abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_177250063


Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".


quote:
Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.

Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.

Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie

quote:
Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.

Wanneer spreken we van een angststoornis?

Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.

In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:

Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs

Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:

Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen

Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)

Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)

Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen

quote:
FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.

Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:

http://irc.fok.nl/

En dan in principe

/join #dna

Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO

quote:

pi_177250773
En ik weet zelf ondertussen niet echt meer wat ik nou met mijn moeder aanmoet. :')
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Moest het even kwijt. _O-
pi_177254399
Geen idee wat je ermee moet Lastpost.
Maar wel een beetje vreemde gang van zaken... lastig.
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_177272143
quote:
17s.gif Op zaterdag 17 februari 2018 11:26 schreef Lastpost het volgende:
En ik weet zelf ondertussen niet echt meer wat ik nou met mijn moeder aanmoet. :')
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Moest het even kwijt. _O-
Ik kan me voorstellen dat het lastig is. Het voetstuk waarop je je moeder hebt gezet nadat ze zo voor jou is opgekomen toont nu ineens allemaal barsten en dan is het moeilijk om dat beeld van Heldin vast te houden.

Ergens zul je een transitie moeten maken van je moeder als Heldin naar je moeder is mens met goede en slechte eigenschappen. Het lijkt me dan eenvoudiger om ook haar op dit soort gedrag aan te spreken.

Toevoeging: ik heb als kind zelf dit ook zo meegemaakt. Mijn moeder was toen ik klein was erg lief en beschermde me tegen mijn vader.

Pas later kreeg ik door dat ze tegelijkertijd ook een hoop verziekte, en o.a. stal van mij en mijn zus.

Ik ben jaren loeikwaad geweest, voelde me vreselijk verraden omdat het beeld dat ik had niet wilde aanpassen en mijn moeder er steeds niet aan voldeed. Dat beeld heb ik aan kunnen passen.

Ik zie mijn moeder nu meer als een mens. Dat geworden is zoals ze is door wat ze heeft meegemaakt. En een waar ik grenzen aan stel als ze tever gaat. Op die manier kan ik een band met haar hebben. Niet wat ik t liefst zou willen, maar wel een die realistisch is en werkbaar.

[ Bericht 7% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 18-02-2018 11:15:10 ]
pi_177293418
quote:
17s.gif Op zaterdag 17 februari 2018 11:26 schreef Lastpost het volgende:
En ik weet zelf ondertussen niet echt meer wat ik nou met mijn moeder aanmoet. :')
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Moest het even kwijt. _O-
Lastig. Heb een soortgelijke situatie met m'n vader. Ook een paar jaar geen contact gehad. Maar ik kan er nu mee omgaan. Hij is ook maar een mens en hoewel ik dacht dat ouders ook altijd perfect waren is dat bullshit. Ze kloten maar wat aan. Bij m'n vader ook. Hij zegt vaak nare dingen en vroeger was het meteen schreeuwen. Nu geef ik gewoon aan dat ik het niet wil horen en anders weg ga, op een normale toon. Ik accepteer hem met z'n plus en minpunten maar hoef en wil niet alles pikken.

Daarover gesproken :') Weinig met vriend kunnen praten over hoe en wat nu want m'n vader lag in het ziekenhuis. Heel gedoe want hij wilde niet in het ziekenhuis blijven dus midden in de nacht van alles moeten bespreken, uitzoeken en regelen. Nu bekaf want moest wel gewoon werken. Vriend z'n stemming is nu wel oké. Kijkt veel WK en dat werkt voor nu.
pi_177294236
quote:
1s.gif Op maandag 19 februari 2018 10:27 schreef Koettie het volgende:

[..]

Lastig. Heb een soortgelijke situatie met m'n vader. Ook een paar jaar geen contact gehad. Maar ik kan er nu mee omgaan. Hij is ook maar een mens en hoewel ik dacht dat ouders ook altijd perfect waren is dat bullshit. Ze kloten maar wat aan. Bij m'n vader ook. Hij zegt vaak nare dingen en vroeger was het meteen schreeuwen. Nu geef ik gewoon aan dat ik het niet wil horen en anders weg ga, op een normale toon. Ik accepteer hem met z'n plus en minpunten maar hoef en wil niet alles pikken.

Daarover gesproken :') Weinig met vriend kunnen praten over hoe en wat nu want m'n vader lag in het ziekenhuis. Heel gedoe want hij wilde niet in het ziekenhuis blijven dus midden in de nacht van alles moeten bespreken, uitzoeken en regelen. Nu bekaf want moest wel gewoon werken. Vriend z'n stemming is nu wel oké. Kijkt veel WK en dat werkt voor nu.
Jeetje wat een hoop om aan je hoofd te hebben. Sterkte!
pi_177294367
Ja, merk ook dat ik giga moe ben. Maar goed, dat van vader speelt al jaren en is niet zo acuut dat er nu van alles moet gebeuren gelukkig. Was vooral even het weekend. Over een week een weekje vrij, daar kijk ik wel naar uit. :)
pi_177294492
quote:
0s.gif Op maandag 19 februari 2018 11:19 schreef Koettie het volgende:
Ja, merk ook dat ik giga moe ben. Maar goed, dat van vader speelt al jaren en is niet zo acuut dat er nu van alles moet gebeuren gelukkig. Was vooral even het weekend. Over een week een weekje vrij, daar kijk ik wel naar uit. :)
Kan het me goed voorstellen. Wel een fijn vooruitzicht gelukkig!
pi_177294651
Ik had dit weekend even een flinke dip. Afgelopen week kwam een aantal stressvolle dingen tegelijk. Hoewel ik ze een voor een benaderd heb en ook allemaal kon aanpakken vrat het energie en raakte ik al snel oververmoeid. Dat leverde paniekaanvallen en hele depressieve gedachten op.

Ik heb toch door weten te zetten en ze nu afgehandeld, wetend dat daarna ik wel weer een beetje zou kunnen ontspannen. Het laatste punt heb ik net gedaan.

Ik kan als vrijwilliger aan de slag bij een café waar ik iedereen ken en iedereen mij kent. En waar ze me willen helpen met een dagbesteding, rekening houdend met wat ik wel en niet kan. En dat is zo fijn. Ik moest alleen wel toestemming van het uwv hebben en dat zorgde voor heel veel stress. Hoewel ik meteen toestemming kreeg zat er een vage zinsnede over 'op korte termijn' naar werken die me helemaal in de stress liet schieten. De opheldering kwam gelukkig wel vrij snel met een verontschuldiging voor de onduidelijkheid. T valt gelukkig mee. Ik heb net gemaild dat ik mag starten.

Ik heb gisteren aangegeven te willen stoppen met t redactiewerk voor radio omdat ik daar heel gestresst van raakte. Ik leg mezelf veel teveel prestatiedruk op en fat werkt niet. Ik kreeg n superlieve reactie van de presentatrice waar ik even over moet nadenken. Ze wil voor mij n uitzondering maken en me aanhouden als ideeëngenerator omdat ze mijn ideeën heel goed en leuk vind. Maar dat erover nadenken heb ik even geparkeerd.

Ik wil nu eerst uit stressmodus komen, t zakt nu langzaam maar heb nog even nodig om bij te komen.
  maandag 19 februari 2018 @ 21:56:36 #10
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_177309669
quote:
0s.gif Op maandag 19 februari 2018 11:35 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik had dit weekend even een flinke dip. Afgelopen week kwam een aantal stressvolle dingen tegelijk. Hoewel ik ze een voor een benaderd heb en ook allemaal kon aanpakken vrat het energie en raakte ik al snel oververmoeid. Dat leverde paniekaanvallen en hele depressieve gedachten op.

Ik heb toch door weten te zetten en ze nu afgehandeld, wetend dat daarna ik wel weer een beetje zou kunnen ontspannen. Het laatste punt heb ik net gedaan.

Ik kan als vrijwilliger aan de slag bij een café waar ik iedereen ken en iedereen mij kent. En waar ze me willen helpen met een dagbesteding, rekening houdend met wat ik wel en niet kan. En dat is zo fijn. Ik moest alleen wel toestemming van het uwv hebben en dat zorgde voor heel veel stress. Hoewel ik meteen toestemming kreeg zat er een vage zinsnede over 'op korte termijn' naar werken die me helemaal in de stress liet schieten. De opheldering kwam gelukkig wel vrij snel met een verontschuldiging voor de onduidelijkheid. T valt gelukkig mee. Ik heb net gemaild dat ik mag starten.

Ik heb gisteren aangegeven te willen stoppen met t redactiewerk voor radio omdat ik daar heel gestresst van raakte. Ik leg mezelf veel teveel prestatiedruk op en fat werkt niet. Ik kreeg n superlieve reactie van de presentatrice waar ik even over moet nadenken. Ze wil voor mij n uitzondering maken en me aanhouden als ideeëngenerator omdat ze mijn ideeën heel goed en leuk vind. Maar dat erover nadenken heb ik even geparkeerd.

Ik wil nu eerst uit stressmodus komen, t zakt nu langzaam maar heb nog even nodig om bij te komen.
Jammer dat het zo stressvol voor je was het vrijwilligerswerk en de aanloop naar het nieuwe. Wel goed dat je nu wel kunt beginnen. Veel succes.
pi_177310274
quote:
1s.gif Op maandag 19 februari 2018 21:56 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Jammer dat het zo stressvol voor je was het vrijwilligerswerk en de aanloop naar het nieuwe. Wel goed dat je nu wel kunt beginnen. Veel succes.
Dit soort stressmomenten heb ik vaker specifiek bij dit soort situaties. Is een ding waar ik echt beter mee wil leren omgaan.

Wel een fijn vooruitzicht inderdaad! Op zich zijn de stapjes die ik maak klein maar wel vaker eentje vooruit dan terug gelukkig.
  maandag 19 februari 2018 @ 23:07:56 #12
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_177311304
quote:
1s.gif Op maandag 19 februari 2018 22:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dit soort stressmomenten heb ik vaker specifiek bij dit soort situaties. Is een ding waar ik echt beter mee wil leren omgaan.

Wel een fijn vooruitzicht inderdaad! Op zich zijn de stapjes die ik maak klein maar wel vaker eentje vooruit dan terug gelukkig.
Bedoel je met dit soort situaties de zelfopgelegde prestatiedruk of de situatie waarin iemand onduidelijk is als in "op korte termijn"?
pi_177312278
quote:
1s.gif Op maandag 19 februari 2018 23:07 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Bedoel je met dit soort situaties de zelfopgelegde prestatiedruk of de situatie waarin iemand onduidelijk is als in "op korte termijn"?
Ik voel prestatiedruk, wil het allemaal goed doen. Ook mijn herstel nu. Aan de ene kant geeft het me de drive om elke keer opnieuw de moed te vinden om open met mijn psycholoog te zijn en daarmee ook mezelf te helpen. Of om naar plekken op zoek te gaan die bijdragen aan mijn herstel. En ik wil dan niet 'falen' oftewel moeten toegeven dat dat redactiewerk nog te hoog gegrepen was. Het lukt me wel om die grens dan aan te geven maar het voelt als falen en ik ga te lang door.

Dingen die buiten mijn invloedssfeer liggen, maar er wel invloed op hebben zorgen voor onevenredig veel stress. In de mail van uwv las ik in 'korte termijn' dat dat heel snel al zou zijn. En dat het anders niet zou mogen. En daarmee samenhangend ook een verzoek om maar vooral weer snel beter te zijn terwijl ik nu juist vooral mijn problemen grondig wil aanpakken. Dat zorgt wel voor spanning.

Ook nu over 3 maanden de eerstejaarskeuring komt en uwv laat doorschemeren dat het maar zo kan dat ze me de ziektewet uitdonderen. Ik zit me daar nu al wel regelmatig over op te vreten. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten en twijfel of het me gaat helpen als ik open eerlijk vertel wat er aan de hand is. Mijn grote nadeel is dat je aan mij vaak niet ziet hoe gestresst ik ben, ik lijk doodkalm. Ik kan me verbaal heel goed uitdrukken. Mensen zien niet dat het een puinzooi is van binnen en overschatten mij vaak behoorlijk, denken dat t wel meevalt. Eigenlijk weet alleen mijn psycholoog hoe erg het op momenten is.
pi_177316553
Net een goed gesprek gehad met mijn psycholoog. Ondanks alle stress vond ze dat ik me goed heb gehandhaafd. Alsin, dat ik alle stappen om te ontstressen heb genomen en toch enigzins ben blijven functioneren.

Waar voor mij het nemen van oxazepam eigenlijk voelt als een soort falen vond zij het een verstandige oplossing. Op zich klopt dat als je naar het alternatief kijkt. Maar dan nog. Misschien wil ik te graag weer beter zijn.

Edit: positief punt uit t gesprek is trouwens dat we allebei erop kwamen dat ik goed kan omgaan met oxazepam. Ik er geen misbruik van maak en het echt alleen pak als het 'nodig ' is.

[ Bericht 18% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 20-02-2018 11:10:09 ]
  dinsdag 20 februari 2018 @ 16:54:53 #15
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_177324683
quote:
1s.gif Op dinsdag 20 februari 2018 00:07 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik voel prestatiedruk, wil het allemaal goed doen. Ook mijn herstel nu. Aan de ene kant geeft het me de drive om elke keer opnieuw de moed te vinden om open met mijn psycholoog te zijn en daarmee ook mezelf te helpen. Of om naar plekken op zoek te gaan die bijdragen aan mijn herstel. En ik wil dan niet 'falen' oftewel moeten toegeven dat dat redactiewerk nog te hoog gegrepen was. Het lukt me wel om die grens dan aan te geven maar het voelt als falen en ik ga te lang door.

Dingen die buiten mijn invloedssfeer liggen, maar er wel invloed op hebben zorgen voor onevenredig veel stress. In de mail van uwv las ik in 'korte termijn' dat dat heel snel al zou zijn. En dat het anders niet zou mogen. En daarmee samenhangend ook een verzoek om maar vooral weer snel beter te zijn terwijl ik nu juist vooral mijn problemen grondig wil aanpakken. Dat zorgt wel voor spanning.

