F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Hoi mensen,
Ik wil hier met jullie even dom lullen en fantaseren over wat er gebeurt als je doodgaat. Het blijft speculatie, maar het kan geen kwaad hier eens met jullie over te discussieren want ik ben graag goed op de zaken voorbereid.
Dit heb ik tot zover bedacht: het is logisch te veronderstellen dat je je lichaam kwijt bent. Dat is eigenlijk zo goed als zeker. Maar het is tegelijkertijd aannemelijk of in ieder geval niet ondenkbaar dat de lichte/gewichtloze materie allereerst behouden blijft, zoals je gedachten. (en het licht zelf misschien) Je gedachten zijn weliswaar een product van de hersenen, maar niet tastbaar, en niet terug te vinden in de hersenen zelf. En dus is de kans aanwezig dat die niet perse aan het lichaam gebonden zijn.
Veel mensen geloven in een zwart gat, het ''niets'', sommige geloven in reincarnatie, en sommige mensen geloven in een rustplek, of een hemel. Maar wat betreft die laatste twee; als je het leven kunt koppelen aan genot, plezier, rijkdom, dankbaarheid etc, etc, is het dan niet raar om te veronderstellen dat de dood een rustplek is? Of nog dommer, diezelfde dood te vergelijken met een hemel? Je vergelijkt het licht toch ook niet met de schemer of nog nuttelozer, met het licht zelf? Dood en leven zijn twee tegenovergestelden en dus zou je er na een goed leven voor het gemak maar beter vanuit kunnen gaan dat de dood iets heel ernstigs is, toch? Iets dat hard werken inhoudt. En ervan uitgaande dat we allemaal uit sterrenstof bestaan, ga ik er nu even van uit dat ik een ster word. En dit is hypothetisch,
maar ik zie het universum daarbij als een ''bol'' (of torus), waarbinnen je 'vliegensvlug' heen en weer 'sprint' van het ene naar het andere uiterste, waardoor er wrijving ontstaat en dus energie wordt opgewekt in het centrum. En omdat dit vermoedelijk sneller gebeurt dan het licht kan reizen, wordt het licht gevangen. Een beweging soortgelijk aan die van het symbool pentagram bijvoorbeeld, zij het niet drie-dimensionaal, waarbij het centrum het lichtpunt voorstelt, en de cirkel de uitersten van het universum (of tot waar het licht/de warmte reikt.) Klinkt jullie misschien vreemd in de oren, maar niet eens een geheel onlogische gedachte, vind ik zelf.
Ik ben gefascineerd door sterren en planeten en vooral als het sterren zijn die hier in de buurt staan. En ook die worden geboren dus mag ik er graag over fantaseren hoe dit gebeurt. De belangrijkste vraag is natuurlijk wáár. Onlangs is er een coole dwergster ontdekt met 7 baby-planeten, vrij dicht in de buurt. Helaas staat deze te ver weg om zomaar even naar toe te reizen. 4 lichtjaar ofzo. Maar hoe geweldig zou het zijn om zo'n ster te hebben waar we zonder al teveel peut te verkwisten naar toe kunnen, op enkele duizenden kilometers van de aarde bijvoorbeeld, en die vervolgens kunnen bewonen?
Je moet toch wat geloven, en met het oog op de exponentiele groei van de wereldbevolking en het gekapte woud en weerrecords die bij de vleet sneuvelen, maak ik me best veel zorgen. En ja, het is misschien gelul in de ruimte, en ik heb geen idee welke problemen ik onderweg tegen ga komen, maar ik zou het gaaf vinden om jullie op een dag te verrassen met een mooi loepje aan de horizon, zo van, tadáá hier ben ik dan, het is me gelukt. Niet te snel, niet te fel, maar gewoon, als praktische oplossing voor alle problemen.
Maar goed, over de plaatsbepaling zou ik wel wat meer inzicht willen krijgen. Ik weet het meest noordelijke punt van het universum, en het meest zuidelijke ligt er natuurlijk helemaal tegenover, eronder zeg maar. Ik weet dat de zon op komt in het oosten en ondergaat in het westen. Maar dan ben ik er nog niet. Ik mis nog twee punten die er diepte in brengen. Een derde as, op z'n minst. Kan iemand mijn begrip erover vergroten en hier eens over mee fantaseren? Want ik ben alles behalve wetenschappelijk onderlegd.
Andere gave ideeen over de dood zijn ook welkom.
[ Bericht 0% gewijzigd door HartjeZwolle op 20-02-2018 21:43:57 ]
Ik wil hier met jullie even dom lullen en fantaseren over wat er gebeurt als je doodgaat. Het blijft speculatie, maar het kan geen kwaad hier eens met jullie over te discussieren want ik ben graag goed op de zaken voorbereid.
Dit heb ik tot zover bedacht: het is logisch te veronderstellen dat je je lichaam kwijt bent. Dat is eigenlijk zo goed als zeker. Maar het is tegelijkertijd aannemelijk of in ieder geval niet ondenkbaar dat de lichte/gewichtloze materie allereerst behouden blijft, zoals je gedachten. (en het licht zelf misschien) Je gedachten zijn weliswaar een product van de hersenen, maar niet tastbaar, en niet terug te vinden in de hersenen zelf. En dus is de kans aanwezig dat die niet perse aan het lichaam gebonden zijn.
Veel mensen geloven in een zwart gat, het ''niets'', sommige geloven in reincarnatie, en sommige mensen geloven in een rustplek, of een hemel. Maar wat betreft die laatste twee; als je het leven kunt koppelen aan genot, plezier, rijkdom, dankbaarheid etc, etc, is het dan niet raar om te veronderstellen dat de dood een rustplek is? Of nog dommer, diezelfde dood te vergelijken met een hemel? Je vergelijkt het licht toch ook niet met de schemer of nog nuttelozer, met het licht zelf? Dood en leven zijn twee tegenovergestelden en dus zou je er na een goed leven voor het gemak maar beter vanuit kunnen gaan dat de dood iets heel ernstigs is, toch? Iets dat hard werken inhoudt. En ervan uitgaande dat we allemaal uit sterrenstof bestaan, ga ik er nu even van uit dat ik een ster word. En dit is hypothetisch,
maar ik zie het universum daarbij als een ''bol'' (of torus), waarbinnen je 'vliegensvlug' heen en weer 'sprint' van het ene naar het andere uiterste, waardoor er wrijving ontstaat en dus energie wordt opgewekt in het centrum. En omdat dit vermoedelijk sneller gebeurt dan het licht kan reizen, wordt het licht gevangen. Een beweging soortgelijk aan die van het symbool pentagram bijvoorbeeld, zij het niet drie-dimensionaal, waarbij het centrum het lichtpunt voorstelt, en de cirkel de uitersten van het universum (of tot waar het licht/de warmte reikt.) Klinkt jullie misschien vreemd in de oren, maar niet eens een geheel onlogische gedachte, vind ik zelf.
Ik ben gefascineerd door sterren en planeten en vooral als het sterren zijn die hier in de buurt staan. En ook die worden geboren dus mag ik er graag over fantaseren hoe dit gebeurt. De belangrijkste vraag is natuurlijk wáár. Onlangs is er een coole dwergster ontdekt met 7 baby-planeten, vrij dicht in de buurt. Helaas staat deze te ver weg om zomaar even naar toe te reizen. 4 lichtjaar ofzo. Maar hoe geweldig zou het zijn om zo'n ster te hebben waar we zonder al teveel peut te verkwisten naar toe kunnen, op enkele duizenden kilometers van de aarde bijvoorbeeld, en die vervolgens kunnen bewonen?
Je moet toch wat geloven, en met het oog op de exponentiele groei van de wereldbevolking en het gekapte woud en weerrecords die bij de vleet sneuvelen, maak ik me best veel zorgen. En ja, het is misschien gelul in de ruimte, en ik heb geen idee welke problemen ik onderweg tegen ga komen, maar ik zou het gaaf vinden om jullie op een dag te verrassen met een mooi loepje aan de horizon, zo van, tadáá hier ben ik dan, het is me gelukt. Niet te snel, niet te fel, maar gewoon, als praktische oplossing voor alle problemen.
Maar goed, over de plaatsbepaling zou ik wel wat meer inzicht willen krijgen. Ik weet het meest noordelijke punt van het universum, en het meest zuidelijke ligt er natuurlijk helemaal tegenover, eronder zeg maar. Ik weet dat de zon op komt in het oosten en ondergaat in het westen. Maar dan ben ik er nog niet. Ik mis nog twee punten die er diepte in brengen. Een derde as, op z'n minst. Kan iemand mijn begrip erover vergroten en hier eens over mee fantaseren? Want ik ben alles behalve wetenschappelijk onderlegd.
Andere gave ideeen over de dood zijn ook welkom.
[ Bericht 0% gewijzigd door HartjeZwolle op 20-02-2018 21:43:57 ]
''Als dit universum het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle lettertjes terug komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.'' -Albert Einstein
Als ik er ben, is de dood er nog niet.
Als de dood er is, ben ik er niet meer.
Als de dood er is, ben ik er niet meer.
Op het scherp van de snede.
Dat is wel wat cliché vind ik. De dood is er al wel, alleen nog niet voor jou.quote:Op dinsdag 20 februari 2018 20:46 schreef DuizendGezichten het volgende:
Als ik er ben, is de dood er nog niet.
Als de dood er is, ben ik er niet meer.
En die laatste opmerking klopt ongetwijfeld. Maar de aarde is er dan nog steeds, want die was er ook al voordat je geboren werd. De zon idem dito. En er komt vast wel wat energie vrij als jij doodgaat, dat kan niet missen. Is die gedachte niet veel begrijpelijker dan het besef dat jij er niet meer bent, maar de rest wel? Waar is dan dat ''niet meer zijn'' Dat moet ook ergens plaatsvinden, en tijdsduur hebben, toch? Als je zegt: ik ben er niet meer, wat is dan de deifnitie van ''er''?
