Muziek, van de schoonheid en de troost.....

Wat muziek met je kan doen. Lang geleden dat het me zo heeft geraakt. Klinkt misschien overdreven, maar gisteren is een groot muzikant en een groot mens overleden. 53 jaar jong nog maar. Dat gebeurt vaker en wordt soms te gemakkelijk en te snel gezegd. Ik volg de band, The Tragically Hip, al vanaf hun debuut in de jaren 80. Toen nog niet wetend dat ze voor Canada net zo betekenisvol als Neil Young zouden worden.

Gord Downie, de zanger en frontman, had het charisma van zijn landgenoot en leermeester. Tevens diens Heart of Gold. Het is iemand die je niet kent, die verder geen rol in je leven speelt. Het is echter een muzikant die iets uitstraalt wat weinigen hebben. Iets ongrijpbaars. Iets dat niet in woorden is te omschrijven. Als je er gevoelig voor bent, en als muziek een belangrijk deel van je leven is, heeft het overlijden, op die leeftijd, van die persoon een extra impact voor je. Al is het maar voor even, al is het maar om weer even te beseffen hoe kwetsbaar je als mens bent. En om te voelen wat muziek met je kan doen. In al zijn gruwelijke schoonheid.