Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #179

Arja, weten jullie al of jullie meteen doorgaan?

quote:

Op woensdag 7 februari 2018 20:55 schreef Mrs.Peel het volgende:
Arja, weten jullie al of jullie meteen doorgaan?

Ja, wil ik wel. Ik zit nu toch nog in de flow en bovendien wil ik ook dat het een einde heeft.
Dan weet ik voor ik aan mijn nieuwe baan begin of ik wel of geen tweede kindje mag verwachten. En als het niet zo is dan ga ik ook weer structureel sporten en lekkerder in mijn lijf zitten. En genieten van Emmy, die toch al de hoofdprijs was en van mijn nieuwe baan.

Al hoop ik natuurlijk nog steeds op een wonder.

Dankjewel kirb

Begrepen, Arja. Ik hoop dat jullie dat tweede wonder mogen meemaken. Nu één schrale troost: even geen Utrogestan!

Hier de start van de tweede wachtweek. En waar ik tot 1 dag geleden heel ongeduldig was, merk ik dat ik nu juist rustiger ben! Misschien komt dat omdat mijn lichamelijke ongemakken zijn afgenomen. En ik denk ook omdat ik nu weer het gevoel heb dat ik het toch helemaal niet kan beïnvloeden. Het is gelukt, of het is niet gelukt. En ik realiseer mij ineens weer dat er meer in het leven is dan zwanger worden. Nu hoop ik dat ik dit gevoel nog even kan vasthouden!

Goede mindset Mrs!

Ja geen utro is wel een voordeel. Beetje jammer dat je er ongesteldheid voor terug krijgt en dus nog langer in de weer bent met inlegkruisjes en tampons

mooie uitslag Kirb! Ik duim voor je.

Peel succes in de tweede wachtweek!

Kirb, wat een goede resultaten! Nu kan het wachten weer beginnen!

Klinkt goed! Misschien is die evaluatie wel voor niets

Fijn Kirb!
Duimen draaien!

Goedemiddag allen,

Hierbij doe ik weer een (voorzichtige en zeer voorlopige) melding. Sommige posters (en lurkers) zullen me hier nog wel kennen. Voor degenen die mij niet kennen:

korte samenvatting: Ik ben man, nu 37 en door een aangeboren afwijking nooit op natuurlijke wijze in puberteit gekomen. Met het toedienen van geslachtshormonen werkt alles prima, behalve de vruchtbaarheid. Ruim twee jaar bezig geweest met een cocktail van andere hormonen om aanmaak van zaadcellen op gang te krijgen. Na een flink aantal stevige teleurstellingen is bij een TESE-operatie uiteindelijk toch een aantal zaadcellen gevonden, die allemaal zijn 'verbruikt' in een ICSI-traject, dat één embryo opleverde. Daaruit volgde een prachtig mooi meisje.

uitgebreide achtergrond verhaal

Onze kleine meid groeit goed en is een flinke deugniet. We zijn nog altijd iedere dag blij en dankbaar dat we onze kleine spruit hebben rondstuiteren.

Zo af en toe kriebelt echter de gedachte om toch voor een tweede te gaan. Bij mijn vrouw meer dan bij mij. Echter, vorig jaar wees ik dat categorisch af. Nu ben ik er nog steeds geen voorstander van, maar goed, het zal weer een heftige en lange weg worden indien we hier voor gaan, met de kleine kans dat het lukt (maar wel met de zekere bijwerkingen).

Voor mij zit de vraag of we voor een tweede moeten gaan best wel diep op verschillende niveaus. Enerzijds zien we onze dochter als een wonder. Kun je (en 'mag' je) dat een tweede keer verwachten? Zit echt op geloofsniveau, maar is dus wel een ding. Anderzijds weten we dat de kans klein is, maar dat het niet gezellig wordt in huis (maar al wel een kleine hebben rondlopen). Ofwel: wegen 'kosten' op tegen 'baten'? Ondertussen doen we steeds meer baby-dingetjes wel weg (ofschoon dat veelal tweedehands was), maar echt afscheid nemen van een tweede is het dus toch niet.

Ik keer dus (misschien heel kort, misschien heel lang) terug naar hier, want dit was (en is) nog altijd een fijne plek om hierover van gedachten te wisselen. Ik heb veel aan dit topic gehad en hoop dat dat nu weer het geval is

[ Bericht 1% gewijzigd door GVman op 08-02-2018 16:42:09 ]

Welkom terug! Ik heb toen helemaal jullie traject meegemaakt, en ik kan me jouw twijfel helemaal voorstellen. Medisch/fysiek is het bij jou behoorlijk heftig en ingrijpend. Mijn man zou het niet nog een keer doen (zomer 2017 MESA/TESE met gelukkig goed resultaat) en dan hoefde hij niet eens maanden hormonen spuiten. Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk.

Jouw wat meer existentiële vraag over wel weer een wonder mogen willen: de wens mag er altijd zijn denk ik. Waarom niet?

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 13:54 schreef Mrs.Peel het volgende:
Welkom terug! Ik heb toen helemaal jullie traject meegemaakt, en ik kan me jouw twijfel helemaal voorstellen. Medisch/fysiek is het bij jou behoorlijk heftig en ingrijpend. Mijn man zou het niet nog een keer doen (zomer 2017 MESA/TESE met gelukkig goed resultaat) en dan hoefde hij niet eens maanden hormonen spuiten. Maar goed, dat is natuurlijk persoonlijk.

Jouw wat meer existentiële vraag over wel weer een wonder mogen willen: de wens mag er altijd zijn denk ik. Waarom niet?

Ja, dat is dus precies de vraag die voorligt bij ons (of eigenlijk bij mij). We hebben beide een kerkelijke achtergrond. Ik ben 'meer' belijdend dan mijn vrouw, ik geloof echt dat we onze dochter hebben gekregen. Natuurlijk snap ik alle medische dingen helemaal (die wetenschappelijke benadering herken en erken ik), maar een kinderwens is voor mij toch meer dan een verzameling injecties e.d.

We hebben lang gehoopt of een kindje, hebben er veel voor gebeden. In die zin geloof ik dat we een wonder hebben gehad. Kun je dat dan een tweede keer verwachten? Verder, we zijn uiteindelijk zeer positief uit het traject gekomen, we kregen een meisje. De kans daarop was heel klein. De kans op een tweede is zo mogelijk nog kleiner... Wil ik (we) dat traject dan wel in gaan? Is dat geen teken van ondankbaarheid? Het is bijna alsof ik ga dealen / zeuren met onze lieve Heer.

Bang voor naalden en snijden in mijn lijf ben ik niet. Voor de effecten op mijn gesteldheid en onze relatie / gezinssituatie ben ik wel bang.

Kortom: veel twijfels, maar ook kriebels... Hopelijk niet te zwaar op deze donderdag met mooi weer :8

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 14:12 schreef GVman het volgende:

[..]

Ja, dat is dus precies de vraag die voorligt bij ons (of eigenlijk bij mij). We hebben beide een kerkelijke achtergrond. Ik ben 'meer' belijdend dan mijn vrouw, ik geloof echt dat we onze dochter hebben gekregen. Natuurlijk snap ik alle medische dingen helemaal (die wetenschappelijke benadering herken en erken ik), maar een kinderwens is voor mij toch meer dan een verzameling injecties e.d.

We hebben lang gehoopt of een kindje, hebben er veel voor gebeden. In die zin geloof ik dat we een wonder hebben gehad. Kun je dat dan een tweede keer verwachten? Verder, we zijn uiteindelijk zeer positief uit het traject gekomen, we kregen een meisje. De kans daarop was heel klein. De kans op een tweede is zo mogelijk nog kleiner... Wil ik (we) dat traject dan wel in gaan? Is dat geen teken van ondankbaarheid? Het is bijna alsof ik ga dealen / zeuren met onze lieve Heer.

Bang voor naalden en snijden in mijn lijf ben ik niet. Voor de effecten op mijn gesteldheid en onze relatie / gezinssituatie ben ik wel bang.

Kortom: veel twijfels, maar ook kriebels... Hopelijk niet te zwaar op deze donderdag met mooi weer :8

Verwachten? Nee. Wensen? Ja! Willen? Ja. Misschien een beetje flauwe semantiek dit, maar het is volgens mij wel de crux. Je kunt er toch ook aan beginnen, en als het niet lukt, dan is dat zo.

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 14:12 schreef GVman het volgende:

[..]

In die zin geloof ik dat we een wonder hebben gehad. Kun je dat dan een tweede keer verwachten?

Ondertussen 17wkn zwanger.

Pb staat evt open

Wij hebben vandaag onze 1e TP in Düsseldorf gehad (2 5-daagse embryo's (blastocyste geloof ik?) die mooi op schema lagen, daarvoor 6 IVF pogingen in Nijmegen gehad.
Hadden bij onze laatste vergoedde poging toch maar de sprong naar Duitsland gewaagt.

Tot nu toe nog erg tevreden erover. Mijn partner krijgt nu lipid infuus na een constatering van een te hoog NK gehalte.

Kirb fijn! Ik ga weer heel hard voor je duimen.

Peel succes in je 2e ww.

Gvman, geen tips behalve dat ik niet denk dat je het moet zien als ondankbaarheid maar meer als zoveel dankbaarheid voor de dochter die je al hebt. En dat dus nog een keer wil/wenst. Succes met het nemen van een beslissing iig!

Gisteren intakegesprek gehad en 21 februari begint het hele circus weer. Zie best wel op tegen al het wachten en de teleurstellingen die er waarschijnlijk wel bijkomen.
Maar ook bij de gedachte dat ik eind maart ook gewoon weer zwanger kan zijn.

quote:

Op woensdag 7 februari 2018 07:48 schreef Wolken het volgende:
Ik zou in het vervolg ook wachten tot 8 weken, ik had hetzelfde als McLaura en heb een week in onzekerheid gezeten wat echt verschrikkelijk was.

Verschrikkelijk, inderdaad. Dan liever met 8 weken een echte "nee" dan met 7 weken een "misschien". De week wachten was veel minder erg dan de week tussen hoop en vrees.

Welkom GVman. Wat een lange en heftige voorgeschiedenis!
Ook al kan ik me niet in jullie situatie verplaatsen, snap ik heel goed dat je die "kosten-batenanalyse" maakt. Zelf zou ik heel ver gaan voor een kindje, ten koste van mezelf, maar zo te zien is het al minder jouw wens en meer die van je partner. Lastig! Ik wens je veel wijsheid.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb deze ronde trouwens 0,0 bijwerkingen ook wel weer eens lekker.

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 15:10 schreef McLaura het volgende:

[..]

Verschrikkelijk, inderdaad. Dan liever met 8 weken een echte "nee" dan met 7 weken een "misschien". De week wachten was veel minder erg dan de week tussen hoop en vrees.

Voor mij wel even goed om te lezen. Mijn eerste echo heb ik pas met 8 weken en 5 dagen. Vind het wel moeilijk om zo lang te moeten wachten (zeker omdat voor mijn gevoel iedereen in z&g al met 6,5 week een echo krijgt), maar jullie verhalen relativeren dat wel weer. Bedankt

Dat is ook wel eens fijn Bertha!! Is je van harte gegund. Nog steeds de dosering van een kwart tablet?

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 16:45 schreef Peacefulll het volgende:

[..]
(zeker omdat voor mijn gevoel iedereen in z&g al met 6,5 week een echo krijgt), maar jullie verhalen relativeren dat wel weer. Bedankt

Ik dacht juist dat mensen normaal pas met 10/11/12 weken een echo krijgen en "wij van de fertiliteitsbehandelingen" juist eerder....

Oh wacht, daar zitten ook mensen van hiero natuurlijk

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 18:54 schreef McLaura het volgende:

[..]

Ik dacht juist dat mensen normaal pas met 10/11/12 weken een echo krijgen en "wij van de fertiliteitsbehandelingen" juist eerder....

Oh wacht, daar zitten ook mensen van hiero natuurlijk

Er zitten helaas nog niet zo veel mensen 'van hier' in z&g. Dat moeten er veel meer worden!!!!
Maar zo iets had ik ook wel verwacht. Juist ivm verhoogde kans op bbmz of een meerling bij fertiliteitsbehandelingen. Maar goed, ik ga weer ergens een extra dosis geduld vandaan halen. Heb toch al ervaring met het fenomeen "wachten" Het voelt alleen ergens niet zo eerlijk als iedereen eerder mag spieken en ik best lang moet wachten (En ik zit gewoon echt mega met mijn wintersport in de maag. Ik wil zo graag gaan.. En als het mis blijkt, gaan we niet )

Ja snap ik, maar ik vind het wel goed om het toch te plannen. Hoop doet leven (letterlijk) en ik hoop dat je je hier nog even meldt voor je op naar de sneeuw gaat!