Overheid: Maak depressie bespreekbaar!

HEY! Het is oké!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:20 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Ik kan me ook precies voorstellen hoe die vergadering is gegaan in het kort:
"We moeten iets aan de GGZ doen, mensen beginnen onrustig te worden daarover"
"We hebben wel plannen klaarliggen om de zorg..."
"Het mag geen geld kosten natuurlijk"
"...we hebben nog wel een campagne over praten over depressie liggen op zolder"
"Doe dat maar dan"

Nou, precies. Laten we de kracht van praten en het bespreekbaar maken niet onderschatten, maar alleen met een beetje keuvelen met vrienden en kennissen kom je er niet. Beter maken ze weer wat meer geld vrij voor GGZ. Dat is verstandig en goed in meerdere opzichten.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:22 schreef ChipsZak. het volgende:

[..]

Nou, precies. Laten we de kracht van praten en het bespreekbaar maken niet onderschatten, maar alleen met een beetje keuvelen met vrienden en kennissen kom je er niet. Beter maken ze weer wat meer geld vrij voor GGZ. Dat is verstandig en goed in meerdere opzichten.

Wellicht dat er met een soort reorganisatie wat meer geld vrij gaat komen, maar anders weet ik wel vrij zeker dat dat er niet van gaat komen. De meesten verhogingen in de zorg gaan naar de thuiszorg en er wordt nog verder bespaard op de GGZ.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:18 schreef ChipsZak. het volgende:

[..]

Ook het eerste dat ik dacht!

Dit dus. Wachtlijsten van 4 maanden voor ernstige psychische klachten zijn normaal in de GGZ tegenwoordig.

Bezuinigen op de geestelijke gezondheidszorg daar word je depressief van, 8 jaar Rutte en zijn VVD die dat steeds erger gemaakt hebben
Dus de overheid is mede verantwoordelijk voor die lange wachtlijsten

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:20 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Ik kan me ook precies voorstellen hoe die vergadering is gegaan in het kort:
"We moeten iets aan de GGZ doen, mensen beginnen onrustig te worden daarover"
"We hebben wel plannen klaarliggen om de zorg..."
"Het mag geen geld kosten natuurlijk"
"...we hebben nog wel een campagne over praten over depressie liggen op zolder"
"Doe dat maar dan"

Welnee, er is een zak met geld gegaan naar een club die onderzoek moest doen naar de depressie-epidemie.
Die hebben geen idee, maar ze vinden wel dat het praten over depressie een taboe is. Nou, dan komen we met het advies dat er meer over gepraat moet worden. Lekker veilig en wij hebben ons geld verdiend.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 18:57 schreef Kim-Holland het volgende:
..de overgrote meerderheid van de mensen met depressieve gevoelens het lastig om er zelf over te beginnen..


Nee. Men zwijgt liever omdat iedereen denkt te weten en uitspreekt hoe een depressie als sneeuw voor de zon verdwijnt. Kortom, mensen hebben geen idee wat het inhoudt als ze er zelf nooit mee te maken hebben gehad. Dan kun je idd beter zwijgen..[..]

Plus het labeltje, eenmaal psychisch kwetsbaar, altijd psychisch kwetsbaar.

Overigens is de politiek en media zelf grote deels verantwoordelijk voor de depressies. Stigmatisering, vals idealisme, perfectionisme, angst en onzekerheid, om maar een aantal aangeleerde veel voorkomende eigenschappen en denkwijzen te noemen.

Ik vind juist dat dat wel meevalt. Mensen met een depressie of een burn-out worden door hun omgeving echt wel serieus genomen. Tenminste wat ik er van zie. Maar misschien is het nooit genoeg.

Dus ik kan nu in gezelschap, bijv. verjaardag, vragen wie er allemaal antidepressiva gebruiken? Daar ben ik best benieuwd naar. Misschien is het goed om een 'ik ook'-campagne te starten.
Of iedereen die antidepressiva gebruikt doet een button op, zodat het gesprek kan beginnen en voor iedereen duidelijk wordt hoe groot het probleem is.

Hugo Borst doet de aftrap:
Hugo Borst: ik slik al zeventien jaar antidepressiva
https://www.telegraaf.nl/(...)-jaar-antidepressiva

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:09 schreef bloodymary1 het volgende:
Ik vind juist dat dat wel meevalt. Mensen met een depressie of een burn-out worden door hun omgeving echt wel serieus genomen. Tenminste wat ik er van zie. Maar misschien is het nooit genoeg.

dat ervaar ik juist niet , vele begrijpen niet wat het is en denken dat het na 4 a 5 maanden wel weer over is zo als een winterdip

Maar goed ik loop al 22 jaar met deze klachten , maar waar je ook komt , altijd maar dat je je rustig moet houden dan komt het wel goed zeggen ze ...
Maar ondertussen wel getraumatiseerd door alles wat er gebeurd is en ook het onbegrip
Zelf vande week naar de bedrijfarts en gaf aan dat ik nu zwart op wit heb staan dat ik door alles getraumatiseerd bent ( bedrijf is hier schuldig aan ) en bedrijf arts doet niets dus je staat als gewoonlijk weer met lege handen en hij heeft niet eens naar de papieren gevraagd maar stuurt mij door naar de oude arbo van voor 2014
omdta hun nieuw zijn en geen dossier van mij hebben ( dit vind ik echt heel vreemd , het lijkt wel of ze er gewoon niets van willen weten of er mee te maken willen hebben )
En zo gaat dit al 22 jaar

maar ik loop al 22 jaar hulp te zoeken om uit deze ellende te komen , maar keer op keer hoor je niets en ontwijken ze het probleem

Dus ik vind het goed dat er nu eindelijk eens wat meer aandacht komt voor mensen die dus wel met deze problemen lopen

Zijn er niet al jarenlang dit soort initatieven? Volgens mij is het al heel goed bespreekbaar. Er kan beter gefocust worden op een vorm van preventie (voor zover preventie mogelijk is) en betere hulp! GGZ gaat nergens meer over.

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 17:54 schreef Guanabana het volgende:
Zijn er niet al jarenlang dit soort initatieven? Volgens mij is het al heel goed bespreekbaar. Er kan beter gefocust worden op een vorm van preventie (voor zover preventie mogelijk is) en betere hulp! GGZ gaat nergens meer over.

Ik vind het een kansloos initiatief van de overheid. Om de zoveel tijd wordt depressiviteit weer een thema, maar het taboe rond deze ziekte verdwijnt toch niet. Half Nederland vertelt met gemak een burnout te hebben, dat is veilig want werkgerelateerd (vaak) en sociaal geaccepteerd. Depressiviteit niet, en dat gaat ook niet veranderen.

Dat is dus nutteloos.

Het is maar persoonlijke ervaring, maar m.i. hoor je de mensen die echt lijden aan psychische klachten sowieso niet; de chronische slachtofferrol 'kijk-mij-zielig-zijn' brigade, daarentegen... Die hoor je nou al. En misschien zelfs te veel. En dat zuigende, dat narcistisch gezwelg van de beroepsdepri's maakt het bespreekbaar maken van werkelijke psychische problemen alleen maar moeilijker, vrees ik.

Nu weer die youtube ster (?) die in een video van een half uur jankt over een burn-out...

GA_WAT_DOEN.

Ik kan er in ieder geval steeds minder goed tegen, die publiek emotionele aandachttrekkerij.

Ik persoonlijk denk dat depressie te maken heeft met slechte bloedcirculatie.
Bijvoorbeeld wanneer je alcohol drinkt, wordt je bloed dunner , waardoor er een betere circulatie plaatsvindt en depressie verdwijnt als sneeuw voor de zon.

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 21:17 schreef W.H.I.S.T.L.E het volgende:
Ik persoonlijk denk dat depressie te maken heeft met slechte bloedcirculatie.
Bijvoorbeeld wanneer je alcohol drinkt, wordt je bloed dunner , waardoor er een betere circulatie plaatsvindt en depressie verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Bloedverdunners het wondermedicijn tegen depressies?!? Ik zal het mijn zwaar depressieve nichtje eens vertellen!

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 21:19 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Bloedverdunners het wondermedicijn tegen depressies?!? Ik zal het mijn zwaar depressieve nichtje eens vertellen!

Ik ben geen arts hoor. Ik denk dat de bloedvaten dichtgeslibd zijn, waardoor het bloed niet goed circuleert en dit voor depressie zorgt. Eigenlijk is de oplossing in dit geval de bloedvaten repareren/gangbaar maken. Ik weet niet of dit medisch mogelijk is. Ik heb het over alle bloedvaten, vooral de dunnere/smallere bloedvaten.

