R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Waarom mensen praten over psychologische problemen
-
[ Bericht 72% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:39:23 ]
[ Bericht 72% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:39:23 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
Ik begrijp nooit zo goed wat je nou wilt met dit soort topics. Ik zie alleen maar uitingen van frustratie. Begrijpelijk dat je gefrustreerd bent, maar wat schiet je op met al die topics daarover?quote:Op vrijdag 29 december 2017 11:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Waarom is de mening van een ander dan waardevoller dan mijn eigen mening? Waarom is zorg gebaseerd op meningen van mensen die ze nooit onderbouwen met feiten iig niet in mijn ervaring?
The love you take is equal to the love you make.
Ja, dat dus.quote:Op vrijdag 29 december 2017 11:40 schreef Roberta_J het volgende:
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
Ik hoopte dat mensen inhoudelijk zouden reageren maar dat was teveel gevraagd. Nu ik de reacties nog eens nalas begrijp ik eindelijk mijn probleem: Nederland is chronisch depressief en omdat ik dat als 1 van de weinigen nog niet ben, kreeg ik psychische problemen. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit op gegeven moment als ik maar genoeg cynische harde nihilistische mensen tegenkom die dingen doen omdat het moet van de sociale omgeving en daardoor denken hun eigen geluk te creeren zoals op dit forum en daardoor niets redelijks meer van zorginstellingen verwachten en eisen dat je dankbaar moet zijn dat er door hulpverleners misbruik van je zwaktes wordt gemaakt dit vanzelf goed zal komen.quote:
Ik begrijp nooit zo goed wat je nou wilt met dit soort topics. Ik zie alleen maar uitingen van frustratie. Begrijpelijk dat je gefrustreerd bent, maar wat schiet je op met al die topics daarover?
Trouwens ik ben er wel oprecht dankbaar voor. Internetverslaving is een ander chronisch probleem van de samenleving, dankzij dit topic realiseer ik me ook beter de mentaliteit hier wat een eerste stap is in het overwinnen van mijn internetverslaving. Nu anderen nog, maar ja, die moeten gewoon wat meer inzet tonen en hun herstel niet teveel tegenwerken, is niet mijn probleem.
quote:
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
quote:
Ik zelf was in een ver verleden (13 jaar geleden) naar psycholoog gestuurd van school. Behandeling afgemaakt, daarna was het klaar. Daarna weer gegaan op aandringen van anderen. Behandeling afgemaakt maar psychiater kon mij niet meer helpen en stuurde me door.
Toen ik volledig geindoctrineerd was ging ik met verwijzing van een psychiater die mij doorstuurde naar andere instelling naar de huisarts en de huisarts verwees mij er naar door.
Ik heb het er 3 jaar volgehouden, zelf aangedrongen op het onderzoek dat hoorde bij de doorverwijzing en zelfs toen hun diagnose vermoeden niet bleek te kloppen uit testen wilde ik veel geld betalen om alsnog een test te doen waar ze het wel mee eens waren (want zonder diagnose kon er geen behandelplan gemaakt worden). Maar er werd nooit meer gereageerd. Toen belde ik nog en mailde ik. Geen reactie.
Dat was maanden geleden.
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-12-2017 10:40:33 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik vind dat nog niet eens zo'n rare gedachte. Nederland lijkt inderdaad gebukt te gaan onder een chronische depressie. Veel mensen lijken het niet veel meer uit te maken wat er nog met hen gebeurt. Soms denk ik 's nachts ook weleens dat ik de enige nog normale ben binnen deze maatschappij.quote:
[..]
Ik hoopte dat mensen inhoudelijk zouden reageren maar dat was teveel gevraagd. Nu ik de reacties nog eens nalas begrijp ik eindelijk mijn probleem: Nederland is chronisch depressief en omdat ik dat als 1 van de weinigen nog niet ben, kreeg ik psychische problemen. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit op gegeven moment als ik maar genoeg cynische harde nihilistische mensen tegenkom die dingen doen omdat het moet van de sociale omgeving en daardoor denken hun eigen geluk te creeren zoals op dit forum en daardoor niets redelijks meer van zorginstellingen verwachten en eisen dat je dankbaar moet zijn dat er door hulpverleners misbruik van je zwaktes wordt gemaakt dit vanzelf goed zal komen.
Trouwens ik ben er wel oprecht dankbaar voor. Internetverslaving is een ander chronisch probleem van de samenleving, dankzij dit topic realiseer ik me ook beter de mentaliteit hier wat een eerste stap is in het overwinnen van mijn internetverslaving. Nu anderen nog, maar ja, die moeten gewoon wat meer inzet tonen en hun herstel niet teveel tegenwerken, is niet mijn probleem.
Wat versta jij precies onder nihilistisch denken? Kom ik dan in de buurt van Nietzsche?
soooo, da's mooi!
Het is niet nihilistisch, eerder praktisch denken. Iets dat TS met een Don Quichot mentaliteit lijkt te ontgaan. Daar zitten zeker psychische issues en die los je met negeren niet op, maar dat lijkt TS niet te beseffen.
Ik begrijp TS eigenlijk wel, heb 8 maand bij een ggz gezeten en uiteindelijk heb ik het gestopt omdat je niet respectvol behandeld word. Vervolgens nog een brief naar die behandelaar gestuurd om te melden wat er allemaal wel niet mis met hem is haha maar het luchtte wel op. Heb er sindsdien ook nooit meer gebruik van gemaakt, het probleem accepteren en rustig aan je ontwikkelen is ook wel prima voor mij daarmee hou je tenminste nog een positief zelfbeeld.
Waarom zou je dat respect verdienen?quote:
Ik begrijp TS eigenlijk wel, heb 8 maand bij een ggz gezeten en uiteindelijk heb ik het gestopt omdat je niet respectvol behandeld word.
Omdat je op dat moment nogal kwetsbaar bent en iemand met respect behandelen dan wel het minste is wat je kunt doen. Als zo een behandelaar hetzelfde gedrag gaat vertonen als iemand die je mentaal naar de pleuris heeft geholpen dan gaat zo een behandeling nooit werken natuurlijk.quote:
[..]
Waarom zou je dat respect verdienen?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.quote:
[..]
Omdat je op dat moment nogal kwetsbaar bent en iemand met respect behandelen dan wel het minste is wat je kunt doen. Als zo een behandelaar hetzelfde gedrag gaat vertonen als iemand die je mentaal naar de pleuris heeft geholpen dan gaat zo een behandeling nooit werken natuurlijk.
Je bent patiënt, geen klant. De arts of verpleger hoeft niet aan jouw eisen toe te geven. Integendeel, iemand die de behandeling doet heeft daarvoor een door de staat (dus ons) goedgekeurde opleiding gehad, dus die weet het doorgaans beter dan de veeleisende ("mondige") patiënt en zou daarvoor meer respect moeten hebben. En wat beter luisteren naar wat de specialist zegt in plaats van naar eigen goeddunken en zonder kennis van zaken te cherry picken.
Ja, natuurlijk zijn er misstanden in de medische sector, ook in de psychiatrie. Daar kun je iets tegen doen, namelijk een klacht indienen bij bevoegde instanties. Maar die zullen echt wel weten dat het gebrek aan resultaat vooral te wijten is aan gebrek aan inzet, een teveel aan eigenwijsheid, of respectloosheid bij de patiënt.
Als iemand verdrinkt krijgt die een stomp in de maag zodat die niet tegenstribbelt bij zijn redding (en daarmee ook de redder in gevaar brengt). Zo'n actie hebben sommige psychiatrische patiënten voor hun eigen bestwil ook nodig. Bek houden, luisteren en doen wat je gezegd wordt.
Het gros van de patiënten is gewoon te dom te beseffen hoe contraproductief hun eigen acties zijn binnen het proces. Die verdienen dat respect niet.
Dat de behandelaar hetzelfde gedrag vertoont als "degene die je naar de pleuris heeft geholpen" is discutabel als je jezelf door ongewenst gedrag naar de pleuris hebt geholpen. Het "iedereen is gek behalve ik"- syndroom.
Tja ik wil alleen behandeld worden als het met respect kan, anders niet. Zou hele verhalen kunnen typen maar ik heb het voor mezelf allemaal wel opgelost door gelijk te krijgen via een klachtenfunctionaris. Zolang de meerderheid geholpen is bij de ggz met zo een aanpak is het goed dat het er is.quote:
[..]
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Je bent patiënt, geen klant. De arts of verpleger hoeft niet aan jouw eisen toe te geven. Integendeel, iemand die de behandeling doet heeft daarvoor een door de staat (dus ons) goedgekeurde opleiding gehad, dus die weet het doorgaans beter dan de veeleisende ("mondige") patiënt en zou daarvoor meer respect moeten hebben. En wat beter luisteren naar wat de specialist zegt in plaats van naar eigen goeddunken en zonder kennis van zaken te cherry picken.
Ja, natuurlijk zijn er misstanden in de medische sector, ook in de psychiatrie. Daar kun je iets tegen doen, namelijk een klacht indienen bij bevoegde instanties. Maar die zullen echt wel weten dat het gebrek aan resultaat vooral te wijten is aan gebrek aan inzet, een teveel aan eigenwijsheid, of respectloosheid bij de patiënt.
