Klinkt niet direct als het beeld dat ik heb bij autismequote:Op zaterdag 3 februari 2018 21:23 schreef Sadcopter het volgende:
Volgens mij heeft mijn moeder een vorm van autisme. En ze is ook de 70 gepasseerd. Haar kinderachtige (pest-)trekken worden naar waarschijnlijkheid alleen maar erger. Mijn grootste probleem met dat mens is dat ze 0 kan inleven in anderen. Hoe erg een ander het ook heeft. Ik, mn broertjes, anderen. Ze blijft je de schuld toeschuiven. Erger nog het is alleen dan dat ze je ahw. extra op je wonden inwrijft. Ipv medeleven houd ze er bijna van om kil en hard te doen. Zeer sadistische naf
tuur heeft dat mens. Ze lijkt wel een fokker.
Reactie op PabstBlueRibbon:quote:Op zaterdag 3 februari 2018 21:01 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Zijn hier mensen waarvan één van hun ouders of allebei autisme hebben? Hoe hebben jullie dat beleefd?
-------
Overigens is dit niet bedoeld om kwaad te spreken over mensen die autisme hebben. Dat is namelijk iets waar je niks aan kan doen.
Dit topic is evenmin bedoeld om te stellen dat mensen met ASS geen goede ouders zouden kunnen zijn. En zeker niet om te zeggen dat ze gesteriliseerd zouden moeten worden.
Het gaat over hoe kinderen van het hebben beleefd.
Misschien worden er schrijnende verhalen gepost. Als jij autisme hebt en je leest het, bedenk dan dat dit niet over jou gaat! Ieder mens is anders en elke situatie is ook anders.
Mocht het gebeuren dat jij je hierdoor rot gaat voelen, vertel dat dan gerust en blijf er niet alleen over piekeren. Als je er erg boos door wordt, is het wellicht wel verstandig te spuien in het ASS-topic of in een ander topic dan dit, omdat anders twee onderwerpen door elkaar gaan lopen en dan krijg je strijd waar niemand iets aan heeft. Als je gewoon vragen hebt die hierop aansluiten of je wilt er rustig wat over zeggen, dan zou je dat wel hier kunnen doen.
Nogmaals: probeer dit niet te interpreteren als aanval op jou. Als je ondanks dat ik dit zeg je je toch gekwetst voelt, is dat overigens niet gek, want gevoel en verstand zijn twee verschillende dingen die niet altijd in verhouding tot elkaar staan.
http://www.kindvanauti.nl
Iets hiermee te maken?quote:Op zaterdag 3 februari 2018 20:56 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Misschien moet je het hele idee van autisme eens loslaten, tis een obsessie voor je geworden en niet een autistische obsessie.
je maakte zelfs een topic aan met als TT R&P / Onderzoek autisme positief, wat sterk misleidend was.
Je bent een zweefkop en misschien ook een romanticus, maar je bent niet realistisch en wilt veel te graag ergens bij horen.
Ik vond je hoge kling-on gehalte niet alleen irritant, maar het belemmert ook je zoektocht naar jouw -ik-.
je link zegt me niks.quote:Dit topic is evenmin bedoeld om te stellen dat mensen met ASS geen goede ouders zouden kunnen zijn. En zeker niet om te zeggen dat ze gesteriliseerd zouden moeten worden.
Misschien worden er schrijnende verhalen gepost. Als jij autisme hebt en je leest het, bedenk dan dat dit niet over jou gaat! Ieder mens is anders en elke situatie is ook anders.
Mocht het gebeuren dat jij je hierdoor rot gaat voelen, vertel dat dan gerust en blijf er niet alleen over piekeren. Als je er erg boos door wordt, is het wellicht wel verstandig te spuien in het ASS-topic of in een ander topic dan dit, omdat anders twee onderwerpen door elkaar gaan lopen en dan krijg je strijd waar niemand iets aan heeft.
Nogmaals: probeer dit niet te interpreteren als aanval op jou. Als je ondanks dat ik dit zeg je je toch gekwetst voelt, is dat overigens niet gek, want gevoel en verstand zijn twee verschillende dingen die niet altijd in verhouding tot elkaar staan.
Je vermoedt 't bij jezelf niet?quote:Op zaterdag 3 februari 2018 21:29 schreef Lokasenna het volgende:
Ik vermoed dat mijn pa een of andere variant heeft. Slecht oogcontact tijdens het praten, sociaal onhandig, kan niet werken in een afgesloten omgeving maar alleen buiten.
Hij is ondanks dat wel een enorm slimme en behulpzame man, en ik zou hem voor geen goud willen missen.
Enigszins, maar vind het moeilijk om te onderscheiden of dat gedrag aangeleerd is via hem, of dat het nu eenmaal in de genen zit.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:23 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je vermoedt 't bij jezelf niet?
Misschien beide?quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:32 schreef Lokasenna het volgende:
[..]
Enigszins, maar vind het moeilijk om te onderscheiden of dat gedrag aangeleerd is via hem, of dat het nu eenmaal in de genen zit.
Ik kan er wel autisme in zien hoor. Iedereen met autisme heeft een andere persoonlijkheid.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 21:26 schreef hugecooll het volgende:
[..]
Klinkt niet direct als het beeld dat ik heb bij autisme
Narcisme als soort coping zou best kunnen. Maar ik lees ook niet direct autistische kenmerken. Kan ook gewoon een gemeen en narcistisch karakter zijn.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:33 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik kan er wel autisme in zien hoor. Iedereen met autisme heeft een andere persoonlijkheid.
Er wordt vaak gezegd dat iemand autistisch is, maar autisme HEEFT iemand.
Waarschijnlijk compenseert zijn moeder het met een narcistische houding.
Ik herken dat 'demente' ook in mijn moeder. Dat is vooral het ergst als ze slecht in haar vel zit. Dan gebeuren er dingen waar ik mij echt zorgen over maak en denk "wat gaat er nou gebeuren"!
Ik weet hoe kut het is. Ik heb dan het geluk dat mijn moeder als persoon heel zorgzaam en betrokken is. Ze heeft wel inlevingsvermogen, maar daar 'zitten gaten in'. Sommige dingen snapt ze, maar andere dingen weer totaal niet.
