Geen kwaliteiten hebben

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 19:52 schreef -mosrednA het volgende:
Als je nix te verliezen hebt kun je de gekste dingen gaan doen. Doe eens gek, dan ontdek je je ware kwaliteiten.

Waarom zou iemand uberhaupt kwaliteiten moeten ontdekken? Je hebt de luxe dat dit niet verplicht is. Ik ben het wel met de ts eens, dat gezever en die Amerikaanse mindset. Als je doodgaat boeit het ook niet meer of je nou wel of niet kwaliteiten bezat. Genoeg mensen op aarde, de kwaliteiten die je niet hebt heeft iemand anders wel. Er geforceerd naar zoeken hoeft niet.

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 20:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom zou iemand uberhaupt kwaliteiten moeten ontdekken?

Omdat je van daaruit perspectief in je leven kan creeren.

Kwaliteiten hoeft niet perse te betekenen dat je goed kan schilderen, muzikaal ben of met iets in het guinness book of records kan komen. Een aardig persoon zijn is bijvoorbeeld ook een kwaliteit

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 17:19 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Heftig, die video.

Ik heb dit soort dingen zelf meerdere malen meegemaakt en ook regelmatig gezien bij anderen. Dit soort gedrag kwam in mijn middelbare schooltijd in elke klas wel voor. Ik denk niet dat het sindsdien minder is geworden.

Wel heftig dat dit soort randmongolen tegenwoordig schijnbaar als voorbeeldfunctie worden neergezet in de media. Barbie is ook niet bepaald de ideale schoondochter met haar aso-gedrag. Maar juist door aso-gedrag en dom zijn ben je interessant voor de media. Maar goed, de media is ook corrupt als de pest.

Dat je bepaalde kwaliteiten niet hebt om een baan te vervullen betekent niet dat je er geen hebt. Als ik het zo lees is een slecht geheugen de hoofdoorzaak van je probleem. Geheugen valt gelukkig te trainen daar kan je dus aan werken om het te verbeteren, op heel veel manieren. Hetzelfde geldt voor zelfvertrouwen. Niet stressbestendig kan een gevolg zijn van deze dingen. Een baan hoort niet je persoonlijke leven te beïnvloeden naar mijn mening.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 04:13 schreef Virtuoszo het volgende:
Dat je bepaalde kwaliteiten niet hebt om een baan te vervullen betekent niet dat je er geen hebt. Als ik het zo lees is een slecht geheugen de hoofdoorzaak van je probleem. Geheugen valt gelukkig te trainen daar kan je dus aan werken om het te verbeteren, op heel veel manieren. Hetzelfde geldt voor zelfvertrouwen. Niet stressbestendig kan een gevolg zijn van deze dingen. Een baan hoort niet je persoonlijke leven te beïnvloeden naar mijn mening.

Maar hoe kun je geheugen trainen dan. Stel je hebt de volgende situaties:
- je leest iets of je denkt dat je het hebt gelezen en onthouden. Daardoor lijkt het niet nodig om het vaker te lezen gezien tijdgebrek. Maar daarna realiseer je je opeens dat je er niks van hebt onthouden of kom je erachter dat je feiten uit de tekst hebt verzonnen die eigenlijk heel anders waren bijv datum of tijd anders onthouden
- je noteert alles en legt het op een zichtbare plek maar dan vergeet je daar te kijken
- je zet het in je telefoon en laat je telefoon afgaan als herinnering. Maar dan vergeet je je telefoon van stil modus af te zetten
- je vergeet niet je telefoon van stil modus af te zettrn. Je leest de feiten en onthoud ze goed. Maar dan raak je afgeleid door dingen om je heen en vergeet je uberhaupt dat je dingen moest onthouden

Net zoals domme beslissingen maken. Alsof je dat af kan leren! Alleen in sommige gevallen dat de situatie precies hetzelfde is of je een feit verkeerd had. Maar de situatie is meestal anders. En dan denk je natuurlijk altijd dat een domme bedlissing de juiste is anders doe je het niet.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 12-01-2018 06:57:06 ]

