R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wauw, dat is nogal wat. Dan wens ik je heel veel succes!quote:Op maandag 1 januari 2018 11:49 schreef spiritoffreedom het volgende:
[..]
om uit te zoeken of ik borderline heb en blijkt nu dat ik er effectief kenmerken van heb en omdat men denkt dat ik een psychose heb gehad. verder moet ik ook nog wat dingen uit mn verleden verwerken
En je weet dat hier de deur altijd openstaat.
soooo, da's mooi!
Wat gaat dat inhouden? Heb je daar al een idee van?quote:
[..]
om uit te zoeken of ik borderline heb en blijkt nu dat ik er effectief kenmerken van heb en omdat men denkt dat ik een psychose heb gehad. verder moet ik ook nog wat dingen uit mn verleden verwerken
ondertussen terug thuis van opname. blijkt dat mijn 'probleem' is dat ik te zwart-wit denk. naja, ik vind da geen probleem maar mn omgeving wel 
wel veel fijne mensen leren kennen en veel over mezelf geleerd
wel veel fijne mensen leren kennen en veel over mezelf geleerd
a spiritual person is a strong person who feels deep emotions
Mooi, hopelijk blijft het de goede kant opgaan.quote:
ondertussen terug thuis van opname. blijkt dat mijn 'probleem' is dat ik te zwart-wit denk. naja, ik vind da geen probleem maar mn omgeving wel
soooo, da's mooi!
Lekker late reactie van mij..quote:
[..]
I know. Vond het maar een rare uitspraak van dat mens. Ik moest maar voor een vrij beroep kiezen of zzp'er worden. Dus ik vroeg aan haar: " Heb jij een goed idee dan?' Daar had ze dan weer geen antwoord op. Ik word er soms moedeloos van. Maar goed... ik geef niet op.
Maar dat is inderdaad om moedeloos van te worden. Zie je jezelf ook zo?
Ik zou er geloof ik gek van worden, het UWV enzo. Lijkt me veel stress met zich meebrengen.
Ik zie mezelf als mezelf. Mij doet het niet veel meer wat er door het UWV word gezegd. Sterker nog, zij twijfelen ook niet aan mij. Ik denk dat ze het zelf ook doorhebben hoe lastig het is om voor volk zoals ik een passende baan te vinden. Op den duur zullen we vast samen wel iets vinden dat passend is. Ik geloof er weer in.quote:
[..]
Lekker late reactie van mij..
Maar dat is inderdaad om moedeloos van te worden. Zie je jezelf ook zo?
Ik zou er geloof ik gek van worden, het UWV enzo. Lijkt me veel stress met zich meebrengen.
soooo, da's mooi!
Bah heb werkstress. Ben aan het reïntegreren maar het loopt niet echt zoals ik zou willen. Ik heb het gevoel onderschat te worden en dat ik klein gehouden word. Ik geef steeds aan dat het goed met me gaat, met argumenten erbij. Mijn collega’s zien dat het goed/beter gaat, mijn behandelaren zien het.
Echter behandelen mijn manager, leidinggevenden en de bedrijfsarts me alsof ik uiterst breekbaar ben. Dat heb ik ook aangegeven waarop zij vinden dat ik te optimistisch ben. Ik vind het niet eerlijk.
Echter behandelen mijn manager, leidinggevenden en de bedrijfsarts me alsof ik uiterst breekbaar ben. Dat heb ik ook aangegeven waarop zij vinden dat ik te optimistisch ben. Ik vind het niet eerlijk.
Wat voor argumenten geven zij dan?quote:
Bah heb werkstress. Ben aan het reïntegreren maar het loopt niet echt zoals ik zou willen. Ik heb het gevoel onderschat te worden en dat ik klein gehouden word. Ik geef steeds aan dat het goed met me gaat, met argumenten erbij. Mijn collega’s zien dat het goed/beter gaat, mijn behandelaren zien het.
Echter behandelen mijn manager, leidinggevenden en de bedrijfsarts me alsof ik uiterst breekbaar ben. Dat heb ik ook aangegeven waarop zij vinden dat ik te optimistisch ben. Ik vind het niet eerlijk.
soooo, da's mooi!
Die hebben ze niet. Ik krijg op alles alleen het antwoord dat ze voorzichtig willen zijn met me.quote:
[..]
Wat voor argumenten geven zij dan?
Wel begrijpelijk tot op een bepaalde hoogte. Maar wat schieten ze er mee op? Het lijkt mij voor jou niet bepaald motiverend.quote:Op vrijdag 19 januari 2018 19:36 schreef appelsap het volgende:
[..]
Die hebben ze niet. Ik krijg op alles alleen het antwoord dat ze voorzichtig willen zijn met me.
soooo, da's mooi!
Precies wat ik gezegd heb..quote:
[..]
Wel begrijpelijk tot op een bepaalde hoogte. Maar wat schieten ze er mee op? Het lijkt mij voor jou niet bepaald motiverend.
Denk dat ze bang zijn voor een terugval, terwijl ik me op dit moment totaal niet zo voel. Maarja, ik moet het er mee doen geloof ik.
Zoals ik al eerder zei; ik kan ze niet helemaal ongelijk geven. Het is inderdaad een kwestie van even aan zien en hopelijk kun je later in het jaar meer uren draaien of meer doen op het werk.quote:
[..]
Precies wat ik gezegd heb..
Denk dat ze bang zijn voor een terugval, terwijl ik me op dit moment totaal niet zo voel. Maarja, ik moet het er mee doen geloof ik.
soooo, da's mooi!
Zit er steeds meer over na te denken. Ik heb een totale onzinnige en overbodige eetverslaving en ik weet niet waarom.
soooo, da's mooi!
Heb je dr iets van hulp voor?quote:
Zit er steeds meer over na te denken. Ik heb een totale onzinnige en overbodige eetverslaving en ik weet niet waarom.
Een eetverslaving is echt rot... heeft zoveel invloed op hoe je je voelt.
Ik zou niet weten hoe ik er hulp voor zou kunnen krijgen. Sterker nog, ik weet geeneens waarom ik dit doe.quote:
[..]
Heb je dr iets van hulp voor?
Een eetverslaving is echt rot... heeft zoveel invloed op hoe je je voelt.
soooo, da's mooi!
Omdat het lekker is en je er een (tijdelijk) goed gevoel van krijgt? Net als met alle verslavingen. En voor alle verslavingen is hulp te krijgen, als je dat zou willenquote:
[..]
Ik zou niet weten hoe ik er hulp voor zou kunnen krijgen. Sterker nog, ik weet geeneens waarom ik dit doe.
Heel rot ja, maar er zijn heeeeel veel mensen met (onzichtbare) eetstoornissen of eetproblemen.quote:
[..]
Ik zou niet weten hoe ik er hulp voor zou kunnen krijgen. Sterker nog, ik weet geeneens waarom ik dit doe.
Ik zelf heb zo ongeveer de meeste docu's wel gezien over anorexia, boulimia en binge eating disorders.
Er zijn veel gemeenschappelijke dingen in die dingen.
Wellicht is het eens interessant om te kijken of te lezen erover. Niet omdat je nu ineens een eetstoornis zou hebben, maar wellicht geeft het je inzichten of herken je wat.
En probeer echt naar de oorzaak ipv gedragingen te kijken.
(Idem voor onderwerp verslavingen algemeen)
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Emoties of innerlijke inrust wegeten perhabs?quote:
Zit er steeds meer over na te denken. Ik heb een totale onzinnige en overbodige eetverslaving en ik weet niet waarom.
Wat houdt je vermeende eetverslaving in? Hoeveel weeg je? Hoe ziet jouw eetpatroon eruit?
Ik geloof je dat je je eetpatroon zorgelijk vind, maar haal jezelf niet nog meer problemen op de hals door er een 'eetverslaving' bij te halen, want dan krijg je juist het idee dat je nog meer geestelijk gestoord bent.
Hoe ziet jouw leven er op het moment uit? Heb je geregeld sociale contacten? Zit er structuur en regelmaat in je leven? Zijn er dingen in je leven waaraan jij plezier beleeft?
Als je daarin iets positief kan veranderen, kan het best zijn dat je eetpatroon als vanzelf ook verandert.
Gaf het mij maar een goed gevoel. Ik vind het walgelijk en beschamend.quote:
[..]
Omdat het lekker is en je er een (tijdelijk) goed gevoel van krijgt? Net als met alle verslavingen. En voor alle verslavingen is hulp te krijgen, als je dat zou willen
Ja, ik moet er ook meer info over opzoeken. Dit is niet meer gezond.quote:
[..]
Heel rot ja, maar er zijn heeeeel veel mensen met (onzichtbare) eetstoornissen of eetproblemen.
Ik zelf heb zo ongeveer de meeste docu's wel gezien over anorexia, boulimia en binge eating disorders.
Er zijn veel gemeenschappelijke dingen in die dingen.
Wellicht is het eens interessant om te kijken of te lezen erover. Niet omdat je nu ineens een eetstoornis zou hebben, maar wellicht geeft het je inzichten of herken je wat.
En probeer echt naar de oorzaak ipv gedragingen te kijken.
(Idem voor onderwerp verslavingen algemeen)
Die innerlijke onrust is er altijd. Ik zou echt niet weten waarom ik zoveel eet. Heb ook nooit een hongergevoel of wat dan ook. Geestelijk gestoord was ik al.quote:
[..]
Emoties of innerlijke inrust wegeten perhabs?
Wat houdt je vermeende eetverslaving in? Hoeveel weeg je? Hoe ziet jouw eetpatroon eruit?
Ik geloof je dat je je eetpatroon zorgelijk vind, maar haal jezelf niet nog meer problemen op de hals door er een 'eetverslaving' bij te halen, want dan krijg je juist het idee dat je nog meer geestelijk gestoord bent.
Hoe ziet jouw leven er op het moment uit? Heb je geregeld sociale contacten? Zit er structuur en regelmaat in je leven? Zijn er dingen in je leven waaraan jij plezier beleeft?
Als je daarin iets positief kan veranderen, kan het best zijn dat je eetpatroon als vanzelf ook verandert.
Snap alleen niet waarom ik al dat vreten maar niet kan laten staan.Momenteel is mijn leven behoorlijk stil. Sociale contacten heb ik wel en ook best veel. Ook heb ik weer enige structuur en regelmaat. Uit dat eten haal ik geen plezier. Sterker nog, ik vind het smerig en nog erger dat ik over al die tijd (jaren) zeker 40 kilo ben aangekomen. Vind het triest dat ik het zover heb laten komen.
soooo, da's mooi!
