R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Kwam ik tegen op het web en vond het wel voer voor gesprekstof,
Welke van het lijstje herken je ?
Edit : vertaling door Pandadrop
Sonder: Het besef dat elke voorbijganger een leven leidt dat even dynamisch en complex is als het jouwe.
Opia: De ambigue intensiteit als je iemand in de ogen kijkt, brutaal en kwetsbaar tegelijkertijd.
Monachopsis: Het subtiele maar aanhoudende gevoel niet op je plaats te zijn.
Vellichor: Het bevreemdende verlangen dat je een winkel voor tweedehandsboeken overvalt.
Rubatosis: De hinderlijke gewaarwording van je eigen hartslag.
Kenopsia: De akelige, desolate sfeer van een plek waar het gewoonlijk een drukte van belang is, maar nu stil en verlaten is
Jouska: Een denkbeeldige conversatie die je dwangmatig in je hoofd blijft herhalen.
Mauerbauertraurigkeit: De onverklaarbare drang mensen van je af te duwen, zelfs goede vrienden waar je echt om geeft.
Chrysalism: Gevoel van geruststellende geborgenheid als je binnenshuis bent tijdens een onweersbui.
Vemödalen: De frustratie als je iets fantastisch fotografeert, terwijl er al talloze identieke foto's van bestaan.
Anecdoche: Een conversatie waar iedereen praat, maar niemand luistert.
Ellipsism: De droefenis dat je nooit zult weten hoe de geschiedenis zal aflopen.
Exulansis: Het maar opgeven om over een bepaalde ervaring te vertellen omdat niemand het zich voor kan stellen.
Adronitis: Frustratie over hoe lang het duurt voor je iemand echt kent.
Lachesism: Het verlangen om door een ramp getroffen te worden; een vliegtuigongeluk te overleven of alles in een brand te verliezen.
Nodus Tollens: Het besef dat je de verhaallijn van je leven niet meer snapt.
Onism: De frustratie dat je vastzit in maar één lichaam, dat maar op één plaats en tijd kan zijn.
Rückkehrunruhe: Als je thuiskomt na een indrukwekkende reis en de herinnering in een rap tempo vervaagt.
Liberosis: Het verlangen om je minder om dingen te bekommeren.
Altschmerz: Het helemaal gehad hebben met telkens hetzelfde gedoe van jezelf; dezelfde vermoeiende gebreken en tekortkomingen waar je al jaren mee worstelt.
Occhiolism: Het besef van de beperktheid van je blikveld of of bevattingsvermogen.
[ Bericht 20% gewijzigd door Edwin_Posse op 15-12-2017 18:46:51 ]
Welke van het lijstje herken je ?
Edit : vertaling door Pandadrop
Sonder: Het besef dat elke voorbijganger een leven leidt dat even dynamisch en complex is als het jouwe.
Opia: De ambigue intensiteit als je iemand in de ogen kijkt, brutaal en kwetsbaar tegelijkertijd.
Monachopsis: Het subtiele maar aanhoudende gevoel niet op je plaats te zijn.
Vellichor: Het bevreemdende verlangen dat je een winkel voor tweedehandsboeken overvalt.
Rubatosis: De hinderlijke gewaarwording van je eigen hartslag.
Kenopsia: De akelige, desolate sfeer van een plek waar het gewoonlijk een drukte van belang is, maar nu stil en verlaten is
Jouska: Een denkbeeldige conversatie die je dwangmatig in je hoofd blijft herhalen.
Mauerbauertraurigkeit: De onverklaarbare drang mensen van je af te duwen, zelfs goede vrienden waar je echt om geeft.
Chrysalism: Gevoel van geruststellende geborgenheid als je binnenshuis bent tijdens een onweersbui.
Vemödalen: De frustratie als je iets fantastisch fotografeert, terwijl er al talloze identieke foto's van bestaan.
Anecdoche: Een conversatie waar iedereen praat, maar niemand luistert.
Ellipsism: De droefenis dat je nooit zult weten hoe de geschiedenis zal aflopen.
Exulansis: Het maar opgeven om over een bepaalde ervaring te vertellen omdat niemand het zich voor kan stellen.
Adronitis: Frustratie over hoe lang het duurt voor je iemand echt kent.
Lachesism: Het verlangen om door een ramp getroffen te worden; een vliegtuigongeluk te overleven of alles in een brand te verliezen.
Nodus Tollens: Het besef dat je de verhaallijn van je leven niet meer snapt.
Onism: De frustratie dat je vastzit in maar één lichaam, dat maar op één plaats en tijd kan zijn.
Rückkehrunruhe: Als je thuiskomt na een indrukwekkende reis en de herinnering in een rap tempo vervaagt.
Liberosis: Het verlangen om je minder om dingen te bekommeren.
Altschmerz: Het helemaal gehad hebben met telkens hetzelfde gedoe van jezelf; dezelfde vermoeiende gebreken en tekortkomingen waar je al jaren mee worstelt.
Occhiolism: Het besef van de beperktheid van je blikveld of of bevattingsvermogen.
[ Bericht 20% gewijzigd door Edwin_Posse op 15-12-2017 18:46:51 ]
13 is wel herkenbaar. Ik zou bijvoorbeeld graag meemaken hoe de mensheid het heelal gaat koloniseren, maar ik mag blij zijn als ik de eerste basis op Mars nog meemaak.
Ik kan je geruststellen: de mensheid gaat niet verder komen dan Mars. Je maakt het begin van het einde mee. Helaas of gelukkig niet het einde van het einde.quote:Op vrijdag 15 december 2017 15:49 schreef remlof het volgende:
13 is wel herkenbaar. Ik zou bijvoorbeeld graag meemaken hoe de mensheid het heelal gaat koloniseren, maar ik mag blij zijn als ik de eerste basis op Mars nog meemaak.
Voor mij ook.quote:
En 9 ook.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Vele hiervan zijn alleen geen emoties.
[ Bericht 65% gewijzigd door #ANONIEM op 15-12-2017 16:18:00 ]
[ Bericht 65% gewijzigd door #ANONIEM op 15-12-2017 16:18:00 ]
2, 3, 5, 6, 7, 8, 9 (is 9 een emotie?), 10, 13, 15, 16 (is een neiging een emotie?), 18, 19, 20, 21 weet ik niet, 22.quote:Op vrijdag 15 december 2017 15:45 schreef Edwin_Posse het volgende:
Kwam ik tegen op het web en vond het wel voer voor gesprekstof, alleen sorry is in het Engels, of wellicht vind iemand het leuk om het te vertalen? Ik zou het wel kunnen maar ik maak altijd teveel spelfouten,
Welke van het lijstje herken je ?
[ afbeelding ]
Heeft niet iedereen 2?
3 is geen verrassing.
4 kan ik me niet voorstellen.
5, ja. Zeker met oude boeken op zoek naar oude informatie.
6 is heel raar, want je voelt dan hoe kwetsbaar je lichaam eigenlijk ook is. gewoon 1 zo'n stom ding dat je hele bloedtoevoer regelt.
7 is geweldig.....
8, tsja.
9 lijkt me een beetje dwangmatig, maar komt ook voor bij mensen die niet zo van onvoorspelbaarheid houden.
13 past voor mij ook wel een beetje bij 19 en 20.
Wel aparte lijst Possetje, dank daarvoor.
Ha is ook in mn eigen belang, heb ik weer wat te kwekken ey,quote:
Wel aparte lijst Possetje, dank daarvoor.
ps : deze : futter neid : Duits woord voor in een eethuisje zitten en iets bestellen maar je dan opeens dood iriteren dat een persoon aan volgend tafeltje duurder en ws lekkerder eten heeft , past niet helemaal in het rijtje maar toch
Klopt.quote:Op vrijdag 15 december 2017 16:17 schreef LelijKnap het volgende:
Vele hiervan zijn alleen geen emoties.
In eerste instantie nummer 6. Ik heb continu een oorsuis en brom en het kloppen van mijn hart hoor ik ook in dat oor. Vermoeiend.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Goed topic wel Pos, dat moet ik zeggen, had ik niet van je verwacht. Tot nu toe produceerde je alleen riool. Sorry dat ik het zeg.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
de wonderen zijn de wereld nog niet uitquote:
Goed topic wel Pos, dat moet ik zeggen, had ik niet van je verwacht. Tot nu toe produceerde je alleen riool. Sorry dat ik het zeg.
mmm ik ook niet, wel omgedraait : 20 zijn en heel je hoofd vol met dromen en dan 25 jaar later,....quote:
4 kan ik me niet voorstellen.
Verdriet is wel een emotie. Daarom stuur ik een warme knuffel naar de 4 users die zichzelf herkennen in nr. 8.
Mauerbauertreurigkeit (8) en Altschmerz (22). Dit zijn mijn hele leven al geen vreemde emoties, maar op het moment, na de dood van een familielid, heb ik er extra veel last van.
Al is dat denk ik niet raar in de rouw, mensen juist van je afduwen. Ik wil alleen zijn en ben moe van mezelf. En daarom wordt het er niet beter op. Maar ja... laat me maar even een tijd in mijn eigen sop gaarkoken denk ik zo. Op een dag zal de zon wel weer schijnen.
Rubatosis (6) ook wel herkenbaar. Gewoon opeens die rare realisatie dat ik een levend wezen ben in een lichaammachine.
Al is dat denk ik niet raar in de rouw, mensen juist van je afduwen. Ik wil alleen zijn en ben moe van mezelf. En daarom wordt het er niet beter op. Maar ja... laat me maar even een tijd in mijn eigen sop gaarkoken denk ik zo. Op een dag zal de zon wel weer schijnen.
Rubatosis (6) ook wel herkenbaar. Gewoon opeens die rare realisatie dat ik een levend wezen ben in een lichaammachine.
hello human.
Een poging in het Nederlandsquote:Sonder: Het besef dat elke voorbijganger een leven leidt dat even dynamisch en complex is als het jouwe.
Opia: De ambigue intensiteit als je iemand in de ogen kijkt, brutaal en kwetsbaar tegelijkertijd.
Monachopsis: Het subtiele maar aanhoudende gevoel niet op je plaats te zijn.
Vellichor: Het bevreemdende verlangen dat je een winkel voor tweedehandsboeken overvalt.
Rubatosis: De hinderlijke gewaarwording van je eigen hartslag.
Kenopsia: De akelige, desolate sfeer van een plek waar het gewoonlijk een drukte van belang is, maar nu stil en verlaten is.
Jouska: Een denkbeeldige conversatie die je dwangmatig in je hoofd blijft herhalen. Mauerbauertraurigkeit: De onverklaarbare drang mensen van je af te duwen, zelfs goede vrienden waar je echt om geeft.
Chrysalism: Gevoel van geruststellende geborgenheid als je binnenshuis bent tijdens een onweersbui.
Vemödalen: De frustratie als je iets fantastisch fotografeert, terwijl er al talloze identieke foto's van bestaan.
Anecdoche: Een conversatie waar iedereen praat, maar niemand luistert.
Ellipsism: De droefenis dat je nooit zult weten hoe de geschiedenis zal aflopen.
Exulansis: Het maar opgeven om over een bepaalde ervaring te vertellen omdat niemand het zich voor kan stellen.
Adronitis: Frustratie over hoe lang het duurt voor je iemand echt kent.
Lachesism: Het verlangen om door een ramp getroffen te worden; een vliegtuigongeluk te overleven of alles in een brand te verliezen.
Nodus Tollens: Het besef dat je de verhaallijn van je leven niet meer snapt.
Onism: De frustratie dat je vastzit in maar één lichaam, dat maar op één plaats en tijd kan zijn.
Rückkehrunruhe: Als je thuiskomt na een indrukwekkende reis en de herinnering in een rap tempo vervaagt.
Liberosis: Het verlangen om je minder om dingen te bekommeren.
Altschmerz: Het helemaal gehad hebben met telkens hetzelfde gedoe van jezelf; dezelfde vermoeiende gebreken en tekortkomingen waar je al jaren mee worstelt.
Occhiolism: Het besef van de beperktheid van je blikveld.
http://www.overgangstergi(...)oord-niet-voor-kent/
7: herkenbaar op je werk en school als iedereen naar huis is gegaan. 
[ Bericht 0% gewijzigd door PandaDrop op 15-12-2017 18:14:16 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door PandaDrop op 15-12-2017 18:14:16 ]
heb het altijd vaak als ik snachts half slaap , pfff,..quote:Op vrijdag 15 december 2017 17:31 schreef PandaDrop het volgende:
7: herkenbaar op je werk en school als iedereen naar huis is gegaan.
Niet alle woorden zijn vertaald. Nu lopen de cijfers heel erg raar.quote:
[..]
heb het altijd vaak als ik snachts half slaap , pfff,..
Kenopsia: De akelige, desolate sfeer van een plek waar het gewoonlijk een drukte van belang is, maar nu stil en verlaten is.
Dit is een mooie.
Alleen is de sfeer niet akelig of desolaat. Ik heb het over wegen die overdag helemaal vol staan met files en midden in de nacht totaal verlaten zijn. Ik vind dat zo'n vreemde gewaarwording.
Om de volgende ochtend weer die doelloze ellende weer te beginnen.
Of een trein die overdag normaal stampvol zit met ellendig kijkende mensen en als ik, zoals vorig jaar, laat in de avond terug ga na een kerstfeest in de trein die altijd zo verschrikkelijk vol zat met stinkende en ongelukkige mensen en dan plotseling totaal, maar dan ook totaal, helemaal leeg is.
Raar he? Dat je zulke dingen voelt.
Wat me dan altijd opvalt zijn de gevoelens van nutteloosheid op deze aarde.
Dit is een mooie.
Alleen is de sfeer niet akelig of desolaat. Ik heb het over wegen die overdag helemaal vol staan met files en midden in de nacht totaal verlaten zijn. Ik vind dat zo'n vreemde gewaarwording.
Om de volgende ochtend weer die doelloze ellende weer te beginnen.
Of een trein die overdag normaal stampvol zit met ellendig kijkende mensen en als ik, zoals vorig jaar, laat in de avond terug ga na een kerstfeest in de trein die altijd zo verschrikkelijk vol zat met stinkende en ongelukkige mensen en dan plotseling totaal, maar dan ook totaal, helemaal leeg is.
Raar he? Dat je zulke dingen voelt.
Wat me dan altijd opvalt zijn de gevoelens van nutteloosheid op deze aarde.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Heel vaak denk ik: 99% van de mensen denkt dat er niets na de dood is (ik hoor niet bij die 99%, graag geen discussie nu), dan denk ik, waar doe je het dan voor? Waarom maak je er dan gelijk geen eind aan?
Ik bedoel, als je denkt dat er na dit leven nog iets komt, maakt niet uit wat, dan heb je iets om te groeien.
Maar nu zijn we een mierenhoop en een ieder die dood gaat, die gaat dood, en er is helemaal niets daarna. Dus waar doe je het voor? Voor die paar jaar dat je op aarde een chemische reactor bent?
Ik bedoel, als je denkt dat er na dit leven nog iets komt, maakt niet uit wat, dan heb je iets om te groeien.
Maar nu zijn we een mierenhoop en een ieder die dood gaat, die gaat dood, en er is helemaal niets daarna. Dus waar doe je het voor? Voor die paar jaar dat je op aarde een chemische reactor bent?
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
|
|
