Plezier hebben is nutteloos?
Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.quote:Op woensdag 29 november 2017 15:37 schreef Cockwhale het volgende:
Wat mis je?
Plezier hebben is nutteloos?
Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.quote:
Beschrijf je mislukkingen eens dan.
Ik was bezig met een reactie op je openingspost (zie spoiler hieronder), maar ben gekapt toen ik dit las.quote:
[..]
Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.
[..]
Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.
Aangezien je niet van clichés houdt, houd ik het ook kort: je bent geen fijne persoon om mee om te gaan. Je openingspost en bovenstaande post zuigen na het lezen al het levenslust uit mij, laat staan hoe je in het echt overkomt met al je negativiteit.
Heb je al professionele hulp gezocht?
Edit: ja; zie bijv. WGR / Eigen risico voor psychische hulp ruim 1600 euro?.
SPOILERDat je jezelf als mislukt ziet, betekent dat je niet voldoet aan verwachtingen. Dat kunnen jouw eigen verwachtingen zijn, maar natuurlijk ook verwachtingen van anderen. Vertel eens, waar voldoe je niet aan?
Je zegt dat "het" geen zin meer heeft. Wat heeft geen zin meer? Het heeft pas geen zin meer als je er geen invloed meer op hebt, maar zo te zien kun je typen en heb je handen dus heb je wel invloed op zaken. Om het maar even enorm simpel te houden. Weet je wanneer iets geen zin heeft? Als je opgeeft, als je er niets aan wil doen; als je er zo over denkt, kun je niet eens geholpen worden.
Je zegt dat alles dat je hebt nog op één hand te tellen is. Je hebt zo te lezen wel een dak boven je hoofd en je bent lichamelijk nog intact,
En ik bedoel 'zin' als in existentiële zin. Mijn leven betekent niets als je kijkt naar al die miljarden mensen op deze planeet. Ik wandel dezelfde paden af en beleef dezelfde emoties. Het is allemaal totaal betekenisloos. Ik moet niet denken dat ik uniek ben of dat ik überhaupt iets te willen heb. Mijn behoeftes zijn futiel, want alle emotie is futiel uiteindelijk. Hoe kan het uniek zijn als er miljarden zijn die hetzelfde bandje afdraaien? Dat is het dus niet. Ik besta zonder enige noodzaak en zal ook zo mijn leven doormaken.
Gelukt bestaat niet volgens mij. Uiteindelijk ben je pas 'gelukt' als je in staat bent om te geloven dat het zo is. Dus als je in staat bent jezelf voor de gek te houden. De mens is gemaakt om dit te doen en hele volksstammen doen het dus ook. Volgens mij is het in het westen ook het hoogste goed: zelfdeceptie. Anders stoppen ze je vol met pillen zodat je niet meer in staat bent om na te denken. Want de werkelijkheid verkondigen is niet goed voor het collectief.quote:
Maar wat zie jij dan als gelukt?
Daar ben ik het niet helemaal mee eens, ik denk dat je pas van 'gelukt'kan spreken als je tevreden bent, als je doelen die je had gesteld hebt bereikt.quote:
[..]
Gelukt bestaat niet volgens mij. Uiteindelijk ben je pas 'gelukt' als je in staat bent om te geloven dat het zo is. Dus als je in staat bent jezelf voor de gek te houden. De mens is gemaakt om dit te doen en hele volksstammen doen het dus ook. Volgens mij is het in het westen ook het hoogste goed: zelfdeceptie. Anders stoppen ze je vol met pillen zodat je niet meer in staat bent om na te denken.
Wat doe je in je vrije tijd?quote:
[..]
Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.
[..]
Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.
Doelen stellen is zinloos, want uiteindelijk ga je toch weer dood. Het is alleen maar een excuus om jezelf het idee te geven dat je iemand bent c.q. bestaansrecht hebt.quote:
[..]
Daar ben ik het niet helemaal mee eens, ik denk dat je pas van 'gelukt'kan spreken als je tevreden bent, als je doelen die je had gesteld hebt bereikt.
Zo min mogelijk. Ik heb in feite geen vrije tijd, want ik doe altijd alleen dingen die moeten. De rest is toch zinloos.quote:Op woensdag 29 november 2017 16:12 schreef wiskundenoob het volgende:
[..]
Wat doe je in je vrije tijd?
Heb je ook geen verlangens Dan?quote:
[..]
Doelen stellen is zinloos, want uiteindelijk ga je toch weer dood. Het is alleen maar een excuus om jezelf het idee te geven dat je iemand bent c.q. bestaansrecht hebt.
[..]
Zo min mogelijk. Ik heb in feite geen vrije tijd, want ik doe altijd alleen dingen die moeten. De rest is toch zinloos.
Hoezo, ik leef voor mezelf en uiteindelijk moet ik er zelf iets van maken. Geluk komt niet in een potje, het gevoel van tevreden zijn is ook niet op recept te verkrijgen, dat is iets doen met je leven.quote:
[..]
Doelen stellen is zinloos, want uiteindelijk ga je toch weer dood. Het is alleen maar een excuus om jezelf het idee te geven dat je iemand bent c.q. bestaansrecht hebt.
Niet echt nee. Vind ik ook nogal futiel.quote:
[..]
Heb je ook geen verlangens Dan?
Zelfdeceptie heet dat.quote:
[..]
Hoezo, ik leef voor mezelf en uiteindelijk moet ik er zelf iets van maken. Geluk komt niet in een potje, het gevoel van tevreden zijn is ook niet op recept te verkrijgen, dat is iets doen met je leven.
Hoezo is het futiel?quote:
[..]
Niet echt nee. Vind ik ook nogal futiel.
Nou ja, je kan ook zo blijven doen als je nu doet, haal je blijkbaar een fijn gevoel uit, dat geeft niet, er zijn veel mensen die alles instant willen en graag rollen in zelf medelijden.quote:
Nou ben ik ergens heel nieuwsgierig naar, zeiden je ouders altijd dat je heel speciaal was?
Als iedereen verlangens heeft, hoe kan het dan iets betekenen?quote:
Het is geen zelfmedelijden, maar als jij dat zo wil noemen. (Als iets zinloos is).quote:
[..]
Nou ja, je kan ook zo blijven doen als je nu doet, haal je blijkbaar een fijn gevoel uit, dat geeft niet, er zijn veel mensen die alles instant willen en graag rollen in zelf medelijden.
Nou ben ik ergens heel nieuwsgierig naar, zeiden je ouders altijd dat je heel speciaal was?
Nee mijn ouders hebben mij juist extreem verwaarloosd.
Wat zijn jouw verlangens Dan? Als jij stelt dat iedereen ze heeft dan moet je ze ook hebben. Maar goed kennelijk mag jij enkel verlangens hebben als het je uniek maakt?quote:
[..]
Als iedereen verlangens heeft, hoe kan het dan iets betekenen?
Nee. Verlangens zijn onbelangrijk, want het maakt toch niets uit als iedereen ze heeft.quote:
[..]
Wat zijn jouw verlangens Dan? Als jij stelt dat iedereen ze heeft dan moet je ze ook hebben. Maar goed kennelijk mag jij enkel verlangens hebben als het je uniek maakt?
quote:
[..]
Het is geen zelfmedelijden, maar als jij dat zo wil noemen.
Nee mijn ouders hebben mij juist extreem verwaarloosd.
Meestal zie je dit downe bij mensen die altijd 'heel speciaal' waren voor de ouders. Maar goed je ziet nergens een doel van in, dan heeft het ook weinig zin he om dit topic te openen, want wat wil je er dan mee bereiken?quote:
[..]
Het is geen zelfmedelijden, maar als jij dat zo wil noemen. (Als iets zinloos is).
Nee mijn ouders hebben mij juist extreem verwaarloosd.
Ja dat weet ik ook niet eigenlijk. Maar het is beter dan in mijn hoofd rondjes maken.quote:
[..]
[..]
Meestal zie je dit downe bij mensen die altijd 'heel speciaal' waren voor de ouders. Maar goed je ziet nergens een doel van in, dan heeft het ook weinig zin he om dit topic te openen, want wat wil je er dan mee bereiken?
Maar ik vraag toch wat die van jou zijn?quote:
[..]
Nee. Verlangens zijn onbelangrijk, want het maakt toch niets uit als iedereen ze heeft.
Op dit moment verlang ik er vooral naar dat het gewoon klaar is. Maar dat is natuurlijk ook behoorlijk nutteloos.quote:
[..]
Maar ik vraag toch wat die van jou zijn?
Depressiequote:
[..]
Op dit moment verlang ik er vooral naar dat het gewoon klaar is. Maar dat is natuurlijk ook behoorlijk nutteloos.
quote:
Als je het voor jezelf allemaal niet de moeite vind ga dan dingen doen die een ander helpen
Verbeter de wereld, begin bij jezelf... 
Ik stel me gewoon aan. Zegt mijn vriendin ook de hele tijd.quote:
Maar daar heb je geen zin in zeg je.quote:
[..]
[..]
Ik stel me gewoon aan. Zegt mijn vriendin ook de hele tijd.
Dus doe het dan voor een ander
Het is het een of het ander he, met dit soort reacties lul je jezelf alleen maar die depressie verder in
Dood ga je er vast niet van.quote:
[..]
Het is het een of het ander he, met dit soort reacties lul je jezelf alleen maar die depressie verder in
Nou oke dan zo verder leven. Maar dan is een topic openen ook zinloosquote:
Ja want als iemand een keer niet 'uit de put gepraat' wil worden, dan is het meteen ook niet goed. Dit is precies wat ik dus bedoel met de hele stramien van het leven. Mensen verwachten dat je in lijn loopt en zodra je een voetje buiten het lijntje zet krijg je het op je bordje... Ze kunnen je beter meteen door de kop schieten, want daar doen ze je uiteindelijk een plezier mee.quote:
[..]
Nou oke dan zo verder leven. Maar dan is een topic openen ook zinloos
Moet je ook maar niet aanstellen. Je komt totaal niet oprecht over.quote:
[..]
Ja want als iemand een keer niet 'uit de put gepraat' wil worden, dan is het meteen ook niet goed. Dit is precies wat ik dus bedoel met de hele stramien van het leven. Mensen verwachten dat je in lijn loopt en zodra je een voetje buiten het lijntje zet krijg je het op je bordje... Ze kunnen je beter meteen door de kop schieten, want daar doen ze je uiteindelijk een plezier mee.
Meestal als ik mij iets beter voel realiseer ik me al snel dat het toch futiel is.quote:
Lijkt me heel naar om je zo te voelen. Zie je het altijd zo somber in of zijn er ook momenten waarop je je beter voelt?
Probeer je je dat dan ook op de rotmomenten te bedenken. Het sombere gevoel is ook futiel.quote:
[..]
Meestal als ik mij iets beter voel realiseer ik me al snel dat het toch futiel is.
Ben je er al achter gekomen waardoor je je dan op die momenten beter voelt?
Omdat ik dan even vergeten ben ik dat ik het ben? Geen idee eigenlijk. Waarschijnlijk omdat ik dan gewoon te druk ben om na te denken over het bestaan. Maarja dieren kunnen ook niet nadenken over het leven dus wat zegt het nou eigenlijk?quote:
[..]
Probeer je je dat dan ook op de rotmomenten te bedenken. Het sombere gevoel is ook futiel.
Ben je er al achter gekomen waardoor je je dan op die momenten beter voelt?
Nee jij opent een topic over dat je het niet ziet zitten vanuit die put, maar je wil er ook niet uit gepraat wordenquote:
[..]
Ja want als iemand een keer niet 'uit de put gepraat' wil worden, dan is het meteen ook niet goed. Dit is precies wat ik dus bedoel met de hele stramien van het leven. Mensen verwachten dat je in lijn loopt en zodra je een voetje buiten het lijntje zet krijg je het op je bordje... Ze kunnen je beter meteen door de kop schieten, want daar doen ze je uiteindelijk een plezier mee.
wat wel dan?
Dat dit gewoon ophoudt? De ene kant of de andere kant om.quote:
[..]
Nee jij opent een topic over dat je het niet ziet zitten vanuit die put, maar je wil er ook niet uit gepraat worden
wat wel dan?
Aanraders: psycholoog (en evt medicatie), goed eten (en evt supplementen ter aanvulling om je onbalans te herstellen), water drinken, jezelf verzorgen en belonen, sporten, (vrijwilligers)werk verrichten, leuke dingen doen met je vriendin.
Je hebt dus wel een vriendin? Is dat niet "futiel"?
Mijn relatie stelt ook niks voor, maar dat is een ander verhaal.quote:
Je hebt dus wel een vriendin? Is dat niet "futiel"?
Dat gaat niet gebeuren daar zul je wat voor moeten doenquote:
[..]
Dat dit gewoon ophoudt? De ene kant of de andere kant om.
Ja als ik nou wat impulsiever was geweest...quote:
[..]
Dat gaat niet gebeuren daar zul je wat voor moeten doen
Zo danquote:
[..]
Mijn relatie stelt ook niks voor, maar dat is een ander verhaal.
Weet zij dit ook?quote:
[..]
Mijn relatie stelt ook niks voor, maar dat is een ander verhaal.