Tis ook lastig als je verder geen of te weinig vergelijkingsmateriaal hebt.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:32 schreef Lokasenna het volgende:
[..]
Enigszins, maar vind het moeilijk om te onderscheiden of dat gedrag aangeleerd is via hem, of dat het nu eenmaal in de genen zit.
Ik bedoel niet het (aangeleerde) gedrag, maar de (genetische) kern.quote:
Kan idd ook heel goed.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:35 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Narcisme als soort coping zou best kunnen. Maar ik lees ook niet direct autistische kenmerken. Kan ook gewoon een gemeen en narcistisch karakter zijn.
De rigide patronen betreffen hier vooral de dagelijkse routine. Maar kijk ik naar de wat mee brede kijk, dan zie ik autisten juist als ruimdenkender en meer open voor nieuwe dingen die zelfs een fundamentele verandering van de kijk op de maatschappij. Als ik kijk naar autisten, zit er bijvoorbeeld veel minder homofobie en minder vastgeroeste maatschappelijke normen en waarden dan bij niet-autisten.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:12 schreef -Strawberry- het volgende:
De rigide patronen en dagelijkse routines zijn lastig. Omdat er geen ruimte is voor verandering. Maar bijkomende problemen als gevolg van het autisme zijn lastiger dan het autisme zelf. En gebrek aan wederkerigheid of tonen van emoties en dergelijke.
Ik heb het niet over alle autisten hè. Gewoon mijn ervaring in deze.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:53 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
De rigide patronen betreffen hier vooral de dagelijkse routine. Maar kijk ik naar de wat mee brede kijk, dan zie ik autisten juist als ruimdenkender en meer open voor nieuwe dingen die zelfs een fundamentele verandering van de kijk op de maatschappij. Als ik kijk naar autisten, zit er bijvoorbeeld veel minder homofobie en minder vastgeroeste maatschappelijke normen en waarden dan bij niet-autisten.
Homo/hetero/bi? Kan ze meestal niet zoveel schelen want het gaat ze vaker meer om de persoon.
Er is wel ruimte voor verandering, maar die ruimtes zie je zelf niet omdat jij daar juist meer rigide bent. Dus bestaat het niet. Maar daarmee doe je mensen die wel ruimdenkender zijn daar waar jij rigide denkt, tekort.
Gebrek aan wederkerigheid zie ik niet. Het uit zich op een andere manier, maar een manier die jij misschien als kil of zou zou ervaren. Maar dat is misschien meer omdat je 't niet op die manier gewend bent.
Autisten tonen net zoveel emotie, maar ze doen dat op een minder extreme manier. Je moet meer letten op subtiele signalen (wat hier helpt is als je de ander al aardig goed persoonlijk kent), maar die signalen worden makkelijk gemist als je niet weet waarop je moet letten en als je sowieso minder gevoelig bent.
Ik weet waarover ik 't heb, ik vind je best wel kortzichtig oordelen over autisme. Ga er maar vanuit dat ik er ondertussen veel meer over weet dan jij.
Zelf ervaar ik het grootste probleem van autisme nog de (soms extreme) gevoeligheid, ook voor prikkels. 40 uur/week werken? Hoe?!?
Waar heb je 't eigenlijk over?quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:56 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ik heb het niet over alle autisten hè.
En wat is deze ervaring waard dan? Hoe realistisch is deze denk je?quote:Gewoon mijn ervaring in deze.
De topictitel?quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:59 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Waar heb je 't eigenlijk over?
[..]
En wat is deze ervaring waard dan? Hoe realistisch is deze denk je?
Misschien een idee om 't wat duidelijker te specificeren? De algemene dingen die je hebt benoemd, (zie mijn feedback daarop).
Je gaf zelf aan dat jouw posts niets met autisme te maken hadden maar meer met wat uitzonderingsgevallen of zo?quote:
Ik merk als ik je post doorlees dat je graag wilt dat je moeder met autisme wordt gediagnosticeerd, omdat het voor jou haar gedrag laat verklaren. Wat nu als ze uiteindelijk niet wil meewerken voor wat voor reden dan ook met deze diagnose, kun je daar dan ook rust in vinden ? Ouders hebben natuurlijk door hun rol een grote invloed op hun kinderen en afstotend gedrag kan sporen op kinderen nalaten. Toch denk ik dat het niet zo slecht is om je moeder in eerste instantie gewoon als mens te zien ipv. zo achter een diagnose aan te gaan, al dan niet als een mens met ietwat eigenaardige trekjes.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Mijn situatie:
Mijn moeder is autistisch. Dit is nog niet officieel gediagnosticeerd, maar er zijn zoveel aanwijzingen dat hierover niet getwijfeld hoeft te worden. Ze vindt hulp aanvaarden en over haar gevoelens praten sowieso heel eng. Vorig jaar was het bijna gelukt dat ze getest zou worden. Het lukte mij om haar te overtuigen naar de huisarts te gaan. Het gaf haar ontzettend veel stress en ze was heel erg boos op mij, maar omdat ze wel begrijpt dat ik dat wil omdat ik mij zorgen maak, stemde ze in. Het gaat niet goed met haar en ze verzorgt zichzelf en haar huishouden slecht, dus om die reden wil ik graag dat er hulp komt. Als die hulp er niet komt, dan blijven mensen achter haar rug om roddelen of ze geven haar allemaal verschillende goede doch kortzichtige raad waar ze alleen maar van in de war raakt. Ze zit niet te wachten op mensen die maar blijven aandringen dat ze op Facebook etc moet komen etc. Daarom denk ik dat het goed is dat er een coach komt die haar kan helpen te leven op de manier die ze zelf het prettigst vindt, maar wel in de gaten blijft houden of het goed gaat met haar zelfzorg etc.
Haar eigen huisarts was er niet, maar de vervangster was zowel begripvol naar haar als naar mij. Tot mijn positieve verrassing leek mijn moeder het heel fijn te vinden dat iemand wel oprechte belangstelling in haar toonde. Ik vond dat heel mooi om te zien en ik hoopte dat het balletje ging rollen.
