Overheid: Maak depressie bespreekbaar!

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:27 schreef Kim-Holland het volgende:

[..]

Herkenbaar. Ik speel een joker Dat krijg ik ook niet meer afgeleerd.
Nouja, liever een joker dan een zeikwijf, want zelf krijg ik de kriebels van eeuwige slachtoffers met hun gezucht en gesteun. En dat zijn er nogal wat..

Ja idd

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:07 schreef maryen65 het volgende:
O Kim die bijstandscoach? Het gaat bij mij zo en niet anders. Willen ze me aan het werk hebben wat ik niet aankan? Kort me maar boeit me geen ene fuck. Eet ik wel een maand droog brood

Ja..zo denk ik vaak ook, maar dat kan ik me helemaal niet permiteren. Ik ben niet bereid om in de schulden te komen omdat een werkcoach geen idee heeft..Hmm, blijkbaar toch genoeg energie om me daartegen te verzetten

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:27 schreef Loekie1 het volgende:

[..]

Nee, maar wel zodra je iets hebt ondernomen.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:27 schreef Loekie1 het volgende:

[..]

Nee, maar wel zodra je iets hebt ondernomen.

Nee ik heb geen ME, ik kan mijn huis gaan poetsen en dan voel ik me niet zo als dat ik een weekend mijn kids heb gehad

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:29 schreef Kim-Holland het volgende:

[..]

Ja..zo denk ik vaak ook, maar dat kan ik me helemaal niet permiteren. Ik ben niet bereid om in de schulden te komen omdat een werkcoach geen idee heeft..Hmm, blijkbaar toch genoeg energie om me daartegen te verzetten

Ik krijg al een paar jaar vrijstelling van sollicitatie dus dat scheelt weer

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:31 schreef maryen65 het volgende:

[..]

Ik krijg al een paar jaar vrijstelling van sollicitatie dus dat scheelt weer

Mooi. Dat scheelt idd een paar weken onder de dekens

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 13:50 schreef Loekie1 het volgende:

[..]

Ik denk dat vele depressies terug te voeren zijn op: geen energie hebben. En daar zit een fysieke reden achter.

Als je energiek bent als je bent opgestaan, ga je dingen zoeken om met die energie te doen. Energie geeft vanzelf blijheid.

Gedeeltelijk kun je het oplossen door jezelf te dwingen te gaan sporten, ook al heb je geen zin. Daarna voel je je beter. Dan is de omgekeerde weg gevolgd: ik ben energiek geweest en nu ben ik blijer.
Maar in principe moet je al vanzelf energie krijgen nadat je een halfuur bent opgestaan.

Kun je nie in TRU gaan zitten? Vermoeidheid is een symptoom van depressie, niet de oorzaak. Van bewegen wordt je niet blijer als je een depressie hebt. Depressie is ook niet een gebrek aan blijheid.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 14:17 schreef Loekie1 het volgende:

[..]

Dat lijkt meer op ME.

Dat lijkt helemaal niet op ME. Het lijkt meer op introvert zijn. Maar we zitten hier niet om diagnoses te stellen.

En vanuit de lekenkant: ik meen me te herinneren dat mensen met een vorm van autisme (waar sommigen introvert zijn ook onder plaatsen!) gevoeliger zijn voor depressies (en dysthyme stoornissen).

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 00:37 schreef maryen65 het volgende:
Mijn ervaring met depressie, ik heb eigenlijk al vanaf mijn 15e klachten maar er pas iets mee gedaan op mijn 21e

De arboarts waar ik naar toe moest toen ik 2 weken in de ziektewet was. "Ja en die jonge meiden van tegenwoordig, gaan ze samenwonen/trouwen en dan dat werken erbij ja en dan komen ze met zulke klachten". Ik was helemaal flabbegasted en wist niet wat te zeggen (21 en er blöd). Maar kreeg er 2 weken bij

Na 6 weken in de ziektewet te zijn geweest kom ik weer op het werk en mijn bazin vraagt hoe het gaat en wat ik had. Ik schoorvoetend vertellen wat er aan de hand was, haar reactie. "Jij depressief? Waar word jij nu depressief van?.

Nou dan vergaat je de lust wel om er nog eens met iemand over te praten.

Ik ben nu 53, chronisch depressief en slik al 15 jaar anti-depressiva

Een kind krijgen vond je wel een goed idee?

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 13:50 schreef Loekie1 het volgende:

[..]

Ik denk dat vele depressies terug te voeren zijn op: geen energie hebben. En daar zit een fysieke reden achter.

Als je energiek bent als je bent opgestaan, ga je dingen zoeken om met die energie te doen. Energie geeft vanzelf blijheid.

Gedeeltelijk kun je het oplossen door jezelf te dwingen te gaan sporten, ook al heb je geen zin. Daarna voel je je beter. Dan is de omgekeerde weg gevolgd: ik ben energiek geweest en nu ben ik blijer.
Maar in principe moet je al vanzelf energie krijgen nadat je een halfuur bent opgestaan.

Het is andersom. Een depressie zuigt energie uit je weg.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:01 schreef OllieA het volgende:

[..]

Een kind krijgen vond je wel een goed idee?

???

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:01 schreef OllieA het volgende:

[..]

Een kind krijgen vond je wel een goed idee?

Heb je mij helemaal nageplozen op fok?

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:07 schreef maryen65 het volgende:

[..]

???

Een vraag beantwoorden met 3 vraagtekens...

Als je op je 15e al depressieklachten hebt, op je 21e er iets toe onderneemt, vervolgens op je 53e thuis zit met 15 jaar antidepressiva achter je kiezen, op welke moment in je loopbaan was het een goed idee om een kind te nemen?

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:13 schreef maryen65 het volgende:

[..]

Heb je mij helemaal nageplozen op fok?

Ik heb dit topic gelezen, waar je melding maakt van een zoon, waar je heel moe van wordt als ie een weekend langs komt.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:15 schreef OllieA het volgende:

[..]

Een vraag beantwoorden met 3 vraagtekens...

Als je op je 15e al depressieklachten hebt, op je 21e er iets toe onderneemt, vervolgens op je 53e thuis zit met 15 jaar antidepressiva achter je kiezen, op welke moment in je loopbaan was het een goed idee om een kind te nemen?

Jij weet wel hoe je een depressie bespreekbaar moet maken.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:19 schreef capricia het volgende:

[..]

Jij weet wel hoe je een depressie bespreekbaar moet maken.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:19 schreef capricia het volgende:

[..]

Jij weet wel hoe je een depressie bespreekbaar moet maken.

Precies! Ik hanteer altijd het "Ik ben oké, jij bent een lul" model.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 16:18 schreef OllieA het volgende:

[..]

Ik heb dit topic gelezen, waar je melding maakt van een zoon, waar je heel moe van wordt als ie een weekend langs komt.

Ah oke helder

Nou ik ga niet mijn hele levensloop hier vertellen want dan zit ik hier vannacht nog. Maar jij heb in ieder geval geen idee over derpressie

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 13:50 schreef Loekie1 het volgende:

[..]

Ik denk dat vele depressies terug te voeren zijn op: geen energie hebben. En daar zit een fysieke reden achter.

Als je energiek bent als je bent opgestaan, ga je dingen zoeken om met die energie te doen. Energie geeft vanzelf blijheid.

Gedeeltelijk kun je het oplossen door jezelf te dwingen te gaan sporten, ook al heb je geen zin. Daarna voel je je beter. Dan is de omgekeerde weg gevolgd: ik ben energiek geweest en nu ben ik blijer.
Maar in principe moet je al vanzelf energie krijgen nadat je een halfuur bent opgestaan.

Ik denk dat je oorzaak en gevolg niet onderscheidt.

Het is een tijd lang mode geweest om depressieve mensen te laten sporten, vnl. hardlopen. Goeroe van depressiehardlopen was Bram Bakker. Nu zijn er wat meer wetenschappelijke onderzoeken gedaan (in Nederland is er zelfs iemand op gelromoveerd), die aantonen dat het geen effect heeft. Bakker is nou ook al aan het bijdraaien, volgens hem helpt het maar voor de helft van de depressievelingen.

Zelf heb ik altijd last van de winterdip, niet echt depressief, maar duidelijk niet de tijd waarin ik echt lekker in mijn vel zit. Ik haat de kale bomen, het grauwe weer en de kou, die ellendige kou die met windkracht zoveel door je botten wordt geperst. En ik haat ook alle jassen en lappen die je aanmoet.
Als je mij in die grauwheid en ellendige kou, in lappen gewikkeldp naar buiten stuurt om hard te looen, ja dan zou ik echt depressief worden. Ik voel me veel beter in mijn fleece-huispak naast de hete cv!
Maar wel fijn dat ik er even over mocht praten.

Ik ben ook heel lang depressief geweest. Het was eigenlijk mijn normale staat van zijn en ik ben er nooit voor naar de huisarts gegaan. Ik weet waar het verschil in zit met niet depressief zijn. Vanuit jezelf moet er een energiek lampje gaan branden, en bewegen helpt wel degelijk.
Ik heb soms nog wel dat dat lampje niet wil branden, maar meeste tijd wil het wel lukken. Vroeg opstaan helpt bij mij ook.
Ik denk dat het fysieke oorzaken heeft. Goed werkend darmsysteem is cruciaal.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 18:52 schreef -AMG- het volgende:
Het mooie is dat een depressie net zoals een burnout niet te meten is. Imiteren is makkelijk en je kan online opzoeken wat je moet doen.
Werkgevers gaan er meestal voorzichtig mee om want zo'n werknemer kan zich zo weer ziekmelden en zie je niet meer maar wel de kosten.

Dit soort reacties toont aan wat het echte probleem is. Ik heb het hele topic doorgelezen veel tenenkrommende onzin gelezen, maar dit slaat werkelijk alles waardoor ik toch maar even reageer.

Dat een depressie niet bespreekbaar is, is niet het probleem. Meer het feit dat bepaalde mensen altijd hun oordeel klaar moeten hebben, ook over dingen die ze niet begrijpen. Tuurlijk verwacht je niet anders op Fok, maar toch. Sommige dingen zul je pas begrijpen als je het zelf ervaren hebt.

Maar toch wel een bizarre reactie. Dat er mensen zijn die werkelijk denken dat je een depressie kunt imiteren.... Dus gewoon tegen een arts zeggen, “Alles zit tegen, heb nergens zin in, ben zo moe, ik heb een heeel zwaar leven....”?
Daar komt niemand mee weg. Mensen die dat zeggen zijn niet depressief. Die worstelen met iets anders, laag zelfbeeld, te kort aan aandacht o.i.d.

Symptomen van een depressie kunnen niet worden geimiteerd en een diagnose depressie wordt niet zomaar gegeven. Artsen weten gelukkig wel wat het inhoudt en ook dat het niet over gaat door geregeld een boswandeling te maken of taarten te bakken (dat zijn voorbeelden van goedbedoelde adviezen van mensen die wel mee willen leven, maar de plank ook een beetje mis slaan). Niemand komt zonder professionele hulp en/of medicijnen uit een depressie.

Dus neem maar van mij aan dat een depressie best wel “iets” is, wat niet te faken is. Begrijpen hoeft niet, sommige dingen zijn nu eenmaal lastig voor te stellen.In ieder geval hoop ik het niet meer mee te hoeven maken. Sta er wel anders door in het leven en kan er nu zeker ook iets positiefs uit halen. Meeste mensen die uit een depressie zijn gekomen zullen wel weten wat ik bedoel.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 21:48 schreef Loekie1 het volgende:
Ik ben ook heel lang depressief geweest. Het was eigenlijk mijn normale staat van zijn en ik ben er nooit voor naar de huisarts gegaan. Ik weet waar het verschil in zit met niet depressief zijn. Vanuit jezelf moet er een energiek lampje gaan branden, en bewegen helpt wel degelijk.
Ik heb soms nog wel dat dat lampje niet wil branden, maar meeste tijd wil het wel lukken. Vroeg opstaan helpt bij mij ook.
Ik denk dat het fysieke oorzaken heeft. Goed werkend darmsysteem is cruciaal.

Misschien moeten vrouwen af en toe een beurt krijgen om zich wat beter te voelen, of mag je dat niet meer zeggen tegenwoordig

Depressief en in het verlengde daarvan burn-out (en omgekeerd) zijn is niet zo zeer een tekortkoming of gebrek aan initiatief maar imho vooral een overprikkeld verwerkingssysteem waarbij simpelweg - ter eigener bescherming - je wordt uitgeschakeld en alle wilskracht ontbreekt om nog iets te ondernemen.

Het liefst isoleer je je van iedereen, duik je heel ver weg dan van alle(s) waar je moet kiezen, je beperkte energie of aandacht aan moet geven. Zodra je dan weer - daardoor - wat bent opkalefatert, is dat zo bevrijdend dat je daarmee denkt ineens alles (weer, te veel) te kunnen. Veronderstellen dat je dat destructieve gedrag bewust kunt simuleren, ik vraag mij af met wel doel, is niet weten waar je het over hebt wanneer je spreekt over een depressie.

In beginsel geeft praten en (evt. tijdelijk) pillen om je systeem wat te stabiliseren, wat ruimte om te gaan achterhalen hoe je je leven ter voorkoming of verminderen van een depressie het beste voortaan kunt inrichten. Met wat geluk leer jij en je omgeving de (eigen) symptomen herkennen en kun je tijdig ingrijpen om de ernst beheersbaar te houden. De meesten zullen meerdere depressieve periodes doormaken voordat ze (hopelijk) het wat gaan begrijpen.

Het wel (denken te) willen maar niet (meer) kunnen, laat staan dan toch moeten en daarop keihard worden afgerekend is uitermate destructief voor je "ik" en je "zijn".
Veel uitwassen van een depressie zijn onbewust zelf (langdurige) in de hand gewerkte golf scenario's. Iets nieuws, een auto, een prestatie, een vakantie, een relatie en zelfs een kind; leiden je dan comfortabel af om alsnog daarna dubbel zo hard je in de afgrond te kunnen storten.
Ook zijn tal van situaties bekend die (opzettelijk) in stand worden door de omgeving waarbij die hun eigen kwetsbaarheden verbergen.

Gaan sporten of "leuke", laat staan interessante afleidende dingen ondernemen blijkt op termijn veelal contraproductief voor de persoon in kwestie. Het is vooral het "ver of omhullen" van een depressie. De omgeving (en jijzelf) denkt dat daarmee de depressie is "opgelost". Het tegendeel zal gaan blijken.

Natuurlijk zijn er echte stoornissen als gevolg van je pysche, oorzakelijk verleden of lichaam die een depressie (kunnen) triggeren, veroorzaken of juist in stand houden. Veelal zijn dat meetbare oorzaken die deels meegebakken zitten in je (genetisch) systeem. Verder heb je mensen die door een denk- of (tijdelijke) hormoonstoornis, extra gevoelig zijn voor een (evt. chronische) depressie.

Kortom je hebt heel veel (meer) invalshoeken en de belangrijkste is eigenlijk dat we als samenleving hier openhartiger en daardoor meer oplossend mee omgaan.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 23:00 schreef Vallon het volgende:
Depressief en in het verlengde daarvan burn-out (en omgekeerd) zijn is niet zo zeer een tekortkoming of gebrek aan initiatief maar imho vooral een overprikkeld verwerkingssysteem waarbij simpelweg - ter eigener bescherming - je wordt uitgeschakeld en alle wilskracht ontbreekt om nog iets te ondernemen.

Het liefst isoleer je je van iedereen, duik je heel ver weg dan van alle(s) waar je moet kiezen, je beperkte energie of aandacht aan moet geven. Zodra je dan weer - daardoor - wat bent opkalefatert, is dat zo bevrijdend dat je daarmee denkt ineens alles (weer, te veel) te kunnen. Veronderstellen dat je dat destructieve gedrag bewust kunt simuleren, ik vraag mij af met wel doel, is niet weten waar je het over hebt wanneer je spreekt over een depressie.

In beginsel geeft praten en (evt. tijdelijk) pillen om je systeem wat te stabiliseren, wat ruimte om te gaan achterhalen hoe je je leven ter voorkoming of verminderen van een depressie het beste voortaan kunt inrichten. Met wat geluk leer jij en je omgeving de (eigen) symptomen herkennen en kun je tijdig ingrijpen om de ernst beheersbaar te houden. De meesten zullen meerdere depressieve periodes doormaken voordat ze (hopelijk) het wat gaan begrijpen.

Het wel (denken te) willen maar niet (meer) kunnen, laat staan dan toch moeten en daarop keihard worden afgerekend is uitermate destructief voor je "ik" en je "zijn".
Veel uitwassen van een depressie zijn onbewust zelf (langdurige) in de hand gewerkte golf scenario's. Iets nieuws, een auto, een prestatie, een vakantie, een relatie en zelfs een kind; leiden je dan comfortabel af om alsnog daarna dubbel zo hard je in de afgrond te kunnen storten.
Ook zijn tal van situaties bekend die (opzettelijk) in stand worden door de omgeving waarbij die hun eigen kwetsbaarheden verbergen.

Gaan sporten of "leuke", laat staan interessante afleidende dingen ondernemen blijkt op termijn veelal contraproductief voor de persoon in kwestie. Het is vooral het "ver of omhullen" van een depressie. De omgeving (en jijzelf) denkt dat daarmee de depressie is "opgelost". Het tegendeel zal gaan blijken.

Natuurlijk zijn er echte stoornissen als gevolg van je pysche, oorzakelijk verleden of lichaam die een depressie (kunnen) triggeren, veroorzaken of juist in stand houden. Veelal zijn dat meetbare oorzaken die deels meegebakken zitten in je (genetisch) systeem. Verder heb je mensen die door een denk- of (tijdelijke) hormoonstoornis, extra gevoelig zijn voor een (evt. chronische) depressie.

Kortom je hebt heel veel (meer) invalshoeken en de belangrijkste is eigenlijk dat we als samenleving hier openhartiger en daardoor meer oplossend mee omgaan.

Goeden post.

Dit gaan natuurlijk maar heel weinig mensen doen. Want als je depressief bent dan ben je toch eigenlijk wel een beetje zwak. De meeste mensen schamen zich er gewoon voor.

quote:

[Niemand komt zonder professionele hulp en/of medicijnen uit een depressie.

Dat klinkt als een bedreiging. Het is gelukkig niet waar.
\
Nog vergeten te vragen aan de depressieven in dit draadje: hoe is je slaappatroon? Heb je 's ochtends het gevoel dat je diep hebt geslapen of loop je de hele dag nog te slaapwandelen?