Overheid: Maak depressie bespreekbaar!

Overheid start campagne om depressie bespreekbaar te maken

Het ministerie van Volksgezondheid lanceert dinsdag een campagne om psychische problemen bespreekbaar te maken.

Volgens onderzoek in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid vindt de overgrote meerderheid van de mensen met depressieve gevoelens het lastig om er zelf over te beginnen, terwijl ze dat eigenlijk wel willen. Meer dan 800.000 Nederlanders kampen met een depressie. Dat komt neer op ruim één op de twintig mensen.

"Een depressie kan ons allemaal overkomen. Bijvoorbeeld na het verlies van een dierbare, of een burn-out'', Staatssecretaris Paul Blokhuis. Volgens hem hebben vooral jongeren en jonge vrouwen het gevoel er niet over te kunnen praten. "Dat is ontzettend verdrietig. Want door erover te praten, kun je voorkomen dat klachten uitgroeien tot een allesoverheersend probleem'', aldus de staatssecretaris.

Volgens de peiling vindt meer dan de helft van de jongeren en de jonge vrouwen het prettig als iemand uit hun omgeving het gesprek begint over hun situatie. Tegelijkertijd vermijden vrienden en familie het onderwerp vaak omdat ze bang zijn de ander te kwetsen, stellen de onderzoekers vast.

Signaleren
De kans op een depressie is het grootst bij jongeren, jonge vrouwen, werknemers met stressvolle beroepen en chronisch zieken. Hoe sneller een depressie gesignaleerd wordt, hoe beter het behandeld kan worden, zeggen deskundigen.

Depressies zijn al jaren een van de belangrijkste veroorzakers van ziekteverzuim in Nederland. Mensen die hier last van hebben zijn vaak neerslachtig, eten te weinig, of juist te veel, en slapen slecht. Ook zijn ze vaak snel geïrriteerd, hebben weinig energie en kunnen zich moeilijk concentreren. Bovendien denken mensen die depressief zijn soms ook aan zelfmoord.

Bron: https://www.nu.nl/lifesty(...)rce=nieuwskoerier.nl

Mijn reactie op het bovenstaande artikel is het volgende:

Staatssecretaris Paul Blokhuis moet weten dat depressie ook onder mantelzorgers het hoogst is, waaronder ook die mantelzorgers die voor een familielid moeten zorgen. Een familielid die vanwege medische nalatigheid ernstig invalide is geraakt of door andere omstandigheden. Vaak kunnen deze mantelzorgers hierover niet praten met collega’s op het werk of er wordt door de werkgever totaal geen rekening gehouden als mantelzorgers niet altijd inzetbaar kunnen zijn.

Ik ken bijvoorbeeld een geval waarbij een vrouw voor haar ziek kind (dat academisch opgeleid is) nu moet gaan zorgen, omdat haar kind door nalatigheid van het ziekenhuis ernstig invalide is geraakt en dit kind dag en nacht afhankelijk is van de zorg van haar moeder. Daardoor is deze moeder depressief geraakt en haar man ook. Ondanks haar depressiviteit is ze mantelzorger, omdat haar man de situatie van hun kind niet aankan en daarnaast werkt ze ook en ze doet haar werk met veel plezier. Ze kan niet praten met haar werkgever over haar thuissituatie, want bij elk gesprek met haar werkgever wordt dat tegen haar gebruikt in plaats van begrip te verwachten. Haar werkgever houdt totaal geen rekening met haar situatie en verplicht haar, ondanks haar 36 dienstjaren, om ander werk te aanvaarden terwijl er daar geen reden voor is die haar te verwijten valt.

Door onbegrip van dergelijke werkgevers verkeren werkende mantelzorgers daardoor in een hopeloze situatie en dat verergert hun depressieve toestand.
Daarom vind ik dat Staatssecretaris Paul Blokhuis de arbeidsrechten van werkende mantelzorgers beter moet beschermen en hen daarnaast meer recht op vrije dagen moet geven.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 18:57 schreef Kim-Holland het volgende:
..de overgrote meerderheid van de mensen met depressieve gevoelens het lastig om er zelf over te beginnen..


Nee. Men zwijgt liever omdat iedereen denkt te weten en uitspreekt hoe een depressie als sneeuw voor de zon verdwijnt. Kortom, mensen hebben geen idee wat het inhoudt als ze er zelf nooit mee te maken hebben gehad. Dan kun je idd beter zwijgen..[..]

Dat klopt inderdaad. De ervaring leert dat iemand met depressie vaak veroordeeld wordt, in plaats van begrepen wordt. Ik kan mij daarom wel goed voorstellen dat depressieve mensen vaak denken en hopen dat de ander hetzelfde meemaakt, zodat de ander dan beter begrip kan tonen voor hun situatie. Zelfs Arbo-artsen snappen er weinig van en doen er luchtig over alsof depressieve mensen het zich verbeelden en Arbo-artsen tonen weinig inleving voor bijvoorbeeld depressieve mantelzorgers. Mantelzorgers ervaren vaak dat Arbo-artsen hen de indruk geven dat ze fantaseren depressief te zijn om thuis te blijven om bijvoorbeeld voor een ziek kind te kunnen zorgen. Ze krijgen het gevoel niet serieus genomen te worden, ook niet door Arbo-artsen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Begripvol op 09-01-2018 19:23:03 ]