Hulpverleners dumpen je(of beledigen zodat je zelf niet meer terugkomt) omdat het de bedoeling is dat je op eigen kracht het gaat fixen, anders komt iedereen tot zijn 100e terug. Tis alleen een beetje kut als je tot je 100e wel het probleem hebt:P maarja je hoeft er natuurlijk ook niet heen te gaan. Je moet iemand zien te vinden waar je je relaxt bij voelt en hopen dat je daarmee dingen zelf een beetje oppakt. Na verloop van tijd zal het makkelijker gaan en uiteindelijk is alles weer fun. Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen.quote:
Ik heb al meerdere keer 'professionele' hulp gezocht. Het enige dat ik daarmee bereikt heb is het besef dat ik als mens mislukt ben en dan ik net zo goed dood kan gaan in een hoekje (want niemand zal mij missen).
Bekeer je tot een geloof, schakel alle logica uit en haal daar je behoeftes uit. Dit soort existentiële issues komen amper voor bij dat volk, maar kan me voorstellen dat zo'n keuze lastig is. Ik kreeg het ook niet echt voor elkaar iig. Logica en die concepten matchen niet zo goed.quote:
[..]
Als iedereen verlangens heeft, hoe kan het dan iets betekenen?
Je klinkt ook wel als een lichtelijk vermoeiend persoon moet ik zeggen naar aanleiding van slechts een handjevol posts. Ik ben zelf ook pessimistisch, filosofisch ingesteld en denk dus ook teveel na over dit soort dingen en begrijp het ergens wel, maar damn kerel jij gooit er nog een schepje bovenop.
Je conclusie is letterlijk dat het leven zinloos is, dus geluk is ook zinloos, dingen bereiken ook want je gaat toch weer dood...
Heb jij misschien een probleem met je eigen sterfelijkheid. Heb je dat al eens onderzocht toevallig? Ik vraag dat alleen omdat ik dat zelf wel heb en herken wat gedachtes. Zal er ongetwijfeld naast zitten maar toch...
Succes
Jij voelt niet wat hij voelt. Je zal vast ook je tegenslagen hebben gehad in het leven en zodoende hebt geleerd te accepteren dat het niet altijd gaat zoals je had gewild. Maar wat ik uit het verhaal van TS opmaak, is dat hij compleet vastloopt. En dat is echt anders dan af en toe een tegenslag. De tijd gaat door. Het is heel frustrerend om te zien dat iedereen zich blijft door ontwikkelen, terwijl je zelf maar blijft hangen.
Wat betreft onderwerp had ik dit topic in de afgelopen 15 jaar ergens ook kunnen maken.
Alleen lijk je het allemaal wel erg over-geanalyseerd te hebben, Je hebt het hele leven en alles wat er bij komt kijken samegevat tot "we gaan allemaal toch dood, dus what's the point? Kan je beter vandaag nog deaud gaan dan over 80 jaar."
Er zijn wel enkele cliché's hiervoor. En cliché of niet, ze kunnen helpen.
Je bent op aarde gezet met een leven. Wat je vervolgens doet me je leven is aan jou. De gemiddelde mens die maakt er wat van, zullen we maar zeggen. Maar je kan ook aan de drank en drugs gaan. Het is helemaal aan jou. Wat dat betreft zou ik proberen te gaan voor "leuk en gezellig", maar dat ben ik.
Ik heb de afgelopen ~15 jaar ook een depressie gehad met suicidale wensen. Suicidale wensen die er eigenlijk stiekem tot op de dag van vandaag nog steeds zijn, want immers, wat is het doel/nut/punt van het bestaan? We geven ons allemaal de illusie dat we belangrijk zijn en dat we dingen moeten doen, en daarna zijn we een keertje deaud. Lekker dan.
Mijn redding is een beetje een sombere, daar kan ik ook niks aan doen. Kijk, ik had mij 10 jaar geleden van kant willen maken. Dat heb ik niet gedaan. Daar heb ik soort van spijt van. Maar, zo beredeneer ik het nu, ik had deaud kunnen zijn en dat ben ik niet. Dus gewoon doorgaan en het leuk proberen te maken. Lang verhaal kort: nee heb je, ja kun je krijgen.
Dat mijn leven stiekem nog steeds kudt is valt weinig aan te doen, maar ja. Gewoon lachen van al die ellende en onzin!
Kijk, het leven is crap, dat vinden er wel meer. Maar als je bij de pakken neer gaat zitten word het alleen maar nóg crapper. Dus denk bijvoorbeeld aan mensen die lichamelijk of geestelijk niks meer kunnen. Kinderen die sterven op hun 5de. Mensen na een ongeluk. Mensen die de ene dag álles lijken te hebben waar jij en ik alleen maar van kunnen dromen, en de volgende dag neemt een beroerte ze alles af.
Het leven is kort, kudt en fragiel. Maar opgeven is een no-no. Zoek dingen die je leuk vindt of blij maakt. Of, in mijn geval, beschouw het leven als after credits party. Het feest is voorbij, maar we borrelen nog lekker na!
Wil ik nog wel even vanuit mezelf zeuren. Je klinkt behoorlijk diep in de sh*t, maar toch heb je een vriendin, aldan wel of niet matige relatie of whatever. Wat ik de afgelopen jaren heb gezien is altijd het volgende: mensen kunnen helemaal naar de t*fus zijn, helemaal kapot en hopeloos.... maar er is altijd een man/vrouw/vriendin/relatie. Heel typisch, want in mijn donkere dagen zijn die er nooit geweest.
Dus kijk nog eens naar je vriendin (letterlijk), denk terug aan het moment waarom jullie een stel zijn geworden, en denk dan nog eens, het leven is toch bagger, maar misschien word het er met haar toch wat gezelliger op.
Misschien kan je hier wat mee. Zo niet, even goede onbekende forum genootjes.
Geef je zelf op voor een dubbeltje op zijn kantquote:
[..]
Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.
[..]
Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.
Hoe zwaar het ook is, geef het niet op! Je kan het je misschien niet voorstellen, maar dat je het nu uitzichtloos ziet, betekent niet dat het uitzichtloos is.
Misschien kan je met het volgende verhaal verder. Want het zou weleens kunnen dat er autisme is. Omdat dat een nogal stigmatiserend imago heeft, kan ik mij voorstellen dat je je er niet in kan herkennen. Of niet in wilt herkennen, omdat je dan het gevoel krijgt dat anderen je raar en een outcast vinden. Daarom heb ik er nog een verhaal bijgeschreven. Ik ken je natuurlijk niet, dus ik kan echt totaal niet zeggen dat dat het is. Maar wie weet kan je wat met de informatie:
Ik ben zelf pas geleden op autisme getest. Ik vond het niet leuk, want autisme associeerde ik stiekem toch met sociaal onhandige kluizenaars die alleen maar achter hun PC zitten maar verder geen interesses hebben. Ik wist wel dat het niet eerlijk is hen daarop te veroordelen, maar ik vond het wel pijnlijk om zelf te horen te krijgen dat ik misschien autisme heb.
Het zelfstigma probeerde ik aan de kant te zetten en was akkoord gegaan met het voorstel mij te laten testen. In de tussentijd veel gelezen over autisme en er hier ook met mensen over gechat. Ik ken zelf veel mensen met autisme: ik heb mezelf toegesproken dat ik die negatieve associatie los moet laten, want ik vind de mensen met ASS die ik ken immers ook aardig.
Hoe meer ik over autisme begin te begrijpen, des te meer kom ik erachter dat het beeld wat veel mensen hebben in werkelijkheid veel genuanceerder is.
- Mensen weten vaak wel dat er autisten zijn die uitblinken in wiskunde of zich thuisvoelen in de ICT. Maar autisme kan ook in je voordeel werken als je bijvoorbeeld een muziekproducer bent of een psycholoog of een kunstenaar
- Autisme kan belemmerend zijn in het sociale contact, maar dat wil absoluut niet zeggen dat je met autisme niet sociaal kan zijn. Als je van sociale angsten kan afkomen en wat meer vaardigheden kan opdoen, kan je ondanks je autisme heel sociaal zijn. (En op sommige punten kan het je juist extra sociaal maken, want je kan oprecht en analytisch met anderen in contact staan)
- Autisten hebben evenveel empathisch vermogen dan anderen. Ze kunnen zelfs extra sensitief zijn. Er gebeurt echter wat in de hersenen waardoor ze het niet goed kunnen overbrengen. Iemand met autisme kan oprecht geraakt worden door iemand die verdriet heeft en zou dolgraag die persoon willen steunen. Alleen verzuipen ze dan in heel veel gedachten hoe ze dat moeten doen en twijfels of hetgeen wat ze waarnemen klopt. Daarbovenop worden ze overprikkeld door het verdriet en de situatie van de ander. Als gevolg blokkeren ze en reageren ze er niet gepast op. De ander interpreteert hun reactie als kil en ongeinteresseerd. Ze denken vaak dat ze dat ook zijn, want ze voelen er dan niks bij. Maar dat ze het niet voelen, komt omdat ze door alle gedachten en prikkels geen toegang daartoe hebben.
Autisme houdt dat je de wereld op een wat andere manier waarneemt. Je ziet minder snel het gehele plaatje. Je hersenen kunnen prikkels niet goed filteren. Om overprikkeling te voorkomen ga je de wereld om je heen wat meer waarnemen in een soort tunnelvisie. Je sluit je wat meer af. Door die tunnelvisie, krijg je wel een heel erg scherpzinnige blik op details.
Omdat je voortdurend teveel prikkels krijgt, ervaar je de wereld als angstig en onvoorspelbaar. Dat is nog steeds zo als je het zo gewend bent dat je je daar niet meer van bewust bent. Regelmaat en routine geven je meer een gevoel van veiligheid en rust.
Dat autistische mensen behoefte hebben aan voorspelbaarheid, heeft ook te maken met dat de hersenen minder goed de aandacht kunnen schakelen. Om een voorbeeld te noemen: als iemand onverwacht bij je langskomt om op visite te komen, ben je helemaal van je apropos en daarom hou je daar niet van. Als die persoon van tevoren afspreekt: op die dag en op dat tijdstip wil ik graag bij je langskomen, dan vind je het waarschijnlijk hartstikke leuk, want je hebt dan genoeg tijd om je voor te bereiden. En je bent dan waarschijnlijk ook een goede gastheer, omdat je aan de details kan denken en er dus voor kan zorgen dat er genoeg eten en drinken in huis is, dat het opgeruimd en netjes is.
Aardige post (pro-autisme \o/) maar is natuurlijk wel een enorme gok of de OP zijn probleem opgelost kan worden met een autisme-spectrum diagnose.quote:
Oh, ben ik daarom soms zo slecht in schakenquote:
Ik kan natuurlijk niet zeggen dat hij dat is.quote:
[..]
Aardige post (pro-autisme \o/) maar is natuurlijk wel een enorme gok of de OP zijn probleem opgelost kan worden met een autisme-spectrum diagnose.
Ik kwam erop toen ik las dat hij na zoveel hulp nog steeds vast blijft lopen. Nu hoef je niet perse autistisch te zijn om problemen te hebben met de psychische hulpverlening. Maar het kan wel een aanknopingspunt zijn waarom hij er niks aan heeft. Psychologen gebruiken vaak breedspraak, zoals "je moet jezelf wat meer liefde gunnen". Zeker met ASS kan je helemaal niks daarmee. Het is niet concreet en in plaats van dat duidelijkheid geeft, geeft het alleen nog maar meer verwarring. Met ASS heb je vaak veel moeite om initiatief te nemen en val je in uitstelgedrag. Een coach die waarmee het klikt en die je vertrouwt kan je daarbij helpen. Die gaat jou helpen erachter te komen wat je leuk vindt en wat je met je leven wilt doen en je met die leidraad helpen met plannen en organiseren. Als zijn wens bijvoorbeeld is dat hij sociaal vaardiger wilt zijn en wat meer vrienden en wie weet een vriendin wilt krijgen, kan de coach op zoek gaan naar een sociale vaardigheidstraining die aansluit op zijn behoeften, maar kan hij ook meedenken hoe hij die sociale contacten kan opbouwen. Een rumoerige pub is misschien niks voor hem, maar wie weet ergens vrijwilligerswerk doen of een sport beoefenen.
Eigenlijk zeg je dat je je door hulp slechter bent gaan voelen?quote:
Ik heb al meerdere keer 'professionele' hulp gezocht. Het enige dat ik daarmee bereikt heb is het besef dat ik als mens mislukt ben en dan ik net zo goed dood kan gaan in een hoekje (want niemand zal mij missen).
En ik bedoel 'zin' als in existentiële zin. Mijn leven betekent niets als je kijkt naar al die miljarden mensen op deze planeet. Ik wandel dezelfde paden af en beleef dezelfde emoties. Het is allemaal totaal betekenisloos. Ik moet niet denken dat ik uniek ben of dat ik überhaupt iets te willen heb. Mijn behoeftes zijn futiel, want alle emotie is futiel uiteindelijk. Hoe kan het uniek zijn als er miljarden zijn die hetzelfde bandje afdraaien? Dat is het dus niet. Ik besta zonder enige noodzaak en zal ook zo mijn leven doormaken.
Naar alle lui?quote:
Eerst ff een opmerking maken naar alle lui hier die TS verwijten in de slachtofferrol te zitten:
Jij voelt niet wat hij voelt. Je zal vast ook je tegenslagen hebben gehad in het leven en zodoende hebt geleerd te accepteren dat het niet altijd gaat zoals je had gewild. Maar wat ik uit het verhaal van TS opmaak, is dat hij compleet vastloopt. En dat is echt anders dan af en toe een tegenslag. De tijd gaat door. Het is heel frustrerend om te zien dat iedereen zich blijft door ontwikkelen, terwijl je zelf maar blijft hangen.
Ik zei dat, en hij gedraagt zich ook als een slachtoffer.
Jij interpreteert zijn gedrag zo. Dat betekent nog niet dat het zo is.quote:
[..]
Naar alle lui?
Ik zei dat, en hij gedraagt zich ook als een slachtoffer.
Mensen die zeggen dat ze het leven niet zien zitten en daar geen plezier uit halen, zijn vaak depressief. Het is allesbehalve goed door ze nog even op hun minderwaardigheidsgevoel te wijzen.
Jij interpreteert het dus weer anders, en dat kan. Ik ben het er niet mee eens,dat kan ook.quote:
[..]
Jij interpreteert zijn gedrag zo. Dat betekent nog niet dat het zo is.
Mensen die zeggen dat ze het leven niet zien zitten en daar geen plezier uit halen, zijn vaak depressief. Het is allesbehalve goed door ze nog even op hun minderwaardigheidsgevoel te wijzen.
Bedenk misschien eerst wat je wil veranderen (alles dus, je leven), en zoek dan mogelijkheden om die plannen waar te maken. Maar ga niet zwelgen in zelfmedelijden, er is geen vervelender gevoel dan het gevoel dat je nutteloos bent en dat je geen eigenwaarde hebt.
Er is niks vervelender dan je leven niet te leven. Dan lig je daar, op je sterfbed, terwijl je spijt hebt van alle dingen die je niet hebt gedaan omdat je daar simpelweg niet de ballen voor had, of een andere (persoonlijke) reden. En uiteindelijk niemand die je mist.
Everyone dies, but not everyone lives.
Dus je wilt wel uit die put, je wilt er alleen niks voor hoeven doen.quote:
[..]
Dat dit gewoon ophoudt? De ene kant of de andere kant om.
Sterfelijkheid vind ik juist het mooiste wat er is. Dan ben je tenminste verlost van dit hele circus... Ik ben ook best jaloers op mensen die de overgang hebben gemaakt.quote:
[..]
Heb jij misschien een probleem met je eigen sterfelijkheid. Heb je dat al eens onderzocht toevallig? Ik vraag dat alleen omdat ik dat zelf wel heb en herken wat gedachtes. Zal er ongetwijfeld naast zitten maar toch...
Wij zijn allemaal het slachtoffer van het leven. Daar ben ik geen uitzondering op. Ik zit daar echt niet over in, want zo uniek ben ik niet.quote:Op woensdag 29 november 2017 17:58 schreef puzziepie het volgende:
Ik zou gewoon lekker slachtoffer blijven ,veel handiger want dan ligt het aan iedereen en alles, en hoef je er verder niks aan te doen. Behalve mokken als een kleuter,maar dat terzijde.
Wanneer is iets overgeanalyseerd? Je kunt je beter afvragen waarom hele volksstammen het niet lijken te begrijpen.quote:
Alleen lijk je het allemaal wel erg over-geanalyseerd te hebben, Je hebt het hele leven en alles wat er bij komt kijken samegevat tot "we gaan allemaal toch dood, dus what's the point? Kan je beter vandaag nog deaud gaan dan over 80 jaar."
Nee man. Ik heb geen autisme...quote:
Misschien kan je met het volgende verhaal verder. Want het zou weleens kunnen dat er autisme is.
Ik denk eerder dat jij niet kan omgaan met de waarheid. De dood is er en zal alles om je heen wegnemen tot jij aan de beurt bent. Jouw sterfelijkheid is je grootste angst.quote:
[..]
Naar alle lui?
Ik zei dat, en hij gedraagt zich ook als een slachtoffer.
Alsof herinneringen en emoties niet gewoon vergankelijk zijn. Je bent godverdomme één van de miljarden op deze planeet en op je sterfbed maken al die 'ervaringen' geen donder uit.quote:
Er is niks vervelender dan je leven niet te leven. Dan lig je daar, op je sterfbed, terwijl je spijt hebt van alle dingen die je niet hebt gedaan omdat je daar simpelweg niet de ballen voor had, of een andere (persoonlijke) reden. En uiteindelijk niemand die je mist.
[ Bericht 25% gewijzigd door Anthonie1 op 30-11-2017 12:29:39 ]
Werkelijk geen idee.quote:
Wat wil je met dit topic als alles zinloos en nutteloos is?
Uiteindelijk is het allemaal zinloos ja. Zelfs de allerberoemste mensen zullen op een dag in de vergetelheid raken en hun leven zal uiteindelijk geen ruk uitgemaakt hebben, want ooit zal het universum geen energie meer over hebben en zal alles ophouden met bestaan.quote:
[..]
Sterfelijkheid vind ik juist het mooiste wat er is. Dan ben je tenminste verlost van dit hele circus... Ik ben ook best jaloers op mensen die de overgang hebben gemaakt.
[..]
Wij zijn allemaal het slachtoffer van het leven. Daar ben ik geen uitzondering op. Ik zit daar echt niet over in, want zo uniek ben ik niet.
[..]
Wanneer is iets overgeanalyseerd? Je kunt je beter afvragen waarom hele volksstammen het niet lijken te begrijpen.
[..]
Nee man. Ik heb geen autisme...
[..]
Ik denk eerder dat jij niet kan omgaan met de waarheid. De dood is er en zal alles om je heen wegnemen tot jij aan de beurt bent. Jouw sterfelijkheid is je grootste angst.
[..]
Alsof herinneringen en emoties niet gewoon vergankelijk zijn. Je bent godverdomme één van de miljarden op deze planeet en op je sterfbed maken al die 'ervaringen' geen donder uit.
Maar hoe groot is de kans geweest dat juist jij op deze aardkloot terecht bent gekomen? Die miljarden jaren van exploderende sterren en vormende planeten waar uiteindelijk de aarde uit voortkomt die precies ver genoeg van de zon staat om leven toe te laten. Dan nog eens miljarden jaren van evolutie waar alles op elke bedenkbare manier fout had kunnen gaan. Dan is er ineens de mens, en talloze generaties van seksende mensen later ben jij er. Je voorouders hebben letterlijk elk moment van de menselijke geschiedenis meegemaakt, van het stenen tijdperk naar de middeleeuwen en uiteindelijk naar nu. Ze hebben letterlijk alles doorstaan en nu ben jij er. Ik weet niet hoe jij daartegenover staat, maar ik vind dat nogal wat. Ik heb de kans gekregen om dit oogwenkje van een leven mee te maken en ik ben van plan eruit te halen wat erin zit. Het leven zelf heeft geen zin, betekenis, of reden. Je leeft. Punt. Je zal daar zelf betekenis aan toe moeten voegen.
Wat jij voelt, voelt iedereen wel eens. Maar de meeste mensen zijn in staat om die angst weg te drukken. Dat is een biologisch systeem dat onze overleving in stand houdt, want het is niet handig voor onze overleving als we allemaal in een hoekje gaan zitten huilen over de zinloosheid van het leven. Soms uit die angst zich in spiritualiteit of religie (ik hoef niet bang te zijn want er is leven na de dood). De meeste mensen die dat niet geloven kunnen een knop omzetten die de angst wegdrukt. Veel mensen doen dat onbewust, het is immers een biologisch verdedigingsmechanisme. Je ziet ze ook in dit topic, mensen die beweren niet bang te zijn en nooit bang te zijn geweest. Dat zijn perfecte voorbeelden waarin die knop onbewust is omgezet. Die zullen jouw probleem ook niet kunnen begrijpen, want "waar ben je nou bang voor?" Hun knop is omgezet en ervaren die angst dus niet. Bij jou is dat blijkbaar niet gelukt, dus moet je zelf die knop omzetten. Of je vraagt daar hulp voor bij een psycholoog. Wat je ervaart heet 'existential dread' en je bent echt niet de eerste die met deze gevoelens rondloopt. Dus probeer het zelf of zoek hulp.
Of je doet dat niet. Of je blijft gewoon huilen over het feit dat er op een dag helemaal niks meer is. Fijn leven dan nog he.
[ Bericht 3% gewijzigd door MrAero op 30-11-2017 13:53:34 ]
Ik vind het vooral nogal banaal. Even terzijde van het punt dat pure kans natuurlijk niets betekent.quote:
[..]
Je voorouders hebben letterlijk elk moment van de menselijke geschiedenis meegemaakt, van het stenen tijdperk naar de middeleeuwen en uiteindelijk naar nu. Ze hebben letterlijk alles doorstaan en nu ben jij er. Ik weet niet hoe jij daartegenover staat, maar ik vind dat nogal wat.
Religie is een leugen en mensen die daar in trappen zijn corrupt in mijn ogen.quote:
[..]
Wat jij voelt, voelt iedereen wel eens. Maar de meeste mensen zijn in staat om die angst weg te drukken. Dat is een biologisch systeem dat onze overleving in stand houdt, want het is niet handig voor onze overleving als we allemaal in een hoekje gaan zitten huilen over de zinloosheid van het leven. Soms uit die angst zich in spiritualiteit of religie (ik hoef niet bang te zijn want er is leven na de dood).
Dat zijn de enige punten die je uit m'n post hebt kunnen halen? Geweldig..quote:
[..]
Ik vind het vooral nogal banaal. Even terzijde van het punt dat pure kans natuurlijk niets betekent.
[..]
Religie is een leugen en mensen die daar in trappen zijn corrupt in mijn ogen.
Dat zei ik toch? Niks is er voor een reden en niks heeft betekenis. Je zal zelf ergens betekenis aan toe moeten voegen. Ik vind de manier waarop ik ben ontstaan erg bijzonder. Als jij dat niet vindt is dat prima. Iets wat betekenis voor mij heeft, heeft geen inherente betekenis op zichzelf en kan volledig betekenisloos voor jou zijn. Niemand hier kan jou dan ook vertellen hoe je je betekenisloze leven betekenis kan geven.quote:Ik vind het vooral nogal banaal. Even terzijde van het punt dat pure kans natuurlijk niets betekent.
Mee eens, hoewel, corrupt. Goedgelovig zou ik eerder zeggen. Ik was erg blij dat m'n gelovige ouders niet met angst de dood tegemoet gingen. Wat kan mij het nou schelen dat ze in iets geloofden waarvan ik denk dat het een sprookje is? Als dat ze in staat stelde om vredig te sterven, dan vind ik dat alleen maar fijn.quote:Religie is een leugen en mensen die daar in trappen zijn corrupt in mijn ogen.
Maar goed, dit topic zal je niet kunnen helpen. Je zal ook niemand kunnen overtuigen om net zo miserabel te worden als jij, want bij hun werkt die eerdergenoemde 'knop' om die existential dread weg te drukken wel. Dus zoek hulp daarmee. Of niet. Wat heeft het immers voor zin.
Ja ik weet inmiddels verdomd goed dat dit soort shit mij niet gaat helpen. Fok! heeft mij eerder de verkeerde kant op geduwd dan echt geholpen. Kan ook haast niet want er zitten hier toch overwegend mensen met het IQ van een goudvis. (Haha, nu beledig ik mijzelf ook nog eens).quote:
Maar goed, dit topic zal je niet kunnen helpen. Je zal ook niemand kunnen overtuigen om net zo miserabel te worden als jij, want bij hun werkt die eerdergenoemde 'knop' om die existential dread weg te drukken wel. Dus zoek hulp daarmee. Of niet. Wat heeft het immers voor zin.
Een ezel stoot zich niet 2x aan dezelfde steen, dus waarom open je dan weer een topic? Iedereen is dommer dan jou met het IQ van een goudvis. Maar al die domme mensen weten wel te genieten van hun leven, iets wat jou blijkbaar niet lukt, dus zijn ze werkelijk zo dom, of kunnen ze iets dat jij niet kan? Ze hebben die knop omgezet, bewust of onbewust, en ervaren niet die angst die jij hebt. Dat kan je dom vinden. Je kan schreeuwen dat ze hun vergankelijkheid lachend tegemoet lopen, maar ze hebben die angst niet, dankzij dat biologische afweersysteem; die knop is omgezet. Dat moet jij ook proberen. Zoek daar gewoon hulp voor. Google het maar: "existential dread" en zoek een psycholoog die jou begrijpt. Niet iemand die ook onbewust die knop heeft omgezet en je vervolgens gaat adviseren om een nieuwe hobby te zoeken.quote:
[..]
Ja ik weet inmiddels verdomd goed dat dit soort shit mij niet gaat helpen. Fok! heeft mij eerder de verkeerde kant op geduwd dan echt geholpen. Kan ook haast niet want er zitten hier toch veel te veel mensen met het IQ van een goudvis.
[ Bericht 5% gewijzigd door MrAero op 30-11-2017 14:22:27 ]
Word zeeman, dan ben je vrij! Met kameraden aan je zij!quote:
Ik heb geen zin om te vervallen in clichés of wat dan ook dus ik zal het maar gewoon kort houden. Ik ben er na een aantal jaren achter dat ik mezelf als mens mislukt beschouw. Het heeft gewoon weinig zin meer naar mijn idee. Alles dat ik nog heb is op een hand te tellen en de motivatie om door te gaan is er niet meer. (Nee, ik bedoel niet dat ik denk aan zelfmoord.) Ik heb een totaal gebrek aan levenslust en zie het niet meer zitten om 'dit' de komende jaren te blijven doen. Het is allemaal zo nutteloos uiteindelijk.
Hoe weet je dat? Vind je dat zelf? Vinden anderen dat? Of ben je erop getest?quote:
Als je ondanks alle hulp daar nog niet op bent getest, is het misschien wel een aanknopingspunt. Autisme is een heel breed spectrum.
Maar sowieso is er iets, want je klinkt nogal depressief.
Nee, je moet jezelf niet zielig gaan vinden. Jezelf blijven motiveren en vechtlustig en positief aan jezelf werken is iets waar ik ook voor 100% achter sta.
Mensen die depressief zijn, kunnen daarvoor niet de energie opbrengen. Die hebben ook steun nodig.
Als je zegt tegen TS dat hij niet thuis moet zitten kniezen en bijvoorbeeld wat vaker moet stappen en mensen ontmoeten, heb je zeker een punt. Maar als je hem echt wily helpen, kan je hem ook een PM sturen en gegevens uitwisselen om met hem wat te ondernemen.
Ik neem aan dat ik er vanuit mag gaan dat als een psychiater die hierin gespecialiseerd is zegt dat het niet zo is, dat het dan ook wel niet zo zal zijn.quote:
[..]
Hoe weet je dat? Vind je dat zelf? Vinden anderen dat? Of ben je erop getest?
Als je ondanks alle hulp daar nog niet op bent getest, is het misschien wel een aanknopingspunt. Autisme is een heel breed spectrum.
Maar sowieso is er iets, want je klinkt nogal depressief.
En noem het wat je wil. Het zal dan wel depressie zijn, maar het boeit me niet zoveel hoe het heet.
Man. Denk je dat ik daar op zit te wachten? Nee absoluut niet. Ik hoef geen medelijden van mensen... Is toch niet oprecht of 'echt'...quote:
Als je zegt tegen TS dat hij niet thuis moet zitten kniezen en bijvoorbeeld wat vaker moet stappen en mensen ontmoeten, heb je zeker een punt. Maar als je hem echt wily helpen, kan je hem ook een PM sturen en gegevens uitwisselen om met hem wat te ondernemen.
Mensen hier proberen je te helpen andere inzichten op te doen en jij blijft een beetje struisvogelpolitiek hanteren. Ik kan je zeggen dat dat je nergens gaat brengen.
En ja. Ik weet waar ik over praat, want heb in een soortgelijke situatie gezeten. Je mindset is gewoon verkeerd.
Hoe kun je dat zeggen? Je kent me niet eens... Heb jij ook op het punt gestaan dat je je afvroeg of je zo verder moest of maar gewoon er mee moest stoppen?quote:
En ja. Ik weet waar ik over praat, want heb in een soortgelijke situatie gezeten. Je mindset is gewoon verkeerd.
Dus stop nou gewoon met posten, want Fok!ers kunnen je hier niet mee helpen, alleen psychologen die hierin gespecialiseerd zijn. Als je dus aanklopt bij een psycholoog die je adviseert om te gaan reizen of een nieuwe hobby te gaan zoeken, bedank hem vriendelijk en zoek verder naar een psycholoog die dit wel begrijpt.
Waarom denk je anders dat jij je zo voelt, terwijl anderen hier geen last van blijken te hebben? Het is puur biologie.
Je valt in herhaling.quote:
Je bent niet depressief, of ziek, je hebt gewoon last van existential dread, iets wat de meeste mensen (on)bewust op een biologisch niveau kunnen onderdrukken.
Dus stop nou gewoon met posten, want Fok!ers kunnen je hier niet mee helpen, alleen psychologen die hierin gespecialiseerd zijn. Als je dus aanklopt bij een psycholoog die je adviseert om te gaan reizen of een nieuwe hobby te gaan zoeken, bedank hem vriendelijk en zoek verder naar een psycholoog die dit wel begrijpt.
Waarom denk je anders dat jij je zo voelt, terwijl anderen hier geen last van blijken te hebben? Het is puur biologie.
Jij ook. 'Wat heeft het voor zin, wat heeft het voor zin, doorgaan of stoppen, doorgaan of stoppen'. Ik probeer je uit te leggen waar dat gevoel vandaan komt en hoe je daar iets aan kunt doen, maar je lijkt het maar niet te begrijpen. Wellicht dat het wel iets met IQ te maken heeft en dat je dit gewoon nooit zal begrijpen. Dan vrees ik voor je toekomst. Maar vooral doorgaan met dit topic, dat werkt uitstekend zo te zienquote:
Ja.quote:
[..]
Heb jij ook op het punt gestaan dat je je afvroeg of je zo verder moest of maar gewoon er mee moest stoppen?
quote:
[..]
Jij ook. 'Wat heeft het voor zin, wat heeft het voor zin, doorgaan of stoppen, doorgaan of stoppen'. Ik probeer je uit te leggen waar dat gevoel vandaan komt en hoe je daar iets aan kunt doen, maar je lijkt het maar niet te begrijpen. Vooral doorgaan met dit topicleven, dat werkt uitstekend zo te zien
Je zegt geen medelijden te willen, maar in elke post die je plaatst hint je lekker subtiel op je zelfmoordneigingen. Als het je allemaal geen kut kon schelen zou je hier niet posten, dus je bent wel degelijk uit op meelijwekkende reacties zoals 'doe het nou niet, je hebt zoveel om voor te leven!' Het feit dat je door blijft posten bevestigt dat alleen maar. Prima hoor, maar doe niet alsof je het allemaal zinloos vindt, anders was je de discussie uberhaupt niet aangegaan, want wat heeft dat dan voor zin?quote:
Nee ik ken je niet, dat klopt. Maar je OP en vervolgpostst geven toch meer dan voldoende inzicht in de situatie. Of moet ik je dan maar persoonlijk kennen om te kunnen zeggen dat het een herkenbaar item voor me is?quote:
[..]
Hoe kun je dat zeggen? Je kent me niet eens... Heb jij ook op het punt gestaan dat je je afvroeg of je zo verder moest of maar gewoon er mee moest stoppen?
Conclusie: betekenis geef je zelf aan je leven, de een is niet meer uniek dan de ander.
Nu ga ik mij wel wat meer aansluiten bij degenen waartegen ik je eerst verdedigde.quote:
[..]
Ik neem aan dat ik er vanuit mag gaan dat als een psychiater die hierin gespecialiseerd is zegt dat het niet zo is, dat het dan ook wel niet zo zal zijn.
En noem het wat je wil. Het zal dan wel depressie zijn, maar het boeit me niet zoveel hoe het heet.
[..]
Man. Denk je dat ik daar op zit te wachten? Nee absoluut niet. Ik hoef geen medelijden van mensen... Is toch niet oprecht of 'echt'...
Dat je het niet zo voelt en ook geen behoefte voelt, kan ik inkomen. Maar ondanks dat kan je er alleen maar zelf uitkomen. Als je niks wilt ondernemen, dan weet je zeker dat je in deze situatie blijft hangen.
Maar je bent dus bij een psychiater geweest die gespecialiseerd is in autisme en je hebt dat niet? Maar wat is het dan? Er is altijd iets. En je hebt sowieso een diagnose, anders zal de zorgverzekeraar niks uitkeren.
Dit dus.quote:
Je zegt geen medelijden te willen, maar in elke post die je plaatst hint je lekker subtiel op je zelfmoordneigingen. Als het je allemaal geen kut kon schelen zou je hier niet posten, dus je bent wel degelijk uit op meelijwekkende reacties zoals 'doe het nou niet, je hebt zoveel om voor te leven!' Het feit dat je door blijft posten bevestigt dat alleen maar. Prima hoor, maar doe niet alsof je het allemaal zinloos vindt, anders was je de discussie uberhaupt niet aangegaan, want wat heeft dat dan voor zin?
Heb het topic wat doorgelezen, maar het is al duidelijk dat de TS niet openstaat voor welk advies dan ook. Vele hebben het geprobeerd, maar elke reactie wordt doordrenkt met 'wat heeft het voor zin' en 'wij zijn slachtoffer van het leven'.
Zelfs de vraag 'Wat wilt TS bereiken met dit topic?' wordt beantwoord met 'Weet ik niet'. Schiet lekker op zo.
Maar waarom reageer je zo cynisch en ga je tegen iedereen in? Voel je je vernederd ofzo? Mensen proberen alleen maar met je mee te denken.
Belachelijk! Waar zijn de zelfstandige dames tegenwoordig?quote:
quote:
ik denk dat TS liefde mist, hij wil zich geliefd en bijzonder voelen (zoal een ieder ander). Niet echt een ziekte, maar een zwaar gemis denk ik.. liefde is het enige dat oprecht en bijzonder is in mijn visie.
Mooi gezegd!Tja, als je in het verleden daar een groot gemis aan hebt gehad, lijkt het alsof niks dat meer kan compenseren.
Iemand die heel arrogant is, theatraal of zich juist ontwijkend of afhankelijk opstelt, doet dit alleen maar om zichzelf te beschermen of om dat gemis op te vullen. Buitenstaanders denken vaak dat het vervelende mensen zijn, maar er gaat meestal een tragisch verhaal aan vooraf.
Ik weet uit eigen ervaring dat het echt de moeite is om aan jezelf te blijven werken.
Ik weet niet waar je dit allemaal op baseert hoor... Als ik het lef had gehad was allang dood geweest. Nee jullie hoeven me echt niet te weerhouden van zelfmoord... man man man.quote:
[..]
Je zegt geen medelijden te willen, maar in elke post die je plaatst hint je lekker subtiel op je zelfmoordneigingen. Als het je allemaal geen kut kon schelen zou je hier niet posten, dus je bent wel degelijk uit op meelijwekkende reacties zoals 'doe het nou niet, je hebt zoveel om voor te leven!' Het feit dat je door blijft posten bevestigt dat alleen maar. Prima hoor, maar doe niet alsof je het allemaal zinloos vindt, anders was je de discussie uberhaupt niet aangegaan, want wat heeft dat dan voor zin?
Als je het per se wil weten... ik heb tot drie keer toe de diagnose narcisme gekregen. Niet dat ik daar iets mee kon tot op de dag van vandaag. Het enige wat het mij heeft opgeleverd is het idee dat ik als mens niets waard mag zijn.quote:
[..]
Maar je bent dus bij een psychiater geweest die gespecialiseerd is in autisme en je hebt dat niet? Maar wat is het dan? Er is altijd iets. En je hebt sowieso een diagnose, anders zal de zorgverzekeraar niks uitkeren.
Mijn laatste hulpverlener heeft mij ook zeer duidelijk gemaakt dat ik niet moet denken dat ik iets te willen heb. Die man heeft mijn hele persoonlijkheid kapot gemaakt en wat er over blijft wil het liefste gewoon dood.
Moet je daar wel zin in hebben.quote:
[..]
Ik weet uit eigen ervaring dat het echt de moeite is om aan jezelf te blijven werken.
[ Bericht 19% gewijzigd door Anthonie1 op 30-11-2017 16:07:57 ]
Vroeger had ik nog de uitvlucht naar moordfantasieën. Maar sinds dat allemaal weg is kan ik mezelf alleen maar haten en hopen op de dood. Om nou te zeggen dat ik er vooruit op ben gegaan.
Ik herken mijzelf amper nog. Ik doe de laatste tijd steeds roekelozere dingen in de hoop dat ik misschien kom te overlijden. Maar ik ben niet gek, dus weet verdomd goed dat het niet zo snel zal gebeuren.
Hou er dan ook over op, want je lokt dat soort reacties er alleen maar mee uit. Als je constant zegt dood te willen gaan dan krijg je nou eenmaal reacties van mensen die je daarvan willen weerhouden. Zo zijn we nou eenmaal opgegroeid: behulpzaam, sympathiek, blabla. Dat weet jij ook. Je bent slim genoeg om te voorspellen wat voor reacties je krijgt als je zegt dat je over zelfmoord nadenkt. Het feit dat je het erover blijft hebben bewijst voor mij in ieder geval dat je wel degelijk op zoek bent naar dat soort reacties.quote:
[..]
Ik weet niet waar je dit allemaal op baseert hoor... Als ik het lef had gehad was allang dood geweest. Nee jullie hoeven me echt niet te weerhouden van zelfmoord... man man man.
Of misschien zoek je het tegenovergestelde. Iemand die je over de twijfel heen trekt. Maar niemand hier gaat je dat zetje geven om jezelf gewoon maar van kant te maken.
[ Bericht 15% gewijzigd door MrAero op 30-11-2017 16:18:09 ]
TS moet de keuze maken, of zo doorgaan, of zo niet doorgaan.
Ik blijf wel van mening dat TS z'n brein moet rewiren, of zijn huidige instelling vervangen voor een andere. Dit heeft verder niks met psychologen of autisme of wat dan ook te maken. Die denkwijze moet anders. Ja het leven is kudt, het zij zo, máár, *insert nieuwe leefstijl*
Ook goed mogelijk dat TS nog niet "diep genoeg" zit, en het nog even verder moet escaleren tot de TS wel kan zeggen tot hier en niet verder, help mij.
Laten we dat even niet doen. Als dit escaleert dan zit ik straks nog veel dieper in de shit...quote:
Ook goed mogelijk dat TS nog niet "diep genoeg" zit, en het nog even verder moet escaleren tot de TS wel kan zeggen tot hier en niet verder, help mij.
Enige die daar wat aan kan veranderen ben je zelf. Vandaar dat ik al stelde dat het schort aan je mindset.quote:
[..]
Laten we dat even niet doen. Als dit escaleert dan zit ik straks nog veel dieper in de shit...
Als je iets echt wilt, kan het. Daar is wel wilskracht en doorzettingsvermogen voor nodig. Niets doen en alleen maar afgeven op hoe zinloos het allemaal is, gaat je in ieder geval nergens brengen.
Zoiets vermoedde ik al.quote:
Als je het per se wil weten... ik heb tot drie keer toe de diagnose narcisme gekregen. Niet dat ik daar iets mee kon tot op de dag van vandaag. Het enige wat het mij heeft opgeleverd is het idee dat ik als mens niets waard mag zijn.
Het is een kutdiagnose. Je hoort voornamelijk negatieve verhalen over narcisme. Maar begrijp dat narcisme niet iets zegt over of jou als persoon maar over gedrag waarmee jij jezelf in de weg zit. Uit angst om door anderen gekwetst te worden, plaats je jezelf boven de ander. Je denkt nu misschien "WTF man! Je kent me niet! Ik vind mezelf helemaal niet belangrijker dan anderen!" Maar wat ik al zei: het zit 'm dan in je gedrag, vaak in subtiele dingetjes waar je jezelf niet van bewust bent.
Je komt verder als je begrijpt waar het vandaan komt. Blijkbaar heb je je heel vaak vernederd en gekleineerd gevoeld. Je hebt je daarom een soort muur om je heen gebouwd en stelt je bij voorbaat defensief op, want als je dat niet zou doen, ben je bang om opnieuw vernederd te worden. Alleen mensen zijn daar niet van gediend, dus heb je met anderen steeds problemen.
Alleen al het feit dat je het durft te benoemen hier, is al heel gunstig. Ik heb o.a. hier meer narcistische mensen meegemaakt, maar die voelen zich door alles zo enorm op hun pik getrapt en reageren vele malen defensiever dan jij. Met hen zie ik het niet meer goedkomen. Met jou kan ik nog wel normaal communiceren. En daarbij heb je al meerdere keren stappen ondernomen aan jezelf te werken.
Ik zou echt de hoop niet opgeven. Je kan bijvoorbeeld schematherapie proberen. Als je dat in groepsverband doet, kan dat best zwaar zijn. Maar het is wel goed, want dan krijg je meer inzicht in hoe je op anderen overkomt. Maar kan je het ook bespreken en meer begrijpen wat erachter zit. Daarbij help je anderen er ook mee. Narcistische mensen hebben vaak een schijthekel aan mensen die hun kwetsbaarheid teveel laten zien. Als je in zo'n groep zit, zal je misschien heel erg moeten gniffelen als een vrouw zich door alles gekwetst voelt en kan je je soms niet inhouden daarbovenop nog een passief-agressieve te zeggen. Krijg je de hele groep over je heen en denk je dat iedereen je een lul vindt. Hou je de therapie vol en blijf je het aangaan, dan kom je er hopelijk achter dat dat erg meevalt. En die vrouw moet ook leren zich niet altijd heel kwetsbaar op te stellen.
Ik kan wel begrijpen dat je hier helemaal geen zin in hebt. Misschien is het voor jou niks. Maar er zijn echt wel mogelijkheden!
Ik denk dat je misschien de balans niet kunt vinden tussen twee uitersten. Het ene uiterste is een overwaardering van jezelf, het andere uiterste is dat je denkt dat je jezelf als mens niks waard mag vinden. De waarheid ligt in het midden. Maar het is met narcisme heel moeilijk om die te vinden en nog steeds het gevoel te hebben dat je goed genoeg bent.
Je bent al verder dan de meesten in het feit dat je hulp hebt gezocht. En het ook uitspreekt op het forum.
Soms heb je een rock bottom nodig om echt te veranderen.quote:
[..]
Laten we dat even niet doen. Als dit escaleert dan zit ik straks nog veel dieper in de shit...
Amen!quote:
Je bent al verder dan de meesten in het feit dat je hulp hebt gezocht. En het ook uitspreekt op het forum.
En nee dat is niet omdat je een kut of mislukt persoon bent, maar omdat je vast zit in bepaalde patronen die je hebt aangeleerd uit zelfbescherming. Het enige wat ie daarbij gaat helpen is (groeps)therapie. En ja, dat is zwaar. En ja, je weet niet hoe je daar dit keer uit gaat komen. Hopelijk kan je iemand vinden die gespecialiseerd is in jouw diagnose.
Je leven voelt nu misschien leeg en nutteloos omdat je niet in staat bent geweest om contacten vast te houden en daar voldoening uit te halen. Maar dat kan nog steeds. Je moet het alleen wel aandurven om je eigen zwakke punten te erkennen en inzien dat het defensieve soms echt niet nodig is. Mensen zijn er niet op uit om jou kapot te maken.
De houding die je nu vertoont, komt je op sommige momenten van pas en kan je ook helpen. Je durft in ieder geval je eigen weg te gaan en je laat je niet makkelijk manipuleren. Ook in het zakenleven kan een beetje narcisme je juist erg succesvol maken.
Maar wil je je gelukkiger voelen, dan moet je mensen durven toelaten in je leven. Ik denk dat je dat heel graag wilt, maar je niet durft open te stellen. En met een narcistische houding kan je het gevoel van kwetsbaarheid vermijden. Maar het maakt ook dat je je leeg voelt, eenzaam en gewoon heel erg kut. Bij elk conflict met anderen wordt immers bevestigd voor jou dat mensen je niet moeten.
Het is ff door een zure appel heenbijten. Maar je komt er wel doorheen!
quote:
Wel opvallend dat je hier in het topic een beetje hetzelfde ziet gebeuren als misschien ook met andere contacten in je leven. Je werkt mensen tegen je in het harnas.
En nee dat is niet omdat je een kut of mislukt persoon bent, maar omdat je vast zit in bepaalde patronen die je hebt aangeleerd uit zelfbescherming. Het enige wat ie daarbij gaat helpen is (groeps)therapie. En ja, dat is zwaar. En ja, je weet niet hoe je daar dit keer uit gaat komen. Hopelijk kan je iemand vinden die gespecialiseerd is in jouw diagnose.
Je leven voelt nu misschien leeg en nutteloos omdat je niet in staat bent geweest om contacten vast te houden en daar voldoening uit te halen. Maar dat kan nog steeds. Je moet het alleen wel aandurven om je eigen zwakke punten te erkennen en inzien dat het defensieve soms echt niet nodig is. Mensen zijn er niet op uit om jou kapot te maken.
Ik vind jouw posts best wel interessant omdat ik zelf ook denk dat ik (te veel) narcistische trekken heb. Vooral het (onterecht) in de aanval gaan omdat ik me niet kwetsbaar durf opstellen en een schijthekel hebben aan mensen die dit wel (te veel) doen.quote:
Wat voor therapie heb je gehad voor narcisme?
Ik denk dat je misschien de balans niet kunt vinden tussen twee uitersten. Het ene uiterste is een overwaardering van jezelf, het andere uiterste is dat je denkt dat je jezelf als mens niks waard mag vinden. De waarheid ligt in het midden. Maar het is met narcisme heel moeilijk om die te vinden en nog steeds het gevoel te hebben dat je goed genoeg bent.
Je bent al verder dan de meesten in het feit dat je hulp hebt gezocht. En het ook uitspreekt op het forum.
Is er een mogelijk om dit op mezelf op te lossen? Ik probeer nu al een tijdje meer op mijn gedrag te letten naar anderen toe door beleefder te zijn en geen mensen te beledigen (als hun dit zelf niet bij mij doen).
Wat ik wel merk is dat ik bijvoorbeeld het zeer moeilijk heb om mijn moeder niet te beledigen omdat het een persoon is die zich heel kwetsbaar opstelt en dit ook laat zien. Dit zijn dan ook echt karakter eigenschappen waarop ik heel hard op afknap en moeilijk mee kan omgaan..
In mijn eigen ervaring gaat hard oordelen over anderen ook vaak samen met hoge eisen stellen aan jezelf. Dat kost veel energie. Goede aanvulling verder.
Dat is iets wat ik altijd zo vaag heb gevonden. Ik weet dat ik hoge eisen stel aan mezelf en hoor dit ook vaak van anderen. Maar waarom zou ik dit niet doen? Ik apprecieer het juist als mensen de beste versie willen worden van hunzelf..quote:
En mensen niet te snel afrekenen. Iedereen heeft minpunten, maar ook positieve punten die jouw leven kunnen verrijken. En jij die van hen
Goede aanvulling verder.
Zoals je zegt merk ik wel dat ik daardoor ook hoge eisen stel aan anderen, maar dit samen met narcisme vind ik echt moeilijk om af te leren. Misschien is het toch maar eens tijd om naar een psycholoog te gaan
.Super goed topic trouwens!
Wat denk je dat er gebeurt als je je wel kwetsbaar opstelt? Of is het meer dat het indruist tegen je natuur, omdat je gewend bent je gevoelens te verbergen voor anderen?quote:
[..]
[..]
Ik vind jouw posts best wel interessant omdat ik zelf ook denk dat ik (te veel) narcistische trekken heb. Vooral het (onterecht) in de aanval gaan omdat ik me niet kwetsbaar durf opstellen en een schijthekel hebben aan mensen die dit wel (te veel) doen.
Is er een mogelijk om dit op mezelf op te lossen? Ik probeer nu al een tijdje meer op mijn gedrag te letten naar anderen toe door beleefder te zijn en geen mensen te beledigen (als hun dit zelf niet bij mij doen).
Wat ik wel merk is dat ik bijvoorbeeld het zeer moeilijk heb om mijn moeder niet te beledigen omdat het een persoon is die zich heel kwetsbaar opstelt en dit ook laat zien. Dit zijn dan ook echt karakter eigenschappen waarop ik heel hard op afknap en moeilijk mee kan omgaan..
Neerkijken op mensen die te kwetsbaar of emotioneel needy zijn herken ik wel een beetje, inderdaad omdat ik het zelf niet ben (maar wel zou willen kunnen, ergens?).
Ik vond het heel lang moeilijk om kwetsbaar te zijn bij andere mensen. Vond het altijd onnodig en zag het als iets wat anderen dan tegen me konden gebruiken. Maar gaandeweg heb ik ook gemerkt dat het me niet verder helpt. Je contacten blijven oppervlakkig als je nooit kwetsbaar durft te zijn. En dat wilde ik niet meer.
Ik denk dat het ook neerkomt op wat meer vertrouwen op andere mensen. De meesten rekenen mij helemaal niet af op de dingen waar ik mezelf (of anderen) op afreken. Soms zijn mensen misschien te makkelijk in wie ze toelaten in hun leven, dat is een ander uiterste. Maar ik geef mensen nu in ieder geval een kans (en mezelf), waarbij ik dat voorheen niet deed. Dat kan alleen door, als ik merk dat ik me gekrenkt of beledigd voel, daar wat afstand van te nemen en in te zien dat incidenten niet het beeld bepalen wat men van mij heeft.
Ben geen narcist, maar ik kan wel slecht tegen kritiek of feedback. Was dan erg geneigd om extreme maatregelen te nemen, door of mijn baan op te zeggen (
) of een vriendschap op te geven. Dat deed ik meestal niet, maar ik voelde dan wel heel sterk die drang. Ook een soort zelfbescherming, maar in plaats daarvan kan ik nu beter met dat soort dingen omgaan en het in perspectief zien. Dus kan je het zelf oplossen? Ja, dat denk ik wel. Zo lang je zelfreflectie hebt en realistisch naar jezelf kunt kijken. Maar als dat je niet lukt is het ook mogelijk om er met een psycholoog naar te kijken. Zelfverbetering is altijd goed en zij hebben misschien de tools om je te helpen veranderen waar je dat zelf niet helemaal lukt.
quote:
[..]
Wat denk je dat er gebeurt als je je wel kwetsbaar opstelt? Of is het meer dat het indruist tegen je natuur, omdat je gewend bent je gevoelens te verbergen voor anderen?
Neerkijken op mensen die te kwetsbaar of emotioneel needy zijn herken ik wel een beetje, inderdaad omdat ik het zelf niet ben (maar wel zou willen kunnen, ergens?).
Ik vond het heel lang moeilijk om kwetsbaar te zijn bij andere mensen. Vond het altijd onnodig en zag het als iets wat anderen dan tegen me konden gebruiken. Maar gaandeweg heb ik ook gemerkt dat het me niet verder helpt. Je contacten blijven oppervlakkig als je nooit kwetsbaar durft te zijn. En dat wilde ik niet meer.
Ik denk dat het ook neerkomt op wat meer vertrouwen op andere mensen. De meesten rekenen mij helemaal niet af op de dingen waar ik mezelf (of anderen) op afreken. Soms zijn mensen misschien te makkelijk in wie ze toelaten in hun leven, dat is een ander uiterste. Maar ik geef mensen nu in ieder geval een kans (en mezelf), waarbij ik dat voorheen niet deed. Dat kan alleen door, als ik merk dat ik me gekrenkt of beledigd voel, daar wat afstand van te nemen en in te zien dat incidenten niet het beeld bepalen wat men van mij heeft.
Ben geen narcist, maar ik kan wel slecht tegen kritiek of feedback. Was dan erg geneigd om extreme maatregelen te nemen, door of mijn baan op te zeggen (
Dus kan je het zelf oplossen? Ja, dat denk ik wel. Zo lang je zelfreflectie hebt en realistisch naar jezelf kunt kijken. Maar als dat je niet lukt is het ook mogelijk om er met een psycholoog naar te kijken. Zelfverbetering is altijd goed en zij hebben misschien de tools om je te helpen veranderen waar je dat zelf niet helemaal lukt.
Het probleem is dat ik van binnen wel een heel gevoelig persoon ben maar als ik dat zeg tegen iemand buiten mijn gezin verschieten ze hier heel hard van. Dus gewoon omdat ik gewend ben om mijn gevoelens meer te verbergen voor anderen, en dus bang ben om gekwetst te worden.quote:
[..]
Wat denk je dat er gebeurt als je je wel kwetsbaar opstelt? Of is het meer dat het indruist tegen je natuur, omdat je gewend bent je gevoelens te verbergen voor anderen?
Neerkijken op mensen die te kwetsbaar of emotioneel needy zijn herken ik wel een beetje, inderdaad omdat ik het zelf niet ben (maar wel zou willen kunnen, ergens?).
Ik vond het heel lang moeilijk om kwetsbaar te zijn bij andere mensen. Vond het altijd onnodig en zag het als iets wat anderen dan tegen me konden gebruiken. Maar gaandeweg heb ik ook gemerkt dat het me niet verder helpt. Je contacten blijven oppervlakkig als je nooit kwetsbaar durft te zijn. En dat wilde ik niet meer.
Ik denk dat het ook neerkomt op wat meer vertrouwen op andere mensen. De meesten rekenen mij helemaal niet af op de dingen waar ik mezelf (of anderen) op afreken. Soms zijn mensen misschien te makkelijk in wie ze toelaten in hun leven, dat is een ander uiterste. Maar ik geef mensen nu in ieder geval een kans (en mezelf), waarbij ik dat voorheen niet deed. Dat kan alleen door, als ik merk dat ik me gekrenkt of beledigd voel, daar wat afstand van te nemen en in te zien dat incidenten niet het beeld bepalen wat men van mij heeft.
Ben geen narcist, maar ik kan wel slecht tegen kritiek of feedback. Was dan erg geneigd om extreme maatregelen te nemen, door of mijn baan op te zeggen (
Dus kan je het zelf oplossen? Ja, dat denk ik wel. Zo lang je zelfreflectie hebt en realistisch naar jezelf kunt kijken. Maar als dat je niet lukt is het ook mogelijk om er met een psycholoog naar te kijken. Zelfverbetering is altijd goed en zij hebben misschien de tools om je te helpen veranderen waar je dat zelf niet helemaal lukt.
Ook heb ik vroeger (en nu nog sommige) wel vriendschappen gehad met mensen die elkaar (voor de grap) beledigen, waarschijnlijk ook voorkomend uit onzekerheid.
Maar het gene wat mij het ergste stoort is dat ik heel snel vooroordelen heb over mensen, mede omdat ik hoge eisen stel aan andere mensen.. De eerste keer dat narcisme bij mij opkwam is doordat mijn (ex) vriendin dit tegen mij zei en ik hier dus na de relatie begon over na te denken.
Toen leek het dat ik toch wel veel overeenkomsten zag met mezelf en een narcistisch persoon, ook als ik terugkijk op mijn (ex) relatie merkte ik al snel dat ik mijn vriendin (onbewust) 'te min" vond van persoonlijkheid. Gewoon omdat ze weinig zelfvertrouwen had, zich heel kwetsbaar opstelde en dit ook doorscheen naar de buitenwereld.
Daarbij komend merkte ik ook vaak dat ik frustraties tegenover haar had omdat ze sommige dingen niet (goed) kon, die voor mij vrij simpel waren en ik rekende haar hier onbewust op af.
Dit gedrag zou ik graag bij mijzelf willen veranderen door mezelf goed genoeg te vinden als persoon, daarbij dus lagere eisen te stellen aan mezelf en aan anderen. Maar op dit moment vind ik dit zeer moeilijk, mede door het nog thuiswonen samen met een (kwetsbare, licht autistische) moeder die mij echt vaak (perongeluk) irriteert. (Wat ik ergens wel heel erg vind..)
Oh en ik kan ook niet goed tegen kritiek of feedback, weet niet goed hoe ik dit kan veranderen samen met meer geduldiger worden..
Niet iedereen wordt gelukkig van hetzelfde. Als ik de beste versie van mezelf wil zijn, doe ik dat misschien door een leven met weinig stress zodat ik me goed voel. Terwijl anderen zich beter voelen door risico te nemen en wel die rush van stress te voelen. Dat is niet alleen een persoonlijkheids- maar ook biologisch verschil.quote:
[..]
Dat is iets wat ik altijd zo vaag heb gevonden. Ik weet dat ik hoge eisen stel aan mezelf en hoor dit ook vaak van anderen. Maar waarom zou ik dit niet doen? Ik apprecieer het juist als mensen de beste versie willen worden van hunzelf..
Zoals je zegt merk ik wel dat ik daardoor ook hoge eisen stel aan anderen, maar dit samen met narcisme vind ik echt moeilijk om af te leren. Misschien is het toch maar eens tijd om naar een psycholoog te gaan
Super goed topic trouwens!
Dat niet iedereen zo in het leven staat (de beste versie worden van jezelf) betekent niet dat er iets mis mee is dat jij dat wel wil. De vraag is wel waarom je het wil: voor jezelf, of om aan anderen te laten zien hoe goed je bent? Te imponeren? In het laatste geval lijkt het me niet iets waar je uiteindelijk gelukkig van wordt. Misschien hebben die middelmatige mensen het dan zo slecht nog niet.
Maar ik denk dat het goed is om jezelf te blijven uitdagen en ontwikkelen. Ik vind het jammer als anderen dat niet doen, maar ik kan me meestal wel inleven in de redenen daarvoor.
Dat is inderdaad iets wat ik meer moet onthouden, dat niet iedereen gelukkig word van hetzelfde.quote:
[..]
Niet iedereen wordt gelukkig van hetzelfde. Als ik de beste versie van mezelf wil zijn, doe ik dat misschien door een leven met weinig stress zodat ik me goed voel. Terwijl anderen zich beter voelen door risico te nemen en wel die rush van stress te voelen. Dat is niet alleen een persoonlijkheids- maar ook biologisch verschil.
Dat niet iedereen zo in het leven staat (de beste versie worden van jezelf) betekent niet dat er iets mis mee is dat jij dat wel wil. De vraag is wel waarom je het wil: voor jezelf, of om aan anderen te laten zien hoe goed je bent? Te imponeren? In het laatste geval lijkt het me niet iets waar je uiteindelijk gelukkig van wordt. Misschien hebben die middelmatige mensen het dan zo slecht nog niet.
Maar ik denk dat het goed is om jezelf te blijven uitdagen en ontwikkelen. Ik vind het jammer als anderen dat niet doen, maar ik kan me meestal wel inleven in de redenen daarvoor.
Ik vind het ergens raar dat je niet de beste versie van jezelf wil worden, misschien doe ik dit inderdaad wel om andere mensen (proberen) te imponeren. (Wat vrij zielig is..) Maar toch zou ik eerder denken dat ik dit voor mezelf zou doen.
Ik ben het type dat denkt dat hij alles zelf moet kunnen oplossen zonder iets aan anderen te moeten vragen. (Of het moet enorm buiten mijn capaciteiten liggen) Zo wil ik dus van alles wel wat kunnen en ook van alles wel wat weten. Jammer genoeg kom ik er steeds vaker achter dat ik (vind ik van mezelf) wel wat achterstand heb op gebied van algemene kennis, mede doordat mijn interesse gebied vrij specifiek is en ik niet super goed dingen van buiten kan onthouden.
Dus dan kan je je al inbeelden dat ik jammer vind dat andere mensen in mijn directere omgeving te koppig zijn om aan zichzelf te werken terwijl ze al lang weten dat ze door een bepaalde handeling in hun gedrag steeds op hetzelfde conflict terechtkomen.
Als voorbeeld neem ik bijvoorbeeld mijn moeder die moeilijk dingen kan loslaten, altijd heel stressy is en hierdoor mij en vaak andere mensen op hun zenuwen kan werken. Ook is het een persoon die zich vaak wegcijfert (en dus kwetsbaar opstelt) wat mij nog meer gaat irriteren.
Als ik haar hier op wijs zegt ze wel dat ze dat weet, maar ze doet er niets aan (door aan haar zelfvertrouwen te werken of naar een psycholoog te gaan) doordat die cirkel ononderbroken blijft.
Toevoeging;
Als ik kritisch kijk naar mezelf denk ik wel dat ik voor een te groot deel probeer andere mensen te imponeren. Ik zou dolgraag weten hoe ik van dit gedrag af kan geraken en mezelf als persoon gewoon 'voldoende' te vinden voor deze maatschappij en anderen.
(Denk dat veel "jongeren" dit probleem hebben door bv sociale media etc)
Maar teveel narcisme is een aanwijzing dat je iets wilt overcompenseren. Blijkbaar voel je je dan toch meer inferieur dan anderen dan je voor jezelf wilt toegeven, anders zou je dat gedrag niet hebben, zou je niet zoveel conflicten met anderen hebben en vooral zou je feedback en kritiek beter kunnen handelen.
De hoofdzaak is dat je meer waardering krijgt voor jezelf. Niet voor de dingen die je doet (die je status bevestigen) maar voor wie jij echt bent. Hoe meer je van jezelf houdt, hoe meer jij anderen durft toe te laten.
* Dus zie narcisme ook als een kracht van je, waar je wel het een en ander aan moet bijschaven
* Zeg niet tegen jezelf: "Ik moet leren mij kwetsbaar op te stellen" want dat wil je namelijk helemaal niet. Als je tegen jezelf zegt "ik wil leren gelijkwaardiger in contact te staan met anderen" klinkt dat voor jezelf veel meer motiverend.
* Vraag je bij kritiek en meningsverschillen af of dat op jou als persoon gericht is of meer met je gedrag te maken heeft. Probeer je in de ander te verplaatsen waarom hij die kritiek geeft. Is hij echt boos op je? En stel dat hij echt boos is, betekent dat dan dat je voor altijd voor die persoon hebt afgedaan of is het iets wat hij je op den duur kan vergeven? Wat kan jij zelf doen om het weer goed te maken?
* Als je het met iemand niet eens bent, is hij dan dommer dan jij? Denk even over de mening van anderen na of daar wel iets in zit. Stel dat hij gelijk heeft en jij niet. Ben jij dan dommer dan hem? Of ben je eigenlijk gewoon heel menselijk omdat ieder mens weleens fouten maakt (en daarvan kan leren)?
* Zie het allemaal als zelfontwikkeling. Niet als het loslaten van je sterke kanten.
Wat is het bestaansrecht van hulpverleners dan eigenlijk? Om iemand te beledigen en de consequenties te negeren heb ik geen diploma nodig.quote:
[..]
Hulpverleners dumpen je(of beledigen zodat je zelf niet meer terugkomt) omdat het de bedoeling is dat je op eigen kracht het gaat fixen, anders komt iedereen tot zijn 100e terug. Tis alleen een beetje kut als je tot je 100e wel het probleem hebt:P maarja je hoeft er natuurlijk ook niet heen te gaan. Je moet iemand zien te vinden waar je je relaxt bij voelt en hopen dat je daarmee dingen zelf een beetje oppakt. Na verloop van tijd zal het makkelijker gaan en uiteindelijk is alles weer fun. Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen.
Narcisme is gewoon een karaktereigenschap die iedereen heeft, net als altruisme. Net als dat veel dingen alleen maar uit 2 uitersten bestaan. De ene keer heeft het ene de bovenhand en de andere keer het ander, vaak als reactie op de omgeving. Goed om te bedenken waar het door komt en dan te veranderen als het anderen stoort, maar het is niet iets pathologisch. Ben het met Pabstblueribbon eens over hoe je dat het beste kan aanpakken. Psychologen vertellen je hetzelfde (of minder).
Iedereen is autistisch als die zich erop laat testen. Jij bent daar geen uitzondering op. Autisme is immers een excuus voor hulpverleners om hun werk zonder noemenswaardige verantwoordelijkheid of druk van targets uit te kunnen voeren. En zo niet, dan is iedereen alsnog autistisch in theorie. Als je het niet bent zet je je af tegdn je autistische omgeving of conformeer je je aan je niet-autistische omgeving.quote:
[..]
Sterfelijkheid vind ik juist het mooiste wat er is. Dan ben je tenminste verlost van dit hele circus... Ik ben ook best jaloers op mensen die de overgang hebben gemaakt.
[..]
Wij zijn allemaal het slachtoffer van het leven. Daar ben ik geen uitzondering op. Ik zit daar echt niet over in, want zo uniek ben ik niet.
[..]
Wanneer is iets overgeanalyseerd? Je kunt je beter afvragen waarom hele volksstammen het niet lijken te begrijpen.
[..]
Nee man. Ik heb geen autisme...
[..]
Ik denk eerder dat jij niet kan omgaan met de waarheid. De dood is er en zal alles om je heen wegnemen tot jij aan de beurt bent. Jouw sterfelijkheid is je grootste angst.
[..]
Alsof herinneringen en emoties niet gewoon vergankelijk zijn. Je bent godverdomme één van de miljarden op deze planeet en op je sterfbed maken al die 'ervaringen' geen donder uit.
Trouwens ik ben echt benieuwd wat voor hulp er was aangeboden tegen je narcisme?
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-12-2017 06:30:41 ]
Blijkbaar heb je wat slechte ervaringen met hulpverleners geeninspiratie. En hoewel narcisme een karaktereigenschap is, en iedereen wel een bepaalde gezonde dosis narcisme kan gebruiken, is een narcistische persoonlijkheidsstoornis een pathologische vorm die je alleen maar in de weg zit. Zo'n patroon is niet helemaal te vergelijken met normaal narcisme.
Net zoals er een verschil is tussen verlegen zijn en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, zeg maar.
Het probleem van TS herken ik wel. Ik heb geen narcistische persoonlijkheidsstoornis maar wel andere complexe problemen. Elke keer als ik besloot mij daarvoor te behandelen - wat moest ik anders - kwam ik na een ontiegelijk lange wachttijd bij een psych terecht waarmee ik een uurtje per twee weken ging praten. Ik gaf heel duidelijk aan wat ik nodig had en dat alleen praten mij echt niet verder helpt. Het lijkt gewoon niet bij hen aan te komen. Er wordt dan een beetje omheen gedraaid, terwijl ik met hele concrete dingen aan kom zetten. Tja, als je dat bij meerdere psychische hulpverleners meemaakt, krijg je het idee dat ook dat allemaal geen zin heeft. En dan krijg je daarbovenop nog verwijten van anderen die vinden dat je een te negatieve instelling hebt en niet genoeg je best doet
Waarom konden ze je die concrete hulp niet bieden? Psychologen zijn er toch niet alleen om te praten maar ook om te behandelen? Of dat nou therapie of een training is.quote:
Je hebt wel gelijk Geeninspiratie als je zegt dat heel veel mensen bevooroordeeld zijn over zowel autisme als narcisme. Ook binnen de psychische hulpverlening.
Het probleem van TS herken ik wel. Ik heb geen narcistische persoonlijkheidsstoornis maar wel andere complexe problemen. Elke keer als ik besloot mij daarvoor te behandelen - wat moest ik anders - kwam ik na een ontiegelijk lange wachttijd bij een psych terecht waarmee ik een uurtje per twee weken ging praten. Ik gaf heel duidelijk aan wat ik nodig had en dat alleen praten mij echt niet verder helpt. Het lijkt gewoon niet bij hen aan te komen. Er wordt dan een beetje omheen gedraaid, terwijl ik met hele concrete dingen aan kom zetten. Tja, als je dat bij meerdere psychische hulpverleners meemaakt, krijg je het idee dat ook dat allemaal geen zin heeft. En dan krijg je daarbovenop nog verwijten van anderen die vinden dat je een te negatieve instelling hebt en niet genoeg je best doet
Sowieso is er heel wat mis met het feit dat het in principe een gesprekje per 2 weken is... daar schiet je over het algemeen weinig mee op. Tenzij je misschien slechts kleine dingen hebt om aan te werken.
Ik snap daar zelf ook niks van. Ik ben nu in behandeling bij PsyQ voor ADHD. Ik heb wel het geluk gehad dat ik een heel goede psycholoog kreeg toegewezen die zich echt in mij verdiepte en begreep waar wat vandaan kwam. Hij was echt een psycholoog zoals een psycholoog hoort te zijn: iemand gaan analyseren vanuit zijn exertise en zodoende met die persoon naar een oplossing zoeken voor de dingen waar hij tegenaan loopt.quote:
[..]
Waarom konden ze je die concrete hulp niet bieden? Psychologen zijn er toch niet alleen om te praten maar ook om te behandelen? Of dat nou therapie of een training is.
Meestal maak ik mee - volgens mij zei ik dat eerder al - dat er te snel aannames gemaakt worden op basis van een diagnose. Als je borderline hebt, wordt er bijvoorbeeld te snel gezegd dat je te achterdochtig bent en dat je het te negatief interpreteert. Ik wil helemaal niet dat een psych mij naar de mond praat, maar het is wel belangrijk dat ik gehoord word.
FF terug naar mijn huidige behandeling. Behalve coaching-gesprekken kan je je behandeling aanvullen met modules, van trainingen time-management t/m schematherapie in een groep. Dat laatste leek mij wel wat. Ik heb echt herkenning en erkenning nodig. For some reason zit ik daar al bijna twee jaar en wordt er elke keer ontwijkend gereageerd als ik aangeef geinteresseerd te zijn in een module. De reden krijg ik niet te horen. Als ze zouden zeggen dat ik daar niet aan toe ben, dat ik met mijn problemen niet in de groep pas of dat het moeilijk is in te plannen vanwege externe omstandigheden dan kan ik er snel begrip voor opbrengen. Maar ik krijg dat niet te horen.
Ik maak dit soort dingen niet alleen bij PsyQ mee, maar eigenlijk overal in elke instantie. Ik heb lang gedacht dat het aan mezelf lag dat ik het niet helder kan aangeven. Maar dat is het niet.
By the way de psycholoog die ik had, is overgeplaatst naar een andere afdeling. (Daar heeft hij zelf ook geen zeggenschap over. Heel raar, maar hij moet een opleiding doen en in een andere vestiging. Maar ik geloof hem, want dit soort dingen gebeuren in elke tak van het arbeidsleven.)
Eigenlijk wel toch?quote:
Wat mis je?
Plezier hebben is nutteloos?
Misschien toch de moeite waard om wat je hier zegt nog eens duidelijk voor te leggen aan je behandelaar? Misschien durven ze je niet te zeggen dat je er nog niet aan toe bent oid. Maar dat je bijvoorbeeld expliciet aangeeft dat liever te horen dan helemaal niks. Als ze goede redenen hebben om er nog even mee te wachten, dan kan je dat vast wel uit ze krijgen.quote:
[..]
FF terug naar mijn huidige behandeling. Behalve coaching-gesprekken kan je je behandeling aanvullen met modules, van trainingen time-management t/m schematherapie in een groep. Dat laatste leek mij wel wat. Ik heb echt herkenning en erkenning nodig. For some reason zit ik daar al bijna twee jaar en wordt er elke keer ontwijkend gereageerd als ik aangeef geinteresseerd te zijn in een module. De reden krijg ik niet te horen. Als ze zouden zeggen dat ik daar niet aan toe ben, dat ik met mijn problemen niet in de groep pas of dat het moeilijk is in te plannen vanwege externe omstandigheden dan kan ik er snel begrip voor opbrengen. Maar ik krijg dat niet te horen.
Vervelende situatie maar hopelijk kom je er achter hoe het zit. Jezelf niet gehoord voelen lijkt me irritanter dan een kleine confrontatie.
Nou ja? Iets leuks doen => je goed voelen => lichamelijk & geestelijk ++quote:
Stomme dingen doen => je matig voelen => geestelijk in de knoop => lichamelijk achteruit => cirkeltje van kudt naar kudter
Denk daarom vaak het cliché van ga iets doen waar je je goed bij voelt, of iets waarbij je andere mensen helpt. Het zijn allemaal kleine stapjes om je langzaam uit dat cirkeltje van ellende te halen.
Maar dat soort lui behoudt zich het recht voor dingen achter te houden en niet eerlijk te zijn. Want zij zijn de behandelaar en geen verklaring schuldig. Ik zou Pabstblueribbon ook adviseren dit aan te geven, maar ik zou heel verbaast zijn als hij een eerlijke uitleg krijgt. Ik hoop het voor hem, maar er is gewoon iets mis met dat hele systeem van hulpverlening vind ik. Het is al uberhaupt nergens op gebaseerd, want de wetenschappelijke onderbouwing krijg je nooit. Als iemand niet transparant is over de werkwijze, vertrouw ik die persoon niet tot het tegendeel bewezen is, punt. Ik ga niet uit van de eerlijkheid van de mens. Waarom zou ik? Voor andere mensen die niet met mijn probleem zitten? Ik ga geen rare capriolen uithalen mentaal gezien om die rare figuren koste wat het kost de voordeel van de twijfel te geven en mijn eigen ervaring als onbelangrijk weg te zetten. Dat laatste hebben zij al gedaan door me te negeren, ik ben ze niets verschuldigd.quote:
Misschien toch de moeite waard om wat je hier zegt nog eens duidelijk voor te leggen aan je behandelaar? Misschien durven ze je niet te zeggen dat je er nog niet aan toe bent oid. Maar dat je bijvoorbeeld expliciet aangeeft dat liever te horen dan helemaal niks. Als ze goede redenen hebben om er nog even mee te wachten, dan kan je dat vast wel uit ze krijgen.
Vervelende situatie maar hopelijk kom je er achter hoe het zit. Jezelf niet gehoord voelen lijkt me irritanter dan een kleine confrontatie.
Ik reageer er nog op.quote:
[..]
Misschien toch de moeite waard om wat je hier zegt nog eens duidelijk voor te leggen aan je behandelaar? Misschien durven ze je niet te zeggen dat je er nog niet aan toe bent oid. Maar dat je bijvoorbeeld expliciet aangeeft dat liever te horen dan helemaal niks. Als ze goede redenen hebben om er nog even mee te wachten, dan kan je dat vast wel uit ze krijgen.
Vervelende situatie maar hopelijk kom je er achter hoe het zit. Jezelf niet gehoord voelen lijkt me irritanter dan een kleine confrontatie.
Ik had al heel wat tekst getypt en ff opgeslagen in een bestand om later af te maken.
Het is wel frappant dat ik het elke keer weer meemaak. Ik geef mijn behoeften toch duidelijk aan. Misschien moet ik gaan dreigen ofzo, maar daar voel ik zelf ook niks voor.
Ik vind het vooral verwarrend, want de problemen zijn bij mij. Ik heb niet het idee dat wie van de hulpverleners dan ook het doen om mij te pesten, maar vanuit goede bedoelingen en mij ook serieus proberen te nemen. Maar als je eenmaal met complexe psychische problemen met de hulpverlening te maken krijgt, is het gewoon heel moeilijk om uit dat patroon te komen.
Wat zou jouw helpen om een gelukkig leven te lijden?quote:
Ik heb al meerdere keer 'professionele' hulp gezocht. Het enige dat ik daarmee bereikt heb is het besef dat ik als mens mislukt ben en dan ik net zo goed dood kan gaan in een hoekje (want niemand zal mij missen).
En ik bedoel 'zin' als in existentiële zin. Mijn leven betekent niets als je kijkt naar al die miljarden mensen op deze planeet. Ik wandel dezelfde paden af en beleef dezelfde emoties. Het is allemaal totaal betekenisloos. Ik moet niet denken dat ik uniek ben of dat ik überhaupt iets te willen heb. Mijn behoeftes zijn futiel, want alle emotie is futiel uiteindelijk. Hoe kan het uniek zijn als er miljarden zijn die hetzelfde bandje afdraaien? Dat is het dus niet. Ik besta zonder enige noodzaak en zal ook zo mijn leven doormaken.
Wat zijn jouw wensen? Wat voor werk wil je doen?
Wat is zeg maar kort gezegd voor jouw het respect om Anthonie24 een gelukkig leven te willen geven?
dit.quote:
Eerst ff een opmerking maken naar alle lui hier die TS verwijten in de slachtofferrol te zitten:
Jij voelt niet wat hij voelt. Je zal vast ook je tegenslagen hebben gehad in het leven en zodoende hebt geleerd te accepteren dat het niet altijd gaat zoals je had gewild. Maar wat ik uit het verhaal van TS opmaak, is dat hij compleet vastloopt. En dat is echt anders dan af en toe een tegenslag. De tijd gaat door. Het is heel frustrerend om te zien dat iedereen zich blijft door ontwikkelen, terwijl je zelf maar blijft hangen.
Wat ben jij een dom wijf. Godverdomme :’)quote:
[..]
Nee jij opent een topic over dat je het niet ziet zitten vanuit die put, maar je wil er ook niet uit gepraat worden
wat wel dan?
Omdat hij misschien toch hoop heeft en hoopt op nuttige reacties.quote:
Wat wil je met dit topic als alles zinloos en nutteloos is?
Vooral dit laatste geldt voor mij helaas wel. Ik ben een perfectionist tot in het extreme.quote:
Ze willen wat betekenen voor de wereld. Iets groots.
Even wat muziek om mijn stemming te demonstreren:
Nou ja zeg! Het gaat inmiddels allang niet meer over TSquote:
[..]
Wat ben jij een dom wijf. Godverdomme :’)
Je bent pas een slachtoffer van het leven als je jezelf ziet als een slachtoffer van het leven.quote:
Wij zijn allemaal het slachtoffer van het leven. Daar ben ik geen uitzondering op. Ik zit daar echt niet over in, want zo uniek ben ik niet.
[..]
Ik denk eerder dat jij niet kan omgaan met de waarheid. De dood is er en zal alles om je heen wegnemen tot jij aan de beurt bent. Jouw sterfelijkheid is je grootste angst.
En dat laatste vond ik wel grappig
Dood hoort bij het leven,waarom bang zijn voor de dood?
quote:Op dinsdag 5 december 2017 13:19 schreef puzziepie het volgende:
[..]
Je bent pas een slachtoffer van het leven als je jezelf ziet als een slachtoffer van het leven.
Zeg dat maar tegen de mensen die op het punt staan een kogel door hun hoofd te krijgen terwijl ze met hun neus richting een massagraf staan.[ Bericht 0% gewijzigd door Anthonie1 op 05-12-2017 14:30:50 ]
Je zal dit soort reacties altijd wel blijven krijgen. Heeft meer met onbegrip te maken. Probeer het niet als persoonlijke aanval te zien.quote:
[..]
Heb je trouwens iets aan de andere reacties in dit topic? Kan jij je daarin een beetje herkennen? Heb je ook weleens dingen zoals schematherapie voorgesteld gekregen?
Dus nu draai het het verhaal weer een andere kant opquote:
[..]
Ok je bent zielig zo beter?
Ter inspiratie:
Dingen voor de verandering eens niet perfect doen, kan een gevoel van leegte geven. Minder perfect relateer je dan emotioneel aan minder erkenning en meer angst voor afkeuring. Je verstand ziet het uiteraard veel genuanceerder, maar dat loopt niet synchroon met je gevoel. Qua gevoel ben je nog steeds een kindje wat snakt naar waardering en erkenning.
Als je bang bent voor het ene, probeer je te handelen naar exact het tegenovergestelde. Je wilt in alles beter zijn dan anderen, omdat het gevoel overal minder in te zijn zo klote is. Je wilt boven anderen uitstijgen, omdat je niet meer wilt meemaken dat je juist de minderwaardige bent die alleen maar kritiek krijgt, niet geaccepteerd wordt, niet gezien en zich daarom ontzettend waardeloos voelt.
Narcisme heeft een heel negatief imago. Mensen die anderen gebruiken voor hun eigen gewin en geen greintje empathie hebben, zijn inderdaad narcisten. Maar dat betekent niet dat alle narcisten dat soort mensen zijn. Het grootste gedeelte bestaat denk ik uit mensen die hun hart absoluut op de goede plek hebben zitten, maar uit angst om gekleineerd en vernederd te worden, houden ze zich groot en staan ze voortdurend in de aanvalspositie. In de loop der jaren verliezen ze wel empathie, puur omdat ze alle energie nodig hebben voor zichzelf. Dat betekent echter niet dat de empathie weg is. Als mensen verdriet hebben, kunnen ze daardoor oprecht geraakt worden. Maar geraakt worden = kwetsbaarheid tonen = anderen de kans bieden om jou te vernederen en naar beneden te trappen.
Je hebt twee soorten perfectionisme. Neurotisch perfectionisme is schadelijk, normaal perfectionisme niet.quote:
Perfectionisme is wel echt een killer... feit is dat je een mens bent, dus niet perfect. Waar komt het gevoel van perfectionisme dan vandaan?
Ter inspiratie:
Nee ik heb er niet zoveel aan.quote:
[..]
Heb je trouwens iets aan de andere reacties in dit topic? Kan jij je daarin een beetje herkennen? Heb je ook weleens dingen zoals schematherapie voorgesteld gekregen?
Therapeuten hebben mij nog nooit serieus genomen. Ben er ook wel klaar mee wat dat betreft. Kost mij alleen maar geld en het levert mij niets dan frustratie en zelfhaat op.
Heb jij ooit groepstherapie gehad? Of zijn het alleen maar één-op-één gesprekken geweest?quote:
[..]
Nee ik heb er niet zoveel aan.
Therapeuten hebben mij nog nooit serieus genomen. Ben er ook wel klaar mee wat dat betreft. Kost mij alleen maar geld en het levert mij niets dan frustratie en zelfhaat op.
Ik begrijp het gevoel van teleurstelling in de psychische hulpverlening heel goed overigens. Je moet helaas geluk hebben dat je de goede treft.
Het voordeel van groepstherapie is dat je niet alleen met een therapeut te maken hebt. Ten eerste is het fijn als je dingen gemeen hebt met anderen: dat geeft je het gevoel dat je niet de enige bent op de wereld. Ten tweede krijg je ook van meer mensen feedback, zodat je een veel objectiever beeld kan vormen voor jezelf.
Als je er ruimte voor kan maken in je leven, zou ik het zeker overwegen.
Nooit groepstherapie gehad. Laatste keer begreep ik ook dat het niet meer mocht om één of andere vage reden.quote:
[..]
Heb jij ooit groepstherapie gehad? Of zijn het alleen maar één-op-één gesprekken geweest?
Ik begrijp het gevoel van teleurstelling in de psychische hulpverlening heel goed overigens. Je moet helaas geluk hebben dat je de goede treft.
Het voordeel van groepstherapie is dat je niet alleen met een therapeut te maken hebt. Ten eerste is het fijn als je dingen gemeen hebt met anderen: dat geeft je het gevoel dat je niet de enige bent op de wereld. Ten tweede krijg je ook van meer mensen feedback, zodat je een veel objectiever beeld kan vormen voor jezelf.
Als je er ruimte voor kan maken in je leven, zou ik het zeker overwegen.
Zie het eerlijk gezegd ook niet helemaal voor mij, want ik heb helemaal geen zin om naar andermans ellende te moeten luisteren...
Het is juist doelen stellen en opdrachtjes maken en deze in de groep bespreken en met elkaar tips en truuks uitwisselen.
Als je ervan uitgaat dat je nutteloos bent, dan kan alles alleen maar meevallen.
Laat ik het anders zeggen. Ik heb daar geen geduld voor... Wat kan mij het nou boeien dat één of andere lamlul zijn leven niet op orde heeft.quote:
Ik heb dit jaar 2 groeps therapieën gehad en die waren helemaal niet samen te vatten als "naar elkaars gezeur en ellende luisteren".
Het is juist doelen stellen en opdrachtjes maken en deze in de groep bespreken en met elkaar tips en truuks uitwisselen.
En dat boekje van Aap_deluxe, wat ik hier al eerder postte, sinds ik mijn leven beschouw als "leuk meegenomen bonus, nee heb je, ja kun je krijgen" voel ik me wel een stuk beter dan elke dag weer de hele wereld en het leven en de maatschappij te analyseren en mezelf proberen te plaatsen in een of ander chaotisch geheel. Let it go and just do your thing, ofzo.
Laat me raden ... PsyQ?quote:
[..]
Nooit groepstherapie gehad. Laatste keer begreep ik ook dat het niet meer mocht om één of andere vage reden.
Zie het eerlijk gezegd ook niet helemaal voor mij, want ik heb helemaal geen zin om naar andermans ellende te moeten luisteren...
Daar heb ik nu ook problemen mee. Ik vraag dan heel concreet waarom het niet mogelijk is, maar ze draaien er net zo omheen als de gemiddelde politicus. Ik denk dat die vage redenen protocollen zijn ofzo waar clienten niks van mogen weten Maar anyway, los van dat je groepstherapie dus helemaal niks vindt. Zet je ego opzij en probeer hier eens objectief naar te kijken. Wat heb je te verliezen? Je bent 35 toch? Wil je nog 35 jaar zo doorgaan of ga je nu actie ondernemen om iets leuks van je leven te maken?
Jij verkeert je in dezelfde positie als "de lamlul die zijn leven niet op orde heeft". De mensen die aan zo'n groepstherapie deelnemen zijn geen domme sukkels. Sterker nog, het feit dat ze zo'n intensieve therapie ervoor over hebben om uit hun patroon te komen en zich te ontwikkelen, maakt ze juist erg krachtig. Als je het voor je ziet om in een groep met achterlijke "Man-Bijt-Hond"-figuren terecht te komen - om het heel cru te zeggen - dan zal je blij verrast worden als blijkt dat er vaak hele leuke mensen tussen zitten.
Dat jij met jezelf vastloopt en op een "narcistische" destructieve manier denkt en handelt, heeft te maken met een psychische blokkade. Het feit dat jij je hierbij zo ontzettend kut voelt dat het leven voor jou geen enkele zin heeft, is al een teken dat dit niet bij je hoort. Het is al zolang dat je jezelf niet anders kent. Maar er zitten wel andere kanten in je die je kan ontwikkelen.
Tuurlijk is het allemaal eng en geven dingen als groepstherapie geen prettige gedachten. Maar het zijn wel dingen die je mogelijk heel veel kan opleveren.
Geloof het nog niet.quote:
Flikker hier maar een slotje op. Alles is wel gezegd.
Niemand gaat in op jouw "Het leven is zinloos want je gaat toch een keer dood!".
Tsja, is dat nu zo? Oppervlakkig gezien wel, er zijn babies die bij de geboorte al dood gaan. Nog niet kunnen studeren later, op schoot kunnen kruipen, niets. Of in het eerste jaar, wiegedood. Toch is het bestaan van die wiegedood babies al niet geheel nutteloos geweest. Hun korte bestaan heeft hun ouders verrijkt. Ook verdriet bij het verlies maar ze zullen door hen altijd herinnerd worden.
Er zijn inderdaad miljarden mensen op Aarde. Eigenlijk wel debiel, veelsteveel op deze planeet, biologisch gezien. Er zit vanalles tussen, heel veel babies in Afrika en India. In het Westen vooral veel 60+ers.
Een deel zit net als jou in de put. Van het leven een puinhoop gemaakt of gewoon zich niet uniek voelend. Net als jij. Duizenden stappen ook werkelijk uit het leven. Van het gebouw af, strijkijzer in bad, ophangen etc. Dagelijks wel over de hele wereld.
Dus waarom zou je dan leven?
Is je bestaan ook zinloos? Ja als je niets doet wel, als je op je kamer alleen beetje zit te janken. Niemand die op je let.
Maar degenen die zich doelen stellen doen wel degelijk wat zinvols ook al gaan ze weer dood. Een bakker die brood bakt, voorziet de medemens van brood. Nu zal niemand dagelijks de bakker omhelzen voor dit feit en je moet er nog geld neertellen voor ook! Toch zullen mensen zijn/haar bestaan waarderen. "Ja maar als hij niet brood bakt doet iemand anders het wel" hoor ik je roepen. Zou kunnen maar zo simpel ligt het niet, zie ook berichten van sectoren waar van bepaald personeel een dringend tekort aan is.
Maar dit is een simpel voorbeeld maar kortom, veel mensen maken zich indirect nuttig voor de maatschappij/medemens. En je boft nog als je uit die bezigheid plezier haalt.
Daarnaast zijn mensen waardevol voor hun vrienden en partner. Jij hebt ook een vriendin, ze zal vast iets leuks aan je vinden en graag bij je zijn. Zelfs als je dood gaat zal ze nog aan je blijven denken, ook als ze een nieuwe relatie later krijgt. Denk maar niet dat jouw dood dat ze daar zo even over heen stapt.
Goed, je wil perfectie en iets groots doen. Ja die mensen zijn er ook. Een Romeinse koopman van honderden jaren terug wordt niet meer herinnerd maar Julius Caesar wel. Maar niet iedereen is hier voor weg gelegd. Daarbij zijn de mensen die dit doen vaak ook niet mee bezig dat ze iets groots aan het doen zijn. Caesar zelf voldeed alleen maar aan zijn machtshonger. Eerst als generaal gevechten winnen en dan op naar het hoogste ambt. Vervolgens half Britannië veroveren maar niet met het idee: "Dit is groots en meeslepend!". Nee, hij deed dat omdat hij nog meer macht wilde en ten tweede omdat hij van aanvallen van de lastige Britten af wilde.
Je zei zelf dat je vele malen bent gediagnosticeerd bent met narcisme. Dan zal je je wel gekrenkt voelen dat niemand oog heeft voor jouw geniale plannen. Maar zo werkt de wereld niet, niemand gaat zomaar mee helpen met jouw plannen. Je moet er wat voor doen en mensen overtuigen. Julius Caesar moest dat ook, hij kon niet zomaar even naar Rome gaan en zeggen:"Ik ben jullie nieuwe keizer, zet de huidige leider maar af dan gaan we beginnen."
Kortom, we gaan dus ooit dood maar leven voort in de herinneringen van anderen. Aan het eind van je leven kan je dan terug kijken op wat je voor je medemens hebt betekent en misschien wel iets essentieels hebt bijgedragen aan hun voortbestaan.
Of dit nu is door auto's te repareren, een uitvinding te doen, Minister-President te zijn of de vuilnis op te halen doet er niet toe.