Helaas gooide haar eigen huisarts roet in het eten. Mijn moeder heeft weinig zelfreflectie en heeft weinig inzicht in haar problemen. Dus zei ze tegen haar eigen huisarts "ik ben hier omdat mijn zoon dat wilt". Dat mens heeft geloof ik al de pik op mij, dus kwam ze met dat ik haar leven domineer, dat ze niks autistisch aan haar kan zien (alsof dat persé meteen zichtbaar moet zijn) en dat mijn moeder naar de huisartsenpsycholoog kan als ze daar zelf behoefte aan heeft. Dat laatste is nou verdomme het probleem: ze zoekt geen hulp op momenten dat ze die wel nodig heeft! Ik heb een keer meegemaakt dat bijna haar huis was afgefikt toen ze in slaap was gevallen terwijl er eten op het fornuis stond te koken.
Ik denk dat haar broer en haar twee zussen ook autisme hebben. Mijn oom is erg op zichzelf, maar hij is tevreden met zijn leven, dus dit zie ik persoonlijk niet als probleem. Haar twee zussen zijn beiden getrouwd met een heel sociale en ondernemende man, dus die vullen hun aan en dat gaat goed.
Mijn moeder had de pech dat mijn vader alleen maar werkte en verder gewoon deed waar hij zin in had. Mijn opvoeding liet hij geheel aan haar over. Mijn moeder vond dat hij zijn enige zoon - mij dus - verwaarloosde. Ze probeerde dat te compenseren. Mijn moeder heeft echt heel veel voor mij gedaan! Aan haar inzet valt niks te verwijten, want wat betreft oprechte moederliefde is zij het ultieme voorbeeld.
Achteraf terugkijkend naar toen herinner ik mij wel dat ze zich ontzettend ongemakkelijk en zenuwachtig voelde als ze bijvoorbeeld meehielp met rijden tijdens schoolreisjes. Dus het feit dat ze het überhaupt deed is wel erg aan haar te prijzen!
Met mij was ook iets aan de hand. Dat blijkt ADHD te zijn, maar dat werd aangezien voor autisme. Mensen zeiden mijn moeder dat ik een raar apart kind was en mijn moeder zei dat vervolgens tegen mij. Nog steeds snapt ze gewoon niet dat dat heel erg kwetsend voor mij was en dat ik daar nog steeds een heel erg minderwaardigheidscomplex aan heb overgehouden. Dit is trouwens één van de aanwijzingen waaruit ikzelf vermoed dat het bij haar autisme is: dingen die ze niet kan bevatten of begrijpen neemt ze gewoon over van anderen.
Toen ik 12 was, besloot mijn vader van haar te scheiden en met een andere vrouw verder te gaan. Tijdens diezelfde periode verloor ze haar beide ouders. Begrijpelijk dat ze daar helemaal kapot van raakte. Ze heeft veel te weinig steun gekregen van haar eigen familie. Nota bene de ouders van mijn vader waren samen met iemand anders de enigen die uit zichzelf regelmatig vroegen hoe het met haar was en haar bleven bezoeken. Mijn vader voelde en voelt zich nog steeds wel schuldig dat hij haar verwaarloosde, dus hij blijft haar financieel ondersteunen en haar belastingen doen. Heel veel mensen prijzen dat in hem, maar ik zie dat anders. Ik denk dat hij dat onder anderen doet voor zijn eigen ego, namelijk dat zijn ex hem nog steeds nodig heeft en dat hij het toch allemaal zo fantastisch heeft opgelost. Maar hij ontneemt haar daarmee wel de gelegenheid om van hem los te kunnen komen. Ze blijft hiermee de hoop koesteren dat hij nog van haar houdt.
Ik denk persoonlijk dat ze het gevoel dat ze belazerd is en zich aan haar lot overgelaten voelt verwardt met het idee dat ze nog van mijn vader houdt. Als ik met haar probeer te praten, houdt ze dat af. Ik zie aan haar dat het haar anders zou overspoelen. Rationeel kan ze het ergens wel begrijpen. Maar nadenken over de situatie en zich nieuwe mogelijkheden in haar leven voorstellen lukt haar niet. Dat geeft 'error' in haar hoofd. Ze klampt zich vast aan alles wat nog vertrouwd voor haar is. Om de gevoelens de baas te kunnen, begon ze met drinken. Ik heb haar heel vaak horen zeggen dat ze eigenlijk niet meer wilt leven en alleen voor er geen einde aan maakt.
Ze is nu 66. Drinken doet ze niet meer en relatief gaat het goed met haar. Maar alles heeft zijn diepe sporen op haar achtergelaten. Ze ziet er oud uit voor haar leeftijd. Ik gun haar een beter leven en omdat ze mij nooit heeft laten vallen, wil ik haar ook helpen. We botsen heel erg. Ik heb veel behoefte aan nieuwe impulsen, maar zij wil die juist ontwijken. Ik kan nooit 100% contact met haar krijgen. Ik moet continu vechten tegen een monoloog. Ik weet dat ik rustig moet blijven, maar dat lukt mij niet als ik elke keer in alles word tegengehouden en ze echt overal tot in de kleinste dingetjes heel dwars reageert. Ik moet altijd meegaan in haar beleving. Als het mij teveel wordt, dan raakt zij daarvan overstuur.
Het ergste vind ik het onbegrip van de omgeving. Dat mensen niet weten wat autisme inhoudt, dat kan ik ze niet verwijten. Als ik ze vertel dat ik autisme vermoed, zouden ze bijvoorbeeld wat informatie erover kunnen lezen en bekijken of ze daar wat herkennen in haar. Maar in plaats daarvan hebben ze meteen hun oordeel al klaar. De meesten zeggen dat mijn moeder gewoon depressief is en te slap om aan zichzelf te werken. En dat ik aan autisme denk, komt volgens hen omdat ikzelf ook op autisme zou worden getest, dus daarom zou ik dus denken dat iedereen met problemen ook autisme heeft. Zo godverdomme onbeschoft!!! Zowel respectloos naar mij als naar haar.
Misschien moet jij voortaan eens wat beter lezen en wat minder met aannames komen.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 23:23 schreef Buurtzwaan het volgende:
[..]
Ik merk als ik je post doorlees dat je graag wilt dat je moeder met autisme wordt gediagnosticeerd, omdat het voor jou haar gedrag laat verklaren. Wat nu als ze uiteindelijk niet wil meewerken voor wat voor reden dan ook met deze diagnose, kun je daar dan ook rust in vinden ? Ouders hebben natuurlijk door hun rol een grote invloed op hun kinderen en afstotend gedrag kan sporen op kinderen nalaten. Toch denk ik dat het niet zo slecht is om je moeder in eerste instantie gewoon als mens te zien ipv. zo achter een diagnose aan te gaan, al dan niet als een mens met ietwat eigenaardige trekjes.
Ik lees prima, jij schrijft diktedrukte. Ik meen me bij een ander topic te herinneren dat jij dacht dat je autisme had en na een aantal tests bij de psycholoog bleek het wat anders te zijn. Zolang nog geen diagnose is gesteld kun je het alleen maar vermoeden, maar zeker weten doe je het niet. Vandaar mijn vraag, stel dat ze niet wil meewerken, het niet krijgt of wellicht een andere diagnose, wat dan ?quote:Op zaterdag 3 februari 2018 23:35 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Misschien moet jij voortaan eens wat beter lezen en wat minder met aannames komen.
quote:Op zaterdag 3 februari 2018 22:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Mijn situatie:
Mijn moeder is autistisch. Dit is nog niet officieel gediagnosticeerd, maar er zijn zoveel aanwijzingen dat hierover niet getwijfeld hoeft te worden. Ze vindt hulp aanvaarden en over haar gevoelens praten sowieso heel eng. Vorig jaar was het bijna gelukt dat ze getest zou worden. Het lukte mij om haar te overtuigen naar de huisarts te gaan. Het gaf haar ontzettend veel stress en ze was heel erg boos op mij, maar omdat ze wel begrijpt dat ik dat wil omdat ik mij zorgen maak, stemde ze in. Het gaat niet goed met haar en ze verzorgt zichzelf en haar huishouden slecht, dus om die reden wil ik graag dat er hulp komt. Als die hulp er niet komt, dan blijven mensen achter haar rug om roddelen of ze geven haar allemaal verschillende goede doch kortzichtige raad waar ze alleen maar van in de war raakt. Ze zit niet te wachten op mensen die maar blijven aandringen dat ze op Facebook etc moet komen etc. Daarom denk ik dat het goed is dat er een coach komt die haar kan helpen te leven op de manier die ze zelf het prettigst vindt, maar wel in de gaten blijft houden of het goed gaat met haar zelfzorg etc.
Als ze een andere diagnose krijgt. Ik vind het prima. Omdat er echt zo ontzettend veel aanwijzingen toch daarnaar refereren, vind ik autisme het meest logische. En omdat er een uitgebreid onderzoek voor nodig is om dat te kunnen vaststellen, komt er sowieso wat uit.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 23:40 schreef Buurtzwaan het volgende:
[..]
Ik lees prima, jij schrijft diktedrukte. Ik meen me bij een ander topic te herinneren dat jij dacht dat je autisme had en na een aantal tests bij de psycholoog bleek het wat anders te zijn. Zolang nog geen diagnose is gesteld kun je het alleen maar vermoeden, maar zeker weten doe je het niet. Vandaar mijn vraag, stel dat ze het niet krijgt of wellicht een andere diagnose, wat dan ?
[..]
Uiteraard wil ik niet de problemen van je moeder bagatelliseren en ik hoop ook voor jou dat ze passende hulp bij haar problematiek vinden. Er wordt snel naar autisme gegrepen als verklaring als mensen in een bepaald patroon blijven hangen of emotioneel onbereikbaar lijken te zijn. Je moeder is misschien door de scheiding en het overlijden van haar ouders kort daarop zodanig getraumatiseerd, dat ze misschien nu zo is zoals ze is. Bij ons in de omgeving woonde eens iemand die haar kind had verloren en was daar jaren overstuur van, dus zo gek is het niet dat sommige mensen in een bepaalde gebeurtenis blijven hangen.quote:Op zondag 4 februari 2018 00:01 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Als ze een andere diagnose krijgt. Ik vind het prima. Omdat er echt zo ontzettend veel aanwijzingen toch daarnaar refereren, vind ik autisme het meest logische. En omdat er een uitgebreid onderzoek voor nodig is om dat te kunnen vaststellen, komt er sowieso wat uit.
Je kan niet stellen dat er niks aan de hand is met een vrouw die nog steeds wegkwijnt n.a.v. een scheiding die 25 jaar geleden plaatsvond maar daar somehow in wilt blijven hangen. Het is trouwens wel verder in haar familie gediagnosticeerd, maar dan zijn het kleinkinderen van haar zussen. Een van haar zussen beweert zelf dat ze het heeft, maar net als mijn moeder is dat niet haar eigen mening maar neemt ze dat gewoon over van wat anderen tegen haar zeggen.
Tuurlijk zou ik er persoonlijk ook mee geholpen zijn als ze gediagnosticeerd word. Dat zou mijn situatie ook verklaren. En de reden waarom ik dat verklaard wil hebben, is omdat ik ondanks dat ik al twee jaar bij PsyQ zit nog steeds geen behandeling krijg, want "ze zijn op zoek naar een passende behandeling". En ik ben waarschijnlijk zo dwangmatig aan het piekeren, omdat het fokking zoveel pijn doet om je te realiseren dat de enige die van mij hield zich niet laat helpen, de rest bij voorbaat negatief over mij denkt. En er is een mooie wereld om mij heel met allemaal leuke aardige mensen, maar ik durf mij aan niemand te binden. En in plaats van behandeling staren behandelaars zich blind op oppervlakkige trekjes zoals "maakt moeilijk oogcontact", "schrijft lange mails en wijdt uit in zijn verwoording" dus hij zal wel autistisch zijn tot het tegendeel is bewezen.
Het hoeft echter ook geenszins te betekenen dat ze een psychische stoornis heeft.quote:Op zondag 4 februari 2018 00:01 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Als ze een andere diagnose krijgt. Ik vind het prima. Omdat er echt zo ontzettend veel aanwijzingen toch daarnaar refereren, vind ik autisme het meest logische. En omdat er een uitgebreid onderzoek voor nodig is om dat te kunnen vaststellen, komt er sowieso wat uit.
Je kan niet stellen dat er niks aan de hand is met een vrouw die nog steeds wegkwijnt n.a.v. een scheiding die 25 jaar geleden plaatsvond maar daar somehow in wilt blijven hangen. Het is trouwens wel verder in haar familie gediagnosticeerd, maar dan zijn het kleinkinderen van haar zussen. Een van haar zussen beweert zelf dat ze het heeft, maar net als mijn moeder is dat niet haar eigen mening maar neemt ze dat gewoon over van wat anderen tegen haar zeggen.
Het gaat je helemaal niet om haar, dat zij hulp krijgt. Het gaat jou om jou. Jij hebt de onrealistische verwachting dat je ineens op magische wijze geholpen zal worden als je moeder gediagnosticeerd wordt met een stoornis.quote:Tuurlijk zou ik er persoonlijk ook mee geholpen zijn als ze gediagnosticeerd word. Dat zou mijn situatie ook verklaren. En de reden waarom ik dat verklaard wil hebben, is omdat ik ondanks dat ik al twee jaar bij PsyQ zit nog steeds geen behandeling krijg, want "ze zijn op zoek naar een passende behandeling". En ik ben waarschijnlijk zo dwangmatig aan het piekeren, omdat het fokking zoveel pijn doet om je te realiseren dat de enige die van mij hield zich niet laat helpen, de rest bij voorbaat negatief over mij denkt. En er is een mooie wereld om mij heel met allemaal leuke aardige mensen, maar ik durf mij aan niemand te binden. En in plaats van behandeling staren behandelaars zich blind op oppervlakkige trekjes zoals "maakt moeilijk oogcontact", "schrijft lange mails en wijdt uit in zijn verwoording" dus hij zal wel autistisch zijn tot het tegendeel is bewezen.
Ten eerste, jij bent er niet bij. Je kan dus niet oordelen dat ik er helemaal naast zit. Daarbij is het ook uitermate respectloos om van een situatie die je niet kent er vanuit te gaan dat ik er met mijn door jou vermeende gedachtekronkels het bij het verkeerde eind heb.quote:Op zondag 4 februari 2018 00:51 schreef madam-april het volgende:
[..]
Het hoeft echter ook geenszins te betekenen dat ze een psychische stoornis heeft.
[..]
Het gaat je helemaal niet om haar, dat zij hulp krijgt. Het gaat jou om jou. Jij hebt de onrealistische verwachting dat je ineens op magische wijze geholpen zal worden als je moeder gediagnosticeerd wordt met een stoornis.
Het enige wat ik zei, is dat een vrouw die nog steeds die na +25 jaar nog steeds wegkwijnt vanwege haar scheiding en daar in 'wil' blijven hangen, niet perse een psychische stoornis heeft.quote:Op zondag 4 februari 2018 01:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ten eerste, jij bent er niet bij. Je kan dus niet oordelen dat ik er helemaal naast zit. Daarbij is het ook uitermate respectloos om van een situatie die je niet kent er vanuit te gaan dat ik er met mijn door jou vermeende gedachtekronkels het bij het verkeerde eind heb.
Ik baseer me op de dingen die jij zelf zegt. Jij zegt letterlijk dat je jouw situatie verklaard wil hebben omdat je denkt dat je dan een passende behandeling zal krijgen en dat jouw situatie verklaard zal worden als je moeder een diagnose krijgt.quote:Verder is de stelling dat ik verwachtingen heb ook een aanname van jou.
Ook dat ik het allemaal alleen maar voor mezelf doe.... Ik ken mezelf inmiddels al een klein beetje en ik weet echt wel wat ik voel en dat ik het zeker niet alleen maar in eigenbelang doe.
https://lh3.googleusercon(...)EepJhD4UkomlOe-=h310
Deze is voor jou.
Lul je hier nou eens niet uit. Daarbij, al zou ik het alleen maar in eigenbelang doen: wie denk je wel niet dat je bent om mij daarop te veroordelen?!quote:Op zondag 4 februari 2018 02:10 schreef madam-april het volgende:
[..]
Het enige wat ik zei, is dat een vrouw die nog steeds die na +25 jaar nog steeds wegkwijnt vanwege haar scheiding en daar in 'wil' blijven hangen, niet perse een psychische stoornis heeft.
[..]
Ik baseer me op de dingen die jij zelf zegt. Jij zegt letterlijk dat je jouw situatie verklaard wil hebben omdat je denkt dat je dan een passende behandeling zal krijgen en dat jouw situatie verklaard zal worden als je moeder een diagnose krijgt.
Ik heb het over mijn ervaring met een ouder.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 23:06 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je gaf zelf aan dat jouw posts niets met autisme te maken hadden maar meer met wat uitzonderingsgevallen of zo?
Zelf heb ik meer de indruk dat je "de autist" meer als een soort hopeloos geval als deezer wilt zien, maar dan weet je niks (en hij was een troll, waarom had niemand dat door? ).
Niemand veroordeelt je.quote:Op zondag 4 februari 2018 03:13 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Lul je hier nou eens niet uit. Daarbij, al zou ik het alleen maar in eigenbelang doen: wie denk je wel niet dat je bent om mij daarop te veroordelen?!
quote:Op zondag 4 februari 2018 12:35 schreef handkant het volgende:
ik denk dat mn pa autist is mn moeder borderline en me broer een narcist. Altijd wel gezellig gehad met elkaar dus het was niet nodig om het verder te onderzoeken
Ik weet niet hoe je erbij komt dat ik me ergens uit probeer te lullen.. En waar veroordeel ik je precies?quote:Op zondag 4 februari 2018 03:13 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Lul je hier nou eens niet uit. Daarbij, al zou ik het alleen maar in eigenbelang doen: wie denk je wel niet dat je bent om mij daarop te veroordelen?!
Jij bent geen psycholoog en zelfs al was je een psycholoog dan nog zou je geen diagnose kunnen stellen zonder uitgebreid onderzoek.quote:Denk je nou echt dat ik een Wikipedia-pagina heb gelezen over autisme en daarop al mijn conclusies baseer? Ik ben dan misschien geen psycholoog, maar achterlijk ben ik ook niet. Ik werk ook op een plek waar toevallig een heel groot deel in meer of mindere mate ASS hebben. Ik herken zoveel van hen terug in mijn moeder. En andere mensen die ook bekend zijn met autisme, omdat ze het zelf hebben of anderen die het hebben goed kennen, denken ook dat zij het heeft. Alleen de meeste mensen inclusief die arrogante huisarts denken: autisme = introvert, geen oogcontact, alles hetzelfde willen, monotoon praten, goed in wiskunde, "rare maniertjes"
En wat is je punt? Ga je er zodoende meteen vanuit dat ik het bij het verkeerde eind heb, dat er niks met mijn moeder aan de hand is en dat ik dus gewoon vreemde dingen in mijn hoofd haal? Want zo komt het over namelijk.quote:Op zondag 4 februari 2018 20:00 schreef madam-april het volgende:
Jij bent geen psycholoog en zelfs al was je een psycholoog dan nog zou je geen diagnose kunnen stellen zonder uitgebreid onderzoek.
Maak jij ook mee dat ze jou vaak onderbreekt en ook niet lijkt te begrijpen dat jij je door zoiets genegeerd kan voelen? Kan er alleen een dialoog plaatsvinden als jij meegaat in haar beleving?quote:Op zondag 4 februari 2018 20:09 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hm... even puur vanuit de vraag uit het de OP: Ja, ik ben opgevoed door een moeder met asperger en soms is dat knap lastig geweest. Als kind, maar nu ook, krijg ik regelmatig vragen over wat normaal sociaal gedrag is, waarom contacten fout lopen, maar ook met het niet aanvoelen van grenzen. Soms ben ik meer ouder dan kind in de relatie. Desondanks houd ik enorm veel van mijn moeder, ze doet altijd haar best. Alleen soms lukken dingen niet
Mijn punt is, dat jij die diagnose niet kan stellen. Ik ga er helemaal niet vanuit dat jij het bij het verkeerde eind hebt, maar ik ga er net zo min vanuit dat je het bij het goede eind hebt.quote:Op zondag 4 februari 2018 22:37 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
En wat is je punt? Ga je er zodoende meteen vanuit dat ik het bij het verkeerde eind heb, dat er niks met mijn moeder aan de hand is en dat ik dus gewoon vreemde dingen in mijn hoofd haal? Want zo komt het over namelijk.
Ik ga deze discussie niet met jou voeren. Voor dit soort stellingen zit je in het verkeerde topic. Voor jou ben ik een anoniem internet-persoon, maar hier zit wel een mens met gevoel. Je hebt de verkeerde vraag op het verkeerde moment gesteld. Er zijn een hoop FOK!-nerds met het empathisch vermogen van een amoebe die dit gewoon niet begrijpen en uitermate dom en lomp zijn, maar van jou had ik dit niet verwacht.quote:Op zondag 4 februari 2018 22:58 schreef madam-april het volgende:
[..]
Mijn punt is, dat jij die diagnose niet kan stellen. Ik ga er helemaal niet vanuit dat jij het bij het verkeerde eind hebt, maar ik ga er net zo min vanuit dat je het bij het goede eind hebt.
Ik kan niet beoordelen of je moeder een stoornis heeft, maar jij ook niet.
Waarom denk je dat jij geholpen zou zijn als je moeder een diagnose krijgt?
Adem eens in en uit. Ik heb het topic ff doorgelezen en het valt me op hoe snoeihard je naar iedereen lijkt uit te halen die een mening heeft die niet meteen de jouwe is. Het kan niet zo zijn dat iedereen met je eens is, dan is het geen discussie meer maar een stelletje ja-knikkers. Ben je daar echt mee gebaat?quote:Op maandag 5 februari 2018 00:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik ga deze discussie niet met jou voeren. Voor dit soort stellingen zit je in het verkeerde topic. Voor jou ben ik een anoniem internet-persoon, maar hier zit wel een mens met gevoel. Je hebt de verkeerde vraag op het verkeerde moment gesteld. Er zijn een hoop FOK!-nerds met het empathisch vermogen van een amoebe die dit gewoon niet begrijpen en uitermate dom en lomp zijn, maar van jou had ik dit niet verwacht.
En hou er nou over op!
Het is wel dat ze een dialoog aangaat, maar heel heftig wil discussiëren wanneer ik een andere mening heb. Daarnaast is empathie en omgaan met emoties een enorm punt. Ze kan me enorm eenzaam laten voelen. Aan de ene kant wil ze dat ik deel wat ik beleef, maar ze weet er niet mee om te gaan, waardoor ze woedeaanvallen krijgt. Dit koopt ze vervolgens weer af, terwijl ik liever een knuffel zou krijgen. Alleen dat snapt ze niet.quote:Op zondag 4 februari 2018 22:45 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Maak jij ook mee dat ze jou vaak onderbreekt en ook niet lijkt te begrijpen dat jij je door zoiets genegeerd kan voelen? Kan er alleen een dialoog plaatsvinden als jij meegaat in haar beleving?
Ik vind dit heel erg ontzettend moeilijk. Ik was mij er voorheen niet eens bewust van, maar mensen zeiden tegen mij dat mijn moeder erg overheersend is, terwijl ik altijd het idee heb gehad dat ik degene ben die dwars is. Ik ben nu meer bewust van hoe het contact nou eigenlijk gaat en er is nooit wederkerigheid. En dat voelt erg kut, want het gaat ook nooit komen.
Heh? Ze zegt alleen dat het kán dat je moeder autisme heeft maar dat het niet hóéft, aangezien er nog geen officiele diagnose is gesteld. Dat klopt ook gewoon. Niks doms/lomps aan.quote:Op maandag 5 februari 2018 00:21 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik ga deze discussie niet met jou voeren. Voor dit soort stellingen zit je in het verkeerde topic. Voor jou ben ik een anoniem internet-persoon, maar hier zit wel een mens met gevoel. Je hebt de verkeerde vraag op het verkeerde moment gesteld. Er zijn een hoop FOK!-nerds met het empathisch vermogen van een amoebe die dit gewoon niet begrijpen en uitermate dom en lomp zijn, maar van jou had ik dit niet verwacht.
En hou er nou over op!
quote:Op maandag 5 februari 2018 08:42 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Het is wel dat ze een dialoog aangaat, maar heel heftig wil discussiëren wanneer ik een andere mening heb. Daarnaast is empathie en omgaan met emoties een enorm punt. Ze kan me enorm eenzaam laten voelen. Aan de ene kant wil ze dat ik deel wat ik beleef, maar ze weet er niet mee om te gaan, waardoor ze woedeaanvallen krijgt. Dit koopt ze vervolgens weer af, terwijl ik liever een knuffel zou krijgen. Alleen dat snapt ze niet.
De wederkerigheid is er wel, maar dat kost vooral vanuit mijn kant veel energie.
Daar sta ik best voor open, maar niet hier in dit specifieke topic.quote:Op maandag 5 februari 2018 01:27 schreef Kloonhommel het volgende:
Sta je eigenlijk wel open voor een discussie?
Zou dat erfelijk zijn denk je?quote:Op maandag 5 februari 2018 11:09 schreef Samuel24 het volgende:
ja mijn vader is volgens mij wel autistisch.
ja ik denk het wel ja. net zoals mensen die bijvoorbeeld een bolle kop hebben. die zijn ook erfelijk.quote:Op maandag 5 februari 2018 11:22 schreef Plompzakker het volgende:
[..]
Zou dat erfelijk zijn denk je?
Erkenning voor mezelf en duidelijkheid voor mijn behandelaar wat betreft mij eigen situatie.quote:Op maandag 5 februari 2018 11:07 schreef Lunatiek het volgende:
Het zou handig zijn als TS antwoord gaf op de vraag wat een autisme-diagnose van de ouder voor invloed heeft op de behandeling van het autistische kind.
Maar waarom heb je dit topic dan geopend? Want over ervaringen met ouders met autisme gaat niet echt heel erg. Jouw eigen ervaringen vallen daar ook niet onder, want je moeder is niet gediagnosticeerd. Het gaat dus vooral om jouw verwachtingen voor wat betreft een eventuele diagnose, dat is op zich ook prima, maar dan moet je wel de mensen die daarop doorvragen netjes te woord staan, of zelf ophouden met posten over je eigen ouders.quote:Op maandag 5 februari 2018 12:01 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Erkenning voor mezelf en duidelijkheid voor mijn behandelaar wat betreft mij eigen situatie.
En mijn moeder kan in aanmerking komen voor een coach. Mijn idee is dat zoiets heel goed is voor haar. Niet om van anderen te horen wat ze moet doen, maar dat iemand haar helpt uit te vinden wat ze zelf graag wilt.
En als zij wilt spuien dat ze problemen heeft met haar dominante zoon die haar leven bepaalt, dan is dat OK. Want dan spuit ze tenminste wel en blijft het niet malen in haar kop.
Maar ik ben het met Summer2Bird eens: ik moet de situatie eigenlijk accepteren zoals die is en er geen verwachtingen aan koppelen.
Allang bekend dat autisme een erfelijkheidsaspect heeft - naast mogelijk een deel aangeleerd.quote:Op maandag 5 februari 2018 11:22 schreef Plompzakker het volgende:
[..]
Zou dat erfelijk zijn denk je?
autisme kan je niet aanleren hoor.quote:Op maandag 5 februari 2018 13:38 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Allang bekend dat autisme een erfelijkheidsaspect heeft - naast mogelijk een deel aangeleerd.
De website die ik heb gepost gaat over mensen met autistische ouders, los van of dat gediagnosticeerd is. Als die diagnose niet gesteld, ben je er weliswaar niet zeker van, maar het gaat over wat het met jou hebt gedaan.quote:Op maandag 5 februari 2018 12:39 schreef Samzz het volgende:
[..]
Maar waarom heb je dit topic dan geopend? Want over ervaringen met ouders met autisme gaat niet echt heel erg. Jouw eigen ervaringen vallen daar ook niet onder, want je moeder is niet gediagnosticeerd. Het gaat dus vooral om jouw verwachtingen voor wat betreft een eventuele diagnose, dat is op zich ook prima, maar dan moet je wel de mensen die daarop doorvragen netjes te woord staan, of zelf ophouden met posten over je eigen ouders.
Zeker wel. Wat bepaalde autistische trekjes aangaat, is 't een feest van herkenning. Zelfs van die kleine dingetjesquote:Op maandag 5 februari 2018 08:56 schreef Lokasenna het volgende:
Lijken jullie ook veel op je autistische ouder, of juist helemaal niet?
Nee, maar je kunt wel autistisch gedrag aanleren. Als je ouders problemen hebben met het uiten van emoties, als voorbeeld, hoe kun je dat dan van hen leren in je eerste levensjaren?quote:Op maandag 5 februari 2018 13:41 schreef Samuel24 het volgende:
[..]
autisme kan je niet aanleren hoor.
je kan het toch ook van andere mensen leren? op school leer je toch ook van alles enzo?quote:Op maandag 5 februari 2018 17:58 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Nee, maar je kunt wel autistisch gedrag aanleren. Als je ouders problemen hebben met het uiten van emoties, als voorbeeld, hoe kun je dat dan van hen leren in je eerste levensjaren?
Dat denk ik ook.quote:Op maandag 5 februari 2018 17:58 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Nee, maar je kunt wel autistisch gedrag aanleren. Als je ouders problemen hebben met het uiten van emoties, als voorbeeld, hoe kun je dat dan van hen leren in je eerste levensjaren?
Naar mijn weten zijn de eerste drie jaren het belangrijkst en die vormen de basis van je gedrag. Als je in die periode bijvoorbeeld traunatische ervaringen meemaakt, komt het niet meer goed en blijf je altijd hechtingsproblemen houden en emotionele instabiliteitquote:Op maandag 5 februari 2018 18:02 schreef Samuel24 het volgende:
[..]
je kan het toch ook van andere mensen leren? op school leer je toch ook van alles enzo?
Tegen welke problemen loop je het meest aan? Heb je weleens hulp gekregen of zou je dat willen?quote:Op maandag 5 februari 2018 21:06 schreef krijtlijk het volgende:
Interessant topic. Ik vermoed dat dat mijn vader autistisch is. Ik heb zelf wel de diagnose en ik lijk erg op mijn vader. Hij heeft moeite met onverwachte veranderingen, onverwacht bij iemand op visite gaan of spontaan even een stukje wandelen zijn altijd lastig. Op vakantie gaan doet hij wel maar wel erg goed voorbereid zodat hij niet voor verrassingen komt te staan. Hij houdt zich aan vaste patronen en mijn moeder is denk ik ook een stabiele factor waardoor alles goed loopt. Zelf ben ik ook een ouder maar dat loopt minder goed, ik heb helaas niet de stabiele factor naast mij die mij kan helpen met de opvoeding van mijn kinderen. En ik ben heel eerlijk, als ik 10 jaar geleden wist wat ik nu wist was ik niet aan kinderen begonnen. Niet omdat ik niet van ze hou, juist wel. Ik had hun graag alle ellende willen besparen
Maakt het überhaupt uit wat de oorzaak is van het probleem van autisme, als blijkbaar opvoeding ervoor kan zorgen dat een hele generatie voor de buitenwereld autistisch wordt?quote:Op zondag 4 februari 2018 08:35 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Niemand veroordeelt je.
Jij schrijft dat je zelf een diagnose hebt, maar dat er nog naar een passende behandeling wordt gezocht. Je schrijft ook dat een diagnose van je moeder jou kan helpen. Dat is onrealistisch: een diagnose van je moeder laat PsyQ niet miraculeus een passende behandeling voor jou vinden.
Verder: zoals ik hierboven schreef, de generatie 65+ kan heel goed door opvoeding "autistische trekjes" hebben gekregen. In elk van ons zitten autistische trekjes, en bij die generatie werden die gestimuleerd omdat dat gedrag de norm was.
Het verschil met een echte autist is dat ander gedrag de autist extreem veel energie kost, en dat is iets waar ik je niet over hoor.
Dat laatste bedoel ik ja, maar ook dat ik dan vind, als het zo is dat autistische kenmerken bij mensen voor kunnen komen zonder dat zij daadwerkelijk autistisch zijn, de 'voordelen' van een autisme diagnose (coaching, aanpassing werkomgeving) ook voor deze doelgroep zou moeten gelden. En dan ben je nog wel even bezig, dan zijn er bijna geen mensen meer zonder extra begeleiding denk ik. Want iemand met die klachten heeft er last van. Zoals je zelf zegt, het leven is sneller geworden. Iedereen die dat niet aankan, ongeacht waar het vandaan komt, heeft dan recht op conpensatie. Tenzij autisme lichamelijk aantoonbaar wordt, zodat er daadwerkelijk bewijs is wie wel en niet autistisch is.quote:Op woensdag 7 februari 2018 00:22 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Als ik zo vrij mag zijn: daar ben ik het niet mee eens. Autisme houdt echt wel in dat de hersenen informatie op een andere manier verwerken dan mensen die dat niet hebben. Het is niet beter of slechter; het is anders.
Waar mensen met ASS in worden benadeeld, is dat de wereld om hen heen niet is afgesteld op hun behoeften en kwaliteiten. Er komen steeds meer prikkels, alles moet sneller, er wordt meer flexibiliteit verwacht en dan zijn er ook communicatieproblemen met anderen, omdat de meeste mensen dingen kunnen inschatten op basis van intuitie en gevoel, terwijl zij dat meer doen door de dingen die ze waarnemen te beredeneren. Wat overigens niet wil zeggen dat mensen met ASS geen gevoel hebben - integendeel zelfs! - ze hebben wel meer moeite om dat te kunnen uiten en ook om zowel die van henzelf als die van andere mensen goed te kunnen inschatten.
Maar ik denk dat jij bedoelt dat mensen op basis van bepaalde gedragskenmerken in een hokje worden gezet en aan de kant worden gezet, is het niet?
Nog maar een keer .quote:Op zondag 4 februari 2018 07:07 schreef Samzz het volgende:
Offtopic berichten verwijderd. Ook wil ik TS met klem vragen normaal en zonder persoonlijk te worden te reageren op andere users
Ja, ik heb het over twee verschillende dingen:quote:Op dinsdag 6 februari 2018 22:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Maakt het überhaupt uit wat de oorzaak is van het probleem van autisme, als blijkbaar opvoeding ervoor kan zorgen dat een hele generatie voor de buitenwereld autistisch wordt?
Vind het wel interessant want inderdaad de mensen die ik ken van deze generatie noemen zich ook vaak autistisch of worden zo genoemd door anderen zonder officieel een diagnose te hebben, gewoon omdat ze de trekken bij zichzelf herkennen.
Autistisch is een woord geworden om een set gedragskenmerken te beschrijven, net als introvert of extravert of dwangmatig. Net als borderline, ADHD enzovoort.
Onzin. Het is allang bewezen dat *iedereen* baat heeft bij een autisme-vriendelijke werkomgeving, dus productiever is.quote:Op woensdag 7 februari 2018 07:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Dat laatste bedoel ik ja, maar ook dat ik dan vind, als het zo is dat autistische kenmerken bij mensen voor kunnen komen zonder dat zij daadwerkelijk autistisch zijn, de 'voordelen' van een autisme diagnose (coaching, aanpassing werkomgeving) ook voor deze doelgroep zou moeten gelden.
Niet mee eens. Flexibele werkomgevingen, agile werken, is in sommige bedrijven absoluut handig.quote:Op zondag 11 februari 2018 07:08 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Onzin. Het is allang bewezen dat *iedereen* baat heeft bij een autisme-vriendelijke werkomgeving, dus productiever is.
Ik kan uit eigen ervaring op mijn werk zeggen dat dit niet altijd waar is.quote:Op zondag 11 februari 2018 07:08 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Onzin. Het is allang bewezen dat *iedereen* baat heeft bij een autisme-vriendelijke werkomgeving, dus productiever is.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |