Het peutertopic (2-4 jaar) deel 228

Klinkt als een gezellige date

Haha, Frans.

Selvaria, klinkt echt uberschattig die crush. Getrouwd nog wel, ze loopt meteen hard van stapel.

Ggirl, wat fijn dat T. nu wat beter in zijn vel zit. Hopelijk slaat de medicatie straks snel aan en is hij snel van die bult verlost. Kleine charmeur met zijn stukje worst.

Cactus en kwak een fijne date, leuk!

Vraagje, Wolk (2 jr 5 mnd) praat nog niet zo goed als ik lees van sommige andere peuters hier, maar ik heb de indruk dat ze wel verhoudingsgewijs een flinke dosis fantasie heeft. Overal zitten monsters, tijgers en haar favoriet: dinosaurussen. Zie onderstaand voorbeeld.


Nu is mijn vraag eigenlijk, hoe begeleid je zulk fantasiespel nu op een goede manier? Op het filmpje ga ik er een beetje tegenin, maar meestal ga ik erin mee en verstoppen we ons samen voor de dinosaurus bijvoorbeeld. Ik lees echter weleens dat hun fantasie ook op hol kan slaan en dat ze dan bang worden omdat ze fantasie en werkelijkheid nog niet goed kunnen scheiden. Dat is nu niet zo (integendeel, ze heeft er vooral veel lol mee) maar aangezien ze best gevoelig is is dat wel iets waar ik rekening mee wil houden. Dus, wat is nu wijsheid?

[ Bericht 0% gewijzigd door LuDann op 14-01-2018 21:49:01 ]

Ik zie dat inpakken van eten (bijv) vooral als een teken dat ze eigenlijk geen trek heeft en er een verhaaltje omheem bouwt.

Ik vraag als melle zoiets doet/deed vaak gewoon iets van “oh en mag de tijger je pannenkoek of moet ie in je buik”. Meestal is dat voldoende voor een antwoord waar ok wat mee kan.

Ik ga er niet echt tegenin, maar vraag wel soms om uitleg. Ik maak het verhaal ook niet groter, t is zijn verhaal, niet het mijne.

En soms heb ik er genoeg van (als hij te lang speelt dat hij een brug is en de bank eraan gaat, of als ik echt geen zij meer heb om neptaart te eten) en dan zeg ik gewoon “nou melba, mama wil nu even geen taart meer, mijn buik zit vol, ga maar wat anders doen” etc.

Bij angst voor monsters in t donker ga ik er wel tegenin, als in, dan kijken we samen en zeg ik dat t lampje aan mag en dat er dan geen monsters komen. Dat ik snap dat hij bang is maar dat hij niet bang hoeft te zijn. Werkt wel goed.

Dit is wel wat meer fantasie dan N heeft! Die wil vaak een spook of heks zijn, en dan gaan we achter elkaar aanrennen. Maar ze weet best dat het niet echt zo is, en blijft er ook niet zo lang in hangen.

Het lijkt idd of ze gewoon geen zin heeft in eten.

Overigens praat ze best ok toch?

Fantasie wordt inderdaad vaak bij I ingezet op momenten dat het voor haar goed uitkomt of een soort functie heeft. Zoals in het filmpje waarbij Wolk waarschijnlijk gewoon ook van het eten af wil. Maar ik merk aan I dat haar kijk op de wereld sowieso deels 'magisch' is, waarbij dingen die ze hoort in verhaaltjes of ziet in filmpjes ook in de realiteit kunnen bestaan. Vervolgens kan ze wel weer ineens bij dingen zeggen: nee, dat is niet echt, dat is nep.
Het blijft dus een verrassing, hoe die hersentjes werken wat dit betreft.

Als I met zo'n verhaal komt, ga ik meestal veel vragen stellen. Ik ontken haar verhaal niet, maar ga er ook niet helemaal in mee, precies wat kwak schrijft: het is haar fantasie, niet de mijne. Ze heeft een paar keer gehad, ongeveer een jaar geleden, dat ze helemaal overstuur raakte van een 'waanidee' maar dat was wel steeds als ze eigenlijk oververmoeid was en dan bleef hangen in een emotie. Op die momenten werkte het niet goed om tegen haar in te gaan en te benadrukken dat het niet klopt wat zij denkt. Ze raakte daardoor nog meer overstuur. "Het is wél waar!" Eigenlijk werkte troosten en knuffelen het beste. En lekker slapen. .

In dit geval is het vooral omdat ze geen trek meer heeft inderdaad, overduidelijk. Maar ze is de hele dag wel bezig met dit soort fantasie spelletjes, dat is dus ook de reden dat ik vooral nu nadenk over hoe er het beste mee om te gaan (ik ben er normaal gesproken ook niet zo nadrukkelijk mee bezig hoor, dat was meer voor het filmpje). Als ze wakker wordt zit er een krokodil onder het bed, bij omkleden een dinosaurus achter de commode en we moeten vooral snel naar beneden want er komt een tijger aan. Haar bord moet ik snel uit de kast halen want daarna duwt ze met haar gewicht tegen het deurtje aan zodat de dinosaurus niet kan ontsnappen. En dan wil ze haar broodje niet want er zit een slak in. Ook zegt ze wel eens dingen die niet waar zijn, zoals dat iemand (vaak papa) haar ´insert random iets´ heeft afgepakt.

De 2 andere peuters van dezelfde leeftijd die ik op regelmatige basis zie doen dit eigenlijk niet, en die praten ook wat meer in volzinnen dus ik dacht misschien komt het verschil doordat ze zich wat beter kunnen uitdrukken. Vandaar de opmerking over het praten, niet dat ik me daar verder zorgen over maak oid.

