Het peutertopic (2-4 jaar) deel 228

Klinkt als een gezellige date

Haha, Frans.

Selvaria, klinkt echt uberschattig die crush. Getrouwd nog wel, ze loopt meteen hard van stapel.

Ggirl, wat fijn dat T. nu wat beter in zijn vel zit. Hopelijk slaat de medicatie straks snel aan en is hij snel van die bult verlost. Kleine charmeur met zijn stukje worst.

Cactus en kwak een fijne date, leuk!

Vraagje, Wolk (2 jr 5 mnd) praat nog niet zo goed als ik lees van sommige andere peuters hier, maar ik heb de indruk dat ze wel verhoudingsgewijs een flinke dosis fantasie heeft. Overal zitten monsters, tijgers en haar favoriet: dinosaurussen. Zie onderstaand voorbeeld.


Nu is mijn vraag eigenlijk, hoe begeleid je zulk fantasiespel nu op een goede manier? Op het filmpje ga ik er een beetje tegenin, maar meestal ga ik erin mee en verstoppen we ons samen voor de dinosaurus bijvoorbeeld. Ik lees echter weleens dat hun fantasie ook op hol kan slaan en dat ze dan bang worden omdat ze fantasie en werkelijkheid nog niet goed kunnen scheiden. Dat is nu niet zo (integendeel, ze heeft er vooral veel lol mee) maar aangezien ze best gevoelig is is dat wel iets waar ik rekening mee wil houden. Dus, wat is nu wijsheid?

[ Bericht 0% gewijzigd door LuDann op 14-01-2018 21:49:01 ]

Ik zie dat inpakken van eten (bijv) vooral als een teken dat ze eigenlijk geen trek heeft en er een verhaaltje omheem bouwt.

Ik vraag als melle zoiets doet/deed vaak gewoon iets van “oh en mag de tijger je pannenkoek of moet ie in je buik”. Meestal is dat voldoende voor een antwoord waar ok wat mee kan.

Ik ga er niet echt tegenin, maar vraag wel soms om uitleg. Ik maak het verhaal ook niet groter, t is zijn verhaal, niet het mijne.

En soms heb ik er genoeg van (als hij te lang speelt dat hij een brug is en de bank eraan gaat, of als ik echt geen zij meer heb om neptaart te eten) en dan zeg ik gewoon “nou melba, mama wil nu even geen taart meer, mijn buik zit vol, ga maar wat anders doen” etc.

Bij angst voor monsters in t donker ga ik er wel tegenin, als in, dan kijken we samen en zeg ik dat t lampje aan mag en dat er dan geen monsters komen. Dat ik snap dat hij bang is maar dat hij niet bang hoeft te zijn. Werkt wel goed.

Dit is wel wat meer fantasie dan N heeft! Die wil vaak een spook of heks zijn, en dan gaan we achter elkaar aanrennen. Maar ze weet best dat het niet echt zo is, en blijft er ook niet zo lang in hangen.

Het lijkt idd of ze gewoon geen zin heeft in eten.

Overigens praat ze best ok toch?

Fantasie wordt inderdaad vaak bij I ingezet op momenten dat het voor haar goed uitkomt of een soort functie heeft. Zoals in het filmpje waarbij Wolk waarschijnlijk gewoon ook van het eten af wil. Maar ik merk aan I dat haar kijk op de wereld sowieso deels 'magisch' is, waarbij dingen die ze hoort in verhaaltjes of ziet in filmpjes ook in de realiteit kunnen bestaan. Vervolgens kan ze wel weer ineens bij dingen zeggen: nee, dat is niet echt, dat is nep.
Het blijft dus een verrassing, hoe die hersentjes werken wat dit betreft.

Als I met zo'n verhaal komt, ga ik meestal veel vragen stellen. Ik ontken haar verhaal niet, maar ga er ook niet helemaal in mee, precies wat kwak schrijft: het is haar fantasie, niet de mijne. Ze heeft een paar keer gehad, ongeveer een jaar geleden, dat ze helemaal overstuur raakte van een 'waanidee' maar dat was wel steeds als ze eigenlijk oververmoeid was en dan bleef hangen in een emotie. Op die momenten werkte het niet goed om tegen haar in te gaan en te benadrukken dat het niet klopt wat zij denkt. Ze raakte daardoor nog meer overstuur. "Het is wél waar!" Eigenlijk werkte troosten en knuffelen het beste. En lekker slapen. .

