Depressie & Angst #143

quote:

Op woensdag 25 oktober 2017 23:33 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Haha, ja, wie weet ben ik na volgende week vrijdag compleet niet meer paniekerig en straatvrezerig!

Net zoals de rest aangeeft zou ik het proberen. Als het niet gaat dan heb je het in ieder geval geprobeerd en dat ook laten zien!

Heel veel sterkte.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 08:05 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Net zoals de rest aangeeft zou ik het proberen. Als het niet gaat dan heb je het in ieder geval geprobeerd en dat ook laten zien!

Heel veel sterkte.

Ik wil me natuurlijk liever afmelden, maar als ik dat doe schuif ik 't eigenlijk alleen maar voor me uit. Liever nu een dagje afzien, dan over een maand wanneer mijn planning alleen maar nóg voller zit met stressvolle dingen (psychische onderzoeken, juridische stressdingen, verandering van hulpverleners etc).

Misschien staat een dagje spijkers sorteren wel heel mooi op mijn CV óf in mijn UWV-dossier.. Het getuigt in ieder geval van 'niet lui zijn', I guess...

Kut genoeg "hoort het er ook gewoon bij".

Zou je dingen kunnen doen om je op zoiets voor te bereiden? Ik moet eerlijk zeggen ik heb geen idee, ik denk je voorhouden dat het heelheelheelheelheelkut zal zijn, maar dat het ook echt weer voorbij gaat? Ik vind het moeilijk een positieve spin aan iets als de sociale werkplaats te bedenken, in jouw geval, met de verhalen die rond gaan.

Er zijn echt omstandigheden/personen, waarvoor ik denk dat het goed is dat er zoiets is, maar kan in bijna 100% van de gevallen volledig anders ingericht worden (niet -alleen- fysiek, maar vooral alles er omheen en hoe er met mensen omgegaan wordt ed).

Sowieso kunnen dit soort debiliteiten het raam uit wanneer er eens serieus over het basisinkomen wordt nagedacht.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 09:54 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik wil me natuurlijk liever afmelden, maar als ik dat doe schuif ik 't eigenlijk alleen maar voor me uit. Liever nu een dagje afzien, dan over een maand wanneer mijn planning alleen maar nóg voller zit met stressvolle dingen (psychische onderzoeken, juridische stressdingen, verandering van hulpverleners etc).

Misschien staat een dagje spijkers sorteren wel heel mooi op mijn CV óf in mijn UWV-dossier.. Het getuigt in ieder geval van 'niet lui zijn', I guess...

Snap ik volledig. Heb ik ook vaak. Dan is "gewoon" doen vaak minder belastend. (Al heb ik niets te maken met het UWV e.d.). Maar de stress van afmelden + daarna niet weten wat er komen gaat en verantwoording af moeten leggen.. brr.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 10:24 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Snap ik volledig. Heb ik ook vaak. Dan is "gewoon" doen vaak minder belastend. (Al heb ik niets te maken met het UWV e.d.). Maar de stress van afmelden + daarna niet weten wat er komen gaat en verantwoording af moeten leggen.. brr.

^Dat, precies. Liever jankend op een afspraak (of meestal: paniekaanvallen voor en na, maar dan 'niet zichtbaar beperkt' tijdens afspraak, da's eigenlijk nog erger), dan af moeten bellen/zeggen.

Nu bij de tandarts voor tandsteen-afspraak. Mijn maag zit in een achtbaan: tandarts die ik niet ken die mijn hoofd gaat aanraken, bah! Tranen staan in mijn ogen.

Goddamn.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 10:37 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

^Dat, precies. Liever jankend op een afspraak (of meestal: paniekaanvallen voor en na, maar dan 'niet zichtbaar beperkt' tijdens afspraak, da's eigenlijk nog erger), dan af moeten bellen/zeggen.

Nu bij de tandarts voor tandsteen-afspraak. Mijn maag zit in een achtbaan: tandarts die ik niet ken die mijn hoofd gaat aanraken, bah! Tranen staan in mijn ogen.

Goddamn.

Je doet het voor een goed doel. Verder: zou het helpen om te benoemen dat je het heel eng vindt omdat je hem niet kent?
Ze werken continu met mensen dus het is niet de eerste keer dat ze zoiets te horen krijgen. Aan "angst" over het algemeen zijn ze wel gewend,lijkt mij.

Ik heb het de laatste keer ook benoemd. Hij ging er heel begripvol en professioneel mee om .

joe

[ Bericht 96% gewijzigd door Quotidien op 26-10-2017 19:45:48 ]

@bloempjuh, hoe was het bij de tandarts?

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:30 schreef Melancholia_war het volgende:
@bloempjuh, hoe was het bij de tandarts?

Ze is lief en heeft een goed gevoel voor humor.
Ik kwam hyperventilerend en bijna huilend binnen. Ze vroeg of ze me moest afleiden en laten lachen. Dat heeft ze gedaan door het dansen van de Macarena.

Tien minuten later lag ik weer te trillen en merkte ze heel droog op dat "Ik harder tril dan de gemiddelde vibrator".

Met een half uur uitloop ("dan moet de volgende maar even wachten") en bérgen geduld van haar kant, is het goedgekomen. Over twee weken mag ik weer, voor de andere helft van mijn 'grote schoonmaak'.

Mijn mondhygiëniste is top!

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:50 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ze is lief en heeft een goed gevoel voor humor.
Ik kwam hyperventilerend en bijna huilend binnen. Ze vroeg of ze me moest afleiden en laten lachen. Dat heeft ze gedaan door het dansen van de Macarena.

Tien minuten later lag ik weer te trillen en merkte ze heel droog op dat "Ik harder tril dan de gemiddelde vibrator".

Met een half uur uitloop ("dan moet de volgende maar even wachten") en bérgen geduld van haar kant, is het goedgekomen. Over twee weken mag ik weer, voor de andere helft van mijn 'grote schoonmaak'.

Mijn mondhygiëniste is top!

Wat goed!

Fijn te lezen dat je zo'n toffe mondhygiëniste hebt

Was volgens mij wel de aller-hyperste mondhygiëniste die ik ooit heb meegemaakt, ze zat ook keihard (en licht vals) mee te zingen met de radio ("want jij kan toch niet terugpraten, of klagen, met al die instrumenten in je mond!")

En ja, dit hielp wel een beetje. Zonder haar afleiding had ik gewoon een 'melt down' gehad. Keistom eigenlijk, want ik wéét dat ze alleen maar wat gaat plukken en schrapen. Maar al van kinds af aan vind ik dat verschrikkelijk. Niet echt pijnlijk, maar gevoelig en teveel prikkels tegelijk.

Me dan laten lachen is eigenlijk de allerbeste methode.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:50 schreef bloempjuh het volgende:

[..]
Tien minuten later lag ik weer te trillen en merkte ze heel droog op dat "Ik harder tril dan de gemiddelde vibrator".

Fantastisch zulke mensen.

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:50 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ze is lief en heeft een goed gevoel voor humor.
Ik kwam hyperventilerend en bijna huilend binnen. Ze vroeg of ze me moest afleiden en laten lachen. Dat heeft ze gedaan door het dansen van de Macarena.

Tien minuten later lag ik weer te trillen en merkte ze heel droog op dat "Ik harder tril dan de gemiddelde vibrator".

Met een half uur uitloop ("dan moet de volgende maar even wachten") en bérgen geduld van haar kant, is het goedgekomen. Over twee weken mag ik weer, voor de andere helft van mijn 'grote schoonmaak'.

Mijn mondhygiëniste is top!

Oeh nice!

Ik heb zeg maar ook niet echt een gelukkig verleden met tandartsen (laten we het maar daarop houden, wat een horken waren dat ).

Verder valt me wel op dat je veel last lijkt te hebben van angsten, maar je zet wel elke keer weer door. Dat vind ik eerlijk gezegd best wel een complimentje waard want het vergt veel doorzettingsvermogen om zo door te blijven gaan.

Wat is je geheim?

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:57 schreef bloempjuh het volgende:
Was volgens mij wel de aller-hyperste mondhygiëniste die ik ooit heb meegemaakt, ze zat ook keihard (en licht vals) mee te zingen met de radio ("want jij kan toch niet terugpraten, of klagen, met al die instrumenten in je mond!")

Lol

quote:

Op donderdag 26 oktober 2017 22:50 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ze is lief en heeft een goed gevoel voor humor.
Ik kwam hyperventilerend en bijna huilend binnen. Ze vroeg of ze me moest afleiden en laten lachen. Dat heeft ze gedaan door het dansen van de Macarena.

Tien minuten later lag ik weer te trillen en merkte ze heel droog op dat "Ik harder tril dan de gemiddelde vibrator".

Met een half uur uitloop ("dan moet de volgende maar even wachten") en bérgen geduld van haar kant, is het goedgekomen. Over twee weken mag ik weer, voor de andere helft van mijn 'grote schoonmaak'.

Mijn mondhygiëniste is top!

Wat fijn dat je zo iemand hebt getroffen! Ik zou het ook wel kunnen waarderen.
Ik had zo'n tandarts toen ik doodsbenauwd was voor de tandarts. Die heeft een partij geduld gehad en me zo wel voor een heel groot deel van mijn tandartsangst afgeholpen.

Wow wat een kickass MH! Fijn dat het op deze manier toch nog soort van meeviel!

Wat doen jullie tegen evt maagklachten (misselijkheid ed) bij gebruik van AD's?

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:06 schreef Melancholia_war het volgende:
Wat doen jullie tegen evt maagklachten (misselijkheid ed) bij gebruik van AD's?

Ik heb maar heel even AD's gebruikt en was daardoor extra misselijk (misselijkheid is een van mijn 24/7-klachten, samen met hoofdpijn en trillen: ik ben er bijna aan gewend)...

Domperidom van huisarts gekregen en even reisziekte-pilletjes geprobeerd. Beiden maakten de misselijkheid dermate doable dat ik in ieder geval kon eten/drinken en het binnen kon houden. Én ze zijn beiden behoorlijk onschadelijk. Maar het ging niet over. Misschien zijn er dus nog betere alternatieven.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 13:53 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik heb maar heel even AD's gebruikt en was daardoor extra misselijk (misselijkheid is een van mijn 24/7-klachten, samen met hoofdpijn en trillen: ik ben er bijna aan gewend)...

Domperidom van huisarts gekregen en even reisziekte-pilletjes geprobeerd. Beiden maakten de misselijkheid dermate doable dat ik in ieder geval kon eten/drinken en het binnen kon houden. Én ze zijn beiden behoorlijk onschadelijk. Maar het ging niet over. Misschien zijn er dus nog betere alternatieven.

Oeh, heb vanochtend reisziekte-pilletjes aangeschaft. Nog niet geprobeerd. De medewerker gaf aan dat het beter is om het niet op een lege maag te gebruiken.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 11:06 schreef Melancholia_war het volgende:
Wat doen jullie tegen evt maagklachten (misselijkheid ed) bij gebruik van AD's?

Geen ervaring met AD's, maar toen mn vader chemo had, at hij zuurtjes tegen de misselijkheid. Zuurtjes en laurierdrop.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2017 13:59 schreef Elvi het volgende:

[..]

Geen ervaring met AD's, maar toen mn vader chemo had, at hij zuurtjes tegen de misselijkheid. Zuurtjes en laurierdrop.

Zuurtjes . Bedankt voor de tip!

Afgelopen zondag heeft mijn moeder weer geprobeerd zelfmoord te plegen. Wegens hernieuwde druk van de sociale dienst steeg haar ellende en slapeloosheid tot een hoogtepunt en probeerde ze haar polsen door tr snijden. Gelukkig had ze daarvoor in hysterie mijn vader al opgebeld. Hij vond haar knock out in de tuin. Ze wilde het huis niet onderbloeden.

Nu is het vaker gebeurd, maar toch slaat het weer in als een bom. Ik houd zo veel van mijn ouders maar ze maken het me niet makkelijker. Ik wil bij ze zijn, maar kan het tegelijkertijd ook niet. Ik trek gewoon de ellende niet meer. In mijn kindertijd kon ik op ze leunen, maar nu ik zelf ouder ben en ook zie dat ze gewoon mensen zijn, kan ik niet meer leunen, het is vooral met mijn moeder hard bergafwaarts gegaan.

Het is moeilijk te bevatten dat ik misschien wel verder ben in mijn ontwikkeling dan mijn ouders. Ik wil dit helemaal niet. Ik heb zelf zo veel strijd, ook gedeeltelijk dankzij hun, en ik heb ouders nodig op wiens schouder ik uit kan rusten. Van mijn moeder durf ik het echter al jaren niet meer, met mijn vader is mijn band nog niet helemaal daar. En ook hij is zoekende.

Het vliegt me na zondag gewoon weer even allemaal aan. De situatie waar ik soms in zit, realiseer ik me dan. Jezus man. Toch tracht ik de mens van het probleem gescheiden te houden. Ik probeer waar ik kan te leunen en mijn ouders actief in m’n leven te houden. Ik heb ze gewoon nodig. Hopelijk kan ik dit doen zonder grotendeels hun problemen te adopteren.

Ik weet het allemaal niet precies, maar ik doe mijn best om overal mee om te gaan. Gezien mijn leven tot zo ver doe ik dat goed, dus ik ga door. Gelukkig ken ik ook genoeg positiviteit, maar man, soms..

quote:

Op zaterdag 28 oktober 2017 01:46 schreef duracellkonijntje het volgende:
Afgelopen zondag heeft mijn moeder weer geprobeerd zelfmoord te plegen. Wegens hernieuwde druk van de sociale dienst steeg haar ellende en slapeloosheid tot een hoogtepunt en probeerde ze haar polsen door tr snijden. Gelukkig had ze daarvoor in hysterie mijn vader al opgebeld. Hij vond haar knock out in de tuin. Ze wilde het huis niet onderbloeden.

Nu is het vaker gebeurd, maar toch slaat het weer in als een bom. Ik houd zo veel van mijn ouders maar ze maken het me niet makkelijker. Ik wil bij ze zijn, maar kan het tegelijkertijd ook niet. Ik trek gewoon de ellende niet meer. In mijn kindertijd kon ik op ze leunen, maar nu ik zelf ouder ben en ook zie dat ze gewoon mensen zijn, kan ik niet meer leunen, het is vooral met mijn moeder hard bergafwaarts gegaan.

Het is moeilijk te bevatten dat ik misschien wel verder ben in mijn ontwikkeling dan mijn ouders. Ik wil dit helemaal niet. Ik heb zelf zo veel strijd, ook gedeeltelijk dankzij hun, en ik heb ouders nodig op wiens schouder ik uit kan rusten. Van mijn moeder durf ik het echter al jaren niet meer, met mijn vader is mijn band nog niet helemaal daar. En ook hij is zoekende.

Het vliegt me na zondag gewoon weer even allemaal aan. De situatie waar ik soms in zit, realiseer ik me dan. Jezus man. Toch tracht ik de mens van het probleem gescheiden te houden. Ik probeer waar ik kan te leunen en mijn ouders actief in m’n leven te houden. Ik heb ze gewoon nodig. Hopelijk kan ik dit doen zonder grotendeels hun problemen te adopteren.

Ik weet het allemaal niet precies, maar ik doe mijn best om overal mee om te gaan. Gezien mijn leven tot zo ver doe ik dat goed, dus ik ga door. Gelukkig ken ik ook genoeg positiviteit, maar man, soms..

Wat een heftige en verschrikkelijke ervaring om dat zo mee te maken!

Daarnaast begrijp ik heel goed hoe het is om niet op je ouders terug te kunnen vallen omdat ze dat niet aankunnen.

Heb jij zelf verder hulp?

Heel veel sterkte.

quote:

Op zaterdag 28 oktober 2017 08:39 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Wat een heftige en verschrikkelijke ervaring om dat zo mee te maken!

Daarnaast begrijp ik heel goed hoe het is om niet op je ouders terug te kunnen vallen omdat ze dat niet aankunnen.

Heb jij zelf verder hulp?

Heel veel sterkte.

Ik heb wel een paar keer bij psychologen gelopen in het verleden, voornamelijk vanwege mijn burnout en de gevolgen die deze had. Nu echter niet meer.

Ik heb gelukkig wel familieleden en vrienden waar ik mijn ei bij kwijt kan en ook mijn vader probeert er nu te zijn. Ook voor mijn moeder, wat ik erg fijn vind.

Ik heb altijd geprobeerd voor mijn moeder te zorgen tot ik er achter kwam hoe ongezond dit was. Nu ik dit tracht niet meer te doen ontstaat er soms meer afstand, wat zij op haar beurt moeilijk kan verwerken. Ze is in haar leven als zo vaak verraden, nu is ze bang ook nog haar kinderen te verliezen. Die verlatingsangst lijkt zich te uiten in claimerig gedrag richting mij en m’n zusje.

Ik zet mezelf nu op plek 1 en handel daar naar, hoe moeilijk ik dit ook vind. Ik probeer de balans te houden tussen contact en contact vanwege zorg- of schuldgevoelens. Ik hoop gewoon dat ze in de toekomst geluk gaat vinden en zich beter voelt. Ze is zo’n lieve vrouw en heeft zichzelf echt weggecijferd om mij en mijn zusje een normale jeugd te geven. Ze verdient dit allemaal niet.

Bedankt voor je reactie