R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Lapo vorige deel:
quote:Op woensdag 8 november 2017 13:59 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Damn. Nou, gefeliciteerd dan maar
Heb je misschien niet simpelweg teveel dingetjes/activiteiten die geregeld om onderhoud vragen?
Ik denk hierbij aan uitgaan, sociaal contact en sociale contacten (dit kunnen ook chatcontacten zijn, maar ook familie, partner, de overbuurvrouw die elke week koffie wilt komen drinken, alle sociale contacten!).
Hoevaak sport je in de week? Hoeveel verjaardagen heb je? Hoeveel activiteiten heb je die zeg maar vallen onder de noemer van "persoonlijk onderhoud" waaronder je fysio, dieren en huishouden zou kunnen scharen?
Je geeft aan hier niet onderuit te kunnen komen, waarom voelt dat zo?
Ik heb 't idee dat dit ook onprettig voelt omdat je dan met jezelf geconfronteerd wordt. Op een gegeven moment gaat dit je opbreken en dit brengt ook weer depressieve gevoelens op. En energieloosheid.quote:Op dinsdag 7 november 2017 15:15 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik ook, maar ik heb meer last van depressieve gedachtes waardoor het lastig is om vol te houden. Ik weet ook niet zo goed of ik te streng ben voor mezelf. Dus of dat ik mezelf af en toe misschien wat meer hang momentjes moet gunnen zonder me daar meteen rot om te voelen.
Mijn maatschappelijk werkster had laatst een kruis door mijn agenda gezet en ik heb hem zo genegeerd want hoe kun je nou de hele dag niks doen?En zo heb ik met al die nutteloze dingen die ik doe mezelf toch weer voorbij gerend de laatste tijd lijkt het wel.
Ik vind 't eigenlijk al heel goed dat jouw behandelaar dit überhaupt al vraagt. Kan me niet herinneren dat mij gevraagd werd -welke- gedachten aan de dood ik had. het is denk ik ook niet iets waar ik zomaar zelf spontaan over zou beginnen te praten.quote:
Vandaag had ik n vrij intens gesprek met de psycholoog. Ging over dat ik vanmorgen geraakt werd door een liedje van Linkin Park op de radio en meteen hele depressieve gedachten kreeg. Ze merkte na wat doorvragen op dat ik misschien beter steun kan zoeken bij mensen in mijn omgeving met een vergelijkbare achtergrond dan bij al dan niet overleden onbereikbare idolen.
Heeft ze best een punt. Pas naderhand snapte ik waarom dit makkelijker is. Het is zo veel veiliger. Natuurlijk heeft de dood van Chester Bennington me geraakt. Maar ik heb n vriendin verloren die zelfmoord pleegde en daar ben ik toen helemaal kapot van geweest. Nu is dat wel weer oke hoor, maar toen was het of de grond onder mn voeten wegzakte. En mensen met mijn soort achtergrond hebben nogal eens behoorlijke issues en doen dan dat soort dingen. En ja, ik wil niet nog eens iemand zo verliezen.
Daarna vroeg ze door over wat voor gedachten ik dan had. Schoorvoetend toegegeven dat dat meestal over doodgaan is, en ook wel dagelijks. Daar wil ze het een volgende keer over hebben. Wat voor gedachten dat precies zijn, maar alleen als ik daaraan toe ben. Ik weet eigenlijk niet zo waar dat vandaan komt, alleen dat ik daar meestal heel verdrietig van wordt.
Overigens, voor iemand zich zorgen maakt. Tussen gedachten over doodgaan en mezelf iets aandoen zit voor mij een groot verschil. Ik ben niet suicidaal.
Dat heel verdrietig daarom worden snap ik dan weer wel. Bij mij is dat o.a. het verdriet om een weggegooid leven.
Je kunt best jarenlang leven met dagelijkse gedachten aan de dood, maar een pretje is het niet.
Tegen mij zeiden ze o.a. "studeren kan altijd nog!quote:
[..]
Ik begrijp het gevoel heel goed, het is net of je een paar jaar achterloopt. En sommige mensen proberen dan door heel hard te werken weer in de pas te komen met de rest. Is een bijzonder vermoeiend iets. Ik heb dat zo'n 10 jaar volgehouden, toen kreeg ik een burnout.
Misschien kun je je ermee troosten dat t altijd erger kan? Ik studeerde op mn 31e af aan t HBO.
" haha, supergrappig Zo'n soort opmerking is een bijna sarcastisch (of zelfs zwartgallig) voorbeeld van hoe je laat zien dat je niet kunt luisteren...
Uiteindelijk nooit een studie afgemaakt (al denk ik niet dat ik die onder die omstandigheden ooit had kunnen voltooien).
Zet je op je facebook dat "throwing up" hetzelfde is als overgevenquote:
OMG. Ik had (in het Engels) gepost op FB dat ik paniekaanval had voordat ik de deur uit moest vandaag. En iets als "Do you think the driver will mind if I throw up on the train?".
Krijg ik net een app'je van mijn mama, compleet over de floss:
"Ik was even op Facebook en las jou berichtje en ik schrok me dood,je denkt er aan om voor de trein te springen????ben je nou helemaal van de pot gerukt!!!!!!doe nou niet zo idioot en ga nou eens fatsoenlijke hulp halen en geef toe dat je het niet meer aan kan.zelfmoord lost niets op!!!!!!"
Ik had het over "throwing up", niet over "throwing myself in front of the train"...
Damn.
Overigens zou ik dat niet "on the train" doen als ik jou was. Ook niet "while on the train"
Ik ben best tevreden met haar, ze vraagt heel ver door over dingen. Dit stukje traject bestaat uit 'in kaart brengen wat mijn problemen zijn' en ik vind het wel passen.quote:
[..]
Ik vind 't eigenlijk al heel goed dat jouw behandelaar dit überhaupt al vraagt. Kan me niet herinneren dat mij gevraagd werd -welke- gedachten aan de dood ik had. het is denk ik ook niet iets waar ik zomaar zelf spontaan over zou beginnen te praten.
Dat heel verdrietig daarom worden snap ik dan weer wel. Bij mij is dat o.a. het verdriet om een weggegooid leven.
Je kunt best jarenlang leven met dagelijkse gedachten aan de dood, maar een pretje is het niet.
Het is een lastig onderwerp vind ik. Het voelt alsof ik een beetje valsspeel, 'gemotiveerd in een behandeling zitten en denken aan doodgaan' gaat in mijn hoofd niet samen. En dan toegeven dat ik die gedachten zo heb vond ik heel erg moeilijk. Bij mij zit het verdriet erin dat ondanks al mijn proberen en inzet het me dan niet gelukt is mijn problemen te verminderen of op te lossen. Dat voelt als falen.
Vind je 't ook fijn om juist niet naar jezelf maar naar iemand anders te kunnen luisteren? En om die personen te kunnen helpen en adviseren en eventueel praten over hoe dingen nou eigenlijk in elkaar steken?quote:
Ik ben nu wel al 2x naar een lotgenotendinges geweest. Het kost me enorm veel energie, moet ook echt even een half uurtje aan de ruimte 'wennen' voordat de andere deelnemers komen. En het in een kringformatie praten is ook écht zenuwslopend...
Maar gewoon daar zijn en andermans opvattingen horen en weten dat je niet de enige bent, is wel fijn.
Gedachtes aan doodgaan is gewoonlijk een signaal van jezelf dat er iets niet goed gaat. Als je ze zo bekijkt, is het ineens zo raar niet meer.quote:
[..]
Ik ben best tevreden met haar, ze vraagt heel ver door over dingen. Dit stukje traject bestaat uit 'in kaart brengen wat mijn problemen zijn' en ik vind het wel passen.
Het is een lastig onderwerp vind ik. Het voelt alsof ik een beetje valsspeel, 'gemotiveerd in een behandeling zitten en denken aan doodgaan' gaat in mijn hoofd niet samen. En dan toegeven dat ik die gedachten zo heb vond ik heel erg moeilijk. Bij mij zit het verdriet erin dat ondanks al mijn proberen en inzet het me dan niet gelukt is mijn problemen te verminderen of op te lossen. Dat voelt als falen.
Vetgedrukte is erg herkenbaar voor me. Het is nml niet zo dat ik zelf niet genoeg gedaan zou hebben, maar als het linksom en rechtsom en dwars erdoorheen en omheen, allemaal uiteindelijk maar niet lukt of zoveel energie kost dat het niet meer echt lonend is, wat dan?
Ik vraag me af waarom ik zelf nog niet dingen in kaart heb laten brengen van waar m'n problemen nou vandaan komen?
Ook weer langs de psychiater geweest net. Het valt me op dat psychiaters altijd een stuk kouder zijn dan psychologen. Dan laat ik echt het achterste van m'n tong zien en komt er echt zo'n lauwe reactie zovan wat moet ik hier mee. Wist niet eens dat ik nog medicatie gebruikte. 
Laatste keer dat ik die man in vertrouwen neem.
Laatste keer dat ik die man in vertrouwen neem.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Het ligt natuurlijk aan je leeftijd. Als je begin 20 bent heb je nog alles open liggen, het hoeft niet nu meteen, en dat is wat mensen ermee willen zeggen.quote:
[..]
Tegen mij zeiden ze o.a. "studeren kan altijd nog!
Zo'n soort opmerking is een bijna sarcastisch (of zelfs zwartgallig) voorbeeld van hoe je laat zien dat je niet kunt luisteren...
Uiteindelijk nooit een studie afgemaakt (al denk ik niet dat ik die onder die omstandigheden ooit had kunnen voltooien).
Natuurlijk is het zuur als het ook later alsnog niet lukt. Maar het is niet negatief bedoeld, en eerder als troost.
Wat heeft "kouder zijn" voor jou voor link met "iemand niet in vertrouwen kunnen nemen"? En wat doen psychologen volgens jou beter dan psychiaters? Kan je een voorbeeld geven van "een lauwe reactie"? En kan je een voorbeeld geven van "een niet-lauwe reactie" zoals psychologen je die blijkbaar dikwijls geven?quote:
Ook weer langs de psychiater geweest net. Het valt me op dat psychiaters altijd een stuk kouder zijn dan psychologen. Dan laat ik echt het achterste van m'n tong zien en komt er echt zo'n lauwe reactie zovan wat moet ik hier mee. Wist niet eens dat ik nog medicatie gebruikte.
Er zijn mensen van in de 90 die nog diploma's halen. Een mede-cursist is ook 67 en begint aan een nieuw avontuur als coach.quote:
[..]
Het ligt natuurlijk aan je leeftijd. Als je begin 20 bent heb je nog alles open liggen, het hoeft niet nu meteen, en dat is wat mensen ermee willen zeggen.
Natuurlijk is het zuur als het ook later alsnog niet lukt. Maar het is niet negatief bedoeld, en eerder als troost.
Dus ik zie inderdaad het probleem niet in...
Dat is het exact. Hoewel ik nu echt gemotiveerd ben om aan mezelf te werken en ook geloof dat deze mensen me kunnen helpen zou ik niet weten hoe ik verder moet als dit me niet helpt. Gevoelsmatig is dit de laatste mogelijkheid die ik zie om hier uit te komen.quote:
[..]
Gedachtes aan doodgaan is gewoonlijk een signaal van jezelf dat er iets niet goed gaat. Als je ze zo bekijkt, is het ineens zo raar niet meer.
Vetgedrukte is erg herkenbaar voor me. Het is nml niet zo dat ik zelf niet genoeg gedaan zou hebben, maar als het linksom en rechtsom en dwars erdoorheen en omheen, allemaal uiteindelijk maar niet lukt of zoveel energie kost dat het niet meer echt lonend is, wat dan?
Komt die vraag echt nu in je op of is het sarcastisch bedoeld?quote:Op woensdag 8 november 2017 14:22 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik vraag me af waarom ik zelf nog niet dingen in kaart heb laten brengen van waar m'n problemen nou vandaan komen?
Ik heb dat zelf eigenlijk ook wel zo. Maar psychiaters hebben ook een wat andere functie dan je behandelend psycholoog. Ik vond mijn gesprek met de psychiater meer op een huisartsenconsult lijken eigenlijk.quote:
[..]
Wat heeft "kouder zijn" voor jou voor link met "iemand niet in vertrouwen kunnen nemen"? En wat doen psychologen volgens jou beter dan psychiaters? Kan je een voorbeeld geven van "een lauwe reactie"? En kan je een voorbeeld geven van "een niet-lauwe reactie" zoals psychologen je die blijkbaar dikwijls geven?
Ik vond 't eerder beledigend, omdat daarmee mijn angst dat op deze wijze de kans groot zou zijn dat het er nooit meer van zou kunnen komen, niet serieus genomen werd en daardoor het eigenlijke onderliggende probleem minder goed bespreekbaar gemaakt werd. Ik wist op dat moment al dat er serieuze problemen waren met studeren, maar zij deden het af met "Ach studeren kan altijd nog!quote:
[..]
Het ligt natuurlijk aan je leeftijd. Als je begin 20 bent heb je nog alles open liggen, het hoeft niet nu meteen, en dat is wat mensen ermee willen zeggen.
Natuurlijk is het zuur als het ook later alsnog niet lukt. Maar het is niet negatief bedoeld, en eerder als troost.
". Daar heb ik natuurlijk geen reet aan. Ik zeg zoiets toch niet voor niets? Achter de wolken schijnt de zon!
Maak je maar geen zorgen, morgen wordt aaaaales weer beter! Dat beloof ik
Dat soort opmerkingen maken niks beter, het is verspilling van energie deze uitspraken ook maar verbaal te maken en die energie hadden ze nog beter kunnen investeren in het gewoon zeggen van de waarheid. Ik heb liever dan ze de waarheid zeggen ("Ik heb geen idee hoe ik je moet helpen") want dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben.
Het troost niks, maakt de paniek juist erger.
De betere psychologen proberen echt met je mee te denken, proberen zich echt te verplaatsen en handvaten aan te reiken. Staan meer naast je ipv met de pen en zo'n medicatieboekje in de aanslag. Afstandelijker, klinischer ofzo. Duidelijk zo'n houding van "wat moet ik hiermee". Ik kom altijd een stuk meer tevreden van de psycholoog af.quote:
[..]
Wat heeft "kouder zijn" voor jou voor link met "iemand niet in vertrouwen kunnen nemen"? En wat doen psychologen volgens jou beter dan psychiaters? Kan je een voorbeeld geven van "een lauwe reactie"? En kan je een voorbeeld geven van "een niet-lauwe reactie" zoals psychologen je die blijkbaar dikwijls geven?
Het ironische is dat toen ik nog intern ik een begeleider had die me ook een stuk beter begreep. Hoe minder papieren ze hebben hoe kundiger ze zijn blijkbaar.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Komt nu in me op. Het is ruim 10 jaar geleden wel eens gedaan, maar met veel van de essentiële informatie die daardoor beschikbaar kwam, is niks gedaan, ook niet als ik het bleef aankaarten.quote:
[..]
Komt die vraag echt nu in je op of is het sarcastisch bedoeld?
Uiteindelijk heb ik een emotioneel enorm offer moeten brengen om alleen maar gehoord te worden en zelfs nu nog doen ze alsof ze niks fout hebben gedaan.
Eerlijk gezegd denk ik dat het best een goed idee zou zijn dit nog een keer te laten uitvoeren.
het zou kunnen dat je dat zo voelt, omdat je er letterlijk absoluut vanaf wilt. Die extra balast kunnen dumpen en je wilt jezelf maximaal kunnen motiveren. Misschien dat je ook aanvoelt dat je alles zal moeten geven om zeg maar dit probleem nog te kunnen verslaan, dat het "do or die" voor je is.quote:
[..]
Dat is het exact. Hoewel ik nu echt gemotiveerd ben om aan mezelf te werken en ook geloof dat deze mensen me kunnen helpen zou ik niet weten hoe ik verder moet als dit me niet helpt. Gevoelsmatig is dit de laatste mogelijkheid die ik zie om hier uit te komen.
Ja, dat laatste ervoer ik zelf ook wel een beetje zo.quote:
[..]
Ik heb dat zelf eigenlijk ook wel zo. Maar psychiaters hebben ook een wat andere functie dan je behandelend psycholoog. Ik vond mijn gesprek met de psychiater meer op een huisartsenconsult lijken eigenlijk.
Voor mij voelt zo'n gesprek prettiger aan dan de meeste gesprekken bij een psycholoog, omdat dat gemaakt en oppervlakkig aanvoelt. En ze zijn te thee-kransjerig, focussen teveel op smalltalk in plaats van op de problemen en ze snappen dingen vaak nieteens. Uitleggen lijkt ook niet echt te helpen, 't voelt meer als een bodemloze put. Ook kosten gesprekken met psychiaters mij veel minder energie dan gesprekken met psychologen, terwijl ik daar voor m'n gevoel wel meer bereik.
Tot nu toe vind ik psychotherapeuten ook beter dan psychologen.
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Zeker nu het jou niet gelukt is alsnog een opleiding te doen.quote:
[..]
Ik vond 't eerder beledigend, omdat daarmee mijn angst dat op deze wijze de kans groot zou zijn dat het er nooit meer van zou kunnen komen, niet serieus genomen werd en daardoor het eigenlijke onderliggende probleem minder goed bespreekbaar gemaakt werd. Ik wist op dat moment al dat er serieuze problemen waren met studeren, maar zij deden het af met "Ach studeren kan altijd nog!
Achter de wolken schijnt de zon!
Maak je maar geen zorgen, morgen wordt aaaaales weer beter! Dat beloof ik
Dat soort opmerkingen maken niks beter, het is verspilling van energie deze uitspraken ook maar verbaal te maken en die energie hadden ze nog beter kunnen investeren in het gewoon zeggen van de waarheid. Ik heb liever dan ze de waarheid zeggen ("Ik heb geen idee hoe ik je moet helpen") want dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben.
Het troost niks, maakt de paniek juist erger.
Aan de andere kant, veel jonge mensen ervaren dit. Ik hoor dit best vaak en hoewel elke situatie anders is, is het wel vaak de haast van de jeugd die spreekt. Meestal is er dan gewoon wat anders iemand de aandacht op moet richten en is er tijd genoeg om nog een studie op te pakken. Ik begrijp wel waarom mensen dit zeggen eigenlijk.
Eerlijk gezged vind ik je een beetje overdreven overkomen. Psychologen en psychiaters zitten normaalgesproken beiden tegenover je. Vaak gebruiken ze beiden een boekje of maken beiden notulen. Sommigen doen dat misschien achteraf.quote:
[..]
De betere psychologen proberen echt met je mee te denken, proberen zich echt te verplaatsen en handvaten aan te reiken. Staan meer naast je ipv met de pen en zo'n medicatieboekje in de aanslag. Afstandelijker, klinischer ofzo. Duidelijk zo'n houding van "wat moet ik hiermee". Ik kom altijd een stuk meer tevreden van de psycholoog af.
Dat psychologen meer naast me staan zou ik anders verwoorden, nml dat ze teveel hun best lijken te willen doen om theekransje, alsof ze eerst buddybuddy met me willen zijn en daarna pas aan de slag willen gaan. Maar ze voelen me meestal verkeerd aan, snappen meestal niet wat ik zeg of maar gedeeltelijk en psychiaters geven tenminste wel altijd antwoord terug als ik ze wat vraag, wat psychologen vaak juist niet doen. Die zitten daar maar als een zak aardappelen me aan te staren, wachtend alsof ik een soort van ultiem-verlossend antwoord zou moeten geven ofzo
Bijna aandachtstrekkend dom
Dan denk ik van "wat moet ik hiermee?
"Ik merk dat psychiaters mij juist beter begrijpen. Ze hebben wel gewoonlijk minder tijd en raggen wat meer door. Maar voor theekransje hebben ze blijkbaar ook geen tijd en ik ben daar maar wat blij meequote:Het ironische is dat toen ik nog intern ik een begeleider had die me ook een stuk beter begreep. Hoe minder papieren ze hebben hoe kundiger ze zijn blijkbaar.
Na afloop met een psychiater heb ik bijna altijd het gevoel dat er gewoon afspraken gemaakt zijn, knopen doorgehakt zijn. Bij psychologen vraag ik me eerder af wat ik volgende keer zou kunnen proberen om die psycholoog maar te kunnen bereiken
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-11-2017 14:55:27 ]
Je bent nu ook 10 jaar verder, lijkt me dan inderdaad niet verkeerd. Ik zou me dan ook vooral richten op hoe je in de wereld staat en ermee omgaat en waar dat door komt.quote:
[..]
Komt nu in me op. Het is ruim 10 jaar geleden wel eens gedaan, maar met veel van de essentiële informatie die daardoor beschikbaar kwam, is niks gedaan, ook niet als ik het bleef aankaarten.
Uiteindelijk heb ik een emotioneel enorm offer moeten brengen om alleen maar gehoord te worden en zelfs nu nog doen ze alsof ze niks fout hebben gedaan.
Eerlijk gezegd denk ik dat het best een goed idee zou zijn dit nog een keer te laten uitvoeren.
[..]
het zou kunnen dat je dat zo voelt, omdat je er letterlijk absoluut vanaf wilt. Die extra balast kunnen dumpen en je wilt jezelf maximaal kunnen motiveren. Misschien dat je ook aanvoelt dat je alles zal moeten geven om zeg maar dit probleem nog te kunnen verslaan, dat het "do or die" voor je is.
Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Ik moet ervan af, en het voelt ook als dat ik nu daadwerkelijk het achterste van mijn tong moet laten zien om het op te lossen. Gelukkig, wel met moeite, lukt het me wel. Het voelt als een laatste kans, wel met het gevoel dat er een redelijke kans van slagen is.
Dus omdat jouw ervaring anders is als die van mij is mijn perceptie fout? Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.quote:
[..]
Eerlijk gezged vind ik je een beetje overdreven overkomen. Psychologen en psychiaters zitten normaalgesproken beiden tegenover je. Vaak gebruiken ze beiden een boekje of maken beiden notulen Sommigen doen dat misschien achteraf.
Dat psychologen meer naast me staan zou ik anders verwoorden, nml dat ze teveel hun best lijket te willen doen om theekransje, alsof ze eerst buddybuddy met me willen zijn en daarna pas aan de slag willen gaan. Maar ze voelen me meestal verkeerd aan, snappen meestal niet wat ik zeg of maar gedeeltelijk en psychiaters geven tenminste wel altijd antwoord terug als ik ze wat vraag, wat psychologen vaak juist niet doen. Die zitten daar maar als een zak aardappelen me aan te staren, wachtend alsof ik een soort van ultiem-verlossend antwoord zou moeten geven ofzo
Bijna aandachtstrekkend dom
Dan denk ik van "wat moet ik hiermee?
[..]
Ik merk dat psychiaters mij juist beter begrijpen. Ze hebben wel gewoonlijk minder tijd en raggen wat meer door. Maar voor theekransje hebben ze blijkbaar ook geen tijd en ik ben daar maar wat blij mee
Na afloop met een psychiater heb ik bijna altijd het gevoel dat er gewoon afspraken gemaakt zijn, knopen doorgehakt zijn. Bij psychologen vraag ik me eerder af wat ik volgende keer zou kunnen proberen om die psycholoog maar te kunnen bereiken
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Eigenlijk is dat gevoel niet echt veranderd, maar meer "geëvolueerd". De ansgten die ik toen had, bleken terecht te zijn. De dingen die bij dat troosten gezegd wordt, is te vaak simpelweg onwaar, dus die neem ik minder serieus.quote:
[..]
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Zeker nu het jou niet gelukt is alsnog een opleiding te doen.
Eerlijk gezegd denk ik dat ik (wat dit soort rationele dingen aangaat) dingen wat realistischer ervaar dan het standaard dramaqueentje "Oh ik heb m'n nagel gebroken! Ik voel me zooooo depressief!!!! Help ik ga dood!quote:Aan de andere kant, veel jonge mensen ervaren dit. Ik hoor dit best vaak en hoewel elke situatie anders is, is het wel vaak de haast van de jeugd die spreekt. Meestal is er dan gewoon wat anders iemand de aandacht op moet richten en is er tijd genoeg om nog een studie op te pakken. Ik begrijp wel waarom mensen dit zeggen eigenlijk.
Heb me lief nu! " en de "voorspellingen" die ik daarmee doe, zijn ook accurater. En ik heb wel vaker de indruk dat bijvoorbeeld hulpverleners mijn angsten dan gelijlleggen aan de angsten van mensen die minder rationele angsten hebben en mij dus ook minder serieus gaan nemen, terwijl ik gewoon een goed punt had en dus niet als individu gehoord werd. Ik werd dan eerder "gewoon op de stapel gegooid met de rest" en die rest is vaak gewoon prut zoals die dramaqueen die ik net al beschreef.
Eerlijk gezegd zou ik niet nog een keer zo'n offer willen moeten brengen zoals rond afgelopen jaarwisseling, om alleen maar gehoord te worden omdat de tegenpartij zelfs de meest basale dingen niet lijkt te willen horen.quote:
[..]
Je bent nu ook 10 jaar verder, lijkt me dan inderdaad niet verkeerd. Ik zou me dan ook vooral richten op hoe je in de wereld staat en ermee omgaat en waar dat door komt.
Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Ik moet ervan af, en het voelt ook als dat ik nu daadwerkelijk het achterste van mijn tong moet laten zien om het op te lossen. Gelukkig, wel met moeite, lukt het me wel. Het voelt als een laatste kans, wel met het gevoel dat er een redelijke kans van slagen is.
Wat mij betreft is het ook do or die, maar ik krijg op 't moment bar weinig opties aangeboden. Loop steeds tegen muren op.
Ik ben zelf eigenlijk nog steeds met dezelfde problemen bezig waarvoor ik 14 jaar geleden me bij de RIAGG had aangemeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-11-2017 15:14:36 ]
Wow... wat voor de 1 minder rationeel is, is voor de ander juist een hele reeële angst.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.
magnetronkoffie vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nee. Dat is niet wat ik bedoel.quote:
[..]
Dus omdat jouw ervaring anders is als die van mij is mijn perceptie fout?
Blijkbaar link je de werkzaamheid van een hulpverlener aan diens "warmte" en verklaart daarmee iemands werkzaamheid objectief gezien als "beter en slechter".
Je beschrijft een werkwijze die niet de voor jou benodigde warmte bevat, als een bij voorbaat onprettige werkwijze. Ik wilde niet alleen maar laten zien dat de mate van onprettigheid niet direct gelinkt is aan diens smalltalkerij, maar dat je op die manier ook psychiaters wat tekort doet. Ten slotte moeten ze ook efficiënt werken en je ervaart dat blijkbaar als "onpersoonlijk zijn" en dus als niet iemand die je persoonlijk zou kunnen helpen.
Waarom vind je die warmte eigenlijk zo belangrijk? Als een persoon niet die warmte heeft, is zo'n persoon voor jou dan meteen iemand waarmee je zeg maar niet zou kunnen werken aan jezelf?
Ik weet wel zeker dat mensen dingen anders kunnen ervaren. Het is onderdeel van je perceptie, maar dat is een beetje off-topic.quote:Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.
Nee.
Ik zou eerlijk gezegd nog liever met een psychiater praten over m'n persoonlijke miseres dan met een psycholoog, omdat een psychiater heel kort en bondig kan uitleggen hoe bepaalde denkpatronen in elkaar zitten waarna ik deze patronen direct op de reële wereld kan projecteren, om ze zodoende zelf te verifiëren en ervan te leren. Me nieuwe inzichten verschaffen waar ik zelf (door de chaos in m'n hoofd) dingen over het hoofd zie.
Een psycholoog geeft me de indruk alsof ik iets niet goed zou doen, alsof ik niet goed genoeg in mezelf graaf. Maar het zelf graven is niet het probleem, het gebrek aan werkmethoden en gebrek aan feedback zijn juist het probleem. Het is alsof de psycholoog me steeds op andere plekken laat graven terwijl mijn klachten juist voortkomen uit het niet hebben van de juiste graafspullen en deze psycholoog ziet mijn vraag me dat graafgerij te geven simpelweg als een soort luiheid ofzo. En die feedback krijg ik van een psychiater wel. Die geeft me wel die schep en die houweel zodat ik zelf verder kan graven.
Ik vind 't wel interessant waarom jij het op een bepaalde manier juist andersom ervaart. En dat besef wat je hierzo zei:
werkt natuurlijk 2 kanten op en ik vroeg me ook af wat je van mijn ervaring vond.quote:Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.
Eigenlijk in de vorige post al getikt, maar
kan je je in mij verplaatsen?quote:
magnetronkoffie vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
Ik weet niet wat je geschiedenis is aan behandelingen dus kan hier lastig op antwoorden.quote:
[..]
Eerlijk gezegd zou ik niet nog een keer zo'n offer willen moeten brengen zoals rond afgelopen jaarwisseling, om alleen maar gehoord te worden omdat de tegenpartij zelfs de meest basale dingen niet lijkt te willen horen.
Wat mij betreft is het ook do or die, maar ik krijg op 't moment bar weinig opties aangeboden. Loop steeds tegen muren aan.
Ik ben zelf eigenlijk nog steeds met dezelfde problemen bezig waarvoor ik 14 jaar geleden me bij de RIAGG had aangemeld.
Als ik jou was en hulp zou zoeken zou ik dit precies zo neerleggen. Je hebt het gevoel steeds niet gehoord te worden en zelfs een offer te hebben moeten maken om aandacht te krijgen. Je hebt het gevoel weinig mogelijkheden aangeboden te krijgen en steeds tegen muren op te lopen en na 14 jaar ben je nog met dezelfde problemen bezig.
Hoe komt het dat jij dit gevoel hebt en wat ligt binnen je eigen invloedssfeer om daar iets aan te veranderen?
je meent te zeggen dat een dramaqueen wiens angst om dood te gaan door het breken van een nagel, net zo serieus is als mijn angst toen was dat het studeren nooit meer zou lukken?quote:Op woensdag 8 november 2017 15:01 schreef Elvi het volgende:
Wow... wat voor de 1 minder rationeel is, is voor de ander juist een hele reeële angst.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.
Ik heb het letterlijk over mensen met irrationele angsten. Mijn angst was dat niet.
Als mensen daadwerkelijk bang zijn om letterlijk dood te gaan als ze een nagel breken dan is juist daar duidelijk iets psychisch niet in orde.quote:
[..]
je meent te zeggen dat een dramaqueen wiens angst om dood te gaan door het breken van een nagel, net zo serieus is als mijn angst toen was dat het studeren nooit meer zou lukken?
Ik heb het letterlijk over mensen met irrationele angsten. Mijn angst was dat niet.
Dit is goed samengevat ja.quote:
[..]
Ik weet niet wat je geschiedenis is aan behandelingen dus kan hier lastig op antwoorden.
Als ik jou was en hulp zou zoeken zou ik dit precies zo neerleggen. Je hebt het gevoel steeds niet gehoord te worden en zelfs een offer te hebben moeten maken om aandacht te krijgen. Je hebt het gevoel weinig mogelijkheden aangeboden te krijgen en steeds tegen muren op te lopen en na 14 jaar ben je nog met dezelfde problemen bezig.
Mijn probleem is op 't moment vooral mijn falen om mezelf op de 1 of andere manier in een positie te kunnen manoeuvreren waarbij de uitkomst is dat ik langdurige zorg heb bij hulpverleners waar ik mee aan het werk kan en aan mezelf kan werken, structureel aan mezelf kan werken.quote:Hoe komt het dat jij dit gevoel hebt en wat ligt binnen je eigen invloedssfeer om daar iets aan te veranderen?
Je post staat vol met aannames en ik heb even niet zo'n zin om verantwoording aan je af te leggen. Waarom voel je zo de behoefte steeds te bewijzen dat mensen fout zitten met hoe ze iets ervaren?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Op het moment dat mensen door psychische problemen niet kunnen doen wat ze onder normale omstandigheden wel hadden kunnen doen (zoals het volgen van een opleiding), dan is daar duidelijk ook psychisch iets niet in ordequote:
[..]
Als mensen daadwerkelijk bang zijn om letterlijk dood te gaan als ze een nagel breken dan is juist daar duidelijk iets psychisch niet in orde.
Waarom vat je dit zo persoonlijk op?quote:
Je post staat vol met aannames en ik heb even niet zo'n zin om verantwoording aan je af te leggen. Waarom voel je zo de behoefte steeds te bewijzen dat mensen fout zitten met hoe ze iets ervaren?
Klopt. Dus dan staan jullie toch 'gelijk'? De 1 is dan toch niet zieliger dan de ander, of heeft meer recht op hulp dan de ander?quote:
[..]
Op het moment dat mensen door psychische problemen niet kunnen doen wat ze onder normale omstandigheden wel hadden kunnen doen (zoals het volgen van een opleiding), dan is daar duidelijk ook psychisch iets niet in orde
Waar komt het door dat het niet lukt jezelf in zo'n positie te krijgen? Waar loopt het op stuk?quote:
[..]
Dit is goed samengevat ja.
[..]
Mijn probleem is op 't moment vooral mijn falen om mezelf op de 1 of andere manier in een positie te kunnen manoeuvreren waarbij de uitkomst is dat ik langdurige zorg heb bij hulpverleners waar ik mee aan het werk kan en aan mezelf kan werken, structureel aan mezelf kan werken.
Omdat ik steeds verantwoording af moet leggen aan jou over mijn ervaringen in de hulpverlening?quote:
[..]
Waarom vat je dit zo persoonlijk op?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.quote:
[..]
Klopt. Dus dan staan jullie toch 'gelijk'? De 1 is dan toch niet zieliger dan de ander, of heeft meer recht op hulp dan de ander?
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?
Geen idee wat de behandeling is voor zo'n persoon, ik ben geen psychotherapeutquote:
[..]
Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?
Je rekent nog steeds de ander af als dramaqueen met niet-normaal gedrag. Je vind het toch ook vervelend als een ander dat bij jou doet, dus ik snap niet waarom je nog steeds dit soort termen gebruikt?
Nee, dat moet je niet. Antwoord geven op vragen =/ verantwoording leggen. Dat ervaar je blijkbaar wel zo. Ik vroeg je om je persoonlijke ervaringen (ook omdat je daar zo stellig en onwrikbaar mee kwam), omdat ik het wil begrijpen.quote:
[..]
Omdat ik steeds verantwoording af moet leggen aan jou over mijn ervaringen in de hulpverlening?
Het lukt me alleen niet omdat het wel vaker als een soort persoonlijke aanval wordt gezien, terwijl het dat helemaal niet is.
Ik vraag me eigenlijk af waarom je het wel als een soort "aanval" ziet terwijl dat het helemaal niet is...wat eigenlijk een beetje parallel loopt aan "waarom zie je een psychiater als koud (en dus ook als een minder goed hulpverlener)"?
De vragen zoals Elvi die me stelt, voelen voor mij trouwens wel als een soort "verantwoording moeten afleggen" maar ik weet objectief gezien dat ik haar hier niks verplicht ben en die rationele gedachte werkt geruststellend bij mij
Jij zoomt nu erg in op je eigen situatie en dat voor jou niet opgaat. Je benadert dingen wat rationeler dan anderen. Dat is prima, maar je stapt daarmee ook over een paar dingen heen.quote:
[..]
Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?
Veel mensen benaderen dit met veel meer gevoel en minder rationeel. De eerste reacties op de poster waren ook van begrip voor zijn gevoel. Daarnaast is mijn ervaring dat dit meestal niet resulteert in een 'nooit een opleiding volgen' een geruststellende opmerking dat studeren ook later nog kan, of er studeren ook mensen af halverwege de dertig vind ik dan prima op zijn plek.