In dit geval is het vooral omdat ze geen trek meer heeft inderdaad, overduidelijk. Maar ze is de hele dag wel bezig met dit soort fantasie spelletjes, dat is dus ook de reden dat ik vooral nu nadenk over hoe er het beste mee om te gaan (ik ben er normaal gesproken ook niet zo nadrukkelijk mee bezig hoor, dat was meer voor het filmpje). Als ze wakker wordt zit er een krokodil onder het bed, bij omkleden een dinosaurus achter de commode en we moeten vooral snel naar beneden want er komt een tijger aan. Haar bord moet ik snel uit de kast halen want daarna duwt ze met haar gewicht tegen het deurtje aan zodat de dinosaurus niet kan ontsnappen. En dan wil ze haar broodje niet want er zit een slak in. Ook zegt ze wel eens dingen die niet waar zijn, zoals dat iemand (vaak papa) haar ´insert random iets´ heeft afgepakt.

De 2 andere peuters van dezelfde leeftijd die ik op regelmatige basis zie doen dit eigenlijk niet, en die praten ook wat meer in volzinnen dus ik dacht misschien komt het verschil doordat ze zich wat beter kunnen uitdrukken. Vandaar de opmerking over het praten, niet dat ik me daar verder zorgen over maak oid.

Wat Franny zegt is wel herkenbaar, ze is vaak heel stellig ermee en kan best een beetje bozig gaan doen als we het tegenovergestelde beweren.

Maar goed, niet teveel aandacht aan schenken dus, en een beetje een middenweg zoeken tussen erin meegaan en er tegenin gaan?

O is ook aan het fantaseren, weet nog niet zo goed wat ik ermee moet, gisteren kwam ze met een heel verhaal waarom er een sneetje in haar vinger zat.
Een moeder en een kind hadden met een mes in haar vinger gesneden in ons oude huis waar nu de nieuwe bewoner woont op een dinsdag omdat ze gek deed
Als ik haar daar vragen over stel verzint ze er steeds meer bij om het geloofwaardiger te maken.
Zo vroeg ik bijvoorbeeld of de nieuwe bewoner er dan niets van zei maar het antwoord was dat hij logeren was bij zijn vriendjes en er dus niet was.

Ik vond tijgers en monsters makkelijker. Die kon ik gewoon wegjagen

Lu, ik denk dat die fantasiespelletjes meer een karakterding zijn eigenlijk, en los staat van hoe goed een kind kan praten. Mijn oudste had/heeft niet zo veel fantasie, maar A wel. Speelt hele verhalen uit, waarbij hij dan zelf ook meerdere personages vertolkt .

Maar gisteravond ook een heel verhaal van een giraf die op zijn kop in de prullenbak van de vuilniswagen moest.

Giraf: “Nee wil niet hierin, benne bang inne donker!”
A: “Mag niet uit, jij moet daar blijven inne gevangenis!”
Giraf: “Mammie mammie, wil dit niet Wil niet alleen blijven!”
A: “Jij benne stout, moet daar blijven!”

Dan denk ik ook wel... Waar komt dit dan weer vandaan?! :’)

Don't be like Frans Maar ik wil wel zoals frans zijn, ik zou zo graag tegen mensen kutzak zeggen omdat ze het ook zijn.

Ik las over spoken etc een tip op Twitter: Vul een plantenspuit met water en eventueel iets geurends erbij en zeg dat dat anti spoken spul is zeg maar.

Ik zit weer eens thuis te wachten op een loodgieter. Een aantal maanden geleden is ons toilet overstroomd en alle signalen die de weken ervoor aanwezig waren en wij niet herkenden zijn er nu weer. Dus we willen het overstromen en alle gevolgen maar eens voor zijn. De gemeente heeft destijds met zo'n camera het riool bekeken en daar kwam niets uit. Maar we wonen er nog niet eens een jaar en dit als de 3e keer dat er een ontstop bedrijf moet komen. Er is nog 1 stuk riool wat destijds niet bekeken is en die zit onder onze aanbouw waar het toilet en de keuken op aangesloten zijn......Dus die man die zo komt gaat die meteen met zo'n camera bekijken. Aan de ene kant hoop ik dat er wat uitkomt aan de andere kant denk ik....neeeeeeeeeeeee niet nog meer onverwachtse kosten.

Wij zijn zaterdag samen uit eten geweest en naar een concert/coverband. Wij hebben 3 oppasmeisjes, alledrie via het KDV. 2 konden niet dus we vroegen keuze 3 en zij kon. Ze is niet voor niets keuze 3.....nu ook weer. Ze was er om 5 uur, B gaat om 7 uur naar bed. Dus ze moest hem maar 2 uur entertainen inclsuief eten. Ze heeft dus 2 uur lang met hem op haar telefoon zitten spelen.
Ze hoeft van mij niet 2 uur lang te zitten knutselen of whatever maar meteen toen ze binnenkwam ging ze op de bank zitten en pakte haar telefoon. B ernaast....Dus ik zeg nog: B pak je nieuwe spel (mens erger je niet junior) even uit je kamer, die vindt M vast ook leuk om te doen. Zelfs nog gezegd 'niet de hele tijd op de telefoon he?!'
Vroegen we gisteren aan B hoe het was, komt het erop neer dat ze dus inderdaad alleen op de telefoon hebben zitten spelen.
Ben ik dan een zeikmoeder die dat niet wilt? Bij een oppas moet en mag het leuk zijn. Maar 2 uur lang met een kind van bijna 4 telefoon spelletjes spelen? Ik vind het raar.
Ze is overigens 20 en past al heel lang op bij gezinnen ook op baby's.

Wat vervelend exode. Heb je het wel gemeld bij de verkopers? Gezien het binnen het jaar is..

Heb je het ook aan haar gevraagd? Want als ik onze kinderen vraag wat ze hebben gedaan krijg ik meestal maar een antwoord wat half waar blijkt te zijn ‘we hebben de heeeeeele middag dit gedaan.’ En dat blijkt dan een half uur te zijn.
Maar anders zou ik zeggen, als je er geen fijn gevoel bij hebt zou ik haar niet meer laten komen. Geen zeikmoeder hoor, je moet er toch zelf een goed gevoel bij hebben.

Nou dat idd. Als je eigenlijk je kind niet met een goed gevoel achterlaat, dan is het gewoon niet goed genoeg.

Wij gingen ook de wc verbouwen en hadden een kleine verstopping

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Verder zou ik ook niet vrolijk worden van een oppas die alleen op dr telefoon zit

quote:

Op maandag 15 januari 2018 09:56 schreef Crumpette het volgende:
Nou dat idd. Als je eigenlijk je kind niet met een goed gevoel achterlaat, dan is het gewoon niet goed genoeg.

Over zeikmoeders gesproken. Ik heb altijd een slecht gevoel als ik iemand laat oppassen. Dat heb ik altijd gehad. Als ik eenmaal weg ben gaat het wel maar de aanloop en het moment zelf..

Zaterdag komt er hier voor het eerst een meisje van 15. Het is familie dus heb er wel vertrouwen in, maar ik heb altijd zo’n stom schuldgevoel wat aan mij knaagt. Terwijl de kinderen waarschijnlijk de tijd van hun leven hebben met een grietje van 15. Chips, tv en lang opblijven!

Maar ik ben toch liever zelf thuis geloof ik. Maar dat komt de relatie met mijn man ook niet zo ten goede. Dus ik stap er maar overheen. Komt best wel goed. Maar ik kan er nu al tegenop zien.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 09:54 schreef Estrys het volgende:
Heb je het ook aan haar gevraagd? Want als ik onze kinderen vraag wat ze hebben gedaan krijg ik meestal maar een antwoord wat half waar blijkt te zijn ‘we hebben de heeeeeele middag dit gedaan.’ En dat blijkt dan een half uur te zijn.
Maar anders zou ik zeggen, als je er geen fijn gevoel bij hebt zou ik haar niet meer laten komen. Geen zeikmoeder hoor, je moet er toch zelf een goed gevoel bij hebben.

Dit dacht ik ook, ik zou het wel ook even bij haar checken hoe het gegaan is. Ik merk dat de beleving van mijn kleuter inmiddels niet meer helemaal overeenkomt met de werkelijkheid Maar ja, je gaat haar er ook niet nog eens extra over bellen hoe het gegaan is als je haar eigenlijk toch niet meer als oppas wil hebben. Lastig!

Hoe dan ook, ik zou ook niet blij zijn met zoveel scherm. Zeker als je het zelf ook nog subtiel gezegd hebt. (Puntje voor mezelf ook om dit dus duidelijk laten weten aan een oppas. Want zij denkt misschien wel oprecht dat ze heel leuk met hem gespeeld heeft!) Mocht je haar toch nog eens nodig hebben dan zou ik vooraf wel helder maken dat jij onder leuk spelen dus niet op een telefoon verstaat. En wat snoenk zegt, het liefst zou ik willen dat ze die telefoon compleet weglegt maar dat is vast niet haalbaar.

[ Bericht 3% gewijzigd door Mineola op 15-01-2018 10:27:05 ]

Ik zou het sowieso niet goed vinden als ze op de telefoon spelletjes doen. Maar eens met de rest, je moet wel een goed gevoel bij de oppas hebben! Wij hebben er één, zouden we eigenlijk één bij moeten hebben, want ze kan niet altijd.. Maar ben zo blij met die die we hebben! Ze heeft een jaar pabo gedaan en doet nu iets anders (weet niet meer wat). Ze vind kinderen leuk en heeft al vaker aangegeven dat ze overdag oppassen het leukst vind. Ik laat haar dus zonder schuldgevoel eten met de kinderen, nog even spelen en meestal liggen ze dan iets te laat in bed, maar ach..
Als ik dan thuiskom ligt de hele vloer vol met alle puzzels die ze hebben gemaakt of hebben ze een duplokasteel gebouwd.. Ze moet ook altijd uitgebreid alle knutsels bewonderen die er de afgelopen tijd gemaakt zijn.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 23:54 schreef LuDann het volgende:
In dit geval is het vooral omdat ze geen trek meer heeft inderdaad, overduidelijk. Maar ze is de hele dag wel bezig met dit soort fantasie spelletjes, dat is dus ook de reden dat ik vooral nu nadenk over hoe er het beste mee om te gaan (ik ben er normaal gesproken ook niet zo nadrukkelijk mee bezig hoor, dat was meer voor het filmpje). Als ze wakker wordt zit er een krokodil onder het bed, bij omkleden een dinosaurus achter de commode en we moeten vooral snel naar beneden want er komt een tijger aan. Haar bord moet ik snel uit de kast halen want daarna duwt ze met haar gewicht tegen het deurtje aan zodat de dinosaurus niet kan ontsnappen. En dan wil ze haar broodje niet want er zit een slak in. Ook zegt ze wel eens dingen die niet waar zijn, zoals dat iemand (vaak papa) haar ´insert random iets´ heeft afgepakt.

De 2 andere peuters van dezelfde leeftijd die ik op regelmatige basis zie doen dit eigenlijk niet, en die praten ook wat meer in volzinnen dus ik dacht misschien komt het verschil doordat ze zich wat beter kunnen uitdrukken. Vandaar de opmerking over het praten, niet dat ik me daar verder zorgen over maak oid.

Wat Franny zegt is wel herkenbaar, ze is vaak heel stellig ermee en kan best een beetje bozig gaan doen als we het tegenovergestelde beweren.

Maar goed, niet teveel aandacht aan schenken dus, en een beetje een middenweg zoeken tussen erin meegaan en er tegenin gaan?

COS play to the max

Maar ze praat hartjesstikke goed!
Wurm fantaseert er net zo op los. De godganzedag hebben wij ijsberen, tijgers, dino's, zeeleeuwen en weet ik het wat door het huis rennen uit het niets. Ik vraag dan of hij ze even wil wegsturen, want nu komt het even niet uit. Ik heb net gepoetst
Hij gaat daar dan weer in mee ^^,
Bij het eten krijgt de gorilla een eigen bord om van te eten

Maar soms gaat hij ermee spelen. Gaan ze achter elkaar van de glijbaan of zo. nou prima hoor
Het alsof spelen is toch normaal gedrag? Zo zet hij ook fictieve thee en kookt hij vissoep in zijn keukentje Dat gaat natuurlijk ook niet met echte spullen, maar verbrand hij wel zijn mond als hij niet blaast en is het niet te eten zonder de kruiden te gebruiken

Wat wil je er zelf mee?

Nou, B was vrij duidelijk. We vroegen heel open 'Hoe was het gisteren met M?'. Het was heel gezellig aldus B. Ze hadden spelletjes gespeeld. Aan tafel? Nee op de telefoon. Oh en wat nog meer? Pizza gegeten en filmpjes gekeken. Niet gespeeld? Ja op de telefoon mama. Dus je hebt geen spel aan tafel gedaan of met de auto's? Nee mama, zeg ik toch! Alleen op telefoon.

Die andere 2 meisjes gaan uit zichzelf met hem naar de speeltuin etc etc. (is aan de overkant)

Ik vind het sowieso raar dat je met ons erbij meteen met je telefoon aan de slag gaat. De vorige keer dat ze kwam hebben we letterlijk gezegd 'Het is heel mooi weer, we zouden het leuk vinden als je even met hem naar buiten gaat' toen is ze inderdaad naar de speeltuin gegaan.

Maar inderdaad als het niet goed voelt.....wellicht dat we haar alleen nog vragen als we oppas na bedtijd nodig hebben. Want ze is wel lief voor hem, dat horen we terug van B en zien we ook aan de begroeting.

Einde gezeur.

Wij keken vroeger samen een (kinder)film met wat lekkers erbij voordat het bedtijd was. Dat voelde eigenlijk heel speciaal ook al was het ook 1,5 uur scherm kijken

Spelletjes spelen op een schermpje is op zich ook een vorm van samen spelen.
Als het je ontzettend stoort kan je het als regel opstellen dat je het niet wil.

...

Over oppassen gesproken, we hadden eerst een oppas via zo'n website met hele goede referenties. Ze vroeg wel belachelijk veel per uur, maar wisten wij veel. De eerste keer hebben wij enorm gelachen omdat B zijn luier verkeerd om had. Bleek ze nog nooit een luier te hebben verschoond, ze paste alleen op zindelijke kindjes.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:10 schreef Stippelrientje het volgende:
Wij keken vroeger samen een (kinder)film met wat lekkers erbij voordat het bedtijd was. Dat voelde eigenlijk heel speciaal ook al was het ook 1,5 uur scherm kijken

Spelletjes spelen op een schermpje is op zich ook een vorm van samen spelen.
Als het je ontzettend stoort kan je het als regel opstellen dat je het niet wil.

...

Ik vind dat met een oppas het een feestje mag zijn, dus altijd iets eten wat hij erg lekker vindt, tv kijken tijdens het eten. Prima allemaal, maar dit voelde niet fijn.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:11 schreef exode het volgende:
Over oppassen gesproken, we hadden eerst een oppas via zo'n website met hele goede referenties. Ze vroeg wel belachelijk veel per uur, maar wisten wij veel. De eerste keer hebben wij enorm gelachen omdat B zijn luier verkeerd om had. Bleek ze nog nooit een luier te hebben verschoond, ze paste alleen op zindelijke kindjes.

Dat hadden wij ook een keer bij mijn schoonvader. Had ie bij de middelste de luier verkeerd om aan gedaan. En die heeft toch drie kinderen van zichzelf. ‘Ja ze draaide de hele tijd om.’
En laatst ging ie zwemmen met A. Dus ik A zijn zwembroek en een zwemluier in de tas. Maar ook een gewone luier voor ná het zwemmen. ‘Ja die luier zoog zich helemaal vol met water. Ik wist ook niet welke de zwemluier was.’ zei ik: O en een blauwe luier met visjes erop was geen hint verder?
Of dan haal ik ze op na een nachtje logeren. Waarom heeft ze haar pyamabroek aan?’
‘O is dat een pyamabroek?’

*tegen zichzelf zingt: Let it gooooooo

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:21 schreef Estrys het volgende:

[..]

Dat hadden wij ook een keer bij mijn schoonvader. Had ie bij de middelste de luier verkeerd om aan gedaan. En die heeft toch drie kinderen van zichzelf. ‘Ja ze draaide de hele tijd om.’
En laatst ging ie zwemmen met A. Dus ik A zijn zwembroek en een zwemluier in de tas. Maar ook een gewone luier voor ná het zwemmen. ‘Ja die luier zoog zich helemaal vol met water. Ik wist ook niet welke de zwemluier was.’ zei ik: O en een blauwe luier met visjes erop was geen hint verder?
Of dan haal ik ze op na een nachtje logeren. Waarom heeft ze haar pyamabroek aan?’
‘O is dat een pyamabroek?’

*tegen zichzelf zingt: Let it gooooooo

Een vriend had eens opgepast en zijn luier dus ook verkeerd om gedaan. Hij was ervan overtuigd dat ie goed zat want de leeuwen zaten met hun hoofd vooraan. Dat had ie inderdaad goed bedacht maar die hoofden zaten toch echt bij zijn billen. Dan had B hem vast zelf omgedraaid. B was toen 1,5. Echt je kon me opvegen. Het was vooral een erg grappig gesprek niet een 'jeetje wat ben je dom' gesprek. We moesten er allemaal enorm om lachen.

En ik en kinderen was ook nou ja een proces zeg maar. De eerste keer dat ik op mkijn nichtje paste werd ik een uur later door mijn schoonzus gebeld. Ik had de luier verkeerd gedaan en de romper ook en alle poep zat tot haar nek. Mijn nichtje is inmiddels bijna 16 dus het is een poos geleden.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 10:06 schreef Estrys het volgende:

Over zeikmoeders gesproken. Ik heb altijd een slecht gevoel als ik iemand laat oppassen. Dat heb ik altijd gehad. Als ik eenmaal weg ben gaat het wel maar de aanloop en het moment zelf..

Zaterdag komt er hier voor het eerst een meisje van 15. Het is familie dus heb er wel vertrouwen in, maar ik heb altijd zo’n stom schuldgevoel wat aan mij knaagt. Terwijl de kinderen waarschijnlijk de tijd van hun leven hebben met een grietje van 15. Chips, tv en lang opblijven!

Maar ik ben toch liever zelf thuis geloof ik. Maar dat komt de relatie met mijn man ook niet zo ten goede. Dus ik stap er maar overheen. Komt best wel goed. Maar ik kan er nu al tegenop zien.

Oeh, dat lijkt me wel moeilijk. Maar is het dan het idee dat je denkt dat jij er gewoon altijd voor je kinderen zou moeten zijn? Of is het meer dat je bang bent dat het niet goed zal gaan met de oppas?

Ik heb nu met peuter helemaal geen zorgen meer. Die heeft het altijd naar haar zin met een oppas. En vertelt zelf de oppas wel wat ze gaan doen. "Nu gaan we een puzzel maken." "Nu moet jij met mij vadertje en moedertje spelen en dan ben ik de mama." Etc, . Ik zeg daardoor juist wel eens tegen de oppas dat ze echt niet de hele tijd hoeft te doen wat I wil, als ze daar even geen zin in heeft.
Dus exode, ik zou denk ik aan je peuter vragen wat hij met de oppas zou willen doen. En hem stimuleren dat tegen haar te zeggen. Of dat nog even te doen in jullie bijzijn.

Ik vind het nu met een baby wel weer iets lastiger om los te laten. Vorige week kwam mijn nichtje van 16 voor het eerst oppassen. Die had nog helemaal geen ervaring, dus die heb ik eerst even een cursusje luier verschonen gegeven. Maar ze is ontzettend lief, heel rustig en relaxed en ook erg enthousiast. En ze kan ook altijd haar moeder (mijn zus) bellen als ze het niet meer weet. .

quote:

Op maandag 15 januari 2018 13:41 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Oeh, dat lijkt me wel moeilijk. Maar is het dan het idee dat je denkt dat jij er gewoon altijd voor je kinderen zou moeten zijn? Of is het meer dat je bang bent dat het niet goed zal gaan met de oppas?

Nu ze ouder worden en de verzorging wat minder lastig is, kan er niet zo heel veel misgaan. Ze kunnen allemaal praten en zo en is het heel erg dat ze in pyamabroek naar de winkel gaan, of met een volgezogen luier in het zwembad zitten? Ik kan dat nu wel relativeren. Dochter van 5 is echt een moedertje, die gaat zich altijd bemoeien met haar broers. ‘Nee je moet die niet aan! Mama zei dat je deze aan moest.’ En haar grote broer doet dan dan ook braaf

Het is denk ik bij mij meer een kwestie van mezelf iets gunnen. Ik heb ergens inderdaad dat gevoel dat ik er altijd moet zijn. Ik heb dat alleen bij vrije tijd, niet als ik moet werken. Bij tijd en wijlen breekt me dat wel ineens op. Tijd voor jezelf (en elkaar) is echt heel belangrijk. Maar het blijft lastig