Heb je in het verleden ander verslavingen gehad ?
Misschien dat het een het ander ook vervangd ?
Misschien dat het een het ander ook vervangd ?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Geen idee, ik denk het niet.quote:
Heb je in het verleden ander verslavingen gehad ?
Misschien dat het een het ander ook vervangd ?
soooo, da's mooi!
Je zou niet de eerste zijn die daar pas achterkomt na tig jaren therapie wat allemaal niet voldoende helpt.
Zeker in geval van persoonlijkheidsstoornissen kan het gedrag wat je vaak bij ADHD ziet behoorlijk gemaskeerd worden. Dan herkennen behandelaars die daarin niet echt gespecialiseerd zijn het niet.
Zeker in geval van persoonlijkheidsstoornissen kan het gedrag wat je vaak bij ADHD ziet behoorlijk gemaskeerd worden. Dan herkennen behandelaars die daarin niet echt gespecialiseerd zijn het niet.
Nope. Al zou ik het niet uitsluiten. Heb een aandachtsboog van nul.quote:
[..]
Just a question. Ben je weleens - grondig - op ADHD getest?
soooo, da's mooi!
Ik had al langer een vermoeden bij jou dat je dit kan hebben. Maak ik vooral op uit de manier hoe je reageert. Dit bedoel ik trouwens juist positief.quote:
[..]
Nope. Al zou ik het niet uitsluiten. Heb een aandachtsboog van nul.
ADHD is meer dan alleen maar aandachtsproblemen en wat onrust. Mensen met ADHD zijn vaak creatieve sociaal betrokken mensen.
De problemen zijn vooral dat je je niet aan routine kan houden. Als je ergens geen zin in hebt, kost het je veel meer moeite dan een ander om het toch te doen. En in werkelijk alles is het alles of niets: doseren gaat moeilijk. Komt ook vaak voor bij eten.
Omdat mensen zonder ADHD ook dit soort problemen weleens/regelmatig hebben, wordt het vaak niet herkend. Maar als je geen ADHD hebt, kan je de verschijnselen meer koppelen aan hoe je je voelt. Als je kut in je vel zit, is het logisch dat je je niet kan concentreren. Als je je beter voelt, zou dat een stuk beter moeten gaan, maar mensen met ADHD krijgen dan een soort 'positieve onrust' - zo herken ik het bij mezelf - dat je je vervolgens daardoor niet kan concentreren.
Weet je, ik vind je verhaal en onderbouwing nog geloofwaardig ook. Je kon het opmaken uit mijn manier van reageren? Vertel es meer.quote:
[..]
Ik had al langer een vermoeden bij jou dat je dit kan hebben. Maak ik vooral op uit de manier hoe je reageert. Dit bedoel ik trouwens juist positief.
ADHD is meer dan alleen maar aandachtsproblemen en wat onrust. Mensen met ADHD zijn vaak creatieve sociaal betrokken mensen.
De problemen zijn vooral dat je je niet aan routine kan houden. Als je ergens geen zin in hebt, kost het je veel meer moeite dan een ander om het toch te doen. En in werkelijk alles is het alles of niets: doseren gaat moeilijk. Komt ook vaak voor bij eten.
Omdat mensen zonder ADHD ook dit soort problemen weleens/regelmatig hebben, wordt het vaak niet herkend. Maar als je geen ADHD hebt, kan je de verschijnselen meer koppelen aan hoe je je voelt. Als je kut in je vel zit, is het logisch dat je je niet kan concentreren. Als je je beter voelt, zou dat een stuk beter moeten gaan, maar mensen met ADHD krijgen dan een soort 'positieve onrust' - zo herken ik het bij mezelf - dat je je vervolgens daardoor niet kan concentreren.
soooo, da's mooi!
Ik weet niet precies hoe het met woorden te omschrijven valt. Het is vooral gevoel. Je reageert heel open, direct en bent heel erg empathisch en geinteresseerd in anderen. Ik vind jouw aanwezigheid op pdit forum trouwens erg prettig, want er gaat veel positieve energie van jou uit in deze topicreeks.quote:
[..]
Weet je, ik vind je verhaal en onderbouwing nog geloofwaardig ook. Je kon het opmaken uit mijn manier van reageren? Vertel es meer.
Die problemen met eten heb ik zelf ook. Als ik geen ADHD-medicatie neem, ben ik de hele dag door aan het bulken. Ik heb dat ook lang gezien als een eetstoornis. Maar het is bij mij gewoon onrust wegvreten, zodat ik iets te doen heb. Toen ik nog rookte, pafte ik bijna anderhalf pakje Camel per dag op. Dat ik sinds 2012 ben gestopt is echt een wonder.
Dank je voor de complimenten. Misschien ben ik wel té open binnen dit topic. Onrust wegvreten... dat doe ik dus ook. Heb er nooit zo bij stilgestaan.quote:
[..]
Ik weet niet precies hoe het met woorden te omschrijven valt. Het is vooral gevoel. Je reageert heel open, direct en bent heel erg empathisch en geinteresseerd in anderen. Ik vind jouw aanwezigheid op pdit forum trouwens erg prettig, want er gaat veel positieve energie van jou uit in deze topicreeks.
Die problemen met eten heb ik zelf ook. Als ik geen ADHD-medicatie neem, ben ik de hele dag door aan het bulken. Ik heb dat ook lang gezien als een eetstoornis. Maar het is bij mij gewoon onrust wegvreten, zodat ik iets te doen heb. Toen ik nog rookte, pafte ik bijna anderhalf pakje Camel per dag op. Dat ik sinds 2012 ben gestopt is echt een wonder.
soooo, da's mooi!
Dit herken ik ook bij mezelfquote:
Misschien ben ik wel té open binnen dit topic.
Ik kalk al mijn gedachten hier op het forum. En zo ben ik elders ook. Meestal krijg ik hier positieve feedback over, maar toch voel ik mij er niet goed bij. Altijd het idee dat ik juist moet leren dingen voor mij te houden en mij sterker te presenteren.Wellicht dat jij het ook zo ervaart. Maar ik wil je wel meegeven dat jouw openheid op mij juist een positieve vibe geven.
Hoe is het trouwens verder? Heb je nog hulp of zoiets?
Hoi,
Soms denk ik dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. De psychologen zeggen van niet, volgens de test heb ik een gezonde persoonlijk, alleen mijn schizofrenie maakt mijn leven lastig. Maar diep van binnen klopt er iets niet met hoe ik ben.
Soms denk ik dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb. De psychologen zeggen van niet, volgens de test heb ik een gezonde persoonlijk, alleen mijn schizofrenie maakt mijn leven lastig. Maar diep van binnen klopt er iets niet met hoe ik ben.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ah, okee. Dan zal ik zo open mogelijk blijven.quote:
[..]
Dit herken ik ook bij mezelf
Wellicht dat jij het ook zo ervaart. Maar ik wil je wel meegeven dat jouw openheid op mij juist een positieve vibe geven.
Hoe is het trouwens verder? Heb je nog hulp of zoiets?
Momenteel ben ik bij de GGZ uitbehandeld. Gisteren had ik een gesprek met mijn coach bij het UWV en heb ik het re integratie contract getekend. Ben zeer benieuwd wat er nu verder gaat gebeuren. Alles op z'n tijd, volgens hen dus.
soooo, da's mooi!
Psychologen hebben niks vastgesteld, maar weet zeker dat ik borderline stoornis heb maar ach ik hou niet zo van hokjes maar kan er wel rekening mee proberen te houden.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
If I die young bury me in satin, lay me down on a bed of roses. Sink me in the river at dawn, send me away with the words of a love song.
Misschien eerst eens officieel laten onderzoeken voor je met dingen gaat rondstrooien die je mogelijk wel/niet hebt.quote:
Psychologen hebben niks vastgesteld, maar weet zeker dat ik borderline stoornis heb maar ach ik hou niet zo van hokjes maar kan er wel rekening mee proberen te houden.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
Wordt niet echt gewaardeerd, iig niet door mij.
‘Ik weet zeker dat’
Je kan het niet zeker weten want je hebt de diagnose niet.
Daarnaast tussen 12 en 18 op zijn heftigst? Puberteit enzo.
Ik snap je opmerking, maar in mijn situatie kan ik me niet laten diagnoseren omdat ik dan alles kwijt ben waar ik voor gewerkt en geleerd heb, en misschien voor de toekomst maar alsnog dénk ik dan dat ik het heb, en weet het voor mijzelf zeker. Niet alleen ik maar mijn omgeving ook.quote:
[..]
Misschien eerst eens officieel laten onderzoeken voor je met dingen gaat rondstrooien die je mogelijk wel/niet hebt.
Wordt niet echt gewaardeerd, iig niet door mij.
‘Ik weet zeker dat’
Je kan het niet zeker weten want je hebt de diagnose niet.
Zonder diagnose kan je het ook weten, als je genoeg onderzoek hebt gedaan en heb gelezen erover.
Als ik een diagnose had kunnen krijgen had ik het 100% gedaan omdat je dan hulp kan krijgen, maar nu probeer ik het zelf te doen.
Ik zei dat ik dit gelezen had, niet dat ik hier onderzoek naar heb gedaan.quote:Daarnaast tussen 12 en 18 op zijn heftigst? Puberteit enzo.
http://www.gezondheidsweb(...)tussen-18-en-25-jaar
oa een site waar dit op staat.
maar once again ik snap je redenering van dat het in de pubertijd het ergste is, ik heb verschillende dingen gelezen over de leeftijd maar gaf alleen aan dat ik dit gelezen had.quote:Border line ontwikkelt zich volledig in leeftijd tussen 18 en 25 jaar, vanaf die leeftijd kunnen de symptomen van de aandoening zich in volle hevigheid manifesteren. Op volwassen leeftijd kenmerkt ze zich door heftige emoties, impulsief gedrag en onstabiele relaties. De emoties zijn vaak ongecontroleerd en gaan gepaard met een panische verlatingsangst. Vaak lijdt dit tot verlies van werk, borders liners zullen vaker dan andere mensen van baan verwisselen.
maar ik lees vaker dat het het heftigste is op middelbare leeftijd.
If I die young bury me in satin, lay me down on a bed of roses. Sink me in the river at dawn, send me away with the words of a love song.
Oh en wil er nog bij voegen dat ik geen officiële diagnose heb gekregen idd, maar dat mijn moeder laatst vertelde dat mijn gezinspsycholoog wel haar vermoedens had en dat mijn moeder met haar vaker dat besprak.quote:
[..]
Misschien eerst eens officieel laten onderzoeken voor je met dingen gaat rondstrooien die je mogelijk wel/niet hebt.
Wordt niet echt gewaardeerd, iig niet door mij.
‘Ik weet zeker dat’
Je kan het niet zeker weten want je hebt de diagnose niet.
Daarnaast tussen 12 en 18 op zijn heftigst? Puberteit enzo.
Dit bedacht ik me net nog, maar alsnog geen officiële diagnose.
If I die young bury me in satin, lay me down on a bed of roses. Sink me in the river at dawn, send me away with the words of a love song.
Als een psycholoog een goede diagnose wilt stellen, gaat hij jou als persoon screenen en probeert hij erachter te komen welk patroon er naar voren komt die in verband staan met jouw problemen.quote:
Psychische problemen zijn een heel stuk minder concreet dan fysieke problemen. Een arts kan bijvoorbeeld 100% vaststellen dat je een gebroken been hebt. Maar bij iets als borderline gaat dat niet.
Ik vind dit persoonlijk wel heel mooie videos waarin wordt uitgelegd wat borderline eigenlijk is.
Het feit dat je tussen je 12de en 18de het meeste last had en nu minder last hebt, doet mij vermoeden dat wat jij 'borderline' noemt in feite gewoon de puberteit is/was en dat je geen borderline hebt.quote:
Psychologen hebben niks vastgesteld, maar weet zeker dat ik borderline stoornis heb maar ach ik hou niet zo van hokjes maar kan er wel rekening mee proberen te houden.
Soms heb ik het gevoel alsof ik er weinig last van heb en soms lijk ik niet te stoppen meer, het meeste last had ik ervan tussen 12e jaar en 18e jaar, nu ik bijna 19 jaar ben heb ik er het minste last van.
Maar mijn moeder zei dat ik het al vanaf jongs af aan heb, en dan bedoel ik echt jong jong.
Wat ik raar vind sinds ik mijzelf heb ingelezen heb en gemiddelde borderliner krijgt er last van rond hun 18e jaar.
Waarom zou je alles kwijt zijn als je de diagnose borderline zou krijgen?quote:
[..]
Ik snap je opmerking, maar in mijn situatie kan ik me niet laten diagnoseren omdat ik dan alles kwijt ben waar ik voor gewerkt en geleerd heb, en misschien voor de toekomst maar alsnog dénk ik dan dat ik het heb, en weet het voor mijzelf zeker. Niet alleen ik maar mijn omgeving ook.
Nee, zonder diagnose kun je het niet weten.quote:Zonder diagnose kan je het ook weten, als je genoeg onderzoek hebt gedaan en heb gelezen erover.
Als ik een diagnose had kunnen krijgen had ik het 100% gedaan omdat je dan hulp kan krijgen, maar nu probeer ik het zelf te doen.
Je begrijpt haar verkeerd. Zij zegt juist dat het waarschijnlijk geen borderline maar gewoon puberteit is/was, omdat het tussen je 12de en 18de het heftigste was.quote:[..]
Ik zei dat ik dit gelezen had, niet dat ik hier onderzoek naar heb gedaan.
http://www.gezondheidsweb(...)tussen-18-en-25-jaar
oa een site waar dit op staat.
[..]
maar once again ik snap je redenering van dat het in de pubertijd het ergste is, ik heb verschillende dingen gelezen over de leeftijd maar gaf alleen aan dat ik dit gelezen had.
maar ik lees vaker dat het het heftigste is op middelbare leeftijd.
Hallo allemaal,
Zometeen een systeemgesprek met mijn vader. Ik vermoed al heel lang dat hij narcistisch is. Of dat nou klopt of niet, is niet zo belangrijk, maar wel dat hij mij klein houdt met subtiele passief-agressieve opmerkingen en mij het gevoel geeft dat ik een waardeloze niksnut ben die niet zonder hem het kan redden.
Ik spreek hem weinig, maar hij beinvloed andere mensen ook. Er zij meerdere mensen die het met mij eens zijn dat hij egoistisch is, een gebruiksaanwijzing heeft en mij tekort heeft gedaan. Maar somehow komt hij er toch mee weg en zien ze alleen zijn goede kanten. Dus dan denk ik "ben ik dan gek ofzo? Zie ik alles veel te groot en overtrokken?"
Ik heb besloten dat als dat zo zou zijn, ik maar accepteer dat ik gek ben en dan heeft mijn vader gewoon pech. Ik wil niet meer met hem omgaan als ik mij alleen maar slecht en minderwaardig voel.
Ik hoop dat het mij straks gaat lukken bij mezelf te blijven en het voor mij af te kunnen sluiten
Zometeen een systeemgesprek met mijn vader. Ik vermoed al heel lang dat hij narcistisch is. Of dat nou klopt of niet, is niet zo belangrijk, maar wel dat hij mij klein houdt met subtiele passief-agressieve opmerkingen en mij het gevoel geeft dat ik een waardeloze niksnut ben die niet zonder hem het kan redden.
Ik spreek hem weinig, maar hij beinvloed andere mensen ook. Er zij meerdere mensen die het met mij eens zijn dat hij egoistisch is, een gebruiksaanwijzing heeft en mij tekort heeft gedaan. Maar somehow komt hij er toch mee weg en zien ze alleen zijn goede kanten. Dus dan denk ik "ben ik dan gek ofzo? Zie ik alles veel te groot en overtrokken?"
Ik heb besloten dat als dat zo zou zijn, ik maar accepteer dat ik gek ben en dan heeft mijn vader gewoon pech. Ik wil niet meer met hem omgaan als ik mij alleen maar slecht en minderwaardig voel.
Ik hoop dat het mij straks gaat lukken bij mezelf te blijven en het voor mij af te kunnen sluiten
Systeemgesprekken vond ik altijd heel moeilijk en mega stressvol.
Hoe is het gegaan? Beetje kunnen zeggen wat je graag wilde ?
Hoe is het gegaan? Beetje kunnen zeggen wat je graag wilde ?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Wat is een systeemgesprek?quote:
Hallo allemaal,
Zometeen een systeemgesprek met mijn vader. Ik vermoed al heel lang dat hij narcistisch is. Of dat nou klopt of niet, is niet zo belangrijk, maar wel dat hij mij klein houdt met subtiele passief-agressieve opmerkingen en mij het gevoel geeft dat ik een waardeloze niksnut ben die niet zonder hem het kan redden.
Ik spreek hem weinig, maar hij beinvloed andere mensen ook. Er zij meerdere mensen die het met mij eens zijn dat hij egoistisch is, een gebruiksaanwijzing heeft en mij tekort heeft gedaan. Maar somehow komt hij er toch mee weg en zien ze alleen zijn goede kanten. Dus dan denk ik "ben ik dan gek ofzo? Zie ik alles veel te groot en overtrokken?"
Ik heb besloten dat als dat zo zou zijn, ik maar accepteer dat ik gek ben en dan heeft mijn vader gewoon pech. Ik wil niet meer met hem omgaan als ik mij alleen maar slecht en minderwaardig voel.
Ik hoop dat het mij straks gaat lukken bij mezelf te blijven en het voor mij af te kunnen sluiten
soooo, da's mooi!
Een systeemgesprek is een gesprek met een therapeut samen met bijvoorbeeld je partner of een van je ouders. Zeg maar van het 'systeem' waar je in zitquote:
Nee, het is mij niet geluktquote:
Systeemgesprekken vond ik altijd heel moeilijk en mega stressvol.
Hoe is het gegaan? Beetje kunnen zeggen wat je graag wilde ?
Ik zit enerzijds met ontzettend veel boosheid. Zoveel dat ik mij sterk afvraag of alles wat ik naar mijn vader voel ook door hem komt. Mijzelf kennende kan ik alles op mezelf of iemand anders projecteren. Ik besef echter wel dat het destructief is, dus ik hou al die boosheid voor mezelf. Daarom loopt het ook zo gigantisch op.
Ik hou er ook niet van door te gaan roepen "jij hebt mij dit, dat, zus en zo aangedaan!" Ik wil helemaal geen ruzie. Maar ik word elke dag met mijn beperkingen geconfronteerd, met mijn verlatingsangst, bindingsangst en altijd burn-out moe, waardoor ik niks kan opbouwen. Ik ga steeds meer beseffen en begrijpen dat de omstandigheden waarin ik ben opgegroeid bij mij heel veel schade hebben aangericht.
Anyway. Ik twijfel nu echt niet meer aan zijn narcisme. Hij lijkt totaal niet te beseffen waarom ik mij door hem gekwetst voel. Hij lijkt ook totaal niet geweten te hebben dat ik in mijn jeugd mij zeer ongelukkig voelde, terwijl het overduidelijk was dat er in ieder geval iets met mij aan de hand is. Hij was zeer gepikeerd dat de therapeut aankaartte dat ik emotioneel tekort ben gedaan en vervolgens somde hij alles op wat hij voor mij gedaan had. Hij had veel moeite gedaan om een pedagoog te vinden voor mij en toen hij een keer in een ander huis ging wonen met zijn vriendin, had hij speciaal voor mij een eigen kamer beschikbaar gesteld. Aan hem uitleggen dat ik liever had gewild dat hij toen meer aandacht aan mij had besteed, komt totaal niet bij hem binnen.
Ik vraag mij wel af ... is dit puur onvermogen? Heeft hij gewoon dat aanvoelend vermogen niet? Is hij in emotioneel opzicht zo niet ontwikkeld dat hij het gewoon niet kan zich in te voelen in een ander?
Of houdt hij zich van de domme en manipuleert hij bewust om mij te kleineren met schuldgevoelens?
Ik ken jouw vader natuurlijk niet.
Maar wat ik heb geleerd van mijn systeemtherapeut is dat een heel groot ligt aan wat jouw ouders hebben geleerd van hun ouders. Bij mijn ouders bijv werd er niet gesproken over gevoelens en emoties. Dat deed je niet punt. Daarbij zijn ze in mijn hele opvoeding tekort geschoten om het mij wel aan te leren.
Je vader denkt waarschijnlijk dat ie het beste heeft gedaan omdat hij kr praktisch alles gaf. Dat je emotioneel tekort deed snapt ie misschien niet? Misschien dat ie die gevoelens zelf niet ervaart of ooit ervaren heeft? Misschien heeft ie geen of minder empatisch vermogen?
Wat een moeilijke situatie. Het lijkt wel alsof je dan nie helemaal te erkenning krijgt die je graag zou willen. Of zie ik dat verkeerd?
Maar wat ik heb geleerd van mijn systeemtherapeut is dat een heel groot ligt aan wat jouw ouders hebben geleerd van hun ouders. Bij mijn ouders bijv werd er niet gesproken over gevoelens en emoties. Dat deed je niet punt. Daarbij zijn ze in mijn hele opvoeding tekort geschoten om het mij wel aan te leren.
Je vader denkt waarschijnlijk dat ie het beste heeft gedaan omdat hij kr praktisch alles gaf. Dat je emotioneel tekort deed snapt ie misschien niet? Misschien dat ie die gevoelens zelf niet ervaart of ooit ervaren heeft? Misschien heeft ie geen of minder empatisch vermogen?
Wat een moeilijke situatie. Het lijkt wel alsof je dan nie helemaal te erkenning krijgt die je graag zou willen. Of zie ik dat verkeerd?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
Op deze vragen ga je misschien nooit antwoord krijgen. Kan je daar vrede mee hebben?quote:
Ik vraag mij wel af ... is dit puur onvermogen? Heeft hij gewoon dat aanvoelend vermogen niet? Is hij in emotioneel opzicht zo niet ontwikkeld dat hij het gewoon niet kan zich in te voelen in een ander?
Of houdt hij zich van de domme en manipuleert hij bewust om mij te kleineren met schuldgevoelens?
Ik heb dezelfde vragen bij mijn ouders en omdat ik maar probeer uit te gaan van het goede van de mens ga ik uit van een slechte emotionele ontwikkeling.
Het enige wat je kan veranderen is hoe jij ermee omgaat als er nu iets gebeurt. En door een ander verwachtingspatroon te hebben bij het contact.
Als je toch het contact blijft behouden met je vader dan zul je sterk in je schoenen moeten staan om niet weer in oude patronen terug te vallen in bijv. gesprekken met hem. Jij moet jouw grenzen aangeven. Gebeurt er iets wat jou raakt, of hij zegt iets wat voor jou erg vervelend en kwetsend is... geef je grens aan. Hij zal dan alsnog niet invoelend gaan reageren of hij zal misschien niet begrijpen waarom hij je kwetst op zo’n moment, maar dan kun je wel aangeven dat je dan niet verder over dat onderwerp wil spreken met hem.
Dat is wat ik nu leer in mijn therapie.
Dat betekent wel dat het contact wat ik heb oppervlakkig is.
Aan de andere kant schrijf je dat je geen contact meer wil. Dat is natuurlijk ook een optie. Maar zou dat je lukken en word je daar gelukkiger van?
Nee, dat zie je goed. Het gaat niet alleen om mijn vader zelf, maar ook met alles wat ermee verweven is.quote:
Wat een moeilijke situatie. Het lijkt wel alsof je dan nie helemaal te erkenning krijgt die je graag zou willen. Of zie ik dat verkeerd?
Voor de buitenwereld is dit niet zichtbaar. Ik denk dat iedereen hier kan beamen hoe ingewikkeld en complex dit soort problemen zijn en hoe moeilijk het is als de omgeving er kort door de bocht op reageert. Dat mensen dit soort problemen niet kunnen begrijpen, verwijt ik hen niet. Ik weet immers ook niet alles.
Maar wat ik vooral moeilijk vind, is dat het altijd lijkt alsof ik mijn best niet doe of te dom ben om hun adviezen te begrijpen. De dingen waarmee zij aankomen, zijn de dingen die ikzelf ook als eerste bedenk. Vervolgens kom ik erachter dat het allemaal zo simpel niet is, maar juist heel erg complex.
Ik weet dat ik de erkenning vooral in mezelf moet gaan zoeken. Ik kan ook wel bedenken dat er zoveel mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik en de wereld is vol met mensen: daar zitten echt wel lui tussen die om je geven en waardoor jij je begrepen voelt.
Maar die gevoelens zijn zo kut. Ze zijn zo heftig. Dat maakt het allemaal zo moeilijk
Ik weet het niet... Er bestaan natuurlijk mensen die ontzettend goed kunnen veinzen dat ze sympathie hebben voor je, terwijl dat er in werkelijkheid helemaal niet is.quote:
[..]
Op deze vragen ga je misschien nooit antwoord krijgen. Kan je daar vrede mee hebben?
Ik heb dezelfde vragen bij mijn ouders en omdat ik maar probeer uit te gaan van het goede van de mens ga ik uit van een slechte emotionele ontwikkeling.
Er is ontzettend veel info over narcisme op internet. Ook termen zoals gas-lighting etc. Dat is enerzijds heel verhelderend, maar je moet ook oppassen om dat gewoon klakkeloos aan te nemen. De ene narcist is de andere niet. Iemand met narcisme hoeft echt niet perse een slecht persoon te zijn.
Ik ben ze bijvoorbeeld ook vaker op FOK! tegengekomen met topics dat ze zich onbegrepen voelen, maar door hun defensieve houding krijgen ze daar negatieve reacties op, waardoor ze meer in hun narcisme schieten maar ook bevestigd krijgen voor zichzelf dat iedereen erop uit is hen te vernederen. Dan heb ik het oprecht met zo'n persoon te doen.
Dat kan ik ook bij mijn vader hebben trouwens. Het punt is dat ik geen contact met hem kan krijgen. Mijn behoeftes moet ik wegcijferen, want als ik wil dat hij ook eens rekening houdt met mij, dan snapt hij echt niet wat ik nodig heb en voelt hij zich juist door mij niet erkend.
Ik heb het geprobeerd om met meer reserve en minder verwachtingen contact met hem aan te gaan. Het resulteert dat ik hem toch in die mate ga vertrouwen dat ik in een kwetsbaar moment steun en hulp zoek bij hem en vervolgens keihard op mijn bek ga. Hij snapt dat allemaal niet en hij raakt zeer geïrriteerd door het feit dat ik mijn zwakheid laat zien. Hij merkt dan op dat bij mij ook de irritatie naar hem toeneemt en hij gaat met passief-agressieve opmerkingen proberen uit te lokken dat ik mijn zelfbeheersing verlies en hem helemaal verrot scheld. Ook al doe ik zo mijn best om rustig te blijven, hij weet precies die dingen te zeggen waardoor ik mij geraakt voel. Ik word boos, hij lacht mij uit en noemt mij een randdebiel die aan het dementeren is. En tegenover zijn vriendin doet hij dat hij het zo moeilijk heeft omdat ik weer eens 'zomaar' uit mijn slof schoot tegen hem.
Ik merkte net dat ik aan het begin van het typen van de post geen woede voel, maar naarmate ik dus ga typen loopt het steeds hoger op tot overtrokken groot. Als dat weer gezakt is, denk ik bij mezelf wat een gefrustreerde kneus ben ik zeg 
Nou, ik kan me voorstellen dat als jij aan dat soort situaties denkt dat je dan woest wordt.quote:
Als je uitgelachen, uitgedaagd en uitgescholden wordt door iemand die juist het tegenovergestelde hoort te doen.. het lijkt me dat je je dan erg klein en machteloos voelt.
Je bent geen gefrustreerde kneus. Je wil gewoon een vader die om jou geeft en dat laat zien.
Wat houdt je tegen om het contact helemaal te verbreken?
Uit je verhaal lees ik niet dat jij iets uit dat contact haalt, enkel je vader. En jij loopt telkens het risico om weer gekwetst en vernederd te worden.
Thanks!quote:
[..]
Nou, ik kan me voorstellen dat als jij aan dat soort situaties denkt dat je dan woest wordt.
Als je uitgelachen, uitgedaagd en uitgescholden wordt door iemand die juist het tegenovergestelde hoort te doen.. het lijkt me dat je je dan erg klein en machteloos voelt.
Je bent geen gefrustreerde kneus. Je wil gewoon een vader die om jou geeft en dat laat zien.
Wat houdt je tegen om het contact helemaal te verbreken?
Uit je verhaal lees ik niet dat jij iets uit dat contact haalt, enkel je vader. En jij loopt telkens het risico om weer gekwetst en vernederd te worden.
Tja, wat mij tegenhoudt, is de angst om helemaal alleen te zijn. Iemand met narcisme heeft sowieso een sterke invloed op andere mensen. Naar anderen stelt hij zich op als een vader die het beste met mij voorheeft en ik ben degene die hem verdriet doet. De anderen kennen hem niet zoals ik hem ken. Het zijn er maar een paar die echt aan hem hebben kunnen zien dat hij een heel broos gevoel van eigenwaarde heeft en emotioneel op het niveau zit van een 5-jarig boos kind.
Zulke boosheid zit ook in mij. Het verschil is dat ik het minder goed kan verbergen. Bij mij kunnen de emoties hoog oplopen en mensen vinden mij daarom labiel etc. Mijn vader kan het heel goed verbergen, reageert hoofdzakelijk vanuit zijn ratio, dus mensen zien hem als iemand die stabiel, relaxed en zelfverzekerd is.
Het lukt mij steeds beter om meer schijt te krijgen aan de andere mensen. Die kant wil ik ook op. Maar ik ben er nog niet. En op momenten dat ik hulp nodig heb, voel ik mij dus heel alleen en klote.
Heel logisch ook. Hij manipuleert jou, weet precies welke knoppen hiji moet drukken om jou te laten flippen.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar dacht wilde toch even wat zeggen.
Misschien is het een idee om te kijkem met je therapie hoe je wat afstand kan nemen van je vader? Nit perse contact verbreken, maar gewon hoe je het voor jou draaglijk contact kan maken.
Klinkt wat dramatisch maar je snapt wel wat ik bedoel?
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar dacht wilde toch even wat zeggen.
Misschien is het een idee om te kijkem met je therapie hoe je wat afstand kan nemen van je vader? Nit perse contact verbreken, maar gewon hoe je het voor jou draaglijk contact kan maken.
Klinkt wat dramatisch maar je snapt wel wat ik bedoel?
"Although the world is full of suffering, it is also full of overcoming it."
