Hoe je daar gevoelsmatig voor kunt zorgen weet ik ook niet, het klinkt wel als iets dat te bespreken is in therapie. Euhm ik ken dat ook, en vooral als in dat ik dan heel erg het gevoel heb dat mijn fouten niet meer te herstellen zijn of ik nog heel lang met het gevoel daarvan rondloop terwijl anderen allang weer verder zijn gegaan. Dat is ook iets dat in mijn jeugd is opgebouwd doordat andere mensen te grote gevolgen gaven aan bepaalde dingen. Mij lukt het ook vaak niet om die gevoelens te reguleren maar ik heb wel voor mezelf besloten welke dingen ik zo belangrijk vind dat ik er mee doorga/ gewoon naartoe ga.quote:Op donderdag 5 april 2018 16:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
En nou ging het net weer wat beter en heb ik nu weer zoiets. Ik ga het sowieso nog met mijn psycholoog bespreken maar ik moet het even kwijt.
Even geleden had ik een nogal ongemakkelijke situatie waarbij een niet zo positief prive appje bij mijn manager van mn vrijwilligerswerk terechtkwam.
Ik heb dat met hem uitgesproken en ook met mijn broertje en op zich is het opgelost. Maar op de achtergrond is een zaadje geplant van 'nou heb ik het fout gedaan, en nu is het over, nu hebben ze gezien hoe ik echt ben.' Dit besprak ik dinsdag met mijn psycholoog en die vroeg me of er signalen waren dat dit zou kunnen kloppen, en rationeel gezien zijn die er niet.
Tegelijk heb ik een best pijnlijke ontsteking aan mijn oog en kan daardoor slecht slapen. En ik moet toegeven dat ik dit ook wat heb gebruikt om nu al 2 keer niet naar m'n vrijwilligerswerk te gaan. En ik voel me zo'n kluns en angsthaas nu. Aan de ene kant wil ik er nooit meer heen omdat het voelt of op mijn voorhoofd staat dat ik gefaald heb, aan de andere kant ben ik het zo zat dat dit steeds weer gebeurt. Dit is in meerdere werksituaties voorgekomen en ik weet niet hoe ik dit op een betere manier kan aanpakken.
Bij er gewoon heengaan bleef me dat gevoel van schaamte steeds bij en voelde ik me bij elk klein foutje kleiner en stommer. Bij niet meer gaan of weggaan een faalhaas. Beiden wil ik niet, maar hoe kan ik ervoor zorgen dat ik me niet meer zo stom voel? Rationeel kan ik het wel uitleggen en ook dat t me echt wel vergeven is, maar mijn gevoel dat me steeds zegt dat ik er niet mag zijn en een soort faker ben begint me steeds meer te beklemmen.
Laat dit bericht aan haar lezen?quote:Op donderdag 5 april 2018 22:42 schreef aeque het volgende:
Eigenlijk deel ik nog weinig hier maar ik moet even mijn ei kwijt. Recent heb ik rock bottom van dichtbij mogen bekijken, niet echt een pretje. Wat volgde was eigenlijk toch wel een moment van bezinning dat het zo niet langer kan/kon. Inmiddels toch wel een stukje opgekrabbeld en weer wat dingen ondernomen. Wat extra hulp gezocht maar ook vooral de dingen die ik zelf kan zoals sociale contacten weer aangaan. Vanavond dan ook even wat wezen drinken met een oude vriend. Was gezellig, goed gepraat ook over wat er nou allemaal aan de hand was. Al met al gewoon een goede avond.
Echter kom ik dan weer thuis en bekruipt het neerslachtige mij weer. Met name omdat ik mijn allerbeste vriendin enorm mis. Als ik haar tenminste nog zo kan noemen. Kort geleden heeft ze het contact verbroken omdat het tussen ons even niet zo boterde door een aantal dingen die ik deed, of juist niet deed en dingen die er zijn gezegd. Ik weet ook niet zo goed of dit een tijdelijk iets is of dat het gewoon klaar is en haar daarmee lastig vallen wil ik ook niet. Klote situatie en ik kan mijzelf niet vaak genoeg voor mijn kop slaan dat ik het zo heb laten lopen. Ze is voor mij zo'n ontzettend speciaal persoon waar ik enorm tegenop kijkt omdat ze een fantastisch goedaardig iemand is.
Karma is a bitch.