Maakt jouw situatie niet minder vervelend omdat jij een andere ervaring hebt.
quote:
De vragen zoals Elvi die me stelt, voelen voor mij trouwens wel als een soort "verantwoording moeten afleggen" maar ik weet objectief gezien dat ik haar hier niks verplicht ben en die rationele gedachte werkt geruststellend bij mij
Nee, ik probeer je gedachtegang te begrijpen. Maar als een ander jou dezelfde vragen stelt dan is het ineens met een ander doel dan wanneer jij vragen stelt
Maar als je nieteens weet waar dat gedrag vandaan komt, kan je dus ook niet deze gedraging gelijkstellen aan een gedraging waarvan je weet dat deze serieus is. Het enige wat je wel gelijk kunt trekken, is de mate van lijdensdruk op het piekmoment van dat lijden en dat is slechts 1 laag van het geheelquote:
[..]
Geen idee wat de behandeling is voor zo'n persoon, ik ben geen psychotherapeut
Ik reken niemand nog steeds hier af als dramaqueen met niet-normaal gedrag.quote:Je rekent nog steeds de ander af als dramaqueen met niet-normaal gedrag.
Omdat ik duidelijkheid wil scheppen over iets wat (bijvoorbeeld) voor jou blijkbaar -eigenlijk- ook onduidelijk is en om m'n vraagstelling duidelijker te maken. Blijkbaar wordt het niet goed opgepikt, (en komt de zeg maar waas van de emotie de objectiviteit filteren).quote:Je vind het toch ook vervelend als een ander dat bij jou doet, dus ik snap niet waarom je nog steeds dit soort termen gebruikt?
Ik had toevallig net al uitgelegd waarom ik het toch makkelijker vind daarmee om te gaan.
En niet persoonlijk bedoeld maar ik maak geregeld mee dat iets uitleggen aan iemand soms nooit gaat werken. Iets met "persoontegenwieikhetheb vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
".Soms heeft uitleggen gewoon geen zin. Ik moet dan ook denken aan wat ik Pabst probeerde uit te leggen paar weken terug. Het ging er maar niet in...
Alsof jouw mening de enige is? Als ik iets uitgelegd wil krijgen ga ik naar iemand die ervoor geleerd heeft, jij hoeft echt niet iedereen hier te voorzien van jouw wijze visie.quote:
Ik had toevallig net al uitgelegd waarom ik het toch makkelijker vind daarmee om te gaan.
En niet persoonlijk bedoeld maar ik maak geregeld mee dat iets uitleggen aan iemand soms nooit gaat werken. Iets met "persoontegenwieikhetheb vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
Soms heeft uitleggen gewoon geen zin. Ik moet dan ook denken aan wat ik Pabst probeerde uit te leggen paar weken terug. Het ging er maar niet in...
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Eerlijk gezegd snap ik hier niet wat er zo anders is t.o.v. hoe anderen hier op hun specifieke situatie opgaan. Iedereen doet dit. Wat maakt het mijne hier dan zo anders in?quote:
[..]
Jij zoomt nu erg in op je eigen situatie en dat voor jou niet opgaat.
Ik kan emotionele problemen niet aanpakken zolang de ratio niet klopt.quote:Je benadert dingen wat rationeler dan anderen. Dat is prima, maar je stapt daarmee ook over een paar dingen heen.
Dat is voor mij vergelijkbaar als dat ik als garagemonteur het motorblok van een auto met een ander motorblok moet vervangen zonder dat het nieuwe motorblok ook maar binnengekomen is.
Zonder dat motorblok kan ik niet verder en bij de waarheid is dat ook zo. Dingen moeten wel kloppen en opmerkingen zoals "je kan later altijd nog studeren" zorgen alleen maar voor verwarring en voor irritatie (dat 2e vooral als ik vaker mensen tegenkom die me niet begrijpen en niet aan kunnen voelen -wat- er in me omgaat en daar op de juiste wijze mee om kunnen gaan).
Het ding is dat "emotie" en "ratio" niet mutually exclusive zijn. Voor bijvoorbeeld autistische vrouwen vaak bijvoorbeeld niet. Die moet je benaderen met veel ratio en ook emotioneel. Daar werkt een eenzijdige aanpak niet, het is "the whole package" of beter begin je er niet aan.quote:Veel mensen benaderen dit met veel meer gevoel en minder rationeel.
Er zijn niet veel mensen die dit kunnen of zouden kunnen, denk ik.
Ik begrijp denk ik niet helemaal wat je hier zegt. Wat ik wel begrijp, kan ik volgende op zeggen: Wat heeft het voor zin iets tegen mij te zeggen (op het moment dat ik emotioneel word (vaak omdat een bepaald probleem nu wordt aangeboord)) wat voor mij een pure dooddoener is? Ik ga dan dingen denken als "maar dat is niet het punt" en "ja, dit wist ik al maar is niet het punt!quote:De eerste reacties op de poster waren ook van begrip voor zijn gevoel. Daarnaast is mijn ervaring dat dit meestal niet resulteert in een 'nooit een opleiding volgen' een geruststellende opmerking dat studeren ook later nog kan, of er studeren ook mensen af halverwege de dertig vind ik dan prima op zijn plek.
" en "deze persoon denk dat als je maar genoeg positieve gedachtes hebt, dat de negatieve dan vanzelf wel zullen verdwijnen" en meer van dat soort dingen. Ding is dat dit soort uitspraken simpelweg niet voor iedereen werken en dat wanneer dit aangegeven wordt, hier vaak negatief op gereageerd wordt, ook door hulpverleners (zoals vorig jaar 1 die ik snel daarna eruit gemikt heb ).quote:Maakt jouw situatie niet minder vervelend omdat jij een andere ervaring hebt.
Welke gedachtegang probeer je te begrijpen?quote:
[..]
Nee, ik probeer je gedachtegang te begrijpen.
Voor geval je dit nog niet wist, als je op straat 10 verschillende mannen tegenkomt en ze stellen je alle10 dezelfde vraag, kan het nog steeds goed zijn dat ze alle10 een andere vraag aan je hadden.quote:Maar als een ander jou dezelfde vragen stelt dan is het ineens met een ander doel dan wanneer jij vragen stelt
Dit is best wel wat ook als "tussen de regels door kijken" gezien kan worden (zo wordt het tenminste vaak benoemd). Ik neem aan dat de meeste 30 plussers hier al van op de hoogte zijn, dus ik vind je vraag wel wat vreemd.
Vinden jullie het volwassen leven ook zo saai?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Je ziet mijn gedrag alsof ik probeer mezelf boven jouw status te positioneren? Alsof ik probeer dominant boven jou te zijn of zo? Klopt dat?quote:
Je denkt dat ik iedereen hier mijn visie wil opleggen? Klopt dat?quote:Als ik iets uitgelegd wil krijgen ga ik naar iemand die ervoor geleerd heeft, jij hoeft echt niet iedereen hier te voorzien van jouw wijze visie.
M'n kindertijd vond ik wel wat leuker. Daarna kwam een lange periode van minder leuk leven en de laatste jaren ben ik steeds meer teruggegaan naar mezelf en doe ik ook gewoon random leuke dingen voor mezelf.quote:
Vinden jullie het volwassen leven ook zo saai?
Vanwaar je vraag?
Maar door die man niet in vertrouwen nemen kan hij je al helemaal niet helpen toch?quote:
Ook weer langs de psychiater geweest net. Het valt me op dat psychiaters altijd een stuk kouder zijn dan psychologen. Dan laat ik echt het achterste van m'n tong zien en komt er echt zo'n lauwe reactie zovan wat moet ik hier mee. Wist niet eens dat ik nog medicatie gebruikte.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Jij geeft hier aan dat het is zoals je zegt, en je dat vrij rationeel doet. Bij de meeste mensen zie je juist dat er veel emotie achter zit en vertellen het dan door die emotie groter dan het is.quote:
[..]
Eerlijk gezegd snap ik hier niet wat er zo anders is t.o.v. hoe anderen hier op hun specifieke situatie opgaan. Iedereen doet dit. Wat maakt het mijne hier dan zo anders in?
[..]
Ik kan emotionele problemen niet aanpakken zolang de ratio niet klopt.
Dat is voor mij vergelijkbaar als dat ik als garagemonteur het motorblok van een auto met een ander motorblok moet vervangen zonder dat het nieuwe motorblok ook maar binnengekomen is.
Zonder dat motorblok kan ik niet verder en bij de waarheid is dat ook zo. Dingen moeten wel kloppen en opmerkingen zoals "je kan later altijd nog studeren" zorgen alleen maar voor verwarring en voor irritatie (dat 2e vooral als ik vaker mensen tegenkom die me niet begrijpen en niet aan kunnen voelen -wat- er in me omgaat en daar op de juiste wijze mee om kunnen gaan).
[..]
Het ding is dat "emotie" en "ratio" niet mutually exclusive zijn. Voor bijvoorbeeld autistische vrouwen vaak bijvoorbeeld niet. Die moet je benaderen met veel ratio en ook emotioneel. Daar werkt een eenzijdige aanpak niet, het is "the whole package" of beter begin je er niet aan.
Er zijn niet veel mensen die dit kunnen of zouden kunnen, denk ik.
[..]
Ik begrijp denk ik niet helemaal wat je hier zegt. Wat ik wel begrijp, kan ik volgende op zeggen: Wat heeft het voor zin iets tegen mij te zeggen (op het moment dat ik emotioneel word (vaak omdat een bepaald probleem nu wordt aangeboord)) wat voor mij een pure dooddoener is? Ik ga dan dingen denken als "maar dat is niet het punt" en "ja, dit wist ik al maar is niet het punt!
[..]
Dat is wat mensen ook verwachten. Weinig emotie tonen of een rationele benadering zal snel gezien worden als dat het 'allemaal wel meevalt'. De boodschap komt dan minder binnen.
Dat het bij jou niet werkt en zelfs frustratie oproept, dat begrijp ik, zeker ook gezien je uitleg.
Nu was mijn opmerking naar iemand anders en niet naar jou gericht. Als jij een dergelijk punt naar voren brengt zou je een andere reactie krijgen.
Je punt dat het voor jou niet werkt, en dus niet voor iedereen zo hoeft te zijn is gemaakt en neem ik van je aan. Het verandert mijn standpunt niet dat in de meeste gevallen het prima opmerkingen zijn om te maken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 08-11-2017 16:10:20 ]
Dan is het resultaat nog hetzelfde toch?quote:
[..]
Maar door die man niet in vertrouwen nemen kan hij je al helemaal niet helpen toch?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik ken jouw persoonlijke situatie niet natuurlijk, maar ik zie dan je wel blootgeven als een manier waarop er mogelijk iets uit zou kunnen komen.quote:
[..]
Dan is het resultaat nog hetzelfde toch?
Bij je niet blootgeven komt er zeker niets uit. Ik zou het dan iig blijven proberen met de waarheid en openheid, dat is de enige manier waarop die vrouw/man ooit succesvol kan zijn en jij hebt verder niets te verliezen. Zelfs al gooi je je deepest darkest gory-est secret op tafel. Het kan die instelling toch niet uit ivm beroepsgeheim.
Ook al is het een loser, zij/hij kan meer aanvangen met je waarheden dan zonder.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nou ik word volgend jaar 30 en ik begin het leven steeds saaier/minder leuk te vinden. Mijn ouders worden ouder en dat doet me zorgen maken, mijn vriendschappen verwateren omdat iedereen zijn eigen leven heeft, er is minder om naar uit te kijken, enz.quote:Op woensdag 8 november 2017 15:55 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
M'n kindertijd vond ik wel wat leuker. Daarna kwam een lange periode van minder leuk leven en de laatste jaren ben ik steeds meer teruggegaan naar mezelf en doe ik ook gewoon random leuke dingen voor mezelf.
Vanwaar je vraag?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Het leven werd voor mij iets leuker toen ik me realiseerde dat ik het gebaande pad helemaal niet hoef te volgen. Dat ik gewoon lekker kan doen waar ik zin in heb. Stukjes van het gebaande pad meepakken, daar lekker vanaf zwerven, meer vormgeven zoals ik het wil hebben, omringen met de mensen die daar bij aansluiten, zelf de regie nemen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Absoluut!quote:
[..]
Vind je 't ook fijn om juist niet naar jezelf maar naar iemand anders te kunnen luisteren? En om die personen te kunnen helpen en adviseren en eventueel praten over hoe dingen nou eigenlijk in elkaar steken?
Mon 'en!
Volgens mij verwacht je dan gewoon iets teveel van de psychiater.quote:
[..]
Dan is het resultaat nog hetzelfde toch?
De verwachtingen lagen al niet zo hoog hoor. Schijnbaar dus nog iets te hoog.quote:
[..]
Volgens mij verwacht je dan gewoon iets teveel van de psychiater.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Dat ik het op een vrij rationele manier doe, is omdat dat nou eenmaal zo voor mij werkt. Overigens betekent dit niet dat er bij mij geen emoties achter zouden zitten of dat ik die minder belangrijk zou vinden. Vaak is er bij mij simpelweg geen ruimte voor beiden tegelijk en vaak geef ik dan een voorkeur aan het rationele omdat goed uitgevoerde ratio altijd klopt en bij emotie (zoals je zelf al zegt) is dat niet het geval.quote:
[..]
Jij geeft hier aan dat het is zoals je zegt, en je dat vrij rationeel doet. Bij de meeste mensen zie je juist dat er veel emotie achter zit en vertellen het dan door die emotie groter dan het is.
Ratio is in dit opzicht simpelweg betrouwbaarder en daarom is ratio zo geweldig.
Maar waarom zoeken ze dan geen gedachten zodat ze het minder groter vertellen dan het is?quote:Bij de meeste mensen zie je juist dat er veel emotie achter zit en vertellen het dan door die emotie groter dan het is.
Is het niet zo dat veel mensen niks anders verwachten omdat ze zich geen andere reactie kunnen voorstellen? Dat mensen die denken dat zulke mensen aanstellers zijn, omdat ze zelf niet op een dergelijke wijze serieus kunnen zijn?quote:Dat is wat mensen ook verwachten. Weinig emotie tonen of een rationele benadering zal snel gezien worden als dat het 'allemaal wel meevalt'. De boodschap komt dan minder binnen.
Dat wanneer ze zelf weinig emotie zouden tonen bij het vertellen van zo'n verhaal, zij zelf dan altijd zouden liegen en dat ze zich -dus- niet kunnen voorstellen dat er ook mensen zijn die wel rationeel over een emotioneel probleem kunnen praten zonder 'dat het wel meevalt'?
Dat is dat toch gewoon een tekortschietend inlevingsvermogen van hun kant jegens diegenen die op een rationele wijze over emotionele dingen kan praten?
Ik merk dat de mensen die in dat soort situaties zelf vaak met dit soort oneliners komen, vaak zelf een tekortkoming in een ander zien juist omdat ze door hun eigen tekortkoming hun eigen tekortkoming niet kunnen zien.
Stel je even een hypothetisch voorbeeldje voor: Iemand zegt dat ie NU een geel snoepje uit die zak wilt hebben, want anders gaat ie binnen 10 minuten dood. Die persoon is ook helemaal paniekerig (dus zijn die emoties wel echt zo ervaren) en die persoon krijgt dat gele snoepje en is daarna weer happy. Maar zo houd je toch zo'n iemand voor de gek en blijft zo'n persoon langer in dit rare wereldidee geloven dan noodzakelijk is?
Als die ene persoon die week nooit een geel snoepje krijgt gaat ie niet door en als je je nagel breekt ook niet. Ik krijg eerder een beetje het idee alsof het troostende deel die nep-realiteit langer in stand houdt dan nodig is? Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit daadwerkelijk goeds zou doen..tenzij je het voor de gek houden van iemand als een goed iets ziet of zo.
Lekker dat iemand dit wel meteen begrijptquote:Dat het bij jou niet werkt en zelfs frustratie oproept, dat begrijp ik, zeker ook gezien je uitleg.
Nu was mijn opmerking naar iemand anders en niet naar jou gericht. Als jij een dergelijk punt naar voren brengt zou je een andere reactie krijgen.
.Als jij als hulpverlener zou gaan werken met dit begripsvermogen, zou je al meer empathie hebben dan veel bestaande hulpverleners (waaronder veel psychologen en ook die bepaalde geruststellers-hulpverleners).
Welke opmerking was naar iemand anders gericht en niet naar mij? Ik begrijp niet welke dergelijke punt je nu bedoelt.
Het is alleen niet voor iedereen even duidelijk. Ik ben vorig jaar een hulpverlener tegengekomen die er maar niet mee wilde stoppen, die meende dat ik maar moest veranderen en dat ik "steeds zo negatief" doe, hoeveel ik ook bleef uitleggen, het kwam maar niet aan. Dan denk ik ook van "Jij kan je niet in mij inleven" en soms maken dit soort hulpverleners nog eens de opmerking ook dat juist ik dat niet zou kunnenquote:Je punt dat het voor jou niet werkt, en dus niet voor iedereen zo hoeft te zijn is gemaakt en neem ik van je aan. Het verandert mijn standpunt niet dat in de meeste gevallen het prima opmerkingen zijn om te maken.
En zo loop je vast en als bonus denkt je hulpverlener dat dat komt omdat je zelf je hulpverleningsproces loopt te blokkeren
Ah joh, je hebt nog een heel leven voor je!quote:
[..]
Nou ik word volgend jaar 30 en ik begin het leven steeds saaier/minder leuk te vinden. Mijn ouders worden ouder en dat doet me zorgen maken, mijn vriendschappen verwateren omdat iedereen zijn eigen leven heeft, er is minder om naar uit te kijken, enz.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dit.quote:
Het leven werd voor mij iets leuker toen ik me realiseerde dat ik het gebaande pad helemaal niet hoef te volgen. Dat ik gewoon lekker kan doen waar ik zin in heb. Stukjes van het gebaande pad meepakken, daar lekker vanaf zwerven, meer vormgeven zoals ik het wil hebben, omringen met de mensen die daar bij aansluiten, zelf de regie nemen.
En ik heb daarmee heel veel geluk met mijn vriend. Want die heeft me wel echt mijn ogen open laten doen wat dat betreft, voorheen voelde ik me vooral heel heel heel erg schuldig als ik dat eens deed. Nu geniet ik er steeds meer van.
De psychiater zit er alleen om te kijken wat hij op medicinaal vlak kan bijdragen he. Voor de "feel Good" gesprekken ga je naar de psycholoog. En ja hij moet jouw mening horen, maar jij en ik als begin twintigers, of eigenlijk de meeste patiënten, kunnen toch ook niet verwachten dat hij onze kennis als gelijke ziet aan heel die psychiater studie van hem. Waarvoor zou hij dan naar school gaan?quote:
[..]
De verwachtingen lagen al niet zo hoog hoor. Schijnbaar dus nog iets te hoog.
Ik geef toch geen mening?quote:
[..]
De psychiater zit er alleen om te kijken wat hij op medicinaal vlak kan bijdragen he. Voor de "feel Good" gesprekken ga je naar de psycholoog. En ja hij moet jouw mening horen, maar jij en ik als begin twintigers, of eigenlijk de meeste patiënten, kunnen toch ook niet verwachten dat hij onze kennis als gelijke ziet aan heel die psychiater studie van hem. Waarvoor zou hij dan naar school gaan?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik wil best eerlijk tegen je zeggen waarom je in hetzelfde patroon blijft vallen met je huplverleners maar ik denk dat jij die uitleg niet gaat accepteren.quote:
Maar je hebt toch wel een soort van verwachting bij je hulpverleners? Anders had je je niet aangemeld voor de hulp. Wat verwachtte je toen je je aanmelde?quote:
[..]
De verwachtingen lagen al niet zo hoog hoor. Schijnbaar dus nog iets te hoog.
Je zegt dat je naast elkaar wil staan in het gesprek. Wanneer sta je dan naast elkaar volgens jou?quote:
En ik vind 't heerlijk, lijkt me ook heel tof dit als werk te gaan doen..of iets van dit wat dan ook bij me past.quote:
En ik leer er zelf ook weer van. Ik leer dingen van mezelf die ik vroeger zeg maar overgeslagen heb. En het doet me goed als anderen niet ook jarenlang nodeloos vast moeten blijven lopen doordat ik ze kan uitleggen wat mij vroeger nooit werd verteld en uitgelegd. Maar dan moet ik het zelf natuurlijk ook goed snappen en ik denk dat eigenlijk bijna niemand graag zijn stukje vertelt.
Als je op een constructieve manier met iemand meedenkt. Daar bedoel ik niet mee het eens zijn met wat ik vind of alleen maar ja knikken.quote:
[..]
Je zegt dat je naast elkaar wil staan in het gesprek. Wanneer sta je dan naast elkaar volgens jou?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Wat ik vooral probeer duidelijk te maken is dat 1. er niets mis is met jouw rationelere benadering, maar 2. de meeste mensen een andere benadering hebben en dat dat ook hun referentiekader is.quote:
[..]
Dat ik het op een vrij rationele manier doe, is omdat dat nou eenmaal zo voor mij werkt. Overigens betekent dit niet dat er bij mij geen emoties achter zouden zitten of dat ik die minder belangrijk zou vinden. Vaak is er bij mij simpelweg geen ruimte voor beiden tegelijk en vaak geef ik dan een voorkeur aan het rationele omdat goed uitgevoerde ratio altijd klopt en bij emotie (zoals je zelf al zegt) is dat niet het geval.
Ratio is in dit opzicht simpelweg betrouwbaarder en daarom is ratio zo geweldig.
[..]
Maar waarom zoeken ze dan geen gedachten zodat ze het minder groter vertellen dan het is?
[..]
Is het niet zo dat veel mensen niks anders verwachten omdat ze zich geen andere reactie kunnen voorstellen? Dat mensen die denken dat zulke mensen aanstellers zijn, omdat ze zelf niet op een dergelijke wijze serieus kunnen zijn?
Dat wanneer ze zelf weinig emotie zouden tonen bij het vertellen van zo'n verhaal, zij zelf dan altijd zouden liegen en dat ze zich -dus- niet kunnen voorstellen dat er ook mensen zijn die wel rationeel over een emotioneel probleem kunnen praten zonder 'dat het wel meevalt'?
Dat is dat toch gewoon een tekortschietend inlevingsvermogen van hun kant jegens diegenen die op een rationele wijze over emotionele dingen kan praten?
Ik merk dat de mensen die in dat soort situaties zelf vaak met dit soort oneliners komen, vaak zelf een tekortkoming in een ander zien juist omdat ze door hun eigen tekortkoming hun eigen tekortkoming niet kunnen zien.
Stel je even een hypothetisch voorbeeldje voor: Iemand zegt dat ie NU een geel snoepje uit die zak wilt hebben, want anders gaat ie binnen 10 minuten dood. Die persoon is ook helemaal paniekerig (dus zijn die emoties wel echt zo ervaren) en die persoon krijgt dat gele snoepje en is daarna weer happy. Maar zo houd je toch zo'n iemand voor de gek en blijft zo'n persoon langer in dit rare wereldidee geloven dan noodzakelijk is?
Als die ene persoon die week nooit een geel snoepje krijgt gaat ie niet door en als je je nagel breekt ook niet. Ik krijg eerder een beetje het idee alsof het troostende deel die nep-realiteit langer in stand houdt dan nodig is? Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit daadwerkelijk goeds zou doen..tenzij je het voor de gek houden van iemand als een goed iets ziet of zo.
[..]
Lekker dat iemand dit wel meteen begrijpt
Als jij als hulpverlener zou gaan werken met dit begripsvermogen, zou je al meer empathie hebben dan veel bestaande hulpverleners (waaronder veel psychologen en ook die bepaalde geruststellers-hulpverleners).
Welke opmerking was naar iemand anders gericht en niet naar mij? Ik begrijp niet welke dergelijke punt je nu bedoelt.
[..]
Het is alleen niet voor iedereen even duidelijk. Ik ben vorig jaar een hulpverlener tegengekomen die er maar niet mee wilde stoppen, die meende dat ik maar moest veranderen en dat ik "steeds zo negatief" doe, hoeveel ik ook bleef uitleggen, het kwam maar niet aan. Dan denk ik ook van "Jij kan je niet in mij inleven" en soms maken dit soort hulpverleners nog eens de opmerking ook dat juist ik dat niet zou kunnen
En zo loop je vast en als bonus denkt je hulpverlener dat dat komt omdat je zelf je hulpverleningsproces loopt te blokkeren
Dus iemand helemaal paniekt omdat hij denkt een geel snoepje nodig te hebben zal eerder aandacht krijgen, en daar sneller bij doorgevraagd worden dan als jij mij zonder veel emotie in je expressie vertelt dat je een geel snoepje nodig hebt. Of ik nou wel of niet dat gele snoepje geef.
Waar jij het logisch vind een rationele benadering te gebruiken daar gebruiken de meesten mensen een mix van gevoel en rationaliteit en verwachten dat ook terug. Het wordt wel gezegd dat 80% van je communicatie non verbaal is en dat is het stuk emotie en expressie dat niet in je woorden zit. Communicatie is dus emotie en ratio, en emoties moeten verwerkt worden. Dat doen mensen door erover te praten, en wanneer je het een tijdje op hebt laten lopen is dat zodra je erover praat even heel groot. Zie het als een ballon die leegloopt. Als dat leeg is kun je het probleem vaak pas echt bekijken.
Ik kan zelf wel wat relateren aan een rationele manier van denken en begrijp dat het heel duidelijk is als je alles wat je wil overbrengen letterlijk uitspreekt. Ik merk dat ik als ik me enkel hierop focus ik heel moeilijk sociaal contact met mensen kan aangaan en mensen mij erg moeilijk kunnen begrijpen. Juist omdat die 80% ineens wegvalt of heel onduidelijk wordt.
Ik kan niet voor hulpverlening spreken, of over hun benadering praten. Ik kan me wel voorstellen dat het voor hen heel lastig is jou in te schatten.
Gelukkig zijn er ook nog psychiaters die "er niet alleen bijzitten om te kijken of hij op medicinaal gebied wat kan bijdragen" Al is er een aantal dat zijn studie enkel daarvoor gebruikt/ laat gebruiken.quote:
[..]
De psychiater zit er alleen om te kijken wat hij op medicinaal vlak kan bijdragen he. Voor de "feel Good" gesprekken ga je naar de psycholoog. En ja hij moet jouw mening horen, maar jij en ik als begin twintigers, of eigenlijk de meeste patiënten, kunnen toch ook niet verwachten dat hij onze kennis als gelijke ziet aan heel die psychiater studie van hem. Waarvoor zou hij dan naar school gaan?
"Maar wat verwacht je nou?! Je moet het echt zelf doen!!!"quote:
[..]
Gelukkig zijn er ook nog psychiaters die "er niet alleen bijzitten om te kijken of hij op medicinaal gebied wat kan bijdragen" Al is er een aantal dat zijn studie enkel daarvoor gebruikt/ laat gebruiken.
ok prima
"Ben eens niet zo koppig! Ga hulp zoeken, je hoeft het niet zelf te doen!!"
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
In diezelfde trant:
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Je vindt mijn reactie nu belerend? Oh wacht niet, of wel. Sorry.quote:
In diezelfde trant:
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
Je moet het ook zelf doen, maar dat kan met hulp. Je kan dingen ook te letterlijk willen nemen.quote:
[..]
"Maar wat verwacht je nou?! Je moet het echt zelf doen!!!"
ok prima
"Ben eens niet zo koppig! Ga hulp zoeken, je hoeft het niet zelf te doen!!"
Streng zijn voor jezelf, en kritisch zijn is niet perse hetzelfde.quote:
In diezelfde trant:
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
Als je bij alles streng bent val je vanzelf om van vermoeidheid.
Als je kritisch naar jezelf kijkt ga je misschien wel leren wanneer het bijvoorbeeld nuttig is om wel en niet streng voor jezelf te zijn.
Nee, was als reactie op wat je aanhaalde.quote:
[..]
Je vindt mijn reactie nu belerend? Oh wacht niet, of wel. Sorry.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Zo, middagje online gamen en slecht gesprek met psychiater. Engage "ik haat alles en iedereen" modus. 
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik voel me vaak schuldig als ik daar geweest ben en ik heb weer moeite gehad met vertrouwen, alsof ik hun tijd daar heb zitten verdoen ofzo. Of dat ik ze echt wantrouw of het hun kwalijk neem terwijl dat niet zo is ofzo. En dan denk ik dat ik beter mn mond kan houden. Nu valt het bij hun nog wel mee want dat zijn proffesionals dus dan dwing ik mezelf nog maar dat het hun werk is. Maar in mn sociale kring en in mn relatie heb ik hier al helemaal last van natuurlijk.
En dan denk ik dat ik beter mn mond kan houden. Nu valt het bij hun nog wel mee want dat zijn proffesionals dus dan dwing ik mezelf nog maar dat het hun werk is. Maar in mn sociale kring en in mn relatie heb ik hier al helemaal last van natuurlijk.
Ja nou ik besloot direct daarna dat het me niet kon schelen.
Dat soort vertrouwensproblemen hoort er inderdaad bij denk ik. Hier is, met deze behandelaar, na twee jaar, nog steeds in contact komen genoeg. Maar dat zegt denk ik ook wat over de klachten. Ook als er dan een keer niks wordt besproken ofzo, ook al voelt het voor mij verkeerd.
Dat soort vertrouwensproblemen hoort er inderdaad bij denk ik. Hier is, met deze behandelaar, na twee jaar, nog steeds in contact komen genoeg. Maar dat zegt denk ik ook wat over de klachten. Ook als er dan een keer niks wordt besproken ofzo, ook al voelt het voor mij verkeerd.
Ik gok dat je denkt dat ik je reactie belerend vond? Nogmaals, dat vond ik niet, de voorbeelden die ik noemde vind ik belerend.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Vervelend, vol onbegrijpelijke regels en sowieso vol: ja.quote:
Vinden jullie het volwassen leven ook zo saai?
Saai: twijfel.
Mon 'en!
Maar is het dan niet al een hele stap dat je gaat?quote:
Ja nou ik besloot direct daarna dat het me niet kon schelen.
Dat soort vertrouwensproblemen hoort er inderdaad bij denk ik. Hier is, met deze behandelaar, na twee jaar, nog steeds in contact komen genoeg. Maar dat zegt denk ik ook wat over de klachten. Ook als er dan een keer niks wordt besproken ofzo, ook al voelt het voor mij verkeerd.
Kom je wel wat verder met deze behandelaar?
Het is natuurlijk ook prima om alleen het contact maken en vertrouwen te geven en daarmee rustig aan op te bouwen. Misschien niet op het tempo dat je graag zou willen maar het gaat zoals t gaat.
Nee. Ik had het begrepen.quote:
Ik gok dat je denkt dat ik je reactie belerend vond? Nogmaals, dat vond ik niet, de voorbeelden die ik noemde vind ik belerend.
Ja. Dat wel. Langzaam. En ik heb naast cptss en depressie een dissociatieve stoornis, met mij in contact komen is dan ook niet echt vergelijkbaar met wat mensen meestal bedoelen. Ik heb daar ook nog andere therapie.quote:
[..]
Maar is het dan niet al een hele stap dat je gaat?
Kom je wel wat verder met deze behandelaar?
Het is natuurlijk ook prima om alleen het contact maken en vertrouwen te geven en daarmee rustig aan op te bouwen. Misschien niet op het tempo dat je graag zou willen maar het gaat zoals t gaat.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Een rationele manier is niet per definitie een emotieloze manier. Ik tackle Dat probeerde ik al duidelijk te maken met toen ik autistische vrouwen als voorbeeld gaf.quote:
[..]
Wat ik vooral probeer duidelijk te maken is dat 1. er niets mis is met jouw rationelere benadering, maar 2. de meeste mensen een andere benadering hebben en dat dat ook hun referentiekader is.
Wat is de benadering van andere mensen dan? Dat je ze eerst moet pleasen of zo?
Mij gaat het er trouwens niet hoofdzakelijk om wat ik anders doe, maar -waarom zij dat doen wat ze doen?-
Maar je weet toch ook dat wanneer je zo'n aandachtsvrager op een dergelijke wijze beloont met aandacht, dat de aandachtsvrager daardoor gemotiveerd zal worden om vaker dit soort gedrag te vertonen. Dat is toch niet wenselijk? Kinderen leer je toch ook niet aan om op een dergelijke wijze om aandacht te vragen?quote:Dus iemand helemaal paniekt omdat hij denkt een geel snoepje nodig te hebben zal eerder aandacht krijgen, en daar sneller bij doorgevraagd worden dan als jij mij zonder veel emotie in je expressie vertelt dat je een geel snoepje nodig hebt. Of ik nou wel of niet dat gele snoepje geef.
Ik zie dit anders. Ik gebruik nml wel degelijk emotie in hoe ik communiceer. Ook nonverbaal. Maar wat ik merk bij veel andere mensen is dat zij niet een effectieve mix van ratio en emotie gebruiken, maar eerder een mix van 90% emotie (en onderbuikgevoelens) en 10% ratio. Ik zie veel misgeslagen planken, in dezelfde categorie als de positiviteitsguru's die ervan overtuigd zijn dat zij hier gewoon gelijk hebben en dat ik of iemand anders die niet van die troostopmerkignen is, negatief blijft denken omdat die el-positivo-opmerkingen niet aangenomen worden "omdat ik niet voor hun adviezen open zou staan". En al helemaal ook omdat veel van dit soort troostopmerkingen, simpelweg gelogen zijn. Eigenlijk vind ik het daarom al "dubbel erg".quote:Waar jij het logisch vind een rationele benadering te gebruiken daar gebruiken de meesten mensen een mix van gevoel en rationaliteit en verwachten dat ook terug.
Ik vind dat soort opmerkignen ergens ook een beetje kwetsend: Alsof ik zo'n ongelooflijke k****rsukkel zou zijn dat ik daar echt in zou trappen (zoals die andere persoon wel in dat gele snoepje trapt).
Ik kan zo wel begrijpen dat als beiden eerst die 90% moeten tevredenstellen om aan die 10% toe te kunnen komen, maar voor mij is het veel te veel emotie (voelt overdreven en gemaakt aan, not-to-the-point en omslachtig en bovenal minder effectief). Het voelt ook rigide, want veel mensen kunnen zeg maar niet afwijken van dat hoge emo-gehalte. Ik heb ook vaker de indruk dat ze niet alleen maar overdrijven om zo hun standpunt kracht bij te zetten, maar dat ze desnoods ook zouden liegen, om hun standpunt maar over te kunnen brengen. En voor mij zou zoiets nooit werken. Bovendien vind ik het persoonlijk not-done om zo slordig met de werkelijkheid om te gaan. En al helemaal niet als andermans emoties mij dan ongevraagd opgelegd worden door bijvoorbeeld tegenover mij te gaan overdrijven of door tegen mij te zeggen dat ik overdrijf omdat ik niet op een voor hem/haar normale manier extra emo-lading aan de berichtgevingen toevoeg.
Het overdrijven zorgt ervoor dat ik minder goed van de feiten op de hoogte ben en ik dus ook minder goed in staat zal zijn een goed afgewogen beslissing te kunnen maken.
Daarbovenop kost het me (door meer met mensen om te gaan die meer de neiging hebben om bijvoorbeeld te overdrijven/ te "white lie"-en of me te manipuleren/bij te sturen) extra energie om de aan mij doorgegeven "verdraaide feiten" te ontdoen van alle informatie die de opzet heeft mijn mening subjectief te beïnvloeden (bijvoorbeeld door bepaalde beklemtoning uit een bericht weer ongedaan te maken alvorens ik het als een "feit" accepteer.
Wat ik dus doe is continu alle mij gegeven informatie (die door de meeste mensen van stukken subjectieve beïnvloeding is voorzien, want zo werken ze) weer terug te kneden naar hoe het was voordat het door die subjectieve interpretaties "bevlekt" werd.
Dit doe ik eigenlijk altijd als ik naar objectieve informatie op zoek ben. Nadeel voor sommigen is alleen dat ik hierdoor ook minder goed beïnvloedbaar ben.
harder schreeuwen =/ meer emotie. Sommigen van de meest gevoelige mensen lijken wel ijskasten terwijl de grootste schreeuwlelijkerds niet overgevoelig, maar juist emotionele horken zijn.quote:Het wordt wel gezegd dat 80% van je communicatie non verbaal is en dat is het stuk emotie en expressie dat niet in je woorden zit. Communicatie is dus emotie en ratio, en emoties moeten verwerkt worden. Dat doen mensen door erover te praten, en wanneer je het een tijdje op hebt laten lopen is dat zodra je erover praat even heel groot. Zie het als een ballon die leegloopt. Als dat leeg is kun je het probleem vaak pas echt bekijken.
iemand die met hele vlakke gezichtsuitdrukkingen praat, zegt gewoonlijk net zoveel als iemand bij wie de aangezichtsspieren zo energieverslindend hard aan het werk zijn dat je van de verbruikte energie een kleine stad mee van energie had kunnen voorzien.
Dan doel ik op de (emotioneel voor mij sterk overdreven overkomende) gezichtsmimiek zoals van deze vrouw:
Deze vrouw hoeft niet per definitie emotioneler te zijn dan een andere random vrouw die vertelt over haar zelfmoordgedachten en pogingen die daarbij niet deze overdreven technieken gebruikt.
Veel mensen denken dat bepaalde mensen heel vlak zijn in hoe ze zich uitdrukken, dat er niks van ze te lezen is. Maar ik heb gemerkt dat dit helemaal niet het geval is. Ze drukken zich vaak vlakker uit juist omdat ze gevoeliger zijn dan die die op overdreven wijze (armen slingerend om de eigen beweringen meer kracht bij te zetten) proberen hun emoties bij een ander over te brengen. Bij deze vrouwen (zoals in dat linkje) krijg ik zelf de indruk dat deze vrouw egoïstischer is en minder open staat voor de mening van een ander. Want ik zie wel dat ze praat maar ze luistert zeg maar niet. Ik zie haar vooral schreeuwen en indruk na indruk maken, alsof ze bang is dat het niet bij de ander zal overkomen of zo.quote:Ik kan zelf wel wat relateren aan een rationele manier van denken en begrijp dat het heel duidelijk is als je alles wat je wil overbrengen letterlijk uitspreekt. Ik merk dat ik als ik me enkel hierop focus ik heel moeilijk sociaal contact met mensen kan aangaan en mensen mij erg moeilijk kunnen begrijpen. Juist omdat die 80% ineens wegvalt of heel onduidelijk wordt.
Ik kan niet voor hulpverlening spreken, of over hun benadering praten. Ik kan me wel voorstellen dat het voor hen heel lastig is jou in te schatten.
Maar ze komt zo misschien wel goed over op mensen die zo bot zijn dat haar mimiek zeg maar de juiste hoeveelheid nonverbale communicatieve prikkels bevat en iemand die gevoeliger is, zal overbelast worden met de enorme hoeveelheid druk. Dit voelt drukkend, totaal niet rustgevend en ook niet iets wat bij mij een soort gemoedelijke vertrouwensband een goede invloed zal zijn.
Sorry voor de rommelige post. Ik denk dat voor vandaag, mijn concentratiespanne, bij deze, overspannen is
Ik merk aan mezelf dat ik iedere dag terugdenk aan de tijd voor mijn depressie en angststoornis. Ik ging naar school zoals ieder ander, had een bijbaantje, had een leuke vriendin en ten slotte een hele goede en hechte vriendengroep. Nu heb ik dat allemaal niet meer, en zelfs 5 minuten fietsen naar de supermarkt voelt soms als de zwaarste taak van de wereld. Ik denk constant terug aan hoe ik voor dit hele gebeuren was, en of ik die persoon ooit weer zal worden.
Zit eraan te denken om met antidepressiva te beginnen. 10 maanden geleden was ik begonnen met fluoxetine, echter stopte ik na 2 maanden vanwege de afname in libido. Momenteel kan het me niet meer zo veel schelen als ik nog maar 1 keer per 2 weken seksuele behoeften heb, ik heb echt een steuntje in de rug nodig om weer stappen te kunnen gaan zetten.
Zit eraan te denken om met antidepressiva te beginnen. 10 maanden geleden was ik begonnen met fluoxetine, echter stopte ik na 2 maanden vanwege de afname in libido. Momenteel kan het me niet meer zo veel schelen als ik nog maar 1 keer per 2 weken seksuele behoeften heb, ik heb echt een steuntje in de rug nodig om weer stappen te kunnen gaan zetten.
Waarom ga je hier in godsnaam zo op door? Je veroordeelt zoveel andere mensen in die post waar je verwacht dat andere mensen dat niet over jou doet.
quote:
[..]
Ja. Dat wel. Langzaam. En ik heb naast cptss en depressie een dissociatieve stoornis, met mij in contact komen is dan ook niet echt vergelijkbaar met wat mensen meestal bedoelen. Ik heb daar ook nog andere therapie.Wat herkenbaar dit stukje. Ik heb geen goede tips voor je helaas. Wel een digitale knuffel.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bespreek het, als het je helpen kan. En dat terugdenken kun je ook inzetten als iets om naar toe te werken hè. Het is er nu niet maar je bent nog heel jong, je hebt een grote stap gezet door intern aan jezelf te gaan werken. Succes jongen.quote:
Ik merk aan mezelf dat ik iedere dag terugdenk aan de tijd voor mijn depressie en angststoornis. Ik ging naar school zoals ieder ander, had een bijbaantje, had een leuke vriendin en ten slotte een hele goede en hechte vriendengroep. Nu heb ik dat allemaal niet meer, en zelfs 5 minuten fietsen naar de supermarkt voelt soms als de zwaarste taak van de wereld. Ik denk constant terug aan hoe ik voor dit hele gebeuren was, en of ik die persoon ooit weer zal worden.
Zit eraan te denken om met antidepressiva te beginnen. 10 maanden geleden was ik begonnen met fluoxetine, echter stopte ik na 2 maanden vanwege de afname in libido. Momenteel kan het me niet meer zo veel schelen als ik nog maar 1 keer per 2 weken seksuele behoeften heb, ik heb echt een steuntje in de rug nodig om weer stappen te kunnen gaan zetten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 21:53:08 ]
Dat is een waarheid als een koe. Die realisatie maakte voor mij ook echt veel verschil.quote:
Het leven werd voor mij iets leuker toen ik me realiseerde dat ik het gebaande pad helemaal niet hoef te volgen. Dat ik gewoon lekker kan doen waar ik zin in heb. Stukjes van het gebaande pad meepakken, daar lekker vanaf zwerven, meer vormgeven zoals ik het wil hebben, omringen met de mensen die daar bij aansluiten, zelf de regie nemen.
quote:
[..]
Ja. Dat wel. Langzaam. En ik heb naast cptss en depressie een dissociatieve stoornis, met mij in contact komen is dan ook niet echt vergelijkbaar met wat mensen meestal bedoelen. Ik heb daar ook nog andere therapie.Dat lijkt me een beetje een vicieuze cirkel worden dan. Lukt het om daar een aantal grenzen toch neer te leggen en hen daaraan te houden?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Jij oordeelt wel heel hard over mensen die op een emotionele manier aandacht vragen. Bij angsten maar ook andere emoties is het niet altijd rationeel en dat is prima.quote:
[..]
Een rationele manier is niet per definitie een emotieloze manier. Ik tackle Dat probeerde ik al duidelijk te maken met toen ik autistische vrouwen als voorbeeld gaf.
Wat is de benadering van andere mensen dan? Dat je ze eerst moet pleasen of zo?
Mij gaat het er trouwens niet hoofdzakelijk om wat ik anders doe, maar -waarom zij dat doen wat ze doen?-
[..]
Maar je weet toch ook dat wanneer je zo'n aandachtsvrager op een dergelijke wijze beloont met aandacht, dat de aandachtsvrager daardoor gemotiveerd zal worden om vaker dit soort gedrag te vertonen. Dat is toch niet wenselijk? Kinderen leer je toch ook niet aan om op een dergelijke wijze om aandacht te vragen?
[..]
Ik zie dit anders. Ik gebruik nml wel degelijk emotie in hoe ik communiceer. Ook nonverbaal. Maar wat ik merk bij veel andere mensen is dat zij niet een effectieve mix van ratio en emotie gebruiken, maar eerder een mix van 90% emotie (en onderbuikgevoelens) en 10% ratio. Ik zie veel misgeslagen planken, in dezelfde categorie als de positiviteitsguru's die ervan overtuigd zijn dat zij hier gewoon gelijk hebben en dat ik of iemand anders die niet van die troostopmerkignen is, negatief blijft denken omdat die el-positivo-opmerkingen niet aangenomen worden "omdat ik niet voor hun adviezen open zou staan". En al helemaal ook omdat veel van dit soort troostopmerkingen, simpelweg gelogen zijn. Eigenlijk vind ik het daarom al "dubbel erg".
Ik vind dat soort opmerkignen ergens ook een beetje kwetsend: Alsof ik zo'n ongelooflijke k****rsukkel zou zijn dat ik daar echt in zou trappen (zoals die andere persoon wel in dat gele snoepje trapt).
Ik kan zo wel begrijpen dat als beiden eerst die 90% moeten tevredenstellen om aan die 10% toe te kunnen komen, maar voor mij is het veel te veel emotie (voelt overdreven en gemaakt aan, not-to-the-point en omslachtig en bovenal minder effectief). Het voelt ook rigide, want veel mensen kunnen zeg maar niet afwijken van dat hoge emo-gehalte. Ik heb ook vaker de indruk dat ze niet alleen maar overdrijven om zo hun standpunt kracht bij te zetten, maar dat ze desnoods ook zouden liegen, om hun standpunt maar over te kunnen brengen. En voor mij zou zoiets nooit werken. Bovendien vind ik het persoonlijk not-done om zo slordig met de werkelijkheid om te gaan. En al helemaal niet als andermans emoties mij dan ongevraagd opgelegd worden door bijvoorbeeld tegenover mij te gaan overdrijven of door tegen mij te zeggen dat ik overdrijf omdat ik niet op een voor hem/haar normale manier extra emo-lading aan de berichtgevingen toevoeg.
Het overdrijven zorgt ervoor dat ik minder goed van de feiten op de hoogte ben en ik dus ook minder goed in staat zal zijn een goed afgewogen beslissing te kunnen maken.
Daarbovenop kost het me (door meer met mensen om te gaan die meer de neiging hebben om bijvoorbeeld te overdrijven/ te "white lie"-en of me te manipuleren/bij te sturen) extra energie om de aan mij doorgegeven "verdraaide feiten" te ontdoen van alle informatie die de opzet heeft mijn mening subjectief te beïnvloeden (bijvoorbeeld door bepaalde beklemtoning uit een bericht weer ongedaan te maken alvorens ik het als een "feit" accepteer.
Wat ik dus doe is continu alle mij gegeven informatie (die door de meeste mensen van stukken subjectieve beïnvloeding is voorzien, want zo werken ze) weer terug te kneden naar hoe het was voordat het door die subjectieve interpretaties "bevlekt" werd.
Dit doe ik eigenlijk altijd als ik naar objectieve informatie op zoek ben. Nadeel voor sommigen is alleen dat ik hierdoor ook minder goed beïnvloedbaar ben.
[..]
harder schreeuwen =/ meer emotie. Sommigen van de meest gevoelige mensen lijken wel ijskasten terwijl de grootste schreeuwlelijkerds niet overgevoelig, maar juist emotionele horken zijn.
iemand die met hele vlakke gezichtsuitdrukkingen praat, zegt gewoonlijk net zoveel als iemand bij wie de aangezichtsspieren zo energieverslindend hard aan het werk zijn dat je van de verbruikte energie een kleine stad mee van energie had kunnen voorzien.
Dan doel ik op de (emotioneel voor mij sterk overdreven overkomende) gezichtsmimiek zoals van deze vrouw:
Deze vrouw hoeft niet per definitie emotioneler te zijn dan een andere random vrouw die vertelt over haar zelfmoordgedachten en pogingen die daarbij niet deze overdreven technieken gebruikt.
[..]
Veel mensen denken dat bepaalde mensen heel vlak zijn in hoe ze zich uitdrukken, dat er niks van ze te lezen is. Maar ik heb gemerkt dat dit helemaal niet het geval is. Ze drukken zich vaak vlakker uit juist omdat ze gevoeliger zijn dan die die op overdreven wijze (armen slingerend om de eigen beweringen meer kracht bij te zetten) proberen hun emoties bij een ander over te brengen. Bij deze vrouwen (zoals in dat linkje) krijg ik zelf de indruk dat deze vrouw egoïstischer is en minder open staat voor de mening van een ander. Want ik zie wel dat ze praat maar ze luistert zeg maar niet. Ik zie haar vooral schreeuwen en indruk na indruk maken, alsof ze bang is dat het niet bij de ander zal overkomen of zo.
Maar ze komt zo misschien wel goed over op mensen die zo bot zijn dat haar mimiek zeg maar de juiste hoeveelheid nonverbale communicatieve prikkels bevat en iemand die gevoeliger is, zal overbelast worden met de enorme hoeveelheid druk. Dit voelt drukkend, totaal niet rustgevend en ook niet iets wat bij mij een soort gemoedelijke vertrouwensband een goede invloed zal zijn.
Sorry voor de rommelige post. Ik denk dat voor vandaag, mijn concentratiespanne, bij deze, overspannen is
Als ik zoals in het voorbeeld aandacht geef aan iemand die er doorheen zit omdat hij geen geel snoepje krijgt betekent dat niet dat ik ook dat snoepje geef om m te kalmeren. Ik zou eerder ingaan op het gevoel en vragen hoe het komt, en waarschijnlijk adviseren om hulp te zoeken om van die stress af te komen. Dus ja, die persoon krijgt mijn aandacht omdat het opvalt, maar dat betekent niet dat ik volledig meega in de gedachtengang en snoep uit ga delen. En ik oordeel ook niet over hoe erg het al dan niet is om een geel snoepje te willen, en daar zoveel stress van te ervaren. Ik kan geen inschatting maken van hoe erg andermans pijn en stress voelt. Hooguit zal ik als iemand mij steeds met zulke dingen belast aangeven dat ik dat niet wil en grenzen stellen.
Dat is het al helaas. En dat lukt niet want de grenzen komen niet overeen met hetgeen er gedacht wordt dat goed voor me is/ wordt verwacht aan te kunnen. Ik probeer me zo veel mogelijk af te sluiten.quote:
[..]
Dat lijkt me een beetje een vicieuze cirkel worden dan. Lukt het om daar een aantal grenzen toch neer te leggen en hen daaraan te houden?
Hoe ging de tandarts?
[ Bericht 2% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 22:57:06 ]
Mag ik vragen hoe oud je bent?quote:
[..]
Dat is het al helaas. En dat lukt niet want de grenzen komen niet overeen met hetgeen er gedacht wordt dat goed voor me is/ wordt verwacht aan te kunnen. Ik probeer me zo veel mogelijk af te sluiten.
En wat je leefsituatie is? Om een beetje een beeld te krijgen?Ik herken wat je zegt heel erg.
Ongeveer tien jaar ouder dan dat jij bent.
[ Bericht 79% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 23:29:57 ]
[ Bericht 79% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 23:29:57 ]
Deze topicreeks is eigenlijk wel het laaste dat depressieve mensen moeten gaan lezen.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Getver zeg, wat een rotsituatie.quote:
[..]
Dat is het al helaas. En dat lukt niet want de grenzen komen niet overeen met hetgeen er gedacht wordt dat goed voor me is/ wordt verwacht aan te kunnen. Ik probeer me zo veel mogelijk af te sluiten.
Hoe ging de tandarts?
Wel goed eigenlijk. Ik was gespannen voor de confrontatie maar het bleek dat er een andere tandarts in de praktijk zat. Die was heel relaxed, en zei van oh jij bent lang niet geweest, maar even kijken hoe t ervoor staat. En toen ze gekeken had was het van 'ik zie 2 problemen waar ik snel wat aan moet doen, kan ik nu een vulling vervangen, want er is er een kapot?' Daarna nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week voor n wortelkanaalbehandeling en dat was alles. Dus helemaal geen reprimande of narige opmerkingen over dat ik zolang niet geweest was. Ik ben weer helemaal relaxed.
Ligt er ook n beetje aan. Ene keer is t wat positiever dan de andere.quote:
Deze topicreeks is eigenlijk wel het laaste dat depressieve mensen moeten gaan lezen.
Ik probeer zelf ook mijn 'successen' hier te posten. Bijvoorbeeld dat naar de tandarts gaan. Das positief toch?
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.quote:
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Oh dat lijkt me wel heel zwaar frustrerend. Op bovenstaande. Kun je op de plek waar je behandeld word daar wel over praten?quote:
Moet dit ook weer weg?
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 08-11-2017 23:26:58 ]
True story. Ik voel me ook best melig mellow door mijn nieuwe medicijnen, maar dan klink ik net zo'n junk.quote:
[..]
Ligt er ook n beetje aan. Ene keer is t wat positiever dan de andere.
Ik probeer zelf ook mijn 'successen' hier te posten. Bijvoorbeeld dat naar de tandarts gaan. Das positief toch?
En ik heb vandaag hele fijne afleiding gehad want ik mag namens iemand shoppen voor een FHF kerstpakket en het was heerlijk om even niet met mezelf bezig te hoeven zijn dus ik was ook eindelijk weer een beetje vrolijk. En morgen heb ik een gesprek over mijn reïntegratie en mijn medicijnen werken zo goed dat ik een beetje gefascineerd ben over hoe die combinatie uit gaat pakken.
Well done. En succes volgende week.quote:
[..]
Getver zeg, wat een rotsituatie.
Wel goed eigenlijk. Ik was gespannen voor de confrontatie maar het bleek dat er een andere tandarts in de praktijk zat. Die was heel relaxed, en zei van oh jij bent lang niet geweest, maar even kijken hoe t ervoor staat. En toen ze gekeken had was het van 'ik zie 2 problemen waar ik snel wat aan moet doen, kan ik nu een vulling vervangen, want er is er een kapot?' Daarna nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week voor n wortelkanaalbehandeling en dat was alles. Dus helemaal geen reprimande of narige opmerkingen over dat ik zolang niet geweest was. Ik ben weer helemaal relaxed.
Ik merk wel dat de discussies hier soms wel wat negatief zijn. Maar eerlijk is eerlijk, we zitten niet in dit topic omdat het allemaal zo lekker met ons gaat. In dat opzicht denk ik dat dit voor veel mensen (inclusief mezelf) ook een plekje is om even je zorgen kwijt te kunnen bij mensen die ook met angsten en depressies worstelen. Dat zijn nu eenmaal geen vrolijke onderwerpen.quote:
[..]
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.
Nee, ik heb alleen even die ene zin weggehaald. Dat kan wel maar dat is juist wat ik niet wil en wat me zo moedeloos maakt. Het zou niet zo moeten zijn dat de hulp die ik krijg zo slecht aansluit dat ik hulp nodig heb om er mee om te gaan :0quote:
[..]
Oh dat lijkt me wel heel zwaar frustrerend. Op bovenstaande. Kun je op de plek waar je behandeld word daar wel over praten?
Moet dit ook weer weg?
Ja maar dat mag ook hier hoor!quote:
[..]
True story. Ik voel me ook best melig mellow door mijn nieuwe medicijnen, maar dan klink ik net zo'n junk.
Fijn dat je die afleiding zo had, kan me goed voorstellen dat het lekker is even met wat anders bezig te zijn. Fijn dat t je zo meezit!
Succes morgen!
Ooh ook die moedeloosheid snap ik helemaal.quote:
[..]
Nee, ik heb alleen even die ene zin weggehaald. Dat kan wel maar dat is juist wat ik niet wil en wat me zo moedeloos maakt. Het zou niet zo moeten zijn dat de hulp die ik krijg zo slecht aansluit dat het hulp nodig heb om er mee om te gaan O:-)
Maar als dit iets waar je het met de lange termijn mee moet doen is het misschien toch iets om nog even over na te denken? Een hele dikke knuffel in ieder geval. Als je het fijn vind mag je me ook altijd een DM sturen.
quote:
[..]
Well done. En succes volgende week.
dank je
quote:
[..]
Jij oordeelt wel heel hard over mensen die op een emotionele manier aandacht vragen. Bij angsten maar ook andere emoties is het niet altijd rationeel en dat is prima.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.quote:Als ik zoals in het voorbeeld aandacht geef aan iemand die er doorheen zit omdat hij geen geel snoepje krijgt betekent dat niet dat ik ook dat snoepje geef om m te kalmeren. Ik zou eerder ingaan op het gevoel en vragen hoe het komt, en waarschijnlijk adviseren om hulp te zoeken om van die stress af te komen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oordelen? Ik vind zelf dat ik best over iemands emoties zou kunnen praten. Dat heb ik al vaker gedaan en ik merk dat het uitleggen helpt.quote:Dus ja, die persoon krijgt mijn aandacht omdat het opvalt, maar dat betekent niet dat ik volledig meega in de gedachtengang en snoep uit ga delen. En ik oordeel ook niet over hoe erg het al dan niet is om een geel snoepje te willen, en daar zoveel stress van te ervaren. Ik kan geen inschatting maken van hoe erg andermans pijn en stress voelt. Hooguit zal ik als iemand mij steeds met zulke dingen belast aangeven dat ik dat niet wil en grenzen stellen.
Ik heb overigens mijn stukken gespoilerd omdat Aeque zich blijkbaar niet kan inleven in mensen voor wie een post bestaande uit meer dan 2 zinnen, niet een onleesbaar epistel is
Kun je niet beter een keer een boek schrijven ofzo? Kun je je ei een beetje kwijt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Typisch wel, ik ben die kleine groep mensen die emotioneel helemaal uit zijn plaat kan gaan maar ze hielpen mij net zo goed pas toen ik me met al mijn pillen in de badkamer opsloot dus ik zou het toch wel heel erg prettig vinden als je nu even in zou kunnen dimmen MK. Beetje wederzijds respect zou fijn zijn.
Hier geef ik je heel groot gelijk!quote:
[..]
Nee, ik heb alleen even die ene zin weggehaald. Dat kan wel maar dat is juist wat ik niet wil en wat me zo moedeloos maakt. Het zou niet zo moeten zijn dat de hulp die ik krijg zo slecht aansluit dat ik hulp nodig heb om er mee om te gaan :0
Hulp moet wel helpend zijn, anders is 't geen hulp
Ik heb gemerkt dat ik ook beter af ben zonder m'n oude behandelaars. Alleen merk ik wel dat ik nog steeds ondersteuning nodig heb, zeker ook ivm dat traumatraject etc.
Oh. Dat.quote:
[..]
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.
Klopt.quote:
[..]
Ik merk wel dat de discussies hier soms wel wat negatief zijn. Maar eerlijk is eerlijk, we zitten niet in dit topic omdat het allemaal zo lekker met ons gaat. In dat opzicht denk ik dat dit voor veel mensen (inclusief mezelf) ook een plekje is om even je zorgen kwijt te kunnen bij mensen die ook met angsten en depressies worstelen. Dat zijn nu eenmaal geen vrolijke onderwerpen.
Ik heb gemerkt dat het soms een beetje net lijkt alsof je nog op school zit en je zeg maar je beurt krijgt. Soms duurt jouw beurt wat langer en de volgende keer heeft niemand echt wat te melden en blijft het langer stil.
Dit topic is soms ook een beetje zo
Klopt, het zijn niet altijd vrolijke onderwerpen.
Ik het zelf niet echt het idee dat iedereen zich door anderen laten aansteken. Ik heb ook niet het idee dat dit topic op een gegeven moment in de eigen negativiteit blijft hangen. Ik hoop dat dat ook niet gaat gebeuren.
Hooguit dat er in de loop der tijd altijd wel ergernissen zijn geweest tussen wat users onderling (iedereen hier heeft wel wat), iets wat op zich voor een lang lopende reeks niet heel gek is natuurlijk.
Dank je maar dat is niet nodig.quote:
[..]
Ooh ook die moedeloosheid snap ik helemaal.
Een hele dikke knuffel in ieder geval. Als je het fijn vind mag je me ook altijd een DM sturen.
En ik heb het er wel over hoor voor mijn gevoel veel te veel, of het gaat er indirect ook over, omdat ik erdoor opgevroten ben. Maar voorlopig zit ik hier waarschijnlijk vast ja. Shit happens.
Ik denk dat dit ook wel belangrijk is. Zelf vind ik 't ook wel leuk als een oudgediende na een paar jaartjes zich weer even meldt om te zeggen hoe het sindsdien gegaan isquote:
[..]
Ligt er ook n beetje aan. Ene keer is t wat positiever dan de andere.
Ik probeer zelf ook mijn 'successen' hier te posten. Bijvoorbeeld dat naar de tandarts gaan. Das positief toch?
Ik wilde je vragen waarom dit voor sommige mensen dan zo is, maar lamaarquote:
[..]
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.
Ik heb wel gemerkt dat soms in bepaalde topics mensen al snel in een soort negativiteit blijven rondhangen en elkaar ook steeds opnieuw blijven aansteken.
Gewoonlijk ga ik dan weg uit zo'n reeks en mijd ik reeksen/topics waarvan ik vermoed dat deze een hoog negativiteitsgehalte hebben.
Dan heb je je eigen vraag al beantwoord toch? Als je het zelf al gemerkt hebt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nee want ik vraag me niet af -of- mensen dit doen, maar -waarom-quote:
Dan heb je je eigen vraag al beantwoord toch? Als je het zelf al gemerkt hebt.
Ja en ik lig denk ik nog een uur achter op dit topic?
Jammer genoeg niet. Wilde al heel lang een kat (al overwogen toen ik uit huis ging) maar op dit moment is daar nog even geen mogelijkheid voor. Grootste probleem is het geld. Ik kan dat geld eigenlijk gewoon niet missen. Zelfs als ik alleen het kattenvoer zou hoeven betalen, zou ik veel moeite hebben om daar elders geld voor vrij te maken.quote:
Magnetronkoffie? Heb jij een huisdier?
Hoezo vraag je dat?
Geen idee eigenlijk. Stemming is gewoon aanstekelijk, van iemand die heel vrolijk is word ik ook vrolijk. Ik merk dat mijn eigen stemming in sociale situaties vaak die van anderen reflecteert. Als er eentje een beetje een droevige kop heeft ben ik zelf ook stiller.quote:
[..]
Nee want ik vraag me niet af -of- mensen dit doen, maar -waarom-
Ik post ook met regelmaat in Klaagbaak, en daar hangt echt zo'n melig sfeertje. Dus ga ik daar een beetje melig lopen doen.
Niveau is wel om te janken daar trouwens.Maar dit is misschien meer een dingetje van mijzelf.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Een huisdier zou ik echt ontzettend graag willen. Liefst zo'n husky en dan misschien een kat. Maar dat zal de komende 15 jaar nog niet lukken.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.[..]Ik vind dat niet erg vriendelijk tegenover Aeque.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.[..]
Oordelen? Ik vind zelf dat ik best over iemands emoties zou kunnen praten. Dat heb ik al vaker gedaan en ik merk dat het uitleggen helpt.
Ik heb overigens mijn stukken gespoilerd omdat Aeque zich blijkbaar niet kan inleven in mensen voor wie een post bestaande uit meer dan 2 zinnen, niet een onleesbaar epistel is
Ik zie dat je op al mijn punten steeds met heel uitgebreide voorbeelden komt waarmee je het gebruikelijke gedrag van de rest van de mensen (gegeneraliseerd) in twijfel trekt. Het komt op mij over of je ergens bevestiging zoekt dat jouw manier van doen ook door iedereen geaccepteerd moet worden. En zo werkt de wereld helaas niet, mensen kijken vanuit hun eigen referentiekader en de norm is anders dan hoe jij het aanpakt. Daar kun je heel veel van vinden, maar dat lost niks op, de wereld gaat zich niet aan jou aanpassen. Beter kijk je ernaar hoe jijzelf met de wereld om kan gaan op een manier die beter werkt dan dat het nu gaat. Ik mis bij jou een stukje zelfreflectie, of je het je niet kan voorstellen dat je rationele manier van doen bij anderen anders binnenkomt dan jij het bedoelt. Je hoeft daar niets mee, maar dan blijf je wel ertegenaan lopen dat mensen jou verkeerd inschatten. Als je wil dat mensen je beter kunnen inschatten zul je denk ik je communicatie wat moeten aanpassen zodat zij jou begrijpen.
Overigens merk ik dat ik wat geirriteerd begin te raken om bovenstaande dus ik ga het hierbij laten.
Vetgedrukte is absoluut waarquote:
[..]
Geen idee eigenlijk. Stemming is gewoon aanstekelijk, van iemand die heel vrolijk is word ik ook vrolijk. Ik merk dat mijn eigen stemming in sociale situaties vaak die van anderen reflecteert. Als er eentje een beetje een droevige kop heeft ben ik zelf ook stiller.
Ik post ook met regelmaat in Klaagbaak, en daar hangt echt zo'n melig sfeertje. Dus ga ik daar een beetje melig lopen doen.
Maar dit is misschien meer een dingetje van mijzelf.
Ik kom ook geregeld in ONZ/KLB. vaak als ik zin heb om te yolo-en en gewoon dom wil zitten doen. Of iets wil spammen, of whatever, onterechte klacht
Maar als ik serieus wil zijn (bijvoorbeeld als ik ergens mee zit), dan vind ik het irritant als er niet ook rationeel wordt gedacht en alleen maar zeg maar op de emotie wordt omgegaan. Dan is elke extra emotie die erbij wordt gehaald voor mij alleen maar meer werk om er weer uit te filteren (en ga ik ook makkelijker denkfouten maken enzo).
Mede vandaar dat ik bepaald soort negatieve reeksen wil mijden.
Mag ik iets vragen. Hoe kun je compleet van het rationele uitgaan als je ergens mee zit? Hoe sluit dat aan bij je diagnose?quote:
[..]
Vetgedrukte is absoluut waar
Ik kom ook geregeld in ONZ/KLB. vaak als ik zin heb om te yolo-en en gewoon dom wil zitten doen. Of iets wil spammen, of whatever, onterechte klacht [ afbeelding ]
Maar als ik serieus wil zijn (bijvoorbeeld als ik ergens mee zit), dan vind ik het irritant als er niet ook rationeel wordt gedacht en alleen maar zeg maar op de emotie wordt omgegaan. Dan is elke extra emotie die erbij wordt gehaald voor mij alleen maar meer werk om er weer uit te filteren (en ga ik ook makkelijker denkfouten maken enzo).
Mede vandaar dat ik bepaald soort negatieve reeksen wil mijden.
Nou. Met zoveel aan je hoofd over de mens en hoe daar mee om te gaan, leek een huisdier me wel aangenaam voor jou. Jammer hoor. Misschien in de toekomst.quote:
[..]
Jammer genoeg niet. Wilde al heel lang een kat (al overwogen toen ik uit huis ging) maar op dit moment is daar nog even geen mogelijkheid voor. Grootste probleem is het geld. Ik kan dat geld eigenlijk gewoon niet missen. Zelfs als ik alleen het kattenvoer zou hoeven betalen, zou ik veel moeite hebben om daar elders geld voor vrij te maken.
Hoezo vraag je dat?
Ik vind t heel goed dat je t even aankaart, volgens mij klaart het hier al meteen wat op daardoor.quote:
[..]
Geen idee eigenlijk. Stemming is gewoon aanstekelijk, van iemand die heel vrolijk is word ik ook vrolijk. Ik merk dat mijn eigen stemming in sociale situaties vaak die van anderen reflecteert. Als er eentje een beetje een droevige kop heeft ben ik zelf ook stiller.
Ik post ook met regelmaat in Klaagbaak, en daar hangt echt zo'n melig sfeertje. Dus ga ik daar een beetje melig lopen doen.
Maar dit is misschien meer een dingetje van mijzelf.
Laten we er gewoon op letten met zn allen en als t opvalt dat we wel erg in negativiteit aan t roeren zijn het even benoemen.
En wat lukt lukt en als t ff niet lukt ook goed.
Ik vind dat van Aeque niet erg vriendelijk naar mij.quote:
[..]
Ik vind dat niet erg vriendelijk tegenover Aeque.
Punt is dat ik vooral wil weten -waarom- ze niet kunnen veranderen. -Waarom- denken ze zo?quote:Ik zie dat je op al mijn punten steeds met heel uitgebreide voorbeelden komt waarmee je het gebruikelijke gedrag van de rest van de mensen (gegeneraliseerd) in twijfel trekt. Het komt op mij over of je ergens bevestiging zoekt dat jouw manier van doen ook door iedereen geaccepteerd moet worden. En zo werkt de wereld helaas niet, mensen kijken vanuit hun eigen referentiekader en de norm is anders dan hoe jij het aanpakt. Daar kun je heel veel van vinden, maar dat lost niks op, de wereld gaat zich niet aan jou aanpassen. Beter kijk je ernaar hoe jijzelf met de wereld om kan gaan op een manier die beter werkt dan dat het nu gaat. Ik mis bij jou een stukje zelfreflectie, of je het je niet kan voorstellen dat je rationele manier van doen bij anderen anders binnenkomt dan jij het bedoelt. Je hoeft daar niets mee, maar dan blijf je wel ertegenaan lopen dat mensen jou verkeerd inschatten. Als je wil dat mensen je beter kunnen inschatten zul je denk ik je communicatie wat moeten aanpassen zodat zij jou begrijpen.
Overigens merk ik dat ik wat geirriteerd begin te raken om bovenstaande dus ik ga het hierbij laten.
What makes them tick?
Nee, als je geïrriteerd bent door iets, raakt het je wat teveel en kan je beter wat anders gaan doen.
Anders kom je mee met mij en Quotidien naar KLB en ONZ!
Het was gewoon een observatie hoor.quote:
[..]
Ik vind t heel goed dat je t even aankaart, volgens mij klaart het hier al meteen wat op daardoor.
Laten we er gewoon op letten met zn allen en als t opvalt dat we wel erg in negativiteit aan t roeren zijn het even benoemen.
En wat lukt lukt en als t ff niet lukt ook goed.
Hoeft niks mee gedaan te worden ofzo.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik denk dat dat precies genoeg was om t te doen opklaren. Dus gewoon blijven doen.quote:
[..]
Het was gewoon een observatie hoor.
ONZ is me net een brug te ver. KLB probeer ik ook te minderen.quote:
Anders kom je mee met mij en Quotidien naar KLB en ONZ!
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Laatste antwoord danquote:
[..]
Ik vind dat van Aeque niet erg vriendelijk naar mij.
[..]
Punt is dat ik vooral wil weten -waarom- ze niet kunnen veranderen. -Waarom- denken ze zo?
What makes them tick?
Nee, als je geïrriteerd bent door iets, raakt het je wat teveel en kan je beter wat anders gaan doen.
Anders kom je mee met mij en Quotidien naar KLB en ONZ!
What makes them tick? Voor hen is het normaal, en het werkt voor hen prima. Ik vind het zelf ook fijn om juist ruimte voor mijn gevoel te laten in communicatie. Voor de meeste mensen is dit fijn en is er geen reden tot verandering omdat het overgrote deel van de mensen dit ook zo ziet. Ze kunnen vast veranderen, maar zien de rationele aanpak niet als een betere maar als een mindere aanpak.
Ik ga zo mn bed eens opzoeken. Veel plezier nog in onz en klb.
