Vetgedrukte heb ik ook ervaren. M'n huidige hulpverleners erkennen dit ook (ook al duurde het wel bijna een jaar voordat dat echt tot ze doordrong, ook al was ik het al die tijd blijven zeggen/aangeven. Ze horen niet graag kritiek op falende hulpverlening. Lekker als je toch al slecht in je vel zit). Ik bleek zelfs beter af te zijn zonder medicatie, zonder psychiater, zonder SPV en zonder die (nu niet meer) vertrouwde plek.quote:Op zaterdag 13 januari 2018 16:01 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik heb vrienden die dit weekend bij me zijn. En maandag ochtend is mijn maatschappelijk werkster er, die me juist meer handvaten heeft gegeven mbt mijn problematiek dan welke hulpverlener tot nu toe.
Het is juist slechter met me gegaan telkens door het gedoe met de hulpverleners, maar dat willen weinig mensen horen en daarom wil ik die discussie ook liever niet meer aangaan. Ik heb ervaring gehad met de crisisdienst in Rotterdam. En dat is niet zo van, je gaat even naar een omgeving waar je je als PTSS’er echt veilig voelt. Zo raden ze je bijvoorbeeld aan om je portomonnee en dat soort dingen thuis te laten.
Dit is echt zoooo superkut! Juist op 't moment dat je al op de grond ligt, krijg je nog een trap na ook. Voelt alsof het je wordt verweten dat je op dat moment een crisismoment had, terwijl je daarna bijna garantie hebt dat 't beter zal gaan.quote:Nee mijn vrienden zijn op de hoogte van wat er gebeurd is en stonden gister ook meteen op scherp toen ze geen contact met me hadden. Ik ga me niet laten opnemen omdat ik al 2 jaar niet de juiste hulp krijg, en op dit punt mijn grootste steun en maatje besloten heeft me te laten vallen.
Dan ben ik maar stronteigenwijs.
Ik hoop 't voor je. De indruk die ik had, je slechte momenten lijken gewoon onhandelbaar voor je te zijn terwijl je echt je best doet.quote:Op zondag 14 januari 2018 15:52 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb ondertussen al lang weer contact met de crisisdienst gehad en we hebben er alle vertrouwen in dat als we maandag weer contact hebben dat het goedkomt en dat ik nu eindelijk wel een goede ingang heb voor de juiste hulp.
Leuk, veroordelend zijn zonder dat je weet wat er gaande is. En al helemaal als het ambulancepersoneel isquote:Op zaterdag 13 januari 2018 15:47 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Omdat alle keren dat ik gewoon netjes de hulp heb gevraagd die ik wilde die niet kreeg. Dus ik heb niet zoveel vertrouwen dat ik dan van die gedwongen hulp wel beter word. Eerder slechter. Wat er gister door het ambulance personeel ook weer tegen me gezegd werd.
“Je hebt het aan jezelf te danken meisje” ja thnx for judging. Rijd dan door naar de volgende met een hartaanval. Het was een domme paniekaanval, en ik heb zelf om hulp gevraagd. Zoals ik dat telkens doe.
Ik heb mijn les wel geleerd. Als iemand twijfelachtig voelt in mijn leven, komt hij er niet meer in.
Ik heb in Rotterdam ook echt hele vervelende ervaringen met de crisisdienst. Dat ik wel dacht, ik ga er voor een weekendje heen, maar dat je dan je spullen staat te pakken “ik zou je portomonnee thuis laten, want er is kans dat er dit gestolen word, of zus, of zo”. Ik ben er ook binnen geweest. Het maakte mijn paniek alleen maar erger.quote:Op zondag 14 januari 2018 16:14 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Leuk, veroordelend zijn zonder dat je weet wat er gaande is. En al helemaal als het ambulancepersoneel is [ afbeelding ]
Ik heb al langer de indruk dat er niet echt goed wordt omgegaan met mensen die in een crisissituatie zitten...of een (gesloten) opname aan het ondergaan zijn.
Juist op die momenten kan je veel voor die mensen betekenen, maar ik heb de indruk dat er best veel hulpverleners zijn die niet echt empathisch met deze mensen om kunnen gaan. Wel zitten er ook die juist (zeer) goed daarmee om kunnen (en willen!) gaan en die hun uiterste best lijken te willen doen deze mensen daadwerkelijk te steunen.
Wat komt er na therapie? Ik rond therapie volgende maand ook af maar het is gek om na 5 jaar ineens niks meer te hebben.quote:Op zondag 14 januari 2018 20:29 schreef Marialice het volgende:
Voor mezelf komt het Grote Zwarte Gat nu snel dichterbij. Therapie is afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar niemand die kan vertellen hoe lang daarvoor de wachttijd is. En dat is ehm niet zo leuk. Eigenlijk ontzettend klote.
Na therapie komt nu eerst nog meer therapie. Ik ga door naar schematherapie 3dgn per week 9mnd lang en daarnaast door met emdr. Werk zit er nog even niet in, heb totaal geen concentratie. Flink traject nog, toch denk ik dat het wel goed/nodig is.quote:Op zondag 14 januari 2018 20:37 schreef Elvi het volgende:
[..]
Wat komt er na therapie? Ik rond therapie volgende maand ook af maar het is gek om na 5 jaar ineens niks meer te hebben.
Ik heb zelf 't idee dat ik nog niet genoeg schematherapie heb gehad. 't hielp wel, maar 't ging wat rommelig, mede omdat er ook andere dingen speelden en spelen.quote:Op zondag 14 januari 2018 22:25 schreef Marialice het volgende:
[..]
Na therapie komt nu eerst nog meer therapie. Ik ga door naar schematherapie 3dgn per week 9mnd lang en daarnaast door met emdr. Werk zit er nog even niet in, heb totaal geen concentratie. Flink traject nog, toch denk ik dat het wel goed/nodig is.
Dan werkt het voor jou niet goed, hoe lang slik je het al?quote:Op dinsdag 16 januari 2018 16:58 schreef kuolema het volgende:
Wie heeft ervaring met depressie en antipsychotica? Ik heb het idee dat mijn stemming nog slechter is geworden sinds ik risperidon slik.
Ik slik het sinds een paar weken. Niet vanwege depressie maar voor iets anders en daar lijkt het wel tegen te helpen.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 19:25 schreef Marialice het volgende:
[..]
Dan werkt het voor jou niet goed, hoe lang slik je het al?
Ik heb quetiapine voor de nacht en merk wel positief verschil. Helpt tegen piekeren, word er wat rustiger door.
De mijne ook, daar kon ze haar rust vinden. Later stond nog altijd een bed voor haar klaar voor wanneer ze die nodig had.quote:Op zondag 14 januari 2018 15:49 schreef Samzz het volgende:
Mijn moeder heeft ook in de crisisopvang gezeten. Gedwongen. En daar is ze heel veel beter uit teruggekomen, juist omdat ze meteen die hulp kreeg die ze op dat moment nodig had.
Niet alle hulpverlening is bar en boos. Ik sluit me helemaal aan bij DancingPhoebe. Een (al dan niet bewuste) OD nemen is echt een gigantische red flag.
De eerste weken kan het je stemming verergeren, dat is vrij normaal. Bij antidepressiva sowieso een maand of twee uittrekken om te kijken of het voldoende werkt.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 19:37 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik slik het sinds een paar weken. Niet vanwege depressie maar voor iets anders en daar lijkt het wel tegen te helpen.
Ik slik sinds 2006 anti-psychotica (20mg Olanzapine, hoogste dosering die ze mogen voorschrijven) en sinds 2010 slik ik Sertraline erbij. Depressie is altijd wel aanwezig maar voor mij is het belangrijkst dat ik niet weer psychotisch wordt.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 16:58 schreef kuolema het volgende:
Wie heeft ervaring met depressie en antipsychotica? Ik heb het idee dat mijn stemming nog slechter is geworden sinds ik risperidon slik.
Het is geen antidepressivum maar een antipsychoticum.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 21:16 schreef Quotidien het volgende:
[..]
De eerste weken kan het je stemming verergeren, dat is vrij normaal. Bij antidepressiva sowieso een maand of twee uittrekken om te kijken of het voldoende werkt.
Had je al een depressie (gehad) voordat je met olanzapine begon?quote:Op dinsdag 16 januari 2018 21:29 schreef Somberling het volgende:
[..]
Ik slik sinds 2006 anti-psychotica (20mg Olanzapine, hoogste dosering die ze mogen voorschrijven) en sinds 2010 slik ik Sertraline erbij. Depressie is altijd wel aanwezig maar voor mij is het belangrijkst dat ik niet weer psychotisch wordt.
Oh, ik nam aan dat het om een antidepressivum ging omdat ik het woord depressie las.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 22:04 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het is geen antidepressivum maar een antipsychoticum.
Mijn stemming werd ook slechter van antipsychotica.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 16:58 schreef kuolema het volgende:
Wie heeft ervaring met depressie en antipsychotica? Ik heb het idee dat mijn stemming nog slechter is geworden sinds ik risperidon slik.
Ja. Daarom weet ik niet precies of het erger of minder erg is geworden.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 22:04 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het is geen antidepressivum maar een antipsychoticum.
[..]
Had je al een depressie (gehad) voordat je met olanzapine begon?
Vetgedrukte is een beetje mijn ervaring, al was dat niet de enige factor op dat moment. Ik had altijd al de indruk dat m'n gevoelens er nog wel zaten, maar dat ik ze alleen niet voelde. Ik werd er ook veel passiever van, dus ik deed 'niks' meer en als je niks meer doet kan er zeg maar ook niks fout gaan, wat weer stress bespaart.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 23:15 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Mijn stemming werd ook slechter van antipsychotica.
Ik had daarvoor al ECT behandeling gehad voor depressie dus die was behoorlijk heftig. Maar toen voelde ik soms nog wel eens verdriet ofzo. Toen ik antipsychotica erbij ging slikken viel dat weg en werd ik totaal numb.
Quote een beetje verklootquote:@MK: 3 volle dagen van 9 tot 1430 dacht ik. Daar zit ook bijvoorbeeld pmt en beeldend in, precieze programma weet ik niet.
Niet helemaal direct gerelateerd aan je vraag hier, maar hoeveel inschrijftijd (voor een sociale huurwoning) heb je nu? Voor mij leverde dit de grootste stressreductie op, dat ik op mezelf woonde. Misschien een idee hier weereens naar te gaan kijken.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 19:37 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik slik het sinds een paar weken. Niet vanwege depressie maar voor iets anders en daar lijkt het wel tegen te helpen.
Wat moeten ze dan zeggen?quote:Op vrijdag 19 januari 2018 19:49 schreef Achterhoker het volgende:
Wat kan ik soms toch kotsen op die mensen met hun 'het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen' Het is geen fuck aan
Gewoon niets, hou je waffel.quote:
Da's ook lekker makkelijk. Sommige mensen zijn niet zo goed in werkelijk-troostende-woorden. Mijn moeder kan het ook niet, maar ik vind het toch lullig om te vragen of ze 'gewoon niets' kan zeggen.quote:
Inderdaad, sommige mensen kunnen het echt niet. Tsja, dan maar niet teveel aandacht besteden aan de inhoud (ene oor in andere oor uit), de intenties zijn goed.quote:Op vrijdag 19 januari 2018 20:49 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Da's ook lekker makkelijk. Sommige mensen zijn niet zo goed in werkelijk-troostende-woorden. Mijn moeder kan het ook niet, maar ik vind het toch lullig om te vragen of ze 'gewoon niets' kan zeggen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Omdat er nu teveel speelt is mijn emdr op pauze gezet. Heel dubbel gevoel, wilde zelf wel graag verder maar ben ook wel heel blij met wat ademruimte nu."I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Beetje goede bedoelingen hebben, wat denken ze wel niet.quote:
Jij vind er geen fuck aan. Het kan zijn dat anderen dat anders ervaren.quote:Op vrijdag 19 januari 2018 19:49 schreef Achterhoker het volgende:
Wat kan ik soms toch kotsen op die mensen met hun 'het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen' Het is geen fuck aan
Meh, ieder voor zichquote:Op vrijdag 19 januari 2018 19:49 schreef Achterhoker het volgende:
Wat kan ik soms toch kotsen op die mensen met hun 'het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen' Het is geen fuck aan
Zelf heb ik liever dat ze dan gewoon dat zeggen: "Ik wil (zo) graag iets zeggen, maar ik weet (gewoon) niet wat?".quote:Op zaterdag 20 januari 2018 09:28 schreef Nijna het volgende:
[..]
Jij vind er geen fuck aan. Het kan zijn dat anderen dat anders ervaren.
Het is wel heel frustrerend als je jezelf zo rot voelt dat anderen zeggen dat het een feestje is...
Maar soms zeggen mensen zulke dingen ook omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen en is de bedoeling op zich wel goed.
En sommige mensen zijn gewoon lomp...
(ik heb me ook wel gestoord aan zulke uitspraken, inmiddels zit ik een stuk beter in mijn vel en dan heb je blijkbaar ook meer ruimte om het van een andere kant te bekijken ofzo).
Marialice, sterkte!
Vind je die numbness prettig of juist niet? Ik had zelf niet het idee dat ik er gevoelloos van werd.quote:Op dinsdag 16 januari 2018 23:15 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Mijn stemming werd ook slechter van antipsychotica.
Ik had daarvoor al ECT behandeling gehad voor depressie dus die was behoorlijk heftig. Maar toen voelde ik soms nog wel eens verdriet ofzo. Toen ik antipsychotica erbij ging slikken viel dat weg en werd ik totaal numb.
Ik slikte het vanwege (psychotische) dwanggedachten. Ben er sinds dinsdag mee gestopt en sindsdien voel ik me beter.quote:Op woensdag 17 januari 2018 10:37 schreef Somberling het volgende:
[..]
Ja. Daarom weet ik niet precies of het erger of minder erg is geworden.
Waarvoor gebruik je anti-psychotica? Ik gebruik het om nieuwe psychoses te voorkomen.
Ik sta nu vijf jaar ingeschreven en reageer af en toe op huizen. In mijn huidige woonplaats sta ik dan niet hoger dan rond plaats 60 op de lijst. Dus een eigen woning zit er voorlopig nog niet in.quote:Op woensdag 17 januari 2018 13:13 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Vetgedrukte is een beetje mijn ervaring, al was dat niet de enige factor op dat moment. Ik had altijd al de indruk dat m'n gevoelens er nog wel zaten, maar dat ik ze alleen niet voelde. Ik werd er ook veel passiever van, dus ik deed 'niks' meer en als je niks meer doet kan er zeg maar ook niks fout gaan, wat weer stress bespaart.
Wel weet ik nog goed dat toen ik ging afbouwen, alles er weer uit kwam.
[..]
Quote een beetje verkloot
Das wel veel. De mijne probeerde me te leren hoe ik deze schema's op mezelf kon toepassen, maar dat is er (om mij onduidelijke redenen) niet van gekomen. Ik voelde me daardoor ook een beetje afgescheept of zo en ik merk dat ik echt oude losliggende dingen (zelfs die die ergens in 't achterhoofd nog blijven hangen en me dwarszitten) opgelost wil hebben.
Ik ben ook al een tijdje aan 't overwegen wat ik nou met die familie van me moet. Zeker gezien de ergernis van m'n oudere zus die een jaar lang bij min of meer elke gelegenheid gebruik maakte om tussen mijn zusje en mij te lijmen en ik een jaar lang (inclusief mislukt dramakerstdiner inclusief geschreeuw) vergeefs probeerde haar mijn grenzen te laten respecteren.
Verder ga ik ook wat andere dingen veranderen, zoals op woongebied (ik heb al jaren plannen met m'n woning en nu heb ik tenminste een goede reden daar nu echt een top-prioriteit van te maken), en wil ik in een rustig tempo doorgaan met mezelf opleiden en wat andere dingetjes rond krijgen. En ik ga de dingen blijven doen die ik leuk vind en waar ik ook goed in ben, want dat is goed voor me.
[..]
Niet helemaal direct gerelateerd aan je vraag hier, maar hoeveel inschrijftijd (voor een sociale huurwoning) heb je nu? Voor mij leverde dit de grootste stressreductie op, dat ik op mezelf woonde. Misschien een idee hier weereens naar te gaan kijken.
Heb alleen maar ervaring met Lexapro en Abilify, maar na een tijdje kwam er geloof ik een contra-indicatie voor deze medicatiecombinatie en ben ik met de Lexapro gestopt. Ik merkte niet dat deze combinatie hielp. Op lange termijn levert voor mij stressreductie uiteindelijk het meeste op, al doe ik soms wel aan draconische maatregelen om dat te bewerkstelligen (zoals breken met mensen, zoals wat ik nu aan 't overwegen ben).
Edit: Ow sorry, dat was je vraag helemaal niet. Maar heb elders al verteld over m'n ervaringen met abilify.
Maar er zijn ook mensen die dat niet kunnen...quote:Op zaterdag 20 januari 2018 13:58 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Zelf heb ik liever dat ze dan gewoon dat zeggen: "Ik wil (zo) graag iets zeggen, maar ik weet (gewoon) niet wat?".
Laat ik 't zo zeggen: Als zij niets kunnen behalve kiezen uit 1) niks zeggen of 2) zo'n ondoordachte hersenloze oneliner uitspreken, dan kies ik ABSOLUUT voor optie 1!quote:Op zaterdag 20 januari 2018 17:59 schreef Nijna het volgende:
[..]
Maar er zijn ook mensen die dat niet kunnen...
Mooi dat je je beter voelt (of in elk geval minder slecht). Die psychotische dwanggedachten had je wel vaker geloof ik. Heb je zelf 't idee dat stress hier een relatief grote invloed op heeft?quote:Op zaterdag 20 januari 2018 14:03 schreef kuolema het volgende:
[..]
Vind je die numbness prettig of juist niet? Ik had zelf niet het idee dat ik er gevoelloos van werd.
[..]
Ik slikte het vanwege (psychotische) dwanggedachten. Ben er sinds dinsdag mee gestopt en sindsdien voel ik me beter.
Toen ik in 't begin begon te reageren, was ik maar 1x boven de 100e op de lijst. Aangezien ik toch geen kans maakte, ben ik lukraak op verschillende type woningen gaan reageren in verschillende dorpen/steden, puur om te kijken hoeveel kans ik zou maken en om ervaring op te doen met bezichtigingen. Ik ben letterlijk een aantal woningen gaan bezichtigen terwijl ik (op moment van reageren op de woning zelf) ik absoluut zeker wist dat ik die woning niet zou gaan nemen.quote:[..]
