Elvi | maandag 13 november 2017 @ 12:11 |
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
| |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 12:13 |
Fipo | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 12:14 |
Kijk, ik had zelf ook al langer m'n twijfels. Ik ben nu bijna 5 jaar in therapie en om nu te zeggen dat ik zo waanzinnig ben opgeschoten; mwa Ik zat zelf meer te denken richting een andere vorm van therapie of andere behandelaar of aanpak. Maar tijdens het gesprek kwam therapie wel steeds lager op m'n prioriteiten lijstje te staan. Dus ik moet eind december een beslissing maken. | |
Samzz | maandag 13 november 2017 @ 12:14 |
Juist. En hoe denk je daar zelf over? | |
Samzz | maandag 13 november 2017 @ 12:15 |
Ah, ik was te langzaam, haha. Misschien is het wel goed er (tijdelijk) mee te stoppen. Als het je prioriteit niet heeft is dat gewoon zonde. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 12:19 |
Het nadeel is wel dat als ik volledig stop, ik straks wel weer op een wachtlijst kom als ik weer wil beginnen. Ik moet kiezen tussen volledig stoppen of volledig ervoor gaan. De optie om het op een laag pitje te zetten is er niet, omdat dat is wat ik altijd doe ik probeer alles aan te houden en nergens volledig voor te gaan en iets anders te laten zitten. Dus wat betreft knopen doorhakken is dit een mooie oefening | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 12:19 |
Ben jij niet juist zo iemand die misschien allemaal wel weet hoe of wat, en die dus juist een coach nodig heeft voor die laatste extra zetjes? Sorry heb het laatste deel niet meegekregen. En als je dan al jaren dezelfde therapeut hebt en dat is niet zo'n activerend type dan zit je daar best wel voor niks. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 12:22 |
Ja.. qua inzichten ben ik wel op de Max hoor en ik zat zelf ook aan een coach te denken. Wat ook wel weer gek is want ik wil zelf ook coach worden De psycholoog zei ook dat ik moest proberen om mezelf te coachen. Wat zou ik tegen iemand zeggen die dezelfde problemen heeft als ik. Op zich een goede oefening. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 12:23 |
Ohja en hij vond dat de opleiding voor coach ook wel een soort vervanging is voor therapie. Omdat ik ook daar weer inzichten en nieuwe technieken leer. Heeft hij ook wel weer gelijk in. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 12:24 |
Sorry ik neem het topic een beetje over heb ik het gevoel ik reageer straks op de PC op jou Aeque. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 12:26 |
Heeft hij je ook wel tips gegeven hoe je jezelf kan coachen? En je neemt het topic toch niet over. Je vraagt hulp bij iets, dat is normaal. Ik heb zelf even apart met Aeque over zijn vraag gekletst omdat ik sommige dingen te persoonlijk vond. | |
Lonaa | maandag 13 november 2017 @ 12:27 |
Ik voel me wel wat minder neerslachtig de laatste dagen, maar ik ben nog steeds zo verschirkkelijk moe en alles kost zoveel energie. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 12:38 |
Zo flauw om te zeggen, maar geef het wat tijd, het klinkt alsof het wat beter aan het worden is. | |
Lonaa | maandag 13 november 2017 @ 12:48 |
Ik vind mezelf tijd gunnen altijd wel lastig. Dan steekt altijd de 'waarom kan ik het niet gewoon?'-gedachte de kop op | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 12:51 |
Het eerste wat die gedachte gekalmeerd heeft bij me zijn de diazepam die ik nu slik. Maar ik heb het idee dat ik een hoop inzichten op doe nu ik kalmer ben. Dus ik hoop dat ik daar zo mee aan de slag kan dat ik zo uiteindelijk die diazepam ook weer af kan bouwen. Maar Mja, die inzichten zo in mijn hoofd concluderen is natuurlijk iets anders dan dat ik het zo aan je vertel. Dat heb je vast al wel vaker gehoord.. | |
Lonaa | maandag 13 november 2017 @ 12:55 |
True. En uiteindelijk denk ik ook dat ik sommige dingen maar gewoon moet accepteren? Ik begon 15 jaar geleden met therapie. Alle convensionele en ook wat onconvensionele therapieen heb ik inmiddels wel gehad. Onderzoeken, medicijnen. Maar ik blijf maar in een cirkel zitten van depressie/neerslachtigheid/het gaat prima. En het komt altijd zo onaangekondigd. Bergen verzetten de ene week, niks meer kunnen de volgende week. Dan lijkt het allemaal zo uitzichtloos. Iedere keer als ik denk 'het komt goed, ik kan dit, ik kan wat van mijn leven maken' wordt dat vroeg of laat weer de grond ingeboord. En af en toe word ik daar heel heel erg moedeloos van. | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 12:59 |
Ik bedoel dit niet lullig hoor, maar zag je het echt niet aankomen? Het is dat je het recent in het topic zei maar anders had ik nooit gedacht dat jij überhaupt in therapie was. Maar goed dat kan ook komen omdat je het hier de laatste tijd niet echt meer over hebt natuurlijk. Alleen ook op basis van wat je een paar dagen geleden zei kreeg ik vanuit jouzelf al wel het gevoel dat je er zelf mee wilde stoppen.. | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 13:00 |
Welnee en dat hoeft toch helemaal niet. Iedereen moet af en toe zijn ei hier kwijt kunnen. | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:05 |
Precies dit merk ik ook. Je wordt een beetje meegesleurd in die achtbaan van dan de wereld aankunnen en dan weer helemaal niks willen. Alsof je elke keer dat het wat beter gaat die depressie weer de hoek om komt en roept "haha! toch niet!". En dan vallen al die plannen die je gemaakt hebt weer in het water. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 13:06 |
Het is dan toch niet, "hahahah toch niet!" Maar "hahaha nu even niet!" | |
Lonaa | maandag 13 november 2017 @ 13:09 |
Is dat minder naar dan? De uitwerking is hetzelfde, weer stilstaan. | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:11 |
Het is meer dat je dan denkt dat de depressie weg is en je nu eindelijk eens aan de weg kunt gaan timmeren. Toch niet. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 13:14 |
Mja, ik heb de gedachte losgelaten dat het ooit echt weg en over is. In de zin van ik hoef er helemaal geen rekening meer mee te houden, het komt nooit meer terug. | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:21 |
Als je er mee hebt leren omgaan is het misschien iets anders. Bij mij is het zo dat ik als het beter gaat allerlei plannen ga maken en aan de slag ga, en na een paar weken word ik wakker en is alle motivatie als sneeuw voor de zon verdwenen. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 13:22 |
Dus eigenlijk moet je beter leren je ups te managen ipv je downs? | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:26 |
Ik wil van die downs af. Maarja of dat gaat lukken is maar de vraag. [ Bericht 2% gewijzigd door Quotidien op 13-11-2017 13:33:41 ] | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 13:30 |
Ik denk dat je beter kunt leren accepteren dat dat nooit zal lukken en vanuit dat gegeven kijken hoe je je leven inricht. Dat probeer ik iig de laatste jaren te doen en hoewel ik er echt dingen op aan te merken heb, is het stukken relaxter dan de hele tijd maar denken dat ik mislukt ben omdat het me weer eens niet gelukt is "niet depressief" te blijven... | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:41 |
Noem het naief en eigenwijs maar mooi niet dat ik me er bij neer ga leggen. | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 13:45 |
Precies. Die downs ga je er echt niet uitkrijgen, die zul je altijd hebben. Ook mensen die nog nooit een depressie hebben gehad kennen dat ook gewoon. Is heel normaal. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 13:46 |
Noem me oud en cynisch, maar je gaat daar mooi een paar jaar tegen verzetten en dan accepteren dat het misschien toch niet anders kan en dan wensen dat je het jaren eerder had gedaan... | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:47 |
Een beetje down of somber voelen is een ding, alle motivatie voor de dingen in het leven verliezen is iets anders. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 13:48 |
Maar evengoed onvermijdelijk in sommige gevallen | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 13:51 |
Niet in deze mate. Denk aan een opleiding die je bijna behaald hebt niet afmaken omdat je het niet op kan brengen de laatste examenweek te maken. Dan is een jaar werk weggegooid omdat je een week in de put zit. Daar zal ik echt vanaf moeten, anders kom ik nooit ergens. | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 14:02 |
Nee daar moet je mee leren omgaan en weten wanneer je het wel even aan de kant moet zetten en wanneer het er ook mag zijn. Even heel simpel: opleiding afmaken -> doorzetten, stofzuigen -> meh kan ook een dag later. Snap je wat ik bedoel? Wil niet zeggen dat mij dat al lukt hoor. Maar ik weet wel dat je het nooit helemaal kwijt zult raken, dat is gewoon niet menselijk. Alleen omdat 'wij' momenteel iets meer op ons dak hebben is het heel lastig om dat allemaal op een rij te krijgen, goed te sorteren en in te zetten indien nodig. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 14:14 |
Ik ga even in mijn "zweefmodus" dingen waar ik eigenlijk niet graag over praat want ik word altijd zo'n kusje kroel muts genoemd en naïef en weet ik veel wat. Maar ik snap die harde maatschappij niet, en tegelijkertijd doe ik er zelf aan mee. Een paar jaar geleden kreeg ik op school basispsychologie, en daar kwamen termen aan bod als schaduwkant, en ego, wat ik laatst al zei. Maar mijn geheugen is niet zo goed meer, wat ik er in normale mensentaal uitgehaald heb is dit: Je word heel erg opgevoed volgend wat goed en fout is. En wat fout is wil je niet laten zien, dan krijg je straf. En dit is dan een heel stom voorbeeld, maar als je gaat diëten, en je wil heel graag een reep chocola, en je mag er met niemand over praten. Wat gebeurd er dan? Die reep chocola word een obsessie! Je eet hem uiteindelijk in je eentje in het donker in de keuken en het word een neergaande spiraal.. Dat is met die dips, die depressies. Niet anders. Het mag er niet zijn. Het is slecht. Je wil altijd je betere zelf zijn. En nu is Fok wel een vrij extreem voorbeeld maar kijk eens hoe je hier word afgeschoten als je iets niet mag. Het zit zo in ons gedrag om af te keuren wat fout en slecht is. Terwijl, ik persoonlijk denk. Dat wanneer je er wel aandacht aan mag besteden. Wanneer je erover mag praten, wanneer er plek voor is (er zijn grenzen natuurlijk) en je elkaar tips kan geven zonder dat veroordelende, dan zouden we alleen al zoveel verder komen. Nu is dat heel idealistisch, maar je kan het op zijn minst voor jezelf proberen. Ik merk dat nu met mijn medicijnen bijvoorbeeld. Ik voelde me zo'n verschrikkelijke junk, dat ik ze wilde, maar er is wat meer rust. Ik kan wat meer nadenken. Het leven voelt zoveel prettiger. Dus alleen al die grens aangeven al kostte het me zoveel moeite, zet dan alweer zoveel deurtjes op een kier. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-11-2017 14:14:24 ] | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 14:21 |
Ik ontdek steeds meer en besef me steeds meer, dat "men" er doorgaans allemaal niet zo veel problemen mee heeft allemaal. Dat ik altijd dacht dat "men" een oordeel zou hebben, maar dat ik dat stiekem dus zelf was. En dat ik vooral vond dat ik van alles moest en van alles moest vinden en willen. En dat wanneer ik nu zelf tegen "men" zeg "eigenlijk wil en vind ik dat helemaal niet". Dat "men" dan denkt "Oh, ok, prima. Wil je een wijntje?" | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 14:30 |
En zie daar de basis van mijn probleem. Het veroordelende waar ik mijzelf soms ook schuldig aan maak is ook wel mijn grootste probleem denk ik. Het grappige is misschien nog wel dat ik veel minder oordeel over de buitenwereld en meer over mijzelf, niks is goed genoeg. Vandaag ook weer zo'n motivatieloze dag en dat ik gen hol uitvoer. Terwijl ik 2 telefoontjes heb gepleegd, goed gesprek met iemand heb gevoerd en we wat hebben uitgepraat. Een mail opgesteld die ik zou opstellen naar iemand met daarin ook een hoop verduidelijking, boodschappenlijstje gemaakt en nog geen dipje gehad door wat beter na te denken over dingen. Het is niet veel maar al meer en beter dan mijn dag gisteren waarbij ik vooral geslapen heb. En toch voelt het dan weer als niet genoeg. | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 14:30 |
Ik snap eerlijk gezegd totaal niet wat jullie bedoelen. Noem eens een voorbeeld van wat er hier op fok! (in dit topic bedoel je) fout gaat dan? | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 14:31 |
Het heeft twee kanten. Sorry dit was erg kort. Ik wist niet hoe ik er op in moest gaan zonder het te persoonlijk te maken. De mensen die dat wijntje met me drinken zijn helaas niet mijn familie of een mensen die in het grotere geheel het verschil zouden kunnen maken. En dat doet stiekem toch wel pijn. [ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 13-11-2017 14:34:40 ] | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 14:32 |
Ik zei juist fok! in zijn algemeenheid. Ik vind de sfeer hier erg fijn op dit moment. | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 14:37 |
Oh absoluut. Ik vind fok! echt een baken van intolerantie. Vooral in de wat meer mainstream subfora ben je eigenlijk altijd een soort piñata als je een topic opent met iets over jezelf. Verder klopt het inderdaad wat je zegt. Ik vertel daarom ook echt niemand van mijn depressie, niet eens mijn tweelingbroer weet ervan. We hebben met z'n allen nogal wat stigma's opgebouwd, met inderdaad heel veel dingen die fout en goed zijn. Toen ik met antidepressiva begon voelde het ook echt alsof ik iets had verloren. Je groeit op met het idee dat dat voor slappe mensen is. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 14:38 |
Of eigenlijk zeg ik het niet eens goed. Natuurlijk maken ze het verschil, voor mij persoonlijk op de momenten dat ik het zwaar heb. Maar niet voor de idealistisch Fripsel. Die soms wel eens haar hoofd tegen de muur wil meppen. Omdat het me doet twijfelen aan mezelf, en die momentjes. Want wie ben ik nu, dat naïeve blonde 23 jarige meisje toch. Wat weet ik nu. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 14:40 |
Ik denk dat ik dit even over moet schrijven voor mijn psycholoog. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 15:03 |
Dan drink je wijn met de verkeerde mensen, toch? Wijntje drinken klinkt misschien ook te leeg. Verzamel mensen om je heen die je in je waarde laten. Wanneer je on-top bent en wanneer je in de put zit. Ik heb dus ook afstand genomen van mensen die me het gevoel gaven dat ik verantwoording moest afleggen, of die me om wat voor reden dan ook niet in mijn waarde lieten als ik het even allemaal niet zo goed onder controle had. Hele prestatiegerichte mensen kon ik sowieso al nooit zo veel mee, maar die laat ik nu helemaal lekker hun eigen gang gaan. Ik besef me wel dat ik heel veel geluk heb met mijn ouders. Ze snappen niet waar ik mee zit soms, zijn verschrikkelijk nuchter. Maar ze steunen me en ik weet dat ik altijd bij ze terecht kan. Ik kan me voorstellen dat die zekerheid missen een ontzettend verschil maakt | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 15:14 |
Nee ik drink wijntjes met de juiste mensen. Maar die mensen horen toch alleen de kant van Fripsel. Niet de kant van mijn familie. Die zien mijn ouders een keer voorbij komen. Die waren niet bij mijn opvoeding. Die waren niet bij mijn huisarts die het me zo moeilijk maakte. Dus dan is het nog steeds de interpertatie van de ptss Fripsel tegen Dokter met zoveel studies, of papa met x jaar levens ervaring. Snap je? | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 15:21 |
Sorry niet echt Heb het idee dat we misschien allebei iets anders bedoelen? Mijn punt is dat je vooral jezelf niet kwalijk moet nemen dat je bent hoe je bent en dat je worstelt waar je mee worstelt. Als jij weet dat je je best doet (en dat kan ook heus met vallen en opstaan gaan) heeft een ander daar weinig over te zeggen. En dan bedoel ik je sociale kring. De medici is weer een ander verhaal natuurlijk. Wanneer je mensen om je heen verzamelt die je tegenwerken (door je niet in je waarde te laten, door je eigenwaarde af te breken ipv op te bouwen, die je schaden ipv helpen) is het beter voor jezelf om er afstand van te nemen ipv om te proberen deze mensen te veranderen. Daarnaast helpt het om mensen om je heen te verzamelen die juist wel een positief effect op je hebben. Sowieso is deze hele uitspraak natuurlijk ontzettend veel makkelijker gezegd dan gedaan en in het geval van familie is het vast nog vele malen moeilijker. Maar kies je eigen weg. Je kunt nooit iedereen plezieren, dus dan maar jezelf plezieren door te kiezen voor de voor jou juiste weg. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 15:23 |
Ja ik heb dus heel veel problemen met familie en medici gehad en in dat geval vind ik de vlieger niet op gaan. Want als je onderaan bungelt zal je ergens vandaan hulp moeten krijgen. | |
DeZwabber | maandag 13 november 2017 @ 15:27 |
Je twijfelt aan de juistheid of relevantie van jouw kant van het verhaal? | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 15:36 |
Zou het liefst ook al mijn posts weer deleten en in een hoekje wegkruipen nu. Maar Fax komt me zo ophalen om naar een heel rustig concertje te gaan om weer eens zoiets uit te proberen. Zo lief. [ Bericht 20% gewijzigd door #ANONIEM op 13-11-2017 15:39:49 ] | |
DeZwabber | maandag 13 november 2017 @ 15:39 |
Nou ja, gezien jij degene bent die er mee worstelt is jouw perspectief natuurlijk het meest relevant. Zelfs al zou iedereen zeggen dat je je aanstelt en het niet waar is, verandert dat niets aan jouw lijden. Dus wie is er dan relevant? | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 15:40 |
Wie wilt er nu een zwak schaap zijn. | |
DeZwabber | maandag 13 november 2017 @ 15:47 |
Ja niemand natuurlijk. Ik ben natuurlijk niet echt op de hoogte maar ik ga er vanuit dat op de lange termijn de meeste van je issues wel op te lossen / verwerken / mee te leren leven zijn. Ik bedoel dan niet na volgende week. Misschien niet eens na volgend jaar. Bedenk wat je uiteindelijk wil en kan zijn. En natuurlijk ben je liever gisteren weer op de been dan morgen. Maar je hebt de tijd. Je bent geen gefaald persoon omdat je kwetsbaar bent nu. | |
DeZwabber | maandag 13 november 2017 @ 15:48 |
Misschien sla ik de plank compleet mis, ik ken je natuurlijk niet echt goed verder. Maar dat is een beetje de indruk die ik krijg. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 15:53 |
Ja maar daar zit de crux hem dus al in. Er is heel veel discussie geweest over die oorzaak/issues. En ik merk dat ik bij de geringste twijfel zwaar in een stuip schiet. En mijn paniek aanvallen helpen me niet om me duidelijk te verwoorden. En ik krijg ook nooit de kans, om het eens duidelijk uit te leggen "want voor alles is een tijd". Maar ik heb het opgeschreven en duw het onder haar neus morgen. Want zo opgeschreven is het heel duidelijk volgens mij. Heb er wat persoonlijke toevoegingen aan gedaan over het verloop van mijn leven en mijn trauma's maar die vind ik te persoonlijk om hier te delen.
| |
DeZwabber | maandag 13 november 2017 @ 16:05 |
Goed dat je het opschrijft. Maar niet twijfelen aan wat je voelt. Ze zitten daar niet om een nauwkeurige biografie over wat er feitelijk gebeurd is te schrijven en met een liniaal te meten of dat wel erg genoeg is. Wat je voelt en waar je mee worstelt is wat telt. En dat is precies zo erg als hoe het voelt. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 16:06 |
Zo eindelijk reageren Ik heb het daar dus toevallig ook over gehad. Ik zit nu zo lang in therapie en ik vind zelf dat ik niet ver ben gekomen. Aan de andere kant als ik terugkijk naar waar ik in het begin stond... toen deed ik nog aan zelfbeschadiging, kon ik de week niet overzien en moest ik echt een weekplanning maken, elke week therapie, veel suicidale gedachten, constant afleiding zoeken in de vorm van series en games. Dat is nu allemaal wel een stuk minder. Maar dat ging ook niet in 1 rechte lijn omhoog. Sommige mensen denken dat wel; dat zodra je in therapie gaat het 1 rechte lijn omhoog naar genezing is. Maar dat is dus niet zo. Het is meer dit: En over het hebben van geen doel, een vriendin omschreef het een keer dat ze het idee had dat ik dreef en niet zwom. Ik dobberde maar een beetje rond in het leven en ik zwom niet naar een doel toe. En dat is ook zo, want soms is een dag zo zwaar dat alleen een beetje ronddobberen de dag overleefbaar maakt. Hele kleine doelen stellen kan helpen. Het hoeft allemaal niet zo groots en meeslepend te zijn zoals een wereldreis maken in 100 dagen En soms heb ik dat nog hoor... dat ik geen doel heb. Of dat ik het zo moeilijk vind om een doel te bereiken dat ik het maar blijf uitstellen om echt actie te ondernemen. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 16:09 |
Ik ga al bijna voor het 5-jarig jubileum Misschien leuk om te vieren met een D&A meet naar het psychiatrisch museum in Haarlem Ik zag het niet aankomen vanuit hun standpunt. Ik had er zelf al wat minder vertrouwen in en ik twijfelde inderdaad zelf al of dit nog wel zin had. Maar dat zij er zelf mee zouden komen had ik niet gedacht. Ook omdat het wel duidelijk is dat ik nog niet 100% goed bij mn hoofd ben om het zo maar even te zeggen Plus dat ik nog steeds met die OPS zit en daar hebben we al helemaal niks aan gedaan. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 16:12 |
Maar dat is toch logisch? Als je zou vertellen over een ander onderwerp, bijvoorbeeld een conflict met een collega op het werk, dan zouden we toch ook alleen jouw kant horen? Dan ga ik toch ook niet zeggen "Nou Frips, alles leuk en aardig maar ik ga toch even die collega van je bellen voor het volledige plaatje"? Het gaat toch om jouw interpretatie en jouw beleving? In de mening van de 300 andere mensen om je heen ben ik niet geïnteresseerd. Jij hebt er last van dus gaat het inderdaad juist om hoe jij het hebt ervaren. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 17:58 |
Ja dat is meer dan logisch. Maar de mening van een arts telt voor mij dan toch zwaarder dan die van een vriend of vriendin, heel kort door de bocht. Dus ook al kunnen wij samen concluderen dat het fout is.. hoe kan het dan zo lang doorgesleept hebben met de mensen die je zouden moeten helpen met een ziekte zeg maar. Dan vertel ik het of jou fout, of het grotere geheel is toch niet zo leuk, weer even heel kort door de bocht. | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 17:59 |
Het verhaal van Fripsel heeft bij mij opeens allerlei herinneringen naarboven gehaald van vroeger. Slaat even als een bom in. Straks maar even sporten, kijken of dat wat afleiding biedt. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 18:00 |
Sorry Vind je het fijner als ik dit soort dingen onder spoilers zet? | |
Quotidien | maandag 13 november 2017 @ 18:05 |
Geen verwijt hoor. Nee het hoeft niet onder spoilers. Misschien wel goed dat het naar boven komt, dan kan ik het een keer bij de psycholoog aankaarten. | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 20:29 |
Zo Hey. De zelfhaat neemt hier ook even een looping. | |
Elvi | maandag 13 november 2017 @ 20:32 |
Omdat ook dokters mensen zijn en misschien andere dingen oppikken. Ik zie het in de coaching opleiding. We oefenen op elkaar en iedereen pikt in een gesprek weer iets anders uit om op door te gaan. Een gesprek kan zo op 8 verschillende manieren geïnterpreteerd worden en we luisteren toch echt allemaal naar hetzelfde verhaal. Dat maakt het verhaal niet minder belangrijk of minder waar. | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 21:24 |
Zij kijken er natuurlijk op een gegeven moment ook wel objectief naar en zien dan dat jij het op een laag pitje hebt gezet. Dat is voor hun ook niet echt werkbaar en gaat bij jou ook geen vruchten afwerpen omdat je er niet mee bezig bent. Het moet wel van 2 kanten komen. Ik weet heel goed dat het niet in een rechte lijn gaat. Er zijn ups, maar nog veel meer downs. Zeker in het begin. Alleen 'lijkt' het alsof ik niet weer even op mijn plaat ga, maar daarna nog een paar keer nagetrapt wordt waardoor het opkrabbelen keer op keer een stuk moeilijker gaat. Zeker ook omdat ik in het leven een bepaalde steun mis die veel mensen hebben zoals een partner, familie, goede vriendin/vriend. Iets wat ook deels door mijzelf komt overigens. Wat betreft doelen, ik stel ze eigenlijk al redelijk klein. Echter ging dat uiteindelijk 1 a 1,5 week goed en sindsdien is het weer hetzelfde verhaal. Het frustreert gewoon enorm dat die motivatie voor alles zover te zoeken is. Zelfs de meest kleine dingen zoals een bonnetje wat uit de boodschappen tas op de grond valt. Dat verdomde kut bonnetje heeft er gewoon 2 weken gelegen ofzo omdat ik het gewoon niet meer zie. Zie ik het wel dan kan het mij eigenlijk niet eens meer boeien dat het er ligt. | |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 21:25 |
Omdat je zo'n verschrikkelijk naar kutwijf bent, dat geen reet doet voor d'r eigen herstel bedoel je? Makes sense! | |
#ANONIEM | maandag 13 november 2017 @ 21:30 |
| |
DancingPhoebe | maandag 13 november 2017 @ 21:31 |
| |
summer2bird | maandag 13 november 2017 @ 21:45 |
Ik heb trouwens al jullie berichten gelezen gister op die van mij en het deed me veel goed Vandaag wat een betere dag, wel moe na gisteren. Het hielp ook wel dat ik een brief kreeg van de zorgverzekering dat de premie omlaag gaat. Ik maakte mij daar toch veel zorgen over na al die rampberichten in het nieuws. Blijkt het allemaal mee te vallen. Mijn kaak doet al dagen pijn, volgens mij span ik die veel aan onbewust. Zal de stress wel zijn | |
aeque | maandag 13 november 2017 @ 21:50 |
Als er iets veel energie kost dan zijn het wel emoties dus dat is niet heel raar. Tijdens mijn eerste 'exposure' (ik haat die Engelse woorden. ) was ik daarna zo moe dat ik het hele weekend nodig had om bij te komen. Kon mij niet herinneren wanneer ik verder voor het laatst zo moe was. Maar goed om te horen dat het wat beter gaat. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 00:03 |
Aan de ene kant ben ik blij dat ik morgen therapie heb. Maar er zit zoveel in mijn hoofd. En dan heb ik nog medicijnen op ook. Ik ben nu al misselijk. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 00:04 |
Misschien moet ik ook even sorry zeggen voor hoe aanwezig ik ben vandaag. | |
Nijna | dinsdag 14 november 2017 @ 09:38 |
Geen sorry nodig Fripsel, wat mij betreft. Daar is dit topic voor toch? Om te kunnen spuien, ervaringen te delen.... Sterkte vandaag | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 10:06 |
aanvaard | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 15:21 |
Ik heb een heel fijn gesprek gehad met de psycholoog. Had alles verwoord waar ik mee zat, en dat ik er zo mee worstelde. En waarom, en dat je het natuurlijk ook niet sneller kan dwingen en dat ik het mezelf daarom zo onnodig moeilijk maak. En haar antwoord was, dat ze zou willen dat ze een toverstafje had. En dat was eigenlijk misschien wel precies wat ik nodig had. Iemand die gewoon, snapt, dat het soms gewoon kut is, en me daar handvaten bij kan geven. En ik besef me ook nu dat ik daar misschien wel niet letterlijk naar durf te vragen. Help me verdrietig zijn. Omdat ik heb het nooit gemogen. En daarna hebben we een oefening gedaan. Dat ik me in een veikige plek moest inbeelden. En dat mocht ook een fantasiewereld zijn. Dus opeens zat ik in een wereld met eenhoorns, en glitters, regenbogen, bloemen, en mijn vriend op een eenhoorn. En toen vroeg ze natuurlijk waar ik was en toen moest ik lachen. Een beetje uit schaamte ook wel. En toen hebben we het ook meteen daarover gehad. Hoe ik me schaam voor die kant van mezelf. Dus dat was eigenlijk heel fijn. En nu mag ik bijkomen van mezelf. En mijn vriend is net met hele leuke plannen voor mijn verjaardag gekomen. En daar ben ik heel dankbaar voor, want vorig jaar ben ik mijn verjaardag met een paniekaanval op de eerste hulp begonnen en heb ik het eigenlijk niet echt gevierd. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 15:23 |
En Fripsel drukte op post en de buurman knalt zijn speakers vol open. Ik ben vervloekt. | |
Nijna | dinsdag 14 november 2017 @ 16:12 |
Klinkt goed, en dat veilige plekje klinkt mooi! Sterkte met de buurman met zn rotherrie... . | |
DancingPhoebe | dinsdag 14 november 2017 @ 17:14 |
Voor mij is het een rots in Italie. Echt bestaand. Helemaal niet zo'n bijzonder plekje, maar ik voelde me daar zo fijn. Je paste er eigenlijk maar alleen op en ik was er op zo'n vriendinnenvakantie. Als ik de drukte zat was ging ik daar even in de zon liggen. En dan hoorde je eigenlijk niets dan de golven die zo lekker klotsten | |
Quotidien | dinsdag 14 november 2017 @ 17:18 |
Hoe kom ik aan zo'n plekje? | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 17:22 |
Ik moest mijn ogen dicht doen als ik dat prettig vond, en anders naar de grond kijken. Mijn voeten op de grond zetten. Mijn schouders ontspannen. (Ik shakete ze ook echt een beetje los, sinds wanneer durf ik dat?). En ze begon eigenlijk met van dat ik moest denken aan een plek die me een fijn gevoel gaf. En daarbij noemde ze suggesties. Zoals een vakantieherrinering, een plekje in huis, in het begin dacht ik aan hoe ik dit weekend tegen de bank aan had gelegen op de bank. En dat werkte wel een beetje.. maar Mwuah Mwuah, en toen zei ze dat een fantasiewereld ook mocht. En Nouja, toen ging ik los. Maar ik merk heel erg het effect van de medicijnen denk ik. Al zei mijn vriend wel al, leuk en aardig dat je het merkt, maar het maakt je relaxter, geen ander mens. Omdat ik dan vind dat ik het dus eigenlijk niet aan mezelf te danken heb of aan wie ik ben ofzo zeg maar als dan zoiets lukt. | |
Quotidien | dinsdag 14 november 2017 @ 17:42 |
Ik heb mijn best gedaan maar er komt niks naar boven helaas. Dat soort oefeningen werken bij mij echt nooit. Jammer wel. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 17:45 |
Ik heb het ook al eens eerder moeten doen een aantal jaar terug. Toen raakte ik er zo gefrustreerd van dat ik uiteindelijk iedereen die me "tegenwerkte" een zetje kreeg in mijn "mindfullness beekje van de camping". Passief aggresief afreageren in je hoofd denk ik? Geen idee waarom het me nu wel lukt, dan had ik je tips kunnen geven. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-11-2017 17:45:15 ] | |
bloempjuh | dinsdag 14 november 2017 @ 18:11 |
Ik moet straks naar mijn Angsthazenpraatclubje, maar ik durf niet meer. Goddamn. | |
Samzz | dinsdag 14 november 2017 @ 18:15 |
Het is niet om te lachen, maar ik moest toch even grinniken om bang zijn voor een bang zijn-clubje. Sorry . Waarom durf je niet? Is het enkel om het naar buiten moeten of schuilt er meer achter? | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 18:15 |
Waardoor durf je niet meer? Zijn er dingen die je kunnen helpen om rustig te worden? | |
bloempjuh | dinsdag 14 november 2017 @ 18:21 |
Het ís ook stom. Er zijn elke keer ook keiveel mensen die niet komen opdagen. Maar ik moet en zal. Het is een combinatie van niet naar buiten durven (én het is donker), bang zijn voor groepen en 'moeten presteren'. We zitten in een soort cirkel en moeten in kringgesprek vertellen over issues enzo (want als we het niet op die manier doen blijft het stil óf gaat die ene dwang-figuur drie uur lang over zijn tics zitten kleppen). Ik vind het echt verschrikkelijk. | |
Lot88 | dinsdag 14 november 2017 @ 18:24 |
Mijn overlevingsmodus is op. Vandaag was de druppel denk ik. Ik wil mijn bed in en niet meer wakker worden. Alles moet over zijn. Ik wil niet terug naar de psycholoog voor de zoveelste behandeling die klaarblijkelijk niet ''geneest''. Ik wil gewoon rust. Ik krijg een stort regen van mensen met goedbedoelde adviezen over de onvoldoende rondom mijn scriptie en de feedback daarop. Ik probeer echt mijzelf te herpakken en heb daarvoor direct stappen onder nomen maar ik kan steeds minder dingen vinden waar ik nog plezier aan beleef. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 18:24 |
Misschien dit er uit gooien vanavond? Dan kun je daarna beslissen of je ermee door wil gaan of niet. Want het klinkt niet zo constructief zo. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 18:26 |
Gun jezelf even wat rust meisje. Neem even een stapje terug. Gun jezelf wat ruimte voor verdriet. Je hebt een kut dag gehad en het enige wat je vandaag hoeft is lief zijn voor jezelf en uithuilen. En dan is er morgen weer een dag. | |
bloempjuh | dinsdag 14 november 2017 @ 18:31 |
I dunno. Ik wíl dit kunnen. En ik hoop dat ik eindelijk eens iemand in het groepje tref die mij écht snapt. De vorige keren waren er alleen mensen die nerveus werden van bepaalde situaties (plus een dwang-figuur), maar ik voel me alsof ik de enige ben die áltijd onder hoogspanning staat. Toen ik zei dat ik 2-3 paniekaanvallen per dag heb en dat dit vooruitgang is ten opzichte van vorig jaar, vielen er een hoop monden open. Ik wil gewoon iemand vinden die niet denkt dat ik gek ben. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 18:34 |
Whehe je mag wel een keer bij mij langs komen. Zouden er geen groepen zijn die specifieker bij jouw klachten passen? Ik zou me ook niet zo prettig voelen in de mix die jij beschrijft. | |
Lot88 | dinsdag 14 november 2017 @ 18:37 |
Het gaat niet alleen om vandaag. Het is de hele wereld. Keuzes die ik gemaakt heb en de invloed hiervan. Wat ik had kunnen hebben maar nooit zal krijgen. Ik hou mijzelf en anderen al jaren voor de gek met mijn vrolijke enthousiaste masker maar ondertussen.. | |
Samzz | dinsdag 14 november 2017 @ 18:38 |
Samen met je andere bericht klinkt het imo meer als een groep die niet bij je past? | |
Samzz | dinsdag 14 november 2017 @ 18:39 |
Het komt allemaal in één keer nu. Ga vandaag lekker vroeg naar bed, morgen fris op en dan eerst doen wat jou blìj maakt. | |
#ANONIEM | dinsdag 14 november 2017 @ 18:43 |
Je kan het voor de gek houden noemen, het kan ook omgaan zijn met de moeilijke dingen. En dat je nu ziet dat er misschien wel andere manieren zijn is een begin en maakt je geen slecht mens. Iedereen heeft zijn eigen coopingsmechanismes en iedereen maakt fouten. En het zijn vaak ook de dingen die je mooi maken, het is niet zo simpel als goed en fout. En nu zit je juist in die achtbaan van emoties, want alles komt los. Je hebt echt even een flinke tegen slag gehad he. Ik zou willen dat ik je even flink kon knuffelen. | |
bloempjuh | dinsdag 14 november 2017 @ 18:50 |
Het is de enige paniekaanvallen-lotgenotengroep die ik kon vinden. Wie weet komt er wel ooit een andere diagnose bij met dan ook een beter-passende lotgenotengroep, maar vooralsnog is dit het best passend.
| |
Lot88 | dinsdag 14 november 2017 @ 19:00 |
Mijn positiviteit is op. Dat was hetgeen dat mij op de been hield. | |
Samzz | dinsdag 14 november 2017 @ 19:11 |
Als je er even tussenuit wil, frisse neus halen, je weet me te vinden | |
Nijna | dinsdag 14 november 2017 @ 20:42 |
Bloempjuh, als ik het zo lees, lijkt dit nu niet een plek waar je veel gaat halen, wat je vooral veel kost. Maar dat is hoe ik het lees. Soms past iets gewoon niet bij je, door de vorm of door de mensen en dan mag je best voor jezelf kiezen! Lot88, sterkte. | |
bloempjuh | dinsdag 14 november 2017 @ 22:21 |
Ik weet nog steeds niet. Het was weer flink uitputtend. Ik duik zo mijn bed in. | |
Mevrouw_voor_jou | woensdag 15 november 2017 @ 09:17 |
Positief dingetje: gisteren was ik bij vrienden en die passen op een kat met kittens. Ineens had ik een 3 weken oud frutseltje in mijn handen. Hij paste met gemak op 1 hand, zo klein was ie. Hij voelde zich op zn gemak, ging lekker tegen me aanzitten en n beetje rondkijken. Dit doet echt zoveel goed, wordt er nog helemaal blij van. | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 09:41 |
Katten zijn fijn het effect dat ze op mij hebben maakt dat vrijwilligerswerk in het asiel wel kan. Ook al klopt het soms niet tussen mij en de mensen, het lukt wel. | |
#ANONIEM | woensdag 15 november 2017 @ 09:51 |
Ja fijn is dat he! | |
Mevrouw_voor_jou | woensdag 15 november 2017 @ 10:35 |
Ik denk erover om dat ook als vrijwilligerswerk te gaan doen. Beetje katten en honden verzorgen. Ik ben best dol op dieren. | |
#ANONIEM | woensdag 15 november 2017 @ 11:50 |
Ze rammen altijd zo op dat dagritme he.. maar ik lig nu nog lekker te chillen in bed. En ik vind het wel even lekker maar lig me nu toch schuldig te voelen. Wat vinden jullie daar nou van? Mijn huis is netjes aan kant. De dingen die ik wil doen krijg ik prima in een middagje gedaan.. is het dan echt zo beroerd om gewoon even van het feit te genieten dat dit nu eenmaal ook kan als je geen werk hebt.. | |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 12:05 |
Ik lig er ook nog in and loving it Ik hamer er altijd op: je kunt vaak maar heel beperkt iets doen aan de omstandigheden en de feiten, het enige wat je kunt doen is perceptie hiervan veranderen. Dus guuuuuuurl, geniet van je lazymotherfucker ochtendje | |
bloempjuh | woensdag 15 november 2017 @ 12:08 |
Ik zou willen dat ik dat kón! Ik sta om 9.00 uur (doodmoe en) stuiterend van de spanning naast mijn bed. Als je écht relaxed in bed kan blijven liggen: doen! Ontspanning is goed! | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 12:21 |
Vaak worden er wel mensen gezocht, hier wel. Soms gaan mensen wel erg omdat ze het schoonmaken niet leuk vinden geloof ik maar ik vind dat niet erg. Er zijn ook mensen die alleen honden uitlaten. Je kunt eens vragen of ze iets hebben dat bij je aansluit. Hier is men echt heel helpend geweest naar mij, van volkomen met rust laten met maar één aanspreekpunt als dat nodig is/ was. Het klinkt suf maar doordat de katten wat rustiger maken, lukte het daarna wat beter om daar wat dingen te kunnen of met de mensen te praten, en duidelijk aan te geven als er wat is bij de dieren.
| |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 12:22 |
POEZELS! | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 12:33 |
En ook nog, als ik daar ben kan ik altijd een foto voor mijn dochter nemen. Zodat ik iets leuks kan appen als ze vraagt hoe het gaat. In plaats van alles kut, je moeder is alleen naar therapie geweest. Alles kat, je moeder is ook nog langs het asiel geweest | |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 12:35 |
Dan moet je gewoon elke dag gaan | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 12:46 |
Het kind is 13 dus ze weet echt wel dat ik me dan kut voel maar dat maakt niet uit want poezenplaatje Wellicht dat een hulphond, als het door kan gaan, contact tussen haar en mij ook weer kan doen verbeteren. Echt contact. | |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 12:48 |
Hopelijk doet dat je ook op dat vlak goed! Wanneer heb je daar meer duidelijkheid over? Of is het echt afwachten tot je wat hoort? | |
Elvi | woensdag 15 november 2017 @ 12:55 |
Pas als je er last van hebt dat je geen dagritme hebt kan je er wat aan doen. Als jij het geen probleem vind dan is er toch niks aan de hand | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 13:04 |
Ik weet het niet. Het is moeilijk financiering rond te krijgen hiervoor.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 15-11-2017 13:12:23 ] | |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 13:11 |
Laat maar gewoon gebeuren joh. Die man/vrouw is vast ook niet op zijn achterhoofd gevallen wanneer ze haar/hem complexe situaties als hulphondbehoevendheid betreft. Heb je in je huidige hulpverleners iemand gevraagd om je te begeleiden hierin? Of ga je er helemaal alleen naar toe? | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 13:21 |
Ja ik probeer het. Maar het is natuurlijk wel ingezet door de gemeente en een algemene arts. En ik heb echt de ervaring nu wel dat die mensen vinden dat ik niks aankan. Ik ga wel met iemand ja en ik heb me door de andere gesprekken ook heen gewerkt door vooraf een brief te schrijven. Want praten is een probleem. Ik weet niet of een keuringsarts dat ook accepteert maar ik kan het proberen. | |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 13:22 |
Prima actieplan! Ik duim met je mee dat het goed uitpakt, zowel de beslissing als het leven met een eigen hulphond | |
Luchtbel | woensdag 15 november 2017 @ 13:37 |
Thanks als het doorgaat niet ik er zelf ook nog in gaan geloven, ik heb zelf geen ervaring met honden. Het is nu gebaseerd op kennis van andere mensen. Maar dat is oké. | |
Mevrouw_voor_jou | woensdag 15 november 2017 @ 13:39 |
Ik weet dat ze hier vaak wel mensen zoeken voor de dieren. Ik vind t ook niet erg om wat schoon te maken hoor. Ik word zelf heel rustig van katten, en katten vinden mij vaak wel te tolereren. Lief plaatje | |
aeque | woensdag 15 november 2017 @ 21:48 |
Ik zit er aan te denken om naar een concert met iemand te gaan. Alleen weet ik niet zo goed of ik dat ga aandurven. Nu ben ik al niet van het losgaan op een concert maar geniet wel van de muziek. Alleen voel ik mij dan zo bekeken omdat ik dan weer zo'n soort barhanger ben. | |
DancingPhoebe | woensdag 15 november 2017 @ 23:08 |
Er zijn overal barhanhers | |
Elvi | woensdag 15 november 2017 @ 23:12 |
Ja want bij een concert kijken mensen naar jou en niet naar de band We kunnen niet allemaal vooraan staan | |
bloempjuh | woensdag 15 november 2017 @ 23:35 |
Lekker boeiend! Ik hang ook meestal in de buurt van een bar op een feestje of bij een evenement. Laat anderen maar fijn de zaal in rennen, ik zie je wel weer als je een drankje komt halen. Top! | |
Mevrouw_voor_jou | donderdag 16 november 2017 @ 01:00 |
Ja doe gewoon lekker wat je fijn vind. Niemand die je raar aankijkt als je bij de bar staat of hangt hoor. Doen zoveel mensen. | |
summer2bird | donderdag 16 november 2017 @ 09:44 |
Ff goed nieuws hier Ik heb goed geslapen voor het eerst weer eens en heb sinds vanmorgen geen obesitas meer "Gewoon" overgewicht Nu naar een BMI van 23 Ik had een BMI van 37 | |
bloempjuh | donderdag 16 november 2017 @ 11:20 |
Dubbel gefeliciteerd! | |
kuolema | donderdag 16 november 2017 @ 12:09 |
Zelfs alleen meelezen hier is niet zo goed gelukt de laatste tijd door weinig energie en moeite met concentreren. Ik las iets over dissociatie en depersonalisatie-achtige dingen, daar wilde ik wel iets over kwijt maar daar kom ik misschien later op terug.Ik hoop voor je dat het doorgaat Honden en katten Ik vond het ook eng en ben inmiddels naar twee rockconcerten geweest. Hoe de mensen reageren op de muziek is echt heel verschillend. Helemaal vooraan staan ze het dichtst op elkaar en gaan ze helemaal los, maar iets verder naar achter staan er al veel enkel rustig mee te knikken en val je echt niet op als je stil staat te genieten. Aan de zijkant/bij de bar staan valt ook niet op. Yeah Goed bezig. | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 13:08 |
| |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 14:23 |
Ik had net wel een Ok gesprek met de psychiater. Ik voel me niet meer zo continue overspannen. Maar wel een beetje in een identiteitscrisis nu. Maar wel met de acceptatie dat het tijd nodig heeft ofzo. Hij checkte voor de zekerheid of ik suïcidale neigingen had en die heb ik niet gelukkig. Ik merk dat het me een fijn gevoel geeft dat ie me niet zo aan het pushen is geweest vandaag. | |
Nijna | donderdag 16 november 2017 @ 14:56 |
Summer2Bird, goedzo!!! Fripsel, fijn dat het gesprek ok was! | |
bloempjuh | donderdag 16 november 2017 @ 17:54 |
Klaag: Mijn Maatschappelijk Werkster gaat niet mee naar afspraken die ik eng vind, maar ik mag van haar ook niet een andere hulpverlener hiervoor inschakelen want 'ik moet in mijn eigen kracht (leren) staan'. Bovendien kwam ze met een lijstje met 'suggesties voor leuke dingen' (lees: een dagje winkelen in de stad of een dagje Efteling) én een lijstje ontspanningsoefeningen aanzetten. Ik vraag me af of ze de afgelopen vier afspraken wel wakker was. En of ik beter af ben zonder Maatschappelijk Werk. En zo ja, hoe zeg ik dát nou weer op een vriendelijke manier? #Baaldag #Trekhetniet #Bleuh | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 18:02 |
Je mag ook een andere maatschappelijk werkster vragen he! Dat heb ik ook gedaan en met mijn nieuwe heb ik een hele goede klik. Ik ben zelf bijvoorbeeld ook zo bang voor huisartsen dat ze mee gaat kennismaken bij de nieuwe. En dat ze meegaat als ik een staafje/spiraaltje wil laten zetten. | |
Elvi | donderdag 16 november 2017 @ 18:14 |
Oh god ja, die hippe term "in de eigen kracht zetten" ik krijg daar jeuk van. Ik zou eerlijk zeggen dat ze je niet helemaal begrepen heeft en dat je dat lijstje niet kunt waarderen en ook dat 'in de eigen kracht staan' niet. Dat dat prima is voor iemand met een dipje en wat onzekerheid maar niet voor jou. | |
bloempjuh | donderdag 16 november 2017 @ 18:21 |
Volgens mij is mijn MW 'the head honcho' in Den Bosch en heeft zij die strategie juist bedacht. Want dan kun je je cliënten na een keer of zes 'volledig in hun kracht' weer de wijde wereld in sturen. Ik word eigenlijk alleen maar wanhopiger, ipv 'krachtiger'. Maar ja, dat met die 'eigen kracht' is de 'nieuwe aanpak' binnen de hele organisatie. MW'ers die dat niet zien zitten worden eruit geknikkerd. Om moedeloos van te worden! | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 18:40 |
Hebben jullie er wel eens mee te maken dat als je in de theorie je stoornis uitlegt en hoe ermee om te gaan dat het allemaal wel begrepen word. Maar dat het in de praktijk echt compleet andersom is? En dat het dan op dat moment ook echt in jouw schoenen geschoven word ook al doe je er alles aan wat je kan doen om het te veranderen? Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet, als ik deze stoornis niet had zouden we er niet tegen aan lopen. Maar ik heb ondertussen echt wel geleerd duidelijker mijn grenzen aan te geven maar dan worden ze gewoon niet serieus genomen wanneer de grens niet begrepen word ook al zeg ik letterlijk dat het voor mij teveel is. Dan ben ik een egoïst. Terwijl het geen keuze is dat die grens er is, ik kies er niet voor om anders in paniek te raken. | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 18:43 |
Wat voor stoornis heb je, Fripsel? Al twee hele weken last van nachtmerries. Ik weet waar het vandaan komt en blijkbaar ben ik in mijn slaap allles aan het verwerken, maar heb gebroken nachten en word steeds wakker met een druk op mijn borst/hart. Heel naar. | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 18:45 |
Cptss Dus ik heb veel paniekaanvallen en triggers. Die soms ook gewoon lastig uit te leggen zijn. En bepaalde manieren van helpen werken wel, en andere niet. En soms moet ik ook gewoon letterlijk op stop kunnen drukken in een gesprek. Omdat ik dan in paniek raak. En ik ben met mijn maatschappelijk werkster dan ook een graadmeter aan met maken met de niveau's van paniek en wat wel en niet werkt dus leer ook best goed hoe of wat al zeg ik het zelf. | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 18:47 |
Waarvan raak je in paniek? Wat maakt het dat je in paniek raakt? Of is dat niet te verklaren? | |
Mevrouw_voor_jou | donderdag 16 november 2017 @ 20:10 |
Het is lastig te bevatten voor mensen dat hoewel je het kan uitleggen je het niet in de hand hebt als het opspeelt. Komt denk ik omdat ze jou als het uitlegt zien als iemand die weet wat ze doet. Als je er dan vervolgens last van krijgt staat dat haaks op het beeld dat ze van je hebben en dat is lastig te accepteren. Ikzelf kom schijnbaar heel zeker over, ook wanneer ik paniek. Vinden mensen ook lastig, zeker wanneer ze over mijn grenzen gaan met dom gedrag. Ik krijg vaak reacties terug van mensen van 'ja maar die vind dat moeilijk en daar moet je rekening mee houden' en dan stappen ze erover heen dat ik ook ruimte nodig heb om er te mogen zijn. | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 20:33 |
Dit.. en eigenlijk is het zo kapot oneerlijk hypocriet en ik heb even geen zin om me groot te houden.
| |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 20:35 |
Als de deurtjes open gaan, en ik geen controle meer heb over de herrinneringen. Sowieso het geen controle hebben, het gevoel van niet serieus genomen worden, klein gehouden te worden, niet weg te kunnen. Soms kan ik het ook niet verklaren. Ik ben ook bang van de dokter. De politie. Ik schrik heel erg van harde geluiden. Soms van een planningswisseling. Het ligt eraan hoe goed ik de trauma herrinneringen weggestopt kan houden. En hoe meer het open ligt, hoe minder prikkels ik hebben kan. | |
Mevrouw_voor_jou | donderdag 16 november 2017 @ 20:45 |
Knuffels Het is ook niet eerlijk. Het zou handig zijn als mensen het aan je konden zien zoals bij n rolstoel. | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 20:46 |
Zou bijna een brandmerk willen. | |
aeque | donderdag 16 november 2017 @ 21:12 |
Psychische problemen worden vaak onderschat omdat de meeste mensen het niet aan je zien en niet goed kunnen relateren aan je problemen. Onze gedachten/geest is wat ons maakt als persoon en als je niet anders gewend bent dan dat dit in orde is, is het heel lastig om je in te beelden hoe dat voor mensen zoals jij, ik of wie dan ook hier met problemen de dingen ervaren. Met als gevolg dat er soms wat te makkelijk over gedaan kan worden. Ik wilde vandaag ook nog even reageren op de reacties op mijn concert post, maar heb een ongelooflijke kut dag dus nog geen 'zin' in gehad. Excuses. | |
iPancakeMix | donderdag 16 november 2017 @ 22:34 |
Morgen beginnen met Venlafaxine. Eerste 7 dagen 37,5mg, daarna 75mg. Ben benieuwd | |
#ANONIEM | donderdag 16 november 2017 @ 22:51 |
Iemand goede tips voor wanneer de wanhoop in je tenen zit? Ik had het over een belangrijk persoon en mijn kringetje is niet zo groot en ik moet mezelf bij elkaar houden. En ik weet even geen goede bronnen. | |
Elvi | donderdag 16 november 2017 @ 23:19 |
Ja. Bij de coachingsopleiding nog zelfs Dan verwacht je dat daarmensen zijn die wat socialer zijn ingesteld, maar als ik dan vertel dat ik tijdens een depressie nergens meer plezier uit haal dan komen ze met de optie "dan moet je dingen doen die je leuk vind!" ja mop dat is het hele probleem; dat is er dan niet. Dan ka ik het zelfs niet aan om een film te kijken Mensen kijken vooral door hun eigen referentiekader. Bij 'depressie' denken ze dan waarschijnlijk aan 1 van hun slechtste dagen. Wat dan niet eens een depressie hoeft te zijn, maar gewoon een kutdag waarin je sip bent, een dipje hebt, als het buiten wat treuriger weer wordt... Ja dan helpt het wel als je iets leuks gaat doen en een filmpje gaat kijken. Maar het is nog steeds geen depressie. | |
Kamina | vrijdag 17 november 2017 @ 01:17 |
Lijkt me een moderne term voor een oude uitspraak: "Een hulpverlener helpt jou jezelf te helpen". Uiteindelijk moet je toch zelf weer leren staan op twee benen, hoe moeilijk dat soms ook lijkt. Zij zullen je ondertussen ondersteuning bieden. Al lijkt zes sessies me wat snel. | |
DeZwabber | vrijdag 17 november 2017 @ 01:22 |
Als ik het hier zo lees krijg ik meer de indruk dat ze het ervaren als zonder parachute uit een vliegtuig gekeild worden dan op je benen leren staan. | |
aeque | vrijdag 17 november 2017 @ 07:33 |
Ik heb ook weer zoiets leuks. 2 weken geleden voor het eerst aan bewegingstherapie gedaan. Is eigenlijk niks meer dan een 3 kwartier tot een uur wandelen met een groep en 2 begeleiders. Ondanks in het begin enorm spannend was het ook erg leuk en deed mij enorm goed, ik heb dan ook zin om het wederom te doen. Echter heb ik mij vorige week moeten afmelden door maag/darm klachten met als gevolg een niet al te fijne stoelgang, mede een bijwerking van mijn medicijnen waarbij net de dag ervoor de dosis verhoogd was. Maar nu een week later heb ik er weer last van en zit ik erover te twijfelen om mij weer af te melden. Daar heb ik dan ook zwaar de pest in, ik vind het leuk om te doen en nu lijkt het net alsof ik na 1x maar af blijf zeggen omdat ik niet meer durf terwijl dat niet het geval is. | |
Elvi | vrijdag 17 november 2017 @ 08:23 |
En ik ben het daar ook mee eens hoor; je moet het ook zelf doen. Maar de manier waarop kan ook wel anders. Iemand het water induwen en zeggen dat ze zo ook leren zwemmen lijkt mij ietwat achterhaald | |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 08:26 |
Ik kwam laatst door een discussie dit tegen, en dat vond ik wel heel interessant eigenlijk: http://www.psychologisch.(...)erapeutische-methode Gewoon om het allemaal wat meer te plaatsen voor mezelf. | |
DancingPhoebe | vrijdag 17 november 2017 @ 08:29 |
Wees gewoon eerlijk dat je er de schijt in hebt...
| |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 08:32 |
Ooh en ik heb hetzelfde medicijn gebruikt. Je moet je lijf echt even de kans geven om te wennen Aeque. Het ligt niet aan jou en het zou binnen de zorg ook geen onbekend fenomeen moeten zijn. Dus gewoon eerlijk even afmelden. Wel mooi kut. | |
aeque | vrijdag 17 november 2017 @ 08:36 |
Ik deed nog zo mijn best om het woord te vermijden. Ik weet niet zo goed of het daardoor komt aangezien het pas dinsdagavond weer begon na 3 dagen afwezigheid. :/ | |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 12:25 |
Je kan natuurlijk ook een virus te pakken hebben. Tijd van het jaar. Stress kan er ook serieus invloed op hebben. | |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 15:28 |
Oh boy Psychiater is het recept van mijn topiramaat vergeten. Dat stopt de nachtmerries. Kwam er achter toen ik rond 1'en naar de apotheek wilde gaan. Meteen gebeld. Eigen psychiater is er niet. Ander zou het faxen. Net naar de apotheek gebeld. Geen recept nog.. Nu moet ik om 4 uur nog maar een keer checken en anders Psyq maar weer gaan bellen denk ik he? Terwijl ik me eigenlijk een soort van gedumpt voel dus ik wilde juist net alles in huis gaan halen zodat ik me voor het weekend op kon sluiten. | |
Quotidien | vrijdag 17 november 2017 @ 15:30 |
Probeer de huisarts anders. Die heeft me in dezelfde situatie wel eens kunnen helpen en een recept voorgeschreven. | |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 15:33 |
Huisarts durf ik niet te bellen. Die geloofd me niet. Ik ben verhuisd in december. En hij had mijn dossier nog niet en wilde toen mijn standaard herhaling niet voorschrijven en heeft toen heel mijn medicatie voorgeschreven. Ik heb nu eindelijk een maatschappelijk werkster dus ik heb met haar op de planning staan om bij een andere praktijk te gaan kijken. Ik zou het eerst alleen gaan doen maar ik durfde niet meer. Wie weet ligt het gewoon klaar om 4 uur. Laten we van het positieve uitgaan. | |
DancingPhoebe | vrijdag 17 november 2017 @ 15:38 |
| |
Quotidien | vrijdag 17 november 2017 @ 15:44 |
Waarom zou de huisarts je niet geloven? Die kunnen toch gewoon je dossier inzien enzo. | |
Samzz | vrijdag 17 november 2017 @ 15:49 |
. | |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 16:03 |
Geen idee hoe vaak de psychiater een update doorstuurt? Maar ik ben net gebeld dus ik kan het op gaan halen. | |
Quotidien | vrijdag 17 november 2017 @ 16:42 |
Ik dacht dat je gewoon een dossier hebt waar de huisarts inzage in heeft. | |
#ANONIEM | vrijdag 17 november 2017 @ 17:22 |
Ik moet eerlijk zeggen dat het me totaal niet duidelijk is. Ik ben een paar keer verhuisd, en dan moet je toestemming geven voor het doorsturen van je dossier. Dat doe ik dan telkens braaf. Bij de apotheek moet je dan doorgeven dat ze bij andere apotheken bijvoorbeeld in mogen zien wat je medicatie gebruik is. Bij maatschappelijk werk en vrijwilligerswerk geef ik door dat ze informatie op mogen vragen bij Psyq. En je zou denken dat dat in het digitale tijdperk dus niet zo moeilijk is. Maar ik heb dus al die huisarts gehad die "geen dossier" had, en daarom zelf een experiment besloot. Ik heb een keer een doorverwijzing van het ene naar het andere ziekenhuis gehad, waar ook het dossier miste. Er ontbraken brieven van de reumatoloog in mijn dossier. Bij de eerste hulp kunnen ze je medische gegevens volgens mij ook niet allemaal inzien? Ik weet het niet hoor? Misschien dat iemand hier met verstand er van wel even uit kan leggen hoe het nu precies zit. Want ik weet wel dat het ook een lastig iets is vanwege vertrouwelijke informatie enzo. Maar het is ook best onhandig als je de huisartsenpost belt en dat ze je dan op je blauwe ogen moeten geloven? Hebben die bijvoorbeeld wel inzicht in je dossier? En de psychiater voert dat allemaal digitaal in. Word dat dan automatisch verwerkt ofzo? Anders ga ik het aan mijn maatschappelijk werkster vragen. [ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2017 17:24:01 ] | |
aeque | vrijdag 17 november 2017 @ 17:59 |
Ik heb eigenlijk geen idee, alleen dat je hier https://www.volgjezorg.nl/ kunt zien wie er iets opgevraagd heeft. | |
Nijna | zaterdag 18 november 2017 @ 08:41 |
Ik heb geen idee hoe het allemaal precies werkt. Maar misschien weet ik wel iemand die het wel weet, ik zal het straks eens vragen. | |
Mevrouw_voor_jou | zondag 19 november 2017 @ 12:03 |
Een tijdje terug postte ik over dat een groepje mensen achter mijn rug om kletste over of ik een bepaalde rol wel aan kon. Gisteren was het spel dat we speelden en heb ik voor we begonnen gevraagd of ik een moment iets mocht zeggen. Verteld dat ik gehoord heb dat een groepje mensen zich afvraagt of ik die rol psychisch wel aankan, en dat met elkaar en de spelleiding besprak maar niet met mij en wat het met me deed en dat dat soort gedrag echt niet oke is. Het kwam er verrassend goed uit. En naderhand kwam een aantal mensen naar me toe omdat ze het rot voor me vonden dat dat gebeurd is en om te zeggen dat ze het heel goed vonden dat ik het zo in de groep gegooid heb. Was heel fijn die steun te voelen. Toen ik sprak zag een aantal mensen elkaar wat betrapt aankijken, precies de mensen van wie ik al dacht dat zij t waren. Het was daarom des te fijner dat de rest van de groep me steunde naderhand. Ik denk dat de boodschap wel is overgekomen. | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 12:04 |
Wat ontzettend goed van je! Echt waar! | |
bloempjuh | zondag 19 november 2017 @ 12:06 |
Holy guacamole! You rock! Dat is echt super-mega-ultra-stoer! Ik ben sinds vrijdag een bezoek aan de supermarkt aan het uitstellen. Ga straks écht. Hoop ik. | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 12:14 |
Kun je tegen een grapje? Anders doe ik het nooit meer! Als je te lang wacht passen je kleren dadelijk niet meer en moet je naar een kledingwinkel, die zijn nog veel enger! Aan de serieuze kant: Ik heb in een supermarkt gewerkt. Op moeilijke dagen zou je misschien vlak voor sluitingstijd kunnen gaan, dan is het er zo rustig. Net als dat maandag en dinsdag de rustigere dagen zijn. | |
bloempjuh | zondag 19 november 2017 @ 12:26 |
Grinnik. Mijn kleren zitten sowieso al veel te ruim. En ik moet echt vandaag, want mijn koelkast is echt heel leeg aan het raken. | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 12:29 |
Het zal per stad verschillen denk ik maar de zondagen zijn hier vaak ook wel rustig. Wij zaten wel eens achter de kassa dat we dachten. Wat doen we hier? Maar als je terug bent, ben je blij! | |
Elvi | zondag 19 november 2017 @ 12:30 |
Goed gedaan | |
Moira | zondag 19 november 2017 @ 12:33 |
Wat fijn! Goed gedaan | |
Nijna | zondag 19 november 2017 @ 14:08 |
Wauw wat goed!!! Zet 'em op! Mijn hobby is het niet, maar uitstellen doe ik niet, ik probeer wel een beetje te timen dat het niet strontdruk is. | |
bloempjuh | zondag 19 november 2017 @ 16:08 |
Grinnik. Zondagmiddag is volgens mij normaal gesproken niet zo druk in 'mijn' Jumbo. Nu liep het vol met jonge gezinnetjes die net van de Sint-intocht terug kwamen. Sugar rush central! Maar goed. Gedaan, zelfs wat mensen voor laten gaan in de rij enzo. Hyperventilerend op de fiets terug, huilen bij thuiskomst. Maar mijn boodschappen zijn gedaan. Yeuj! | |
Nijna | zondag 19 november 2017 @ 18:40 |
Je hebt het toch maar mooi gedaan! | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 18:43 |
Och jee wat een pech. Maar gelukkig heb je nu toch je boodschapjes in huis. | |
bloempjuh | zondag 19 november 2017 @ 18:52 |
Komende donderdag sta ik in een rechtszaal tegenover het UWV om mijn stopzetting ZW aan te vechten. Ik kan niet eens 'gewoon' boodschappen doen, dus vraag me af hoe ik in vredesnaam naar de rechtbank moet komen (gelukkig is het echt kei dichtbij, dus hoef niet te treinen/bussen/fietsen, kan er letterlijk naartoe kruipen). En of ik uit mijn woorden ga komen. En of ik tot die dag nog ga slapen. Ik wil deze komende week overslaan! | |
Mevrouw_voor_jou | zondag 19 november 2017 @ 18:56 |
Fripsel, Bloempjuh, Elvi, Moira en Nijna dank jullie! | |
Mevrouw_voor_jou | zondag 19 november 2017 @ 18:57 |
Goed gedaan! | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 18:58 |
Ik ben geen voorstander van medicijnen aanpraten.. maar dit is zoiets heftigs. Valt daar niet even iets extra's in te regelen? Ik zou je er naar toe willen kunnen tillen en naast je willen kunnen staan. | |
Mevrouw_voor_jou | zondag 19 november 2017 @ 18:59 |
Kan me voorstellen dat je er flink spanning van hebt. Gaat er iemand met je mee? Heb je een advocaat die je hier ook een beetje mentaal in bijstaat en voorbereidt op wat er gaat gebeuren? | |
Samzz | zondag 19 november 2017 @ 19:00 |
Heb je iemand die mee gaat en eventueel voor jou het woord gaat doen? | |
bloempjuh | zondag 19 november 2017 @ 19:13 |
Lief! Ik heb Oxazepam in huis, maar dat laat me bijna direct slapen en geeft me een slaap-kater. Dat gaat dus niet helpen op woensdagavond. Misschien wel vandaag, want dinsdag heb ik ook nog wat belangrijke dingen. Ja, advocaat gaat mee en doet het woord. Als het goed is. Hij weet dat ik hier heel heel heel erg tegenop zie en dat ik hyperventileer in dit soort situaties (hij heeft het zelf gezien in zijn wachtkamer en is gelukkig heel vriendelijk en geduldig... Als hij ziet dat ik me te erg opnaai gaat hij over zijn vakantie of weekend praten, tot hij ziet dat ik weer kan ademen ) Ja, advocaat. Zie boven. | |
Samzz | zondag 19 november 2017 @ 19:16 |
Oh gelukkig. Ik kan je verder niet helpen, maar heel veel succes en ik duim dat je je ZW houdt. | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 20:24 |
Niet om er een discussie van te maken, maar ik ben vast niet de enige die hier "blij" van werd: http://www.regelgekte.nl Ik dacht misschien willen er meer tekenen. Gaat over hoe de regels de psychische gezondheidszorg moeilijker maakt. | |
Nijna | zondag 19 november 2017 @ 21:48 |
Bloempjuh, succes donderdag, fijn dat je een advocaat mee hebt. | |
Lonaa | zondag 19 november 2017 @ 21:49 |
even een voor wie het nodig heeft. Zelf ben ik nog steeds onwijs moe, leeg en ik weet het niet zo goed. | |
iPancakeMix | zondag 19 november 2017 @ 22:04 |
Gebruik nu 3 dagen venlafaxine. Eigenlijk nog niet echt concrete bijwerkingen gemerkt, behalve dan dat ik er opeens 30 minuten over moet doen om klaar te kunnen komen. Op dag 1 had ik hoofdpijn maar diezelfde dag werd ik ook verkouden dus het kan ook bij de verkoudheid horen. De laatste 10 minuten heb ik wel twee keer meegemaakt dat er opeens een hele warme gloed door mijn lijf gaat die even blijft hangen. Weet niet hoe ik het beter moet omschrijven, maar ik hoop dat het slechts een bijwerking is. Zometeen maar lekker naar bed, hoop dat deze medicatie uiteindelijk wel gaat aanslaan. Ik slik het voornamelijk voor mijn angstklachten, want mijn depressieve klachten komen hieruit voort. Ik wil weer kunnen leven zonder iedere keer die verlammende angst om alles dat los en vast zit. | |
#ANONIEM | zondag 19 november 2017 @ 22:22 |
| |
Quotidien | zondag 19 november 2017 @ 22:42 |
Hou er rekening mee dat het zeker 2 maanden kan duren voor je er iets van merkt. | |
aeque | maandag 20 november 2017 @ 10:37 |
[klaag-post] De tering wat een kutdag, ik dacht gisteravond dat het na wat slaap wel weg zou zijn maar het omgekeerde is waar. Het is niet goed maar ik ga vandaag echt gewoon even de hele dag in bed liggen en vooral gewoon niks doen. Blugh. [/klaag-post) | |
Elvi | maandag 20 november 2017 @ 10:42 |
M'n coachopleiding brengt me van slag. Ik moet echt veel over mijzelf nadenken en ik realiseer mij steeds meer hoe ontevreden ik over m'n leven ben. En dat mijn ontwijkende persoonlijkheidsstoornis mij heel erg dwars zit in het dagelijks leven. | |
Lastpost | maandag 20 november 2017 @ 12:52 |
Ook maar eens een update, heb nu zo'n startgroep voor PTSS achter de rug gehad. Groepsgesprekken en kijken of de voorgestelde behandeling aansluit bij je eigen doelen enzo. Was wel nuttig, maar vreet energie dus ergens ook wel blij dat het nu afgerond is. Individuele behandeling volgt pas ergens komend jaar, lang leve de wachtlijsten. Ondertussen slik ik maar braaf de medicatie in en dat maakt me iets rustiger. Baal verder gewoon dat het nu een jaar na dato nog steeds niet goed gaat met de allerdaagse dingen en die gigantische angst die ik buiten heb. Rechtzaak tegen de verdachte is ook nog steeds niet van start gegaan, blijft maar bij pro-forma zittingen en vooruit geschoven worden en ook de kwestie tegenover de psychiatrische instelling/hun verzekering gaat echt in muizenstapjes en nog geen flauw idee of dat iets op gaat leveren. | |
-Strawberry- | maandag 20 november 2017 @ 12:59 |
Ken het gevoel. | |
-Strawberry- | maandag 20 november 2017 @ 13:00 |
Logisch dat die NPO series wat in je losmaken. Gun jezelf even wat tijd om dat te verwerken, dan krijg je straks hopelijk weer zin in de dingen die je op de planning hebt staan! | |
Lonaa | maandag 20 november 2017 @ 13:15 |
Ook hier is vandaag niet per se beter. | |
summer2bird | maandag 20 november 2017 @ 13:32 |
Net mijn geld gebudgetteerd, ik hou flink veel over voor de kerst. Dat is fijn. Ik kan er alleen niet blij om zijn. Voel me vlak en verdrietig. Rot weer ook. Ik heb heel erg de neiging om in mijn bed te gaan liggen. Doe het niet hoor, maar het zou wel fijn zijn. | |
bloempjuh | maandag 20 november 2017 @ 13:37 |
Hier ook baggerdag. Zit mezelf compleet in de weg, blijf maar in hetzelfde cirkeltje hangen ("Just snap out of it", "Stel je niet zo aan" en "Doe toch eens NORMAAL, gek!"), wat me echt helemaal niet helpt zo vlak voor de rechtszaak op donderdag. Vooral die laatste gedachte doet me echt pijn. 'Normaal zijn' is iets waar ik pas 33 jaar naar streef, dus dat gaat niet van de ene op de andere dag. Maar gek zijn of worden is wel een heel grote (en enigszins realistische, aangezien er van beide ouders aanleg voor bipolaire stoornissen in mijn systeem zit) angst. Op dit soort dagen wil ik echt mijn kop tegen een muur timmeren. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 14:10 |
Mag ik je even vertellen dat je zenuwachtig mag zijn? En dat ook een normaal mens er bloednerveus van zou worden als zijn inkomen zo op het spel staat? Niet van je moet het nu aannemen, want ik weet dat het niet zo werkt. Maar het is dus echt niet zo gek wat je allemaal voelt dus laat je niet hierdoor gek maken zeg maar. | |
bloempjuh | maandag 20 november 2017 @ 14:14 |
Thnx. Ik ga even domme tv kijken vandaag, want ik geloof niet dat er nog iets uit mijn handen gaat komen vandaag. | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 15:28 |
Wat kunnen ggz instellingen toch slecht georganiseerd zijn. Krijg je een voicemail of je terug wilt bellen, vertelt de ene miep van het secretariaat dat je het verkeerde nummer hebt en de volgende heeft geen idee wie jouw gebeld heeft. Sowieso zijn die mensen echt totaal niet te bereiken. Alsof je de koningin wilt spreken. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 15:37 |
Vertel mij wat. Dat hij vorige week de helft van mijn recepten is vergeten heb ik laten bezinken. En dat was zijn zoveelste slordigheidsfoutje. Dus ik zou liever een andere psychiater willen. Dus dat heb ik besproken met de psycholoog. Dat kan wel, maar ze kan me niet garanderen dat "het team" beslist dat ik dan eerst in gesprek moet met hem. Nou bespreek dan maar lekker niks. Ik heb genoeg confrontaties en dingen. | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 15:46 |
Oja, alles moet eerst met "het team" besproken worden. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 16:16 |
Ja ze vond het ook niet leuk dat ik dan met deze oplossing met een psychiater bleef zitten waar ik me niet prettig bij voel, als ik niet wil dat ze het aan gaat kaarten. Was er een beetje klaar mee dat ik dat dan toegespeeld krijg. Heb gezegd dat ze dat dan maar haar team voor aan zou moeten kijken, dat dat eigenlijk niet fair is want dat ik zelf zou moeten kunnen bepalen welk gesprek ik wel en niet aan ga. Zeker als het om goede medicijnen gaat. En dat ze dat niet bij mij weg kan leggen. Het zijn echt slordigheidsfouten. En dan niet 1, maar steeds meer.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 20-11-2017 16:16:34 ] | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 16:32 |
Vervelend zo'n man. Ik zou dan idd gewoon met de vuist op tafel slaan en een nieuwe willen. Dat soort laconiek gedrag mag die best wel voor op de vingers getikt worden. Maar dat zal wel het laatste zijn waar je je mee bezig wilt houden. Heb je niet iemand die je hierbij kan helpen? | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 16:44 |
Goed dat je dat zegt! Daar had ik nog helemaal niet over nagedacht! Mijn vriend woont veel te ver dus die kan niet zomaar mee. Maar mijn maatschappelijk werkster is wel beschikbaar voor zulke dingen volgens mij. Dat lijstje met haar word ook alleen maar langer. | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 19:17 |
Wat raden jullie als vrijwilligerswerk aan? Ik moet echt weer ergens mee gaan beginnen. | |
bloempjuh | maandag 20 november 2017 @ 19:19 |
Bibliotheek (ik ga morgen op gesprek), taalmaatje, horeca in het buurthuis, kaartjes controleren bij het theater/museum..? | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 19:21 |
Taalmaatje lijkt me wel wat, alleen jammer dat die hier niet zitten. Valt sowieso geen fuck te vinden hier in Limburg. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 19:24 |
Je kan bij de gemeente vragen om hulp om te zoeken naar vrijwilligerswerk dat bij je past. Waar liggen je interesses in het algemeen? | |
bloempjuh | maandag 20 november 2017 @ 19:35 |
https://www.humanitas.nl/programmas/taalmaatjes/locaties/ http://maatschappelijknetwerklimburg.nl/nieuws-item/taalmaatjes ? | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 19:37 |
Ik zal eens bij mijn jongerencoach informeren. Mijn interesses zijn door de jaren eigenlijk een voor een afgestorven. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 19:40 |
Hmm. Zijn er wel dingen waar je aan denkt, die een lichtpuntje doen branden maar die je dan afkapt met de gedachte "word hem toch niet?". | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 19:43 |
Ja maar dat zijn alleen persoonlijke doelen. Dus niet echt iets dat zo een twee aansluit op vrijwilligerswerk. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 19:43 |
Ik zou ze toch opschrijven. Misschien kan je jongerencoach er wel iets uithalen waarmee vrijwilligerswerk een opstapje kan zijn. | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 19:44 |
Ja ik hou ontzettend van honden dus iets met dieren zou wel tof zijn, maar daar is hier ook niks in te vinden helaas. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 19:47 |
Op school heb ik een brainstorm techniek geleerd, waarbij je eerst moet schrijven/ideeen spuien, en dan pas mag oordelen. Want als je alles meteen al afschiet, kom je nooit ergens toe heel kort gezegd. Als jij nou schrijft, dan laat je al super veel initiatief zien en loop je ter plekke ook niet zo vast in het doemdenken, en dan kan de jongerencoach mooi zijn werk doen door te kijken naar wat nou realistisch is en niet. Probeer het eens. Gewoon schrijven, ieder mogelijk lichtpuntje. En er verder NIKS mee doen. Briefje wegleggen. Klaar. | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 21:41 |
Morgen maar even pen en papier pakken dan. | |
STING | maandag 20 november 2017 @ 21:42 |
Misschien vrijwilligerswerk in een dierenasiel? | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 21:44 |
Er is hier in de buurt echt niks met dieren te vinden. Anders was ik daar al opgesprongen. | |
Mevrouw_voor_jou | maandag 20 november 2017 @ 22:46 |
Ik heb morgen weer een gesprek met de psycholoog. Nu wil ik haar graag vertellen over afgelopen zaterdag. Mijn valkuil bij dit soort dingen is dat ik dan uitgebreid vertel over wat er goed ging maar niet dat ik de dagen ervoor zo enorm opzag tegen het aan de groep vertellen wat er is gebeurd en dat dat moet stoppen. Ik heb echt veel tijd nagedacht over wat ik precies wilde zeggen, het uiteindelijk opgeschreven en wel 10 keer geoefend. Ik heb nog steeds moeite mwt dingen onthouden. En dit werd eigenlijk in mijn hoofd nest een vage brij. Komt denk ik omdat ik eigenlijk had willen zeggen 'ik heb gehoord dat een groepje achter mijn rug kletst over hoe ik er psychisch bijzit en probeert me dwars te zitten. Dat soort achterbaks schoolpleingedrag en laat je maar lekker thuis, en als je een confrontatie niet aankan moet je eens goed nadenken of je psychisch wel in staat bent aan dit soort groepsactiviteiten mee te doen.' En ik heb ook wel genoten van hoe betrapt ze keken. Denk niet dat ik er een seconde om zou rouwen als ze onder een vrachtwagen zouden lopen. Maar ik vind t ergens erg dat ik dat soort dingen denk. Hoewel ik gedachten heb dat ze wat mij betreft kunnen doodvallen, en ze ook echr niks goeds toewens, wil ik tegelijk ook niet een mens zijn die anderen iets slechts toewenst. Hebben meer mensen dit soort gedachten? | |
Quotidien | maandag 20 november 2017 @ 23:05 |
Heb ik bij mensen die me het leven zuur gemaakt hebben ook ja. Maar niet bij zo'n situatie waar mensen achter je rug over je praten. Volgens mij voel je je extreem aangevallen maar zo zitten mensen nou eenmaal in elkaar, die roddelen. Ik maak me er zelf ook wel eens schuldig aan. | |
#ANONIEM | maandag 20 november 2017 @ 23:11 |
Schrijf de dingen die je durft te zeggen alvast op. Dat helpt mij vaak erg, en ik slaap er ook rustiger door. Ik pak het dan ook meteen aan het begin van de afspraak op tafel en leg het op het bureau. Als ik er dan zelf niet over begin is mijn psycholoog wel zo slim. En ik heb dat laatste soort gedachtes niet. Ik van het het extreme andere soort en ik haat het. Mijn ex heeft me zoveel geflikt en mijn hele meubilair staat er nog steeds zeg maar. Het is waarom ik vast loop in het leven o.a. Als ik iemand een fiets zie stelen zie ik als het ware al voor me hoe zijn kind thuis honger heeft. Niet om het goed te praten. Waardoor ik dus ook veel opkrop want daardoor kunnen mensen wel over mijn grenzen gaan. En uiteindelijk ploft dat. En die ontploffingen leveren ellende op. Dus ga ik mezelf weer haten dat ik zo ben. En Nouja dat is een neergaande cirkel die ooit begonnen is bij misbruik in een ver verleden. Ik heb wel een periode gehad dat ik een een "mindfullness" riviertje had, waar ik mensen die me slecht behandelde inschopte. Maar daar voelde ik me dan meteen weer schuldig om. Ik heb wel een allergie. Dat zijn mensen die niet leren zeg maar. Die blind zijn voor wat ze doen. Maar die ga ik dan niet haten ofzo. Daar kan ik heel leuk mee kletsen. Als ze me op persoonlijk niveau maar met rust laten en niet gaan zitten veroordelen. [ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 20-11-2017 23:12:48 ] | |
aeque | dinsdag 21 november 2017 @ 00:47 |
Vergeet niet dat die positieve dingen ook heel belangrijk zijn. Want daaruit blijkt dat je het dus wel kunt. Maar schrijf het gewoon op inderdaad. Oefenen hoeft niet eens, je kunt het natuurlijk ook gewoon je psycholoog laten lezen. Ik heb met mijn psycholoog sowieso de afspraak dat ik haar van alles mag mailen als het nodig is. Ik maak er in principe weinig gebruik van maar ik mail dagelijks sowieso een dagoverzicht met activiteiten en nog wat andere zaken. Als er dan echt iets is komt dan via dat document sowieso wel naar boven en hebben we het daarover. Is dat geen idee voor jou? | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 01:04 |
Ik had er de pest in dat ik moest vandaag. En ik heb mezelf zelfs nog een kledingwinkel ingekregen om van de overgebleven jascentjes winterkleding te halen vandaag. En ik heb er nog een pest humeur aan overgehouden. Sorry. Dat heb ik niet zo vaak dat ik echt zo duidelijk echt de pest er in heb. | |
aeque | dinsdag 21 november 2017 @ 01:05 |
Welkom bij de club. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 01:06 |
Mijn trui is nog steeds leuk. Kijk maar uit dadelijk stuur ik een foto. | |
Quotidien | dinsdag 21 november 2017 @ 01:27 |
Had vandaag ook de pest in ja, heb er weer wat verhitte discussies op nagehouden elders. Als ik het dan teruglees moet ik wel lachen dat ik zo opgefokt ben soms. | |
Mevrouw_voor_jou | dinsdag 21 november 2017 @ 10:56 |
Ik denk dat je wel gelijk hebt en ik me erg aangevallen voel. Kan echt woest worden dat ze t lef hebben om over zoiets persoonlijks van mij te gaan zitten kletsen en zonder dat ze zeker zijn van hun aanname actie ondernemen die mijn plannen dwarszit. Juist dat ze in mijn optiek helemaal niet kunnen inschatten hoe ik erbij zit en toch de aanname doen dat het niet goed genoeg is zonder ook maar iets te checken prikt behoorlijk. Nu kijken hoe ik het los kan laten want ik denk niet dat ik nog iets anders constructiefs kan doen. | |
Mevrouw_voor_jou | dinsdag 21 november 2017 @ 10:59 |
Het is bij mij heel dubbel. Ik weet echt wel hoe ik dit soort situaties constructief kan aanpakken rn doe dat ook meestal wel. Mijn gedachten zijn meestal wat minder constructief. En dit soort dingen kan me lang bezighouden. En daar heb ik meestal vooral mezelf mee want ik kan mezelf wel zover beheersen dat ik er niks mee doe. Ik loop er alleen steeds mee rond en over na te denken. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 14:57 |
Kan de psychiater situatie niet loslaten. Voel me er zo gefrustreerd om. Hoor hem zo zo laconiek zeggen "merk je niks van, dat je stopt met de quatiapine, geen afkickverschijnselen, is echt alleen de slaap". En dat ik zo'n domme koe ben om dat aan te nemen. En als ik dat dan later nog eens check bij hem pas gaan googlen? en erachter komen dat die uitwerking doorgaat tot overdag. Terwijl het mijn allerergste traumaflashbacks met 95% verminderd heeft. Het is toch zijn taak om dat soort dingen te checken. Ik kan het niet loslaten. En het is niet de eerste fout. En dat dan gewoon om een andere psychiater vragen niet genoeg is terwijl ze vanaf het begin al zeggen "als de klik er niet is, of er is iets, gewoon aangeven". [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 14:58:28 ] | |
Mevrouw_voor_jou | dinsdag 21 november 2017 @ 15:55 |
Knuffels. Wat een kutsituatie zeg. Ik zou t iig wel doorzetten. Het is toch ook niks als je elke keer vol stress zit omdat je er niet op durft te vertrouwen dat het goed gaat. | |
Mevrouw_voor_jou | dinsdag 21 november 2017 @ 16:00 |
Ik heb met mn psycholoog besproken dat ik mn boosheid zo moeilijk kan loslaten. Ze vroeg best goed door en eigenlijk kwamen we erop dat ik van mezelf nooit boos mag zijn omdat ik dat heel beangstigend vind. In mijn hoofd koppel ik dat aan de woede van mijn vader vroeger en dat was wel iets om bang van te zijn. Ze moedigde me aan om te gaan kijken naar manieren om mijn boosheid te ventileren, naar buiten te laten komen. Mogelijk met sport, of door een kussen in elkaar te slaan. Ik vind dat echt moeilijk om me alleen al voor te stellen dat ik mn boosheid fysiek eruit gooi. Maar ze heeft wel gelijk denk ik dat door het steeds binnen te houden het groter wordt en dan dat soort gedachten de kop opsteken. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 16:04 |
Ja maar het begint echt als een zinloos cirkeltje te voele . Waar je door je eigen klachten heen moet vechten om je punt te maken. En daardoor raak ik in paniek in zo'n gesprek. En ze hebben bij mij bijvoorbeeld ook de mogelijkheid van een theatrale persoonlijkheidsstoornis boven mijn hoofd geplakt. En dan word ik nu dus weer door hun in een situatie gedwongen, waardoor dat beeld versterkt gaat worden. Ik heb dat theatrale nagevraagd bij mensen die mij voor het GGZ en de paniek kende. En die kennen mij absoluut niet zo. Die vinden mij nuchter en logisch. Dus voor mij voelt het een beetje alsof je iemand die heel erg misselijk is van de griep, steeds maar eten blijft geven waardoor hij gaat kotsen. En dan op gegeven moment gaat zeggen, Hmm volgens mij is er iets mis met een kotsreflex. Ik begin er gewoon echt een beetje naar van te worden. Dat ik zo moet vechten en knokken om gewoon behandeld te worden waarvoor ik behandeld wil worden. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 16:05:47 ] | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 16:05 |
Mja normaal kan ik het best goed wel weer loslaten en doorgaan. Maar dit gedoe met de zorg begint me echt op te wreten. | |
Quotidien | dinsdag 21 november 2017 @ 16:07 |
Theatrale aandachtsstoornis? Volgens mij ken ik er wel een paar die daarmee rondlopen. | |
bloempjuh | dinsdag 21 november 2017 @ 16:15 |
aan iedereen die het nodig heeft! | |
Mevrouw_voor_jou | dinsdag 21 november 2017 @ 18:17 |
Wat rottig, dat ze je dat zo boven t hoofd hangen. Lijkt me een hoop onrust... ik zou zelf meteen gaan van 'ojee shit ze vinden me n aandachtshoer en nu gaan ze me negeren want ja dat doe je met zo iemand'. En dan voel je je nog n beetje kleiner. Bah. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 18:27 |
Precies. En zo is de schilderssituatie ook weggezet als een "kleinigheidje" terwijl de werkelijkheid echt bleek te zijn dat van de een op de dag hier mensen mijn tuin in en uit kwamen lopen zonder waarschuwing vooraf. Je kan er van alles van maken, ik ben een ptss patiënt. Mijn veiligheidsgevoel is aangetast. En het enige wat mijn vader heeft gedaan om dat te voorkomen is een sms'je sturen. En als ik hem daarop aanspreek ben ik de aansteller en word ik weer op andere stoornissen in de familie gewezen. Dat zette mijn psycholoog dan weg als een kleinigheidje en ik reageer te heftig want ze kende mijn vader niet. En naderhand bleek dat ze de beloofde schuurdeur niet geschilderd hebben, maar hij ging wel de volle mep betalen. Want die man moet ook zijn boterham betalen. Wie is er dan nou eigenlijk echt "de gek"? Ik omdat ik in paniek raak omdat er nooit eens iemand luisterd. Of al die mensen die niet eens de tijd meer kunnen nemen om te luisteren.. | |
Quotidien | dinsdag 21 november 2017 @ 18:45 |
Weet je zeker dat niemand naar je luistert? Zoja, waar komt dat door denk je? | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 19:08 |
Ik denk door mijn paniek aanvallen en doordat het zorgsysteem zo ingeregeld is dat er geen tijd is om eerst een veilige omgeving met me te creëren voor ze diagnoses en trajecten gaan bepalen. Icm met een stukje pech. En ik heb ook vermoedens dat er aantekeningen staan in mijn dossier over mijn puberteit die meer gebaseerd zijn op het handelen van mijn moeder dan dat je die mij aan kan rekenen. Maar dat kan ik pas zeker weten als ik mijn dossier opentrek en daar heb ik niet zo'n zin in. | |
Quotidien | dinsdag 21 november 2017 @ 19:23 |
Ik kan me niet voorstellen dat het zo erg is dat ze je niet serieus willen nemen. Bij mij staat er ook een pikzwarte bladzijde in het dossier, maar mensen snappen wel dat dat mij als persoon niet definieert zeg maar en dat het uit een crisissituatie voortkomt. Maar ik zit niet bij je gesprekken en weet niet wat er in je dossier staat dus veel zinnigs kan ik er ook niet over zeggen. Er is in ieder geval niets zo vervelend als niet gehoord worden. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 19:29 |
Ik zeg dus ook niet dat ze niet willen luisteren. Ze moeten een traject volgen. Wat niet bij mijn klachten past. Daarnaast zijn het mensen, en zijn er dus inderdaad hulpverleners geweest die het niet konden begrijpen en dus niet wilde luisteren. En daarnaast heb je ook nog het leven, en kun je gewoon pech hebben. En alles bij elkaar, ben ik er even klaar mee dat ik dat alleen maar recht kan breien door steeds maar heel hard "te moeten vechten" ipv "geholpen" te worden, door hoe de gezondheidszorg is uitgekleed en door hoe individualistisch de maatschappij is geworden en door erg mijn familie me heeft laten barsten. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 19:29:30 ] | |
Elvi | dinsdag 21 november 2017 @ 19:50 |
Is het een idee om dit te bespreken. Dus puur een afspraak om dit soort dingen uit te spreken. Dan kan je je verwachtingen vertellen, en als die niet overeenkomen met wat zij kunnen bieden kunnen jullie kijken naar een ander traject of een andere hulpverlener. Want zo aanmodderen lijkt mij ook niks. | |
Quotidien | dinsdag 21 november 2017 @ 19:56 |
Je kunt inderdaad lang blijven aanmodderen maar misschien moet je dit iets proactiever aanpakken. Bespreekbaar maken en anders verder kijken. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:06 |
Ik heb het natuurlijk al besproken. Daarom wil ik nu niet WEER in gesprek met mijn psychiater. Ik geef duidelijk mijn grens aan zeg maar. Genoeg besproken, maar zelfs dat kan niet. Of naja, niet duidelijk. Ik benoem het altijd. Niet op het moment zelf. Maar later. Al die fouten die ik hier benoem, heb ik besproken met ze. Behalve het laatste psychiater stuk. [ Bericht 51% gewijzigd door #ANONIEM op 21-11-2017 20:09:51 ] | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:12 |
Dus ook alle foutjes tot de laatste afspraak zou mijn psychiater van op de hoogte horen te zijn. | |
Elvi | dinsdag 21 november 2017 @ 20:21 |
Dan zou ik ze aanspreken op het feit dat zen iks met jouw feedback doen. En dat je een klacht gaat indienen. Dat laatste werkte bij mij heel goed | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:24 |
Mja en dan? Weer ergens anders aanmelden? Weer die lange wachtlijst? Ik kan me voorstellen dat ik heel pessimistisch overkom, maar ik zie het lichtpuntje even niet meer. Ik bedoel, ik kan morgen wel weer opstaan, een stoel roze verven, en me blij voelen voor een dag met mijn glitters en mijn stomme eenhoorns en weet ik veel wat. Maar ik ga toch echt een keer een pro actieve oplossing moeten vinden voor dit probleem. En ik begin weg te glippen merk ik. | |
Elvi | dinsdag 21 november 2017 @ 20:28 |
Zij kunnen je ook doorverwijzen. Waar zit je? Bij een grote GGZ of bij een vrijgevestigde? | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:36 |
Bij Psyq Misschien moet ik mezelf dit de hele avond dwingen om te luisteren:
| |
Elvi | dinsdag 21 november 2017 @ 20:37 |
Oh... van Psyq heb ik niet zulke goeie verhalen gehoord | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:38 |
Is mn beste ervaring tot nu toe. Van Breburg in Breda kan ik de naam niet eens meer zien. | |
Elvi | dinsdag 21 november 2017 @ 20:40 |
Ik bedenk mij ineens dat ik nog een coach weet die zich specialiseerd in jouw ding.. Ik app je even | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:40 |
Maar een coach moet je uit eigen zak betalen. | |
Nijna | dinsdag 21 november 2017 @ 20:45 |
Fripsel, zei jij niet dat je evt de maatschappelijk werkster kan meevragen voor dit? Als je het naast je neer kon leggen, dan zou je het nog kunnen laten zitten. Maar je hebt er last van... ergens snap ik wel dat ze dan willen dat je het gesprek aangaat, maar ik zou dan wel iemand meenemen. Want je voelt je niet serieus genomen door die psychiater... (en daar kan ik me wel wat bij voorstellen als ik het zo lees, blijf voor jezelf opkomen hoor!) Klote situatie. | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 20:46 |
Nou ik kan het niet naast me neer leggen omdat ik geen andere psychiater aan mag vragen zonder dat hun me mogelijk in gesprek dwingen. En ik ben op dit moment een beetje voorbij het punt dat ik me nog in zulke situaties wil laten dwingen. | |
Nijna | dinsdag 21 november 2017 @ 20:48 |
Daar kan ik me wel wat bij indenken.... ze maken het nogal moeilijk zo. Geef je aan dat het niet klikt en dan klinkt het alsof je eerst nog her en der verantwoording moet gaan afleggen... | |
#ANONIEM | dinsdag 21 november 2017 @ 21:22 |
Ja en als het nou mijn collega was waar ik een misverstandje mee had. Maar ik ben afhankelijk van die man voor mijn medicijnen. En ik denk dat ik na een week zonder medicijnen zo in mijn trauma achtervolging blijf hangen dat ik letterlijk doordraai. Been There, done that. | |
#ANONIEM | woensdag 22 november 2017 @ 13:47 |
Hoe is het met iedereen hier? | |
bloempjuh | woensdag 22 november 2017 @ 13:51 |
Ik word knettergek van de spanning. Hoe gaat het met jou? | |
Mevrouw_voor_jou | woensdag 22 november 2017 @ 14:18 |
Niet elke vestiging zal t zelfde zijn natuurlijk. Zelf heb ik erg slechte ervaring met ze. Stelden na 2 gesprekken en een test van een uur een foutieve diagnose (ADHD) en vonden dat ik perse ritalin moest slikken, en zijn net zolang blijven aandringen tot ik het probeerde. Binnen een week was ik knettergek en enorm depressief en in staat uit het raam te springen. Reageerden ze heel laconiek op 'ja maar je bent er nu toch mee gestopt dus is het toch opgelost?'. Ik heb ze vriendelijk bedankt en heb een andere hulpverlener gezocht. Die besloot uitgebreid onderzoek te doen en was er erg duidelijk in dat ik geen adhd heb en dat mijn klachten totaal verkeerd gepkaatst zijn doordat psyq zelf een hoop had zitten invullen. Dit is overigens van 2009, en in Eindhoven. Het niet bepaald iets willen aannemen van cliënten herken ik iig wel van ze. | |
Mevrouw_voor_jou | woensdag 22 november 2017 @ 14:20 |
Wel goed! Net lekker gelunched met mn broertje en een stukje gewandeld. Het is lekker zonnig hier en best mooi met alle herfstige bomen en planten. Kan ik wel van genieten. | |
#ANONIEM | woensdag 22 november 2017 @ 14:21 |
Kan iemand mij moed in praten om weer een ander zorgtraject in te willen? En mij een beeld schetsen van hoe ik mijn medicatie veilig stel? Men o men. Dat je je hier zo'n zorgen over moet maken als patiënt. | |
Quotidien | woensdag 22 november 2017 @ 14:56 |
Mijn moeder is jarig dus daar moet ik straks vrolijk gaan zitten doen, totaal geen zin in. Wel een mooie sweater gehaald gisteren. | |
aeque | woensdag 22 november 2017 @ 16:03 |
Niet goed. Kort maar krachtig. | |
kuolema | woensdag 22 november 2017 @ 18:43 |
Niet zo goed, ik ben op dit moment opgenomen. Maar de medicijncombinatie die ik nu heb werkt wel goed tegen onrust en spanning. | |
kuolema | woensdag 22 november 2017 @ 19:01 |
Wat vinden jullie ervan dat de feestmaand eraan komt? Ik lees hier elk jaar dat het voor velen een nare tijd is, maar ik vind het zelf juist een fijne tijd. Dat stelt me nu gerust, ik heb leuke afleiding als ik volgende week naar huis kan. | |
Marialice | woensdag 22 november 2017 @ 19:07 |
Stille meelezer laat toch maar iets horen... Ik herken veel in jullie verhalen, wat is het soms toch ook een gevecht he. Ben al een tijdje depressief, deze episode duurt nu al bijna een jaar. Afgelopen zomer een tijdje opgenomen geweest en nu in behandeling op een intensieve deeltijd. En dat maakt ook veel los, misschien/waarschijnlijk wel goed maar absoluut niet makkelijk. | |
Nijna | woensdag 22 november 2017 @ 19:30 |
Kan je huisarts je eventueel de medicatie voorschrijven tijdens het overbruggen? Misschien kan je dat informeren. En je maatschappelijk werkster kan die hierin meedenken met je? Het is verrot als je je toch al niet lekker voelt, dat je dan ook nog energie moet steken in dit soort dingen. Energie die je eigenlijk knetterhard nodig hebt om uberhaupt je dagen door te komen. Ik ben niet zo fan van het hele kerstgebeuren. Wat een gedoe altijd weer. Maar ik denk dat we het redelijk op een voor mij/ons behapbare manier hebben geregeld dit jaar. Kuolema, sterkte, ik hoop dat je je gauw wat beter voelt. Marialice, sterkte! Hier gaat het aardig zijn gangetje, af en toe een beetje druk in de kop, maar als dat alles is.... | |
Elvi | woensdag 22 november 2017 @ 19:40 |
Medicatie via de huisarts en apotheker laten lopen en zelf op zoek gaan naar een coach waarmee het klikt en die ervaring heeft met jouw problematiek lijkt mij een goed plan. | |
Luchtbel | woensdag 22 november 2017 @ 20:25 |
t Op www.hondjeuitlaten.nl staat misschien wel een hond in de buurt die uitgelaten wil worden. Dat is niet echt iets structureels natuurlijks maar kan ook fijn zijn. | |
Luchtbel | woensdag 22 november 2017 @ 20:40 |
Sterkte Kuolema | |
Mevrouw_voor_jou | woensdag 22 november 2017 @ 22:36 |
Je hoeft natuurlijk je huidige behandelaren nog niet te vertellen dat je wil switchen. Ik ben zelf gewisseld dit jaar, ik had het gevoel dat mijn therapeut me niet kon bieden wat ik nodig had, al heeft ze me heel goed op weg geholpen. Ik heb het verteld toen ik zeker wist dat ik ergens anders terecht kon. | |
#ANONIEM | woensdag 22 november 2017 @ 23:03 |
Scherp | |
Quotidien | woensdag 22 november 2017 @ 23:10 |
Goed idee maar natuurlijk weer niks hier in de buurt. Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik in januari met een deeltijd behandeling kan starten. Dus er komt eindelijk een beetje schot in de zaak. | |
aeque | woensdag 22 november 2017 @ 23:29 |
Het gaat wel weer lekker met de afkeer tegen de hulpverlening hier. Ik kan mij er ook half onder scharen. Moet er wel bij zeggen dat ik mijn psycholoog erg mag en het tot nu toe eigenlijk ook wel goed ging. Kleine stapjes, goede ideeën, veel luisteren en niet altijd alleen maar behandelen en vooral een goede klik. Alleen loop ik er nu tegenaan dat ze wil dat ik echt een planning ga maken voor de hele dag. Nu ben ik er zelf wel voor om dingen te plannen en ze ook echt uit te voeren, maar niet op een planning waarbij ik mijzelf nu moet dwingen om dat per half uur in te vullen. Mijn idee zou eerder zijn om bepaalde taken wel in te plannen en het dan gedurende dag uit te voeren zonder dat er een tijd aan zit. Het gaat de laatste tijd al niet zo goed met mij en dit er dan bovenop gaat hem voor nu gewoon niet worden. Ik voel mij er alleen zo moedeloos door wat het allemaal niet ten goede komt. En dan belt deze week ook nog degene van de ziektewet, ook zo iets waar ik enorm tegenop zie. | |
Night__Stalker | woensdag 22 november 2017 @ 23:42 |
Hey fokkers, Meld mij hier ook. Eigenlijk niet omdat ik op dit moment ergens last van heb, maar wel een klein beetje voel aankomen dat het in de nabije toekomst wellicht wel gaat gebeuren. Vanaf volgende week woon ik namelijk voor het eerst op mijzelf in mijn eerste koopwoning. Enerzijds iets waar ik lang naar heb uitgekeken, anderzijds zie ik er ook best tegenop. Echter, het is toch iets waar ik doorheen moet, want ik kan niet oneindig van gedeelde woning naar gedeelde woning, terug naar ouders, weer op kamers, etc etc, blijven gaan. Echter ben ik dus vrij vatbaar voor angst. In het verleden al vaak last gehad van paniekaanvallen in vooral situaties waar je niet zomaar weg kunt (autorijden snelweg, volle aula tijdens speech begrafenis terwijl je niet verder van de deur verwijderd kunt zijn, in het vliegtuig als de deuren sluiten, etc).. Mijn aanpak was gewoon confrontatie, en inmiddels heb ik op veel van dit soort momenten geen last meer. Heb al eerder in mijn leven een paar maanden echt alleen gewoond, en toen had ik behoorlijk last van paniekaanvallen midden in de nacht. Het gevoel dat als er iets met je gebeurt, er niemand in de buurt is. En dan zat ik opeens om half 4 's nachts met een racend hart en een bezweet lijf op bed, bang dat ik een hartaanval kreeg. Niets aan de hand, gecheckt door huisarts, maargoed het blijft wel een mentaal iets. Grote kans dat ik daar nu ook weer last van ga krijgen. Daarnaast zie ik best wel op tegen het (te verwachten) alleen zijn. Door relaties etc. is mijn vriendengroep de laatste twee jaar nogal gefragmenteerd, en hebben we ook minder contact. Vind het vrij kut dat ik doordeweeks niet echt mensen heb om over de vloer uit te nodigen.. Maargoed, hoop hier dus wat herkenning / tips enzo te vinden | |
Elvi | woensdag 22 november 2017 @ 23:43 |
Wat, een planning per half uur? Dat is een knap staaltje micromanagement. Ik ben helemaal voor het ontwikkelen van een ritme, maar om dat dan per half uur te doen lijkt me wat overdreven. Als je eerst voor jezelf een ritme maakt met bedtijd, opstaan, maaltijden... Dan heb je een soort van rooster waar je de rest van de planning aan op kunt hangen. En dan eerst wat algemener houden, bijvoorbeeld ochtend-afwas en stofzuigen middag-boodschappen doen. Dat lijkt mij een eerste stap ipv per half uur dingen plannen. | |
aeque | woensdag 22 november 2017 @ 23:50 |
Het is niet dat ik per half uur iets anders moet doen, dus op 1,5 uur uitkomen of iets dergelijks is ook geen probleem. Maar inderdaad, eerst langzaam wat algemener beginnen en dan kun je daarna altijd nog wat beter/strakker gaan plannen. En hoezeer ik daar dan wel achtersta, net zoals alle andere zaken die ik samen met haar al heb opgepakt. Blijft er bij mij een gevoel heersen dat ik denk: "Joh het zal allemaal wel, ik heb er geen zin meer in.". Werkt ook niet echt mee... | |
#ANONIEM | woensdag 22 november 2017 @ 23:52 |
Ik ben misschien een stuk eigenwijs. Maar ik neem zulk advies altijd wel met een korrel zout. Dus ik doe het wel, maar op mijn manier. En als het dan werkt voor me heb ik er eigenlijk nog nooit commentaar op gehad. (Wat dat betreft heb ik wel veel stabilisatie begeleiding aan huis gehad). | |
#ANONIEM | woensdag 22 november 2017 @ 23:57 |
Nog even een voorbeeld erbij. Als je langer thuis zit, mag er kort door de bocht veel, en moet er weinig op het moment zelf. Het kon gister, maar ook morgen. Als ik dan een planning maak en ik heb ergens geen zin in, ga ik me daar kut om voelen, dus deed ik niks meer ipv dat ik gewoon iets anders deed. Dat probeerde ik uit te leggen maar snapte ze niet allemaal even goed. (Er kwamen 5 afwisselende hulpverleners). Ik ontwikkelde zo'n systeem dat ik afsprak dat ik minstens ontbeet, s ochtends iets in het huishouden deed, en iets leuks, lunchte, weer iets in het huishouden deed, en buiten kwam, avond at. En dat wad het dan. En dan had ik een lijstje met klusjes wat ik maakte aan het begin van de week, en een lijstje met leuke dingen en daar pikte ik dan dagelijks dingen van af. | |
Elvi | donderdag 23 november 2017 @ 00:30 |
Dat is herkenbaar, maar ik denk ook dat je moet beseffen dat dat het stemmetje van de stoornis is (laten we het even bij gebrek aan beter stoornis noemen). Het punt is dat je wel beter wíl worden want anders zat je niet bij de pscyholoog en stond je er niet achter. Dus dat zou ik dan zien als de echte aeque, zonder de 'stoornis'. En het gevoel wat je hebt "ik heb er geen zin meer in" is het stemmetje van de 'stoornis' die ertegen in opstand komt. Maar daarom ben je ook bij een pyscholoog- om dat stemmetje in te dammen. Dus ja het zal wel een gevecht tegen dat gevoel worden en dat is moeilijk. En daar kun je de psycholoog ook weer voor gebruiken, door te benoemen dat je dat gevoel hebt en wellicht iets meer nodig hebt qua steun of motivatie. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is zo... maar dat is hoe ik het voor mijzelf heb gesplitst destijds: de 'normale' Elvi, en de Depressie als 2 entiteiten los van elkaar zien. | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 01:00 |
Oh Elvi, nog een vraagje. Ik ben bang dat ze gaan zeggen dat ik te erg ben voor een coach. Daarom blijven ze me maar naar een vorm van GGZ sturen. | |
Quotidien | donderdag 23 november 2017 @ 01:22 |
Je kan prima een coach naast een ggz behandelaar hebben. Heb ik ook gewoon. | |
Elvi | donderdag 23 november 2017 @ 07:18 |
Dat kan een coach zelf bepalen. Ze hebt al coaches gezien die zich specialiseren in jouw problematiek | |
aeque | donderdag 23 november 2017 @ 09:26 |
Dat is helemaal duidelijk hoor en dat weet ik ook heel goed. Alleen weet ik niet of ik er ook wel voor de volle 100% achter sta want het doel waarom ik dit doe/deed is er niet meer. Mijn psycholoog weet dit ook alleen kan zij er niet 24/7 voor mij zijn. | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 09:38 |
Het enige doel waarom je dit zou moeten doen ben je zelf. Anders gaat het sowieso niet werken denk ik altijd. | |
Elvi | donderdag 23 november 2017 @ 10:46 |
Oh nu ben ik wel een beetje benieuwd wat dat doel dan was Zonder doel is het lastig verder komen ja. Je moet wel urgentie voelen om te veranderen. | |
Lonaa | donderdag 23 november 2017 @ 11:56 |
Ik ben gisteren naar de HA gegaan. Ik kom er niet uit. En nu ga ik weer een behandeltraject in. Nieuwe diagnostiek om te kijken of ik stiekem toch bipolair ben, en naar een psychiater om te kijken of er (vervolgens) iets aan mijn medicijnen veranderd moet worden. Tot die tijd AD opgeschroeft tot 60 mg ipv 40, en een nieuwe strip valium. Gesprekken heb ik afgeslagen. Therapieen heb ik al gehad, handvatten heb ik wel, de dingen die ze aanraden (niet terugtrekken, aankleden, goed voor jezelf zorgen) ken en kan ik, maar het kost me zoveel moeite momenteel. Dan heb ik er weinig aan als iemand me verteld dat ik het moet blijven doen. | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 12:37 |
is er niet 1 ding of 2 die het meeste energie vergen? | |
Lonaa | donderdag 23 november 2017 @ 12:40 |
Ja, studie en sport. Die blijven ook allebei liggen op dit moment en dat vind ik naar. Ik probeer beide dingen wel. | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 12:48 |
Ah succes. | |
Lonaa | donderdag 23 november 2017 @ 14:13 |
Dank. Vandaag was eigenlijk wel redelijk, tot ik zonet de stukken voor de hoorzitting van mijn beroepschrift aangaande een examen in de bus kreeg. Er ontbreken dingen in mijn nadeel...Ik word zo moe van het bureaucratisch gezeik. Dit kost zoveel energie. En ik voel me zo machteloos tegenover het 'grote monster'. Aan de ene kant wil ik het allemaal laten zitten maar ik wil me ook niet gewonnen geven. De mail met mijn bezwaren over de stukken is in ieder geval weer de deur uit en nu heb ik hoofdpijn en voel ik me uitgeput | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 14:21 |
Jij hebt veel knuffels nodig. Wie steunt jou? | |
Lonaa | donderdag 23 november 2017 @ 14:23 |
Ik heb een lieve vriend en een paar lieve goede vrienden. Er zijn er een aantal met ervaring in depressies e.d., dus dat is aangenaam. Toch zijn veel van de dingen,problemen, narigheid waar ik mee zit niet op te lossen door 1 van hun, maar ik heb schouders om op te huilen en armen die me vast kunnen houden. En afleiding. | |
#ANONIEM | donderdag 23 november 2017 @ 14:25 |
Nu nog een manier zoeken om het wel op te lossen. Of kijken naar een andere manier. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-11-2017 14:25:43 ] |