R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Die paniekaanval die ik had, was spontaan. Ik had er ook geen beelden bij en ogenschijnlijk was er geen oorzaak, ook al vermoed ik dat het een (al dan niet onbewuste) opeenstapeling van stress i.c.m. vermoeidheid/overprikkeling ofzo.quote:Op maandag 25 december 2017 19:08 schreef Fripsel het volgende:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.
Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.
Maar de andere stress is stress door iets wat in 't heden nog steeds herhaald kan worden, zoals denk ik ook bij jouw ouders het geval is?
Officieel moet er ook nog een C voor mijn diagnose, dus complexe ptss. Mijn ouders zijn daar ook een groot aandeel in inderdaad.quote:
[..]
Die paniekaanval die ik had, was spontaan. Ik had er ook geen beelden bij en ogenschijnlijk was er geen oorzaak, ook al vermoed ik dat het een (al dan niet onbewuste) opeenstapeling van stress i.c.m. vermoeidheid/overprikkeling ofzo.
Maar de andere stress is stress door iets wat in 't heden nog steeds herhaald kan worden, zoals denk ik ook bij jouw ouders het geval is?
En als je letterlijk zeg maar even kijkt welke fases iemand in zijn leven doorloopt, welke stappen, welke mensen daarbij horen. Mijn waarheid, is dat er meer mislukt, en dat ik meer messen in mijn rug krijg dan andersom. Dus dat voelt tot op zeker mate ook als iets dat nog steeds kan gebeuren. Terwijl, eigenlijk heb ik gewoon pech gehad. Dus het is ook geen echte waarheid. Ik heb gewoon een familie die shit met dingen omgaat.
Ik heb daarom ook even geen contact meer mijn ouders. Want die leven op een andere planeet. Maar ik kreeg wel weer een kerstkaart. En mijn oma heeft uitgezaaide kanker. Dus ik kom niet om mijn familie heen op dit moment. Want mijn oma komt uit zo’n generatie/tijd, ik kan haar dat niet kwalijk nemen.
Maar ik heb 1 tante die ik vertrouw, die geeft me tijden door dat ik langs kan gaan bij mijn grootouders als er niemand is. Ik heb besloten dat ik met de begrafenis achterin de kerk zit. Mijn oma hoeft die ellende niet meer mee te krijgen. Maar ik ga ook geen poppenkast meer spelen zeg maar.
Rest me nog de vraag wat ik ga doen als mensen vragen waarom..
Thnxquote:Op maandag 25 december 2017 19:54 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.
quote:Op maandag 25 december 2017 19:45 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.Ik heb helaas een soortgelijk iets meegemaakt, dat speelt in mijn geval een grote rol in m'n dwanggedachten. Uiteindelijk toch die gedachten maar toegelaten en geaccepteerd. Wel met een oude psycholoog die ook een dag na mijn laatste sessie met pensioen ging. Die was gewoon een no-nonsense psycholoog die me enorm geholpen heeft door gewoon naar mijn situatie te kijken en waar nodig uit the box te denken.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.
En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.
Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.
Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
In het begin wel, maar die hoop word steeds minder.quote:
Hebben jullie hoop dat het ooit beter zal gaan?
Zo’n psycholoog zou ik zo graag willen.quote:
[..]
Ik heb helaas een soortgelijk iets meegemaakt, dat speelt in mijn geval een grote rol in m'n dwanggedachten. Uiteindelijk toch die gedachten maar toegelaten en geaccepteerd. Wel met een oude psycholoog die ook een dag na mijn laatste sessie met pensioen ging. Die was gewoon een no-nonsense psycholoog die me enorm geholpen heeft door gewoon naar mijn situatie te kijken en waar nodig uit the box te denken.
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.quote:
[..]
In het begin wel, maar die hoop word steeds minder.
Ik zou het algemeen houden. Zeggen dat je het heel moeilijk vind er te zijn en daarom liever achterin zit.quote:
[..]
Officieel moet er ook nog een C voor mijn diagnose, dus complexe ptss. Mijn ouders zijn daar ook een groot aandeel in inderdaad.
En als je letterlijk zeg maar even kijkt welke fases iemand in zijn leven doorloopt, welke stappen, welke mensen daarbij horen. Mijn waarheid, is dat er meer mislukt, en dat ik meer messen in mijn rug krijg dan andersom. Dus dat voelt tot op zeker mate ook als iets dat nog steeds kan gebeuren. Terwijl, eigenlijk heb ik gewoon pech gehad. Dus het is ook geen echte waarheid. Ik heb gewoon een familie die shit met dingen omgaat.
Ik heb daarom ook even geen contact meer mijn ouders. Want die leven op een andere planeet. Maar ik kreeg wel weer een kerstkaart. En mijn oma heeft uitgezaaide kanker. Dus ik kom niet om mijn familie heen op dit moment. Want mijn oma komt uit zo’n generatie/tijd, ik kan haar dat niet kwalijk nemen.
Maar ik heb 1 tante die ik vertrouw, die geeft me tijden door dat ik langs kan gaan bij mijn grootouders als er niemand is. Ik heb besloten dat ik met de begrafenis achterin de kerk zit. Mijn oma hoeft die ellende niet meer mee te krijgen. Maar ik ga ook geen poppenkast meer spelen zeg maar.
Rest me nog de vraag wat ik ga doen als mensen vragen waarom..
Zelf doe ik dat ook als mensen gaat zitten spitten. Algemeen praatje, soms zeg ik simpelweg dat ik een terugval heb van mn burnout om ervan af te zijn. Andere keren vertel ik dat ik wat dingen heb meegemaakt die ik een plek moet geven en dat dat tijd kost. Meestal nemen mensen daar wel genoegen mee.
Ja, die heb ik wel ja. Anders zou ik niet in behandeling zijn.quote:
Hebben jullie hoop dat het ooit beter zal gaan?
Ik weet het niet. Meestal zijn het buien gelukkig. Als het te lang zou duren dan weet ik niet hoe ik dat op zou moeten lossen..quote:Op dinsdag 26 december 2017 10:46 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.
Ik heb soms wel wanhopige gedachtes. Ik heb al eerder gezeik gehad met overname van medicijnen. Mijn huisarts zal nu mijn medicijnen voor moeten gaan schrijven totdat ik een nieuwe psychiater heb. Bij eerdere overnames ben ik pipo’s tegen gekomen die op eigen initiatief dan naar hun persoonlijke voorkeur voor medicatie soorten gingen aanpassen. Echt tot dwingen aan toe. Ik maak steeds vaker “wat nou als..” back up plannen die best wel ver gaan. Als ik hier bijvoorbeeld gezeik mee krijg, als in, ze willen het veranderen. Ik blijf op mijn reet zitten. Het is mooi geweest zeg maar.. en dat is wel een beetje pure wanhoop eigenlijk.
Eigenlijk vond ik het mn donkerste periodes niet te doen. Denk dat stug doorgaan en mn gezin uiteindelijk de reden was om door te gaan. Ook uiteindelijk het feit dat ik de trekker niet over te halen heeft me gered.quote:
[..]
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
In gedachten houden dat het leven onvoorspelbaar is en je niet kan weten wat er morgen speelt, laat staan volgend jaar. Al vind ik het zelf ook lastig hoor daar niet van. Het is makkelijker gedaan dan gezegd, ik ben bijna 28 en kamp al bijna 10 jaar met depressie. Nu heb ik wel een fijne familie wat een hoop scheelt aangezien je het hun ook niet aan zou willen doen als je er zelf mee zou kappen. Dat zou sowieso eigenlijk altijd een reden moeten zijn om door te gaan, voor iedereenquote:
[..]
Hoe moet je daarmee omgaan? Ben er echt klaar mee.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Dit is ook wel zo. Ik lig nu in bed niet wetend wat te doen en dan zeg ik maar tegen mezelf dat er morgen weer een dag is..quote:
[..]
In gedachten houden dat het leven onvoorspelbaar is en je niet kan weten wat er morgen speelt, laat staan volgend jaar. Al vind ik het zelf ook lastig hoor daar niet van. Het is makkelijker gedaan dan gezegd, ik ben bijna 28 en kamp al bijna 10 jaar met depressie. Nu heb ik wel een fijne familie wat een hoop scheelt aangezien je het hun ook niet aan zou willen doen als je er zelf mee zou kappen. Dat zou sowieso eigenlijk altijd een reden moeten zijn om door te gaan, voor iedereen
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Idemquote:
[..]
Zo’n psycholoog zou ik zo graag willen.
quote:
[..]Dit soort opmerkingenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
"Maak je maar geen zorgen, morgen wordt aaaaaalles weer beter!" en nog erger als ze 't nog gaan beloven ook terwijl ze dat niet kunnen
Tsja, uitzichtloosheid is helaas een van de symptomen van depressie. Ik kan niet zeggen dat ik al hoop heb, zo voelt het echt niet. Maar rationeel weet ik dat er een reële kans is dat het beter zal gaan en daar houd ik me maar aan vast. En dat het nog slechter geweest is.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Mmm. Ja. Dat is herkenbaar.quote:
Tsja, uitzichtloosheid is helaas een van de symptomen van depressie. Ik kan niet zeggen dat ik al hoop heb, zo voelt het echt niet. Maar rationeel weet ik dat er een reële kans is dat het beter zal gaan en daar houd ik me maar aan vast. En dat het nog slechter geweest is.
Ik ken het gevoel inderdaad...quote:
[..]
In het begin wel, maar die hoop word steeds minder.
Ben het zo spuugzat.
Ik las trouwens dat jij ook PTTS hebt, ik ook (complexe). Ik denk dat dat ook een groot aandeel heeft in mijn stemming, allemaal van die onverwerkte trauma's. Mijn ouders hebben daar ook een huuuge rol in gespeeld. Heel veel mensen eigenlijk.
Is er hier trouwens iemand bekend met de GGZ in Leiden? En dan vooral de opname afdeling enz.
Ik heb daar een tijdje geleden gezeten, en het heeft me geen rust gebracht. Iemand hier die dit anders heeft ervaren?
Ik heb daar een tijdje geleden gezeten, en het heeft me geen rust gebracht. Iemand hier die dit anders heeft ervaren?
Sterkte! Waarom lukt dat niet als ik vragen mag? Ruzie? Verbouwing? Wel klote, juist in je eigen huis hoop je toch uit te kunnen rusten.quote:
Helemaal klaar met alles. Tyfusmensen. Kan niet eens rusten in m'n eigen huis.
Alles van dat. Kom net terug van een zware behandeling en moet nu steeds ergens anders overnachten vanwege die "verrassing".quote:
[..]
Sterkte! Waarom lukt dat niet als ik vragen mag? Ruzie? Verbouwing? Wel klote, juist in je eigen huis hoop je toch uit te kunnen rusten.
Ik ook complexe. Ik heb therapeut gevonden waarvan ik hoop dat ze me kan helpen. Ik kwam onder andere dit artikel tegen en wat ze verteld spreekt me erg aan:quote:
[..]
Ik ken het gevoel inderdaad...
Ben het zo spuugzat.
Ik las trouwens dat jij ook PTTS hebt, ik ook (complexe). Ik denk dat dat ook een groot aandeel heeft in mijn stemming, allemaal van die onverwerkte trauma's. Mijn ouders hebben daar ook een huuuge rol in gespeeld. Heel veel mensen eigenlijk.
http://www.hanneihlen.nl/html/stream_file.php?key=54znt7zt
Waar ik bij de grote GGZ gewoon maar tegen aan blijf lopen is dat ze maar interpeteren en interpeteren, voordat ze het hele verhaal gehoord hebben. En ze hangen er wel allerlei waarde oordelen aan. En daar doorheen moeten vechten als PTSS’er dat kost je zoveel ellende en paniek. En als je pech hebt gebruiken ze het nog tegen je ook.
Terwijl dit er veel meer op gericht is hoe jij het allemaal ervaren hebt. En daarvan uit ga je werken. Wat me ook logisch lijkt. Er was maar 1 iemand bij toch?
Hoiquote:
[..]
Ik ken het gevoel inderdaad...
Ben het zo spuugzat.
Ik las trouwens dat jij ook PTTS hebt, ik ook (complexe). Ik denk dat dat ook een groot aandeel heeft in mijn stemming, allemaal van die onverwerkte trauma's. Mijn ouders hebben daar ook een huuuge rol in gespeeld. Heel veel mensen eigenlijk.
Blijkbaar zit dit topic vol met trauma's, maar het verklaart wel een hoop van de (hoofdzakelijk) negatieve stemmingswisselingen in dit topic
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |