R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Volgens mij kennen jullie het allemaal wel. Bij een probleem of situatie waar je niet meteen kan uitkomen, kunnen veel mensen komen met adviezen en goede raad die veel te kort door de bocht is. Je had het allang zelf bedacht en kwam er vervolgens achter dat het wat gecompliceerder is en zodoende loop je ermee vast. Dat mensen je niet kunnen begrijpen, kan je ze niet kwalijk nemen. Maar het kan wel verdomd klote zijn als je op de koop toe van hen het gevoel krijgt dat het jou aan inzicht of wilskracht ontbreekt als je niks met hun adviezen kan doen. Als je bijvoorbeeld jarenlang depressief bent en daardoor in een sociaal isolement terecht bent gekomen, krijg je vaak te horen: "Ja, maat je moet wel onder de mensen komen hoor! Dat doe je niet, dus je houdt het zelf in stand." Je kan bijvoorbeeld wel uitleggen dat je het wel probeert maar dat je je nog rotter gaat voelen omdat je je schaamt en waardeloos voelt; veel willen het niet eens aanhoren. Ze willen gewoon gelijk hebben.
Hoe pijnlijk ook, ik denk dat dit gewoon bij het leven hoort en dat je dit soort onbegrip gewoon moet kunnen verdragen en moet proberen plezier en kracht te halen uit andere dingen.
Ik vind het zelf wel erg moeilijk. Vroeger 'vrat' ik dit gewoon op, maar ik kan er nu gewoon niet meer tegen. Ik raak overstuur, puur door de gedachte dat mensen toch niet naar mij willen luisteren en ik dus - om het dramatisch te zeggen - de pijn alleen moet teren. Maar rationeel weet ik dat het toch geen zin heeft om mijn gelijk proberen aan te tonen, het los moet laten en gewoon verder moet gaan. Ratio en gevoel staan mijlenver uit elkaar.
Herkent iemand dit? Hoe lukt het jou om weer tot jezelf te komen?
Hoe pijnlijk ook, ik denk dat dit gewoon bij het leven hoort en dat je dit soort onbegrip gewoon moet kunnen verdragen en moet proberen plezier en kracht te halen uit andere dingen.
Ik vind het zelf wel erg moeilijk. Vroeger 'vrat' ik dit gewoon op, maar ik kan er nu gewoon niet meer tegen. Ik raak overstuur, puur door de gedachte dat mensen toch niet naar mij willen luisteren en ik dus - om het dramatisch te zeggen - de pijn alleen moet teren. Maar rationeel weet ik dat het toch geen zin heeft om mijn gelijk proberen aan te tonen, het los moet laten en gewoon verder moet gaan. Ratio en gevoel staan mijlenver uit elkaar.
Herkent iemand dit? Hoe lukt het jou om weer tot jezelf te komen?
Door simpelweg niet met mensen omgaan die je niet begrijpen en waarvan je het idee hebt dat ze je nooit zullen begrijpen 
Beter niemand om je heen dan zulke gasten om je heen.
Overigens vind ik je echt als een zeikerd hier overkomen TS.
Beter niemand om je heen dan zulke gasten om je heen. Overigens vind ik je echt als een zeikerd hier overkomen TS.
Niemand is ook iemand
Lastig. Jij hebt geen begrip voor het onbegrip van anderen? Of willen de mensen waar jij niet naar wilt luisteren, ook niet naar jou luisteren?
Tja, als je niet kan omgaan met de hulp van anderen, zou je misschien niet overal moeten ventileren wat je denkt of hoe je je voelt. Vaak zeggen mensen zoiets als iemand loopt te klagen, oplossing zou dus gewoon zijn om je mond te houden.
Alleen openen als je iets leuks weet te zeggen, of als het over de ander gaat.
Tja, als je niet kan omgaan met de hulp van anderen, zou je misschien niet overal moeten ventileren wat je denkt of hoe je je voelt. Vaak zeggen mensen zoiets als iemand loopt te klagen, oplossing zou dus gewoon zijn om je mond te houden.
Alleen openen als je iets leuks weet te zeggen, of als het over de ander gaat.
Lijkt me best lastig...
Enerzijds ben ik geneigd het met je eens te zijn. Maar anderzijds ; Wat moeten die mensen dan zeggen?
Een van mijn vrienden is zelf ook depressief, en zit wel eens soortgelijke verhalen tegen mij te vertellen zoals jij schetst in je OP..
Enerzijds vind ik het echt kut voor hem, anderzijds vraag ik me wel eens af; ''Wat wil je nu eigenlijk horen?''... Natuurlijk snap ik ook wel dat het gecompliceerder ligt dan ''Je moet gewoon wat vaker mensen opzoeken'', maar als je écht uit de situatie wil komen waar je in zit, moet je toch die weg vroeg of laat een keer gaan bewandelen. Uiteindelijk heb je twee keuzes : Of in je huis blijven zitten en steeds verder afgeleiden, of toch die mensen opzoeken / naar buiten gaan (al is het stapje voor stapje) Ook al voel je je minderwaardig / waardeloos.
Heb ook wel vaak het gevoel dat mensen met een depressie hopen dat je met een niet bestaande oplossing komt, of dat ze stiekem hopen dat een ander ze wel een keer uit de shit gaat halen, maar zo werkt het gewoon niet...
Enerzijds ben ik geneigd het met je eens te zijn. Maar anderzijds ; Wat moeten die mensen dan zeggen?
Een van mijn vrienden is zelf ook depressief, en zit wel eens soortgelijke verhalen tegen mij te vertellen zoals jij schetst in je OP..
Enerzijds vind ik het echt kut voor hem, anderzijds vraag ik me wel eens af; ''Wat wil je nu eigenlijk horen?''... Natuurlijk snap ik ook wel dat het gecompliceerder ligt dan ''Je moet gewoon wat vaker mensen opzoeken'', maar als je écht uit de situatie wil komen waar je in zit, moet je toch die weg vroeg of laat een keer gaan bewandelen. Uiteindelijk heb je twee keuzes : Of in je huis blijven zitten en steeds verder afgeleiden, of toch die mensen opzoeken / naar buiten gaan (al is het stapje voor stapje) Ook al voel je je minderwaardig / waardeloos.
Heb ook wel vaak het gevoel dat mensen met een depressie hopen dat je met een niet bestaande oplossing komt, of dat ze stiekem hopen dat een ander ze wel een keer uit de shit gaat halen, maar zo werkt het gewoon niet...
Het verbaast me ook nog steeds weleens hoe snel mensen oordelen en dit uiten, met slechts beperkte informatie. Wel helaas inherent aan internet, waar mensen vel sneller hun gedachten ongefilterd uiten en niet de tijd nemen om te luisteren.
Mensen vallen daarnaast maar al te graag aan wat ze niet begrijpen.
Als oplossing, tsja, al eerder genoemd, niet met mensen omgaan die je zo behandelen, die eigenlijk misschien hun eigen shit (onbewust) op je aan het projecteren zijn.
Mensen vallen daarnaast maar al te graag aan wat ze niet begrijpen.
Als oplossing, tsja, al eerder genoemd, niet met mensen omgaan die je zo behandelen, die eigenlijk misschien hun eigen shit (onbewust) op je aan het projecteren zijn.
Zeer herkenbaar.
Vaak zijn de oppervlakkige opmerkingen wel goed bedoeld, maar het frustreert dan wel enorm doordat het lijkt dat je probleem onderschat wordt als het zo simpel op te lossen zou zijn.
Eenzaam? Ga zoek een hobby, kom onder de mensen, ga naar een vereniging.
Ehhh ja, fijn, maar dat lukt dus gewoon niet.
Maar ook continu oordelen/veroordelingen over wat je wel en niet doet terwijl men totaal niet weet wat er in je om gaat.
Gelukkig heb ik hier op FOK! een erg goede vriendenkring opgebouwd en hebben we meerdere feestjes gehad enzo en kreeg ik van hen wel goed begrip.
Verder heeft therapie veel geholpen (eindelijk erkenning wat betreft wat er met mij aan de hand is en herkenning bij lotgenoten), en wat Vilan idd zegt; contacten afkappen als die je naar beneden trekken.
Vaak zijn de oppervlakkige opmerkingen wel goed bedoeld, maar het frustreert dan wel enorm doordat het lijkt dat je probleem onderschat wordt als het zo simpel op te lossen zou zijn.
Eenzaam? Ga zoek een hobby, kom onder de mensen, ga naar een vereniging.
Ehhh ja, fijn, maar dat lukt dus gewoon niet.
Maar ook continu oordelen/veroordelingen over wat je wel en niet doet terwijl men totaal niet weet wat er in je om gaat.
Gelukkig heb ik hier op FOK! een erg goede vriendenkring opgebouwd en hebben we meerdere feestjes gehad enzo en kreeg ik van hen wel goed begrip.
Verder heeft therapie veel geholpen (eindelijk erkenning wat betreft wat er met mij aan de hand is en herkenning bij lotgenoten), en wat Vilan idd zegt; contacten afkappen als die je naar beneden trekken.
Dit, ja.quote:Op maandag 4 december 2017 22:29 schreef STING het volgende:
Het verbaast me ook nog steeds weleens hoe snel mensen oordelen en dit uiten, met slechts beperkte informatie. Wel helaas inherent aan internet, waar mensen vel sneller hun gedachten ongefilterd uiten en niet de tijd nemen om te luisteren.
Mensen vallen daarnaast maar al te graag aan wat ze niet begrijpen.
Als oplossing, tsja, al eerder genoemd, niet met mensen omgaan die je zo behandelen, die eigenlijk misschien hun eigen shit (onbewust) op je aan het projecteren zijn.
Het is jouw probleem, dus hoe raak jij verwijderd van jezelf door andermans reactie? Je noemt meerdere dingen, je niet gehoord voelen, je onbegrepen voelen en je gelijk niet krijgen. Misschien moet je voor jezelf nog eens nagaan wat je doel is in zulke gesprekken. Denk dat veel mensen als doel begrip hebben, maar dat ze de definitie van begrip zo strak ingekaderd hebben dat het voor de ander kan voelen als gelijk moeten krijgen.quote:Op maandag 4 december 2017 20:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik vind het zelf wel erg moeilijk. Vroeger 'vrat' ik dit gewoon op, maar ik kan er nu gewoon niet meer tegen. Ik raak overstuur, puur door de gedachte dat mensen toch niet naar mij willen luisteren en ik dus - om het dramatisch te zeggen - de pijn alleen moet teren. Maar rationeel weet ik dat het toch geen zin heeft om mijn gelijk proberen aan te tonen, het los moet laten en gewoon verder moet gaan. Ratio en gevoel staan mijlenver uit elkaar.
Herkent iemand dit? Hoe lukt het jou om weer tot jezelf te komen?
Als je aangeeft dat je gewoon graag even je ei kwijt wil, kun je misschien samen tot een bevredigender gesprek komen. Ofzo
Ik snap zowel jouw reactie wel als de neiging om te zeggen 'grow a pair'.quote:
Volgens mij kennen jullie het allemaal wel. Bij een probleem of situatie waar je niet meteen kan uitkomen, kunnen veel mensen komen met adviezen en goede raad die veel te kort door de bocht is. Je had het allang zelf bedacht en kwam er vervolgens achter dat het wat gecompliceerder is en zodoende loop je ermee vast. Dat mensen je niet kunnen begrijpen, kan je ze niet kwalijk nemen. Maar het kan wel verdomd klote zijn als je op de koop toe van hen het gevoel krijgt dat het jou aan inzicht of wilskracht ontbreekt als je niks met hun adviezen kan doen. Als je bijvoorbeeld jarenlang depressief bent en daardoor in een sociaal isolement terecht bent gekomen, krijg je vaak te horen: "Ja, maat je moet wel onder de mensen komen hoor! Dat doe je niet, dus je houdt het zelf in stand." Je kan bijvoorbeeld wel uitleggen dat je het wel probeert maar dat je je nog rotter gaat voelen omdat je je schaamt en waardeloos voelt; veel willen het niet eens aanhoren. Ze willen gewoon gelijk hebben.
Hoe pijnlijk ook, ik denk dat dit gewoon bij het leven hoort en dat je dit soort onbegrip gewoon moet kunnen verdragen en moet proberen plezier en kracht te halen uit andere dingen.
Ik vind het zelf wel erg moeilijk. Vroeger 'vrat' ik dit gewoon op, maar ik kan er nu gewoon niet meer tegen. Ik raak overstuur, puur door de gedachte dat mensen toch niet naar mij willen luisteren en ik dus - om het dramatisch te zeggen - de pijn alleen moet teren. Maar rationeel weet ik dat het toch geen zin heeft om mijn gelijk proberen aan te tonen, het los moet laten en gewoon verder moet gaan. Ratio en gevoel staan mijlenver uit elkaar.
Herkent iemand dit? Hoe lukt het jou om weer tot jezelf te komen?
Korte uitleg: ik heb zelf best veel moeite met dingen. Volgens de psycholoog heb ik een vrij duidelijke gegeneraliseerde angst stoornis (altijd nerveus, hoge hartslag, snel gestrest) en ADD. Ik kan me er wel in vinden maar ben altijd toch wat geweest van het rationeel proberen te denken en handelen en dan is het soms wel pijnlijk als je merkt dat vrij standaard dingen soms erg veel moeite kosten en dat je het met rationeel denken niet kan overwinnen.
Mijn vriendin is momenteel behoorlijk depressief. Nieuwe vriend, nieuwe baan, vlak daarna ging ze in een ander appartementje wonen etc was al veel en laatst is haar vader overleden en dat was echt de allerlaatste emmer water die ze kon hebben. En ik weer soms ook niet hoe ik er mee om moet gaan behalve alles bespreken en proberen begrip te tonen. Als ik soms zie hoe zij fysiek en emotioneel reageert dan heb ik soms de neiging te zeggen 'snap out of it! Even rustig ademhalen en stap voor stap verder gaan tot je merkt dat het even niet meer gaat' Mar aan de andere kant snap ik het ook... Meest frusterende voor vrienden/partners van depressieve mensen is denk ik toch dat we niet echt precies weten hoe we kunnen helpen, ondanks dat we het wel willen. Ik weet in ieder geval dat ik me soms gefrustreerd voel uit machteloosheid. Klinkt wat dramatisch maar ik heb flink wat pils op.
Samenvatting: ik snap zowel jou als de reacties waar je bang voor bent wel...
Dat is wel het 'advies' wat jij iedereen hier geeft, he? Je vindt jezelf zo'n stoere jongen die het ondanks moeilijke gebeurtenissen in het leven het toch allemaal redt en de anderen hier zijn allemaal aanstellers die een schop onder hun reet nodig hebben, toch?quote:
Zoveel jaren op R&P en nog steeds zo'n extreem beperkt emotioneel inzicht ... tja, dat kan je niet meer voor jezelf ontkennen dat je nogal simpel bent. Vergelijkbaar met de mentale inzichten van holbewoners. Klinkt misschien hard dat ik dat zeg, maar hier kan je wel verder mee!
Het gaat mij niet om reacties op internet, maar die van bijvoorbeeld familie. Ik heb een moeder die ik al 25 jaar steeds meer achteruit zie gaan na de scheiding met mijn vader. Ze verzorgt zichzelf niet goed, het is standaard een zooi in huis en haar administratie is ook een chaos. Het gaat mij niet eens over de dingen die niet goed gaan, maar meer om het gebrek aan zelfreflectie wat ze heeft.quote:
Het verbaast me ook nog steeds weleens hoe snel mensen oordelen en dit uiten, met slechts beperkte informatie. Wel helaas inherent aan internet, waar mensen vel sneller hun gedachten ongefilterd uiten en niet de tijd nemen om te luisteren.
Mensen vallen daarnaast maar al te graag aan wat ze niet begrijpen.
Als oplossing, tsja, al eerder genoemd, niet met mensen omgaan die je zo behandelen, die eigenlijk misschien hun eigen shit (onbewust) op je aan het projecteren zijn.
Ik dacht heel lang net als alle andere mensen dat het haar aan wilskracht ontbrak en gewoon geen moeite wilt doen om haar leven leuker te maken. Maar op den duur begreep ik o.a. door mijn eigen ervaringen dat dat wel wat complexer is en dat er een reden moet zijn dat ze zo reageert. Ze snapt ergens wel dat ze niet goed bezig is, maar ze kan om een of andere reden zich niet bezinnen. Ze doet alsof het allemaal er niet is en klampt zich vast aan het leven wat vertrouwd voor haar is en wat ze kent. Ze kan erg negatief zijn en daarmee signalen afgeven dat ze ongelukkig is, maar ze kan / wilt geen hulp aannemen. Dit is geen luiheid: dit gedrag moet ergens vandaan komen.
Pas sinds een jaar ofzo dacht ik: dit zou weleens autisme kunnen zijn. En hoe meer ik over autisme lees, hoor en begrijp, hoe meer ik verband ga zien in haar gedrag.
Veel mensen weten nauwelijks iets van autisme af. Die denken aan iemand die altijd alleen achter zijn computer zit en geen contact met anderen maakt of aan iemand waarbij alles op een rigide voorspelbare manier moet gaan en bij een klein dingetje wat anders is meteen in paniek raakt. Autisme is een veel en veel breder spectrum. Iedereen met autisme is anders en daarbij manifesteert het zich ook anders. Veel mensen met een lichte vorm van autisme kunnen het compenseren en daardoor goed meedraaien; alleen zij zelf merken dat het veel energie kost.
Die mensen denken allemaal nog dat mijn moeder gewoon geen wilskracht heeft. Er wordt over haar geroddeld en ik krijg te horen dat ze er smoezelig en onverzorgd uitziet en zich raar kan gedragen. Tegen haar zeggen ze dat niet. Als ik uitleg dat ik denk aan autisme en dat het misschien zinnig is dat ze zich daarop laat testen, zodat ze wel bijvoorbeeld via coaching wel de hulp kan krijgen die ze nodig heeft, dan krijg ik van die standaard antwoorden dat ik niet de psycholoog moet uithangen, dat ik het allemaal te ver door denk en dat ze volwassen is en zelf wel kan beslissen of ze hulp nodig heeft. Ik heb op mijn werk nota bene te maken met veel mensen die ASS hebben en ik zie daar ook mensen die coaching geven aan mensen met ASS. Ik heb zelf in de psychiatrie gezeten omdat ik de zorg zelf nodig had en nu sta ik voor een deel aan de andere kant. Maar ik vind het wel erg frustrerend dat ik niet serieus genomen word en dat mensen niet van mij willen aannemen dat het zoeken naar de juiste psychische hulp een stuk ingewikkelder kan zijn als ff naar de huisarts die je naar een psycholoog stuurt. Ik zie mijn moeder aftakelen. Ze is zorg mijdend, maar ik ken haar goed genoeg om te weten dat dit alleen maar te maken heeft met angst om overspoeld te worden, maar dat ze ergens wel degelijk hulp zou willen aanvaarden en wilt praten als ze zich vertrouwd voelt. Maar wat ik nu zeg, vinden mensen denk ik te complex om te bevatten ofzo. Gewoon de gedachte koesteren dat het gewoon gebrek aan wilskracht is of dat ze 'gewoon depressief' is, snappen ze wel, dus houden ze dat maar aan.
Ik moet dus maar aanzien dat degene die wel heel veel voor mij gedaan had uit onvoorwaardelijke liefde aftakelt. Tegen haar zeiden ze in een periode dat het heel slecht met mij ging en ik in die mate straatvrees had dat ik niet eens het huis uit durfde dat ze mij het huis uit moest trappen, want een zoon van (destijds) 22 hoort niet meer thuis te wonen. Tja, het ging toen heel slecht met mij en de situatie was ook bijna onhoudbaar voor haar. Toch liet ze mij niet vallen en achteraf gezien was dat goed geweest.
In je OP betreft het een random persoon die advies geeft vanuit zijn eigen belevenis. Misschien vervelend als je dit al meerdere keren gehoord hebt en weet dat dit voor jou niet werkt, maar je kan onmogelijk van mensen verwachten dat zij rekening kunnen houden met jouw speciale status. je weet zelf nog amper wat er scheelt en hoe hier mee om te gaan, niet zo heel raar dat mensen met dingen komen die voor hun "gewoon" werken. Tja, das echt een kwestie van dit soort gesprekken voeren met de juiste mensen.
Zou overigens ook niet iemand laten vallen, omdat ze dit gesprek niet machtig zijn. Je hoeft niet met iedereen de diepte in, met die houding bouw je niet snel een sociale kring op.
Over het voorbeeld van je moeder, hier betrek je iets op jezelf wat niet bij jou hoort. De hulpverleners vertellen je "de regels", ze geven geen mening over jou. Het is in NL nou eenmaal zo dat jij niet kan bepalen welke hulp je moeder nodig heeft, zolang ze zelf nog niet aangegeven heeft dat jij haar verzorger bent.
Wat ik nu ga zeggen is heel hard, maar misschien sta jij de hulp voor je moeder zelfs wel in de weg. Zolang jij nog probeert te redderen wat er allemaal fout gaat, zorg je er voor dat zij in haar situatie wordt gefaciliiteerd en dat jij je energie niet op jezelf richt, maar op de problemen van een ander.
Is je moeder echt hulpbehoevend, of projecteer je dingen? Kan het ook zijn dat ze van jouw houding en situatie in de war raakt? Je gedachten vliegen met 100 km p/u voorbij, en alles gaat om jou en hoe mensen op jou reageren, maar in het laatste geval gaat het om je moeder, niet om jou. Hier heb jij alleen de rol van zoon, maar je neemt de rol van haar arts, zorgverlener en partner op je.
Maak zaken niet zo groot in je hoofd, haal er geen details bij die er niet bij horen. Wat jij op je werk meemaakt is geen excuus om niet de wet te hoeven volgen, dat zij ooit voor jou zorgde betekent niet dat jij nu in staat bent om voor haar te zorgen en dat jij nu door een autisme-molen bent gegaan, betekent niet dat je mensen kan labellen met autisme.
Je zwemt tegen de stroom in en voelt onbegrip voor het feit dat jij zo hard moet zwemmen.. Dat is een keuze, ook al zie jij het nu niet zo. Men vraagt je gewoon om met de stroom mee te gaan zwemmen, wat jij niet als optie wil zien. Probeer het eens..
Zou overigens ook niet iemand laten vallen, omdat ze dit gesprek niet machtig zijn. Je hoeft niet met iedereen de diepte in, met die houding bouw je niet snel een sociale kring op.
Over het voorbeeld van je moeder, hier betrek je iets op jezelf wat niet bij jou hoort. De hulpverleners vertellen je "de regels", ze geven geen mening over jou. Het is in NL nou eenmaal zo dat jij niet kan bepalen welke hulp je moeder nodig heeft, zolang ze zelf nog niet aangegeven heeft dat jij haar verzorger bent.
Wat ik nu ga zeggen is heel hard, maar misschien sta jij de hulp voor je moeder zelfs wel in de weg. Zolang jij nog probeert te redderen wat er allemaal fout gaat, zorg je er voor dat zij in haar situatie wordt gefaciliiteerd en dat jij je energie niet op jezelf richt, maar op de problemen van een ander.
Is je moeder echt hulpbehoevend, of projecteer je dingen? Kan het ook zijn dat ze van jouw houding en situatie in de war raakt? Je gedachten vliegen met 100 km p/u voorbij, en alles gaat om jou en hoe mensen op jou reageren, maar in het laatste geval gaat het om je moeder, niet om jou. Hier heb jij alleen de rol van zoon, maar je neemt de rol van haar arts, zorgverlener en partner op je.
Maak zaken niet zo groot in je hoofd, haal er geen details bij die er niet bij horen. Wat jij op je werk meemaakt is geen excuus om niet de wet te hoeven volgen, dat zij ooit voor jou zorgde betekent niet dat jij nu in staat bent om voor haar te zorgen en dat jij nu door een autisme-molen bent gegaan, betekent niet dat je mensen kan labellen met autisme.
Je zwemt tegen de stroom in en voelt onbegrip voor het feit dat jij zo hard moet zwemmen.. Dat is een keuze, ook al zie jij het nu niet zo. Men vraagt je gewoon om met de stroom mee te gaan zwemmen, wat jij niet als optie wil zien. Probeer het eens..
Nee, dat is het niet, iets wat jij ook wel weet, maar je wil even lekker schoppen, en dat allemaal omdat ik je uit de tent lok om een punt te maken, en waar jij heerlijk op hapt (wat onderdeel van de kern van je issue is). Je neemt jezelf heel erg serieus.quote:
[..]
Dat is wel het 'advies' wat jij iedereen hier geeft, he? Je vindt jezelf zo'n stoere jongen die het ondanks moeilijke gebeurtenissen in het leven het toch allemaal redt en de anderen hier zijn allemaal aanstellers die een schop onder hun reet nodig hebben, toch?
Zoveel jaren op R&P en nog steeds zo'n extreem beperkt emotioneel inzicht ... tja, dat kan je niet meer voor jezelf ontkennen dat je nogal simpel bent. Vergelijkbaar met de mentale inzichten van holbewoners. Klinkt misschien hard dat ik dat zeg, maar hier kan je wel verder mee!
Maar omdat Jopie78 prachtig beschrijft wat ik had willen gaan schrijven, volsta ik met verwijzen naar de post van Jopie78.
Vrij vertaald staat daar dat de wereld niet om jou draait.
Breitling - Instruments for Professionals
Tuurlijk snap ik dat. En ik hoef ook niet perse alleen maar dingen te horen die in het verlengde liggen van mijn gelijk. Maar waar ik in de OP begon om het nog niet persoonlijk te maken: ik merk dat mensen meestal geneigd zijn om adviezen die ze zelf heel vaak horen (ook algemeen). Om een voorbeeld te noemen: heel veel mensen hebben een druk druk druk leven en zitten tegen het overspannen zijn aan. Die hebben meer aan een advies om wat gas terug te nemen en niet zoveel hoge eisen te stellen aan zichzelf. Maar dit wordt tegenwoordig zo vaak gezegd dat veel mensen deze adviezen als schapen overnemen en eigenlijk helemaal niet meer beseffen wat ze zeggen. So far vind ik nog niet dat ik andere mensen iets kwalijk moet nemen. Maar ik als wil uitleggen "mijn situatie is iets complexer en een beetje anders en dit random advies werkt niet, wil je misschien meedenken over mijn situatie" dan gebeurt dat meedenken niet. Ze zeggen ook niet " dan weet ik het niet". Dat mijn situatie anders is, wordt niet eens beseft. Het feit dat ik aangeef dat het bij mij iets anders ligt, wordt geinterpreteert als obstinaat koppig gedrag.quote:
In je OP betreft het een random persoon die advies geeft vanuit zijn eigen belevenis. Misschien vervelend als je dit al meerdere keren gehoord hebt en weet dat dit voor jou niet werkt, maar je kan onmogelijk van mensen verwachten dat zij rekening kunnen houden met jouw speciale status.
