Beste FOK!kers,
Ik zit de laatste tijd met een probleem waar ik niet direct uitkom. Sinds juli vorig jaar heb ik een relatie gekregen met een erg leuke dame van eind twintig (ben zelf begin dertig). We hebben het erg tof samen: hartstikke verliefd, veel seks, plannen voor de toekomst en eigenlijk gaat het fantastisch tussen ons.
Maar zoals jullie al aan de TT kunnen zien komt er een 'maar' aan. De 'maar' is dat ze sinds kort is gaan samenwonen met een man. Of althans, daar deelt ze een huis mee. Voorheen woonde er een vriendin bij haar thuis die ze al jarenlang kende via haar toneelvereniging en dat liep allemaal wel prima. Punt was dat deze op een gegeven moment moest verhuizen, aangezien ze een baan aangeboden kreeg elders in het land. Gevolg was dat ze een nieuwe huisgenoot nodig had en niemand in haar omgeving had acuut behoefte aan nieuwe woonruimte. Zodoende moest ze gaan adverteren en op zoek naar een huisgenoot. Ik kon nog niet bij haar wonen, want daarvoor was onze relatie te kort en mijn werk is bovendien in mijn eigen woonplaats (ik woon ook niet in dezelfde plaats als zij).
Hoewel deze nieuwe man een aardige, nette vent is waar niks mis mee is (met bovendien een eigen scharrel momenteel), vind ik het erg lastig om om te gaan met deze situatie. Het punt is dat ik jarenlang nooit verliefd ben geweest op vrouwen (ik klootte veelal maar wat aan), maar het bij haar tegen alle verwachtingen in toch zwaar te pakken heb. Daar komen ook ineens jaloerse gevoelens bij kijken. Normaal gesproken vind ik het geen enkel punt als ze eens met mannelijke vrienden bier wil drinken in de kroeg of uit eten wil met mannelijke collega's, maar 1-op-1 samenwonen met een man (samen zijn de hoofdhuurders van een appartement) vind ik toch een stap verder gaan. Meerdere, qua geslacht gemixte huisgenoten in studentenhuis-setting vind ik bijvoorbeeld al anders.
Het lastigste aspect vind ik dat die kerel mijn vriendin nu vaker ziet dan ikzelf. Na een dag werken spreken ze samen de dag door, wat ik toch beschouw als 'intieme' momenten samen (wellicht sentimenteel gedacht, maar vooruit). Mijn vriendin beschouwt dit echter gewoon als een huisgenoot (zoals ze ook huisgenoten had vroeger in haar studentenhuis). Toch vind ik de setting 1-op-1 samenwonen anders van aard: je moet met z'n tweeën ineens een huishouden runnen, terwijl ik dat juist met haar wil. Uiteindelijk wil ze ook met mij verder en met mij samenwonen, maar vooralsnog heb ik met deze situatie te kampen. Telkens als ze weer een avondje een film of serie met hem kijkt, vind ik het lastig om jaloerse gevoelens te onderdrukken. Dit alles wetende dat deze gevoelens de relatie uiteindelijk kunnen slopen, maar opkroppen lukt me maar moeilijk. Het is een soort dierlijk, mannelijk instinct dat me niet loslaat. Bang dat ze vreemdgaat ben ik verder niet zo. Het gaat me erom dat ik iemand lastig kan 'delen' (of hoe je dat ook ziet). En ja, als het een vrouw was geweest als huisgenoot, was er niets aan de hand (flauw, ik weet het).
De vraag is nu hoe ik hier in hemelsnaam mee moet omgaan. Ik wil haar niet kwijt, maar de stress die dit oplevert, kan ik missen als kiespijn. Rationeel gezien is er niets aan de hand en zijn het pure spoken in mijn hoofd, maar het lukt me desondanks niet om het volledig 'weg' te rationaliseren. Het blijft in m'n kop zitten.
Overigens wil ik m'n vriendin niets verbieden of beperken, dus ik ga geen rare fratsen uithalen op dat gebied. Het probleem ligt volgens bij mij, en om preciezer te zijn: in m'n kop. Tussen de oren. Maar hoe krijg ik het probleem daar uit?
Alvast bedankt voor de reacties.
What does a squirrel do in the summer? It buries nuts. Why? Cos then in winter time he's got something to eat and he won't die. So, collecting nuts in the summer is worthwhile work. Every task you do at work think, would a squirrel do that?