Wat Franny zegt is wel herkenbaar, ze is vaak heel stellig ermee en kan best een beetje bozig gaan doen als we het tegenovergestelde beweren.

Maar goed, niet teveel aandacht aan schenken dus, en een beetje een middenweg zoeken tussen erin meegaan en er tegenin gaan?

O is ook aan het fantaseren, weet nog niet zo goed wat ik ermee moet, gisteren kwam ze met een heel verhaal waarom er een sneetje in haar vinger zat.
Een moeder en een kind hadden met een mes in haar vinger gesneden in ons oude huis waar nu de nieuwe bewoner woont op een dinsdag omdat ze gek deed
Als ik haar daar vragen over stel verzint ze er steeds meer bij om het geloofwaardiger te maken.
Zo vroeg ik bijvoorbeeld of de nieuwe bewoner er dan niets van zei maar het antwoord was dat hij logeren was bij zijn vriendjes en er dus niet was.

Ik vond tijgers en monsters makkelijker. Die kon ik gewoon wegjagen

Lu, ik denk dat die fantasiespelletjes meer een karakterding zijn eigenlijk, en los staat van hoe goed een kind kan praten. Mijn oudste had/heeft niet zo veel fantasie, maar A wel. Speelt hele verhalen uit, waarbij hij dan zelf ook meerdere personages vertolkt .

Maar gisteravond ook een heel verhaal van een giraf die op zijn kop in de prullenbak van de vuilniswagen moest.

Giraf: “Nee wil niet hierin, benne bang inne donker!”
A: “Mag niet uit, jij moet daar blijven inne gevangenis!”
Giraf: “Mammie mammie, wil dit niet Wil niet alleen blijven!”
A: “Jij benne stout, moet daar blijven!”

Dan denk ik ook wel... Waar komt dit dan weer vandaan?! :’)

Don't be like Frans Maar ik wil wel zoals frans zijn, ik zou zo graag tegen mensen kutzak zeggen omdat ze het ook zijn.

Ik las over spoken etc een tip op Twitter: Vul een plantenspuit met water en eventueel iets geurends erbij en zeg dat dat anti spoken spul is zeg maar.

Ik zit weer eens thuis te wachten op een loodgieter. Een aantal maanden geleden is ons toilet overstroomd en alle signalen die de weken ervoor aanwezig waren en wij niet herkenden zijn er nu weer. Dus we willen het overstromen en alle gevolgen maar eens voor zijn. De gemeente heeft destijds met zo'n camera het riool bekeken en daar kwam niets uit. Maar we wonen er nog niet eens een jaar en dit als de 3e keer dat er een ontstop bedrijf moet komen. Er is nog 1 stuk riool wat destijds niet bekeken is en die zit onder onze aanbouw waar het toilet en de keuken op aangesloten zijn......Dus die man die zo komt gaat die meteen met zo'n camera bekijken. Aan de ene kant hoop ik dat er wat uitkomt aan de andere kant denk ik....neeeeeeeeeeeee niet nog meer onverwachtse kosten.

Wij zijn zaterdag samen uit eten geweest en naar een concert/coverband. Wij hebben 3 oppasmeisjes, alledrie via het KDV. 2 konden niet dus we vroegen keuze 3 en zij kon. Ze is niet voor niets keuze 3.....nu ook weer. Ze was er om 5 uur, B gaat om 7 uur naar bed. Dus ze moest hem maar 2 uur entertainen inclsuief eten. Ze heeft dus 2 uur lang met hem op haar telefoon zitten spelen.
Ze hoeft van mij niet 2 uur lang te zitten knutselen of whatever maar meteen toen ze binnenkwam ging ze op de bank zitten en pakte haar telefoon. B ernaast....Dus ik zeg nog: B pak je nieuwe spel (mens erger je niet junior) even uit je kamer, die vindt M vast ook leuk om te doen. Zelfs nog gezegd 'niet de hele tijd op de telefoon he?!'
Vroegen we gisteren aan B hoe het was, komt het erop neer dat ze dus inderdaad alleen op de telefoon hebben zitten spelen.
Ben ik dan een zeikmoeder die dat niet wilt? Bij een oppas moet en mag het leuk zijn. Maar 2 uur lang met een kind van bijna 4 telefoon spelletjes spelen? Ik vind het raar.
Ze is overigens 20 en past al heel lang op bij gezinnen ook op baby's.

Wat vervelend exode. Heb je het wel gemeld bij de verkopers? Gezien het binnen het jaar is..

Heb je het ook aan haar gevraagd? Want als ik onze kinderen vraag wat ze hebben gedaan krijg ik meestal maar een antwoord wat half waar blijkt te zijn ‘we hebben de heeeeeele middag dit gedaan.’ En dat blijkt dan een half uur te zijn.
Maar anders zou ik zeggen, als je er geen fijn gevoel bij hebt zou ik haar niet meer laten komen. Geen zeikmoeder hoor, je moet er toch zelf een goed gevoel bij hebben.

Nou dat idd. Als je eigenlijk je kind niet met een goed gevoel achterlaat, dan is het gewoon niet goed genoeg.

Wij gingen ook de wc verbouwen en hadden een kleine verstopping

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Verder zou ik ook niet vrolijk worden van een oppas die alleen op dr telefoon zit

quote:

Op maandag 15 januari 2018 09:56 schreef Crumpette het volgende:
Nou dat idd. Als je eigenlijk je kind niet met een goed gevoel achterlaat, dan is het gewoon niet goed genoeg.

Over zeikmoeders gesproken. Ik heb altijd een slecht gevoel als ik iemand laat oppassen. Dat heb ik altijd gehad. Als ik eenmaal weg ben gaat het wel maar de aanloop en het moment zelf..

Zaterdag komt er hier voor het eerst een meisje van 15. Het is familie dus heb er wel vertrouwen in, maar ik heb altijd zo’n stom schuldgevoel wat aan mij knaagt. Terwijl de kinderen waarschijnlijk de tijd van hun leven hebben met een grietje van 15. Chips, tv en lang opblijven!

Maar ik ben toch liever zelf thuis geloof ik. Maar dat komt de relatie met mijn man ook niet zo ten goede. Dus ik stap er maar overheen. Komt best wel goed. Maar ik kan er nu al tegenop zien.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 09:54 schreef Estrys het volgende:
Heb je het ook aan haar gevraagd? Want als ik onze kinderen vraag wat ze hebben gedaan krijg ik meestal maar een antwoord wat half waar blijkt te zijn ‘we hebben de heeeeeele middag dit gedaan.’ En dat blijkt dan een half uur te zijn.
Maar anders zou ik zeggen, als je er geen fijn gevoel bij hebt zou ik haar niet meer laten komen. Geen zeikmoeder hoor, je moet er toch zelf een goed gevoel bij hebben.

Dit dacht ik ook, ik zou het wel ook even bij haar checken hoe het gegaan is. Ik merk dat de beleving van mijn kleuter inmiddels niet meer helemaal overeenkomt met de werkelijkheid Maar ja, je gaat haar er ook niet nog eens extra over bellen hoe het gegaan is als je haar eigenlijk toch niet meer als oppas wil hebben. Lastig!

Hoe dan ook, ik zou ook niet blij zijn met zoveel scherm. Zeker als je het zelf ook nog subtiel gezegd hebt. (Puntje voor mezelf ook om dit dus duidelijk laten weten aan een oppas. Want zij denkt misschien wel oprecht dat ze heel leuk met hem gespeeld heeft!) Mocht je haar toch nog eens nodig hebben dan zou ik vooraf wel helder maken dat jij onder leuk spelen dus niet op een telefoon verstaat. En wat snoenk zegt, het liefst zou ik willen dat ze die telefoon compleet weglegt maar dat is vast niet haalbaar.

[ Bericht 3% gewijzigd door Mineola op 15-01-2018 10:27:05 ]

Ik zou het sowieso niet goed vinden als ze op de telefoon spelletjes doen. Maar eens met de rest, je moet wel een goed gevoel bij de oppas hebben! Wij hebben er één, zouden we eigenlijk één bij moeten hebben, want ze kan niet altijd.. Maar ben zo blij met die die we hebben! Ze heeft een jaar pabo gedaan en doet nu iets anders (weet niet meer wat). Ze vind kinderen leuk en heeft al vaker aangegeven dat ze overdag oppassen het leukst vind. Ik laat haar dus zonder schuldgevoel eten met de kinderen, nog even spelen en meestal liggen ze dan iets te laat in bed, maar ach..
Als ik dan thuiskom ligt de hele vloer vol met alle puzzels die ze hebben gemaakt of hebben ze een duplokasteel gebouwd.. Ze moet ook altijd uitgebreid alle knutsels bewonderen die er de afgelopen tijd gemaakt zijn.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 23:54 schreef LuDann het volgende:
In dit geval is het vooral omdat ze geen trek meer heeft inderdaad, overduidelijk. Maar ze is de hele dag wel bezig met dit soort fantasie spelletjes, dat is dus ook de reden dat ik vooral nu nadenk over hoe er het beste mee om te gaan (ik ben er normaal gesproken ook niet zo nadrukkelijk mee bezig hoor, dat was meer voor het filmpje). Als ze wakker wordt zit er een krokodil onder het bed, bij omkleden een dinosaurus achter de commode en we moeten vooral snel naar beneden want er komt een tijger aan. Haar bord moet ik snel uit de kast halen want daarna duwt ze met haar gewicht tegen het deurtje aan zodat de dinosaurus niet kan ontsnappen. En dan wil ze haar broodje niet want er zit een slak in. Ook zegt ze wel eens dingen die niet waar zijn, zoals dat iemand (vaak papa) haar ´insert random iets´ heeft afgepakt.

De 2 andere peuters van dezelfde leeftijd die ik op regelmatige basis zie doen dit eigenlijk niet, en die praten ook wat meer in volzinnen dus ik dacht misschien komt het verschil doordat ze zich wat beter kunnen uitdrukken. Vandaar de opmerking over het praten, niet dat ik me daar verder zorgen over maak oid.

Wat Franny zegt is wel herkenbaar, ze is vaak heel stellig ermee en kan best een beetje bozig gaan doen als we het tegenovergestelde beweren.

Maar goed, niet teveel aandacht aan schenken dus, en een beetje een middenweg zoeken tussen erin meegaan en er tegenin gaan?

COS play to the max

Maar ze praat hartjesstikke goed!
Wurm fantaseert er net zo op los. De godganzedag hebben wij ijsberen, tijgers, dino's, zeeleeuwen en weet ik het wat door het huis rennen uit het niets. Ik vraag dan of hij ze even wil wegsturen, want nu komt het even niet uit. Ik heb net gepoetst
Hij gaat daar dan weer in mee ^^,
Bij het eten krijgt de gorilla een eigen bord om van te eten

Maar soms gaat hij ermee spelen. Gaan ze achter elkaar van de glijbaan of zo. nou prima hoor
Het alsof spelen is toch normaal gedrag? Zo zet hij ook fictieve thee en kookt hij vissoep in zijn keukentje Dat gaat natuurlijk ook niet met echte spullen, maar verbrand hij wel zijn mond als hij niet blaast en is het niet te eten zonder de kruiden te gebruiken

Wat wil je er zelf mee?

Nou, B was vrij duidelijk. We vroegen heel open 'Hoe was het gisteren met M?'. Het was heel gezellig aldus B. Ze hadden spelletjes gespeeld. Aan tafel? Nee op de telefoon. Oh en wat nog meer? Pizza gegeten en filmpjes gekeken. Niet gespeeld? Ja op de telefoon mama. Dus je hebt geen spel aan tafel gedaan of met de auto's? Nee mama, zeg ik toch! Alleen op telefoon.

Die andere 2 meisjes gaan uit zichzelf met hem naar de speeltuin etc etc. (is aan de overkant)

Ik vind het sowieso raar dat je met ons erbij meteen met je telefoon aan de slag gaat. De vorige keer dat ze kwam hebben we letterlijk gezegd 'Het is heel mooi weer, we zouden het leuk vinden als je even met hem naar buiten gaat' toen is ze inderdaad naar de speeltuin gegaan.

Maar inderdaad als het niet goed voelt.....wellicht dat we haar alleen nog vragen als we oppas na bedtijd nodig hebben. Want ze is wel lief voor hem, dat horen we terug van B en zien we ook aan de begroeting.

Einde gezeur.

Wij keken vroeger samen een (kinder)film met wat lekkers erbij voordat het bedtijd was. Dat voelde eigenlijk heel speciaal ook al was het ook 1,5 uur scherm kijken

Spelletjes spelen op een schermpje is op zich ook een vorm van samen spelen.
Als het je ontzettend stoort kan je het als regel opstellen dat je het niet wil.

...

Over oppassen gesproken, we hadden eerst een oppas via zo'n website met hele goede referenties. Ze vroeg wel belachelijk veel per uur, maar wisten wij veel. De eerste keer hebben wij enorm gelachen omdat B zijn luier verkeerd om had. Bleek ze nog nooit een luier te hebben verschoond, ze paste alleen op zindelijke kindjes.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:10 schreef Stippelrientje het volgende:
Wij keken vroeger samen een (kinder)film met wat lekkers erbij voordat het bedtijd was. Dat voelde eigenlijk heel speciaal ook al was het ook 1,5 uur scherm kijken

Spelletjes spelen op een schermpje is op zich ook een vorm van samen spelen.
Als het je ontzettend stoort kan je het als regel opstellen dat je het niet wil.

...

Ik vind dat met een oppas het een feestje mag zijn, dus altijd iets eten wat hij erg lekker vindt, tv kijken tijdens het eten. Prima allemaal, maar dit voelde niet fijn.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:11 schreef exode het volgende:
Over oppassen gesproken, we hadden eerst een oppas via zo'n website met hele goede referenties. Ze vroeg wel belachelijk veel per uur, maar wisten wij veel. De eerste keer hebben wij enorm gelachen omdat B zijn luier verkeerd om had. Bleek ze nog nooit een luier te hebben verschoond, ze paste alleen op zindelijke kindjes.

Dat hadden wij ook een keer bij mijn schoonvader. Had ie bij de middelste de luier verkeerd om aan gedaan. En die heeft toch drie kinderen van zichzelf. ‘Ja ze draaide de hele tijd om.’
En laatst ging ie zwemmen met A. Dus ik A zijn zwembroek en een zwemluier in de tas. Maar ook een gewone luier voor ná het zwemmen. ‘Ja die luier zoog zich helemaal vol met water. Ik wist ook niet welke de zwemluier was.’ zei ik: O en een blauwe luier met visjes erop was geen hint verder?
Of dan haal ik ze op na een nachtje logeren. Waarom heeft ze haar pyamabroek aan?’
‘O is dat een pyamabroek?’

*tegen zichzelf zingt: Let it gooooooo

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:21 schreef Estrys het volgende:

[..]

Dat hadden wij ook een keer bij mijn schoonvader. Had ie bij de middelste de luier verkeerd om aan gedaan. En die heeft toch drie kinderen van zichzelf. ‘Ja ze draaide de hele tijd om.’
En laatst ging ie zwemmen met A. Dus ik A zijn zwembroek en een zwemluier in de tas. Maar ook een gewone luier voor ná het zwemmen. ‘Ja die luier zoog zich helemaal vol met water. Ik wist ook niet welke de zwemluier was.’ zei ik: O en een blauwe luier met visjes erop was geen hint verder?
Of dan haal ik ze op na een nachtje logeren. Waarom heeft ze haar pyamabroek aan?’
‘O is dat een pyamabroek?’

*tegen zichzelf zingt: Let it gooooooo

Een vriend had eens opgepast en zijn luier dus ook verkeerd om gedaan. Hij was ervan overtuigd dat ie goed zat want de leeuwen zaten met hun hoofd vooraan. Dat had ie inderdaad goed bedacht maar die hoofden zaten toch echt bij zijn billen. Dan had B hem vast zelf omgedraaid. B was toen 1,5. Echt je kon me opvegen. Het was vooral een erg grappig gesprek niet een 'jeetje wat ben je dom' gesprek. We moesten er allemaal enorm om lachen.

En ik en kinderen was ook nou ja een proces zeg maar. De eerste keer dat ik op mkijn nichtje paste werd ik een uur later door mijn schoonzus gebeld. Ik had de luier verkeerd gedaan en de romper ook en alle poep zat tot haar nek. Mijn nichtje is inmiddels bijna 16 dus het is een poos geleden.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 10:06 schreef Estrys het volgende:

Over zeikmoeders gesproken. Ik heb altijd een slecht gevoel als ik iemand laat oppassen. Dat heb ik altijd gehad. Als ik eenmaal weg ben gaat het wel maar de aanloop en het moment zelf..

Zaterdag komt er hier voor het eerst een meisje van 15. Het is familie dus heb er wel vertrouwen in, maar ik heb altijd zo’n stom schuldgevoel wat aan mij knaagt. Terwijl de kinderen waarschijnlijk de tijd van hun leven hebben met een grietje van 15. Chips, tv en lang opblijven!

Maar ik ben toch liever zelf thuis geloof ik. Maar dat komt de relatie met mijn man ook niet zo ten goede. Dus ik stap er maar overheen. Komt best wel goed. Maar ik kan er nu al tegenop zien.

Oeh, dat lijkt me wel moeilijk. Maar is het dan het idee dat je denkt dat jij er gewoon altijd voor je kinderen zou moeten zijn? Of is het meer dat je bang bent dat het niet goed zal gaan met de oppas?

Ik heb nu met peuter helemaal geen zorgen meer. Die heeft het altijd naar haar zin met een oppas. En vertelt zelf de oppas wel wat ze gaan doen. "Nu gaan we een puzzel maken." "Nu moet jij met mij vadertje en moedertje spelen en dan ben ik de mama." Etc, . Ik zeg daardoor juist wel eens tegen de oppas dat ze echt niet de hele tijd hoeft te doen wat I wil, als ze daar even geen zin in heeft.
Dus exode, ik zou denk ik aan je peuter vragen wat hij met de oppas zou willen doen. En hem stimuleren dat tegen haar te zeggen. Of dat nog even te doen in jullie bijzijn.

Ik vind het nu met een baby wel weer iets lastiger om los te laten. Vorige week kwam mijn nichtje van 16 voor het eerst oppassen. Die had nog helemaal geen ervaring, dus die heb ik eerst even een cursusje luier verschonen gegeven. Maar ze is ontzettend lief, heel rustig en relaxed en ook erg enthousiast. En ze kan ook altijd haar moeder (mijn zus) bellen als ze het niet meer weet. .

quote:

Op maandag 15 januari 2018 13:41 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Oeh, dat lijkt me wel moeilijk. Maar is het dan het idee dat je denkt dat jij er gewoon altijd voor je kinderen zou moeten zijn? Of is het meer dat je bang bent dat het niet goed zal gaan met de oppas?

Nu ze ouder worden en de verzorging wat minder lastig is, kan er niet zo heel veel misgaan. Ze kunnen allemaal praten en zo en is het heel erg dat ze in pyamabroek naar de winkel gaan, of met een volgezogen luier in het zwembad zitten? Ik kan dat nu wel relativeren. Dochter van 5 is echt een moedertje, die gaat zich altijd bemoeien met haar broers. ‘Nee je moet die niet aan! Mama zei dat je deze aan moest.’ En haar grote broer doet dan dan ook braaf

Het is denk ik bij mij meer een kwestie van mezelf iets gunnen. Ik heb ergens inderdaad dat gevoel dat ik er altijd moet zijn. Ik heb dat alleen bij vrije tijd, niet als ik moet werken. Bij tijd en wijlen breekt me dat wel ineens op. Tijd voor jezelf (en elkaar) is echt heel belangrijk. Maar het blijft lastig

Ik zou het zelf ook niet zo fijn vinden, een oppas die alleen maar op de telefoon zit. Ik bedoel, hoe lang is nu 2 uurtjes? Ik zou het een volgende keer (als die nog komt) heel duidelijk aangeven, dat je dat niet wilt. Je betaalt haar tenslotte voor haar diensten.

En die problemen met de riolering zijn helaas bekend, vorig jaar hebben ze hier ook de hele stoep open getrokken. Jaren ´30 woning met smalle buizen, kennelijk.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 08:00 schreef Phaidra het volgende:
Lu, ik denk dat die fantasiespelletjes meer een karakterding zijn eigenlijk, en los staat van hoe goed een kind kan praten. Mijn oudste had/heeft niet zo veel fantasie, maar A wel. Speelt hele verhalen uit, waarbij hij dan zelf ook meerdere personages vertolkt .

Maar gisteravond ook een heel verhaal van een giraf die op zijn kop in de prullenbak van de vuilniswagen moest.

Giraf: “Nee wil niet hierin, benne bang inne donker!”
A: “Mag niet uit, jij moet daar blijven inne gevangenis!”
Giraf: “Mammie mammie, wil dit niet Wil niet alleen blijven!”
A: “Jij benne stout, moet daar blijven!”

Dan denk ik ook wel... Waar komt dit dan weer vandaan?! :’)

Superlief zeg. Ik vind het echt zo leuk om te lezen hoe ze er helemaal in op kunnen gaan.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 10:46 schreef Stippelrientje het volgende:

[..]

COS play to the max

Maar ze praat hartjesstikke goed!
Wurm fantaseert er net zo op los. De godganzedag hebben wij ijsberen, tijgers, dino's, zeeleeuwen en weet ik het wat door het huis rennen uit het niets. Ik vraag dan of hij ze even wil wegsturen, want nu komt het even niet uit. Ik heb net gepoetst
Hij gaat daar dan weer in mee ^^,
Bij het eten krijgt de gorilla een eigen bord om van te eten

Maar soms gaat hij ermee spelen. Gaan ze achter elkaar van de glijbaan of zo. nou prima hoor
Het alsof spelen is toch normaal gedrag? Zo zet hij ook fictieve thee en kookt hij vissoep in zijn keukentje Dat gaat natuurlijk ook niet met echte spullen, maar verbrand hij wel zijn mond als hij niet blaast en is het niet te eten zonder de kruiden te gebruiken

Wat wil je er zelf mee?

Ah, nog zo eentje met een rijke fantasie.

En ja, natuurlijk is het heel normaal en ik wil er verder ook niks mee eigenlijk, behalve dan voorkomen dat ze er angstig van wordt. Ik vind het hartstikke leuk juist dat ze zich er zo goed mee vermaakt. Mijn post was niet echt bedoeld als probleemstelling ofzo, meer gewoon om er over te praten en ervaringen te delen (komt misschien ook doordat ik met verlof ben, heb ik meer tijd om me met dit soort dingen bezig te houden ).

Wij hebben dus geen oppas, maar dat is vooral omdat man zich hetzelfde voelt als Estrys. Hij wil/kan haar echt niet achterlaten bij een onbekende, vindt dat heel moeilijk. Nu komt Wolk op een leeftijd dat hij er misschien wel over na zou gaan denken (omdat ze zich uit kan drukken ook) maar tja, met nummer 2 onderweg duurt dat ook zo weer 3 jaar voordat hij dat aandurft.

We hebben morgenavond een voorlichting in het ziekenhuis over de bevalling en het idee is dat Wolk dan voor het eerst bij mijn ouders gaat logeren maar zelfs daar is hij nog niet over uit.

Heb je al nagedacht over hoe je het wil doen met haar met de bevalling?

Als het aan mijn man ligt gaan ze veel vaker logeren of naar een oppas. Die heeft er geen enkele moeite mee. Hij snapt er ook helemaal niks van, van dat schuldgevoel van mij.
Maar ze vinden het nu ook echt leuk om te logeren. En ik heb echt tijd voor mezelf nodig soms. Steeds met drie kinderen en niks voor mezelf zonder hen (behalve werk) daar word ik echt geen leuke moeder van merk ik.

Ik heb bedacht om deze week 2 kinderfeestjes te doen. Dat leek zo’n goed idee. In theorie. Maar dan is A twee dagen bij mijn moeder dus. En twee dagen bij de gastouder.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 16:03 schreef Estrys het volgende:
Heb je al nagedacht over hoe je het wil doen met haar met de bevalling?

Als het aan mijn man ligt gaan ze veel vaker logeren of naar een oppas. Die heeft er geen enkele moeite mee. Hij snapt er ook helemaal niks van, van dat schuldgevoel van mij.
Maar ze vinden het nu ook echt leuk om te logeren. En ik heb echt tijd voor mezelf nodig soms. Steeds met drie kinderen en niks voor mezelf zonder hen (behalve werk) daar word ik echt geen leuke moeder van merk ik.

Ik heb bedacht om deze week 2 kinderfeestjes te doen. Dat leek zo’n goed idee. In theorie. Maar dan is A twee dagen bij mijn moeder dus. En twee dagen bij de gastouder.

Dat ligt er een beetje aan of de geplande KS doorgaat. Zo ja, dan is dat makkelijk want die is gewoon op een KDV dag om 8 uur. Man mag waarschijnlijk toch niet in het ziekenhuis blijven slapen vanwege een verbouwing. In het geval van een spontane bevalling is het in principe de bedoeling dat ze naar mijn ouders gaat, vandaar dat oefenen met logeren. Maar hij is er dus nog niet klaar voor, dus morgen gaat het niet gebeuren. Hopelijk een dezer weken in het weekend.

Maar goed, of ze überhaupt naar mijn ouders kan is nog onzeker, mijn moeder moet nog 2,5 week bestraald worden (borstkanker) en mijn vader begint vrijdag aan 6 weken electroconvulsietherapie (depressie). Vooral mijn moeder wil graag gewoon overal bij betrokken zijn en doorgaan met het normale leven maar we hebben geen idee hoe ze zich aan het eind van de rit gaat voelen. In dat geval hoop ik dat mijn broer op tijd terug is van een buitenland trip.

Fijn dat ze het leuk vinden om te logeren, ik kan me voorstellen dat dat het wat makkelijker maakt allemaal. Is A normaal gesproken maar 2 dagen per week bij de gastouder dan?

[ Bericht 0% gewijzigd door LuDann op 15-01-2018 20:36:49 ]

En iemand bij jullie in huis voor E? Of vind je dat supernaar?

quote:

Op maandag 15 januari 2018 20:24 schreef pinquit het volgende:
En iemand bij jullie in huis voor E? Of vind je dat supernaar?

Nee hoor, dat is een beetje om het even eigenlijk. We hebben alleen geen echte logeerplek (alleen een luchtbed). Mijn moeder komt hier morgen ook even oppassen terwijl Wolk op bed ligt, ze blijft dan alleen niet slapen.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 14:10 schreef Estrys het volgende:

[..]

Nu ze ouder worden en de verzorging wat minder lastig is, kan er niet zo heel veel misgaan. Ze kunnen allemaal praten en zo en is het heel erg dat ze in pyamabroek naar de winkel gaan, of met een volgezogen luier in het zwembad zitten? Ik kan dat nu wel relativeren. Dochter van 5 is echt een moedertje, die gaat zich altijd bemoeien met haar broers. ‘Nee je moet die niet aan! Mama zei dat je deze aan moest.’ En haar grote broer doet dan dan ook braaf

Het is denk ik bij mij meer een kwestie van mezelf iets gunnen. Ik heb ergens inderdaad dat gevoel dat ik er altijd moet zijn. Ik heb dat alleen bij vrije tijd, niet als ik moet werken. Bij tijd en wijlen breekt me dat wel ineens op. Tijd voor jezelf (en elkaar) is echt heel belangrijk. Maar het blijft lastig

Zo herkenbaar je laatste passage. Wij gingen ook oefenen met logeren. En de oudste ging dan ook logeren, we hoopten dat het zou helpen. Eenmaal thuis zat ik met buikpijn van de stress op de bank. En om half 8 savonds konden we peutertje ophalen bij opa en oma. Zon verdriet had ie.

Verder gaat onze peuter razendsnel mrt zn ontwikkeling. Zo leuk. Kletsen, spelen, zn broer achterna zitten .

quote:

[b]Op maandag 15 januari 2018 20:22 schreef LuDann het volgende:[/

Fijn dat ze het leuk vinden om te logeren, ik kan me voorstellen dat dat het wat makkelijker maakt allemaal. Is A normaal gesproken maar 2 dagen per week bij de gastouder dan?

Ja als ze er om gaan vragen dan hebben ze er ook echt zelf iets aan. Nu is het nog meer voor jezelf en dan meer voor hen zeg maar.

Ja 2 hele dagen gastouder en 1 dag komen mijn ouders oppassen. Ik werk drie dagen.

Helaas gaat onze super fijne lieve gastouder stoppen na de zomer. Dus ik ben op zoek naar wat anders. Is ook best moeilijk vind ik. Moet ie uit zijn vertrouwde opvang, wat zo fijn was, naar iemand die hij niet kent. Maar waarschijnlijk heb ik daar meer last van dan hij. Kinderen passen zich vaak zo snel aan.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 15:52 schreef LuDann het volgende:
Wij hebben dus geen oppas, maar dat is vooral omdat man zich hetzelfde voelt als Estrys. Hij wil/kan haar echt niet achterlaten bij een onbekende, vindt dat heel moeilijk. Nu komt Wolk op een leeftijd dat hij er misschien wel over na zou gaan denken (omdat ze zich uit kan drukken ook) maar tja, met nummer 2 onderweg duurt dat ook zo weer 3 jaar voordat hij dat aandurft.

We hebben morgenavond een voorlichting in het ziekenhuis over de bevalling en het idee is dat Wolk dan voor het eerst bij mijn ouders gaat logeren maar zelfs daar is hij nog niet over uit.

Mijn vriend had hetzelfde. Onze kinderen zijn geen makkelijke slapers (kleuter nu gelukkig wel, maar dat heeft ruim 4 jaar geduurd) en hij wilde daar niemand mee opzadelen. Zat tijdens een avondje theater continu met zijn gedachten thuis en of de kinderen nog wel zouden slapen. Ik had het eerste jaar ongeveer ook geen behoefte om weg te gaan, maar als de behoefte er wel is en je je vervolgens niet prettig voelt, is dat heel rot. Inmiddels gaat dat beter, het loslaten is voor een man ook een heel proces blijkbaar .

Onze oudste is met de bevalling ook voor de eerste keer gaan logeren. Hij was toen 2 jaar en 8 maanden. Ging heel goed, ondanks gebrek aan oefenen. Het duurde wel nog eens 1,5 jaar voor hij uit zichzelf een tweede keer aandurfde.

Wij hebben ook (nog) geen oppas anders dan oma en opa en J heeft nog nooit gelogeerd. Overdag bij oma thuis slapen was altijd al een ramp, dat wil ik hen niet aandoen voor een hele nacht. Binnenkort gaan we voor het eerst 's avonds samen naar een feest en komt oma bij ons om J op bed te leggen. Ik ben al heel benieuwd of dat gaat lukken.

Mijn peuter meldde gisteren tijdens het avondeten dat hij moe was en naar bed wilde. Hij heeft geslapen van 18.20 tot 8.00

Nog over ons oppasmeisje....als B mag kiezen, wil hij of tv kijken of spelletjes doen op de telefoon. Dus we laten het maar niet aan hem over
Ach we hebben dus nog 2 andere oppasmeisjes, mijn schoonouders, schoonzussen in de buurt en dan verder weg mijn moeder, zus en broer. Bij nood passen de buren op. Kortom de keuze is op zich reuze, alleen zaterdag kon net niemand anders.

Wat betreft de bevalling zullen de ouders van mijn vrouw en haar zus standby staan zeg maar. Ze is uitgerekend wanneer mijn schoonouders net terug zijn van vakantie dus 2 standby opties was wel een goed idee.
B heeft bij beide al vaker gelogeerd dus dat zal wel soepel gaan.

Wel zwaar zeg LuDann, hoe gaat het met je moeder? Slaat de bestraling aan?

Ketel heeft vorig jaar een aantal keer bij opa en oma (mijn ouders) gelogeerd. Gaat eigenlijk altijd heel goed, hij gaat nu ook weleens meerdere nachten. Mijn ouders worden er superblij van, hij wordt flink verwend, en wij hebben even tijd voor ons zelf. Win-win-win.

Volgende maand gaan we voor het eerst echt weg zonder hem, een paar dagen naar Londen. Mijn ouders komen dan een paar nachten hier slapen, zodat ze meteen ook voor de kat kunnen zorgen. Dat vind ik wel een stukje spannender, maar kijk er ook wel erg naar uit.

Voor een avondje weg komt mijn nichtje van 21 ook weleens oppassen.

Over slaap gesproken trouwens: daar kwam hier vannacht weinig van. Ketel is snipsnotverkouden en een beetje koortsig, dus algeheel sneu en ziekig. Gisteravond wilde hij heel graag bij ons in bed, en omdat hij ziekjes was mocht dat voor een keertje wel van mij. Maar hij sliep dus niet. Tot half 4 ofzo heeft hij liggen woelen en graaien. Toen was ik het zat en legde hem (na meerdere waarschuwingen dat hij echt moest gaan slapen, anders...) terug in zijn eigen bedje. Wat resulteerde in zo'n krijsfestijn dat ik hem na een half uurtje toch maar weer in ons bed legde, waar hij (moegeschreeuwd waarschijnlijk) dan eindelijk in slaap viel.

En toen ging om 7 uur de wekker weer.

Zomervakantie is geboekt. 2 weken Frankrijk, nu al zin in. Via micazu een huis gevonden wat nog redelijk betaalbaar was in het hoogseizoen.
Logeren doen N en L af en toe bij opa en oma. Gaat goed, maar het zijn ook goede slapers. Ook zijn ze altijd met zijn 2en.
Oppas hebben we hier niet in de buurt. Dus als we samen iets willen doen, gaan ze logeren. Of brengen we ze overdag naar opa en oma.

Klinkt goed shop! Wij moeten ook maar eens aan vakantie gaan denken, aangezien we ook aan het hoogseizoen gebonden zijn.

O slaapt regelmatig bij man zn ouders. S slaapt thuis al lastig dus gmdaar gaan we niet eens aan beginnen

Er is hier vannacht 30-40 cn sneeuw gevallen! Ik heb O op de slee naar het kdv/werk gebracht 💛 Kijk er naar uit om buiten te spelen

Ik heb nu voor het eerst sinds een week pauze 😍 Ik heb zo megaveel overgewerkt afgelopen week. Eerst even chillen en dan even met oa mn dochter buiten zijn.

Ketel telt hier net tot tien. In het Engels. We zaten er allebei een beetje flabbergasted van trots naar te kijken. We oefenen er niet bijzonder mee ofzo, maar blijkbaar pikt hij spelenderwijs toch veel op.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 18:49 schreef lunapuella het volgende:
Ketel telt hier net tot tien. In het Engels. We zaten er allebei een beetje flabbergasted van trots naar te kijken. We oefenen er niet bijzonder mee ofzo, maar blijkbaar pikt hij spelenderwijs toch veel op.

Leuk is dat he?

Ik verbaas me elke dag weer over wat ze allemaal kunnen, ineens!

Momenteel is rijmen hier het hoogtepunt van de dag. Eerst alleen winkel de pinkel , mama de pama; maar nu ook boek en koek, lepel en tepel ( ) etc. En steevast de vraag "is dat een woord? ponijn?"

Inbraakvraagje: S. wordt over 2 weken 2 ( ) en ik ben op zoek naar cadeautips. Jullie als ervaringsdeskundigen kunnen me vast helpen

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 22:15 schreef LeSage het volgende:
Inbraakvraagje: S. wordt over 2 weken 2 ( ) en ik ben op zoek naar cadeautips. Jullie als ervaringsdeskundigen kunnen me vast helpen

Ja joh, maar in welke hoek zoek je? Wij gaven een Wobbel en een houten paard en wagen. Verder vindt Sjaak zijn houten treinset geweldig en Waytoplay. En altijd boekjes

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 22:41 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Ja joh, maar in welke hoek zoek je? Wij gaven een Wobbel en een houten paard en wagen. Verder vindt Sjaak zijn houten treinset geweldig en Waytoplay. En altijd boekjes

Ik bedoel eigenlijk vooral voor bezoek. Dus niet te dure cadeaus
Boekjes inderdaad, dat is sowieso goed.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 22:45 schreef LeSage het volgende:

[..]

Ik bedoel eigenlijk vooral voor bezoek. Dus niet te dure cadeaus
Boekjes inderdaad, dat is sowieso goed.

Veel boekjes (prenten-, plaatjes-, kleur en zoekboeken), Duplo, Duplo-opbergzak/doos, toettoet (is hier nu een hit), kleding, muts en sjaal, puzzels, theaterkaartjes als ze kindervoorstellingen hebben, dierentuinkaartjes, loopfiets, stickers... dat waren een beetje de dingen die we voor O kregen of vroegen. Vooral de puzzels en het grote Bumba zoekboek waren hier een hit. En de stokbroodjes met aioli

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 22:45 schreef LeSage het volgende:

[..]

Ik bedoel eigenlijk vooral voor bezoek. Dus niet te dure cadeaus
Boekjes inderdaad, dat is sowieso goed.

Puzzels, een kinderschaar, verf, rijgkralen, Duplo, spelletjes van Haba, dat soort spul dan

Duplo, klei, puzzels, crayon rocks krijtjes, schetsblok en wij vroegen ook wel nuttige dingen zoals bijv. een nieuwe pyjama.

Stiften, kleur/stickerboeken, vingerverf, kleding.

2 jaar is nog een leeftijd dat je praktische dingen kan kopen. Zoals inderdaad een Pyjama of andere kleding. Wij vroegen toen verder Duplo, boeken, knutselspul en zandbak speelgoed.

Ik heb nu een extra peuter in huis, mijn nichtje die 5 weken jonger is dan B. B is dood- en dood- en doodop en wil niet slapen door het bezoek en mijn nichtje kan zich ongeveer 10 seconden vermaken. En dat is aan de hoge kant ingeschat. Dat heeft ze thuis ook overigens, ze speelt niet maar dartelt de hele tijd. Dat is behoorlijk wennen voor mij en ik denk dat je me vanavond op kan vegen.