Als iemand verdrinkt krijgt die een stomp in de maag zodat die niet tegenstribbelt bij zijn redding (en daarmee ook de redder in gevaar brengt). Zo'n actie hebben sommige psychiatrische patiënten voor hun eigen bestwil ook nodig. Bek houden, luisteren en doen wat je gezegd wordt.
Het gros van de patiënten is gewoon te dom te beseffen hoe contraproductief hun eigen acties zijn binnen het proces. Die verdienen dat respect niet.
Dat de behandelaar hetzelfde gedrag vertoont als "degene die je naar de pleuris heeft geholpen" is discutabel als je jezelf door ongewenst gedrag naar de pleuris hebt geholpen. Het "iedereen is gek behalve ik"- syndroom.
TS, als je na het reageren je posts gaat zitten editten komt dat de duidelijkheid niet bepaald ten goede, dat snap je hoop ik. Je volledige OP is teruggezet en ik raad je met klem aan je reacties niet weg te editten.
[ Bericht 7% gewijzigd door Samzz op 30-12-2017 19:40:57 ]
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Respect moet je verdienen. Dat doe je door je fatsoenlijk te gedragen. Als je al binnenkomt met een houding van "jullie zijn gek" dan verdien je dat niet.quote:
[..]
Tja ik wil alleen behandeld worden als het met respect kan, anders niet.
Misschien wil die hulpverlener alleen moeite voor je doen als je zelf respect toont, of in elk geval meewerkt met de behandeling.
Je hebt het misschien niet in de gaten maar je posts en je topic roept bij anderen ook wat op. Bij mij wel in ieder geval. En ik vind het erg storend dat je, hoe naar het ook is dat jij een negatieve ervaringen met de GGZ hebt gehad, voor anderen ook de conclusie trekt dat het allemaal charlatans zijn en dat men het beter alleen kan doen. Als ik het destijds alleen kon dan had ik dat gedaan. Ik had die keuze niet, jij blijkbaar wel. Ik kan daar een best wel boos om worden, ik voel me door jou bij voorbaat al veroordeeld en beoordeeld.quote:
[..]
Ik hoopte dat mensen inhoudelijk zouden reageren maar dat was teveel gevraagd. Nu ik de reacties nog eens nalas begrijp ik eindelijk mijn probleem: Nederland is chronisch depressief en omdat ik dat als 1 van de weinigen nog niet ben, kreeg ik psychische problemen. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit op gegeven moment als ik maar genoeg cynische harde nihilistische mensen tegenkom die dingen doen omdat het moet van de sociale omgeving en daardoor denken hun eigen geluk te creeren zoals op dit forum en daardoor niets redelijks meer van zorginstellingen verwachten en eisen dat je dankbaar moet zijn dat er door hulpverleners misbruik van je zwaktes wordt gemaakt dit vanzelf goed zal komen.
Trouwens ik ben er wel oprecht dankbaar voor. Internetverslaving is een ander chronisch probleem van de samenleving, dankzij dit topic realiseer ik me ook beter de mentaliteit hier wat een eerste stap is in het overwinnen van mijn internetverslaving. Nu anderen nog, maar ja, die moeten gewoon wat meer inzet tonen en hun herstel niet teveel tegenwerken, is niet mijn probleem.
[..]
[..]
Het is natuurlijk ook iets dat jij kennelijk wel baat hebt gehad bij de therapie en degene die roept het zelf wel even te kunnen nog steeds problemen heeft.quote:
[..]
Je hebt het misschien niet in de gaten maar je posts en je topic roept bij anderen ook wat op. Bij mij wel in ieder geval. En ik vind het erg storend dat je, hoe naar het ook is dat jij een negatieve ervaringen met de GGZ hebt gehad, voor anderen ook de conclusie trekt dat het allemaal charlatans zijn en dat men het beter alleen kan doen. Als ik het destijds alleen kon dan had ik dat gedaan. Ik had die keuze niet, jij blijkbaar wel. Ik kan daar een best wel boos om worden, ik voel me door jou bij voorbaat al veroordeeld en beoordeeld.
Blijkbaar is ze niet geholpen met jarenlang hulpverlening, als je denkt dat iedereen geholpen is met een therapie dan snap je er nog niet veel van.quote:
[..]
Het is natuurlijk ook iets dat jij kennelijk wel baat hebt gehad bij de therapie en degene die roept het zelf wel even te kunnen nog steeds problemen heeft.
Dat iedereen dus therapie van de hulpverlening moet afzweren omdat zelf doen zo goed werkt is nog grotere onzin.quote:
[..]
Blijkbaar is ze niet geholpen met jarenlang hulpverlening, als je denkt dat iedereen geholpen is met een therapie dan snap je er nog niet veel van.
Huh, maar jij reageerde toch verder niet in dit topic?quote:
Ik vind dat nog niet eens zo'n rare gedachte. Nederland lijkt inderdaad gebukt te gaan onder een chronische depressie. Veel mensen lijken het niet veel meer uit te maken wat er nog met hen gebeurt. Soms denk ik 's nachts ook weleens dat ik de enige nog normale ben binnen deze maatschappij.
Wat versta jij precies onder nihilistisch denken? Kom ik dan in de buurt van Nietzsche?
Ik ben echt blij dat je het met me eens bent.
Ik weet niet of je op Nietzsche lijkt daarvoor heb ik me niet genoeg in hem verdiept, sorry. Wat ik bedoelde met nihilistisch denken was dat blijkbaar het idee van goede hulpverlening, dat mensen goede dienstverlening leveren voor het geld dat ze krijgen mensen die hier reageren niets meer zegt. De client moet alles zelf doen. Maar het idee van zelfredzaamheid zegt ze ook niets meer, want iemand met psychische problemen heeft per definitie een hulpverlener nodig om diegene te begeleiden. Feiten doen er blijkbaar niet toe. Wat resteert is kritiek op mij wat naar mijn mening net zo weinig toevoegt als het feit waar ik om bekritiseerd wordt.
Hoezo had je die keuze niet? Werd je gedwongen opgenomen?quote:
Je hebt het misschien niet in de gaten maar je posts en je topic roept bij anderen ook wat op. Bij mij wel in ieder geval. En ik vind het erg storend dat je, hoe naar het ook is dat jij een negatieve ervaringen met de GGZ hebt gehad, voor anderen ook de conclusie trekt dat het allemaal charlatans zijn en dat men het beter alleen kan doen. Als ik het destijds alleen kon dan had ik dat gedaan. Ik had die keuze niet, jij blijkbaar wel. Ik kan daar een best wel boos om worden, ik voel me door jou bij voorbaat al veroordeeld en beoordeeld.
Voor mij is het heel simpel hoor. Iemand heeft een beroep, diegene krijgt geld. Die persoon heeft 1 taak. Als de werkwijze geen resultaat biedt en het niet gecontroleerd kan worden door feiten waarom niet omdat alles in een nevel van "ja maar" en excuses is omhuld, dan vind ik dat oneerlijk.quote:
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Je bent patiënt, geen klant. De arts of verpleger hoeft niet aan jouw eisen toe te geven. Integendeel, iemand die de behandeling doet heeft daarvoor een door de staat (dus ons) goedgekeurde opleiding gehad, dus die weet het doorgaans beter dan de veeleisende ("mondige") patiënt en zou daarvoor meer respect moeten hebben. En wat beter luisteren naar wat de specialist zegt in plaats van naar eigen goeddunken en zonder kennis van zaken te cherry picken.
Ja, natuurlijk zijn er misstanden in de medische sector, ook in de psychiatrie. Daar kun je iets tegen doen, namelijk een klacht indienen bij bevoegde instanties. Maar die zullen echt wel weten dat het gebrek aan resultaat vooral te wijten is aan gebrek aan inzet, een teveel aan eigenwijsheid, of respectloosheid bij de patiënt.
Als iemand verdrinkt krijgt die een stomp in de maag zodat die niet tegenstribbelt bij zijn redding (en daarmee ook de redder in gevaar brengt). Zo'n actie hebben sommige psychiatrische patiënten voor hun eigen bestwil ook nodig. Bek houden, luisteren en doen wat je gezegd wordt.
Het gros van de patiënten is gewoon te dom te beseffen hoe contraproductief hun eigen acties zijn binnen het proces. Die verdienen dat respect niet.
Dat de behandelaar hetzelfde gedrag vertoont als "degene die je naar de pleuris heeft geholpen" is discutabel als je jezelf door ongewenst gedrag naar de pleuris hebt geholpen. Het "iedereen is gek behalve ik"- syndroom.
Ten tweede, jij wil mijn postsniet lezen. Ik ben niet altijd zo verbitterd geweest. Als je goed las dan weet je dat ik dat pas ben geworden na tevergeefs tijd en geld te hebben verspild en valse hoop te hebben gehad en dat ik mijn behandelingen wel heb afgemaakt behalve toen ik werd genegeerd en het voor mij financieel niet goed meer op te brengen was.
Maar ach, clienten (ja, clienten, patient + klant), zijn niet degenen waar de hulpverlening zich op richt, dat is de verzekering. Daarom zijn prive klinieken doorgaans ook wat beter. Maar feit blijft dat het niet resultaatgericht is. En om dat te steunen noem jij praktisch.