[ Bericht 3% gewijzigd door HartjeZwolle op 20-02-2018 21:31:24 ]
''Als dit universum het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle lettertjes terug komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.'' -Albert Einstein
Is dat heel veel anders dan wat religieus gezien een ziel genoemd wordt? Iets dat geen materie heeft? Wat nu als je ziel uit licht bestaat of licht wordt op het moment dat je sterft? Dat op het moment dat je sterft het niet alleen licht voor je ogen wordt, zoals velen met een bijna-dood-ervaring beleven, maar dat je daadwerkelijk "licht" wordt.
Nu is er een gedachte-experiment van een tweeling waarbij een van hen met grote snelheid de sterren in wordt geschoten en een die achterblijft op aarde. De ene tweeling veroudert steeds langzamer dan de ander naar gelang de snelheid dichter bij de snelheid van het licht komt.
https://en.wikipedia.org/wiki/Twin_paradox
Nu kan niets met massa met de snelheid van het licht voortbewegen maar als je ziel licht is dan kan dat dus wel. Dat zou betekenen dat je nooit zou verouderen en eeuwig zou kunnen "leven". Je lichaam is dood maar je blijft voor altijd als het ware in dat moment hangen.
Nu is het bekend dat stimulerende stoffen je beleving van tijd ontzettend kan beïnvloeden.
Daarnaast zijn er aanwijzingen dat DMT wordt vrijgelaten op het moment dat je dood gaat. Kan dat een eeuwig moment creëren en nog belangrijker is dat een evolutionair product of een "geschenk" van God?
http://thescienceexplorer(...)ed-our-brains-we-die
Of je daadwerkelijk licht wordt of dat je voor eeuwig licht beleeft is iets dat we allemaal zullen mee maken. Of zwarte gaten plekken zijn waar het licht (of je ziel) niet kan ontsnappen de hel is of dat de hel (en de hemel) slechts beleeft wordt in dat "eeuwige" moment is ook onduidelijk.
Maar wat als je eigen overtuiging over wat komen gaat van belang is voor dat eeuwige moment? Dat het geloof in hemel en hel, in God bepaalt of je toegang "krijgt" tot de hemel? Dat het dus niet door een externe kracht wordt aangestuurd maar dat alles intern "geregeld" is.
Tot dusver dit mengsel van amateur-theologie en amateur-wetenschap.
Nu is er een gedachte-experiment van een tweeling waarbij een van hen met grote snelheid de sterren in wordt geschoten en een die achterblijft op aarde. De ene tweeling veroudert steeds langzamer dan de ander naar gelang de snelheid dichter bij de snelheid van het licht komt.
https://en.wikipedia.org/wiki/Twin_paradox
Nu kan niets met massa met de snelheid van het licht voortbewegen maar als je ziel licht is dan kan dat dus wel. Dat zou betekenen dat je nooit zou verouderen en eeuwig zou kunnen "leven". Je lichaam is dood maar je blijft voor altijd als het ware in dat moment hangen.
Nu is het bekend dat stimulerende stoffen je beleving van tijd ontzettend kan beïnvloeden.
Daarnaast zijn er aanwijzingen dat DMT wordt vrijgelaten op het moment dat je dood gaat. Kan dat een eeuwig moment creëren en nog belangrijker is dat een evolutionair product of een "geschenk" van God?
http://thescienceexplorer(...)ed-our-brains-we-die
Of je daadwerkelijk licht wordt of dat je voor eeuwig licht beleeft is iets dat we allemaal zullen mee maken. Of zwarte gaten plekken zijn waar het licht (of je ziel) niet kan ontsnappen de hel is of dat de hel (en de hemel) slechts beleeft wordt in dat "eeuwige" moment is ook onduidelijk.
Maar wat als je eigen overtuiging over wat komen gaat van belang is voor dat eeuwige moment? Dat het geloof in hemel en hel, in God bepaalt of je toegang "krijgt" tot de hemel? Dat het dus niet door een externe kracht wordt aangestuurd maar dat alles intern "geregeld" is.
Tot dusver dit mengsel van amateur-theologie en amateur-wetenschap.
Natuurkundig en biologisch gezien zou ik zeggen dat je ophoudt met bestaan. Een narcose is genoeg om je bewustzijn tijdelijk uit te schakelen. Op het hoogtepunt van dat moment ben je 'niets'. De sprong van wel - geen - wel bewust, lijkt dan ook slecht seconden te duren. Mocht er wel 'iets' zijn na de dood, dan is er iets nodig dat gebeurt tijdens het sterven dat zich onderscheid van bijvoorbeeld een narcose ondergaan. Een soort 'immortalizing of transitioning effect', vanuit lichamelijke processen of externe processen.