Vooral tegenwoordig is een druk hectisch leven de standaard en is het het veiligst om met de algemene stroom mee te zwemmen. Je hebt eigenlijk al genoeg aan jezelf, dus de problemen van anderen kan je er niet bij nemen. Ik denk dat mensen daarom zo vaak reageren op deze manier.Ik beweer overigens zeker niet dat iedereen zo is. Er zijn ook genoeg mensen die dingen ook wel meteen wat genuanceerder en geavanceerder kunnen zien en zich beter in anderen kunnen inleven.
Wat betreft mijn moeder. Als ze alleen maar een leven zou leven waar ik het niet mee eens ben, dan sluit ik mij aan bij jouw antwoord. Maar het zijn vooral de subtielere dingen waaruit ik opmaak dat het toch wel ernstiger is. Ze kan chaotisch zijn zoals ikzelf en weet soms niet naar de juiste woorden te zoeken. Maar anders dan bij mij, heeft ze niet door dat anderen dan niet begrijpen waar ze het over heeft. Zo is ze eigenlijk altijd geweest.
Het maakt mij echt niet uit wat voor label ze heeft of dat ze helemaal geen label heeft. Het gaat gewoon niet goed met haar, punt. Ze heeft gewoon hulp nodig, punt.
Maar wat jij zegt dat ikzelf door de autisme-molen ben gegaan en daarom denk dat mijn moeder het ook heeft, dat hoor ik dus vaker en ik vind het zeer beledigend en kleinerend eerlijk gezegd. Je maakt dus al bij voorbaat op dat ik niet objectief kan zijn. En dat probeer ik dus juist wel en vanuit die angle zie ik gewoon heel erg veel raakvlakken in haar gedrag met autisme. Daarmee beweer ik niet dat ik de wijsheid in pacht heb en dat het perse zo is, maar wel dat het een zeer waarschijnlijke optie is en de moeite waard om haar in ieder geval eens te onderzoeken.
Ook nu moet ik weer ontzettend veel moeite doen om mijn standpunt te verdedigen, omdat je eigenlijk al invult: Pabst heeft zelf een autisme-traject, dus zal hij wel....
No offense though. In ieder geval verwoord je het wel gelijkwaardig en maak ik daaruit op dat je mij wel serieus probeert te nemen. Ik ga het pas problematisch vinden als mensen mij niet serieus nemen en bij voorbaat dingen gaan invullen.
Om trouwens weer even terug te gaan naar mijn moeder. De reden dat mij dit zo hoog zit, is ook omdat ze eigenlijk altijd zo is geweest. Veel dingen die zij raar en vreemd vindt, projecteert ze op mij. Ik kan zelfs al commentaar krijgen dat ik mij elke dag douch. Dat doen de meeste mensen, maar zij niet. En omdat het haar gewoonte niet is, geeft ze mij daar commentaar op en weet ze mij zelfs nog het gevoel te brengen dat ik daarmee iets fout doe. Haar gedrag heeft in de loop der jaren een negatief effect op mij gehad en ik begin de laatste jaren pas te beseffen hoe groot dat effect eigenlijk is. Als inderdaad zou blijken dat het komt omdat ze autistisch is of een andere psychische stoornis heeft, neem ik haar dat niet kwalijk. Wat ik haar wel kwalijk neem, is dat ze door hardnekkig hulp te weigeren niet alleen zichzelf heeft maar mij er ook in mee trekt.
Ik weet eigenlijk allang dat ik haar beter los kan laten. En aangezien het zo'n effect op mij heeft is het misschien zelfs beter om het contact helemaal te verbreken. Dit gaat helaas nog niet, want ik ga mij dan zo ontzettend leeg en verlaten voelen. Ik heb daar zelf eigenlijk nog veel hulp bij nodig. Maar bij PsyQ waar ik nu zit, zijn het veel kastje-muur praktijken. Ik heb nu wel wat steun vanuit mijn werk en ik merk ook dat het die leegte voor een klein beetje opvult. Dus eigenlijk wil ik vooral de afhankelijkheid naar mijn moeder plaats gaat maken voor een eigen leven.
En nu ga ik weer zien hoe paradoxaal het eigenlijk allemaal is...
Jij reageert zo op heel veel mensen en daarom postte ik dat. Standaard reageer je met "ik ben niet kusjekroel en je moet jezelf niet zo zielig vinden en een schop onder je reet heb je nodig". Je gelooft misschien zelf dat je daarmee anderen een enorm grote dienst bewijst. Maar neem van mij aan dat je hiermee de ander juist de grond in trapt. Verwijten kunnen mensen zichzelf ook maken, daar hebben ze jou niet voor nodig. Als jij zo graag bevestiging wilt dat je het allemaal zo goed doet, dan maak je daar maar zelf topics voor aan.quote:
[..]
Nee, dat is het niet, iets wat jij ook wel weet, maar je wil even lekker schoppen, en dat allemaal omdat ik je uit de tent lok om een punt te maken, en waar jij heerlijk op hapt (wat onderdeel van de kern van je issue is). Je neemt jezelf heel erg serieus.
Maar omdat Jopie78 prachtig beschrijft wat ik had willen gaan schrijven, volsta ik met verwijzen naar de post van Jopie78.
Vrij vertaald staat daar dat de wereld niet om jou draait.
En ik zou eigenlijk niet op jou moeten happen, maar ik heb zo'n enorme schijthekel aan mannetjes zoals jij die zichzelf geweldig vinden en daarom het privilege denken te hebben anderen naar beneden te trappen. Je voelt je misschien sterk, maar ik zie er alleen maar zwakheid in en ik kan daar geen enkel respect voor opbrengen.
Wat een mooie post van je. Ik zal er eens proberen op te reageren. Wat ik je hier boven zie zeggen is eigenlijk 2 dingen. 1. het gemak waarmee mensen met een bijna 'voorgeprogrammeerd' advies strooien, en 2. dat je van (diezelfde) mensen geen advies krijgt wat op JOUW situatie is toegespitst. Niet alleen denken ze niet mee, maar ze zeggen ook niet 'dan weet ik het niet', en als je dan aangeeft dat het bij jou anders is dan wordt dat anders geinterpreteerd als dat jij zou willen.quote:
[..]
Tuurlijk snap ik dat. En ik hoef ook niet perse alleen maar dingen te horen die in het verlengde liggen van mijn gelijk. Maar waar ik in de OP begon om het nog niet persoonlijk te maken: ik merk dat mensen meestal geneigd zijn om adviezen die ze zelf heel vaak horen (ook algemeen). Om een voorbeeld te noemen: heel veel mensen hebben een druk druk druk leven en zitten tegen het overspannen zijn aan. Die hebben meer aan een advies om wat gas terug te nemen en niet zoveel hoge eisen te stellen aan zichzelf. Maar dit wordt tegenwoordig zo vaak gezegd dat veel mensen deze adviezen als schapen overnemen en eigenlijk helemaal niet meer beseffen wat ze zeggen. So far vind ik nog niet dat ik andere mensen iets kwalijk moet nemen. Maar ik als wil uitleggen "mijn situatie is iets complexer en een beetje anders en dit random advies werkt niet, wil je misschien meedenken over mijn situatie" dan gebeurt dat meedenken niet. Ze zeggen ook niet " dan weet ik het niet". Dat mijn situatie anders is, wordt niet eens beseft. Het feit dat ik aangeef dat het bij mij iets anders ligt, wordt geinterpreteert als obstinaat koppig gedrag.
Tja, je gaat er vanuit dat die mensen zin hebben in je gedoe. Vaak is die standaardreactie een beleefdheidsreactie, net als de vraag 'hey! hoe is het?'. Dat is gewoon een standaardzinnetje, maar men is niet ECHT geinteresseerd in hoe het met je gaat, want ze gaan er al vanuit dat je zegt 'goed', maar als je iets anders zegt haken ze al vrij snel af. Dat is logisch, omdat mensen vooral bezig zijn met hun eigen sores, niet met die van anderen, vooral niet als die ander heel vaak/alleen maar met dat soort verhalen komt.
Daarnaast vraag ik me af waarom jij er zoveel waarde aan hecht dat mensen geintereseerd zijn in jouw problematiek, en waarom ze per se moeten reageren op een manier die jou zint? Want je vindt het lastig als ze dat niet doen, is dat een correcte aanname?
Mwah, ik weet niet of een druk hectisch leven de standaard is. Mensen doen graag interessant, en roepen dat ze zoveel te doen hebben, maar in de praktijk valt dat denk ik wel mee. Nou, ik denk dat dat ongeveer hetzelfde is als wat ik in het stukje hierboven zei; mensen zijn niet geinteresseerd in jouw problematiek, maar vooral in hun eigen leventje. Dat kun je ze dan wel kwalijk willen nemen omdat jij graag een andere reactie wil, maar de realiteit wijst uit dat jij vaak tegen die muur oploopt, en dan vraagtekens plaatst bij die anderen, ipv na te denken over of wat jij wil wel zo realistisch is?quote:Vooral tegenwoordig is een druk hectisch leven de standaard en is het het veiligst om met de algemene stroom mee te zwemmen. Je hebt eigenlijk al genoeg aan jezelf, dus de problemen van anderen kan je er niet bij nemen. Ik denk dat mensen daarom zo vaak reageren op deze manier.Ik beweer overigens zeker niet dat iedereen zo is. Er zijn ook genoeg mensen die dingen ook wel meteen wat genuanceerder en geavanceerder kunnen zien en zich beter in anderen kunnen inleven.
Ik kan hier geen zinnig woord over zeggen. Ik ken de situatie niet, en ik lees alleen wat jij schrijft, maar jij ben uiteraard biased (en dat is logisch, want het is je moeder).quote:Wat betreft mijn moeder. Als ze alleen maar een leven zou leven waar ik het niet mee eens ben, dan sluit ik mij aan bij jouw antwoord. Maar het zijn vooral de subtielere dingen waaruit ik opmaak dat het toch wel ernstiger is. Ze kan chaotisch zijn zoals ikzelf en weet soms niet naar de juiste woorden te zoeken. Maar anders dan bij mij, heeft ze niet door dat anderen dan niet begrijpen waar ze het over heeft. Zo is ze eigenlijk altijd geweest.
Jawel, maar zij krijgt geen hulp omdat jij dat vindt, helaas. Dat is niet hoe het werkt.quote:Het maakt mij echt niet uit wat voor label ze heeft of dat ze helemaal geen label heeft. Het gaat gewoon niet goed met haar, punt. Ze heeft gewoon hulp nodig, punt.
Ok, maar zelfs al héb je gelijk, zelfs al is de realiteit dat zij autisme heeft. Prima, maar zolang dat niet 'officieel' is heeft ze het dus officieel niet en dus komt die hulp er ook niet. Ik zal nu vast een open deur in trappen, maar, heb je het hier eens over gehad met je huisarts? Er vanuit gaande dat jij en je moeder dezelfde huisarts hebben?quote:Maar wat jij zegt dat ikzelf door de autisme-molen ben gegaan en daarom denk dat mijn moeder het ook heeft, dat hoor ik dus vaker en ik vind het zeer beledigend en kleinerend eerlijk gezegd. Je maakt dus al bij voorbaat op dat ik niet objectief kan zijn. En dat probeer ik dus juist wel en vanuit die angle zie ik gewoon heel erg veel raakvlakken in haar gedrag met autisme. Daarmee beweer ik niet dat ik de wijsheid in pacht heb en dat het perse zo is, maar wel dat het een zeer waarschijnlijke optie is en de moeite waard om haar in ieder geval eens te onderzoeken.
Hmm, elke dag douchen is zo raar niet inderdaad. Wel vraag ik me af waarom jij je dat zo aantrekt wat zij zegt? Ja ik snap dat zij je moeder is, maar er zitten natuurlijk grenzen aan. Dat jij je dat zo aantrekt, dat doet zij niet, dat doe jij zelf. Jij laat die woorden ontzettend veel effect op je hebben, maar zodra ze een labeltje zou hebben neem je haar dat niet meer kwalijk. Maar zolang ze geen labeltje heeft neem je haar wel kwalijk dat jij je zo voelt door haar. Maar jij bent geen willoos slachtoffer he, jij kunt zelf bepalen hoe jij met deze situatie omgaat.quote:Om trouwens weer even terug te gaan naar mijn moeder. De reden dat mij dit zo hoog zit, is ook omdat ze eigenlijk altijd zo is geweest. Veel dingen die zij raar en vreemd vindt, projecteert ze op mij. Ik kan zelfs al commentaar krijgen dat ik mij elke dag douch. Dat doen de meeste mensen, maar zij niet. En omdat het haar gewoonte niet is, geeft ze mij daar commentaar op en weet ze mij zelfs nog het gevoel te brengen dat ik daarmee iets fout doe. Haar gedrag heeft in de loop der jaren een negatief effect op mij gehad en ik begin de laatste jaren pas te beseffen hoe groot dat effect eigenlijk is. Als inderdaad zou blijken dat het komt omdat ze autistisch is of een andere psychische stoornis heeft, neem ik haar dat niet kwalijk. Wat ik haar wel kwalijk neem, is dat ze door hardnekkig hulp te weigeren niet alleen zichzelf heeft maar mij er ook in mee trekt.