[ Bericht 30% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-12-2017 13:17:24 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Het ging zo lang zo slecht met me dat ik bereid was om al mijn overtuigingen overboord te gooien in blinde hoop op beter. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest.quote:
Hoezo had je die keuze niet? Werd je gedwongen opgenomen?
Ik neem aan dat die opmerking gaat over het gedrag op Fok! maar als het daarbuiten net zo'n treurnis is kan dat dus de oorzaak van het zonder resultaat blijven van de therapie zijn.quote:
En nee, ik heb niet de hele PoHi van TS doorgenomen. Lijkt me ook niet nodig.
Ik ben het met je eens dat de cliënt een hoop zelf moet doen. Niks mis mee natuurlijk, mits men zich aan de afspraken houdt die zijn afgesproken met de behandelaar. Ik moest ook een hoop zelf doen. Ik moest het mij aanleren om mijzelf een spiegel voor te houden en daar werd iedere sessie weer op gehamerd. Er zullen ongetwijfeld mensen met psychische problemen zijn die geen hulp nodig zullen hebben. Dan is het raar dat zij gedwongen therapie blijven volgen, schijnbaar moeten de knikkers wel blijven rollen.quote:
[..]
Huh, maar jij reageerde toch verder niet in dit topic?
Ik ben echt blij dat je het met me eens bent.
Ik weet niet of je op Nietzsche lijkt daarvoor heb ik me niet genoeg in hem verdiept, sorry. Wat ik bedoelde met nihilistisch denken was dat blijkbaar het idee van goede hulpverlening, dat mensen goede dienstverlening leveren voor het geld dat ze krijgen mensen die hier reageren niets meer zegt. De client moet alles zelf doen. Maar het idee van zelfredzaamheid zegt ze ook niets meer, want iemand met psychische problemen heeft per definitie een hulpverlener nodig om diegene te begeleiden. Feiten doen er blijkbaar niet toe. Wat resteert is kritiek op mij wat naar mijn mening net zo weinig toevoegt als het feit waar ik om bekritiseerd wordt.
[..]
Dus je luistert niet naar kritiek? Vind je dat erg? Zo niet, who cares anyway? Ik niet in ieder geval.
soooo, da's mooi!
Met jou wel dan?quote:
Nou, ben blij dat het jou toen wel iets heeft opgeleverd.quote:
Het ging zo lang zo slecht met me dat ik bereid was om al mijn overtuigingen overboord te gooien in blinde hoop op beter. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest.
Maar je hebt wel iets aan therapie gehad?quote:
Ik ben het met je eens dat de cliënt een hoop zelf moet doen. Niks mis mee natuurlijk, mits men zich aan de afspraken houdt die zijn afgesproken met de behandelaar. Ik moest ook een hoop zelf doen. Ik moest het mij aanleren om mijzelf een spiegel voor te houden en daar werd iedere sessie weer op gehamerd. Er zullen ongetwijfeld mensen met psychische problemen zijn die geen hulp nodig zullen hebben. Dan is het raar dat zij gedwongen therapie blijven volgen, schijnbaar moeten de knikkers wel blijven rollen.
Dus je luistert niet naar kritiek? Vind je dat erg? Zo niet, who cares anyway? Ik niet in ieder geval.
Ik wil naar kritiek luisteren als het gebaseerd is op feiten en als mijn posts worden gelezen en mijn feiten niet worden genegeerd. Dit is alleen maar afkraken van mij.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Je doet het zelf , moet het zelf doen , dat klopt.
Er zijn een boel psygologen en manieren van werken, helaas weet je niet van te voren wat bij jou past.
In de GGZ is men vaak erg gericht op Diagnose stellen, ik ben geen psygoloog, maar denk dat daar wel vaak de plank mis word geslagen en ook dingen in de relatie worden stuk gemaakt.
We zijn allemaal mensen en ook verschillend.
We willen ook allemaal erkenning voor wie en wat we zijn.
In eerste plaats van je zelf, en vervolgens van je omgeving , dat je mag zijn wie je bent met alles wat er in je is boos, verdrietig, gemeen, vies, vrolijk, blij, speels en opwindend.
Als je boos bent, en je mag het niet zijn dan word je alleen maar bozer.
Als je verdrietig bent, en je mag dat niet zijn word je boos en vedrietiger.
Als je blij bent, en je mag dat niet zijn dan word je boos en of verdrietig.
een goede Psygoloog neemt je aan de hand en helpt je opweg.
Die laat je zien dat je boos mag zijn, zodat het verdriet er ook mag zijn en puur de erkenning van je zelf en mensen om je heen zorgen dat het lichter word.
Als je telkens weer niet jezelf kan erkennen of erkenning hebt gekregen voor al je emoties.
Het mocht er telkens niet zijn , je moest het weg stoppen, het was niet okay.
Dan kom je vanzelf in de knoop, dan los je het niet zelf meer op, je geloofd er niet meer in.
en dan is het fijn als er iemand is die je opweg helpt die er van buiten naar kan kijken en geen oordeel heeft maar je wel een klein beetje de weg wijst en erkenning geeft.
Die helpt de knoop een beetje uit elkaar te halen en je bij de dingen laat komen waar je zelf misschien niet meer naar toe durft omdat ze er niet mochten zijn.
Ons brein en onze instinkten hebben evolutionair gezien een functie die ons helpt te overleven.
Maar dat instinkt werkt dus soms ook tegen ons.
als er een beer op ons pad komt schrikken we en gaat ons lichaam in overlevings stand.
Hartslag omhoog en schakelen de rest van onze omgeving even uit.
we vallen aan of vluchten weg. belangerijkste we willen overleven.
We gaan niet staan huilen van schrik en we tonen geen angst en kwetsbaarheid, we kijken niet om ons heen, anders worden we opgegeten door de beer.
Toch zit er in ons wel die kwetsbaarheid en angst, die horen er bij daar moeten we ook iets mee.
vaak pas achter af, je staat te trillen op je benen bent geschrokken.
dat laatste is er ook, maar we stoppen het eerst razend snel weg,
Het is de vraag of we er achteraf de ruimte en tijd voor hebben.
Of het aan durven om ook de angst te voelen of verdrietig te mogen zijn.
mensen die vrolijk en blij zijn vinden we leuk, dat lijkt altijd welkom.
Angst verdriet en boosheid daar kom je niet even gezellig mee op een verjaardag of een feestje.
Waar ga je er dan mee naartoe? weer weg gestopt?
Het tonen van die donkeren kant moet je zelf doen, wie doet dat? wie voelt zich daar vrij en veilig? waar doe je dat?
Een goede psygoloog heeft dus wel een functie denk ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door dop op 02-01-2018 09:39:16 ]
Er zijn een boel psygologen en manieren van werken, helaas weet je niet van te voren wat bij jou past.
In de GGZ is men vaak erg gericht op Diagnose stellen, ik ben geen psygoloog, maar denk dat daar wel vaak de plank mis word geslagen en ook dingen in de relatie worden stuk gemaakt.
We zijn allemaal mensen en ook verschillend.
We willen ook allemaal erkenning voor wie en wat we zijn.
In eerste plaats van je zelf, en vervolgens van je omgeving , dat je mag zijn wie je bent met alles wat er in je is boos, verdrietig, gemeen, vies, vrolijk, blij, speels en opwindend.
Als je boos bent, en je mag het niet zijn dan word je alleen maar bozer.
Als je verdrietig bent, en je mag dat niet zijn word je boos en vedrietiger.
Als je blij bent, en je mag dat niet zijn dan word je boos en of verdrietig.
een goede Psygoloog neemt je aan de hand en helpt je opweg.
Die laat je zien dat je boos mag zijn, zodat het verdriet er ook mag zijn en puur de erkenning van je zelf en mensen om je heen zorgen dat het lichter word.
Als je telkens weer niet jezelf kan erkennen of erkenning hebt gekregen voor al je emoties.
Het mocht er telkens niet zijn , je moest het weg stoppen, het was niet okay.
Dan kom je vanzelf in de knoop, dan los je het niet zelf meer op, je geloofd er niet meer in.
en dan is het fijn als er iemand is die je opweg helpt die er van buiten naar kan kijken en geen oordeel heeft maar je wel een klein beetje de weg wijst en erkenning geeft.
Die helpt de knoop een beetje uit elkaar te halen en je bij de dingen laat komen waar je zelf misschien niet meer naar toe durft omdat ze er niet mochten zijn.
Ons brein en onze instinkten hebben evolutionair gezien een functie die ons helpt te overleven.
Maar dat instinkt werkt dus soms ook tegen ons.
als er een beer op ons pad komt schrikken we en gaat ons lichaam in overlevings stand.
Hartslag omhoog en schakelen de rest van onze omgeving even uit.
we vallen aan of vluchten weg. belangerijkste we willen overleven.
We gaan niet staan huilen van schrik en we tonen geen angst en kwetsbaarheid, we kijken niet om ons heen, anders worden we opgegeten door de beer.
Toch zit er in ons wel die kwetsbaarheid en angst, die horen er bij daar moeten we ook iets mee.
vaak pas achter af, je staat te trillen op je benen bent geschrokken.
dat laatste is er ook, maar we stoppen het eerst razend snel weg,
Het is de vraag of we er achteraf de ruimte en tijd voor hebben.