Ook nu over 3 maanden de eerstejaarskeuring komt en uwv laat doorschemeren dat het maar zo kan dat ze me de ziektewet uitdonderen. Ik zit me daar nu al wel regelmatig over op te vreten. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten en twijfel of het me gaat helpen als ik open eerlijk vertel wat er aan de hand is. Mijn grote nadeel is dat je aan mij vaak niet ziet hoe gestresst ik ben, ik lijk doodkalm. Ik kan me verbaal heel goed uitdrukken. Mensen zien niet dat het een puinzooi is van binnen en overschatten mij vaak behoorlijk, denken dat t wel meevalt. Eigenlijk weet alleen mijn psycholoog hoe erg het op momenten is.
Ik herken wel wat je schrijft. Ik heb dan vaak.het gevoel dat iedereen aan mij trekt maar dan is het meestal vooral zo dat ik het gevoel heb dat iedereen trekt omdat dingen of onduidelijk zijn of omdat ik ze veel te belangrijk maak/ te veel van iedereen aantrek.

Zo'n keuring is ook eng. Ik weet zelf ook nooit goed hoe eerlijk/ open ik moet zijn bij zulke dingen. Ik ben in het verleden in zulke situaties er ook tegenaan gelopen dat m En een mij als kalm of hoger functionerend inschatten. Nu gebeurt dat op een ander niveau nog wel. Ik voel me daardoor vaak compleet genegeerd door mensen, doordat ik voor hen niet de standaard kenmerken van "boos" "wanhopig" "depressief" vertoon bestaan mijn gevoelens niet ofzo.
pi_177325007
quote:
1s.gif Op dinsdag 20 februari 2018 16:54 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik herken wel wat je schrijft. Ik heb dan vaak.het gevoel dat iedereen aan mij trekt maar dan is het meestal vooral zo dat ik het gevoel heb dat iedereen trekt omdat dingen of onduidelijk zijn of omdat ik ze veel te belangrijk maak/ te veel van iedereen aantrek.

Zo'n keuring is ook eng. Ik weet zelf ook nooit goed hoe eerlijk/ open ik moet zijn bij zulke dingen. Ik ben in het verleden in zulke situaties er ook tegenaan gelopen dat m En een mij als kalm of hoger functionerend inschatten. Nu gebeurt dat op een ander niveau nog wel. Ik voel me daardoor vaak compleet genegeerd door mensen, doordat ik voor hen niet de standaard kenmerken van "boos" "wanhopig" "depressief" vertoon bestaan mijn gevoelens niet ofzo.
Zo is dat bij mij ook wel, het is iets dat vanuit mezelf die stress veroorzaakt. En dan lijken dingen groter en onduidelijker dan ze zijn.

Ik heb die spanning om de keuring met mijn psycholoog besproken. Daarop antwoordde ze dat ze heel bereid was met UWV te spreken erover, natuurlijk niks kan zeggen over mijn arbeidsgeschiktheid, maar wel wilde helpen door een en ander op papier te zetten.

Ze vond mijn eigen plan om eerst maar eens te kijken of dit nieuwe vrijwilligerswerk te doen is en dan pas te gaan denken aan opbouwen en reïntegratie heel goed in elk geval. Voelt wel fijn dat ik haar steun daarin heb.

Heb jij al wel eens een keuring gehad van het uwv?
  dinsdag 20 februari 2018 @ 18:45:37 #17
37478 Luchtbel
Memories in progress
pi_177326520
quote:
1s.gif Op dinsdag 20 februari 2018 17:13 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Zo is dat bij mij ook wel, het is iets dat vanuit mezelf die stress veroorzaakt. En dan lijken dingen groter en onduidelijker dan ze zijn.

Ik heb die spanning om de keuring met mijn psycholoog besproken. Daarop antwoordde ze dat ze heel bereid was met UWV te spreken erover, natuurlijk niks kan zeggen over mijn arbeidsgeschiktheid, maar wel wilde helpen door een en ander op papier te zetten.

Ze vond mijn eigen plan om eerst maar eens te kijken of dit nieuwe vrijwilligerswerk te doen is en dan pas te gaan denken aan opbouwen en reïntegratie heel goed in elk geval. Voelt wel fijn dat ik haar steun daarin heb.

Heb jij al wel eens een keuring gehad van het uwv?
Het is in ieder geval prettig dat ze je helpt met de voorbereiding lijkt me.

Ja, ik ben wel gekeurd maar ik kan je er niet veel over vertellen. Ik had een baan als pr & communicatie medewerker en deed freelance soms nog redactiewerk. Mijn eerste opname duurde twee maanden en daarna is er een gesprek geweest en heb ik weer een maand gewerkt, daarna ben ik weer opgenomen. Een paar keer kort achter elkaar, en toen tot aan nu. Dat speelt vanaf 2010/2011. Ik ben daarna nog een keer voor keuring geweest maar was zo ziek dat ik me er niks van herinner, de andere twee keuringen zijn telefonisch gegaan. Ik weet niet wat er gebeurd als ik meld dat ik zelfstandig ga wonen. Ik heb gemeld dat ik vrijwilligerswerk ben gaan doen maar daar werd verder niks mee gedaan, tot zover dan.
pi_177360276
Heb al drie keer wat getypt en weer verwijderd. Vanmorgen om 4 uur wakker omdat vriend uit bed stapte. Alarm signaal want niet/slecht slapen was vorige keer ook toen het slecht ging. Ik weet eigelijk niet zo goed wat ik moet doen? Gister was hij compleet apathisch toen ik thuis kwam dus maar gewoon geknuffeld, weet dat dat makkelijker is dan praten voor hem. Ik weet ook wel wat ik moet doen, rationeel gezien. Ondersteunen, praten, dingen uit handen nemen. Weet vooral niet zo goed wat ik met mezelf aan moet, ik ben zo bezorgd. Naar mijn gevoel is dit alleen maar de opbouw tot een crash die onvermijdelijk gaat komen vroeg of laat. Kan wel janken eigenlijk.
pi_177478120
Nou, telefonisch intake geweest. Wachttijd zes weken. Als ze hem kunnen begeleiden. Want ze hebben op onze locatie geen specialisme in autisme, terwijl dat wel op de site staat. Donderdag bellen ze terug. Ben stiekem best pissig, als ze niet kunnen helpen weer wat anders zoeken en weer wachttijd.. En het kostte al zoveel lef om dit te bellen en regelen voor hem. Nouja afwachten maar.
pi_177478372
Ondertussen zelf blijven zoeken naar betere en passendere alternatieven?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
pi_177481797
quote:
17s.gif Op zaterdag 17 februari 2018 11:26 schreef Lastpost het volgende:
En ik weet zelf ondertussen niet echt meer wat ik nou met mijn moeder aanmoet. :')
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Moest het even kwijt. _O-
Ben je überhaupt wel blij met zo'n moeder?
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 10:18 schreef Koettie het volgende:
Nou, telefonisch intake geweest. Wachttijd zes weken. Als ze hem kunnen begeleiden. Want ze hebben op onze locatie geen specialisme in autisme, terwijl dat wel op de site staat. Donderdag bellen ze terug. Ben stiekem best pissig, als ze niet kunnen helpen weer wat anders zoeken en weer wachttijd.. En het kostte al zoveel lef om dit te bellen en regelen voor hem. Nouja afwachten maar.
Vetgedrukte verandert wel 't 1 en ander, daar bij deze de klachtencycli een heel ander verloop hebben (deels vanwege andere oorzaken).