Nou, los laten...kijk, zij mag haar leven leiden hoe ze dat wil, maar je kunt haar niet redden als ze dat zelf niet wil. Wat betreft hoe jij je voelt n.a.v. wat zij tegen jou zegt...tja, daar ben je wel zelf bij. Jij gaat elke dag douchen, zij niet. Zij vindt het raar dat jij dat doet, en... ja, en wat verder? Nou, dan vindt ze dat. Mag ze vinden, maar net als dat de wereld niet om jou draait, draait de wereld ook niet om haar. Als jij elke dag wil douchen, dan doe je dat. Daar ben je niet minder om, en dat jij je wel zo voelt, dat is toch echt iets wat bij jou ligt, en ook alleen jij kunt daar iets aan veranderen denk ik.quote:Ik weet eigenlijk allang dat ik haar beter los kan laten. En aangezien het zo'n effect op mij heeft is het misschien zelfs beter om het contact helemaal te verbreken. Dit gaat helaas nog niet, want ik ga mij dan zo ontzettend leeg en verlaten voelen. Ik heb daar zelf eigenlijk nog veel hulp bij nodig. Maar bij PsyQ waar ik nu zit, zijn het veel kastje-muur praktijken. Ik heb nu wel wat steun vanuit mijn werk en ik merk ook dat het die leegte voor een klein beetje opvult. Dus eigenlijk wil ik vooral de afhankelijkheid naar mijn moeder plaats gaat maken voor een eigen leven.
En nu ga ik weer zien hoe paradoxaal het eigenlijk allemaal is...
Breitling - Instruments for Professionals
Het interesseert mij niet zo heel veel wat jij van mij denkt, of van mij vindt. Het is prima dat jij dat blijkbaar heel graag kenbaar wil maken aan mij, maar ik ben daar verder niet zo van onder de indruk van.quote:
[..]
Jij reageert zo op heel veel mensen en daarom postte ik dat. Standaard reageer je met "ik ben niet kusjekroel en je moet jezelf niet zo zielig vinden en een schop onder je reet heb je nodig". Je gelooft misschien zelf dat je daarmee anderen een enorm grote dienst bewijst. Maar neem van mij aan dat je hiermee de ander juist de grond in trapt. Verwijten kunnen mensen zichzelf ook maken, daar hebben ze jou niet voor nodig. Als jij zo graag bevestiging wilt dat je het allemaal zo goed doet, dan maak je daar maar zelf topics voor aan.
En ik zou eigenlijk niet op jou moeten happen, maar ik heb zo'n enorme schijthekel aan mannetjes zoals jij die zichzelf geweldig vinden en daarom het privilege denken te hebben anderen naar beneden te trappen. Je voelt je misschien sterk, maar ik zie er alleen maar zwakheid in en ik kan daar geen enkel respect voor opbrengen.
Als je op een forum iets post komen daar reacties op, ook reacties die je niet zinnen. Dat jij dat vervelend vindt is jouw issue, niet mijn issue.
Breitling - Instruments for Professionals
Het komt er wel gewoon op neer dat je het zelf moet doen, zelf uit die comfort zone, zelf dat kutgevoel dragelijk maken en makkelijker in worden, zelf groeien als persoon, zelf moet je dit allemaal doen... er is geen persoon die dat voor je kan doen of wondermiddeltje.quote:
[..]
Dat is wel het 'advies' wat jij iedereen hier geeft, he? Je vindt jezelf zo'n stoere jongen die het ondanks moeilijke gebeurtenissen in het leven het toch allemaal redt en de anderen hier zijn allemaal aanstellers die een schop onder hun reet nodig hebben, toch?
Zoveel jaren op R&P en nog steeds zo'n extreem beperkt emotioneel inzicht ... tja, dat kan je niet meer voor jezelf ontkennen dat je nogal simpel bent. Vergelijkbaar met de mentale inzichten van holbewoners. Klinkt misschien hard dat ik dat zeg, maar hier kan je wel verder mee!
En dan kan je inderdaad er heel lang over nadenken, analyseren moeilijk moeilijk, of het gewoon bam doen... elke keer weer en je realiseren dat alles makkelijker kan worden als je maar echt wil.
Draai het om... jij kiest er voor dat niet als advies te zien maar als jou in de grond trappen...quote:
[..]
Jij reageert zo op heel veel mensen en daarom postte ik dat. Standaard reageer je met "ik ben niet kusjekroel en je moet jezelf niet zo zielig vinden en een schop onder je reet heb je nodig". Je gelooft misschien zelf dat je daarmee anderen een enorm grote dienst bewijst. Maar neem van mij aan dat je hiermee de ander juist de grond in trapt. Verwijten kunnen mensen zichzelf ook maken, daar hebben ze jou niet voor nodig. Als jij zo graag bevestiging wilt dat je het allemaal zo goed doet, dan maak je daar maar zelf topics voor aan.
En ik zou eigenlijk niet op jou moeten happen, maar ik heb zo'n enorme schijthekel aan mannetjes zoals jij die zichzelf geweldig vinden en daarom het privilege denken te hebben anderen naar beneden te trappen. Je voelt je misschien sterk, maar ik zie er alleen maar zwakheid in en ik kan daar geen enkel respect voor opbrengen.
Toch echt jouw probleem want wat hij zegt klopt wel.
Vermoeiend al die sneeuwvlokjes die het oh zo moeilijk hebben maar relatief gezien eigenlijk gewoon zelf de drama creeeren.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
quote:
[..]
Het komt er wel gewoon op neer dat je het zelf moet doen, zelf uit die comfort zone, zelf dat kutgevoel dragelijk maken en makkelijker in worden, zelf groeien als persoon, zelf moet je dit allemaal doen... er is geen persoon die dat voor je kan doen of wondermiddeltje.
En dan kan je inderdaad er heel lang over nadenken, analyseren moeilijk moeilijk, of het gewoon bam doen... elke keer weer en je realiseren dat alles makkelijker kan worden als je maar echt wil.
[..]
Draai het om... jij kiest er voor dat niet als advies te zien maar als jou in de grond trappen...
Toch echt jouw probleem want wat hij zegt klopt wel.
Vermoeiend al die sneeuwvlokjes die het oh zo moeilijk hebben maar relatief gezien eigenlijk gewoon zelf de drama creeeren.
Vooral die voorlaatste alinea inderdaad. Het heel graag wíllen lezen als de grond intrappen, omdat je daar dan het slachtoffer over kunt uithangen, in plaats van de gedachte achter de zin te zien en dáár op te reageren, want dat is te confronterend.
Het is namelijk wat je zegt; je zult het uiteindelijk zelf moeten doen. Er is niemand die het voor je gaat doen. Dan kun je wel continue om je heen willen kijken voor hulp omdat dat comfortabeler is, en voor dat moment is dat zo (als je die hulp krijgt) maar op de lange termijn heb je daar niets aan, omdat het eigenlijke issue niet is opgelost.
Maar dat mag je dan niet zeggen.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik zei niet dat je denkt je het moeder het heeft, omdat jij door de molen bent gegaan, bedoelde het niet als projectie. Zal me iets voorzichtiger uitdrukken.quote:
En nu ga ik weer zien hoe paradoxaal het eigenlijk allemaal is...
Het is niet aan jou om diagnoses te stellen, ook al weet je er alles van, doordat je er zelf mee te maken hebt gehad. Een diagnose komt als iemand zelf aangeeft vast te lopen, dat is niet iets waar je een ander van kan betichten, daarmee maak je het voor de ander alleen maar lastiger om een eigen pad te bewandelen.
Zei ook niet dat je afscheid van je moeder moest nemen, maar misschien wel van het verantwoordelijkheidsgevoel dat je nu hebt. Jij kan haar niet redden, dat moet ze zelf doen. En pas als dat helemaal niet meer lukt, dan nemen instanties het over. Tot die tijd kan het niet zo zijn dat jij alle druk op je neemt, je moet iets van verantwoordelijkheid bij je moeder laten. Uit zelfbescherming.
Je hoeft je bij mij niet te verdedigen, ik val je namelijk nooit aan! Het kan zijn dat ik iets verkeerd begrijp, of informatie mis, of dat jij klemtonen anders legt dan ik bedoel. Het is een ingewikkeld en zwaar proces, omdat je veel liefde voelt voor je moeder, maar er wordt in een vliegtuig niet voor niets gezegd dat je eerst jezelf moet redden, voordat je de held gaat spelen.
Probeer gewoon lief te zijn voor je moeder en accepteer dat ze wat chaotisch is. Niet alles hoeft een levensbedreigend probleem te zijn, sommige dingen kan je ook laten totdat ze een grens overschrijden. (Verwar je schaamte over dingen niet met dat iemand in de war zou zijn, dat ze niet elke dag doucht is geen gevaar, meer iets waar jij een oordeel over hebt.) Net als dat je wat liever voor jezelf mag zijn, niet alles is een stoornis of verkeerd, sommige dingen horen nou eenmaal bij het leven. Kleine stapjes, PBR, kleine stapjes..
Heel herkenbaar. Het is makkelijker om aan te nemen dat het aan “ons” ligt want dan blijft hun eigen ego aan goede bedoelingen intact plus het kan hun dan niet overkomen.
Ik denk dat mensen met een probleem, ongeacht wat voor een probleem, hopen dat je komt met een oplossing die ze zelf nog niet hebben bedacht en/of uitgeprobeerd.quote:
Heb ook wel vaak het gevoel dat mensen met een depressie hopen dat je met een niet bestaande oplossing komt, of dat ze stiekem hopen dat een ander ze wel een keer uit de shit gaat halen, maar zo werkt het gewoon niet...
Daar gaat het vaak fout. Men komt met een 'oplossing' die degene met het probleem allang en breed bedacht en uitgeprobeerd heeft. En wanneer diegene dat dan probeert uit te leggen, wordt hij afgeserveerd met "jij wil ook geen oplossing".
Gewoon een eenvoudig voorbeeld:
Je komt op je werk en je laptop maakt geen verbinding met de cloudserver.
Eerst controleer je natuurlijk de internetverbinding; die werkt.
Dan controleer je de instellingen van je laptop; die kloppen
Je werkt de eerste uren alleen dus je kan het niet even checken bij je collegae.
Dus je belt de servicedesk.
Die gaat dan dat riedeltje af en eist dat je dat op dat moment nog eens naloopt:
Heb je wel stroom op je laptop?
Ben je wel ingelogd op je laptop?
Heb je wel verbinding met het internet op je laptop?
Hebben je collegae hetzelfde probleem?
Kan je niet inloggen op een pc daar? Nee, daar heb ik de wachtwoorden niet van
En als je dan wat kriegel reageert omdat je dat toch allemaal al gecheckt hebt en verteld had... zijn ze op hun pik getrapt "want ze willen je alleen maar helpen".
Vraag: Ik zoek een baan... na extreem veel solliciteren is het me nog niet gelukt.. En men overlaad je met vacatures
Als je extreem veel solliciteert heb je blijkbaar de skills om zelf vacatures te vinden...
Nu doe je toch precies wat je anderen verwijt? Jij weet het wel beter; autisme. En zij wil dat niet aannemen. Zucht.quote:
Ze kan erg negatief zijn en daarmee signalen afgeven dat ze ongelukkig is, maar ze kan / wilt geen hulp aannemen.
Ze wil best hulp aannemen; maar dan de hulp die zij nodig heeft en welke dat is, is aan haar en niet aan jou.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf. De enige die verandering in de situatie kan brengen ben jij, in de zin dat je beter met andermans reactie om kan gaan. Accepteer dat mensen niet altijd de gewenste antwoorden gaan geven die jij wilt horen of dat ze überhaupt geintresseerd zijn in alle ins en outs van je leven. Ik snap dat voor jou het vertellen van je verhaal een uitlaatklep is, dat zie ik aan de hoeveelheid tekst die je hier neertypt. Daarom vraag ik me dan ook af, ben je niet onbewust teveel aan mensen aan het vertellen. Als ik de lappen tekst hier van je lees, kan ik me voorstellen dat anderen zich in het dagelijks leven overspoelt kunnen voelen met je verhalen en daardoor er of onverschillig op reageren of met cliché adviezen aan komen zetten. Misschien moet je toch eens gaan doseren in het dagelijks leven met wat je anderen vertelt. Zeker aan personen waarvan je weet dat ze in jouw ogen niks constructiefs gaan bijdragen.
Je problemen zoveel mogelijk voor je houden en zelf oplossen, dat is hoe ik dat doe.
En als het echt niet anders kan dat heel duidelijk maken, dan hebben mensen bijna altijd begrip.
En als het echt niet anders kan dat heel duidelijk maken, dan hebben mensen bijna altijd begrip.
Dat is wel helemaal waar.quote:
Je problemen zoveel mogelijk voor je houden en zelf oplossen, dat is hoe ik dat doe.
En als het echt niet anders kan dat heel duidelijk maken, dan hebben mensen bijna altijd begrip.
Het is wel erg fijn om gehoord te worden en ik ben het ook eens dat praten over je problemen een helend effect kunnen hebben. Maar het is niet voor niks dat de meeste mensen leren het voor zich te houden. Het heeft een functie in het sociale contact. Als je je kwetsbaarheden toont zal je ook als zodanig behandeld worden. Fuck levenswijsheden als "je bent pas sterk als je je zwakheden durft te tonen". Natuurlijk zit er een kern van waarheid in en zal voor veel mensen die bijvoorbeeld te gesloten zijn een nuttig advies zijn. Ik ben zelf nogal te overbeschermd opgevoed. Voor mij werkte het juist averechts. Tuurlijk snap ik dat mijn problemen daarmee niet de schuld zijn van anderen. Het werkt wel heel demotiverend voor mij. Ik kom daarmee continu in de verleiding om te praten, want ik voel me dan alleen, terwijl ik tegelijkertijd denk "ik moet het voor mij houden en leren dragen". Het was vroeger trouwens heel erg. Het is nu een stuk beter maar nog wel een werkpunt.
Ik heb niet alles gelezen. Was net werken. En ik reageer fel omdat ik nu vooral overhoop lig met mezelf en wat gelazer heb met PsyQ. Ik zal er later wat meer op reageren als ik wat meer Zen ben.
Uiteindelijk hoop ik toch sterk genoeg te zijn om die hulpverlening de rug toe te kunnen keren en net als de meesten gewoon zelf met alles om te kunnen gaan.
~~~~~
Nog ff toelichten. Ik lees op R&P echt heel vaak reacties als "je vindt jezelf een speciaal sneeuwvlokje zeker". Als je dat tegen mij zegt, je gaat je gang maar.
Maar heel veel andere users zijn depressief en kunnen dat soort adviezen echt niet aanhoren. Jij ziet het misschien als "kom op, ff schouders eronder! Laat je niet kennen. En ik spreek de ander streng toe, want dat werkt beter dan al die andere softies met hun kusjekroel-reacties".
Besef ten eerste dat het niet zo zwartwit is!!!! Iemand streng toespreken kan iemand met een psychische stoornis interpreteren als persoonlijke aanval. Je weet niet wie er achter internet zit. Je zou vast niet op je geweten willen hebben dat jouw goedbedoelde maar harde opmerking de druppel is voor zelfmoord, toch?
Je mag altijd zeggen wat je denkt en je hoeft echt niet de ander te pamperen. Maar maak er geen oordeel van.
Je legt de verantwoordelijkheid voor je eigen handelen wel heel erg bij anderen neer als je stelt dat je niet weet wie er achter internet zit. Dat weet de hulpvragende ook niet, wie er voor hem aan de andere kant achter internet zit, maar je kunt niet de verantwoordelijkheid voor je eigen handelen bij iemand anders leggen, die dus die goedbedoelde maar harde opmerking ziet als de druppel voor zelfmoord.quote:
[..]
Nog ff toelichten. Ik lees op R&P echt heel vaak reacties als "je vindt jezelf een speciaal sneeuwvlokje zeker". Als je dat tegen mij zegt, je gaat je gang maar.
Maar heel veel andere users zijn depressief en kunnen dat soort adviezen echt niet aanhoren. Jij ziet het misschien als "kom op, ff schouders eronder! Laat je niet kennen. En ik spreek de ander streng toe, want dat werkt beter dan al die andere softies met hun kusjekroel-reacties".
Besef ten eerste dat het niet zo zwartwit is!!!! Iemand streng toespreken kan iemand met een psychische stoornis interpreteren als persoonlijke aanval. Je weet niet wie er achter internet zit. Je zou vast niet op je geweten willen hebben dat jouw goedbedoelde maar harde opmerking de druppel is voor zelfmoord, toch?
Je mag altijd zeggen wat je denkt en je hoeft echt niet de ander te pamperen. Maar maak er geen oordeel van.
Ik bedoel, je hoeft niet te roepen van 'spring van een flat af', want dat is iemand aanzetten tot, maar een goedbedoeld maar hard verwoord advies, als je daarvan besluit jezelf over van kant te maken omdat dat de spreekwoordelijke druppel was voor jou als hulpvragende, ja, dat is niet de verantwoordelijkheid van de ander.
Breitling - Instruments for Professionals
Je kan niet een topic openen over dat je moe wordt van de standaard antwoorden die mensen geven en graag zou zien dat mensen de moeite nemen om hun hulp specifiek op jouw situatie af te stemmen, om vervolgens de vermoorde onschuld te spelen en eventuele zelfmoord van anderen te gebruiken als emotionele chantage op de sneeuwvlokje opmerkingen.
Alles wat je doet heeft een tegenreactie. Als jij graag wilt praten en wilt zenden, dan komt er ook iets terug uit de wereld. Dit is een gevolg van je eigen input. Ga dus niet vechten tegen de output, maar zorg dat je je input aanpast.
Hou het bij jezelf!
Alles wat je doet heeft een tegenreactie. Als jij graag wilt praten en wilt zenden, dan komt er ook iets terug uit de wereld. Dit is een gevolg van je eigen input. Ga dus niet vechten tegen de output, maar zorg dat je je input aanpast.
Hou het bij jezelf!
Weet je hoe ik hierover denk?
Ik denk eigenlijk dat ik me zowel inleef in de posts van PastBlueRibbon als de anderen.
Aan de ene kant hebben posters als Jopie78, CoolGuy en 2Nutz wel helemaal gelijk, vind ik: je maakt er vaak in je hoofd een groter drama van dan het is. Je zet jezelf in een slachtofferrol dus.
(Meer woorden besteed ik hier maar niet aan, want hierover is al uitstekend en beter dan ik het waarschijnlijk zou doen uitgeweid imo.
)
Echter vind ik wel dat de label "slachtofferrol" maar aan een te beperkt aantal mensen wordt toegekend... Eigenlijk kun je iedereen, die blijft hangen in een voor die persoon erge situatie zonder eraan te proberen te werken maar wel zielig doen over zijn/haar situatie wel dit etiket toerekenen.
Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat iemand die net verkracht is gelijk na de daad (met het DNA van de dader nog in zijn/haar lichaam) de politie moet contacteren over de verkrachting en meehelpen met het onderzoek om direct daarna bij de huisarts professionele behandeling te regelen voor het trauma. En dat je er anders weliswaar voor kan kiezen dat je langer wacht tot je hulp zoekt of er helemaal niet aan werkt, maar dat dat dan wel jóuw eigen keuze is en dat het dus niet een kwestie is van "maar het is zo lastig om na een verkrachting hulp te zoeken blabla". Indien je dan wel ook maar een centimeter een andere factor schuld geeft, indien je oud genoeg bent om te weten dat het überhaupt fout is, zit je in een slachtofferrol.
En nu kun je stellen dat er verschillende gradaties zijn in hoe erg een situatie is, en die voorwaarden kun je prima stellen, maar het is ook niet te ontkennen dat hoe moeilijk bepaalde situaties en gebeurtenissen voor mensen zijn ook verschilt per persoon. Niet alleen in de zin van dat voor de ene persoon zo'n beetje alle stressvolle situaties erger zijn dan voor de ander, maar ook omdat voor de ene persoon bepaalde gebeurtenissen 'niet zo erg' zijn en voor de ander andere gebeurtenissen weer 'niet zo erg'.
Oftewel: dat hele idee hierboven van me vind ik nog best een eerlijk idee.
Maarja, daar doet de mensheid dan weer niet aan, de slachtofferrol toekennen aan álle slachtofferrollende mensen. In deze zin speelt er wel degelijk onbegrip, vanwege dat "ach je bent zo zielig" in de ene situatie en "schop onder je reet!" in de andere situatie zeggen, terwijl de persoon in kwestie misschien (waarschijnlijk niet, maar misschien) de eerste situatie juist gemakkelijker zou vinden om uit te komen dan de tweede. Niet door alle mensen, maar wel door heel veel, en vermoedelijk de meesten.
Dus nouja, zoals ik al zei, ben ik het met beide partijen eens die er in dit topic lijken te zijn.
EDIT: Iets wat ik vergeten ben te melden, is dat ik overigens wel voor gradaties in het label "slactofferrol" ben hoor. Van 1% voor een overlever van tig jaar in een concentratiekamp tot 100% voor iemand die klaagt over dat hij moet ademen (terwijl hij geen astma oid heeft) ofzo.
Maar ik vind het wel tijd dat iemand met puur psychische problemen (maar dan niet met zo'n DSM-labeltje erbij wat het heftiger laat klinken) niet keihard neergesabeld wordt terwijl een ander persoon met één trauma van 10+ jaar geleden en voor de rest goed leventje én goede genen nog zielig gevonden wordt vanwege die ene gebeurtenis... 
[ Bericht 12% gewijzigd door naoomx op 05-12-2017 19:27:21 ]
Ik denk eigenlijk dat ik me zowel inleef in de posts van PastBlueRibbon als de anderen.
Aan de ene kant hebben posters als Jopie78, CoolGuy en 2Nutz wel helemaal gelijk, vind ik: je maakt er vaak in je hoofd een groter drama van dan het is. Je zet jezelf in een slachtofferrol dus.
(Meer woorden besteed ik hier maar niet aan, want hierover is al uitstekend en beter dan ik het waarschijnlijk zou doen uitgeweid imo.
)Echter vind ik wel dat de label "slachtofferrol" maar aan een te beperkt aantal mensen wordt toegekend... Eigenlijk kun je iedereen, die blijft hangen in een voor die persoon erge situatie zonder eraan te proberen te werken maar wel zielig doen over zijn/haar situatie wel dit etiket toerekenen.
Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat iemand die net verkracht is gelijk na de daad (met het DNA van de dader nog in zijn/haar lichaam) de politie moet contacteren over de verkrachting en meehelpen met het onderzoek om direct daarna bij de huisarts professionele behandeling te regelen voor het trauma. En dat je er anders weliswaar voor kan kiezen dat je langer wacht tot je hulp zoekt of er helemaal niet aan werkt, maar dat dat dan wel jóuw eigen keuze is en dat het dus niet een kwestie is van "maar het is zo lastig om na een verkrachting hulp te zoeken blabla". Indien je dan wel ook maar een centimeter een andere factor schuld geeft, indien je oud genoeg bent om te weten dat het überhaupt fout is, zit je in een slachtofferrol.
En nu kun je stellen dat er verschillende gradaties zijn in hoe erg een situatie is, en die voorwaarden kun je prima stellen, maar het is ook niet te ontkennen dat hoe moeilijk bepaalde situaties en gebeurtenissen voor mensen zijn ook verschilt per persoon. Niet alleen in de zin van dat voor de ene persoon zo'n beetje alle stressvolle situaties erger zijn dan voor de ander, maar ook omdat voor de ene persoon bepaalde gebeurtenissen 'niet zo erg' zijn en voor de ander andere gebeurtenissen weer 'niet zo erg'.
Oftewel: dat hele idee hierboven van me vind ik nog best een eerlijk idee.
Maarja, daar doet de mensheid dan weer niet aan, de slachtofferrol toekennen aan álle slachtofferrollende mensen. In deze zin speelt er wel degelijk onbegrip, vanwege dat "ach je bent zo zielig" in de ene situatie en "schop onder je reet!" in de andere situatie zeggen, terwijl de persoon in kwestie misschien (waarschijnlijk niet, maar misschien) de eerste situatie juist gemakkelijker zou vinden om uit te komen dan de tweede. Niet door alle mensen, maar wel door heel veel, en vermoedelijk de meesten.
Dus nouja, zoals ik al zei, ben ik het met beide partijen eens die er in dit topic lijken te zijn.
EDIT: Iets wat ik vergeten ben te melden, is dat ik overigens wel voor gradaties in het label "slactofferrol" ben hoor. Van 1% voor een overlever van tig jaar in een concentratiekamp tot 100% voor iemand die klaagt over dat hij moet ademen (terwijl hij geen astma oid heeft) ofzo.
Maar ik vind het wel tijd dat iemand met puur psychische problemen (maar dan niet met zo'n DSM-labeltje erbij wat het heftiger laat klinken) niet keihard neergesabeld wordt terwijl een ander persoon met één trauma van 10+ jaar geleden en voor de rest goed leventje én goede genen nog zielig gevonden wordt vanwege die ene gebeurtenis... [ Bericht 12% gewijzigd door naoomx op 05-12-2017 19:27:21 ]
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Ik vind deze stelling behoorlijk zwart wit,maar dan nog is dat de verantwoordelijkheid van degene zelf.quote:
Besef ten eerste dat het niet zo zwartwit is!!!! Iemand streng toespreken kan iemand met een psychische stoornis interpreteren als persoonlijke aanval. Je weet niet wie er achter internet zit. Je zou vast niet op je geweten willen hebben dat jouw goedbedoelde maar harde opmerking de druppel is voor zelfmoord, toch?
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Dit zijn wel hele goede concrete voorbeelden. Vaak krijg je ook niet de kans om je gehele probleem uit te leggen of zijn mensen er al zo van overtuigd dat ze het wel snappen, dat uitleggen dat het andere zit of dat je zus en zo heus wel geprobeerd heeft ook gewoon..quote:
[..]
Ik denk dat mensen met een probleem, ongeacht wat voor een probleem, hopen dat je komt met een oplossing die ze zelf nog niet hebben bedacht en/of uitgeprobeerd.
Daar gaat het vaak fout. Men komt met een 'oplossing' die degene met het probleem allang en breed bedacht en uitgeprobeerd heeft. En wanneer diegene dat dan probeert uit te leggen, wordt hij afgeserveerd met "jij wil ook geen oplossing".
Gewoon een eenvoudig voorbeeld:
Je komt op je werk en je laptop maakt geen verbinding met de cloudserver.
Eerst controleer je natuurlijk de internetverbinding; die werkt.
Dan controleer je de instellingen van je laptop; die kloppen
Je werkt de eerste uren alleen dus je kan het niet even checken bij je collegae.
Dus je belt de servicedesk.
Die gaat dan dat riedeltje af en eist dat je dat op dat moment nog eens naloopt:
Heb je wel stroom op je laptop?
Ben je wel ingelogd op je laptop?
Heb je wel verbinding met het internet op je laptop?
Hebben je collegae hetzelfde probleem?
Kan je niet inloggen op een pc daar? Nee, daar heb ik de wachtwoorden niet van
En als je dan wat kriegel reageert omdat je dat toch allemaal al gecheckt hebt en verteld had... zijn ze op hun pik getrapt "want ze willen je alleen maar helpen".
Vraag: Ik zoek een baan... na extreem veel solliciteren is het me nog niet gelukt.. En men overlaad je met vacatures
Als je extreem veel solliciteert heb je blijkbaar de skills om zelf vacatures te vinden...
Luisteren is moeilijk in 2017.
DIt dus. De grote slachtofferroldans.quote:
je maakt er vaak in je hoofd een groter drama van dan het is. Je zet jezelf in een slachtofferrol dus.
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Ten eerste denk ik dat je te veel denkt/piekert.
Adviezen hoef je natuurlijk niet op te volgen. Mensen kunnen met goedbedoelde ideeën komen maar uiteindelijk weet je zelf wat het beste voor je is. Als hulpverleners bij mij op het briljante idee komen om op een vereniging te gaan of naar een sportschool luister ik er wel naar maar leg het naast me neer.
En onbegrip tegenover psychische problemen zal er altijd zijn omdat het van de buitenkant in de meeste gevallen niet te zien is.
Adviezen hoef je natuurlijk niet op te volgen. Mensen kunnen met goedbedoelde ideeën komen maar uiteindelijk weet je zelf wat het beste voor je is. Als hulpverleners bij mij op het briljante idee komen om op een vereniging te gaan of naar een sportschool luister ik er wel naar maar leg het naast me neer.
En onbegrip tegenover psychische problemen zal er altijd zijn omdat het van de buitenkant in de meeste gevallen niet te zien is.
Dus toch...quote:
[..]
Dit zijn wel hele goede concrete voorbeelden. Vaak krijg je ook niet de kans om je gehele probleem uit te leggen of zijn mensen er al zo van overtuigd dat ze het wel snappen, dat uitleggen dat het andere zit of dat je zus en zo heus wel geprobeerd heeft ook gewoon..
Luisteren is moeilijk in 2017.
Ik denk dat je vooral moet leren in het leven schijt te krijgen aan anderen. Dat betekent niet rigide helemaal niks van een ander willen aannemen. Je kan altijd de ander aanhoren en als je het niet begrijpt of je bent het er niet mee eens, dan kan je netjes vragen om uitleg waarom hij denkt dat dit wel de oplossing is. Krijg je daar weer een reactie op die kort door de bocht is, dan ben je die persoon ook niet verschuldigd om serieus te nemen. Als hij je dan koppig noemt, so be it!
Wel jammer dat het nu echt een ieder-voor-zich samenleving is geworden.
Maar wat ga je effectief nu doen?quote:
[..]
Dus toch...
Ik denk dat je vooral moet leren in het leven schijt te krijgen aan anderen. Dat betekent niet rigide helemaal niks van een ander willen aannemen. Je kan altijd de ander aanhoren en als je het niet begrijpt of je bent het er niet mee eens, dan kan je netjes vragen om uitleg waarom hij denkt dat dit wel de oplossing is. Krijg je daar weer een reactie op die kort door de bocht is, dan ben je die persoon ook niet verschuldigd om serieus te nemen. Als hij je dan koppig noemt, so be it!
Wel jammer dat het nu echt een ieder-voor-zich samenleving is geworden.
Breitling - Instruments for Professionals
Zou jij ook wel eens kunnen doen in plaats van mensen voor achterlijk uit te maken.quote:
[..]
Dus toch...
Ik denk dat je vooral moet leren in het leven schijt te krijgen aan anderen. Dat betekent niet rigide helemaal niks van een ander willen aannemen. Je kan altijd de ander aanhoren en als je het niet begrijpt of je bent het er niet mee eens, dan kan je netjes vragen om uitleg waarom hij denkt dat dit wel de oplossing is. Krijg je daar weer een reactie op die kort door de bocht is, dan ben je die persoon ook niet verschuldigd om serieus te nemen. Als hij je dan koppig noemt, so be it!
Wel jammer dat het nu echt een ieder-voor-zich samenleving is geworden.
Hypocriet much.
Is dit nu wat je verstaat onder schijt hebben aan anderen of juist niet?quote:
[..]
Dus toch...
Ik denk dat je vooral moet leren in het leven schijt te krijgen aan anderen. Dat betekent niet rigide helemaal niks van een ander willen aannemen. Je kan altijd de ander aanhoren en als je het niet begrijpt of je bent het er niet mee eens, dan kan je netjes vragen om uitleg waarom hij denkt dat dit wel de oplossing is. Krijg je daar weer een reactie op die kort door de bocht is, dan ben je die persoon ook niet verschuldigd om serieus te nemen. Als hij je dan koppig noemt, so be it!
Wel jammer dat het nu echt een ieder-voor-zich samenleving is geworden.
Herkenbaar.quote:
Je problemen zoveel mogelijk voor je houden en zelf oplossen, dat is hoe ik dat doe.
En als het echt niet anders kan dat heel duidelijk maken, dan hebben mensen bijna altijd begrip.
Ik vertel haast nooit anderen over mijn problemen. Op de vraag 'hoe is het?' standaard: prima. Nu is dat ook wel gewoon waar, maar toch, geen zin in die interesse 'oh maar wat is er dan' etc.
En een markant figuur.
Ik heb juist het meest geleerd van mensen die weerstand boden aan mijn overtuigingen! Soms kan een vreemde juist heel verhelderend werken..quote:Op woensdag 6 december 2017 17:55 schreef Gary_Oak het volgende:
Daarom deel ik mijn problemen ook doorgaans alleen met de mensen die het dichtst bij me staan.
Dat is uiteraard waar, maar ook anders.quote:
[..]
Ik heb juist het meest geleerd van mensen die weerstand boden aan mijn overtuigingen! Soms kan een vreemde juist heel verhelderend werken..
Ik denk dat TS vooral doelt op van die dertien-in-een-dozijn-adviezen, zoals "Ga vaker naar buiten!" of "Ga sporten!" bij een depressie.
Ik vind dat lastig, om daar schijt aan te leren hebben. Want doe je dan niet indirect wat iedereen ook doet? En in mijn eentje verander ik de wereld niet. Zo naïef ben ik niet. Er gaan vaak generaties overheen voor het echt voelbaar is..quote:
[..]
Dus toch...
Ik denk dat je vooral moet leren in het leven schijt te krijgen aan anderen. Dat betekent niet rigide helemaal niks van een ander willen aannemen. Je kan altijd de ander aanhoren en als je het niet begrijpt of je bent het er niet mee eens, dan kan je netjes vragen om uitleg waarom hij denkt dat dit wel de oplossing is. Krijg je daar weer een reactie op die kort door de bocht is, dan ben je die persoon ook niet verschuldigd om serieus te nemen. Als hij je dan koppig noemt, so be it!
Wel jammer dat het nu echt een ieder-voor-zich samenleving is geworden.
Maar ik vind het moeilijk om daar dan een keuze in te maken wat nou de goede manier is om daar dan mee om te gaan.
Lekker cliché plaatje maar:quote:Op woensdag 6 december 2017 18:23 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Dat is uiteraard waar, maar ook anders.
True.quote:
[..]
Lekker cliché plaatje maar:
[ afbeelding ]
Als ik iets deel wat gevoelig is, is het vaak enkel om me te uiten. Ik heb daarvoor al alle mogelijke oplossingen en theorieën bekeken. Maar het is dan gewoon fijn om je verhaal kwijt te kunnen bij een ander mens.
Daar is dit ook nog wel een interessant artikel over vind ik zelf.quote:
[..]
True.
http://www.psychologisch.(...)erapeutische-methode
Ik heb het over die adviezen. Voor die mensen is het in het grootste gedeelte van de tijd een prima oplossing.quote:
Dat is uiteraard waar, maar ook anders.
Hoe vaak ik hier hoor dat ik "gewoon een relatie moet nemen" of eens "wat vaker de deur uit moet". In zijn simpelheid slaat zoiets nergens op, maar ergens is het ook een waarheid als een koe.
Zeker waar! Maar het omgekeerde is ook waar. De meeste mensen praten ook niet om naar het antwoord van de ander te luisteren, ze willen vaak bevestigd hebben dat ze het juiste doen.quote:
We leren allemaal om te praten, maar niet om te communiceren.
Maar is het niet handig om de intentie van degene die het gesprek aangaat te volgen? Anders word communicatie sowieso onmogelijk. Dus je kan wel perse oplossingen willen roepen, maar als de prater daar niet voor komt is het wel een beetje krom om dat bij diegene weg te leggen..quote:
[..]
Zeker waar! Maar het omgekeerde is ook waar. De meeste mensen praten ook niet om naar het antwoord van de ander te luisteren, ze willen vaak bevestigd hebben dat ze het juiste doen.
We leren allemaal om te praten, maar niet om te communiceren.
Gaat op mijn leeslijst voor als ik tijd heb. Thanks.quote:
[..]
Daar is dit ook nog wel een interessant artikel over vind ik zelf.
http://www.psychologisch.(...)erapeutische-methode
Klopt, maar ik ben verstandig genoeg om te weten wát ik moet doen. En ik ben ervan overtuigd dat eigenlijk iedereen wel weet wat hij of zij moet doen om de problemen in zijn of haar leven op te lossen. Zoals ik tegen Fripsel zei: doorgaans (dus niet altijd) praat ik over mijn problemen om ze te uiten, niet om een oplossing te vinden.quote:
[..]
Ik heb het over die adviezen. Voor die mensen is het in het grootste gedeelte van de tijd een prima oplossing.
Hoe vaak ik hier hoor dat ik "gewoon een relatie moet nemen" of eens "wat vaker de deur uit moet". In zijn simpelheid slaat zoiets nergens op, maar ergens is het ook een waarheid als een koe.
Mensen roepen een oplossing omdat ze je willen helpen.. Niet om je te kwetsen. Ook die intentie is belangrijk!quote:
Maar is het niet handig om de intentie van degene die het gesprek aangaat te volgen? Anders word communicatie sowieso onmogelijk. Dus je kan wel perse oplossingen willen roepen, maar als de prater daar niet voor komt is het wel een beetje krom om dat bij diegene weg te leggen..
Communiceren heeft altijd twee kanten en als jij je ongelukkig voelt in het gesprek, is de kans groot dat de ander er ook een naar gevoel aan over houdt. Mocht iemand jouw intentie dus niet volgen, is het altijd handig om toch even te checken of je intentie dan wel helder over kwam.
Weet je, Frips, je hebt misschien wel gelijk, maar met gelijk hebben kom je niet zo ver, je kan beter gelijk krijgen. Je kan van alles willen eisen van de ander, maar het enige waar je invloed op hebt is jezelf. Ik zal dan ook altijd de schuld bij mezelf neerleggen, ook al is dit niet zo, simpelweg zodat ik me blijf focussen op dingen waar ik invloed op heb en niet ga vechten tegen windmolens.
Dat is prachtig, maar dan ga je maar lekker op het strand tegen de wind in schreeuwen. Als jij bij mij komt en een probleem gaat ventileren, dan gaat mijn brein aan de gang om het op te lossen. Zelfs al zeg ik niets tegen jou en luister ik aandachtig, dan nog zal mijn hoofd achteraf iets gaan doen met de informatie.quote:
Klopt, maar ik ben verstandig genoeg om te weten wát ik moet doen. En ik ben ervan overtuigd dat eigenlijk iedereen wel weet wat hij of zij moet doen om de problemen in zijn of haar leven op te lossen. Zoals ik tegen Fripsel zei: doorgaans (dus niet altijd) praat ik over mijn problemen om ze te uiten, niet om een oplossing te vinden.
En ik wil geen informatie in mijn hoofd waar ik geen actie op mag voeren.
Hahaha, daar verschillen wij dan in, heb ik al gemerkt.quote:
[..]
Dat is prachtig, maar dan ga je maar lekker op het strand tegen de wind in schreeuwen. Als jij bij mij komt en een probleem gaat ventileren, dan gaat mijn brein aan de gang om het op te lossen. Zelfs al zeg ik niets tegen jou en luister ik aandachtig, dan nog zal mijn hoofd achteraf iets gaan doen met de informatie.
En ik wil geen informatie in mijn hoofd waar ik geen actie op mag voeren.
Ik ben best wel een gevoelsmens namelijk.
klinkt alsof je genoeg zelfmedelijden hebt dat anderen je dat eigenlijk helemaal niet meer hoeven te geven
Haha, ik ook, maar niet via de chat. Gevoel doe ik 1-op-1.quote:
Hahaha, daar verschillen wij dan in, heb ik al gemerkt.
quote:
[..]
Haha, ik ook, maar niet via de chat. Gevoel doe ik 1-op-1.
Zo zal het wel voelen voor jou.quote:
Eigenlijk dwing jij nu gewoon je gelijk af Jopie.
Joh, ik hoef geen gelijk. Ben hier niet om iets te winnen. Weet alleen wel dat je nog zoveel van anderen kan vinden, uiteindelijk kost het jou energie. Het bij jezelf houden doe je dus niet voor de ander, maar voor jezelf.
En ik hoop dat je weet dat ik zelden een gesprek voer om de ander af te troeven of om er beter uit te komen, dat is namelijk zo niet hoe ik ben.
Ja, daar was ik inmiddels achter.. Heb al andere kanalen aangeboord.quote:
Yo, ik ben nog steeds geblokkeerd op DM.
Ik ben hier ook niet om mijn gelijk te halen maar volgens mij hebben we het gewoon ergens over en wijs ik je ergens terecht op?quote:
[..]
Zo zal het wel voelen voor jou.
Joh, ik hoef geen gelijk. Ben hier niet om iets te winnen. Weet alleen wel dat je nog zoveel van anderen kan vinden, uiteindelijk kost het jou energie. Het bij jezelf houden doe je dus niet voor de ander, maar voor jezelf.
