Conny Palmen

Ik ben van plan om Conny Palmen te gaan ontdekken. Ik wil eerst 'de wetten' lezen en daarna het boekenweekgeschenk. Zijn er nog waarschuwingen voor het lezen?

quote:

Op dinsdag 2 januari 2018 17:57 schreef Jinkx het volgende:
Misschien leuk vanaf een andere kant: ik heb eens een boek gelezen over een vrouw die helemaal idiolaat was van een schrijfster en haar stalkte en uiteindelijk bij haar in het vakantiehuis ging wonen. Dat ging meen ik over Palmen. Even zoeken. Het las wel lekker weg.

Edit: Dat was het boek Ica van Eva Posthuma de Boer

https://www.tzum.info/201(...)oer-op-gebaseerd-is/

Dank je, ik ga het morgen op mijn gemak eens doornemen. Wie weet vanavond al als mijn gezin het toelaat. Vooral Tzum vertrouw ik te veel, bij voorbaat. Maar je kunt niet op alle literaire tijdschriften geabonneerd worden als de vide nog gerenoveerd moet worden. Dus je moet wel kiezen voor Kluger Hans om te doen alsof je nog jong van spirit bent.
Maar is dat boek Ica dan een slap aftreksel dat parasiteert op het succes van Palmen of is het echt de moeite van een tijdsinvestering waard?

https://michellevandijksc(...)ma-de-boer-recensie/

quote:

Op dinsdag 2 januari 2018 18:12 schreef Bivox.Silentic het volgende:

[..]

Ja, verwacht er niet veel van. Saaie verhalen, bijna niet door te komen.

Een ding heb ik geleerd in het leven, dat saai een eufemisme is van ik ben er nog niet aan toe want mijn brein protesteert net zo veel als bij het leren rekenen.

quote:

Op dinsdag 2 januari 2018 20:58 schreef Jinkx het volgende:

[..]

Ik heb lukraak bronnen gekozen omdat ik zelf benieuwd was hoe het boek ook al weer heette. Ik weet verder niets over Tzum.

Ica was een boek dat lekker weglas, maar ik zou 'm niet kopen: zo sensationeel goed is het boek ook weer niet. En Connie Palmen schijnt het dus verschrikkelijk te vinden als je even doorleest her en der.
Dan kun je denk ik toch beter met een boek van haarzelf beginnen en dit boek er later eens bijpakken.

Dank je. Ik ben bezig met een inhaalslag wat lezen betreft. Dat valt niet mee omdat ik naast de groten ook boeken van schrijfvrienden lees en alleen maar nog meer zie dat ik lezen wil. (en schrijven)
Op dit moment lees ik vooral korte verhalen, daarnaast boeken waarvan het onderwerp me interesseert. Identiteit - het onderwerp van 'De wetten' - heb ik ooit bestudeerd. De aanpak van het onderwerp vind ik origineel via relaties. De uitwerking zal ook wel in orde zijn.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 14:56 schreef Weltschmerz het volgende:
Ik vond het niet zoveel bijzonders, wel uitgelezen.

Wat raad je dan wel aan voor iemand met interesse in Filosofie?

Daa

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 17:18 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Een leuk essaybundel van Schopenhauer bijvoorbeeld. Karel van het Reve schuurt er ook aldoor langs. Ik weet niet of je die interesse wel in eigentijdse romans moet zoeken. Is de filosofie niet het stadium voorbij waarin er met een verhaal een filosofische beschouwing uit de doeken werd gedaan zoals bij Voltaire of Sartre? Zen en de kunst van het motoronderhoud was wellicht de laatste en hoewel dat twee filosofisch sterke hoofdstukken kent zit je toch met die platte metafoor van de motortocht. De Wetten is ook heel gekunsteld.

Een goede roman draagt altijd een zekere levensbeschouwing in zich maar biedt zelden de ruimte voor de grondigheid van filosofische beschouwing zonder het verhaal grondig te verpesten.

Ik was daar wel bang voor, dat er weinig op dat gebied te lezen is. Zen en de kunst van het motoronderhoud heb ik gelezen en ik vind juist de combinatie tussen platte metafoor en filosofie interessant. Misschien omdat ik zelf ook op zoek ben naar de balans tussen beide. Voltaire en Sartre heb ik gelezen meer dan dertig jaar geleden. Ik neig nog het meest naar ethiek en deugdenleer als ik filosofie lees, omdat ik er praktisch iets mee kan doen, zoals leren hoe vergeving werkt.

Ik voel de drang om toch zelf zoiets te proberen te schrijven, iets tussen filosofie en verhaal, omdat ik het graag zou lezen. Connie Palmen heeft een streepje voor bij mij bij voorbaat omdat ze toch geprobeerd heeft in de opzet van het boek de vraag 'wie ben ik?' te vervlechten in een verhaal.

Ja, bij Het leven volgens Garp lees ik tussen de regels door ook iets van een levensopvatting. Ook bij de scène waarbij de moeder haar belager te lijf gaat met een scalpel. Ik zie daar kritiek op zowel het Amerikaanse feminisme in als op de platte belager die helemaal geen filosofie erop nahoudt. Maar goed, bij het lezen ben je je eigen obstakel maar ook betekenisgever.

Ik zal Schopenhauer aan mijn leesclub voorstellen. Maar eerst even Plato.

Volgens mij ben je altijd iemand en nooit niemand. Wat betreft boeken intrigeert het me dat ze filosofie gestudeerd heeft. Voor mij betekent dat iets. Maar geen idee wat ik zal denken na haar boek te lezen. Nu ben ik nooit erg dol geweest op feminisme, misschien omdat het zo de nadruk op verschillen legt en niet op het individuele. En je krijgt ook zo gauw wij tegen zij wat ik niet productief vind. Maar dat motiveert me alleen maar meer om haar te lezen. Ik begrijp feministes eigenlijk niet.

In een paar interviews komt ze me niet als niets over maar als iemand met een onderbouwde mening. Helen van Royen spreekt me niet aan. Ze komt niet als een denker over.

En naast Ischa valt misschien iedereen een beetje in het niet. Respect voor zijn kritische vermogens.