Ik lees nu Droomkoningin en vraag me af in hoeverre het autobiografisch is dat hij elke dag werd geslagen voor de klas door de juf, die ook nog al zijn sommen uitscheurde en andere vernederingen, volgens hem om de rest van de klas rustig te houden leefde ze zich op hem uit. Tijdens het bidden hield hij zijn ogen open en op haar gericht omdat ogen dicht te gevaarlijk was.
Ongelooflijk. Kan best waar zijn, de slimste kinderen worden vaak het hardhandigst aangepakt.
En toen zij met pensioen ging, werd uitgerekend hij uitgekozen om een voordracht voor te lezen. Ook kwam toen uit dat deze horrorjuf van Bach bleek te houden, zijn favoriete componist en toen viel heel zijn wereldbeeld in duigen.
Oftewel, bijzonder boek, aanrader.