Psychotherapeut dwingt mij om de diagnose autisme te aanvaarden

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 14:50 schreef kzomba het volgende:

[..]

Je valt nu al tegen, veel erger zal het niet worden.

De waarheid is moeilijk he, maar droom maar lekker verder. Btw, de GGZ is vrij toegankelijk hoor ...

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 14:52 schreef kzomba het volgende:

quote:

Op zondag 29 oktober 2017 20:10 schreef Pizzakoppo het volgende:
Je komt op mij in ieder geval over als een ontzettende autist mocht dat je troosten.

quote:

Op zondag 29 oktober 2017 20:10 schreef Pizzakoppo het volgende:
Je komt op mij in ieder geval over als een ontzettende autist mocht dat je troosten.

Nee man. Ik heb hardop zitten lachen hier. Brilliant stuk tekst. Zo schrijft een autist echt niet.

Ik snap nog steeds niet waarom je die test überhaupt ging doen.

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 07:24 schreef Adept het volgende:

[..]

Nou ja, elke diagnose heeft een bepaald stigma.. Beperkingen en valkuilen en kwaliteiten bespreken en inzichtelijk maken voor een persoon zou vele malen meer effect kunnen hebben dan labels plakken.

Zelfs een gezond persoon zou niet zonder diagnose meer door de laatste dsm komen. Dat zegt natuurlijk nogal wat.

Het willen psychiatriseren van menselijke variatie en uitingen is een gevaarlijke trend, omdat het uitgaat van een zelf gecreëerd ideaal als het gaat om menselijke gezondheid.

Dit!!

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 12:25 schreef kzomba het volgende:

Sommige mensen zijn er niet om je te helpen, die zijn er om hun eigen verlangens te vervullen en te bevredigen. Denken dat de hulpverlening alleen maar rozengeur en maneschijn is is erg naïef.

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 12:25 schreef kzomba het volgende:

Sommige mensen zijn er niet om je te helpen, die zijn er om hun eigen verlangens te vervullen en te bevredigen. Denken dat de hulpverlening alleen maar rozengeur en maneschijn is is erg naïef.

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 12:25 schreef kzomba het volgende:

Sommige mensen zijn er niet om je te helpen, die zijn er om hun eigen verlangens te vervullen en te bevredigen. Denken dat de hulpverlening alleen maar rozengeur en maneschijn is is erg naïef.

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 12:25 schreef kzomba het volgende:

Sommige mensen zijn er niet om je te helpen, die zijn er om hun eigen verlangens te vervullen en te bevredigen. Denken dat de hulpverlening alleen maar rozengeur en maneschijn is is erg naïef.

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 12:25 schreef kzomba het volgende:

Sommige mensen zijn er niet om je te helpen, die zijn er om hun eigen verlangens te vervullen en te bevredigen. Denken dat de hulpverlening alleen maar rozengeur en maneschijn is is erg naïef.

Tsja, ik heb een aantal jaar geleden die ASS diagnose gekregen. In mijn geval klopt hij ook wel.

Al vind ik wel dat er ook een confirmation bias in het onderzoek zat. Bij een echt autisme onderzoek worden namelijk ook familie en vrienden betrokken om vragen over jouw gedrag te beantwoorden. Maar op dingen waarvan mijn vrouw zei dat het niet zo was, noteerde de psycholoog juist dat het wel zo was. Dus daar klopt iets gewoon niet.

Dat ging bijvoorbeeld over of ik alles altijd op dezelfde manier wil hebben thuis, of het opgeruimd moet zijn. Dat zou dan een autistisch trekje zijn. Maar ik heb juist een relatief hoge tolerantie voor teringzooi. Dat gaf mijn vrouw ook aan.

Maar dan vraagt de psycholoog dus door of ik dan wel mijn bureau altijd opruim. En omdat ik dat dan wel doe, wordt het alsnog in de score opgenomen. Zo waren er nog wel meer dingetjes.

Je verwacht van een psycholoog dat zo'n onderzoek resultaten oplevert die zo dicht mogelijk tegen de realiteit aanzitten. Anderzijds snap ik ook wel dat ze mij graag wou helpen en dat een autisme diagnose in de praktijk dus betekent dat ze een behandelplan mogen opstellen en jou bijvoorbeeld een jaar lang mogen helpen.

Had ik de diagnose niet gekregen, dan bleef vooral mijn burnout over en die mogen ze niet zomaar behandelen. Giet je het echter in het vat van "hij heeft door zijn autisme moeite met zijn dagelijkse bezigheden" dan mogen ze het wel behandelen.

Dus ondanks dat ik echt wel autistisch ben en er een kern van waarheid in het geheel zit (ik kan gewoon heel slecht tegen grote veranderingen), ontging de confirmation bias me niet.

Overigens was ik verder hartstikke blij met de hulp die ik kreeg

[ Bericht 4% gewijzigd door GroteGremlin op 01-11-2017 10:29:48 ]

quote:

Op woensdag 1 november 2017 10:21 schreef GroteGremlin het volgende:
Tsja, ik heb een aantal jaar geleden die ASS diagnose gekregen. In mijn geval klopt hij ook wel.

Al vind ik wel dat er ook een confirmation bias in het onderzoek zat. Bij een echt autisme onderzoek worden namelijk ook familie en vrienden betrokken om vragen over jouw gedrag te beantwoorden. Maar op dingen waarvan mijn vrouw zei dat het niet zo was, noteerde de psycholoog juist dat het wel zo was. Dus daar klopt iets gewoon niet.

Dat ging bijvoorbeeld over of ik alles altijd op dezelfde manier wil hebben thuis, of het opgeruimd moet zijn. Dat zou dan een autistisch trekje zijn. Maar ik heb juist een relatief hoge tolerantie voor teringzooi. Dat gaf mijn vrouw ook aan.

Maar dan vraagt de psycholoog dus door of ik dan wel mijn bureau altijd opruim. En omdat ik dat dan wel doe, wordt het alsnog in de score opgenomen. Zo waren er nog wel meer dingetjes.

Je verwacht van een psycholoog dat zo'n onderzoek resultaten oplevert die zo dicht mogelijk tegen de realiteit aanzitten. Anderzijds snap ik ook wel dat ze mij graag wou helpen en dat een autisme diagnose in de praktijk dus betekent dat ze een behandelplan mogen opstellen en jou bijvoorbeeld een jaar lang mogen helpen.

Had ik de diagnose niet gekregen, dan bleef vooral mijn burnout over en die mogen ze niet zomaar behandelen. Giet je het echter in het vat van "hij heeft door zijn autisme moeite met zijn dagelijkse bezigheden" dan mogen ze het wel behandelen.

Dus ondanks dat ik echt wel autistisch ben en er een kern van waarheid in het geheel zit (ik kan gewoon heel slecht tegen grote veranderingen), ontging de confirmation bias me niet.

Overigens was ik verder hartstikke blij met de hulp die ik kreeg

'Ruimt buro altijd netjes op' => 'ziek'

Waar gaat dat heen, godverdomme

quote:

Op woensdag 1 november 2017 12:13 schreef kzomba het volgende:

[..]

Maar je scoorde dus op alle 8 testen wel voldoende om gediagnosticeerd te worden?

Ik kan mij niet precies herinneren wat de "8 testen" zijn waar jij over schrijft. In mijn geval is er door de specialistische GGZ een autismeonderzoek gedaan dat bestond uit een aantal vragenlijsten, een bijna 3 uur durend interview waarbij diverse onderwerpen aan bod kwamen, en interviews met familie en vrienden, omdat zij een vollediger beeld zouden kunnen scheppen.

Bij autisme gaat de diagnose dan om de beperkingen die je hebt. Het gaat dan om beperkingen in grofweg 3 verklaringsmodellen over de denkstijl van mensen met autisme:
- Theory of Mind (inleven in anderen)
- Centrale coherentie (het vermogen om waargenomen prikkels samen te voegen tot een zinvol geheel)
- Executieve functies (het in staat zijn om te plannen, te organiseren, te anticiperen, flexibel te zijn en een mate van zelfcontrole te bezitten)

Ik scoor vooral niet zo goed op centrale coherentie en heb ook wat beperkingen in mijn executieve functies. In sociaal opzicht en inleven in anderen scoor ik voor iemand met autisme best goed. Ik ben dus zeker geen "robot". Sowieso is dat een onterecht stigma.

De gebrekkige centrale coherentie uit zich bij mij dus in een angststoornis en hypochondrie. Het is voor mij lastig om prikkels van mijn lichaam goed te interpreteren. Zeker op het moment dat ik denk dat er ergens iets mis mee is, dan kan dit helemaal uit balans raken. Ik weet dan amper het verschil tussen honger hebben en misselijk zijn.

Dat klinkt voor the average joe behoorlijk afwijkend

Qua executieve functies ben ik dus een ramp in het omgaan met veranderingen. Alles dat nieuw is, word ik eigenlijk zenuwachtig van. En dat komt dus door het autisme. Rationeel gezien kan ik het allemaal wel bevatten (mede door bovengemiddelde intelligentie), maar dat is dus inderdaad aangeleerd in mijn geval en geeft mij helaas ook niet automatisch de controle over die zaken.

Dus ook al kan ik beredeneren dat er niks aan de hand is in een nieuwe situatie, dan blijf ik helaas onrustig totdat ik (voor zover dat mogelijk is) aan die situatie gewend ben. Mijn zelfbeheersing in tijden van stress is ook niet geweldig.

Overigens heb ik een baan, huis en gezin, rij ik auto, etc. Dus ik kan heel normaal lijken, maar in mijn hoofd kan het nogal een zooitje zijn met diverse overheersende preoccupaties.

[ Bericht 1% gewijzigd door GroteGremlin op 01-11-2017 14:14:25 ]

quote:

Op woensdag 1 november 2017 15:33 schreef kzomba het volgende:

[..]
Is het voor autistische mensen ook moeilijker om een autorijbewijs te behalen m.b.t. het waarnemen van prikkels samen te voegen tot een zinvol geheel?

Ja, genoeg mensen met ASS die daar moeite mee hebben of wie dat gewoon niet lukt omdat het achter het stuur te veel prikkels zijn. En op dat moment wil je niet in een overprikkelde paniek-modus gaan wat ongelukken zou kunnen veroorzaken.

Er zijn echter ook genoeg mensen met een ASS-diagnose die prima kunnen autorijden maar voor wie het gewoon vermoeiender is dan bij anderen.

quote:

Op woensdag 1 november 2017 15:33 schreef kzomba het volgende:

[..]

Is het voor autistische mensen ook moeilijker om een autorijbewijs te behalen m.b.t. het waarnemen van prikkels samen te voegen tot een zinvol geheel?

Als ik aan het autorijden ben, dan ben ik aan het autorijden. Dan moet je niet tegen mij gaan praten, zeker niet als ik ergens rij waar ik het niet goed ken of anderszins nerveus word. Vrij simpel betekent dit dat vooral het doen van een rijexamen erg lastig bleek.

Want examinators hebben de nare neiging iemand die nerveus is te laten ontspannen door deze af te leiden. Ze vinden het dan handig om vragen te stellen over wat voor werk je doet, met welke opleiding je bezig bent, enzovoorts.

En dan kook ik zo ongeveer van binnen, want ik wil mij gewoon focussen op het rijden. Zeg gewoon waar ik heen moet rijden, waar ik moet parkeren, laat mij gewoon mijn ding doen en zeg voor de rest vooral niks.

Gelukkig had ik bij de 4e keer een hele rustige man als examinator die uit zichzelf toch al niet zo spraakzaam was. Toen ging het ook stukken beter.

quote:

Kun je ook wat voorbeelden noemen van theory of mind, centrale coherentie en executieve functies? want ik denk dat op al die 3 gebieden alle mensen wel een voorbeeld kunnen verzinnen waarbij ze in bepaalde situaties wel eens moeite hebben gehad. Maar in welke mate?

Theory of mind:

- Niet aanvoelen wat iemand nodig heeft of wil.

Barst je bij mij in tranen uit, dan zal ik je in eerste instantie vooral aanstaren. Totdat ik van de schok bekomen ben en dan ineens denk van "oh ja, misschien is het handig als ik je probeer te troosten". De automatische piloot ontbreekt.

- Moeite met het onderhouden van vriendschappen.

Ik kan prima contact leggen met mensen, maar het kost mij veel energie om het contact te onderhouden. Omdat ik nogal kan focussen op 1 ding (ook al is het steeds iets anders), kan het problematisch worden als jij daar geen onderdeel van uitmaakt. Dus als ik mij vrijdag graag bezig wil houden met het configureren van een Linux server en iemand wil een biertje met mij drinken, dan wil ik eigenlijk praten over Linux Linux. Nog meer Linux. Hebben we het al over Linux gehad? Dat jouw vader in het ziekenhuis ligt, is voor mij dan heel problematisch. Natuurlijk kan ik een act opvoeren en vragen hoe het gaat, maar in de tussentijd ben ik met iets anders bezig.

Overigens wordt dat wel beter als het om iets gaat waar ik zelf ervaring mee heb. Dus met de jaren heb ik meer gespreksstof ontwikkeld. Mijn pa heeft ook in het ziekenhuis gelegen, dus kan ik mij daar ineens beter in inleven. Maar dingen die ik zelf niet heb meegemaakt, doen mij eigenlijk weinig.

Maar omdat ik een redelijk begrip heb van wat "normaal" is, val ik daarbij niet enorm uit de toon (meestal dan).

Only God knows hoe mijn vrouw het met mij uithoudt. Ze weet dat ik het goed bedoel ofzo.

Centrale coherentie:

- Enorme drang naar blijven in de comfort zone

Elke dag dezelfde boterhammen eten op dezelfde tijdstippen. Dat soort dingen. Het fijn vinden dat dingen elke dag hetzelfde zijn. Alles moet lekker voorspelbaar blijven. Zijn dingen anders die dag, dan geeft dat onrust.

Vandaag had ik een ander soort ham op mijn brood. Brrr.

- Verblijven in drukke ruimtes is erg lastig

Ik hoor alles door elkaar heen en luister met alles mee. Ik heb geen filter en ik word er helemaal gek van. Als ik naar een kroeg ga en iemand wil een heel gesprek met mij voeren, dan is dit heel lastig voor mij. Ik moet mijzelf dwingen om naar je te luisteren en de rest te negeren.

Executieve functies:

- Ik kan er slecht tegen als de plannen wijzigen

Spreek met mij volgende week vrijdag om 10 uur af en dan is dat zo. Dan sta ik er om 9:45 al. Je wil niet weten hoelang het heeft geduurd voor mij om mezelf aan te leren dat andere mensen daar niet zo mee bezig zijn en misschien zelfs wel de afspraak vergeten.

Dus tegenwoordig zal ik eerst even bellen of je het niet vergeten bent. Vroeger stond ik er. Voor niets. Niet begrijpend dat zoiets ingrijpends op jouw gewone dagritme vergeten kan worden.

- Nieuw is eng

Dit heb ik al genoemd, maar ik word dus zo ongeveer zenuwachtig van alles dat nieuw of anders is. Als ik een nieuw paar schoenen nodig heb, ben ik eigenlijk al van slag. Want zie maar eens weer goede schoenen te vinden. Een goed paar, zoals mijn huidige, die ik al 3 jaar aan heb.

En dan zitten ze natuurlijk niet lekker. Je moet ze inlopen. Bah. Dat is wekenlang pure misère. Bij elke stap die ik zet, baal ik. En ja, het blijft in mijn hoofd, die schoenen. Had ik toch andere moeten kopen? Klopt de maat eigenlijk wel? Bij het passen wel, maar zodra ze uitrekken zijn ze toch wat te ruim. Hmm. Ondersteunen ze mijn voeten eigenlijk wel goed. Is dit ergonomisch verantwoord? Zou dat leer het wel lang volhouden? Volgens mij droogt het nou al uit.

Het zijn verdorie maar een paar klote schoenen. Het boeit niet. Maar ja, it still does.

Ik zie dan ook de hele dag wat iedereen voor schoenen aan heeft natuurlijk Op het werk, op straat, in de winkel, etc.

Extrapoleer dat dan maar even naar een nieuw huis kopen, een vriendin die zwanger wordt, een andere baan, etc. En een complete burnout / melt down lijkt ineens niet meer zo ver weg.

Anyways, ik kan uren zo doorgaan maar het plaatje zou zo wel duidelijk moeten zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door GroteGremlin op 01-11-2017 17:03:27 ]

quote:

Op woensdag 1 november 2017 16:58 schreef GroteGremlin het volgende:

[..]

Want examinators hebben de nare neiging iemand die nerveus is te laten ontspannen door deze af te leiden. Ze vinden het dan handig om vragen te stellen over wat voor werk je doet, met welke opleiding je bezig bent, enzovoorts.

Dat doen ze vaak ook om te zien of je ondanks dat toch onbewust bij de les blijft, bij mij ook een hele ondervraging over m'n werk en hobby's e.d. terwijl ik in de regen over allerlei kruisingen moest, als je dan blijft kijken en op tijd blijft reageren en desnoods daardoor het gesprek even pauzeert zit je goed (ik was ook erg blij dat ik nog wist hoe ik aan die pook moest rukken voor die wisser, tijdens lessen bijna nooit in regen gereden en dan zie je dat net tijdens je examen natuurlijk ). Het is op zich ook een realistisch scenario als je daarna zelf met een bijrijder rijdt.

quote:

Op woensdag 1 november 2017 16:58 schreef GroteGremlin het volgende:

[..]

Als ik aan het autorijden ben, dan ben ik aan het autorijden. Dan moet je niet tegen mij gaan praten, zeker niet als ik ergens rij waar ik het niet goed ken of anderszins nerveus word. Vrij simpel betekent dit dat vooral het doen van een rijexamen erg lastig bleek.

Want examinators hebben de nare neiging iemand die nerveus is te laten ontspannen door deze af te leiden. Ze vinden het dan handig om vragen te stellen over wat voor werk je doet, met welke opleiding je bezig bent, enzovoorts.

En dan kook ik zo ongeveer van binnen, want ik wil mij gewoon focussen op het rijden. Zeg gewoon waar ik heen moet rijden, waar ik moet parkeren, laat mij gewoon mijn ding doen en zeg voor de rest vooral niks.

Gelukkig had ik bij de 4e keer een hele rustige man als examinator die uit zichzelf toch al niet zo spraakzaam was. Toen ging het ook stukken beter.

[..]

Theory of mind:

- Niet aanvoelen wat iemand nodig heeft of wil.

Barst je bij mij in tranen uit, dan zal ik je in eerste instantie vooral aanstaren. Totdat ik van de schok bekomen ben en dan ineens denk van "oh ja, misschien is het handig als ik je probeer te troosten". De automatische piloot ontbreekt.

- Moeite met het onderhouden van vriendschappen.

Ik kan prima contact leggen met mensen, maar het kost mij veel energie om het contact te onderhouden. Omdat ik nogal kan focussen op 1 ding (ook al is het steeds iets anders), kan het problematisch worden als jij daar geen onderdeel van uitmaakt. Dus als ik mij vrijdag graag bezig wil houden met het configureren van een Linux server en iemand wil een biertje met mij drinken, dan wil ik eigenlijk praten over Linux Linux. Nog meer Linux. Hebben we het al over Linux gehad? Dat jouw vader in het ziekenhuis ligt, is voor mij dan heel problematisch. Natuurlijk kan ik een act opvoeren en vragen hoe het gaat, maar in de tussentijd ben ik met iets anders bezig.

Overigens wordt dat wel beter als het om iets gaat waar ik zelf ervaring mee heb. Dus met de jaren heb ik meer gespreksstof ontwikkeld. Mijn pa heeft ook in het ziekenhuis gelegen, dus kan ik mij daar ineens beter in inleven. Maar dingen die ik zelf niet heb meegemaakt, doen mij eigenlijk weinig.

Maar omdat ik een redelijk begrip heb van wat "normaal" is, val ik daarbij niet enorm uit de toon (meestal dan).

Only God knows hoe mijn vrouw het met mij uithoudt. Ze weet dat ik het goed bedoel ofzo.

Centrale coherentie:

- Enorme drang naar blijven in de comfort zone

Elke dag dezelfde boterhammen eten op dezelfde tijdstippen. Dat soort dingen. Het fijn vinden dat dingen elke dag hetzelfde zijn. Alles moet lekker voorspelbaar blijven. Zijn dingen anders die dag, dan geeft dat onrust.

Vandaag had ik een ander soort ham op mijn brood. Brrr.

- Verblijven in drukke ruimtes is erg lastig

Ik hoor alles door elkaar heen en luister met alles mee. Ik heb geen filter en ik word er helemaal gek van. Als ik naar een kroeg ga en iemand wil een heel gesprek met mij voeren, dan is dit heel lastig voor mij. Ik moet mijzelf dwingen om naar je te luisteren en de rest te negeren.

Executieve functies:

- Ik kan er slecht tegen als de plannen wijzigen

Spreek met mij volgende week vrijdag om 10 uur af en dan is dat zo. Dan sta ik er om 9:45 al. Je wil niet weten hoelang het heeft geduurd voor mij om mezelf aan te leren dat andere mensen daar niet zo mee bezig zijn en misschien zelfs wel de afspraak vergeten.

Dus tegenwoordig zal ik eerst even bellen of je het niet vergeten bent. Vroeger stond ik er. Voor niets. Niet begrijpend dat zoiets ingrijpends op jouw gewone dagritme vergeten kan worden.

- Nieuw is eng

Dit heb ik al genoemd, maar ik word dus zo ongeveer zenuwachtig van alles dat nieuw of anders is. Als ik een nieuw paar schoenen nodig heb, ben ik eigenlijk al van slag. Want zie maar eens weer goede schoenen te vinden. Een goed paar, zoals mijn huidige, die ik al 3 jaar aan heb.

En dan zitten ze natuurlijk niet lekker. Je moet ze inlopen. Bah. Dat is wekenlang pure misère. Bij elke stap die ik zet, baal ik. En ja, het blijft in mijn hoofd, die schoenen. Had ik toch andere moeten kopen? Klopt de maat eigenlijk wel? Bij het passen wel, maar zodra ze uitrekken zijn ze toch wat te ruim. Hmm. Ondersteunen ze mijn voeten eigenlijk wel goed. Is dit ergonomisch verantwoord? Zou dat leer het wel lang volhouden? Volgens mij droogt het nou al uit.

Het zijn verdorie maar een paar klote schoenen. Het boeit niet. Maar ja, it still does.

Ik zie dan ook de hele dag wat iedereen voor schoenen aan heeft natuurlijk Op het werk, op straat, in de winkel, etc.

Extrapoleer dat dan maar even naar een nieuw huis kopen, een vriendin die zwanger wordt, een andere baan, etc. En een complete burnout / melt down lijkt ineens niet meer zo ver weg.

Anyways, ik kan uren zo doorgaan maar het plaatje zou zo wel duidelijk moeten zijn.

Flexibiliteit is iets minder. So what? Dat moet je leren. Niet voor niets vragen werkgevers "flexibele" medewerkers. Met andere woorden: niet de hele wereld is dat, aangezien ze er expliciet om moeten vragen en het niet als vanzelfsprekend wordt aangenomen.
Net als met op tijd komen. In Nederland houden we hier nu eenmaal vaak van. Is ook gewoon cultureel bepaald. De hele autochtone en ingeburgerde bevolking heeft autistisch kenmerk.
Wat autorijden betreft: er zijn niet voor niets boetes voor bellen onder het rijden.
Ik zie alleen maar eigenschappen die volgens mij bijna alle normalen mensen ook hebben.
Sorry als ik je problemen bagatelliseer, maar kom op wie heeft er niet wel eens last van deze dingen.
Ziek dat zowat iedereen die deze klachten heeft door een psychiater met een beperking opgezadeld wordt.
Hoewel ik moet zeggen, men heeft er zelf ook een aandeel in als dit zomaar wordt geaccepteerd.
Dan is er blijkbaar toch iets waardoor dit wordt veroorzaakt, een zeker psychisch lijden , gebrek aan zelfvertrouwen, druk van partner/familie of gemakzucht.
En in dat geval geeft de psychiater de "client" gewoon wat deze wil.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-11-2017 20:06:58 ]

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 09:24 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

De valkuil bij "mensgericht" is dat de overlast van de omgeving daar een doorslaggevende factor kan zijn, overlast waar de patiënt geen last van heeft (of zich er niet van bewust is, of zich niet wil laten behandelen, o.a. door weinig inzicht in de eigen situatie).

Vraag me nu wel af waarom TS überhaupt aan die test meedeed.

Het heeft wel een aantal kanten ja, dat is duidelijk, en dat is soms een hele kluif om dat goed te doen. Blijft lastig.

quote:

Op maandag 30 oktober 2017 09:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Klopt. Dit is inderdaad maatschappelijke psychologie? Ik kende die term nog niet, is denk ik ook geen zeg maar versteende term, maar het is in elk geval wel een goede omschrijving.

En verder kan je ook nog dit erbij doen: Alles wat juist niet afwijkt, is goed en dient beschermd te worden, zelfs als dit gedrag en het beschermen ervan zelf-destructief werkt.

Ik heb dan ook zelf de term maar gecoined

Ja klopt ja, mooie aanvulling, maar zeker waar!

quote:

Op woensdag 1 november 2017 22:19 schreef kzomba het volgende:

Als je rijk en succesvol bent heb je automatisch al volgens vele diagnoses in de DSM 5 al geen bepaalde trekken meer van een bepaalde stoornis, gewoonweg omdat je rijk en succesvol bent.

je staat dan onmiddellijk al boven een bepaald aantal zaken.

rijke en succesvolle mensen kiezen indien ze daar nog behoefte aan hebben vanwege wegvallen van uitkering bonus hun eigen psychiater die hun de diagnose en gratis drugs geeft die ze willen, zo nodig gaan ze er meerdere af. Maar over het algemeen lijkt een psychologische behandeling mij toch vooral het gevolg van de druk die de buitenwereld uitoefent op de 'gestoorde', druk die ze wel kunnen uitoefenen vanwege idd de lagere sociale status en (financiële) afhankelijkheid van de 'gestoorde'.

quote:

Op woensdag 1 november 2017 23:10 schreef kzomba het volgende:

Als we de bevolking in Nederland in 3 sociale klasse konden samenvatten, zouden dan de meeste stoornissen in de laagste sociale klasse zitten?

De mensen die langdurig werkloos zijn, misschien beroep doen op de voedselbank, gebruik maken van de meeste sociale voorzieningen om de armoede te bestrijden?

indien ja, dan zou het dus helpen om die mensen een grote som geld te geven om van hun psychische problemen af te geraken.

https://www.rijksoverheid(...)g-ggz-en-werkinkomen

http://www.tijdschriftvoo(...)/articles_714pdf.pdf
https://www.bibliotheek.nl/catalogus/titel.091114829.html
https://www.zorginstituut(...)eningsmodel+2017.PDF

Heb zelf geen zin om dit gezeik te lezen maar misschien leuk voor de mensen met meer affiniteit met de psychiatrie