Ik sta nu vijf jaar ingeschreven en reageer af en toe op huizen. In mijn huidige woonplaats sta ik dan niet hoger dan rond plaats 60 op de lijst. Dus een eigen woning zit er voorlopig nog niet in.
Ik weet het niet Kuolema. Ik werd toen ook direct daarna mega overspoelt met pam, wat ik weleens heb verteld. En raakte daardoor weer in contra. Ik weet eigenlijk niet hoe ik die periode voor ik weer in paniek raakte ervaarde. Ik weet nog wel goed dat mensen me dood noemden. En dat ik echt ook geen interesse meer had in mijn eigen kind. :|quote:Op zaterdag 20 januari 2018 14:03 schreef kuolema het volgende:
[..]
Vind je die numbness prettig of juist niet? Ik had zelf niet het idee dat ik er gevoelloos van werd.
[..]
Ik slikte het vanwege (psychotische) dwanggedachten. Ben er sinds dinsdag mee gestopt en sindsdien voel ik me beter.
[..]
Ik ken het wel uit vrij donkere -niet behandelde- periodes. Ook geen medicatie dus op datt moment.quote:Op zaterdag 20 januari 2018 23:19 schreef Droopie het volgende:
Kan het zijn dat je na 4 weken citraprolam zo afgevlakt bent aan de buitenkant, maar je zelf het gevoel hebt dat verschillende gedachten een soort van blokkade in je hoofd hebben.
Dus je denkt ergens aan (en uit therapie heb je geleerd dingen los te laten) maar nu lijkt het soort van gelocked te zijn in mijn hoofd soms voor een uur.
Dus ik zit smorgens vroeg in de auto en denk oh ik ga straks even langs de bakker voor de lunch en "locked" voor een periode.
Ja ik ga er ook mee naar de dokter toe, want het maakt me zo moe lichamelijk en psychisch.
Vroeg me alleen af of meer mensen zoiets ervaren?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oftewel ik vlucht ipv naar de drank in mijn werk.
(qua drank heb ik pas 3x gedronken en met oud en nieuw lag ik weer eens met nierstenen op bed).
Maar ik maak mij zorgen dat net als de welbutrin toendertijd (toen had ik week 4 een hypermanie, wat best grappig was toen ik thuis zat).
Maar in week 6 kreeg ik suicidale neigingen.
Maar weet niet of deze gedachten komen door de medicatie (of te hoog/ laag) of los ervan te zien.
ps. een voordeel mochten die suicidale gedachten komen weet ik, ondanks alles, dat ze door de medicatie komen (en ga ik naar de dokter voor advies en niet naar de brug )
maar die "locked" gedachten, ik vind het engHell To The Liars
quote:Op zaterdag 20 januari 2018 23:53 schreef Droopie het volgende:Sowieso naar de dokterSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oftewel ik vlucht ipv naar de drank in mijn werk.
(qua drank heb ik pas 3x gedronken en met oud en nieuw lag ik weer eens met nierstenen op bed).
Maar ik maak mij zorgen dat net als de welbutrin toendertijd (toen had ik week 4 een hypermanie, wat best grappig was toen ik thuis zat).
Maar in week 6 kreeg ik suicidale neigingen.
Maar weet niet of deze gedachten komen door de medicatie (of te hoog/ laag) of los ervan te zien.
ps. een voordeel mochten die suicidale gedachten komen weet ik, ondanks alles, dat ze door de medicatie komen (en ga ik naar de dokter voor advies en niet naar de brug )
maar die "locked" gedachten, ik vind het eng
Daar moet je nu zijn. Eventueel ook echt nunu als je die noodzaak voelt.I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nunu is niet nodigquote:Op zaterdag 20 januari 2018 23:55 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Sowieso naar de dokter
Daar moet je nu zijn. Eventueel ook echt nunu als je die noodzaak voelt.
Maar wel daarvoor naar de dokter toch?quote:Op zondag 21 januari 2018 00:00 schreef Droopie het volgende:
[..]
Nunu is niet nodig
Echt niet
Heb nog een lang weekend met nichtje naar Berlijn in Maart en ben ook reis naar Dubai/ Abu Dhabu aan het boeken voor November
Bedankt
Deze week sowiesoquote:Op zondag 21 januari 2018 00:01 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Maar wel daarvoor naar de dokter toch?
* DancingPhoebe spuugt in palmquote:Op zondag 21 januari 2018 00:04 schreef Droopie het volgende:
[..]
Deze week sowieso
Padvinders erewoord ofzoiets haha
Ik ben ook snel(ler) moe in sociale situaties (heb ook relatief veel tijd nodig om weer op te laden en voor dat opladen heb ik ook meer privacy nodig dan de meeste andere mensen), maar heeft meer met m'n autisme te maken. Dan kan je bloed laten prikken wat je wiltquote:Op zondag 21 januari 2018 13:05 schreef Kadooosh het volgende:
Ik ben jaren geleden in behandeling geweest voor sociale fobie en heb hier heel veel aan gehad. Ik blijf natuurlijk een beetje onzeker maar het gaat erg goed.
Wel ben ik snel moe in sociale situaties.
Dit heb ik eigenlijk al zolang ik mij het kan herinneren ben er ook ooit voor naar de HA geweest die mij bloed toen prikte maar hier is niets uitgekomen.
Dacht misschien komt het omdat ik te bewust van mij zelf ben en veel in mijn hoofd bezig ben. Hoewel dit wel reuze mee valt.
Ik vroeg mij af of andere dit herkennen.
Denk dat ik misschien binnenkort nog een keer naar de HA ga hiervoor maar ben bang dat dit mij niet kan helpen.
Wat voor mij daarbij helpt is door na te gaan: bij welke personen ben ik helemaal mezelf? Wanneer heb ik dat zelfbewuste niet? Dat is bijv. bij mijn familie of vriend. En dat in het moment zijn ipv in je hoofd heb ik een beetje kunnen nabootsen in andere situaties. Je zou het kunnen zien als een soort van mindfulness. Maar wat bij mij ook heeft geholpen is meer zelfvertrouwen krijgen en exposure. Ik ben nu vaker in situaties waarbij ik met onbekende mensen praat, waardoor dat me steeds minder zelfbewust maakt. Comfortzone wordt zo steeds groter.quote:Op zondag 21 januari 2018 13:05 schreef Kadooosh het volgende:
Ik ben jaren geleden in behandeling geweest voor sociale fobie en heb hier heel veel aan gehad. Ik blijf natuurlijk een beetje onzeker maar het gaat erg goed.
Wel ben ik snel moe in sociale situaties.
Dit heb ik eigenlijk al zolang ik mij het kan herinneren ben er ook ooit voor naar de HA geweest die mij bloed toen prikte maar hier is niets uitgekomen.
Dacht misschien komt het omdat ik te bewust van mij zelf ben en veel in mijn hoofd bezig ben. Hoewel dit wel reuze mee valt.
Ik vroeg mij af of andere dit herkennen.
Denk dat ik misschien binnenkort nog een keer naar de HA ga hiervoor maar ben bang dat dit mij niet kan helpen.
Hoera! Gefeliquote:Op maandag 22 januari 2018 16:12 schreef Lastpost het volgende:
Dubbel goed nieuws vandaag zowaar.
Rechtbank gebeld vandaag en zowel het OM als de tegenpartij hebben geen beroep ingesteld waardoor mijn schadevergoeding definitief is toegewezen.
En net gebeld door de psycholoog dat ze plek heeft, volgende week dinsdag eerste kennismaking en als het klikt starten we daadwerkelijk een week later individueel. Eindelijk wat vooruitgang.
Ja het gekke is dat ik al jaren in een winkel werk dus echt sociale angst heb ik niet meer . Maar toch kom je er nooit helemaal vanaf denk ik. Dus heeft er wel mee te maken ja.quote:Op zondag 21 januari 2018 13:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik ben ook snel(ler) moe in sociale situaties (heb ook relatief veel tijd nodig om weer op te laden en voor dat opladen heb ik ook meer privacy nodig dan de meeste andere mensen), maar heeft meer met m'n autisme te maken. Dan kan je bloed laten prikken wat je wilt
Het bewuster zijn van mezelf dan de meeste anderen...dit kan wel aardig wat oorzaken hebben maar wat voor mij belangrijk is, is dat ik dit 'probleem' nooit gericht heb aangepakt. Ik denk ook niet dat dat de juiste weg is, je bent je zelfbewust(er) om een reden. Ik neem aan dat je sociale angsten daarmee te maken hebben ook.
Mezelf ben ik idd alleen bij mijn familie. Exposure heb ik eigenlijk constant. Ik heb net een nieuwe baan en hier moet ik constant met vreemden praten dit vermijd ik ook absoluut niet. Misschien is het nog een kwestie van tijd.quote:Op zondag 21 januari 2018 13:59 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Wat voor mij daarbij helpt is door na te gaan: bij welke personen ben ik helemaal mezelf? Wanneer heb ik dat zelfbewuste niet? Dat is bijv. bij mijn familie of vriend. En dat in het moment zijn ipv in je hoofd heb ik een beetje kunnen nabootsen in andere situaties. Je zou het kunnen zien als een soort van mindfulness. Maar wat bij mij ook heeft geholpen is meer zelfvertrouwen krijgen en exposure. Ik ben nu vaker in situaties waarbij ik met onbekende mensen praat, waardoor dat me steeds minder zelfbewust maakt. Comfortzone wordt zo steeds groter.
