Epigenetica

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 19:32 schreef Molurus het volgende:
Naar aanleiding van een discussie op een engelstalig forum over deze presentatie op TED:

Moshe Szyf - How early life experience is written into DNA

Nu had ik de term "epigenetica" wel eens horen vallen, maar had eigenlijk geen concreet beeld van wat het inhoudt. Nu ben ik mezelf een beetje aan het inlezen:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Epigenetica

Maar daarbij neemt mijn verwarring alleen maar toe. Want wat is volgens wiki de definitie van epigenetica?

--> Epigenetica is het vakgebied binnen de genetica dat de invloed bestudeert van de omkeerbare erfelijke veranderingen in de genfunctie die optreden zonder wijzigingen in de sequentie (volgorde van de basenparen) van het DNA in de celkern.

Natuurlijk is het zo dat evolutie meer is dan DNA reeksen, en dat de omgeving een enorme invloed heeft op hoe DNA zich gedraagt. Maar hoe is het dan werkelijk iets anders dan, zeg, culturele evolutie?

Het klinkt als "we veranderen de functie van een auto, maar veranderen daarbij geen enkel onderdeel van die auto". Het komt op mij over als new age gedoe, of ik begrijp gewoon niet wat men nou precies bedoelt met "epigenetica".

Heeft iemand hier misschien een helderder beeld hiervan?

Ha! Met ruimtekromming en alle soorten van oneindigheid heb je mij een hoop geleerd, maar nu begeef je je in mijn territorium, al richt mijn doctoraat zich voornamelijk op eiwitten (het product van DNA).

DNA is een code met 4 letters ATGC. DNA doet nog meer maar we richten ons nu alleen op de genen. Hier hebben we er zo'n 25000 van, heel grof afgerond en nieuwe kennis verandert dit aantal regelmatig. Een gen is een stukje DNA met de beschrijving hoe je een eiwit (voor bijna alles wat moet gebeuren is er een ander eiwit). Alle cellen hebben hetzelfde DNA en zonder regulatie zouden dus alle cellen alle genen aflezen en de betreffende eiwitten maken, complete chaos en niet levensvatbaar. Bovendien zouden dan al je cellen hetzelfde zijn. Hemoglobine (een eiwit) hoort alleen in rode bloedcellen en nergens anders. We hebben dus een systeem nodig waarbij het hemoglobine gen uit staat in alle cellen behalve de (voorlopers van) rode bloedcellen. Dit systeem is epigenetica. Aan genen die uit moeten staan wordt een vlaggetje geplakt, methylatie. Daardoor kan de cel dit gen niet meer aflezen en staat het gen uit.
Dit is epigenetica in zijn simpelste vorm. Mijn voorbeeld is heel zwart/wit maar dat was maar één gen van de 25000. De meeste genen moeten het ene moment aanstaan en als er iets verandert weer uitgezet worden. Het DNA blijft altijd hetzelfde en doet zelf erg weinig, maar epigenetica zet de genen aan of uit door wat moleculen aan het betreffende gen te plakken en beslist dus van welk DNA gebruikt gemaakt kan worden. De ene keer is dat een proces van seconden, de andere keer is een aanpassing terug te vinden in je kleinkinderen. Bij DNA analyse is dit niet te zien omdat de lettercode niet verandert, alleen als je echt naar de vlaggetjes zoekt kan je zien welke genen aan en uit staan.

Als jij je lange tijd in een koude omgeving bevindt dan zorgt epigenetica ervoor dat genen die eiwitten maken om warm te blijven massaal worden aangezet. Dit kost veel grondstoffen en energie dus moet snel weer uitgezet worden als je het niet meer koud hebt.

Een enorme simplificatie met wat onjuistheden ter wille van verduidelijking, maar hopelijk goed genoeg om de grote lijn te begrijpen.

[ Bericht 9% gewijzigd door Dally op 24-01-2018 03:35:21 ]

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 03:18 schreef Dally het volgende:

[..]

Ha! Met ruimtekromming en alle soorten van oneindigheid heb je mij een hoop geleerd, maar nu begeef je je in mijn territorium, al richt mijn doctoraat zich voornamelijk op eiwitten (het product van DNA).

DNA is een code met 4 letters ATGC. DNA doet nog meer maar we richten ons nu alleen op de genen. Hier hebben we er zo'n 25000 van, heel grof afgerond en nieuwe kennis verandert dit aantal regelmatig. Een gen is een stukje DNA met de beschrijving hoe je een eiwit (voor bijna alles wat moet gebeuren is er een ander eiwit). Alle cellen hebben hetzelfde DNA en zonder regulatie zouden dus alle cellen alle genen aflezen en de betreffende eiwitten maken, complete chaos en niet levensvatbaar. Bovendien zouden dan al je cellen hetzelfde zijn. Hemoglobine (een eiwit) hoort alleen in rode bloedcellen en nergens anders. We hebben dus een systeem nodig waarbij het hemoglobine gen uit staat in alle cellen behalve de (voorlopers van) rode bloedcellen. Dit systeem is epigenetica. Aan genen die uit moeten staan wordt een vlaggetje geplakt, methylatie. Daardoor kan de cel dit gen niet meer aflezen en staat het gen uit.
Dit is epigenetica in zijn simpelste vorm. Mijn voorbeeld is heel zwart/wit maar dat was maar één gen van de 25000. De meeste genen moeten het ene moment aanstaan en als er iets verandert weer uitgezet worden. Het DNA blijft altijd hetzelfde en doet zelf erg weinig, maar epigenetica zet de genen aan of uit door wat moleculen aan het betreffende gen te plakken en beslist dus van welk DNA gebruikt gemaakt kan worden. De ene keer is dat een proces van seconden, de andere keer is een aanpassing terug te vinden in je kleinkinderen. Bij DNA analyse is dit niet te zien omdat de lettercode niet verandert, alleen als je echt naar de vlaggetjes zoekt kan je zien welke genen aan en uit staan.

Als jij je lange tijd in een koude omgeving bevindt dan zorgt epigenetica ervoor dat genen die eiwitten maken om warm te blijven massaal worden aangezet. Dit kost veel grondstoffen en energie dus moet snel weer uitgezet worden als je het niet meer koud hebt.

Een enorme simplificatie met wat onjuistheden ter wille van verduidelijking, maar hopelijk goed genoeg om de grote lijn te begrijpen.

Is er al duidelijk bewijs dat die methylatie doorgegeven kan worden aan volgende generaties? Dacht dat dit bij "Dutch famine" nakomelingen werd vastgesteld, maar dat er later twijfels rezen over de geldigheid van het onderzoek..

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 19:32 schreef Molurus het volgende:

Heeft iemand hier misschien een helderder beeld hiervan?

Ubermensch maken dmv genetische modificatie (oh wacht dat is de eugenetica)

Epigenetica zijn eigenlijk de omgevingsfactoren van bijv dna zoals methylering e.d. Wordt bijv in het lichaam gebruikt om bepaalde delen aan of uit te zetten.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 14:42 schreef crystal_meth het volgende:

[..]
Is er al duidelijk bewijs dat die methylatie doorgegeven kan worden aan volgende generaties? Dacht dat dit bij "Dutch famine" nakomelingen werd vastgesteld, maar dat er later twijfels rezen over de geldigheid van het onderzoek..

Goeie vraag! Maar helaas geen idee... Dit is één van die dingetjes die zo vaak herhaald worden dat je er eigenlijk niet meer bij nadenkt of het wel echt zo is. Ik onderzoek zelf geen epigenetica dus mijn kennis komt alleen van af en toe een praatje op een congres van iemand met een overlappend onderwerp, maar omdat je dezelfde "taal" spreekt zuig je complexe informatie makkelijk op.

Ik heb eigenlijk nooit begrepen hoe methylatie nou eigenlijk doorgegeven wordt. Ik zou eerlijk gezegd verwachten dat van meiose naar embryonale stamcel dit hele systeem compleet gereset moet zijn... Ik las laatst wel dat zaadcellen vol zitten met allerlei small-non coding RNA's* dus het zou me totaal niet verbazen informatie via die route transgenerationaal wordt door gegeven.

* Wat zijn small-non coding RNA's? Korte antwoord: kudt! en niet samen te vatten in een uurtje.
Misschien is "de draadloze variant van methylatie" wel een mooie vergelijking.
Het probleem is dat het veel te complex is. Heel veel verschillende soorten kunnen exact hetzelfde doen terwijl 1 unieke soort weer heel veel verschillende dingen kan beïnvloeden. Ik heb een collega hier vaak over horen klagen. En behalve soorten heb je ook een hoop catergorieen.
Ach laat ook maar: https://en.wikipedia.org/wiki/RNA

Foutje. Ik wilde een zinnetje toevoegen ipv quoten met een hele nieuwe post.

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 19:32 schreef Molurus het volgende:

Natuurlijk is het zo dat evolutie meer is dan DNA reeksen, en dat de omgeving een enorme invloed heeft op hoe DNA zich gedraagt. Maar hoe is het dan werkelijk iets anders dan, zeg, culturele evolutie?

En waarom zou culturele evolutie minder 'werkelijk' zijn dan biologische evolutie? Met dat reductionisme ga je al de mist in. Zie ook,


Wat betreft epigenetica, als ik het zou moeten samenvatten: erfelijke veranderingen in het fenotype die niet herleidbaar zijn tot het genotype (voornamelijk door methylatie van een basepaar, maar bijv. ook door histone modificatie en de manier waarop een chromosoom 'gecoild' is als het ware).

En nee, het is echt geen new age hoor. Het is een vrij nieuw wetenschapsveld, wat je op elke universiteit wel vind.

[ Bericht 0% gewijzigd door Discombobulate op 25-01-2018 12:32:22 ]

Epigenetica

In andere woorden wat hierboven ook al goed uitgelegd is, maar misschien helpt het.

Vroeger werd er gedacht over DNA dat het een boek was met instructies. Maar al snel bleek dat hetzelfde boek hele andere dingen kon opleveren. De ene keer is het boek een bloedcel de andere keer een levercel maar het is wel hetzelfde boek. Of niet... en daar komt epigenetica de bocht om. DNA is niet zozeer een boek maar meer een programmeer code, die code zegt welke zinnen moeten in dit boek gelezen worden en welke niet. En het is geen statische programmeer code maar een dynamische, in de cellen zitten eiwitten die deze code kunnen herprogrameren. Het mooie en wonderlijke eraan is dat deze eiwitten gemaakt worden in opdracht van het programma.

Nu is de genetica vooral bezig met het boek, en hoe wordt het gelezen. De epigenetica is bezig met de extra code, de dynamische laag op het DNA, en hoe die laag veranderd en veranderd kan worden.

Er zijn nog andere controlerende lagen die minstens zo boeiend zijn. Zo is daar de locatie van het DNA, DNA zit strak opeengepakt in de cellkern. Soms zo opeengepakt dat het niet goed afgelezen kan worden, dit is dus ook een methode om bepaalde delen niet af te lezen. Ook zijn er regio's die bij elkaar lijken te zitten, bij toeval of gecoördineerd (daar is men nog niet uit*), om zo tegelijk of gecoordineerd afgelezen te worden. Hoe doet het DNA dit, onderandere met vlaggetjes op het DNA zelf (epigenetica) of met vlaggetjes op het verpakkingsmateriaal. DNA zit ingepakt in histonen en die histonen kunnen aangepast worden waardoor ze minder goed verpakken of beter verpakken. Deze histone marks kunnen vrij vergevorderde effecten hebben. Ook zijn er histone marks die specifiek bij celdeling betrokken zijn bijvoorbeeld waarbij DNA heel erg samengepakt moet zijn om zo de twee chromosoom paren te scheiden.

Al met al een erg boeiend veld. Ikzelf ben DNA steeds minder als een boek of blauwdruk gaan zien. Maar zie het nu meer als een programma met zijn eigen interpreter en compiler. Maar eigenlijk is er geen menselijke machine die te vergelijken is met wat DNA kan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wat ook wel een mooi en duidelijk voorbeeld is van epigenetica, en ingewikkelder in elkaar steekt dan je zou denken, is het uitzetten van één X chromosoom bij vrouwen. Omdat vrouwen twee keer een X chromosoom hebben wordt er één uitgezet (anders zouden ze twee keer teveel van alle eiwitten gecodeerd op X hebben) er wordt bij alle vrouwen radom één van de twee "gesilenced". Dit gebeurt doormiddel van een vrij ingewikkeld systeem waarin er RNA gemaakt wordt die op het DNA gecodeerd is maar op de tegenovergesteld richting (antisense) en dit RNA kan vervolgens voorkomen dat het het normaal afgelezen RNA kan worden gebruikt. Daarnaast zijn hier ook weer allerhande histone marks en DNA modificaties die meehelpen in dit proces.

quote:

Op donderdag 25 januari 2018 11:37 schreef Bosbeetle het volgende:
Epigenetica

In andere woorden wat hierboven ook al goed uitgelegd is, maar misschien helpt het.

Vroeger werd er gedacht over DNA dat het een boek was met instructies. Maar al snel bleek dat hetzelfde boek hele andere dingen kon opleveren. De ene keer is het boek een bloedcel de andere keer een levercel maar het is wel hetzelfde boek. Of niet... en daar komt epigenetica de bocht om. DNA is niet zozeer een boek maar meer een programmeer code, die code zegt welke zinnen moeten in dit boek gelezen worden en welke niet. En het is geen statische programmeer code maar een dynamische, in de cellen zitten eiwitten die deze code kunnen herprogrameren. Het mooie en wonderlijke eraan is dat deze eiwitten gemaakt worden in opdracht van het programma.

Nu is de genetica vooral bezig met het boek, en hoe wordt het gelezen. De epigenetica is bezig met de extra code, de dynamische laag op het DNA, en hoe die laag veranderd en veranderd kan worden.

Er zijn nog andere controlerende lagen die minstens zo boeiend zijn. Zo is daar de locatie van het DNA, DNA zit strak opeengepakt in de cellkern. Soms zo opeengepakt dat het niet goed afgelezen kan worden, dit is dus ook een methode om bepaalde delen niet af te lezen. Ook zijn er regio's die bij elkaar lijken te zitten, bij toeval of gecoördineerd (daar is men nog niet uit*), om zo tegelijk of gecoordineerd afgelezen te worden. Hoe doet het DNA dit, onderandere met vlaggetjes op het DNA zelf (epigenetica) of met vlaggetjes op het verpakkingsmateriaal. DNA zit ingepakt in histonen en die histonen kunnen aangepast worden waardoor ze minder goed verpakken of beter verpakken. Deze histone marks kunnen vrij vergevorderde effecten hebben. Ook zijn er histone marks die specifiek bij celdeling betrokken zijn bijvoorbeeld waarbij DNA heel erg samengepakt moet zijn om zo de twee chromosoom paren te scheiden.

Al met al een erg boeiend veld. Ikzelf ben DNA steeds minder als een boek of blauwdruk gaan zien. Maar zie het nu meer als een programma met zijn eigen interpreter en compiler. Maar eigenlijk is er geen menselijke machine die te vergelijken is met wat DNA kan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Heel helder verwoord!

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 15:40 schreef Dally het volgende:

[..]

Goeie vraag! Maar helaas geen idee... Dit is één van die dingetjes die zo vaak herhaald worden dat je er eigenlijk niet meer bij nadenkt of het wel echt zo is. Ik onderzoek zelf geen epigenetica dus mijn kennis komt alleen van af en toe een praatje op een congres van iemand met een overlappend onderwerp, maar omdat je dezelfde "taal" spreekt zuig je complexe informatie makkelijk op.

Ik heb eigenlijk nooit begrepen hoe methylatie nou eigenlijk doorgegeven wordt. Ik zou eerlijk gezegd verwachten dat van meiose naar embryonale stamcel dit hele systeem compleet gereset moet zijn... Ik las laatst wel dat zaadcellen vol zitten met allerlei small-non coding RNA's* dus het zou me totaal niet verbazen informatie via die route transgenerationaal wordt door gegeven.

* Wat zijn small-non coding RNA's? Korte antwoord: kudt! en niet samen te vatten in een uurtje.
Misschien is "de draadloze variant van methylatie" wel een mooie vergelijking.
Het probleem is dat het veel te complex is. Heel veel verschillende soorten kunnen exact hetzelfde doen terwijl 1 unieke soort weer heel veel verschillende dingen kan beïnvloeden. Ik heb een collega hier vaak over horen klagen. En behalve soorten heb je ook een hoop catergorieen.
Ach laat ook maar: https://en.wikipedia.org/wiki/RNA

ja inderdaad er zijn wat studies in ratten dat ratten die moeders hadden die getraind waren op bepaalde geuren herkennen zelf een beter ontwikkeld "geurgebied" in de hersenen hadden. Maar hoe dat practisch gaat blijf ik ook bijzonder vinden. Want inderdaad, tijdens de embryonale stamcel fase worden de meeste epigenetische tags gereset. Stamcellen hebben relatief weinig epigenetische informatie maar ook niet nul. En vaak is dat resetten niet het verwijderen van tags maar het omzetten naar een andere tag, dus wie weet dat daar iets gebeurt.

quote:

Op donderdag 25 januari 2018 12:22 schreef Bosbeetle het volgende:
Wat ook wel een mooi en duidelijk voorbeeld is van epigenetica, en ingewikkelder in elkaar steekt dan je zou denken, is het uitzetten van één X chromosoom bij vrouwen. Omdat vrouwen twee keer een X chromosoom hebben wordt er één uitgezet (anders zouden ze twee keer teveel van alle eiwitten gecodeerd op X hebben) er wordt bij alle vrouwen radom één van de twee "gesilenced". Dit gebeurt doormiddel van een vrij ingewikkeld systeem waarin er RNA gemaakt wordt die op het DNA gecodeerd is maar op de tegenovergesteld richting (antisense) en dit RNA kan vervolgens voorkomen dat het het normaal afgelezen RNA kan worden gebruikt. Daarnaast zijn hier ook weer allerhande histone marks en DNA modificaties die meehelpen in dit proces.

Lyonisatie!
Een tijdje terug was ik me hier weer in aan het verdiepen omdat ik steeds met een vraag blijf zitten. In het tekstboekvoorbeeld van de lapjes kat zie je altijd dat grote gebieden cellen voortkomen uit één cel die al een x-chromosoom gekozen heeft. Toch lijkt het alsof bij mensen iedere cel dit zelfs bepaald waardoor het homogeen verdeeld is. Van een vrouwelijke een-eiige tweeling kan door dit proces 1 kleurenblind individu hebben. Het komt voor, maar bijna nooit.
Waarom is dit zo verschillend? Statisch klinkt het nogal vreemd dat het lyonisatie proces de ene keer in een vroege voorlopercel gebeurd maar meestal in een veel later stadium waardoor je iedere buurcel anders kan zijn. Enig idee waar dat van afhangt?

[ Bericht 13% gewijzigd door Dally op 25-01-2018 17:13:00 ]

Ik zie vaker de term, X-inactivation. In mijn hoofd is het één grote warboel van Xist en Tsix en hoe die RNAs allemaal wel niet heten

quote:

Op donderdag 25 januari 2018 17:06 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik zie vaker de term, X-inactivation. In mijn hoofd is het één grote warboel van Xist en Tsix en hoe die RNAs allemaal wel niet heten

Het is inderdaad een stuk handiger om zoveel mogelijk de term te gebruiken die meteen omschrijft wat het is. Gelukkig gebeurd dat al heel veel maar hoe meer dat de norm is hoe beter.

Mensen vragen mij weleens wat ziekte blabla (moeilijk uit te spreken met lange naam) nou eigenlijk is. Soms heb ik er nog nooit van gehoord maar is de complete ziekte af te leiden uit de naam, hoe moeilijk en uniek die ook lijkt. Mensen zijn dan heel erg onder de indruk maar je vertaalt gewoon medische woorden naar het Nederlands. Kennis over het orgaan en wat de effecten zijn van teveel of weinig activiteit doet de rest. 5 minuutjes wikipedia voor de details en je lijkt een expert van iets waar je 15 minuten geleden nog nooit van gehoord had.

Epigenetica? Externe stimuli (ervaringen) beïnvloeden het organisme (bewustzijn-materie interactie) waarbij veranderingen in het DNA optreden. Met andere woorden, de bewustzijn-materie interactie leidt tot verandering in de structuur van het organisme. Dat is logisch, hersenplasticiteit is ook gebaseerd op de bewustzijn-materie interactie.

Externe stimuli veranderen het DNA wat vervolgens overerfbaar is. De bewustzijn-materie interactie op zich is trouwens onbegrepen, dus niemand weet echt hoe epigenetica werkt. Epigenetica is wel een argument ter ondersteuning van een non-deterministisch universum.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 13:18 schreef Libertarisch het volgende:
Epigenetica? Externe stimuli (ervaringen) beïnvloeden het organisme (bewustzijn-materie interactie) waarbij veranderingen in het DNA optreden. Met andere woorden, de bewustzijn-materie interactie leidt tot verandering in de structuur van het organisme. Dat is logisch, hersenplasticiteit is ook gebaseerd op de bewustzijn-materie interactie.

Externe stimuli veranderen het DNA wat vervolgens overerfbaar is. De bewustzijn-materie interactie op zich is trouwens onbegrepen, dus niemand weet echt hoe epigenetica werkt. Epigenetica is wel een argument ter ondersteuning van een non-deterministisch universum.

Is bewustzijn niet dezelfde materie? Is bewustzijn-materie interactie niet slechts materie-plasticiteit?

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 13:53 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Is bewustzijn niet dezelfde materie? Is bewustzijn-materie interactie niet slechts materie-plasticiteit?

Nee want bewustzijn is immaterieel.

Edit:

om iets te kwalificeren als 'materieel' moet het meetbaar zijn. Dat is mijn definitie van materie, alles wat op de een of andere manier meetbaar is of theoretisch meetbaar is.

Serotonine is een neurotransmitter, een molecuul. Serotonine is meetbaar en materieel. Er is een correlatie tussen een hoge concentratie serotonine in de hersenen en de emotie 'euforie' (zoals te ervaren met de drug MDMA waarbij een grote hoeveelheid serotonine in de hersenen vrijkomt). De serotonine zelf is niet euforie. Euforie is een functie/onderdeel van bewustzijn. De bewuste ervaring 'euforie' is niet traceerbaar, niet meetbaar, en niet tastbaar. Je kunt 'euforie' alleen voelen. Aangezien een gevoel niet meetbaar/tastbaar is is het immaterieel. Dat is de basis voor 'the hard problem of consciousness'.

Hetzelfde geldt voor gedachten, je wil, alle andere emoties, bewustzijn in het algemeen. Het enige wat we kunnen doen is vaststellen of een organisme bewust is of onbewust. We kunnen het bewustzijn an sich niet meten. Het is dus onmogelijk om het bewustzijn van een ander mens te ervaren of om een antwoord te geven op de vraag 'hoe voelt het om een kat te zijn?'

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 13:53 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Is bewustzijn niet dezelfde materie?

Emotie is niet tastbaar maar heeft wel invloed op de fysieke structuur van de hersenen. Deze materie-bewustzijn interactie is dus een mysterie aangezien ik net heb beargumenteerd waarom emotie zelf geen materie is.

[ Bericht 33% gewijzigd door Libertarisch op 26-01-2018 15:38:22 ]

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 15:08 schreef Libertarisch het volgende:
Aangezien een gevoel niet meetbaar/tastbaar is is het immaterieel.

Toch zijn gevoelens wel meetbaar, misschien nog niet exact maar met verschillende mri technieken of dmv neuronale feedback zijn dit soort dingen te meten. Ik zou in ieder geval niet durven zeggen dat bewustzijn niet meetbaar is.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 15:08 schreef Libertarisch het volgende:
Emotie is niet tastbaar maar heeft wel invloed op de fysieke structuur van de hersenen. Deze materie-bewustzijn interactie is dus een mysterie aangezien ik net heb beargumenteerd waarom emotie zelf geen materie is.

Emotie is toch ook een functie van de hersenen, de hersenen nemen emotie waar dus is er in ieder geval al wel één "apparaat" dat emotie kan meten namelijk de hersenen die deze emotie veroorzaken.

Het wordt interessant als je het zelf in de hand kan hebben.
Voorbeeld
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4344568/
https://www.ideafit.com/fitness-library/epigenetics-and-foods

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 13:18 schreef Libertarisch het volgende:
Epigenetica? Externe stimuli (ervaringen) beïnvloeden het organisme (bewustzijn-materie interactie) waarbij veranderingen in het DNA optreden. Met andere woorden, de bewustzijn-materie interactie leidt tot verandering in de structuur van het organisme. Dat is logisch, hersenplasticiteit is ook gebaseerd op de bewustzijn-materie interactie.

Externe stimuli veranderen het DNA wat vervolgens overerfbaar is. De bewustzijn-materie interactie op zich is trouwens onbegrepen, dus niemand weet echt hoe epigenetica werkt. Epigenetica is wel een argument ter ondersteuning van een non-deterministisch universum.

We zitten hier in WT. Kan je deze stelling onderbouuwen met een publicatie of zoiets?

Er is overigens best wel een beetje een idee hoe epigenetica werkt, het is alleen technoogisch lastiger te onderzoeken dan puur straight genetica op genoom level.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 16:58 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Toch zijn gevoelens wel meetbaar, misschien nog niet exact maar met verschillende mri technieken of dmv neuronale feedback zijn dit soort dingen te meten. Ik zou in ieder geval niet durven zeggen dat bewustzijn niet meetbaar is.

Stel, je hebt een kriebelig gevoel op je rug. Hoe ga je het gevoel ''kriebel'' meten? Je kunt bepaalde hersenactiviteit meten, de bewuste ervaring zelf is niet meetbaar....hersenactiviteit dat oplicht onder een MRI in de amygdala is een indicatie van angst maar angst zelf meet je er niet mee. Het gevoel zelf is niet tastbaar en niet meetbaar, dat is het probleem.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 16:59 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Emotie is toch ook een functie van de hersenen, de hersenen nemen emotie waar dus is er in ieder geval al wel één "apparaat" dat emotie kan meten namelijk de hersenen die deze emotie veroorzaken.

Stel, jij weet niet hoe het is om een DMT trip te ondergaan. Ik neem DMT en ik dans met aliens. Het enige wat jij kan meten in je MRI is verminderde hersenactiviteit in bepaalde hersendelen. Hoe wil jij de ervaring ''DMT trip'' meetbaar maken zonder het zelf te ervaren? Het enige wat je doet is bepaalde hersenactiviteit correleren aan bewuste ervaringen die je al dan niet zelf kent.

Daarom, bewustzijn is immaterieel. En toch beïnvloedt bewustzijn materie. Hoe?