R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja, alleen daar verder nog niks over gehoord.quote:Op maandag 30 juli 2018 13:29 schreef Lurf het volgende:
Gaan ze ook nog/weer nieuwe onderzoeken doen zoals je een tijdje geleden aangaf?
Toevallig vandaag mail gekregen erover. Na wat heen en weer mailen over het precieze tijdstip wat het beste uitkomt staat de datum voor de kennismaking nu op 27 augustus. Dus nog een kleine maand. En dat is dus alleen kennismaking, dan nog geen onderzoeken.
Hallo allemaal,
Ik wil ff goed nieuws posten, hopelijk halen jullie er ook iets van hoop uit.
Ik heb al heel vaak van die momenten gehad: "ik moet het zelf doen, door die kutpsychologen blijf ik alleen maar in een neerwaartse spiraal." Maar vervolgens denk ik dat ik het toch niet ga redden alleen en stel ik mij weer afhankelijk op.
De laatste tijd is dat afhankelijke gevoel minder. Ik ben meer overtuigd dat ik mij niks meer laat aanpraten.
Ik heb wel heftige stemmingswisselingen. Het ene moment is er niks aan de hand, het andere moment voel ik mij zo ontzettend leeg, verlaten en door iedereen verraden. Ik laat alle destructieve gedachten meer toe. Ik voel zo'n enorme woede, ik ben echt weleens bang voor mezelf.
Maar ik heb ook het gevoel dat ik meer tot de kern kan komen door meer schijt te hebben aan alle psychologische adviezen over mentaliseren en verkeerde gedachtenpatronen. Ik heb zoiets van: dat zit er niet voor niks. Het moet niet weggemaakt worden met gedragstherapie. Je moet weten waarom het er is.
~~~~~
Luister naar jezelf. Ergens tussen die chaos van heftige gevoelens en gedachten, weet je hoe je verder moet en welke keuzes je moet maken. Ik snap het hoe het is als je niet door die brij heen kan komen, omdat het anders teveel en te heftig is. Voel je daar niet schuldig om. Je psyche geeft zelf wel aan tot hoe ver je kan komen. Ook al lijkt het alsof je blijft hangen: je psyche blijft sowieso bezig om de shit te verwerken en een plekje te geven.
Als je dingen op dit moment allemaal niet ziet zitten, bedenk dan dat je over pak 'm beet een jaar weer anders tegen dingen aankijkt. Als jij geen oplossingen ziet, betekent het nog niet dat ze er niet zijn.
Ik wil ff goed nieuws posten, hopelijk halen jullie er ook iets van hoop uit.
Ik heb al heel vaak van die momenten gehad: "ik moet het zelf doen, door die kutpsychologen blijf ik alleen maar in een neerwaartse spiraal." Maar vervolgens denk ik dat ik het toch niet ga redden alleen en stel ik mij weer afhankelijk op.
De laatste tijd is dat afhankelijke gevoel minder. Ik ben meer overtuigd dat ik mij niks meer laat aanpraten.
Ik heb wel heftige stemmingswisselingen. Het ene moment is er niks aan de hand, het andere moment voel ik mij zo ontzettend leeg, verlaten en door iedereen verraden. Ik laat alle destructieve gedachten meer toe. Ik voel zo'n enorme woede, ik ben echt weleens bang voor mezelf.
Maar ik heb ook het gevoel dat ik meer tot de kern kan komen door meer schijt te hebben aan alle psychologische adviezen over mentaliseren en verkeerde gedachtenpatronen. Ik heb zoiets van: dat zit er niet voor niks. Het moet niet weggemaakt worden met gedragstherapie. Je moet weten waarom het er is.
~~~~~
Luister naar jezelf. Ergens tussen die chaos van heftige gevoelens en gedachten, weet je hoe je verder moet en welke keuzes je moet maken. Ik snap het hoe het is als je niet door die brij heen kan komen, omdat het anders teveel en te heftig is. Voel je daar niet schuldig om. Je psyche geeft zelf wel aan tot hoe ver je kan komen. Ook al lijkt het alsof je blijft hangen: je psyche blijft sowieso bezig om de shit te verwerken en een plekje te geven.
Als je dingen op dit moment allemaal niet ziet zitten, bedenk dan dat je over pak 'm beet een jaar weer anders tegen dingen aankijkt. Als jij geen oplossingen ziet, betekent het nog niet dat ze er niet zijn.
In de kern is er niets, dat is volgens mij de essentie van bps. En ook mijn persoonlijke ervaring overigens. Ik heb ook wel langere perioden gehad dat ik het weer helemaal zag zitten en een doel voor ogen had (eigenlijk altijd op het vlak van studie of werk), maar die gingen uiteindelijk ook weer voorbij. Mijn basisgedachte was en blijft toch: "wat doe ik hier eigenlijk?" En dat is ook de bron van alle andere bijkomende shit die steeds weer de kop opsteekt. Naar "verlossing", in welke vorm dan ook, kan je lang zoeken maar ik denk niet dat die er is.
Accepteren dat het nu eenmaal zo werkt, me daardoor niet uit het veld laten slaan en niet te ver vooruit willen denken is voor mij het doel. Voor zover ik daar psychologen en gedragstherapie bij nodig heb: graag. Ik heb bij CGT overigens wel gemerkt dat de vraag "waarom denk ik dit" voor mij essentieel was om er iets mee te kunnen, terwijl dat standaard niet de manier is waarop het gegeven wordt. Dat gaat niet dieper dan "wat denk ik en kan ik daarvoor in de plaats ook iets anders denken". Dat sluit wel aan bij jouw observatie.
En je hebt gelijk dat het onderdrukken van je emoties inderdaad niet werkt. Dat levert vooral veel hoofdpijn op. En het is net zo schadelijk voor je omgeving als wanneer je ze er ongecontroleerd uit laat heb ik gemerkt.
Accepteren dat het nu eenmaal zo werkt, me daardoor niet uit het veld laten slaan en niet te ver vooruit willen denken is voor mij het doel. Voor zover ik daar psychologen en gedragstherapie bij nodig heb: graag. Ik heb bij CGT overigens wel gemerkt dat de vraag "waarom denk ik dit" voor mij essentieel was om er iets mee te kunnen, terwijl dat standaard niet de manier is waarop het gegeven wordt. Dat gaat niet dieper dan "wat denk ik en kan ik daarvoor in de plaats ook iets anders denken". Dat sluit wel aan bij jouw observatie.
En je hebt gelijk dat het onderdrukken van je emoties inderdaad niet werkt. Dat levert vooral veel hoofdpijn op. En het is net zo schadelijk voor je omgeving als wanneer je ze er ongecontroleerd uit laat heb ik gemerkt.
Never explain, never apologize.
In mijn beleving is er in de kern wel iets: rottigheid Door dit voel ik mij zo ontzettend slecht en minderwaardig.
Daar zit een hoop overheen, wat is opgebouwd met levenservaring en interpretatie. Je moet het zien als een doorgesneden ui: alle rokken zijn in principe goed, behalve de binnenste. Die is verrot. Ook al zien anderen het niet - en ik merk het vaak zelf ook niet - het is er.
Als je een wortelpuntontsteking in je gebit hebt en je besteed er geen aandacht aan, kan het maanden goed gaan en merk je niks. En dan vlamt het opeens weer op.
Ironisch genoeg heb ik daar ooit jarenlang last van gehad. Naar diverse tandartsen geweest, maar ze vonden niks, waardoor ik ging denken dat ik een hypochondrische idioot ben. Toen het niet meer ging, had ik maandenlang last van 'gerommel' in mijn mond. Ik kon het geen pijn noemen. Ik twijfelde of ik uberhaupt iets voelde of dat ik mezelf gek aan het piekeren was. Ik voelde me zo schuldig, ik dacht: ik ga het niet redden in het leven als ik mij zo laat leiden door fictieve pijn.
Ik trok het niet meer en ging zonder doorverwijzing naar de kaakchirurg. Hij zag aan een rontgenfoto van een eerdere tandarts meteen wat het was. Hij vond het idioot dat die tandarts het niet als ontsteking had herkend. Maar het is er niet één die zich vergiste, het waren er 7. Allemaal heel verschillend. Over het algemeen waren klanten tevreden over hen.
En ditzelfde maak ik ook mee met psychische hulpverlening.
Ik heb het idee dat mensen zich niet meer kunnen of willen inleven in anderen en redeneren op de automatische piloot.
Ik wil heel graag mijn eigen boontjes doppen en niemand lastigvallen met mijn shit. Ik voel mij ook niet zielig. Maar ik heb geen macht over mezelf.
Mensen denken: die borderliners vinden zichzelf zo zielig en zo speciaal dat ze zich menen te kunnen permitteren anderen helemaal kapot te mogen maken.
Nee!!! Ik wil dat helemaal niet. Sterker nog, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik mij zo ga opstellen. Ik wil ook niet opgeven. Ik weet dat er zoveel mensen voor hetere vuren staan dan ik. Juist daarom voel ik mij bevoorrecht en gemotiveerd om wat bijzonders van het leven te maken.
Maar godverdomme het lukt niet! Ik kan niet wat elke andere boerenlul wel kan. Het doet zo ontzettend pijn dat ik het idee heb dat werkelijk helemaal niemand kan bevatten wat ik doormaak. Ik schaam mij en ik heb helemaal niks meer van een greintje ego om enigszins een impressie te laten zien dat ik iets bereikt heb in het leven en iets voorstel.
Ik ben klaar met die therapeutische bullshit en adviezen als "je moet jezelf accepteren" en "je moet de lat lager leggen" en "je moet niet te snel willen". Klinkt allemaal heel wijs. Maar wtf heb ik hieraan? Ik haal hier helemaal niks uit. Ik voel me alleen maar nog schuldiger.
Daar zit een hoop overheen, wat is opgebouwd met levenservaring en interpretatie. Je moet het zien als een doorgesneden ui: alle rokken zijn in principe goed, behalve de binnenste. Die is verrot. Ook al zien anderen het niet - en ik merk het vaak zelf ook niet - het is er.
Als je een wortelpuntontsteking in je gebit hebt en je besteed er geen aandacht aan, kan het maanden goed gaan en merk je niks. En dan vlamt het opeens weer op.
Ironisch genoeg heb ik daar ooit jarenlang last van gehad. Naar diverse tandartsen geweest, maar ze vonden niks, waardoor ik ging denken dat ik een hypochondrische idioot ben. Toen het niet meer ging, had ik maandenlang last van 'gerommel' in mijn mond. Ik kon het geen pijn noemen. Ik twijfelde of ik uberhaupt iets voelde of dat ik mezelf gek aan het piekeren was. Ik voelde me zo schuldig, ik dacht: ik ga het niet redden in het leven als ik mij zo laat leiden door fictieve pijn.
Ik trok het niet meer en ging zonder doorverwijzing naar de kaakchirurg. Hij zag aan een rontgenfoto van een eerdere tandarts meteen wat het was. Hij vond het idioot dat die tandarts het niet als ontsteking had herkend. Maar het is er niet één die zich vergiste, het waren er 7. Allemaal heel verschillend. Over het algemeen waren klanten tevreden over hen.
En ditzelfde maak ik ook mee met psychische hulpverlening.
Ik heb het idee dat mensen zich niet meer kunnen of willen inleven in anderen en redeneren op de automatische piloot.
Ik wil heel graag mijn eigen boontjes doppen en niemand lastigvallen met mijn shit. Ik voel mij ook niet zielig. Maar ik heb geen macht over mezelf.
Mensen denken: die borderliners vinden zichzelf zo zielig en zo speciaal dat ze zich menen te kunnen permitteren anderen helemaal kapot te mogen maken.
Nee!!! Ik wil dat helemaal niet. Sterker nog, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik mij zo ga opstellen. Ik wil ook niet opgeven. Ik weet dat er zoveel mensen voor hetere vuren staan dan ik. Juist daarom voel ik mij bevoorrecht en gemotiveerd om wat bijzonders van het leven te maken.
Maar godverdomme het lukt niet! Ik kan niet wat elke andere boerenlul wel kan. Het doet zo ontzettend pijn dat ik het idee heb dat werkelijk helemaal niemand kan bevatten wat ik doormaak. Ik schaam mij en ik heb helemaal niks meer van een greintje ego om enigszins een impressie te laten zien dat ik iets bereikt heb in het leven en iets voorstel.
Ik ben klaar met die therapeutische bullshit en adviezen als "je moet jezelf accepteren" en "je moet de lat lager leggen" en "je moet niet te snel willen". Klinkt allemaal heel wijs. Maar wtf heb ik hieraan? Ik haal hier helemaal niks uit. Ik voel me alleen maar nog schuldiger.
Dat gedoe met Roseanne Barr, hebben jullie dat ook meegekregen?
Ze had in een impulsieve labiele bui op Twitter iets over een politica met een donkere huidskleur (eigenlijk gewoon blank overigens) dat die op een aap lijkt. En ze wordt door de hele media neergezet als een racist.
Iedereen met een greintje levenservaring en zelfreflectie weet dat iedereen weleens zulke uitspraken uitlaat. Niemand is heilig. Een keer iets zeggen wat racistisch is - wat iedereen weleens denkt - betekent niet dat je ook een racist bent.
Degenen die Roseanne in de media zo negatief hebben neergezet, weten dat. Ze weten ook dat Roseanne ook lijdt aan een psychische stoornis. Ze had een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Dat is nu over, maar ze is uiteraard nog kwetsbaar. Ze weten dus dat ze Roseanne in zoverre kapot hadden kunnen maken dat ze zelfmoord had kunnen plegen.
Maar ze deden het, spelen het slachtoffer en wijzen haar aan als pure evil.
Dit is ook hoe het leven kan zijn. Het is een strijd. Een survival of the fittest.
Dit heeft wel mijn ogen meer geopend dat ik mij niet meer moet laten aanpraten dat ik het leven te negatief en te zwaar zie.
Ik wil het positief tegemoet gaan en volgens mij ben ik daarin goed bezig. Maar ik zet geen roze bril op. Er is shit. Het leven is oneerlijk. Het leven kan pijn doen. Dit hoort erbij.
Positief in het leven staan, houdt niet in dat je ontkent dat het er is. Het houdt in dat je de kracht en hoop blijft zoeken om hiermee te kunnen omgaan.
Daarbij, juist al die shit en moeilijkheid maakt dat de leuke dingen echt waardevol en het leven de moeite waard wordt. Je haalt voldoening uit jezelf als je merkt dat je sterk genoeg bent hiermee te kunnen omgaan.
Ze had in een impulsieve labiele bui op Twitter iets over een politica met een donkere huidskleur (eigenlijk gewoon blank overigens) dat die op een aap lijkt. En ze wordt door de hele media neergezet als een racist.
Iedereen met een greintje levenservaring en zelfreflectie weet dat iedereen weleens zulke uitspraken uitlaat. Niemand is heilig. Een keer iets zeggen wat racistisch is - wat iedereen weleens denkt - betekent niet dat je ook een racist bent.
Degenen die Roseanne in de media zo negatief hebben neergezet, weten dat. Ze weten ook dat Roseanne ook lijdt aan een psychische stoornis. Ze had een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Dat is nu over, maar ze is uiteraard nog kwetsbaar. Ze weten dus dat ze Roseanne in zoverre kapot hadden kunnen maken dat ze zelfmoord had kunnen plegen.
Maar ze deden het, spelen het slachtoffer en wijzen haar aan als pure evil.
Dit is ook hoe het leven kan zijn. Het is een strijd. Een survival of the fittest.
Dit heeft wel mijn ogen meer geopend dat ik mij niet meer moet laten aanpraten dat ik het leven te negatief en te zwaar zie.
Ik wil het positief tegemoet gaan en volgens mij ben ik daarin goed bezig. Maar ik zet geen roze bril op. Er is shit. Het leven is oneerlijk. Het leven kan pijn doen. Dit hoort erbij.
Positief in het leven staan, houdt niet in dat je ontkent dat het er is. Het houdt in dat je de kracht en hoop blijft zoeken om hiermee te kunnen omgaan.
Daarbij, juist al die shit en moeilijkheid maakt dat de leuke dingen echt waardevol en het leven de moeite waard wordt. Je haalt voldoening uit jezelf als je merkt dat je sterk genoeg bent hiermee te kunnen omgaan.
Twitter is ook een ramp voor impulsieve mensen, nog erger dan FOK 
.
Ik kan me wel vinden in je beschouwingen. De heftigheid overweldigt me wel.
. Ik kan me wel vinden in je beschouwingen. De heftigheid overweldigt me wel.
Never explain, never apologize.
Ik zit ook niet goed in mijn vel hoor.quote:
Twitter is ook een ramp voor impulsieve mensen, nog erger dan FOK
Ik kan me wel vinden in je beschouwingen. De heftigheid overweldigt me wel.
Ik zie dingen sowieso heel groot. En bij het typen laat ik mij nogal meeslepen. Ik snap daarom wel dat anderen geneigd zijn mij te sussen.
Het klinkt misschien raar, maar door het negatieve zo groot te maken, kan ik er ook iets positiefs tegenover zetten wat even groot is. En daar probeer ik kracht uit te halen.
Ik weet wel dat het zo dramatisch niet is. Maar als ik dingen ga bagetalliseren, wordt het voor mij zo grijs en leeg en uitzichtloos.
Ik moet hier ook mijn draai in vinden. Dat ik de dingen op mijn manier kan blijven zien, maar dat het minder miscommunicatie geeft.
Mooi gezegd dit. Ik kreeg net een telefoontje van de GGZ dat ik ook aangemeld wordt voor Time to ACT, dat is een Acceptence and Commitment Therapy en gaat precies over wat jij zegt. Van de website:quote:Op woensdag 1 augustus 2018 11:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik wil het positief tegemoet gaan en volgens mij ben ik daarin goed bezig. Maar ik zet geen roze bril op. Er is shit. Het leven is oneerlijk. Het leven kan pijn doen. Dit hoort erbij.
Positief in het leven staan, houdt niet in dat je ontkent dat het er is. Het houdt in dat je de kracht en hoop blijft zoeken om hiermee te kunnen omgaan.
Daarbij, juist al die shit en moeilijkheid maakt dat de leuke dingen echt waardevol en het leven de moeite waard wordt. Je haalt voldoening uit jezelf als je merkt dat je sterk genoeg bent hiermee te kunnen omgaan.
Ik heb al eens eerder een Mindfulness-cursus en de cursus Voluit Leven gedaan, wat ook op ACT gebaseerd is. Maar dit gaat er wel wat dieper op in. Een vriendin van me die bij die GGZ-instelling werkt zegt dat het wel een hele mooie module is. Het is 2 dagdelen in de week (maandagmiddag en woensdagochtend) en er is 1 keer in de 8 weken een instroommoment. Ik word nog gebeld voor een kennismaking, en hopelijk kan ik daarna dus snel instromen. Dan kan ik toch al wat doen terwijl ik nog wacht op dat onderzoek en de resultaten daarvan.quote:Introductie ACT
ACT staat voor Acceptance and Commitment Therapy, een nieuwe vorm van Gedragstherapie. Binnen ACT leren cliënten om het zinloze gevecht met vervelende gedachten, emoties en lichamelijke sensaties te staken. Hierdoor zijn cliënten in staat om hun aandacht te richten op de dingen die ze werkelijk belangrijk vinden in het leven (waarden). De kern van ACT is de filosofie dat het vechten tegen onvermijdelijke omstandigheden uiteindelijk ten koste gaat van een vitaal en waardevol leven.
Psychologische Flexibiliteit
De focus van ACT ligt op het vergroten van de psychologische flexibiliteit. Deze is gestoeld op zes zuilen: Mindfulness, Acceptatie, Zelf als context, Defusie, Waarden en Toegewijde actie.
http://www.timetoact.nl/
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 02-08-2018 15:53:08 ]
Wat zijn eigenlijk de problemen waar je tegenaan loopt? Wat hoop je uiteindelijk te bereiken?quote:
[..]
Mooi gezegd dit. Ik kreeg net een telefoontje van de GGZ dat ik ook aangemeld wordt voor Time to ACT, dat is een Acceptence and Commitment Therapy en gaat precies over wat jij zegt. Van de website:
[..]
Ik heb al eens eerder een Mindfulness-cursus en de cursus Voluit Leven gedaan, wat ook op ACT gebaseerd is. Maar dit gaat er wel wat dieper op in. Een vriendin van me die bij die GGZ-instelling werkt zegt dat het wel een hele mooie module is. Het is 2 dagdelen in de week (maandagmiddag en woensdagochtend) en er is 1 keer in de 8 weken een instroommoment. Ik word nog gebeld voor een kennismaking, en hopelijk kan ik daarna dus snel instromen. Dan kan ik toch al wat doen terwijl ik nog wacht op dat onderzoek en de resultaten daarvan.
Ik hoop sowieso wat meer balans te kunnen vinden. Het gaat nu zo erg met ups and downs nog. De ene dag kan ik een hardstikke leuke dag hebben met een vriendin, de andere dag kan ik me weer totaal eenzaam en alleen voelen, niet gezien, niet gehoord, denk ik dat niemand me moet, dat ik niet belangrijk genoeg ben, er niet toe doe en dat ik er beter niet meer kan zijn. Dan ben ik weer hardstikke somber, pieker ik me suf, kom ik nergens toe, verwaarloos ik mezelf en het huishouden, word ik destructief, suïcidaal en is het 1 groot zwart donker gat en schiet ik ontzettend de vermijding in.quote:
[..]
Wat zijn eigenlijk de problemen waar je tegenaan loopt? Wat hoop je uiteindelijk te bereiken?
Ik wil vooral leren om dingen te voelen, ipv te bedenken. Want ik kan best wel rationeel bedenken dat ik er wel toe doe, dat ik blij mag zijn met de vriendinnen die ik wel heb, dat ik geen nietsnut ben etc, maar ik voel het niet, het beklijft niet.
Ik heb gewoon zo'n laag zelfbeeld, ben zo onzeker, voel me zo snel tekortgedaan, het is nooit goed genoeg. En het is gewoon zo buiten proportioneel allemaal. Als ik een leuke dag heb gehad met een vriendin is dat fijn, maar stel dat ik de volgende dag iets post en er komt geen reactie op, dan kan ik daar dus al meteen weer helemaal door naar beneden gehaald worden van "zie je wel, ik doe er niet toe, ik kan er beter niet zijn, mensen zullen me toch niet missen etc". Dan vergeet ik meteen alle positieve dingen die er ook zijn en word ik er helemaal door in beslag genomen en kan ik het niet loslaten.
En nouja, er zijn nog wel veel meer dingen waar ik tegenaan loop (grenzen aangeven, perfectionisme, heel streng voor mezelf zijn etc), maar dit zijn wel de dingen waar ik het meeste last van heb en die me het meest naar beneden halen. Om in schematherapie termen te praten, mijn emotionele tekort en kwetsbare kind voeren de boventoon.
Ik werd vandaag trouwens gebeld en heb volgende week woensdag kennismakingsgesprek voor de ACT en als we besluiten dat ik het ga doen kan ik in september beginnen
Ik begrijp helemaal hoe dat is! Het is ook hartstikke kut om met dat soort stemmingswisselingen om te gaan.
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
De reden dat je die therapie volgt is dat de emoties die je voelt en/of de manier waarop je ze uit, niet in proportie zijn met waar je op reageert. Als de therapeut zegt dat je reactie overtrokken is/niet in proportie is met hetgeen waar je op reageert, is het juist heel belangrijk om daar naar te luisteren en dat ter harte te nemen.quote:
Ik begrijp helemaal hoe dat is! Het is ook hartstikke kut om met dat soort stemmingswisselingen om te gaan.
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
Ik weet dat bij dat soort issues de emoties buitenproportioneel zijn. En dat zou Hestia ook denk inmiddels wel weten.quote:
[..]
De reden dat je die therapie volgt is dat de emoties die je voelt en/of de manier waarop je ze uit, niet in proportie zijn met waar je op reageert. Als de therapeut zegt dat je reactie overtrokken is/niet in proportie is met hetgeen waar je op reageert, is het juist heel belangrijk om daar naar te luisteren en dat ter harte te nemen.
Je moet emotieregulatieproblemen niet als excuus gebruiken om extreem te reageren.
Wat ik wil zeggen, is dat het voor mij schadelijk is als een behandelaar continu de nadruk legt op hoe ik mijn emoties uit. Bij mij loopt het juist op, omdat ik het in eerste instantie niet wil uiten, o.a. uit angst om weer te moeten horen dat ik extreem reageer. Ik druk het weg en voel het niet eens meer. Als ik het ga voelen, is het te laat.
Het is juist de bedoeling dat je leert om je emoties anders te uiten. Dat je leert om het dus te voelen, voor je zo hoog in je emoties zit.quote:
[..]
Ik weet dat bij dat soort issues de emoties buitenproportioneel zijn. En dat zou Hestia ook denk inmiddels wel weten.
Je moet emotieregulatieproblemen niet als excuus gebruiken om extreem te reageren.
Wat ik wil zeggen, is dat het voor mij schadelijk is als een behandelaar continu de nadruk legt op hoe ik mijn emoties uit. Bij mij loopt het juist op, omdat ik het in eerste instantie niet wil uiten, o.a. uit angst om weer te moeten horen dat ik extreem reageer. Ik druk het weg en voel het niet eens meer. Als ik het ga voelen, is het te laat.
Het is logisch dat de therapeut daar de nadruk op legt, want dat is het hele doel van die therapie.
Ligt ook aan het geitenwollensokkengehalte van de therapeut denk ik. Punt van Pabst waar ik het wel mee eens ben: soms bedriegt je gevoel je niet, word je daadwerkelijk aangevallen en is het nodig om boos te worden. Leerpuntje is dan om dan niet meteen iemands hoofd eraf te bijten en dat is moeilijk.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
Never explain, never apologize.
Dat is zooo herkenbaar. Uit eigen ervaring: het gevoel is er wel, maar het is onmogelijk om het toe te laten omdat het je kwetsbaar maakt. Dus gaat het gevoel achter slot en grendel en blijft het bij rationele/afstandelijke observaties. Wat er bij mij achter zit is de angst om kwijt te raken wat ik waardevol vind, in essentie verlatingsangst dus. Ik ben er pas recent achter hoe dat bij mij werkt en ik vond dat wel een openbaring. Vooral dat ik kennelijk zo goed was in het wegstoppen van gevoelens dat ik het zelf niet eens meer in de gaten had.quote:
Ik wil vooral leren om dingen te voelen, ipv te bedenken. Want ik kan best wel rationeel bedenken dat ik er wel toe doe, dat ik blij mag zijn met de vriendinnen die ik wel heb, dat ik geen nietsnut ben etc, maar ik voel het niet, het beklijft niet.
Succes met de intake volgende week. Het is fijn om iets te hebben om naar uit te kijken.
Never explain, never apologize.
Ik zou die therapeuten ook wel prive willen volgen met verborgen camera. Kan daar geen tv programma van worden gemaakt? Kijken hoe lang ze zelf rustig blijven als ze op allerlei manieren worden uitgedaagdquote:
Ligt ook aan het geitenwollensokkengehalte van de therapeut denk ik. Punt van Pabst waar ik het wel mee eens ben: soms bedriegt je gevoel je niet, word je daadwerkelijk aangevallen en is het nodig om boos te worden. Leerpuntje is dan om dan niet meteen iemands hoofd eraf te bijten en dat is moeilijk.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Je wens is dan dus zelf dat je genuanceerder reageert. En dan is het wel goed dat de therapeut je daarbij helpt.quote:
Ligt ook aan het geitenwollensokkengehalte van de therapeut denk ik. Punt van Pabst waar ik het wel mee eens ben: soms bedriegt je gevoel je niet, word je daadwerkelijk aangevallen en is het nodig om boos te worden. Leerpuntje is dan om dan niet meteen iemands hoofd eraf te bijten en dat is moeilijk.
Ik ben er ook niet zo goed in. Op mijn werk heb ik er gek genoeg minder moeite mee om redelijk te blijven, maar zodra het wat persoonlijker wordt of (ik het gevoel heb dat) mensen onredelijk tegen mij gaan doen hou ik het ook niet meer.
Maar het komt ook weleens voor dat iemand elke keer iets doet waardoor je geïrriteerd raakt en op een normale manier aangeven dat je daar niet van gediend bent, komt maar niet aan. Op den duur ben je het zat en reageer je 'extreem' om te laten zien dat het je heel erg hoog zit.
Dit heeft ieder mens weleens. Als een therapeut er meteen tegenin gaat, is dat zeker niet goed. Want je wordt dan weer niet erkend.
En mijn ervaring is dat de therapeut ook gewenste reacties bij anderen afdwingt. Ik werd een keer in de groep zo boos op iemand. De therapeut wilde de regie weer terugkrijgen en vroeg meteen: en wat vinden jullie ervan dat hij zo boos is? Er waren erbij die mij eigenlijk wel krachtig vonden reageren. Dat werd gewoon genegeerd en er werd alleen ingegaan op degenen die aangaven dat ze er angstig van werden. (En dan is het nog maar de vraag of ze dat zeiden omdat mijn reactie confronterend was voor hen omdat ze zelf ook weleens zo doen)
Nee het is niet zo dat ik me zo machteloos voel dat ik de verantwoordelijkheid helemaal in hun handen wil leggen. Ik weet dat ik het zelf moet doen, maar ik heb wel een steuntje in de rug nodig nog, want alleen red ik het niet.quote:
Ik begrijp helemaal hoe dat is! Het is ook hartstikke kut om met dat soort stemmingswisselingen om te gaan.
Ik vind het wel positief om te lezen dat je ook goede dagen hebt en dan ook van dingen gaat genieten.
Stemmingswisselingen heeft ieder mens. Ook heeft ieder mens zijn onzekerheden, dus blijf je voorhouden dat je niet gek bent met jouw gevoelens. Je raakt er alleen nog teveel door uit balans.
Wat mij helpt en wat steeds beter gaat, is het bij mezelf te houden.
Klopt het dat je over het algemeen wel heel graag wilt en probeert om eigen verantwoording en sturing te nemen over je leven, maar dat je je op slechte momenten zo waardeloos en wanhopig voelt dat je - als laatste redmiddel - het bij een ander legt in de hoop dat hij/zij je uit de beerput van machteloosheid trekt?
Wat mij helpt, is door bijvoorbeeld te bedenken: dat ik nu nog geen oplossing zie, betekent nog niet dat die er niet is. In de toekomst zal ik de dingen sowieso anders zien
Waar ik ook veel kracht uit kan halen, is door te bedenken: Als ik het dan toch zelf moet doen, hoef ik mij niks door anderen op te laten leggen en doe ik het op mijn manier.
Je hoeft ook niet altijd jezelf te corrigeren omdat een therapeut je oplegt dat je op een bepaalde manier moet denken en handelen.
Stel dat je in therapie ruzie krijgt met iemand en je voelt je zo gekwetst dat je heftig op die persoon reageert door boos te schreeuwen. De therapeut zal meteen zeggen dat jouw reactie overtrokken is. En ook nagaan wat het met de anderen zal doen. Dus je zal je dan enorm schuldig gaan voelen en je schamen voor je gedrag.
Maar probeer jezelf dan eens te verdedigen. Het is niet voor niks dat jouw emoties zo hoog oplaaien. Gebeurt bij andere mensen zonder stoornis ook weleens. Iemand die voordringt bij de kassa, kan weleens de verkeerde persoon treffen.
Je moet uiteraard voorkomen dat je in destructief gedrag blijft hangen. Maar jezelf maar blijven opvreten uit angst voor je eigen gedrag is ook niet goed. Laat het er eens een keer uit en heb op dat moment wat meer schijt aan hoe het op anderen overkomt.
Ik merk bij mezelf dat wanneer ik mij niks door anderen laat opleggen, ik juist veel meer open kan staan en sneller uit een kutgevoel kan komen
Over die buitenproportionele reacties/emoties herken ik verder niet echt. Ik uit mijn boosheid eigenlijk nooit. Ik heb eigenlijk niet hele heftige emoties, ik zit gewoon veel te veel in mijn hoofd. En daarmee maak ik mezelf somber. Maar echt emoties voelen/uiten doe ik dus niet.
Ja precies dat dus idd. Dankjewel!quote:
[..]
Dat is zooo herkenbaar. Uit eigen ervaring: het gevoel is er wel, maar het is onmogelijk om het toe te laten omdat het je kwetsbaar maakt. Dus gaat het gevoel achter slot en grendel en blijft het bij rationele/afstandelijke observaties. Wat er bij mij achter zit is de angst om kwijt te raken wat ik waardevol vind, in essentie verlatingsangst dus. Ik ben er pas recent achter hoe dat bij mij werkt en ik vond dat wel een openbaring. Vooral dat ik kennelijk zo goed was in het wegstoppen van gevoelens dat ik het zelf niet eens meer in de gaten had.
Succes met de intake volgende week. Het is fijn om iets te hebben om naar uit te kijken.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Hestia_ op 12-08-2018 21:50:30 ]
Even weer een kleine update vanaf mijn kant; verleden week zeer veel stemmingswisselingen gehad en nogal veel gehekeld borderline gedrag. Gelukkig is mijn hoofd momenteel weer leeg en zijn de depressieve gedachten deels weer weg.
Meest vreemde dat ik had meegemaakt was dat uit het niets mijn ex vriendin appte. We hadden elkaar al langer dan twee jaar niet meer gesproken. Ik heb niet op het bericht gereageerd en daar ben ik best blij om.
Meest vreemde dat ik had meegemaakt was dat uit het niets mijn ex vriendin appte. We hadden elkaar al langer dan twee jaar niet meer gesproken. Ik heb niet op het bericht gereageerd en daar ben ik best blij om.
soooo, da's mooi!
Ik had hier een hele tekst op geschreven, maar dat heb ik niet goed kunnen verwoorden. Ik ging teveel uitwijden.quote:
veel gehekeld borderline gedrag.
Ik hoop dat het mij later nog lukt.
Maar iig cheer up! En goed om te horen dat je jezelf onder controle kreeg
Vervelend dat het vorige week zo ging, maar fijn dat het nu weer beter gaat. Waarom appte je ex opeens dan na zo'n lange tijd? Idd goed om niet te reageren dan.quote:
Even weer een kleine update vanaf mijn kant; verleden week zeer veel stemmingswisselingen gehad en nogal veel gehekeld borderline gedrag. Gelukkig is mijn hoofd momenteel weer leeg en zijn de depressieve gedachten deels weer weg.
Meest vreemde dat ik had meegemaakt was dat uit het niets mijn ex vriendin appte. We hadden elkaar al langer dan twee jaar niet meer gesproken. Ik heb niet op het bericht gereageerd en daar ben ik best blij om.
Ik heb van de week dus dat intakegesprek gehad en ik kan half september beginnen
Het is 24 weken op maandagmiddag en woensdagochtend. Elke 8 weken kunnen er nieuwe mensen instromen. Dus het is een half-open groep zeg maar. Er zijn 4 blokken, Theorie over ACT, Praktijk (oefeningen/rollenspellen om het toe te leren passen), Maatschappelijke oriëntatie en Muziektherapie. Met die laatste heb ik niet echt goede ervaring en het is gewoon niet echt mijn "ding" (heb meer met Creatieve therapie of PMT). Maar goed, om het daarom helemaal af te blazen vind ik ook zo wat.
Sorry maar ik vind deze woordspeling echt heel grappig.quote:
[..]
Muziektherapie.
[...]
Maar goed, om het daarom helemaal af te blazen vind ik ook zo wat.
Muziek kan een heel goede uitlaatklep zijn! Fijn dat je iig snel kunt beginnen.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Haha tja dat krijg je als je redacteur/editor bent hequote:
[..]
Sorry maar ik vind deze woordspeling echt heel grappig.
Muziek kan een heel goede uitlaatklep zijn! Fijn dat je iig snel kunt beginnen.
En nouja, ik luister ook amper muziek en zelf maken vind ik ook weinig aan en ik raak al heel snel overprikkeld als iedereen door elkaar heen speelt en het 1 grote chaos is voor mn gevoel. En tijdens vorige muziektherapiën werd daar niet heel fijn mee omgegaan door de therapeute. Ik neem iig standaard oordopjes mee als ik het heb en hopen dat deze therapeute er wat beter mee omgaat en samen wil kijken hoe het voor mij ook prettig/haalbaar kan zijn om mee te doen.
En dat is idd wel fijn. Want voor dat neuro-psychologisch onderzoek klaar is zal nog wel een tijdje duren. En dan zal er vast ook een wachtlijst zijn voor mijn "echte" behandeling. Dus mooi dat ik dit iig al heb in de tussentijd.
Jammer, had je tekst graag willen lezen.quote:
[..]
Ik had hier een hele tekst op geschreven, maar dat heb ik niet goed kunnen verwoorden. Ik ging teveel uitwijden.
Ik hoop dat het mij later nog lukt.
Maar iig cheer up! En goed om te horen dat je jezelf onder controle kreeg
Ja, het was kantje boort. Moest wel even terugvallen op wat oefeningen uit die Vers training.
soooo, da's mooi!
Ze appte dat ze naar het ziekenhuis moest. Ik had echt iets van; Wat moet ik met deze informatie? Maar goed, ze zoekt het maar uit.quote:
[..]
Vervelend dat het vorige week zo ging, maar fijn dat het nu weer beter gaat. Waarom appte je ex opeens dan na zo'n lange tijd? Idd goed om niet te reageren dan.
Ik heb van de week dus dat intakegesprek gehad en ik kan half september beginnen
Het is 24 weken op maandagmiddag en woensdagochtend. Elke 8 weken kunnen er nieuwe mensen instromen. Dus het is een half-open groep zeg maar. Er zijn 4 blokken, Theorie over ACT, Praktijk (oefeningen/rollenspellen om het toe te leren passen), Maatschappelijke oriëntatie en Muziektherapie. Met die laatste heb ik niet echt goede ervaring en het is gewoon niet echt mijn "ding" (heb meer met Creatieve therapie of PMT). Maar goed, om het daarom helemaal af te blazen vind ik ook zo wat.
Kijk aan, jij bent weer lekker bezig! Wat goed zeg!
Muziektherapie kan best leuk zijn. Wat voor muziek vind je zelf leuk?
soooo, da's mooi!
Toch nog iemand die zit op te letten.quote:
[..]
Sorry maar ik vind deze woordspeling echt heel grappig.
soooo, da's mooi!
Ha, ik schrijf zelf ook (ik edit o.a. teksten voor mijn werk en m'n scriptie is destijds gepubliceerd) en ik hou van woordgrapjes.quote:
[..]
Haha tja dat krijg je als je redacteur/editor bent he
En nouja, ik luister ook amper muziek en zelf maken vind ik ook weinig aan en ik raak al heel snel overprikkeld als iedereen door elkaar heen speelt en het 1 grote chaos is voor mn gevoel. En tijdens vorige muziektherapiën werd daar niet heel fijn mee omgegaan door de therapeute. Ik neem iig standaard oordopjes mee als ik het heb en hopen dat deze therapeute er wat beter mee omgaat en samen wil kijken hoe het voor mij ook prettig/haalbaar kan zijn om mee te doen.
En dat is idd wel fijn. Want voor dat neuro-psychologisch onderzoek klaar is zal nog wel een tijdje duren. En dan zal er vast ook een wachtlijst zijn voor mijn "echte" behandeling. Dus mooi dat ik dit iig al heb in de tussentijd.
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iemand muziek niet leuk vindt - maar ik ben dan ook gek op muziek, ik heb altijd muziek aanstaan en ik bespeel ook diverse (blaas)instrumenten (ook in een orkest).
Ik hoop voor je dat je nieuwe muziektherapeut meer rekening met je houdt dan de oude. Als iedereen door elkaar speelt (en dus niet met elkaar) dan lijkt het mij ook een verschrikkelijke kakafonie.
[ Bericht 2% gewijzigd door Ewelina op 19-08-2018 19:41:28 ]
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Hmmm dat is idd wel apart dat ze dat nu appt als jullie verder geen contact meer hadden.quote:
[..]
Ze appte dat ze naar het ziekenhuis moest. Ik had echt iets van; Wat moet ik met deze informatie? Maar goed, ze zoekt het maar uit.
Kijk aan, jij bent weer lekker bezig! Wat goed zeg!
Ik heb op zich wel een brede smaak, maar ik houd gewoon ook van stilte. Dus als ik thuis aan het hobbyen ben ofzo dan zet ik geen muziek aan. Heel soms een keer tijdens het schoonmaken ofzo. Maar ik zet eerder een podcast of luisterboek op dan muziek.
Oh dat is gaaf!quote:
[..]
Ha, ik schrijf zelf ook (ik edit o.a. teksten voor mijn werk en m'n scriptie is destijds gepubliceerd) en ik hou van woordgrapjes.
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iemand muziek niet leuk vindt - maar ik ben dan ook gek op muziek, ik heb altijd muziek aanstaan en ik bespeel ook diverse (blaas)instrumenten (ook in een orkest).
Ik hoop voor je dat je nieuwe muziektherapeut meer rekening met je houdt dan de oude. Als iedereen door elkaar speelt (en dus niet met elkaar) dan lijkt het mij ook een verschrikkelijke kakafonie.
Haha ja ieder zijn ding. Ik heb geen hekel aan muziek ofzo, maar dus wel aan muziektherapie. Dat is voor mij gewoon geen manier om me te uiten. Maar vaak wordt het juist gebruikt om je "blije kind" te ontdekken en nouja de meeste cliënten spelen ook niet echt een instrument dus het lijkt gewoon nergens op en wordt idd een verschrikkelijke kakafonie. Dus ik hoop het ook dat deze muziektherapeute een beetje begrip voor me heeft en me niet hardhandig tot van alles dwingt als ik al overprikkeld ben.
Omstebeurt een beetje op een trommel slaan vind ik prima, maar geen 12 verschillende instrumenten door elkaar.
Dit klinkt alsof ik er ook een pleurishekel aan zou hebben. Zeker ook allemaal a-ritmisch en supervals?quote:
[..]
.Maar vaak wordt het juist gebruikt om je "blije kind" te ontdekken en nouja de meeste cliënten spelen ook niet echt een instrument dus het lijkt gewoon nergens op en wordt idd een verschrikkelijke kakafonie.
[...]
Omstebeurt een beetje op een trommel slaan vind ik prima, maar geen 12 verschillende instrumenten door elkaar.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Ja de meeste psychiatrische patiënten zijn geen natuurtalentenquote:
[..]
Dit klinkt alsof ik er ook een pleurishekel aan zou hebben. Zeker ook allemaal a-ritmisch en supervals?
Tuinieren gaat me anders best goed af. Onkruid uitrukken, struiken uitrukken, bomen uitrukken. Hoe bozer ik ben, hoe beter het gaatquote:
[..]
Ja de meeste psychiatrische patiënten zijn geen natuurtalenten
.Ik ben deze week gestart met EMDR om een paar hardnekkige trauma's op te ruimen, voorafgaand aan schematherapie (mazzeltje met de wachtlijst, dus toch geen comet nu). Dat was wel een aparte ervaring en ik heb het idee dat het wel werkt: mijn grootste trauma roept aanzienlijk minder heftige emoties op dan voor de EMDR-sessie en de herinnering die ik er bij heb is ook veel milder. Dat geeft ruimte om na te denken, maar daar zit wel een addertje onder het gras want dat levert vooral deprimerende inzichten over mijn jeugd op. Van trauma naar rouwverwerking zogezegd, maar misschien is dat ook wel de bedoeling. Ik voel me in elk geval niet zo fijn vandaag. Bozig, verlatingsangstig en er-niet-willen-zijnerig vooral.
Never explain, never apologize.
Fijn dat je al zo snel met de EMDR kon beginnen toch en dat je al effect merkt. Veel succesquote:
[..]
Tuinieren gaat me anders best goed af. Onkruid uitrukken, struiken uitrukken, bomen uitrukken. Hoe bozer ik ben, hoe beter het gaat
Ik ben deze week gestart met EMDR om een paar hardnekkige trauma's op te ruimen, voorafgaand aan schematherapie (mazzeltje met de wachtlijst, dus toch geen comet nu). Dat was wel een aparte ervaring en ik heb het idee dat het wel werkt: mijn grootste trauma roept aanzienlijk minder heftige emoties op dan voor de EMDR-sessie en de herinnering die ik er bij heb is ook veel milder. Dat geeft ruimte om na te denken, maar daar zit wel een addertje onder het gras want dat levert vooral deprimerende inzichten over mijn jeugd op. Van trauma naar rouwverwerking zogezegd, maar misschien is dat ook wel de bedoeling. Ik voel me in elk geval niet zo fijn vandaag. Bozig, verlatingsangstig en er-niet-willen-zijnerig vooral.
Ik ben nogal flabbergasted. Gesprek gehad bij diagnostiek centrum en ze denken daar dat er onder mijn depressie en PS nog een laag zit. Dat mijn PTSS die er altijd naast stond zeg maar, geen gewone PTSS is, maar een complexe.
En dat het gedrag waarvan ze dachten dat het PS was, dus een symptoom is van de C-PTSS. En dat ik daarom ondanks PS-behandeling terugval. Omdat ik dus juist nog uitgebreidere traumabehandeling nodig heb. Dus mijn wereld staat nogal op zijn kop
Eerst jaren alleen voor depressie behandeld. Toen dachten ze dat dat symptoom was van PS. En nu blijkt dat ook weer een symptoom te zijn waarschijnlijk. En inmiddels zijn we al 13 jaar verder
Mijn 1e keer hier, dus ik zal me een beetje voorstellen:De afgelopen 1.5 jaar 2 keer een soort overspannen-acute stress aanval gehad... Ik heb me beide keren ziek gemeld, omdat ik iemand (vooral de veroorzaker) wat aan wilde doen. 2 maanden na de laatste keer eindelijk bij GGZ terecht. Na mijn intake kreeg ik een 2e intake, omdat ze me niet kon lezen en er geen emoties te zien waren... die zijn er nog steeds niet, maar wel een diagnose 
Daarna leek alles wel een beetje op z'n plek te vallen. Hoe snel het kan gaan in weken.......
[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 27-08-2018 21:38:29 ]
Daarna leek alles wel een beetje op z'n plek te vallen. Hoe snel het kan gaan in weken.......[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 27-08-2018 21:38:29 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
[ Bericht 100% gewijzigd door Burner82 op 27-08-2018 21:37:42 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wat ga je binnenkort doen?quote:
Mijn 1e keer hier, dus ik zal me een beetje voorstellen:De afgelopen 1.5 jaar 2 keer een soort overspannen-acute stress aanval gehad... Ik heb me beide keren ziek gemeld, omdat ik iemand (vooral de veroorzaker) wat aan wilde doen. 2 maanden na de laatste keer eindelijk bij GGZ terecht. Na mijn intake kreeg ik een 2e intake, omdat ze me niet kon lezen en er geen emoties te zien waren... die zijn er nog steeds niet, maar wel een diagnose
Niks, denk ik, Maar waar wat is binnenkort, wat is doen?quote:
[..]
Wat ga je binnenkort doen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Daar zou mijn broek ook van afzakken inderdaad. Het wekt een beetje de indruk van prijsschieten. Het is mij (ook na er het nodig over gelezen te hebben) niet duidelijk wat nu het kenmerkende verschil is tussen C-PTSS en BPS. C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde. En of je ergens een trauma aan overhoudt of niet hangt (ook) af van je natuurlijke gevoeligheid, net als BPS. Voor de aanpak van symptomen lijkt het mij veel belangrijker hoe verweven een trauma inmiddels is met je persoonlijkheid.quote:
En inmiddels zijn we al 13 jaar verder
Never explain, never apologize.
Ja precies. Nou had ik alleen niet officieel BPS, maar PS NAO met trekken van internaliserende BPS en trekken van de vermijdende PS. Maar dat vermijdende kan ook juist weer door die C-PTSS komen. Het is idd erg met elkaar verweven wat het lastig maakt. Maar het voelt echt weer alsof ik weer helemaal aan het begin sta na 13 jaar.quote:
[..]
Daar zou mijn broek ook van afzakken inderdaad. Het wekt een beetje de indruk van prijsschieten. Het is mij (ook na er het nodig over gelezen te hebben) niet duidelijk wat nu het kenmerkende verschil is tussen C-PTSS en BPS. C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde. En of je ergens een trauma aan overhoudt of niet hangt (ook) af van je natuurlijke gevoeligheid, net als BPS. Voor de aanpak van symptomen lijkt het mij veel belangrijker hoe verweven een trauma inmiddels is met je persoonlijkheid.
quote:
[..]
Daar zou mijn broek ook van afzakken inderdaad. Het wekt een beetje de indruk van prijsschieten. Het is mij (ook na er het nodig over gelezen te hebben) niet duidelijk wat nu het kenmerkende verschil is tussen C-PTSS en BPS. C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde. En of je ergens een trauma aan overhoudt of niet hangt (ook) af van je natuurlijke gevoeligheid, net als BPS. Voor de aanpak van symptomen lijkt het mij veel belangrijker hoe verweven een trauma inmiddels is met je persoonlijkheid.
Mag ik ook meespelen zonder een berg aan onbegrijpelijke afkortingen te spuien?quote:
[..]
Ja precies. Nou had ik alleen niet officieel BPS, maar PS NAO met trekken van internaliserende BPS en trekken van de vermijdende PS. Maar dat vermijdende kan ook juist weer door die C-PTSS komen. Het is idd erg met elkaar verweven wat het lastig maakt. Maar het voelt echt weer alsof ik weer helemaal aan het begin sta na 13 jaar.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Nee.quote:
[..]
[..]
Mag ik ook meespelen zonder een berg aan onbegrijpelijke afkortingen te spuien?
(beetje inlezen is nooit weg)
Never explain, never apologize.
'C-PTSS wordt toch geassocieerd met langdurige trauma's en die zijn bij BPS meestal ook aan de orde.'quote:
Beetje inlezen ok... maar dit is ff een stoot info...
Ik zit trouwens in het ASP-genre, maar daar mag ik vanwege mijn PCL-R score niks over zeggen.
Mag ik nu wel meespelen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
PTSS=Post Traumatische Stress Stoornisquote:
[..]
[..]
Mag ik ook meespelen zonder een berg aan onbegrijpelijke afkortingen te spuien?
De C in C-PTSS staat dan voor Complexe.
PS= Persoonlijkheidsstoornis
NAO=Niet Anderszins Omschreven. Dus dat houdt in dat je niet aan genoeg kenmerken van een Persoonlijkheidsstoornis voldoet om echt de diagnose te krijgen, maar wel last van een aantal kenmerken hebt waardoor je belemmert wordt. Of dat je bijvoorbeeld kenmerken van verschillende Persoonlijkheidsstoornissen hebt.
BPS= Borderline Persoonlijkheidsstoornis
[ Bericht 9% gewijzigd door _Hestia_ op 31-08-2018 23:10:37 ]
Thnx, duidelijk.quote:
[..]
PTSS=Post Traumatische Stress Stoornis
De C in C-PTSS staat dan voor Complexe.
PS= Persoonlijkheidsstoornis
NAO=Niet Anderszins Omschreven. Dus dat houdt in dat je niet aan genoeg kenmerken van een Persoonlijkheidsstoornis voldoet om echt de diagnose te krijgen, maar wel last van een aantal kenmerken hebt waardoor je belemmert wordt. Of dat je bijvoorbeeld kenmerken van verschillende Persoonlijkheidsstoornissen hebt.
BPS= Borderline Persoonlijkheidsstoornis
Ik doe aan ASP. (antisociale persoonlijkheidsstoornis), al zit ik meer in het psychopathische gedeelte van het spectrum.. Maar daar ruziën de geleerden nogal over
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Geen dank. Maar wat is nu het plan bij jou dan? Je hebt die diagnose nog maar net dus, de geleerden ruziën er nog over, krijg je al wel iets van begeleiding verder?quote:
[..]
Thnx, duidelijk.
Ik doe aan ASP. (antisociale persoonlijkheidsstoornis), al zit ik meer in het psychopathische gedeelte van het spectrum.. Maar daar ruziën de geleerden nogal over
Ik moet mijn gevoel per dagdeel bijhouden, op een schaal van 1 - 10.. Dat is makkelijk... een 5 ( mijn baseline zeg maar, wat ik altijd voelquote:
[..]
Geen dank. Maar wat is nu het plan bij jou dan? Je hebt die diagnose nog maar net dus, de geleerden ruziën er nog over, krijg je al wel iets van begeleiding verder?
) komende vrijdag weer een sessie..en vanaf dan wekelijks.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Maar dat is dan gewoon een praatsessie met een psycholoog? Of ook echt volgens een methode?quote:
[..]
Ik moet mijn gevoel per dagdeel bijhouden, op een schaal van 1 - 10.. Dat is makkelijk... een 5 ( mijn baseline zeg maar, wat ik altijd voel
En er zijn neem ik aan naast je baseline wel gebeurtenissen waardoor die 5 hoger of lager wordt?
Methode komt wel, hangt erg in de lucht.. ze is er druk mee bezig...Het is ook moeilijk, zo een diagnose.quote:
[..]
Maar dat is dan gewoon een praatsessie met een psycholoog? Of ook echt volgens een methode?
En er zijn neem ik aan naast je baseline wel gebeurtenissen waardoor die 5 hoger of lager wordt?
Mwoa... ik ging vandaag wat hoger.. ik weet niet waarom, wel wat het veroorzaakte.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Herken je daarin ook zelf iets?quote:
[..]
Thnx, duidelijk.
Ik doe aan ASP. (antisociale persoonlijkheidsstoornis), al zit ik meer in het psychopathische gedeelte van het spectrum.. Maar daar ruziën de geleerden nogal over
90% van mijn leven werd duidelijk door de diagnose. Dus ja,quote:
[..]
Herken je daarin ook zelf iets?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wil je daar voorbeelden van noemen hoe dat bij je werkt?quote:
[..]
90% van mijn leven werd duidelijk door de diagnose. Dus ja,
Dat hoeven overigens geen persoonlijke voorbeelden te zijn.
Mijn hele leven werd altijd goedgepraat, door ouders, huisarts, psycholoog, zelfs kindpsychiater.... Ja, het ligt aan de moeilijke scheiding (ik manipuleer mensen vanaf mijn 6e), daarna: ja, ligt aan je coming out, dat maak je makkelijker door agressief gedrag...quote:
[..]
Wil je daar voorbeelden van noemen hoe dat bij je werkt?
Dat hoeven overigens geen persoonlijke voorbeelden te zijn.
Alles bij elkaar, waren die zaken nooit de oorzaak, maar de trigger.
Nu, op mijn 36, ga ik naar een psycholoog, omdat ik het gevoel heb dat ik de controle verlies... Vaker en heftiger boos, meer rage, dan boos)..
Psych vind het wel leuk natuurlijk, toen ze over de 1e schrik heen was. Maar tot nu toe, zijn we nog steeds bezig met de intake
[ Bericht 25% gewijzigd door Burner82 op 01-09-2018 22:00:11 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Mijn vader is narcistisch. Hij heeft bij sommige gelegenheden echt moeite om te begrijpen wat iemand anders zou kunnen voelen. Zo wilde hij bijvoorbeeld een keer pertinent niet op mijn 30e verjaardag komen omdat mijn moeder erbij was en hij begreep het echt niet dat ik daar verdrietig door zou worden. Ik zie ook bij hem dat wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt als gevolg van een heftige situatie hij het niet met die persoon te doen krijgt, maar juist heel geïrriteerd wordt. Ik zie dan aan hem dat hij zich heel erg in moet houden. (Dat lukt hem overigens meestal wel. De meesten hebben dan niks in de gaten. Maar ik zie bij hem op één of andere manier dat de boosheid enorm oploopt.)
Herken jij dat ook?
Herken jij dat ook?
Ik snap mensen vaak niet, Ik heb niks tegen mensen, maar ook niet met ze..... Op het werk zie ik ze vaak praten over van alles en nog wat, ik snap dat niet. Ik heb moeten leren dat vragen naar hoe het weekend was, aardig is. En dan nog is mijn reactie op die vraag krijgen: ja wel goed.. *weglopend*.quote:
Mijn vader is narcistisch. Hij heeft bij sommige gelegenheden echt moeite om te begrijpen wat iemand anders zou kunnen voelen. Zo wilde hij bijvoorbeeld een keer pertinent niet op mijn 30e verjaardag komen omdat mijn moeder erbij was en hij begreep het echt niet dat ik daar verdrietig door zou worden. Ik zie ook bij hem dat wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt als gevolg van een heftige situatie hij het niet met die persoon te doen krijgt, maar juist heel geïrriteerd wordt. Ik zie dan aan hem dat hij zich heel erg in moet houden. (Dat lukt hem overigens meestal wel. De meesten hebben dan niks in de gaten. Maar ik zie bij hem op één of andere manier dat de boosheid enorm oploopt.)
Herken jij dat ook?
Dus ja, ik snap het wel, maar van de andere kant zijn er de sociale vaardigheden ingestampt bij mij.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Hoe bedoel je dat? Dat je weet hoe je moet reageren omdat je het zo geleerd hebt maar niet die interactie voelt?quote:
Dus ja, ik snap het wel, maar van de andere kant zijn er de sociale vaardigheden ingestampt bij mij.
Stel dat je bijvoorbeeld 1000 euro nodig hebt en in je omgeving is iemand die toevallig een erfenis heeft gehad van 10000 euro. Ben je dan vaardig om het vertrouwen van die persoon te winnen, zodat hij je dat geld uitleent?
En hij gaat je op den duur vragen wanneer je het weer terug gaat betalen. Maar het geld heb je er doorheen gejaagd. Weet je dan goed wat je moet zeggen om bij hem weer het vertrouwen te winnen dat je het heus snel terug gaat geven?
Of ben je bij dat soort situaties juist erg onhandig?
Ik proef enige vijandigheid...quote:
[..]
Hoe bedoel je dat? Dat je weet hoe je moet reageren omdat je het zo geleerd hebt maar niet die interactie voelt?
Stel dat je bijvoorbeeld 1000 euro nodig hebt en in je omgeving is iemand die toevallig een erfenis heeft gehad van 10000 euro. Ben je dan vaardig om het vertrouwen van die persoon te winnen, zodat hij je dat geld uitleent?
En hij gaat je op den duur vragen wanneer je het weer terug gaat betalen. Maar het geld heb je er doorheen gejaagd. Weet je dan goed wat je moet zeggen om bij hem weer het vertrouwen te winnen dat je het heus snel terug gaat geven?
Of ben je bij dat soort situaties juist erg onhandig?
Verder, ja, ja, ja, ja. Ik vraag me alleen af waarom je denkt dat ik het geld er doorheen zou jagen...
Ik ben niet handig of onhandig in dat soort situaties. Ik krijg wat ik nodig heb, en betaal terug als het kan. Niet zo moeilijk,
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
![twenty one pilots: Car Radio [OFFICIAL VIDEO]](https://i.ytimg.com/vi/92XVwY54h5k/0.jpg)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Neequote:
Ik wilde nagaan of het wel klopt. Ik ken meerdere mensen die de diagnose APS of narcisme hebben gekregen maar dat bleek achteraf niet te kloppen.
Vaak stellen psychologen diagnosen op basis van gedragskenmerken die zij constateren en bij een x-aantal daarvan krijg je een diagnose. Er wordt dan niet echt gekeken naar de samenhang en het hele plaatje; het is dan een optelsom van gedragskenmerken = diagnose. Het komt helaas vaak voor dat mensen jarenlang voor iets heel anders worden behandeld.
N.a.v. je vorige post waarin je zegt dat je je gedrag hebt aangeleerd dacht ik of dat ook bij jou het geval kan zijn. Het feit dat je kan manipuleren betekent ook dat je mensen kan inschatten en dan is autisme minder waarschijnlijk. Verder herken jij je erin, dus je bent dan waarschijnlijk gelukkig niet op een dwaalspoor gebracht.
Als jij je leven op de rit krijgt, kan je misschien juist veel succes in bijvoorbeeld het zakenleven krijgen. Een werkgever die bijvoorbeeld incompetente werknemers niet wilt ontslaan omdat hij ze niet wilt kwetsen, is misschien wel een aardig persoon, maar het maakt hem niet succesvol als zakenman. Als je daarin goed wilt functioneren, moet je je niet door gevoelens van medelijden laten sturen. Als jij dat minder hebt dan anderen, kan je veel objectiever naar dingen kijken.
Gelukkig deed je dat niet al te opzichtigquote:
[..]
Nee
Ik wilde nagaan of het wel klopt. Ik ken meerdere mensen die de diagnose APS of narcisme hebben gekregen maar dat bleek achteraf niet te kloppen.
Vaak stellen psychologen diagnosen op basis van gedragskenmerken die zij constateren en bij een x-aantal daarvan krijg je een diagnose. Er wordt dan niet echt gekeken naar de samenhang en het hele plaatje; het is dan een optelsom van gedragskenmerken = diagnose. Het komt helaas vaak voor dat mensen jarenlang voor iets heel anders worden behandeld.
N.a.v. je vorige post waarin je zegt dat je je gedrag hebt aangeleerd dacht ik of dat ook bij jou het geval kan zijn. Het feit dat je kan manipuleren betekent ook dat je mensen kan inschatten en dan is autisme minder waarschijnlijk. Verder herken jij je erin, dus je bent dan waarschijnlijk gelukkig niet op een dwaalspoor gebracht.
Als jij je leven op de rit krijgt, kan je misschien juist veel succes in bijvoorbeeld het zakenleven krijgen. Een werkgever die bijvoorbeeld incompetente werknemers niet wilt ontslaan omdat hij ze niet wilt kwetsen, is misschien wel een aardig persoon, maar het maakt hem niet succesvol als zakenman. Als je daarin goed wilt functioneren, moet je je niet door gevoelens van medelijden laten sturen. Als jij dat minder hebt dan anderen, kan je veel objectiever naar dingen kijken.
Maar het klopt. De meeste mensen denken aan Dexter, of aan de daders bij Criminal Minds, terwijl het in het echte leven, vaker voorkomt dan je zou denken. Vooral bij CEO's en mensen in de financiële wereld.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Niet. Ik heb gewoon verteld wat er aan de hand was. Overigens wel pas nadat ik een collega posttraumatische stress had bezorgd door mijn gedrag, publiekelijk was uitgevallen naar mijn chef en bijna een gat in de deur had geslagen (de deur won). Openheid leek mij toen beter dan ontslag. En mijn collega's waren en zijn een stuk begripvoller dan ik verwacht had.quote:
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?
Never explain, never apologize.
De bedoeling is eigenlijk dat ik dat ga voorkomenquote:
[..]
Niet. Ik heb gewoon verteld wat er aan de hand was. Overigens wel pas nadat ik een collega posttraumatische stress had bezorgd door mijn gedrag, publiekelijk was uitgevallen naar mijn chef en bijna een gat in de deur had geslagen (de deur won). Openheid leek mij toen beter dan ontslag. En mijn collega's waren en zijn een stuk begripvoller dan ik verwacht had.
dus er ligt ook nog woede-therapie in het verschiet... Nog meer afspraken....
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik was (en ben) ervan overtuigd dat ik vanmorgen een gesprek heb gehad met 1 van mijn beste vrienden (via whatsapp). Toen hij zei dat het gisteren was, dacht ik eerst dat hij zat te dollen met me... Maar het was echt gistermiddag, toen ik net thuis kwam van werk en winkel...
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Dat klinkt een beetje als dissociatie. Ik herken het wel, bij mij is dat een teken dat de stress te hoog oploopt en dat ik gas terug moet nemen om te voorkomen dat ik meer psychotische verschijnselen krijg.quote:
Ik was (en ben) ervan overtuigd dat ik vanmorgen een gesprek heb gehad met 1 van mijn beste vrienden (via whatsapp). Toen hij zei dat het gisteren was, dacht ik eerst dat hij zat te dollen met me... Maar het was echt gistermiddag, toen ik net thuis kwam van werk en winkel...
Ik snap er echt geen klote van.. Iemand al eens zoiets meegemaakt?
Never explain, never apologize.
Gewoon door open en eerlijk te zijn.quote:
Hoe verklaren jullie de "afspraak" die je hebt iedere week, op het werk?
Zou het beste zijn. Van de andere kant, geen idee of de geruchten die er nu vast wel zullen zijn, niet erger zijnquote:
[..]
Gewoon door open en eerlijk te zijn.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
List of famous people with a Cluster B PD
Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.
Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties
Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.
Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.
Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties
Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.
Vooral de eerste reactie op die lijst: "You missed Spongebob Squarepants."quote:
List of famous people with a Cluster B PD
Ik vond zojuist dit. Ik dacht: goh, van sommigen had ik het toch niet verwacht.
Maar ik zie zojuist dat het gewoon op een forum staat en vooral gebaseerd is op speculaties
Toch bij deze ff posten. Het kan weleens steunend zijn om nog eens te lezen dat beroemde mensen ook last kunnen hebben van problemen die jij ook hebt. En dat je je zodoende geen loser hoeft te voelen.
. Nu ik erover nadenk is Spongebob best een goede manier om persoonlijkheidsstoornissen uit te leggen. Cluster A, B en C komen alledrie wel voor bij hem.
Never explain, never apologize.
Als we het over cartoons hebben, denk ik eerder aan Eric Cartman van South Park. Die wordt wel heel goed neergezet als iemand met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Niet alleen met cliché's, maar ook dat hij emoties van anderen niet snapt. Dan lijkt het in eerste instantie dat hij zijn best doet om te willen snappen wat het nou is wat anderen voelen en hoe hij zijn leven kan beteren. En uiteindelijk blijkt hij dat alleen maar te doen voor zijn eigen gewin. Prachtig ook hoe hij alles verdraait en zelf denkt een soort wereldverbeteraar te zijn, terwijl zijn motieven zo fout zijn als het maar kan. En hij weet overal mee weg te komen.quote:
[..]
Vooral de eerste reactie op die lijst: "You missed Spongebob Squarepants."
Ik ben vandaag iets opener geweest naar mijn psycholoog.. Ze wil me nu sterk aanraden om eens met een psychiater te praten, over medicatie.... Ze heeft het over incidentele medicatie, voor als het nodig is, maar ik denk dat een psychiater er anders over denkt...
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..
(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)
[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 14-09-2018 22:46:16 ]
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..
(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)
[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 14-09-2018 22:46:16 ]
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ze heeft me wel het hele crisis-apparaat uitgelegd. werkt beter dan 113.. (en ik ben niet suicidaal, maar moest toch wat he)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Voor welke momenten zou je eventueel medicatie krijgen?quote:
Ik ben vandaag iets opener geweest naar mijn psycholoog.. Ze wil me nu sterk aanraden om eens met een psychiater te praten, over medicatie.... Ze heeft het over incidentele medicatie, voor als het nodig is, maar ik denk dat een psychiater er anders over denkt...
Ik pak nooit iets sterkers dan een paracetam
Dus tenzij er iets is als een wonderpil, op het moment dat het nodig is... Wat is jullie ervaring ermee?..
(PS: dat is als ik al die pil al zou nemen op dat moment..)
Mijn agressie bouwt op tot een bepaald moment.. tot nu toe verlies ik de controle nog niet, maar zit er soms, naja, wat is kleinste wat je je kunt voorstellen, vanaf..quote:
[..]
Voor welke momenten zou je eventueel medicatie krijgen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Je wilt die controle niet verliezen toch? En die medicijnen zouden kunnen helpen om dat te voorkomen, dus waarom zou je dat niet proberen?quote:
[..]
Mijn agressie bouwt op tot een bepaald moment.. tot nu toe verlies ik de controle nog niet, maar zit er soms, naja, wat is kleinste wat je je kunt voorstellen, vanaf..
Iets sterkers dan paracetamol slik ik eigenlijk niet...quote:
[..]
Je wilt die controle niet verliezen toch? En die medicijnen zouden kunnen helpen om dat te voorkomen, dus waarom zou je dat niet proberen?
Misschien hoop ik dat mijn psych iets kan doen?
Want even doorredenerend, waarom laat ik me niet opnemen, werkt ook toch?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik herken het heel erg. En er zijn nog heel veel mensen die dit ook hebben, maar de meesten daarvan ontkennen dat voor zichzelf, laat staan dat ze ervoor uitkomen. Agressie is nogal een taboe, terwijl het iets is wat in ieder mens zit en wat mensen ook op een constructieve manier kunnen toepassen.quote:
Heb je manieren om sowieso energie of spanning te uiten? Doe je aan sport? Je kan je dan iig fysiek ontladen, waardoor je het voor een deel ook kwijtraakt in je hoofd. Bij sommigen helpt een vechtsport als kickboksen, maar bij mij kan dat averechts werken. Als ik train met mensen die chill en relaxed in de omgang zijn, gaat het allemaal OK en ga ik mij goed voelen. Maar bij agressieve haantjes gaat het helemaal fout.
Bij mij helpt het ook om me onder mensen te begeven waarbij ik mij prettig voel en die voor mij als een soort rolmodel voelen. Of als ik in de drukke stad ben en ik zie mensen die mij op een of andere manier inspireren wat betreft hoe ik in het leven wil staan. Dat is bij jou misschien heel anders, maar er zijn vast plaatsen waar jij je goed bij voelt.
Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter.
Die hele uitstraling van hem triggert bij mij zoveel agressie! Het blijft gelukkig bij gedachten, maar in mijn gedachten heb ik die kerel al heel vaak met een end hout helemaal verrot geslagen 
Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.
Die woede uitbarstingen heb ik altijd al gehad, van kinds af aan. Al was ik eigenlijk een rustige introverte jongen (lees: laat me met rust en alleen), maar soms was ik alles zat, pakte het eerste de beste ding dat in de buurt was en gooide dat door de kamer.quote:Op zaterdag 15 september 2018 01:58 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik herken het heel erg. En er zijn nog heel veel mensen die dit ook hebben, maar de meesten daarvan ontkennen dat voor zichzelf, laat staan dat ze ervoor uitkomen. Agressie is nogal een taboe, terwijl het iets is wat in ieder mens zit en wat mensen ook op een constructieve manier kunnen toepassen.
Heb je manieren om sowieso energie of spanning te uiten? Doe je aan sport? Je kan je dan iig fysiek ontladen, waardoor je het voor een deel ook kwijtraakt in je hoofd. Bij sommigen helpt een vechtsport als kickboksen, maar bij mij kan dat averechts werken. Als ik train met mensen die chill en relaxed in de omgang zijn, gaat het allemaal OK en ga ik mij goed voelen. Maar bij agressieve haantjes gaat het helemaal fout.
Bij mij helpt het ook om me onder mensen te begeven waarbij ik mij prettig voel en die voor mij als een soort rolmodel voelen. Of als ik in de drukke stad ben en ik zie mensen die mij op een of andere manier inspireren wat betreft hoe ik in het leven wil staan. Dat is bij jou misschien heel anders, maar er zijn vast plaatsen waar jij je goed bij voelt.
Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter.
Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.
Ik heb ook (zo goed als geen) emoties. De enige emotie die ik ken is woede/rage.
Ik fitness en heb momenteel een fysiek redelijk zware baan, dat helpt een beetje. Ik heb veel vechtsporten gedaan, maar dat helpt natuurlijk niet echt, als je weet dat je zo kunt ontploffen (ja, ik heb het geregeld gebruikt toen ik nog op stap ging
)Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.
Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.
En tot nu toe (naja, zeg tot 1.5 jaar geleden) had ik de controle erover. Toen heeft een manager me zo ver gepusht, dat als ik hem was tegengekomen, ik hem had vermoord zonder na te denken of te knipperen.
Sindsdien is mijn controle-knopje kapot
Vooral in de winkel kan het snel gaan... dat is echt een magneet voor achterlijke mensen..
De 1e minuut gaat nog wel, daarna vliegen er links en rechts wat karretjes en mandjes aan de kant, tot het punt dat ik de rest van de boodschappen maar oversla en rechtstreeks naar de kassa ga/gewoon de winkel uit loop, omdat er anders echt gewonden gaan vallen.
(Dit alles onder motto: goed verhaal, lekker kort
)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Hahaha mensen die hun zwakheid exploiteren. Dat vind ik goed gezegd, het uwv biedt immers een iets hogere uitkering dan bijstand geloof ik en je kunt altijd wel extra subsidies binnenharken of desnoods een crowdfunding actie beginnen voor een vakantie als je maar zielig genoeg doet. Ik word zelf ook geirriteerd door dat soort mensen , van die mensen die half over je heen rijden met gehandicapten wagentjes en boos worden als je niet snel genoeg opzij gaat, die altijd zuchten en steunen en boos worden als ze geen sympathie en steun krijgen. Maar net als agressie zit depressiviteit, gemakzucht en het gebruikmaken van anderen ook in ieder mens denk ik..quote:
Andersom probeer mensen en plekken te vermijden waarbij je je niet goed voelt. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar ik kan zelf heel slecht tegen mensen die hun zwakheid exploiteren. Bij mij in de buurt zie ik weleens een vent in zo'n invalidenscooter die mij niet helemaal 100 lijkt en dan heeft hij ook een vlaggetje op die scooter.
Ik ben zelf op zoek naar een lichaamsgerichte therapie. Ik wil sowieso wat meer uit mijn hoofd en wat meer voelen. Bij mij lijkt agressie een soort los component. Op momenten dat ik het echt nodig heb, verlam ik en voel ik het niet. En bij hele kleine dingetjes kan het binnen milliseconden van 0 tot 10 oplopen. Ik kan mezelf tot nu toe altijd beheersen en heb geen losse handjes ofzo. Maar de zelfbeheersing voelt voor mij als een grassprietje waar ik aanhang om niet in de afgrond te storten.
Dat laatste denk ik dat die psychiater wil veranderen bij Burner82 met medicatie. Is dat niet iets voor jou, aangezien jij nog wel in psychiaters gelooft? Maar er zijn ook natuurlijke middelen om agressie direct te verminderen zoals magnesium en kalmerende kruiden.
Ik herken dit wel, niet met de agressie in de mate die jij beschrijft maar wel het gevoel. Ik haat mensen en tegelijkertijd haat ik ze ook weer niet. Ik haat vooral mensenmassa's. Voor onbekende andere mensen heb je nog geen empathie. Pas als je ze leert kennen dan kun je ze hun vele gebreken , die je zelf natuurlijk ook hebt moeizaam vergeven, dat heb ik ten minste. Dus als ik door een drukke plek loop is het enige wat ik aan 1 stuk door doe me ergeren aan de aanwezigheid van anderen. Maar volgens mij doet iedereen dat de mate ervan verschilt alleen. Het helpt bij mij een beetje als ik zeg dat de straat niet prive bezit is of zo..., maar ik irriteer me er vooral aan misschien omdat ik zelf geen kinderen heb en anderen dan (zo verzin ik het) per ongeluk zonder nadenken 5 kinderen krijgen die ze alleen maar opvoeden omdat aborteren of laten adopteren niet mag van anderen , of zelf gewoon graag 5 kinderen willen zonder op de consequenties voor anderren te letten en dan maakt dit soort gedrag de wereld dus voller.. Zo denk ik.,, maar als ik dan denk, ben blij dat ik zelf besta, ik ben vroeger ook hinderlijk geweest op straat in die kinderwagen en met gekrijs, voor sommigen was het de allergrootste wens om moeder te worden en verder niks, ze offeren zichzelf ook op of zo dan kan ik het relativeren.quote:
Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.
Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.
Bij jou is het echt een probleem omdat je de zelfbeheersing aan het verliezen bent. Gelukkig wordt daar nu iets aan gedaan met medicatie.
[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 15-09-2018 09:21:05 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ben je uit ge-edit? anders wordt het een warrig verhaalquote:
[..]
Hahaha mensen die hun zwakheid exploiteren. Dat vind ik goed gezegd, het uwv biedt immers een iets hogere uitkering dan bijstand geloof ik en je kunt altijd wel extra subsidies binnenharken of desnoods een crowdfunding actie beginnen voor een vakantie als je maar zielig genoeg doet. Ik word zelf ook geirriteerd door dat soort mensen , van die mensen die half over je heen rijden met gehandicapten wagentjes en boos worden als je niet snel genoeg opzij gaat, die altijd zuchten en steunen en boos worden als ze geen sympathie en steun krijgen. Maar net als agressie zit depressiviteit, gemakzucht en het gebruikmaken van anderen ook in ieder mens denk ik..
Dat laatste denk ik dat die psychiater wil veranderen bij Burner82 met medicatie. Is dat niet iets voor jou, aangezien jij nog wel in psychiaters gelooft? Maar er zijn ook natuurlijke middelen om agressie direct te verminderen zoals magnesium en kalmerende kruiden.
[..]
Ik herken dit wel, niet met de agressie in de mate die jij beschrijft maar wel het gevoel. Ik haat mensen en tegelijkertijd haat ik ze ook weer niet. Ik haat vooral mensenmassa's. Voor onbekende andere mensen heb je nog geen empathie. Pas als je ze leert kennen dan kun je ze hun vele gebreken , die je zelf natuurlijk ook hebt moeizaam vergeven, dat heb ik ten minste. Dus als ik door een drukke plek loop is het enige wat ik aan 1 stuk door doe me ergeren aan de aanwezigheid van anderen. Maar volgens mij doet iedereen dat, de mate ervan verschilt alleen. Het helpt bij mij een beetje als ik zeg dat de straat niet prive bezit is of zo..., maar ik irriteer me er vooral aan misschien omdat ik zelf geen kinderen heb en anderen dan (zo verzin ik het) per ongeluk zonder nadenken 5 kinderen krijgen die ze alleen maar opvoeden omdat aborteren of laten adopteren niet mag van anderen , of zelf gewoon graag 5 kinderen willen zonder op de consequenties voor anderren te letten en dan maakt dit soort gedrag de wereld dus voller.. Zo denk ik.,, maar als ik dan denk, ben blij dat ik zelf besta, ik ben vroeger ook hinderlijk geweest op straat in die kinderwagen en met gekrijs of zo dan kan ik het relativeren.
Bij jou is het echt een probleem omdat je de zelfbeheersing aan het verliezen bent. Gelukkig wordt daar nu iets aan gedaan met medicatie.
De psycholoog heeft me gevraagd eens na te denken over een gesprek met een psychiater, ivm medicatie.
Daar kan ik (redelijk) kort over zijn: Ik wil best praten erover, maar ik ga geen chronische medicatie slikken. Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
En geloof mij, een magnesium tabletje gaat niet werken.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Wat wil je dan wel? Als je zo vaak aanvallen hebt dat het je hindert in dagelijks leven, en jij wil dan een tabletje nemen, dan moet je ze chronisch slikken tenzij het vanzelf overgaatquote:
Ben je uit ge-edit? anders wordt het een warrig verhaal
De psycholoog heeft me gevraagd eens na te denken over een gesprek met een psychiater, ivm medicatie.
Daar kan ik (redelijk) kort over zijn: Ik wil best praten erover, maar ik ga geen chronische medicatie slikken. Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
En geloof mij, een magnesium tabletje gaat niet werken.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
quote:
Ik wacht vanaf nu een half uur met antwoorden... Je edit je suf.quote:Als er iets is, dat ik bij een acute rage-aanval kan pakken, ok.
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Op die manier, je wilt de aanvallen niet voorkomen maar voorkomen dat het escaleert met tabletje.quote:
Ik wacht vanaf nu een half uur met antwoorden... Je edit je suf.
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.
Ja dat begrijp ik, nou ben benieuwd wat ze je voor gaan schrijven. Zal wel een benzo zijn dan als je die nog niet heb gehad, volgens mij zijn benzo's het enige dat zr hebben, of er zijn nog meer dingen ibijgekomen inmiddels
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik heb nog nooit medicatie gehad, weet er ook helemaal niks van (ik doe aan zelfmedicatie dmv bierquote:
[..]
Op die manier, je wilt de aanvallen niet voorkomen maar voorkomen dat het escaleert met tabletje.
Ja dat begrijp ik, nou ben benieuwd wat ze je voor gaan schrijven. Zal wel een benzo zijn dan als je die nog niet heb gehad, volgens mij zijn benzo's het enige dat zr hebben, of er zijn nog meer dingen ibijgekomen inmiddels
). Ik heb vrijdag pas weer afspraak bij de psych... en als ik dan ja zeg, komt er een keer een afspraak bij een psychiater (al heb ik het gevoel dat ze die afspraak stiekem al gemaakt heeft voor het geval dat ik ja zeg...)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Update: verjaardag afgezegd...
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Snap ik. Het lijkt mij goed om sowieso heel uitgebreid te bespreken wat het voor medicatie is, wat het met je doet, wat je ervan merkt en wat voor profijt jij daar van kan ervaren.quote:
Het kan best zijn dat ze dat graag willen, dat ik ze chronisch ga slikken, maar dan zullen ze toch wel met hele goede argumenten moeten komen.
Dan heb ik liever die aanvallen, dan dat ik suf door het leven moet. Woede is de enige emotie die ik voel he.
Ik heb niet lang geleden een docu op YouTube gezien over psychopatie. Er schijnt een drug te bestaan waardoor het empathisch vermogen bij mensen verhoogd wordt en dat werkt ook bij veel mensen die (in brede zin van het woord) psychopaat zijn. Misschien is dat hetzelfde middel waar ze bij jou aan denken?
Het zou kunnen dat als je zoiets slikt niet zozeer ervaart dat de woede minder wordt maar wel dat je meer vat krijgt op hoe je ermee omgaat. Bijvoorbeeld dat wanneer iemand je in jouw beleving intimideert je nog steeds wel boos bent, maar de impuls om hem te slaan minder ervaart en niet heel hard je best moet doen jezelf onder controle te houden.
Boosheid is een normale emotie die iedereen heeft: daar ben je echt niet anders in dan wie dan ook. De meeste mensen kunnen denk ik beter op die momenten de gevolgen inschatten als ze daar uiting aan zouden geven. Iedereen maakt weleens mee zo boos op iemand te zijn dat je hem echt wat aan wilt doen, maar de meesten hebben een soort rem die automatisch opduikt en verhindert dat ze dingen gaan doen waar ze later spijt van zouden kunnen krijgen.
Verder gaat het helaas niet zo makkelijk; een pilletje slikken om bepaalde emoties weg te krijgen. Verder zijn er heel veel factoren die van invloed zijn op wat je nu denkt, voelt en doet. Als je je hele leven vaak hebt meegemaakt dat mensen negatief op jou reageren, je niet begrijpen en je niet accepteren, is het ook niet zo raar dat je nu heel vaak woede naar mensen in general voelt.
Ik heb ruim 10 jaar geleden klinische groepstherapie gevolgd voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen. Daar zaten ook een paar mensen met ASPS tussen. Ook bij hen sloeg de behandeling aan in die zin dat ze beter in hun vel kwamen te zitten, zich socialer naar anderen konden opstellen en minder depressie, sociale angst, woede en haat voelden, waardoor er plaats kwam voor ander soort emoties.
Ik ben zelf ook veranderd door die behandeling. Eigenlijk vooral door mijn groepsgenoten en de hele groepsdynamiek. Van mensen waarmee ik goed kon opschieten heb ik veel steun en begrip gehad. Maar ook mensen waarmee ik altijd conflicten had, hebben mij kunnen helpen. Want mensen die je niet mag zal je overal wel tegenkomen en je moet daar toch mee dealen. Ik heb wel geleerd minder bevooroordeeld te zijn en mensen niet zo snel als goed of fout te zien. Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.
Ja, die medicatie ga ik sowieso goed bespreken..quote:
[..]
Snap ik. Het lijkt mij goed om sowieso heel uitgebreid te bespreken wat het voor medicatie is, wat het met je doet, wat je ervan merkt en wat voor profijt jij daar van kan ervaren.
Ik heb niet lang geleden een docu op YouTube gezien over psychopatie. Er schijnt een drug te bestaan waardoor het empathisch vermogen bij mensen verhoogd wordt en dat werkt ook bij veel mensen die (in brede zin van het woord) psychopaat zijn. Misschien is dat hetzelfde middel waar ze bij jou aan denken?
Het zou kunnen dat als je zoiets slikt niet zozeer ervaart dat de woede minder wordt maar wel dat je meer vat krijgt op hoe je ermee omgaat. Bijvoorbeeld dat wanneer iemand je in jouw beleving intimideert je nog steeds wel boos bent, maar de impuls om hem te slaan minder ervaart en niet heel hard je best moet doen jezelf onder controle te houden.
Boosheid is een normale emotie die iedereen heeft: daar ben je echt niet anders in dan wie dan ook. De meeste mensen kunnen denk ik beter op die momenten de gevolgen inschatten als ze daar uiting aan zouden geven. Iedereen maakt weleens mee zo boos op iemand te zijn dat je hem echt wat aan wilt doen, maar de meesten hebben een soort rem die automatisch opduikt en verhindert dat ze dingen gaan doen waar ze later spijt van zouden kunnen krijgen.
Verder gaat het helaas niet zo makkelijk; een pilletje slikken om bepaalde emoties weg te krijgen. Verder zijn er heel veel factoren die van invloed zijn op wat je nu denkt, voelt en doet. Als je je hele leven vaak hebt meegemaakt dat mensen negatief op jou reageren, je niet begrijpen en je niet accepteren, is het ook niet zo raar dat je nu heel vaak woede naar mensen in general voelt.
Ik heb ruim 10 jaar geleden klinische groepstherapie gevolgd voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen. Daar zaten ook een paar mensen met ASPS tussen. Ook bij hen sloeg de behandeling aan in die zin dat ze beter in hun vel kwamen te zitten, zich socialer naar anderen konden opstellen en minder depressie, sociale angst, woede en haat voelden, waardoor er plaats kwam voor ander soort emoties.
Ik ben zelf ook veranderd door die behandeling. Eigenlijk vooral door mijn groepsgenoten en de hele groepsdynamiek. Van mensen waarmee ik goed kon opschieten heb ik veel steun en begrip gehad. Maar ook mensen waarmee ik altijd conflicten had, hebben mij kunnen helpen. Want mensen die je niet mag zal je overal wel tegenkomen en je moet daar toch mee dealen. Ik heb wel geleerd minder bevooroordeeld te zijn en mensen niet zo snel als goed of fout te zien. Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.
Ik moet je hier even corrigeren, het gaat echt niet erom dat iemand mij intimideert, dan ontplof ik meteen. Het gaat om domme, stomme, arrogante... je snapt het wel.. acties van mensen.
Mijn psych heeft me woede-therapie in groepsverband aangeraden (keer voor de vorige laatste keer).. Sinds de laatste keer is een drukke sportschool niet eens meer aan te raden...
Ik heb mezelf altijd onder controle gehad, tot 1.5 jaar geleden. Toen sloegen bij mij echt de stoppen door, en vervolgens op regelmatige basis. Mijn lichaam greep in... maar mijn lichaam past zich aan. Als zoiets zich nu voordoet, is het klaar.
Ik ben totaal niet bevooroordeeld, want mensen boeien me gewoon echt niet. Maar mensen doen zo achterlijk. Dan wordt het een probleem...
als dat nog geen trigger is...quote:Als ik problemen heb met iemand zijn gedrag wil dat nog niet zeggen dat ik daarmee de persoon op zich haat en minacht.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik maak uit jouw posts op dat het niet alleen maar nature maar ook nurture is. Natuurlijk moet je jouw agressie kunnen beheersen om te voorkomen dat je destructief wordt naar jezelf of anderen. Maar het lijkt me vooral goed door te leren begrijpen wat daarachter zit zonder daar een waarde-oordeel over jezelf aan te plakken. En dat is voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen heel moeilijk, omdat hun gedachten altijd sterk ingekleurd worden met zelf-overtuigingen die heel overtrokken zijn.
Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!
Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.
Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.
Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.
Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!
Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.
Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.
Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.
Projectie much?quote:Op woensdag 19 september 2018 06:07 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik maak uit jouw posts op dat het niet alleen maar nature maar ook nurture is. Natuurlijk moet je jouw agressie kunnen beheersen om te voorkomen dat je destructief wordt naar jezelf of anderen. Maar het lijkt me vooral goed door te leren begrijpen wat daarachter zit zonder daar een waarde-oordeel over jezelf aan te plakken. En dat is voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen heel moeilijk, omdat hun gedachten altijd sterk ingekleurd worden met zelf-overtuigingen die heel overtrokken zijn.
Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Emile Ratelband bracht het alsof het allemaal zo simpel is: als je jezelf een lul vindt, moet je 1000 keer tegen jezelf zeggen dat je een geweldige kerel bent en je probleem is opgelost. Zo simpel is het absoluut niet. En ergens is dat maar goed ook!
Je komt niet verder door de problemen en moeilijkheden die je met jezelf hebt te ontkennen maar evenmin door daar zo de nadruk op te leggen dat jij je geen reëel beeld kan vormen over jezelf.
Achter de woede die je voelt, schuilt ook veel kracht. De uitdaging is om die zo toe te passen dat het niet meer destructief is. Als mensen je gaan opleggen dat je niet agressief mag zijn en voortaan een leven als brave burger met huisje boompje beestje moet leiden, kan ik je garanderen dat jij er niks mee kan. Het levert je geen enkel persoonlijk gewin op.
Als je mensen leert kennen die je begrijpen en je ziet mogelijkheden en dingen in het leven die je voldoening geven, raak je veel gemotiveerder. Je bent echt de enige niet.
Neequote:Dat jij je zo irriteert aan iedereen omdat ze zo dom zijn. Is het vooral het idee dat iedereen pretendeert oh zo gelukkig te zijn met een oppervlakkig burgerlijk leventje? Ben je vooral boos op iedereen omdat je je vaak door niemand begrepen voelt?
Ik ben niet boos, ik irriteer me. Aan domme mensen, mensen die stomme dingen doen.. Dat heeft niks met een burgerlijk leventje van een ander of niet begrepen voelen te maken 99.999% van de mensen zijn gewoon dom, stom, irritant, vervelend
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?quote:
[..]
Die woede uitbarstingen heb ik altijd al gehad, van kinds af aan. Al was ik eigenlijk een rustige introverte jongen (lees: laat me met rust en alleen), maar soms was ik alles zat, pakte het eerste de beste ding dat in de buurt was en gooide dat door de kamer.
Ik heb ook (zo goed als geen) emoties. De enige emotie die ik ken is woede/rage.
Ik fitness en heb momenteel een fysiek redelijk zware baan, dat helpt een beetje. Ik heb veel vechtsporten gedaan, maar dat helpt natuurlijk niet echt, als je weet dat je zo kunt ontploffen (ja, ik heb het geregeld gebruikt toen ik nog op stap ging
Mijn probleem is vooral dat ik een hekel heb aan mensen die stomme dingen doen, domme dingen doen, irritant zijn, de baas willen spelen... Daarmee heb ik dus 99.9999% van de mensheid omschreven. Er word dan van je verwacht dat je aardig bent, sociaal doet etc...Dus aan het eind van de dag ben ik kapot moe en zo gespannen als een snaar.
Vanmiddag heb ik verjaardagsfeestje van mijn stiefvader... 3-4 uur MAX hou ik vol, daarna ben ik weg. Ik trek dat gewoon echt slecht, mensen om me heen.
En tot nu toe (naja, zeg tot 1.5 jaar geleden) had ik de controle erover. Toen heeft een manager me zo ver gepusht, dat als ik hem was tegengekomen, ik hem had vermoord zonder na te denken of te knipperen.
Sindsdien is mijn controle-knopje kapot
Vooral in de winkel kan het snel gaan... dat is echt een magneet voor achterlijke mensen..
De 1e minuut gaat nog wel, daarna vliegen er links en rechts wat karretjes en mandjes aan de kant, tot het punt dat ik de rest van de boodschappen maar oversla en rechtstreeks naar de kassa ga/gewoon de winkel uit loop, omdat er anders echt gewonden gaan vallen.
(Dit alles onder motto: goed verhaal, lekker kort
Het 1 hoeft het ander toch niet uit te sluiten? Misschien walgt hij van iedereen inclusief zichzelf?quote:
Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Irritatie is boosheid. Just saying.... Tja ... ik heb dat allemaal geleerd tijdens mijn eigen behandelingquote:
[..]
Projectie much?
[..]
Nee
Vast en zeker. Hij dacht waarschijnlijk: "ik heb altijd gelijk, doe alles goed en ben superieur. Ik heb niemand nodig, dus laat ik maar eens een psycholoog op gaan zoeken"quote:
[..]
Jij doet zeker nooit domme, stomme dingen en wilt zeker nooit de baas zijn?
Ik lees dit topic mee vanuit een andere hoek, jaar of 7 terug ivm oa relatieproblemen bij psycholoog geweest en bij GGZ voor autisme-diagnose. Psych dacht aan schizoide stoornis met mogelijk wat autische trekjes. GGZ (jong meisje met afvinken vragenlijst) dacht niet aan autisme.
Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.
Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.
Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.
Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.
Weer drie seconden verspild door het lezen van een nutteloze sig....
Maar wat is een diagnose dan volgens jou? Een beschrijving van anderen wie jij bent die klopt met hoe jij jezelf ziet? Waar heb je dat voor nodig? Hoe heeft het je dan geholpen met je problemen van ASS, behalve dat het makkelijker maakt om je "slechte" eigenschappen te accepteren aangezien er nu mensen zijn die zeggen dat het nu eenmaal bij jou hoort. wat anderen kennelijk nog nooit hebben gedaan? Waarom kon je nu pas met die diagnose vanuit anderen naar jezelf kijken? De psycholoog is ook niet duizenden mensen tegelijk of helderziend, die is niet hetzelfde als de mensen uit jouw omgeving. Maargoed, als het accepteren dat je onoverkomelijke sociale gebreken hebt vanwege een stoornis waarvan ze de oorzaak niet exact hebben bepaald jou helpt om je meer in te leven in anderen, dan is dat natuurlijk positief .quote:
Ik lees dit topic mee vanuit een andere hoek, jaar of 7 terug ivm oa relatieproblemen bij psycholoog geweest en bij GGZ voor autisme-diagnose. Psych dacht aan schizoide stoornis met mogelijk wat autische trekjes. GGZ (jong meisje met afvinken vragenlijst) dacht niet aan autisme.
Herken in vrijwel elke uitgebreide beschrijving wel iets. Net zoals iedereen in z'n horoscoop :p Maar paar jaar later, scheiding verder, heeft goeie andere GGZ wel degelijk een milde ASS vorm gediagnosticeerd. Verklaarde een hoop, gaf hoop rust, soms berusting, en ben er zeker mee aan de slag te gaan om in elk geval vanuit anderen ook te snappen hoe mijn gedrag overkwam.
Maar ik verbaas me er over dat ik (40+) kennelij door mijn aangepaste/aangeleerde gedrag onbedoeld en onbewust een psych en GGZ destijds een verkeerde kant op wist te sturen. Zelfde als met een stoornis die iemand boven tafel krijgt nu - vraag me af: twijfel je nog aan je diagnose of kun je je er bij neer leggen? Ik ben niet meer twijfelende of zoekende, maar heb wel issues waar ik me nooit bewust van was op relatievlak bij mezelf getriggered merk ik sinds de diagnose.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik zie diagnose niet als stempeltje, of excuus om me achter te verschuilen 'helaas heb * kan ik dus niks aan doen'. Maar juist om te weten in welke hoek ik meer kan lezen en begrijpen waarom ik of anderen last hebben van waar ik mee zit. Me altijd anders gevoeld, de wereld of mensen niet begrepen, laat en weinig relaties gehad. Bv van schizoide traject ook een training gedaan om van Sociale Angst af te komen. Nuttig en veel herkenning, maar... het was niet waardoor ik verder kon met m'n leven bleek na tijdje wel. Dit was een symptoom van iets, en niet de oorzaak.quote:
[..]
Maar wat is een diagnose dan volgens jou? Een beschrijving van anderen wie jij bent die klopt met hoe jij jezelf ziet? Waar heb je dat voor nodig? Hoe heeft het je dan geholpen met je problemen van ASS, behalve dat het makkelijker maakt om je "slechte" eigenschappen te accepteren aangezien er nu mensen zijn die zeggen dat het nu eenmaal bij jou hoort. wat anderen kennelijk nog nooit hebben gedaan?
Heb behalve iets van ASS ook andere relatief lichte issues die denk ik wel een gevolg zijn van eea sinds m'n kinderjaren. Wat ik eigenlijk me afvraag is, wat als jullie een diagnose hebben gehad, en waar mogelijk daar mee aan de slag gaan met behandeling of trainingen - hoe voelen jullie dat je 'klaar' bent, of hou je jezelf scherp om niet terug te vallen in oude gewoontes of gedrag? Ga zeker niet doorslaan, zoals mensen met assertiviteitscursus soms kunnen doen (spreek uit ervaring), maar wil aan de ene kant het boek en hoofdstuk van diagnoses sluiten en met m'n leven verder gaan. Kost zoveel gedenk en energie. Maar besef me ook dat je zelf bewust wel iets van kennis meeneemt hoe er mee om te gaan.
Weer drie seconden verspild door het lezen van een nutteloze sig....
Fijn dat je er iets aan gehad hebt in de zin van herkenning, maar ASS is ook geen oorzaak, tenzij genetisch bij jou is vastgesteld dat je iets hebt dat zij ASS noemen, anders is ook dat slechts een symptoombeschrijving. Maargoed dat is mijn mening. Tenzij je het idee hebt dat je door deze diagnose heel diepliggende waarheden over je eigen gedragspatroon hebt ontdekt die je daarvoor nog niet wist of zo tja dan kan dat misschien voldoende zijn als oorzaak.quote:
Ik zie diagnose niet als stempeltje, of excuus om me achter te verschuilen 'helaas heb * kan ik dus niks aan doen'. Maar juist om te weten in welke hoek ik meer kan lezen en begrijpen waarom ik of anderen last hebben van waar ik mee zit. Me altijd anders gevoeld, de wereld of mensen niet begrepen, laat en weinig relaties gehad. Bv van schizoide traject ook een training gedaan om van Sociale Angst af te komen. Nuttig en veel herkenning, maar... het was niet waardoor ik verder kon met m'n leven bleek na tijdje wel. Dit was een symptoom van iets, en niet de oorzaak.
Heb behalve iets van ASS ook andere relatief lichte issues die denk ik wel een gevolg zijn van eea sinds m'n kinderjaren. Wat ik eigenlijk me afvraag is, wat als jullie een diagnose hebben gehad, en waar mogelijk daar mee aan de slag gaan met behandeling of trainingen - hoe voelen jullie dat je 'klaar' bent, of hou je jezelf scherp om niet terug te vallen in oude gewoontes of gedrag? Ga zeker niet doorslaan, zoals mensen met assertiviteitscursus soms kunnen doen (spreek uit ervaring), maar wil aan de ene kant het boek en hoofdstuk van diagnoses sluiten en met m'n leven verder gaan. Kost zoveel gedenk en energie. Maar besef me ook dat je zelf bewust wel iets van kennis meeneemt hoe er mee om te gaan.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Als een bepaalde diagnose maakt dat jij voor jezelf kan plaatsen wie je bent als persoon en hoe dat in relatie staat met problemen waar je tegenaan loopt, kan ik mij goed voorstellen dat je er een positief gevoel bij hebt. Het gaat er dan niet om dat de nadruk gelegd wordt op dat er iets aan jou mankeert, maar dat je je begrepen voelt en jezelf begrijpt.
Mijn ervaring is dat je in het begin zelf heel veel gaat koppelen aan de diagnose die je hebt gekregen. Op den duur gaat wordt dat minder en ga je jezelf weer meer zien als menselijk individu.
Als je alleen maar een kutgevoel blijft houden van je diagnose, klopt er iets niet.
Mijn ervaring is dat je in het begin zelf heel veel gaat koppelen aan de diagnose die je hebt gekregen. Op den duur gaat wordt dat minder en ga je jezelf weer meer zien als menselijk individu.
Als je alleen maar een kutgevoel blijft houden van je diagnose, klopt er iets niet.
Ik zal hier maar even antwoord op geven, lijkt me verstandiger..quote:
[..]
Irritatie is boosheid. Just saying.... Tja ... ik heb dat allemaal geleerd tijdens mijn eigen behandeling
[..]
Vast en zeker. Hij dacht waarschijnlijk: "ik heb altijd gelijk, doe alles goed en ben superieur. Ik heb niemand nodig, dus laat ik maar eens een psycholoog op gaan zoeken"
Ik heb het al een aantal keer gezegd, maar ja. Ik ben naar een psych gegaan (ook wel onder dwang van een paar mensen die ik meteen geloof als ze iets zeggen), omdat ik de controle verloor..Het gaat mij niet om hoe ik denk, doe etc... Daar ben ik wel aan gewend... Maar de controle verliezen, dat stukje was nieuw.
En ik kan die psych iedere kant opsturen die ik wil, maar ik wil de controle terug, dus heb weinig reden om niet eerlijk te zijn. Maar de kans is groot, is ook besproken, dat ik ermee stop, zodra ik zelf denk dat die controle terug is.
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