Mijn ervaring met depressie, ik heb eigenlijk al vanaf mijn 15e klachten maar er pas iets mee gedaan op mijn 21e

De arboarts waar ik naar toe moest toen ik 2 weken in de ziektewet was. "Ja en die jonge meiden van tegenwoordig, gaan ze samenwonen/trouwen en dan dat werken erbij ja en dan komen ze met zulke klachten". Ik was helemaal flabbegasted en wist niet wat te zeggen (21 en er blöd). Maar kreeg er 2 weken bij

Na 6 weken in de ziektewet te zijn geweest kom ik weer op het werk en mijn bazin vraagt hoe het gaat en wat ik had. Ik schoorvoetend vertellen wat er aan de hand was, haar reactie. "Jij depressief? Waar word jij nu depressief van?.

Nou dan vergaat je de lust wel om er nog eens met iemand over te praten.

Ik ben nu 53, chronisch depressief en slik al 15 jaar anti-depressiva

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 00:37 schreef maryen65 het volgende:
Mijn ervaring met depressie, ik heb eigenlijk al vanaf mijn 15e klachten maar er pas iets mee gedaan op mijn 21e

De arboarts waar ik naar toe moest toen ik 2 weken in de ziektewet was. "Ja en die jonge meiden van tegenwoordig, gaan ze samenwonen/trouwen en dan dat werken erbij ja en dan komen ze met zulke klachten". Ik was helemaal flabbegasted en wist niet wat te zeggen (21 en er blöd). Maar kreeg er 2 weken bij

Na 6 weken in de ziektewet te zijn geweest kom ik weer op het werk en mijn bazin vraagt hoe het gaat en wat ik had. Ik schoorvoetend vertellen wat er aan de hand was, haar reactie. "Jij depressief? Waar word jij nu depressief van?.

Nou dan vergaat je de lust wel om er nog eens met iemand over te praten.

Ik ben nu 53, chronisch depressief en slik al 15 jaar anti-depressiva

Mag ik vragen of je ooit darmklachten heb gehad? en vraag 2: Heb je het geprobeerd met bijv. hardlopen of andere intensieve sportbeoefening?

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:09 schreef bloodymary1 het volgende:
Ik vind juist dat dat wel meevalt. Mensen met een depressie of een burn-out worden door hun omgeving echt wel serieus genomen. Tenminste wat ik er van zie. Maar misschien is het nooit genoeg.

Het kan ook goedbedoeld zijn en toch zijn doel missen.
Mijn vrouw is zo'n vijf, zes geleden een jaar of twee depressief geweest. Alles gedaan om er uit te komen: medicijnen, tijdelijk minder gaan werken. Toen is ze er langzaam weer helemaal uitgeklommen.
Maar elke keer als zij oude collega's tegenkomt van toen gaat er een frons op hun gezicht en de vraag 'of alles nu wel weer goed gaat'. Zelfs als ze haar inmiddels al weer meerdere keren heben gezien. Als ze dan zegt dat ze getrouwd is, hoort ze bijvoorbeeld 'ohh.. dat zal wel stressvol zijn. Nouja toch wel gefeliciteerd hoor.'
Die mensen vinden zichzelf heel begripvol maar als depressief (of 'ex-depressief') iemand schiet je er geen reet mee op.

Depressie is indertijd toch bespreekbaar geworden door de opname van Claus?

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 00:37 schreef maryen65 het volgende:
Ik ben nu 53, chronisch depressief en slik al 15 jaar anti-depressiva

Ik dacht dat een van de kenmerken van depressie was dat het tijdelijk is en dan te bij +2 jaar spreekt van dystymie.

Zeg maar het verschil tussen een dal en een laagvlakte.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 08:10 schreef Bot13 het volgende:

[..]

Het kan ook goedbedoeld zijn en toch zijn doel missen.
Mijn vrouw is zo'n vijf, zes geleden een jaar of twee depressief geweest. Alles gedaan om er uit te komen: medicijnen, tijdelijk minder gaan werken. Toen is ze er langzaam weer helemaal uitgeklommen.
Maar elke keer als zij oude collega's tegenkomt van toen gaat er een frons op hun gezicht en de vraag 'of alles nu wel weer goed gaat'. Zelfs als ze haar inmiddels al weer meerdere keren heben gezien. Als ze dan zegt dat ze getrouwd is, hoort ze bijvoorbeeld 'ohh.. dat zal wel stressvol zijn. Nouja toch wel gefeliciteerd hoor.'
Die mensen vinden zichzelf heel begripvol maar als depressief (of 'ex-depressief') iemand schiet je er geen reet mee op.

Tja en als mensen nergens naar vragen is het ook weer niet goed. Dat bedoel ik met soms is het nooit genoeg.