Of het aan durven om ook de angst te voelen of verdrietig te mogen zijn.
mensen die vrolijk en blij zijn vinden we leuk, dat lijkt altijd welkom.
Angst verdriet en boosheid daar kom je niet even gezellig mee op een verjaardag of een feestje.
Waar ga je er dan mee naartoe? weer weg gestopt?
Het tonen van die donkeren kant moet je zelf doen, wie doet dat? wie voelt zich daar vrij en veilig? waar doe je dat?
Een goede psygoloog heeft dus wel een functie denk ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door dop op 02-01-2018 09:39:16 ]
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Ja en nee. De Vers training heeft mij destijds wat meer inzicht gegeven en om problemen te herkennen, maar ik heb meer gehad aan die assertiviteitstraining. Dat heeft mij echt uit m'n schulp getrokken. Het is wel leuk om te zien dat mensen je ineens als een ander mens gaan beschouwen, haha.quote:
[..]
Maar je hebt wel iets aan therapie gehad?
Ik wil naar kritiek luisteren als het gebaseerd is op feiten en als mijn posts worden gelezen en mijn feiten niet worden genegeerd. Dit is alleen maar afkraken van mij.
En toch had ik er ergens meer van verwacht. Stiekem hoopte ik dat er binnen de GGZ een miraculeuze genezing zou plaats vinden. Ook dat werd een teleurstelling, maar daar heb ik mij inmiddels overheen gezet. Sommige dingen worden niet beter en dat kun je maar beter accepteren.
Kritiek moet wel goed onderbouwd worden. Daar ben ik het met je eens. Deugen de feiten niet, dan kan de kritiek zo de prullenbak in.
soooo, da's mooi!
Goede hulpverleners helpen je om op een andere manier naar je gedachten te kijken, geven je handvaten om om te kunnen gaan met je emoties (desnoods een bepaalde therapie dus) en kunnen je redelijke adviezen geven over hoe je om kan gaan met bepaalde zaken in je leven.
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
Vele behandelaars (vooral psychologen) doen hun werk gewoon helemaal niet zo goed, werken puur volgens "het boekje". En hierdoor zijn de manieren waarop ze zaken proberen op te lossen vrij beperkt.
En vooral mensen, die afwijken van de norm, van labeltjes, hebben hier last van... En ook oa mensen die een 'labeltje' hebben en tegelijkertijd een trauma overigens, want vele behandelaars schuiven maar al te graag de problemen af op het labeltje.
Verder is de organisatie bij de GGZ vaak lichtelijk storend tot problematisch slecht, waardoor jij als hulpbehoevende oa (veel) teveel zelf moet regelen en iedere keer opnieuw je verhaal moet vertellen.
Ik wil niet zeggen dat TS het helemaal fantastisch doet hoor. Jij hebt ook vast wel een punt met je post. Maar het is wel erg kortzichtig om álle schuld maar op haar te leggen en net te doen alsof iedereen even goed behandeld wordt by psychische klachten, want dat is gewoon niet zo....
[ Bericht 0% gewijzigd door naoomx op 01-01-2018 11:39:19 ]
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
Lekker makkelijk praten.quote:
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
Vele behandelaars (vooral psychologen) doen hun werk gewoon helemaal niet zo goed, werken puur volgens "het boekje". En hierdoor zijn de manieren waarop ze zaken proberen op te lossen vrij beperkt.
En vooral mensen, die afwijken van de norm, van labeltjes, hebben hier last van... En ook oa mensen die een 'labeltje' hebben en tegelijkertijd een trauma overigens, want vele behandelaars schuiven maar al te graag de problemen af op het labeltje.
Verder is de organisatie bij de GGZ vaak lichtelijk storend tot problematisch slecht, waardoor jij als hulpbehoevende oa (veel) teveel zelf moet regelen en iedere keer opnieuw je verhaal moet vertellen.
Ik wil niet zeggen dat TS het helemaal fantastisch doet hoor. Jij hebt ook vast wel een punt met je post. Maar het is wel erg kortzichtig om álle schuld maar op haar te leggen en net te doen alsof iedereen even goed behandeld wordt by psychische klachten, want dat is gewoon niet zo....
[ Bericht 0% gewijzigd door naoomx op 01-01-2018 11:39:19 ]
natuurlijk worden er ook fouten gemaakt en zijn er ook in dit vakgebied mensen die beter zijn in hun werk en mensen die er minder in zijnquote:
Goede hulpverleners helpen je om op een andere manier naar je gedachten te kijken, geven je handvaten om om te kunnen gaan met je emoties (desnoods een bepaalde therapie dus) en kunnen je redelijke adviezen geven over hoe je om kan gaan met bepaalde zaken in je leven.
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
[..]
Lekker makkelijk praten.
Vele behandelaars (vooral psychologen) doen hun werk gewoon helemaal niet zo goed, werken puur volgens "het boekje". En hierdoor zijn de manieren waarop ze zaken proberen op te lossen vrij beperkt.
En vooral mensen, die afwijken van de norm, van labeltjes, hebben hier last van... En ook oa mensen die een 'labeltje' hebben en tegelijkertijd een trauma overigens, want vele behandelaars schuiven maar al te graag de problemen af op het labeltje.
Verder is de organisatie bij de GGZ vaak lichtelijk storend tot problematisch slecht, waardoor jij als hulpbehoevende oa (veel) teveel zelf moet regelen en iedere keer opnieuw je verhaal moet vertellen.
Ik wil niet zeggen dat TS het helemaal fantastisch doet hoor. Jij hebt ook vast wel een punt met je post. Maar het is wel erg kortzichtig om álle schuld maar op haar te leggen en net te doen alsof iedereen even goed behandeld wordt by psychische klachten, want dat is gewoon niet zo....
Maar dan is het als cliënt toch nog steeds je eigen verantwoordelijkheid om ergens anders heen te gaan als het niet werkt voor je?
Ik heb het idee dat psychologen je vooral in het ongewisse houden expres of onbewust. Het is hierdoor in ieder geval makkelijk geld verdienen. Het enige wat zij bereiken is dat je je hart lucht. En dat je hierdoor een dagje minder kans hebt dat je mensen gaat vermoorden of verkrachten.
Psychologen sussen je alleen door met je te babbelen. Is een vrouwentactiek om agressie op een afstand te houden. Want als je praat dan doe je niet. Praten is niet fysiek. Zelf heb je er geen fuck aan natuurlijk. Want je problemen blijven bestaan. Concrete behandeling lijkt heel ver te zoeken.
Psychologie is een passieve behandelmethode dat is gebassseerd op vaag praten. Waardoor je ipv doen alleen nog maar praat. Het castreert je eigenlijk via je psyche.
Psychologen sussen je alleen door met je te babbelen. Is een vrouwentactiek om agressie op een afstand te houden. Want als je praat dan doe je niet. Praten is niet fysiek. Zelf heb je er geen fuck aan natuurlijk. Want je problemen blijven bestaan. Concrete behandeling lijkt heel ver te zoeken.
Psychologie is een passieve behandelmethode dat is gebassseerd op vaag praten. Waardoor je ipv doen alleen nog maar praat. Het castreert je eigenlijk via je psyche.
Gelukkig maar. Mij was verteld "klacht indienen heeft geen zin, klachtencommissie heeft het ook te druk, liggen nog klachten van een jaar geleden". Ik las eerst van die uitspraken maar was er al snel mee gestopt omdat de clienten zelden gelijk kregen. Dat had je dus wel goed gedaan. Had het ook nog een positieve consequentie voor jou of is dat te optimistisch gedacht van mij?quote:
Tja ik wil alleen behandeld worden als het met respect kan, anders niet. Zou hele verhalen kunnen typen maar ik heb het voor mezelf allemaal wel opgelost door gelijk te krijgen via een klachtenfunctionaris. Zolang de meerderheid geholpen is bij de ggz met zo een aanpak is het goed dat het er is.
Je hebt gelijk dat de oorzaak van verl psychische problemen is dat het van de omgeving niet toegestaan is negatieve emoties te uiten, want daar heeft de omgeving last van.quote:
Je doet het zelf , moet het zelf doen , dat klopt.
Er zijn een boel psygologen en manieren van werken, helaas weet je niet van te voren wat bij jou past.
In de GGZ is men vaak erg gericht op Diagnose stellen, ik ben geen psygoloog, maar denk dat daar wel vaak de plank mis word geslagen en ook dingen in de relatie worden stuk gemaakt.
We zijn allemaal mensen en ook verschillend.
We willen ook allemaal erkenning voor wie en wat we zijn.
In eerste plaats van je zelf, en vervolgens van je omgeving , dat je mag zijn wie je bent met alles wat er in je is boos, verdrietig, gemeen, vies, vrolijk, blij, speels en opwindend.
Als je boos bent, en je mag het niet zijn dan word je alleen maar bozer.
Als je verdrietig bent, en je mag dat niet zijn word je boos en vedrietiger.
Als je blij bent, en je mag dat niet zijn dan word je boos en of verdrietig.
een goede Psygoloog neemt je aan de hand en helpt je opweg.
Die laat je zien dat je boos mag zijn, zodat het verdriet er ook mag zij en puur de erkenning van je zelf en mensen om je heen zorgen dat het lichter word.
Als je telkens weer niet jezelf kan erkennen of erkenning hebt gekregen voor al je emoties.
Het mocht er telkens niet zijn , je moest het weg stoppen, het was niet okay.
Dan kom je vanzelf in de knoop, dan los je het niet zelf meer op, je geloofd er niet meer in.
en dan is het fijn als er iemand is die je opweg helpt die er van buiten naar kan kijken en geen oordeel heeft maar je wel een klein beetje de weg wijst en erkenning geeft.
Die helpt de knoop een beetje uit elkaar te halen en je bij de dingen laat komen waar je zelf misschien niet naar meer naar toe durft omdat ze er niet mochten zijn.
Ons brein en onze instinkten hebben evolutionair gezien een functie die ons helpt te overleven.
Maar dat instinkt werkt dus soms ook tegen ons.
als er een beer op ons pad komt schrikken we en gaat ons lichaam in overlevings stand.
Hartslag omhoog en schakelen de rest van onze omgeving even uit.
we vallen aan of vluchten weg. belangerijkste we willen overleven.
We gaan niet staan huilen van schrik en we tonen geen angst en kwetsbaarheid, we kijken niet om ons heen, anders worden we opgegeten door de beer.
Toch zit er in ons wel die kwetsbaarheid en angst, die horen er bij daar moeten we ook iets mee.
vaak pas achter af, je staat te trillen op je benen bent geschrokken.
dat laatste is er ook, maar we stoppen het eerst razend snel weg,
Het is de vraag of we er achteraf de ruimte en tijd voor hebben.
Of het aan durven om ook de angst te voelen of verdrietig te mogen zijn.
mensen die vrolijk en blij zijn vinden we leuk, dat lijkt altijd welkom.
Angst verdriet en boosheid daar kom je niet even gezellig mee op een verjaardag of een feestje.
Waar ga je er dan mee naartoe? weer weg gestopt?
Het tonen van die donkeren kant moet je zelf doen, wie doet dat? wie voelt zich daar vrij en veilig? waar doe je dat?
Een goede psygoloog heeft dus wel een functie denk ik.
Na mijn ervaring denk ik echter niet dat de psycholoog daar de meest constructieve uitlaatklep voor is, tenzij ze duidelijke richtlijnen hebben ipv dat ze improviseren.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak, die altijd te kort is. Eigenlijk zei ik dit verkeerd want negatieve emoties zijn ook niet welkom bij een psycholoog. Het uiten van woede ook al is dit niet op de psycholoog of diens werkwijze maar op de frustraties waar je mee zit bijv kan een reden zijn dat ze zeggen zo heeft het geen zin kom maar terug als je redelijk bent. Als je moet huilen geven ze je wel een zakdoek/glas water, dat wel.
Wat ik bedoelde was dat je irl ook niet over je emoties mag praten als die negatief zijn en bij een psycholoog mag je er wel pver praten. Het contrast met het gewone leven is groot. Het is moeilijker eraan te wennen omdat nu in therapie negatieve emoties naar boven zijn gekomen waar verder niets meer mee wordt gedaan. Later schaam je je om wat je allemaal gezegd hebt omdat de therapeut zich er ongemakkelijk bij voelde. Dat merkte ik aan dat ze sommige dingen afkapte of zei er niks mee te kunnen. Dit heb ik bij verschillende therapeuten meegemaakt. Daarnaast helpt het niet om van mijn emoties in het dagelijks leven af te komen. Iedere keer als ik een fout maak word ik woedend, ook al zeg ik tegen mezelf dat het niet zo erg is. D de meeste mensen vinden inderdaad gewoon dat je nergens negatieve emoties om tonen behalve mss op sociaal gepaste momenten verdriet/ontroering voor iemand, je moet volledig als een robot leven en sommigen voelen zich daar prima bij en voor anderen is het een enorme opgave.
Vers training heb ik ook gehad. Maar ik behoorde eigenlijk niet tot de doelgroep (mensen met borderline), dus veel dingen waren niet op mij van toepassing. Het lotgenotencontact, al waren het dan geen echte lotgenoten omdat zij wel officieel een stoornis hadden en ik niet, vond ik er het beste aan.quote:o
Ja en nee. De Vers training heeft mij destijds wat meer inzicht gegeven en om problemen te herkennen, maar ik heb meer gehad aan die assertiviteitstraining. Dat heeft mij echt uit m'n schulp getrokken. Het is wel leuk om te zien dat mensen je ineens als een ander mens gaan beschouwen, haha.
En toch had ik er ergens meer van verwacht. Stiekem hoopte ik dat er binnen de GGZ een miraculeuze genezing zou plaats vinden. Ook dat werd een teleurstelling, maar daar heb ik mij inmiddels overheen gezet. Sommige dingen worden niet beter en dat kun je maar beter accepteren.
Kritiek moet wel goed onderbouwd worden. Daar ben ik het met je eens. Deugen de feiten niet, dan kan de kritiek zo de prullenbak in.
Assertiviteitstraining klinkt leerzaam. Gaf de GGZ die ook of moest je die helemaal zelf betalen?
Tja, ik kan me er ook wel bij neerleggen als psychische problemen van mij niet beter worden. Iedereen heeft immers psychische problemen, dat is het leven. Maar ik kan me er veel moeilijker bij neerleggen dat er door behandelaars dus valse hoop wordt geboden en dat ik niet heb meegemaakt dat hun werkwijze ech te controleren viel en dat stoort mij vooral. Ik mocht mijn hele dossier niet hebben want dat was te lang, door slechts 1 of 2 bladzijdes te geven van de 100 voldoen ze ook aan hun verplichting, want ik moet zeggen wat ik wil en ik weet niet wat er allemaal is opgeschreven behalve ondezoeken en intake. Er worden trucjes uitgehaald als: vergeten, moet het nog vragen. Vergeten, moet het nog even printen. O, ben de helft vergeten! Sorry. Is dit ook goed? En dan 2x hetzelfde erbij. Ze kunnen hun gang gaan, al doen ze niets, niemand die het controleert en niemand die het resultaat iets interesseert, want dan is de populaire mening dus dat het 100% aan de client ligt, zoals in dit topic.
Die wist op gegeven manier helaas ook niet meer hoe diegene mij verder kon helpen en stuurde me dus door.quote:
Goede hulpverleners helpen je om op een andere manier naar je gedachten te kijken, geven je handvaten om om te kunnen gaan met je emoties (desnoods een bepaalde therapie dus) en kunnen je redelijke adviezen geven over hoe je om kan gaan met bepaalde zaken in je leven.
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
Maar onder andere door de reacties in dit topic heb ik wel besloten om opnieuw naar de huisarts te gaan met mijn klachten. Al is het alleen maar omdat ik dan nog iets extra's doe en niet alleen passief boos aan het zijn ben, wat inderdaad ook niet constructief is voor mezelf. Maar als het weer geen resultaat oplevert, of ik merk dat het weer die kant op gaat, laat ik me niet nogmaals gebruiken iig.
Ik herken wat je zegt over de geestelijke gezondheidszorg, bedankt voor je uitleg. Waar het aan ligt weet ik helaas niet. Wist ik het maar. Heb jij enig idee? Verzekering schuiven ze het zelf 100% op, maar het is niet de schuld van de verzekering dat de therapie zo duur is dat het voor de gemiddelde mens zonder verzekering niet op te brengen is. Dat is reguliere medische zorg ook, maar daarvan is het resultaat controleerbaar. Natuurlijk maken gewone artsen helaas ook fouten, maar dan wordt er na aandringen ook een onderzoek opgestart waaruit controleerbare feiten kunnen komen. Die kunnen ook verdraait worden jammer genoeg, maar dan is het ook duidelijk dat het een leugen is voor de mensen die het hebben gezien.
Ook al ben ik het niet eens met je antifeministische dingen want er zijn ook mannelijke psychologen al zijn die er idd wel veel minder, bedankt voor je bijdrage... Ik ben het er verder wel helemaal mee eens.. Ga jij nog naar een psycholoog of ben je er geweest en heb je nog psychische problemen?quote:
Ik heb het idee dat psychologen je vooral in het ongewisse houden expres of onbewust. Het is hierdoor in ieder geval makkelijk geld verdienen. Het enige wat zij bereiken is dat je je hart lucht. En dat je hierdoor een dagje minder kans hebt dat je mensen gaat vermoorden of verkrachten.
Psychologen sussen je alleen door met je te babbelen. Is een vrouwentactiek om agressie op een afstand te houden. Want als je praat dan doe je niet. Praten is niet fysiek. Zelf heb je er geen fuck aan natuurlijk. Want je problemen blijven bestaan. Concrete behandeling lijkt heel ver te zoeken.
Psychologie is een passieve behandelmethode dat is gebassseerd op vaag praten. Waardoor je ipv doen alleen nog maar praat. Het castreert je eigenlijk via je psyche.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-01-2018 22:55:46 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Psychologie is een vrouwending. Veel mannen zijn hierin helaas meegegaan. Vandaar dat er ook mannelijke psyhologen bestaan. Het blijft een vrouwending. Omdat vrouwen fysiologisch gezien minder spierkracht bezitten. Vallen zij terug op manipulatie via de psyche. Door te praten houden zij eventuele fysieke agressie van mannen in toom. Door praten lucht de agressie tijdelijk op. Het is alleen van korte duur.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sadcopter op 01-01-2018 17:22:31 ]
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sadcopter op 01-01-2018 17:22:31 ]
Nee, die training werd niet volledig vergoed. Ik moest een deel van m'n eigen risico gebruiken. Al met al was het wel meer dan 300 euro ofzo. Ik weet het ook niet precies meer.quote:
[..]
Vers training heb ik ook gehad. Maar ik behoorde eigenlijk niet tot de doelgroep (mensen met borderline), dus veel dingen waren niet op mij van toepassing. Het lotgenotencontact, al waren het dan geen echte lotgenoten omdat zij wel officieel een stoornis hadden en ik niet, vond ik er het beste aan.
Assertiviteitstraining klinkt leerzaam. Gaf de GGZ die ook of moest je die helemaal zelf betalen?
Tja, ik kan me er ook wel bij neerleggen als psychische problemen van mij niet beter worden. Iedereen heeft immers psychische problemen, dat is het leven. Maar ik kan me er veel moeilijker bij neerleggen dat er door behandelaars dus valse hoop wordt geboden en dat ik niet heb meegemaakt dat hun werkwijze ech te controleren viel en dat stoort mij vooral. Ik mocht mijn hele dossier niet hebben want dat was te lang, door slechts 1 of 2 bladzijdes te geven van de 100 voldoen ze ook aan hun verplichting, want ik moet zeggen wat ik wil en ik weet niet wat er allemaal is opgeschreven behalve ondezoeken en intake. Er worden trucjes uitgehaald als: vergeten, moet het nog vragen. Vergeten, moet het nog even printen. O, ben de helft vergeten! Sorry. Is dit ook goed? En dan 2x hetzelfde erbij. Ze kunnen hun gang gaan, al doen ze niets, niemand die het controleert en niemand die het resultaat iets interesseert, want dan is de populaire mening dus dat het 100% aan de client ligt, zoals in dit topic.
Ja, er is totaal geen controle op de behandelaars. Ik heb destijds een kopie van m'n dossier opgevraagd om te controleren wat er allemaal instond. Ik ben een totale leek m.b.t. de psychiatrie, maar ben toen met de DSM in de hand het gehele dossier gaan doorspitten. Ineens had ik er twee stoornissen bij waar nog niet eerder over was gesproken. Ik ben daar ook nooit voor behandeld en kon mij ook niet vinden in de diagnoses. Het belangrijkste is dat je wel de totale controle probeert te houden, hoe moeilijk ze bij de GGZ ook gaan doen. Je hebt recht om je eigen dossier in te mogen kijken. Mijn psych vertelde mij wel dat hij veel overlegd met collega's over casussen, maar die gegevens blijven natuurlijk voor de cliënt verborgen.
soooo, da's mooi!
Klopt.quote:
[..]
natuurlijk worden er ook fouten gemaakt en zijn er ook in dit vakgebied mensen die beter zijn in hun werk en mensen die er minder in zijn
Maar dan is het als cliënt toch nog steeds je eigen verantwoordelijkheid om ergens anders heen te gaan als het niet werkt voor je?
Maar is het niet begrijpelijk als je zelf niet vooruitgaat in je behandeling wanneer je steeds behandelaars tegenkomt die je allemaal totaal niet begrijpen of kunnen helpen? Of dat je het zelfs frustrerend vindt na jarenlang de ene na de andere therapie etc geprobeerd te hebben? En dat dan ook nog eens veelal omdat de psychologen en dergelijke, die je tegenkomt, niet verder kunnen kijken dan hun neus (oftewel hun boekje) lang is en dus maar steeds met de meest standaardadviezen komen en verder niets?
Wat verwacht je nu precies van de therapie met de vrijgevestigde sexuoloog? Of verwacht je nog niet echt iets. Het scheelt in ieder geval dat die vrouw van de stiltetherapie je geen kritiek geeft, maar daar is ook alles mee gezegd aangezien ze waarschijnlijk weet dat als ze vervelende dingen gaat zeggen je niet meer komt. Tenzij er misschien een waarheid aan het licht komt die je zelf nog niet had bedacht. Misschien komt het uit een goed hart of zo, maar ze wordt zo wel slapend rijk. Wat voor redenen werden er dan gegeven om je af te wijzen bij andere psychologen of instellingen?quote:
Psychologie is een vrouwending. Veel mannen zijn hierin helaas meegegaan. Vandaar dat er ook mannelijke psyhologen bestaan. Het blijft een vrouwending. Omdat vrouwen fysiologisch gezien minder spierkracht bezitten. Vallen zij terug op manipulatie via de psyche. Door te praten houden zij eventuele fysieke agressie van mannen in toom. Door praten lucht de agressie tijdelijk op. Het is alleen van korte duur.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
Hoeveel bladzijdes kreeg jij dan mee?quote:
Nee, die training werd niet volledig vergoed. Ik moest een deel van m'n eigen risico gebruiken. Al met al was het wel meer dan 300 euro ofzo. Ik weet het ook niet precies meer.
Ja, er is totaal geen controle op de behandelaars. Ik heb destijds een kopie van m'n dossier opgevraagd om te controleren wat er allemaal instond. Ik ben een totale leek m.b.t. de psychiatrie, maar ben toen met de DSM in de hand het gehele dossier gaan doorspitten. Ineens had ik er twee stoornissen bij waar nog niet eerder over was gesproken. Ik ben daar ook nooit voor behandeld en kon mij ook niet vinden in de diagnoses. Het belangrijkste is dat je wel de totale controle probeert te houden, hoe moeilijk ze bij de GGZ ook gaan doen. Je hebt recht om je eigen dossier in te mogen kijken. Mijn psych vertelde mij wel dat hij veel overlegd met collega's over casussen, maar die gegevens blijven natuurlijk voor de cliënt verborgen.
Raar hoor, ik vind het tot daar aan toe dat je niets wist van die stoornissen, maar dat er ook nog niets mee werd gedaan... Zegt ook wel iets over de belangrijkheid en waarheid ervan lijkt me. Anders was het onethisch om het niet te behandelen. Het waren dus echt vastgestelde stoornissen? Niet slechts vermoedens?
Ik begrijp dat de wetenschap niet zo ver is dat ze voor alles een behandeling hebben. Maar dat ze dit van tevoren weten en het alsnog onderzoeken en de moeite doen om het vast te stellen, vind ik in dat geval raar. Voor de client maakt het immers voorlopig dan geen enkel verschil.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-01-2018 23:02:23 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Oh jammer voor je zeg.quote:
[..]
Die wist op gegeven manier helaas ook niet meer hoe diegene mij verder kon helpen en stuurde me dus door.
Maar onder andere door de reacties in dit topic heb ik wel besloten om opnieuw naar de huisarts te gaan met mijn klachten. Al is het alleen maar omdat ik dan nog iets extra's doe en niet alleen passief boos aan het zijn ben, wat inderdaad ook niet constructief is voor mezelf. Maar als het weer geen resultaat oplevert, of ik merk dat het weer die kant op gaat, laat ik me niet nogmaals gebruiken iig.
Ik herken wat je zegt over de geestelijke gezondheidszorg, bedankt voor je uitleg. Waar het aan ligt weet ik helaas niet. Wist ik het maar. Heb jij enig idee? Verzekering schuiven ze het zelf 100% op, maar het is niet de schuld van de verzekering dat de therapie zo duur is dat het voor de gemiddelde mens zonder verzekering niet op te brengen is. Dat is reguliere medische zorg ook, maar daarvan is het resultaat controleerbaar. Natuurlijk maken gewone artsen helaas ook fouten, maar dan wordt er na aandringen ook een onderzoek opgestart waaruit controleerbare feiten kunnen komen. Die kunnen ook verdraait worden jammer genoeg, maar dan is het ook duidelijk dat het een leugen is voor de mensen die het hebben gezien.
Maar zeg TS, je klinkt nu wel erg gefrustreerd over de GGZ. Kun je dan niet beter even een pauze nemen van praten met psychologen en psychiaters en op een andere manier wat rust in je leven proberen te krijgen?
Misschien kun je dat dan wel met de huisarts bespreken, wat nog verdere mogelijkheden zijn.
Je kan hem bvb vragen over lotgenotencontact en manieren buiten de GGZ om om geestelijk tot rust te komen. Of dat je juist echt naar een psychische instelling gaat en daar echt intensieve behandeling krijgt.
(Wel alleen als de huisarts het ermee eens is overigens. Ik noem alleen maar een optie, maar er zit nul deskundigheid of iets dergelijks achter dus blijft het bij een optie, die je met iemand met deskundigheid kunt bespreken of het wat is of niet.)
Verder zou ik dan toch nog contact opnemen met de psychiater die jou wel beviel. Al is het maar voor het gevoel in ieder geval een beetje begrepen te worden.
Of zei de psychiater expliciet dat het beter voor jou zou zijn als jullie geen contact meer hadden?