Gaat hem niet worden aangezien ik haar wens respecteer om even geen contact op te nemen.quote:Op donderdag 5 april 2018 22:47 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Laat dit bericht aan haar lezen?
Ik heb inmiddels mijn psycholoog gemaild erover. Ik hoop dat ze me kan helpen hier een weg in te vinden. Het is bij mij ook door n levenslange opbouw zo extreem geworden, daarom is het denk ik ook zo lastig.quote:Op donderdag 5 april 2018 20:11 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Hoe je daar gevoelsmatig voor kunt zorgen weet ik ook niet, het klinkt wel als iets dat te bespreken is in therapie. Euhm ik ken dat ook, en vooral als in dat ik dan heel erg het gevoel heb dat mijn fouten niet meer te herstellen zijn of ik nog heel lang met het gevoel daarvan rondloop terwijl anderen allang weer verder zijn gegaan. Dat is ook iets dat in mijn jeugd is opgebouwd doordat andere mensen te grote gevolgen gaven aan bepaalde dingen. Mij lukt het ook vaak niet om die gevoelens te reguleren maar ik heb wel voor mezelf besloten welke dingen ik zo belangrijk vind dat ik er mee doorga/ gewoon naartoe ga.
Dude, zoals je echt bent is goed genoeg. We verkloten het allemaal af en toe, we denken ook allemaal regelmatig dat we het verkloot hebben terwijl het best meevaltquote:Op donderdag 5 april 2018 20:11 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Hoe je daar gevoelsmatig voor kunt zorgen weet ik ook niet, het klinkt wel als iets dat te bespreken is in therapie. Euhm ik ken dat ook, en vooral als in dat ik dan heel erg het gevoel heb dat mijn fouten niet meer te herstellen zijn of ik nog heel lang met het gevoel daarvan rondloop terwijl anderen allang weer verder zijn gegaan. Dat is ook iets dat in mijn jeugd is opgebouwd doordat andere mensen te grote gevolgen gaven aan bepaalde dingen. Mij lukt het ook vaak niet om die gevoelens te reguleren maar ik heb wel voor mezelf besloten welke dingen ik zo belangrijk vind dat ik er mee doorga/ gewoon naartoe ga.
Is dit hetgene waar het misschien op stuk loopt? Dat je haar op een voetstuk zet en dat zij daar kriegel van wordt?quote:Op donderdag 5 april 2018 22:42 schreef aeque het volgende:
Ze is voor mij zo'n ontzettend speciaal persoon waar ik enorm tegenop kijkt omdat ze een fantastisch goedaardig iemand is.
Naar mijn idee niet. Althans niet heel extreem. Met mijn klachten is iedereen meer waard dan ikzelf dus dat is niet heel raar.quote:Op vrijdag 6 april 2018 13:56 schreef Elvi het volgende:
[..]
Is dit hetgene waar het misschien op stuk loopt? Dat je haar op een voetstuk zet en dat zij daar kriegel van wordt?
Ik denk dat er pas een (vriendschappelijke) relatie kan zijn als je beide op gelijkwaardig niveau zit. Dus als je ooit nog contact met haar wil op vriendschapsniveau, dan zou ik daar aan werken..
Maar dit is even mijn interpretatie hoor misschien zit ik er ook volledig naast
Het is inderdaad een soort val waar je langzaam weer intrapt. En op dat moment is het ook gewoon hartstikke logisch. Een tijdje geleden, na die depressie, had ik ook steeds meer de drang om zo veel mogelijk barbies te kopen. Gelukkig heb ik op tijd de schade kunnen beperken.quote:Op woensdag 4 april 2018 21:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ow wacht even, je hebt de diagnose bipolair gekregen en vandaar dat je bezorgd bent dat dit weer terug komt?
Dat verhaal van je slaapkamer herken ik wel, behalve dan dat ik terug kwam van vakantie en m'n moeder...wat meer had gedaan dan alleen maar de post van de deurmat halen -_-
En het zelf doen..blijkbaar was je er vooraf wel enthousiast over maar daar ben ikzelf ook wel vaker ingestonken
Ik heb trouwens wel zo nu en dan de gedachte gehad van "Soms lijk ik wel een borderliner " maar ik denk niet dat ik een diagnose zou krijgen omdat het bij mij relatief vaak door stress veroorzaakt wordt.
Hoe gaat 't nu met je?
