PC's waren slecht qua plug & play in begin '90

eeuwig lopen kloten om bij Toonstruck geluid te krijgen

kut soundblaster irq's

quote:

Op vrijdag 15 december 2017 18:23 schreef Beathoven het volgende:
Was het ook onder DOS / 3.1 een beetje te doen qua installatie?

In mijn beleving voor de CD-ROMspeler wel, kabeltjes erin, setup draaien vanaf de diskette en daarna controleren of in autorun.bat de CD-ROM driver werd aangeroepen.

Win 3.1 was devicegewijs af en toe een ramp. Maarja, onderhuids nog steeds DOS.

En TWAIN-ellende is al genoemd.
Terecht dat Win95 plug&pray werd genoemd.

Ik nam zelf nooit de moeite om een selectable autoexec.bat te maken. Ik liep altijd het hele rijtje af (per regel j/n). Dit was wel al onder Win95.

Grootste uitdaging was voor Scream Tracker, zoveel mogelijk conventioneel geheugen vrijhouden+EMS geheugen. (ook voor de spellen Desert Strike/Jungle Strike)

Waarom weet ik dit nog...ik weet niet eens meer wat ik gister gegeten heb.

quote:

Op vrijdag 15 december 2017 18:36 schreef Het_Bokje het volgende:
Win 3.1 was devicegewijs af en toe een ramp. Maarja, onderhuids nog steeds DOS.

En TWAIN-ellende is al genoemd.
Terecht dat Win95 plug&pray werd genoemd.

Ik nam zelf nooit de moeite om een selectable autoexec.bat te maken. Ik liep altijd het hele rijtje af (per regel j/n). Dit was wel al onder Win95.

Grootste uitdaging was voor Scream Tracker, zoveel mogelijk conventioneel geheugen vrijhouden+EMS geheugen. (ook voor de spellen Desert Strike/Jungle Strike)

Waarom weet ik dit nog...ik weet niet eens meer wat ik gister gegeten heb.

!

Ahhh, Desert Strike !

DS en JS speelde ik volgens mij op de Amiga.

1993


1994

kwaliteits topique

Ik noemde het in die tijd ipv plug en play, frut en frot.

quote:

Op zaterdag 16 december 2017 06:00 schreef Beathoven het volgende:
In hetzelfde filmpje komt ook nog een stuk voorbij over het softwarematig vergroten en verkleinen van je actieve scherm op je monitor en dat als je 'm verkleint je 'm naar links of rechts kunt schuiven zodat je hele stroken zwart overhoudt..

...

om je blind te staren op een 12 punts lettertype dat 5 punts wordt en om meer ruimte te genereren voor fysieke plaknotities oid?

Het waren in die tijd ook wel veel toeters en bellen, van bepaalde functies had ik echt het idee dat er ergens iemand geweest was die vond dat zoiets mogelijk was en het daarom maar gewoon deed.

Dat heb je niet goed begrepen. Bij CRT monitoren was het noodzakelijk om de grootte en de positie van het beeld in te kunnen stellen. Het ging er dus niet om tekst onleesbaar klein te maken. Gewoonlijk moesten deze instellingen via de monitor zelf worden gemaakt, maar in het programma laat men zien dat dit ook via software op de computer was te regelen, en dat was destijds iets nieuws. Zo kon je bijvoorbeeld ook verschillende presets opslaan voor verschillende resoluties, refresh rates en toepassingen. Bedenk dat monitoren zelf daarvoor destijds geen geheugen hadden. Zwarte randen aan alle vier de zijden van het beeld waren soms ook gewenst, bijvoorbeeld als je zo weinig mogelijk vertekening wilde hebben of beslist het volledige beeld moest kunnen zien. Kun jij je misschien allemaal niet (meer) voorstellen, maar het was toch echt zo. Geen toeters en bellen dus, maar noodzakelijke functies.

Trouwens, als je echt eens een legendarisch TV programma over computers uit de oude doos wil zien, dan moet je op YouTube eens zoeken naar afleveringen van de WDR Computerclub. Daar keek ik zelf vaak naar in de jaren '80. Dat programma heeft 22 jaar gelopen, van 1981 tot 2003, maar later vond ik het gaandeweg steeds minder interessant worden.

quote:

Op vrijdag 15 december 2017 21:22 schreef Basp1 het volgende:
Ik noemde het in die tijd ipv plug en play, frut en frot.

In de winkel waar ik eind jaren '90 ging weken verkochten we het als plug en pray.

quote:

Op zaterdag 16 december 2017 10:08 schreef Riparius het volgende:
Dat heb je niet goed begrepen. Bij CRT monitoren was het noodzakelijk om de grootte en de positie van het beeld in te kunnen stellen. Het ging er dus niet om tekst onleesbaar klein te maken. Gewoonlijk moesten deze instellingen via de monitor zelf worden gemaakt, maar in het programma laat men zien dat dit ook via software op de computer was te regelen, en dat was destijds iets nieuws. Zo kon je bijvoorbeeld ook verschillende presets opslaan voor verschillende resoluties, refresh rates en toepassingen. Bedenk dat monitoren zelf daarvoor destijds geen geheugen hadden. Zwarte randen aan alle vier de zijden van het beeld waren soms ook gewenst, bijvoorbeeld als je zo weinig mogelijk vertekening wilde hebben of beslist het volledige beeld moest kunnen zien. Kun jij je misschien allemaal niet (meer) voorstellen, maar het was toch echt zo. Geen toeters en bellen dus, maar noodzakelijke functies.

Wat een drama was dat idd.

Vooral als je de computer met meerder mensen deelde en de gebruiker voor je een andere resolutie gebruikte dan jij. In die tijd was er (in elk geval voor DOS) geen generieke videokaartdriver die aangesproken kon worden, dus elke grafische toepassing gebruikte zijn eigen "driver" om de videokaart aan te spreken en elke programmeur deed dat weer anders natuurlijk...

quote:

Op zaterdag 16 december 2017 10:08 schreef Riparius het volgende:

[..]

Trouwens, als je echt eens een legendarisch TV programma over computers uit de oude doos wil zien, dan moet je op YouTube eens zoeken naar afleveringen van de WDR Computerclub. Daar keek ik zelf vaak naar in de jaren '80. Dat programma heeft 22 jaar gelopen, van 1981 tot 2003, maar later vond ik het gaandeweg steeds minder interessant worden.

Legendarische aflevering
Apple stelt nieuwe hw voor en OSX, een heel vroege smartphone wordt gedemonstreerd en meneer Nickels (van de legendarische rode Nickels pc report boeken) laat videorecorders in pc zien (nooit echt doorgebroken) de voorloper van de had recorder.

door dit topic krijg ik zin om een oude pc ergens te gaan scoren en daarmee te gaan klooien

quote:

Op zaterdag 16 december 2017 11:46 schreef Beathoven het volgende:

[..]

Je kunt de software tegenwoordig onder Dosbox (alle platformen) of onder Boxer (OSX) draaien, waarbij Boxer er eigenlijk een soort nieuwe OS X applicaties van bakt die je per pakket kunt lanceren. Doet er nog een mooie presentatiemodus bij in de finder.

Daarnaast denk ik dat de charme er snel af is als je computers uit die tijd openmaakt en er 27 jaar aan stof en vuil van de vorige gebruiker in terugvindt. En upgraden zal meer een vrij geforceerde schooloefening zijn dan dat je er op vooruit gaat. Ook qua kennis heb je die worsteling nu niet echt meer nodig.

Je mag t proberen maar ik ben bang dat het niet echt gaat voldoen. Beter steek je de tijd in het leren van programmeren als je een worsteling wil waar je ook nog iets mee kan in de toekomst.

we praten hier over hardware intterupts en irq's en dan kom je met dosbox.. das lang niet zo leuk hobbyen.

en programmeren is leuk, maar iets totaal anders

quote:

Op zaterdag 16 december 2017 11:46 schreef Beathoven het volgende:

[..]

Daarnaast denk ik dat de charme er snel af is als je computers uit die tijd openmaakt en er 27 jaar aan stof en vuil van de vorige gebruiker in terugvindt. En upgraden zal meer een vrij geforceerde schooloefening zijn dan dat je er op vooruit gaat. Ook qua kennis heb je die worsteling nu niet echt meer nodig.

Dat stof gaat erg meevallen. Je hebt kennelijk nog nooit een echt oude computer opengemaakt, want dan zie je dat daar veel minder stof in zit dan in menig 'moderne' computer die een aantal jaren heeft gedraaid zonder schoonmaakbeurt. Dat komt omdat er begin jaren '90 nog niet van die idiote actieve koelingen op videokaarten en CPU's zaten. Videokaarten waren allemaal passief gekoeld en ook CPU's tot en met de 486DX2 konden het met eenvoudige koelribben stellen. Er was dus nauwelijks luchtverplaatsing nodig in de kast, en dat betekende dat er ook veel minder stof in de kast geraakte. Vaak zat er niet eens een casefan in die oude kasten, dan zorgde uitsluitend de voeding voor een beetje luchtdoorstroming.

quote:

Je mag 't proberen maar ik ben bang dat het niet echt gaat voldoen. Beter steek je de tijd in het leren van programmeren als je een worsteling wil waar je ook nog iets mee kan in de toekomst.

Ik heb het werken met hardware nog nooit als een worsteling ervaren, en ik werk toch al meer dan 30 jaar met - meestal zelf samengestelde - computers. En ja, ook ik was wel eens een paar dagen of avonden bezig om een probleem met een stuk nieuwe hardware op te lossen, maar dat vond ik wel leuk en bovendien leerde je daar altijd wat van.

Upgraden van een computer uit begin jaren '90 is echt niet meer aan de orde, het zal dan vaak om reparatie gaan voor bijvoorbeeld retro doeleinden of voor een computermuseum of voor een eigen verzameling van oude hardware.

En om nog even op je TT terug te komen: Plug & Play was niet alleen een probleem begin jaren '90. Tien jaar(!) later werkte het nog steeds niet goed. Fabrikanten wisten dat ook en hielden daar rekening mee bij het ontwerp van een zogeheten Plug & Play BIOS. Dat Plug & Play (beter gekend als Plug & Pray) was trouwens alleen maar een marketing kreet. Waar het echt om draaide was automatische toewijzing van een IRQ en tevens IRQ sharing mogelijk maken, want dat laatste was in het oude AT ontwerp niet mogelijk. Maar ook mét IRQ sharing was niet alles koek en ei, en daarom hadden BIOSsen vaak de mogelijkheid om toch zelf een IRQ toe te wijzen aan ieder PCI slot en daarmee de automatische toewijzingen te overrulen. Ergens aan het begin van dit millennium had ik zelf een bord (om precies te zijn: dit bord) waarmee dit mogelijk was en daar was ik maar wat blij mee, want ik wees veel liever zelf IRQs toe, ook toen deze niet meer via jumpers konden worden ingesteld. Als er dan een probleem was, dan wist ik precies waar het probleem zat, namelijk vóór het toetsenbord ... Het was ook mogelijk om in het BIOS de APIC (Advanced Programmable Interrupt Controller) aan te zetten, niet te verwarren met ACPI (Advanced Configuration and Power Interface). Dan kreeg je de beschikking over veel meer IRQs dan de 16 die in het oorspronkelijke AT ontwerp waren voorzien, en daarmee nam de kans op conflicten uiteraard ook flink af. Alleen moest dan het besturingssysteem daar wel mee om kunnen gaan. Voor mij was het gebruik van de APIC destijds geen optie, omdat ik ook nog stricte MS-DOS compatibiliteit nodig had, maar voor (de meeste) andere gebruikers was dat geen issue.

gewoon day of T42 doe nog elke week kloten met dos w95 enz

quote:

Op donderdag 14 december 2017 09:31 schreef jogy het volgende:

[..]

*trauma*

Hooguit uitdaging, maar vooral total control Ik vond het juist prachtig dat ik alles zelf instelde. Het was ook altijd een uitdaging om met EMM386 zoveel mogelijk onder de 640K vrij te maken. Op een gegeven moment ging ik zelfs met een memory viewer zoeken of er nog ongebruikte plekken waren in de highmem om die te reserveren voor TSR's en device drivers.

quote:

Op zaterdag 16 december 2017 10:08 schreef Riparius het volgende:
Trouwens, als je echt eens een legendarisch TV programma over computers uit de oude doos wil zien, dan moet je op YouTube eens zoeken naar afleveringen van de WDR Computerclub. Daar keek ik zelf vaak naar in de jaren '80. Dat programma heeft 22 jaar gelopen, van 1981 tot 2003, maar later vond ik het gaandeweg steeds minder interessant worden.

Ik was het helemaal vergeten, maar hier keek ik inderdaad vaak naar. Telkens dat duimpje op het eind

DOS=HIGH,UMB

quote:

Op dinsdag 19 december 2017 01:22 schreef WammesWaggel het volgende:
DOS=HIGH,UMB

En later ontdekte ik QEMM waarmee ik nog meer bytes kon lospeuteren. Harddisks waren duur dus ik gebruikte ook Stacker om schijfruimte te comprimeren en Univbe om VESA 2.0-ondersteuning te krijgen voor mijn videokaart. Er zat al standaard VESA 1.0 op wat erg vooruitstrevend was voor die tijd, een Western Digital Paradise videokaart

Ik heb nog een backup van mijn oude 386:

Toch vond ik prutsen met jumpers en config.sys nog lange tijd eenvoudiger dan device manager met zo’n geel uitroepteken.

Dos=high