Eurlings heeft zijn eigen graf gegraven.
Door zijn ex-vriendin te mishandelen, maar misschien nog wel meer door de manier waarop hij er vervolgens mee om ging. Eerst loog hij simpelweg dat hij haar had geslagen, daarna zweeg hij erover in alle talen. Toen hij, onder druk van het NOC*NSF en de media, gevraagd werd om wél transparant over zijn verleden te zijn volgde een
serie van miskleunen. Hij liet zijn advocaat een persverklaring in de rondte sturen onder het mom van een biecht die geen biecht was. Hij gaf een interview in het NRC Handelsblad met excuses die geen excuses waren. Hij verdraaide feiten, hij speelde woordspelletjes en hij schoof (een deel van) de schuld af op zijn ex-vriendin.
In zijn woorden was geen spijt, geen zelfreflectie of moreel besef te lezen, maar vooral zelfmedelijden. Het waren armetierige pogingen om zijn baantje te redden.
Eurlings was de vleesgeworden sportbobo. Hij vertrok uit de politiek, hij faalde in het bedrijfsleven, maar hij kreeg wel een IOC-zetel toegeschoven dankzij de lobby van het old boys network. En dat terwijl hij nog nooit een bijzondere affiniteit met sport tentoongespreid had. Wat hij in zijn jaren als IOC-lid deed? Geen idee.
Hij was alleen in beeld als er Nederlandse medailles gevierd konden worden https://www.ad.nl/dossier(...)te-wijten~a6360d0c9/Nou Debiel Eurlings ik hoop dat je kijkt
Of zit je nu weer bij papa op zolder omdat je geen poen meer hebt en iedereen je uitkotst