Nou, als ik weer naar hetzelfde wordt verwezen weiger ik het ook, maar ik denk dat de huisarts mij helemaal niet meer door zal verwijzen maar je weet het niet. Die vorige psycholoog daarvan ken ik de behandeling nog voor de klachten van toen die nu hetzelfde zijn dus ik kan de tips van die psycholoog ook nu opnieuw proberen toe te passen waar ik ook mee bezig was maar het punt is, ik kreeg toen medicijnen en toen lukte het me wel om die tips toe te passen en daarvoor niet. Later had ik die medicijnen niet meer nodig daarom was ik ermee gestopt. Deze psycholoog was gespecialiseerd in een beperkt aantal dingen, vandaar dat ze me niet kon helpen met andere dingen en ik wil haar ook liever niet meer onder ogen zien omdat je toch van alles hebt verteld en ik het gevoel heb me belachelijk gemaakt te hebben of dat ze me zat was ook al weet ik dat het voor haar gewoon het beroep is en ze me vast niet zo goed meer herinnerd. Misschien ga ik ook een assertiviteitscursus volgen, het klinkt wel nuttig ook al kost het wel geld. Daar moet ik nog even over nadenken.quote:
Oh jammer voor je zeg.
Maar zeg TS, je klinkt nu wel erg gefrustreerd over de GGZ. Kun je dan niet beter even een pauze nemen van praten met psychologen en psychiaters en op een andere manier wat rust in je leven proberen te krijgen?
Misschien kun je dat dan wel met de huisarts bespreken, wat nog verdere mogelijkheden zijn.
Je kan hem bvb vragen over lotgenotencontact en manieren buiten de GGZ om om geestelijk tot rust te komen. Of dat je juist echt naar een psychische instelling gaat en daar echt intensieve behandeling krijgt.
(Wel alleen als de huisarts het ermee eens is overigens. Ik noem alleen maar een optie, maar er zit nul deskundigheid of iets dergelijks achter dus blijft het bij een optie, die je met iemand met deskundigheid kunt bespreken of het wat is of niet.)
Verder zou ik dan toch nog contact opnemen met de psychiater die jou wel beviel. Al is het maar voor het gevoel in ieder geval een beetje begrepen te worden.
Of zei de psychiater expliciet dat het beter voor jou zou zijn als jullie geen contact meer hadden?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik zou praten met de huisarts over een vervanging van de medicijnen (meditatie?) en over of een assertiviteitscursus iets voor jou zou zijn of dat je beter wat anders kunt doen.quote:
[..]
Nou, als ik weer naar hetzelfde wordt verwezen weiger ik het ook, maar ik denk dat de huisarts mij helemaal niet meer door zal verwijzen maar je weet het niet. Die vorige psycholoog daarvan ken ik de behandeling nog voor de klachten van toen die nu hetzelfde zijn dus ik kan de tips van die psycholoog ook nu opnieuw proberen toe te passen waar ik ook mee bezig was maar het punt is, ik kreeg toen medicijnen en toen lukte het me wel om die tips toe te passen en daarvoor niet. Later had ik die medicijnen niet meer nodig daarom was ik ermee gestopt. Deze psycholoog was gespecialiseerd in een beperkt aantal dingen, vandaar dat ze me niet kon helpen met andere dingen en ik wil haar ook liever niet meer onder ogen zien omdat je toch van alles hebt verteld en ik het gevoel heb me belachelijk gemaakt te hebben of dat ze me zat was ook al weet ik dat het voor haar gewoon het beroep is en ze me vast niet zo goed meer herinnerd. Misschien ga ik ook een assertiviteitscursus volgen, het klinkt wel nuttig ook al kost het wel geld. Daar moet ik nog even over nadenken.
Ik lees in je posts dat je erg streng kunt zijn voor jezelf. Je zegt bijvoorbeeld dat je een therapeut niet meer onder ogen wil komen omdat je het gevoel hebt jezelf belachelijk gemaakt te hebben. Zo'n gedachte haalt jezelf onderuit en er zijn zeker manieren om dat soort gedachten minder sterk te maken, waardoor je ook wat meer lucht krijgt.quote:
[..]
Nou, als ik weer naar hetzelfde wordt verwezen weiger ik het ook, maar ik denk dat de huisarts mij helemaal niet meer door zal verwijzen maar je weet het niet. Die vorige psycholoog daarvan ken ik de behandeling nog voor de klachten van toen die nu hetzelfde zijn dus ik kan de tips van die psycholoog ook nu opnieuw proberen toe te passen waar ik ook mee bezig was maar het punt is, ik kreeg toen medicijnen en toen lukte het me wel om die tips toe te passen en daarvoor niet. Later had ik die medicijnen niet meer nodig daarom was ik ermee gestopt. Deze psycholoog was gespecialiseerd in een beperkt aantal dingen, vandaar dat ze me niet kon helpen met andere dingen en ik wil haar ook liever niet meer onder ogen zien omdat je toch van alles hebt verteld en ik het gevoel heb me belachelijk gemaakt te hebben of dat ze me zat was ook al weet ik dat het voor haar gewoon het beroep is en ze me vast niet zo goed meer herinnerd. Misschien ga ik ook een assertiviteitscursus volgen, het klinkt wel nuttig ook al kost het wel geld. Daar moet ik nog even over nadenken.
Dat is juist het gemene. Ik kreeg de hele map mee en een dikke zes maanden later kreeg ik de rekening. Belde dus meteen met m'n zorgverzekeraar en die stuurde mij tekst en uitleg mbt de claim vanuit de GGZ.quote:
[..]
Hoeveel bladzijdes kreeg jij dan mee?
Raar hoor, ik vind het tot daar aan toe dat je niets wist van die stoornissen, maar dat er ook nog niets mee werd gedaan... Zegt ook wel iets over de belangrijkheid en waarheid ervan lijkt me. Anders was het onethisch om het niet te behandelen. Het waren dus echt vastgestelde stoornissen? Niet slechts vermoedens?
Ik begrijp dat de wetenschap niet zo ver is dat ze voor alles een behandeling hebben. Maar dat ze dit van tevoren weten en het alsnog onderzoeken en de moeite doen om het vast te stellen, vind ik in dat geval raar. Voor de client maakt het immers voorlopig dan geen enkel verschil.
Ik bleek dus kenmerken van bepaalde stoornissen te hebben. Mijn huidige psych zei mij dat hij vond dat die diagnoses herzien moesten worden. Ik lijdt er dus niet aan en heb er ook geen last van. Het ging dus om een narcistische persoonlijkheidsstoornis en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Kenmerken okee, maar een volledige diagnose op papier... Dat vind ik nogal wat. En voor de claim maakt het geen drol uit nee, maar enige feedback kreeg ik dus niet.
soooo, da's mooi!
Ik heb niet 't hele topic gelezen (zit nu ff op youtube), maar "Waarom mensen praten over psychologische problemen" doen mensen ook (soms) omdat ze een oplossing willen hebben voor een probleem.quote:
herkenning
-verhaal kwijt kunnen
Deze dingen helpen iemand vaak niet concreet verder natuurlijk
-advies. maar het advies dat wordt gegeven, ben er zelf ook schuldig aan, is van zo'n laagdrempelig niveau dat bijna iedereen het zelf wel weet, wat dus vaak alleen kan dienen ter bevestiging dat mensen echt baat hebben bij zoiets simpels of mensen af kan stoten dat ze worden gecommandeert.
Kortom hoe kan het in godsnaam dat mensen die dit als werk doen hier een opleiding voor hebben moeten volgen???
Want de methoden van psychologen zijn:
Verslaving: doe het gewoon niet
Angst: hoe erg is de angst? probeer het te weerstaan
Woede: tel tot 10 en doe niets schadelijks, leid jezelf af
Verdriet: doe leuke dingen, blijf functioneren. Als je een hele diepgravende hebt: wat is je familie situatie? En dan gezinstherapie
Kortom JE MOET HET ZELF DOEN! Kan ook met meest simpele info van internet! Beseffen mensen dat niet of zo? Hebben ze zo'n behoefte aan menselijk contact ook al zijn het vreemden dat ze ervoor betalen of zichzelf voor schut zetten op internet (waarvan ik ook de compulsie heb ).
Ik snap dat mensen mijn haat voor psychiatrie beu zijn wat niet helemaal alleen haat is maargoed maar dit blijft me verbazen
Er zijn ook mensen die praten over problemen om stoom af te blazen, maar daar kan ik gewoonlijk weinig mee (en als ik er wel wat mee kan, ga ik vaak weer (proberen te) helpen).
Ik begrijp niet zo god wat je zegt over psychologen, maar ben 't wel met je eens dat ikzelf niet 't idee heb dat men veel aan ze heeft (lang verhaal en een deel kende je dacht ik al).
Zelf heb ik deze ervaring niet. Geregeld vond ik hun vragen eerder dom, alsof ik had zitten uitleggen en uitleggen en uiteindelijk komen ze dan met een stap die 5 stappen achter ligt en vaak een beetje kinderachtig aandoet omdat ze -niet echt- hebben geluisterd.quote:
Is het niet toch gewoon dat je bij een vreemde je hele verhaal kwijt kan? Bij een bekende ga je toch altijd wat geremd zijn. En je wil geen vrienden belasten met een uur gezeur zeg maar. En een psycholoog heeft toch meestal wel een beetje denkniveau zodat je er vanuit mag gaan dat je geen onnozel advies krijgt zoals pluk de dag enz...
Plus zij weten vaak wel de juiste vraag te stellen op het juiste moment.
Ongeveer de helft van de psychologen bleven soort van maar gewoon wachten totdat ikzelf maar wat ging doen en in 1 geval duurde dit wachten een jaar, totdat ik het wachten zat werd en zelf probeerde die luie koe in beweging te krijgen
In theorie heb je wel gelijk, maar ik heb de indruk dat ze vaak maar een soort script of vooraf ingestudeerd schema af zitten te werken en ik heb nog liever een pluk-de-dag-zegger (die ik daarna meteen niet meer serieus hoef te nemen) dan een universitair-opgeleide-scriptkiddie.
Vaak gaan mensen naar de hulpverlening omdat het ze niet meer lukt om 't zelf te doen.quote:
Ben je hier wel serieus? Dit is toch dom? Ben je hier echt serieus of overdrijf je dit?quote:Veel mensen gaan naar een therapeut, praten en gaan naar huis en verwachten dat er magisch iets gebeurt
Ik kan me trouwens wel weer voorstellen dat er hulpverleners zijn die van hun cliënten verwachten dat het zulke mensen zijn. Zou wel bepaalde hulpverlening kunnen verklaren die ik zo nu en dan tegenkom. Elke keer weer moeten uitleggen dat dat soort methodes niet bij mij werken en dat mijn hulpvraag een vraag is om hulp voor dingen die ik dus juist niet zelfstandig bleek te kunnen doen (omdat ik was vastgelopen).
Ik vind dat soort mensen (dus mensen die mij ondersneeuwen met hun negativiteit waar ik ze tips geef en zij daar toch nooit wat mee doen en ik er zelf ook niks aan heb) een last.
Waarom vinden die mensen zichzelf eigenlijk niet een last?
Gerommel met dossiers en met diagnoses, ja dat herken ik welquote:
[..]
Nee, die training werd niet volledig vergoed. Ik moest een deel van m'n eigen risico gebruiken. Al met al was het wel meer dan 300 euro ofzo. Ik weet het ook niet precies meer.
Ja, er is totaal geen controle op de behandelaars. Ik heb destijds een kopie van m'n dossier opgevraagd om te controleren wat er allemaal instond. Ik ben een totale leek m.b.t. de psychiatrie, maar ben toen met de DSM in de hand het gehele dossier gaan doorspitten. Ineens had ik er twee stoornissen bij waar nog niet eerder over was gesproken. Ik ben daar ook nooit voor behandeld en kon mij ook niet vinden in de diagnoses. Het belangrijkste is dat je wel de totale controle probeert te houden, hoe moeilijk ze bij de GGZ ook gaan doen. Je hebt recht om je eigen dossier in te mogen kijken. Mijn psych vertelde mij wel dat hij veel overlegd met collega's over casussen, maar die gegevens blijven natuurlijk voor de cliënt verborgen.
Dat ze niet gecontroleerd worden is een heel probleem, maar een klacht indienen is ook niet zo eenvoudig (ik spreek uit eigen ervaring).
Je wilt je eigen problemen oplossen en het oplossen van je eigen problemen geeft je ook een goed gevoel? Is dat wat je bedoelde met "de credit krijgen"?quote:
[..]
Waarom moet ik naar een andere? Als ik moet aangeven waar ik begoefte aan heb, kan ik het net zo goed zelf doen. Want dan willen ze het wel allemaal zo duidelijk mogelijk voorgeschreven krijgen, anders voeren ze het alsnog niet uit.
Alle mensen die zeggen "lekker makkelijk! Je toont geen inzet!" Willen het gewoon niet begrijpen wat ik bedoel. Ik wil graag mezelf helpen maar ik wil niet dat een ander daarvoor betaald wordt en de credit krijgt, en snap eerlijk gezegd ook niet waarom anderen dat willen. Daarom ben ik zelf blij dat ik ermee ben gestopt. Maar ja ieder zn ding he. Bedankt voor de reacties. Heb spijt van dit kuttopic. Weet ook niet wat ik ermee wou bereiken. Niks dnk kl
Je hebt een probleem met je seksualiteit volgens je eigen topic. Maar ik merk in je andere antwoorden hier op FOK! toch ook best veel haat, afkeur en zwaar neerkijken naar vrouwen.quote:
Psychologie is een vrouwending. Veel mannen zijn hierin helaas meegegaan. Vandaar dat er ook mannelijke psyhologen bestaan. Het blijft een vrouwending. Omdat vrouwen fysiologisch gezien minder spierkracht bezitten. Vallen zij terug op manipulatie via de psyche. Door te praten houden zij eventuele fysieke agressie van mannen in toom. Door praten lucht de agressie tijdelijk op. Het is alleen van korte duur.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
Liggen deze 2 misschien samen?
Als je zo weinig respect voor een vrouw hebt, waarom zou je lichaam er dan wel positief op reageren?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Het blijft imho een vage wetenschap. En misschien dat er mensen zijn die wel postieve ervaringen hebben met de ggz, maar mijn persoonlijke ervaringen zijn enkel negatief. Onder andere hoe snel ze pillen voorschrijven, wat voor dagbesteding ze aanbieden ("we weten niet of 't op deze manier nut heeft, maar zo wordt het in ieder geval door de verzekering gedekt"), hoe slecht een psychiater omging met personen die niet zo communicatief waren.
.
Het probleem met kritiek van een cliënt/patiënt is dat dat meteen wordt teruggekaatst door alle 'specialisten' die daar rondlopen (en dat spelletje winnen ze altijd want daar hebben ze voor doorgeleerd). Ook hier worden dan dingen gezegd in de trant van: "je zal er wel naar toe gaan met een reden en hebt niet genoeg zelfreflectie" of "je werkt er niet hard genoeg voor."
.
Het probleem met kritiek van een cliënt/patiënt is dat dat meteen wordt teruggekaatst door alle 'specialisten' die daar rondlopen (en dat spelletje winnen ze altijd want daar hebben ze voor doorgeleerd). Ook hier worden dan dingen gezegd in de trant van: "je zal er wel naar toe gaan met een reden en hebt niet genoeg zelfreflectie" of "je werkt er niet hard genoeg voor."
- I've just made up my mind, so don't confuse me with the facts -
Zelf vond ik een leuke dat ik m'n eigen behandeling zat te saboteren, ik moest maar gewoon toegeven aan hun werkwijze want in haar ogen was dat een belangrijk probleem van waarom ik "altijd zo negatief denk"...tsja, ik kom daar niet om over m'n leuke dingen te theekransen, ik kom daar om problemen op te lossen.quote:
Het blijft imho een vage wetenschap. En misschien dat er mensen zijn die wel postieve ervaringen hebben met de ggz, maar mijn persoonlijke ervaringen zijn enkel negatief. Onder andere hoe snel ze pillen voorschrijven, wat voor dagbesteding ze aanbieden ("we weten niet of 't op deze manier nut heeft, maar zo wordt het in ieder geval door de verzekering gedekt"), hoe slecht een psychiater omging met personen die niet zo communicatief waren.
.
Het probleem met kritiek van een cliënt/patiënt is dat dat meteen wordt teruggekaatst door alle 'specialisten' die daar rondlopen (en dat spelletje winnen ze altijd want daar hebben ze voor doorgeleerd). Ook hier worden dan dingen gezegd in de trant van: "je zal er wel naar toe gaan met een reden en hebt niet genoeg zelfreflectie" of "je werkt er niet hard genoeg voor."
Een klacht indienen tegen de GGZ? Kan dat?quote:
[..]
Gerommel met dossiers en met diagnoses, ja dat herken ik wel
Dat ze niet gecontroleerd worden is een heel probleem, maar een klacht indienen is ook niet zo eenvoudig (ik spreek uit eigen ervaring).
soooo, da's mooi!
In de laatste maanden van m'n behandeling zat ik er wel te theekransen.quote:
[..]
Zelf vond ik een leuke dat ik m'n eigen behandeling zat te saboteren, ik moest maar gewoon toegeven aan hun werkwijze want in haar ogen was dat een belangrijk probleem van waarom ik "altijd zo negatief denk"...tsja, ik kom daar niet om over m'n leuke dingen te theekransen, ik kom daar om problemen op te lossen.
Ik vond het nog gezellig ook. Mijn psych had, net als ik, belangstelling voor WO2. Dat schiep toch weer een bepaalde band. Over borderline werd niet meer gesproken tijdens onze sessies, haha.
soooo, da's mooi!
Op papier wel.quote:
[..]
Een klacht indienen tegen de GGZ? Kan dat?
Daar kom ik dus niet voor bij een hulpverlener. Tuurlijk, tis gezellig en zo maar wat schiet je ermee op?quote:
[..]
In de laatste maanden van m'n behandeling zat ik er wel te theekransen.
Trouwens, welke/wat voor belangstelling voor WW2 heb je? Het was vroeger 1 van mijn fieps
|
|
Waarom mensen praten over psychologische problemen
