*noteert* dat gebeurt hier ook veel iddquote:Op maandag 26 februari 2018 21:24 schreef AwayTL het volgende:
Spees, toen ik aan het leren was en niet met de kinderen bezig was viel het mij op dat wij heel onbewust V veel meer recht zetten dan Frans. Bij Frans gooien we het toch snel op de leeftijd ‘ah kan hij niks aan doen hij is nog maar heel klein’, terwijl we bij V sneller reageerden met ‘veehee, let nou eens op, doe nou wat zachter’ . (We hebben echt geturft en het was best wel een groot verschil)
Nu we dat minder zeggen en hem positiever benaderen is hij ook veel liever voor zn broer. Heb het idee dat hij zelf wat aan het compenseren was.
check.quote:Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geďrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."
Oh ja. dat zei ik altijd ja. .
Daar is die lange adem weer he ook herkenbaar.quote:Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geďrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."
Oh ja. dat zei ik altijd ja. .
^^ Dat ja. In het peutertopic zei ik dat vandaag ook al. Maar blijft lastig, omdat hij zoveel dingen van peuter kopieert waarvan hij echt wel weet dat het niet mag. A. gooit speelgoed door het huis. Wij zeggen dat het niet mag. Vervolgens gooit I. ook iets door het huis. Daar kan ik dus echt slecht tegen.quote:Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Crumpette het volgende:
[..]
*noteert* dat gebeurt hier ook veel idd
Is het dan een idee om A. op z'n kamertje te laten spelen en dat I hem daar niet mag storen? Of een ander afgebakend hoekje in huis met z'n spulletjes? Je kunt een soort tijdblokken maken: drie kwartier zelf spelen, dan even samen een spelletje doen, pauze met drinken etc.quote:Op maandag 26 februari 2018 23:06 schreef Phaidra het volgende:
Vandaag merkte ik ook duidelijk iets van jaloezie. A. kan superleuk in zijn eentje spelen. Gaat enorm op in zijn fantasiewereld en heeft I. dan ook helemaal niet nodig. I. interpreteert dat als negeren (denk ik), of voelt zich iig buitengesloten. Het vermogen om zelf te spelen, ontbreekt bij hem vrijwel volledig. Hij leeft op sociale interactie zeg maar, en snapt de behoefte om alleen te spelen ook niet zo. Als reactie gaat hij A. irriteren. Speelgoed afpakken of hem fysiek ‘lastig vallen’ (op zijn hoofd trommelen of nét even tegen hem aan lopen terwijl hij langsloopt, bijvoorbeeld). Ik weet niet zo goed hoe ik hierin kan begeleiden. Als ze gescheiden spelen (ik met I. boven, terwijl papa met A. beneden is bijv), gaat het heel goed, zijn ze allebei blij. Maar samen not so much. Ik vind het zo sneu voor beiden. A. wordt steeds gestoord in zijn spel en I. is de hele dag bozig en gefrustreerd (nu in de vakantie zitten ze ook gewoon veel op elkaars lip, dan valt het extra op).
Wat goed dat ze dat dan zegt!quote:Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geďrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."
Oh ja. dat zei ik altijd ja. .
Vandaag tijdens het eten was R wat eigenwijs bezig en gooide ze daarom per ongeluk haar glas water om.quote:Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geďrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."
Oh ja. dat zei ik altijd ja. .
gefeliciteerd 🎉quote:Op vrijdag 2 maart 2018 14:08 schreef Burdie het volgende:
Ik heb een kleuter . Wat bijzonder, zo leuk!
Zou die emotionele memory-lane achtbaan elk jaar blijven tot je dood gaat? Man en ik hebben gisteren de hele dag door herinneringen opgehaald aan 4 jaar terug. Rond 14 uur (nu dus) kwamen we voor het eerst met z'n vieren thuis en stond de kraam op de stoep. Mijn baby. Vier. .
Fijn dat hij het zo goed doet en zo zijn plekje heeft gevondenquote:Op woensdag 28 februari 2018 06:46 schreef gestreeptestoel het volgende:
Zoon is n tijdje terug met school naar n voorstelling geweest. Ik dacht dat t ook van Trui was.
Gister 10 min gesprek. Een leuk en goed gesprek. Kort gezegd: Zoon is een lief, sociaal en behulpzaam kind. Erg leergierig. Pikt alles snel op. Kan meer aan dan hij zelf denkt. Groep 1 werkjes zijn vaak te makkelijk, dus hij draait steeds meer met groep 2 mee. Zijn leerpunt: Voor zichzelf op komen. Hij wil soms in de kring bijv.. Wel heel erg graag opletten en leren, maar pietje naast hem niet. Hij wordt dan "gestoord" door pietje. Hij zit dan soms in twijfel om wel of niet mee te doen. Juf stimuleert hem om n kindje aan te spreken en te zeggen dat ze moeten stoppen. Hij moet niet belemmerd worden in t leren door n ander.
Gefeliciteerd! Leuk he, een kleuter. .quote:Op vrijdag 2 maart 2018 14:08 schreef Burdie het volgende:
Ik heb een kleuter . Wat bijzonder, zo leuk!
Zou die emotionele memory-lane achtbaan elk jaar blijven tot je dood gaat? Man en ik hebben gisteren de hele dag door herinneringen opgehaald aan 4 jaar terug. Rond 14 uur (nu dus) kwamen we voor het eerst met z'n vieren thuis en stond de kraam op de stoep. Mijn baby. Vier. .
ik heb idd meer wat jij hebt. Het nu is leuker.quote:Op vrijdag 2 maart 2018 15:43 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Gefeliciteerd! Leuk he, een kleuter. .
Ik heb de memory-lane niet zo en denk op haar verjaardag eigenlijk nauwelijks terug aan de bevalling en de dagen erna. Het eerste jaar had ik dat wel, daarna niet meer. Misschien komt het ook wel omdat ik niet heel weemoedig ben over de baby-tijd. Ik vind het nu echt leuker. .
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 4 maart 2018 19:49 schreef Omentielvo het volgende:
Zelfgecreëerde drama’s. Dat is het inderdaad. Vanavond weer. En echt op zo’n ruziemaaktoer ook. Dat ze me nooit meer wil hebben.
En daarna dat ze geen verhaaltje wil. En als ik dan naar beneden ga keihard huilend achter mij aan.
Om vervolgens hetzelfde ruziemaakgedrag te herhalen.
En dan een rondje angsten. De angst dat ik doodga was het vandaag. En hoe verdrietig ze dan wordt. En daarna huilend dat ze morgen niet naar school wil.
Ze ligt nu stil op bed. En ik zit bijna te huilen op de bank. Ik mis iets. Ik weet alleen niet wat.
Jouw dochter zou echt mijn dochter kunnen zijn, Omen. Zo is I ook, precies zo. Niet altijd en niet iedere avond gelukkig.quote:Op zondag 4 maart 2018 19:49 schreef Omentielvo het volgende:
Zelfgecreëerde drama’s. Dat is het inderdaad. Vanavond weer. En echt op zo’n ruziemaaktoer ook. Dat ze me nooit meer wil hebben.
En daarna dat ze geen verhaaltje wil. En als ik dan naar beneden ga keihard huilend achter mij aan.
Om vervolgens hetzelfde ruziemaakgedrag te herhalen.
En dan een rondje angsten. De angst dat ik doodga was het vandaag. En hoe verdrietig ze dan wordt. En daarna huilend dat ze morgen niet naar school wil.
Ze ligt nu stil op bed. En ik zit bijna te huilen op de bank. Ik mis iets. Ik weet alleen niet wat.
Zouden de wat-alsjes misschien ook blijven komen omdat je telkens met nieuwe ideeën komt om haar (onrealistische) angst op te lossen? Ik zou in zo'n situatie heel stellig zeggen dat zoiets niet kan, niet bestaat. Er bestaan geen duizend dieven in Nederland / je stad /... en die zijn al helemaal nooit bij elkaar want ze willen die televisie voor zichzelf houden!quote:Op zondag 4 maart 2018 21:17 schreef Omentielvo het volgende:
Spees. Dat vertel ik haar ook hoor. Dat ik die dieven achterna zou rennen. En dat ik haar altijd bescherm.
Maar dan gaat ze daarop verder. “Maar wat als er duizend dieven zijn?” of “Wat als ze me nou ergens verstoppen dat jij het niet weet”
Ik heb haar ook gezegd dat ik haar overal zo blijven zoeken hoor.
Maar ze blijft met zoveel alsjes komen dat ik op een moment ook vastloop.
Zoiets ja. Dat boeven mijn kind helemaal niet willen want dan moeten ze ook boterhammen voor je smeren en je stinkbillen vegen.quote:Op zondag 4 maart 2018 21:21 schreef Spees_Eend het volgende:
[..]
Zouden de wat-alsjes misschien ook blijven komen omdat je telkens met nieuwe ideeën komt om haar (onrealistische) angst op te lossen? Ik zou in zo'n situatie heel stellig zeggen dat zoiets niet kan, niet bestaat. Er bestaan geen duizend dieven in Nederland / je stad /... en die zijn al helemaal nooit bij elkaar want ze willen die televisie voor zichzelf houden!
En dieven nemen ook echt geen kindjes mee hoor, die willen spullen hebben die veel geld kosten zoals jouw ipad (of zoiets). En gelukkig gebeurt dat ook helemaal niet vaak!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |