik kan nu wel oprecht zeggen dat ik nu echt bang ben dat ze gaat terwijl ik er niet (genoeg) ben. Ik heb ook niet 't gevoel dat ze 100% transparant is over de stand van zaken en ik kan m'n leven niet jaren op pauze gaan zetten voor haar, dus ik probeer toch ook verder te leven, maar dat doet stiekem best pijn. Ik denk nu niet dat ik toen ergens spijt van had gehad, als ze inderdaad maar een paar weken had gehad.
Dus als 't ook maar even mogelijk is, zou ik met je werkgever in gesprek gaan en zo snel mogelijk die kant op vertrekken. Kun je een maand of twee (on)betaald verlof opnemen, of deels op afstand werken? Ik denk ook dat ik liever (in jouw situatie) nu een week of twee bij m'n ouder zou zijn dan op de laatste momenten. Juist nu is iemand nog het beste bij kennis en heeft iemand het minste pijn. Zo zou ik iemand willen herinneren, denk ik.
Your opinion of me is none of my business.
Jij mag uiteraard bepalen wat je wil zeggen. Maar besef wel dat dit jouw laatste kans is.quote:
[..]
Pff alles zeggen. Das zo confronterend..
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Hoeveel het een geluk is dat er dan ineens stukken meer tijd is met je moeder begint het hele proces wel opnieuw.quote:
Toen ze mijn moeder vorig jaar hadden opengemaakt en weer dichtgemaakt zonder te opereren omdat het er veel slechter uitzag dan ze dachten, zeiden ze ook "Drie tot zes weken. Hooguit een paar maanden." De grond viel weg, oprecht. Gisteren dachten we nog dat misschien alles goed zou komen en nu heb kijk je opeens tegen de retourperiode van CoolBlue aan. Dat is niet te bevatten.
Wat ik toen gedaan heb, is alles afgezegd. Alles. Studie, werk, scriptie, vrienden, vriendinnen, afspraken. Elke dag naar het ziekenhuis, naar m'n moeder. Na een halve week ofzo mocht ze weer naar huis (ik weet 't niet eens meer precies
Anderhalve week (ofzo) na die operatie belden ze opeens dat 't toch een andere soort kanker was. Dus het werd nu opeens jaren. Jaren, in plaats van weken/maanden. Stiekem was dat weer net zo'n grote schok, want je hebt je net ergens bij neergelegd en nu is 't weer anders. Ik kan nu wel oprecht zeggen dat ik nu echt bang ben dat ze gaat terwijl ik er niet (genoeg) ben. Ik heb ook niet 't gevoel dat ze 100% transparant is over de stand van zaken en ik kan m'n leven niet jaren op pauze gaan zetten voor haar, dus ik probeer toch ook verder te leven, maar dat doet stiekem best pijn. Ik denk nu niet dat ik toen ergens spijt van had gehad, als ze inderdaad maar een paar weken had gehad.
Dus als 't ook maar even mogelijk is, zou ik met je werkgever in gesprek gaan en zo snel mogelijk die kant op vertrekken. Kun je een maand of twee (on)betaald verlof opnemen, of deels op afstand werken? Ik denk ook dat ik liever (in jouw situatie) nu een week of twee bij m'n ouder zou zijn dan op de laatste momenten. Juist nu is iemand nog het beste bij kennis en heeft iemand het minste pijn. Zo zou ik iemand willen herinneren, denk ik.
Ik spreek toevallig net mijn stiefmoeder, ze kwam net terug van mijn vader. Ze heeft hem verteld waarom die nu dan hopelijk die chemo krijgt en met welk doen. Tegelijkertijd zegt die dat die in april een operatie heeft voor zijn staar. Dus in de ontkenning. Wat ik wel begreep. Ze vertelde ook dat ze mij vandaag had gesproken en dat ze het verteld had. En dat ik niet wist of ik nu gelijk moest komen ofzo. Toen reageerde hij heel nuchter van ja maar ze komt volgend weekend toch..
Dus mja.
Hij is een onwijs nuchter persoon. Niet emotioneel ingesteld en zeer feitelijk. Soms denk ik ook welles dat hij wel iets autistisch zou kunnen hebben Maar ik denk dat die ook de struisvogelstrategie toepast...
Hmmm ik weet niet of ik dat zou hebben. Maar ben wel blij voor je dat je het zo ervaren hebt.quote:
[..]
Ik vond het een voorrecht om er bij te zijn. Het is een heel intiem moment, en je ziet echt dat het leven uit het lichaam gaat.
Eigenlijk vond ik zelf wel fijn dat ik wist wanneer.
De weken tussen weten dat het ging gebeuren en niet weten wanneer vond ik wel een hel. Ik was ook blij toen dat voorbij was. Een soort struisvogeltechniek denk ik. Want het is natuurlijk wel iets waar je vreselijk tegenop ziet.
Niet letterlijk.quote:
Maar ik herinner me dat ik houdbaarheidsdata op eten zag en dacht “dit is dus langer houdbaar dan mijn moeder”. Ja klinkt stom.
Maar ik was er wel mee bezig.
Mijn moeder overleed twee dagen na moederdag, dat was ook wel een ding.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Oh joh... Ja dat zou ik ook doen met de datum...quote:
[..]
Niet letterlijk.
Maar ik herinner me dat ik houdbaarheidsdata op eten zag en dacht “dit is dus langer houdbaar dan mijn moeder”. Ja klinkt stom.
Maar ik was er wel mee bezig.
Mijn moeder overleed twee dagen na moederdag, dat was ook wel een ding.
Stel dat mijn vader dit had gedaan had ik het wel geaccepteerd. En was ik ook blij geweest dat hij dat zelf zo heeft kunnen besluiten want het is nogal wat. Maar zo erbij zijn en weten welke datum.... Lijkt mij verschrikkelijk.
Als je niets weet te zeggen kan je hem ook gewoon een goede knuffel geven en zeggen dat je van hem houdt en wees er klaar mee. Er zijn iig geen verplichtingen in zo'n situatie. Zolang je maar wel het idee hebt dat je vrede hebt met alles zodra hij komt te overlijden want achteraf is het nou eenmaal te laat.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Het is voor iedereen anders. En dat is ook het belangrijkste denk ik, dat je ermee omgaat hoe je wil.quote:
[..]
Hmmm ik weet niet of ik dat zou hebben. Maar ben wel blij voor je dat je het zo ervaren hebt.
Of je daar achteraf nou spijt van hebt of niet.
Ik had achteraf gezien vaker moeten/willen langs gaan. Maar toen had ik dat niet.
Dat is dan zo, daar moet ik nou mee dealen.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Mja het is ook maar net hoe je band is. Voordat hij ziek werd zag ik hem wel elke week 1 keer in de maand als hij hier was. En dat was dan 3 weken ofzo achter elkaar als hij hier was. En ook meer omdat zij het leuk vonden als ik langskwam. Ik had er eigenlijk geen problemen mee om hem minder te zien zolang ik wist dat het goed met hem ging.
Mijn moeder was al 30 jaar ziek, en het werd alleen maar slechter. Ik gunde haar haar verlossing.quote:
Maar zo erbij zijn en weten welke datum.... Lijkt mij verschrikkelijk.
Misschien een andere uitgangssituatie.
In ons gezin is de dood ook niks engs ofzo.
We hebben er wel veel verdriet van, maar het is niks engs. Wij begrepen als gezin die keuze, ze had het jaren daarvoor ook al eens aangekaart. Het was geen ontzettend grote verrassing dat ze dat ging doen.
Ik heb me vaak afgevraagd wat ik liever had gehad, onverwacht of aangekondigd. Dan kies ik toch voor aangekondigd. Ook omdat ze alles zelf geregeld had. Dus er was geen “uitvaartkeuzestress”.
En ik had, en heb, het gevoel dat we rond waren met elkaar.
Al heb ik toch nog heel vaak momenten van “had ik dit of dat nog maar even gevraagd”.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Misschien hou je dat laatste eigenlijk altijd wel. Sowieso kun je niet alles zeggen of vragen.quote:
[..]
Mijn moeder was al 30 jaar ziek, en het werd alleen maar slechter. Ik gunde haar haar verlossing.
Misschien een andere uitgangssituatie.
In ons gezin is de dood ook niks engs ofzo.
We hebben er wel veel verdriet van, maar het is niks engs. Wij begrepen als gezin die keuze, ze had het jaren daarvoor ook al eens aangekaart. Het was geen ontzettend grote verrassing dat ze dat ging doen.
Ik heb me vaak afgevraagd wat ik liever had gehad, onverwacht of aangekondigd. Dan kies ik toch voor aangekondigd. Ook omdat ze alles zelf geregeld had. Dus er was geen “uitvaartkeuzestress”.
En ik had, en heb, het gevoel dat we rond waren met elkaar.
Al heb ik toch nog heel vaak momenten van “had ik dit of dat nog maar even gevraagd”.
Dat inderdaad niet. Maar maak een lijstje van dat je wil dat hij dat in ieder geval gehoord heeft. En een soort top 10 daarvan met het allerbelangrijkste bovenaan. Dan kan je tegen jezelf zeggen dat hij dat in ieder geval wel heeft gehoord.quote:
[..]
Misschien hou je dat laatste eigenlijk altijd wel. Sowieso kun je niet alles zeggen of vragen.
Wat praktisch in Berlijn verblijven betreft, ik weet niet of je werk of studie hebt, maar er valt vast wat te regelen. Je zegt gewoon dat je een ernstig zieke vader hebt, die niet lang meer heeft en dat je daarom langer weg bent. Veel mensen hebben daar wel begrip voor. Mijn werk toen mijn vader overleed ook, ik moest zelf aangeven wanneer ik weer aan de slag wilde (nou wilden ze mij ook geen jaren kwijt, maar op 1 a 3 weken wilden ze dit mij wel gunnen).
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ja op werk weten ze het. De werkgever is tot nu toe zeer begripvol alleen heeft iemand binnenkort ontslag genomen dus onstaat er wat krapte en volg ik nu een training voor storemanager. Wat nu loopt omdat het plan was of is om in April een maand op vakantie te gaan.....quote:
[..]
Dat inderdaad niet. Maar maak een lijstje van dat je wil dat hij dat in ieder geval gehoord heeft. En een soort top 10 daarvan met het allerbelangrijkste bovenaan. Dan kan je tegen jezelf zeggen dat hij dat in ieder geval wel heeft gehoord.
Wat praktisch in Berlijn verblijven betreft, ik weet niet of je werk of studie hebt, maar er valt vast wat te regelen. Je zegt gewoon dat je een ernstig zieke vader hebt, die niet lang meer heeft en dat je daarom langer weg bent. Veel mensen hebben daar wel begrip voor. Mijn werk toen mijn vader overleed ook, ik moest zelf aangeven wanneer ik weer aan de slag wilde (nou wilden ze mij ook geen jaren kwijt, maar op 1 a 3 weken wilden ze dit mij wel gunnen).
Ik mag nu ook gewoon weg maar 3 weken gaat niet lukken en 3 weken is geen zekerheid..
Woonde jouw vader ook in het buitenland?
Vader woonde gewoon in Nederland, maar ik werk in de zorg dus heb genoeg familie gezien die in het buitenland woont en waarvan het overlijdende familielid dus in Nederland woont.quote:
[..]
Ja op werk weten ze het. De werkgever is tot nu toe zeer begripvol alleen heeft iemand binnenkort ontslag genomen dus onstaat er wat krapte en volg ik nu een training voor storemanager. Wat nu loopt omdat het plan was of is om in April een maand op vakantie te gaan.....
Ik mag nu ook gewoon weg maar 3 weken gaat niet lukken en 3 weken is geen zekerheid..
Woonde jouw vader ook in het buitenland?
Vaak konden ze wel wat regelen met werk of studie, afhankelijk wat hun wensen zelf waren. Sommigen bleven dus in NL tot aan de dood. Anderen gingen toch eerst terug en kwamen dan na het overlijden soms pas terug naar NL. Maar dan hadden ze wel wat geregeld zodat ze tot aan de uitvaart konden blijven.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ja heb ook helemaal geen idee hoe we dat gaan doen. Hij is Duitser en mijn stiefmoeder Nederlandse. Maar dat vraag ik ze nog maar niet om eerst de schrik maar even te verwerken. En misschien hebben zij het onderling al besproken.quote:
[..]
Vader woonde gewoon in Nederland, maar ik werk in de zorg dus heb genoeg familie gezien die in het buitenland woont en waarvan het overlijdende familielid dus in Nederland woont.
Vaak konden ze wel wat regelen met werk of studie, afhankelijk wat hun wensen zelf waren. Sommigen bleven dus in NL tot aan de dood. Anderen gingen toch eerst terug en kwamen dan na het overlijden soms pas terug naar NL. Maar dan hadden ze wel wat geregeld zodat ze tot aan de uitvaart konden blijven.
Nja in theorie zou ik 2 weken weg kunnen ja maar doe het liever toch niet.
Waarom neem je geen verlof op en blijf je een paar weken daar?
If you can't beat them, arrange to have them beaten. -George Carlin.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik lees dat je het eng zou vinden om erbij te zijn als hij sterft. Ik vond dat ook een heel eng idee toen mijn vader ging sterven. Uiteindelijk was het helemaal niet eng. Hij heeft gewacht tot ik bij hem was (ik ben zijn enige kind en we hadden een heel sterke band). Ik gaf hem een zoen op zijn voorhoofd, ik zei dat ik er was. En daarna ging het heel snel. Ik ging naast hem zitten, pakte zijn hand - en toen was het al gebeurd. Hij had een shunt (voor dialyse) en daar voelde je zijn bloed altijd heel krachtig stromen. Maar ik voelde niets meer. Dat was het - en ik was er zo bang voor geweest. Ik was alleen maar blij en trots op hem dat hij op me gewacht had 
Ik wens je sterkte en ga op je gevoel af. Ga naar hem toe als je voelt dat je moet gaan. Er is niets dat je "moet" doen of zeggen. Gewoon een knuffel kan al genoeg zijn. Wees bij hem. Dat is het belangrijkste. Veel sterkte
Ik wens je sterkte en ga op je gevoel af. Ga naar hem toe als je voelt dat je moet gaan. Er is niets dat je "moet" doen of zeggen. Gewoon een knuffel kan al genoeg zijn. Wees bij hem. Dat is het belangrijkste. Veel sterkte
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Mja dat weet ik niet. Weet ook niet of hij dat wilt. Buiten dat komt het wel een beetje slecht uit met werk.quote:
Waarom neem je geen verlof op en blijf je een paar weken daar?
Hmm ja geen idee natuurlijk wanneer het is... Maar ja dat vind ik eng.quote:
Ik lees dat je het eng zou vinden om erbij te zijn als hij sterft. Ik vond dat ook een heel eng idee toen mijn vader ging sterven. Uiteindelijk was het helemaal niet eng. Hij heeft gewacht tot ik bij hem was (ik ben zijn enige kind en we hadden een heel sterke band). Ik gaf hem een zoen op zijn voorhoofd, ik zei dat ik er was. En daarna ging het heel snel. Ik ging naast hem zitten, pakte zijn hand - en toen was het al gebeurd. Hij had een shunt (voor dialyse) en daar voelde je zijn bloed altijd heel krachtig stromen. Maar ik voelde niets meer. Dat was het - en ik was er zo bang voor geweest. Ik was alleen maar blij en trots op hem dat hij op me gewacht had
Ik wens je sterkte en ga op je gevoel af. Ga naar hem toe als je voelt dat je moet gaan. Er is niets dat je "moet" doen of zeggen. Gewoon een knuffel kan al genoeg zijn. Wees bij hem. Dat is het belangrijkste. Veel sterkte
Je werk zal er echt wel begrip voor hebben. Afscheid van je vader nemen kan je maar 1x doen. Zou jammer zijn als je er achteraf spijt van krijgt.quote:
[..]
Mja dat weet ik niet. Weet ook niet of hij dat wilt. Buiten dat komt het wel een beetje slecht uit met werk.
If you can't beat them, arrange to have them beaten. -George Carlin.
Nja er kortere periodes heen en dan vaker is wat makkelijker te doen. Sowieso kan ik nu zeggen ik neem 3 weken vrij maar dan weten we nog niet veel meer natuurlijk.quote:
[..]
Je werk zal er echt wel begrip voor hebben. Afscheid van je vader nemen kan je maar 1x doen. Zou jammer zijn als je er achteraf spijt van krijgt.
Doe gewoon wat goed voor je voelt. Als je niet vrij kan nemen omdat je leven ook door dendert, dan doe je dat niet. Niemand (ook de artsen niet) weten precies wanneer hij overlijdt. Die artsen hebben slechts een inschattig, maar ook dan kunnen ze het onder- of overschatten. Genoeg verhalen van mensen die 3 weken kregen maar de volgende dag al gingen, of juist nog 3 jaar leefden. Wel hebben artsen ervaring in hoe iemand zijn/haar beloop gaat bij een bepaalde conditie. Maar ook dat is geen keihard gegeven. Zelfs keiharde wetenschappelijke voorspellingen zoals 5-jaars overlevingen bij een bepaalde groep zieken (bv afhankelijk van het stadium van de ziekte) zegt niets voor de individuele zieke. Ook al valt hij/zij misschien in de groep van 1% 5-jaars overleving (dat wil zeggen, van 100 zieken met een dergelijk stadium van de ziekte, is er 1 zieke patient in leven na 5 jaar, de overige 99 zijn al overleden), kan hij/zij net tot die ene procent behoren.quote:
[..]
Nja er kortere periodes heen en dan vaker is wat makkelijker te doen. Sowieso kan ik nu zeggen ik neem 3 weken vrij maar dan weten we nog niet veel meer natuurlijk.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Heel erg moeilijk dit. Ik ken het wel.
Mijn vader woonde in de Verenigde Staten (oostkust). Normaal denk je, ach, 6 a 7 uurtjes vliegen is niet zo veel. Maar op het moment dat iemand stervende is, dan is dat een behoorlijke afstand.
In tegenstelling tot jou was ik niet alleen. Mijn zusje woont ook in Nederland en mijn broer in de VS. We probeerden zoveel mogelijk bij hem te zijn en af te wisselen. Dan waren we er wel steeds 2 a 3 weken. Werk deed hier gelukkig niet moeilijk over.
Ik heb die tijd (9 maanden) in een waas geleefd, maar 1 ding weet ik wel: steeds als ik wegging wist ik dat het de laatste keer kon zijn, en dat ik hem niet levende meer zou zien. Dus elke keer was opnieuw een afscheid en dat viel heel erg zwaar. Ook voor hem want dat besefte hij ook maar al te goed.
Het is lastig om verder tips te geven, maar zorg wel dat je alles wat je nog had willen zeggen of kwijt wil, ook zegt.
Ik las dat je het eng vond om erbij te zijn als hij sterft. Ik had dat ook, maar uiteindelijk waren we er allemaal bij. En ik ben daar wel blij om. Hij wist dat we er allemaal waren en ik denk dat dat heel veel rust gaf bij hem. Te weten dat ze niet alleen sterven maar dat mensen die om ze geven bij ze zijn.
Het is altijd een erg moeilijk periode hoe dan ook. De afstand maakt het zoveel moeilijker. Heel veel sterkte de komende tijd.
Mijn vader woonde in de Verenigde Staten (oostkust). Normaal denk je, ach, 6 a 7 uurtjes vliegen is niet zo veel. Maar op het moment dat iemand stervende is, dan is dat een behoorlijke afstand.
In tegenstelling tot jou was ik niet alleen. Mijn zusje woont ook in Nederland en mijn broer in de VS. We probeerden zoveel mogelijk bij hem te zijn en af te wisselen. Dan waren we er wel steeds 2 a 3 weken. Werk deed hier gelukkig niet moeilijk over.
Ik heb die tijd (9 maanden) in een waas geleefd, maar 1 ding weet ik wel: steeds als ik wegging wist ik dat het de laatste keer kon zijn, en dat ik hem niet levende meer zou zien. Dus elke keer was opnieuw een afscheid en dat viel heel erg zwaar. Ook voor hem want dat besefte hij ook maar al te goed.
Het is lastig om verder tips te geven, maar zorg wel dat je alles wat je nog had willen zeggen of kwijt wil, ook zegt.
Ik las dat je het eng vond om erbij te zijn als hij sterft. Ik had dat ook, maar uiteindelijk waren we er allemaal bij. En ik ben daar wel blij om. Hij wist dat we er allemaal waren en ik denk dat dat heel veel rust gaf bij hem. Te weten dat ze niet alleen sterven maar dat mensen die om ze geven bij ze zijn.
Het is altijd een erg moeilijk periode hoe dan ook. De afstand maakt het zoveel moeilijker. Heel veel sterkte de komende tijd.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Ja heb je ook gelijk in. En 3 weken ofzo daar achter elkaar is ook te lang. Want hij gaat zich beter proberen voor te doen dan dat die is en hij zal zich schuldig voelen als die niks kan doen.quote:
[..]
Doe gewoon wat goed voor je voelt. Als je niet vrij kan nemen omdat je leven ook door dendert, dan doe je dat niet. Niemand (ook de artsen niet) weten precies wanneer hij overlijdt. Die artsen hebben slechts een inschattig, maar ook dan kunnen ze het onder- of overschatten. Genoeg verhalen van mensen die 3 weken kregen maar de volgende dag al gingen, of juist nog 3 jaar leefden. Wel hebben artsen ervaring in hoe iemand zijn/haar beloop gaat bij een bepaalde conditie. Maar ook dat is geen keihard gegeven. Zelfs keiharde wetenschappelijke voorspellingen zoals 5-jaars overlevingen bij een bepaalde groep zieken (bv afhankelijk van het stadium van de ziekte) zegt niets voor de individuele zieke. Ook al valt hij/zij misschien in de groep van 1% 5-jaars overleving (dat wil zeggen, van 100 zieken met een dergelijk stadium van de ziekte, is er 1 zieke patient in leven na 5 jaar, de overige 99 zijn al overleden), kan hij/zij net tot die ene procent behoren.
Hadden jullie ook van te voren gehoord dat die niet meer zo lang had?quote:
Heel erg moeilijk dit. Ik ken het wel.
Mijn vader woonde in de Verenigde Staten (oostkust). Normaal denk je, ach, 6 a 7 uurtjes vliegen is niet zo veel. Maar op het moment dat iemand stervende is, dan is dat een behoorlijke afstand.
In tegenstelling tot jou was ik niet alleen. Mijn zusje woont ook in Nederland en mijn broer in de VS. We probeerden zoveel mogelijk bij hem te zijn en af te wisselen. Dan waren we er wel steeds 2 a 3 weken. Werk deed hier gelukkig niet moeilijk over.
Ik heb die tijd (9 maanden) in een waas geleefd, maar 1 ding weet ik wel: steeds als ik wegging wist ik dat het de laatste keer kon zijn, en dat ik hem niet levende meer zou zien. Dus elke keer was opnieuw een afscheid en dat viel heel erg zwaar. Ook voor hem want dat besefte hij ook maar al te goed.
Het is lastig om verder tips te geven, maar zorg wel dat je alles wat je nog had willen zeggen of kwijt wil, ook zegt.
Ik las dat je het eng vond om erbij te zijn als hij sterft. Ik had dat ook, maar uiteindelijk waren we er allemaal bij. En ik ben daar wel blij om. Hij wist dat we er allemaal waren en ik denk dat dat heel veel rust gaf bij hem. Te weten dat ze niet alleen sterven maar dat mensen die om ze geven bij ze zijn.
Het is altijd een erg moeilijk periode hoe dan ook. De afstand maakt het zoveel moeilijker. Heel veel sterkte de komende tijd.
Weet je wat je kan doen, koop het boek Papa vertel eens, geef dit aan je vader. Je zal het na zijn overlijden terug krijgen en zal er veel in vinden over je vader die je misschien nooit hebt geweten.
Ja en nee. Het was lastig. We hoorden in maart dat hij ALS had. Probleem daarmee is dat je niet weet hoe snel het gaat. Gemiddelde levensverwachting is 3 jaar, maar kan meer of minder zijn.quote:
[..]
Hadden jullie ook van te voren gehoord dat die niet meer zo lang had?
Bij mijn vader zag je al heel snel dat het bij hem uitermate snel verliep. In juni was al duidelijk dat het enorm snel achteruit ging en dat het een kwestie van maanden was. Op 1 januari is hij overleden, dus 9 maanden na diagnose.
Het is me vooral de onzekerheid wat is bijgebleven. Het kon zo gebeurd zijn dus je wist het gewoon niet. Vandaar dat iedere keer een afscheid was. En steeds als ik terug in Nederland was en ik kreeg bericht uit de VS dacht ik: oh jee. Als de telefoon ging of de Skype weer tokkelde, steeds weer schrikken.
Geen makkelijke tijd. Probeer ook aan je zelf te denken en pak rust indien dat kan. Je gaat dat hard nodig hebben. Ik hoop dat je steun hebt en er niet helemaal alleen voor staat in dit hele gebeuren.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Hmm ja omdat ik hier zit en zij daar vind ik het wel lastig ja... En kan er wel met vrienden over hebben maar die staan er toch veel verder van af.quote:
[..]
Ja en nee. Het was lastig. We hoorden in maart dat hij ALS had. Probleem daarmee is dat je niet weet hoe snel het gaat. Gemiddelde levensverwachting is 3 jaar, maar kan meer of minder zijn.
Bij mijn vader zag je al heel snel dat het bij hem uitermate snel verliep. In juni was al duidelijk dat het enorm snel achteruit ging en dat het een kwestie van maanden was. Op 1 januari is hij overleden, dus 9 maanden na diagnose.
Het is me vooral de onzekerheid wat is bijgebleven. Het kon zo gebeurd zijn dus je wist het gewoon niet. Vandaar dat iedere keer een afscheid was. En steeds als ik terug in Nederland was en ik kreeg bericht uit de VS dacht ik: oh jee. Als de telefoon ging of de Skype weer tokkelde, steeds weer schrikken.
Geen makkelijke tijd. Probeer ook aan je zelf te denken en pak rust indien dat kan. Je gaat dat hard nodig hebben. Ik hoop dat je steun hebt en er niet helemaal alleen voor staat in dit hele gebeuren.
Zit wel in een lymfekliergroep op fb en dat helpt wel wat. Zeker omdat daar ook wel mensen zitten met deze vorm of naasten. En die begrijpen dan mijn vragen of angsten ofzo.Maar dat zijn natuurlijk geen mensen die ik ken.
En in mijn omgeving wil ik het er ook niet echt over hebben omdat ik bang ben dat ik zeur.
Mijn vader had destijds ook 3 tot 6 weken gekregen. Uiteindelijk heeft hij het 6 maanden volgehouden, maar het is idd heel moeilijk. Elke keer dat je langsgaat kan de laatste keer zijn geweest. Steeds als de telefoon gaat slaat je hart op hol. Zorg gewoon dat je alles tegen elkaar hebt gezegd wat je wilde zeggen en spendeer nog zoveel mogelijk tijd samen. Als ik wegging zeiden we steeds 'tot de volgende keer', geen emotioneel afscheid of iets dergelijks, want op dat moment zelf ga je er nooit vanuit dat het de laatste keer zal zijn geweest. Ik ging dan ook wel om de paar dagen langs, wellicht dat het anders is als je ver woont. Heel veel sterkte in ieder geval de komende tijd.
Hoe is het contact met je stiefmoeder?quote:
[..]
Ik 2 keer eerder met de ouders van mijn stiefmoeder. Jaren geleden. En die waren ook echt ziek. Misschien wel zo ziek als mijn vader nu maar in gedachte echt ziek. En stond er verder van af en begreep het ook dus vond het meer een opluchting voor hun.
Maar daar ben ik ook langs geweest om afscheid te nemen maar dat heeft mij eigenlijk vrij weinig gedaan om eerlijk te zijn.
Tsja, een ieder is daar verschillend in. In dat opzicht is overleg met elkaar misschien juist wel prettig. Misschien zegt hij wel dat hij het niet nodig vindt dat je daar drie weken bent. Dat kan je misschien wat rust geven, dat hij je dat aangegeven heeft en het niet je angstige afzijdig willen houden is. En of het nou is om jou te sparen (gevoelsmatig misschien iets dat hij nog wel voor jou kan doen) of omdat hij niet zo een trek in akward gedoe heeft of wat dan ook, het is zijn keuze op dat moment.quote:
[..]
Ja heb je ook gelijk in. En 3 weken ofzo daar achter elkaar is ook te lang. Want hij gaat zich beter proberen voor te doen dan dat die is en hij zal zich schuldig voelen als die niks kan doen.
Wat betreft daar zijn. Ik vroeg hierboven al naar het contact met je stiefmoeder. Misschien kunnen jullie elkaar tot steun zijn? Geen idee in hoeverre zij bepaalde emoties en/of behoeftes en support heeft en wat er voor dingen eventueel geregeld moeten worden. Hoe zit het bijvoorbeeld met de uitvaart?
Aan één kant is dit iets wat voor sommigen echt een no go is, want struisvogel het duurt nog even. Of het is iets waar je niet de laatste tijd aan wil "verspillen" of het boeit geen ene reet.
Maar soms is het juist wel fijn. Omdat het gewoon een stukje plannen en regelen kan zijn. Soms geeft dat weer aanleiding tot gesprekken die je via de wat emotionelere route misschien niet kan bereiken. Wat voor outfit? Wat voor muziek? Wat moet er in de speech? Welke foto's showen?
Wat betreft eigen ervaringen, daar kan ik wel een kilometer over neerpennen. Het is zo verschillend per persoon, per familie, etc. Dat wordt denk ik een beetje te veel.
Maar wat ik vanuit mijn ervaringen (niet alleen met kanker, angst en struisvogelen) zou willen meegeven is om het ook een beetje per dag te bekijken en proberen te bedenken waarom je wat wil en/of zou moeten doen en voor wie. Moeilijk omdat je lang niet altijd die tijd hebt en ook om te bedenken hoe je daar later op terug gaat kijken, maar het kan soms wel enige verheldering en motivatie geven om dingen (nu) wel of niet te doen zeg maar.
En in mogelijkheden denken. Ook al ben je niet daar, je kan wel gevoelsmatig misschien iets meer erbij betrokken voelen. Bijvoorbeeld als het niet te belastend voor je stiefmoeder is, om dagelijks een korte update te krijgen. Geen liefdagboek, maar bijvoorbeeld wat hij zoal een meds krijgt en waarom, eetlust, etc. Dat je iets meer beeld krijgt.
En als je er wel bent of liever gezegd blijft, kijken naar wat er zoal gebeurt of moet gebeuren. Je lijkt nu niet zo op de hoogte van wat de dokters zeggen. Misschien is dat met voorbedachte rade, maar indien het gewoon zo gelopen is, zou je kunnen kijken of je daar wat meer bij aan kan schuiven. Indien er toestemming is zou je misschien 1 op 1 een gesprekje kunnen krijgen met de behandelend arts? Geen idee hoe dat werkt in Duitsland, maar in Nederland had ik een tijdje terug zo wel heel fijn contact met de oncoloog.
Verder zou je kunnen kijken naar hoe het met je stiefmoeder gaat. Kan me voorstellen dat je aan één kant wel een bepaalde routine hebt als je al enige tijd dit hebt spelen, maar aan de andere kant weet ik ook hoe fijn het kan zijn als iemand een keer aandacht heeft voor de persoon naast de patiënt. Weet niet of je dan ook bij hun in huis logeert, maar een lekkere maaltijd voorgezet krijgen of hulp in het huishouden kan soms onnoemelijk welkom zijn. Misschien helemaal als hij weer thuis is en je zo misschien niet alleen de last kan helpen dragen, maar misschien ook iets van de gewone oude familiesfeer kan doen herleven alsof het even normaal is ofzo.
Wat deden jullie normaliter als jullie bij elkaar op bezoek waren? Zijn er bepaalde dingen die herinneringen hebben? Zonder emotionele uitlatingen kun je misschien wel subtiel iets laten weten door bijvoorbeeld een ansichtkaart te sturen van dat ene plekje waar jullie op vakantie waren toen ofzo.
In ieder geval is er geen draaiboek en ook al was dat er wel, dan nog kunnen er aparte dingen gebeuren when death comes knocking at your door. Je kan niet alles van tevoren bedenken en regelen en twijfelen en bang zijn om fouten te maken horen er denk ik heel menselijk bij. Aangezien jullie wel regelmatig contact hebben, weet je ook een beetje van elkaar hoe je in elkaar zit en dat zal vast ook wel schelen in begrip naar elkaar als dingen op een bepaalde manier lopen.
Als jij je daar prettig bij voelt, blijf het ook vooral eruit gooien. Is het niet met of tegen je familie, dan in dit topic, of hopelijk wel bij iemand in dm/pm of elders. Heavy shit kun je beter niet teveel opkroppen zeg ik als ervaringsdeskundige en niks mis met een beetje klankborden en steun hier en daar. Sterkte in ieder geval
Bij mij komt heel sterk op dat er maar een paar dingen zijn die belangrijk zijn.
En dat is het gegeven dat jullie van elkaar weten dat je er bent dat je om elkaar geeft.
En dat je er mag zijn.
Dat staat los van dat je wel of niet er bent als hij sterft.
Het lijkt nu misschien dat je daar bij kan zijn maar dat is nog steeds geen zekerheid.
Dus als je er bent hoi lieve pap ik ben er, ik vind je lief.
En bij weg gaan dag lieve pap.
En tot de volgende keer.
(Dat kan prima want is ook wat je wenst, dat is geen beloft maar de wens elkaar weer te zien).
Je kunt niet 3weken naast zijn bed zitten en het is ook gezond als je dat niet wil.
Je bewijst er ook niets mee.
Het geven hoe jullie met elkaar zijn staat al vast.
Wat je nog allemaal wel of niet doet en kan doen veranderd daar weinig aan.
Denk er niet teveel over na.
Voel maar gewoon wat voor jou belangrijk is.
Je bent wie je bent en die persoon kent hij daar houd hij van.
De kans is groot dat hij gaat sterven in zijn slaap.
Stel je geen laatste moment voor waar bij hij dag zegt zijn ogen dicht doet en gaat met iedereen naast zijn bed.
Soms gebeurt dat, maar dat is echt geen gegeven.
Het is fijn als jullie vrede met elkaar hebben en jullie band goed is.
Hij zal sterven met die wetenschap.
Hij de vader jij de dochter.
Dat is en dat blijft.
Waar je ook bent.
[ Bericht 26% gewijzigd door dop op 24-02-2018 05:00:56 ]
En dat is het gegeven dat jullie van elkaar weten dat je er bent dat je om elkaar geeft.
En dat je er mag zijn.
Dat staat los van dat je wel of niet er bent als hij sterft.
Het lijkt nu misschien dat je daar bij kan zijn maar dat is nog steeds geen zekerheid.
Dus als je er bent hoi lieve pap ik ben er, ik vind je lief.
En bij weg gaan dag lieve pap.
En tot de volgende keer.
(Dat kan prima want is ook wat je wenst, dat is geen beloft maar de wens elkaar weer te zien).
Je kunt niet 3weken naast zijn bed zitten en het is ook gezond als je dat niet wil.
Je bewijst er ook niets mee.
Het geven hoe jullie met elkaar zijn staat al vast.
Wat je nog allemaal wel of niet doet en kan doen veranderd daar weinig aan.
Denk er niet teveel over na.
Voel maar gewoon wat voor jou belangrijk is.
Je bent wie je bent en die persoon kent hij daar houd hij van.
De kans is groot dat hij gaat sterven in zijn slaap.
Stel je geen laatste moment voor waar bij hij dag zegt zijn ogen dicht doet en gaat met iedereen naast zijn bed.
Soms gebeurt dat, maar dat is echt geen gegeven.
Het is fijn als jullie vrede met elkaar hebben en jullie band goed is.
Hij zal sterven met die wetenschap.
Hij de vader jij de dochter.
Dat is en dat blijft.
Waar je ook bent.
[ Bericht 26% gewijzigd door dop op 24-02-2018 05:00:56 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Eigenlijk was de strategie altijd van mijn ouders om hun niet teveel te verdiepen in de ins en outs van de kanker zelf maar gewoon doen wat de arts zegt. Mijn vader spreekt gewoon Duits en kon ook veel makkelijker de gesprekken met de artsen volgen. Voor mijn stiefmoeder is dat lastiger geweest en die wilde eigenlijk ook niet altijd alles weten.quote:
[..]
Tsja, een ieder is daar verschillend in. In dat opzicht is overleg met elkaar misschien juist wel prettig. Misschien zegt hij wel dat hij het niet nodig vindt dat je daar drie weken bent. Dat kan je misschien wat rust geven, dat hij je dat aangegeven heeft en het niet je angstige afzijdig willen houden is. En of het nou is om jou te sparen (gevoelsmatig misschien iets dat hij nog wel voor jou kan doen) of omdat hij niet zo een trek in akward gedoe heeft of wat dan ook, het is zijn keuze op dat moment.
Wat betreft daar zijn. Ik vroeg hierboven al naar het contact met je stiefmoeder. Misschien kunnen jullie elkaar tot steun zijn? Geen idee in hoeverre zij bepaalde emoties en/of behoeftes en support heeft en wat er voor dingen eventueel geregeld moeten worden. Hoe zit het bijvoorbeeld met de uitvaart?
Aan één kant is dit iets wat voor sommigen echt een no go is, want struisvogel het duurt nog even. Of het is iets waar je niet de laatste tijd aan wil "verspillen" of het boeit geen ene reet.
Maar soms is het juist wel fijn. Omdat het gewoon een stukje plannen en regelen kan zijn. Soms geeft dat weer aanleiding tot gesprekken die je via de wat emotionelere route misschien niet kan bereiken. Wat voor outfit? Wat voor muziek? Wat moet er in de speech? Welke foto's showen?
Wat betreft eigen ervaringen, daar kan ik wel een kilometer over neerpennen. Het is zo verschillend per persoon, per familie, etc. Dat wordt denk ik een beetje te veel.
Maar wat ik vanuit mijn ervaringen (niet alleen met kanker, angst en struisvogelen) zou willen meegeven is om het ook een beetje per dag te bekijken en proberen te bedenken waarom je wat wil en/of zou moeten doen en voor wie. Moeilijk omdat je lang niet altijd die tijd hebt en ook om te bedenken hoe je daar later op terug gaat kijken, maar het kan soms wel enige verheldering en motivatie geven om dingen (nu) wel of niet te doen zeg maar.
En in mogelijkheden denken. Ook al ben je niet daar, je kan wel gevoelsmatig misschien iets meer erbij betrokken voelen. Bijvoorbeeld als het niet te belastend voor je stiefmoeder is, om dagelijks een korte update te krijgen. Geen liefdagboek, maar bijvoorbeeld wat hij zoal een meds krijgt en waarom, eetlust, etc. Dat je iets meer beeld krijgt.
En als je er wel bent of liever gezegd blijft, kijken naar wat er zoal gebeurt of moet gebeuren. Je lijkt nu niet zo op de hoogte van wat de dokters zeggen. Misschien is dat met voorbedachte rade, maar indien het gewoon zo gelopen is, zou je kunnen kijken of je daar wat meer bij aan kan schuiven. Indien er toestemming is zou je misschien 1 op 1 een gesprekje kunnen krijgen met de behandelend arts? Geen idee hoe dat werkt in Duitsland, maar in Nederland had ik een tijdje terug zo wel heel fijn contact met de oncoloog.
Verder zou je kunnen kijken naar hoe het met je stiefmoeder gaat. Kan me voorstellen dat je aan één kant wel een bepaalde routine hebt als je al enige tijd dit hebt spelen, maar aan de andere kant weet ik ook hoe fijn het kan zijn als iemand een keer aandacht heeft voor de persoon naast de patiënt. Weet niet of je dan ook bij hun in huis logeert, maar een lekkere maaltijd voorgezet krijgen of hulp in het huishouden kan soms onnoemelijk welkom zijn. Misschien helemaal als hij weer thuis is en je zo misschien niet alleen de last kan helpen dragen, maar misschien ook iets van de gewone oude familiesfeer kan doen herleven alsof het even normaal is ofzo.
Wat deden jullie normaliter als jullie bij elkaar op bezoek waren? Zijn er bepaalde dingen die herinneringen hebben? Zonder emotionele uitlatingen kun je misschien wel subtiel iets laten weten door bijvoorbeeld een ansichtkaart te sturen van dat ene plekje waar jullie op vakantie waren toen ofzo.
In ieder geval is er geen draaiboek en ook al was dat er wel, dan nog kunnen er aparte dingen gebeuren when death comes knocking at your door. Je kan niet alles van tevoren bedenken en regelen en twijfelen en bang zijn om fouten te maken horen er denk ik heel menselijk bij. Aangezien jullie wel regelmatig contact hebben, weet je ook een beetje van elkaar hoe je in elkaar zit en dat zal vast ook wel schelen in begrip naar elkaar als dingen op een bepaalde manier lopen.
Als jij je daar prettig bij voelt, blijf het ook vooral eruit gooien. Is het niet met of tegen je familie, dan in dit topic, of hopelijk wel bij iemand in dm/pm of elders. Heavy shit kun je beter niet teveel opkroppen zeg ik als ervaringsdeskundige en niks mis met een beetje klankborden en steun hier en daar. Sterkte in ieder geval
Alle info die ik te horen krijg krijg ik meestal van mijn stiefmoeder. En dit is vaker haar inschatting interpetatie van de situatie dan de feiten. Mijn vader zegt gewoon wat er aan de hand is. Het vreemde is dat wij te horen kregen dat begin janauari dat de bestraling toch wel goed had gewerkt en dat er nog een kleine 2 cm over was. Daarna is er helemaal geen contact meer geweest met de arts of het ziekenhuis totdat hij ruim 3 weken geleden op de IC is beland met een dubbele longontsteking. Zij hadden toen wel wat ontdekt bij een nier en in de long.... Hij mocht naar huis met een brief. Afgelopen donderdag zou dus de eerste afspraak zijn na de bestraling....
Mijn vader had zich vergist in de datum dus ze werden gebeld van waar ze waren en dat er een bed klaar stond voor chemo...
Ineens is het nu klaar terwijl in januari eigenlijk nog goed nieuws was. Daarom geloof ik het ook niet helemaal..
Mijn band met mijn stiefmoeder is niet optimaal. Maar als ik daar ben dan probeer ik haar wel emotioneel te ondersteunen voor zover ik dat dan kan. Meestal gaan we naar de naar musea of wandelingen buiten ofzo. Waarschijnlijk gaat de zus van mijn stiefmoeder er ook heen voor steun voor haar. Er is gesproken dat als hij thuis er waarschijnlijk verplegend personeel zal komen en mijn vaders zus zal ook komen helpen.
Ik spreek ze wel elke dag trouwens.
En ja de uitvaart..... Mijn vader is nogal een persoon die graag alles geregeld heeft. Dus ik neem aan dat ze het daar al wel over hebben gehad. Gisteren leek het er op alsof die ook de struisvogel toepast. Hij heeft een operatie nodig voor zijn staar, dat staat voor april en daar moet die dus naartoe. Dat mijn stiefmoeder dat niet vergeet
Mja tot de volgende keer zou ik ook zeggen ja. Toen die 6 weken voorbij waren heb je toen stiekem nog gehoopt dat hij nog veel langer zou leven?quote:
Mijn vader had destijds ook 3 tot 6 weken gekregen. Uiteindelijk heeft hij het 6 maanden volgehouden, maar het is idd heel moeilijk. Elke keer dat je langsgaat kan de laatste keer zijn geweest. Steeds als de telefoon gaat slaat je hart op hol. Zorg gewoon dat je alles tegen elkaar hebt gezegd wat je wilde zeggen en spendeer nog zoveel mogelijk tijd samen. Als ik wegging zeiden we steeds 'tot de volgende keer', geen emotioneel afscheid of iets dergelijks, want op dat moment zelf ga je er nooit vanuit dat het de laatste keer zal zijn geweest. Ik ging dan ook wel om de paar dagen langs, wellicht dat het anders is als je ver woont. Heel veel sterkte in ieder geval de komende tijd.
Ga in elk geval op zeer korte termijn er even heen. En kijk daarna verder. Maar ondanks dat je hem liever niet ziek ziet en ondanks dat je niet weet wat je moet zeggen, zet je daar (even 'hard' gezegd) overheen voor je vader. En voor jezelf. Je zegt zelf dat hij het altijd zo leuk vindt als je langskomt. Hij heeft je nodig. Stel dat het in het slechtste geval nu ineens heel snel slecht gaat, dan heb je hem in elk geval nog gezien.
Sterkte.
Sterkte.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Met mijn moeder hebben wij beide geen contact meer. Die is psychisch ziek. Ik weet niet hoeveel ze weet via familie.quote:
Sterkte
En je moeder, hoe staat zij erin?
Hoor net dat de zus van mijn stiefmoeder straks erheen vliegt voor support voor mijn stiefmoeder. Zij gaat vrijdag weer terug als ik dus mijn ticket heb staan.quote:
Ga in elk geval op zeer korte termijn er even heen. En kijk daarna verder. Maar ondanks dat je hem liever niet ziek ziet en ondanks dat je niet weet wat je moet zeggen, zet je daar (even 'hard' gezegd) overheen voor je vader. En voor jezelf. Je zegt zelf dat hij het altijd zo leuk vindt als je langskomt. Hij heeft je nodig. Stel dat het in het slechtste geval nu ineens heel snel slecht gaat, dan heb je hem in elk geval nog gezien.
Sterkte.
Helaas heb ik er ook ervaring mee.
In 2009 kreeg mijn vader te horen dat een jaar na zijn operatie aan darmkanker nog maar een paar weken te leven had.
Kwam uiteraard als een enorme schok maar helaas wel de waarheid.
Ik heb niet eens vrij gevraagd op mijn werk, alleen maar gezegd dat ik er een tijdje niet ben en zie wel wanneer ik weer op kom draven.
Belangrijkste wat ik toen tegen mijn pa heb gezegd: Ik hou van je en we hebben elkaar toen de 1e knuffel ooit gegeven.
Gezien de gespannen relatie die ik altijd met mijn pa had was dat echt het mooiste moment uit mijn leven, zit diep in mijn gedachten en herinneringen en ik zal dat moment nooit vergeten.
Ik raad je dus aan om iig 1x hem een dikke knuf te geven en zeggen dat je van hem houdt, in mijn ervaring is dat voor allebei echt fijn.
Verder: Als je dat 1x gedaan hebt maakt de rest niet veel meer uit, hij weet het dan.
Dingen gaan gewoon door en dat weet je pa ook wel, niemand, ook je pa niet, zal het je kwalijk nemen als je je eigen verplichtingen nakomt.
Maar zég het! Pa, ik hou van je!
In 2009 kreeg mijn vader te horen dat een jaar na zijn operatie aan darmkanker nog maar een paar weken te leven had.
Kwam uiteraard als een enorme schok maar helaas wel de waarheid.
Ik heb niet eens vrij gevraagd op mijn werk, alleen maar gezegd dat ik er een tijdje niet ben en zie wel wanneer ik weer op kom draven.
Belangrijkste wat ik toen tegen mijn pa heb gezegd: Ik hou van je en we hebben elkaar toen de 1e knuffel ooit gegeven.
Gezien de gespannen relatie die ik altijd met mijn pa had was dat echt het mooiste moment uit mijn leven, zit diep in mijn gedachten en herinneringen en ik zal dat moment nooit vergeten.
Ik raad je dus aan om iig 1x hem een dikke knuf te geven en zeggen dat je van hem houdt, in mijn ervaring is dat voor allebei echt fijn.
Verder: Als je dat 1x gedaan hebt maakt de rest niet veel meer uit, hij weet het dan.
Dingen gaan gewoon door en dat weet je pa ook wel, niemand, ook je pa niet, zal het je kwalijk nemen als je je eigen verplichtingen nakomt.
Maar zég het! Pa, ik hou van je!
Ik heb mijn vader gevraagd of hij wilt dat ik kom. Hij zei dat ik gewoon volgende vrijdag moet komen wat het plan was. Ik ga er van uit dat hij dan ook echt eerlijk is.quote:
Helaas heb ik er ook ervaring mee.
In 2009 kreeg mijn vader te horen dat een jaar na zijn operatie aan darmkanker nog maar een paar weken te leven had.
Kwam uiteraard als een enorme schok maar helaas wel de waarheid.
Ik heb niet eens vrij gevraagd op mijn werk, alleen maar gezegd dat ik er een tijdje niet ben en zie wel wanneer ik weer op kom draven.
Belangrijkste wat ik toen tegen mijn pa heb gezegd: Ik hou van je en we hebben elkaar toen de 1e knuffel ooit gegeven.
Gezien de gespannen relatie die ik altijd met mijn pa had was dat echt het mooiste moment uit mijn leven, zit diep in mijn gedachten en herinneringen en ik zal dat moment nooit vergeten.
Ik raad je dus aan om iig 1x hem een dikke knuf te geven en zeggen dat je van hem houdt, in mijn ervaring is dat voor allebei echt fijn.
Verder: Als je dat 1x gedaan hebt maakt de rest niet veel meer uit, hij weet het dan.
Dingen gaan gewoon door en dat weet je pa ook wel, niemand, ook je pa niet, zal het je kwalijk nemen als je je eigen verplichtingen nakomt.
Maar zég het! Pa, ik hou van je!
Op dit moment ligt die nog op de IC. Aan de beademing. Het doel was om hem cortisonen te geven, daarna een chemo zodat hij naar huis kan gaan. De cortisonen hebben niks uitegaald dus chemo gaat waarschijnlijk ook niet door en hij kan niet van de beademing af.... Lig je dan... Hij mag ook niet eten dus daar kan die ook niet naar uit kijken...
Ik zou hem gewoon bijstaan zolang als het kan. Er is niets (verplichtingen...) belangrijker dan dat. Iedereen zal daar begrip voor hebben. Een ouder gaat maar 1 keer dood. Daar moet je bij zijn. Toen mijn moeder (plotseling) overleed was ik op vakantie in Cuba en kreeg het daar te horen. Niets erger dan dat. Dus als je in de gelegenheid bent dien je je vader te steunen in zijn eindstrijd. Denk ik hoor.quote:
Op dit moment ligt die nog op de IC. Aan de beademing. Het doel was om hem cortisonen te geven, daarna een chemo zodat hij naar huis kan gaan. De cortisonen hebben niks uitegaald dus chemo gaat waarschijnlijk ook niet door en hij kan niet van de beademing af.... Lig je dan... Hij mag ook niet eten dus daar kan die ook niet naar uit kijken...
Sterkte i.i.g.
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Mooie post. En zo is het, heel belangrijk.quote:
Helaas heb ik er ook ervaring mee.
In 2009 kreeg mijn vader te horen dat een jaar na zijn operatie aan darmkanker nog maar een paar weken te leven had.
Kwam uiteraard als een enorme schok maar helaas wel de waarheid.
Ik heb niet eens vrij gevraagd op mijn werk, alleen maar gezegd dat ik er een tijdje niet ben en zie wel wanneer ik weer op kom draven.
Belangrijkste wat ik toen tegen mijn pa heb gezegd: Ik hou van je en we hebben elkaar toen de 1e knuffel ooit gegeven.
Gezien de gespannen relatie die ik altijd met mijn pa had was dat echt het mooiste moment uit mijn leven, zit diep in mijn gedachten en herinneringen en ik zal dat moment nooit vergeten.
Ik raad je dus aan om iig 1x hem een dikke knuf te geven en zeggen dat je van hem houdt, in mijn ervaring is dat voor allebei echt fijn.
Verder: Als je dat 1x gedaan hebt maakt de rest niet veel meer uit, hij weet het dan.
Dingen gaan gewoon door en dat weet je pa ook wel, niemand, ook je pa niet, zal het je kwalijk nemen als je je eigen verplichtingen nakomt.
Maar zég het! Pa, ik hou van je!
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Ga er maar van uit dat hij eerlijk is en respecteer zijn wens.quote:
[..]
Ik heb mijn vader gevraagd of hij wilt dat ik kom. Hij zei dat ik gewoon volgende vrijdag moet komen wat het plan was. Ik ga er van uit dat hij dan ook echt eerlijk is.
Je vader wil niet dat jij stress hebt, hij wil graag dat jouw leven doorgaat al is dat helaas binnenkort zonder hem.
Het beste wat je imho kan doen is aan hem te laten zien dat je sterk bent en dat het goed met je gaat.
Dát is belangrijk, hij moet zich geen zorgen maken over jou.
En je bént ook sterk, je had zelfs de moed om hier een topic over te openen en dat is goed van je.
Van je af typen kan een hoop helpen en als er dan ook nog eens nuttige adviezen voorbij komen is alleen maar beter.
Veel sterkte gewenst en geen idee of je er iets aan hebt maar bij deze ook een dikke knuf!
Goed bezig vannelle. 
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Ja hoop echt dat hij eerlijk is en het niet zegt om mij een plezier te doen ofzo. En ja dat topic. Ik hoorde dat zo gisteren. Voor het eerst dat er echt een tijdsduur was gezegd. Mijn stiefmoeder vraagt wat ga je nu doen. Enige wat ik kon zeggen was ik weet het niet..... Het gewoon echt niet weten. Totaal leeg en verbaast...quote:
[..]
Ga er maar van uit dat hij eerlijk is en respecteer zijn wens.
Je vader wil niet dat jij stress hebt, hij wil graag dat jouw leven doorgaat al is dat helaas binnenkort zonder hem.
Het beste wat je imho kan doen is aan hem te laten zien dat je sterk bent en dat het goed met je gaat.
Dát is belangrijk, hij moet zich geen zorgen maken over jou.
En je bént ook sterk, je had zelfs de moed om hier een topic over te openen en dat is goed van je.
Van je af typen kan een hoop helpen en als er dan ook nog eens nuttige adviezen voorbij komen is alleen maar beter.
Veel sterkte gewenst en geen idee of je er iets aan hebt maar bij deze ook een dikke knuf!
Waar ik nu voornamelijk van baal is dat het voor hem nu gewoon wachten is. Zelfs die kleine dingen die ze nu nog wilde doen lukt niet eens.... Mijn stiefmoeder had vandaag het idee dat hij er iets minder bij is zeg maar dus enige wat ik kan hopen is dat die gewoon in slaap valt.
Oh das echt heel naar. Zeker als het zo onverwacht is.quote:
[..]
Ik zou hem gewoon bijstaan zolang als het kan. Er is niets (verplichtingen...) belangrijker dan dat. Iedereen zal daar begrip voor hebben. Een ouder gaat maar 1 keer dood. Daar moet je bij zijn. Toen mijn moeder (plotseling) overleed was ik op vakantie in Cuba en kreeg het daar te horen. Niets erger dan dat. Dus als je in de gelegenheid bent dien je je vader te steunen in zijn eindstrijd. Denk ik hoor.
Ga er heen Yasmin. Twijfelen kan slechts 1 keer en dan is het te laat. En ik kan me zo voorstellen dat als men gaat sterven (men graag wil) dat alle kinderen dan aan het bed zitten.quote:
[..]
Oh das echt heel naar. Zeker als het zo onverwacht is.
vrijdag 9 december 2016 15:58 schreef Ringo het volgende:
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Welke discussie? Ik zie alleen maar harige kerels die elkaar de rug inzepen.
Mja maar hij zegt dat ik vrijdag moet komen. Daarom heb ik het hem ook gevraagd...quote:
[..]
Ga er heen Yasmin. Twijfelen kan slechts 1 keer en dan is het te laat. En ik kan me zo voorstellen dat als men gaat sterven (men graag wil) dat alle kinderen dan aan het bed zitten.
Als het zo moeilijk is voor jou, bedenk je dan eens hoe moeilijk dit kan zijn voor hun?quote:
[..]
Dat word een emotioneel drama.
Eerlijk he. en dit is misschien hard. Hoop ik dat die overlijd voordat ik er ben. En dat is niet omdat ik hem kwijt wil ofzo maar dat is gewoon omdat het te confronterend is voor mij als ik daar ben en zie dat het slecht gaat met hem ik terug naar huis moet en afscheid moet nemen.
Misschien moet je even doorbijten en er voor elkaar zijn nu dat nog kan.
Thinking about thinking of you. ♫
Ik snap dat je dat zegt, maar TS moet vooral even aan zichzelf denken hier.quote:Op zondag 25 februari 2018 01:26 schreef shifto het volgende:
[..]
Als het zo moeilijk is voor jou, bedenk je dan eens hoe moeilijk dit kan zijn voor hun?
Misschien moet je even doorbijten en er voor elkaar zijn nu dat nog kan.
Wat wel is, het zou zonde zijn als je uit angst dingen niet doet nu. Niet gaan omdat je niet durft bijvoorbeeld.
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
ik ben uiteraard geen dokter maar dit klinkt toch echt niet goed. Ik zou eerder gaan dan komende vrijdag als ik jou was.quote:
Op dit moment ligt die nog op de IC. Aan de beademing. Het doel was om hem cortisonen te geven, daarna een chemo zodat hij naar huis kan gaan. De cortisonen hebben niks uitegaald dus chemo gaat waarschijnlijk ook niet door en hij kan niet van de beademing af.... Lig je dan... Hij mag ook niet eten dus daar kan die ook niet naar uit kijken...
precies dit.quote:
[..]
Ga er heen Yasmin. Twijfelen kan slechts 1 keer en dan is het te laat. En ik kan me zo voorstellen dat als men gaat sterven (men graag wil) dat alle kinderen dan aan het bed zitten.
Ga erheen, hou zijn hand vast en laat weten dat je er bent. Dat geeft hem rust en ik denk jou ook. Je bent nu verscheurd door twijfels, angst, verdriet, alle emoties door elkaar. Als je daar bent, geeft dat, gek genoeg, jou ook iets meer rust in je hoofd.
sterkte en ook van mij een knuffel
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Hij belde mij gisterenavond perongeluk via beeldbellen via whatsapp....
Hij dacht mijn stiefmoeder te bellen dus hij zag mijn hoofd en zei op een geirriteerde toon oh jij bent het
Dus ik vroeg hem of die mijn stiefmoeder probeerde te bellen en hij zei ja en ik zei doet dat maar dan.
De vorige keer dat die op de ic was opgenomen was die in slaap gehouden en zo'n uur nadat die wakker was gemaakt kwamen we langs en zag die mij. Hij was boos dat ik er was. En niet zozeer boos op mij maar gewoon het feit dat hij daar zo lag en ik dat zag.
In het afgelopen jaar als ik daar dan was was die altijd vroeg gedoucht en aangekleed. Haar netjes voor zover die haar had En gingen we altijd naar buiten dingen doen. Als ik dan weer thuis was belde ik mijn stiefmoeder om te vragen hoe het ging en dan zei ze vaak ja niet niet zo goed, hij is erg moe en doet weinig.
Hij vind het zo erg als mensen hem zo op zijn zwaktst zien. Als je aan hem vraagt hoe het gaat zal die nooit gewoon ronduit zeggen slecht, ik voel mij vertieft en het gaat gewoon niet meer. Maximale wat hij zal zeggen is mja het gaat redelijk.
Dus ik denk dat die mij niet wilt zien. Wat ik ook begrijp. Als die gisteren had gezegd van ja kom maar dan was ik er nu al naar toe gevlogen.
Overigens heeft ook niet echt een goede antenne voor de gevoelens van andere. Dus ik denk dat die dit echt ook zo vanuit zichzelf denkt en niet omdat die denkt andere tot last te zijn ofzo.
Hij dacht mijn stiefmoeder te bellen dus hij zag mijn hoofd en zei op een geirriteerde toon oh jij bent het
Dus ik vroeg hem of die mijn stiefmoeder probeerde te bellen en hij zei ja en ik zei doet dat maar dan.De vorige keer dat die op de ic was opgenomen was die in slaap gehouden en zo'n uur nadat die wakker was gemaakt kwamen we langs en zag die mij. Hij was boos dat ik er was. En niet zozeer boos op mij maar gewoon het feit dat hij daar zo lag en ik dat zag.
In het afgelopen jaar als ik daar dan was was die altijd vroeg gedoucht en aangekleed. Haar netjes voor zover die haar had
En gingen we altijd naar buiten dingen doen. Als ik dan weer thuis was belde ik mijn stiefmoeder om te vragen hoe het ging en dan zei ze vaak ja niet niet zo goed, hij is erg moe en doet weinig.Hij vind het zo erg als mensen hem zo op zijn zwaktst zien. Als je aan hem vraagt hoe het gaat zal die nooit gewoon ronduit zeggen slecht, ik voel mij vertieft en het gaat gewoon niet meer. Maximale wat hij zal zeggen is mja het gaat redelijk.
Dus ik denk dat die mij niet wilt zien. Wat ik ook begrijp. Als die gisteren had gezegd van ja kom maar dan was ik er nu al naar toe gevlogen.
Overigens heeft ook niet echt een goede antenne voor de gevoelens van andere. Dus ik denk dat die dit echt ook zo vanuit zichzelf denkt en niet omdat die denkt andere tot last te zijn ofzo.
Ik zit ook in zon lymfeklierkanker groep op fb met allemaal leden die ook erg ziek zijn. En deze groep wordt voornamelijk ook gebruikt om je hart te luchten en gewoon neer kunnen gooien waar je dan allemaal tegen aan loopt. Als je een slechte dag hebt of gewoon ronduit verrot voelt door alles.
En mijn vader heb ik nog nooit zo gehoord. Nog nooit horen klagen terwijl dat heel normaal zou zijn. Nog nooit gehoord van godverdomme waarom moet dit nou allemaal. Ook nog nooit boos gezien vanwege de hele sitiatie. Dus ik vergeleek dat met de leden van die groep en heb dus eigenlijk altijd gedacht dat hij er bizar makkelijk doorheen fietste. 7 weken aan een stuk in het ziekenhuis, ik hoorde geen geklaag.... En ik maar denken goh mijn vader die nu 71 is trekt het wel heel makkelijk zo Zelfs zijn artsen hebben hem constant beter ingeschat dan dat de situatie eigenlijk was. Ze zeiden dat zijn gedrag en conditie niet overeen kwamen met het ziektebeeld.
Dus al die tijd heeft die gewoon zijn schouders er onder gezet en zijn beste beentje voor...
Bizar eigenlijk.
En mijn vader heb ik nog nooit zo gehoord. Nog nooit horen klagen terwijl dat heel normaal zou zijn. Nog nooit gehoord van godverdomme waarom moet dit nou allemaal. Ook nog nooit boos gezien vanwege de hele sitiatie. Dus ik vergeleek dat met de leden van die groep en heb dus eigenlijk altijd gedacht dat hij er bizar makkelijk doorheen fietste. 7 weken aan een stuk in het ziekenhuis, ik hoorde geen geklaag.... En ik maar denken goh mijn vader die nu 71 is trekt het wel heel makkelijk zo
Zelfs zijn artsen hebben hem constant beter ingeschat dan dat de situatie eigenlijk was. Ze zeiden dat zijn gedrag en conditie niet overeen kwamen met het ziektebeeld.Dus al die tijd heeft die gewoon zijn schouders er onder gezet en zijn beste beentje voor...
Bizar eigenlijk.
Oh, dat is 1 zinnetje maar dat lijkt me ook heel wat om te dragen. Ik vind je wel goed klinken onder de situatie. Hoe oud ben je eigenlijk? Heb je vannacht kunnen slapen?quote:
[..]
Met mijn moeder hebben wij beide geen contact meer. Die is psychisch ziek. Ik weet niet hoeveel ze weet via familie.
Ja de situatie met mijn moeder is al heel lang zo. Dus dat is niks nieuws wat er bij komt ofzo. En verder eigenlijk ook geen bewuste gevoelens daarover.quote:
[..]
Oh, dat is 1 zinnetje maar dat lijkt me ook heel wat om te dragen. Ik vind je wel goed klinken onder de situatie. Hoe oud ben je eigenlijk? Heb je vannacht kunnen slapen?
Ik ben 32 nu. En ja ik heb prima geslapen eigenlijk. Voel mij nu wel verrot omdat de meeste in dit topic zeggen zo snel mogelijk te gaan en ik dan denk dat mijn vader dat niet wilt.
Over de situatie zelf. Stiekem vind ik het gewoon heel raar. Ze hebben nu zelfs geen ct scan kunnen maken omdat die niet zonder masker kan. Dus ze weten niet of die er nu zo bij ligt vanwege de tumoren of de infectie zelf. Dus soms denk ik nog zo van misschien is het wel helemaal niet zo erg gesteld als dat er wordt gezegd? En dan vraag ik mij of als ze geen scan maken op basis van wat komen ze dan met dat tijdsbestek?
Dus ik vrees dat ik in de ontkenning zit. Aan de andere kant denk ik ook dat als de situatie zo erg is als wordt gezegd en daar lijkt het natuurlijk ook wel op dat ik voor hem hoop dat het snel ophoudt want hij kan nu geen kant op.
Ik heb mij er zelf al vaker op betrapt in het verleden bij sterfgevallen in de familie dat ik erg 'koud' in de situatie kan zijn. Of feitelijk zo van ja maar de persoon is echt ziek dus het is klaar. En met mijn vader is eigenlijk de eerste keer geweest dat ik mij zo kut erover heb gevoeld. Maar toch nu voel ik die 'kou' weer omhoog komen.... En ik weet niet wat dat is want ik reageer dus in dit soort situaties heel anders als de mensen om mij heen.
Lang verhaal
Kleine update... Hij zit nu blijkbaar in een stoel hoorde mijn stiefmoeder net... Geloof nog wel aan de beademing.
Dat klinkt al ietsje beter dan wat je eerder vertelde.quote:
Kleine update... Hij zit nu blijkbaar in een stoel hoorde mijn stiefmoeder net... Geloof nog wel aan de beademing.
Heel veel sterkte, lijkt mij echt een supermoeilijke situatie, zeker vanwege zijn houdng tav jouw komst. Persoonlijk zou ik denk ik gelijk daarheen gaan en blijven zolang als het kan, maar dat is makkelijk praten zo.
Ja de situatie is sinds gisteren licht verbeterd. Maar nog steeds te zwak voor die chemo om hem naar huis te krijgen en hij kan ook niet zonder zuurstof. Nu hebben ze thuis zuurstof met zo'n neusbrilletje maar dat is niet genoeg.quote:
[..]
Dat klinkt al ietsje beter dan wat je eerder vertelde.
Heel veel sterkte, lijkt mij echt een supermoeilijke situatie, zeker vanwege zijn houdng tav jouw komst. Persoonlijk zou ik denk ik gelijk daarheen gaan en blijven zolang als het kan, maar dat is makkelijk praten zo.
Zit er misschien over te denken om er toch heen te gaan maar dan niet naar het ziekenhuis? Maar ja dat verteld mijn stiefmoeder hem dan wel en dat vind die ook niet tof natuurlijk....
Zijn schoonzus is nu ook in Berlijn en heeft doorgegeven aan mijn stiefmoeder dat ze hem toch wel graag even wilt bezoeken. Ben benieuwd wat die zal zeggen. Denk dat die ook geen zin heeft in verdrietig gedoe.
Dus mja lastig zo
Kan de houding van je vader niet gewoon betekenen dat hij je graag nog zou zien, maar dat niet wil toegeven omdat hij daarmee toegeeft snel te sterven? Dat het een beschermingsmechanisme is, zodat jij niet te verdrietig bent?
Ja misschien of hij denkt zelf dat het allemaal niet zo ernstig is en mij dan gewoon volgende week ziet zoals gepland... Mijn stiefmoeder heeft het hem meerdere malen gevraagd en we kennen hem niet als iemand die over dat soort dingen niet eerlijk zou zijn. Dus zij denkt echt dat hij het zo meent.quote:
Kan de houding van je vader niet gewoon betekenen dat hij je graag nog zou zien, maar dat niet wil toegeven omdat hij daarmee toegeeft snel te sterven? Dat het een beschermingsmechanisme is, zodat jij niet te verdrietig bent?
Ik denk zelf persoonlijk dat die het niet zo ernstig neemt eigenlijk.
En ik zelf begin nou ook gewoon te twijfelen aan het oordeel van de artsen.... Mijn stiefmoeder gaat nog een gesprek proberen te regelen met zijn arts omdat er eigenlijk toch wel wat onduidelijkheden zijn.
Goed dat je moeder nog wat duidelijkheid wil verkrijgen. Misschien beseft je vader niet hoe erg de situatie is, of wil hij het niet weten. Sterkte nogmaals, hopen dat je er vrijdag nog gewoon naartoe kan.quote:
[..]
Ja misschien of hij denkt zelf dat het allemaal niet zo ernstig is en mij dan gewoon volgende week ziet zoals gepland... Mijn stiefmoeder heeft het hem meerdere malen gevraagd en we kennen hem niet als iemand die over dat soort dingen niet eerlijk zou zijn. Dus zij denkt echt dat hij het zo meent.
Ik denk zelf persoonlijk dat die het niet zo ernstig neemt eigenlijk.
En ik zelf begin nou ook gewoon te twijfelen aan het oordeel van de artsen.... Mijn stiefmoeder gaat nog een gesprek proberen te regelen met zijn arts omdat er eigenlijk toch wel wat onduidelijkheden zijn.
Ga nou maar Yasmin. 😊
Je kunt vanalles bedenken en invullen, ik denk dat het goed is (voor jou, je vader) om het ter plekke te gaan uitvinden. Je hoeft m.i. verder ook niet zoveel te doen.
Je kunt vanalles bedenken en invullen, ik denk dat het goed is (voor jou, je vader) om het ter plekke te gaan uitvinden. Je hoeft m.i. verder ook niet zoveel te doen.
Hij belde net weer perongeluk. Hij wist niet hoe snel die moest ophangen. En hij klonk zo verrot.quote:
Ga nou maar Yasmin. 😊
Je kunt vanalles bedenken en invullen, ik denk dat het goed is (voor jou, je vader) om het ter plekke te gaan uitvinden. Je hoeft m.i. verder ook niet zoveel te doen.
HIj wilt mij gewoon niet zien.
anders om denk ik hoor, wil jou niet met de harde waarheid confronterenquote:Op zondag 25 februari 2018 19:50 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Hij belde net weer perongeluk. Hij wist niet hoe snel die moest ophangen. En hij klonk zo verrot.
HIj wilt mij gewoon niet zien.
Ja waarom vraagt die dan niet gewoon of ik kom...quote:
[..]
anders om denk ik hoor, wil jou niet met de harde waarheid confronteren
omdat hij niet wil dat jij hem nu zo ziet?quote:
[..]
Ja waarom vraagt die dan niet gewoon of ik kom...
Ja maar kan dat toch niet zo maar negeren?quote:
[..]
omdat hij niet wil dat jij hem nu zo ziet?
zou het kunnen dat hij bang is voor een soort rol verwarring/verdraaiing.quote:
[..]
Ja waarom vraagt die dan niet gewoon of ik kom...
Hij is je vader jij zijn kind.
Die rol is fijn en veilig.
Nu is hij ziek en wil niet dat jij hem zo ziet.
Hij is nu hulpeloos dat is een rol die hij mogelijk erg moeilijk vind.
Zeker naar de mensen waar hij van houd en normaal voor zorgt.
Uiteindelijk gaat het daar natuurlijk niet om.
Maar om hoi lieve pap ik hou van je , hoi lieve dochter.....
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Ja hij wilt ook niet dat mensen hem zo zien maar hij heeft meerdere malen aangegeven dat die niet wilt dat ik eerder kom. En ben bang dat als ik dan wel ga dat ik een van de weinige dingen die hij nog kan bepalen zo negeer.quote:
[..]
zou het kunnen dat hij bang is voor een soort rol verwarring/verdraaiing.
Hij is je vader jij zijn kind.
Die rol is fijn en veilig.
Nu is hij ziek en wil niet dat jij hem zo ziet.
Hij is nu hulpeloos dat is een rol die hij mogelijk erg moeilijk vind.
Zeker naar de mensen waar hij van houd en normaal voor zorgt.
Uiteindelijk gaat het daar natuurlijk niet om.
Maar om hoi lieve pap ik hou van je , hoi lieve dochter.....
dat bij jou op een bepaalde manier ook tegen die vader dochter rol in.quote:
[..]
Ja hij wilt ook niet dat mensen hem zo zien maar hij heeft meerdere malen aangegeven dat die niet wilt dat ik eerder kom. En ben bang dat als ik dan wel ga dat ik een van de weinige dingen die hij nog kan bepalen zo negeer.
Maar als je zegt hoi lieve pap ik wil heel graag bij je zijn.
(Dat zet jou stiekem in de afhankelijke positie)
Wat zou hij dan zeggen denk je
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Ik weet het niet. Ik heb hem eigenlijk nooit gezien als een gevoelig persoon moet ik zeggen.quote:
[..]
dat bij jou op een bepaalde manier ook tegen die vader dochter rol in.
Maar als je zegt hoi lieve pap ik wil heel graag bij je zijn.
(Dat zet jou stiekem in de afhankelijke positie)
Wat zou hij dan zeggen denk je
Hoor net dat er grote paniek is bij hem want hij heeft perongeluk zijn Duitse simkaart geblokkeerd en mijn stiefmoeder kan het kaartje met de puk code thuis niet vinden. Daarom belde die dus ook omdat die haar de hele tijd belt en dan verteld wat ze moet doen maar hij is nauwelijks te verstaan. Het is nogal een nerd :p
ah, ik vroeg het me al af, of het freudiaanse verbellingen zijn, elke keer per ongeluk naar jou.quote:
[..]
Ik weet het niet. Ik heb hem eigenlijk nooit gezien als een gevoelig persoon moet ik zeggen.
Hoor net dat er grote paniek is bij hem want hij heeft perongeluk zijn Duitse simkaart geblokkeerd en mijn stiefmoeder kan het kaartje met de puk code thuis niet vinden. Daarom belde die dus ook omdat die haar de hele tijd belt en dan verteld wat ze moet doen maar hij is nauwelijks te verstaan. Het is nogal een nerd :p
je zei dat je je rot voelde omdat mensen hier allemaal zeggen dat je nu moet gaan.
Weet je al wat je gaat doen? Ben je nu aan het werk zeker?
Misschien je afvragen:
Mijn vader geeft aan dat je vrijdag kan langskomen en eerder hoeft niet
Stel hij gaat eerder, heb ik er dan "vrede" mee?
Wat houdt me tegen niet nu te gaan, dat mijn vader dat zegt..dat het ontzettend moeilijk is en niet te voorspellen...(maar vooral de afstand natuurlijk, als het om de hoek was was het duidelijk)
Zoals ik het zie wil hij graag dat jouw normale leven doorgaat en dat je dat niet overhoop gooit voor hem.quote:
[..]
Ja hij wilt ook niet dat mensen hem zo zien maar hij heeft meerdere malen aangegeven dat die niet wilt dat ik eerder kom. En ben bang dat als ik dan wel ga dat ik een van de weinige dingen die hij nog kan bepalen zo negeer.
Dat is enorm lief van hem maar is voor jou geen verbod om eerder dan vrijdag hem te bezoeken.
Ik denk ook dat hij een eerder bezoek ook wel zou waarderen eerlijk gezegd.
Doe wat je hart je ingeeft.
Het gaat inmiddels al wat beter met mijn vader. Hij mag misschien morgen van de IC af en hij eet inmiddels ook weer wat. Over naar huis toe is volgens mij voorlopig nog geen sprake.
Afgelopen dagen indd gewerkt. En besloten dat ik dus gewoon vrijdag ga zoals gepland.
Afgelopen dagen indd gewerkt. En besloten dat ik dus gewoon vrijdag ga zoals gepland.
Sterkte!quote:
Het gaat inmiddels al wat beter met mijn vader. Hij mag misschien morgen van de IC af en hij eet inmiddels ook weer wat. Over naar huis toe is volgens mij voorlopig nog geen sprake.
Afgelopen dagen indd gewerkt. En besloten dat ik dus gewoon vrijdag ga zoals gepland.
Eens.quote:
Snap het probleem niet. Je pa is ziek en je gaat er heen. Prima toch.
Sterkte, mooi te horen dat het beter gaat. Goed dat je er in ieder geval gewoon heen kan en hem nog kan zien in levenden lijve.
Ik ben weer thuis.
Het gaat behoorlijk goed met hem! Hij eet, is vrolijk en mentaal er helemaal bij. Nog wel in het ziekenhuis om aan te sterken en omdat mijn stiefmoeder ziek is. Dus zolang dat het geval is gaat die niet naar huis.
Ze hebben afgelopen vrijdag een longfoto gemaakt en wat ze hebben gezien toen die op de IC kwam zagen ze nu niet meer. Er zit nog wel iets. Dat zou een tumor kunnen zijn of een abces. Hij heeft afgelopen weekend die lichte chemo gehad maar verder krijgt die nu niks.
Dus wij twijfelen zeer aan de 3 tot 6 weken. Het zou kunnen zijn dat toen ze de foto hebben gemaakt de longonsteking zagen en een te voorbarige conclusie hebben getrokken of het 3 tot 6 weken komt van mijn stiefmoeder af...... En niet van een arts.
Woensdag heeft mijn stiefmoeder een belafspraak met zijn arts en heeft ze een vragenlijst met conctrete vragen die ze gaat stellen.
Het gaat behoorlijk goed met hem! Hij eet, is vrolijk en mentaal er helemaal bij. Nog wel in het ziekenhuis om aan te sterken en omdat mijn stiefmoeder ziek is. Dus zolang dat het geval is gaat die niet naar huis.
Ze hebben afgelopen vrijdag een longfoto gemaakt en wat ze hebben gezien toen die op de IC kwam zagen ze nu niet meer. Er zit nog wel iets. Dat zou een tumor kunnen zijn of een abces. Hij heeft afgelopen weekend die lichte chemo gehad maar verder krijgt die nu niks.
Dus wij twijfelen zeer aan de 3 tot 6 weken. Het zou kunnen zijn dat toen ze de foto hebben gemaakt de longonsteking zagen en een te voorbarige conclusie hebben getrokken of het 3 tot 6 weken komt van mijn stiefmoeder af...... En niet van een arts.
Woensdag heeft mijn stiefmoeder een belafspraak met zijn arts en heeft ze een vragenlijst met conctrete vragen die ze gaat stellen.
positief!quote:
Ik ben weer thuis.
Het gaat behoorlijk goed met hem! Hij eet, is vrolijk en mentaal er helemaal bij.
Klinkt voorzichtig positiefquote:
Maar hoe gaat het met jou nu dan? Gaat ie?
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Ja gaat goed! Zeker nadat ik hem gezien heb en het echt best wel goed met hem ging. Ook omdat ik stiekem hoop dat het misschien nu niet zo kritiek is.quote:
[..]
Klinkt voorzichtig positief
Maar hoe gaat het met jou nu dan? Gaat ie?
Hoe bedoel je?quote:
Long-ellende kan wel snel een negatieve spiraal veroorZaken volgens mij
ah, heb je er toch goed aan gedaan om toen de vrijdag te gaan.
En wanneer is het plan hem weer te visiteren?
En wanneer is het plan hem weer te visiteren?
Volgende week weekend.quote:
ah, heb je er toch goed aan gedaan om toen de vrijdag te gaan.
En wanneer is het plan hem weer te visiteren?
Maandag hebben ze een gesprek met de arts. Hopelijk hoor ik dan meer iets contreets. Gisteren had mijn stiefmoeder een belafspraak met zijn arts maar dat is ze vergeten
Denk slechter? Tenminste als ik je vraag goed heb begrepenquote:
Stel je hebt als patient geen vrouw of dochter, geen mensen om je heen, hoe zou het dan gaan?
NOu net klote update....
Stiefmoeder al hele dag in ziekenhuis. Mijn vader belde haar vanochtend om te zeggen dat die de pijp uit zou gaan... Longonsteking is terug... Antibiotica werkt niet en de arst heeft gezegd dat die misschien morgen niet zal halen...
Stiefmoeder al hele dag in ziekenhuis. Mijn vader belde haar vanochtend om te zeggen dat die de pijp uit zou gaan... Longonsteking is terug... Antibiotica werkt niet en de arst heeft gezegd dat die misschien morgen niet zal halen...
Mja het ziet er slecht uit. Hij wilt ook niet naar de IC.quote:
Dat bedoelde ik dus Yasmin. Misschien weten ze de boel weer op de rit te krijgen
Ja vandaag gaat niet meer lukken en hij wilt dat ik eerst papieren uit hun huis hier in NL ophaal voor de notaris...quote:
Pfff wat een verschil van afgelopen weekend en nu weer dit .... Die onsteking gaat gewoon niet weg en hij heeft echt niets meer om in te leveren aan gewicht of energie of wat dan ook.
er drukt dus blijkbaar een tumor tegen een long aan waardoor er wel lucht in kan maar niet zo goed uit en dat veroorzaakt die onsteking dus blijkbaar.
ik woon zelf in de UK en ouders in NL.
Afgelopen juni werd mijn vader ziek. En bij opname zagen ze 2 vlekjes.
Ik ging paar dagen na dat nieuws toevallig al naar NL voor iets anders en die week op de dag van vetrek kregen wij het nieuws dat het echt drastisch slecht was. We hebben toen gelukkig vrij snel ma w weken een wensdag kunnen vervullem dus ben toen met de kindjes naar NL gereden.
Mijn vader was toen nog redelijk helder en de dag van vertrek heb ik de kindjes een afscheids geaprek laten houden en ook zelf tussen ons en afspraken gemaakt.
Misschien had hij de vakantie sie al vast stond nog gehaald maar dat risico was gezien de snelheid van de groei van de kanker niet een optie.
Vriendin van mij en familie hebben fotos en filmpjes gemaakt en ik stuurde voice berichtjes want kijken lukte al snel niet meer.
een maand na diagnose is hij overleden.
ik kwam die dag in de ochtend aan ( vakantie vervroegd)
Mijn advies is spreek uit wat je wil nu het nog kan en maal afspraken naar wat zijn en jouw wensen zijn.
maak als je op afstand bent filmpjes of voice berichtjes die mensen die daar nu wel kunnen zijn kunnen laten zien of horen.
heel veel sterkte xx
Afgelopen juni werd mijn vader ziek. En bij opname zagen ze 2 vlekjes.
Ik ging paar dagen na dat nieuws toevallig al naar NL voor iets anders en die week op de dag van vetrek kregen wij het nieuws dat het echt drastisch slecht was. We hebben toen gelukkig vrij snel ma w weken een wensdag kunnen vervullem dus ben toen met de kindjes naar NL gereden.
Mijn vader was toen nog redelijk helder en de dag van vertrek heb ik de kindjes een afscheids geaprek laten houden en ook zelf tussen ons en afspraken gemaakt.
Misschien had hij de vakantie sie al vast stond nog gehaald maar dat risico was gezien de snelheid van de groei van de kanker niet een optie.
Vriendin van mij en familie hebben fotos en filmpjes gemaakt en ik stuurde voice berichtjes want kijken lukte al snel niet meer.
een maand na diagnose is hij overleden.
ik kwam die dag in de ochtend aan ( vakantie vervroegd)
Mijn advies is spreek uit wat je wil nu het nog kan en maal afspraken naar wat zijn en jouw wensen zijn.
maak als je op afstand bent filmpjes of voice berichtjes die mensen die daar nu wel kunnen zijn kunnen laten zien of horen.
heel veel sterkte xx
Engaging Infinite Improbability Drive..
Pff toch weer slecht nieuws 
Heel veel sterkte. Ben je nog in de gelegenheid om naar hem toe te gaan?
Heel veel sterkte. Ben je nog in de gelegenheid om naar hem toe te gaan?
Ik ga morgen ochtend. Mijn stiefmoeder is er nu. Gisteravond laat was de koorts gezakt maar verder zijn er geen verbeteringen.
Is wel zuur zo ja na afgelopen weekend.
Is wel zuur zo ja na afgelopen weekend.
Goed dat je er nog heen gaat. Veel sterkte.quote:
Ik ga morgen ochtend. Mijn stiefmoeder is er nu. Gisteravond laat was de koorts gezakt maar verder zijn er geen verbeteringen.
Is wel zuur zo ja na afgelopen weekend.
heel veel sterktequote:
Ik ga morgen ochtend. Mijn stiefmoeder is er nu. Gisteravond laat was de koorts gezakt maar verder zijn er geen verbeteringen.
Is wel zuur zo ja na afgelopen weekend.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Heel veel sterkte!
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Hij is gistermiddag overleden. De artsen hadden dus niet teveel gezegd.
Toen ik aankwam in het ziekenhuis was die wakker. Ben mij echt de tyfus geschrokken hoe erg die achteruit was gegaan in de afgelopen week. Naar lucht happen en niet meer kunnen praten. Hij leek erg in paniek, dat bleek omdat zijn telefoon op de grond was gevallen. Nadat we die vonden werd die wat rustiger.
HIj dacht ook even thuis te zijn en vroeg ons een bier te pakken. Nadat mijn stiefmoeder zei van ajoh je maakt een grapje schreeuwde riep die zo ongeveer bier . Dus ik naar de supermarkt want ik denk als die bier wilt dan krijgt die dat
Toen ik terug kwam was die al in slaap gevallen, zo'n 3 uur later is die gelukkig in zijn slaap overleden.
Ik geloof het nog niet helemaal en weet overigens ook nog niet of ik mij nou beter voel dat ik hem zo nog heb gezien en niet de laatste keer dat ik er was in mijn herringering heb...
Maar ik ben zeer opgelucht voor hem dat het voorbij is
Toen ik aankwam in het ziekenhuis was die wakker. Ben mij echt de tyfus geschrokken hoe erg die achteruit was gegaan in de afgelopen week. Naar lucht happen en niet meer kunnen praten. Hij leek erg in paniek, dat bleek omdat zijn telefoon op de grond was gevallen. Nadat we die vonden werd die wat rustiger.
HIj dacht ook even thuis te zijn en vroeg ons een bier te pakken. Nadat mijn stiefmoeder zei van ajoh je maakt een grapje schreeuwde riep die zo ongeveer bier
. Dus ik naar de supermarkt want ik denk als die bier wilt dan krijgt die dat Toen ik terug kwam was die al in slaap gevallen, zo'n 3 uur later is die gelukkig in zijn slaap overleden.
Ik geloof het nog niet helemaal en weet overigens ook nog niet of ik mij nou beter voel dat ik hem zo nog heb gezien en niet de laatste keer dat ik er was in mijn herringering heb...
Maar ik ben zeer opgelucht voor hem dat het voorbij is
Mijn condoleances. Ondanks dat het verschrikkelijk is een geliefde zo te zien liggen, kan je daar later toch blij om zijn. Fijn dat je nog op tijd was en sterkte toegewenst.
Ja het is gewoon echt zo'n nare ziekte. Maar ik ben wel blij voor hem dat die niet nog 3 weken zo heeft moeten liggen. Hij lag er alweer ruim 2 weken.quote:
Gecondoleerd... het gaat steeds zo snel.
Ik hoop dat dat nog komt. Het eerste wat ik gisteren dacht toen ik daar aan kwam was fuck wat heb ik gedaan.quote:
Mijn condoleances. Ondanks dat het verschrikkelijk is een geliefde zo te zien liggen, kan je daar later toch blij om zijn. Fijn dat je nog op tijd was en sterkte toegewenst.
Dat k daar was en hem zo zag. Want hij leek zo in paniek op dat moment.quote:
Hoe bedoel je ‘wat heb ik gedaan’?
In Nederland geven ze volgens mij iets aan mensen met ernstig benauwdheid om de angst te verminderen, ernstige benauwdheid is heel erg naar. Of misschien wilde je vader dat niet.
Gecondoleerd en veel sterkte.
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Jawel, hij kreeg een lichte dosis morfine. Hij wilde niet meer want hij wilde er mentaal bij blijven blijkbaar. En toen die zijn telefoon in zicht had was die ook weer rustiger.... Zelfs nog geprobeerd te eten.. Maar toch zag het er zo naar uit. Maar het heeft gelukkig niet te lang geduurd.quote:
In Nederland geven ze volgens mij iets aan mensen met ernstig benauwdheid om de angst te verminderen, ernstige benauwdheid is heel erg naar. Of misschien wilde je vader dat niet.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Gecondoleerd, Yasmin, veel sterkte
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Gecondoleerd Yasmin. Fijn dat je hem nog weer gezien hebt. Het zal allemaal heel onwerkelijk zijn voor je? Dat is de dood natuurlijk sowieso ergens. Dat iemand er niet meer is.
Sterkte toegewenst.
Sterkte toegewenst.
Gecondoleerd! Heel veel sterkte
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Mja geloof het nog niet zoquote:
Gecondoleerd Yasmin. Fijn dat je hem nog weer gezien hebt. Het zal allemaal heel onwerkelijk zijn voor je? Dat is de dood natuurlijk sowieso ergens. Dat iemand er niet meer is.
Sterkte toegewenst.
Al weet ik het natuurlijk wel maar soms komt er zon momentje dat ik denk moet hem ff bellen en vragen hoe het met hem gaat.
Nu is het volgende probleem dat mijn stiefmoeder en mijn vader hebben besloten dat hij gecremeerd wordt zodat er een deel hier in Duitsland kan blijven en een deel voor mijn stiefmoeder mee kan naar Nederland.
Dus gisteren conctact gehad met een uitvaartondermening. Het cremeren kan blijkbaar pas over 3 weken.... En het is Duitsland ook verboden dat je de as mee naar huis mag nemen. Het moet op een officiele begraafplaats worden bijgezet of uitgegstrooid........
En dat het cremeren zelf in tegenstelling tot Nederland een kille gebeurtenis is waarbij geen dienst vooraf wordt gehouden....
Heb gelezen dat het een eventuele mogelijkheid is dat een Nederlandse uitvaart ondernemer een verzoek hier indient voor het as. Deze wordt dan naar Nederland gestuurd en dan aan ons gegeven. Maar dan is nog niet een deel in Duitsland.......En we zien het ook niet zitten om hem dan zo 3 weken in zon koeling te laten liggen. Is toch ook stomzinnig zo allemaal.
We denken ook niet dat we bij het ontvangst van het as hier in Duitsland het mee kunnen smokkelen. Zie al voor mij dat een medewerker met ons mee loopt om het daar neer te zetten of uit te strooien...
Dus gisteren conctact gehad met een uitvaartondermening. Het cremeren kan blijkbaar pas over 3 weken.... En het is Duitsland ook verboden dat je de as mee naar huis mag nemen. Het moet op een officiele begraafplaats worden bijgezet of uitgegstrooid........
En dat het cremeren zelf in tegenstelling tot Nederland een kille gebeurtenis is waarbij geen dienst vooraf wordt gehouden....
Heb gelezen dat het een eventuele mogelijkheid is dat een Nederlandse uitvaart ondernemer een verzoek hier indient voor het as. Deze wordt dan naar Nederland gestuurd en dan aan ons gegeven. Maar dan is nog niet een deel in Duitsland.......En we zien het ook niet zitten om hem dan zo 3 weken in zon koeling te laten liggen. Is toch ook stomzinnig zo allemaal.
We denken ook niet dat we bij het ontvangst van het as hier in Duitsland het mee kunnen smokkelen. Zie al voor mij dat een medewerker met ons mee loopt om het daar neer te zetten of uit te strooien...
Had je vader nog een Nederlandse nationaliteit?quote:Op zondag 11 maart 2018 12:02 schreef Yasmin23 het volgende:
Nu is het volgende probleem dat mijn stiefmoeder en mijn vader hebben besloten dat hij gecremeerd wordt zodat er een deel hier in Duitsland kan blijven en een deel voor mijn stiefmoeder mee kan naar Nederland.
Dus gisteren conctact gehad met een uitvaartondermening. Het cremeren kan blijkbaar pas over 3 weken.... En het is Duitsland ook verboden dat je de as mee naar huis mag nemen. Het moet op een officiele begraafplaats worden bijgezet of uitgegstrooid........
En dat het cremeren zelf in tegenstelling tot Nederland een kille gebeurtenis is waarbij geen dienst vooraf wordt gehouden....
Heb gelezen dat het een eventuele mogelijkheid is dat een Nederlandse uitvaart ondernemer een verzoek hier indient voor het as. Deze wordt dan naar Nederland gestuurd en dan aan ons gegeven. Maar dan is nog niet een deel in Duitsland.......En we zien het ook niet zitten om hem dan zo 3 weken in zon koeling te laten liggen. Is toch ook stomzinnig zo allemaal.
We denken ook niet dat we bij het ontvangst van het as hier in Duitsland het mee kunnen smokkelen. Zie al voor mij dat een medewerker met ons mee loopt om het daar neer te zetten of uit te strooien...
Nee. Las zelfs dat veel Duitser vanwege dit die dicht bij de grens wonen zich in Nederland laten cremeren. Worden zelfs info tourreizen georganiseerd.... Gekke Duitsers ook.quote:
[..]
Had je vader nog een Nederlandse nationaliteit?
Als er Duitsers zijn die dat doen dan is er dus iig een mogelijkheid.quote:
[..]
Nee. Las zelfs dat veel Duitser vanwege dit die dicht bij de grens wonen zich in Nederland laten cremeren. Worden zelfs info tourreizen georganiseerd.... Gekke Duitsers ook.
Mja maar die zitten al vlakbij de grens. Wij zitten hier in Berlijn. Nja morgen komt iemand langs van de uitvaartondernemening die kan misschien meer vertellen.quote:
[..]
Als er Duitsers zijn die dat doen dan is er dus iig een mogelijkheid.
Sowieso dat ze het een normaal idee vinden om iemand 3 weken in een koeling te laten liggen....
Ja vreemd is dat. In Nederland heb je maximaal 8 dagen voor de uitvaart, tenzij er bijzonderheden zijn.quote:
[..]
Mja maar die zitten al vlakbij de grens. Wij zitten hier in Berlijn. Nja morgen komt iemand langs van de uitvaartondernemening die kan misschien meer vertellen.
Sowieso dat ze het een normaal idee vinden om iemand 3 weken in een koeling te laten liggen....
Ja geloof dat ze zelfs in het weekend de overledene komen ophalen toch? Hier lijkt het er op als ze in het weekend niets doenquote:
[..]
Ja vreemd is dat. In Nederland heb je maximaal 8 dagen voor de uitvaart, tenzij er bijzonderheden zijn.
Klopt.quote:
[..]
Ja geloof dat ze zelfs in het weekend de overledene komen ophalen toch? Hier lijkt het er op als ze in het weekend niets doen
hij ligt nu niet meer in het IC bed hoop ik, maar in het mortuarium?quote:
[..]
Ja geloof dat ze zelfs in het weekend de overledene komen ophalen toch? Hier lijkt het er op als ze in het weekend niets doen
[ Bericht 0% gewijzigd door HaverMoutKoekje op 11-03-2018 12:31:23 ]
Gecondoleerd iig.quote:
[..]
Ja geloof dat ze zelfs in het weekend de overledene komen ophalen toch? Hier lijkt het er op als ze in het weekend niets doen
Drop drop drop drop drop drop drop!!!! DROP!!! drop drop drop drop !!
Allereerst gecondoleerd en sterkte!quote:
En dat het cremeren zelf in tegenstelling tot Nederland een kille gebeurtenis is waarbij geen dienst vooraf wordt gehouden....
Heb gelezen dat het een eventuele mogelijkheid is dat een Nederlandse uitvaart ondernemer een verzoek hier indient voor het as. Deze wordt dan naar Nederland gestuurd en dan aan ons gegeven. Maar dan is nog niet een deel in Duitsland.......En we zien het ook niet zitten om hem dan zo 3 weken in zon koeling te laten liggen. Is toch ook stomzinnig zo allemaal.
Je kan de as van je vader dan wel zelf naar duitsland brengen, hier doen ze niet moeilijk en krijg je de as gewoon mee in een grote koker ( heel raar idee als het zover is)
Als je je vader nu naar Nederland zou laten brengen kost dat zo'n 4000¤ en een hoop rompslomp.
De vraag is of hij dan sneller hier gecremeerd kan worden.
Denk je met al dat geregel ook een beetje aan jezelf? Ga ook iets doen om je gedachten wat te verzetten, standwandeling ofzo.
Ja. hij was al ruim een week op de normale afdeling. Hij wilde ook niet meer naar ic.quote:
[..]
hij ligt nu niet meer in het IC bed hoop ik, maar in het mortuarium?
Mja ik denk dat dat teveel gedoe is om ene lichaam eerst daarheen te brengen. Misschien dan toch begraven hier maar mijn stiefmoeder zou dat wel zwaar vinden. Echt tijd voor mijzelf heb ik nu niet omdat zij mij daar totaal geen kans toe geeft en ik ook niet de situatie nog zwaarder wil maken voor haar door hier zelf een beetje emotioneel te gaan doenquote:
[..]
Allereerst gecondoleerd en sterkte!
Je kan de as van je vader dan wel zelf naar duitsland brengen, hier doen ze niet moeilijk en krijg je de as gewoon mee in een grote koker ( heel raar idee als het zover is)
Als je je vader nu naar Nederland zou laten brengen kost dat zo'n 4000¤ en een hoop rompslomp.
De vraag is of hij dan sneller hier gecremeerd kan worden.
Denk je met al dat geregel ook een beetje aan jezelf? Ga ook iets doen om je gedachten wat te verzetten, standwandeling ofzo.
De planning is dat ik hier nog een week ben, dan terug ga en 1 april een maand naar Thailand ga. Zij zal denk ik ook naar Nederland komen tijdelijk omdat ze daar meer contacten heeft.
Als hij begraven wordt kan ze hem nog eens bezoeken, misschien moet je de leiding een beetje nemen :-)quote:Op zondag 11 maart 2018 12:57 schreef Yasmin23 het volgende:
[..]
Mja ik denk dat dat teveel gedoe is om ene lichaam eerst daarheen te brengen. Misschien dan toch begraven hier maar mijn stiefmoeder zou dat wel zwaar vinden. Echt tijd voor mijzelf heb ik nu niet omdat zij mij daar totaal geen kans toe geeft en ik ook niet de situatie nog zwaarder wil maken voor haar door hier zelf een beetje emotioneel te gaan doen
En een beetje frisse lucht is voor haar ook goed!
Sterkte !
Yasmin, allereerst gecondoleerd.
Voor wat betreft de asbestemming, je kan contact opnemen met een Nederlandse uitvaartonderneming en aangeven dat je je vader graag in NL gecremeerd wil laten worden. Dan hij is hij binnen een week hier, wordt vervolgens hier gecremeerd en een maand later kan je de as op halen en er mee doen wat je wil. (Die maand is standaard trouwens.)
Het gebeurt heel vaak en zeker de grote uitvaartondernemingen in NL zijn daar mee bekend, maar bijvoorbeeld deze onderneming is er in gespecialiseerd:
Van der Heden: Internationale Rouwtransporten en Uitvaartverzorging B.V.
Melkpad 21a 1217 KA Hilversum
035 621 78 62 info@vdh-iru.nl
www.vdh-iru.nl
Over het algemeen willen zij een garantiestelling voor het bedrag dat met deze overbrenging is gemoeid.
Je zou ze kunnen bellen en vragen wat er allemaal mee gemoeid is en wat de kosten zijn. Dan kan je met je stiefmoeder overleggen of het je dat waard is. Dan heb je wel zelf de beschikking over de as. In Dld ben je dan echt serieus in overtreding.
Voor wat betreft de asbestemming, je kan contact opnemen met een Nederlandse uitvaartonderneming en aangeven dat je je vader graag in NL gecremeerd wil laten worden. Dan hij is hij binnen een week hier, wordt vervolgens hier gecremeerd en een maand later kan je de as op halen en er mee doen wat je wil. (Die maand is standaard trouwens.)
Het gebeurt heel vaak en zeker de grote uitvaartondernemingen in NL zijn daar mee bekend, maar bijvoorbeeld deze onderneming is er in gespecialiseerd:
Van der Heden: Internationale Rouwtransporten en Uitvaartverzorging B.V.
Melkpad 21a 1217 KA Hilversum
035 621 78 62 info@vdh-iru.nl
www.vdh-iru.nl
Over het algemeen willen zij een garantiestelling voor het bedrag dat met deze overbrenging is gemoeid.
Je zou ze kunnen bellen en vragen wat er allemaal mee gemoeid is en wat de kosten zijn. Dan kan je met je stiefmoeder overleggen of het je dat waard is. Dan heb je wel zelf de beschikking over de as. In Dld ben je dan echt serieus in overtreding.
***
Ze heeft besloten dat hij hier begraven wordt. Ze wil het hem niet aan doen om met hem te gaan lopen zeulen naar Nederland. En denk dat hij dit ook liever hadquote:
Yasmin, allereerst gecondoleerd.
Voor wat betreft de asbestemming, je kan contact opnemen met een Nederlandse uitvaartonderneming en aangeven dat je je vader graag in NL gecremeerd wil laten worden. Dan hij is hij binnen een week hier, wordt vervolgens hier gecremeerd en een maand later kan je de as op halen en er mee doen wat je wil. (Die maand is standaard trouwens.)
Het gebeurt heel vaak en zeker de grote uitvaartondernemingen in NL zijn daar mee bekend, maar bijvoorbeeld deze onderneming is er in gespecialiseerd:
Van der Heden: Internationale Rouwtransporten en Uitvaartverzorging B.V.
Melkpad 21a 1217 KA Hilversum
035 621 78 62 info@vdh-iru.nl
www.vdh-iru.nl
Over het algemeen willen zij een garantiestelling voor het bedrag dat met deze overbrenging is gemoeid.
Je zou ze kunnen bellen en vragen wat er allemaal mee gemoeid is en wat de kosten zijn. Dan kan je met je stiefmoeder overleggen of het je dat waard is. Dan heb je wel zelf de beschikking over de as. In Dld ben je dan echt serieus in overtreding.
Alle andere ook bedankt voor al jullie tips,ervaringen en jullie 'lezend oog' Heb er erg veel steun aan gehad.
[ Bericht 0% gewijzigd door bitterbal op 11-03-2018 23:27:26 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door bitterbal op 11-03-2018 23:27:26 ]
Gecondoleerd...quote:Op zondag 11 maart 2018 23:00 schreef Yasmin23 het volgende:
Alle andere ook bedankt voor al jullie tips,ervaringen en jullie 'lezend oog' Heb er erg veel steun aan gehad.
Laat even weten hoe de begrafenis of crematie voor je was.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Begrafenis was vandaag. Was best mooie dienst en vrijwel iedereen was ook gekomen. We hadden ook geluk met het weer, stralend blauwe lucht. Later zijn we nog naar een restaurant gegaan voor een kleine lunch met zijn allen en met nog een paar mensen naar huis.quote:
[..]
Gecondoleerd...
Laat even weten hoe de begrafenis of crematie voor je was.
Dus ja nu is het klaar. Betrap mijzelf er nog steeds op dat ik het nog niet helemaal geloof. Best vreemd. Morgen avond ga ik weer naar huis. Gelukkig blijven de komende week nog vrienden van mijn stiefmoeder hier in Berlijn dus is ze niet gelijk helemaal alleen. Waarschijnlijk komt ze na volgend weekend naar Nederland voor een paar weken.
Ja wel goed vreemd genoegquote:
Weet het niet zo goed. Ik wil echt heel graag naar huis omdat ik hier geen rust heb. Misschien dat het dan anders is.
Het besef komt helaas later voor sommigen. Dus sterkte komende tijdquote:
[..]
Begrafenis was vandaag. Was best mooie dienst en vrijwel iedereen was ook gekomen. We hadden ook geluk met het weer, stralend blauwe lucht. Later zijn we nog naar een restaurant gegaan voor een kleine lunch met zijn allen en met nog een paar mensen naar huis.
Dus ja nu is het klaar. Betrap mijzelf er nog steeds op dat ik het nog niet helemaal geloof. Best vreemd. Morgen avond ga ik weer naar huis. Gelukkig blijven de komende week nog vrienden van mijn stiefmoeder hier in Berlijn dus is ze niet gelijk helemaal alleen. Waarschijnlijk komt ze na volgend weekend naar Nederland voor een paar weken.
(eigenlijk een klote smiley hiervoor maar de juiste smiley zit hier niet standaard tussen (die met die aai over de smiley bol)).[ Bericht 5% gewijzigd door Godshand op 21-03-2018 02:50:43 ]
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Mja volgens mij geloof ik het nog steeds niet? Is toch raar? Ook bij de begrafenis leek het voor mij net alsof het niet om mijn vader ging. Kan toch niet gezond zijn?quote:
[..]
Het besef komt helaas later voor sommigen. Dus sterkte komende tijd
Oh gewone rouwreactie.quote:
[..]
Mja volgens mij geloof ik het nog steeds niet? Is toch raar? Ook bij de begrafenis leek het voor mij net alsof het niet om mijn vader ging. Kan toch niet gezond zijn?
Lees maar hier, je zit in 1 van de eerste fases:
https://www.rouwverwerkin(...)-rouwverwerking.html
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Is normaal.quote:
[..]
Mja volgens mij geloof ik het nog steeds niet? Is toch raar? Ook bij de begrafenis leek het voor mij net alsof het niet om mijn vader ging. Kan toch niet gezond zijn?
Ik ben het toevallig net aan het googelen. Ik begon mij al schuldig te voelen. Begrijp niet hoe dat kan. Ik heb gelukkig niet zijn laaste adem gezien maar daarna heb ik hem nog van een afstand gezien. Ik weet dat hij dood is. Heb samen met mijn stiefmoeder en tante de begrafenis geregeld. Ook nog een plek op de begraafplaatst uitgezocht. Iedereen heeft mij gecondoleerd waarmee ik bedoel dat andere mij ook hebben verteld dat hij er niet meer is. En toch dringt het dus niet door?quote:
[..]
Oh gewone rouwreactie.
Lees maar hier, je zit in 1 van de eerste fases:
https://www.rouwverwerkin(...)-rouwverwerking.html
Hoe dat kan dat nou?
Is een verdedigingsreactie van je onderbewuste, om het gevoel van verlies niet mee te hoeven maken. Maar het komt helaas nog wel, zoals je in die link las...quote:
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Heb jij er ervaring mee?quote:
[..]
Is een verdedigingsreactie van je onderbewuste, om het gevoel van verlies niet mee te hoeven maken. Maar het komt helaas nog wel, zoals je in die link las...
Teveel.quote:
Op de begrafenis dacht ik dat het iemand anders was overkomen.
Neem je tijd om het een plaats te geven.
Wanneer kwam het besef dan bij jou?quote:
[..]
Teveel.
Op de begrafenis dacht ik dat het iemand anders was overkomen.
Neem je tijd om het een plaats te geven.
Sorry voor al die vragen
Niet zelf qua ontkenning want ik accepteerde meteen, maar wel qua niet voelen in het begin.quote:
En ik kreeg snel vrij levendige dromen, waarin ik de overledene sprak alsof hij nooit weg was geweest. Nog steeds soms.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Lijkt me heel normaal. Dat besef zal later nog wel komen. Niks om je zorgen over te maken. Sterkte de komende tijd.quote:
[..]
Ik ben het toevallig net aan het googelen. Ik begon mij al schuldig te voelen. Begrijp niet hoe dat kan. Ik heb gelukkig niet zijn laaste adem gezien maar daarna heb ik hem nog van een afstand gezien. Ik weet dat hij dood is. Heb samen met mijn stiefmoeder en tante de begrafenis geregeld. Ook nog een plek op de begraafplaatst uitgezocht. Iedereen heeft mij gecondoleerd waarmee ik bedoel dat andere mij ook hebben verteld dat hij er niet meer is. En toch dringt het dus niet door?
Hoe dat kan dat nou?
|
|
