R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi allemaal,
Voor therapie moet ik brieven schrijven aan mensen die me wat aangedaan hebben (ze krijgen ze niet te lezen, voorlopig iig. Ik wil niet dat zij ze lezen, van de psych moet ik ze versturen) en schrijven over mijn traumatische ervaringen (autobiografisch). Dit is een heel goede opdracht voor mij. Een tijdlijn heb ik nu gemaakt, alleen dan is er nu de "wat dan"...
De brieven werden niet goed gevonden door de psych omdat ik niet genoeg gevoel erin legde en mezelf de schuld gaf van alles. Ze vond me te begripvol voor de mensen die me iets hebben aangedaan. Dus de brieven heb ik herschreven en daar heb ik meer van mijn onbegrip erin gedaan. Mijn echte emotie. Alleen zij wil dat ik scheld in de brieven... alleen zo ben ik niet. In een sessie heb ik uiteindelijk een brief gemaakt waarin ik een paar keer plastisch het woord klootzak gebruik hebt. Alleen daarbij voel ik me extreem ongemakkelijk. Eigenlijk scheld ik nooit, het past niet bij mij.
Ook ben ik bezig met een autobiografisch schrijven (lekker narcistisch, alleen het doel is dat ik meer begrip heb voor mezelf). Hierin benoem ik wel mijn onbegrip. Alleen wederom voel ik niks. Onbegrip is het enige.
Hebben jullie tips hoe ik meer gevoel erin kan gooien? Waar haal ik dat gevoel vandaan? Ik heb het idee dat ik iets moet doen wat niet bij mijn persoon pasten dat is extreem ongemakkelijk. Ook alleen voor mezelf lukt dat niet. Het opnoemen van feiten (tijdlijn maken) kan ik, erover schrijven wat er precies gebeurde ook, begrip/onbegrip ook. Alleen dat verrekte gevoel...
Hopelijk hebben jullie wat tips, zodat mijn schrijfsels wat zin hebben... Nu ben ik denk ik teveel lezergericht of zo... of neem ik teveel afstand... of misschien heb ik die gevoelens of het uiten van die gevoelens op die manier niet in mij...
Bedankt voor de tips vast
Voor therapie moet ik brieven schrijven aan mensen die me wat aangedaan hebben (ze krijgen ze niet te lezen, voorlopig iig. Ik wil niet dat zij ze lezen, van de psych moet ik ze versturen) en schrijven over mijn traumatische ervaringen (autobiografisch). Dit is een heel goede opdracht voor mij. Een tijdlijn heb ik nu gemaakt, alleen dan is er nu de "wat dan"...
De brieven werden niet goed gevonden door de psych omdat ik niet genoeg gevoel erin legde en mezelf de schuld gaf van alles. Ze vond me te begripvol voor de mensen die me iets hebben aangedaan. Dus de brieven heb ik herschreven en daar heb ik meer van mijn onbegrip erin gedaan. Mijn echte emotie. Alleen zij wil dat ik scheld in de brieven... alleen zo ben ik niet. In een sessie heb ik uiteindelijk een brief gemaakt waarin ik een paar keer plastisch het woord klootzak gebruik hebt. Alleen daarbij voel ik me extreem ongemakkelijk. Eigenlijk scheld ik nooit, het past niet bij mij.
Ook ben ik bezig met een autobiografisch schrijven (lekker narcistisch, alleen het doel is dat ik meer begrip heb voor mezelf). Hierin benoem ik wel mijn onbegrip. Alleen wederom voel ik niks. Onbegrip is het enige.
Hebben jullie tips hoe ik meer gevoel erin kan gooien? Waar haal ik dat gevoel vandaan? Ik heb het idee dat ik iets moet doen wat niet bij mijn persoon pasten dat is extreem ongemakkelijk. Ook alleen voor mezelf lukt dat niet. Het opnoemen van feiten (tijdlijn maken) kan ik, erover schrijven wat er precies gebeurde ook, begrip/onbegrip ook. Alleen dat verrekte gevoel...
Hopelijk hebben jullie wat tips, zodat mijn schrijfsels wat zin hebben... Nu ben ik denk ik teveel lezergericht of zo... of neem ik teveel afstand... of misschien heb ik die gevoelens of het uiten van die gevoelens op die manier niet in mij...
Bedankt voor de tips vast
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Een psychiater die jou brieven met scheldteksten wil laten versturen naar mensen die je gekwetst hebben? The shit, wat een raar figuur.
De therapie gaat zijn doel voorbij als jij gevoelens gaat faken om aan de opdracht van je begeleider te voldoen.
Zijn er geen anderen in je behandelteam met wie je het erover kunt hebben?
Zijn er geen anderen in je behandelteam met wie je het erover kunt hebben?
Die brieven schrijf ik echt voor de therapeut, alleen het overige schrijven is ook meer voor mezelf. Het is alleen heel frustrerend dat ik het telkens "fout" doe.
