Depressie & Angst #146

quote:

Op donderdag 30 november 2017 09:22 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Nee joh, ik kan me sowieso op het moment amper concentreren, dus moet alles 6x lezen, dan raak ik in paniek omdat ik denk dat ik het niet weet en dan gaat alles kapot.

Ah, destructief bezig.

Gewoon niet gaan.

quote:

Op donderdag 30 november 2017 16:15 schreef Lonaa het volgende:
Ik ga eem janken van opluchting met de 6 voor mijn tentamen.

Joehoe.

quote:

Op donderdag 30 november 2017 15:49 schreef Marialice het volgende:

[..]

Dat is nog eens opbouwend bezig zijn ipv zelf allemaal aannames doen. Jammer dat er niet uit lijkt te komen wat je gehoopt had.

@Fripsel: nog een alternatieve route misschien? Eerstelijns psychologen mogen tegenwoordig zelfstandig doorverwijzen naar de sggz met alleen maar een melding aan de huisarts (vroeger moest je dan terug naar de huisarts voor een verwijsbriefje).

Ptss is klote, en ik vind het echt idioot dat ze je zo lang hebben laten aanmodderen. Zou niet moeten mogen.

Dankje! Ben vandaag bij de psychiater geweest. Wat een rot gesprek was dat zeg. Soms heb ik meer het gevoel dat zo’n hulpverlener dan in ieder geval het gevoel wil hebben dat je met hem tevreden bent als je de kamer uitloopt en dat dan het grotere plaatje er niet meer toe doet. Terwijl voor mij zal het heel egoïstisch gezegd een worst wezen. Help me met mijn medicijnen, en als je verder niet meer kan dan goed praten kun je me misschien gewoon beter met rust laten..

Soms vraag ik me af of ze wel door hebben hoe ik het doe sinds mijn 8e.. dingen bagataliseren of goedpraten is nou niet bepaald mijn probleem. Sorry dat dat nou juist niet het sterke punt is dat dat eruit komt als ik in paniek ben. En sorry dat jullie me ondertussen zo vaak in de steek gelaten hebben dat ik er standaard van in paniek raak.

Deel je al je woede mee aan de hulpverlener tijdens het gesprek?

quote:

Op donderdag 30 november 2017 17:59 schreef scrupuleus het volgende:
Deel je al je woede mee aan de hulpverlener tijdens het gesprek?

Nee ik probeer het bij het relevante te houden. Omdat ik me besef dat het geen zin heeft om al die dingen erbij te halen. Ik heb wel uitgelegd dat ik angsten heb voor dokters en psychiaters en de medicatie regelen opzich in eerdere afspraken. En dat dat met het verleden te maken heeft. Ik heb dat ook wel eens uit willen leggen maar dat is dan weer niet nodig en beter voor de trauma therapie.

Maar dan gaan ze vaak dus zo de verkeerde kant op porren op zulke momenten dat het alleen op de vervelende momenten eruit komt, dat het helemaal niet constructief is. En die zinvolle trauma therapie die komt maar niet.

Dus ik heb de laatste tijd vooral mijn beste beentje voor willen zetten, wel aangedrongen op therapie, iedere keer beheerst aan de bel getrokken omdat ik ook wil zien dat het mensen zijn. Maar vandaag ben ik weer geknapt.

quote:

Op donderdag 30 november 2017 19:58 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Nee ik probeer het bij het relevante te houden. Omdat ik me besef dat het geen zin heeft om al die dingen erbij te halen. Ik heb wel uitgelegd dat ik angsten heb voor dokters en psychiaters en de medicatie regelen opzich in eerdere afspraken. En dat dat met het verleden te maken heeft. Ik heb dat ook wel eens uit willen leggen maar dat is dan weer niet nodig en beter voor de trauma therapie.

Maar dan gaan ze vaak dus zo de verkeerde kant op porren op zulke momenten dat het alleen op de vervelende momenten eruit komt, dat het helemaal niet constructief is. En die zinvolle trauma therapie die komt maar niet.

Dus ik heb de laatste tijd vooral mijn beste beentje voor willen zetten, wel aangedrongen op therapie, iedere keer beheerst aan de bel getrokken omdat ik ook wil zien dat het mensen zijn. Maar vandaag ben ik weer geknapt.

Niks mis met knappen.

Het lijkt mij toch echt dat je elke keer moet uiten als je ergens last van hebt.
En niet na moet gaan denken of het wel of niet gepast is.

Niet jezelf willen beheersen dus.
Ga maar eens wild.

Hoe ziet dat knappen eruit?
Janken oid?

quote:

Op donderdag 30 november 2017 20:09 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Niks mis met knappen.

Het lijkt mij toch echt dat je elke keer moet uiten als je ergens last van hebt.
En niet na moet gaan denken of het wel of niet gepast is.

Niet jezelf willen beheersen dus.
Ga maar eens wild.

Hoe ziet dat knappen eruit?
Janken oid?

Ik heb een gedeeltelijke ladder uitgewerkt met mijn maatschappelijk werkster, met haar ben ik echt super blij, morgen komt ze weer, dan gaan we even aan wat praktische zaken werken:

1. Zou ontspannen moeten zijn, dit ervaar ik voor mijn gevoel vrijwel nooit. Alleen als ik even een luchtig lach momentje heb met mijn vriend in de supermarkt of echt even opga in een liedje.

2. Zolang ik maar afleiding heb is het goed. Er zit een soort van continue onrustig gevoel in me. Zolang ik dingetjes heb om te doen is het ok. Maar het moeten ook niet te moeilijke dingen zijn.

3. Word ik gespannener, krijg ik fysieke trekjes. Tikken met mijn handen, wrijven in mijn handen. Tikken met mijn been. Onrustigere ademhaling. Het kost me meer moeite om niet met vervelende gedachtes bezig te houden. Ik voel me niet prettig. Onrustige gedachtes komen op. Ademhaling word erger

4/5 Ik krijg rare trekjes met mijn hoofd, krijg rare spiertrillingen, word defensief omdat ik me heel erg bang voel doordat ik alle onrust niet meer onder controle krijg. Ademhaling

6 Ben ik zo bang dat ik er het liefst vandoor wil, naar een veilige plek. Ademhaling

7/8 Als ik niet weg kan word ik defensief en verstijf ik. Ik schreeuw huil en ben echt boos. Ik hyperventileer wil niet aangeraakt worden wil ke uit mijn buurt hebben. Alles en iedereen voelt onveilig ik vertrouw mezelf niet.

9. Ik ga kokhalzen, flippen, word echt leip.

10. En dan ben ik weg. Zit er alleen nog een klein meisje in mijn hoofd dat zegt ik ben bang. Ik kijk je niet meer aan. Voel me niet echt meer aanwezig.

Ik wil me niet zo ver moeten laten gaan, omdat het te moeilijk is om te luisteren voor de professionals. Ik ben mijn maatschappelijk werkster godsgruwelijk dankbaar, dat ze dit uitgewerkt heeft met me. En dat ze zegt “ik weet het Frips, je komt boos over, maar je bent doodsbang”. Maar het maakt me tegelijkertijd ook kotsmisselijk, dat ik dus bijna 2 jaar bezig ben geweest, dat ik voorheen, door instanties wel tot dat puntje gedreven moet worden, voordat ik zoiets mag uitwerken en bespreken met iemand die ik niet eens aan hun te danken heb. Maar morgen komt ze langs. Ik hoop dat ze me er verder mee kan helpen.

Mijn kerstboom maakt me aan het huilen. Omdat ik überhaupt blij ben dat ik een kerstboom heb. Maar omdat ik binnen 10 minuten de lampjes er in had, zonder problemen, zonder gezeik over de plaatsing of wat dan ook. Zonder boos of chagrijnig iemand..

Dit zijn dingen waar ik zelf gewoon van schrik. Ik wilde er eigenlijk niet vanavond aan beginnen want dat zou drama worden en dan was ik zo 2 uur verder en..

quote:

Op donderdag 30 november 2017 23:36 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Red je het wel in je eentje zo? Gaat niet goed als ik het zo lees. Fijn dat je wat gehoor krijgt bij je maatschappelijk werkster.

Oh dat waren positieve tranen. Daarna kwamen de negatieve tranen omdat ik de boom eigenhandig omgooide na het innemen van mijn medicijnen en hem nog even wilde verschuiven

Klats. Dag kerstballen die ik van vriend heb gehad. Maar ik doe het nog wel even hoor.

quote:

Op vrijdag 1 december 2017 00:26 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Ja ik doelde meer op de afgelopen dagen. Een kerstboom omgooien is nou echt iets dat ik ook zou doen. Daar heb ik geen medicijnen voor nodig.

Oh, ik moet me wel redden.

Ik zit een beetje in een paniekstand, van vertrouwen op doorworstelen en met steun van mijn maatschappelijk werkster en vriend kom ik er hopelijk wel.

Maar ik wil ook gillend op een eenhoorn het bos in galloperen en nooit meer terug komen dus ik stuiter heen en weer. Maar morgen dus maatschappelijk werker. En zaterdag en zondag is mijn vriend er. Het is niet ideaal maar meestal zijn de weekenden samen genoeg om dan doordeweeks weer net boven water te blijven. Het begint me wel steeds meer te frustreren hoe een druk dat legt. En dat maakt me natuurlijk weer gefrustreerder met hoe alles loopt.

Een maatschappelijkwerker is ook geen wonderdokter hoor.

Je kan het samen met hem/haar hebben dat je uit elke situatie stapt die verder gaat dan punt 3 hierboven.

En dan moet je wel iets vinden wat je dus ontspannender maakt en alle gedachten een beetje kan stoppen.

Net een gesprek gehad met mijn maatschappelijk werkster. Was een goed en nuttig gesprek. Veel kwijt gekund.

Maar nu slaat de paniek toe. Want ik heb iemand vertrouwd in het zorgwereldje even heel kort door de bocht. En ik heb mijn G-schema uitgewerkt. Mijn mantra is dat negatieve ervaringen geen garantie voor de toekomst bieden en dat ze alles heel goed oppakt tot nu toe dus dat ik moet vertrouwen.

Maar soms werkt het niet.