Van kleuter tot puber deel 152

Ladies, wat doet een ergotherapeut eigenlijk precies? (voordat ik google aanzwengel en overwelmd word). Maar voor een van mijn tweetal (ze is 5) kreeg ik net het advies met haar naar een occupational therapist te gaan. Dat vertaalt in ergotherapeut. Het gaat vooral over 'schrijven'. Omgedraaide letters en vormen. Iemand ervaring?

Ik heb geen idee wat het is..
Maar omgedraaide letters is toch heel normaal voor kleuters? Doet W (5,5) ook nog steeds (wel steeds minder) en ik zie het ook bij vriendinnetjes..

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 09:21 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Ik heb geen idee wat het is..
Maar omgedraaide letters is toch heel normaal voor kleuters? Doet W (5,5) ook nog steeds (wel steeds minder) en ik zie het ook bij vriendinnetjes..

Ja lijkt mij ook. Maak me ook totaal geen zorgen hoor maar ze adviseerde het dus ik ben eens aan het kijken wat ik er mee ga doen.

Mijn zus is ergotherapeut, een vriendin ook. Wat ik van hen begrijp is dat het vooral gaat om houding en beweging van het lichaam. De een werkt met ouderen, de ander in de revalidatie, dus geen recente ervaring met kinderen en ergotherapie helaas.

Het zou dus ook te maken kunnen hebben met de pengreep of de (schrijf)beweging van je hand/pols/arm? Hoe je goed op je stoel zit als je schrijft, hoe je je arm houdt, en je papier legt?

Omgedraaide letters hebben we hier ook, maar in J's groep 1 wordt ook nog niet verwacht dat hij al echt kan schrijven. Beginnen ze bij jullie eerder Cathmar (je zit toch niet in NL momenteel?)

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 10:04 schreef mousemicky het volgende:

Omgedraaide letters hebben we hier ook, maar in J's groep 1 wordt ook nog niet verwacht dat hij al echt kan schrijven. Beginnen ze bij jullie eerder Cathmar (je zit toch niet in NL momenteel?)

Thanks MM.

Het rijmt niet echt voor mijn gevoel. Want ze lopen hier (Z Afrika) eerder achter academisch gezien.

Ach ja, ze is gewoon een tevreden blije meid.

We gaan (zoals het er nu uit ziet) in juli terug en dan gaan ze naar groep 3. Alle tijd.

Even een pubernieuwtje tussendoor C is geslaagd voor zijn theorie en mag nu met de rijlessen beginnen. Hier in DLD moet je eerst theorie halen - en een dag ehbo doen. En een ogentest doen. Meneer heeft dus nu een bril

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 12:01 schreef Rewimo het volgende:
Even een pubernieuwtje tussendoor C is geslaagd voor zijn theorie en mag nu met de rijlessen beginnen. Hier in DLD moet je eerst theorie halen - en een dag ehbo doen. En een ogentest doen. Meneer heeft dus nu een bril

super!!

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:53 schreef Cathmar het volgende:
Thanks MM.

Het rijmt niet echt voor mijn gevoel. Want ze lopen hier (Z Afrika) eerder achter academisch gezien.

Ach ja, ze is gewoon een tevreden blije meid.

We gaan (zoals het er nu uit ziet) in juli terug en dan gaan ze naar groep 3. Alle tijd.

"Spiegelschrift" heeft te maken met hersenontwikkeling (en niets met intelligentie!). Ik heb altijd geleerd dat het te maken heeft met het kiezen van een dominante hand, en het kruisen van de middellijn, maar ik heb even in m'n universiteitsbieb gekeken _{(ik ben toch onderzoek aan het doen, en het was een mooie reden om even iets anders te doen )} en kon daar in recent onderzoek niets over vinden. Het heeft ermee te maken dat onze hersenen van nature niet willen dat we iets van de ene kant zien, en opnieuw moeten leren wat het is als we het van een andere kant zien. De asymmetrische letters in ons schrift gaan daar tegenin, en dat moeten we leren. Voor een 5-jarige is het volstrekt normaal om dat nog niet goed te doen. Tussen de 6 en 7 moet het wel goed komen.

De OT's die ik ken leggen een brug tussen hersenontwikkeling, leren en motorische vaardigheden. Ik vind het een beetje vroeg -een beetje heel erg vroeg eigenlijk wel - om haar nu al door te sturen, maar als jullie het allebei niet erg vinden... och. Schaden zal het niet.

Rewimo wat een toffe nieuwe fase weer. Autorijden jeetje. En een bril? Nooit eerder ontdekt?

Mijn O doet elke week de tafeltoets mee met groep 4 en hij haalt prima scores. Om heel eerlijk te zijn weet ik niet eens waar hij ze allemaal geleerd heeft. Ze moeten thuis oefenen maar dat vindt hij niet nodig

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 21:34 schreef laziness het volgende:
Rewimo wat een toffe nieuwe fase weer. Autorijden jeetje. En een bril? Nooit eerder ontdekt?

Mijn O doet elke week de tafeltoets mee met groep 4 en hij haalt prima scores. Om heel eerlijk te zijn weet ik niet eens waar hij ze allemaal geleerd heeft. Ze moeten thuis oefenen maar dat vindt hij niet nodig

Nee Achteraf vond hij wel dat hij steeds verder naar voren in de klas moest zitten om goed op het bord te kunnen kijken

Wat gaaf van die tafels, hij heeft er blijkbaar gevoel voor

O is ook begonnen met judoles nu we klaar zijn met alle zwemdiploma’s.
De eerste les mochten we kijken. Het viel me weer op hoe zachtaardig mijn jongetje is. Allemaal van die ruwe jongens die alleen maar hun gewicht in de strijd gooien om de ander zo snel mogelijk op de grond te krijgen. O verliest dat ook altijd. Die doet veel te zachtjes.
Ik hou van het zachte en rustige van mijn kind maar zie tegelijkertijd dat andere jongens hem uitzoeken omdat ze hem makkelijk om ver kunnen blazen. Dan wilde ik weer dat hij iets steviger in zijn schoenen zou staan.
Ik vind dit maar het moeilijke gedeelte van het ouderschap. Hoe stimuleer ik het beste het voor jezelf opkomen zonder dat hij zijn onschuldige kant verliest?

Lazi ik denk dat O echt wel zijn eigen weg daar in gaat vinden.
Ik merk dat mijn O. die is ook zo, het daar het beste op doet.

En Rewimo .. goh kleine jongetjes worden groot! Spannend hoor..

Ik sta hier soms zo versteld van A. Die gaat ineens zo hard. het meisje gaat er echt steeds meer af en het wordt een heus mini dametje. Vorig jaar hebben we een lastig jaar gehad maar nu gaat het heel goed

Met O. gaat het gelukkig ook weer beter. Hij doet het super op school en is inmiddels al zoals julloe zouden noemen avi vrij met lezen.
Laat me verbazen met de sommen die hij zelf maakt. Hij ging laatst voor de vriendin van papa een moederdag kaart en kleinigheidje uitzoeken en telde het zelf bij elkaar op en ging mij even uitleggen hoe dat moest.
Zijn juf neemr hem regelmatig apart voor extra uitdaging.
Zo hard ik heb moeten vechten voor A. zo goed dat deze juf het oppakt. Ze is onderwijs assistente geweest in A haar klas dus herkende veel en zei gelijk dit gaan we anders doen. Heel fijn!

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 21:44 schreef laziness het volgende:
O is ook begonnen met judoles nu we klaar zijn met alle zwemdiploma’s.
De eerste les mochten we kijken. Het viel me weer op hoe zachtaardig mijn jongetje is. Allemaal van die ruwe jongens die alleen maar hun gewicht in de strijd gooien om de ander zo snel mogelijk op de grond te krijgen. O verliest dat ook altijd. Die doet veel te zachtjes.
Ik hou van het zachte en rustige van mijn kind maar zie tegelijkertijd dat andere jongens hem uitzoeken omdat ze hem makkelijk om ver kunnen blazen. Dan wilde ik weer dat hij iets steviger in zijn schoenen zou staan.
Ik vind dit maar het moeilijke gedeelte van het ouderschap. Hoe stimuleer ik het beste het voor jezelf opkomen zonder dat hij zijn onschuldige kant verliest?

Wat jammer dat die jongens dan hem uitzoeken, omdat ze dan makkelijk van hem kunnen winnen...

Mijn meiden zitten op karate en daar valt me op dat er ontzettend rekening wordt gehouden met wat iemand kan. De kinderen die al verder zijn, die houden zich in als ze met kinderen sparren die minder ver zijn.
Nu moet ik zeggen dat de trainer daar ook wel op hamert, maar heel prettig sfeertje vind ik.

Ik heb geen tips hoe je het voor jezelf opkomen kan stimuleren eigenlijk...
Zal bij de judo ook vast een kwestie zijn van zijn draai vinden.

Het is ook op het schoolplein en in de speeltuin helaas en ik merk dat hij zeker niet zelf zijn weg daarin vindt. Hij baalt er van maar is gewoon niet adrem genoeg om adequaat te reageren op naar gedrag. Zijn reactie is eerder huilen of weg kruipen in een hoekje dan een goed weerwoord geven.

Wij hadden dezelfde situatie met voetbal. C is ook geen haantje de voorste en hij was een makkelijk doelwit. Hij is daarna gaan tafeltennissen en dat was een wereld van verschil. Geen schreeuwende trainer altijd aanmoedigingen, verliezen? "goed gespeeld joh! volgende keer gaat het vast beter"

Zo veel leuker. Iedereen speelt met iedereen, past zich aan elkaar aan, moedigt aan. Goede sfeer ook altijd tussen de clubs onderling

Hij is nu gestopt omdat het te druk werd met school (en rijbewijs halen) maar ik zie hem wel weer beginnen over een tijdje.

Rewimo, dan worden ze echt groot zeg

Weerbaarheid is hier ook een ding bij de oudste. Maar dan vooral doordat hij angstig is voor de weder-reactie en dan dus dichtklapt. Met het groeien en ervaring opdoen wordt het wel steeds beter. En nu gaat hij 10 weken naar een cursus om de balans tussen "te rustig-neutraal-te overdreven" te vinden. Meer even een extra steuntje in de rug, want het gaat ook vanzelf wel beter eigenlijk..

De jongste (groep3) had hier maandag huiswerk mee. basic groep 3 werk, wat hij makkelijk kan, maar niet af had gemaakt, terwijl er echt genoeg tijd was. Dus thuis aan tafel gezet. Hij heeft 45 minuten aan tafel gezeten, waarvan effectief 10 minuten gewerkt om het af te krijgen. Dinsdagochtend even snel gesprekje met juf, conclusie: simpel werk is saai en het lukt hem niet om zich te focussen op dat saaie werk. Deels doordat hij jong is, deels omdat hij eigenwijs is (luisteren naar de groep 4&5 uitleg is leuker). Prima, ook mijn idee.. Toen vertelde ze ook even snel dat ze hem gaan doortesten, externe IB-er erop, mogelijk plusklas als hij echt zo ver voorloopt als juf denkt.. 28 maart ouder gesprek met meer info..
Gelukkig lijkt deze juf hem goed in te schatten, en houdt hij haar nog t/m groep 5, dus alle tijd om te ontwikkelen.

Wat fijn al die meedenkende juffen

quote:

Op woensdag 14 maart 2018 21:44 schreef laziness het volgende:
O is ook begonnen met judoles nu we klaar zijn met alle zwemdiploma’s.
De eerste les mochten we kijken. Het viel me weer op hoe zachtaardig mijn jongetje is. Allemaal van die ruwe jongens die alleen maar hun gewicht in de strijd gooien om de ander zo snel mogelijk op de grond te krijgen. O verliest dat ook altijd. Die doet veel te zachtjes.
Ik hou van het zachte en rustige van mijn kind maar zie tegelijkertijd dat andere jongens hem uitzoeken omdat ze hem makkelijk om ver kunnen blazen. Dan wilde ik weer dat hij iets steviger in zijn schoenen zou staan.
Ik vind dit maar het moeilijke gedeelte van het ouderschap. Hoe stimuleer ik het beste het voor jezelf opkomen zonder dat hij zijn onschuldige kant verliest?

Herkenbaar! En onze ervaring is dat judo een heel positief effect heeft.

S zit al een tijdje op judo en het doet hem zo goed! In het begin durfde hij een ander amper vast te pakken, maar inmiddels is hij zoveel assertiever en steviger. Ook in het dagelijks leven. En tegelijktijd is hij nog steeds zijn zachtaardige zelf, want voordat hij iemand in de houdgreep neemt of op de grond gooit maakt hij eerst even een praatje

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 10:13 schreef Mevr_Mus het volgende:

[..]

Herkenbaar! En onze ervaring is dat judo een heel positief effect heeft.

S zit al een tijdje op judo en het doet hem zo goed! In het begin durfde hij een ander amper vast te pakken, maar inmiddels is hij zoveel assertiever en steviger. Ook in het dagelijks leven. En tegelijktijd is hij nog steeds zijn zachtaardige zelf, want voordat hij iemand in de houdgreep neemt of op de grond gooit maakt hij eerst even een praatje

Ik hoopte dat Soneal ook wel op judo zou willen (zou goed voor hem zijn), maar ondanks de "judolessen" die ze op school hebben gehad wil hij dat niet, terwijl hij dat op school wel heel leuk vond.

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 10:13 schreef Mevr_Mus het volgende:

[..]

Herkenbaar! En onze ervaring is dat judo een heel positief effect heeft.

S zit al een tijdje op judo en het doet hem zo goed! In het begin durfde hij een ander amper vast te pakken, maar inmiddels is hij zoveel assertiever en steviger. Ook in het dagelijks leven. En tegelijktijd is hij nog steeds zijn zachtaardige zelf, want voordat hij iemand in de houdgreep neemt of op de grond gooit maakt hij eerst even een praatje

Wat fijn om te horen Mus! Ik hoop dat het bij ons ook zo’n positief effect heeft.

Wat goed om te lezen over judo. M'n jongste is ook zo zachtaardig en met 5 jaar nog steeds heel schattig. Maar judo is dan een goede optie. Dat ga ik in gedachten houden. Eerst zwemles en hopen dat hij ooit dieper in het water durft dan tot z'n kleine teen.

M'n grote dochter van alweer ruim 7 jaar doet het goed. Het was lang wachten op het kantelpunt en de stijgende lijn (3 jaar ellende en 10 maanden opname) maar sinds de zomer hebben we hem te pakken. Ze praat al tegen 5 kinderen in haar klas en ze vindt school superleuk. Speelt bij kinderen thuis. En thuis zit ze ook lekker in haar vel en is haar lieve, blije, af en toe vreselijk eigenzinnige zelf.

Dus na al die jaren stilstand in m'n eigen leven is er ineens genoeg stabiliteit voor nieuwe dingen, studeren, meer werken, een reisje voor m'n werk. Moest echt ineens gaan nadenken wat ik wilde met mijn leven toen ik niet meer 4+ afspraken per week had met behandelaars en therapeuten. En de eerste tijd zo'n schuldgevoel omdat je niet al je tijd aan de problemen van je kind besteedt maar voor jezelf. Maar de vraag is wel veranderd van "mag ik gelukkig zijn ook al is m'n kind dat niet" naar "wat maakt mij gelukkig". Drukke tijden

Judo was hier geen succes. Hij werd compleet overweldigd door de acties van de meer ervaren kinderen. Tijdens de laatste proefles was en houtgreep teveel en wilde hij niet meer. Maar dat is ook een beetje gebrek aan overzicht van de leraar denk ik.

Hij zit op ClubExtra, gym voor kinderen met een motorische of sociale beperking. Hij begon ervoor motorische achterstand, maar het bleek ook goed om te leren voor jezelf op te komen. (Zeker omdat er ook fikse adhd-ers in de groep zaten. Dat was een goede begeleide oefening om te zorgen dat je aan de beurt kwam. Etc)

Zijn er hier eigenlijk ook kinderen die niks aan sport doen of andere vereniging of club?
Hier eentje iig mijn grote is zo zuinig op zijn vrije tijd, die zag (en ziet) het echt niet zitten om nog iets naast school te gaan doen nouja, dwingen ben ik niet zo van, en hij speelt graag en veel buiten als 't weer goed is, dus a la.
Nu hij wat groter wordt en meer gaat gamen heb ik wel zoiets van mehhh, had ik maar.. Maar nah.
Nu vind hij het wel leuk om met z'n stiefpa te gaan zwemmen, dus misschien dat we dat erin brengen, elke week even lekker zwemmen. Wordt hij daar wellicht ook wat sterker in :x

selene doet ook judo en zelfs toernooien maar die is zeker niet verlegen, heel weerbaar en rollebolt al judo'end met vriendjes en vriendinnetjes over mat en schoolplein. haar probleem is eerder een veel te grote waffel dan verlegen zijn......

quote:

Op donderdag 15 maart 2018 12:39 schreef Solagratia het volgende:
Wat goed om te lezen over judo. M'n jongste is ook zo zachtaardig en met 5 jaar nog steeds heel schattig. Maar judo is dan een goede optie. Dat ga ik in gedachten houden. Eerst zwemles en hopen dat hij ooit dieper in het water durft dan tot z'n kleine teen.

M'n grote dochter van alweer ruim 7 jaar doet het goed. Het was lang wachten op het kantelpunt en de stijgende lijn (3 jaar ellende en 10 maanden opname) maar sinds de zomer hebben we hem te pakken. Ze praat al tegen 5 kinderen in haar klas en ze vindt school superleuk. Speelt bij kinderen thuis. En thuis zit ze ook lekker in haar vel en is haar lieve, blije, af en toe vreselijk eigenzinnige zelf.

Dus na al die jaren stilstand in m'n eigen leven is er ineens genoeg stabiliteit voor nieuwe dingen, studeren, meer werken, een reisje voor m'n werk. Moest echt ineens gaan nadenken wat ik wilde met mijn leven toen ik niet meer 4+ afspraken per week had met behandelaars en therapeuten. En de eerste tijd zo'n schuldgevoel omdat je niet al je tijd aan de problemen van je kind besteedt maar voor jezelf. Maar de vraag is wel veranderd van "mag ik gelukkig zijn ook al is m'n kind dat niet" naar "wat maakt mij gelukkig". Drukke tijden

fijn om dit te lezen!