Dan is er vaker sprake van dingen als overbelasting, overprikkeling en onbegrip. En misschien ook dingen uit 't verleden die nu nog meespelen, maar ik betwijfel of je daar überhaupt wel goeie hulp voor zal kunnen vinden, daar het hele concept traumatisering bij autisten eigenlijk nog blanco is. Je gaf aan dat dit al langer speelde en dat er dingen zeg maar onafgerond waren. Vandaar dat ik dit nog even extra benoem.

Ik ben zelf ook autistisch, ben dus wel bekend met dit soort materie :P (helaas, soort van)
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_177481898
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 14:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ben je überhaupt wel blij met zo'n moeder?

[..]

Vetgedrukte verandert wel 't 1 en ander, daar bij deze de klachtencycli een heel ander verloop hebben (deels vanwege andere oorzaken).

Dan is er vaker sprake van dingen als overbelasting, overprikkeling en onbegrip. En misschien ook dingen uit 't verleden die nu nog meespelen, maar ik betwijfel of je daar überhaupt wel goeie hulp voor zal kunnen vinden, daar het hele concept traumatisering bij autisten eigenlijk nog blanco is. Je gaf aan dat dit al langer speelde en dat er dingen zeg maar onafgerond waren. Vandaar dat ik dit nog even extra benoem.

Ik ben zelf ook autistisch, ben dus wel bekend met dit soort materie :P (helaas, soort van)
Snap ik en daar is de doorverwijzing ook op gebaseerd, omdat ze daar mee 'promoten'. Staat ook op de doorverwijzing. Maar nu blijkt dat er dus opeens mogelijk niet te zijn op onze locatie, komen we na twee weken achter..
pi_177486456
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 14:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ben je überhaupt wel blij met zo'n moeder?

[..]

Vetgedrukte verandert wel 't 1 en ander, daar bij deze de klachtencycli een heel ander verloop hebben (deels vanwege andere oorzaken).

Dan is er vaker sprake van dingen als overbelasting, overprikkeling en onbegrip. En misschien ook dingen uit 't verleden die nu nog meespelen, maar ik betwijfel of je daar überhaupt wel goeie hulp voor zal kunnen vinden, daar het hele concept traumatisering bij autisten eigenlijk nog blanco is. Je gaf aan dat dit al langer speelde en dat er dingen zeg maar onafgerond waren. Vandaar dat ik dit nog even extra benoem.

Ik ben zelf ook autistisch, ben dus wel bekend met dit soort materie :P (helaas, soort van)
Wat voor hulp heb jij gevonden?
Vriend is als kind al gediagnosticeerd met lichte pdd nos. In het dagelijks leven merk je dat niet zo snel bij hem. Ik kwam er pas na een paar jaar achter hoewel het me nooit verbaasd heeft. Denk dat het zeker mee speelt maar het is, in mijn mening maar ook de zijne, geen groot struikelpunt/aanleiding nu, enkel iets wat het wat lastiger maakt nu.
pi_177488921
Ik had vandaag een apart gesprek bij de psycholoog. Ze stuurde wat aan op een confrontatie met mijn angstige gevoelens.

Ik durfde dat wel aan, eerst voelde ik helemaal niks. Toen mocht het binnen komen en kon ik erover vertellen. Ik stond helemaal op scherp om vervolgens soort van in mezelf terug te trekken? Ineens gleed ik in een soort bubbel en viel alle stress weg. Alleen leek het ook of ik geen contact meer met de wereld had, mijn gevoel stond uit maar fysiek voelde ik mijn lijf weer ontspannen.

Ik bleef wel praten met mijn psycholoog, zij wilde weten wat er gebeurde. Dat kon ik wel omschrijven al voelde alles een beetje surreël, ik moest echt moeite doen om te blijven communiceren en niet stil te vallen en me verder terug te trekken.

Dit duurde een paar minuten, toen werd alles weer normaal. Was wel heel moe erna. Mijn psycholoog legde nog uit dat mijn psyche simpelweg besloten had dat de spanning teveel was en dit als oplossing gebruikt. Ik vond t wel best maar voelde me ook n beetje schuldig omdat ik t wel prettig vind in die bubbel.
pi_177489317
Ik bedenk net dat ik nog steeds geen cijfer heb teruggekregen voor mijn tentamen suïcidii.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Why are you wearing that stupid man suit?
pi_177490460
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 14:14 schreef Koettie het volgende:

[..]

Snap ik en daar is de doorverwijzing ook op gebaseerd, omdat ze daar mee 'promoten'. Staat ook op de doorverwijzing. Maar nu blijkt dat er dus opeens mogelijk niet te zijn op onze locatie, komen we na twee weken achter..
Balen zeg, 2 weken kwijt aan iets dat ze eigenlijk meteen wel hadden kunnen laten weten.

Is het mogelijk naar de andere locatie waar dit specialisme wel is te gaan?
pi_177490511
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 20:37 schreef kuolema het volgende:
Ik bedenk net dat ik nog steeds geen cijfer heb teruggekregen voor mijn tentamen suïcidii.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
:@ ik snap je grapje niet. :@ wil je m uitleggen?
pi_177490637
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:10 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

:@ ik snap je grapje niet. :@ wil je m uitleggen?
Een zelfmoordpoging wordt in (psychologische) rapportages een T.S. genoemd, wat staat voor tentamen suïcidii. Normaal gesproken krijg je voor een tentamen een cijfer, maar ik kreeg er geen.
Ik verdien wel minstens een voldoende want ik moest met de ambulance mee.
Why are you wearing that stupid man suit?
pi_177490818
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:08 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Balen zeg, 2 weken kwijt aan iets dat ze eigenlijk meteen wel hadden kunnen laten weten.

Is het mogelijk naar de andere locatie waar dit specialisme wel is te gaan?
Ja, maar andere stad en weet nu al dat dat weer een extra drempel wordt. Dus even kijken wat ze donderdag zeggen en maar alvast kijken naar wat anders. Maar hoe zoek je zoiets? Google geeft meteen zeshonderd hits.
pi_177490920
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:20 schreef Koettie het volgende:

[..]

Ja, maar andere stad en weet nu al dat dat weer een extra drempel wordt. Dus even kijken wat ze donderdag zeggen en maar alvast kijken naar wat anders. Maar hoe zoek je zoiets? Google geeft meteen zeshonderd hits.
Ik heb het zelf met de huisarts en praktijkondersteuner besproken, zij waren op de hoogte van wat er hier in de buurt allemaal is. Ze hebben 2 keer een selectie voor me gemaakt van hulpverleners en op basis daarvan kon ik een keuze maken. Dat werkte voor mij heel goed.

Bij mij ging het overigens om een ander specialisme.
pi_177491065
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:14 schreef kuolema het volgende:

[..]

Een zelfmoordpoging wordt in (psychologische) rapportages een T.S. genoemd, wat staat voor tentamen suïcidii. Normaal gesproken krijg je voor een tentamen een cijfer, maar ik kreeg er geen.
Ik verdien wel minstens een voldoende want ik moest met de ambulance mee.
Ik weet niet of ik moet :D want ja nu ik m snap is ie heel grappig of huilen want ik vind t wel erg voor je dat je zo diep gezeten hebt. Je krijgt n dikke digitale knuffel van me.
pi_177491486
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:28 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik weet niet of ik moet :D want ja nu ik m snap is ie heel grappig of huilen want ik vind t wel erg voor je dat je zo diep gezeten hebt. Je krijgt n dikke digitale knuffel van me.
Lachen, omdat het kan en ik het ook kan :Y Dank, knuffel terug :*
Why are you wearing that stupid man suit?
pi_177492211
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik heb het zelf met de huisarts en praktijkondersteuner besproken, zij waren op de hoogte van wat er hier in de buurt allemaal is. Ze hebben 2 keer een selectie voor me gemaakt van hulpverleners en op basis daarvan kon ik een keuze maken. Dat werkte voor mij heel goed.

Bij mij ging het overigens om een ander specialisme.
Hm. Heb het idee dat de huisarts hier niet echt in meedenkt. Heel zonde, heb zelf ervaring met depressie en had een hele fijne tijdelijke huisarts die meedacht. Gelukkig want ik kon echt niet helder denken. En nu voelt het juist andersom, moeten het wiel zelf een beetje uitvinden ofzo. Ga maar hierheen, zonder echt overleg of meerdere opties te geven.

[quote]
pi_177492401
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 22:04 schreef Koettie het volgende:

[..]

Hm. Heb het idee dat de huisarts hier niet echt in meedenkt. Heel zonde, heb zelf ervaring met depressie en had een hele fijne tijdelijke huisarts die meedacht. Gelukkig want ik kon echt niet helder denken. En nu voelt het juist andersom, moeten het wiel zelf een beetje uitvinden ofzo. Ga maar hierheen, zonder echt overleg of meerdere opties te geven.

[quote]
Dat is wel jammer zeg. Juist nu heb je iemand nodig die een beetje wegwijs is.

Heb jij de organisatie MEE toevallig in de regio zitten? Zij zijn een hulpverlenende instantie die mensen met een beperking (waaronder autisme) helpt om hun leven in alle facetten op de rit te krijgen.

Ze zijn heel goed op de hoogte van de sociale kaart op de plekken waar ze werken en hebben naar ik weet ook een soort helpdesk. Hier in Eindhoven in elk geval wel.

Mogelijk dat zij je wat namen kunnen noemen?
pi_177492421
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 21:42 schreef kuolema het volgende:

[..]

Lachen, omdat het kan en ik het ook kan :Y Dank, knuffel terug :*
Oke :D :D :D _O_
pi_177492683
Hee, wat een goede tip Mevrouw voor Jou. Die ken ik inderdaad, zeker een optie om eens heen te gaan. Thanks! Niet aan gedacht
pi_177494794
quote:
1s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 18:32 schreef Koettie het volgende:

[..]

Wat voor hulp heb jij gevonden?
Vriend is als kind al gediagnosticeerd met lichte pdd nos. In het dagelijks leven merk je dat niet zo snel bij hem. Ik kwam er pas na een paar jaar achter hoewel het me nooit verbaasd heeft. Denk dat het zeker mee speelt maar het is, in mijn mening maar ook de zijne, geen groot struikelpunt/aanleiding nu, enkel iets wat het wat lastiger maakt nu.
Op dit moment voornamelijk praktische ondersteuning (op eigen aangeven en omdat dit voor mij door omstandigheden even wat meer prioriteit heeft). Vorig jaar was vooral gericht op traumaverwerking (met name vanuit de jeugd, daar 't vanuit 't verleden resoneerde), daarvoor een x aantal andere dingen gedaan.

Wat is volgens jou/jullie op dit moment wel het grootste struikelblok nu?
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 20:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik had vandaag een apart gesprek bij de psycholoog. Ze stuurde wat aan op een confrontatie met mijn angstige gevoelens.

Ik durfde dat wel aan, eerst voelde ik helemaal niks. Toen mocht het binnen komen en kon ik erover vertellen.
Wat bedoel je precies met "toen mocht het binnenkomen?"
quote:
Ik stond helemaal op scherp om vervolgens soort van in mezelf terug te trekken? Ineens gleed ik in een soort bubbel en viel alle stress weg. Alleen leek het ook of ik geen contact meer met de wereld had, mijn gevoel stond uit maar fysiek voelde ik mijn lijf weer ontspannen.
Die bubbel herken ik wel, of in elk geval zo'n soort gevoel/ervaring. Alleen heb ik 't op 't moment zelf niet door, maar m'n omgeving wel. M'n toenmalige vriendin zei dit tegen mij zo'n 10 jaar terug, dat ik soms in een bubbel zat. Daarvoor was ik me er eigenlijk nieteens van bewust.

Bij mij lijkt 't alsof m'n bewustzijn compleet is uitgeschakeld en ik merk zo goed als niets van m'n omgeving. Dit is eigenlijk best vaak voorgekomen, zelfs middenin gesprekken. Als ik dan tijdens een gesprek in mijn bubbel verdwijn, dan registreer ik als 't ware niets, ik hoor misschien hooguit wat gegalm in de verte van iemand die tegen me praat.

Maar het vreemde is dat zodra ik dan weer uit die bubbel kom, ik me ineens wel (deels) kan herinneren wat er vlak daarvoor werd gezegd terwijl ik in die bubbel zat (terwijl ik op dat moment zelf het niet begreep. Lijkt een beetje alsof de aan/uit knop op 'uit' stond, gewoon blanco). Het herinneren van wat er gezegd werd heeft ook een beetje wat weg van het reconstrueren van half-opgevangen geluid als ik de helft niet verstaan heb. Maar op de 1 of andere manier blijft het dus wel hangen bij mij.

Bij jou lijkt 't verder wel veel verschillen te hebben ook.

Is dit bij jou ook vaker gebeurd?
quote:
Ik bleef wel praten met mijn psycholoog, zij wilde weten wat er gebeurde. Dat kon ik wel omschrijven al voelde alles een beetje surreël, ik moest echt moeite doen om te blijven communiceren en niet stil te vallen en me verder terug te trekken.

Dit duurde een paar minuten, toen werd alles weer normaal. Was wel heel moe erna. Mijn psycholoog legde nog uit dat mijn psyche simpelweg besloten had dat de spanning teveel was en dit als oplossing gebruikt. Ik vond t wel best maar voelde me ook n beetje schuldig omdat ik t wel prettig vind in die bubbel.
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 20:37 schreef kuolema het volgende:
Ik bedenk net dat ik nog steeds geen cijfer heb teruggekregen voor mijn tentamen suïcidii.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wist niet dat het dat betekende. Apart. Weer wat geleerd.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_177496951
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 20:37 schreef kuolema het volgende:
Ik bedenk net dat ik nog steeds geen cijfer heb teruggekregen voor mijn tentamen suïcidii.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik moest een beetje grinniken, je maakt het grapje zelf, dus ik ga er vanuit dat t wel kan ;).
Ik hoop wel dat het wat beter met je gaat!

Koetie, wat balen zeg en jammer dat de huisarts niet echt meedenkt.
Ik vind de tip van Mevrouw_voor_jou, om MEE eens te bellen wel een goede.
Ik weet niet in welke regio je zit?
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_177496964
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 00:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Op dit moment voornamelijk praktische ondersteuning (op eigen aangeven en omdat dit voor mij door omstandigheden even wat meer prioriteit heeft). Vorig jaar was vooral gericht op traumaverwerking (met name vanuit de jeugd, daar 't vanuit 't verleden resoneerde), daarvoor een x aantal andere dingen gedaan.

Wat is volgens jou/jullie op dit moment wel het grootste struikelblok nu?
Klinkt heftig. Heeft de traumaverwerking geholpen? Lijkt me een heftig proces.

Het' probleem' is voornamelijk geen toekomstperspectief hebben. (vind hij zelf). Hij heeft geen opleiding afgerond en weet helemaal niet waar hij heen wil. Heeft al jaren een baan en daarin ook gegroeid en promotie gehad en nog een kans gehad tot leidinggevende maar dat vindt hij niet leuk. Nu heeft ie geen idee wat hij moet doen en voelt zich ook gewoon bagger dat hij geen diploma heeft. Maar een opleiding wil/kan hij niet. Huiswerk en boeken lezen geeft stress en gedoe.

... Nu ik dit opschrijf misschien toch wel deels autisme gerelateerd. :+ het is echt een slimme gast maar meer een al doende leert men dan een boeken persoon. Daarnaast was z'n eerste depressie als kind en dat blijft gewoon terugkomen heb ik het ideem
  woensdag 28 februari 2018 @ 12:32:55 #40
198417 Lastpost
Rotterdammert!
pi_177501018
Vandaag weer m'n wekelijkse praatje gehad met m'n leidinggevende, was gelukkig heel begripvol en heeft het meer over mij en de behandeling dan over het werk. Dat is dan wel weer prettig. :)

Therapie is best heftig, had van te voren weinig verwachtingen bij de Imaginaire Exposure eigenlijk en vroeg me af hoe het praten over het voorval zou gaan helpen maar het maakt een hoop los en ik voel me sindsdien gek genoeg wat rustiger lichamelijk en qua woedeaanvallen.

Exposure in vivo heeft nog niet het gewenste effect, de spullen roepen wel herinneringen en gevoelens op, maar geen gevoel van angst of onbehagen ofzo.
Denk ook dat ik de mogelijke rechtszaak laat vallen tegen de instantie waar het voorval is gebeurt zodat ik dat ook kan gaan afsluiten. Gigantische onderneming met een miljoenenomzet verliest waarschijnlijk toch niet. _O-

Nu flink aan de slag met de thuisoefeningen waarbij ik uit m'n comfortzone moet kruipen en m'n angsten meer onder ogen moet zien. Niet leuk, maar blijkbaar wel nuttig dus we doen het maar.
pi_177506840
quote:
0s.gif Op dinsdag 27 februari 2018 22:23 schreef Koettie het volgende:
Hee, wat een goede tip Mevrouw voor Jou. Die ken ik inderdaad, zeker een optie om eens heen te gaan. Thanks! Niet aan gedacht
Fijn! Ik hoop dat het wat oplevert!
pi_177507043
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 00:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat bedoel je precies met "toen mocht het binnenkomen?"

[..]

Die bubbel herken ik wel, of in elk geval zo'n soort gevoel/ervaring. Alleen heb ik 't op 't moment zelf niet door, maar m'n omgeving wel. M'n toenmalige vriendin zei dit tegen mij zo'n 10 jaar terug, dat ik soms in een bubbel zat. Daarvoor was ik me er eigenlijk nieteens van bewust.

Bij mij lijkt 't alsof m'n bewustzijn compleet is uitgeschakeld en ik merk zo goed als niets van m'n omgeving. Dit is eigenlijk best vaak voorgekomen, zelfs middenin gesprekken. Als ik dan tijdens een gesprek in mijn bubbel verdwijn, dan registreer ik als 't ware niets, ik hoor misschien hooguit wat gegalm in de verte van iemand die tegen me praat.

Maar het vreemde is dat zodra ik dan weer uit die bubbel kom, ik me ineens wel (deels) kan herinneren wat er vlak daarvoor werd gezegd terwijl ik in die bubbel zat (terwijl ik op dat moment zelf het niet begreep. Lijkt een beetje alsof de aan/uit knop op 'uit' stond, gewoon blanco). Het herinneren van wat er gezegd werd heeft ook een beetje wat weg van het reconstrueren van half-opgevangen geluid als ik de helft niet verstaan heb. Maar op de 1 of andere manier blijft het dus wel hangen bij mij.

Bij jou lijkt 't verder wel veel verschillen te hebben ook.

Is dit bij jou ook vaker gebeurd?

[..]

Dat mogen binnenkomen gaat over mijn gevoel. Dat schakel ik onbewust uit als dingen spannend zijn en dan moet ik het bewust weer toelaten om te voelen.

Bij mij is het meestal ook redelijk onbewust en geleidelijk als ik me in mezelf terugtrek. Ik merk het vaak pas wanneer ik eruit kom.

Ik val dan soort van stil, fysiek ben ik dan gewoon wakker maar het is of alles buiten mezelf verder weg is. Alsof ik in een soort bel zit, en alles dat erbuiten is is een beetje vaag, net of ik droom ofzo. Wat om me heen gebeurt krijg ik wel mee, maar ik ben er wel totaal onverschillig over, en ik registreer alles wel. Als ik eruitkom is het dan net of ik soort van wakkerwordt.

Omdat het zo surreel is vind ik het ook wel lastig goed te omschrijven.

Ik heb het niet eerder zo bewust meegemaakt als tijdens t gesprek gisteren. Ik merkte heel bewust dat ik me in mezelf terugtrok en hoe moeilijk het was om contact te houden met de wereld. Normaal sta ik er ook niet zo bij stil.
pi_177510932
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 00:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

knip

[..]

Wist niet dat het dat betekende. Apart. Weer wat geleerd.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Als je gereanimeerd moet worden krijg je een 10.
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 08:25 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik moest een beetje grinniken, je maakt het grapje zelf, dus ik ga er vanuit dat t wel kan ;).
Ik hoop wel dat het wat beter met je gaat!

Koetie, wat balen zeg en jammer dat de huisarts niet echt meedenkt.
Ik vind de tip van Mevrouw_voor_jou, om MEE eens te bellen wel een goede.
Ik weet niet in welke regio je zit?
Het is al een tijdje geleden, het gaat nu relatief goed.
quote:
1s.gif Op woensdag 28 februari 2018 16:56 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat mogen binnenkomen gaat over mijn gevoel. Dat schakel ik onbewust uit als dingen spannend zijn en dan moet ik het bewust weer toelaten om te voelen.

Bij mij is het meestal ook redelijk onbewust en geleidelijk als ik me in mezelf terugtrek. Ik merk het vaak pas wanneer ik eruit kom.

Ik val dan soort van stil, fysiek ben ik dan gewoon wakker maar het is of alles buiten mezelf verder weg is. Alsof ik in een soort bel zit, en alles dat erbuiten is is een beetje vaag, net of ik droom ofzo. Wat om me heen gebeurt krijg ik wel mee, maar ik ben er wel totaal onverschillig over, en ik registreer alles wel. Als ik eruitkom is het dan net of ik soort van wakkerwordt.

Omdat het zo surreel is vind ik het ook wel lastig goed te omschrijven.

Ik heb het niet eerder zo bewust meegemaakt als tijdens t gesprek gisteren. Ik merkte heel bewust dat ik me in mezelf terugtrok en hoe moeilijk het was om contact te houden met de wereld. Normaal sta ik er ook niet zo bij stil.
Ik herken dit. Als de spanning te hoog oploopt gebeurt er iets raars, alsof ik er niet meer helemaal ben, alsof ik word overgenomen door iets. Ik raak in een soort trance. Wat ik hoor lijkt verder weg en ook mijn zicht wordt anders. Ik kan niet meer reageren, alsof ik versteend ben en het is heel moeilijk daar doorheen te breken. Een psycholoog die ik een paar jaar geleden had herkende dat als dissociatie toen het gebeurde en ook een andere psycholoog zei dat dat het was nadat ik het haar beschreef. Maar later hoorde ik dat er ook geheugenverlies bij hoort en dat heb ik nooit gehad, dus wat het nou is weet ik niet, maar dat maakt ook niet echt uit.
Why are you wearing that stupid man suit?
pi_177516121
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 19:53 schreef kuolema het volgende:

[..]

Als je gereanimeerd moet worden krijg je een 10.

[..]

Het is al een tijdje geleden, het gaat nu relatief goed.

[..]

Ik herken dit. Als de spanning te hoog oploopt gebeurt er iets raars, alsof ik er niet meer helemaal ben, alsof ik word overgenomen door iets. Ik raak in een soort trance. Wat ik hoor lijkt verder weg en ook mijn zicht wordt anders. Ik kan niet meer reageren, alsof ik versteend ben en het is heel moeilijk daar doorheen te breken. Een psycholoog die ik een paar jaar geleden had herkende dat als dissociatie toen het gebeurde en ook een andere psycholoog zei dat dat het was nadat ik het haar beschreef. Maar later hoorde ik dat er ook geheugenverlies bij hoort en dat heb ik nooit gehad, dus wat het nou is weet ik niet, maar dat maakt ook niet echt uit.
Op het 'verstenen' na ervaar ik het ook zoals jij denk ik. Ik kan nog wel gewoon bewegen maar wil dat liever niet. Op een manier is het wel prettig, heel ontspannen vooral. Maar het is bij mij ook een reactie op extreme spanning en angst dus niet heel gek.

Geheugenverlies heb ik er ook nooit bij. Al vliegt de tijd soms wel. Maar ik blijf dan vooral in dezelfde positie en denk later huh... is het al zo laat?
pi_177518434
quote:
1s.gif Op woensdag 28 februari 2018 08:27 schreef Koettie het volgende:

[..]

Klinkt heftig. Heeft de traumaverwerking geholpen? Lijkt me een heftig proces.
Ja, 't heeft geholpen.

Eigenlijk vond ik de rompslomp eromheen lastiger
quote:
Het' probleem' is voornamelijk geen toekomstperspectief hebben. (vind hij zelf). Hij heeft geen opleiding afgerond en weet helemaal niet waar hij heen wil. Heeft al jaren een baan en daarin ook gegroeid en promotie gehad en nog een kans gehad tot leidinggevende maar dat vindt hij niet leuk. Nu heeft ie geen idee wat hij moet doen en voelt zich ook gewoon bagger dat hij geen diploma heeft. Maar een opleiding wil/kan hij niet. Huiswerk en boeken lezen geeft stress en gedoe.

... Nu ik dit opschrijf misschien toch wel deels autisme gerelateerd. :+ het is echt een slimme gast maar meer een al doende leert men dan een boeken persoon. Daarnaast was z'n eerste depressie als kind en dat blijft gewoon terugkomen heb ik het idee
Ik weet pas sinds een paar jaar wat ik wil doen en wat mij betreft is dit ook wat ik echt wil doen en dat gevoel had ik nooit daarvoor :)
Ik ben bezig me op te leiden en ben weer back on track. Het is relatief laaggeschoold maar das meer dan genoeg om te bereiken wat ik wil.

Mijn 1e depressieve gedachten en gedachten aan de dood en zelfhaat en die hele mikmak waren nadrukkelijk aanwezig toen ik ongeveer in groep 5 zat of zo? Maar daarvoor had ik al negatieve gedachten maar die waren nog minder sporadisch.
Het is geleidelijk zo gegroeid, naarmate de teleurstellingen en andere shit zich verder opstapelden. Tis heel lastig anderen te overtuigen dat dit traumatisch is.
quote:
1s.gif Op woensdag 28 februari 2018 16:56 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat mogen binnenkomen gaat over mijn gevoel. Dat schakel ik onbewust uit als dingen spannend zijn en dan moet ik het bewust weer toelaten om te voelen.

Bij mij is het meestal ook redelijk onbewust en geleidelijk als ik me in mezelf terugtrek. Ik merk het vaak pas wanneer ik eruit kom.

Ik val dan soort van stil, fysiek ben ik dan gewoon wakker maar het is of alles buiten mezelf verder weg is. Alsof ik in een soort bel zit, en alles dat erbuiten is is een beetje vaag, net of ik droom ofzo. Wat om me heen gebeurt krijg ik wel mee, maar ik ben er wel totaal onverschillig over, en ik registreer alles wel. Als ik eruitkom is het dan net of ik soort van wakkerwordt.
Vetgedrukte herken ik wel. Naja, ik heb bijna alles vetgedrukt zie ik.

Ik dacht vroeger dat het meer dagdromen was. Of wegdromen. Maar het gebeurt gewoonlijk in drukke situaties. Ik had dit tijdens het doen van m'n opleiding zelfs en herinner me dat ik dit ook heel vaak tijdens (bijvoorbeeld) cliëntenraad-vergaderingen had. Ik merk het ook pas zodra ik weer wakker word, ik droom dermate weg dat (ondanks dat dit al vele honderden keren gebeurd is) ik nog steeds niet weet hoelang het duurt, hoe het proces gaat, etc.
Ik sluit me ervoor af.

Deze situaties zijn trouwens niet situaties van extreme stress, maar wel dat er veel sociale prikkels zijn. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dit bij mij iets met stress te maken heeft, maar sluit niks bij voorbaat uit.
quote:
Omdat het zo surreel is vind ik het ook wel lastig goed te omschrijven.

Ik heb het niet eerder zo bewust meegemaakt als tijdens t gesprek gisteren. Ik merkte heel bewust dat ik me in mezelf terugtrok en hoe moeilijk het was om contact te houden met de wereld. Normaal sta ik er ook niet zo bij stil.
Dat zijn de meer interessante momenten! Geniet ervan en leer en ontdek hoe 't werkt bij jou. Als je dingen een stuk luchtiger kunt maken, zal dat al veel lading eraf kunnen halen.

Ik bekeek mezelf op een objectieve manier. Ik ging bijvoorbeeld altijd vertellen wanneer ik bijvoorbeeld die tintelingen kreeg, wanneer ik 't weer ijskoud kreeg en m'n therapeut zelf kon wel zien wanneer ik weer begon te stimmen :P
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 19:53 schreef kuolema het volgende:

[..]

Als je gereanimeerd moet worden krijg je een 10.

[..]

Het is al een tijdje geleden, het gaat nu relatief goed.

[..]

Ik herken dit. Als de spanning te hoog oploopt gebeurt er iets raars, alsof ik er niet meer helemaal ben, alsof ik word overgenomen door iets. Ik raak in een soort trance. Wat ik hoor lijkt verder weg en ook mijn zicht wordt anders. Ik kan niet meer reageren, alsof ik versteend ben en het is heel moeilijk daar doorheen te breken. Een psycholoog die ik een paar jaar geleden had herkende dat als dissociatie toen het gebeurde en ook een andere psycholoog zei dat dat het was nadat ik het haar beschreef. Maar later hoorde ik dat er ook geheugenverlies bij hoort en dat heb ik nooit gehad, dus wat het nou is weet ik niet, maar dat maakt ook niet echt uit.
Ach, zolang je maar niet in kattenvoer verandert :P

Het stukje van de trance herken ik wel. Je klinkt ook alsof je het ervaart alsof je verder weg bent.
Ik kan dan ook niet meer reageren maar het is niet omdat ik versteend ben denk ik, maar meer omdat 't lijkt alsof m'n vermogen beslissingen te nemen (en over beslissingen na te denken) is uitgeschakeld. Alsof m'n lichaam meer een soort pop is of een soort robot en er is niemand thuis. Ergens ben ik er dan nog wel in de verte.

Ik weet niet wat er bij mij gebeurt als ik te veel acute stress ervaar, maar vroeger liet ik bijvoorbeeld ruzies over me heen gaan (net alsof ik door een regenbui liep). Later ben ik me meer gaan verzetten, omdat ik gewoon kapot ging als ik dat niet deed.
quote:
1s.gif Op woensdag 28 februari 2018 22:27 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Op het 'verstenen' na ervaar ik het ook zoals jij denk ik. Ik kan nog wel gewoon bewegen maar wil dat liever niet. Op een manier is het wel prettig, heel ontspannen vooral. Maar het is bij mij ook een reactie op extreme spanning en angst dus niet heel gek.

Geheugenverlies heb ik er ook nooit bij. Al vliegt de tijd soms wel. Maar ik blijf dan vooral in dezelfde positie en denk later huh... is het al zo laat?
Vetgedrukte, m'n lichaam lijkt dan trouwens wel versteend, bedenk ik me nu, want anders zou ik op zulke momenten als een vaatdoek in elkaar zakken en dat gebeurt normaalgesproken niet. Ik ben dan denk ik meer als een etalagepop (met van die verstelbare armen en zo :P ).

Ik 'doe' het meestal om mezelf van m'n omgeving af te sluiten, in dat opzicht hebben we schijnbaar alle drie hetzelfde.

Het lijkt wel een beetje op een soort trance, 't heeft wel wat weg van alsof ik stoned ben. Dan kan ik ook helemaal in mezelf zitten.

Interessant wel.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
pi_177530667
quote:
0s.gif Op woensdag 28 februari 2018 23:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja, 't heeft geholpen.

Eigenlijk vond ik de rompslomp eromheen lastiger

[..]

Welke rompslomp bedoel je dan?

Nou, net teruggebeld, ze hebben geen specialist dus helaas pindakaas! Doorverwezen naar PsyQ die een wachttijd heeft van.. Tromgeroffel... 14 weken. Dat is gewoon bijna 4 maanden. Doe fucking normaal. Morgen Stichting Mee bellen.
pi_177534286
quote:
0s.gif Op donderdag 1 maart 2018 16:49 schreef Koettie het volgende:

[..]

Welke rompslomp bedoel je dan?

Nou, net teruggebeld, ze hebben geen specialist dus helaas pindakaas! Doorverwezen naar PsyQ die een wachttijd heeft van.. Tromgeroffel... 14 weken. Dat is gewoon bijna 4 maanden. Doe fucking normaal. Morgen Stichting Mee bellen.
Alvast veel succes gewenst!
Wellicht dat ze ook iets weten dat kan helpen in de tijd dat je op een wachtlijst staat? Al is het maar een maatschappelijk werker die komt praten.
  donderdag 1 maart 2018 @ 19:49:05 #48
212761 magnetronkoffie
Where's the fish?
pi_177534605
quote:
0s.gif Op donderdag 1 maart 2018 16:49 schreef Koettie het volgende:

[..]

Welke rompslomp bedoel je dan?

Nou, net teruggebeld, ze hebben geen specialist dus helaas pindakaas! Doorverwezen naar PsyQ die een wachttijd heeft van.. Tromgeroffel... 14 weken. Dat is gewoon bijna 4 maanden. Doe fucking normaal. Morgen Stichting Mee bellen.
De rompslomp, het papierwerk, het regelwerk, de miscommunicaties, de technische achterliggende redenen en motivaties van bijvoorbeeld verzekeringen, gedoe links, gedoe rechts. het was vooral door mensen. Verbroken beloftes, toezeggingen niet nakomen of doodleuk vergeten............of wat dacht je van wachttijden (of denken dat je op een wachtlijst staat en na een tijdje ga ik vragen en is 't "oeps, vergeten!" zoals bij dat stomme autismeteam waar ik me ooit voor aangemeld had. Niks van terechtgekomen). Al die doodlopende zijwegen die achteraf voor niets bleken te zijn. Of om bestaande trajecten in 't gareel te houden, omdat bepaalde anderen blijkbaar een ander agenda bleken te hebben zonder mij daarvan op de hoogte te stellen.
Dat soort rompslomp.

Als ik hier gewoon voor kan gaan zitten, dan kan ik lekker knallen.

Bij mij duurde het ruim 10 jaar voordat ik aan een belangrijk deel van m'n issues kon gaan werken en de schade is hierdoor best wel groot, zoals je je misschien wel kunt voorstellen.
Waar had ik nou ook alweer m'n UFO verstopt? Ik wil weer naar huis ;(
♫♪♪♫♪♫♫♪==♥☥
  donderdag 1 maart 2018 @ 19:52:46 #49
31858 mrspoeZ
crazy catlady
pi_177534747
quote:
0s.gif Op donderdag 1 maart 2018 16:49 schreef Koettie het volgende:

[..]

Welke rompslomp bedoel je dan?

Nou, net teruggebeld, ze hebben geen specialist dus helaas pindakaas! Doorverwezen naar PsyQ die een wachttijd heeft van.. Tromgeroffel... 14 weken. Dat is gewoon bijna 4 maanden. Doe fucking normaal. Morgen Stichting Mee bellen.
Andere optie: BOBA.
Prrrrr
pi_177534925
Had ik idd ook gevonden, net als voorzet. Maar daar ligt de nadruk heel heftig op autisme. Verder redt hij zich prima, sociaal en praktisch gezien. Hij heeft z'n baan, regelt z'n eigen dingen. De diagnose pdd nos is al van lang gelden en hij zat in het grijze gebied schijnbaar. Ik weet niet of dat dan de juiste plek is.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')