Het babytopic (0-1 jaar) Deel 672

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 21:57 schreef Crumpette het volgende:
Als je samen kiest voor die verdeling en verhouding, waaaaarom moet de vrouw dan ook nog een carriere hebben onderhouden tijdens alle zorgjaren als het misgaat met je huwelijk? Je kiest toch samen voor het krijgen van kinderen?

Dat snap ik dus ook niet goed. De maatschappij zit zo in elkaar dat zogenaamde 'herintreders' maar weinig kansen krijgen, daar zou m.i. wel veel te winnen zijn.

Natuurlijk kan en mag je kiezen waar je je goed bij voelt, maar sta je dan niet stil bij een 'wat-als' scenario? Wie dan leeft, wie dan zorgt?
Niet dat ik nou veel bij zo'n scenario stil sta, maar de gedachte dat ik mezelf financieel kan bedruipen mocht het mis lopen vind ik zelf wel een hele fijne
_{maar het kan ook een persoonlijk dingetje zijn Na de scheiding van m'n ouders is m'n moeder meteen bij een andere man ingetrokken omdat ze zo afhankelijk was. Dat zal mij dus nooit gebeuren heb ik mezelf toen (als tiener) voorgenomen}

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:34 schreef Fazzoletti het volgende:
Natuurlijk kan en mag je kiezen waar je je goed bij voelt, maar sta je dan niet stil bij een 'wat-als' scenario? Wie dan leeft, wie dan zorgt?
Niet dat ik nou veel bij zo'n scenario stil sta, maar de gedachte dat ik mezelf financieel kan bedruipen mocht het mis lopen vind ik zelf wel een hele fijne
_{maar het kan ook een persoonlijk dingetje zijn Na de scheiding van m'n ouders is m'n moeder meteen bij een andere man ingetrokken omdat ze zo afhankelijk was. Dat zal mij dus nooit gebeuren heb ik mezelf toen (als tiener) voorgenomen}

Niet echt nee. Ik ben inderdaad wel het type: wie dan leeft, wie dan zorgt. Ik geloof niet zo in het plannen van je leven, haha. En ik leef liever nu gelukkig dan dat ik nu 'ongelukkig' zou zijn voor een doemscenario.
Overigens geen oordeel voor mensen die het wel doen. Is eigenlijk vast ook verstandiger, maar ik zit zo niet in elkaar

Ik ben juist van de extreem risicomijdende soort en zou best wat meer "wie dan leeft..." willen zijn. Zo doorliep ik op de middelbare school een voortraject voor de dansacademie, maar mij leek het bestaan als danser toch veel te onzeker. Ook de Design Academy leek me erg interessant, maar hetzelfde probleem. Uiteindelijk gekozen voor een oerdegelijke studie qua baankansen (geneeskunde). Dat heeft goed uitgepakt: meteen na het afstuderen kreeg ik een leuke fulltime baan op niveau en na 2 jaar werd het omgezet in een vast contract. Daardoor heb ik ook de stappen durven nemen van een baby en een koophuis. Maar heel stiekem, als zekerheid geen rol speelde, dan had ik dus liever in de creatievere hoek gewerkt.

Hahaha ja nou dat dus vivi
Ik verdien mn eigen centjes al sinds ik 10 jaar was en zou soms best eens wat meer naar mijn hart luisteren.

Maar anderzijds voel ik me ook empowered door mijn werk, iets wat ik zelden heb na een dag thuis met baby en peuter

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:34 schreef Fazzoletti het volgende:
@ Na de scheiding van m'n ouders is m'n moeder meteen bij een andere man ingetrokken omdat ze zo afhankelijk was. Dat zal mij dus nooit gebeuren heb ik mezelf toen (als tiener) voorgenomen [/sub]

Dit soort acties/situaties heb ik dus ook heel vaak zien gebeuren. Bij mijn eigen zus bijvoorbeeld. Ik heb zo ongelooflijk veel vrouwen in een afhankelijke positie gezien (deels zelf gekozen/veroorzaakt) die daardoor enorm beperkt waren in hun keuzes en vrijheid. Een van de redenen dat ik als jong meisje ook vastbesloten raakte mijn leven heel anders in te richten. Ik heb het gevoel dat veel vrouwen daar nogal naïef mee omgaan.

