Lig nu al een week op mij n nest, kom ook niet verder dan mijn nest en de plee.
Vanwege het hoge ''lief dagboek'' gehalte heb ik dat tot nu toe hier nog niet neer gepleurd, het boeit niet en is verder weinig interessant.
Tot vanmorgen.
Je staat toch iedere keer weer te kijken wat je allemaal voorbij ziet komen wat je normaal mist als je werkt.
En, of de colporteurs en collectanten het kunnen ruiken, hangen ze ondanks een levensgrote sticker stuk voor stuk aan je bel.
Net als je na veel moeite en snotteren net in slaap valt.
Afijn, de laatste keer dat ik de deur open doe staat daar zo'n kutduo met zwabberkapsel a la Ant & Dec (Google maar) met hesje en clipboard de boodschap van de Oxio te verkondigen...
Terwijl ze aan het preken zijn voel ik een kriebel in mijn neus en bewust houd ik dit keer maar niet mijn hand er voor..
Binnen een moment stopt hun verbale waterwal en kijken ze verbaasd naar hun kleren en elkaars gezicht omdat die vil hangen met gal en snot.
Net op het moment dat ze mij terug aan willen kijken klap ik net de voordeur dicht.
Deze aanpak bleek keer op keer succesvol bij andere deurkleppers zoals collectanten en jehova's.
Klacht: Desalniettemin blijft de griep kut en lig ik nog steeds plat en was me dat gezeik ook bespaard gebleven als ik weg was om te werken.