quote:
Op donderdag 22 februari 2018 10:48 schreef FredvZ het volgende:[..]
En jullie hebben de illusie dat zelfmoord bij het spoor verdwijnt als alle overwegen weg zijn?
Mensen in zo'n situatie kiezen de meest makkelijke manier, en als het spoor te moeilijk wordt, dan kan het altijd nog op de snelweg ernaast:
https://www.ad.nl/binnenl(...)oopssprong~a830d7ac/Of bij gebrek aan toegankelijke sporen en wegen, kan water ook nog:
https://www.ed.nl/son-en-(...)el-gehaald~a707d9de/Gaat het "departement" dan straks ook alle (ongelijkvloerse?) kruisingen tussen wegen en water zo aanpassen dat je daar dan ook geen suïcidale actie kan doen? Lijkt me allemaal veel belastinggeld dat weggegooid wordt aan symptoombestrijding.
Begrijp me niet verkeerd, suïcidale acties zijn traumatiserend voor alle betrokkenen, of je nu machinist bent, conducteur, (vrachtwagen)chauffeur, schipper, toevallige passant of hulpverlener. Maar als we ons eens wat meer zouden verdiepen wáárom mensen suïcidaal raken, dan zouden we nog wel eens wat effectiever kunnen zijn.
Laatst hoorde ik een aangrijpend verhaal van een collega, die kende ook iemand die voor de trein was gesprongen. Het hele voorval was al zware kost, maar het ging helemaal door merg en been toen ik ook hoorde wat de aanleiding was: Onvoldoende financiële middelen bij de zorginstellingen die hem dus niet de zorg konden geven die hij nodig had.
Nee, we hebben niet de illusie dat het spoor onmogelijk te maken is voor suïcides. Dat kan ook niet, omdat er nog altijd perrons zijn waar de trein langsdendert. Maar dat is dan ook niet de inzet. Overwegen ongelijkvloers maken gebeurt dan ook om een andere reden: om de overweg inherent veilig te maken voor weggebruikers zonder suïcidale gedachten.
Een andere methode kiezen kan inderdaad. Er is ook niet de pretentie dat zelfmoord te voorkomen is. Aan de andere kant, van het merendeel van de mensen die op tijd van het spoor is gehaald, is geen nieuwe poging bekend. Dat betekent dus eigenlijk dat mensen met zelfmoordneigingen wel van dat pad af te halen (en houden) zijn. En daarmee zijn maatregelen effectief, zowel voor de spoorsector als voor de betrokkene zelf. Want uiteindelijk blijft na elke suïcide een heel aantal mensen getraumatiseerd achter (nabestaanden, getuigen, treinpersoneel, incidentbestrijders e.d.)
Wat mij gisteren duidelijk werd, is dat zelfmoord vaak impulsief gebeurt wanneer de gedachten er zijn. Er zijn drie fasen (ik gebruik vast niet de juiste termen):
- fase waarin zelfmoord als optie naar voren komt (gedachte dat zelfmoord de oplossing is)
- de methode (gedachte waarin de methode wordt 'beleefd' en waar dan naar toe wordt 'gewerkt')
- de impulsfase (de daadwerkelijke uitvoering: bijv. naar het spoor toe gaan en dan uiteindelijk de handeling uitvoeren)
Voor de maatregelen op en aan de baan (verlichting, camera's, hekken e.d.) geldt dat die er op zijn gericht om drempels op te werpen om de impulsfase moeilijker te maken. Mensen die zelfmoord willen plegen doen dat het liefst zonder dat anderen meekijken. Dus daarom zoekt men een plek (bij een overweg bijvoorbeeld) om het spoor te betreden en dan op een moment dat niemand kijkt op het spoor gaan staan. Wanneer dat met hekken, matten en camera's kan worden beperkt dan is het aantal geslaagde pogingen terug te dringen. En daarom werk toezicht ook: iemand die een poging wil doen, en al in de impulsfase zit, vertoont ander gedrag dan reguliere reizigers en weggebruikers. En ook dan kun je er dus nog tijdig bij zijn.
De echte oplossing is - zoals je zelf zegt - hulpverlening, om te voorkomen dat mensen in fase 3 terechtkomen. Dat is echter niet iets waar IenW heel veel mee kan. Wat we wel kunnen, is met gerichte financiering mensen uit die impulsfase houden of halen. Dat zijn dus bovengenoemde maatregelen.
Nogmaals, niet een heel prettig onderwerp, maar wel heel belangrijk. Want let wel, ook in dit topic zitten mensen die betrokken zijn geweest bij suïcides. Dat hakt er (in ieder geval bij mij) wel in. En op een of andere manier motiveert het wel.
Los van de emotionele impact geldt natuurlijk dat suïcide een flinke bron van vertraging is. Drie uur per incident is ongeveer de norm. Dat is uiteindelijk een flinke kostenpost (zowel directe kosten als indirecte kosten), waardoor maatregelen ook financieel gewoon doelmatig zijn.
[ Bericht 10% gewijzigd door Goverman op 22-02-2018 11:21:50 ]