Een collega van mij zou dan zeggen: "Je bent gelukkig een mens en geen robot."quote:Op vrijdag 6 april 2018 08:03 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Dude, zoals je echt bent is goed genoeg. We verkloten het allemaal af en toe, we denken ook allemaal regelmatig dat we het verkloot hebben terwijl het best meevalt
Accepteer ook je mindere kanten, zoals je die ook van een vriend zou accepteren. Tuurlijk erger je je soms aan die vriend, soms wil je haar/hem wurgen, maar het goede van iemand overheerst doorgaans de slechte eigenschappen. Wat ik op FOK van je lees ben jij niet anders. En geloof me, als jij de enige perfecterd zou zíjn, zou iedereen je haaaaaten!
Het is het eeuwige en altijd aanwezige idee dat ik niet goed genoeg ben en dus eigenlijk blij moet zijn dat ik ergens uberhaupt mag zijn. En dan zijn dit soort foutjes die ieder ander ook maakt voor mij uit den boze want ja dan merken ze misschien wel dat ik er helemaal niet hoor. T is heel krom, krankzinnig, rationeel slaat t nergens op. Een vriendin of eigenlijk elke andere persoon behalve hitler zou ik het vergeven, en waarschijnlijk vergeten zijn voor de dag om is. Maar ik krijg dat in mijn gevoelsleven niet goed binnen.quote:Op vrijdag 6 april 2018 08:03 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Dude, zoals je echt bent is goed genoeg. We verkloten het allemaal af en toe, we denken ook allemaal regelmatig dat we het verkloot hebben terwijl het best meevalt
Accepteer ook je mindere kanten, zoals je die ook van een vriend zou accepteren. Tuurlijk erger je je soms aan die vriend, soms wil je haar/hem wurgen, maar het goede van iemand overheerst doorgaans de slechte eigenschappen. Wat ik op FOK van je lees ben jij niet anders. En geloof me, als jij de enige perfecterd zou zíjn, zou iedereen je haaaaaten!
Nja ik geloof echt dat gedachten dom zijn. Je kunt ze van alles.wijs maken. Het feit dat een deel van je gelooft dat je een falend kutmens bent is daar bewijs van.quote:Op vrijdag 6 april 2018 23:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Het is het eeuwige en altijd aanwezige idee dat ik niet goed genoeg ben en dus eigenlijk blij moet zijn dat ik ergens uberhaupt mag zijn. En dan zijn dit soort foutjes die ieder ander ook maakt voor mij uit den boze want ja dan merken ze misschien wel dat ik er helemaal niet hoor. T is heel krom, krankzinnig, rationeel slaat t nergens op. Een vriendin of eigenlijk elke andere persoon behalve hitler zou ik het vergeven, en waarschijnlijk vergeten zijn voor de dag om is. Maar ik krijg dat in mijn gevoelsleven niet goed binnen.
Ik heb van mijn psycholoog een mailtje teruggekregen en we gaan er dinsdag mee aan de slag. Ik zou die gevoelens zo graag loslaten want het is niet realistisch en ook niet constructief en haalt me enkel steeds weer neer.
Hier ga ik mee aan de slag. Ik vind t echt lastig, ik ben best slim en kan n hoop beredeneren maar hier worstel ik enorm mee.quote:Op vrijdag 6 april 2018 23:57 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Nja ik geloof echt dat gedachten dom zijn. Je kunt ze van alles.wijs maken. Het feit dat een deel van je gelooft dat je een falend kutmens bent is daar bewijs van.
Dus ik pluis m'n gedachten best vaak uit. Tot ik mezelf in de hoek lul en moet toegeven dat ik eigenlijk ook maar weer supersuf gemiddeld ben. Met mindere kantem waarvoor ik mezelf echt vaker een schop onder m'n hol zou moeten geven, maar ben ik ook veel.tofs en over veel dingen enthousiast en doe ik nuttige dingen en mag ik er, stuitend onbijzonder als ik ben, al met al best zijn.
En als je dát maar genoeg herhaalt kun je die domme gedachten dat dus ook wijsmaken...
Het is niet dat ik nooit op je wil reageren maar ik zit zelf nog in een iets te vroeg stadium van mijn gedachten op orde krijgen dat ik het nooit zo goed durf. Liever geen reactie dan eentje die je niet gaat helpen.quote:Op zaterdag 7 april 2018 03:20 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Hier ga ik mee aan de slag. Ik vind t echt lastig, ik ben best slim en kan n hoop beredeneren maar hier worstel ik enorm mee.