Ik zou niet weten met wie ik dit moet bespreken. De psych weet wel dat ik het heel erg moeilijk vind, alleen ze vindt het goed voor mij
Ik zou niet weten met wie ik dit moet bespreken. De psych weet wel dat ik het heel erg moeilijk vind, alleen ze vindt het goed voor mij
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Die brieven niet, alleen wel dat ik a.d.h.v. een brief het contact verbreek en vertel waaromquote:Op woensdag 13 december 2017 07:28 schreef RicardoGallego het volgende:
Een psychiater die jou brieven met scheldteksten wil laten versturen naar mensen die je gekwetst hebben? The shit, wat een raar figuur.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is onjuist dat als fout te zien, want je gevoel is nooit verkeerd. Misschien ligt het aan je manier van schrijven? Dat wat je voelt niet goed overkomt.quote:
Die brieven schrijf ik echt voor de therapeut, alleen het overige schrijven is ook meer voor mezelf. Het is alleen heel frustrerend dat ik het telkens "fout" doe.
Ik zou niet weten met wie ik dit moet bespreken. De psych weet wel dat ik het heel erg moeilijk vind, alleen ze vindt het goed voor mij
Zou je het mogen vloggen?
Hum.. Voel een beetje weerstand om te reageren..
Zie het niet als een brief, maar geef woorden aan de pijn die in je zit. Laat het kleine meisje aan het woord die beschermd had moeten worden, die nu nog steeds veiligheid zoekt, maar het nergens kan vinden. Voel de continu aanwezige echo van pijn, die alles wat je later zou doen in het donker zet. Bal al die woede samen en geef er een gezicht aan. Ook jij hebt haat en woede in je zitten, het komt alleen tegelijk vrij als je alle pijn en angst voelt die ermee gepaard gaat, waardoor je er ver van weg wilt blijven. Het zal een keer los moeten komen, wil je van alle onderliggende spanning af.
Wat zou je zeggen als je op het strand stond te schreeuwen en niemand kon je horen. Wat zou je willen doen als ik voor je ging staan en overal waar je ging voor je bleef staan. Elke keer ben ik je een stap voor. Zelfs als je je ogen sluit duik ik weer op. Vervang mij door de persoon van wie je je wilt afkeren. Gebruik alle krachttermen die je kent, ontketen het beest in je, die haar jong wil beschermen. Wat zou je zeggen als je nu binnen zou lopen bij de x-jarige jij die in de ellende zit. Pak je spreekwoordelijke honkbalknuppel en put de kracht vanuit je tenen....
Zet dat gevoel om in woorden. Haal de barricade weg die al het verdriet veilig verborgen houdt en laat de boel stromen, tot er geen druppel meer over is.
Zorg dat er iemand is die je achteraf kan opvangen, veiligheid en bescherming kan bieden en waar je bij kan uithuilen. Succes! (En sterkte!
)
Zie het niet als een brief, maar geef woorden aan de pijn die in je zit. Laat het kleine meisje aan het woord die beschermd had moeten worden, die nu nog steeds veiligheid zoekt, maar het nergens kan vinden. Voel de continu aanwezige echo van pijn, die alles wat je later zou doen in het donker zet. Bal al die woede samen en geef er een gezicht aan. Ook jij hebt haat en woede in je zitten, het komt alleen tegelijk vrij als je alle pijn en angst voelt die ermee gepaard gaat, waardoor je er ver van weg wilt blijven. Het zal een keer los moeten komen, wil je van alle onderliggende spanning af.
Wat zou je zeggen als je op het strand stond te schreeuwen en niemand kon je horen. Wat zou je willen doen als ik voor je ging staan en overal waar je ging voor je bleef staan. Elke keer ben ik je een stap voor. Zelfs als je je ogen sluit duik ik weer op. Vervang mij door de persoon van wie je je wilt afkeren. Gebruik alle krachttermen die je kent, ontketen het beest in je, die haar jong wil beschermen. Wat zou je zeggen als je nu binnen zou lopen bij de x-jarige jij die in de ellende zit. Pak je spreekwoordelijke honkbalknuppel en put de kracht vanuit je tenen....
Zet dat gevoel om in woorden. Haal de barricade weg die al het verdriet veilig verborgen houdt en laat de boel stromen, tot er geen druppel meer over is.
Zorg dat er iemand is die je achteraf kan opvangen, veiligheid en bescherming kan bieden en waar je bij kan uithuilen. Succes! (En sterkte!
)
Misschien ben je er wel (nog) niet aan toe. Het is ook wel een erg moeilijke opdracht voor iemand die zo beschadigd is als jij en met jouw extreme pleasersgedrag.
Je therapeut pleasen hierin werkt alleen echt totaal niet dus hou daar iig mee op en wees eerlijk tegen diegene hoe je deze opdrachten ervaart.
Je therapeut pleasen hierin werkt alleen echt totaal niet dus hou daar iig mee op en wees eerlijk tegen diegene hoe je deze opdrachten ervaart.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Begin de zin met 'ik vind..", "ik wil..", "ik ben.." Vertellen vanuit je 'ik'-persoon geeft een beeld weer welke geput wordt uit het persoon dat jij voorstelt.quote:
Hebben jullie tips hoe ik meer gevoel erin kan gooien?
Ga op zoek naar je absolute kern. Waarom doe jij iets? Welke beweegredenen heb je om iets te doen? In contact met mensen, hoe kom jij voor de dag? Je absolute kern is één woord.quote:Waar haal ik dat gevoel vandaan?
vb: die van mij is loyaliteit. Ik ben loyaal aan mensen die eerlijk tegen me zijn, kunnen waarderen om wie ik ben. Nu ik dit typ, heb ik gelijk mijn emotionele huishouden mee en kan ik vanuit mijn gevoel zeggen wat ik vind.
Verander het beeld wat je denkt dat niet bij je past tot iets vormbaars dat wel dichter bij je ligt, zodat je vanuit dat oogpunt kunt werken aan deze opdracht. Als je je overdonderd bent door de enorme berg aan informatie die je denkt te moeten verwerken - maak het kleiner, hak het in stukjes zodat je kunt waarnemen welk stukje nu te moeten aanpakken.quote:Ik heb het idee dat ik iets moet doen wat niet bij mijn persoon pasten dat is extreem ongemakkelijk.
Elk onderwerp, elk verhaal heeft een begin, kern, en een slot. Dat zijn de feiten. Het gevoel toon je met 'ik vind.."; hiermee wordt de mening in het gevoel aangegeven. Gepaard met bijvoeglijke naamwoorden welke je gevoel bijsturen - woorden als absurd, naargeestig, onmogelijk, enz. maken het verhaal subjectief en dus gestuurd door je mening.quote:Ook alleen voor mezelf lukt dat niet. Het opnoemen van feiten (tijdlijn maken) kan ik, erover schrijven wat er precies gebeurde ook, begrip/onbegrip ook. Alleen dat verrekte gevoel...
Verder zou je een karakterschets over jezelf kunnen maken en hierin omschrijven wie jij bent, wie je voorstelt, wat je wil, wat je doelen zijn, wat je echt wil in het leven. Om vanuit je persoon dingen te vertellen, in plaats van op een afstand. Want als je het vanaf een afstand doet lijkt het alsof je jezelf alleen maar probeert te beschermen tegenover die perso(o)n(en) van vroeger.
Samenvatting: ga op zoek naar je absolute kern, maak grote bergen kleine hoopjes, schrijf vanuit 'ik'-persoon, gebruik bijvoeglijke naamwoorden welke aansturen op een mening en maak een karakterschets van jezelf om je verhaal subjectiever te maken.quote:Hopelijk hebben jullie wat tips, zodat mijn schrijfsels wat zin hebben... Nu ben ik denk ik teveel lezergericht of zo... of neem ik teveel afstand... of misschien heb ik die gevoelens of het uiten van die gevoelens op die manier niet in mij...
Succes.
nb: je zou inderdaad dit topic mee kunnen nemen naar je psycholoog zodat je ondersteuning kan krijgen in het opstellen van de brieven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Metalfrost op 13-12-2017 08:30:09 ]
Google is your friend, abuse your friends
Nouja, ik kan nog begrijpen dat de psych hem een stap verder wil laten gaan met het schelden, in de hoop dat er dan wat meer loskomt.
Het is natuurlijk niet altijd zo dat je enkel dingen moet doen bij de psych die perfect in je straatje passen, soms proberen ze zaken te triggeren / uit je comfortzone te treden.
Zo van "scheld maar gewoon eens, dat mag ook wel" En wie weet past een gematerde versie beter bij je, maar triggert het iets aan je gevoel of iets.
Dat het uiteindeljk niet werkt, dat kan.
Het is natuurlijk niet altijd zo dat je enkel dingen moet doen bij de psych die perfect in je straatje passen, soms proberen ze zaken te triggeren / uit je comfortzone te treden.
Zo van "scheld maar gewoon eens, dat mag ook wel" En wie weet past een gematerde versie beter bij je, maar triggert het iets aan je gevoel of iets.
Dat het uiteindeljk niet werkt, dat kan.
Ik heb het idee dat jij helemaal nog niet klaar bent om je emotie aan te raken. En dan wordt het brieven schrijven een toneelstukje. Dat zou ik met je psycholoog bespreken.
Wat betreft het autobiografisch schrijven: typisch dat jij (en dat bedoel ik niet rot) er meteen een soort van zelfspot/bagatellisering bij zet: ‘lekker narcistisch’. Als het jou helpt om op dit manier zaken over jezelf te beschrijven is dat toch prima? Niemand heeft er last van, jou helpt het wellicht vooruit. Misschien dat je op deze manier uiteindelijk wel meer emotie kan voelen.
In elk topic wat ik van je lees zit een verontschuldiging. Naar jezelf toe, naar anderen, naar de omstandigheden. Logisch dat jij niet in staat bent om echt boos te zijn op anderen. Je kunt op dit moment jezelf niet eens toestaan om te beseffen dat jouw gevoel van jou is. En dat het oké is. En iets waarvoor je je nooit hoeft te verontschuldigen.
Wat betreft het autobiografisch schrijven: typisch dat jij (en dat bedoel ik niet rot) er meteen een soort van zelfspot/bagatellisering bij zet: ‘lekker narcistisch’. Als het jou helpt om op dit manier zaken over jezelf te beschrijven is dat toch prima? Niemand heeft er last van, jou helpt het wellicht vooruit. Misschien dat je op deze manier uiteindelijk wel meer emotie kan voelen.
In elk topic wat ik van je lees zit een verontschuldiging. Naar jezelf toe, naar anderen, naar de omstandigheden. Logisch dat jij niet in staat bent om echt boos te zijn op anderen. Je kunt op dit moment jezelf niet eens toestaan om te beseffen dat jouw gevoel van jou is. En dat het oké is. En iets waarvoor je je nooit hoeft te verontschuldigen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Bedankt voor alle reacties
Het is misschien wel grappig als je bedenkt dat ik twee keer een agressiemanagement training heb moeten volgen. Ik ken twee standen, helemaal niet boos (daar zit ik meestal in) tot echt extreem agressief. De eerste keer dat ik zo'n training moest volgen had ik mijn drinken naar het hoofd van de psycholoog gegooid
(die er heel nuchter op reageerde, "ik ben blij je eens boos te zien") en omdat ik in de kliniek de inhoud van de servieskast naar iedereen gooide die te dichtbij durfde te komen.
Waarom ik dit vertel? Om te laten weten dat er ergens in mij een kokend monster zit, alleen ik ben er doodsbang voor. De enige die er goed mee om kan gaan is mijn vriend (die blijft uit mijn buurt totdat de boosheid omslaat in paniek en verdriet en dan gaat hij over mijn rug wrijven).
Meestal heb ik dat beest goed onder controle. Alleen af en toe schiet hij er op onhandige momenten genadeloos uit.
Ik merk dat schrijven me helpt. Alleen brieven aan iemand richten is moeilijk. Ik kan prima omschrijven wat er is gebeurd en daar koel onder blijven. Alleen ik kan moeilijk boos worden en boos voelen. Misschien stop ik het te ver weg, misschien ben ik enkel bang en verdrietig. Ik voel me mateloos kwetsbaar. Om heel eerlijk te zijn, en ik voel een sprankje boosheid, voel ik me gebroken. Het maakt me boos dat ik niet meer te repareren ben. En terwijl ik dat typ is het weer verdriet en angst die om de hoek komen kijken.
Pleasen en verontschuldigen... ja... dat is heel erg moeilijk. Ik ben actief bezig met het af te leren. In mijn bulletjournal (ja, ik ben een knutselmuts) houd ik bij hoe vaak ik mijn sorrys voor me houd. Ik voel altijd sorry, schuld. Alleen ik leer nu het binnen te houden. Er niet aan toe te geven. Daarnaast doe ik actief mijn best om mijn eigen wensen te volgen. In grote dingen (geen EMDR meer, maar exposure) en kleine dingen (dit weekend heb ik misschien wel tijd voor een afspraak, maar ik wil alleen zijn). Natuurlijk betekent dit niet dat ik altijd mijn zin moet krijgen, maar af en toe doen wat ik zelf wil is wel zo prettig.
Om op de brieven terug te komen, misschien moet ik eens proberen het op een meer creatieve manier aan te pakken. Dan kom ik misschien beter tot mijn gevoel. Een soort groot woordweb maken met wie ik ben en wat me gevormd heeft. En dan vanuit die dingen mijn emoties beschrijven. Stukje bij beetje proberen stil te staan bij wat me gevormd heeft tot de mens die ik nu ben. Het voelt voor mij veiliger om op die manier te voelen dan te schelden. Ik voel gewoon weerstand tegen schelden. Ik wil niet geassocieerd worden met grof taalgebruik, zo ben ik niet. Ik kan wel omschrijven dat ik kook van binnen, dat ik wil gillen, schreeuwen en trappen. Dat ik echt wel haat voel, maar te bang ben dat te uiten (oh jeej, ik ben nu op een eng plekje op mij ziel). De sterke termen komen ook in me naar boven. (ik ga even gebruik maken van dit moment). En dat ik gewoon ronduit baal en dat ik het oneerlijk vind. Kinderachtig misschien, so be it.
Eerst schrijven en dan sporten...
Wauw bedankt voor het meedenken... Ik ga kijken of ik het op een creatieve manier kan uiten (vloggen is niks voor mij). Dan ben ik het dichts bij mezelf en voelt het veilig. Eventueel is dat een goede aanzet voor mij biografie (wat me enorm veel lucht geeft. Alles wat niet deelbaar is opschrijven) en brieven...
Heel erg bedankt allemaal Sorry voor het nogal vage bericht, maar dit is wat er in me loskomt na het lezen van jullie reacties.
Het is misschien wel grappig als je bedenkt dat ik twee keer een agressiemanagement training heb moeten volgen. Ik ken twee standen, helemaal niet boos (daar zit ik meestal in) tot echt extreem agressief. De eerste keer dat ik zo'n training moest volgen had ik mijn drinken naar het hoofd van de psycholoog gegooid
(die er heel nuchter op reageerde, "ik ben blij je eens boos te zien") en omdat ik in de kliniek de inhoud van de servieskast naar iedereen gooide die te dichtbij durfde te komen. Waarom ik dit vertel? Om te laten weten dat er ergens in mij een kokend monster zit, alleen ik ben er doodsbang voor. De enige die er goed mee om kan gaan is mijn vriend (die blijft uit mijn buurt totdat de boosheid omslaat in paniek en verdriet en dan gaat hij over mijn rug wrijven).
Meestal heb ik dat beest goed onder controle. Alleen af en toe schiet hij er op onhandige momenten genadeloos uit.
Ik merk dat schrijven me helpt. Alleen brieven aan iemand richten is moeilijk. Ik kan prima omschrijven wat er is gebeurd en daar koel onder blijven. Alleen ik kan moeilijk boos worden en boos voelen. Misschien stop ik het te ver weg, misschien ben ik enkel bang en verdrietig. Ik voel me mateloos kwetsbaar. Om heel eerlijk te zijn, en ik voel een sprankje boosheid, voel ik me gebroken. Het maakt me boos dat ik niet meer te repareren ben. En terwijl ik dat typ is het weer verdriet en angst die om de hoek komen kijken.
Pleasen en verontschuldigen... ja... dat is heel erg moeilijk. Ik ben actief bezig met het af te leren. In mijn bulletjournal (ja, ik ben een knutselmuts) houd ik bij hoe vaak ik mijn sorrys voor me houd. Ik voel altijd sorry, schuld. Alleen ik leer nu het binnen te houden. Er niet aan toe te geven. Daarnaast doe ik actief mijn best om mijn eigen wensen te volgen. In grote dingen (geen EMDR meer, maar exposure) en kleine dingen (dit weekend heb ik misschien wel tijd voor een afspraak, maar ik wil alleen zijn). Natuurlijk betekent dit niet dat ik altijd mijn zin moet krijgen, maar af en toe doen wat ik zelf wil is wel zo prettig.
Om op de brieven terug te komen, misschien moet ik eens proberen het op een meer creatieve manier aan te pakken. Dan kom ik misschien beter tot mijn gevoel. Een soort groot woordweb maken met wie ik ben en wat me gevormd heeft. En dan vanuit die dingen mijn emoties beschrijven. Stukje bij beetje proberen stil te staan bij wat me gevormd heeft tot de mens die ik nu ben. Het voelt voor mij veiliger om op die manier te voelen dan te schelden. Ik voel gewoon weerstand tegen schelden. Ik wil niet geassocieerd worden met grof taalgebruik, zo ben ik niet. Ik kan wel omschrijven dat ik kook van binnen, dat ik wil gillen, schreeuwen en trappen. Dat ik echt wel haat voel, maar te bang ben dat te uiten (oh jeej, ik ben nu op een eng plekje op mij ziel). De sterke termen komen ook in me naar boven. (ik ga even gebruik maken van dit moment). En dat ik gewoon ronduit baal en dat ik het oneerlijk vind. Kinderachtig misschien, so be it.
Eerst schrijven en dan sporten...
Wauw bedankt voor het meedenken... Ik ga kijken of ik het op een creatieve manier kan uiten (vloggen is niks voor mij). Dan ben ik het dichts bij mezelf en voelt het veilig. Eventueel is dat een goede aanzet voor mij biografie (wat me enorm veel lucht geeft. Alles wat niet deelbaar is opschrijven) en brieven...
Heel erg bedankt allemaal
Sorry voor het nogal vage bericht, maar dit is wat er in me loskomt na het lezen van jullie reacties.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
En ze eindigt weer met een sorry. 
Fixed that. En ik vind het helemaal niet vaag.quote:
Heel erg bedankt allemaal
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Dat.quote:Op woensdag 13 december 2017 13:45 schreef Elpis het volgende:
En ze eindigt weer met een sorry.
[..]
Fixed that. En ik vind het helemaal niet vaag.
Niet opgeven COTS, je bent al van ver gekomen en komt vast nog veel verder, hou vol!
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dit...quote:
Met deze vragen zou je eigenlijk bij je psych terecht moeten kunnen...
Is dat niet iets wat de psych voor elkaar moet krijgen? Dat jij wel bij dat gevoel komt? En dat gaat niet op commando lijkt me, anders zat je daar niet...
En ik vind het heel raar dat de psych voor jou bepaald dat die brieven niet goed genoeg zijn. Ik snap wel dat hij/zij misschien vindt dat het verder moet gaan, maar om nou te zeggen dat ze niet goed zijn...
***
We hebben het hier wel over iemand die de lat heel hoog legt voor zichzelf. Wat de psycholoog zegt en hoe zij dat opvat kunnen twee verschillende dingen zijn. Maar, inderdaad, ook iets om daar te bespreken.quote:
[..]
Dit...
Is dat niet iets wat de psych voor elkaar moet krijgen? Dat jij wel bij dat gevoel komt? En dat gaat niet op commando lijkt me, anders zat je daar niet...
En ik vind het heel raar dat de psych voor jou bepaald dat die brieven niet goed genoeg zijn. Ik snap wel dat hij/zij misschien vindt dat het verder moet gaan, maar om nou te zeggen dat ze niet goed zijn...
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik kom hier even binnenvallen om te zeggen dat ik jou, Child of the Stars, hier in R&P een van de bereidwilligste en intelligentste users vind. Je durft heel eerlijk te schrijven over waar je last van hebt en je doet ook echt wat met de gegeven adviezen. Dat vind ik klasse! 
Misschien is dat woordweb inderdaad wel wat voor jou, schrijf woorden op die bij je naar boven komen en van daaruit kun je er een verhaal van maken. Schrijf bijvoorbeeld "boos" en zet er dan bij in woorden wie of wat je boos hebben gemaakt. En dan kun je weer verder gaan met de oorzaken daarvan. X heeft mij boos gemaakt met ...... en "dit of dat heeft mij boos gemaakt omdat ik vind dat...." Zo werk je stapje voor stapje van buiten naar binnen toe.
Brieven schrijven is een hele intense methode die niet voor iedereen geschikt is en ik heb de indruk, zoals hier eerder geopperd is, dat die voor jou nog te ver weg ligt. Die overstap is te groot.
Begin klein, waar je je veilig bij voelt en probeer te onthouden dat je je nooit hoeft te verontschuldigen voor wat je voelt. Iedereen voelt dingen, waarom zou jij dat dan niet mogen?
Je verontschuldigt je nog net niet voor het feit dat je hier op aarde rondloopt. Dat is heel erg vernederend voor jezelf.
Ik vind het overigens wel fijn om in je topics te lezen dat je langzaam maar gestaag vooruitgang boekt. Top!
Misschien is dat woordweb inderdaad wel wat voor jou, schrijf woorden op die bij je naar boven komen en van daaruit kun je er een verhaal van maken. Schrijf bijvoorbeeld "boos" en zet er dan bij in woorden wie of wat je boos hebben gemaakt. En dan kun je weer verder gaan met de oorzaken daarvan. X heeft mij boos gemaakt met ...... en "dit of dat heeft mij boos gemaakt omdat ik vind dat...." Zo werk je stapje voor stapje van buiten naar binnen toe.
Brieven schrijven is een hele intense methode die niet voor iedereen geschikt is en ik heb de indruk, zoals hier eerder geopperd is, dat die voor jou nog te ver weg ligt. Die overstap is te groot.
Begin klein, waar je je veilig bij voelt en probeer te onthouden dat je je nooit hoeft te verontschuldigen voor wat je voelt. Iedereen voelt dingen, waarom zou jij dat dan niet mogen?
Je verontschuldigt je nog net niet voor het feit dat je hier op aarde rondloopt. Dat is heel erg vernederend voor jezelf.
Ik vind het overigens wel fijn om in je topics te lezen dat je langzaam maar gestaag vooruitgang boekt. Top!
Dat weet ik wel van meelezen inderdaad, maar dat is dan wel iets voor de psych om zich bewust van te zijn.quote:Op woensdag 13 december 2017 13:57 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
We hebben het hier wel over iemand die de lat heel hoog legt voor zichzelf. Wat de psycholoog zegt en hoe zij dat opvat kunnen twee verschillende dingen zijn. Maar, inderdaad, ook iets om daar te bespreken.
Je zou er ook kunnen kiezen om de oorspronkelijke brieven samen door te nemen waarbij de psych dan bij bepaalde passages door vraagt om zo te kijken of je dieper in kan gaan op wat er werkelijk speelt.
***
Ik ken je achtergrond verder niet dus als ik er helemaal naast zit sorry. Heb een vergelijkbare brievenopdracht gekregen maar durf er nog niet aan te beginnen.
Het gaat er waarschijnlijk om dat je je gevoelens serieus neemt. En als je alle reden hebt om heel kwaad te zijn wil je psych ook heel kwaad op papier zien.
Wat nog wel eens kan helpen is de gevoelens uit elkaar trekken. Dus puur vanuit angst/boosheid/schaamte denken. En dan toch je eigen woorden kiezen, evt met een disclaimer. "Ik heb de neiging om je te wurgen, al zou ik dat nooit doen."
Succes, het is een hele lastige confronterende opdracht.
Het gaat er waarschijnlijk om dat je je gevoelens serieus neemt. En als je alle reden hebt om heel kwaad te zijn wil je psych ook heel kwaad op papier zien.
Wat nog wel eens kan helpen is de gevoelens uit elkaar trekken. Dus puur vanuit angst/boosheid/schaamte denken. En dan toch je eigen woorden kiezen, evt met een disclaimer. "Ik heb de neiging om je te wurgen, al zou ik dat nooit doen."
Succes, het is een hele lastige confronterende opdracht.
"I can't explain myself, Sir," said Alice, "'cause I'm not myself, you see"
Ah verdorie toch nog een sorry me ontglipt
Heel erg bedankt voor het meedenken en alle complimenten
Natuurlijk volg ik tips op, daarom vraag ik ze Anders heeft een topic openen geen zin, lijkt mij. Ik vind het juist heel lief dat iedereen altijd met me mee wil denken en advies wil geven. Dit zijn dingen die ik zeker ook met de psych bespreek, alleen ik vind een frisse en "onpartijdige" blik altijd fijn. Hier worstel ik zeker niet alleen mee, ik wil enkel meer perspectieven.
Ze vraagt me dit te doen omdat ik altijd heel netjes bagatelliserend en rustig blijf. Ze wil dat ik daar voorbij stap. Ze weet dat als ze me provoceert tot boosheid, dat je dan geen land meer met me kan bezeilen. Dan mok ik als een klein kind, ga ik stampvoeten en overal tegen in. Dit is niet denigrerend naar mezelf toe bedoeld, zo gaat dat eenmaal. De weerstand is enorm. Door een brief te schrijven wil ze me helpen om gecontroleerd boos te worden. Dus niet agressief worden of een grote kleuter. Functioneel boos.
Bij een brief kan ik zelf mijn grenzen aftasten. Waar gaat het te ver, waar ben ik boos en waar blijf ik in de veilige, rationele zone. Dus dat ik voorzichtig opzoek ga naar de grenzen. Mijn brieven begonnen in het begin altijd netjes met "Beste ...." en ik ging het gedrag van de 'dader' goed praten. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Alleen de hoe wel is een enorme worsteling.
Een woordweb wordt het nieuwe experiment, waaruit ik een brief ga schrijven. De opties om de brief te richten zijn anders te groot. Als het bijvoorbeeld over mijn broer gaat zijn er dingen die me nu storen, die me vroeger stoorder en dingen die stoorde over wat hij mij heeft aangedaan, maar ook over hoe hij met zijn kind of onze moeder omgaat. Het is te groot om dat allemaal in een brief te stoppen, met scheldwoorden. Door een woordweb kan ik gerichter zoeken naar wat me het meest stoort.
Mijn psych weet zeker dat dit speelt en dat mijn lat ergens ver weg in het heelal ligt. Desondanks is ze wel heel duidelijk over goed en fout. Die duidelijkheid heb ik ook echt nodig. Ik kan niet tegen het "bijna goed"-principe. Als je bij mij vaag gaat doen wanneer iets niet goed is, geloof ik de complimenten niet meer. Ze zegt ook letterlijk wat er mis mee is en wat ik moet aanpassen voor de volgende sessie. Duidelijk en prettig
(ahem, in therapie moet ik soms echt als een klein kind behandeld worden. Ik heb een consequente, duidelijke aanpak nodig. Een vriendin van mij is ook door haar behandeld en die was verbijsterd over hoe ze tegen mij deed. Niet omdat ze het fout vond, maar omdat ze zich zo aanpaste aan mijn behoeften. Ik heb met dat betreft een hele goede psych te pakken).
Heel erg bedankt voor het meedenken en alle complimenten
Natuurlijk volg ik tips op, daarom vraag ik ze
Anders heeft een topic openen geen zin, lijkt mij. Ik vind het juist heel lief dat iedereen altijd met me mee wil denken en advies wil geven. Dit zijn dingen die ik zeker ook met de psych bespreek, alleen ik vind een frisse en "onpartijdige" blik altijd fijn. Hier worstel ik zeker niet alleen mee, ik wil enkel meer perspectieven. Ze vraagt me dit te doen omdat ik altijd heel netjes bagatelliserend en rustig blijf. Ze wil dat ik daar voorbij stap. Ze weet dat als ze me provoceert tot boosheid, dat je dan geen land meer met me kan bezeilen. Dan mok ik als een klein kind, ga ik stampvoeten en overal tegen in. Dit is niet denigrerend naar mezelf toe bedoeld, zo gaat dat eenmaal. De weerstand is enorm. Door een brief te schrijven wil ze me helpen om gecontroleerd boos te worden. Dus niet agressief worden of een grote kleuter. Functioneel boos.
Bij een brief kan ik zelf mijn grenzen aftasten. Waar gaat het te ver, waar ben ik boos en waar blijf ik in de veilige, rationele zone. Dus dat ik voorzichtig opzoek ga naar de grenzen. Mijn brieven begonnen in het begin altijd netjes met "Beste ...." en ik ging het gedrag van de 'dader' goed praten. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Alleen de hoe wel is een enorme worsteling.
Een woordweb wordt het nieuwe experiment, waaruit ik een brief ga schrijven. De opties om de brief te richten zijn anders te groot. Als het bijvoorbeeld over mijn broer gaat zijn er dingen die me nu storen, die me vroeger stoorder en dingen die stoorde over wat hij mij heeft aangedaan, maar ook over hoe hij met zijn kind of onze moeder omgaat. Het is te groot om dat allemaal in een brief te stoppen, met scheldwoorden. Door een woordweb kan ik gerichter zoeken naar wat me het meest stoort.
Mijn psych weet zeker dat dit speelt en dat mijn lat ergens ver weg in het heelal ligt. Desondanks is ze wel heel duidelijk over goed en fout. Die duidelijkheid heb ik ook echt nodig. Ik kan niet tegen het "bijna goed"-principe. Als je bij mij vaag gaat doen wanneer iets niet goed is, geloof ik de complimenten niet meer. Ze zegt ook letterlijk wat er mis mee is en wat ik moet aanpassen voor de volgende sessie. Duidelijk en prettig
(ahem, in therapie moet ik soms echt als een klein kind behandeld worden. Ik heb een consequente, duidelijke aanpak nodig. Een vriendin van mij is ook door haar behandeld en die was verbijsterd over hoe ze tegen mij deed. Niet omdat ze het fout vond, maar omdat ze zich zo aanpaste aan mijn behoeften. Ik heb met dat betreft een hele goede psych te pakken).
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Doe wat die persoon zegt.
Scheld gewoon veel en dan heb je die persoon blij gemaakt en misschien ook jezelf.
Als het je niet heeft geholpen dan merkt die persoon het waarschijnlijk ook wel en heeft hij of zij ook weer die informatie en een nieuwe aanpak.
En ja het kan dat je zo denkt dat je je ongemakkelijk voelt bij het gebruik van dat soort taal. Maar daarvoor is zo'n sessie juist, om dat soort dingen voor jezelf te doorbreken. Als je (en die persoon) erna beseffen dat het niet geholpen heeft is er geen schade gedaan, maar misschien doorbreek je juist ook wel iets. Hulp via hen is meestal ongemakkelijk niet waar, omdat de waarheid niet echt prettig is dus ja.
Dus gewoon alles losgooien wat je weet en voelt en dan kan zo'n persoon er iets mee.
Scheld gewoon veel en dan heb je die persoon blij gemaakt en misschien ook jezelf.
Als het je niet heeft geholpen dan merkt die persoon het waarschijnlijk ook wel en heeft hij of zij ook weer die informatie en een nieuwe aanpak.
En ja het kan dat je zo denkt dat je je ongemakkelijk voelt bij het gebruik van dat soort taal. Maar daarvoor is zo'n sessie juist, om dat soort dingen voor jezelf te doorbreken. Als je (en die persoon) erna beseffen dat het niet geholpen heeft is er geen schade gedaan, maar misschien doorbreek je juist ook wel iets. Hulp via hen is meestal ongemakkelijk niet waar, omdat de waarheid niet echt prettig is dus ja.
Dus gewoon alles losgooien wat je weet en voelt en dan kan zo'n persoon er iets mee.
Ik heb een brief geschreven. Echt schelden lukte me niet, alleen ik heb we geprobeerd boos te zijn en mijn broer uitgelegd erin waarom ik hem haat... Vanavond kijk ik het nog even na
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Hoe zou het zijn als je hem niet nakeek en zo door de psych laat lezen?quote:
Ik heb een brief geschreven. Echt schelden lukte me niet, alleen ik heb we geprobeerd boos te zijn en mijn broer uitgelegd erin waarom ik hem haat... Vanavond kijk ik het nog even na
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Naja... misschien staan er spelfouten is of is hij niet boos genoeg... maar goed, dat hoor ik morgen welquote:
[..]
Hoe zou het zijn als je hem niet nakeek en zo door de psych laat lezen?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
|
|
