quote:
Speciaal voor deze periode zijn we in ons rijke archief gedoken en vonden we de mooiste verhalen die rond de Feestdagen werden gepubliceerd. In deze aflevering, uit december 1974: niet een terugblik op de verloren WK-finale of een verhaal over het einde van het gouden Ajax-tijdperk, maar een reportage waar de lezer en ook de fotograaf soms rooie koontjes van kreeg. In het spoor van de 25-jarige Johan Derksen. Iets minder getalenteerd dan generatiegenoot Willem van Hanegem of die andere Johan, maar zeker niet minder eigenzinnig en kleurrijk.
VI-verslaggever John Linse vertelt: Johan Derksen, journalist, vrijgezel, parttime-voetballer bij Veendam. Onderwerp: het leven van een semi-prof. Met die schamele gegevens en dat rekbare uitgangspunt verscheen ik op 31 oktober in Veendam. Vier dagen later nam ik weer afscheid van Oost-Groningen. Vermoeid, maar opgewekt. En met veel informatie, indrukken en ervaringen.
Vier dagen lang bewoog ik me volgzaam in het kielzog van Derksen. De intensieve tocht voerde langs redactielokalen, kleedkamers, een seksboerderij, trainingen, een persconferentie, het Zuidlaarder amusement, een spelersbespreking, de Asser stamkroeg, een wedstrijdvoorbereiding, de etagewoning en het duel tussen Veendam en Volendam. Daar tussendoor gesprekken over de voetballerij en al haar aspecten. Derksen praat eerlijk en openhartig over: trainers, bestuurders, collega’s, zijn ambities, zijn relatie tot vrouwen, een falende clubarts, een publiciteitszieke clubarts, doping en nog meer. Vier dagen Johan Derksen. Of: voetbal vanuit een andere invalshoek.
DEEL 1 - VIER WILDE DAGEN IN EN OM VEENDAM
DONDERDAG 31 OKTOBERRond elf uur gearriveerd in Veendam. Kennisgemaakt met Derksen. Spijkerbroek en shirt. Progressieve laarzen. Baard van enkele dagen. Makkelijk in de omgang. Beantwoordt niet aan het beeld van een stugge Groninger. Is dan ook afkomstig uit Gelderland. Werkt aan een verhaal over Johnny Kendall. Praat boeiend over muziek, zijn hobby. Laat me een brief van Veendam zien waarin gewaarschuwd wordt voor de gevolgen van een interview in VI. Zegt zich er niet al te druk over te maken.
Om vier uur naar het stadion De Langeleegte. Jeugdtraining voor een groep van veertien- tot zestienjarigen. Anderhalf uur lang. Hij doet het met opmerkelijk veel plezier. Uitstekende sfeer. Geen dwangbevelen, toch discipline. Vervolgens naar de training van de A-selectie. VI naar trainer Arie Stehouwer, die onmiddellijk zegt liever een ander van zijn groep als onderwerp van een uitgebreide reportage te zien. Stehouwer heeft moeite met de levenswandel van Derksen. Noemt hem de nozem en later de provo van Veendam. Handhaaft hem slechts vanwege zijn prestaties. Verbaast zich daarover tegen de achtergrond van Derksens levenswandel. Dat belooft wat.
Na de training een uitnodiging gekregen voor een informele persbijeenkomst van Veendam. Derksen kwaad. De uitnodiging had zijn krant, de Veendammer, niet bereikt. Stelt op de bewuste bijeenkomst venijnige vragen aan het bestuur en de trainer over het niet aantrekken van een spits en een keeper. Blijkt later begrip voor de situatie te kunnen opbrengen.
In Winschoten een uitstekende bistro bezocht. Naar de krant voor correctie-werkzaamheden. Besluiten een bezoek te brengen aan een seksboerderij in Yde-De Punt. Hij is daar bekend. Vertelt smakelijk over hoe ooit een van de Veendam-spelers er is ‘ontknaapt’. De relaxclub is geen succes. Vrouwen zijn van betrekkelijk laag kaliber en wensen niet als achtergrond van een foto te dienen. Blijken overdag keurige huismoeders te zijn. Jammer, leek ons wel aardig. Fotograaf Piet van der Klooster wordt regelmatig door een al te optimistisch type benaderd. Hij voelt zich niet op zijn gemak. Via de Groningse jazzclub De Koffer weer naar Veendam. Liggen om half vier in bed. Uitgeput.
VRIJDAG 1 NOVEMBERGewekt door een ambitieuze Van der Klooster. Derksen zorgt voor broodjes en grapefruitsap. Zorgt goed voor ons. Hij had me een dag eerder spontaan aangeboden in zijn woning te bivakkeren. In de buitenwijken van Veendam opnamen gemaakt. Van der Klooster vertrekt. Met Derksen weer naar Winschoten voor de samenstelling van een pagina in de Winschoter Courant. Drie uur wachten op zetsel. De problemen van een krant zijn kennelijk overal hetzelfde.
Weer een jeugdtraining gevolgd. Daarna naar het zwembad in de Zorgvliethal. In het restaurant twee onderwerpen behandeld: jeugdtraining en trainers. Na een speelse training van Stehouwer een bezoek aan het spelershome. Het verblijf is juist klaargekomen, de financiële huishouding wordt door spelersraadslid Henk Ebbinge aan de orde gesteld. Wordt soepel opgelost.
Vertrekken naar Derksens stamkroeg waar hij zijn vrienden van de oude popgroep Cuby + Blizzards wil ontmoeten. Eten een hapje als ondergrond voor veel bier (Derksen) en whisky (de volger). De stemming is optimaal vrolijk. Zanger Harry Muskee, Cuby, ontpopt zich als een voetbalfanaat. Derksen begint ineens zijn relatie tot vrouwen te analyseren. Hij zit er een beetje mee. We zakken spontaan door en slapen bij Eelco Gelling, gitarist.
ZATERDAG 2 NOVEMBERDerksen staat, ongelooflijk fit eigenlijk, om half twaalf op. Ik ook, maar in een totaal andere conditie. Richting Veendam. Derksen begeleidt zijn jeugdploeggie in een duel met Licurgus B1. De prestatie staat hem niet aan. Zegt in de rust dat het ‘kloten’ is en stuurt later nog een van zijn spelers naar de kleedkamer. De jongen heeft nagetrapt, maar werd er niet uitgestuurd. In Groningen bekijken we vervolgens een duel tussen de C-elftallen van Groningen en Veendam. Weer terug naar Veendam. Sport op de Duitse tv.
Vanaf half zeven loopt de band twee uur lang om uitspraken van Derksen over journalistiek, bestuurders, medische begeleiding vast te leggen. We breken er voor een pauze van een uur uit en gaan dan door: collega’s, verdiensten, ambities.
Rond elf uur op weg naar Zuidlaren. Vermaakscentrum voor het platteland. Honderden auto’s op en rond de veemarkt geparkeerd. Povere beatgroepen, onvervalst zweetgeurtje. Hitsige kerels en afwachtende meiden. Ik voel me er niet thuis. Terug naar Veendam. Niets gedronken, toch moe. Praten nog een tijdje en dommelen tegen drieën in. De volgende middag moet Derksen tegen Volendam spelen.
ZONDAG 3 NOVEMBEROm twaalf uur verzamelen in hotel Veenlust. Er wordt gekegeld, koffie gedronken en wat gebabbeld. In een apart zaaltje houdt Stehouwer een voortreffelijke tactische voorbereiding. Derksen blijft erg nuchter. Ook in de kleedkamer, waar sommige jongens nerveus heen en weer drentelen.
Derksen speelt als linksachter, maar wordt na enkele minuten al ausputzer, omdat Hemmo Kerkhof uitvalt. Speelt niet goed en niet slecht. Beperkt zich tot het corrigeren van fouten, valt zelden mee aan. Veendam wint zijn tweede wedstrijd van het seizoen: 1-0. Bij die in de slotfase gerealiseerde goal springen de bestuursleden van Veendam als waanzinnigen op het bordes rond. Aanstekers en pakjes sigaretten vliegen het zondagse pak uit. Dolle vreugde.
‘Leuk voor die mensen’, merkt Derksen laconiek op. Een laatste pils gedronken in het spelershome. Terug naar Rotterdam. In de auto worden nog een paar dingetjes op band gezet. Derksen vraagt me geen ‘positief stukje’ te maken. Hij weet hoe een hekel journalisten aan een dergelijke boodschap hebben.
DEEL 2 - DE GESPREKKEN
DE APOTHEKERS-ASSISTENTE‘Ik ben ruim twee jaar geleden naar Veendam gegaan speciaal voor een meisje. Een apothekers-assistente. Ik ben met haar verloofd geweest, dat deed je vroeger nog. Na vijf dagen slingerde ik die ring al het kanaal in. Verloving verbroken, ruzie met de ouders, maar het bleef toch sluimeren. Alles ging volgens mij op een gegeven moment oké. Althans dat dacht ik.’
‘We leefden al een hele tijd met elkaar. Ik dacht te gaan trouwen, alles was bijna klaar, maar ineens was ze pleite. Zomaar. Ze vond me geloof ik een ontzettende nietsnut. Voetballen was voor haar onbelangrijk. Ze kwam nooit kijken. Nou had ik daar maling aan, ik heb het niet zo begrepen op die wijven die op een tribune willen zitten. Vond ik wel jofel eigenlijk, had ik ook geen last van die betweterige uitspraken en kritieken van haar. Ze wilde dat ik me meer op mijn baan gooide. Ze was een beetje materialistisch, ik moest me meer in de journalistiek verdiepen. Daar carrière in maken.’
‘Desondanks voelde ik veel voor haar. Méér dan uitsluitende lichamelijke liefde. Kijk, ik kan met zat wijven in Veendam naar bed. In bed kun je er wel in bijten, later kun je er wel op schijten. M’n nummertje maak ik nog wel, dat kwakkie raak ik echt wel kwijt. Geen enkel probleem. Maar het is toch niet dát… A lot of body, no soul. Het was met haar heel anders.’
‘Ze is weg. Nou kan ik twee dingen doen: me erbij neerleggen en rustig kapot gaan. Of ontzettend goed terugvechten. Dat doe ik. Ik ga revanche nemen, goed voetballen, weet ik veel. Ze ziet nu wekelijks in de krant dat ik iets presteer. Doet me goed.’
JEUGDTRAINING
‘
Ik heb al eens eerder, drie jaar lang, een jeugdploeg getraind. Zijn er drie van doorgedrongen tot het betaalde voetbal. Om die knapen gaat het me. Ik heb er elf nodig voor een elftal, maar ik concentreer me op die jongens met voetbaltoekomst. Die anderen interesseren me geen moer. Zijn bestemd voor het vijfde. Jongens voor het recreatievoetbal. Even goede vrienden, maar daar wil ik me niet te veel mee bezighouden. Ik hou niet van recreatiesport. Er moet gewonnen worden. Ik ga niet aan tekortkomingen werken die toch niet te verbeteren zijn. Als ik die jongens ’s avonds in de kroeg achter een grote pils aantref, zeg ik daar niets van. Laat ze maar aanrommelen. Met die enkele talenten onderhoud ik wel een intensief contact. Praat veel met ze, probeer ze uit het café te houden, tracht ze voor het betaalde voetbal op te leiden. Ik heb zelden of nooit conflicten met spelers, wél met de jeugdcommissie en de ouders.’
Oke, dit artikel kopiëren is te veel werk. Als je dit daadwerkelijk leest overweeg ik de rest te copypasten