Maarja, daarvoor zit ik nu ook in therapie en dat ik t nu doorheb voordat ik mn vrijwilligerswerk opzeg/ wegmoet omdat ik niet meer functioneer of me een burnout inwerk is al n stap.
Nu dus hiermee verder.
Dank je voor je nuchtere en toffe antwoorden. Het helpt enorm om het weer wat in proportie te plaatsen en daarmee ook behapbaar in plaats van een megagroot gevaarte waar ik dan iets mee zou moeten terwijl het in volle vaart op me afkomt. Ik voelde me eerder net zo'n hertje dat in de koplampen van n vrachtwagen kijkt. Nu ben ik n grote eland a'la Sven tegenover n personenwagen. Die laatste moet nog een student op n fiets worden ofzo.
Lief van je dat je dan toch reageert. Dankjewel! Ik heb ook vaak mn hoofd zo vol dat ik wel wil reageren maar nog teveel met mijn eigen dingen bezig ben en dan geen ruimte heb om rustig na te denken voor een reactie. Dat is oke hoor!quote:Op zaterdag 7 april 2018 04:04 schreef aeque het volgende:
[..]
Het is niet dat ik nooit op je wil reageren maar ik zit zelf nog in een iets te vroeg stadium van mijn gedachten op orde krijgen dat ik het nooit zo goed durf. Liever geen reactie dan eentje die je niet gaat helpen.
Wat ik je wel wil zeggen is dat het helemaal niet erg is dat je daarmee worstelt en dat het al helemaal niks zegt over jou. Bovendien is het doorhebben niet zomaar 'een' stap, het is een grote flinke stap en daar mag je best trots op zijn!
Mindfullness kan me soms wel helpen om even tot stilstand te komen wanneer ik aan het jakkeren ben. Ik gebruik soms oefeningen om in slaap te komen en om een beetje te ontspannen. Maar eigenlijk werkt het net zo goed als even met mijn volle aandacht een kop kamillethee zet en dan even op de bank rustig een kop thee drinken met mezelf. Thee drinken geeft me troost en helpt net zo goed ontspannen.quote:Op zaterdag 7 april 2018 13:39 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik ben "tegen" mindfullness als medicijn tegen depressie. Het is imo echter wel een hulpmiddel waar voor mij behulpzame elementen in zitten die me hopelijk helpen om te voorkomen dat ik mezelf zonder al te veel moeite een neerwaartse spiraal denk.
Voor mij was de realisatie dat, hoewel het brein tot fantastische dingen in staat is, de gedachten die ik produceer grotendeels onzinnig zijn echt schokkend en ontzettend helpend tegelijkertijd. Het besef dat ik die gedachten echt niet zonder meer vanzelfsprekend als waarheid aan kan nemen. Dat ik die net zo kritisch moet bekijken als bijvoorbeeld krantenkoppen en moet bevragen. Verder onderzoeken.
Even een genant -want niet politiek correct- voorbeeld. Wanneer ik langs drie grote surinamers moet die luid voor de coffeeshop staan te hangen begint er een geďnstitutionaliseerd kkk aanhangertje te sissen dat ze me vast willen beroven en verkrachten en weet ik het wat. Ervaring leert me echter dat wanneer ik er langsloop, ze me door laten en begroeten, we wat grapjes uitwisselen er engelen beginnen te zingen en we huppelend en zingend naar de zon toe dansen.... dus ja, mn primaire gedachten zitten er nogal eens naast.
Ja... van die een halve meter boven de grond zwevende types.quote:Op zaterdag 7 april 2018 23:13 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
En ik krijg vaak meteen jeuk van van die hippe mindfullness goeroes die geloven dat je er alles mee op kan lossen.
Misschien dat het uitvoeren van die drang je een goed gevoel gaf (wat na een depressieve periode misschien extra verslavend voor je geweest kan zijn).quote:Op vrijdag 6 april 2018 23:27 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Het is inderdaad een soort val waar je langzaam weer intrapt. En op dat moment is het ook gewoon hartstikke logisch. Een tijdje geleden, na die depressie, had ik ook steeds meer de drang om zo veel mogelijk barbies te kopen. Gelukkig heb ik op tijd de schade kunnen beperken.
Verder voel ik me nu prima. Bedankt voor je interesse.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |