Het babytopic (0-1 jaar) Deel 687

Gefeliciteerd Wupwup! En welkom Bellaa!

Nanuke, ik vond de overgang naar leven met baby ook best pittig, ondanks makkelijke baby. Gewoon het niet zomaar makkelijk zelf beslissen wat je wil doen, altijd rekening met hem moeten houden, oppas moeten regelen als je er een keertje uit wil met z'n tweeen. En als ik dan toffe reisprogramma's kijk mis ik de vrijheid samen nog steeds En dat is nog zonder extra bagage. En wat stom van je baan.

Even een vraagje, hoe snel zijn jullie met jullie baby er op uit gegaan? Wandelen etc doen we nu al, maar wij waren altijd voor de baby altijd weg. Dagje was betekende dagje weg in principe. Omdat ik altijd druk ben met werk, eigen bedrijf, is het voor mij best belangrijk om leuke dingen te blijven doen.

Vandaar mijn vraag, onze kleine is aanstaande zaterdag 3 weken, en ze is al mee geweest na het centrum. Maar nu was ik nieuwsgierig wat verstandig is. Echte stadscentrum is hier 40 minuten vandaan met de auto. Wat is daar een goede tijd voor? Ze slaapt nu al de hele tijd als we een wandeling maken.

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 21:20 schreef Phone8 het volgende:
Even een vraagje, hoe snel zijn jullie met jullie baby er op uit gegaan? Wandelen etc doen we nu al, maar wij waren altijd voor de baby altijd weg. Dagje was betekende dagje weg in principe. Omdat ik altijd druk ben met werk, eigen bedrijf, is het voor mij best belangrijk om leuke dingen te blijven doen.

Vandaar mijn vraag, onze kleine is aanstaande zaterdag 3 weken, en ze is al mee geweest na het centrum. Maar nu was ik nieuwsgierig wat verstandig is. Echte stadscentrum is hier 40 minuten vandaan met de auto. Wat is daar een goede tijd voor? Ze slaapt nu al de hele tijd als we een wandeling maken.

voor zo'n heel kleintje maakt dat nog niet zo veel uit, die slapen vaak wel in de kinderwagen. Ik zou eerder kijken naar wat je vriendin aankan. Een hele dag op sleep had ik 3 weken postpartum echt nog niet volgehouden

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 21:12 schreef Flav het volgende:

[..]

Nog gefeliciteerd trouwens!

Dankjewel, we zijn eruit, het kleintje mag komen, daarna laat ik er een knoop inleggen. 3 kindjes is mij wel genoeg.

Ik ben in week vijf gaan kamperen met die kleine, anderen verklaarden me voor gek maar thuis zittend (mocht geen auto rijden) werd ik ook gek.
Als het goed voelt voor allemaal, lekker doen

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 21:29 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Dankjewel, we zijn eruit, het kleintje mag komen, daarna laat ik er een knoop inleggen. 3 kindjes is mij wel genoeg.

Toen ik na zes weken weer mocht autorijden ben ik ook direct alleen met de baby naar Den Haag gegaan. Totale reistijd op zo'n dag: 5 uur.
Dan was ik daar wel op visite, niet lekker door de stad banjeren

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 21:29 schreef Mekamotut het volgende:

[..]

Dankjewel, we zijn eruit, het kleintje mag komen, daarna laat ik er een knoop inleggen. 3 kindjes is mij wel genoeg.

Gefeliciteerd !

Onze eerste was 2 weken toen we naar een verjaardag in de buurt van Antwerpen gingen. Ik voelde me prima en die kleine merkt er weinig van
Uren actief doen was dan wel teveel gevraagd. In de auto zitten en op visite prima te doen.

Beterschap voor alle zieken het blijft maar heersen zeg.

Lief, al jullie antwoorden en deels herkenning. Ik heb gelukkig helemaal geen moeite met het mama zijn en hem meenemen naar dingen of het missen van feestjes/andersoortige avonden. Ik vind het grotendeels prims om me aan te passen aan hem/zijn ritme. (Al kostte dat idd wel even tijd ) Het is vooral dat toen bleek dat kinderen hier eigenlijk niet meer van toepassing waren ik heel anders mijn wensen op orde ben gaan zetten. Want zonder kinderen, wat wilde ik dan? Werk, en dan ook echt een baan met toekomst, en sporten werd voor mij daarin heel belangrijk. Dat dat sporten even niet zo makkelijk gaat, daar heb ik me op aangepast. Maar ik merk dat ik de wens naar een goede, leuke baan/carrière niet zomaar los kan laten. En nu Dirk er is, is de wens voor meer kindjes weer veel meer gaan leven, iets wat ik van jongs af aan altijd voor me zag. Dat brengt dan weer de ellende ons ivf-traject naar voren, nog los van hoe ik die 2 ooit kan combineren. Het voelt alsof ik (weer) moet kiezen en afscheid moet nemen van een grote wens.

En ik kan het er zo slecht met mensen over hebben omdat ze al gauw het idee hebben dat ik ondankbaar ben en 'gewoon moet genieten van wat ik heb'. Maar het genieten en dit andere gevoel bestaan echt naast elkaar. Juist dat ik zo geniet van mama zijn en van Dirk maakt dit verhaal zo'n lastige. En andere mensen snappen de impact van ons achtergrond verhaal niet. Dus het blijft veelal in mijn hoofd spoken, zonder dat ik eruit kom. Want rationeel weet ik dat niet nu, niet perse betekend nooit.
En voor mezelf voelt het heel verwend/hebberig, alsof wat ik heb niet goed genoeg is of zo. Beetje koekiemonster, maar dan zonder koekies. Ik geloof ook trouwens dat het hier niet hoort, maar ik heb ook geen idee waar wel. Dus als iemand een suggestie heeft waar t beter op zijn plek is?

En dan ga ik nu eens verder bijlezen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Nanuke op 22-02-2018 08:31:55 ]

Beterschap LeSage, wat fijn dat je nog een keer oppas hebt. Zelf goed ziek en 2 kindjes is wel erg veel gevraagd van 1 persoon.

Mekamotut, verschilt heel erg per baby denk ik. Over een paar maanden kan je vergelijken, las ik? Gefeliciteerd.

Phone, ik heb gemerkt dat als je je flexibel opstelt echt een heleboel kan. Als je er geen moeite mee hebt (nu of als baby wat ouder is) te kijken naar wat ze zelf aangeeft en evt daarop eerder af te taaien of wat anders te gaan doen, zou ik het gewoon proberen. Al doende leer je vanzelf wat wel en niet handig is.

Wupwup, gefeliciteerd!
Bellaa, welkom hier!

En noud over 2 weken ook al baby-af? Je mag wel hier blijven hoor SQ, met je vrolijkerd. /Noudfan

Zeg Nanuke, lijkt het er nou op dat je je gaat verontschuldigen over hoe jij je voelt?
Ten eerste: nou en, wat anderen daar van vinden. Laat ze zich lekker met hun eigen leven bemoeien!
Ten tweede: ik kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk dat moet zijn. Je had je grootste wens opgegeven en hebt daarvoor een ander doel in je leven gesteld. Als dat ineens zo 360 graden wordt gedraaid is het toch logisch dat je daar mee in de knoop raakt? Ik denk dat het goed is als je erover schrijft (en zie niet waarom dat hier niet zou kunnen) en het tijd geeft. Alles moet weer een plekje vinden.

Wat lief, daar moet ik van huilen. Je hebt gelijkhoor, ik moet me niet verontschuldigingen. Ik denk dat het komt omdat ik zelf ook vind dat mijn grootste wens ooit onverwacht toch is uitgekomen en dat dat dan maar 'genoeg' moet zijn. Ik voel me ondankbaar dat dat dan niet zo werkt.

quote:

Op donderdag 22 februari 2018 09:03 schreef Nanuke het volgende:
Wat lief, daar moet ik van huilen. Je hebt gelijkhoor, ik moet me niet verontschuldigingen. Ik denk dat het komt omdat ik zelf ook vind dat mijn grootste wens ooit onverwacht toch is uitgekomen en dat dat dan maar 'genoeg' moet zijn. Ik voel me ondankbaar dat dat dan niet zo werkt.

Dat ondankbare herken ik wel ooit
Dat ik twee kinderen achter het behang wil plakken en dan denk ik aan mensen die geen kinderen kunnen krijgen en voel ik me schuldig.
Maar, dan realiseer ik me ook maar al te goed dat dat echt flauwekul is. Het leven is niet eerlijk en iedereen heeft zo zijn eigen sores. Niet te vergelijken.

En jij hebt gewoon een super leuk kind nu. En daar geniet je heel veel van. En soms is het even niet fantastisch, zo is het nu eenmaal.

En het is ook belangrijk om te bedenken dat je echt nog veel meer bent dan moeder van een baby. Je bent een mens, met wensen, behoeften en verlangens. En daar kan die baby niet altijd in voorzien, in tegendeel: soms staat je kind je daarbij zelfs in de weg. Dat mag je uitspreken en verwoorden. Want anders zeggen we eigenlijk dat de belangrijkste levenstaak voor een vrouw is een kind op de wereld zetten en dat ze dan verder maar lekker moet koekjes bakken en tevreden moet zijn.

Genoeg vrouwen die daar in het verleden letterlijk krankzinnig van zijn geworden. Of depressief of verslaafd aan sherry.

Dus als jij heel graag een bepaalde baan wilt, is dat dan niet ook mogelijk? Kan het toch niet allebei? En dan bedoel ik niet: nu meteen. Maar gewoon: ergens in de toekomst?

Sherry

Ochtendchardonnaytjes Gewoon om het middagdutje te halen.

Rum in de koffie. .

Nanuke:
Ik kan mij voorstellen dat je een beetje tussen 2 gevoelens inzit en dat geeft natuurlijk niks.
Ik denk dat heel veel ouders dit weleens zo voelen.
Dankbaar maar tegelijk frustratie of een gevoel van gemis van een ander soort leven.

Mijn eerste kind was niet gepland dus dat gooide heel wat overhoop en het heeft heeel lang geduurd voordat ik het idee los kon laten dat mijn oude leven niet meer op die manier terugkwam.
Bij A’s geboorte zei mijn vader : ‘dit is toch rijkdom hè...’ maar zo voelde ik dat nog niet.
Ik was best wel van de kaart en ondanks dat ik we mijn best deed, ik vond het moeilijk het oude leven los te laten.
En mijn oude zelf!
Ja, je bent meer dan moeder maar zo voelde ik mij die eerste tijd totaal niet. Ik was alleen nog maar moeder.
Ging ik na 3 maanden 1 keertje een uurtje of 2 alleen naar mijn ouders...vroegen ze bij binnenkomst gelijk naar de baby. Er werd amper hoi tegen mij gezegd. Baby voor en baby na.
Of als vrienden een afspraak afzeiden omdat de baby niet mee zou komen. Alsof ik alleen al niet meer genoeg was.

Inmiddels en met baby 2 gaat dat een stuk beter en voelt alles veel fijner. Ik geniet ook meer.

Dus ook ingehaakt wat mekamout vroeg: ineens kan je heel veel dingen niet meer. Je moet met veel dingen rekening houden. Hoe flexibel je ook bent...sommige dingen moeten gewoon toch gebeuren.
En soms is dat lastig.

Nanuke, dat is ook allemaal niet niks. Ik zou daar ook van in de knoop raken. Gun jezelf de tijd, het hoeft niet allemaal nu opgelost te zijn. En je bent absoluut niet ondankbaar.
Al herken ik het wel. Ik tel letterlijk de dagen af tot ik weer aan het werk mag. Niet omdat ik mijn baby niet leuk vind, maar wel omdat ik mezelf als 'Kris' die werkt en niet alleen maar met kinderen bezig is OOK erg leuk vind.

Volgens mij heb ik nog een fles rosé koud staan. Tien uur, mooi tijdstip.

Meka, ik vind leven met een baby op dit moment niet zwaarder dan leven met alleen een peuter. Maarrrr ik heb dan ook een mega makkelijke baby waardoor we allemaal ons eigen ding kunnen doen. Dat seks voor jullie zo makkelijk ging is natuurlijk hartstikke fijn, maar is niet voor iedereen zo. Hier niet in ieder geval.

Ik vind het zo mooi dat zo'n hopeloos bundeltje kind ineens een echt mensje wordt. J. lag net te chillen in de box, beetje naar de mobiel te kijken en naar speeltjes slaan. Dat je er dan bij gaat staan en dat je de meest grote grijns krijgt en er onwijs wild getrappeld wordt.

Verder een hele dikke knuf voor Nanuke. Je mag best balen soms want het leven is gewoon vaak geen roze wolk. Met kinderen, zonder kinderen, met werk of zonder werk of noem het maar op. Er zijn gewoon vaak kutte periodes, dat zal altijd blijven, en da's niks om je voor te schamen.

En ik ben ook weer bar slecht bijgelezen want ik had een ziek kind en nu een soort relatiecrisis (geen correlatie), ik blijf me verbazen hoe ik bij mijn eerste kind zo lang al deze topics helemaal bijgehouden kreeg

En nog een bonusnoud omdat ie na 8 dagen huilen eindelijk weer kam lachen




[ Bericht 10% gewijzigd door SQ op 22-02-2018 11:54:50 ]

Aah lachende Noud.

Ik liet gisteren de baby uit mijn armen kukelen.
Ik zat op de bank en had haar over mijn schouder om te boeren.
Zet mijn man zijn hand ineens in mijn zij (prikken, of aaien, geen idee).
En uit schrikreactie floept babylove zo onhandig uit mijn armen, op de kussens van de bank en met dr hoofdje tegen man zn hoofd.

Dus ik boos op man want ik had ‘s middags al gezegd dat ik niet tegen dat geprik daarzo kan.
Hij boos op mij want hoe kan ik haar zo makkelijk laten vallen en zoiets als: lekker moederinstinct.
Nou, ik heb er zowaar niet teveel woorden aan vuil gemaakt en ben met haar en de nodige spullen naar boven gegaan.

Natuurlijk voel ik mij heel vervelend maar gelukkig was het slechts op de bank en is er niets aan de hand.
Alleen even schrikken.

quote:

Op donderdag 22 februari 2018 12:37 schreef Lemijn het volgende:
Wil de een het huis wel en de ander niet, SQ? Sorry, heel onsubtiele vraag naar hoe het daarmee gaat.

Verder even te druk met kwakkelend kind en drukte op werk en ander gezeur.

Alleen even een +1 op herkenning voor Nanuke en fijn dat Noud weer lacht en een kusje voor Venco (is schrikken maar kan je niks aan doen joh) en heimwee naar de drank...

Nee, dat huis gaat nu niet gebeuren. Prijs te hoog, en er lopen nu te veel dingen in ons leven niet lekker om daar nu in te springen.

Kusje voor jou en je kwakkelzoon