Verder betrekt bijna iedereen dit - logischerwijs - op zichzelf. Maar het gaat mij om het grotere plaatje. Natuurlijk kun je er niet op tegen zijn als mensen binnen een relatie in goed overleg besluiten dat de vrouw thuis blijft bij de kinderen, of flink minder gaat werken. Dat is een individuele verantwoordelijkheid, en daar heb je je niet mee te bemoeien. Maar kijkend naar dat grote plaatje dan is het heel opvallend dat dit in NL zo massaal gebeurt en dat de zorgtaken zo bij de vrouw liggen, met de gevolgen die daaraan vastzitten voor de maatschappelijke positie en ook regelmatig de afwijzende houding richting vrouwen die wel veel werken en een carrière belangrijk vinden. Dan kun je je ook afvragen in hoeverre zo'n keuze waarbij de man de kostwinner is niet ook deels voortkomt uit die cultuur en of vrouwen wel voldoende stilstaan hierbij en assertief onderhandelen aan de keukentafel.

Gisteren nam ik nog even de emancipatie monitor 2016 door en daarin lees je dat het bij jonge generaties wel wat aan het veranderen is.

Vivi en SQ, dat herken ik ook wel. Je eigen weg durven volgen en daarbij soms ook zekerheden loslaten maar vooral bepaalde gedachtegangen kost best wat lef. Vaak ook tijd: met het ouder worden (oma spreekt ) lukt het steeds beter.

Ik denk dat het sowieso lastig is, het goed- en afkeuren wat we op grote schaal doen met zijn allen. Werkende moeders zijn fout bezig, thuisblijfmoeders zijn fout bezig, op alles wat er ook maar kán gebeuren is wel iemand tegen en zal ook niet schromen die mening al dan niet verkapt over je uit te kotsen. En daar doen we met zijn allen aan mee.

En wat eenieder doet moet hij / zij zelf weten. Ik denk echter dat het niet alleen de perceptie van de rol van de vrouw is die meespeelt, maar ook de perceptie van de rol van de man. Ik ken er nog steeds zat die zeggen dat ze "moeten oppassen" als hun vrouw een uurtje naar yoga gaat bijvoorbeeld. Dat werkt natuurlijk ook niet mee als je je als vrouw een beetje gelijkwaardig op wil stellen in een relatie Ik denk ook niet dat dat nou typisch Nederlands is hoor, ik denk dat er heel veel van dit soort masculiene culturen te vinden zijn die waarschijnlijk nog erger zijn.

Maar het gaat denk ik echt wel de goede kant op. Het is allang niet meer vanzelfsprekend dat meisjes alleen maar 3 jaar als typiste gaan werken voor ze zich voorgoed in hun huis terugtrekken om voor het gezin te zorgen. Er komen steeds meer vrouwen in hogere functies en ja, daar wordt nog snoeihard over geoordeeld, want een vrouw met een goede baan is een "carriérebitch" terwijl een man met een goede baan nooit een "carriérezak" zal zijn. Maar we komen er wel. Babysteps jongens. We komen ook van heel ver

In diezelfde cultuur als Franny noemt wordt er ook nog steeds in veel werkvelden op neergekeken als een man parttime werkt. Ik vind ook dat er bewuste keuzes gemaakt moeten worden door de mensen in kwestie, maar dat is voor veel mensen nog steeds niet vanzelfsprekend. Ik zat gisteren met kromme tenen te luisteren naar Barbara Baarsma in DWDD die met droge ogen zat te verkondigen dat er juist wel lekker veel vrouwen in het kabinet zaten, ondanks dat daar kritiek op is gekomen. Ze zei iets als: als je kijkt naar het percentage fulltime werkende vrouwen en hoogopgeleide fulltime werkende vrouwen, is het aantal vrouwen in het kabinet juist superhoog!! Veel hoger dan die andere percentages! Dat dat voortkomt uit hetzelfde (schadelijke) systeem is geloof ik even aan haar voorbij gegaan Maar goed, Barbara terzijde, het zou fijn zijn als iedereen zelf mocht en kon kiezen

Hier net als SQ altijd mijn eigen geld verdiend en daar veel waarde aan gehecht. Ik werkte me een slag in de rondte, tot er vanaf een jaar of zeven geleden ineens allerlei onverwachte en heftige gebeurtenissen plaatsvonden die met al het geld van de wereld niet opgevangen konden worden. En het gekke was: ondanks dat het heel heftig was, liep het op het praktische vlak allemaal wel los. Sindsdien ben ik ook een 'wie dan leeft, wie dan zorgt'-er.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:22 schreef LeSage het volgende:

Ik vind dat de mogelijkheden er voor iedereen zouden moeten zijn, maar dus ook de mogelijkheid om niet te werken, parttime of fulltime en in de beroepsgroep waar hij/zij zich goed in voelt.

Ik ben zelf eigenlijk meer en meer voorstander van een basisinkomen (zie het werk van Rutger Bregman). Hoe wij nu met werk omgaan, is eigenlijk nogal achterhaald denk ik.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 09:58 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ik ben zelf eigenlijk meer en meer voorstander van een basisinkomen (zie het werk van Rutger Bregman). Hoe wij nu met werk omgaan, is eigenlijk nogal achterhaald denk ik.

Why we should give everyone a basic income | Rutger Bregman | TEDxMaastricht

Ja dit ja

Die druk, Lemijn, die voel ik dus vaak. En daar trek ik me dan vervolgens vrij weinig van aan
Ik vind het zelf heus wel belangrijk om te werken en dat doe ik ook, maar ik heb niet zo'n behoefte aan een enorme carrière en zou doodongelukkig worden van fulltime werken.
Van mijn ouders voel ik nooit druk, die vinden het vooral belangrijk dat je gelukkig bent.
Gasten op mijn werk bijvoorbeeld willen wel altijd weten wat je 'hierna' gaat doen. Alsof horeca een tussenoplossing is en je daarna aan een 'echte' baan gaat beginnen

Het idee van basisinkomen vind ik ook heel mooi. Gelijkheid, maar wel de mogelijkheid om je inkomen uit te breiden.

En die 'papadag' of vaders die oppassen ik werk regelmatig op zaterdag en dan is vriend thuis met de kinderen. Hij past niet op, heeft geen papadag, hij is gewoon thuis met zijn kinderen. Net als ik dat ook ben.
Oppassen klinkt ook alsof ik hem na afloop een tientje in zijn hand duw en bedank

Ik ben graag bij mijn kindjes, maar door al dat gepapadag ben ik mijn woensdag ook gewoon mijn mamadag gaan noemen. "Ben je vandaag vrij?" "Nee, ik ben vandaag thuis met de kinderen "

Maar toch ben ik wel erg blij dat ik per 1 december gewoon weer een leuke nieuwe job heb

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:07 schreef LeSage het volgende:
Gasten op mijn werk bijvoorbeeld willen wel altijd weten wat je 'hierna' gaat doen. Alsof horeca een tussenoplossing is en je daarna aan een 'echte' baan gaat beginnen

Oh, ik heb het omgekeerde ook wel meegemaakt in mijn 12 jaar als caissière in de supermarkt (tijdens school en studie). Dat een klant (mannelijke student) enorm uit de hoogte deed, alsof achter de kassa zitten voor mij het hoogst haalbare was.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:17 schreef Stormqueen het volgende:
Ik ben graag bij mijn kindjes, maar door al dat gepapadag ben ik mijn woensdag ook gewoon mijn mamadag gaan noemen. "Ben je vandaag vrij?" "Nee, ik ben vandaag thuis met de kinderen "

Maar toch ben ik wel erg blij dat ik per 1 december gewoon weer een leuke nieuwe job heb

Woei!! Bij dezelfde werkgever of heel iets anders? _{Ik vind mamadag/papadag ook gewoon een praktischere term in plaats van "ik ben alleen thuis met de kinderen/baby", er zit wat mij betreft niet achter dat die mama/papa een oppas is.}

Fazz, ik snap die gedachte ook hoor, en als kind van gescheiden ouders is mij ook altijd meegegeven onafhankelijk te blijven. Waar ik een beetje afhaak is dat, als het mis zou gaan tussen mijn man en mij, ík perse de kwetsbare partij zou zijn. We hebben hier samen voor gekozen en ook ik werk me helemaal het schompes. Het verschil is dat de maatschappij het letterlijk waardeloos vind, wat ik doe. Ik lever nu ook in op verdien-vooruitzichten in de toekomst, op pensioen en promoties die mijn man nu bijv wel maakt - eerlijk of niet- doordat hij voltijd kan werken en flexibel kan zijn omdat er niemand weggebracht of opgehaald hoeft. Als je uit elkaar zou gaan is de kans ook nog groot dat je per saldo meer zorg voor de kinderen draagt dan je ex, waarom regelen we het als samenleving dan niet gewoon beter voor die kwetsbare gescheiden vrouwen dan? Eigenlijk is het een emancipatiepunt . Beetje in de categorie 'borstvoeding is alleen gratis als je de tijd en inzet van de moeder waardeloos acht'.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:17 schreef Stormqueen het volgende:
Maar toch ben ik wel erg blij dat ik per 1 december gewoon weer een leuke nieuwe job heb

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:18 schreef Crumpette het volgende:
Fazz, ik snap die gedachte ook hoor, en als kind van gescheiden ouders is mij ook altijd meegegeven onafhankelijk te blijven. Waar ik een beetje afhaak is dat, als het mis zou gaan tussen mijn man en mij, ík perse de kwetsbare partij zou zijn. We hebben hier samen voor gekozen en ook ik werk me helemaal het schompes. Het verschil is dat de maatschappij het letterlijk waardeloos vind, wat ik doe. Ik lever nu ook in op verdien-vooruitzichten in de toekomst, op pensioen en promoties die mijn man nu bijv wel maakt - eerlijk of niet- doordat hij voltijd kan werken en flexibel kan zijn omdat er niemand weggebracht of opgehaald hoeft. Als je uit elkaar zou gaan is de kans ook nog groot dat je per saldo meer zorg voor de kinderen draagt dan je ex, waarom regelen we het als samenleving dan niet gewoon beter voor die kwetsbare gescheiden vrouwen dan? Eigenlijk is het een emancipatiepunt . Beetje in de categorie 'borstvoeding is alleen gratis als je de tijd en inzet van de moeder waardeloos acht'.

Waardeloos, check.

Gisteren hadden vriend en ik dezelfde discussie.
"Ik werk en jij zit nog lekker thuis"
Ik heb hem er wel even op gewezen dat ik echt niet de hele dag op mn reet tv kijk. Mijn 'werk' is alleen niet te zien, omdat er een peuter rondrent die alles weer overhoop trekt, de luiers liggen in de vuilnisbak, melk zit in de baby, eten maakt zichzelf blijkbaar klaar en de kaboutertjes ruimen de vaat op.
Ik heb mijn 'werk' vergeleken met dat hij helemaal klaar is met zijn werk en ik dan met blubberpoten er een dansje op doe, zodat hij elke dag weer de zooi mag opruimen, opnieuw moet uitvoeren en geen steek verder komt. En dat er dan iemand van de zijlijn commentaar heeft dat er niks gebeurt. Daar was hij het dan toch wel mee eens.
_{beetje jammer dat die vaat en speelgoed op de grond er dan alsnog ligt als ik 's ochtends met de kinderen beneden kom..}

Gefeliciteerd SQ!!

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:32 schreef Skittles het volgende:

[..]

Waardeloos, check.

Gisteren hadden vriend en ik dezelfde discussie.
"Ik werk en jij zit nog lekker thuis"
Ik heb hem er wel even op gewezen dat ik echt niet de hele dag op mn reet tv kijk. Mijn 'werk' is alleen niet te zien, omdat er een peuter rondrent die alles weer overhoop trekt, de luiers liggen in de vuilnisbak, melk zit in de baby, eten maakt zichzelf blijkbaar klaar en de kaboutertjes ruimen de vaat op.
Ik heb mijn 'werk' vergeleken met dat hij helemaal klaar is met zijn werk en ik dan met blubberpoten er een dansje op doe, zodat hij elke dag weer de zooi mag opruimen, opnieuw moet uitvoeren en geen steek verder komt. En dat er dan iemand van de zijlijn commentaar heeft dat er niks gebeurt. Daar was hij het dan toch wel mee eens.
_{beetje jammer dat die vaat en speelgoed op de grond er dan alsnog ligt als ik 's ochtends met de kinderen beneden kom..}

ik vind het al heel knap dat hij het begreep Tien punten voor de holbewoner

En thanks. Nee, nieuwe werkgever Vivi.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vind papadag heel wat beter behapbaar als je ook mamadagen toepast. Maar meestal hoor ik het alleen over papa's. Dan vind ik het storend.
Vriend vindt hier ook nog wel ooit dat ik 'vrij' ben op niet-werkdagen. Ja, hahahaha, met kind(eren) en huishouden enzo, echt lekker vrij

je bent het dus geworden, SQ? Gefeliciteerd dan!!

Ja, ze zijn er hier op kantoor wel mee opgehouden.

Dinsdags.
SQ: Tot donderdag!
Collega: Oh, jij bent lekker vrij morgen! Heerlijk, geniet van de rust!
SQ: HA
HAHAHA
HAHAHAHAHAHAHA
* gooit zich dramatisch op de grond en begint hinnikend heen en weer te rollen *
Collega: ...

Ze hebben het daarna nooit meer gezegd.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:32 schreef Skittles het volgende:

[..]

Waardeloos, check.

Gisteren hadden vriend en ik dezelfde discussie.
"Ik werk en jij zit nog lekker thuis"
Ik heb hem er wel even op gewezen dat ik echt niet de hele dag op mn reet tv kijk. Mijn 'werk' is alleen niet te zien, omdat er een peuter rondrent die alles weer overhoop trekt, de luiers liggen in de vuilnisbak, melk zit in de baby, eten maakt zichzelf blijkbaar klaar en de kaboutertjes ruimen de vaat op.
Ik heb mijn 'werk' vergeleken met dat hij helemaal klaar is met zijn werk en ik dan met blubberpoten er een dansje op doe, zodat hij elke dag weer de zooi mag opruimen, opnieuw moet uitvoeren en geen steek verder komt. En dat er dan iemand van de zijlijn commentaar heeft dat er niks gebeurt. Daar was hij het dan toch wel mee eens.
_{beetje jammer dat die vaat en speelgoed op de grond er dan alsnog ligt als ik 's ochtends met de kinderen beneden kom..}

Die vergelijking haha! Toen mini nog kleiner was (6 maanden of zo) bood ik soms mijn excuses aan als man thuis kwam en ik was ergens nog niet aan toegekomen. Dan had ik bijvoorbeeld wel boodschappen gedaan en opgeruimd en schoon gemaakt, maar niet gekookt. Hij vond dat nooit een probleem hoor, maar ik vond 't zelf altijd heel lastig, het voelde alsof ik enorm tekort schoot. Toen was man een keer een paar uur alleen met mini. Toen ik weer thuis kwam trof ik echt een enorme bende aan: overal speelgoed en spullen, allerlei flessenspullen en bv op het aanrecht, geen boodschappen in huis, een halfnaakte baby en een verwilderde man met melk op zijn shirt en zijn haar in de war die alleen maar heel zachtjes kon zeggen "Hoe doe jij dit in godsnaam?! " Dat zette alles wel in perspectief

Echt hè. Ik werk om bij te komen

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 09:30 schreef Stormqueen het volgende:
Ik denk dat het sowieso lastig is, het goed- en afkeuren wat we op grote schaal doen met zijn allen. Werkende moeders zijn fout bezig, thuisblijfmoeders zijn fout bezig, op alles wat er ook maar kán gebeuren is wel iemand tegen en zal ook niet schromen die mening al dan niet verkapt over je uit te kotsen. En daar doen we met zijn allen aan mee.

En wat eenieder doet moet hij / zij zelf weten. Ik denk echter dat het niet alleen de perceptie van de rol van de vrouw is die meespeelt, maar ook de perceptie van de rol van de man. Ik ken er nog steeds zat die zeggen dat ze "moeten oppassen" als hun vrouw een uurtje naar yoga gaat bijvoorbeeld. Dat werkt natuurlijk ook niet mee als je je als vrouw een beetje gelijkwaardig op wil stellen in een relatie Ik denk ook niet dat dat nou typisch Nederlands is hoor, ik denk dat er heel veel van dit soort masculiene culturen te vinden zijn die waarschijnlijk nog erger zijn.

Maar het gaat denk ik echt wel de goede kant op. Het is allang niet meer vanzelfsprekend dat meisjes alleen maar 3 jaar als typiste gaan werken voor ze zich voorgoed in hun huis terugtrekken om voor het gezin te zorgen. Er komen steeds meer vrouwen in hogere functies en ja, daar wordt nog snoeihard over geoordeeld, want een vrouw met een goede baan is een "carriérebitch" terwijl een man met een goede baan nooit een "carriérezak" zal zijn. Maar we komen er wel. Babysteps jongens. We komen ook van heel ver

Dikke plus 1.
En gefeliciteerd met je nieuwe baan!