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 06:45 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar hoe kun je geheugen trainen dan. Stel je hebt de volgende situaties:
- je leest iets of je denkt dat je het hebt gelezen en onthouden. Daardoor lijkt het niet nodig om het vaker te lezen gezien tijdgebrek. Maar daarna realiseer je je opeens dat je er niks van hebt onthouden of kom je erachter dat je feiten uit de tekst hebt verzonnen die eigenlijk heel anders waren bijv datum of tijd anders onthouden
- je noteert alles en legt het op een zichtbare plek maar dan vergeet je daar te kijken
- je zet het in je telefoon en laat je telefoon afgaan als herinnering. Maar dan vergeet je je telefoon van stil modus af te zetten
- je vergeet niet je telefoon van stil modus af te zettrn. Je leest de feiten en onthoud ze goed. Maar dan raak je afgeleid door dingen om je heen en vergeet je uberhaupt dat je dingen moest onthouden

Net zoals domme beslissingen maken. Alsof je dat af kan leren! Alleen in sommige gevallen dat de situatie precies hetzelfde is of je een feit verkeerd had. Maar de situatie is meestal anders. En dan denk je natuurlijk altijd dat een domme bedlissing de juiste is anders doe je het niet.

Alles valt te trainen. Als al het bovenstaande elke keer mis gaat zou ik toch eens de huisarts bellen.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 10:35 schreef DoubleDip het volgende:
Alles valt te trainen. Als al het bovenstaande elke keer mis gaat zou ik toch eens de huisarts bellen.

Heel veel mensen hebben dit. Minder gejaagd leven, begrijpend lezen en controleren kun je trainen, maar wanneer je niet weet wanneer je iets gaat vergeten en zo ja wat, dan kun je je daar van tevoren niet op voorbereiden lijkt mij.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 15:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
maar wanneer je niet weet wanneer je iets gaat vergeten en zo ja wat, dan kun je je daar van tevoren niet op voorbereiden lijkt mij.

Er vanuit gaan dat je het sowieso gaat vergeten en dus alles standaard gaan opschrijven.

Als blijkt dat het bij bepaalde zaken niet hoeft, kan je die dan weer minderen.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 15:20 schreef Cue_ het volgende:

Er vanuit gaan dat je het sowieso gaat vergeten en dus alles standaard gaan opschrijven.

Als blijkt dat het bij bepaalde zaken niet hoeft, kan je die dan weer minderen.

Je kunt toch niet alles altijd opschrijven? Moet je met een blocnote in je zak rondlopen. Dat doet toch bijna niemand? De TS kan dat niet op zijn werk doen waarschijnlijk, dan is die daar veel te veel tijd mee kwijt.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 15:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Je kunt toch niet alles altijd opschrijven? Moet je met een blocnote in je zak rondlopen. Dat doet toch bijna niemand? De TS kan dat niet op zijn werk doen waarschijnlijk, dan is die daar veel te veel tijd mee kwijt.

ik heb liever dat iemand standaard zaken opschrijft het dan goed doet, dan dingen niet opschrijven ivm schaamte/tijd en daardoor zaken fout doet.
Aangezien fouten meer tijd kost over het algemeen dna goede voorbereiding.

En wie weet gaat het na 3x wel beter en kost het steeds minder tijd. Is het investeren wel waard.
Heb het nu ook puur over werk. En daarbuiten kan je evt dingen in je mobiel opslaan waarvan je denkt dat het handig is.

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 19:33 schreef Googke het volgende:
Update: ik denk dat het idd komt door een afwezigheid van zelfvertrouwen en angst om iets achterlijks te doen voor negatieve reacties. Ik heb schrik dat ik achterlijk overkom... En net daarom gebeurt het wel eens terwijl toch het merendeel van de gevallen gewoon afloopt. Dit kan echt over belachelijk simpele dingen gaan:

Bv aanwijzingen voor iets te nemen waar iets ligt die goed zijn uitgelegd niet begrijpen of links vastnemen terwijl het rechts moet.

Ik neem ook alles persoonlijk op. Ja, soms sta ik voor de spiegel en zeg ik dat ik niks kan, het allemaal niet waard en dat de bus me beter goed had geraakt.

In feite heb je niks aan studeren. Ja, memorize op een andere manier is het. Mijn abstract redeneervermogen is daarnaast gewoon zo slecht dat ik niet eens een testoefening begreep en ja dat was zonder opgejaagd gevoel.

Ik moet een vertrouwenscursus gaan volgen want bij geen enkele baan zal ik op mijn gemak zijn en me niet verdenken van achterlijkheid.

Of ik graag die baan doe? Tja, werken moet nu eenmaal maar ik hou constant de tijd in de gaten ja.

Hmm... ik gun het je wel dat het zo makkelijk zou zijn om je dankzij een 'vertrouwenscursus' sterk genoeg te voelen om je angsten aan te gaan. Er bestaan wel diverse manieren om aan je zelfvertrouwen te werken. Maar die werken niet op de manier waar jij op hoopt.

Uit wat jij beschrijft maak ik op dat je dit eigenlijk je hele leven hebt, dus het gebrek aan zelfvertrouwen zit dan best diep en is ook helemaal in je manier van denken verweven. Daarom krijg je bijvoorbeeld hier van een aantal mensen kritiek dat je niet je best wilt doen. Je wilt het waarschijnlijk wel, maar door de jaren heen is je manier van denken zo gevormd dat je het instinctief uit de weg gaat. Dat verdwijnt niet met een paar maandjes hard aan de slag met een cursus.

Dus heeft het dan zin? denk je waarschijnlijk... En ik zeg je: het heeft absoluut zin! Je hebt nog een heel leven voor je. Dat jij je niet kan voorstellen dat een gelukkiger leven voor jou is weggelegd, betekent nog niet dat het er niet is. Je bent overigens niet de enige, want iedereen wordt op den duur geconfronteerd dat de dingen in het leven niet vanzelf gaan. Iedereen heeft een leerproces. Jouw leerproces is erachter komen wie je bent en wat je kan. Misschien voel je je zo waardeloos en slecht dat je dit juist eigenlijk niet wilt weten. Zo had ik mij ook altijd gevoeld in mijn leven. Ik liep voor mezelf weg omdat ik dacht dat ik een heel slecht persoon was. Maar stukje bij beetje kom ik erachter hoe het werkelijk zit en kom ik er ook achter dat ik niet bang voor mezelf hoef te zijn.

Wat ik je eerder adviseerde over het laten testen op ADHD en/of autisme. Ik raad je nog steeds aan dit te laten doen. Niet dat ik perse denk dat je het zou kunnen hebben, maar heel veel mensen die vele jaren zonder succes in therapie zijn gegaan, blijken uiteindelijk ADHD of autisme of allebei te hebben. Hoewel het beiden de meest gestelde diagnosen zijn binnen de psychiatrie, weten de meeste behandelaars er te weinig van om het te kunnen herkennen bij mensen, omdat kenmerken subtieler zijn of gemaskeerd kunnen worden door depressies, angststoornissen of een laag zelfbeeld. Daarbij zijn ADHD en autisme veel complexer dan veel mensen denken.

Het omgekeerde kan trouwens ook, dat mensen heel lang worden aangezien dat ze ADHD hebben of autisme, terwijl er juist een emotioneel probleem achter zit.

Ik zeg je dit, omdat mijn eigen ervaring helaas is dat behandelaars te snel conclusies trekken. Ik vermoedde zelf al zeker tien jaar lang dat ik ADHD zou kunnen hebben voordat die diagnose werd gesteld. Maar de behandelaars en nota bene zelfs behandelaars in een kliniek bleven maar volharden dat het allemaal kwam omdat ik teveel piekerde. Ik nam dat dus ook aan en ik nam ook aan dat alles te maken had met mijn vermeende onzekerheid en persoonlijkheidsproblemen. Ik werd weleens getest, maar dat was dan een psychiater die een kwartier de tijd neemt, alle ADHD-kenmerken afgaat en vervolgens concludeert dat het dat niet is en dat het allemaal komt door onzekerheid etc. Tja, als een psychiater zoiets zegt, zal het wel kloppen. En dat ik mezelf herken in de beschrijving van ADHD, wil nog niet zeggen dat ik het daarmee ook heb. En daarbij, ik heb een persoonlijkheidsstoornis en een verkeerd gedachtenpatroon, dus ik durfde mijzelf daardoor ook niet al te serieus te nemen.

Toch bleek ik elke keer maar vastlopen met structuur. De zoveelste psych die tegen mij gaat zeggen dat ik niet te streng voor mezelf moet zijn en mezelf moet gaan leren waarderen, zou absoluut niet gaan helpen. Ik heb mij rot gezocht op internet op zoek naar een psych of whatever die je helpt in geval je eigenlijk gewoon lui bent en te weinig zelfdiscipline hebt. Er speelt bij mij zeker onzekerheid en weinig eigenwaarde en ook wat shit uit mijn verleden, maar het is niet goed als dat dat elke keer wordt uitgemolken, want daarmee kom ik meer in een slachtofferrol. En ik zou mij beter voelen als ik minder kwetsbaar ben en de kracht heb om mijn problemen aan te gaan en op te lossen. Uiteindelijk kwam ik na lang tevergeefs zoeken weer uit op ADHD. Ik besloot mezelf nog een keer goed te laten testen, wel in de veronderstelling dat ik mezelf daarmee voor lul zet, aangezien alles wat ikzelf bedenk door zoveel mensen niet serieus genomen wordt. Blijk ik het wel degelijk te hebben. Alle testen bevestigden het. En dat betekent dus ook dat ik mezelf serieuzer mag nemen.

Ik hoop echt dat het bij jou niet zolang zal duren. Maar als het nodig is, moet je echt volhardend zijn. Ik heb vaak ervaren dat met name behandelaars van grote behandelinstellingen zoals de GGZ en PsyQ liever zelf bedenken wat jij hebt en verder jouw input niet serieus nemen. Ik heb ook vaak gemerkt dat ze trucjes gebruiken om je te manipuleren als ze merken dat jij teveel de leiding neemt in het gesprek. Als jij bijvoorbeeld bij je standpunt blijft waar zij het niet mee eens zijn, is de kans groot dat ze op jouw gevoel inspelen, want gevoel is niet concreet. Het zal best dat behandelaars serieus denken dat ze dit alleen maar doen voor jouw bestwil, maar als jij verder niet debiel bent moet wederkerige communicatie altijd mogelijk zijn.

Het kan best dat ze jou een bepaalde behandeling die jij graag wilt niet willen geven. En tuurlijk moet je bepaalde dingen van je behandelaar ook aannemen, ook al vind je het niet leuk of begrijp je het nog niet. Maar laat je niet afschepen met vage ontwijkende antwoorden. Dat hoef je van niemand te pikken en van hen dus ook niet.

Wat je ook kan helpen hiermee, is maatschappelijke hulp via de gemeente. Ik heb dat geloof ik al eerder gezegd overigens... Mocht je problemen gaan krijgen met psychische behandelinstellingen zoals ik die heb beschreven, dan kunnen deze mensen je wel bijstaan. Ook voor het geval "psychische behandeling" nog een stap te groot is voor je, is dit wel toegankelijker.

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 19:33 schreef Googke het volgende:
Update: ik denk dat het idd komt door een afwezigheid van zelfvertrouwen en angst om iets achterlijks te doen voor negatieve reacties. Ik heb schrik dat ik achterlijk overkom... En net daarom gebeurt het wel eens terwijl toch het merendeel van de gevallen gewoon afloopt. Dit kan echt over belachelijk simpele dingen gaan:

Bv aanwijzingen voor iets te nemen waar iets ligt die goed zijn uitgelegd niet begrijpen of links vastnemen terwijl het rechts moet.

Ik neem ook alles persoonlijk op. Ja, soms sta ik voor de spiegel en zeg ik dat ik niks kan, het allemaal niet waard en dat de bus me beter goed had geraakt.

In feite heb je niks aan studeren. Ja, memorize op een andere manier is het. Mijn abstract redeneervermogen is daarnaast gewoon zo slecht dat ik niet eens een testoefening begreep en ja dat was zonder opgejaagd gevoel.

Ik moet een vertrouwenscursus gaan volgen want bij geen enkele baan zal ik op mijn gemak zijn en me niet verdenken van achterlijkheid.

Of ik graag die baan doe? Tja, werken moet nu eenmaal maar ik hou constant de tijd in de gaten ja.

Waarom laat je je niet eerst testen op ADHD?

Als je het blijkt te hebben, kun je vervolgens medicatie nemen en mogelijk zelfs hulp zoeken dat beter bij je past.

PastBlueRibbon en madam-april hebben niet alleen zelf ADHD, maar zijn ook slimme users.
Als zij gelijk aan ADHD denken, is het het echt wel waard om jezelf daarnaar te laten onderzoeken.
Ik denk zelf overigens ook dat het ADHD kan zijn (ik heb het misschien ook en iig trekjes ervan).

Of is er soms een reden waarom je het labeltje ADHD niet zou willen hebben?

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 22:05 schreef naoomx het volgende:
PastBlueRibbon en madam-april hebben niet alleen zelf ADHD, maar zijn ook slimme users.

Thanks! Leuk om te horen

Ik had eerst wel een sterker vermoeden bij TS dan nu. Sinds hij aangaf een keer een psychose te hebben gehad, denk ik dat het vanalles kan zijn.

Wat het ook is, het lijkt mij belangrijk dat hij eerst goed onderzocht wordt om duidelijk te krijgen wat er nou aan de hand is. Want pas dan kan je een goede behandeling opstellen.

Daar maak ik mij wel zorgen over. Zoals ik eerder in de 5000-woorden post aangaf: behandelaars denken het vaak beter te weten, maar als de diagnose eenmaal gesteld is wijken ze daar moeilijk vanaf.

Wat TS kan doen is zelf het initiatief nemen zich op ADHD te laten testen. De stoute schoenen aantrekken en dit ook niet met andere behandelaars overleggen, want die zeggen waarschijnlijk nee.

http://www.adhdcentraal.nl

Het wordt voor een groot deel vergoed, maar eigen risico etc moet hij geloof ik wel betalen. Hij kan altijd eerst een mail sturen en zijn problemen beschrijven. Ze zijn aardig daar en vrijblijvend. De testen die daar worden gedaan, zijn zo uitgebreid dat andere behandelaars er niet aan hoeven te twijfelen.

De kenmerken van ADHD komen bij ontzettend veel andere stoornissen ook voor. De onderzoeken hebben dus ook kennid van andere stoornissen, anders kunnen ze geen onderscheid maken en een goede diagnose stellen. Er komt altijd wat uit dus.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 00:37 schreef Googke het volgende:
Bwa, no offence maar voorheen werd ADHD beschouwd als iets "voor die wat niet stil kunnen zitten". Ik had nooit gedacht dat het meer bevatte ofzo.

Misschien een domme vraag, maar hoe begin je aan zulke onderzoek? Je gaat naar de dokter, legt uit wat er is en dan vraag je een soort onderzoek aan?

In mijn geval ging ik ermee naar de huisarts, want ik ontdekte zelf dat ik mij wel herken in de beschrijving. Hij verwees mij door naar PsyQ voor een onderzoek.

Het niet stil kunnen zitten en druk zijn is iets wat andere mensen vooral opvalt.

ADHDers zelf merken het vooral omdat ze niet de dingen bereiken die ze willen. Ze halen lage cijfers op school omdat ze niet kunnen opletten en zich er niet toe kunnen zetten om huiswerk te maken. Ze kunnen geen structuur aanbrengen in hun leven. Omdat ze nogal impulsief en wat praten betreft flapuit kunnen zijn, komt het vaak voor dat ze door anderen worden onderschat of aangezien worden als onnozel en dom. ADHD-ers hebben het meestal prima door hoe ze op anderen overkomen en snappen het allemaal wel. De frustratie is nou juist dat ze hun gedrag niet kunnen sturen en aanpassen.

Als je van jezelf niet weet dat je ADHD hebt, voel je je ook niet ziek of gestoord. Je voelt je vooral lui en onvolwassen, omdat je niet bereikt wat leeftijdgenoten allemaal wel blijkt te lukken. Het lijkt in eerste instantie dat er verder niks aan de hand is, want zoveel mensen hebben moeite met concentreren en het is ook normaal dat mensen zich er niet toe kunnen zetten klusjes te doen die ze niet leuk vinden. Het verschil is dat het hen wel beter afgaat om zich aan de nodige routine te houden en zodoende kunnen studeren en daarnaast ook plek kunnen maken om hun huishouden te runnen, administratie op orde te houden en te socializen. En dat is hetgeen wat mensen met ADHD gewoon niet lukt, of ze nou streng zijn of lief zijn voor zichzelf, zich ertoe zetten om je aan routine te houden en dingen te doen die je moet doen in plaats van wilt doen, blijft altijd veel energie kosten.

ADD wordt vaak gezien als subvariant van ADHD, omdat mensen met ADD eerder passief zijn dan druk. Officieel is het nog steeds een andere vorm, maar tegenwoordig denkt men wel dat het eigenlijk op hetzelfde neerkomt. Je gedrag is niet alleen afhankelijk van ADHD maar ook van heel veel andere factoren. Bij ADD trekt het gedrag wat je bij ADHDers ziet meer naar binnen. In plaats van impulsief dingen doen op zoek naar kicks en uitdagingen, doet iemand met ADD dat meer in zijn eigen hoofd. Veel dagdromen en fantaseren. Hij zit juist meer in de passieve modus. Maar in de passieve modus vastzitten is ook iets wat mensen met ADHD kennen. Daarbij gaat ADHD vaak gepaard met cormobide stoornissen zoals depressies, angststoornissen, autisme, persoonlijkheidsstoornissen, bipolaire stoornissen. En die kunnen zoveel invloed hebben dat de ADHD maar niet wordt opgemerkt door behandelaars.

Autisme is ook veel complexer dan veel mensen denken.


Dit is een lange uitzending. Als je geen tijd/zin hebt om dat helemaal af te kijken, kan je er ook vlug doorheen scrollen. Het beeld over autisme wat hier neergezet wordt, is wat veel mensen denken, maar wat heel stigmatiserend is. Mensen die de diagnose autisme krijgen, kunnen het daar vaak heel moeilijk mee hebben. En dat is eigenlijk logisch, want cru gezegd denken veel mensen dat je met autisme een sociaal incompetente dwangmatige randdebiel zonder inlevingsvermogen bent. Het overgrote deel van mensen hebben geen verstandelijke beperking - ook geen licht verstandelijke beperking - en zijn daarmee niet dus absoluut niet debiel. De dwangmatigheid is eerder een gevolg van autisme in plaats van dat het bij de autisme op zich hoor. Daarbij heeft niet iedereen dat. En het vermeende gebrek aan inlevingsvermogen ligt ook een stuk genuanceerder. Het komt inderdaad voor dat mensen met ASS signalen niet kunnen oppikken of verbanden kunnen leggen en zich daarmee niet goed in de ander kunnen verplaatsen. Dat gaat meestal om subtiele signalen, zoals een bepaalde gezichtsuitdrukking. Als een persoon duidelijk overstuur is, merkt iemand met ASS dat uiteraard ook op. En het is zeker niet zo dat het verdriet van die persoon hem onberoerd laat. Integendeel zelfs. Er gebeurt dan zoveel in het hoofd van iemand met autisme, maar al die emoties, gedachten en prikkels kunnen geen eenheid vormen. Om te voorkomen dat hij zelf overstuur erdoor raakt, sluit hij zich af. Op de ander komt het over dat hij er niks bij voelt. Hij kan dat zelf misschien ook denken, want hij voelt het niet. Maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Iemand met autisme wil vaak juist heel graag iemand anders kunnen steunen, maar het lukt hem niet om daar op gepaste manier uiting aan te geven. Dat iemand met autisme toch betrokken is met je, kan je vaak wel merken aan andere dingen. Mijn moeder heeft autisme en zij is inderdaad niet de persoon waartegen je je gevoelens kan bespreken, want dat snapt ze niet goed. Maar tegelijkertijd is zij de liefste toegewijde moeder die mij nooit in de steek heeft gelaten en die mij onvoorwaardelijk zal blijven helpen en steunen

En excuus overigens voor het lange leesvoer

quote:

Op zondag 14 januari 2018 18:58 schreef JimmyDean het volgende:

[..]

Ja, daar moet je mee omgaan. Gewoon je plek in de circle of life vinden.

Succes.

Dat is het eigenlijk.

Tuurlijk moet je niet ervan uitgaan dat mensen alleen maar lief en goed zijn voor elkaar. Een beetje achterdocht en reserve kan ook goed zijn, anders zullen mensen misbruik van je maken. Een beetje strijd aangaan met elkaar maakt het leven ook wel interessant.

Maar mensen zijn meer dan alleen dat. Vriendschap, liefde en betrokkenheid maken ook deel uit van het leven.

Niemand weet waarom je een bachelor en rijbewijs hebt behaald met adhd.. omdat het niet bekend is of je adhd hebt..
Zelfs al zeggen psychologen van wel, dan kunnen ze het alsnog mis hebben omdat het niet is aangetoond jouw hersenen.
Maar in ieder geval krijg je dan hulp bij je adhd klachten zoals vergeetachtigheid, hoop ik ten minste voor je. Want in het beste (of juist slechtste) geval experimenteren ze met medicijnen en anders herhalen ze waarschijnlijk wat mensen hier hebben gezegd

Niet iedereen met ADHD is hetzelfde. Er zijn er ook die het wel hebben maar het staat hun functioneren niet in de weg.

Lees er wat over en besluit zelf of je er iets mee wilt of kunt.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 19:43 schreef Googke het volgende:

[..]

Volgens hem kan ik niet met mijn handen werken en moet het maar hoofdarbeid zijn. Uiteindelijk heb ik wel een diploma behaald, maar dat kan iedereen.

Gelijk heeft je Pa.

Wat voor bachelor heb je gehaald?

Ik ben ook van dertien steden en duizend ongelukken in handenarbeid. Mensen snapten nooit dat ik een Universitaire studie kon doen want het was toch logisch dat je met die simpele beweging een tomaat van een plant afhaalt. Ik moest dit rustig doen. Om vervolgens te horen dat ik een slome was (het moest toch rustig??) en logischer mijn werk paden moest kiezen.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 19:43 schreef Googke het volgende:
Uiteindelijk heb ik wel een diploma behaald, maar dat kan iedereen.

Denk je dat?

Misschien lijkt het voor jou makkelijk omdat dit iets is waar jij goed in bent. Een bachelor-diploma behalen is niet voor iedereen vanzelfsprekend.

Probeer het idee los te laten dat je in alles slecht en minder bent.

Geen kwaliteiten? Kom op, als je zegt dat je een order snel vergeet zorg dan dat je jezelf helpt door het direct op te schrijven. Wat ik wil zeggen is dat wanneer je iets niet onder de knie hebt je datgene gewoon moet doen, veel doen totdat je er goed in bent. En falen betekent juist dat je op de goede weg bent, nooit opgeven en ieder moment, goed of slecht, van leren.
Dat slecht slapen is gewoon je kop die geen rust heeft. Veel nadenken en piekeren, jezelf helemaal gek maken. Onthoud dat je eigen gedachtes je grootste vijand zijn, je kan ze beter uitspreken met iemand dan in je hoofd laten. En logischerwijs ben je daardoor ook minder zelfverzekerd en dat straal je dan ook uit waardoor mensen een loopje met je proberen te nemen, vreselijk natuurlijk als je werkgever tegen je liegt maar jij laat het ook gebeuren. Je kan over veel praten met iedereen als je maar beleefd en duidelijk bent.
Laat dingen los waar je geen controle over hebt want die kan je toch niet beïnvloeden. Leef nu, het verleden is geweest, de toekomst komt vanzelf, alleen in het heden kan je invloed hebben op wat je doet. Dat je sport beoefent is goed als je daar rustig van wordt. Doe iets, anders dan je nu doet en zorg dat je weer de mooie dingen in het leven gaat zien. De wereld is voor iedereen hetzelfde, je kan je focussen op het mooie groene gras van de buurman maar daardoor zie je de prachtige paardenbloemen in je eigen tuin niet meer.

"Luck: Good luck and bad luck are the balance in action and the way the balance most affects our lives. Luck is manifested on many levels. There is the day-to-day luck, from little things like getting a good parking space or a bad one, to big things, such as winning the lottery or finding out you have cancer. Then there is the long-term luck. You are lucky if you are born with good looks, money, health, talent and intelligence. You are unlucky if you are born unattractive, poor, sickly and without talent or intelligence. Most people are in between the extremes, but it does not matter, because we are immortal, and it will all balance out. Luck will move back and forth; everyone will get equal amounts of good and bad luck." Bron: http://www.truthcontest.com/entries/the-present-universal-truth/

quote:

Op donderdag 1 februari 2018 15:56 schreef Googke het volgende:
Update: ik heb inmiddels een afspraak met een psycho gemaakt en ben ook doorverwezen naar een psychiater voor medicatie omdat ik mezelf vaak tegenspreek over m'n gedachten, mezelf constant verwijt etc. Ik heb ook ontslag genomen omdat ik inmiddels 3 weken gedegradeerd was tot winkelmedewerker en vrij weinig werk had; dan duren 8,5 uren lang. Met mijn mind en mood hield ik het ook niet meer vol.

Goed om te horen. Ik zou nu idd met jezelf aan de slag gaan en als het goed gaat op zoek gaan naar ander werk.

Goed bezig.

Realistische verwachtingen zullen je goed doen.
(i.e. ouders die tevreden zijn dat je überhaupt werk hebt)

Je hoeft geen wonderkind te zijn. Geen 'topbaan' (bestaat niet) te hebben. Wel trots zijn op wat WEL lukt.

Ook heb ik het vermoeden dat je veel in het leven zomaar kreeg, en nu opeens de realiteit voor je kiezen krijgt.

Nee hij kan niks
en dan zie je iemand zichzelf even haarfijn analyseren en dat perfect onder woorden brengen.