Hoe minder energie je kwijt bent met denken aan hoe je overkomt op anderen en het in je hoofd zitten, hoe minder vermoeiend sociaal contact wordt. Het gaat meer automatisch.
Klopt. Voor mij is dit ook een reden m'n grenzen aan te geven. Wordt daar overheen gelopen, kost de persoon die daar overheen loopt meer energie en dan moet ik kiezen of ik dat wel of niet wil (vaak kies ik er dan voor niet het contact met die persoon te minderen met als reden dat dat andere nadelige gevolgen kan hebben, maar het kost me dan wel meer).quote:Op zondag 21 januari 2018 13:59 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Hoe minder energie je kwijt bent met denken aan hoe je overkomt op anderen en het in je hoofd zitten, hoe minder vermoeiend sociaal contact wordt. Het gaat meer automatisch.
Bij mij is die sociale angst op dit moment meer (het herhaaldelijk gevoede en bevestigde) wantrouwen in mensen die ik niet vertrouw, dat kost me energie. Dus de meeste mensen kosten me relatief veel energie. Wel heb ik geleerd relatief makkelijk los te laten zolang ik 't idee heb niet die persoon te hoeven vrezen totdat er weer over m'n grenzen wordt gegaan, dan beginnen zij weer onderaan de ladder bij mij en zullen ze zich moeten bewijzen en als de mensen die menen dat de mij toegebrachte schade wroeging bij hun veroorzaakt, zullen ze die schade ongedaan moeten maken. Ten slotte zullen mensen die in werkelijkheid geen spijt hebben, deze schade niet ongedaan willen maken. Nieuwe mensen hebben geen schade veroorzaakt (oftewel zij hebben me niet beschadigd) dus sta ik meer open voor ze. De sociale angst die ik vroeger wel had (kwam voort uit onzekerheid, je kent dat riedeltje wel ), die heb ik nu niet meer (vooral door met de juiste mensen om te gaan en de rotte appels te mijden).quote:Op dinsdag 23 januari 2018 10:19 schreef Kadooosh het volgende:
[..]
Ja het gekke is dat ik al jaren in een winkel werk dus echt sociale angst heb ik niet meer . Maar toch kom je er nooit helemaal vanaf denk ik. Dus heeft er wel mee te maken ja.
Als ik zie hoe andere makkelijk 40 uur kunnen werken en dan nog veel dingen in hun vrije tijd kunnen doen wordt ik wel jaloers. Ik sport ook genoeg en eet gezond dus daar ligt het niet aan.
Denk dat het wantrouwen mij inderdaad ook veel energie kost. Echt sociale angst heb ik gelukkig niet meer. Heb wel gelukkig met mijn nieuwe baan veel leukere mensen om mij heen dus dat scheelt al veel. Werk daar ook pas 1,5 maand dus daar kan ik nog veel in groeien.quote:Op dinsdag 23 januari 2018 12:24 schreef magnetronkoffie het volgende:
Bij mij is die sociale angst op dit moment meer (het herhaaldelijk gevoede en bevestigde) wantrouwen in mensen die ik niet vertrouw, dat kost me energie. Dus de meeste mensen kosten me relatief veel energie. Wel heb ik geleerd relatief makkelijk los te laten zolang ik 't idee heb niet die persoon te hoeven vrezen totdat er weer over m'n grenzen wordt gegaan, dan beginnen zij weer onderaan de ladder bij mij en zullen ze zich moeten bewijzen en als de mensen die menen dat de mij toegebrachte schade wroeging bij hun veroorzaakt, zullen ze die schade ongedaan moeten maken. Ten slotte zullen mensen die in werkelijkheid geen spijt hebben, deze schade niet ongedaan willen maken. Nieuwe mensen hebben geen schade veroorzaakt (oftewel zij hebben me niet beschadigd) dus sta ik meer open voor ze. De sociale angst die ik vroeger wel had (kwam voort uit onzekerheid, je kent dat riedeltje wel ), die heb ik nu niet meer (vooral door met de juiste mensen om te gaan en de rotte appels te mijden).
Tis ook een beetje dat spreekwoord, vertrouwen komt te voet en gaat te paard
Ik merk ook dat ik om de 1 of andere reden mensen nodig heb die ik (vrijwel) volledig kan vertrouwen en dat ik een bepaalde mate van veiligheid echt nodig heb (ook bij mensen). Het geeft een soort houvast dat ik weet dat ik op iemand terug kan vallen, zelfs al heb ik die persoon meestal niet nodig en wil ik ook niet iemand nodig hebben. Zoiets.
Toen ik stopte met de abilify ging ik idd meer voelenquote:Op woensdag 24 januari 2018 20:06 schreef Kadooosh het volgende:
[..]
Denk dat het wantrouwen mij inderdaad ook veel energie kost. Echt sociale angst heb ik gelukkig niet meer. Heb wel gelukkig met mijn nieuwe baan veel leukere mensen om mij heen dus dat scheelt al veel. Werk daar ook pas 1,5 maand dus daar kan ik nog veel in groeien.
Wil eigenlijk ook over een half jaartje ofzo af van de antidepressiva. Slik dit nu al zo'n 10 jaar... zou toch wel fijn zijn om wat meer te kunnen voelen. Of misschien juist niet maar dat zie ik dan wel weer .
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Als je gaat afbouwen, ga dan rustig afbouwen en misschien 't laatste stukje doen tijdens een lange vakantieperiode of zo. ...of tijdens een langere werkeloosheidsperiode. Die laatste zijn daar mooie gelegenheden voor, want dan heb je zeg maar alle tijd.
Stress zal er wel invloed op hebben, maar dat heb ik ook zonder dagbesteding/duidelijke stressfactoren dus ik weet niet zo goed waar dat precies vandaan komt en hoe ik het verder kan verminderen.quote:Op zaterdag 20 januari 2018 18:56 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Mooi dat je je beter voelt (of in elk geval minder slecht). Die psychotische dwanggedachten had je wel vaker geloof ik. Heb je zelf 't idee dat stress hier een relatief grote invloed op heeft?
Het verschilt inderdaad nogal per plaats hoe hoog ik kom te staan, maar ik heb toch wel wat locatievoorkeuren, zeker omdat ik geen rijbewijs heb en dus afhankelijk ben van openbaar vervoer.quote:[..]
Toen ik in 't begin begon te reageren, was ik maar 1x boven de 100e op de lijst. Aangezien ik toch geen kans maakte, ben ik lukraak op verschillende type woningen gaan reageren in verschillende dorpen/steden, puur om te kijken hoeveel kans ik zou maken en om ervaring op te doen met bezichtigingen. Ik ben letterlijk een aantal woningen gaan bezichtigen terwijl ik (op moment van reageren op de woning zelf) ik absoluut zeker wist dat ik die woning niet zou gaan nemen.
Ik ging ook mensen bevragen, waaronder andere gegadigden en de persoon van de woningbouwvereniging zelf, omdat ik 't toch niet zo serieus nam. Ik vertelde verder niet bepaalde mensen dat ik met sociale woningbouwwoningreacties bezig was want dan gingen ze me bijvoorbeeld onder druk zetten een bepaalde woning te accepteren waar ik zelf niet voor wilde gaan.
Sommige buurten bleek ik veel meer kans te hebben dan andere (zoals woningen die niet valkbij 't centrum waren) maar dit is heel uitgebreid en dit topic is daar niet voor bedoeld.
Ik mocht 3x/week reageren, 1 was een (semi-)serieuze reactie en de rest waren meer die nieuwsgierigheidsreacties.
Als je toch geen kans maakt, kan je net zo goed je reactierechten gebruiken op een manier dat je er toch tenminste iets aan hebt.
--
Er is iets met dat gevoel van die opdracht. Je hebt dat gevoel al langer/vaker gehad maar ik snap steeds maar niet wat daar nou de strekking van is. Ik heb al langer 't gevoel alsof ik iets 'obvious' over 't hoofd blijf zien.
Wat bedoel je met in contra?quote:Op zaterdag 20 januari 2018 21:04 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik weet het niet Kuolema. Ik werd toen ook direct daarna mega overspoelt met pam, wat ik weleens heb verteld. En raakte daardoor weer in contra. Ik weet eigenlijk niet hoe ik die periode voor ik weer in paniek raakte ervaarde. Ik weet nog wel goed dat mensen me dood noemden. En dat ik echt ook geen interesse meer had in mijn eigen kind. :|
Hoe is het met de psychotische gedachten nu je ermee bent gestopt?
Dan zou 't kunnen dat je ook onduidelijke stressfactoren hebt, dingen waar je je nog niet (goed genoeg) bewust van bent.quote:Op zaterdag 27 januari 2018 14:42 schreef kuolema het volgende:
[..]
Stress zal er wel invloed op hebben, maar dat heb ik ook zonder dagbesteding/duidelijke stressfactoren dus ik weet niet zo goed waar dat precies vandaan komt en hoe ik het verder kan verminderen.
Ja, dat laatste snap ik wel. Ook heel logisch dat je locatievoorkeuren hebt.quote:[..]
Het verschilt inderdaad nogal per plaats hoe hoog ik kom te staan, maar ik heb toch wel wat locatievoorkeuren, zeker omdat ik geen rijbewijs heb en dus afhankelijk ben van openbaar vervoer.
quote:[..]
Wat bedoel je met in contra?
