Geen kwaliteiten hebben

Je kan niets noemenswaardigs? Chapeau. Dat geldt voor de overgrote meerderheid van de mensen. Het verschil tussen jou en de rest zit hem in de mentaliteit. Je hebt zelfreflectie (een vorm van intelligentie), dus kennelijk weet je weet waar het probleem schuilt. Er zijn allerlei manieren om je tekortkomingen te maskeren of aan te vullen zodat ze op een acceptabel middelmatig niveau zitten.

Vervallen in defaitisme is funest.

Is er iets sinds je bachelor gebeurd? Iets wat kan verklaren dat je geheugen slecht is bijvoorbeeld. Als ik de OP zo lees kan ik me ook niet voorstellen dat je een bachelor hebt gehaald. Dus lijkt me dat er iets gaande is of gebeurd is..? Ook al stel je dat iedereen een bachelor kan halen, wat gewoon niet zo is, en die mensen zou ik zelfs niet zo'n OP zien schrijven in mijn gedachtes

Ik zie wel wat raakvlakken in ADHD als ik het zo lees.

Je gedachten zijn veel te negatief en onrealistisch gekleurd. Maar ik begrijp als geen ander dat je ervan baalt dat je je leven niet op poten krijgt. En ook "Happiness-uitspraken" als "iedereen is wel ergens goed in" als het tegendeel elke keer bevestigd wordt.

Troost je ... je hebt het al veel beter gedaan dan ik.

Maar concreet, je zou je op ADHD kunnen laten testen. Dat kan je bijvoorbeeld doen bij ADHDCentraal: dat staat goed bekend en je kan er relatief snel terecht. Als je het niet blijkt te hebben, komt er wel iets anders uit. Niet dat zo'n label alles op gaat lossen, maar medicijnen kunnen iets helpen (lossen niet alles op!) Maar voor mezelf hielp vooral de erkenning.

Autisme zou ook nog een optie kunmen wezen. Mensen hebben een bepaald beeld daarover alsof je dan in meer of mindere mate Rainman bent, maar dat hoeft helemaal niet want het spectrum is heel breed. Sommige mensen met ASS functioneren sociaal prima en begrijpen dingen voldoende, maar hebben problemen met plannen en organiseren en keuzes maken.

Je kan het zelf het beste beoordelen of zoiets op jou van toepassing kan zijn of dat het meer te maken heeft met een emotionele blokkade / te streng zijn voor jezelf.

Goed dat je op zoek bent naar een concrete oplossing ipv 'gezever' aanhoren. Hou dat vast! Maar vergeet niet dat dingen te zwaarmoedig zien en jezelf naar beneden trappen met uitspraken "ik kan niets" het je moeilijker maken. En Rome is ook niet binnen één dag gebouwd. Het lege gevoel wat je nu hebt, is morgen niet opeens voor altijd verdwenen.

Het klinkt cliché, maar dat iedereen ergens goed in is, klopt wel. Jij moet alleen nog uitvogelen wat dat is en hoe je er iets mee kan. En kijk ook naar de dingen die wel goed gaan, ook al stelt het in jouw beleving weinig voor.

En denk je dat iedereen behalve jij succes heeft? Think again! Het gras is altijd groener aan de overkant. Hoewel er niks mis is om je door anderen te laten inspireren.

Het is vervelend als je aan alle kanten hoort dat je iets niet kan. Maar je moet niet alles geloven. Ik heb dergelijke dingen ook gehoord, terwijl ik zeker weet dat ze niet kloppen. ik snap dat een werkomgeving als deze je doet geloven dat je echt niks kan. Maar het kan best zijn dat je bij een andere werkgever in een soortgelijke functie wel op je plek zit. Misschien begeleiden ze jou niet op de manier die je nodig hebt. Ik zou proberen om instructies die je krijgt te noteren en te verifiëren bij degene die ze geeft net zolang totdat je ze snapt. En daarnaast aan je werkgever aangeven wat er nodig is om te zorgen dat jij je werk goed kan doen. Misschien word je compleet in het diepe gegooid en ben je iemand die iets meer begeleiding nodig heeft. Dat kan. Maar geef dat dan aan bij je werkgever als je denkt dat dat de oorzaak is.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 20:32 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik zie wel wat raakvlakken in ADHD als ik het zo lees.

Je gedachten zijn veel te negatief en onrealistisch gekleurd. Maar ik begrijp als geen ander dat je ervan baalt dat je je leven niet op poten krijgt. En ook "Happiness-uitspraken" als "iedereen is wel ergens goed in" als het tegendeel elke keer bevestigd wordt.

Troost je ... je hebt het al veel beter gedaan dan ik.

Maar concreet, je zou je op ADHD kunnen laten testen. Dat kan je bijvoorbeeld doen bij ADHDCentraal: dat staat goed bekend en je kan er relatief snel terecht. Als je het niet blijkt te hebben, komt er wel iets anders uit. Niet dat zo'n label alles op gaat lossen, maar medicijnen kunnen iets helpen (lossen niet alles op!) Maar voor mezelf hielp vooral de erkenning.

Autisme zou ook nog een optie kunmen wezen. Mensen hebben een bepaald beeld daarover alsof je dan in meer of mindere mate Rainman bent, maar dat hoeft helemaal niet want het spectrum is heel breed. Sommige mensen met ASS functioneren sociaal prima en begrijpen dingen voldoende, maar hebben problemen met plannen en organiseren en keuzes maken.

Je kan het zelf het beste beoordelen of zoiets op jou van toepassing kan zijn of dat het meer te maken heeft met een emotionele blokkade / te streng zijn voor jezelf.

Goed dat je op zoek bent naar een concrete oplossing ipv 'gezever' aanhoren. Hou dat vast! Maar vergeet niet dat dingen te zwaarmoedig zien en jezelf naar beneden trappen met uitspraken "ik kan niets" het je moeilijker maken. En Rome is ook niet binnen één dag gebouwd. Het lege gevoel wat je nu hebt, is morgen niet opeens voor altijd verdwenen.

Het klinkt cliché, maar dat iedereen ergens goed in is, klopt wel. Jij moet alleen nog uitvogelen wat dat is en hoe je er iets mee kan. En kijk ook naar de dingen die wel goed gaan, ook al stelt het in jouw beleving weinig voor.

En denk je dat iedereen behalve jij succes heeft? Think again! Het gras is altijd groener aan de overkant. Hoewel er niks mis is om je door anderen te laten inspireren.

AD(H)D is ook het eerste dat bij mij op kwam.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:22 schreef Googke het volgende:
Ik zie het al voor me, thuis zeggen dat ik naar een psycholoog ga voor zulke testen. Goed, ik moet hiervoor ook open staan en als het kan helpen om me beter te doen voelen dan een stuk vuil dat enkel tijd kost maar niet opbrengt...

Nochtans wil ik wel werken en ben ik gemotiveerd om een baan te hebben. Het lijkt alleen dat ik amper iets kan onthouden. Zelfs als iemand me vraagt ''haal dit, dit dit en dit en geef door waarvan de voorraad'' slaag ik erin iets te vergeten of is het niet goed. Of zodra een ongeregelmatigheid in het werk sluipt, ik niet meer weet wat te doen terwijl de rest ook bezig is. Ik probeer het uiteraard zelf te redden en uiteraard verknal ik het. Iedere dag gebeurt er wel iets. Ik neem nochtans nota's zodat ik eens een overzicht heb..

Als ik dit doortrek naar andere banen, is het simpel dat ik goed ben om dozen dicht te vouwen of gras te maaien.

Aan mijn opleiding heb ik gewoon niets gehad buiten een ''waardevol'' papiertje. Ja, zo waardevol dat alles mij geleerd wordt en ik verwijten krijg ''hoe ben jij aan een bachelor geraakt eigenlijk''?
Ik kijk er enorm tegenop om donderdag weer te gaan, maarja het is en blijft geld.

En ja, ik heb echt genoeg van die profetische onzin van ''doe werk wat u interesseert of wat je graag doet'', want NIEMAND zou werken als het niet moest.

Mocht je ADHD hebben (wat mij absoluut niet zou verbazen) dan kun je daar gericht hulp en eventueel medicijnen voor krijgen om daarmee om te gaan.

Ik heb zelf ADHD en alles wat je vertelt is enorm herkenbaar. Je wilt wel, maar het lukt gewoon niet. Sinds ik de juiste hulp en medicijnen heb, lukt het me wel om de dingen te onthouden en te doen die ik moet doen.


Echt, laat je testen op ADHD!

Wat je wel kan doen is eens gaan naar een ergo-therapeut, daar heb ik destijds wel baat bij gehad toen ik met concentratie problemen liep en met geheugen problemen.

Wat is er precies dat je terug naar huis moet gaan? Kan je niet op jezelf wonen in een huurhuis? Hoef je ook geen verantwoording af te leggen aan je ouders\

En eigenlijk wat betreft je geheugen dat je nu weer aanhaalt.. als ik 5 dingen van de supermarkt op moet halen kan ik soms de 5e ook niet meer bedenken als ik er ben. Maak ook gewoon lijstjes daarom. In de praktijk verder geen problemen mee, maar kan me voorstellen dat als ik zo'n baan zou hebben waarbij ik elke keer zulke dingen moest onthouden ik een ontzettende faalhaas zou zijn. Ben zelf programmeur en hoef nooit zulke lijstjes te onthouden of ik kan ze snel noteren achter de pc xd Maar wat ik wil zeggen is vooral dat dat mij niet zegt dat je niks kan ofzo. Meer iets waar ik ook niet goed in ben terwijl in het leven er gelukkig wel meer nuttig is dan lijstjes onthouden

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:37 schreef Somberling het volgende:
Psychiaters stellen diagnoses. Naar een arts gaan met het idee om te testen op een specifieke stoornis is belachelijk.

GZ- en klinisch psychologen, psychiaters en psychotherapeuten zijn bevoegd om diagnoses te stellen. Het is helemaal niet belachelijk om je op een specifieke stoornis te laten testen als je het idee hebt dat je deze stoornis hebt. Waarom zou dat belachelijk zijn?!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:53 schreef Chai het volgende:

[..]

Waarom zou je thuis overal verantwoording over moet afleggen?

Dit. Je bent 23, dus je hoeft het zelfs helemaal niet te zeggen!
Gewoon doen! Zeg desnoods maar dat je gaat sporten ofzo.
En je hebt een bachelor gehaald, dat zegt wel wat!
Trouwens, ik denk dat je echt op de verkeerde plaats werkt. Noem eens iets positief op over je baan? Leuke collega's? Wel een interessante baan qua omgeving? Interesseren die meubels je?
Voor mij zou het alleszins niets zijn. Ik werk liever op mijzelf, met mijn eigen taken en kan mijn tijd indelen met dingen opzoeken, uitwerken en uitvinden. Zolang het maar klaar is binnen de aangegeven tijd.
Maar als ik terugkijk naar mijn eerste baantjes . Een wonder dat ik daar normaal van ben gebleven .
Het is geen schande om te stoppen. De generatie van je ouders leeft nog in de tijd dat je 45 jaar voor eenzelfde baas werkt tot je pensioen en dat de baas altijd gerespecteerd moet worden, ook al is het een zak.
Zo is het niet meer. Mensen komen voor zichzelf op en ontwikkelen zich door regelmatig te wisselen. Zo blijf je bijleren en ontdek je nieuwe kanten van jezelf!
Maar begin maar met jezelf te laten testen. En kijk dan verder!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:00 schreef Somberling het volgende:

[..]

Misschien zie ik het anders vanuit mijn ervaring. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je naar een psychiater gaat met het idee een bepaalde stoornis te hebben.

Waar dan wel?

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:00 schreef Somberling het volgende:

[..]

Misschien zie ik het anders vanuit mijn ervaring. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je naar een psychiater gaat met het idee een bepaalde stoornis te hebben.

Als je vermoedt dat je een bepaalde stoornis hebt, ga je in eerste instantie naar je huisarts, daar leg je uit waarom je denkt dat je die stoornis hebt en vraag je om een verwijzing naar een GGZ instelling om je te laten testen. De huisarts bepaald dan of je wordt doorverwezen.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 21:53 schreef Chai het volgende:

[..]

Waarom zou je thuis overal verantwoording over moet afleggen?

Omdat TS zo is opgevoed dat hij zonder zijn ouders (of in ieder geval zijn vader) nergens is? Een nietsnut? Verkeerd geprogrammeerd dus en hij gelooft niet in een herprogrammering, laat staan een die hij zelf kan oppakken.
Zit vast in de klitten van zijn ouders dus.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:08 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Dit. Je bent 23, dus je hoeft het zelfs helemaal niet te zeggen!
Gewoon doen! Zeg desnoods maar dat je gaat sporten ofzo.
En je hebt een bachelor gehaald, dat zegt wel wat!
Trouwens, ik denk dat je echt op de verkeerde plaats werkt. Noem eens iets positief op over je baan? Leuke collega's? Wel een interessante baan qua omgeving? Interesseren die meubels je?
Voor mij zou het alleszins niets zijn. Ik werk liever op mijzelf, met mijn eigen taken en kan mijn tijd indelen met dingen opzoeken, uitwerken en uitvinden. Zolang het maar klaar is binnen de aangegeven tijd.
Maar als ik terugkijk naar mijn eerste baantjes . Een wonder dat ik daar normaal van ben gebleven .
Het is geen schande om te stoppen. De generatie van je ouders leeft nog in de tijd dat je 45 jaar voor eenzelfde baas werkt tot je pensioen en dat de baas altijd gerespecteerd moet worden, ook al is het een zak.
Zo is het niet meer. Mensen komen voor zichzelf op en ontwikkelen zich door regelmatig te wisselen. Zo blijf je bijleren en ontdek je nieuwe kanten van jezelf!
Maar begin maar met jezelf te laten testen. En kijk dan verder!

Dat is over het algemeen wel waar ja. En misschien verwachten TS' ouders dit ook wel van hem.

Maar dat weet hij zelf beter.

Uiteindelijk hoop ik dat TS meer openstaat voor adviezen dan bepaalde andere users hier... maar dat moeten zijn eventuele toekomstige posts nog maar laten zien.

Vooral openstaan voor mijn adviezen

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 22:00 schreef Somberling het volgende:

[..]

Misschien zie ik het anders vanuit mijn ervaring. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je naar een psychiater gaat met het idee een bepaalde stoornis te hebben.

Het zal best dat het erg beladen op je overkomt, maar als je zoekt naar oplossingen moet je het gewoon aangaan. Iets wordt tegenwoordig al heel snel een stoornis genoemd. Meestal houdt het in dat je last hebt van een blokkade die je belemmert in je levensgeluk. Nou, aan jouw posts te lezen hoef je er niet aan te twijfelen dat dat bij jou het geval is.

Lees je in over ADHD en over autisme en kijk of je dingen van jezelf terug herkent. Als jij genoeg raakvlakken daarin kan plaatsen op jezelf, moet je daarmee beginnen. Doe je dat niet, dan is de kans aanzienlijk dat je jarenlang bij diverse psychologen komt die bij voorbaat aannemen dat het aan perfectionisme, een laag zelfbeeld, etc komt. Dat zal waarschijnlijk ook meespelen en het zijn zeker belangrijke dingen, maar dit zijn dingen die je niet concreet kan maken en vreemd genoeg wordt daar vaak altijd mee begonnen. Ik heb het zelf meegemaakt en dit leed in mijn geval alleen maar tot nog meer verwarring en een gevoel van machteloosheid.

Jij zit nog niet in het psychische hulpverlenerscirquit en ik hoop voor jou dat je daar ook niet teveel in komt. Ik hoop voor jou eigenlijk dat het toch ADHD blijkt te zijn, want met zo'n diagnose sla je heel veel vliegen in een klap. Er hoeft dan niet teveel gegraven te worden in jouw geest.

Werken aan je eigenwaarde kan je ook op andere manieren. Heb je moeite om voor jezelf op te komen, dan kan je deelnemen aan bijvoorbeeld een assertiviteitstraining. Of als je bijvoorbeeld zelf gelooft dat je weerbaarder kan worden door te gaan kickboksen, probeer je dat.

Ik sta heel ambivalent tegenover de psychische hulpverlening. Het is enerzijds een middel wat je zeker verder kan brengen. En tref je de juiste therapeut, dan kan je er heel veel mee bereiken. Ga het gewoon aan, want het is veel minder beladen dan wat je nu denkt. Maar ik zeg je wel: behoud de regie over jezelf en zorg niet dat je met kastje-naar-muur praktijken te maken krijgt. Trek je muil open wanneer dat nodig is.

Maar sowieso neem dit van mij aan. Denk in mogelijkheden! Als jij het niet ziet zitten, ga jezelf niet wijsmaken dat de oplossing niet bestaat, maar dat je de oplossing nog niet ziet! Maak van je hart geen moordkuil en als je baalt van hoe het loopt, mag je gerust kankeren, schelden, janken. Pas wel op met agressie Maar hou de basis positief door te bedenken dat jij aan het roer staat van je leven en daardoor kan bepalen hoe het eruitziet

Excuus ... ik heb de laatste posts niet gelezen. Met bijvoorbeeld centrum eerste psychose etc.

Ik laat mijn vorige post nog staan; wie weet pik je er iets uit waar je wat mee kan.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 19:43 schreef Googke het volgende:

[..]

Wat verwacht je dat ik ga zeggen? Nee, ze lieten me aan me lot over. Ze hebben voor me gezorgd en ze hebben bijles voor me betaald als ik iets niet begreep.

Mijn vader is wel wat ''hard'' opgevoed en bijgevolg ongeduldig en roept snel dat iets te traag gaat of dat het sukkelend overkomt. Volgens hem kan ik niet met mijn handen werken en moet het maar hoofdarbeid zijn. Uiteindelijk heb ik wel een diploma behaald, maar dat kan iedereen.

Nee, dat kan niet iedereen.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 18:18 schreef Googke het volgende:
ik stel me enorm de reden waarom ik leef in vraag. Zelfs als ik er objectief over probeer na te denken, besef ik nu eenmaal dat ik niets goed kan op professioneel vlak en relationeel vlak. Ik mag dan wel een bachelor hebben, ik faal op iedere soort test en er zijn nu eenmaal veel mensen beter die eerder in aanmerking komen voor een baan.

Op de baan waar ik nu werk, merk ik dat het geduld opgeraakt omdat ik na 2 weken nog altijd moet vragen wat ik moet doen. Ik werk als een soort onthaalbediende in een meubelwinkel en daarnaast zou ik ook de kassa moeten doen van een boetiek zeg maar, waar kleinere spelletjes gekocht kunnen worden. Ik onthoud precies niks, neem nota's maar na 5 seconden ben ik het alweer vergeten. Logisch nadenken kan precies ook niet. Daarnaast bevat de baan weekendwerk, wat ik wel wist, maar ik heb pas om de 5 weken een vrij weekend. Hierover loog men wel gezien ik verwachtte dat het om het weekend ging zijn.

Mijn karakter is ook gewoon gedoemd om te falen eender waar ik zou zitten. Ik ben ongeduldig, niet stressbestendig, kan vaag onthouden als ik een order krijg en ben snel in paniek. Als gevolg hiervan heb ik ook gewoon nul zelfvertrouwen gezien ik hard nadenk over wat ik kan, maar dat is helaas niets. Ik ben er wel realistisch over dat ik dus een baan waar je niet fysiek afgepeigerd van bent kan vergeten gezien ze me in de meubelwinkel wel zullen ontslaan binnen afzienbare tijd helaas.

Op relationeel vlak heeft het hebben van geen zelfvertrouwen nog een invloed. Ik voel me vaak zonder meer ongelukkig wat ik probeer op te lossen door te gamen, te sporten wat maar een tijdelijk effect heeft.

Soms als ik terugkeer van de meubelwinkel heb ik zin om me tegen een boom te rijden gezien ik die preken beu ben dat het te lang duurt, hoe ik in hemelsnaam een bachelor heb geraakt, waarom ik niet eens logisch kan denken... M'n ouders denken maar dat ik een wonderkind ben en verwachten maar dat ik een geweldige baan ga hebben met bakken geld.

Ik slaap er slecht van, uiteindelijk 5u terwijl ik constant zit te gapen in de meubelwinkel en eenmaal thuis terug in slaap val voor de zetel.

Ontslag nemen is natuurlijk makkelijk, maar dan zit ik terug thuis en word ik weer als een leegloper bekeken en krijg ik weer het stempel van hopeloos geval. Ik begon ook door te draaien omdat ik constant afgewezen werd.

Wat doen gezien ik met de rug tegen de muur sta.

Hoe heb jij je hbo afgerond als je zo vergeetachtig bent?

Probeer ook je slaap te fixen. Als ik consequent 5u per nacht zou maken ben ik ook een wrak die alles vergeet en nergens zin in heeft.