Na een arbeidsloze periode van twee jaar werkt TS sinds kort weer. Mijn werkgever is de betoncentra...kut verkeerde account... universiteit. De grootste en hoogst aangeschreven technische universiteit van het land (in Nederland zou het de TU Delft zijn zeg maar). Dat in de stad waar het allemaal begon, 8 jaar geleden, de vijfde stad van Colombia, die niemand kent omdat het niet toeristisch is, je zou het Eindhoven kunnen noemen, maar dan met 1,5 miljoen inwoners en zonder PSV. En veul beter uitgaan. Ik werk voor de universiteit, maar bij het onderzoeksinstituut van de grootste oliemaatschappij, je zou kunnen zeggen als TUDelfter bij Shell Research.
Vanmiddag was ik even op de universiteit om wat documenten in te leveren. Nu ben ik normaalgesproken al een wandelende bezienswaardigheid; doordat er geen buitenlanders wonen en ik langer ben dan vrijwel alle Colombiaantjes en blank en blond, ervaar ik wat een lekker wijf moet meemaken; iedereen kijkt je aan. Een geinig gevoel. Daar op de universiteit steek ik nog extra af tegen de wonderschone natuurlijke omgeving omdat ik netjes gekleed ga; overhemdje met opgerolde mouwtjes, bovenste twee knoopjes open (het is 35 graden hier), nette schoenen en een nette zwarte broek.
De "TU Delft"-vergelijking houdt ook gelijk op als je de populatie ziet; er studeren meer vrouwen dan mannen hier en de dames die technische studies doen zijn ook nog eens bloedmooi. Want Colombiaans. Mijn eerste Colombiaanse vriendinnetje, een dame bij wie iedereen in katzwijm valt, studeerde er scheikunde.
Vandaag was ik voor het eerst bij de faculteit geologie bij "Arnold" (gezien zijn leeftijd denk ik genoemd naar de beroemde Oostenrijkse vertolker van Conan the Barbarian, gezien zijn postuur een ietwat ongelukkig gekozen naam...). In gesprek met Arnold moest ik mijn aandacht erbij houden, want daar liep wel een heel lekker stel billen voorbij... Toen we uitgesproken waren en ik afscheid nam, liep ik naar de gang op de 1e verdieping (wat hier de 2e heet) en met mij mee liep een dame die van een tafel een foldertje griste en op de gang een gesprekje aanknoopte. Haar dromerige donkere ogen priemden in mijn gezicht en ik moest me concentreren om niet ook naar die heerlijke volle C-cups eronder te staren...
"Profe*, bent U bekend met het geologisch tijdschrift van de universiteit?"
"Ja, ik heb er veel van gedownload en gelezen online"
"Ah, ik heb dit foldertje voor u en zal u een fysieke uitgave van deze maand geven"terwijl zij terugliep naar haar kantoortje, bladerde ik het foldertje door en spotte gelijk het emailadres.
"Alstublieft, dit is de laatste uitgave"op dat moment begon er onder de onderbuik een enorme
diapir te groeien en al ben ik nét geen echte FOK!ker, die 29,5 cm die mijn nette broek tot hemelse proporties bolde was zo hard dat ik het graniet op de voorpagina van het tijdschrift kapodt had kunnen slaan.
Ik zei
"wat leuk, kan ik me abonneren op dit blad, nu ik hier werk?"
"Hier in het foldertje vindt u het emailadres"
Zonder te kijken; "Ah, dit adres, en ik zei de naam"
"Ja, dat is mijn adres!"Ik bedankte de ongeveer dertigjarige dame hartelijk en liep de trap redelijk lastig waggelend met dat enorme extrusief in mijn broek af naar beneden en naar buiten. Daar bedacht ik dat het toch beter was om eventjes te zitten om die
vulkanische plug af te laten koelen. Het blad zorgvuldig boven mijn schoot houdend om die chanante
pegmatiet te bedekken. Ik bladerde en las wat, maar die dikke
rudist werd niet minder.
Op dat moment werd er vanaf de eerste verdieping geroepen.
"Ingeniero*, wat ik vergeten te vragen was, hoe heet u eigenlijk?"
"Dat is grappig, dat wilde ik jou ook nog vragen!"
"De_cameraman_uit_Colombia", zei ik** "en jij?"
"Erica"Ik had wel door dat het weinig zin had nog langer daar te zitten en met een enorme staande ovatie in mijn broek liep ik over het drukke universiteitsterrein waar vele tientallen ogen mij nog meer aanstaarden dan normaal al het geval is. Over straat, naar de bus, een wandelingetje van een kleine 10 minuutjes, maar die nu een chanante eeuwigheid leek.
Pas een half uur later, toen ik de bus uitstapte, was het gevaar geweken en kon ik eindelijk weer normaal lopen.
Klacht: veel te lekkere wijven in dit land.
Klacht 2: keihard versierd worden.
Klacht 3: chanante vertoning.
Vraag: emailen of niet?
SPOILER
nijnja
Nimmer alcohol, enkel Fristi
Heul chanant.
Je bent wel wat sterretjes vergeten!
Oplossing: ga in China werken. Tackle je 1 en 2 mee, en dus ook 3 14.gif
Geen Nijntje, enkel
Nijnja || Livalo's
'G' O+
Op woensdag 22 april 2009 19:16 schreef Surveillance-Fiets het volgende: nijn kan schelden _O_
Op zondag 6 september 2009 00:14 schreef yvonne het volgende: Jij hoorde een bleek ventje van 15 te zijn :D
penis gelezen,
,,,, bwaagh, een anonieme penis ook nog wel. gewoon random dick pick dus,...
fgatver.
¡El doctor, Dame la dirección de esa chica por favor!
“Arguing that you don't care about the right to privacy because you have nothing to hide is no different than saying you don't care about free speech because you have nothing to say.”
― Edward Snowden
ik zou die van 10% in beeld nemen, zou zo een vrouw kunnen zijn in mannenoverhemd, best we sexy en ze fotografeert ook nog eens, wat wil je nog meer?
quote:
Met mijn steenkolen Spaans ga ik haar toch niet versieren
“Arguing that you don't care about the right to privacy because you have nothing to hide is no different than saying you don't care about free speech because you have nothing to say.”
― Edward Snowden
Als je buiten de pot wil pissen kan je dat beter doen met iemand die niet verbonden is aan je werk.
Ok.
Ik heb twee principes gevonden:
1 - ik ben trouw aan mijn eigen principes - die zeggen dat er nooit 1 Homo sapiens is met wie je een leuke tijd kan hebben
2 - ik ben trouw aan de principes opgelegd door anderen - die zeggen dat sinds ik getrouwd ben, ik nooit meer een andere Homo sapiens mag aanraken of iets mee mag doen.
Het eerste principe is filosofisch en natuurlijk.
Het tweede principe is socially engineered en onnatuurlijk.
Ik zal dus trouw blijven aan dát punt dat zo node mist in deze gekke wereld vol leugens, en dat is de natuur en het feit dat we allemaal individuen zijn met allemaal eigen ideeën...
Een waarheidszoeker is iemand die durft te waden door dikke lagen van giftige rookgordijnen en probeert geen adem te halen.
"The silence of conspiracy. Slaughtered on the altar of apathy." - Lords of the New Church (1982)