Het idee dat je ophoudt te bestaan is gebaseerd op de intuïtie dat het bewustzijn uit het brein moet komen. Die intuïtie is denk ik verkeerd.quote:
Natuurkundig en biologisch gezien zou ik zeggen dat je ophoudt met bestaan. Een narcose is genoeg om je bewustzijn tijdelijk uit te schakelen. Op het hoogtepunt van dat moment ben je 'niets'. De sprong van wel - geen - wel bewust, lijkt dan ook slecht seconden te duren. Mocht er wel 'iets' zijn na de dood, dan is er iets nodig dat gebeurt tijdens het sterven dat zich onderscheid van bijvoorbeeld een narcose ondergaan. Een soort 'immortalizing of transitioning effect', vanuit lichamelijke processen of externe processen.
Het enige wat je ooit hebt meegemaakt is bewustzijn namelijk. Denken over hoe het was voordat je geboren was heeft geen zin, denken hoe het zal zijn na je dood heeft geen zin want het enige wat je kent is bewustzijn.
Ik heb ook een narcose meegemaakt en weet precies hoe het voelt als het lichtje uitgaat. Het probleem is alleen dat het lichtje in mijn bewustzijn altijd aan is gebleven, het voelt alsof je nooit echt weg bent geweest of dat je even een dutje hebt gedaan. Wat er gebeurd met je geest als je lichaam definitief vergaat is onbekend.
Ik denk dat de geest terugkeert naar de mentale dimensie.
Als je het leuk vindt om hierover te fantaseren zou ik als ik jou was een stapje verder gaan en het universum/tijd loslaten en gaan speculeren over meerdere dimensies, m-theorie en parallele werelden. Van het universum weten we al vrij veel qua materie/energie (maar wel met een paar flinke gaten erin).
Maar je krijgt wat meer speculatie mogelijkheden als je buiten het universum gaat en die ruimte geeft de wetenschap. Hier om te prikkelen: .
Maar je krijgt wat meer speculatie mogelijkheden als je buiten het universum gaat en die ruimte geeft de wetenschap. Hier om te prikkelen: .
Question authorities, fuck religion, educate yourself, Viva el individualismo!
There's only one way of life, and that's your own!
There's only one way of life, and that's your own!
Nee, niet op intuïtie gebaseerd op kennis, op basis van inductie. Ik ben narcose ondergaan, en er is op dat punt geen sprake van een bewustzijn. (geen ervaring, geen besef, geen waarneming) Als ik puur de ervaring zou beschrijven (voor zover die er is, met uitzondering van voor en na de narcose), zou ik deze omschrijven als gradueel terugkerend (waarschijnlijk naarmate de narcose afneemt in werking, hoewel ik dat niet kan staven), vergelijkbaar met beginnende dromen tijdens het slapen. Verder ontbreekt er letterlijk een deel, waarin mijn lichaam actief was (al dan anders dan normaal), maar mijn bewustzijn niet.quote:
[..]
Het idee dat je ophoudt te bestaan is gebaseerd op de intuïtie dat het bewustzijn uit het brein moet komen. Die intuïtie is denk ik verkeerd.
Het enige wat je ooit hebt meegemaakt is bewustzijn namelijk. Denken over hoe het was voordat je geboren was heeft geen zin, denken hoe het zal zijn na je dood heeft geen zin want het enige wat je kent is bewustzijn.
Ik heb ook een narcose meegemaakt en weet precies hoe het voelt als het lichtje uitgaat. Het probleem is alleen dat het lichtje in mijn bewustzijn altijd aan is gebleven, het voelt alsof je nooit echt weg bent geweest of dat je even een dutje hebt gedaan. Wat er gebeurd met je geest als je lichaam definitief vergaat is onbekend.
Ik denk dat de geest terugkeert naar de mentale dimensie.
Maar je bent wel druk bezig met ademhalen, dus je onderbewustzijn is blijkbaar wel bij de les. Ik mag graag geloven dat die zich beperkt ons daaraan te herinneren omdat we zó dom zijn dat we anders gewoon nog vergeten adem te halen. En ik zou haast gaan denken dat dit alvast onderschrijft wat het belang is van dat onderbewustzijn, maar ook van zuurstof, en dat áls er al iets van ons overblijft, dit allereerst bestaat uit de noodzaak om te ademen. (naast alle andere plezierige zaken) Het is wel een benauwende gedachte maar ervan uitgaan dat je zélf die verantwoordelijkheid moet nemen lijkt mij de enige juiste ethiek, en mogelijk de weg naar eeuwig leven. Zo krijgt dat onderbewustzijn, 'de geest', misschien pas echt de ruimte om belangrijke dingen te doen, want wij weten toch niet wat we doen. Zware gedachte, maar dat laatste is ergens ook wel hilarisch.quote:
Ik ben narcose ondergaan, en er is op dat punt geen sprake van een bewustzijn. (geen ervaring, geen besef, geen waarneming)
Inderdaad interessant maar daar wordt het niet simpeler van. Speculeren over dimensies heb ik wel gedaan maar de 4e dimensie wordt is voor mij in ieder geval al vrij problematisch om te begrijpen, en ik hou eigenlijk wel van eenvoud. De tijd in plaats ervan als 4e dimensie gebruiken geeft een goed besef van het begrip relativiteit en daar kun je volgens mij alle kanten mee op.quote:
Als je het leuk vindt om hierover te fantaseren zou ik als ik jou was een stapje verder gaan en het universum/tijd loslaten en gaan speculeren over meerdere dimensies, m-theorie en parallele werelden. Van het universum weten we al vrij veel qua materie/energie
Ja idd. Ik denk dat je eigen overtuiging heel belangrijk is. Believe the very best.quote:
Maar wat als je eigen overtuiging over wat komen gaat van belang is voor dat eeuwige moment? Dat het geloof in hemel en hel, in God bepaalt of je toegang "krijgt" tot de hemel? Dat het dus niet door een externe kracht wordt aangestuurd maar dat alles intern "geregeld" is.
Tot dusver dit mengsel van amateur-theologie en amateur-wetenschap.
[quote]
''Als dit universum het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle lettertjes terug komen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.'' -Albert Einstein
De kans om dood te gaan is 100% dus ik begrijp eigenlijk niet waar mensen zich druk om maken. Je komt er vanzelf achter wat er gebeurt en je hebt er geen enkele invloed op dus je kunt gewoon lekker relaxt je leven leiden totdat je op een gegeven moment dood gaat.
De kans op een hel/hemel achtige dimensie lijkt me nihil en de kans op een vorm van bewustzijn na de dood lijkt me groot maar meer dan dat hoef ik niet te speculeren, geen behoefte aan.
De kans op een hel/hemel achtige dimensie lijkt me nihil en de kans op een vorm van bewustzijn na de dood lijkt me groot maar meer dan dat hoef ik niet te speculeren, geen behoefte aan.
Hemel /hel :kans nihilquote:
De kans op een hel/hemel achtige dimensie lijkt me nihil en de kans op een vorm van bewustzijn na de dood lijkt me groot maar meer dan dat hoef ik niet te speculeren, geen behoefte aan.
bewustzijn na dood : kans waarschijnlijk
?
Hemel/hel zijn antropocentrische concepten gebaseerd op ideeën van goed/slecht en beoordeling door een externe entiteit en bovendien gebaseerd op sensaties zoals we die kennen ('eeuwig vuur').quote:
[..]
Hemel /hel :kans nihil
bewustzijn na dood : kans waarschijnlijk
?
Bewustzijn is niet antropocentrisch maar een fundamenteel onderdeel van de realiteit die in samenwerking met de 'fysieke' dimensie onze wereld tot stand brengt. Subject-object zijn interafhankelijk, het ene staat niet los van het andere.
Een auto bijvoorbeeld is een 'mind object', auto's zijn extern verifieerbaar maar de waarneming van een auto is een mind object (denk aan kleur etc, 'hard problem of conciousness').
De mentale dimensie kent geen beoordeling of veroordeling, kent geen lijden of plezier (dat zijn functies van menselijk bewustzijn).
De mentale dimensie is een leeg Nirvana zoals voorgesteld door het boeddhisme, puur bewustzijn.
De aarde is er dan nog steeds? In dit rappe tempo zorgen wij als mensheid er voor dat de aarde ook een rappe dood tegemoet kan zien. Dus in dat licht kan het best zo zijn dat wij er over 500 jaar niet meer zijn maar dat er dan ook geen aarde meer is. Maar dat zal je dan nooit weten want je bent er niet meerquote:
[..]
Dat is wel wat cliché vind ik. De dood is er al wel, alleen nog niet voor jou.
En die laatste opmerking klopt ongetwijfeld. Maar de aarde is er dan nog steeds, want die was er ook al voordat je geboren werd. De zon idem dito. En er komt vast wel wat energie vrij als jij doodgaat, dat kan niet missen. Is die gedachte niet veel begrijpelijker dan het besef dat jij er niet meer bent, maar de rest wel? Waar is dan dat ''niet meer zijn'' Dat moet ook ergens plaatsvinden, en tijdsduur hebben, toch? Als je zegt: ik ben er niet meer, wat is dan de deifnitie van ''er''?
Ik zie de dood als iets wat bij het leven hoort en ben benieuwd hoe het zal zijn, dood? Hoe is dat, besef ik dat überhaupt wel? Wij weten zo weinig en van de dood weten we helemaal niets - doodgaan is wat dat betreft ook wel een beetje spannend .........
"Hoka Hey!"
Ik wil de interafhankelijkheid van subject-object nog even verduidelijken:quote:
[..]
Hemel /hel :kans nihil
bewustzijn na dood : kans waarschijnlijk
?
stel dat Hoatzin en Molurus een biertje drinken aan een terras, het is een mooie zonnige dag met een heldere lucht.
De waarneming van een blauwe lucht en een warme, gelige, ronde zon waar fel licht vandaan komt is puur mentaal. Onze zintuigen zijn allemaal mentale functies, geen fysieke functies.
Zicht, tast, geur, gehoor, smaak en gedachtes/gevoelens zijn allemaal mentale fenomenen.
Dus de waarneming van een blauwe lucht en een zon is een mentaal fenomeen voor zowel Molurus als Hoatzin.
Er is dus geen verschil tussen fysiek en mentaal, alleen een verschil tussen subjectief en objectief. Molurus vindt het misschien bloedheet (subjectief) en Hoatzin vindt het warm (subjectief) maar zowel Molurus als Hoatzin zien dezelfde lucht en zon (objectief).
Maar die lucht en de zon zijn nog steeds mentale waarnemingen, mentale fenomenen. Er is dus geen materieel-immaterieel dualiteit maar alleen objectief-subjectief dualiteit.
Een object kan dus niet bestaan zonder een subject. De zon is een mentale waarneming, maar de zon bestond al wel voordat bewuste wezens bestonden.
Daarom is er een non-lokale mentale dimensie die overal in het universum de kwantummechanische golffunctie doet instorten waardoor subject (mentale dimensie) altijd object (universum) waarneemt.
Dat non-lokale element verklaart ook fenomenen als kwantumverstrengeling en telepathie maar dat terzijde.
[ Bericht 14% gewijzigd door Libertarisch op 27-02-2018 16:40:56 ]
Daarom is er een non-lokale mentale dimensie die overal in het universum de kwantummechanische golffunctie doet instorten waardoor subject (mentale dimensie) altijd object (universum) waarneemt.
Dat non-lokale element verklaart ook fenomenen als kwantumverstrengeling en telepathie maar dat terzijde.
[ Bericht 14% gewijzigd door Libertarisch op 27-02-2018 16:40:56 ]
Ik neem aan dat je bewustzijn verdwijnt, dat je dus eigenlijk teruggaat naar niks. Net als de tijd dat je nog niet geboren was, waar je ook heen herinneringen van hebt.
Ik denk wel dat je ziel of bewustzijn of hoe je het ook wilt noemen een bepaalde energie of prent achterlaat. Of dit vrij snel verdwijnt weet ik niet, maar ik vraag me nu ineens af of dat vlak na je dood nog meetbaar zou zijn.
Ik denk wel dat je ziel of bewustzijn of hoe je het ook wilt noemen een bepaalde energie of prent achterlaat. Of dit vrij snel verdwijnt weet ik niet, maar ik vraag me nu ineens af of dat vlak na je dood nog meetbaar zou zijn.
L'Enfer, c'est les autres.
Er worden geen separate subjecten geboren en er gaan geen separate subjecten dood.quote:
Ik neem aan dat je bewustzijn verdwijnt, dat je dus eigenlijk teruggaat naar niks. Net als de tijd dat je nog niet geboren was, waar je ook heen herinneringen van hebt.
Ik denk wel dat je ziel of bewustzijn of hoe je het ook wilt noemen een bepaalde energie of prent achterlaat. Of dit vrij snel verdwijnt weet ik niet, maar ik vraag me nu ineens af of dat vlak na je dood nog meetbaar zou zijn.
Ten eerste kom je niet uit het niets, je bent een product van en interafhankelijk met het universum. Je bent letterlijk gemaakt van sterrenstof, 'jij' hebt dus altijd al bestaan. Zelfde geldt voor de dood, het is gewoon een transformatie binnen het universum maar geen destructie.
Het idee dat een persoon met een unieke 'ziel' geboren wordt uit het niets dat losstaat van de wereld is helemaal fout.
Ten eerste is er geen vaste ziel, er is alleen een constant veranderend bewustzijn zonder vast element. Er is dus geen 'Maria' ziel (kan een ziel dronken worden?). Er is dus geen 'ik' dat kan sterven want er is geen vast 'ik'.
Er is ook geen vast lichaam, het lichaam verandert constant. Er is dus geen onveranderend onafhankelijk subject, er is alleen een constant transformerend en interafhankelijk subject.
'De dood' bestaat dus niet in de zin zoals de meeste mensen denken (het idee dat een onafhankelijke vaste entiteit gecreëerd en vervolgens vernietigd wordt).
[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 27-02-2018 17:00:11 ]
Ik vind het erg interessante stof tot nadenken, de zaken die je aangeeft. Maar zo stellig zijn over een onderwerp als de dood of het bestaan zou ik niet snel zijn.quote:Op dinsdag 27 februari 2018 16:51 schreef Libertarisch het volgende:
[..]
Er worden geen separate subjecten geboren en er gaan geen separate subjecten dood.
Ten eerste kom je niet uit het niets, je bent een product van en interafhankelijk met het universum. Je bent letterlijk gemaakt van sterrenstof, 'jij' hebt dus altijd al bestaan. Zelfde geldt voor de dood, het is gewoon een transformatie binnen het universum maar geen destructie.
Het idee dat een persoon met een unieke 'ziel' geboren wordt uit het niets dat losstaat van de wereld is helemaal fout.
Ten eerste is er geen vaste ziel, er is alleen een constant veranderend bewustzijn zonder vast element. Er is dus geen 'Maria' ziel (kan een ziel dronken worden?). Er is dus geen 'ik' dat kan sterven want er is geen vast 'ik'.
Er is ook geen vast lichaam, het lichaam verandert constant. Er is dus geen onveranderend onafhankelijk subject, er is alleen een constant transformerend en interafhankelijk subject.
'De dood' bestaat dus niet in de zin zoals de meeste mensen denken (het idee dat een onafhankelijke vaste entiteit gecreëerd en vervolgens vernietigd wordt).
Dat er een samenhang is met de kosmos ben ik met je eens. Ik ben het niet per definitie eens dat een mens geen ziel heeft, want ook het begrip ziel is zo multi-interpretabel. Vroeger dacht ik dat een ziel een soort grijs pistoletje met een oog was (bij gebrek aan betere beeldvorming) en dat dat dan wegvloog naar de hemel en de wolken als je doodging.
Dát geloof ik niet meer, maar ik geloof wel in een bepaalde uniekheid, dus in mijn ogen is er wel een vast 'ik'. Dat wil overigens niet zeggen dat dat 'ik' niet kan evolueren. Of juist achteruit gaan, als we het hebben over zaken als dementie. Ik denk dat er altijd een bepaalde vastheid in een persoon aanwezig is, maar daaromheen kunnen zaken veranderen. Ik zie het misschien als een soort 'pitje' dat er altijd is, met een amorfe vloeistof er omheen die aan verandering onderhevig is.
Ik hou van m'n beeldspraak.
L'Enfer, c'est les autres.
Ik weet ook niks zeker, ik doe slechts uitspraken gebaseerd op directe ervaring en kennis en trek de meest logische conclusie waar ik op kan komen. Ik heb niet de illusie de waarheid in pacht te hebben.quote:
[..]
Ik vind het erg interessante stof tot nadenken, de zaken die je aangeeft. Maar zo stellig zijn over een onderwerp als de dood of het bestaan zou ik niet snel zijn.
Ho is even, hoe kan een vast 'ik' evolueren? Dat is een contradictio in terminis. Iets wat vast is (een vaste ziel) evolueert niet. Dus is er geen vaste ziel, er wordt dus geen vaste ziel geboren en er gaat geen vaste ziel dood.quote:
Dat er een samenhang is met de kosmos ben ik met je eens. Ik ben het niet per definitie eens dat een mens geen ziel heeft, want ook het begrip ziel is zo multi-interpretabel. Vroeger dacht ik dat een ziel een soort grijs pistoletje met een oog was (bij gebrek aan betere beeldvorming) en dat dat dan wegvloog naar de hemel en de wolken als je doodging.
Dát geloof ik niet meer, maar ik geloof wel in een bepaalde uniekheid, dus in mijn ogen is er wel een vast 'ik'. Dat wil overigens niet zeggen dat dat 'ik' niet kan evolueren.
De hersenwetenschap heeft dit aangetoond, zie het voorbeeld van Phineas Gage:
https://en.wikipedia.org/wiki/Phineas_Gage
"Phineas P. Gage (1823–1860) was an American railroad construction foreman remembered for his improbable[B1]:19 survival of an accident in which a large iron rod was driven completely through his head, destroying much of his brain's left frontal lobe, and for that injury's reported effects on his personality and behavior over the remaining 12 years of his life—effects sufficiently profound (for a time at least) that friends saw him as "no longer Gage".
Waar was de ziel van Phineas Gage na het ongeluk? Wie is de echte Phineas Gage, degene voor het ongeluk of degene na het ongeluk?
Wat is de essentie van Phineas Gage? Ik zie geen vaste ziel in dit verhaal.
Dan is er nog het fenomeen van de 'Split Brain' waar het corpus callosum dat de linker en rechterhersenhelft met elkaar verbind doorgesneden is waardoor je twee 'zielen' in één hoofd krijgt.
https://en.wikipedia.org/wiki/Split-brain
"After the right and left brain are separated, each hemisphere will have its own separate perception, concepts, and impulses to act. Having two "brains" in one body can create some interesting dilemmas. When one split-brain patient dressed himself, he sometimes pulled his pants up with one hand (that side of his brain wanted to get dressed) and down with the other (this side didn't). Also, once he grabbed his wife with his left hand and shook her violently, so his right hand came to her aid and grabbed the aggressive left hand. However, such conflicts are actually rare. If a conflict arises, one hemisphere usually overrides the other.[1]"
Ik zie weer geen indicatie van een vaste ziel.
Yes, jij beschrijft hier het hindoe concept van de Atman:quote:
Ik denk dat er altijd een bepaalde vastheid in een persoon aanwezig is, maar daaromheen kunnen zaken veranderen. Ik zie het misschien als een soort 'pitje' dat er altijd is, met een amorfe vloeistof er omheen die aan verandering onderhevig is.
Ik hou van m'n beeldspraak.
https://en.wikipedia.org/wiki/%C4%80tman_(Hinduism)
"Ātman (/ˈɑːtmən/) is a Sanskrit word that means inner self or soul.[1][2][3] In Hindu philosophy, especially in the Vedanta school of Hinduism, Ātman is the first principle,[4] the true self of an individual beyond identification with phenomena, the essence of an individual. In order to attain liberation (moksha), a human being must acquire self-knowledge (atma jnana), which is to realize that one's true self (Ātman) is identical with the transcendent self Brahman."
De Atman is het onpersoonlijke bewustzijn dat in ieder van ons zit en dat niet te onderscheiden is van het bewustzijn van de Brahman (de hindoe term voor 'mentale dimensie'/fundamenteel bewustzijn). Deze 'true self' is het middel waarmee jij jezelf bestuurt in je persoonlijke RPG en waarmee je je bewustzijn ervaart.
Atman en Brahman staan gelijk aan elkaar, er is dus geen geboorte en geen dood. Er is alleen een drup die terugkeert naar de oceaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Libertarisch op 27-02-2018 18:17:31 ]
De aarde is er dan nog wel!! Kan ik je verzekeren. Mijn ouders hebben me vooraf verzekerd dat ze er al was voordat ik hier was, en als wij het verprutsen worden we wel door de wind omver geblazen, of overspoeld door water, lava, of getroffen door ziekte. Of radioactiviteit. We zijn namelijk de enige die haar uit balans brengen. En ze zit zo perfect in elkaar dat het een logische gedachte is dat ze al héél lang bestaat, zo niet altijd zal doen, en het is niet vreemd om daarbij de aarde als middelpunt van het universum te zien.quote:
[..]
De aarde is er dan nog steeds? In dit rappe tempo zorgen wij als mensheid er voor dat de aarde ook een rappe dood tegemoet kan zien. Dus in dat licht kan het best zo zijn dat wij er over 500 jaar niet meer zijn maar dat er dan ook geen aarde meer is. Maar dat zal je dan nooit weten want je bent er niet meer
Ik zie de dood als iets wat bij het leven hoort en ben benieuwd hoe het zal zijn, dood? Hoe is dat, besef ik dat überhaupt wel? Wij weten zo weinig en van de dood weten we helemaal niets - doodgaan is wat dat betreft ook wel een beetje spannend .........
We zijn inmiddels wel zo ver op weg dat we door middel van kernfusie vrije energie kunnen opwekken, (een soortgelijk proces als wat binnen de zon afspeelt), en radioactief afval als resultaat van kernsplijting in de nabije toekomst netjes op kunnen ruimen. Maar zelfs al is het probleem van energie opgelost, dan nog staan we op het randje, omdat we vanwege overbevolking en schaarste een voedsel/middelen probleem hebben. We groeien exponentieel, en dat is veel harder dan de natuur kan bijbenen. 1 per 2, ~halveren dmv geboortebeperking zou de enige oplossing zijn, maar dat gaat niet gebeuren. We hebben dus een permanent probleem. Niet meer van energie, maar van materie.
En materie houdt verband met een lichaam, en een lichaam doet mij persoonlijk denken aan massa, zwaarte, complexiteit, moeilijkheid. Maar ook nog steeds met zuurstof en ademhalen. En ik heb er op zich een oplossing voor maar dan moet ze wel willen. Zo niet, dan heb ik een probleem....
All truth passes through three stages. First, it is ridiculed. Second, it is violently opposed. Third, it is accepted as being self-evident.
Ik vind hem weldoordacht; iedereen is zelf overtuigd van zijn/haar ‘overtuiging’ / ‘gelijk’.quote:
Niet dat iemand met een iq van 160 deze shit kan gaan stellen maar oke
De kans is dan inderdaad 48% dat je minder / meer intellect hebt.
Ook niet iemand met een iq van 100 wat dat betreft maar oke, laten we niet onnodig lullig gaan reageren.
Ik weet niet wie je hiermee bedoeld maar ik Ik ken er ongeveer een stuk of 25 die bij elkaar slimmer waren dan 7,000,000,000 mensen nu. En die zijn al lang en breed dood maar konden het wel zo samen vatten dat ik me er ergens een voorstelling van kan maken. Heeft niets met intelligentie te maken, eerder met ontzag. Als de één de ander niet uitsluit kon het maar zo eens waar zijn en zo krijg je best een goed resultaat. En ik weet donders goed hoe dom ik ben, ten opzichte van hun tenminste. Wat kan mij het nou schelen of ik bij die 52 of 48 hoor als ik weet dat ze alle 100 dom zijn?quote:
96% van de mensen denken dat ze bovengemiddeld intelligent zijn terwijl slechts 48% dat echt is.
All truth passes through three stages. First, it is ridiculed. Second, it is violently opposed. Third, it is accepted as being self-evident.
|
|