En ik hoop dat je weet dat ik zelden een gesprek voer om de ander af te troeven of om er beter uit te komen, dat is namelijk zo niet hoe ik ben.
En door erop te wijzen dat er bij communicatie misschien wat meer oog zou mogen zijn voor de bedoelingen van de zender, focus je je juist, op het bij jezelf houden toch?
En als je iemand wil helpen is eerst goed en aandachtig luisteren naar wat degene nodig heeft toch echt belangrijk.
Voor mij was het een vastgeroest denkschema waardoor ik dacht dat anderen mij niet begrepen. En daardoor hoorde ik dat onbegrip in alles wat tegen me gezegd werd. Pas toen ik mijn eigen denken ging veranderen ging ik ook een andere boodschap horen.
Replied.quote:
[..]
Ja, daar was ik inmiddels achter.. Heb al andere kanalen aangeboord.
Iemand die in de slachtofferrol zit, vindt zichzelf zielig en gebruikt hetgeen wat hem is overkomen/aangedaan, als excuus om niks aan zichzelf/zijn situatie te veranderen.quote:
Weet je hoe ik hierover denk?
Ik denk eigenlijk dat ik me zowel inleef in de posts van PastBlueRibbon als de anderen.
Aan de ene kant hebben posters als Jopie78, CoolGuy en 2Nutz wel helemaal gelijk, vind ik: je maakt er vaak in je hoofd een groter drama van dan het is. Je zet jezelf in een slachtofferrol dus.
(Meer woorden besteed ik hier maar niet aan, want hierover is al uitstekend en beter dan ik het waarschijnlijk zou doen uitgeweid imo.
Echter vind ik wel dat de label "slachtofferrol" maar aan een te beperkt aantal mensen wordt toegekend... Eigenlijk kun je iedereen, die blijft hangen in een voor die persoon erge situatie zonder eraan te proberen te werken maar wel zielig doen over zijn/haar situatie wel dit etiket toerekenen.
Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat iemand die net verkracht is gelijk na de daad (met het DNA van de dader nog in zijn/haar lichaam) de politie moet contacteren over de verkrachting en meehelpen met het onderzoek om direct daarna bij de huisarts professionele behandeling te regelen voor het trauma. En dat je er anders weliswaar voor kan kiezen dat je langer wacht tot je hulp zoekt of er helemaal niet aan werkt, maar dat dat dan wel jóuw eigen keuze is en dat het dus niet een kwestie is van "maar het is zo lastig om na een verkrachting hulp te zoeken blabla". Indien je dan wel ook maar een centimeter een andere factor schuld geeft, indien je oud genoeg bent om te weten dat het überhaupt fout is, zit je in een slachtofferrol.
En nu kun je stellen dat er verschillende gradaties zijn in hoe erg een situatie is, en die voorwaarden kun je prima stellen, maar het is ook niet te ontkennen dat hoe moeilijk bepaalde situaties en gebeurtenissen voor mensen zijn ook verschilt per persoon. Niet alleen in de zin van dat voor de ene persoon zo'n beetje alle stressvolle situaties erger zijn dan voor de ander, maar ook omdat voor de ene persoon bepaalde gebeurtenissen 'niet zo erg' zijn en voor de ander andere gebeurtenissen weer 'niet zo erg'.
Oftewel: dat hele idee hierboven van me vind ik nog best een eerlijk idee.
Maarja, daar doet de mensheid dan weer niet aan, de slachtofferrol toekennen aan álle slachtofferrollende mensen. In deze zin speelt er wel degelijk onbegrip, vanwege dat "ach je bent zo zielig" in de ene situatie en "schop onder je reet!" in de andere situatie zeggen, terwijl de persoon in kwestie misschien (waarschijnlijk niet, maar misschien) de eerste situatie juist gemakkelijker zou vinden om uit te komen dan de tweede. Niet door alle mensen, maar wel door heel veel, en vermoedelijk de meesten.
Dus nouja, zoals ik al zei, ben ik het met beide partijen eens die er in dit topic lijken te zijn.
EDIT: Iets wat ik vergeten ben te melden, is dat ik overigens wel voor gradaties in het label "slactofferrol" ben hoor. Van 1% voor een overlever van tig jaar in een concentratiekamp tot 100% voor iemand die klaagt over dat hij moet ademen (terwijl hij geen astma oid heeft) ofzo.
Slachtofferschap en slachtofferrol zijn twee verschillende dingen.
Waarom wil je überhaupt van de daken schreeuwen met welke problemen je kampt? Hou het lekker voor je.
Of loop je rond met een naamkaartje met daaronder een lijstje stoornissen ofzo?
Of loop je rond met een naamkaartje met daaronder een lijstje stoornissen ofzo?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Waarom zou je het alleen moeten fixen?quote:
Waarom wil je überhaupt van de daken schreeuwen met welke problemen je kampt? Hou het lekker voor je.
quote:
Waarom wil je überhaupt van de daken schreeuwen met welke problemen je kampt? Hou het lekker voor je.
Of loop je rond met een naamkaartje met daaronder een lijstje stoornissen ofzo?
Het is niet altijd duidelijk waar de ander het over heeft, zeker met verwijzingen in een tekst. Heb niet het gevoel gehad dat ik ergens op gewezen werd, hoor.quote:
Ik ben hier ook niet om mijn gelijk te halen maar volgens mij hebben we het gewoon ergens over en wijs ik je ergens terecht op?
En door erop te wijzen dat er bij communicatie misschien wat meer oog zou mogen zijn voor de bedoelingen van de zender, focus je je juist, op het bij jezelf houden toch?
En als je iemand wil helpen is eerst goed en aandachtig luisteren naar wat degene nodig heeft toch echt belangrijk.
Nee, zoals jij het verwoordde eerder klonk je enorm als een slachtoffer, waar rekening mee gehouden moest worden. Dat is natuurlijk ook zo, maar dat werkt alleen als je ook rekening houdt met de ander. Het is namelijk voor de ontvanger niet altijd helder wat de zender zegt. De reactie geeft namelijk ook aan wat de ander gehoord heeft. Dan kan je natuurlijk zeggen dat diegene niet goed geluisterd heeft, maar luisteren valt in een referentiekader. Als diegene jou niet kent en niet weet wat jouw gewichtige woorden zijn, dan zal diegene nooit dát horen wat jij denkt te zeggen.
Let wel, ik heb het niet over jou persoonlijk, maar over de woorden die je koos. Als de ontvanger de zender als slachtoffer ziet, dan zal de ontvanger gaan redden wat-ie kan, handelt op de summiere informatie die er is. Je triggert daarmee een soort ouder-instinct, waardoor diegene in een actiestand springt. Jouw woorden, toonhoogte, ademsnelheid etc hebben dus effect op de ander. Het kan dus heel goed zijn dat jouw intentie lang niet zo helder is als je zelf denkt, of dat wat je vraagt in woorden heel erg afwijkt van de vraag in je lichaamshouding. Dan zal de ander reageren op jouw lichaamshouding en niet op je woorden.
Het gaat dus niet om gelijk, het is gewoon niet zo eenduidig als je voorspiegelt.
Een collega op het werk gaat niet je probleem voor je fixen, dat moet je echt zelf doen. Zelf wil ik graag gewoon als normaal individu gezien worden dus ik hou mijn problematiek lekker voor me. Waarom voor anderen je als slachtoffer opstellen?quote:
[..]
Waarom zou je het alleen moeten fixen?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Je collega is toch niet iedereen?quote:
[..]
Een collega op het werk gaat niet je probleem voor je fixen, dat moet je echt zelf doen. Zelf wil ik graag gewoon als normaal individu gezien worden dus ik hou mijn problematiek lekker voor me. Waarom voor anderen je als slachtoffer opstellen?
Kan jij gedachtelezen? Hoe moeten mensen als ts anders in deze situaties komen.quote:
[..]
Je hele post niet. Hoezo van de daken schreeuwen? Waar dan?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Anoniem op een forum bijvoorbeeld?quote:
[..]
Kan jij gedachtelezen? Hoe moeten mensen als ts anders in deze situaties komen.
Waar heb ik het als slachtoffer verwoord in dit topic?quote:
[..]
Het is niet altijd duidelijk waar de ander het over heeft, zeker met verwijzingen in een tekst. Heb niet het gevoel gehad dat ik ergens op gewezen werd, hoor.
Nee, zoals jij het verwoordde eerder klonk je enorm als een slachtoffer, waar rekening mee gehouden moest worden. Dat is natuurlijk ook zo, maar dat werkt alleen als je ook rekening houdt met de ander. Het is namelijk voor de ontvanger niet altijd helder wat de zender zegt. De reactie geeft namelijk ook aan wat de ander gehoord heeft. Dan kan je natuurlijk zeggen dat diegene niet goed geluisterd heeft, maar luisteren valt in een referentiekader. Als diegene jou niet kent en niet weet wat jouw gewichtige woorden zijn, dan zal diegene nooit dát horen wat jij denkt te zeggen.
Let wel, ik heb het niet over jou persoonlijk, maar over de woorden die je koos. Als de ontvanger de zender als slachtoffer ziet, dan zal de ontvanger gaan redden wat-ie kan, handelt op de summiere informatie die er is. Je triggert daarmee een soort ouder-instinct, waardoor diegene in een actiestand springt. Jouw woorden, toonhoogte, ademsnelheid etc hebben dus effect op de ander. Het kan dus heel goed zijn dat jouw intentie lang niet zo helder is als je zelf denkt, of dat wat je vraagt in woorden heel erg afwijkt van de vraag in je lichaamshouding. Dan zal de ander reageren op jouw lichaamshouding en niet op je woorden.
Het gaat dus niet om gelijk, het is gewoon niet zo eenduidig als je voorspiegelt.
Nee, maar ik hou het zelf toch lekker voor me. Als mensen het met je oneens zijn gaan ze het toch tegen je gebruiken.quote:
[..]
Je collega is toch niet iedereen?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Waar heb ik het als slachtoffer verwoord in dit topic? En het ging inderdaad niet om gelijk. Daar begon je zelf over. Het ging erover of de zender zelf mag bepalen met welke intentie hij een gesprek begint. Jij zal met iemand anders gaan praten omdat je een oplossing wil horen. Ik zal met iemand praten omdat ik steun zoek. Het zou gelijk zijn als je dat respecteert van elkaar.quote:
[..]
Het is niet altijd duidelijk waar de ander het over heeft, zeker met verwijzingen in een tekst. Heb niet het gevoel gehad dat ik ergens op gewezen werd, hoor.
Nee, zoals jij het verwoordde eerder klonk je enorm als een slachtoffer, waar rekening mee gehouden moest worden. Dat is natuurlijk ook zo, maar dat werkt alleen als je ook rekening houdt met de ander. Het is namelijk voor de ontvanger niet altijd helder wat de zender zegt. De reactie geeft namelijk ook aan wat de ander gehoord heeft. Dan kan je natuurlijk zeggen dat diegene niet goed geluisterd heeft, maar luisteren valt in een referentiekader. Als diegene jou niet kent en niet weet wat jouw gewichtige woorden zijn, dan zal diegene nooit dát horen wat jij denkt te zeggen.
Let wel, ik heb het niet over jou persoonlijk, maar over de woorden die je koos. Als de ontvanger de zender als slachtoffer ziet, dan zal de ontvanger gaan redden wat-ie kan, handelt op de summiere informatie die er is. Je triggert daarmee een soort ouder-instinct, waardoor diegene in een actiestand springt. Jouw woorden, toonhoogte, ademsnelheid etc hebben dus effect op de ander. Het kan dus heel goed zijn dat jouw intentie lang niet zo helder is als je zelf denkt, of dat wat je vraagt in woorden heel erg afwijkt van de vraag in je lichaamshouding. Dan zal de ander reageren op jouw lichaamshouding en niet op je woorden.
Het gaat dus niet om gelijk, het is gewoon niet zo eenduidig als je voorspiegelt.
Dat kan, maar ik kom zat mensen tegen waarbij de psychische problematiek een stuk van hun identiteit wordt, iets wat ze anders maakt, en dit dus graag ventileren.quote:
[..]
Anoniem op een forum bijvoorbeeld?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nou ja, bij mij heeft mijn psychische problematiek een groot stempel gedrukt op wie ik ben. Ik vind dat echter niks om me voor te schamen en ga dat dus niet lopen verbergen.quote:
[..]
Dat kan, maar ik kom zat mensen tegen waarbij de psychische problematiek een stuk van hun identiteit wordt, iets wat ze anders maakt, en dit dus graag ventileren.
Verschilt ook per ziektebeeld natuurlijk.quote:
[..]
Nou ja, bij mij heeft mijn psychische problematiek een groot stempel gedrukt op wie ik ben. Ik vind dat echter niks om me voor te schamen en ga dat dus niet lopen verbergen.
Hier op fok! heb ik mensen gezien die een user die midden in een psychose zit met veel begrip helpen, en dan iemand anders keihard onderuit trappen omdat die depressief is en "het leven niet eens zonder pillen kan handelen".
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik zou vermoedelijk een familie breuk/oorlog veroorzaken door open te zijn over mijn psychische problematiek. Dus dat is ook niet altijd zo eenvoudig.quote:
[..]
Nou ja, bij mij heeft mijn psychische problematiek een groot stempel gedrukt op wie ik ben. Ik vind dat echter niks om me voor te schamen en ga dat dus niet lopen verbergen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-12-2017 19:54:49 ]
Je leest hier inderdaad van alles, en soms kan het wel wat minder inderdaad, maar zo is Fok!. Daarnaast, als er mensen zijn die om hulp vragen maar tegelijkertijd heel eigenwijs zijn en niks aan willen nemen dan lok je zelf ook wel wat uit.quote:
[..]
Verschilt ook per ziektebeeld natuurlijk.
Hier op fok! heb ik mensen gezien die een user die midden in een psychose zit met veel begrip helpen, en dan iemand anders keihard onderuit trappen omdat die depressief is en "het leven niet eens zonder pillen kan handelen".
Er hoeft niet eens een context voor te zijn. Men kijkt in je pohi, ziet het depressietopic staan en daar gaat het. Mijn naaste familie valt me er op aan zelfs. Reden te meer het nooit meer uit te spreken.quote:
[..]
Je leest hier inderdaad van alles, en soms kan het wel wat minder inderdaad, maar zo is Fok!. Daarnaast, als er mensen zijn die om hulp vragen maar tegelijkertijd heel eigenwijs zijn en niks aan willen nemen dan lok je zelf ook wel wat uit.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Dan hou je het stigma wel mee in stand. Ik strijd daar liever tegen.quote:
[..]
Er hoeft niet eens een context voor te zijn. Men kijkt in je pohi, ziet het depressietopic staan en daar gaat het. Mijn naaste familie valt me er op aan zelfs. Reden te meer het nooit meer uit te spreken.
Maar hoe goed kun je nu weten hoe juist dat advies nu echt is?quote:
[..]
Je leest hier inderdaad van alles, en soms kan het wel wat minder inderdaad, maar zo is Fok!. Daarnaast, als er mensen zijn die om hulp vragen maar tegelijkertijd heel eigenwijs zijn en niks aan willen nemen dan lok je zelf ook wel wat uit.
"Maar is het niet handig om de intentie van degene die het gesprek aangaat te volgen?"quote:
Waar heb ik het als slachtoffer verwoord in dit topic? En het ging inderdaad niet om gelijk. Daar begon je zelf over. Het ging erover of de zender zelf mag bepalen met welke intentie hij een gesprek begint. Jij zal met iemand anders gaan praten omdat je een oplossing wil horen. Ik zal met iemand praten omdat ik steun zoek. Het zou gelijk zijn als je dat respecteert van elkaar.
Hier had jij het over iets anders dan ik. Ik volgde nog het voorbeeld van TS, jij had het over het gesprek met Gary_Oak over praten om je hart te luchten. Ik hing nog in de aanname dat het ging over het gesprek van TS waarbij hij om hulp vraagt, maar men kwam met te simpele oplossingen.
Mijn excuses, onze paden liepen niet synchroon.
En in dat geval heb je natuurlijk gewoon helemaal gelijk, als jij slechts je verhaal wilt doen, dan is het niet erg om te luisteren. Wat ik tegen Gary zei was meer een dolletje tussen ons..
Als TS ervoor openstaat leest hij of zij in een post ergens wellicht iets waar die wat mee kan. Verder zijn we allemaal ook maar mensen, en niemand is perfect.quote:
[..]
Maar hoe goed kun je nu weten hoe juist dat advies nu echt is?
Ahquote:
[..]
"Maar is het niet handig om de intentie van degene die het gesprek aangaat te volgen?"
Hier had jij het over iets anders dan ik. Ik volgde nog het voorbeeld van TS, jij had het over het gesprek met Gary_Oak over praten om je hart te luchten. Ik hing nog in de aanname dat het ging over het gesprek van TS waarbij hij om hulp vraagt, maar men kwam met te simpele oplossingen.
Mijn excuses, onze paden liepen niet synchroon.
En in dat geval heb je natuurlijk gewoon helemaal gelijk, als jij slechts je verhaal wilt doen, dan is het niet erg om te luisteren. Wat ik tegen Gary zei was meer een dolletje tussen ons..
Maar ik vind dat TS in zekere zin ook wel gelijk heeft hoor. Ik zit zelf ook in de hulpverlening, en je bent soms zoveel bezig met uitleggen waarom die simpele dingen of oplossingen niet werken, of je verdedigen dat je daar allemaal heus wel aan gedacht hebt. Dat je gewoon niet eens meer aan je punt toe komt.
En ik denk dat mensen in zijn algemeenheid daarin ook echt nog wel wat kunnen leren, ik ook. Ik heb er laatst ook een hele interessante docu over gezien. Die ging dan wel alleen over racisme maar eigenlijk zou je het naar alle minderheidsgroepen kunnen betrekken.
Bekijk 2Doc: Wit is ook een kleur op https://npo.nl/VPWON_1281152
Ik vind het stuk aan het einde met de focusgroep heel interessant. Haar zelfgekozen voorbeelden om het onderwerp kracht bij te zetten vind ik dan weer iets minder.
Dat is wat jij en heel veel anderen willen zien.quote:
Daarnaast, als er mensen zijn die om hulp vragen maar tegelijkertijd heel eigenwijs zijn en niks aan willen nemen dan lok je zelf ook wel wat uit.
Er zullen best wel wat mensen zijn die op R&P van FOK! gewoon willen zeiken. Het merendeel die hulpvraagtopics aanmaken zie ik worstelen met zichzelf en helemaal verstrikt in hun gevoelens van onmacht. Ik vind het jammer dat het vaak wordt geinterpreteerd als "eigenwijs zijn en zelf niks willen ondernemen".
Als je zelf niet weet hoe het is om te dealen met complexe dingen als persoonlijkheidsstoornissen of andere issues waarbij je weinig overwicht hebt op je gevoelens, dan ken je ook niet het gevoel geen controle te hebben op jezelf. En dan weet je ook niet hoe het is om op alle gebieden in je leven te falen terwijl iedereen dat makkelijk lijkt af te gaan.
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus ik reageer op de OP
Het is een gevoel dat iedereen met een aandoening misschien zou kennen, somatisch of psychologisch. Het is van de zijlijn eenmaal gemakkelijk om te roepen wat je moet doen, de beste stuurlui staan aan wal. Volgens mij zijn er twee dingen waaruit je kan kiezen: Negeren en ja/amen zeggen of jezelf uitleggen. Waarbij je bij dat laatste kan proberen een bepaald stigma te verminderen, want stigma's veroorzaken zulke denkfouten (als ik dat woord mag gebruiken) bij de omstanders met prachtige tips. Ik kan heel gemakkelijk aan iemand uitleggen hoe je moet fietsen (gewoon opstappen en gaan), maar dat betekent niet dat je weet hoe het is om niet te kunnen fietsen... Voor sommigen is het dan heel lastig om empathisch te zijn
Het is een gevoel dat iedereen met een aandoening misschien zou kennen, somatisch of psychologisch. Het is van de zijlijn eenmaal gemakkelijk om te roepen wat je moet doen, de beste stuurlui staan aan wal. Volgens mij zijn er twee dingen waaruit je kan kiezen: Negeren en ja/amen zeggen of jezelf uitleggen. Waarbij je bij dat laatste kan proberen een bepaald stigma te verminderen, want stigma's veroorzaken zulke denkfouten (als ik dat woord mag gebruiken) bij de omstanders met prachtige tips. Ik kan heel gemakkelijk aan iemand uitleggen hoe je moet fietsen (gewoon opstappen en gaan), maar dat betekent niet dat je weet hoe het is om niet te kunnen fietsen... Voor sommigen is het dan heel lastig om empathisch te zijn
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik worstel zelf al tientallen jaren met borderline en chronische depressie. Pas toen ik echt naar mezelf kon kijken in plaats van de strijd aan te gaan kon ik aan mijn herstel gaan werken.quote:
[..]
Dat is wat jij en heel veel anderen willen zien.
Er zullen best wel wat mensen zijn die op R&P van FOK! gewoon willen zeiken. Het merendeel die hulpvraagtopics aanmaken zie ik worstelen met zichzelf en helemaal verstrikt in hun gevoelens van onmacht. Ik vind het jammer dat het vaak wordt geinterpreteerd als "eigenwijs zijn en zelf niks willen ondernemen".
Als je zelf niet weet hoe het is om te dealen met complexe dingen als persoonlijkheidsstoornissen of andere issues waarbij je weinig overwicht hebt op je gevoelens, dan ken je ook niet het gevoel geen controle te hebben op jezelf. En dan weet je ook niet hoe het is om op alle gebieden in je leven te falen terwijl iedereen dat makkelijk lijkt af te gaan.
Sorry, maar al waren we getrouwd, dan nog zou ik niet een docu van Sunny Bergman kijken als je dat zou willen. Ik ruk nog liever mijn schaamhaar er 1 voor 1 uit met een pincet.quote:
Ah
Maar ik vind dat TS in zekere zin ook wel gelijk heeft hoor. Ik zit zelf ook in de hulpverlening, en je bent soms zoveel bezig met uitleggen waarom die simpele dingen of oplossingen niet werken, of je verdedigen dat je daar allemaal heus wel aan gedacht hebt. Dat je gewoon niet eens meer aan je punt toe komt.
En ik denk dat mensen in zijn algemeenheid daarin ook echt nog wel wat kunnen leren, ik ook. Ik heb er laatst ook een hele interessante docu over gezien. Die ging dan wel alleen over racisme maar eigenlijk zou je het naar alle minderheidsgroepen kunnen betrekken.
Bekijk 2Doc: Wit is ook een kleur op https://npo.nl/VPWON_1281152
Ik vind het stuk aan het einde met de focusgroep heel interessant. Haar zelfgekozen voorbeelden om het onderwerp kracht bij te zetten vind ik dan weer iets minder.
Zoals ik al zei, we leren praten, niet communiceren. Van mij mogen mensen ook wel leren luisteren.. De grootste les die ik uit mijn psychose heb gehaald, is dat ik het gelukkigst zou zijn als ik de rest van mijn leven in stilte zou kunnen doorbrengen. Door alleen te luisteren en daarna mensen te accepteren vanuit compassie.
En verder een beetje dansen, foerageren en wat aan frunniken. Wh00p!
Whehe kan ik me iets bij voorstellen, ik kende haar voor de docu nog niet.quote:
[..]
Sorry, maar al waren we getrouwd, dan nog zou ik niet een docu van Sunny Bergman kijken als je dat zou willen. Ik ruk nog liever mijn schaamhaar er 1 voor 1 uit met een pincet.
Zoals ik al zei, we leren praten, niet communiceren. Van mij mogen mensen ook wel leren luisteren.. De grootste les die ik uit mijn psychose heb gehaald, is dat ik het gelukkigst zou zijn als ik de rest van mijn leven in stilte zou kunnen doorbrengen. Door alleen te luisteren en daarna mensen te accepteren vanuit compassie.
En verder een beetje dansen, foerageren en wat aan frunniken. Wh00p!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-12-2017 20:24:38 ]
Dat is toch die docu van Sunny Bergman?quote:
Wit is ook een kleur op https://npo.nl/VPWON_1281152
Ik ga offtopic nu, maar ik vind het zo frappant hoe kortzichtig mensen in Nederland kunnen zijn. Ik kan mij ook niet 100% vinden in wat ze wilt aantonen. Maar ze mag dat doen. Ik voel me ook niet aangevallen door haar. En ondanks dat ik vind dat ze een vertekend beeld neerzet, geeft het mij wel voer voor nadenken.
Enerzijds begrijp ik de woede wel van iedereen die boos is op Sunny. Nederlanders zijn bang hun identiteit te verliezen en denken dat mensen met een andere etnische achtergrond of huidskleur die zeggen zich daarop benadeeld te voelen dat alleen maar doen om vanuit een slachtofferrol te manipuleren om hun zin te krijgen. De vraag is of dat zo is. En de vraag is eveneens of Nederlanders inderdaad hun identiteit daarmee verliezen.
Ook jammer dat Sunny gezien wordt als tweedrachtzaaier, terwijl ze gewoon een documentairemaakster is die iets neerzet op basis wat zij denkt. Haar denkbeelden laat ze zien in de docu, maar ze dringt die niet op.
Ik zat er al op te wachten wanneer deze link ging komenquote:
[..]
Bekijk 2Doc: Wit is ook een kleur op https://npo.nl/VPWON_1281152
Goeie docu, dat wel.
Wist je dat heel veel mensen hier, weldegelijk weten hoe het is om te dealen met psychische en sociale problemen. Dat ze absoluut weten hoe het is. Veel hebben echter een manier gevonden, om hier op een (voor hun) goede manier mee om te kunnen gaan, waardoor de problemen hun leven niet meer overheersen.quote:
[..]
Dat is wat jij en heel veel anderen willen zien.
Er zullen best wel wat mensen zijn die op R&P van FOK! gewoon willen zeiken. Het merendeel die hulpvraagtopics aanmaken zie ik worstelen met zichzelf en helemaal verstrikt in hun gevoelens van onmacht. Ik vind het jammer dat het vaak wordt geinterpreteerd als "eigenwijs zijn en zelf niks willen ondernemen".
Als je zelf niet weet hoe het is om te dealen met complexe dingen als persoonlijkheidsstoornissen of andere issues waarbij je weinig overwicht hebt op je gevoelens, dan ken je ook niet het gevoel geen controle te hebben op jezelf. En dan weet je ook niet hoe het is om op alle gebieden in je leven te falen terwijl iedereen dat makkelijk lijkt af te gaan.
Mja, hij heeft gewoon een sterk punt wat betreft dit onderwerp.quote:
[..]
Ik zat er al op te wachten wanneer deze link ging komen
Goeie docu, dat wel.
Persoonlijke aanvallen mag je hier laten.
[ Bericht 94% gewijzigd door STING op 06-12-2017 21:03:23 ]
[ Bericht 94% gewijzigd door STING op 06-12-2017 21:03:23 ]
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
|
|