De gedachten komen weer af en toe maar zijn niet zo sterk dat ik er echt wat mee doe. Ik heb wel meer last van spanning.
Maar je kan toch bv aangeven dat je rust in je hoofd wilt creeeren of dat je dingen wilt afsluiten.quote:Op zondag 28 januari 2018 12:12 schreef Colafles63 het volgende:
Ik vind de psychische hulpverlening ruk. Ik heb al EMDR gehad wat goed geholpen heeft, maar ik heb meer hulp nodig in de vorm van gesprekken. Van de week een afspraak om te bespreken hoe het na de EMDR verlopen is en ik had nogal een meltdown. Veel gehuild. Psych weinig gesproken. Eigenlijk was ik 90% van de tijd aan het woord. Vraagt ie opeens wat ik wil dat er verder gebeurd. Want ja, ik ken mezelf beter als dat hij dat kent. Hoe moet ik dat weten, jij bent toch de psych? Ik vind dat zo stom, aan je patiënt vragen wat hij verder wilt.... De patiënt heeft op dat moment geen heldere kijk op dingen...
Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...quote:Op zondag 28 januari 2018 14:01 schreef Droopie het volgende:
[..]
Maar je kan toch bv aangeven dat je rust in je hoofd wilt creeeren of dat je dingen wilt afsluiten.
En als je niet weet wat je wilt, of wat je doelen zijn, zou je ook kunnen aangeven wat je juist niet meer wilt in je huidige situatie.
Hoe lang ben je nu totaal bezig in maanden?quote:Op zondag 28 januari 2018 14:19 schreef Colafles63 het volgende:
[..]
Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...
Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.
quote:Op zondag 28 januari 2018 12:12 schreef Colafles63 het volgende:
Ik vind de psychische hulpverlening ruk. Ik heb al EMDR gehad wat goed geholpen heeft, maar ik heb meer hulp nodig in de vorm van gesprekken. Van de week een afspraak om te bespreken hoe het na de EMDR verlopen is en ik had nogal een meltdown. Veel gehuild. Psych weinig gesproken. Eigenlijk was ik 90% van de tijd aan het woord. Vraagt ie opeens wat ik wil dat er verder gebeurd. Want ja, ik ken mezelf beter als dat hij dat kent. Hoe moet ik dat weten, jij bent toch de psych? Ik vind dat zo stom, aan je patiënt vragen wat hij verder wilt.... De patiënt heeft op dat moment geen heldere kijk op dingen...
Klinkt alsof je wel weet -dat- er nog iets is, maar je niet weet -wat- precies?quote:Op zondag 28 januari 2018 14:19 schreef Colafles63 het volgende:
[..]
Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...
Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.
Heb je liever dat ze je maar allerlei trajecten insturen zonder jou te vragen wat je wilt? Iets meer sturing zou misschien fijn zijn, maar het is ook wel goed om over je eigen behoeften na te denken. Dat ze dus wel naar jou luisteren wat dat betreft.quote:Op zondag 28 januari 2018 14:19 schreef Colafles63 het volgende:
[..]
Dat is ook zo, maar ik heb het idee stil te staan. Er is BDD bij mij vastgesteld en het gesprek van afgelopen dinsdag was ook BDD gerelateerd. Ik ben een paar keer geweest nu, vaak wat gesprekken gehad hoe het nu gaat en 1 x EMDR maar er is nog geen therapie gestart. Als er dan aan me gevraagd wordt wat ik wil is het vragen naar de bekende weg. Ik kom daar om me beter te voelen. Ik heb geantwoord dat ik naar wat handvaten zoek om mezelf beter te kunnen accepteren...
Nu staat er over anderhalve week weer een EMDR geplant... Ik weet niet.. ik heb gewoon het idee dat ik alles maar moet voorkauwen.
Ja, dat is misschien ook wel zo. Ik denk dat ik te snel wil en er misschien teveel van verwacht.quote:Op zondag 28 januari 2018 22:24 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Heb je liever dat ze je maar allerlei trajecten insturen zonder jou te vragen wat je wilt? Iets meer sturing zou misschien fijn zijn, maar het is ook wel goed om over je eigen behoeften na te denken. Dat ze dus wel naar jou luisteren wat dat betreft.
Hangt af van de situatie, maar ik kan me voorstellen dat AD helpt om je gevoelsleven stabieler te krijgen waardoor je minder negatief over jezelf denkt. Ook krijg je, als depressie een deel van het probleem is, met medicatie misschien weer meer energie en motivatie. Therapie is zwaar, dus iets meer energie en motivatie kan je dan wel gebruiken.quote:Op zondag 28 januari 2018 22:30 schreef Colafles63 het volgende:
[..]
Ja, dat is misschien ook wel zo. Ik denk dat ik te snel wil en er misschien teveel van verwacht.
Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?
Ik heb het zelf op die manier gehad, maar ehm, ik had ook geen concreet probleem waar ik aan wilde werken, ik wilde gewoon met wat meer levenslust en energie er tegenaan en stappen maken om gezond te worden.quote:Op zondag 28 januari 2018 22:30 schreef Colafles63 het volgende:
[..]
Ja, dat is misschien ook wel zo. Ik denk dat ik te snel wil en er misschien teveel van verwacht.
Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?
Ja, dat gebeurt vaker, zeker als nu al bekend is dat therapie opgestart gaat worden. Reken bij antidepressiva een week of 6 voor je echt kunt beoordelen of je resultaat hebt, en als je pech hebt heb je in de eerste periode al wel bijwerkingen. De combinatie praten + pillen doet (statistisch) meer dan alleen pillen.quote:Op zondag 28 januari 2018 22:30 schreef Colafles63 het volgende:
Psych zei dat het misschien handig zou zijn om te starten met ad. Gebeurt dat vaker? AD starten zonder dat er nog geen therapie is gestart? Het leek mij nogal de omgekeerde volgorde, maar ik kan het mis hebben?
Wat naar voor je. Sterkte .quote:Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.
Wat balen zeg! Ik hoop dat je snel wat tot rust komt.quote:Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.
Dikke knuffel voor jou.quote:Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.
En daarom ben je dus opgenomen Zoals je het nu schrijft zit je daar iig het minst onveilig. Hoop dat je wat rust vindt en snel merkt dat ook aan dit GZG een einde komtquote:Op dinsdag 30 januari 2018 10:54 schreef Marialice het volgende:
Het Grote Zwarte Gat waar ik zo tegenop zag is er gekomen, en is nog Groter en Zwarter dan ik dacht. Deeltijd therapie heb ik vorige week afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar dat is nog 4 maanden wachten (!). EMDR staat op pauze omdat de situatie nu te instabiel is. Vorige week crisissituatie gehad met mijn vriend, is echt heel eng en ingrijpend geweest, daarna geprobeerd zelf hulp te zoeken maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. En nu ben ik op en kan niet meer vechten.
Ik ben nu weer opgenomen, time-out om wat aan te sterken en te kijken wat we kunnen regelen. Zelf heb ik er geen vertrouwen meer in.
Oeh, heel scherp, en ja je hebt gelijk! Er komt ook al wat rust merk ik, het scheelt al veel om gewoon wat mensen om me heen te hebben en als het nodig is is er ook tijd voor even een gesprekje over moeilijke onderwerpen. Als deze lijn zo doorzet mag ik na het weekend weer naar huis.quote:Op dinsdag 30 januari 2018 15:10 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
En daarom ben je dus opgenomen Zoals je het nu schrijft zit je daar iig het minst onveilig. Hoop dat je wat rust vindt en snel merkt dat ook aan dit GZG een einde komt
Gaat dat geld verdwijnen in de rest van je uitgaven? Of ga je er wat anders mee doen? Je begrijpt dat ik voor wat anders ben?! Als het kan natuurlijk, zou wel tof zijn toch. Hoef je niet te zeggen natuurlijk, ik ben blij voor je. Dat is alles.quote:Op donderdag 1 februari 2018 12:22 schreef Elvi het volgende:
Vandaag was mn laatste afspraak bij de ggz. 5 jaar in behandeling geweest
Ik heb nog wel een kadootje voor mn SPV'er gehaald; een beker, bonbons, en een bedankkaartje.
Ja ik weet dat het haar werk is enzo en dat het niet hoeft maar ik neem graag goed afscheid En ik heb haar het langst gehad. Ze vond het wel heel leuk "oh dat hoeft toch niet!" maar ik vind het fijn om het zo af te sluiten
We hebben het nog even gehad over 'hoe nu verder'. Want 5 jaar onder behandeling zijn is niet niks natuurlijk... En het is goed om te weten dat er een poh-ggz is waar je laagdrempelig (en gratis ) terecht kunt. Nog kort gesproken over wanneer aan de bel trekken: bij een maand somberheid. Dat vind ik nog redelijk snel eigenlijk Toch is het gek dat je na zo'n tijd los word gelaten en dat er geen programma is wat daarna komt.
Maar ja... het is gek. Ik moet het nu 'zelf' doen. Freedom! En omg wat ga ik een geld overhouden dat ik anders aan eigen risico kwijt was
Het is altijd makkelijk gedacht van anderen dat dat helpt als je in een dip zit. Het kost veel moeite om zoiets juist dan uit te voeren. Maar goed dat je dat toch gelukt is!quote:Op zondag 4 februari 2018 16:58 schreef Quotidien het volgende:
Met mij gaat het weer enigszins goed. Blijkbaar is een goed ritme hebben, overdag leven, onder de mensen komen en wat lichaamsbeweging hebben nogal goed voor mijn stemming. Wie had het gedacht.
Hé, het klinkt alsof jullie best oké contact hebben. Je bent nog niet zo lang bij haar toch? Zou wel fijn zijn.quote:Op woensdag 7 februari 2018 09:13 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Afgelopen week vond ik op reddit een draad die gaat over cptsd, complexe ptss vrij vertaald.
Ik heb daar wat zitten lezen en herken me erg in de symptomen. Vooral de verklaring van bizar heftige emoties daar kon ik me goed in vinden.
Ik heb het ook met mijn psycholoog besproken en die gaf an dat ze het fijn vond dat ik er herkenning in vond maar zijzelf niet direct een sticker wil plakken op mijn klachten omdat ze meestal gaandeweg behoorlijk veranderen.
Ik voelde me eerder best schuldig dat ik me er zo in herkende want ik wil niet zelf een diagnose gaan plakken, en het kostte wel wat energie dit te delen. Fijne reactie van haar iig en ik kon me er ook wel in vinden. De herkenning en verklaring van mijn soms extreme emoties is voldoende.
Ik had superslecht geslapen omdat juist die reddit vanalles los had gemaakt en ook dat heb ik besproken. Ik ben op momenten nog steeds kwaad over iets van een jaar geleden en ook wel om andere dingen die eigenlijk al afgerond hadden moeten zijn. T loslaten lukt me niet goed en dat is frustrerend.
Ze stelde voor om komende sessie eens een gesprek te gaan voeren met die persoon, doen we of hij in de extra stoel zit en mag ik er alles uitgooien.
Doodeng..... maar ik wil het wel proberen. Al vind ik t wel eng als zij dan meekijkt en ik misschien wel boos wordt. Boos worden vind ik echt heel naar om te doen.
Maargoed, ik wil het wel proberen, kijken of dit helpt. Ik vertrouw haar wel zover dat ik geloof dat het kan helpen.
Ik kom vanaf september bij haar en het contact is inderdaad wel goed.quote:Op donderdag 8 februari 2018 09:35 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Hé, het klinkt alsof jullie best oké contact hebben. Je bent nog niet zo lang bij haar toch? Zou wel fijn zijn.
Ik kan me goed voorstellen dat je in alle heftigheid van zoals het nu is, herkent in cptss hoor. Geef het wat tijd, ptss wordt niet voor niets door mensen omschreven als stoornis van misplaatste boosheid. Misschien voelt het over een tijdje weer anders. Sterkte
Ja sorry als ik me wat lomp uitdrukte, ik wilde graag op je reageren maar kan me slecht concentreren. Ik bedoelde niks te zeggen over je klachten ofzo maar meer dat als je eerder andere of deze hulp had gehad dat de vorm van je klachten misschien nu anders was geweest . Als je begrijpt wat ik bedoel. Ongeacht wat het label is. Het is in elk geval prettig dat je het contact met deze therapeut wel goed lijkt.quote:Op donderdag 8 februari 2018 10:36 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik kom vanaf september bij haar en het contact is inderdaad wel goed.
Een aantal klachten die bij cptss en minder bij ptss passen heb ik al heel lang, zeker 15 jaar denk ik, dus het is niet iets van het moment.
Het maakt me niet veel uit of er n labeltje op komt of niet, ik vond t vooral fijn wat herkenning te vinden.
Ik vind t wel meevallen qua lomp zijn hoor, zo had ik t in elk geval niet opgevat.quote:Op donderdag 8 februari 2018 12:44 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ja sorry als ik me wat lomp uitdrukte, ik wilde graag op je reageren maar kan me slecht concentreren. Ik bedoelde niks te zeggen over je klachten ofzo maar meer dat als je eerder andere of deze hulp had gehad dat de vorm van je klachten misschien nu anders was geweest . Als je begrijpt wat ik bedoel. Ongeacht wat het label is. Het is in elk geval prettig dat je het contact met deze therapeut wel goed lijkt.
Ik weet het ook niet. Ik herken het ook wel vanuit hoe ik mijn klachten ervaar, ik weet ook vaak niet echt wat voortkomt vanuit cptss of dissociatie. Bepaalde dingen zijn er al heel lang in dezelfde mate, alleen de manier waarop ik er mee deal en of ik er mee deal verschilt.quote:Op donderdag 8 februari 2018 17:53 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik vind t wel meevallen qua lomp zijn hoor, zo had ik t in elk geval niet opgevat.
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik weet niet of het anders was geweest als ik eerder de juiste hulp had gekregen. Ik heb vaker hulp gezocht maar denk dat ik er toen niet voor open stond om naar t verleden te kijken. Die hulp heeft ook weinig opgelost. Ik keek immers niet naar de oorzaak.
Wellicht dat als ik toen ik nog een kind was er goede hulpverlening was geweest dat het anders gelopen was. Ik denk wel dat ik met de jaren iets beter heb leren omgaan met mijn klachten. Bijvoorbeeld even pauze nemen als ik overmand wordt door een emotie en proberen te kalmeren voordat ik handel, en het verwoorden van waar ik last van heb, als ik bijvoorbeeld teveel indrukken heb en volloop kan ik dat zeggen voor ik overstroom. Dat is zeker verbeterd, maar ondanks dat ik beter ben ik het verwoorden en mijn grenzen bewaken is er weinig verbetering van de klachten zelf.
quote:Op zaterdag 20 januari 2018 23:53 schreef Droopie het volgende:Lieve! Ik schrik hier zo vreselijk vanSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oftewel ik vlucht ipv naar de drank in mijn werk.
(qua drank heb ik pas 3x gedronken en met oud en nieuw lag ik weer eens met nierstenen op bed).
Maar ik maak mij zorgen dat net als de welbutrin toendertijd (toen had ik week 4 een hypermanie, wat best grappig was toen ik thuis zat).
Maar in week 6 kreeg ik suicidale neigingen.
Maar weet niet of deze gedachten komen door de medicatie (of te hoog/ laag) of los ervan te zien.
ps. een voordeel mochten die suicidale gedachten komen weet ik, ondanks alles, dat ze door de medicatie komen (en ga ik naar de dokter voor advies en niet naar de brug )
maar die "locked" gedachten, ik vind het eng
Het is na lange tijd ook wel lastig om nog te achterhalen. En bij mij is t ook zo dat de mate waarmee ik ermee kan omgaan vooral verschilt.quote:Op donderdag 8 februari 2018 20:59 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik weet het ook niet. Ik herken het ook wel vanuit hoe ik mijn klachten ervaar, ik weet ook vaak niet echt wat voortkomt vanuit cptss of dissociatie. Bepaalde dingen zijn er al heel lang in dezelfde mate, alleen de manier waarop ik er mee deal en of ik er mee deal verschilt.
Dat klopt denk ik wel ook hoor. Ik heb wel een andere vorm zeg maar en daarom ook dat aparte label om het zo maar even suf te zeggen. Maar wat jij omschrijft is wel iets wat ik mensen in de cptss groepen waar ik in heb gezeten heb horen omschrijven.quote:Op vrijdag 9 februari 2018 10:17 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Het is na lange tijd ook wel lastig om nog te achterhalen. En bij mij is t ook zo dat de mate waarmee ik ermee kan omgaan vooral verschilt.
Trouwens, ik las op die reddit dat dissociatie juist iets is dat veel voorkomt bij cptss.
Zelf denk ik dat ik dat in een milde vorm doe, alsin ik ben vaak afwezig en dan heb ik eigenlijk helemaal geen gedachten maar ben ik gewoon in mezelf teruggetrokken. Soms heb ik dan allerlei dagdromen maar vaak ook gewoon geen gedachten. Het is dan of n deel van mij slaapt maar ik wel wakker ben.
Ik merk het vooral als mensen om me heen me iets vragen en ik soort van wakker schiet.
Niet dat ik weet.quote:Op dinsdag 13 februari 2018 21:48 schreef Koettie het volgende:
Is er ook een topic voor partners met depressie?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt..
quote:Op woensdag 14 februari 2018 07:46 schreef DancingPhoebe het volgende:
Hoezo "klaar met ad"? Wie vond dat? Hij of zijn artsen?
De herhaalkans neemt met elke depressie enorm toe. Ik geloof dat er na de derde 80% kans is op een vierde? Indien onbehandeld dus. Je partner klinkt daarmee niet als iemand die ooit "klaar" is met de ad...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Nu inderdaad doorverwezen naar een kleinere, maar wel tien weken wachttijd. Misschien zelf eentje zoeken en daar een doorverwijzing voor vragen, tien weken is gewoon 2,5 maand nog. Echt bizar. Huisarts zei wel dat we wachttijd bemiddeling kunnen proberen. Hij krijgt een telefonische ( ) intake, eerst dat maar even afwachten.quote:Op woensdag 14 februari 2018 08:03 schreef DancingPhoebe het volgende:
Een grote ggz instelling misschien? Probeer dit keer een kleinere praktijk te vinden. Ook zij z8jn door verzekeraars redelijk gebonden maar de bureaucratomie is stukken minder. Ik vond de combi psycholoog/huisarts heel geschikt. Misschien kan hij nu ook al medicijnen krijgen via de HA?
Een eerste telefonische intake is niet zo raar. Zo kunnen ze bij de eerste persoonlijke intake al direct wat dieper gaan in de tijd die ze hebben om goed te kunnen kijken wat er speelt en wat een mogelijke goede behandeling kan zijn.quote:Op woensdag 14 februari 2018 08:06 schreef Koettie het volgende:
[..]
Nu inderdaad doorverwezen naar een kleinere, maar wel tien weken wachttijd. Misschien zelf eentje zoeken en daar een doorverwijzing voor vragen, tien weken is gewoon 2,5 maand nog. Echt bizar. Huisarts zei wel dat we wachttijd bemiddeling kunnen proberen. Hij krijgt een telefonische ( ) intake, eerst dat maar even afwachten.
Volgens mij gaat dat via de huisarts, maar bij mijn huusaa heeft de poh-ggz een eigen email adres dus je kan even kijken of die bij jullie dat ook heeft en vragen naar de mogelijkheden.quote:Op woensdag 14 februari 2018 09:46 schreef Koettie het volgende:
Nee, is ze niet mee gekomen. Is dat iets waar we zelf contact mee kunnen opnemen?
Bij mij gaat het via de HA, ik kreeg een soort interne doorverwijzing.quote:Op woensdag 14 februari 2018 09:46 schreef Koettie het volgende:
Nee, is ze niet mee gekomen. Is dat iets waar we zelf contact mee kunnen opnemen?
Je hebt daar gewoon vrije zorgkeuze in, dus als je checkt of een andere instelling/ psycholoog een contract heeft bij je verzekeraar dan zou de huisarts het inderdaad gewoon om moeten zetten.quote:Op woensdag 14 februari 2018 16:21 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik hoor dat vaker. Is er iemand die weet of dat zo "hoort"?
Mijn HA gaf aan dat me een bepaalde praktijk aanraadde maar dat het aan mij was om dat advies te volgen. Ook ivm verzekering e.d.
Heb je wel zelf besloten dat je een eigen woonruimte wilde?quote:Op dinsdag 13 februari 2018 07:17 schreef Luchtbel het volgende:
Gister heb ik de sleutel van mijn woonruimte opgehaald. Ik weet eigenlijk helemaal niet wat ik hier mee aan moet.
Ja. Ik wil weg om verschillende redenen. Maar voel me ook bang. Ik heb geen idee meer hoe dit moet.quote:Op woensdag 14 februari 2018 21:18 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heb je wel zelf besloten dat je een eigen woonruimte wilde?
quote:Op woensdag 14 februari 2018 21:59 schreef Droopie het volgende:
Zonder overleg met de dokter heb ik een nieuwe baan aangenomen.
Was niet van plan om jarenlang aan de medicatie te gaan, dus baan genomen met minder uren en minder stress (en meer geld )
Heb je iemand die je hierbij kan ondersteunen of bij wie je om advies kan vragen?quote:Op woensdag 14 februari 2018 21:46 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ja. Ik wil weg om verschillende redenen. Maar voel me ook bang. Ik heb geen idee meer hoe dit moet.
Heb je daar ook iets van begeleiding bij?quote:Op woensdag 14 februari 2018 21:46 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ja. Ik wil weg om verschillende redenen. Maar voel me ook bang. Ik heb geen idee meer hoe dit moet.
Ik heb je posts gelezen, maar heb even niet de concentratie op alles te reageren (ik loop een beetje achter, zoals gewoonlijk lijkt te zijn).quote:Op woensdag 14 februari 2018 07:59 schreef Koettie het volgende:
Thanks voor de reactie trouwens. Fijn om ff over te kunnen praten.
Ja, zonde dat er blijkbaar geen tijd/geld/ruimte is voor een onderzoek naar de aanleiding van die depressie. En nee, geen medicijnen oid. En kan, hij lees wel eens mee volgens mij, geen account voor zocer ik weet.quote:Op donderdag 15 februari 2018 11:16 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik heb je posts gelezen, maar heb even niet de concentratie op alles te reageren (ik loop een beetje achter, zoals gewoonlijk lijkt te zijn).
Dat met die hulpverlening zie ik best veel gebeuren. Misschien is teleurstelling binnen de cliëntengroep wel het meest ervaren gevoel.
Zolang de oorzaak niet is aangepakt, heb je kans dat de depressie in de toekomst terug zal gaan blijven komen.
Gebruikt je partner medicatie? (ik denk dan met name aan ritalin)
En is 't misschien een idee dat je vriend hier zelf ook gaat meeposten? Geen idee of ie op fok zit.
Dank je Nijna en ook Magnetronkoffie. Maar ik heb denk ik vooral angst voor dingen na het verhuizen. Verhuizen op zich is wel een probleem maar ik bedoelde vooral allerlei andere dingen.quote:Op donderdag 15 februari 2018 11:14 schreef Nijna het volgende:
[..]
Heb je daar ook iets van begeleiding bij?
Spannend en ook niet helemaal raar dat je bang bent, het is natuurlijk een hele stap.
Ik hoop dat er iemand is die je gaat helpen om het stapje voor stapje te gaan doen...
Hulpverleners zijn (even afgezien van zeg maar de klassieke 'cliënt niet serieus nemen/incapabel zijn/begrijpelijke foutjes') vooral bezig om de vinkjes te kunnen plaatsen die ze van hun salarisbetaler (de zorgverzekeraar) moeten verantwoorden. Daarbij zijn die hokjes belangrijk voor ze en de cliënt proberen ze daar dan een beetje tussen te proppen. Vandaar ook bijvoorbeeld dat bepaalde behandelingen alleen maar met een bepaalde diagnose kunnen, maar dan nog gaat het wel vaak mis.quote:Op donderdag 15 februari 2018 13:01 schreef Koettie het volgende:
[..]
Ja, zonde dat er blijkbaar geen tijd/geld/ruimte is voor een onderzoek naar de aanleiding van die depressie. En nee, geen medicijnen oid. En kan, hij lees wel eens mee volgens mij, geen account voor zocer ik weet.
Sorry dat jij nu de aanleiding bent, en vat wat ik hieronder ook niet persoonlijk op. Ik moet dit even kwijt.quote:Op donderdag 15 februari 2018 13:48 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hulpverleners zijn (even afgezien van zeg maar de klassieke 'cliënt niet serieus nemen/incapabel zijn/begrijpelijke foutjes') vooral bezig om de vinkjes te kunnen plaatsen die ze van hun salarisbetaler (de zorgverzekeraar) moeten verantwoorden. Daarbij zijn die hokjes belangrijk voor ze en de cliënt proberen ze daar dan een beetje tussen te proppen. Vandaar ook bijvoorbeeld dat bepaalde behandelingen alleen maar met een bepaalde diagnose kunnen, maar dan nog gaat het wel vaak mis.
+1quote:Op donderdag 15 februari 2018 14:33 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Sorry dat jij nu de aanleiding bent, en vat wat ik hieronder ook niet persoonlijk op. Ik moet dit even kwijt.
Door het regelmatige algemene gebash op 'de hulpverlening' hier heb ik steeds minder trek om hier nog te komen. Ik heb steeds het gevoel te moeten opkomen voor mijn hulpverlener, en een tegengeluid te moeten laten horen omdat ik het zo onterecht vind.
Ik vind het oprecht rot voor de mensen hier die slechte ervaringen hebben, en wil die ook zeker niet bagatelliseren. Goede hulpverlening bij complexe problemen is belangrijk en het is zuur dat nu juist mensen die dit hard nodig hebben het gebeurt dat die niet adequaat is.
Maar waar ik echt moeite mee heb, zeg maar gerust, waar ik inmiddels van baal is dat er enorm gegeneraliseerd wordt en mensen in een slachtofferrol gaan zitten, wijzend naar de hulpverlening als grote boosdoener.
Dat iemand een rotervaring heeft, betekent simpelweg niet dat alle hulpverlening slecht is en het zou goed zijn als in plaats van steeds generaliseren mensen het bij hun eigen situatie houden.
Soms is het gewoon allemaal kut en heb je die pech de verkeerde te hebben getroffen. Dat is zuur. En dan moet je maar weer de moed vinden om verder te kijken. En dat is klote. Maar kunnen we t dan daarbij houden? Elkaar een knuffel en een aai geven, moed inpraten om vol te houden? In plaats van verder te verzuren en een slachtoffer sfeertje te creëren?
Sorry voor wellicht het gebrek aan nuance. Dit zit me hoog. Dit topic is voor mij belangrijk en ik baal zo dat dit steeds weer gebeurt.
Helemaal mee eens. Al genoeg posts voorbij zien komen waarbij het probleem helemaal niets te maken heeft met echte onkunde of een slechte behandeling, maar eerder een doodnormale niet aanslaande behandeling. Ze verrichten geen wonderen maar dat snappen mensen blijkbaar niet.quote:Op donderdag 15 februari 2018 14:33 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Sorry dat jij nu de aanleiding bent, en vat wat ik hieronder ook niet persoonlijk op. Ik moet dit even kwijt.
Door het regelmatige algemene gebash op 'de hulpverlening' hier heb ik steeds minder trek om hier nog te komen. Ik heb steeds het gevoel te moeten opkomen voor mijn hulpverlener, en een tegengeluid te moeten laten horen omdat ik het zo onterecht vind.
Ik vind het oprecht rot voor de mensen hier die slechte ervaringen hebben, en wil die ook zeker niet bagatelliseren. Goede hulpverlening bij complexe problemen is belangrijk en het is zuur dat nu juist mensen die dit hard nodig hebben het gebeurt dat die niet adequaat is.
Maar waar ik echt moeite mee heb, zeg maar gerust, waar ik inmiddels van baal is dat er enorm gegeneraliseerd wordt en mensen in een slachtofferrol gaan zitten, wijzend naar de hulpverlening als grote boosdoener.
Dat iemand een rotervaring heeft, betekent simpelweg niet dat alle hulpverlening slecht is en het zou goed zijn als in plaats van steeds generaliseren mensen het bij hun eigen situatie houden.
Soms is het gewoon allemaal kut en heb je die pech de verkeerde te hebben getroffen. Dat is zuur. En dan moet je maar weer de moed vinden om verder te kijken. En dat is klote. Maar kunnen we t dan daarbij houden? Elkaar een knuffel en een aai geven, moed inpraten om vol te houden? In plaats van verder te verzuren en een slachtoffer sfeertje te creëren?
Sorry voor wellicht het gebrek aan nuance. Dit zit me hoog. Dit topic is voor mij belangrijk en ik baal zo dat dit steeds weer gebeurt.
Het is op zich natuurlijk niet zo heel vreemd dat in dit topic relatief veel negatieve geluiden over hulpverleners te horen zijn. Mensen met wie het beter gaat, gaan in de regel uit dit topic weg en hun ervaringen hoor je dan niet meer.quote:Op donderdag 15 februari 2018 14:33 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Sorry dat jij nu de aanleiding bent, en vat wat ik hieronder ook niet persoonlijk op. Ik moet dit even kwijt.
Door het regelmatige algemene gebash op 'de hulpverlening' hier heb ik steeds minder trek om hier nog te komen. Ik heb steeds het gevoel te moeten opkomen voor mijn hulpverlener, en een tegengeluid te moeten laten horen omdat ik het zo onterecht vind.
Ik vind het oprecht rot voor de mensen hier die slechte ervaringen hebben, en wil die ook zeker niet bagatelliseren. Goede hulpverlening bij complexe problemen is belangrijk en het is zuur dat nu juist mensen die dit hard nodig hebben het gebeurt dat die niet adequaat is.
Maar waar ik echt moeite mee heb, zeg maar gerust, waar ik inmiddels van baal is dat er enorm gegeneraliseerd wordt en mensen in een slachtofferrol gaan zitten, wijzend naar de hulpverlening als grote boosdoener.
Dat iemand een rotervaring heeft, betekent simpelweg niet dat alle hulpverlening slecht is en het zou goed zijn als in plaats van steeds generaliseren mensen het bij hun eigen situatie houden.
Soms is het gewoon allemaal kut en heb je die pech de verkeerde te hebben getroffen. Dat is zuur. En dan moet je maar weer de moed vinden om verder te kijken. En dat is klote. Maar kunnen we t dan daarbij houden? Elkaar een knuffel en een aai geven, moed inpraten om vol te houden? In plaats van verder te verzuren en een slachtoffer sfeertje te creëren?
Sorry voor wellicht het gebrek aan nuance. Dit zit me hoog. Dit topic is voor mij belangrijk en ik baal zo dat dit steeds weer gebeurt.
quote:Met 'slachtoffer' bedoel ik een iemand die een traumatische ervaring heeft opgedaan, meegemaakt, getuige is geweest van iets ergs, van een niet alledaagse schokkende gebeurtenis, waarbij men met machteloosheid en angst op reageert. Bijvoorbeeld een ongeluk, diefstal, brand, overval, inbraak, enz. iets traumatisch zonder dat hij of zij hier schuld aan heeft maar op dat moment ter plekke was.
Doordat men dit heeft meegemaakt en hiervan getuige is geweest zal dit impact op ons hebben omdat het traumatisch was. Traumatisch: door letsel ontstaan, schade die wij hebben opgelopen zowel mentaal, psychisch als fysiek, lichamelijk, wij zijn ontregeld door de schokkende gebeurtenis. Men is slachtoffer geworden van iets ergs waardoor men ontregeld is en men last heeft van het trauma en waarbij men hulp nodig zal hebben en of zoeken om het trauma te verwerken.
Bron beide quotes: http://www.mauveclouds.nl/page/slachtofferrolquote:Met 'slachtofferrol' bedoel ik een iemand, die zichzelf slachtoffer voelt en vindt geworden, en zich een rol en gedrag heeft aangemeten, aangenomen, maar, die niet is veroorzaakt door een “niet alledaagse schokkende gebeurtenis” die men heeft meegemaakt of waarvan men getuige van is geweest, en waarbij geen traumatische ervaring is opgedaan. Bijvoorbeeld een woordenwisseling, ruzie, onenigheid, enz.
Zoals wat voor dingen precies? Ik denk dat ik je niet helemaal begrijp, maar kan zijn dat ik iets over 't hoofd heb gezien. Tis alweer een tijdje geleden dat ik voor 't laatst ben verhuisd enzoquote:Op donderdag 15 februari 2018 13:05 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Dank je Nijna en ook Magnetronkoffie. Maar ik heb denk ik vooral angst voor dingen na het verhuizen. Verhuizen op zich is wel een probleem maar ik bedoelde vooral allerlei andere dingen.
Oké, dan kan hij jou eventueel als boodschapper gebruikenquote:Op donderdag 15 februari 2018 13:01 schreef Koettie het volgende:
[..]
Ja, zonde dat er blijkbaar geen tijd/geld/ruimte is voor een onderzoek naar de aanleiding van die depressie. En nee, geen medicijnen oid. En kan, hij lees wel eens mee volgens mij, geen account voor zocer ik weet.
Ja, dat gelukkig wel. Nu nog een passende therapie!quote:Op donderdag 15 februari 2018 18:07 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Oké, dan kan hij jou eventueel als boodschapper gebruiken
Hebben jullie ook wat inzicht in de oorzaak van deze problemen?
Ik vind 't trouwens heel knap van je dat je vol weet te houden. Niet alleen is het voor niet-psychiatrisch patiënten lastig je voor te stellen hoe 't is om zelf psychiatrisch patiënt te zijn, er wordt ook geregeld vergeten hoe zwaar 't voor de direct betrokkenen kan zijn (wat vervolgens de psychiatrisch patiënt extra schuldgevoel kan geven). Ik heb 't van beide kanten meegemaakt, it sucks either wayquote:Op donderdag 15 februari 2018 18:12 schreef Koettie het volgende:
[..]
Ja, dat gelukkig wel. Nu nog een passende therapie!
Nee. Klopt. Ik heb angst voor dingen daarna.quote:Op donderdag 15 februari 2018 18:03 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Zoals wat voor dingen precies? Ik denk dat ik je niet helemaal begrijp, maar kan zijn dat ik iets over 't hoofd heb gezien. Tis alweer een tijdje geleden dat ik voor 't laatst ben verhuisd enzo
Ik heb het er wel over gehad dat wel. Maar het zit zo in mijn hoofd nu dat het dan vaak niet goed lukt ofzo hoe erg het voelt.quote:Op donderdag 15 februari 2018 20:43 schreef Nijna het volgende:
Luchtbel, verhuizen is sowieso wel een grote gebeurtenis, ik vind de dingen die je noemt niet heel onlogisch. Ik denk dat het angsten zijn die ook wel passen bij je situatie. Niet dat het daar makkelijker van wordt natuurlijk...
Krijg je begeleiding hierbij?
Thanks. Het is soms ook wel moeilijk, hoewel het vorige keer best goed ging, blijf z'n vriendin, niet z'n psycholoog en deed ook m'n eigen dingen. Merk nu alleen dat ik door vorige keer wat bang ben. Want hij is echt heeel diep gegaan voor het beter ging. Er zijn nachten geweest dat ik hem met een paniekaanval midden in de nacht onder de douche heb gezet en erbij gesprongen ben in mn pyjama zodat hij rustig werd. Vorige keer ging ik er blanco in, nu dus minder. Weet ook beter wat er speelt, dat is dan wel positief. Nouja, we gaan zien hoe het loopt. Hij is nu iig aan het praten, das fijnquote:Op donderdag 15 februari 2018 18:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik vind 't trouwens heel knap van je dat je vol weet te houden. Niet alleen is het voor niet-psychiatrisch patiënten lastig je voor te stellen hoe 't is om zelf psychiatrisch patiënt te zijn, er wordt ook geregeld vergeten hoe zwaar 't voor de direct betrokkenen kan zijn (wat vervolgens de psychiatrisch patiënt extra schuldgevoel kan geven). Ik heb 't van beide kanten meegemaakt, it sucks either way
Voor de rest kan ik even niks bedenken, tis alsof ik partieel blanco ben of zo.
Verhuizen is ook spannend, vooral als het zo'n lading voor je heeft. Helpt het om het uit te schrijven? Iets laten lezen of voorlezen kan makkelijker zijn dan 'gewoon' zeggen.quote:Op donderdag 15 februari 2018 22:21 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik heb het er wel over gehad dat wel. Maar het zit zo in mijn hoofd nu dat het dan vaak niet goed lukt ofzo hoe erg het voelt.
Dan zou ik het gewoon opschrijven, doe ik ook altijd voor iedere therapie.quote:Op donderdag 15 februari 2018 22:21 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik heb het er wel over gehad dat wel. Maar het zit zo in mijn hoofd nu dat het dan vaak niet goed lukt ofzo hoe erg het voelt.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |