Wat moet ik met mezelf aan?

Wat mis je?

Plezier hebben is nutteloos?

Beschrijf je mislukkingen eens dan.

Kijken naar de "dingen" die je wel hebt.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 15:42 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.

[..]

Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.

Ik was bezig met een reactie op je openingspost (zie spoiler hieronder), maar ben gekapt toen ik dit las.

Aangezien je niet van clichés houdt, houd ik het ook kort: je bent geen fijne persoon om mee om te gaan. Je openingspost en bovenstaande post zuigen na het lezen al het levenslust uit mij, laat staan hoe je in het echt overkomt met al je negativiteit.

Heb je al professionele hulp gezocht?

Edit: ja; zie bijv. WGR / Eigen risico voor psychische hulp ruim 1600 euro?.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ga bij het vreemdelingenlegioen of zwerver in Ibiza

Maar wat zie jij dan als gelukt?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:10 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Gelukt bestaat niet volgens mij. Uiteindelijk ben je pas 'gelukt' als je in staat bent om te geloven dat het zo is. Dus als je in staat bent jezelf voor de gek te houden. De mens is gemaakt om dit te doen en hele volksstammen doen het dus ook. Volgens mij is het in het westen ook het hoogste goed: zelfdeceptie. Anders stoppen ze je vol met pillen zodat je niet meer in staat bent om na te denken.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens, ik denk dat je pas van 'gelukt'kan spreken als je tevreden bent, als je doelen die je had gesteld hebt bereikt.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 15:42 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.

[..]

Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.

Wat doe je in je vrije tijd?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:13 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Doelen stellen is zinloos, want uiteindelijk ga je toch weer dood. Het is alleen maar een excuus om jezelf het idee te geven dat je iemand bent c.q. bestaansrecht hebt.

[..]

Zo min mogelijk. Ik heb in feite geen vrije tijd, want ik doe altijd alleen dingen die moeten. De rest is toch zinloos.

Heb je ook geen verlangens Dan?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:13 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Doelen stellen is zinloos, want uiteindelijk ga je toch weer dood. Het is alleen maar een excuus om jezelf het idee te geven dat je iemand bent c.q. bestaansrecht hebt.

Hoezo, ik leef voor mezelf en uiteindelijk moet ik er zelf iets van maken. Geluk komt niet in een potje, het gevoel van tevreden zijn is ook niet op recept te verkrijgen, dat is iets doen met je leven.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:16 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Niet echt nee. Vind ik ook nogal futiel.

Hoezo is het futiel?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:16 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Zelfdeceptie heet dat.

Nou ja, je kan ook zo blijven doen als je nu doet, haal je blijkbaar een fijn gevoel uit, dat geeft niet, er zijn veel mensen die alles instant willen en graag rollen in zelf medelijden.
Nou ben ik ergens heel nieuwsgierig naar, zeiden je ouders altijd dat je heel speciaal was?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:18 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Als iedereen verlangens heeft, hoe kan het dan iets betekenen?

Wat zijn jouw verlangens Dan? Als jij stelt dat iedereen ze heeft dan moet je ze ook hebben. Maar goed kennelijk mag jij enkel verlangens hebben als het je uniek maakt?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:19 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Het is geen zelfmedelijden, maar als jij dat zo wil noemen.

Nee mijn ouders hebben mij juist extreem verwaarloosd.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:19 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Het is geen zelfmedelijden, maar als jij dat zo wil noemen. (Als iets zinloos is).

Nee mijn ouders hebben mij juist extreem verwaarloosd.

Meestal zie je dit downe bij mensen die altijd 'heel speciaal' waren voor de ouders. Maar goed je ziet nergens een doel van in, dan heeft het ook weinig zin he om dit topic te openen, want wat wil je er dan mee bereiken?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:22 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Nee. Verlangens zijn onbelangrijk, want het maakt toch niets uit als iedereen ze heeft.

Maar ik vraag toch wat die van jou zijn?

Als je het voor jezelf allemaal niet de moeite vind ga dan dingen doen die een ander helpen

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:26 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Op dit moment verlang ik er vooral naar dat het gewoon klaar is. Maar dat is natuurlijk ook behoorlijk nutteloos.

Depressie

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:28 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Verbeter de wereld, begin bij jezelf...

[..]

Ik stel me gewoon aan. Zegt mijn vriendin ook de hele tijd.

Maar daar heb je geen zin in zeg je.
Dus doe het dan voor een ander
Het is het een of het ander he, met dit soort reacties lul je jezelf alleen maar die depressie verder in

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:32 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Dood ga je er vast niet van.

Nou oke dan zo verder leven. Maar dan is een topic openen ook zinloos

Lijkt me heel naar om je zo te voelen. Zie je het altijd zo somber in of zijn er ook momenten waarop je je beter voelt?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:34 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Ja want als iemand een keer niet 'uit de put gepraat' wil worden, dan is het meteen ook niet goed. Dit is precies wat ik dus bedoel met de hele stramien van het leven. Mensen verwachten dat je in lijn loopt en zodra je een voetje buiten het lijntje zet krijg je het op je bordje... Ze kunnen je beter meteen door de kop schieten, want daar doen ze je uiteindelijk een plezier mee.

Moet je ook maar niet aanstellen. Je komt totaal niet oprecht over.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:41 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Meestal als ik mij iets beter voel realiseer ik me al snel dat het toch futiel is.

Probeer je je dat dan ook op de rotmomenten te bedenken. Het sombere gevoel is ook futiel.

Ben je er al achter gekomen waardoor je je dan op die momenten beter voelt?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:34 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Ja want als iemand een keer niet 'uit de put gepraat' wil worden, dan is het meteen ook niet goed. Dit is precies wat ik dus bedoel met de hele stramien van het leven. Mensen verwachten dat je in lijn loopt en zodra je een voetje buiten het lijntje zet krijg je het op je bordje... Ze kunnen je beter meteen door de kop schieten, want daar doen ze je uiteindelijk een plezier mee.

Nee jij opent een topic over dat je het niet ziet zitten vanuit die put, maar je wil er ook niet uit gepraat worden
wat wel dan?

Je hebt duidelijk een depressie. Realistisch of negatief, het zal je uiteindelijk zowel in materialistische, sociaal-maatschappelijke en vriendschappelijke zin weinig opleveren. Kijk niet naar een 'zin, doel of betekenis' buiten jou om, maar hou het bij jezelf voor zover dat mogelijk is en kijk naar jouw behoeften. Wat maakt jou blij, gedreven of enthousiast, nu of in het verleden?

Aanraders: psycholoog (en evt medicatie), goed eten (en evt supplementen ter aanvulling om je onbalans te herstellen), water drinken, jezelf verzorgen en belonen, sporten, (vrijwilligers)werk verrichten, leuke dingen doen met je vriendin.

Je hebt dus wel een vriendin? Is dat niet "futiel"?

Is je chick wel lekker?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:50 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Dat dit gewoon ophoudt? De ene kant of de andere kant om.

Dat gaat niet gebeuren daar zul je wat voor moeten doen

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:57 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Mijn relatie stelt ook niks voor, maar dat is een ander verhaal.

Zo dan

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:57 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Mijn relatie stelt ook niks voor, maar dat is een ander verhaal.

Weet zij dit ook?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 15:58 schreef Anthonie1 het volgende:
Ik heb al meerdere keer 'professionele' hulp gezocht. Het enige dat ik daarmee bereikt heb is het besef dat ik als mens mislukt ben en dan ik net zo goed dood kan gaan in een hoekje (want niemand zal mij missen).

Hulpverleners dumpen je(of beledigen zodat je zelf niet meer terugkomt) omdat het de bedoeling is dat je op eigen kracht het gaat fixen, anders komt iedereen tot zijn 100e terug. Tis alleen een beetje kut als je tot je 100e wel het probleem hebt:P maarja je hoeft er natuurlijk ook niet heen te gaan. Je moet iemand zien te vinden waar je je relaxt bij voelt en hopen dat je daarmee dingen zelf een beetje oppakt. Na verloop van tijd zal het makkelijker gaan en uiteindelijk is alles weer fun. Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 16:18 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Als iedereen verlangens heeft, hoe kan het dan iets betekenen?

Bekeer je tot een geloof, schakel alle logica uit en haal daar je behoeftes uit. Dit soort existentiële issues komen amper voor bij dat volk, maar kan me voorstellen dat zo'n keuze lastig is. Ik kreeg het ook niet echt voor elkaar iig. Logica en die concepten matchen niet zo goed.

Je klinkt ook wel als een lichtelijk vermoeiend persoon moet ik zeggen naar aanleiding van slechts een handjevol posts. Ik ben zelf ook pessimistisch, filosofisch ingesteld en denk dus ook teveel na over dit soort dingen en begrijp het ergens wel, maar damn kerel jij gooit er nog een schepje bovenop.

Je conclusie is letterlijk dat het leven zinloos is, dus geluk is ook zinloos, dingen bereiken ook want je gaat toch weer dood...

Heb jij misschien een probleem met je eigen sterfelijkheid. Heb je dat al eens onderzocht toevallig? Ik vraag dat alleen omdat ik dat zelf wel heb en herken wat gedachtes. Zal er ongetwijfeld naast zitten maar toch...

Ik zou gewoon lekker slachtoffer blijven ,veel handiger want dan ligt het aan iedereen en alles, en hoef je er verder niks aan te doen. Behalve mokken als een kleuter,maar dat terzijde.
Succes

Eerst ff een opmerking maken naar alle lui hier die TS verwijten in de slachtofferrol te zitten:

Jij voelt niet wat hij voelt. Je zal vast ook je tegenslagen hebben gehad in het leven en zodoende hebt geleerd te accepteren dat het niet altijd gaat zoals je had gewild. Maar wat ik uit het verhaal van TS opmaak, is dat hij compleet vastloopt. En dat is echt anders dan af en toe een tegenslag. De tijd gaat door. Het is heel frustrerend om te zien dat iedereen zich blijft door ontwikkelen, terwijl je zelf maar blijft hangen.

Oh boy.

Wat betreft onderwerp had ik dit topic in de afgelopen 15 jaar ergens ook kunnen maken.

Alleen lijk je het allemaal wel erg over-geanalyseerd te hebben, Je hebt het hele leven en alles wat er bij komt kijken samegevat tot "we gaan allemaal toch dood, dus what's the point? Kan je beter vandaag nog deaud gaan dan over 80 jaar."

Er zijn wel enkele cliché's hiervoor. En cliché of niet, ze kunnen helpen.

Je bent op aarde gezet met een leven. Wat je vervolgens doet me je leven is aan jou. De gemiddelde mens die maakt er wat van, zullen we maar zeggen. Maar je kan ook aan de drank en drugs gaan. Het is helemaal aan jou. Wat dat betreft zou ik proberen te gaan voor "leuk en gezellig", maar dat ben ik.

Ik heb de afgelopen ~15 jaar ook een depressie gehad met suicidale wensen. Suicidale wensen die er eigenlijk stiekem tot op de dag van vandaag nog steeds zijn, want immers, wat is het doel/nut/punt van het bestaan? We geven ons allemaal de illusie dat we belangrijk zijn en dat we dingen moeten doen, en daarna zijn we een keertje deaud. Lekker dan.

Mijn redding is een beetje een sombere, daar kan ik ook niks aan doen. Kijk, ik had mij 10 jaar geleden van kant willen maken. Dat heb ik niet gedaan. Daar heb ik soort van spijt van. Maar, zo beredeneer ik het nu, ik had deaud kunnen zijn en dat ben ik niet. Dus gewoon doorgaan en het leuk proberen te maken. Lang verhaal kort: nee heb je, ja kun je krijgen.

Dat mijn leven stiekem nog steeds kudt is valt weinig aan te doen, maar ja. Gewoon lachen van al die ellende en onzin!

Kijk, het leven is crap, dat vinden er wel meer. Maar als je bij de pakken neer gaat zitten word het alleen maar nóg crapper. Dus denk bijvoorbeeld aan mensen die lichamelijk of geestelijk niks meer kunnen. Kinderen die sterven op hun 5de. Mensen na een ongeluk. Mensen die de ene dag álles lijken te hebben waar jij en ik alleen maar van kunnen dromen, en de volgende dag neemt een beroerte ze alles af.

Het leven is kort, kudt en fragiel. Maar opgeven is een no-no. Zoek dingen die je leuk vindt of blij maakt. Of, in mijn geval, beschouw het leven als after credits party. Het feest is voorbij, maar we borrelen nog lekker na!

Wil ik nog wel even vanuit mezelf zeuren. Je klinkt behoorlijk diep in de sh*t, maar toch heb je een vriendin, aldan wel of niet matige relatie of whatever. Wat ik de afgelopen jaren heb gezien is altijd het volgende: mensen kunnen helemaal naar de t*fus zijn, helemaal kapot en hopeloos.... maar er is altijd een man/vrouw/vriendin/relatie. Heel typisch, want in mijn donkere dagen zijn die er nooit geweest.

Dus kijk nog eens naar je vriendin (letterlijk), denk terug aan het moment waarom jullie een stel zijn geworden, en denk dan nog eens, het leven is toch bagger, maar misschien word het er met haar toch wat gezelliger op.

Misschien kan je hier wat mee. Zo niet, even goede onbekende forum genootjes.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 15:42 schreef Anthonie1 het volgende:

[..]

Het is eerder dat plezier (?) hebben niet kan of lukt. Ik vind veel dingen eigenlijk gewoon maar dom en saai.

[..]

Ik heb nul vrienden. Niets kunnen opbouwen tot nu toe (m.u.v. een dikke studieschuld). Ben alweer bijna 35.

Geef je zelf op voor een dubbeltje op zijn kant

En nu advies naar TS

Hoe zwaar het ook is, geef het niet op! Je kan het je misschien niet voorstellen, maar dat je het nu uitzichtloos ziet, betekent niet dat het uitzichtloos is.

Misschien kan je met het volgende verhaal verder. Want het zou weleens kunnen dat er autisme is. Omdat dat een nogal stigmatiserend imago heeft, kan ik mij voorstellen dat je je er niet in kan herkennen. Of niet in wilt herkennen, omdat je dan het gevoel krijgt dat anderen je raar en een outcast vinden. Daarom heb ik er nog een verhaal bijgeschreven. Ik ken je natuurlijk niet, dus ik kan echt totaal niet zeggen dat dat het is. Maar wie weet kan je wat met de informatie:

Ik ben zelf pas geleden op autisme getest. Ik vond het niet leuk, want autisme associeerde ik stiekem toch met sociaal onhandige kluizenaars die alleen maar achter hun PC zitten maar verder geen interesses hebben. Ik wist wel dat het niet eerlijk is hen daarop te veroordelen, maar ik vond het wel pijnlijk om zelf te horen te krijgen dat ik misschien autisme heb.

Het zelfstigma probeerde ik aan de kant te zetten en was akkoord gegaan met het voorstel mij te laten testen. In de tussentijd veel gelezen over autisme en er hier ook met mensen over gechat. Ik ken zelf veel mensen met autisme: ik heb mezelf toegesproken dat ik die negatieve associatie los moet laten, want ik vind de mensen met ASS die ik ken immers ook aardig.

Hoe meer ik over autisme begin te begrijpen, des te meer kom ik erachter dat het beeld wat veel mensen hebben in werkelijkheid veel genuanceerder is.

- Mensen weten vaak wel dat er autisten zijn die uitblinken in wiskunde of zich thuisvoelen in de ICT. Maar autisme kan ook in je voordeel werken als je bijvoorbeeld een muziekproducer bent of een psycholoog of een kunstenaar
- Autisme kan belemmerend zijn in het sociale contact, maar dat wil absoluut niet zeggen dat je met autisme niet sociaal kan zijn. Als je van sociale angsten kan afkomen en wat meer vaardigheden kan opdoen, kan je ondanks je autisme heel sociaal zijn. (En op sommige punten kan het je juist extra sociaal maken, want je kan oprecht en analytisch met anderen in contact staan)
- Autisten hebben evenveel empathisch vermogen dan anderen. Ze kunnen zelfs extra sensitief zijn. Er gebeurt echter wat in de hersenen waardoor ze het niet goed kunnen overbrengen. Iemand met autisme kan oprecht geraakt worden door iemand die verdriet heeft en zou dolgraag die persoon willen steunen. Alleen verzuipen ze dan in heel veel gedachten hoe ze dat moeten doen en twijfels of hetgeen wat ze waarnemen klopt. Daarbovenop worden ze overprikkeld door het verdriet en de situatie van de ander. Als gevolg blokkeren ze en reageren ze er niet gepast op. De ander interpreteert hun reactie als kil en ongeinteresseerd. Ze denken vaak dat ze dat ook zijn, want ze voelen er dan niks bij. Maar dat ze het niet voelen, komt omdat ze door alle gedachten en prikkels geen toegang daartoe hebben.

Autisme houdt dat je de wereld op een wat andere manier waarneemt. Je ziet minder snel het gehele plaatje. Je hersenen kunnen prikkels niet goed filteren. Om overprikkeling te voorkomen ga je de wereld om je heen wat meer waarnemen in een soort tunnelvisie. Je sluit je wat meer af. Door die tunnelvisie, krijg je wel een heel erg scherpzinnige blik op details.

Omdat je voortdurend teveel prikkels krijgt, ervaar je de wereld als angstig en onvoorspelbaar. Dat is nog steeds zo als je het zo gewend bent dat je je daar niet meer van bewust bent. Regelmaat en routine geven je meer een gevoel van veiligheid en rust.

Dat autistische mensen behoefte hebben aan voorspelbaarheid, heeft ook te maken met dat de hersenen minder goed de aandacht kunnen schakelen. Om een voorbeeld te noemen: als iemand onverwacht bij je langskomt om op visite te komen, ben je helemaal van je apropos en daarom hou je daar niet van. Als die persoon van tevoren afspreekt: op die dag en op dat tijdstip wil ik graag bij je langskomen, dan vind je het waarschijnlijk hartstikke leuk, want je hebt dan genoeg tijd om je voor te bereiden. En je bent dan waarschijnlijk ook een goede gastheer, omdat je aan de details kan denken en er dus voor kan zorgen dat er genoeg eten en drinken in huis is, dat het opgeruimd en netjes is.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 19:11 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
snip

Aardige post (pro-autisme \o/) maar is natuurlijk wel een enorme gok of de OP zijn probleem opgelost kan worden met een autisme-spectrum diagnose.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 19:11 schreef PabstBlueRibbon het volgende:Autisme houdt dat je de wereld op een wat andere manier waarneemt. Je ziet minder snel het gehele plaatje.

Oh, ben ik daarom soms zo slecht in schaken

quote:

Op woensdag 29 november 2017 19:39 schreef 2spooky4u het volgende:

[..]

Aardige post (pro-autisme \o/) maar is natuurlijk wel een enorme gok of de OP zijn probleem opgelost kan worden met een autisme-spectrum diagnose.

Ik kan natuurlijk niet zeggen dat hij dat is.

Ik kwam erop toen ik las dat hij na zoveel hulp nog steeds vast blijft lopen. Nu hoef je niet perse autistisch te zijn om problemen te hebben met de psychische hulpverlening. Maar het kan wel een aanknopingspunt zijn waarom hij er niks aan heeft. Psychologen gebruiken vaak breedspraak, zoals "je moet jezelf wat meer liefde gunnen". Zeker met ASS kan je helemaal niks daarmee. Het is niet concreet en in plaats van dat duidelijkheid geeft, geeft het alleen nog maar meer verwarring. Met ASS heb je vaak veel moeite om initiatief te nemen en val je in uitstelgedrag. Een coach die waarmee het klikt en die je vertrouwt kan je daarbij helpen. Die gaat jou helpen erachter te komen wat je leuk vindt en wat je met je leven wilt doen en je met die leidraad helpen met plannen en organiseren. Als zijn wens bijvoorbeeld is dat hij sociaal vaardiger wilt zijn en wat meer vrienden en wie weet een vriendin wilt krijgen, kan de coach op zoek gaan naar een sociale vaardigheidstraining die aansluit op zijn behoeften, maar kan hij ook meedenken hoe hij die sociale contacten kan opbouwen. Een rumoerige pub is misschien niks voor hem, maar wie weet ergens vrijwilligerswerk doen of een sport beoefenen.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 15:58 schreef Anthonie1 het volgende:
Ik heb al meerdere keer 'professionele' hulp gezocht. Het enige dat ik daarmee bereikt heb is het besef dat ik als mens mislukt ben en dan ik net zo goed dood kan gaan in een hoekje (want niemand zal mij missen).

En ik bedoel 'zin' als in existentiële zin. Mijn leven betekent niets als je kijkt naar al die miljarden mensen op deze planeet. Ik wandel dezelfde paden af en beleef dezelfde emoties. Het is allemaal totaal betekenisloos. Ik moet niet denken dat ik uniek ben of dat ik überhaupt iets te willen heb. Mijn behoeftes zijn futiel, want alle emotie is futiel uiteindelijk. Hoe kan het uniek zijn als er miljarden zijn die hetzelfde bandje afdraaien? Dat is het dus niet. Ik besta zonder enige noodzaak en zal ook zo mijn leven doormaken.

Eigenlijk zeg je dat je je door hulp slechter bent gaan voelen?

quote:

Op woensdag 29 november 2017 18:17 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Eerst ff een opmerking maken naar alle lui hier die TS verwijten in de slachtofferrol te zitten:

Jij voelt niet wat hij voelt. Je zal vast ook je tegenslagen hebben gehad in het leven en zodoende hebt geleerd te accepteren dat het niet altijd gaat zoals je had gewild. Maar wat ik uit het verhaal van TS opmaak, is dat hij compleet vastloopt. En dat is echt anders dan af en toe een tegenslag. De tijd gaat door. Het is heel frustrerend om te zien dat iedereen zich blijft door ontwikkelen, terwijl je zelf maar blijft hangen.

Naar alle lui?
Ik zei dat, en hij gedraagt zich ook als een slachtoffer.

quote:

Op woensdag 29 november 2017 22:50 schreef puzziepie het volgende:

[..]

Naar alle lui?
Ik zei dat, en hij gedraagt zich ook als een slachtoffer.

Jij interpreteert zijn gedrag zo. Dat betekent nog niet dat het zo is.

Mensen die zeggen dat ze het leven niet zien zitten en daar geen plezier uit halen, zijn vaak depressief. Het is allesbehalve goed door ze nog even op hun minderwaardigheidsgevoel te wijzen.