Over gevoel vs verstand gesproken. Ik heb een duiveltje en een engeltje op mijn schouders staan, gevoel als duiveltje en ratio als engeltje. Die twee voeren de hele dag door strijd met elkaar. Helaas heeft het duiveltje het engeltje meestal in een wurggreep zitten. Maar het engeltje begint steeds sterker te worden.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Dit doet me aan iets denken wat ik nooit geweten had als ik geen psychologie had gehad als bijvak op school. Heb je wel eens van je ego of schaduwkant als onderdeel van je persoon gehoord? En dat je die kort samengevat beter kan leren accepteren, omdat je er dan bewust naar kan gaan handelen. Terwijl wij er heel erg naar geneigd zijn om dat juist weg te stoppen, we leren bijvoorbeeld al heel erg vroeg wat wel en niet geaccepteerd gedrag is. En we praten daar eigenlijk ook niet graag over (dit is in de ene opvoeding natuurlijk erger dan de onder).quote:
Over gevoel vs verstand gesproken. Ik heb een duiveltje en een engeltje op mijn schouders staan, gevoel als duiveltje en ratio als engeltje. Die twee voeren de hele dag door strijd met elkaar. Helaas heeft het duiveltje het engeltje meestal in een wurggreep zitten. Maar het engeltje begint steeds sterker te worden.
Het is wel interessante materie om over te lezen. Het is nu bedtijd voor mij.
Is dat onderscheid wel zo?quote:
Over gevoel vs verstand gesproken. Ik heb een duiveltje en een engeltje op mijn schouders staan, gevoel als duiveltje en ratio als engeltje. Die twee voeren de hele dag door strijd met elkaar. Helaas heeft het duiveltje het engeltje meestal in een wurggreep zitten. Maar het engeltje begint steeds sterker te worden.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Oke, ik kan niet slapen. Vanavond werden even een paar knopjes ingedrukt en ik wil t even van afschrijven en tips vragen hoe dit los te laten.
Ik zit bij een rollenspelvereniging en heb aangegeven voor een paar maanden in het spel wel een leidinggevende rol te willen spelen. Iemand anders wil dat ook dus zijn we met elkaar in gesprek gegaan. Goed gesprek geweest en besloten de keuze door de spelleiding te laten maken.
Die andere persoon gaf aan (ook eerder al eens) dat hij twijfelt of ik zo'n rol aankan vanwege de problemen die ik heb. Daar hebben we goed over gepraat verder geen probleem meer.
Nu gaf hij ook aan dat een deel van de groep dit ook vind, maar in plaats van dat ze dit met mij besproken hebben ze dit met elkaar en de spelleiding besproken. Deze mensen spreek ik al maanden amper, juist omdat ik dit soort gedrag van hen zat ben. Ik weet overigens niet wie precies, alleen uit welke hoek het komt.
Ik heb meteen actie ondernomen en dit met hem en de spelleiding besproken. Aangegeven dat ik het niet erg netjes vind en we spraken af dat als mensen er over beginnen zij aangeven dat ik open sta voor een gesprek als ze twijfels hebben, en hen dus naar mij doorverwijzen. Fijn opgepakt door beiden.
Maar nu zit ik me wel op te vreten. Van die kliek heb ik begin dit jaar heel bewust afstand genomen, juist vanwege dit soort achterbaks gedrag. Ik spreek ze al maanden nog maar amper en dan denken zij wel even in te kunnen schatten of ik iets wel of niet kan, en dan hebben ze het niet eens in zich even navraag te doen maar lopen meteen naar de spelleiding om aan te geven 'dat ze zich er niet comfortabel bij voelen'. Om te kotsen.
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 09-11-2017 03:18:17 ]
Ik zit bij een rollenspelvereniging en heb aangegeven voor een paar maanden in het spel wel een leidinggevende rol te willen spelen. Iemand anders wil dat ook dus zijn we met elkaar in gesprek gegaan. Goed gesprek geweest en besloten de keuze door de spelleiding te laten maken.
Die andere persoon gaf aan (ook eerder al eens) dat hij twijfelt of ik zo'n rol aankan vanwege de problemen die ik heb. Daar hebben we goed over gepraat verder geen probleem meer.
Nu gaf hij ook aan dat een deel van de groep dit ook vind, maar in plaats van dat ze dit met mij besproken hebben ze dit met elkaar en de spelleiding besproken. Deze mensen spreek ik al maanden amper, juist omdat ik dit soort gedrag van hen zat ben. Ik weet overigens niet wie precies, alleen uit welke hoek het komt.
Ik heb meteen actie ondernomen en dit met hem en de spelleiding besproken. Aangegeven dat ik het niet erg netjes vind en we spraken af dat als mensen er over beginnen zij aangeven dat ik open sta voor een gesprek als ze twijfels hebben, en hen dus naar mij doorverwijzen. Fijn opgepakt door beiden.
Maar nu zit ik me wel op te vreten. Van die kliek heb ik begin dit jaar heel bewust afstand genomen, juist vanwege dit soort achterbaks gedrag. Ik spreek ze al maanden nog maar amper en dan denken zij wel even in te kunnen schatten of ik iets wel of niet kan, en dan hebben ze het niet eens in zich even navraag te doen maar lopen meteen naar de spelleiding om aan te geven 'dat ze zich er niet comfortabel bij voelen'. Om te kotsen.
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 09-11-2017 03:18:17 ]
Om mezelf dit soort leed te besparen, ga ik liefst zo min mogelijk met dit soort mensen om. Als ze toch niet kunnen veranderen, waarom zou ik? En waarom blijf je bij dat kliekje in de buurt als je weet dat je daar eigenlijk weggekliekt bent?quote:
Oke, ik kan niet slapen. Vanavond werden even een paar knopjes ingedrukt en ik wil t even van afschrijven en tips vragen hoe dit los te laten.
Ik zit bij een rollenspelvereniging en heb aangegeven voor een paar maanden in het spel wel een leidinggevende rol te willen spelen. Iemand anders wil dat ook dus zijn we met elkaar in gesprek gegaan. Goed gesprek geweest en besloten de keuze door de spelleiding te laten maken.
Die andere persoon gaf aan (ook eerder al eens) dat hij twijfelt of ik zo'n rol aankan vanwege de problemen die ik heb. Daar hebben we goed over gepraat verder geen probleem meer.
Nu gaf hij ook aan dat een deel van de groep dit ook vind, maar in plaats van dat ze dit met mij besproken hebben ze dit met elkaar en de spelleiding besproken. Deze mensen spreek ik al maanden amper, juist omdat ik dit soort gedrag van hen zat ben. Ik weet overigens niet wie precies, alleen uit welke hoek het komt.
Ik heb meteen actie ondernomen en dit met hem en de spelleiding besproken. Aangegeven dat ik het niet erg netjes vind en we spraken af dat als mensen er over beginnen zij aangeven dat ik open sta voor een gesprek als ze twijfels hebben, en hen dus naar mij doorverwijzen. Fijn opgepakt door beiden.
Maar nu zit ik me wel op te vreten. Van die kliek heb ik begin dit jaar heel bewust afstand genomen, juist vanwege dit soort achterbaks gedrag. Ik spreek ze al maanden nog maar amper en dan denken zij wel even in te kunnen schatten of ik iets wel of niet kan, en dan hebben ze het niet eens in zich even navraag te doen maar lopen meteen naar de spelleiding om aan te geven 'dat ze zich er niet comfortabel bij voelen'. Om te kotsen.
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
Ze spreken jou niet meer persoonlijk en doen zo achterbaks om jou de mogelijkheden te ontnemen weerstand tegen deze kliek te kunnen bieden.
Het is gewoon verdeel en heers.
Dit gedrag is wat de mens zo rot maakt. En ze willen niet veranderen. Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen? Waarom doe je jezelf dit aan?
Je bent geen individu meer voor hun. Je bent slechts een doelwit.
Wat een hoop bullshit kraam je hier weer uit. Misschien moet je is stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij. "Je bent slechts een doelwit", wat de fuck gast. Dus een ongelukkige omgang van mensen die zien dat iemand moeite heeft met bepaalde aspecten van het leven maakt het maar meteen dat zij je bestempelen als doelwit? En een doelwit voor wat?quote:
[..]
Om mezelf dit soort leed te besparen, ga ik liefst zo min mogelijk met dit soort mensen om. Als ze toch niet kunnen veranderen, waarom zou ik? En waarom blijf je bij dat kliekje in de buurt als je weet dat je daar eigenlijk weggekliekt bent?
Ze spreken jou niet meer persoonlijk en doen zo achterbaks om jou de mogelijkheden te ontnemen weerstand tegen deze kliek te kunnen bieden.
Het is gewoon verdeel en heers.
Dit gedrag is wat de mens zo rot maakt. En ze willen niet veranderen. Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen? Waarom doe je jezelf dit aan?
Je bent geen individu meer voor hun. Je bent slechts een doelwit.
"Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen?" In wat voor waan leef jij dan dat jij jezelf zo belangrijk voelt? Ik snap wel dat je geen sociaal leven hebt als dit je uitgangspunt is. Botert het niet tussen jou en een ander persoon? Jammer dan, zo is het leven. Je kan niet gaan verwachten dat men zich maar aanpast naar jou, dat is echt de grootst mogelijke onzin.
Je moet echt kappen met het geven van deze onzin adviezen en feedback. Je gebruikt het alleen maar om jouw zegje over de grote boze buitenwereld te doen zonder dat degene waar je op reageert er ook maar iets aan heeft.
Dus dat.quote:
[..]
Wat een hoop bullshit kraam je hier weer uit. Misschien moet je is stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij. "Je bent slechts een doelwit", wat de fuck gast. Dus een ongelukkige omgang van mensen die zien dat iemand moeite heeft met bepaalde aspecten van het leven maakt het maar meteen dat zij je bestempelen als doelwit? En een doelwit voor wat?
"Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen?" In wat voor waan leef jij dan dat jij jezelf zo belangrijk voelt? Ik snap wel dat je geen sociaal leven hebt als dit je uitgangspunt is. Botert het niet tussen jou en een ander persoon? Jammer dan, zo is het leven. Je kan niet gaan verwachten dat men zich maar aanpast naar jou, dat is echt de grootst mogelijke onzin.
Je moet echt kappen met het geven van deze onzin adviezen en feedback. Je gebruikt het alleen maar om jouw zegje over de grote boze buitenwereld te doen zonder dat degene waar je op reageert er ook maar iets aan heeft.
Het wordt meteen zo groot gemaakt met doelwit, en anderen die moeten veranderen, en mensen afstoten die niet volledig op 1 lijn met je liggen ...
Natuurlijk is zo'n situatie vervelend, maar het is niet bijzonder in de zin van dat dit altijd kan gebeuren. Waar mensen zijn, is wrijving. Je kunt nooit 100% op 1 lijn liggen met iemand, en dat maakt je niet meteen een doelwit
er wordt meteen in de slachtofferrol geschoten en dat is helemaal niet nodig. De aanpak om dit te bespreken met de leiding is prima, maar misschien moet je het ook in de groep zelf bespreekbaar maken?
Tip: plaats het niet op Facebook, een WhatsApp-groep of wat dan ook. Wat je riskeert is een flamewar en misschien voelen ze zich juist aangevallen omdat je ze lijkt te openbaren.quote:
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
Wat je wil is dat ze aan jouw kant staan, dat je medewerking krijgt. Het beste kan je daarvoor iig één van de mensen aanspreken die verantwoordelijk is (of invloed kan uitoefenen op die kliek) en uitleggen 'dat je het idee hebt dat over je, maar niet met je gesproken wordt', 'dat je graag zou zien dat je mee kan praten over beslissingen die jou aangaan' en 'dat je de huidige gang van zaken jammer vindt, maar dat men niet moet schromen om eerlijk tegen je te zijn'.
Zo leg je uit wat jij ervaart, zonder te beschuldigen en nodig je uit om ze jou te laten helpen in deze kwestie.
Qua laten rusten werkt het voor mij goed om er echt over heen te stappen en te doen alsof het is gebeurd in een ver verleden. Ik accepteer dat het is gebeurd en dat ik vanaf nu kan proberen beter te doen. Daarbij heb ik wel eens gemerkt dat anderen aanvankelijk denken dat het fake is, maar ze merken snel dat het voor mij geen rol meer speelt. En dus beginnen opnieuw, met een schone lei.
1 + 1 = blauw
Dit vind ik een goed advies. En misschien helpt dit nog wel om er iets meer rust mee te hebben: je blijft altijd in lastige situaties komen. Wat dat betreft is het misschien ook wel "prettig" (dat is natuurlijk niet het juiste woord) om zoiets juist nu tegen te komen, omdat je het met de spelleiding kan bespreken, en er in een "veilige" kring mee om kan gaan? Als je durft zou ik het eerder tijdens een sessie bespreken dan op FB zoals hierboven al staat. Het zou voor iedereen een goede les kunnen zijn.quote:
[..]
Tip: plaats het niet op Facebook, een WhatsApp-groep of wat dan ook. Wat je riskeert is een flamewar en misschien voelen ze zich juist aangevallen omdat je ze lijkt te openbaren.
Wat je wil is dat ze aan jouw kant staan, dat je medewerking krijgt. Het beste kan je daarvoor iig één van de mensen aanspreken die verantwoordelijk is (of invloed kan uitoefenen op die kliek) en uitleggen 'dat je het idee hebt dat over je, maar niet met je gesproken wordt', 'dat je graag zou zien dat je mee kan praten over beslissingen die jou aangaan' en 'dat je de huidige gang van zaken jammer vindt, maar dat men niet moet schromen om eerlijk tegen je te zijn'.
Zo leg je uit wat jij ervaart, zonder te beschuldigen en nodig je uit om ze jou te laten helpen in deze kwestie.
Qua laten rusten werkt het voor mij goed om er echt over heen te stappen en te doen alsof het is gebeurd in een ver verleden. Ik accepteer dat het is gebeurd en dat ik vanaf nu kan proberen beter te doen. Daarbij heb ik wel eens gemerkt dat anderen aanvankelijk denken dat het fake is, maar ze merken snel dat het voor mij geen rol meer speelt. En dus beginnen opnieuw, met een schone lei.
Wel mooi kut met peren voor je.
Wat is precies een rollenspelvereniging? Theatersportachtig?
Ik denk dat je met welke "afwijking van de norm" dan ook altijd het risico houdt dat er over je gesproken wordt... beetje de menselijke natuur.
Wat mij helpt om me in ieder geval minder verraden en persoonlijk aangevallen te voelen is nagaan of ik zelf ook wel eens zo handel(de). Helaas is het antwoord vaak ja . Ik probeer dan mn eigen gedrag in die situatie te verklaren en over de situatie die nu speelt, en andersom is, te leggen.
Heeft voor mij 2 voordelen. Eerste is dat ik me realiseer dat naar gedrag in mijn richting niet altijd hoeft te betekenen dat alle individuen in zo'n groepje mij echt ten diepste haten, maar dat ik dit keer "gewoon" het slachtoffer ben van groepsdynamiek, de menselijke natuur en psychologische processen.
En ten tweede het doet me nog beter inzien dat ik dit soort gedrag absoluut niet (meer) wil vertonen. Eeen volgende keer, als ik weer eens aan de andere kant beland, ben ik me dan veel bewuster van mijn rol in de groepsdynamiek en hoe makkelijk bet eigenlijk is om zo'n proces te stoppen.
Ik denk ook dat het goed is om er nuchter naar te kijken. Deze dingen gebeuren soms ingroepen omdat mensen gewoon te achteloos in een soort schoolpleingedrag kunnen terugvallen. Maar weinig mensen willen echt, ver in hun volwassen leven, nog die puberale queenbee attitude hebben. Maar the force is strong volgens mij herkent iedere ex-puber(vrouw) de reflex wel?
Ik zou het, zoals al gezegd, niet digitaal bespreekbaar maken. Misschien contact opnemen met de leiders om aan te geven dat je je hier onprettig bij voelt en graag 10 minuutjes zou krijgen om dit met de groep te bespreken.
Wees ondertussen ook kritisch naar jezelf. Kun jij echt met de hand op het hart beweren dat je dit hoe dan ook aankan? Dat je er altijd zult staan wanneer dat gevrgs wordt? Ook na die zware therapiesessie? Ook wannneer je net gestart bent met een mogelijk nieuwe medicatie?
Ik denk dat je met welke "afwijking van de norm" dan ook altijd het risico houdt dat er over je gesproken wordt... beetje de menselijke natuur.
Wat mij helpt om me in ieder geval minder verraden en persoonlijk aangevallen te voelen is nagaan of ik zelf ook wel eens zo handel(de). Helaas is het antwoord vaak ja
. Ik probeer dan mn eigen gedrag in die situatie te verklaren en over de situatie die nu speelt, en andersom is, te leggen.Heeft voor mij 2 voordelen. Eerste is dat ik me realiseer dat naar gedrag in mijn richting niet altijd hoeft te betekenen dat alle individuen in zo'n groepje mij echt ten diepste haten, maar dat ik dit keer "gewoon" het slachtoffer ben van groepsdynamiek, de menselijke natuur en psychologische processen.
En ten tweede het doet me nog beter inzien dat ik dit soort gedrag absoluut niet (meer) wil vertonen. Eeen volgende keer, als ik weer eens aan de andere kant beland, ben ik me dan veel bewuster van mijn rol in de groepsdynamiek en hoe makkelijk bet eigenlijk is om zo'n proces te stoppen.
Ik denk ook dat het goed is om er nuchter naar te kijken. Deze dingen gebeuren soms ingroepen omdat mensen gewoon te achteloos in een soort schoolpleingedrag kunnen terugvallen. Maar weinig mensen willen echt, ver in hun volwassen leven, nog die puberale queenbee attitude hebben. Maar the force is strong
volgens mij herkent iedere ex-puber(vrouw) de reflex wel?Ik zou het, zoals al gezegd, niet digitaal bespreekbaar maken. Misschien contact opnemen met de leiders om aan te geven dat je je hier onprettig bij voelt en graag 10 minuutjes zou krijgen om dit met de groep te bespreken.
Wees ondertussen ook kritisch naar jezelf. Kun jij echt met de hand op het hart beweren dat je dit hoe dan ook aankan? Dat je er altijd zult staan wanneer dat gevrgs wordt? Ook na die zware therapiesessie? Ook wannneer je net gestart bent met een mogelijk nieuwe medicatie?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
@Kamina: ik denk dat ze zich zeker aangevallen zullen voelen. Maar dat zullen ze sowieso zodra ik op welke manier dan ook hier iets van zeg.quote:
[..]
Dit vind ik een goed advies. En misschien helpt dit nog wel om er iets meer rust mee te hebben: je blijft altijd in lastige situaties komen. Wat dat betreft is het misschien ook wel "prettig" (dat is natuurlijk niet het juiste woord) om zoiets juist nu tegen te komen, omdat je het met de spelleiding kan bespreken, en er in een "veilige" kring mee om kan gaan? Als je durft zou ik het eerder tijdens een sessie bespreken dan op FB zoals hierboven al staat. Het zou voor iedereen een goede les kunnen zijn.
Wel mooi kut met peren voor je.
Mijn twijfel over het op social media zetten, ook al is het een besloten groepje was dus wel terecht. Ik denk niet dat er een flamewar zal komen, eerder stilte van hun kant.
@fripsel: daar heb je wel gelijk in. Ik ken de spelleiding goed en toen ik het besprak vond ik ze ook aan mijn kant. Ik zou er inderdaad voor we het spel ingaan wat over kunnen zeggen. Moet ik even goed nadenken over de verwoording, het mag best duidelijk worden dat dit niet kan.
Ik snap op zich wel waar het vandaan komt, er is een periode geweest begin dit jaar dat ik een bolletje stress was. Toen had ik het niet aangekund. En ik snap ook wel dat het een groepsdynamiek is. In deze groep zitten een aantal hele onzekere mensen die dan de confrontatie met mij niet aandurven maar wel iets willen bereikem, en achter mijn rug naar de spelleiding stappen is een stuk minder eng. Ik zie ze dit vaker doen en het is voor mij de reden geweest afstamd te nemen van dat groepje. Ik vond hun geklaag over bepaalde mensen achter hun rug om bijzonder storend worden.quote:
Wat is precies een rollenspelvereniging? Theatersportachtig?
Ik denk dat je met welke "afwijking van de norm" dan ook altijd het risico houdt dat er over je gesproken wordt... beetje de menselijke natuur.
Wat mij helpt om me in ieder geval minder verraden en persoonlijk aangevallen te voelen is nagaan of ik zelf ook wel eens zo handel(de). Helaas is het antwoord vaak ja
Heeft voor mij 2 voordelen. Eerste is dat ik me realiseer dat naar gedrag in mijn richting niet altijd hoeft te betekenen dat alle individuen in zo'n groepje mij echt ten diepste haten, maar dat ik dit keer "gewoon" het slachtoffer ben van groepsdynamiek, de menselijke natuur en psychologische processen.
En ten tweede het doet me nog beter inzien dat ik dit soort gedrag absoluut niet (meer) wil vertonen. Eeen volgende keer, als ik weer eens aan de andere kant beland, ben ik me dan veel bewuster van mijn rol in de groepsdynamiek en hoe makkelijk bet eigenlijk is om zo'n proces te stoppen.
Ik denk ook dat het goed is om er nuchter naar te kijken. Deze dingen gebeuren soms in groepen omdat mensen gewoon te achteloos in een soort schoolpleingedrag kunnen terugvallen. Maar weinig mensen willen echt, ver in hun volwassen leven, nog die puberale queenbee attitude hebben. Maar the force is strong
Ik zou het, zoals al gezegd, niet digitaal bespreekbaar maken. Misschien contact opnemen met de leiders om aan te geven dat je je hier onprettig bij voelt en graag 10 minuutjes zou krijgen om dit met de groep te bespreken.
Wees ondertussen ook kritisch naar jezelf. Kun jij echt met de hand op het hart beweren dat je dit hoe dan ook aankan? Dat je er altijd zult staan wanneer dat gevrgs wordt? Ook na die zware therapiesessie? Ook wannneer je net gestart bent met een mogelijk nieuwe medicatie?
Het is improvisatie, in een vaste setting met vaste personage, een soort improvisatiesoap. Is ook bekend als Live Roleplaying.
Natuurlijk kan ik die belofte niet maken, er kan altijd iets gebeuren. Maar om het in de juiste proportie te zetten: het gaat om 4 bijeenkomsten van 4 uur, in het weekend. De kans dat ik het niet trek is niet veel groter dan die van andere mensen in de groep.
Het is een rol die weliswaar wat regeldingetjes meebrengt maar verre van een managementfunctie. En juist dingen regelen daar ben ik wel goed in. Daarnaast is het niet van levensbelang dat dit heel goed gaat, als ik een avond erg gestresst ben kan ik ook gewoon afzeggen. Ze kunnen prima een avond zonder mij erbij.
Het lastigste in deze situatie vind ik echt het loslaten. Het drukt echt een knopje in bij mij. Maar ik blijf proberen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 09-11-2017 11:06:34 ]
Sorry voor het offtopic, maar wat een leuke hobbyquote:
[..]
Ik snap op zich wel waar het vandaan komt, er is een periode geweest begin dit jaar dat ik een bolletje stress was. Toen had ik het niet aangekund. En ik snap ook wel dat het een groepsdynamiek is. In deze groep zitten een aantal hele onzekere mensen die dan de confrontatie met mij niet aandurven maar wel iets willen bereikem, en achter mijn rug naar de spelleiding stappen is een stuk minder eng. Ik zie ze dit vaker doen en het is voor mij de reden geweest afstamd te nemen van dat groepje. Ik vond hun geklaag over bepaalde mensen achter hun rug om bijzonder storend worden.
Het is improvisatie, in een vaste setting met vaste personage, een soort improvisatiesoap. Is ook bekend als Live Roleplaying.
Natuurlijk kan ik die belofte niet maken, er kan altijd iets gebeuren. Maar om het in de juiste proportie te zetten: het gaat om 4 bijeenkomsten van 4 uur, in het weekend. De kans dat ik het niet trek is niet veel groter dan die van andere mensen in de groep.
Het is een rol die weliswaar wat regeldingetjes meebrengt maar verre van een managementfunctie. En juist dingen regelen daar ben ik wel goed in.
Wat komt daar dan aan regeldingen bij kijken? Hoe moet ik me dat voorstellen?Ja, ik zie het misschien ook wat te stellig, wat je zegt, niemand kan die belofte maken, maar durf je voor jezelf in te staan dat je "jezelf" tot een redelijk niveau onder controle hebt en houdt. Je ervaart duidelijk niet meer dat balletje stress gevoel. Zag je op dat moment ook zelf helder in dat je zo'n rol niet zou trekken?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Haha dank je. Ik doe t al erg lang en heb er ontzettend veel lol in. Vind het heerlijk om eens in de maand te spelen dat ik weetikveelwat ben.quote:
[..]
Sorry voor het offtopic, maar wat een leuke hobby
Ja, ik zie het misschien ook wat te stellig, wat je zegt, niemand kan die belofte maken, maar durf je voor jezelf in te staan dat je "jezelf" tot een redelijk niveau onder controle hebt en houdt. Je ervaart duidelijk niet meer dat balletje stress gevoel. Zag je op dat moment ook zelf helder in dat je zo'n rol niet zou trekken?
Kort uitgelegd: ik wil de koningin van sprookjesland die in de moderne wereld terecht is gekomen spelen. Iedereen speelt zelfverzonnen sprookjesfiguren met al hun eigen maffe quirks. Mensen zullen met vanalles bij me aankomen, problemen die opgelost moeten worden maar ook slijmen om iets voor elkaar te krijgen of boos zijn omdat ze mijn beslissing niet leuk vinden. Het is een beetje koningin van een kleuterklas. De bedoeling is mooie scenes en met elkaar een zo gaaf mogelijk verhaal maken. Denk aan 'de vloer op' qua dynamiek.
Destijds werd ik me bewust van de stress en heb ik dit met de spelleiding besproken. Ik ben nagegaan wat in het spel mij stress opleverde en dat lag er met name aan dat o.a. mensen uit die groep binnenspelse dingen buitenspels trokken. Dat is niet okay en dat heb ik toen in de groep besproken en dat is ook gestopt.
En omdat ik merkte dat ik er stress van kreeg dat een deel van de groep erg negatief praatte over het spel en over andere mensen en mij daar steeds in betrok heb ik wat afstand van dat groepje genomen. Ik had geen zin die negativiteit en wil gewoon lekker spelen. En sindsdien lukt dat ook, en zeker nu mijn medicatie aanslaat denk ik dat ik dit prima kan.
quote:
[..]
Haha dank je. Ik doe t al erg lang en heb er ontzettend veel lol in. Vind het heerlijk om eens in de maand te spelen dat ik weetikveelwat ben.
Kort uitgelegd: ik wil de koningin van sprookjesland die in de moderne wereld terecht is gekomen spelen. Iedereen speelt zelfverzonnen sprookjesfiguren met al hun eigen maffe quirks. Mensen zullen met vanalles bij me aankomen, problemen die opgelost moeten worden maar ook slijmen om iets voor elkaar te krijgen of boos zijn omdat ze mijn beslissing niet leuk vinden. Het is een beetje koningin van een kleuterklas. De bedoeling is mooie scenes en met elkaar een zo gaaf mogelijk verhaal maken. Denk aan 'de vloer op' qua dynamiek.
Destijds werd ik me bewust van de stress en heb ik dit met de spelleiding besproken. Ik ben nagegaan wat in het spel mij stress opleverde en dat lag er met name aan dat o.a. mensen uit die groep binnenspelse dingen buitenspels trokken. Dat is niet okay en dat heb ik toen in de groep besproken en dat is ook gestopt.
En omdat ik merkte dat ik er stress van kreeg dat een deel van de groep erg negatief praatte over het spel en over andere mensen en mij daar steeds in betrok heb ik wat afstand van dat groepje genomen. Ik had geen zin die negativiteit en wil gewoon lekker spelen. En sindsdien lukt dat ook, en zeker nu mijn medicatie aanslaat denk ik dat ik dit prima kan.
Leuk!Ingewikkeld ook, want ik kan me voorstellen dat het, als het al niet zo lekker loopt tussen mensen, het heel lastig is om in en uit spel te scheiden...
Ik zou lekker de highroad kiezen. Stel dat je nu die rol in het spel niet krijgt, lol hebben in de rol die je wel krijgt en een volgende keer beter. Dit soort dingen kunnen amper 100% eerlijk gaan, soms heb je geluk en soms pech. Dat het bij jou dan komt door waar je nu mee worstelt is kut, maar de volgende keer heeft weer iemand anders die pech. Can't winnem all. Maar bespreekbaar maken zou ik zeker proberen in een ietwat gecontroleerde setting, ongeacht of dat iets uitmaakt voor de rol die je uiteindelijk gaat krijgen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nu het hier over gaat mis ik mijn opleiding wel. Ik heb communicatie en multimedia design gestudeerd. Echt een combinatie van marketing, kunst en ICT. Maar wij kregen serieus les over hoe je kan brainstormen en tot een idee kan komen zonder te veroordelen. En hoe belangrijk het is om soms alleen al dingen te mogen roepen zonder dat er een "ja maar" op komt. Daar zijn hele boeken over geschreven.quote:
[..]
Ingewikkeld ook, want ik kan me voorstellen dat het, als het al niet zo lekker loopt tussen mensen, het heel lastig is om in en uit spel te scheiden...
Ik zou lekker de highroad kiezen. Stel dat je nu die rol in het spel niet krijgt, lol hebben in de rol die je wel krijgt en een volgende keer beter. Dit soort dingen kunnen amper 100% eerlijk gaan, soms heb je geluk en soms pech. Dat het bij jou dan komt door waar je nu mee worstelt is kut, maar de volgende keer heeft weer iemand anders die pech. Can't winnem all. Maar bespreekbaar maken zou ik zeker proberen in een ietwat gecontroleerde setting, ongeacht of dat iets uitmaakt voor de rol die je uiteindelijk gaat krijgen.
Ik vind het heerlijk als iemand die manier van discussiëren van mij begrijpt. Ik bedoel het eigenlijk nooit slecht. En ik zal best vaak dom, of naief over komen en ik vind het altijd heel jammer dat daar dan meteen zo veroordelend over gedaan moet worden. Ik ben gewoon best wel een flap uit, en ik ga liever ook geen discussie uit de weg. En dat doe ik dan niet omdat ik perse mijn zin door wil drijven, ik praat door omdat ik het wil begrijpen. En ik vind het prima dat er meerdere meningen naast elkaar bestaan.
Ik heb ook een minor op de kunstacademie gedaan. En oeeeh dat viel tegen, dacht ik in het begin. Maar ik ben zo los gekomen dat half jaar. We gingen het specifiek over perfomance art hebben. En moesten een eigen performance maken en opvoeren. Daarnaast bleek ik ook nog een klasgenoot uit Praag te hebben dus alles was in het Engels. Maar ik heb het fantastisch gevonden. Daar kwam heel veel van dit ook in terug. En ze wilde ook dat je heel bewust naar je eigen rol in de groep ging kijken.
De ironie trouwens. Ik heb toen een werk gemaakt over "de vreemdeling in jezelf" en wist toen nog niet dat ik Cptss had. Alleen dat ik fibromyalgie had en dat iets me opfuckte en daar heb ik "kunst" van gemaakt. 
Sluit me op op een zolderkamer.
Sluit me op op een zolderkamer.
Dat binnen en buitenspels niet 100% scheiden is een bekend fenomeen en tot op zekere hoogte ook oke. Als je iemand niet mag, zoek je m niet op in het spel. Wat bij mij gebeurde is dat ik iets deed tegen een personage dat erg geliefd is, hij had mij ook iets gedaan. Vervolgens vonden mensen het buitenspels oneerlijk en bleven me daarop aanvallen terwijl ik het met die speler zelf helemaal doorgesproken had en hij er oke mee was. En ook dat heb ik ze uitgelegd maar ze konden het niet loslaten.quote:
[..]
Ingewikkeld ook, want ik kan me voorstellen dat het, als het al niet zo lekker loopt tussen mensen, het heel lastig is om in en uit spel te scheiden...
Ik zou lekker de highroad kiezen. Stel dat je nu die rol in het spel niet krijgt, lol hebben in de rol die je wel krijgt en een volgende keer beter. Dit soort dingen kunnen amper 100% eerlijk gaan, soms heb je geluk en soms pech. Dat het bij jou dan komt door waar je nu mee worstelt is kut, maar de volgende keer heeft weer iemand anders die pech. Can't winnem all. Maar bespreekbaar maken zou ik zeker proberen in een ietwat gecontroleerde setting, ongeacht of dat iets uitmaakt voor de rol die je uiteindelijk gaat krijgen.
Daar heb je ook helemaal gelijk in. Ik vind mijn rol sowieso al erg leuk, we vormen met een paar mensen een heerlijk disfunctioneel groepje en dat wordt hilarisch. Dit stukje erbij zou het extra leuk maken maar ook als ik het niet krijg heb ik wel plezier. Ik heb vertrouwen in de spelleiding, die zijn hier redelijk neutraal in en ik was blij dat zij vonden dat zulk gedrag niet hoort. In dat opzicht wil ik inderdaad de high road nemen.
Dat zijn leuke onderwerpen om mee bezig te zijn. Zeker op zo'n creatieve manier en je groeit er als persoon enorm van.quote:
[..]
Nu het hier over gaat mis ik mijn opleiding wel. Ik heb communicatie en multimedia design gestudeerd. Echt een combinatie van marketing, kunst en ICT. Maar wij kregen serieus les over hoe je kan brainstormen en tot een idee kan komen zonder te veroordelen. En hoe belangrijk het is om soms alleen al dingen te mogen roepen zonder dat er een "ja maar" op komt. Daar zijn hele boeken over geschreven.
Ik vind het heerlijk als iemand die manier van discussiëren van mij begrijpt. Ik bedoel het eigenlijk nooit slecht. En ik zal best vaak dom, of naief over komen en ik vind het altijd heel jammer dat daar dan meteen zo veroordelend over gedaan moet worden. Ik ben gewoon best wel een flap uit, en ik ga liever ook geen discussie uit de weg. En dat doe ik dan niet omdat ik perse mijn zin door wil drijven, ik praat door omdat ik het wil begrijpen. En ik vind het prima dat er meerdere meningen naast elkaar bestaan.
Ik heb ook een minor op de kunstacademie gedaan. En oeeeh dat viel tegen, dacht ik in het begin. Maar ik ben zo los gekomen dat half jaar. We gingen het specifiek over perfomance art hebben. En moesten een eigen performance maken en opvoeren. Daarnaast bleek ik ook nog een klasgenoot uit Praag te hebben dus alles was in het Engels. Maar ik heb het fantastisch gevonden. Daar kwam heel veel van dit ook in terug. En ze wilde ook dat je heel bewust naar je eigen rol in de groep ging kijken.
Zelf ben ik ook graag bezig met dit soort dingen, heb ook een deel ervan in mijn opleiding gehad en verschillende trainingen bij werk. Ik vond het erg verhelderend en leer er altijd veel van.
Kan ik me iets bij voorstellen. Maar waar dnd gaat over monsters in dungeons kapothakken en zo sterk mogelijk worden daar gaat dit over gaaf acteerwerk waarbij winnen of verliezen ondergeschikt is. Het is soms juist heel gaaf om dramatisch ten onder te gaan.quote:
Doet me denken aan DnD dat rollenspel.
Daar zou ik wel een keer een vlieg op de muur willen zijn. Zou het zelf nooit kunnen.quote:
[..]
Kan ik me iets bij voorstellen. Maar waar dnd gaat over monsters in dungeons kapothakken en zo sterk mogelijk worden daar gaat dit over gaaf acteerwerk waarbij winnen of verliezen ondergeschikt is. Het is soms juist heel gaaf om dramatisch ten onder te gaan.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Wauw en dan heb je eindelijk weer een beetje rust en een helderder beeld van bepaalde patronen waardoor je je wat prettiger voelt en dan komt dan iemand ongevraagd even met weer een moeilijk onderwerp. Schiet mij maar lek hoor. 
En dan ben ik vervelend omdat daarmee over mn grens word gegaan. Waarvoor slik ik verdorie al die pillen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-11-2017 13:09:37 ]
En dan ben ik vervelend omdat daarmee over mn grens word gegaan. Waarvoor slik ik verdorie al die pillen.[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-11-2017 13:09:37 ]
Welk moeilijk onderwerp?quote:
Wauw en dan heb je eindelijk weer een beetje rust en een helderder beeld van bepaalde patronen waardoor je je wat prettiger voelt en dan komt dan iemand ongevraagd even met weer een moeilijk onderwerp. Schiet mij maar lek hoor.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Iets wat ik liever alleen in therapie bespreek of met iemand naast me op de bank omdat het me zo onzeker en verdrietig maakt.quote:
Begrijpelijk. Kan wel fijn zijn het eruit te gooien, maar dat is jouw afweging.quote:
[..]
Iets wat ik liever alleen in therapie bespreek of met iemand naast me op de bank omdat het me zo onzeker en verdrietig maakt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nee dat is geen optie. Ik kan echt heel slecht gaan. Zoals ik al zei, die middelen zitten er met een reden in.quote:
[..]
Begrijpelijk. Kan wel fijn zijn het eruit te gooien, maar dat is jouw afweging.
Dan moet je het niet doen. Ik dacht dat je er misschien wel behoefte aan had omdat je het hier toch aankaartte. Sterkte ermee dan.quote:
[..]
Nee dat is geen optie. Ik kan echt heel slecht gaan. Zoals ik al zei, die middelen zitten er met een reden in.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nee het is meer het alleen voelen omdat mensen je grenzen steeds maar onredelijk vinden terwijl jij ook niet om die grens vraagt.quote:
[..]
Dan moet je het niet doen. Ik dacht dat je er misschien wel behoefte aan had omdat je het hier toch aankaartte. Sterkte ermee dan.
Knuffelsquote:
[..]
Nee het is meer het alleen voelen omdat mensen je grenzen steeds maar onredelijk vinden terwijl jij ook niet om die grens vraagt.
Lastig is dat. Zij hebben niks te zeggen over waar jouw grenzen wel of niet liggen. Het staat ze vrij om als ze het te lastig vinden op te hoepelen.
Dat zeg ik ook altijd, jij kan er van weglopen. Ik niet, feel free. Doe het ook niet voor mijn Lol.quote:
[..]
Knuffels
Lastig is dat. Zij hebben niks te zeggen over waar jouw grenzen wel of niet liggen. Het staat ze vrij om als ze het te lastig vinden op te hoepelen.
Is er een soort tinder voor depressieve mensen? Dacht net fuck it laat ik eens een tinderprofiel aanmaken.. ben snel bij zinnen gekomen. "Hoi, ik ben ... en ik doe momenteel niks in het leven. "
"Hoi, ik ben ... en ik doe momenteel niks in het leven. "
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Lastig wel. Denk je dat het gaa tlukken om de gemoederen te sussen en dat iedereen weer een beetje met elkaar (met jou) overweg zal kunnen?quote:
[..]
@Kamina: ik denk dat ze zich zeker aangevallen zullen voelen. Maar dat zullen ze sowieso zodra ik op welke manier dan ook hier iets van zeg.
Mijn twijfel over het op social media zetten, ook al is het een besloten groepje was dus wel terecht. Ik denk niet dat er een flamewar zal komen, eerder stilte van hun kant.
1 + 1 = blauw
Ik ben de afgelopen dagen een beetje de weg kwijt. Het is zo druk in m'n hoofd dat ik niks meer voel. Alsof er een afstand is tussen mij en m'n hersenen en ik alles op automatische piloot doe. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar het voelt niet fijn en ik weet niet wat ik ermee moet en waar het vandaan komt.
Het klinkt een beetje zoals ik mensen weleens gevoels dissociatie bij stress heb horen omschrijven.quote:
Ik ben de afgelopen dagen een beetje de weg kwijt. Het is zo druk in m'n hoofd dat ik niks meer voel. Alsof er een afstand is tussen mij en m'n hersenen en ik alles op automatische piloot doe. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar het voelt niet fijn en ik weet niet wat ik ermee moet en waar het vandaan komt.
Ik heb even opgezocht wat ik bedoel
http://jongburnout.nl/bur(...)-burnout-dissocieren
Bedoel je zoiets?
Oh die tekst is vrij stom. Maar ja.
Ik heb nog nooit dissociatie ervaren dus ik heb geen idee of dit het is. Het is alsof er een waas tussen mij en de rest van de wereld zit en ik geen contact kan krijgen met de anderen maar dat het anderen niet opvalt.quote:
[..]
Het klinkt een beetje zoals ik mensen weleens gevoels dissociatie bij stress heb horen omschrijven.
Ik heb even opgezocht wat ik bedoel
http://jongburnout.nl/bur(...)-burnout-dissocieren
Bedoel je zoiets?
Oh die tekst is vrij stom. Maar ja.
Ik heb wel een burnout dus het idee dat het daarvandaan komt is niet eens zo heel gek
Ik heb regelmatig precies hetzelfde eigenlijk. Alsof je een beetje jezelf in de 3e persoon voelt ofzo.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Euhm nou, wat je omschreef herkende ik als hoe mensen gevoels dissociatie omschrijven bij stress bij mensen die geen dissociatieve stoornis hebben.quote:
[..]
Ik heb nog nooit dissociatie ervaren dus ik heb geen idee of dit het is. Het is alsof er een waas tussen mij en de rest van de wereld zit en ik geen contact kan krijgen met de anderen maar dat het anderen niet opvalt.
Ik heb wel een burnout dus het idee dat het daarvandaan komt is niet eens zo heel gek
Iets wat ik zelf dus niet ervaren heb maar over heb horen praten in een groepsuitleg.
Misschien dat als je wat verder zoekt of vraagt dat je wat betere info/ tips vindt, mocht je dat willen. Het geeft wel aan dat er iets te veel is ...
[ Bericht 1% gewijzigd door Luchtbel op 09-11-2017 23:04:00 ]
Weet je nog met de Fokmeet Elv? Dat ik dan telkens naar buiten liep? Ik kan het dan ook niet meer bijhouden voor mijn gevoel waardoor ik een soort rare afstand voel ontstaan. Ik moet dan buiten even tot mezelf komen (zo nicotine verslaafd ben ik stiekem dus echt niet ).
Als ik op het internet over dissociatie lees vind ik het zo vaag maar ik heb beneden een vel en die punten vond ik een stuk helderder. Ik wil ze morgen wel overtypen.
). Als ik op het internet over dissociatie lees vind ik het zo vaag maar ik heb beneden een vel en die punten vond ik een stuk helderder. Ik wil ze morgen wel overtypen.
Ja ik snap denk ik het principe van dissociatie niet ofzo. Ik stel me dan iets voor zoals "het licht is aan maar er is niemand thuis" of dat je jezelf vanuit een derde persoon ziet, of dat je niks meer weet van de voorgaande uren. Maar dat heb ik dus niet. Het is meer alsof ik in een aquarium zit, en ik en de buitenwereld zien elkaar en we communiceren, maar er is geen echt contact.quote:
Weet je nog met de Fokmeet Elv? Dat ik dan telkens naar buiten liep? Ik kan het dan ook niet meer bijhouden voor mijn gevoel waardoor ik een soort rare afstand voel ontstaan. Ik moet dan buiten even tot mezelf komen (zo nicotine verslaafd ben ik stiekem dus echt niet
Als ik op het internet over dissociatie lees vind ik het zo vaag maar ik heb beneden een vel en die punten vond ik een stuk helderder. Ik wil ze morgen wel overtypen.
Dat dacht ik ook altijd. Tot ik dat vel zag. Maar ik lig nu in bed. Ik laat het je morgen zien!quote:
[..]
Ja ik snap denk ik het principe van dissociatie niet ofzo. Ik stel me dan iets voor zoals "het licht is aan maar er is niemand thuis" of dat je jezelf vanuit een derde persoon ziet, of dat je niks meer weet van de voorgaande uren. Maar dat heb ik dus niet. Het is meer alsof ik in een aquarium zit, en ik en de buitenwereld zien elkaar en we communiceren, maar er is geen echt contact.
Als je op het internet leest is het denk ik meteen de meest extreme vorm, dus dat je inderdaad uit zelfbescherming helemaal weg bent. Maar ik denk dat er nog heel veel tussenfases zijn. En misschien dat de ene ook wel sneller helemaal in default valt? Zoveel verstand heb ik er niet van. Maar dat lijkt me wel logisch eigenlijk. Net als dat je meerdere gradaties van depressies hebt.
Het klinkt wel als een soort dissociatie. Jezelf afschermen van de wereld, omdat het teveel word. En ik denk dat het ook wel erg in jouw automatisme zit om maar gewoon door te gaan. Zoals ik je tot nu toe interpeteer. Een echte doorbikkelaar.
Maar ik moet nu echt gaan slapen anders val ik in slaap op de fiets naar de psychiater. Ik lrobeer zelf mijn emotie achtbaan te negeren atm.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-11-2017 00:15:55 ]
Ik omschrijf het ook weleens als "in een bubbel zitten".quote:
[..]
Dat dacht ik ook altijd. Tot ik dat vel zag. Maar ik lig nu in bed. Ik laat het je morgen zien!
Als je op het internet leest is het denk ik meteen de meest extreme vorm, dus dat je inderdaad uit zelfbescherming helemaal weg bent. Maar ik denk dat er nog heel veel tussenfases zijn. En misschien dat de ene ook wel sneller helemaal in default valt? Zoveel verstand heb ik er niet van. Maar dat lijkt me wel logisch eigenlijk. Net als dat je meerdere gradaties van depressies hebt.
Het klinkt wel als een soort dissociatie. Jezelf afschermen van de wereld, omdat het teveel word. En ik denk dat het ook wel erg in jouw automatisme zit om maar gewoon door te gaan. Zoals ik je tot nu toe interpeteer. Een echte doorbikkelaar.
Maar ik moet nu echt gaan slapen anders val ik in slaap op de fiets naar de psychiater. Ik lrobeer zelf mijn emotie achtbaan te negeren atm.
Bij mij heeft dit met overprikkeling te maken en ik heb dit eigenlijk bijna dagelijks, maar het duurt wel een stuk korter.
Lijkt een beetje ook op dagdromen en op 't moment zelf heb ik niet in de gaten dat ik "wegdroom". Het is alsof m'n bewustzijn even wordt uitgeschakeld. Op dat moment registreer ik ook niks meer, zoals wanneer iemand op dat moment iets tegen me zegt.
Even later ben ik er weer en dan pas realiseer ik me wat er net gebeurde.
Gek genoeg kan ik me ook -dan- pas herinneren dat ik wel degelijk iets hoorde en vaak kan ik daarna wel correct reproduceren wat diegene tegen me zei, zelfs al hoor ik 't tijdens het dagdromen niet (maar uiteraard hoor ik het wel, m'n bewustzijn wordt daar niet door geactiveerd).
Ik ging trouwens als kind tijdens verjaardagsfeestjes enzo al vaak naar buiten. Tijdens schoolfeesten deed ik dit ook. Maar in mijn geval dus vw overprikkeling. Als ik wel blijf, worden de klachten alleen maar erger en wil ik alleen maar wegvluchten (bijvoorbeeld naar huis).
Ik kan niet slapen. Omdat er teveel aan de hand is. En ik ben er misselijk van. En dit mag niet nu gebeuren want ik moet morgen echt om kwart over 8 op de fiets zitten.
wtf is dit?quote:
[..]
Wat een hoop bullshit kraam je hier weer uit. Misschien moet je is stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij.
Ehm, welke "alles en iedereen" heeft wat precies gedaan?
Ze neemt letterlijk het woord "kliek" in de mond. Ik denk dat je je daarom nu zo aangevallen voelde.quote:"Je bent slechts een doelwit", wat de fuck gast. Dus een ongelukkige omgang van mensen die zien dat iemand moeite heeft met bepaalde aspecten van het leven maakt het maar meteen dat zij je bestempelen als doelwit? En een doelwit voor wat?
"Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen?" In wat voor waan leef jij dan dat jij jezelf zo belangrijk voelt? Ik snap wel dat je geen sociaal leven hebt als dit je uitgangspunt is. Botert het niet tussen jou en een ander persoon? Jammer dan, zo is het leven. Je kan niet gaan verwachten dat men zich maar aanpast naar jou, dat is echt de grootst mogelijke onzin.
Je moet echt kappen met het geven van deze onzin adviezen en feedback. Je gebruikt het alleen maar om jouw zegje over de grote boze buitenwereld te doen zonder dat degene waar je op reageert er ook maar iets aan heeft.
Belangrijker dan wat precies?
Waaruit maak je op dat ik niks doe om me aan te passen aan een ander? Of is dit alleen maar een projectie om me als een aso af te stempelen zodat je door kunt gaan met alles van mijn product haten?
Het is een misconceptie dat ik niks zou doen om me aan te passen. Wat denk je waarom ik steeds zo moe ben als ik met bepaalde mensen omga? En waarom contact met andere mensen veel minder uitputtend is?
Ik heb simpelweg de energie niet om me constant aan iedereen aan te moeten passen. Ik heb dit geprobeerd en ben mede daardoor langer depressief geweest dan sommigen van jullie misschien wel oud zijn.
Ik was continu overbelast en ging van burnout naar burnout, dacht dat dat normaal was.
En ik merk dat ik, sinds ik sinds een aantal jaar niet meer (continu) depressief ben, ik absoluut niet meer terug wil naar die tijd. Ik ga nooit meer terug naar toen! Als ik dat zou toestaan dan kan ik net zo goed meteen zelfmoord plegen, dus ik zal me daartegen verzetten. Want ik kan dat simpelweg niet.
Aangezien ik met veel mensen niet zou kunnen leven, kies ik er voor om simpelweg alleen nog maar met mensen om te gaan die me niet teveel energie kosten t.o.v. wat ze me opleveren. Dit is geen keus in de zin van dat ik niet de keus heb om iets anders te kiezen.
Ik moet een beetje leven als een manager van m'n eigen energie, als een bedrijf dat moet bezuinigen en de minst winstgevende onderdelen moet afstoten en in dit voorbeeld vertalen de minst winstgevende onderdelen van een bedrijf zich naar mijn sociale contacten die me het minste opleveren maar wel het meeste kosten.
Misschien dat je een beetje hetzelfde als Pabst hebt. Hij vond het idee dat het goed voor mij is om mensen zoals hij het nadeel van de twijfel te geven als het aankwam op mijn wens om met iemand sociaal contact te hebben. Ik denk dat er wel meer mensen hier het vervelend zouden kunnen vinden dat er iets aan jou is wat voor mij, objectief gezien, een goede reden is om niet met jou om te gaan. Je ziet het als een soort persoonlijke aanval.
Ik denk zelf dat je me liever ziet als een soort van arrogant persoon zodat je niet met je gevoelens van cognitieve dissonantie geconfronteerd hoeft te worden. Want wat nou als ik gelijk heb? Dan is de makkelijkste manier om daar vanaf te komen, ervoor te zorgen dat je zelf gaat geloven dat ik maar uit m'n nek loop te kletsen en dat alles wat ik vind en wat een uiting van kritiek is in jouw ogen, gewoon bullshit is. Lekker makkelijk
Ik had wel gezien dat je al vaker om m'n aandacht vroeg.
Is er niemand meer in die slowchat?quote:
Ik kan niet slapen. Omdat er teveel aan de hand is. En ik ben er misselijk van. En dit mag niet nu gebeuren want ik moet morgen echt om kwart over 8 op de fiets zitten.
Moet je ff afleiding hebben?
Misschien vast spullen klaarleggen voor morgenochtend zodat je de wekker net ietsje later kunt zetten en toch op tijd op de fiets zit? Zoiets?
Het is natuurlijk wel makkelijk en vanuit hun standpunt wel logisch. Maar erg sociaal is het niet als je daarmee een hele groep mensen uitsluit die daar zelf niet uit kunnen komen.quote:
[..]
Laatste antwoord dan
What makes them tick? Voor hen is het normaal, en het werkt voor hen prima. Ik vind het zelf ook fijn om juist ruimte voor mijn gevoel te laten in communicatie. Voor de meeste mensen is dit fijn en is er geen reden tot verandering omdat het overgrote deel van de mensen dit ook zo ziet. Ze kunnen vast veranderen, maar zien de rationele aanpak niet als een betere maar als een mindere aanpak.
Ik ken een vergelijking die als metafoor een brug heeft over een kloof.
De autist bouwde een halve brug om naar de overkant te kunnen komen en met iemand connectie te maken. Maar die ander bouwde de andere helft van de brug niet, dus was er geen connectie.
Ze hoeven niks te bouwen want zij moeten zich maar aanpassen. Maar niet iedereen -kan- daaraan voldoen. Ik -kan- daar niet aan voldoen. Ik heb geen andere realistische keus dan om simpelweg met zo min mogelijk mensen om te gaan om zo voldoende energie over te houden zodat ik nog een beetje een deugdelijke kwaliteit van leven heb.
Het nadeel van die mogelijkheid is dat ik daarmee mezelf flink moet isoleren tot het einde van m'n leven er is.
De enige andere mogelijkheid die voor mij werkt, is als ik de ander begrijp. Maar hier loop ik tegen muren op omdat mijn vragen om verduidelijking als een soort aanval worden gezien en mensen zich gaan verzetten dat onderwerp bespreekbaar te maken.
Ik vind 't trouwens heel vreemd waarom ze niet inzien hoe krachtig de realiteit is. Waarom vinden ze het een mindere oplossing? Soms krijg ik de indruk dat ze het minder vinden puur en alleen maar omdat ze het sowieso niet echt goed kunnen toepassen. het is dus "stom" en "nutteloos" en "niet normaal" of vul maar wat in.
Gaat wel lukkenquote:Ik ga zo mn bed eens opzoeken. Veel plezier nog in onz en klb.
Vetgedrukte heb ik wel gemerkt ja. De mensen die hier het makkelijkste over praten zijn over het algemeen gesproken ook mensen die het zelf niet begrijpen. Zo schiet 't niet opquote:
[..]
Dit doet me aan iets denken wat ik nooit geweten had als ik geen psychologie had gehad als bijvak op school. Heb je wel eens van je ego of schaduwkant als onderdeel van je persoon gehoord? En dat je die kort samengevat beter kan leren accepteren, omdat je er dan bewust naar kan gaan handelen. Terwijl wij er heel erg naar geneigd zijn om dat juist weg te stoppen, we leren bijvoorbeeld al heel erg vroeg wat wel en niet geaccepteerd gedrag is. En we praten daar eigenlijk ook niet graag over (dit is in de ene opvoeding natuurlijk erger dan de onder).
Het is wel interessante materie om over te lezen. Het is nu bedtijd voor mij.
Het is dus dat ego/schaduwkant ding? Ik ga die nog wel googlen.
Wie weetquote:
[..]
Nou. Met zoveel aan je hoofd over de mens en hoe daar mee om te gaan, leek een huisdier me wel aangenaam voor jou. Jammer hoor. Misschien in de toekomst.
Volgens mij ben jij degene hier met de lange dialogen en oordelen over andermans foute gedrag hier de laatste paar dagen..quote:
[..]
Vetgedrukte heb ik wel gemerkt ja. De mensen die hier het makkelijkste over praten zijn over het algemeen gesproken ook mensen die het zelf niet begrijpen. Zo schiet 't niet op
Het is dus dat ego/schaduwkant ding? Ik ga die nog wel googlen.
Zoals het geovergeanalyseer van die vrouw in dat filmpje..
Sorry MK ik wil zo graag aardig blijven. Ik ga een deurtje verder.
Hij zegt toch niks fout nu?quote:
[..]
Volgens mij ben jij degene hier met de lange dialogen en oordelen over andermans foute gedrag hier de laatste paar dagen..
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Het helpt om dingen te benoemen die anders bijvoorbeeld overweldigend en te anoniem zijn om te bespreken.quote:
[..]
Mag ik iets vragen. Hoe kun je compleet van het rationele uitgaan als je ergens mee zit? Hoe sluit dat aan bij je diagnose?
Stek ik ben zwaar overprikkeld. Gewoonlijk ben ik dan een stuk verder gegaan dan wat ik bijvoorbeeld eerder omschreef als overprikkeling. Niet alleen sluit ik mezelf dan ook af, maar ik ga me steeds slechter voelen echt steeds verrotter. Alsof 't naar een meltdown gaat.
Ik wil dan ook naar huis deur dicht en in een donkere geluidsdichte met-een-energyshield-omringde capsule liggen en iedereen die het waagt me dan te storen, sublimeer ik 't vlees van de botten.
Als ik op dat moment naar huis loop, wil ik door niemand gestoord worden. Ik wil dan alleen nog maar RUST! Maar stel dat ik op dat moemnt iemand tegenkom en ik moet die persoon in die toestand helemaal gaan uitleggen hoe ik me voel. Niet alleen gaat dat zonder overprikkeling al lastig, tijdens overprikkeling in die mate is dat schier onmogelijk. het put me alleen maar nog meer uit als ik zo in mezelf moet gaan graven. Het kost me veel energie om in mezelf te graven, zeker als ik dit voor een langere tijd moet doen.
En in zo'n situatie is het voor mij eigenlijk eerder een soort lifesaver wanneer ik dan gewoon rationeel kan zeggen "Ik ben zwaar overprikkeld neem later maar contact met me op, ik ben nu niet beschikbaar!" en nonverbaal laat ik duidelijk merken dat ik me niet zo laten stoppen voor de behoeftes van die andere persoon.
Een ander voorbeeld is die keer dat ik een (achteraf gezien) soort paniekaanval terwijl ik in de trein zat. Die aanval verraste me compleet, maar toch wist ik mezelf weer rustig te krijgen doordat ik rationeel gezien vrijwel meteen wist dat dit een paniekaanval moest zijn, of in elk geval een hyperventilatie-aanval...watdanook.
Juist door op dat soort momenten m'n emoties even te parkeren, kan ik me beter staande houden op de hectische momenten. Maar op deze manier kan ik op een rationele manier naar m'n eigen emoties kijken. Het is voor mij dan ook een stuk makkelijker om over andere dingen te praten die anders veel heftiger zouden zijn, zoals zelfmoordgedachten ofzo.
Je zegt het nu alsof het een koud kunstje is, maar als ik dat kon doen had ik een heleboel dingen waar ik nu spijt van heb nooit gedaan. En had ik nu niet in dit topic gezeten. Tips?quote:
[..]
Juist door op dat soort momenten m'n emoties even te parkeren, kan ik me beter staande houden op de hectische momenten. Maar op deze manier kan ik op een rationele manier naar m'n eigen emoties kijken. Het is voor mij dan ook een stuk makkelijker om over andere dingen te praten die anders veel heftiger zouden zijn, zoals zelfmoordgedachten ofzo.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Hoe kun je dan in godsnaam zo praten over mensen die dat niet voor elkaar krijgen..quote:
[..]
Het helpt om dingen te benoemen die anders bijvoorbeeld overweldigend en te anoniem zijn om te bespreken.
Stek ik ben zwaar overprikkeld. Gewoonlijk ben ik dan een stuk verder gegaan dan wat ik bijvoorbeeld eerder omschreef als overprikkeling. Niet alleen sluit ik mezelf dan ook af, maar ik ga me steeds slechter voelen echt steeds verrotter. Alsof 't naar een meltdown gaat.
Ik wil dan ook naar huis deur dicht en in een donkere geluidsdichte met-een-energyshield-omringde capsule liggen en iedereen die het waagt me dan te storen, sublimeer ik 't vlees van de botten.
Als ik op dat moment naar huis loop, wil ik door niemand gestoord worden. Ik wil dan alleen nog maar RUST! Maar stel dat ik op dat moemnt iemand tegenkom en ik moet die persoon in die toestand helemaal gaan uitleggen hoe ik me voel. Niet alleen gaat dat zonder overprikkeling al lastig, tijdens overprikkeling in die mate is dat schier onmogelijk. het put me alleen maar nog meer uit als ik zo in mezelf moet gaan graven. Het kost me veel energie om in mezelf te graven, zeker als ik dit voor een langere tijd moet doen.
En in zo'n situatie is het voor mij eigenlijk eerder een soort lifesaver wanneer ik dan gewoon rationeel kan zeggen "Ik ben zwaar overprikkeld neem later maar contact met me op, ik ben nu niet beschikbaar!" en nonverbaal laat ik duidelijk merken dat ik me niet zo laten stoppen voor de behoeftes van die andere persoon.
Een ander voorbeeld is die keer dat ik een (achteraf gezien) soort paniekaanval terwijl ik in de trein zat. Die aanval verraste me compleet, maar toch wist ik mezelf weer rustig te krijgen doordat ik rationeel gezien vrijwel meteen wist dat dit een paniekaanval moest zijn, of in elk geval een hyperventilatie-aanval...watdanook.
Juist door op dat soort momenten m'n emoties even te parkeren, kan ik me beter staande houden op de hectische momenten. Maar op deze manier kan ik op een rationele manier naar m'n eigen emoties kijken. Het is voor mij dan ook een stuk makkelijker om over andere dingen te praten die anders veel heftiger zouden zijn, zoals zelfmoordgedachten ofzo.
Dus op 't moment dat je boos op iemand bent, is het onmogelijk om ook maar iets van die persoon aan te nemen? Want het lijkt allemaal wel een beetje deze richting in te gaan. Overigens zat er in de post die je quote, geen enkele aanval en toch reageer je ook hier giftig op. En nog vreemder is dat ik dat gedrag zelf dan wel weer normaal zou moeten gaan vinden.quote:
[..]
Volgens mij ben jij degene hier met de lange dialogen en oordelen over andermans foute gedrag hier de laatste paar dagen..
Dit is wel ironisch, want in de quote die jij nu beschrijft, zeg ik o.a. dit:quote:Zoals het geovergeanalyseer van die vrouw in dat filmpje..
En ik hoor dit soort opmerkignen wel vaker, maar een centrale gebeurtenis lijkt te zijn wanneer die ander zich aangevallen VOELT. Zelfs als er geen daadwerkelijke aanval IS.quote:dan hebben niet-autisten me teveel de neiging om oppervlakkig te willen blijven en mijn pogingen dieper te willen graven, af te doen met dooddoeners zoals "je moet niet zo overanalyseren" en dat soort shit.
Interessant niet? Als je mijn post minder door een zwarte brilletje zou lezen, zou je je waarschijnlijk al een stuk minder aangevallen voelen. Ik weet nieteens precies waarom je je door deze post van me aangevallen voelt.
Als ik zelf boos reageer op een post die op zichzelf relatief normaal lijkt te zijn, dan krijg ik weer te horen dat ik me weer aangevallen voel.
Onthoudt dat ik me geregeld moet inhouden, maar ik begrijp wel waarom je je -soms- aangevallen voelt (heeft met je PTSS te maken dus vandaar dat ik dat soms bij je herken).quote:Sorry MK ik wil zo graag aardig blijven. Ik ga een deurtje verder.
Maar ik moet gewoon overleven.
Eerlijk gezegd gaat dit meestal vanzelf of zo. Dat wegdromen gebeurt geheel onvrijwillig. Sterker nog, ik heb letterlijk niet door dat het gebeurt, totdat -nadat- ik er weer uit ben gekomen.quote:
[..]
Je zegt het nu alsof het een koud kunstje is, maar als ik dat kon doen had ik een heleboel dingen waar ik nu spijt van heb nooit gedaan. En had ik nu niet in dit topic gezeten. Tips?
Het wordt erger wanneer ik langer in de drukte zit en het kan ook gebeuren terwijl ik aan het wandelen ben.
Bij die cursus doe ik het denk ik iets meer gericht? Ik heb die momenten heel eventjes het gevoel totaal geen motivatie te hebben om naar het verhaal van die mensen te luisteren. Dan droom ik als het waren weg voor..20 secondes ofzo? Maar ergens hoor ik die stem dan nog wel, omdat ik wel weer "wakker" wordt zodra zeg maar zijn beurt weerf is afgelopen.
Ikheb zelf het vermoeden dat het wat lastig aan me te zien is, daar ik anders vroeger in de klas anders wel heel vaak betrapt had moeten zijn. Dus misschien dat ik het voor de buitenwereld ben gaan camoufleren.
Maar het ding is dat het 1 van de manieren is waarop ik probeer mezelf staande te houden in de buitenwereld.
Is dat -serieus- ALLES wat je uit deze post kunt extraheren?quote:
[..]
Hoe kun je dan in godsnaam zo praten over mensen die dat niet voor elkaar krijgen..
Ik praat hier over mezelf. En waar praat ik daar over mensen die "dat" niet voor elkaar krijgen?
En wat bedoel je met "dat"? Wat is "dat" in jouw post?
No offense maar misschien een mooi moment voor jou om naar bed te gaan? Ik snap eerlijk gezegd niet zoveel van je post.
Ook vergeten dat ik morgen in de ochtend een afspraak heb. Maar gauw pitten nu.
Maar gauw pitten nu.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ehh....ff denken. Volgens mij kan ik nog wel een uurtje rekkenquote:
Ook vergeten dat ik morgen in de ochtend een afspraak heb.
(of 't verstandig is, is een ander ding want ik ben wel nog steeds erg moe)Trusten
Weet je wat ik eigenlijk nog het trieste aan dit allemaal is? Dat je het nog meent ook. Alsof je jarenlang gestudeerd hebt om het menselijke gedrag te doorgronden en je bij uitstek dé expert bent op dit gebied. Hoe zou het nou toch komen dat je op dit forum al meerdere mensen tegen je gekeerd hebt gekregen?quote:
[..]
wtf is dit?
Ehm, welke "alles en iedereen" heeft wat precies gedaan?
[..]
Ze neemt letterlijk het woord "kliek" in de mond. Ik denk dat je je daarom nu zo aangevallen voelde.
Belangrijker dan wat precies?
Waaruit maak je op dat ik niks doe om me aan te passen aan een ander? Of is dit alleen maar een projectie om me als een aso af te stempelen zodat je door kunt gaan met alles van mijn product haten?
Het is een misconceptie dat ik niks zou doen om me aan te passen. Wat denk je waarom ik steeds zo moe ben als ik met bepaalde mensen omga? En waarom contact met andere mensen veel minder uitputtend is?
Ik heb simpelweg de energie niet om me constant aan iedereen aan te moeten passen. Ik heb dit geprobeerd en ben mede daardoor langer depressief geweest dan sommigen van jullie misschien wel oud zijn.
Ik was continu overbelast en ging van burnout naar burnout, dacht dat dat normaal was.
En ik merk dat ik, sinds ik sinds een aantal jaar niet meer (continu) depressief ben, ik absoluut niet meer terug wil naar die tijd. Ik ga nooit meer terug naar toen! Als ik dat zou toestaan dan kan ik net zo goed meteen zelfmoord plegen, dus ik zal me daartegen verzetten. Want ik kan dat simpelweg niet.
Aangezien ik met veel mensen niet zou kunnen leven, kies ik er voor om simpelweg alleen nog maar met mensen om te gaan die me niet teveel energie kosten t.o.v. wat ze me opleveren. Dit is geen keus in de zin van dat ik niet de keus heb om iets anders te kiezen.
Ik moet een beetje leven als een manager van m'n eigen energie, als een bedrijf dat moet bezuinigen en de minst winstgevende onderdelen moet afstoten en in dit voorbeeld vertalen de minst winstgevende onderdelen van een bedrijf zich naar mijn sociale contacten die me het minste opleveren maar wel het meeste kosten.
Misschien dat je een beetje hetzelfde als Pabst hebt. Hij vond het idee dat het goed voor mij is om mensen zoals hij het nadeel van de twijfel te geven als het aankwam op mijn wens om met iemand sociaal contact te hebben. Ik denk dat er wel meer mensen hier het vervelend zouden kunnen vinden dat er iets aan jou is wat voor mij, objectief gezien, een goede reden is om niet met jou om te gaan. Je ziet het als een soort persoonlijke aanval.
Ik denk zelf dat je me liever ziet als een soort van arrogant persoon zodat je niet met je gevoelens van cognitieve dissonantie geconfronteerd hoeft te worden. Want wat nou als ik gelijk heb? Dan is de makkelijkste manier om daar vanaf te komen, ervoor te zorgen dat je zelf gaat geloven dat ik maar uit m'n nek loop te kletsen en dat alles wat ik vind en wat een uiting van kritiek is in jouw ogen, gewoon bullshit is. Lekker makkelijk
Ik had wel gezien dat je al vaker om m'n aandacht vroeg.
Aannames, conclusies, details die er niet toe doen, langdradige verhalen, vage feedback, slechte adviezen en ga zo maar door. Heb je zelf af en toe wel door wat je eigenlijk post?
Om even in te gaan op de essentie van je post, want het is weer een bonte verzameling van je eigen waanideeën, waarom zou ik mij persoonlijk aangevallen voelen in jouw hoofd? Omdat ik er op een ietwat agressieve manier op reageer? Dat is irritatie omdat je het voor elkaar krijg om post na post, pagina na pagina, topic na topic de boel weer redelijk weet te verzieken door overal je eigen draai aan te geven en je wil op te leggen bij anderen. Alsof jouw waarheid de enige waarheid is die er toe doet.
Mensen worden een beetje moe van je zoals Fripsel ook al aangeeft. Waar jij vervolgens alleen maar op kunt reageren dat dat komt door een van haar problemen. Een totaal belachelijke opmerking die nergens wat mee te maken heeft. Maar ach ja he, jij bent hier tenslotte de expert.
Je post bevat o.a. wat je schijnbaar uit mijn post hebt weten te extraheren.quote:
[..]
Weet je wat ik eigenlijk nog het trieste aan dit allemaal is? Dat je het nog meent ook. Alsof je jarenlang gestudeerd hebt om het menselijke gedrag te doorgronden en je bij uitstek dé expert bent op dit gebied. Hoe zou het nou toch komen dat je op dit forum al meerdere mensen tegen je gekeerd hebt gekregen?
Aannames, conclusies, details die er niet toe doen, langdradige verhalen, vage feedback, slechte adviezen en ga zo maar door. Heb je zelf af en toe wel door wat je eigenlijk post?
Om even in te gaan op de essentie van je post, want het is weer een bonte verzameling van je eigen waanideeën, waarom zou ik mij persoonlijk aangevallen voelen in jouw hoofd? Omdat ik er op een ietwat agressieve manier op reageer? Dat is irritatie omdat je het voor elkaar krijg om post na post, pagina na pagina, topic na topic de boel weer redelijk weet te verzieken door overal je eigen draai aan te geven en je wil op te leggen bij anderen. Alsof jouw waarheid de enige waarheid is die er toe doet.
Mensen worden een beetje moe van je zoals Fripsel ook al aangeeft. Waar jij vervolgens alleen maar op kunt reageren dat dat komt door een van haar problemen. Een totaal belachelijke opmerking die nergens wat mee te maken heeft. Maar ach ja he, jij bent hier tenslotte de expert.
Dat mijn post een bonte verzameling van (ik beschrijf het maar even) foute aannames, van conclusies (oké volgens jou is blijkbaar het trekken van conclusies een fout iets), onbelangrijke details, vage feedback, slechte adviezen, ga zo maar door, lekker duidelijk omschreven allemaal.
Je beweert een hoop, maar bewijs het dan eens. Onderbouw het dan eens? In plaats van te klagen over dat je het denkwerk van een ander niet kan waarderen, kan je ook laten zien dat je zelf bereid bent om na te denken.
Verder geef je een beschrijving van wat je allemaal voelt:
- Volgens jou zijn het waanideeën (je kunt je niet met deze ideeën verenigen)
- Je reageert er naar eigen zeggen agressief of defensief op (mijn ideeën zijn blijkbaar een gevaar voor je)
- Mijn ideeën zorgen voor een geïrriteerd en blijkbaar ongemakkelijk gevoel bij je.
- Je ervaart ze als dwingend, opleggerig, alsof ik ze door je strot wil douwen of je op wil leggen, klopt dat?
- Je vindt blijkbaar bepaalde beschrijvingen te gedetailleerd.
- Voor je gevoel verziek ik je gemoedstoestand daarmee.
- Je wordt er blijkbaar moe van met mijn versie van de waarheid geconfronteerd te worden.
- Blijkbaar vind je het vervelend als ik kritiek heb op iemand die zelf geagiteerd op 1 van mijn posts lijkt te reageren en mijn reactie op fripsel is uiteraard voor de volle 100% een kanker voor je aangezicht. Ik heb een beetje het vermoeden dat je zwarte brilletje komt doordat je visie gekleurd is (duh!) en dat heeft met o.a. je bovenstaande emoties te maken.
En het grappige is dat ik inderdaad vaker met dit soort posts geconfronteerd wordt, want blijkbaar voelt het voor jou als belangrijk dat ik weet hoeveel onaangename spanning ik jou bezorg. Je bent heel erg daarop gefocust. Puur en alleen op jezelf. Want jij voelt je daar rot door en jij wilt van dat nare gevoel af. je -denkt- dat ik de schuldige ben, dat ik jou dat aangedaan zou hebben. Maar de waarheid is dat je je dat zelf aandoet omdat je niet geleerd hebt te zelfreflecteren, beetje zoals dat meisje niet heeft geleerd van die gele snoepjes af te komen.
Jouw type reactie had ik eerder al voorspeld en omschreven:
Jij ziet mijn feedback als beledigend jegens jou. Alsof ik je voor de gek probeer te houden.quote:Maar rationeel uitleggen heeft geen zin aan mensen die alle ratio aan emoties koppelen, zeer frequent aan beledigingen aan het eigen adres.
Dit was niet over jou, maar je doet hier wel hetzelfde. Sterker nog, je reactie is inderdaad hier omschrevene op een uitleg van mij.quote:En je draait en gedraagt je koppig op het moment dat ik je iets uitleg wat jou blijkbaar niet aan kan staan.
Je bent niet eerlijk.
En dit zou ook zo op jou kunnen slaan.quote:Jij snapt al niks van wat ik je uitleg, maar suggereert dat ik koppig ben. Ik heb hele goeie redenen waarom ik doe zoals ik doe en jij kan daar blijkbaar gewoon niet mee leven en dus moet je me maar publiekelijk veroordelen.
Jouw gedrag (en het gedrag waar je naar refereert van mensen die op een vergelijkbare wijze reageren) lijkt veel weg te hebben van cognitieve dissonantie. Maar dit is natuurlijk vrij eenvoudig op te lossen door in het vervolg niet uitsluitend te zeggen wat voor indruk ik op je maak, maar door de beweringen die je maakt, te onderbouwen.
Je vindt het (net zoals Fripsel eerder) blijkbaar alleen maar belangrijk om met alleen maar verwijten te komen, terwijl jullie ook hadden kunnen reageren op mijn verhaal over die energiehuishouding. Fripsel vroeg zelfs specifiek daarnaar en dan leg ik het uit en dan is het nog niet goed.
Je beweert en beweert, maar bewijs het dan ook eens.
Van een eerdere post:
- welke "alles en iedereen" heeft wat precies gedaan?
- Waarom denk je dat ik vanuit mezelf over een kliek begon terwijl mevrouw_voor_jou dat zelf zo had benoemd?
- Belangrijker dan wat precies?
- Waaruit maak je op dat ik niks doe om me aan te passen aan een ander?
- Ik denk zelf dat je me liever ziet als een soort van arrogant persoon zodat je niet met je gevoelens van cognitieve dissonantie geconfronteerd hoeft te worden. Maar wat nou als ik gelijk heb? Wat dan? Dat is "shooting the messenger".
Deze post van CoolGuy vat jouw gedrag op zich ook wel mooi samen. Sommige offtopic stukjes heb ik weggehaald ten dienste van de leesbaarheid of ik heb het onderwerp aangepast aan het onderwerp waar het hier over gaat:
Hoef je ook minder te lezen
Dit is hoe iemand anders jouw reactie hier zou omschrijven. Maar uiteraard ga je dit nooit toegeven, want de fout kan en zal niet bij jou liggen, maar ligt ergens bij mij. Dan kom je met vage beschuldigingen die nergens op slaan en veegt mijn ervaringen klakkeloos van tafel, want voor jou zijn feiten die onderuithalen hoe jouw visie van hoe de werkelijkheid in elkaar zit, slechts onbelangrijke details, want zo hoef je niet zelf met die nare gevoelens geconfronteerd te worden.quote:Met alle respect, maar je neemt een subjectieve, persoonlijke beleving uit jouw directe omgeving als onderbouwing waarom jij gelijk zou hebben.
Als jij een issue onder de aandacht wil brengen ... waar ik weet niet hoeveel leden komen, dan zul je moeten accepteren dat daar meningen bij zitten die niet gelijk zijn aan de jouwe, en ook niet worden verwoord op een manier die jou zint.
Maar veel mensen reageren het het meest gebeten als ze een waarheid te horen/lezen krijgen die ze liever niet horen. Dat is echter lastig om toe te geven, dus gooien ze een rookgordijn op in de vorm van doen alsof ze boos worden van de manier waarop het verwoordt wordt, in plaats van in te gaan op wat er eigenlijk gezegd wordt, omdat het waar is en ze daar liever niet aan willen.
Daar komt bij dat ik van mening ben dat als je volledig van je padje gaat vanwege wat woorden op het grote boze internet, het probleem niet die woorden zijn, maar heel wat anders. Dat kun je echter de zender van die woorden niet kwalijk nemen.
En ik ga ook niet tegen je liegen Aeque, maar je zal toch echt met echte argumenten moeten komen als je een zinvolle discussie met iemand wilt aangaan. Hoe je je voelt is me nu wel duidelijk. Ook waarom je je schijnbaar zo voelt.
Je ergert je aan mij omdat je zelf ergens tekort schiet. En die kritiek kan jij niet hebben.
Dat slapen is niet helemaal gelukt helaas. Ben nog steeds op. Jammer, dacht dat die slapeloosheid nu wel weg was.quote:
Ook vergeten dat ik morgen in de ochtend een afspraak heb.
ow, vergeet ik bijna het bijna belangrijkste.quote:
Die laatste post van jou he?
Het feit dat je sterke beweringen doet zonder ook maar de moeite te nemen je beweringen aan de realiteit te staven, ervaar ik ook als kwetsend. Alsof het helemaal oké is om met loze opmerkingen te gooien zonder rekening te houden met de validiteit van wat je zegt.
De ene na de andere ononderbouwde kwetsende opmerking na de ander produceer je. En je doet dit vast ook bij anderen.
Misschien moet je eens stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij.
Dat kan wel echt een vorm van gevoeld dissociatie bij stress zijn, denk ik. Het beeld wat je omschrijft komt denk ik meer overeen met hoe mensen een dissociatieve stoornis neerzetten/ omschrijven maar dat klopt vaak ook niet echt.quote:
[..]
Ja ik snap denk ik het principe van dissociatie niet ofzo. Ik stel me dan iets voor zoals "het licht is aan maar er is niemand thuis" of dat je jezelf vanuit een derde persoon ziet, of dat je niks meer weet van de voorgaande uren. Maar dat heb ik dus niet. Het is meer alsof ik in een aquarium zit, en ik en de buitenwereld zien elkaar en we communiceren, maar er is geen echt contact.
Ik denk dat de 'hele groep' helemaal niet wordt buitengesloten doordat het gros van de mensen er een andere manier van denken op na houdt. Het is zoals het is en ook rationele mensen kunnen gewoon aansluiten en als je duidelijk bent over hoe je communiceert kunnen mensen er rekening mee houden. Ze zijn het echter niet verplicht.quote:
[..]
Het is natuurlijk wel makkelijk en vanuit hun standpunt wel logisch. Maar erg sociaal is het niet als je daarmee een hele groep mensen uitsluit die daar zelf niet uit kunnen komen.
Ik ken een vergelijking die als metafoor een brug heeft over een kloof.
De autist bouwde een halve brug om naar de overkant te kunnen komen en met iemand connectie te maken. Maar die ander bouwde de andere helft van de brug niet, dus was er geen connectie.
Ze hoeven niks te bouwen want zij moeten zich maar aanpassen. Maar niet iedereen -kan- daaraan voldoen. Ik -kan- daar niet aan voldoen. Ik heb geen andere realistische keus dan om simpelweg met zo min mogelijk mensen om te gaan om zo voldoende energie over te houden zodat ik nog een beetje een deugdelijke kwaliteit van leven heb.
Het nadeel van die mogelijkheid is dat ik daarmee mezelf flink moet isoleren tot het einde van m'n leven er is.
De enige andere mogelijkheid die voor mij werkt, is als ik de ander begrijp. Maar hier loop ik tegen muren op omdat mijn vragen om verduidelijking als een soort aanval worden gezien en mensen zich gaan verzetten dat onderwerp bespreekbaar te maken.
Ik vind 't trouwens heel vreemd waarom ze niet inzien hoe krachtig de realiteit is. Waarom vinden ze het een mindere oplossing? Soms krijg ik de indruk dat ze het minder vinden puur en alleen maar omdat ze het sowieso niet echt goed kunnen toepassen. het is dus "stom" en "nutteloos" en "niet normaal" of vul maar wat in.
[..]
Gaat wel lukken
Dat mensen met autisme er tegenaanlopen dat de communicatie lastig loopt, en vaak hard moeten werken om toch begrepen te worden dat is helemaal waar.
Om even een heel harde vergelijking te trekken, iemand die niet kan lopen moet ook meer moeite doen om van a naar b te komen dan iemand die wel kan lopen, en dan kan iemand het fijn vinden een rolstoel te hebben want dan wordt je nooit moe, maar dat betekent niet dat de rest van de wereld er trek in heeft zich in een rolstoel voort te bewegen. Wel is het gros van de mensen heel bereid om de persoon in de rolstoel te helpen bij de dingen die niet lukken.
Hetzelfde geldt voor mensen met autisme, het overgrote deel van de mensen wil best moeite doen om iemand die anders communiceert te begrijpen of helpen mee te doen. Maar zijn volledige denkwijze erop aanpassen gaat veel te ver.
Ik denk in dit opzicht dat om verder te komen je meer bereikt door te kijken hoe jij makkelijker met mensen kan omgaan in plaats van de mensen te vragen jouw denkwijze erop na te gaan houden. Dat gaan ze toch niet doen.
Misschien moet je wat met je eigen adviezen doen. Zodra iemand met je in gesprek gaat dat over wat je zegt wel heel extreem is, krijg je dit soort reacties.quote:
[..]
ow, vergeet ik bijna het bijna belangrijkste.
Die laatste post van jou he?
Het feit dat je sterke beweringen doet zonder ook maar de moeite te nemen je beweringen aan de realiteit te staven, ervaar ik ook als kwetsend. Alsof het helemaal oké is om met loze opmerkingen te gooien zonder rekening te houden met de validiteit van wat je zegt.
De ene na de andere ononderbouwde kwetsende opmerking na de ander produceer je. En je doet dit vast ook bij anderen.
Misschien moet je eens stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij.
MK vult in zn eentje de Karpman-driehoek in, wat an sich al een prestatie is. Dan stelt hij zich op als redder, dan weer als slachtoffer, en dan weer als aanklager. Het is steeds 1 van deze 3 rollen en hij blijft in dit rollenspel zitten omdat het makkelijker is om naar de stront van een ander te kijken dan die van zichzelf op te ruimen.
En dat is het laatste wat ik erover zeg, want ik heb geen zin (meer) om mee te doen in dit toneelstuk
En dat is het laatste wat ik erover zeg, want ik heb geen zin (meer) om mee te doen in dit toneelstuk
Ja heel simpel, reacties blijven geven levert uiteindelijk ook weer reacties op. En niet reageren lig minder.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ehm jaquote:
[..]
Dat dacht ik ook altijd. Tot ik dat vel zag. Maar ik lig nu in bed. Ik laat het je morgen zien!
Als je op het internet leest is het denk ik meteen de meest extreme vorm, dus dat je inderdaad uit zelfbescherming helemaal weg bent. Maar ik denk dat er nog heel veel tussenfases zijn. En misschien dat de ene ook wel sneller helemaal in default valt? Zoveel verstand heb ik er niet van. Maar dat lijkt me wel logisch eigenlijk. Net als dat je meerdere gradaties van depressies hebt.
Het klinkt wel als een soort dissociatie. Jezelf afschermen van de wereld, omdat het teveel word. En ik denk dat het ook wel erg in jouw automatisme zit om maar gewoon door te gaan. Zoals ik je tot nu toe interpeteer. Een echte doorbikkelaar.
Maar ik moet nu echt gaan slapen anders val ik in slaap op de fiets naar de psychiater. Ik lrobeer zelf mijn emotie achtbaan te negeren atm.
ik ben kampioen 'doen alsof er niks aan de hand is'. In het echte leven deel ik weinig van mn gevoel en gedachtes met anderen en doe ik maar alsof alles ok is (en hou ik mezelf op de vlakte) en ik ga maar door maar ik merk nu wel aan alles dat ik een beetje aan het einde van mn Latijn ben
Heb jij helemaal geen mensen waar je even je schild bij naar beneden kan laten?quote:
[..]
Ehm ja
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nee. Eigenlijk niet. Ook niet bij mn ouders omdat zij mij toch niet begrijpen en als ik al iets laat zien dan pakken ze mij daar op een later moment mee terug tijdens een ruzie. Dus why bother.quote:
[..]
Heb jij helemaal geen mensen waar je even je schild bij naar beneden kan laten?
Dan zijn je ouders dus niet de juiste personen, maar het is wel fijn om mensen te vinden waar dat wel bij kan. Wat ik heb gemerkt is dat het heel vaak al kan bij de mensen om je heen, dat eigenlijk iedereen het al de hele tijd al doetquote:
[..]
Nee. Eigenlijk niet. Ook niet bij mn ouders omdat zij mij toch niet begrijpen en als ik al iets laat zien dan pakken ze mij daar op een later moment mee terug tijdens een ruzie. Dus why bother.
En dat niemand er gek van op keek dat ik ook wel eens ergens mee zat en daar niet sarcastisch/ironisch over wilde praten.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik denk dat ik dit in mei dit jaar een keer heb meegemaakt.quote:
[..]
Dat kan wel echt een vorm van gevoeld dissociatie bij stress zijn, denk ik. Het beeld wat je omschrijft komt denk ik meer overeen met hoe mensen een dissociatieve stoornis neerzetten/ omschrijven maar dat klopt vaak ook niet echt.
In een sociaal super heftige situatie voelde ik me ineens wegglippen en was het net of ik er wel zat maar er niet meer bij was. Ik voelde me net een soort geest ofzo. Zou dat dissociatie geweest kunnen zijn?
Ok jullie hebben me overtuigd om uit bed te komen. (Het is me dus niet gelukt om bij de psychiater te komen. Ik moet al vertrekken nog voor mijn ochtend medicatie ingewerkt is. Als ik er nu over nadenk ga ik alweer huilen). Ik ga mijn info vel pakken.
Euh geen idee?quote:
[..]
Ik denk dat ik dit in mei dit jaar een keer heb meegemaakt.
In een sociaal super heftige situatie voelde ik me ineens wegglippen en was het net of ik er wel zat maar er niet meer bij was. Ik voelde me net een soort geest ofzo. Zou dat dissociatie geweest kunnen zijn?
Ik heb geen kennis daarvan en ik kan het niet vergelijken omdat ik dus wel zeg maar echt een stoornis variant heb.
Alles wat ik weet, is dat wat Elvi omschreef overeen kwam met wat ik andere mensen heb horen omschrijven als gevoels dissociatie bij stress.
Sorry ik heb nooit echt een mening ofzo over zulke dingen. Ik Bedoel het niet verkeerd maar ik heb er gewoon geen verstand van.
Ik zit nu dat blad te lezen en besef me opeens wat ik gedroomd heb vannacht en dat dat niet zo prettig was.
Maar dit zijn de punten die bij dissocistiebr klachten horen. Alles wat jullie opnoemen komt erbij terug volgend mij:
-wegraken, schemeren, er niet meer 'bij' zijn
-geheugenproblemen, tijd kwijt zijn
-vervreemding van jezelf en anderen (glazen stolp gevoel)
-werkelijkheid en droom of fantasie door elkaar halen
-stemmen horen of dingen zien die er niet zijn
En je hoeft ze dus niet allemaal tegelijk te hebben. Of ze allemaal gehad te hebben.
Maar dit zijn de punten die bij dissocistiebr klachten horen. Alles wat jullie opnoemen komt erbij terug volgend mij:
-wegraken, schemeren, er niet meer 'bij' zijn
-geheugenproblemen, tijd kwijt zijn
-vervreemding van jezelf en anderen (glazen stolp gevoel)
-werkelijkheid en droom of fantasie door elkaar halen
-stemmen horen of dingen zien die er niet zijn
En je hoeft ze dus niet allemaal tegelijk te hebben. Of ze allemaal gehad te hebben.
Dat is heel hatelijk als mensen dat doen. Kut.quote:
[..]
Nee. Eigenlijk niet. Ook niet bij mn ouders omdat zij mij toch niet begrijpen en als ik al iets laat zien dan pakken ze mij daar op een later moment mee terug tijdens een ruzie. Dus why bother.
Ik had het over die grote groep die kleinere groepen uitsluit, simpelweg omdat de grote groep verwacht dat iedereen zich maar aan hun aanpast en dat dat asociaal is, zeker als duidelijk is dat er een kleinere groep is die daar erg veel last van heeft.quote:
[..]
Ik denk dat de 'hele groep' helemaal niet wordt buitengesloten doordat het gros van de mensen er een andere manier van denken op na houdt. Het is zoals het is en ook rationele mensen kunnen gewoon aansluiten en als je duidelijk bent over hoe je communiceert kunnen mensen er rekening mee houden.
Hoe meer rigide die grootste groep alleen de eigen regels kan doordrukken, hoe nauwer het gebied is waarin je gedrag als normaal bestempeld wordt en hoe eerder je buiten de boot valt en dus ook wordt buitengesloten.
Als rationele mensen gewoon kunnen aansluiten, waarom lijken meerdere mensen hier dan cognitieve vastlopers te krijgen op het moment dat ik doorvraag naar dat rare taboe van ze wat ze allemaal wel lijken te hebben en allemaal niet willen uitleggen. Verder vind ik dat ik best mensen mag aanspreken wanneer ze me kwetsen zonder dat ze met die rookgordijnen komen of met vingertjes gaan wijzen of de rest van hun arsenaal komen waarmee krampachtig geprobeerd wordt om te bliksemafleiden.
Het is een misconceptie dat autisten automatisch een soort van inferieure vorm van communicatie hebben. Ik heb zelf dit gemerkt:quote:Dat mensen met autisme er tegenaanlopen dat de communicatie lastig loopt, en vaak hard moeten werken om toch begrepen te worden dat is helemaal waar.
Om even een heel harde vergelijking te trekken, iemand die niet kan lopen moet ook meer moeite doen om van a naar b te komen dan iemand die wel kan lopen, en dan kan iemand het fijn vinden een rolstoel te hebben want dan wordt je nooit moe, maar dat betekent niet dat de rest van de wereld er trek in heeft zich in een rolstoel voort te bewegen. Wel is het gros van de mensen heel bereid om de persoon in de rolstoel te helpen bij de dingen die niet lukken.
Communicatiematrix:
| 1 2 3 4 | Autist & niet-autist --> slechte communicatie Niet-autist & autist --> slechte communicatie Niet-autist & niet-autist --> betere communicatie Autist & autist --> betere communicatie. |
Als autisme zou impliceren dat het om een communicatieverstoring gaat waarbij het als een defect is, dan zou ik verwachten dat bovenstaande schema zo zou verlopen:
| 1 2 3 4 | Autist & niet-autist --> slechte communicatie Niet-autist & autist --> slechte communicatie Niet-autist & niet-autist --> betere communicatie [b]Autist & autist --> superslechte communicatie.[/b] |
Echter is vetgedrukte niet het geval. Dus kan autisme niet een inferieure vorm van communicatie zijn en heeft in dit deel van het schema:
| 1 2 | Autist & niet-autist --> slechte communicatie Niet-autist & autist --> slechte communicatie |
Maar nu zeg ik dat ik vervolgens niet meer met deze niet-autisten wil praten omdat dat me onevenredig veel energie kost (wat ook gewoon zo is. Het kost me bergen energie en de kwaliteit van het contact is ook minder. Ten slotte ben ik dan altijd de defecte van het stel. Het is niet echt meedoen maar meelopen zonder echt een eigen mening te mogen hebben maar een mening over mij mogen ze wel want zij zijn de meerderheid. Neen).
Waarom denk je dat ik de laatste paar jaar aangeef dat ik lotgenotencontact zo heerlijk vind? Al die sociale shit waar ik m'n hele leven tegenaan bleef lopen..tis gewoon weg.
Die hele specifieke miscommunicatie veroorzaakt door het mixen van autist en niet-autist is dan gewoon weg. Dan ben ik toch gek als ik probeer om met iemand als Aeque aan te pappen?
Het is bijna onmogelijk om continu aan te moeten passen en te camoufleren zodat het niet opvalt dat je onder de motorkap toch anders bent. Gezien de gevolgen (o.a. bijvoorbeeld levenslange depressieve gevoelens) vind ik dat simpelweg inhumaan en zoiets kan je niet van iemand verwachten.quote:Hetzelfde geldt voor mensen met autisme, het overgrote deel van de mensen wil best moeite doen om iemand die anders communiceert te begrijpen of helpen mee te doen. Maar zijn volledige denkwijze erop aanpassen gaat veel te ver.
Ik kan het niet. Ik heb 't geprobeerd. De depressieve gevoelens bleven pas weg zodra ik niet meer met dat soort mensen omga. En het is heel vermoeiend. Maar het is voor mij wel de minst slechte oplossing op dit moment. Wil ik meer kunnen bereiken, dan zal ik dit gedrag wel moeten leren begrijpen en het enige wat een constante lijkt te zijn, is dat het in de hoek van de cognitieve dissonantie zit. Alsof het een taboe is en superkwetsend als er überhaupt ook maar over gepraat wordt.
In dit topic zijn er meerdere voorbeelden te benoemen waarbij zelfs alleen al het benoemen daarvan ook weer kwetsend voor die mensen zal zijn, dat is gewoon voorspelbaar.
Ik ga toch een voorbeeld geven:
Hier stelt Fripsel een in mijn ogen doodgewone vraag.
Mijn antwoord daarop staat hierzoquote:
[..]
Mag ik iets vragen. Hoe kun je compleet van het rationele uitgaan als je ergens mee zit? Hoe sluit dat aan bij je diagnose?
Fripsels reactie op die uitleg is vervolgens ditquote:
[..]
Het helpt om dingen te benoemen die anders bijvoorbeeld overweldigend en te anoniem zijn om te bespreken.
Stel (naja, lang en geduldig verhaal hier)
Dit is dan natuurlijk weer niet een logische reactie maar een (over)emotionele reactie. Het lijkt meer op "afreageren" of op "uithalen" en wat ze hier doet, is mijn post (waar ik serieus ook aandacht aan besteed om het allemaal zo kloppend mogelijk te maken) gewoon een horkerige trap in het kruis geven.quote:
[..]
Hoe kun je dan in godsnaam zo praten over mensen die dat niet voor elkaar krijgen..
vervolgens spreek ik Fripsel; daarop aan en komt nu zij weer met dat rookgordijn en wijst met het beschuldigende vingertje naar mij, wat totaal onlogisch is gezien haar postgedrag. Maar haar postgedrag aanspreken zal waarschijnlijk alleen maar nog meer boosheid opwekken en ik wil weten waarom. Op mij komt dit over als onlogische emozooi. Als een soort dierlijk instinct, alsof ze me wil overrulen of me op m'n plek wil zetten, alsof ik net geprobeerd had een staatsgreep te plegen of zo
Ik wil weten waarom er geregeld mensen zijn die plotseling met dat soort onlogische kwetsende emozooi posten en nog bozer reageren als ik wil weten hoe en wat en waarom.
Ze worden boos en als ik vraag waarom ze boos worden, worden ze nog bozer. Ze schreeuwen een beetje hun boosheid van zich af en het lijkt meer een trigger te zijn dan dat ik ze daadwerkelijk iets aangedaan zou hebben. Maar ik moet maar blijven gissen omdat het iedereen boos lijkt te maken of angstig, elke keer als ik dit onderwerp aansnij. En ik wil op z'n minst weten -waarom- ze zo boos reageren. -Waarom- is het zo moeilijk voor ze om hierover te zelfreflecteren en eens eerlijk naar hun eigen fouten kunnen kijken in plaats van steeds maar een bliksemafleider te "moeten" gaan zoeken?
Als ik kijk naar Aeque, dan zie ik ook dat hij met andere fokkers ook geregeld mot heeft, maar uiteraard liggen al zijn minder fortuinlijke dialogen aan de ander. Hij lijkt nieteens na te willen denken over zichzelf, alsof het simpelweg te pijnlijk voor hem is. of zo.
Klopt, maar daarvoor zal ik wel moeten weten/leren hoe ze denken en waarom ze zo denken.quote:Ik denk in dit opzicht dat om verder te komen je meer bereikt door te kijken hoe jij makkelijker met mensen kan omgaan in plaats van de mensen te vragen jouw denkwijze erop na te gaan houden. Dat gaan ze toch niet doen.
Anders zal ik door dit soort reacties verrast blijven en kost communicatie met dat soort mensen me bergen energie en daar heb ik het nu wel mee gehad.
Maar het komt er dus op neer dat ze (in mijn ogen) spontaan boos worden en bij vragen over hun boosheid alleen maar nog bozer worden en ik (doordat ze boos worden) dus niet uitgelegd krijg waarom ze boos worden. Ik krijg alleen maar te merken -dat- ze boos worden en dat die boosheid bovenmatig vaak alleen maar erger wordt als ik dit onderwerp dan toch bespreekbaar wil houden.
Ik heb eigenlijk alles behalve het laatste.quote:
Ik zit nu dat blad te lezen en besef me opeens wat ik gedroomd heb vannacht en dat dat niet zo prettig was.
Maar dit zijn de punten die bij dissocistiebr klachten horen. Alles wat jullie opnoemen komt erbij terug volgend mij:
-wegraken, schemeren, er niet meer 'bij' zijn
-geheugenproblemen, tijd kwijt zijn
-vervreemding van jezelf en anderen (glazen stolp gevoel)
-werkelijkheid en droom of fantasie door elkaar halen
-stemmen horen of dingen zien die er niet zijn
En je hoeft ze dus niet allemaal tegelijk te hebben. Of ze allemaal gehad te hebben.
naja, het laatste heb ik misschien wel een beetje als ik mee laat tellen dat ik soms periodes heb dat ik de deurbel hoor, maar er zeker weten niemand aanbelde. Of dat ik denk dat m'n mobiel afgaat en m'n telefoon niks aangeeft.
Die 1 na laatste heb ik denk ik alleen wel, als ik dat "dagdromen" laat meetellen als "droom en werkelijkheid door elkaar halen".
Het is superfrustrerend als de meeste mensen jou niet begrijpen. Je wordt er na verloop van tijd ook wat moedeloos van.quote:
[..]
Nee. Eigenlijk niet. Ook niet bij mn ouders omdat zij mij toch niet begrijpen en als ik al iets laat zien dan pakken ze mij daar op een later moment mee terug tijdens een ruzie. Dus why bother.
Dat van je ouders herken ik voor mezelf als "Anything you say can and will be used against you".
En idd, why bother?
Dissociatie door stress? Ik wist niet dat dat zo'n ding was?quote:
[..]
Euh geen idee?
Ik heb geen kennis daarvan en ik kan het niet vergelijken omdat ik dus wel zeg maar echt een stoornis variant heb.
Alles wat ik weet, is dat wat Elvi omschreef overeen kwam met wat ik andere mensen heb horen omschrijven als gevoels dissociatie bij stress.
Sorry ik heb nooit echt een mening ofzo over zulke dingen. Ik Bedoel het niet verkeerd maar ik heb er gewoon geen verstand van.
Maar als ik er even over nadenk, dan denk ik wel dat ik hier nogal vatbaar voor ben. maar ik ben sowieso wel vatbaar voor stress.
Zijn er trouwens mensen hier die dat dissociëren als een negatief iets ervaren? Zelf heb ik er natuurlijk wel last van, maar ervaar ik het dissociëren op zich niet als iets wat bijvoorbeeld beangstigend of schaamte-opwekkend is. Het gebeurt zeg maar gewoon, ook al is het verder op zich ook wel vervelend vaak.
Zo ik heb mn spv maar even een mail gestuurd met mn stressklachten
Maandag heb ik een soort evaluatie met haar en een psycholoog, en geen idee wat er dan besproken wordt maar dan kunnen ze deze mail ter voorbereiding alvast meenemen in het geheel.
Verder loop ik nu op elk front heel erg vast. Van alle kanten word aan mij getrokken en ik kan niet eens verlof opnemen ja 2 dagen... dat zet ook geen zoden aan de dijk.
Maandag heb ik een soort evaluatie met haar en een psycholoog, en geen idee wat er dan besproken wordt maar dan kunnen ze deze mail ter voorbereiding alvast meenemen in het geheel.
Verder loop ik nu op elk front heel erg vast. Van alle kanten word aan mij getrokken en ik kan niet eens verlof opnemen
ja 2 dagen... dat zet ook geen zoden aan de dijk.
Je wil niet alleen weten hoe of wat MagnetronkoffieC je veroordeelt de ander met de manier waarom je het vraagt en gaat zo in je eigen superieure ideeen en teksten op, dat je in mijn optiek niet eens meer open staat voor een fatsoenlijk gesprek. Ik voelde me niet eens persoonlijk aangevallen. Je doet continue aannames, gaat daar hele teksten over lullen. En doet dan alsof wij het niet snappen.
Dit is mijn allerlaatste post aan je. Ik wil niet gemeen gaan doen omdat ik zie dat er iets niet goed zit in iemands hoofd, maar voor mij kom je over als je het besef tussen echt en nep behoorlijk kwijt aan het raken bent.
Dit is mijn allerlaatste post aan je. Ik wil niet gemeen gaan doen omdat ik zie dat er iets niet goed zit in iemands hoofd, maar voor mij kom je over als je het besef tussen echt en nep behoorlijk kwijt aan het raken bent.
Ziek melden! Die was even heel kort. Ik weet even geen betere tip dan dat. Je moet een manier vinden om naar jezelf te leren luisteren meis. Zonder mensen die aan je trekken.quote:
Zo ik heb mn spv maar even een mail gestuurd met mn stressklachten
Maandag heb ik een soort evaluatie met haar en een psycholoog, en geen idee wat er dan besproken wordt maar dan kunnen ze deze mail ter voorbereiding alvast meenemen in het geheel.
Verder loop ik nu op elk front heel erg vast. Van alle kanten word aan mij getrokken en ik kan niet eens verlof opnemen
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 10-11-2017 13:52:27 ]
Als ze je ontslaan dan hebben hun een probleem lijkt me toch? Ik weet dat het een hoop gezeik is en kut en niet leuk, maar soms is een dieper dalletje nodig om op de lange termijn echt verder te komen. Laat iedereen maar kletsen over doorbikkelen. Op een bepaald punt is genoeg ook genoeg.quote:
[..]
Dan hoef ik meteen niet terug te komen. En krijg ik weer dat gezeik met de bedrijfsarts.
Het zou mij in ieder geval al helpen als ik een eigen woning had en zo zelf mijn dagindeling kan plannen. Alleen dat al zou veel rust geven, maar goed, er is voorlopig nog geen uitzicht op een woning en zeker niet als ik weer werkloos ben straksquote:
[..]
Als ze je ontslaan dan hebben hun een probleem lijkt me toch? Ik weet dat het een hoop gezeik is en kut en niet leuk, maar soms is een dieper dalletje nodig om op de lange termijn echt verder te komen. Laat iedereen maar kletsen over doorbikkelen. Op een bepaald punt is genoeg ook genoeg.
Ja, zo'n reactie had ik dus ook verwacht. Beetje vergelijkbaar met de reactie van Aeque qua "inhoud". Vooral verwijten en geen zelfreflectie.quote:
Je wil niet alleen weten hoe of wat MagnetronkoffieC je veroordeelt de ander met de manier waarom je het vraagt en gaat zo in je eigen superieure ideeen en teksten op, dat je in mijn optiek niet eens meer open staat voor een fatsoenlijk gesprek. Ik voelde me niet eens persoonlijk aangevallen. Je doet continue aannames, gaat daar hele teksten over lullen. En doet dan alsof wij het niet snappen.
Dit is mijn allerlaatste post aan je. Ik wil niet gemeen gaan doen omdat ik zie dat er iets niet goed zit in iemands hoofd, maar voor mij kom je over als je het besef tussen echt en nep behoorlijk kwijt aan het raken bent.
En wat snappen jullie volgens mij dan niet?
Ja dat wilde ik ook al zeggen. Maar dat benoemen terwijl het zo uitzichtloos voelt, ik wilde je niet een nog rotter gevoel geven.quote:
[..]
Het zou mij in ieder geval al helpen als ik een eigen woning had en zo zelf mijn dagindeling kan plannen. Alleen dat al zou veel rust geven, maar goed, er is voorlopig nog geen uitzicht op een woning en zeker niet als ik weer werkloos ben straks
Ik ben zelf heel triggerbaar op het moment, maar als het wat beter gaat weer mag je wel een paar dagen hier "bijkomen" als je wil. Het lost niks op voor de lange termijn maar het kan misschien wel een keertje fijn zijn.
MK, ik hou op met deze discussie. Elk stukje feedback dat ik je geef pareer je door het probleem bij ander te leggen. Elke deur die een mogelijkheid biedt naar een weg om je situatie te verbeteren gooi je dicht. Kortom, je neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor je eigen situatie en ik geloof niet dat ik iets kan bijdragen waardoor jij je problemen gaat oplossen.quote:
[..]
Ik had het over die grote groep die kleinere groepen uitsluit, simpelweg omdat de grote groep verwacht dat iedereen zich maar aan hun aanpast en dat dat asociaal is, zeker als duidelijk is dat er een kleinere groep is die daar erg veel last van heeft.
Hoe meer rigide die grootste groep alleen de eigen regels kan doordrukken, hoe nauwer het gebied is waarin je gedrag als normaal bestempeld wordt en hoe eerder je buiten de boot valt en dus ook wordt buitengesloten.
Als rationele mensen gewoon kunnen aansluiten, waarom lijken meerdere mensen hier dan cognitieve vastlopers te krijgen op het moment dat ik doorvraag naar dat rare taboe van ze wat ze allemaal wel lijken te hebben en allemaal niet willen uitleggen. Verder vind ik dat ik best mensen mag aanspreken wanneer ze me kwetsen zonder dat ze met die rookgordijnen komen of met vingertjes gaan wijzen of de rest van hun arsenaal komen waarmee krampachtig geprobeerd wordt om te bliksemafleiden.
[..]
Het is een misconceptie dat autisten automatisch een soort van inferieure vorm van communicatie hebben. Ik heb zelf dit gemerkt:
Communicatiematrix:
[ code verwijderd ]
Als autisme zou impliceren dat het om een communicatieverstoring gaat waarbij het als een defect is, dan zou ik verwachten dat bovenstaande schema zo zou verlopen:
[ code verwijderd ]
Echter is vetgedrukte niet het geval. Dus kan autisme niet een inferieure vorm van communicatie zijn en heeft in dit deel van het schema:
[ code verwijderd ]
De autist en de niet-autist evenveel schuld en een even grote bijdrage aan de miscommunicatie. Dan is het niet de bedoeling dat de niet-autist dan gaat zeggen "Zeg autist, doe jij maar lekker al het werk want dat ik jou niet begrijp dat ligt toch echt helemaal aan jou hoor. Jullie autisten communiceren dan ook onbegrijpelijk". Ja, alsof dat niet kwetsend naar de autist is. Maar zelfreflectie dat de communicatieproblemen van deze niet-autist bij deze niet-autist zou kunnen liggen...dat lijkt ON-VER-TEER-BAAR! En DAT is wat ik zo vreemd vind. Alsof ze hun privilege niet willen kwijtraken of zo en met grof geschut zouden mogen komen om mij d.m.v. sociale dwang toch te laten "meedoen met de rest", waarbij ik zelf al het vertaalwerk moet gaan doen "want zij zijn de meerderheid en het is nou eenmaal zou".
Maar nu zeg ik dat ik vervolgens niet meer met deze niet-autisten wil praten omdat dat me onevenredig veel energie kost (wat ook gewoon zo is. Het kost me bergen energie en de kwaliteit van het contact is ook minder. Ten slotte ben ik dan altijd de defecte van het stel. Het is niet echt meedoen maar meelopen zonder echt een eigen mening te mogen hebben maar een mening over mij mogen ze wel want zij zijn de meerderheid. Neen).
Waarom denk je dat ik de laatste paar jaar aangeef dat ik lotgenotencontact zo heerlijk vind? Al die sociale shit waar ik m'n hele leven tegenaan bleef lopen..tis gewoon weg.
Die hele specifieke miscommunicatie veroorzaakt door het mixen van autist en niet-autist is dan gewoon weg. Dan ben ik toch gek als ik probeer om met iemand als Aeque aan te pappen?
[..]
Het is bijna onmogelijk om continu aan te moeten passen en te camoufleren zodat het niet opvalt dat je onder de motorkap toch anders bent. Gezien de gevolgen (o.a. bijvoorbeeld levenslange depressieve gevoelens) vind ik dat simpelweg inhumaan en zoiets kan je niet van iemand verwachten.
Ik kan het niet. Ik heb 't geprobeerd. De depressieve gevoelens bleven pas weg zodra ik niet meer met dat soort mensen omga. En het is heel vermoeiend. Maar het is voor mij wel de minst slechte oplossing op dit moment. Wil ik meer kunnen bereiken, dan zal ik dit gedrag wel moeten leren begrijpen en het enige wat een constante lijkt te zijn, is dat het in de hoek van de cognitieve dissonantie zit. Alsof het een taboe is en superkwetsend als er überhaupt ook maar over gepraat wordt.
In dit topic zijn er meerdere voorbeelden te benoemen waarbij zelfs alleen al het benoemen daarvan ook weer kwetsend voor die mensen zal zijn, dat is gewoon voorspelbaar.
Ik ga toch een voorbeeld geven:
Hier stelt Fripsel een in mijn ogen doodgewone vraag.
[..]
Mijn antwoord daarop staat hierzo
[..]
Fripsels reactie op die uitleg is vervolgens dit
[..]
Dit is dan natuurlijk weer niet een logische reactie maar een (over)emotionele reactie. Het lijkt meer op "afreageren" of op "uithalen" en wat ze hier doet, is mijn post (waar ik serieus ook aandacht aan besteed om het allemaal zo kloppend mogelijk te maken) gewoon een horkerige trap in het kruis geven.
vervolgens spreek ik Fripsel; daarop aan en komt nu zij weer met dat rookgordijn en wijst met het beschuldigende vingertje naar mij, wat totaal onlogisch is gezien haar postgedrag. Maar haar postgedrag aanspreken zal waarschijnlijk alleen maar nog meer boosheid opwekken en ik wil weten waarom. Op mij komt dit over als onlogische emozooi. Als een soort dierlijk instinct, alsof ze me wil overrulen of me op m'n plek wil zetten, alsof ik net geprobeerd had een staatsgreep te plegen of zo
Ik wil weten waarom er geregeld mensen zijn die plotseling met dat soort onlogische kwetsende emozooi posten en nog bozer reageren als ik wil weten hoe en wat en waarom.
Ze worden boos en als ik vraag waarom ze boos worden, worden ze nog bozer. Ze schreeuwen een beetje hun boosheid van zich af en het lijkt meer een trigger te zijn dan dat ik ze daadwerkelijk iets aangedaan zou hebben. Maar ik moet maar blijven gissen omdat het iedereen boos lijkt te maken of angstig, elke keer als ik dit onderwerp aansnij. En ik wil op z'n minst weten -waarom- ze zo boos reageren. -Waarom- is het zo moeilijk voor ze om hierover te zelfreflecteren en eens eerlijk naar hun eigen fouten kunnen kijken in plaats van steeds maar een bliksemafleider te "moeten" gaan zoeken?
Als ik kijk naar Aeque, dan zie ik ook dat hij met andere fokkers ook geregeld mot heeft, maar uiteraard liggen al zijn minder fortuinlijke dialogen aan de ander. Hij lijkt nieteens na te willen denken over zichzelf, alsof het simpelweg te pijnlijk voor hem is. of zo.
[..]
Klopt, maar daarvoor zal ik wel moeten weten/leren hoe ze denken en waarom ze zo denken.
Anders zal ik door dit soort reacties verrast blijven en kost communicatie met dat soort mensen me bergen energie en daar heb ik het nu wel mee gehad.
Maar het komt er dus op neer dat ze (in mijn ogen) spontaan boos worden en bij vragen over hun boosheid alleen maar nog bozer worden en ik (doordat ze boos worden) dus niet uitgelegd krijg waarom ze boos worden. Ik krijg alleen maar te merken -dat- ze boos worden en dat die boosheid bovenmatig vaak alleen maar erger wordt als ik dit onderwerp dan toch bespreekbaar wil houden.
Elvi wat voor contract heb je?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
ik zit te lurken maar dat heet depersonalisatie eerder.quote:
[..]
Dat dacht ik ook altijd. Tot ik dat vel zag. Maar ik lig nu in bed. Ik laat het je morgen zien!
Als je op het internet leest is het denk ik meteen de meest extreme vorm, dus dat je inderdaad uit zelfbescherming helemaal weg bent. Maar ik denk dat er nog heel veel tussenfases zijn. En misschien dat de ene ook wel sneller helemaal in default valt? Zoveel verstand heb ik er niet van. Maar dat lijkt me wel logisch eigenlijk. Net als dat je meerdere gradaties van depressies hebt.
Het klinkt wel als een soort dissociatie. Jezelf afschermen van de wereld, omdat het teveel word. En ik denk dat het ook wel erg in jouw automatisme zit om maar gewoon door te gaan. Zoals ik je tot nu toe interpeteer. Een echte doorbikkelaar.
Maar ik moet nu echt gaan slapen anders val ik in slaap op de fiets naar de psychiater. Ik lrobeer zelf mijn emotie achtbaan te negeren atm.
bij mij is het altijd depersonalisatie>>>>>>dissociatie.
dit is mijn meest creepy post ever, ik scroll maar beetje dus weet ook niet over wie het ging
Oh dat zou best kunnen dat ik het door de war haal want ik vind het dus heel lastig te begrijpen.quote:
[..]
ik zit te lurken maar dat heet depersonalisatie eerder.
bij mij is het altijd depersonalisatie>>>>>>dissociatie.
dit is mijn meest creepy post ever, ik scroll maar beetje dus weet ook niet over wie het ging
en creepy vind ik het niet, alleen maar handig om te weten toch als ik termen door elkaar haar. En Ehm dan bedoel je dus dat depersonalisatie een stap is voor dissociatie met die pijltjes of dat het verschillende dingen zijn? Is dat het groter is dan?
ja depersonalisatie is zeg maar als alles een film word. grote afstand tussen jezelf en wat er gebeurd.quote:
[..]
Oh dat zou best kunnen dat ik het door de war haal want ik vind het dus heel lastig te begrijpen.
En Ehm dan bedoel je dus dat depersonalisatie een stap is voor dissociatie met die pijltjes of dat het verschillende dingen zijn? Is dat het groter is dan?
soms voel je dan ook niet meer je benen en armen ook al ben je mentaal nog wel aanwezig (dus later weet je nog wel wat je hebt gedaan, wat er gebeurde).
dissociatie is echt als je op de automatische piloot schiet en dan ergens anders bent opeens of dat je jezelf iets aan hebt gedaan zonder dat je dat weet. je bent dan echt mentaal niet aanwezig. gatenkaas effect in je geheugen.
ervaringsexpert hier
depersonalisatie valt ook onder dissociatie in het boekje der boekjes trouwens.
Ik heb de laatste tijd, ik woon alleen. Dus ik moet naar de winkel bijvoorbeeld. En dan beginnen bijvoorbeeld mijn handen heel raar aan te voelen. Kan dat daarmee te maken hebben? Op de terugweg mis ik soms ook zijstraten. En soms als ik me er doorheen push, net als met die fok meet. Kan ik juist ook heel druk worden voor mijn gevoel omdat, ik weet niet het is dan een soort automatisme dat het overneemt. Maar ik ben er inderdaad nog wel.quote:
[..]
ja depersonalisatie is zeg maar als alles een film word. grote afstand tussen jezelf en wat er gebeurd.
soms voel je dan ook niet meer je benen en armen ook al ben je mentaal nog wel aanwezig (dus later weet je nog wel wat je hebt gedaan, wat er gebeurde).
dissociatie is echt als je op de automatische piloot schiet en dan ergens anders bent opeens of dat je jezelf iets aan hebt gedaan zonder dat je dat weet. je bent dan echt mentaal niet aanwezig. gatenkaas effect in je geheugen.
ervaringsexpert hier
depersonalisatie valt ook onder dissociatie in het boekje der boekjes trouwens.
Kan zoiets ook een paar dagen aanhouden?
Ik vind het alleen niet als een film voelen. Misschien dat ik me daarom nooit met die term verbonden heb gevoeld.
kan ermee te maken hebben ja, dat zijstraten missen ook. dat druk worden kan dan overschreeuwen zijn vooral als je later dan wel de prijs ervoor betaald.quote:
[..]
Ik heb de laatste tijd, ik woon alleen. Dus ik moet naar de winkel bijvoorbeeld. En dan beginnen bijvoorbeeld mijn handen heel raar aan te voelen. Kan dat daarmee te maken hebben? Op de terugweg mis ik soms ook zijstraten. En soms als ik me er doorheen push, net als met die fok meet. Kan ik juist ook heel druk worden voor mijn gevoel omdat, ik weet niet het is dan een soort automatisme dat het overneemt. Maar ik ben er inderdaad nog wel.
Kan zoiets ook een paar dagen aanhouden?
ik heb fases waar het maanden zich aanhoud.
ik las dat je ptss complex hebt ergens toch? komt vaak voor bij mensen die die diagnose hebben (is ook een van mijn diagnoses)
als je nu een psycholoog hebt en behandeling hebt zou ik het persoonlijk bespreekbaar maken.
voor mij voelt het ook niet perse zoals een film. het is een uitdrukking die ze vaak ervoor gebruiken, ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven.quote:
Ik vind het alleen niet als een film voelen. Misschien dat ik me daarom nooit met die term verbonden heb gevoeld.
Ook dan is het uzb verplicht je door te betalen bij ziekte toch? Maar snap je moeite... het is eigenlijk de meest zekerheid gevende optie. Maar als je voelt dat je in een burnout belandt ben je dus gewoon ziek en moeten zij met je kijken naar herstel.quote:
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Het punt is dat ik me al in juli ziek heb gemeld daarvoor, maar het gedoe met de bedrijfsarts en de organisatie die contact had met mij vond ik zo stressvol dat ik mijzelf beter heb gemeld en zelf langzaam aan het opbouwen ben.quote:
[..]
Ook dan is het uzb verplicht je door te betalen bij ziekte toch? Maar snap je moeite... het is eigenlijk de meest zekerheid gevende optie. Maar als je voelt dat je in een burnout belandt ben je dus gewoon ziek en moeten zij met je kijken naar herstel.
Maar zonder veel genezend succes zo te lezen?quote:
[..]
Het punt is dat ik me al in juli ziek heb gemeld daarvoor, maar het gedoe met de bedrijfsarts en de organisatie die contact had met mij vond ik zo stressvol dat ik mijzelf beter heb gemeld en zelf langzaam aan het opbouwen ben.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ga je dan niet juist van kwaad naar erger?quote:
[..]
Het punt is dat ik me al in juli ziek heb gemeld daarvoor, maar het gedoe met de bedrijfsarts en de organisatie die contact had met mij vond ik zo stressvol dat ik mijzelf beter heb gemeld en zelf langzaam aan het opbouwen ben.
Hoewel ik me goed kan voorstellen dat je stress hebt van de bedrijfsarts en de bureaucratie die erbij komt kijken.
Ik denk toch dat ik dat traject weer in zou gaan als ik jou was...
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Je weet dat je bij je werk niet hoeft aan te geven waarom je ziek bent he?quote:
[..]
Het punt is dat ik me al in juli ziek heb gemeld daarvoor, maar het gedoe met de bedrijfsarts en de organisatie die contact had met mij vond ik zo stressvol dat ik mijzelf beter heb gemeld en zelf langzaam aan het opbouwen ben.
Mijn werkgevers hebben dat altijd geëist!quote:
[..]
Je weet dat je bij je werk niet hoeft aan te geven waarom je ziek bent he?
Mon 'en!
Dat mogen ze helemaal niet.quote:
[..]
Mijn werkgevers hebben dat altijd geëist!
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Alleen een bedrijfsarts mag dat waarbij hij daarna alleen mag communiceren naar de werkgever of je kunt werken of niet.quote:
[..]
Mijn werkgevers hebben dat altijd geëist!
https://www.intermediair.(...)gen-als-je-ziek-bent
Hier ook hoor. Hele gesprekken kwam er aan te pas.quote:
[..]
Mijn werkgevers hebben dat altijd geëist!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]
Hier ook hoor. Hele gesprekken kwam er aan te pas.Zo dan...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
M'n situatie kan maar op 1 manier verbeteren (even binnen deze context gezien) en dat is wanneer ik leer om met dit rare ding rekening te houden. Maar dan moet ik wel weten dat dit rare ding is waardoor andere mensen steeds boos worden.quote:
[..]
MK, ik hou op met deze discussie. Elk stukje feedback dat ik je geef pareer je door het probleem bij ander te leggen. Elke deur die een mogelijkheid biedt naar een weg om je situatie te verbeteren gooi je dicht. Kortom, je neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor je eigen situatie en ik geloof niet dat ik iets kan bijdragen waardoor jij je problemen gaat oplossen.
Het lijkt wel alsof het een enorm kwetsbaar punt is dat koste wat 't kost niet ontdekt mag worden of zo. Het maakt ze voor hun gevoel kwetsbaar, want er wordt gesproken over de sterke indruk alsof ik dominant wil zijn en ze wil overrulen.
Ze vinden het o.a. eng en het maakt ze emotioneel labiel. Maar deze emotionele labiliteit mag ook niet aan die kwetsbaarheid ten grondslag liggen want dan zou daarmee indirect het bestaan van deze kwetsbaarheid toegegeven worden.
En daarom volgen de excuusjes, de rookgordijnen, de bliksemafleiders, de sociale dwang, de sociale afwijzing.
Die rare fratsen maken mensen niet voor niets, daar moet een reden voor zijn en op een gegeven moment vind ik wel uit wat precies. Met een beetje geluk ben ik dan (hopelijk duurzaam) van dat gezeik van deze mensen af en kan ik weer ongestoord m'n eigen ding gaan doen.
Ik ga later nog wel nalezen wat hier allemaal getypt is. Ik heb de afgelopen nacht bijna helemaal niet geslapen en ben best wel brak nu
quote:
[..]
kan ermee te maken hebben ja, dat zijstraten missen ook. dat druk worden kan dan overschreeuwen zijn vooral als je later dan wel de prijs ervoor betaald.
ik heb fases waar het maanden zich aanhoud.
ik las dat je ptss complex hebt ergens toch? komt vaak voor bij mensen die die diagnose hebben (is ook een van mijn diagnoses)
als je nu een psycholoog hebt en behandeling hebt zou ik het persoonlijk bespreekbaar maken.
[..]
voor mij voelt het ook niet perse zoals een film. het is een uitdrukking die ze vaak ervoor gebruiken, ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven.
Ik wilde eigenlijk wat anders vragen, maar ik ben wat warrig en ik heb hoofdpijn.quote:
[..]
ja depersonalisatie is zeg maar als alles een film word. grote afstand tussen jezelf en wat er gebeurd.
soms voel je dan ook niet meer je benen en armen ook al ben je mentaal nog wel aanwezig (dus later weet je nog wel wat je hebt gedaan, wat er gebeurde).
dissociatie is echt als je op de automatische piloot schiet en dan ergens anders bent opeens of dat je jezelf iets aan hebt gedaan zonder dat je dat weet. je bent dan echt mentaal niet aanwezig. gatenkaas effect in je geheugen.
ervaringsexpert hier
depersonalisatie valt ook onder dissociatie in het boekje der boekjes trouwens.
Kan je eigenlijk ook depresonaliseren en dissocieren tegelijk? Of dat je iets doet wat qua beschrijving dingetjes van beiden heeft?
En wederom leg je het probleem en de verantwoordelijkheid buiten jezelf.. Je hebt echt een totaal onrealistisch beeld van de werkelijkheid en je hebt erg weinig zelf inzicht..quote:
[..]
M'n situatie kan maar op 1 manier verbeteren (even binnen deze context gezien) en dat is wanneer ik leer om met dit rare ding rekening te houden. Maar dan moet ik wel weten dat dit rare ding is waardoor andere mensen steeds boos worden.
Het lijkt wel alsof het een enorm kwetsbaar punt is dat koste wat 't kost niet ontdekt mag worden of zo. Het maakt ze voor hun gevoel kwetsbaar, want er wordt gesproken over de sterke indruk alsof ik dominant wil zijn en ze wil overrulen.
Ze vinden het o.a. eng en het maakt ze emotioneel labiel. Maar deze emotionele labiliteit mag ook niet aan die kwetsbaarheid ten grondslag liggen want dan zou daarmee indirect het bestaan van deze kwetsbaarheid toegegeven worden.
En daarom volgen de excuusjes, de rookgordijnen, de bliksemafleiders, de sociale dwang, de sociale afwijzing.
Die rare fratsen maken mensen niet voor niets, daar moet een reden voor zijn en op een gegeven moment vind ik wel uit wat precies. Met een beetje geluk ben ik dan (hopelijk duurzaam) van dat gezeik van deze mensen af en kan ik weer ongestoord m'n eigen ding gaan doen.
Ik ga later nog wel nalezen wat hier allemaal getypt is. Ik heb de afgelopen nacht bijna helemaal niet geslapen en ben best wel brak nu
Wat je hier omschrijft is ook wat ik denk ik ervaren heb. En in milde vorm ook langere tijd achter elkaar.quote:
[..]
ja depersonalisatie is zeg maar als alles een film word. grote afstand tussen jezelf en wat er gebeurd.
soms voel je dan ook niet meer je benen en armen ook al ben je mentaal nog wel aanwezig (dus later weet je nog wel wat je hebt gedaan, wat er gebeurde).
dissociatie is echt als je op de automatische piloot schiet en dan ergens anders bent opeens of dat je jezelf iets aan hebt gedaan zonder dat je dat weet. je bent dan echt mentaal niet aanwezig. gatenkaas effect in je geheugen.
ervaringsexpert hier
depersonalisatie valt ook onder dissociatie in het boekje der boekjes trouwens.
Eigenlijk heb ik pas sinds een maand of 2 het gevoel er weer echt helemaal te zijn.
Dank voor het delen, ik was niet heel bekend hiermee maar heb wel de eerdergenoemde rare ervaring en wellicht dat het dit geweest is. Ik zal het overigens ook met mijn psycholoog bespreken, mogelijk dat ik het dan ook beter kan plaatsen.
Weer zo'n reactie. Weet je wat 't ding is? Dat naarmate ik beter begrijp waar jullie beledigingen vandaan komen, ik daar steeds minder door geraakt word en dat komt hoofdzakelijk omdat ik weet dat wanneer bepaalde mensen een belediging maken, dit (afhankelijk van -wie- het zegt) meer of juist minder realistisch is.quote:
[..]
En wederom leg je het probleem en de verantwoordelijkheid buiten jezelf.. Je hebt echt een totaal onrealistisch beeld van de werkelijkheid en je hebt erg weinig zelf inzicht..
Das toch juist een mooi iets? En een mooi streven voor mij om jullie gedachtengangen te ontrafelen
Hoe onrealistischer iemand is, hoe minder letterlijk ik diens uitspraken hoef te nemen want ze bedoelen het ook minder letterlijk.
Een bepaalde mate van "sociale dwang/druk" merk ik ook geregeld op. Ze willen niet dat iemand anders ziet hoe rot ze zijn? Is dat 't? Naja, stof tot nadenken.
Ik ga even huishouden en daarna weekend houden, fijn weekend
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Anyhoe, het gaat wel redelijk. Soms.Sterkheidsbaas van alles.
Protip (hoewel het niet bij iedereen werkt):quote:
Ik kan niet slapen. Omdat er teveel aan de hand is. En ik ben er misselijk van. En dit mag niet nu gebeuren want ik moet morgen echt om kwart over 8 op de fiets zitten.
"Dit mag niet nu gebeuren" is killing, is geen ongewone gedachte maar doordat 'het niet kunnen slapen omdat er te veel aan de hand is en je misselijk bent' (wat ook niet gek is in zo'n situatie) dan irritatie opwekt, wat om kan slaan in zelfhaat en nog meer frustratie, maakt dat je juist niet kan slapen.
Wat voor mij heel goed heeft gewerkt is de gedachte 'zorgen voor morgen' als ik in bed lig. Alle zorgen die ik heb schrijf ik dan op een papiertje of even als notitie in mijn telefoon. Zodat ze uit mijn hoofd en op papier zijn, en ik die nacht me er niet druk om hoef te maken want dat doe ik morgen wel, ik heb het tenslotte opgeschreven.
Dat hielp voor mij al een stukje om die eindeloze brij uit m'n hoofd weg te werken zodat ik iig wat meer ruimte had om slaperig te kunnen worden.
Vaak zet ik er dan ook een (saaie maar wel interessante) documentaire bij op om bij in slaap te vallen. Interessant genoeg dat je er wel in mee gaat zodat je niet in je eigen hoofd vast blijft zitten maar luistert naar de docu, maar saai genoeg dat het rustig en zacht verteld wordt en je rustig met je ogen dicht kan luisteren en erbij in slaap kan vallen.
Hier even een dingetje op (en ik weet waar ik me aan brand, heb ook geen zin in een hele discussie dus wees niet beledigd als ik ineens aftaai en niet meer reageer).quote:
[..]
M'n situatie kan maar op 1 manier verbeteren (even binnen deze context gezien) en dat is wanneer ik leer om met dit rare ding rekening te houden. Maar dan moet ik wel weten dat dit rare ding is waardoor andere mensen steeds boos worden.
Het lijkt wel alsof het een enorm kwetsbaar punt is dat koste wat 't kost niet ontdekt mag worden of zo. Het maakt ze voor hun gevoel kwetsbaar, want er wordt gesproken over de sterke indruk alsof ik dominant wil zijn en ze wil overrulen.
Ze vinden het o.a. eng en het maakt ze emotioneel labiel. Maar deze emotionele labiliteit mag ook niet aan die kwetsbaarheid ten grondslag liggen want dan zou daarmee indirect het bestaan van deze kwetsbaarheid toegegeven worden.
En daarom volgen de excuusjes, de rookgordijnen, de bliksemafleiders, de sociale dwang, de sociale afwijzing.
Die rare fratsen maken mensen niet voor niets, daar moet een reden voor zijn en op een gegeven moment vind ik wel uit wat precies. Met een beetje geluk ben ik dan (hopelijk duurzaam) van dat gezeik van deze mensen af en kan ik weer ongestoord m'n eigen ding gaan doen.
Ik ga later nog wel nalezen wat hier allemaal getypt is. Ik heb de afgelopen nacht bijna helemaal niet geslapen en ben best wel brak nu
Je zegt dat je moet weten wat dan dat 'rare ding' is waarom mensen steeds boos worden en 'dat dat niet ontdekt mag worden omdat dat hun kwetsbaar maakt'. Dat laatste is natuurlijk een aanname, maar als je zo vaak dezelfde geluiden hoort van andere mensen die bij jou niet lekker vallen, is dat wat ze zeggen misschien wel dat 'rare ding' wat mensen zo geirriteerd maakt. Het is niet iets dat niet ontdekt mag worden, want mensen geven al jaren letterlijk aan wat voor hen het probleem is, het lijkt dan juist eerder iets dat jij zelf niet wil ontdekken.
Het kan soms heel behulpzaam voor jezelf zijn om enkel te lezen en te luisteren, zonder te willen reageren.
Mijn valkuil is ook dat ik eroverheen wil met woorden en gedachten en mijn eigen rationale (dat is ook niet vreemd bij hoogbegaafdheid en het 'niet begrepen worden'), maar het maakt wel dat je daardoor makkelijk over de message van een ander heen leest en het niet laat binnenkomen. Het is een hele klus om niet overal overheen te willen walsen met je eigen woorden en gedachten (iets waar ik zelf veel mee bezig ben geweest de laatste tijd), maar als het lukt heb je daar voor de rest van je leven zo veel aan omdat jij soms net zo veel kan hebben aan andermans woorden en gedachten als zij aan die van jou. Het maakt het makkelijker om naar jezelf te kijken zonder dat je je daardoor slecht of aangevallen voelt.
Dezelfde geluiden die je steeds hoort van mensen die jij graag in een 'zij/hullie' vakje schuift zijn eigenlijk de geluiden die jou kunnen helpen om te zien wat dan dat 'rare ding' is waar mensen boos om worden. Op het moment dat tig mensen om je heen hetzelfde zeggen zou er misschien ook wel een kern van waarheid in kunnen zitten, en iets waar je wat mee kan.
Dat is waarom mensen ook zeggen dat je misschien ook iets van je eigen advies aan moet nemen. Je verwijt anderen vaak letterlijk hetgeen je zelf ook doet, zonder dat je het zelf door lijkt te hebben. In dit geval zou je zélf veel kunnen hebben aan een stukje zelfreflectie zonder gelijk tegen jezelf te vertellen dat het bij de ander ligt en niet bij jou. Hoe een ander dingen ziet heb je geen invloed over, je hebt enkel invloed op je eigen denken/voelen/handelen, en daar kun je natuurlijk te allen tijde wat mee.
Als je dit naast je neer wil leggen om er niets mee te doen is dat natuurlijk ook helemaal prima. Het is tenslotte jouw leven en als jij die zo wil leven moet je dat zelf weten. Maar dan is het ook wel logisch dat mensen niet een heel gesprek met je aan willen gaan erover omdat ze toch constant het gevoel hebben dat het niet aankomt. Hoe langer zo'n zinloze discussie doorgaat hoe groter de irritaties op den duur worden, al helemaal als je mensen daardoor ook nog eens emotioneel labiel gaat noemen en weet ik veel wat voor aannames je dan doet. De discussie kan enkel zinvol worden op het moment dat jij ook meegeeft en kan luisteren naar de ander en objectief naar je eigen (post)gedrag kan kijken en kan snappen waarom je soms zo overkomt op anderen, en daarbij het vingertje enkel naar jezelf wijst.
Daarnaast is dat (voor iedereen overigens) ook nodig om jezelf te kunnen verbeteren. Uiteindelijk dient het niet te gaan om 'je continue aan anderen te moeten aanpassen' (want dat is idd retevermoeiend), maar intern dingen zodanig uit te pluizen en ongezonde gedachten- en gevoelspatronen te veranderen naar gezond, zodat het niet eens meer nodig is om je continue aan te moeten passen aan de ander. Je gedachten- en gevoelspatronen zijn tenslotte intrinsiek al verbeterd.
Laatst zei je hier ergens dat je zelf nog niet dingen in kaart heb laten brengen van waar je problemen nou vandaan komen. Dit verbaast me eigenlijk echt aangezien dat altijd de grondslag is van het intrinsiek willen verbeteren van je gedachten en gevoelens. Al helemaal als je al 14 jaar onder behandeling staat en je nog niet eens weet waar je problemen nou eigenlijk vandaan komen verbaast het me ook niks als je steeds tegen dezelfde muur blijft aanlopen. Nou is de GGZ soms inderdaad een geval van 'van het kastje naar de muur gestuurd worden', maar het helpt je niets als je ook hierbij met het vingertje naar de GGZ wijst ipv jezelf. Jij bent degene die jouw denken/voelen/handelen in de hand heeft, niemand anders. Als je al 14 jaar tegen dezelfde muur aanloopt en ook hier op FOK! al jaren dezelfde geluiden hoort, kan het echt helpen om het eens terug te draaien naar jezelf en te kijken wat jíj anders kan doen om de situatie te verbeteren.
Zo'n mooi quote'je van onze vriend Einstein:
Ook een veel te lang lulverhaal dit waar waarschijnlijk een ziek grote multiquote op komt (en wederom voel je niet beledigd als ik ineens aftaai). Maar ik moest het toch echt nog even een keertje gezegd hebben want ik gun je ergens die inzichten ook wel. Als het weer niet aankomt heb ik het iig nog 1 laatste keer geprobeerd en kan ik vredig sterven.
Probeer iig even goed en rustig te lezen, zonder daar gelijk zelf allemaal woorden of gedachten aan vuil te maken, of uit automatisme te pareren met 'ja maar' of een heel boekwerk, wis desnoods alles wat je tot nu toe getypt/gequote hebt, maar enkel en alleen even stil te staan bij het idee of hier misschien nog best een goed punt in zit waar je wat mee kan. Het is tenslotte een behulpzame post, en geen aanvallende.
[ Bericht 1% gewijzigd door Moira op 11-11-2017 17:18:12 ]
Ik merk dat ik weer wat energie heb om mijn gedachten op de toekomst te richten.
Op dit moment is de afspraak dat ik het met uwv in december over mogelijk vrijwilligerswerk ga hebben. Nog wat verder in de toekomst kijkend zou ik ook graag weer willen werken.
Toch best een opgave om te bedenken wat ik voor vrijwilligerswerk zou willen doen, maar ook wat voor baan ik zou willen hebben en wat wel en niet zou werken.
Op dit moment ben ik eigenlijk al wel tevreden met dat ik uberhaupt weer gedachten heb over de toekomt en dat deze ook constructief zijn.
Op dit moment is de afspraak dat ik het met uwv in december over mogelijk vrijwilligerswerk ga hebben. Nog wat verder in de toekomst kijkend zou ik ook graag weer willen werken.
Toch best een opgave om te bedenken wat ik voor vrijwilligerswerk zou willen doen, maar ook wat voor baan ik zou willen hebben en wat wel en niet zou werken.
Op dit moment ben ik eigenlijk al wel tevreden met dat ik uberhaupt weer gedachten heb over de toekomt en dat deze ook constructief zijn.
Dat is bij mij juist iets waar ik eigenlijk nog helemaal niet over na wil denken omdat ik dan meteen in de stress schiet.quote:
Ik merk dat ik weer wat energie heb om mijn gedachten op de toekomst te richten.
Op dit moment is de afspraak dat ik het met uwv in december over mogelijk vrijwilligerswerk ga hebben. Nog wat verder in de toekomst kijkend zou ik ook graag weer willen werken.
Toch best een opgave om te bedenken wat ik voor vrijwilligerswerk zou willen doen, maar ook wat voor baan ik zou willen hebben en wat wel en niet zou werken.
Op dit moment ben ik eigenlijk al wel tevreden met dat ik uberhaupt weer gedachten heb over de toekomt en dat deze ook constructief zijn.
Wel goed dat je dat zo kunt zien!
Dank je.quote:
[..]
Dat is bij mij juist iets waar ik eigenlijk nog helemaal niet over na wil denken omdat ik dan meteen in de stress schiet.
Wel goed dat je dat zo kunt zien!
Bij de gedachte echt al weer aan het werk te gaan voel ik me ook niet bepaald lekker hoor. Of nu al starten met vrijwilligerswerk. Maar ik durf al wel weer na te denken over mogelijkheden en dat is een flinke stap vooruit.
Zit jij al lang thuis?
3 maanden nu, waarvan 2 nog doorbetaald vanuit werkgever i.v.m. opzegtermijn. Juist daardoor ben ik eigenlijk flink naar beneden gedonderd. Ik had liever nog daar gewerkt en dan weer opgebouwd, is toch makkelijker als je een omgeving al kent.quote:
[..]
Dank je.
Bij de gedachte echt al weer aan het werk te gaan voel ik me ook niet bepaald lekker hoor. Of nu al starten met vrijwilligerswerk. Maar ik durf al wel weer na te denken over mogelijkheden en dat is een flinke stap vooruit.
Zit jij al lang thuis?
Ja dat is zeker zo.quote:
[..]
3 maanden nu, waarvan 2 nog doorbetaald vanuit werkgever i.v.m. opzegtermijn. Juist daardoor ben ik eigenlijk flink naar beneden gedonderd. Ik had liever nog daar gewerkt en dan weer opgebouwd, is toch makkelijker als je een omgeving al kent.
Al lijkt het me ook wel fijn straks een nieuwe start te kunnen maken.
Zit jij nu in de ww of ziektewet?
Ergens ook wel waar, maar daarvoor maak ik mij nu veel te druk om dingen.quote:
[..]
Ja dat is zeker zo.
Al lijkt het me ook wel fijn straks een nieuwe start te kunnen maken.
Zit jij nu in de ww of ziektewet?
Maar ziektewet aangezien ik ziek uit dienst ben gegaan.
Ah ja, dan ben je daar gewoon nog niet aan toe. Hopelijk komt dat weer.quote:
[..]
Ergens ook wel waar, maar daarvoor maak ik mij nu veel te druk om dingen.
Maar ziektewet aangezien ik ziek uit dienst ben gegaan.
Jawel.quote:
[..]
Ah ja, dan ben je daar gewoon nog niet aan toe. Hopelijk komt dat weer.
Dat heet gewoon dissociëren.quote:
[..]
[..]
Ik wilde eigenlijk wat anders vragen, maar ik ben wat warrig en ik heb hoofdpijn.
Kan je eigenlijk ook depresonaliseren en dissocieren tegelijk? Of dat je iets doet wat qua beschrijving dingetjes van beiden heeft?
Dissociëren registreer je namelijk niet meer. Achteraf is het een gat in je geheugen.
Goed dat je het gaat bespreken met je psycholoog.quote:
[..]
Wat je hier omschrijft is ook wat ik denk ik ervaren heb. En in milde vorm ook langere tijd achter elkaar.
Eigenlijk heb ik pas sinds een maand of 2 het gevoel er weer echt helemaal te zijn.
Dank voor het delen, ik was niet heel bekend hiermee maar heb wel de eerdergenoemde rare ervaring en wellicht dat het dit geweest is. Ik zal het overigens ook met mijn psycholoog bespreken, mogelijk dat ik het dan ook beter kan plaatsen.
Ook al denk je maar dat het zoiets kan zijn want als het een dissociatie word is het echt gevaarlijk.
Kan gevaarlijk zijn.... (en officieel is het al een vorm van dissociatie)quote:Op zaterdag 11 november 2017 22:02 schreef isax het volgende:
[..]
Goed dat je het gaat bespreken met je psycholoog.
Ook al denk je maar dat het zoiets kan zijn want als het een dissociatie word is het echt gevaarlijk.
Maar voor een ieder die zich er wat van aan wenst te trekken....Als je het vermoeden hebt dat je last hebt van depersonalisatie en/ of derealisatie, denk dan ook even na over je drank/ drugsgebruik, fijne zaterdagavond
Domme vraag misschien, wat is er gevaarlijk aan?quote:
[..]
Goed dat je het gaat bespreken met je psycholoog.
Ook al denk je maar dat het zoiets kan zijn want als het een dissociatie word is het echt gevaarlijk.
Ik kan me van die ene situatie eigenlijk vooral nog herinneren dat ik erbij zat maar het niet meer meekreeg. Ik was me wel bewust van mezelf maar de mensen om me heen waren een heel eind weg.
Daarna nog een hele periode gehad waarbij het leek of ik alles een beetje op de autopiloot deed.
Ik denk dat Isax bedoelt dat "als" het over zou gaan in een andere vorm van dissociatie dat het dan wel om een vorm zou kunnen gaan waarbij gevaarlijke situaties kunnen ontstaan.quote:
[..]
Domme vraag misschien, wat is er gevaarlijk aan?
Ik kan me van die ene situatie eigenlijk vooral nog herinneren dat ik erbij zat maar het niet meer meekreeg. Ik was me wel bewust van mezelf maar de mensen om me heen waren een heel eind weg.
Daarna nog een hele periode gehad waarbij het leek of ik alles een beetje op de autopiloot deed.
Maar dat hoeft helemaal niet te gebeuren. Heleboel mensen ervaren depersonalisatie in hun leven, pubers ook vaak. Of bij social events. Het is natuurlijk goed het te melden, maar het hoeft zich niet te ontwikkelen.
ik ben ooit een meisje tegen gekomen in de psychiatriequote:
[..]
Domme vraag misschien, wat is er gevaarlijk aan?
Ik kan me van die ene situatie eigenlijk vooral nog herinneren dat ik erbij zat maar het niet meer meekreeg. Ik was me wel bewust van mezelf maar de mensen om me heen waren een heel eind weg.
Daarna nog een hele periode gehad waarbij het leek of ik alles een beetje op de autopiloot deed.
ze miste haar been en beide armen.
dit kwam doordat ze onder de trein was beland tijdens een dissociatie.
maar kan bespreekbaar maken bij je psych is prima idee.quote:
[..]
Ik denk dat Isax bedoelt dat "als" het over zou gaan in een andere vorm van dissociatie dat het dan wel om een vorm zou kunnen gaan waarbij gevaarlijke situaties kunnen ontstaan.
Maar dat hoeft helemaal niet te gebeuren. Heleboel mensen ervaren depersonalisatie in hun leven, pubers ook vaak. Of bij social events. Het is natuurlijk goed het te melden, maar het hoeft zich niet te ontwikkelen.
@ isa @ luchtbel dank voor de uitleg. Ik denk niet dat ik zover weg was dat ik dingen deed die ik niet meer weet of op dat moment iets raars zou gaan doen. Maar idd ik zal het met de psycholoog overleggen.
Ik wist eerst niet wat het was dus moest even googlen en inlezen, maar heeft niet iedereen wel eens van die momenten? Zeker als je last heb van psychische klachten omdat je hoofd vaak zo vol zit dat je gewoon niet meer de concentratie hebt om het op te brengen en alles mee te maken en te onthouden.quote:
[..]
ik ben ooit een meisje tegen gekomen in de psychiatrie
ze miste haar been en beide armen.
dit kwam doordat ze onder de trein was beland tijdens een dissociatie.
Ik ga dat dissociëren/depersonaliseren echt bespreken met mijn psycholoog, soms ben ik voor mijn gevoel dagen in een soort stroomversnelling bezig, in een soort overleefstand. En ik ben een tijdje bang geweest dat het misschien wel een soort manie zou zijn. Maar ik doe geen bizar extreme dingen. Tuurlijk heb ik wel eens mijn dommigheidjes dat ik 5 euro teveel uitgeef en dat soort dingen. Maar toen ik het aan mijn psycholoog voorlegde was ze extreem verbaasd. Maar dat depersonaliseren/dissociëren zou het misschien wel uit kunnen leggen.
Het is zo moeilijk om uit te leggen wat er dan precies met me gebeurd.
Het is zo moeilijk om uit te leggen wat er dan precies met me gebeurd.
Heb je wel het idee dat je altijd een zelfde persoonlijkheid naar buiten uitdraagt? Andere mensen merken het bijv niet aan je?quote:
Ik ga dat dissociëren/depersonaliseren echt bespreken met mijn psycholoog, soms ben ik voor mijn gevoel dagen in een soort stroomversnelling bezig, in een soort overleefstand. En ik ben een tijdje bang geweest dat het misschien wel een soort manie zou zijn. Maar ik doe geen bizar extreme dingen. Tuurlijk heb ik wel eens mijn dommigheidjes dat ik 5 euro teveel uitgeef en dat soort dingen. Maar toen ik het aan mijn psycholoog voorlegde was ze extreem verbaasd. Maar dat depersonaliseren/dissociëren zou het misschien wel uit kunnen leggen.
Het is zo moeilijk om uit te leggen wat er dan precies met me gebeurd.
Soms kan je als een overlevingsmechanisme een andere persoonlijkheid aannemen. Maar dat zou dan vallen onder DIS. Het zou dissociaties en geheugenverlies kunnen verklaren.
Dat is toevallig iets waar ik ook over nadenk. Ik maak met mijn maatschappelijk werkster een trappen niveau van mijn paniekaanvallen. En we hebben nu een 10 bepaald. Maar volgens mij is dat misschien wel niet de echte 10 en zit er nog wel iets boven.quote:
[..]
Heb je wel het idee dat je altijd een zelfde persoonlijkheid naar buiten uitdraagt? Andere mensen merken het bijv niet aan je?
Soms kan je als een overlevingsmechanisme een andere persoonlijkheid aannemen. Maar dat zou dan vallen onder DIS. Het zou dissociaties en geheugenverlies kunnen verklaren.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.De laatste tijd, en zeker met de diazepam is het alsof ik er überhaupt eindelijk een beetje over na kan denken en het iets beter snap. Maar therapie gaat heel langzaam dus daar kan ik deze dingen helemaal niet bespreken en dan op gegeven moment ga ik er weer mee in de knoop raken. Dus kom ik telkens weer op dat punt dat ik er liever helemaal niet meer over na wil denken. En daar raak ik ook weer van in paniek.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 12-11-2017 13:32:39 ]
-
[ Bericht 100% gewijzigd door DancingPhoebe op 12-11-2017 14:00:46 ]
[ Bericht 100% gewijzigd door DancingPhoebe op 12-11-2017 14:00:46 ]
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Dit heb ik ook heel lang gehad! Dan vroegen ze bijvoorbeeld bij de hulpverlening wat ik wilde, en ik wilde dan wel oprecht iets doen. Maar de stress, en het idee van wat ontbrak zo dat mijn antwoord was "Ik denk dat als ik leuke collega's heb, en er een plek te vinden is waar ze in mij geloven dat ik alles wel wil".quote:
[..]
Dat is bij mij juist iets waar ik eigenlijk nog helemaal niet over na wil denken omdat ik dan meteen in de stress schiet.
Wel goed dat je dat zo kunt zien!
Met vrijwilligerswerk ben ik uiteindelijk begonnen omdat ik me eenzaam voelde. Niet omdat ik opeens al wist wat ik wilde doen.
Maar juist toen ik daarmee begon ging ik vanzelf daar een beetje over nadenken omdat je weer met collega's in aanraking komt. Je merkt toch wat je beter ligt en wat niet. Dus misschien helpt het juist ook wel een beetje om daar een beetje een houding in te hebben van "het komt wel". Ik heb door die G-scherma's ook echt geleerd om dat stuk mee te nemen van mijn vrijwilligerswerk nu ik verder ga zoeken naar jets anders, en niet alleen maar het feit dat het mislukt is omdat ik mijn plek niet gevonden heb.
Ik heb ook wel heel veel geluk met mijn jobcoach denk ik. Ik heb er nu twee gehad omdat de eerste een nieuwe baan kreeg. Maar ze nemen me beide heel serieus, en pushen me helemaal niet. Ze lijken het vertrouwen te hebben dat ik echt iemand ben die liever gister begint dan morgen. En dat haalt zoveel druk er vanaf. Al moet ik nu nog leren geloven dat ze me ook echt vertrouwen.
Ik had deze week ook een heel fijn gesprek over het vrijwilligerswerk. Ze vroeg bijvoorbeeld wat ik van schoonmaakwerk vond en dat ik eerlijk moest zijn. Dus ik heb eerlijk geantwoord dat ik vond dat ik niet in de positie zit om het niet te proberen maar dat ik er niet om zou staan te springen. En toen was haar conclusie dat we vooral eerst iets gaan doen waar ik wel enthousiast van word omdat het al moeilijk genoeg is.
Zo super super super lief. Ik ben wel blij dat ik ook eindelijk mensen aan het vinden ben die wel meedenken ook al had ik de laatste twee weken een giga dip.
Ohja, dit vind ik trouwens ook wel weer bijzonder. Mijn kat en ik zijn buddies toch. Maar met mijn nieuwe medicijnen voel ik me ook echt rustiger. En nu zoekt mijn kat me nog meer op. Eerst als ik bijvoorbeeld ging verzitten of verliggen op de bank of in bed dan ging hij beledigt weg alsof ik hem weg wilde alsof ik hem weg wilde jagen. Maar nu doet hij gewoon met me mee. Gaat nog minder bij mijn voeten liggen en nog meer bij mij.
Mijn kat en ik zijn buddies toch. Maar met mijn nieuwe medicijnen voel ik me ook echt rustiger. En nu zoekt mijn kat me nog meer op. Eerst als ik bijvoorbeeld ging verzitten of verliggen op de bank of in bed dan ging hij beledigt weg alsof ik hem weg wilde alsof ik hem weg wilde jagen. Maar nu doet hij gewoon met me mee. Gaat nog minder bij mijn voeten liggen en nog meer bij mij. SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Houd dit vastquote:
Ik merk dat ik weer wat energie heb om mijn gedachten op de toekomst te richten.
Op dit moment is de afspraak dat ik het met uwv in december over mogelijk vrijwilligerswerk ga hebben. Nog wat verder in de toekomst kijkend zou ik ook graag weer willen werken.
Toch best een opgave om te bedenken wat ik voor vrijwilligerswerk zou willen doen, maar ook wat voor baan ik zou willen hebben en wat wel en niet zou werken.
Op dit moment ben ik eigenlijk al wel tevreden met dat ik uberhaupt weer gedachten heb over de toekomt en dat deze ook constructief zijn.
. Heb je inmiddels wel een richting waar je heen zou willen?
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dat ga ik zeker doen.quote:
[..]
Houd dit vast
Heb je inmiddels wel een richting waar je heen zou willen?
Niet specifiek. Ik weet een aantal dingen waarvan ik weet dat ik er energie van krijg.
Ik vind het leuk om dingen op te bouwen, projectmatig te werken. Ik hou van regelen en organiseren.
Ook vind ik het heel leuk om mensen dingen uit te leggen en advies te geven. Ik wil dus graag ook contact met mensen in mijn werk.
Doodvermoeiend vind ik het als het contact eenvoudig is of het werk dat ik uitvoer saai is.
Ook weet ik dat sommige doelgroepen te heftig voor me zijn. Ik heb met vluchtelingen gewerkt en daarbij las en hoorde ik erg veel over wat ze hebben meegemaakt, heb zelfs eens heel nare foto's mogen aanschouwen. Dat is te zwaar.
Vandaag 3 paniekaanvallen gehad. Nu ben ik suf van de 2 lorazepams.
Ik weet niet goed wat ik moet typen. Alles lijkt slecht en fout. Ik ben fout en daarom loopt iedereen bij me weg. Ik voel me zo alleen. Ik heb het gevoel dat iedereen mij achter mijn rug niet aardig vind. Ik wil niks meer zeggen tegen de hulpdiensten want ik heb het gevoel dat mijn problemen veel minder belangrijker zijn dan de mensen met echte problemen. Ik heb het gevoel dat ik vol zit met woede, verdriet, pijn en eenzaamheid. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
Ik weet niet of ik dit mag posten, maar haal anders maar weg. Sorry als dit vervelend was om te lezen.
Ik weet niet goed wat ik moet typen. Alles lijkt slecht en fout. Ik ben fout en daarom loopt iedereen bij me weg. Ik voel me zo alleen. Ik heb het gevoel dat iedereen mij achter mijn rug niet aardig vind. Ik wil niks meer zeggen tegen de hulpdiensten want ik heb het gevoel dat mijn problemen veel minder belangrijker zijn dan de mensen met echte problemen. Ik heb het gevoel dat ik vol zit met woede, verdriet, pijn en eenzaamheid. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
Ik weet niet of ik dit mag posten, maar haal anders maar weg. Sorry als dit vervelend was om te lezen.
Twiddel
Wat rot dat je je zo voelt. Knuffels. Kun je met de medicatie nu een beetje tot rust komen?quote:
Vandaag 3 paniekaanvallen gehad. Nu ben ik suf van de 2 lorazepams.
Ik weet niet goed wat ik moet typen. Alles lijkt slecht en fout. Ik ben fout en daarom loopt iedereen bij me weg. Ik voel me zo alleen. Ik heb het gevoel dat iedereen mij achter mijn rug niet aardig vind. Ik wil niks meer zeggen tegen de hulpdiensten want ik heb het gevoel dat mijn problemen veel minder belangrijker zijn dan de mensen met echte problemen. Ik heb het gevoel dat ik vol zit met woede, verdriet, pijn en eenzaamheid. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
Ik weet niet of ik dit mag posten, maar haal anders maar weg. Sorry als dit vervelend was om te lezen.
Is er iets waardoor de paniekaanvallen getriggerd werden of kwamen ze uit t niets op?
Sterkte ermee.
Ik vind het dapper dat je dit deelt.quote:
Vandaag 3 paniekaanvallen gehad. Nu ben ik suf van de 2 lorazepams.
Ik weet niet goed wat ik moet typen. Alles lijkt slecht en fout. Ik ben fout en daarom loopt iedereen bij me weg. Ik voel me zo alleen. Ik heb het gevoel dat iedereen mij achter mijn rug niet aardig vind. Ik wil niks meer zeggen tegen de hulpdiensten want ik heb het gevoel dat mijn problemen veel minder belangrijker zijn dan de mensen met echte problemen. Ik heb het gevoel dat ik vol zit met woede, verdriet, pijn en eenzaamheid. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
Ik weet niet of ik dit mag posten, maar haal anders maar weg. Sorry als dit vervelend was om te lezen.
En ik herken het ook. Ik weet natuurlijk niet waar je angsten inzitten, dus ik kan je geen specifieke tips geven. Maar jouw problemen/angsten zijn niet minder belangrijk/vergelijkbaar. Ze zitten je in de weg, en daar kun je hulp bij gebruiken. En het is een echt probleem, want als het nep was, had je het toch al opgelost kunnen krijgen. Dus je mag er gewoon over praten met je hulpverleners, en hier delen wat je dwars zit. Je bent goed genoeg zoals je bent.
Is (vrijwillige) evenementenorganisatie niet wat? Daar kun je kleinschalig mee beginnen en verder uitbouwen.quote:
[..]
Dat ga ik zeker doen.
Niet specifiek. Ik weet een aantal dingen waarvan ik weet dat ik er energie van krijg.
Ik vind het leuk om dingen op te bouwen, projectmatig te werken. Ik hou van regelen en organiseren.
Ook vind ik het heel leuk om mensen dingen uit te leggen en advies te geven. Ik wil dus graag ook contact met mensen in mijn werk.
Doodvermoeiend vind ik het als het contact eenvoudig is of het werk dat ik uitvoer saai is.
Ook weet ik dat sommige doelgroepen te heftig voor me zijn. Ik heb met vluchtelingen gewerkt en daarbij las en hoorde ik erg veel over wat ze hebben meegemaakt, heb zelfs eens heel nare foto's mogen aanschouwen. Dat is te zwaar.
Goed dat je al duidelijk hebt wat je wel, maar ook niet fijn vindt in je werk. Dat scheelt veel.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Medicatie helpt wel wat, alleen ik ben bang dat morgenochtend weer in paniek ben.quote:
[..]
Wat rot dat je je zo voelt. Knuffels. Kun je met de medicatie nu een beetje tot rust komen?
Is er iets waardoor de paniekaanvallen getriggerd werden of kwamen ze uit t niets op?
Sterkte ermee.
Ik woon beschermd en er wordt heel erg aan de diensten gerommeld, wat zorgt voor heel veel onrust. We hebben heel veel invalkrachten en mijn PBer (persoonlijk begeleider) heb ik deze week 15 minuten gesproken, zou ik vandaag wat langer krijgen te spreken maar ze zei dat af omdat er nu imand was die meer hulp nodig had.
Ik wordt heel bang en onrustig van alle veranderingen in het personeel en vanavond staat er ook alleen maar een invalkracht bij ons.
En dat bij een afdeling voor autisme.
Ik ben niet de enige die er last van heeft, net hoorde ik mijn buurvrouw tekeer gaan.
Twiddel
Natuurlijk mag je dat posten! Je gevoel bespreken is goed.quote:
Vandaag 3 paniekaanvallen gehad. Nu ben ik suf van de 2 lorazepams.
Ik weet niet goed wat ik moet typen. Alles lijkt slecht en fout. Ik ben fout en daarom loopt iedereen bij me weg. Ik voel me zo alleen. Ik heb het gevoel dat iedereen mij achter mijn rug niet aardig vind. Ik wil niks meer zeggen tegen de hulpdiensten want ik heb het gevoel dat mijn problemen veel minder belangrijker zijn dan de mensen met echte problemen. Ik heb het gevoel dat ik vol zit met woede, verdriet, pijn en eenzaamheid. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
Ik weet niet of ik dit mag posten, maar haal anders maar weg. Sorry als dit vervelend was om te lezen.
Bedenk dat je gevoel enkel je gevoel is, en hoe realistisch dat gevoel voor je lijkt, dit geen ultieme waarheid is. Je bent de moeite waard
.Sterkte.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dankjequote:
[..]
Ik vind het dapper dat je dit deelt.
Je bent goed genoeg zoals je bent.
Twiddel
Dankjequote:
[..]
Natuurlijk mag je dat posten! Je gevoel bespreken is goed.
Bedenk dat je gevoel enkel je gevoel is, en hoe realistisch dat gevoel voor je lijkt, dit geen ultieme waarheid is. Je bent de moeite waard
Sterkte.
Twiddel
Oh jeetje. Wat slecht. Nou, dat ligt echt niet aan jou. Maar aan de puinhoop die ze er van aan het maken zijn in de zorg, en prioriteiten die verkeerd gelegd worden als je het mij vraagt.quote:Op zondag 12 november 2017 20:15 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Medicatie helpt wel wat, alleen ik ben bang dat morgenochtend weer in paniek ben.
Ik woon beschermd en er wordt heel erg aan de diensten gerommeld, wat zorgt voor heel veel onrust. We hebben heel veel invalkrachten en mijn PBer (persoonlijk begeleider) heb ik deze week 15 minuten gesproken, zou ik vandaag wat langer krijgen te spreken maar ze zei dat af omdat er nu imand was die meer hulp nodig had.
Ik wordt heel bang en onrustig van alle veranderingen in het personeel en vanavond staat er ook alleen maar een invalkracht bij ons.
En dat bij een afdeling voor autisme.
Ik ben niet de enige die er last van heeft, net hoorde ik mijn buurvrouw tekeer gaan.
Dikke knuffel! En groot gelijk dat je er hier even stoom over af komt blazen!
Oei, dat is geen goede situatie. Vat dat echter niet persoonlijk op, dat er iemand anders is die even meer hulp nodig heeft maakt niet dat jij niet meer serieus genomen wordt.quote:
[..]
Medicatie helpt wel wat, alleen ik ben bang dat morgenochtend weer in paniek ben.
Ik woon beschermd en er wordt heel erg aan de diensten gerommeld, wat zorgt voor heel veel onrust. We hebben heel veel invalkrachten en mijn PBer (persoonlijk begeleider) heb ik deze week 15 minuten gesproken, zou ik vandaag wat langer krijgen te spreken maar ze zei dat af omdat er nu imand was die meer hulp nodig had.
Ik wordt heel bang en onrustig van alle veranderingen in het personeel en vanavond staat er ook alleen maar een invalkracht bij ons.
En dat bij een afdeling voor autisme.
Ik ben niet de enige die er last van heeft, net hoorde ik mijn buurvrouw tekeer gaan.
Heb je, naast je medicatie, een manier om rustiger te worden? Bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen, of zo?
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
quote:
Vandaag 3 paniekaanvallen gehad. Nu ben ik suf van de 2 lorazepams.
Ik weet niet goed wat ik moet typen. Alles lijkt slecht en fout. Ik ben fout en daarom loopt iedereen bij me weg. Ik voel me zo alleen. Ik heb het gevoel dat iedereen mij achter mijn rug niet aardig vind. Ik wil niks meer zeggen tegen de hulpdiensten want ik heb het gevoel dat mijn problemen veel minder belangrijker zijn dan de mensen met echte problemen. Ik heb het gevoel dat ik vol zit met woede, verdriet, pijn en eenzaamheid. Ik heb het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
Ik weet niet of ik dit mag posten, maar haal anders maar weg. Sorry als dit vervelend was om te lezen.
Klinkt allemaal heel herkenbaar, kan er in tegenstelling tot anderen hier ook niet zo goed iets op zeggen omdat ik daar zelf ook constant tegenaan loop. Het is overigens niet vervelend om te lezen, je hart luchten moet af en toe gewoon.
Heb echt het idee dat ik een nachtmens ben. Sinds ik uit de kliniek ben, heb ik met mijn ouders afgesproken dat ik probeer iedere avond voor middernacht te slapen en 's ochtends uiterlijk om 9 uur m'n bed uit ben. Dit heb ik 2 weken volgehouden, maar ik merk gewoon dat ik me in de avond zo lekker voel. Om 1-2 uur 's nachts slapen vind ik het fijnst en dan lekker uitslapen tot een uur of 10.
Vind het dan ook jammer dat dit afwijkt van de ''standaard'' in de maatschappij, waar om 7 uur je bed uit zijn en een 9 tot 5 mentaliteit hebben de normaalste zaak van de wereld is. Ik heb het idee dat ik hier niet voor gemaakt ben. Het liefste werk ik alleen in de middag en in de avond, helaas is hier (volgens mij) niet zo veel mogelijkheid toe
Vind het dan ook jammer dat dit afwijkt van de ''standaard'' in de maatschappij, waar om 7 uur je bed uit zijn en een 9 tot 5 mentaliteit hebben de normaalste zaak van de wereld is. Ik heb het idee dat ik hier niet voor gemaakt ben. Het liefste werk ik alleen in de middag en in de avond, helaas is hier (volgens mij) niet zo veel mogelijkheid toe
Heb ik ook ja. Ben echt een nachtbraker. Het gevaar is wel dat als je niks hoeft dit nogal uit de hand kan lopen. Inmiddels is mijn ritme weer een beetje onder controle, maar ik heb een aantal maanden gehad dat ik tussen 6 en 8 's ochtends ging slapen en om 5u 's middags mijn bed uitkwam. Moet je de wekker zetten als je om 16:00 een afspraak hebt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
hoe zit het met jou dan met betrekking tot werk, school?quote:
Heb ik ook ja. Ben echt een nachtbraker. Het gevaar is wel dat als je niks hoeft dit nogal uit de hand kan lopen. Inmiddels is mijn ritme weer een beetje onder controle, maar ik heb een aantal maanden gehad dat ik tussen 6 en 8 's ochtends ging slapen en om 5u 's middags mijn bed uitkwam. Moet je de wekker zetten als je om 16:00 een afspraak hebt.
Ik heb heel erg zitten twijfelen of ik weer met school moest beginnen, toch aangemeld maar ze zaten vol dus ik kon niet meer terecht. Ook geen alternatieven mogelijk. Daarna maar beetje werk gezocht maar er is hier in de provincie echt niks te vinden behalve in een donker warenhuis orderpicken. Ondertussen in de supermarkt nog 2 weken gewerkt maar daar ook niet volgehouden om uiteenlopende redenen (een bitch van een bedrijfsleider en 5:30 opstaan waardoor ik van 7 tot 17:00 als een zombie daar stond te vullen). Voor 6,60 per uur. Was me niet waard wat het aan energie kostte. In januari begin ik aan dagbehandeling en in de tussentijd maar iets van vrijwilligerswerk gaan doen denk ik.quote:
[..]
hoe zit het met jou dan met betrekking tot werk, school?
Het is geen fijne situatie. Ik woon in een studentenhuis met 2 studenten die me totaal negeren. Zit al jaren vast in cirkel dat ik maar niet kan doorbreken. Tig baantjes gehad die ik max 3 maanden vasthoudt, school loopt ook steeds in de soep. De problemen stapelen zich op. Als ik 5 jaar geleden wist dat het zo zou eindigen had ik mezelf een schop onder de kont gegeven. Maar toen was 's nachts gamen belangrijker.
[ Bericht 4% gewijzigd door Quotidien op 13-11-2017 02:13:32 ]
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Telt dat als 'nachtmens'?quote:
Heb echt het idee dat ik een nachtmens ben. Sinds ik uit de kliniek ben, heb ik met mijn ouders afgesproken dat ik probeer iedere avond voor middernacht te slapen en 's ochtends uiterlijk om 9 uur m'n bed uit ben. Dit heb ik 2 weken volgehouden, maar ik merk gewoon dat ik me in de avond zo lekker voel. Om 1-2 uur 's nachts slapen vind ik het fijnst en dan lekker uitslapen tot een uur of 10.
Vind het dan ook jammer dat dit afwijkt van de ''standaard'' in de maatschappij, waar om 7 uur je bed uit zijn en een 9 tot 5 mentaliteit hebben de normaalste zaak van de wereld is. Ik heb het idee dat ik hier niet voor gemaakt ben. Het liefste werk ik alleen in de middag en in de avond, helaas is hier (volgens mij) niet zo veel mogelijkheid toe
Dat is al bijna een jaar mijn ritme. Voor middernacht mijn bed in, om 1.00 uur proberen te slapen, om 3.00 uur eindelijk in slaap vallen.
9.00 uur wakker/uit bed.
Ik ben al best blij dat ik een ritme heb en vaste uren slaap (met regelmatig uitzonderingen waar ik tot zes uur wakker lig). Uiteraard is zes uur per nacht niet ideaal, maar het is íets.
Mon 'en!
Ik loop tegen iets aan waar ik mijn hoofd maar niet omheen krijg, nu ben ik benieuwd of mensen hier dit herkennen en hoe ze er mee omgaan. Ja dit staat ook nog op de agenda bij de psych, maar ben gewoon benieuwd hoe mensen dit hier met een soortgelijke problematiek misschien ook tegen aanlopen.
Ik heb namelijk de grootst mogelijke moeite om het allemaal maar positief te blijven zien. Elke stap die ik vooruit maak zijn er vaak ook weer 2 achteruit. Waarmee de twijfel steeds meer toeslaat waarom ik het allemaal doe. Het schijnt allemaal niet erg veel effect te hebben met als resultaat dat het bijna hetzelfde is als voor de hulp.
Dit roept dan ook de vraag op waar ik het eigenlijk allemaal voor doe, heeft het wel zin? En die vraag komt dan ook weer terug op het leven zelf. Moet ik er wel even bij zeggen dat dit niets te maken heeft met suïcide willen plegen oid want dat is namelijk niet aan de orde! Ik mis een bepaald doel in het leven en dat voelt wat ongemakkelijk.
Voor mij hoort zoiets er te zijn want dan heb je iets om naartoe te werken. Alleen besef ik mij ook dat ik daarmee misschien te streng ben voor mijzelf. Wat dat betreft ben ik soms iets te perfectionistisch en is het nooit goed genoeg waardoor ik veel dingen maar achterwege laat omdat het nooit goed is.
Nou dit was weer een aflevering van de gedachtegang van aeque, tot de volgende keer.
Ik heb namelijk de grootst mogelijke moeite om het allemaal maar positief te blijven zien. Elke stap die ik vooruit maak zijn er vaak ook weer 2 achteruit. Waarmee de twijfel steeds meer toeslaat waarom ik het allemaal doe. Het schijnt allemaal niet erg veel effect te hebben met als resultaat dat het bijna hetzelfde is als voor de hulp.
Dit roept dan ook de vraag op waar ik het eigenlijk allemaal voor doe, heeft het wel zin? En die vraag komt dan ook weer terug op het leven zelf. Moet ik er wel even bij zeggen dat dit niets te maken heeft met suïcide willen plegen oid want dat is namelijk niet aan de orde! Ik mis een bepaald doel in het leven en dat voelt wat ongemakkelijk.
Voor mij hoort zoiets er te zijn want dan heb je iets om naartoe te werken. Alleen besef ik mij ook dat ik daarmee misschien te streng ben voor mijzelf. Wat dat betreft ben ik soms iets te perfectionistisch en is het nooit goed genoeg waardoor ik veel dingen maar achterwege laat omdat het nooit goed is.
Nou dit was weer een aflevering van de gedachtegang van aeque, tot de volgende keer.
Heel herkenbaar, al lukt het inmiddels gelukkig beter.quote:
Ik loop tegen iets aan waar ik mijn hoofd maar niet omheen krijg, nu ben ik benieuwd of mensen hier dit herkennen en hoe ze er mee omgaan. Ja dit staat ook nog op de agenda bij de psych, maar ben gewoon benieuwd hoe mensen dit hier met een soortgelijke problematiek misschien ook tegen aanlopen.
Ik heb namelijk de grootst mogelijke moeite om het allemaal maar positief te blijven zien. Elke stap die ik vooruit maak zijn er vaak ook weer 2 achteruit. Waarmee de twijfel steeds meer toeslaat waarom ik het allemaal doe. Het schijnt allemaal niet erg veel effect te hebben met als resultaat dat het bijna hetzelfde is als voor de hulp.
Dit roept dan ook de vraag op waar ik het eigenlijk allemaal voor doe, heeft het wel zin? En die vraag komt dan ook weer terug op het leven zelf. Moet ik er wel even bij zeggen dat dit niets te maken heeft met suïcide willen plegen oid want dat is namelijk niet aan de orde! Ik mis een bepaald doel in het leven en dat voelt wat ongemakkelijk.
Voor mij hoort zoiets er te zijn want dan heb je iets om naartoe te werken. Alleen besef ik mij ook dat ik daarmee misschien te streng ben voor mijzelf. Wat dat betreft ben ik soms iets te perfectionistisch en is het nooit goed genoeg waardoor ik veel dingen maar achterwege laat omdat het nooit goed is.
Nou dit was weer een aflevering van de gedachtegang van aeque, tot de volgende keer.
Zoekend naar de zin van alles, waar doe je het voor...minder streng te zijn voor mijzelf
Ik kan niet zo goed zeggen waar de ommekeer kwam bij mij. Ik denk dat het deels de aard van het beestje is, ik zal nooit een rasoptimist worden denk ik.
Maar ergens lukt het me tegenwoordig wel beter om het een beetje om te buigen naar iets positievers...
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat je omschrijft heb ik ook een periode gehad. Vooral dat doelloze gevoel herken ik wel en heb ik bij vlagen wel eens.Bij mij is dit in de afgelopen periode wel veranderd. Ik zal proberen het te omschrijven, ik heb het niet eerder verwoord dus laat t weten als het onduidelijk is.quote:
Ik loop tegen iets aan waar ik mijn hoofd maar niet omheen krijg, nu ben ik benieuwd of mensen hier dit herkennen en hoe ze er mee omgaan. Ja dit staat ook nog op de agenda bij de psych, maar ben gewoon benieuwd hoe mensen dit hier met een soortgelijke problematiek misschien ook tegen aanlopen.
Ik heb namelijk de grootst mogelijke moeite om het allemaal maar positief te blijven zien. Elke stap die ik vooruit maak zijn er vaak ook weer 2 achteruit. Waarmee de twijfel steeds meer toeslaat waarom ik het allemaal doe. Het schijnt allemaal niet erg veel effect te hebben met als resultaat dat het bijna hetzelfde is als voor de hulp.
Dit roept dan ook de vraag op waar ik het eigenlijk allemaal voor doe, heeft het wel zin? En die vraag komt dan ook weer terug op het leven zelf. Moet ik er wel even bij zeggen dat dit niets te maken heeft met suïcide willen plegen oid want dat is namelijk niet aan de orde! Ik mis een bepaald doel in het leven en dat voelt wat ongemakkelijk.
Voor mij hoort zoiets er te zijn want dan heb je iets om naartoe te werken. Alleen besef ik mij ook dat ik daarmee misschien te streng ben voor mijzelf. Wat dat betreft ben ik soms iets te perfectionistisch en is het nooit goed genoeg waardoor ik veel dingen maar achterwege laat omdat het nooit goed is.
Nou dit was weer een aflevering van de gedachtegang van aeque, tot de volgende keer.
Mijn doelen waren altijd in de trant van 'succesvol jurist zijn en alle gemiste dingen inhalen, en vrienden zijn met mensen die ik bewonder'. In de afgelopen jaren ben ik daar zover vanaf komen te staan dat ik niet meer zag hoe ik dat kon waarmaken. Alles voelde zinloos en doelloos.
In diezelfde periode heeft mijn vorige therapeut me geholpen om wat steviger te staan en meer voor mezelf op te komen. Met als resultaat dat ik durfde om, ongeacht wat de rest van de wereld vind, te kijken naar wat ik wil en wat mij blij maakt.
Het geeft me energie dat ik nu ook eventjes kan genieten van kleine dingetjes. Herfstblaadjes vind ik gaaf als ze zo een beetje ronddwarrelen en geeft me een beetje energie en is genoeg om me t komende uurtje even oke te voelen. Zo heb ik meer dingetjes gevonden waar ik dat uit haal. Dat is een stukje in het moment leven denk ik dat helpt de gedachten over grote vragen kalm te houden.
Ook heb ik mijn oude doelen vaarwel gezegd. Ik merkte eigenlijk dat ik me helemaal niet confortabel voelde bij die doelen. En dat gaf een stukje rust. Langzaam begin ik me nieuwe doelen te vormen, maar die zijn kleiner, realistischer en voelen echt goed.
Mijn belangrijkste anker is nu 'de mensen om me heen'. Ik wil mensen om me heen hebben die ik aardig vind en waar ik energie van krijg.
En dat begint nu wat uit te werken. Ik heb afscheid genomen van het bij de populaire club te willen horen en zoek nu mensen op die ik zelf aardig vind en ook aardig tegen mij zijn. Geeft me weer een beetje extra energie en fijnigheid.
Nu ben ik aan het spelen met ideeën over vrijwilligerswerk en werk in de toekomst.
Ik zet hele kleine stapjes, maar een aantal van die stapjes bij elkaar is echt een verbetering van hoe ik erbij zit. En soms heb ik een kutdag of gebeurt er iets en zijn het 5 stapjes terug. Maar als ik er niks aan kan veranderen probeer ik het van me af te laten glijden en dat lukt steeds beter.
De samenvatting: je doet het voor jezelf. En voor jezelf gaan leven is denk ik de beste keuze die je kan maken. Dat rustig aan doen, want met babystapjes kom je er ook.
Wow ik kom net terug met een evaluatie gesprek met m'n behandelaars en de conclusie was dat ik moet nadenken over of therapie nu nog wel zinvol is. Die zag ik niet echt aankomen.
In welke context? Als in, er volledig mee stoppen? En waaromquote:
Wow ik kom net terug met een evaluatie gesprek met m'n behandelaars en de conclusie was dat ik moet nadenken over of therapie nu nog wel zinvol is. Die zag ik niet echt aankomen.
.Ik kan me voorstellen dat je die niet aan ziet komen idd.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ja volledig. Omdat we allemaal weten waarom therapie nu geen vat op mij heeft (ik woon bij m'n ouders en ik geef therapie geen prioriteit met alle andere zaken waar ik in m'n leven mee bezig ben).quote:
[..]
In welke context? Als in, er volledig mee stoppen? En waarom
Ik kan me voorstellen dat je die niet aan ziet komen idd.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |