NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Ik vind het wel bizar dat nepzaken zoals Yolanda uit Epe en Griet uit België volop aandacht kregen terwijl ondertussen talloze echte verkrachtingen en aanrandingen door machtige figuren verzwegen werden door de dames. Vreemde paradox.quote:Op zaterdag 21 oktober 2017 23:23 schreef Braindead2000 het volgende:
Je zou denken: "Waren er niet eerder gelegenheden om een metoo-campagne te beginnen?" Ik noem maar iets: Keulen bijvoorbeeld waar in 1 nacht duizend vrouwen aangerand werden. Kennelijk was dat voor de elite geen metoo-campagne waard want het was maar gepeupel wat aangerand en verkracht werd.
Du moment dat Yolanda onschuldige mannen de vreselijkste verwijten deed, was Bill Cosby bezig zijn dames te benevelen en keken wij gezellig naar de serie. Wat een fijne man was dat, iedereen wilde wel zo'n vader!
hij heeft deel van zijn gedrag toegegevenquote:
Harvey Weinstein zou al deze vrouwen aan moeten klagen voor smaad. Gerechtigheid.
Echt!? In een mannenwereld?quote:
Ik vind het wel bizar dat nepzaken zoals Yolanda uit Epe en Griet uit België volop aandacht kregen terwijl ondertussen talloze echte verkrachtingen en aanrandingen door machtige figuren verzwegen werden door de dames. Vreemde paradox.
Du moment dat Yolanda onschuldige mannen de vreselijkste verwijten deed, was Bill Cosby bezig zijn dames te benevelen en keken wij gezellig naar de serie. Wat een fijne man was dat, iedereen wilde wel zo'n vader!
Die mensen waren onaantastbaar in die tijd, die konden zich alles veroorloven. Nu hun macht weg is, komen de wolven.. Maar er zitten al lang weer andere mensen op hun plek, de saga continues.
Iets met splinter en balk..
Onschuldige mannen veroordeeld mét tbs en de gevaarlijkste gekken worden losgelaten.
Sommige mensen zit alles mee in het leven en sommigen lijken alleen tegenspoed te kennen. Theo Tetteroo behoorde tot de laatste groep. Zijn IQ was lager dan 80 maar desondanks heeft hij geprobeerd van zijn leven te maken wat hij kon. Hij werd internationaal vrachtwagenchauffeur en verdiende een goede boterham.
Hij trouwde en kreeg twee kinderen maar zijn huwelijk liep al snel stuk en dat was een tegenvaller. Hij bleef met enorme schulden zitten die zijn vrouw had veroorzaakt, maar die heeft hij allemaal weggewerkt. De kinderen kwamen bij Theo te wonen, maar omdat hij de hele week met zijn vrachtwagen weg was, werden ze ondergebracht bij zijn ouders.
De echte ellende voor Theo begon toen de kinderen weer contact kregen met hun moeder. De vrouw werd later gearresteerd en veroordeeld tot jarenlange gevangenisstraf, omdat ze de baby uit haar eerste huwelijk om het leven bleek te hebben gebracht en een baby uit een later huwelijk had mishandeld. Theo’s dochter Jessica was er bovendien getuige van dat haar oma dood neerviel, terwijl ze met haar naar de avondvierdaagse stond te kijken.
Theo kreeg buiten zijn schuld een ernstig auto-ongeluk en vervolgens deden zowel zijn dochter als zijn zoon aangifte tegen hem ter zake incest. Hoewel de aangiftes aan alle kanten rammelde en er verder geen enkele bewijs tegen hem was, werd hij voornamelijk dank zij een zeer slecht politieonderzoek en een afgedwongen bekentenis toch veroordeeld tot een gevangenisstraf en TBS met dwangverpleging.
Omdat Theo bleef volhouden dat hij onschuldig was zag het er aanvankelijk naar uit dat hij de rest van zijn leven zou doorbrengen in een TBS inrichting, want als je niet bekent heb je geen inzicht in je daden was steeds het devies. Na veel media aandacht werd hij vorig jaar plotseling toch vrijgelaten. Kennelijk was hij nu ineens genezen en niet gevaarlijk meer.
Theo werd in zijn strijd om eerherstel jarenlang gesteund door advocaat Van Zundert uit Rotterdam die overtuigd was van zijn onschuld. Al zijn pogingen om herziening voor Theo te krijgen liepen echter op niets uit. Volgens de Hoge Raad was er geen sprake van een novum en dus bleef de veroordeling van Theo in stand.
Ook wij zijn overtuigd van de onschuld van Theo Tetteroo en wij hadden nog steeds hoop dat het recht voor Theo een keer zijn loop zou hebben. Die hoop is nu vervlogen. Theo is ernstig beschadigd door het rechtssysteem, vannacht op 57 jarige leeftijd na een slopende ziekte in het Daniel den Hoed ziekenhuis in Rotterdam overleden.
Recht is niet altijd recht.
https://www.waarheidsvinding.com/?p=2553
Sommige mensen zit alles mee in het leven en sommigen lijken alleen tegenspoed te kennen. Theo Tetteroo behoorde tot de laatste groep. Zijn IQ was lager dan 80 maar desondanks heeft hij geprobeerd van zijn leven te maken wat hij kon. Hij werd internationaal vrachtwagenchauffeur en verdiende een goede boterham.
Hij trouwde en kreeg twee kinderen maar zijn huwelijk liep al snel stuk en dat was een tegenvaller. Hij bleef met enorme schulden zitten die zijn vrouw had veroorzaakt, maar die heeft hij allemaal weggewerkt. De kinderen kwamen bij Theo te wonen, maar omdat hij de hele week met zijn vrachtwagen weg was, werden ze ondergebracht bij zijn ouders.
De echte ellende voor Theo begon toen de kinderen weer contact kregen met hun moeder. De vrouw werd later gearresteerd en veroordeeld tot jarenlange gevangenisstraf, omdat ze de baby uit haar eerste huwelijk om het leven bleek te hebben gebracht en een baby uit een later huwelijk had mishandeld. Theo’s dochter Jessica was er bovendien getuige van dat haar oma dood neerviel, terwijl ze met haar naar de avondvierdaagse stond te kijken.
Theo kreeg buiten zijn schuld een ernstig auto-ongeluk en vervolgens deden zowel zijn dochter als zijn zoon aangifte tegen hem ter zake incest. Hoewel de aangiftes aan alle kanten rammelde en er verder geen enkele bewijs tegen hem was, werd hij voornamelijk dank zij een zeer slecht politieonderzoek en een afgedwongen bekentenis toch veroordeeld tot een gevangenisstraf en TBS met dwangverpleging.
Omdat Theo bleef volhouden dat hij onschuldig was zag het er aanvankelijk naar uit dat hij de rest van zijn leven zou doorbrengen in een TBS inrichting, want als je niet bekent heb je geen inzicht in je daden was steeds het devies. Na veel media aandacht werd hij vorig jaar plotseling toch vrijgelaten. Kennelijk was hij nu ineens genezen en niet gevaarlijk meer.
Theo werd in zijn strijd om eerherstel jarenlang gesteund door advocaat Van Zundert uit Rotterdam die overtuigd was van zijn onschuld. Al zijn pogingen om herziening voor Theo te krijgen liepen echter op niets uit. Volgens de Hoge Raad was er geen sprake van een novum en dus bleef de veroordeling van Theo in stand.
Ook wij zijn overtuigd van de onschuld van Theo Tetteroo en wij hadden nog steeds hoop dat het recht voor Theo een keer zijn loop zou hebben. Die hoop is nu vervlogen. Theo is ernstig beschadigd door het rechtssysteem, vannacht op 57 jarige leeftijd na een slopende ziekte in het Daniel den Hoed ziekenhuis in Rotterdam overleden.
Recht is niet altijd recht.
https://www.waarheidsvinding.com/?p=2553
Theo Tetteroo zou zijn dochter 1000 keer verkracht hebben volgens de dochter zelve, maar haar maagdenvlies was nog in tact.
Stad en land heeft men afgezocht om een deskundige te vinden die zou willen verklaren dat het feit dat dochter Jessica na meer dan 1000 keer verkracht te zijn toch nog maagd kon zijn. Uiteindelijk werd er iemand gevonden die bereid was dat te verklaren en dus werden de bevindingen van alle andere deskundigen die het standpunt van justitie niet deelden terzijde geschoven.
De theorie van die nieuwe deskundige over het maagdenvlies gaat over een uitzonderingssituatie en is vergelijkbaar met de sleeptheorie in de Puttense moordzaak. Een puur theoretisch verhaal dat niet paste binnen het scenario van die zaak maar toch klakkeloos werd overgenomen. Waar dat in Putten toe geleid heeft weten we inmiddels allemaal.
https://www.waarheidsvinding.com/?p=1555
Stad en land heeft men afgezocht om een deskundige te vinden die zou willen verklaren dat het feit dat dochter Jessica na meer dan 1000 keer verkracht te zijn toch nog maagd kon zijn. Uiteindelijk werd er iemand gevonden die bereid was dat te verklaren en dus werden de bevindingen van alle andere deskundigen die het standpunt van justitie niet deelden terzijde geschoven.
De theorie van die nieuwe deskundige over het maagdenvlies gaat over een uitzonderingssituatie en is vergelijkbaar met de sleeptheorie in de Puttense moordzaak. Een puur theoretisch verhaal dat niet paste binnen het scenario van die zaak maar toch klakkeloos werd overgenomen. Waar dat in Putten toe geleid heeft weten we inmiddels allemaal.
https://www.waarheidsvinding.com/?p=1555
Dat een zwakbegaafde hardwerkende vrachtwagenchauffeur onterecht beschuldigd wordt en tbs krijgt terwijl types met macht zelfs niet eens aangeklaagd worden bij een echte verkrachting. Dan snap je vrouwen ook niet. En rechters niet; die Theo Tetteroo kreeg tbs en zo'n type als Micheal P. niet.quote:Op zondag 22 oktober 2017 08:13 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Ik snap de relevatie van deze oude incestzaak niet.
jij snapt het duidelijk niet, die macht van Weinstein is de bron van zijn probleemquote:
[..]
Dat een zwakbegaafde hardwerkende vrachtwagenchauffeur onterecht beschuldigd wordt en tbs krijgt terwijl types met macht zelfs niet eens aangeklaagd worden bij een echte verkrachting.
Net als dat de kinderen in dat voorbeeld macht zagen en namen, daar waar ze konden. Zo snel als er een machtsverschil is, of dat men gelooft dat het er is, zal er misbruik van worden gemaakt.quote:
jij snapt het duidelijk niet, die macht van Weinstein is de bron van zijn probleem
En ik heb het idee dat de meeste mensen instinctief weten wat hun "plek" is en zich hier naar gaan voegen. "mensen tasten eerst af", hiermee zet je jezelf dus al onderaan, want iemand zal niet af tasten. We kunnen wel doen alsof we allemaal gelijk(waardig) zijn, maar zolang iedereen zijn plek weet, en vrouwen dus glimlachen naar mannen om ze te "behagen", zetten ze zich gelijk als "mindere" neer. En we voeden iedereen zo op! Want wie wil er nou een bitch als dochter.
"Net als chaos, is macht een ladder."
Oplossing zou dan alleen zijn door iedereen gelijk te maken. Zelfde inkomen, zelfde huis, zelfde alles... Elke vorm van verschil zou dan geëlimineerd worden, geen inspiratie, jaloezie of afgunst meer.
As if..
As if..
- Je moet luisteren naar oudere mensen
- Wees niet zo lastig
- Als je nu je eten niet opeet, krijg je straks geen toetje
- Doe eens lief, anders komt Sinterklaas niet
Die kinderen zouden moeten zeggen "Joh, ga eens lekker een ander bedreigen of chanteren! Flikker op!", maar dan zijn ze brutaal. Dus we leren ze al heel vroeg dat ze een lage plek in de wereld hebben en dat ze zich daar aan moeten voegen.
We doen het zelf!
- Wees niet zo lastig
- Als je nu je eten niet opeet, krijg je straks geen toetje
- Doe eens lief, anders komt Sinterklaas niet
Die kinderen zouden moeten zeggen "Joh, ga eens lekker een ander bedreigen of chanteren! Flikker op!", maar dan zijn ze brutaal. Dus we leren ze al heel vroeg dat ze een lage plek in de wereld hebben en dat ze zich daar aan moeten voegen.
We doen het zelf!
De eerste man. Hij deelde driftig zijn weerzin tegen Weinstein op social media. Ik appte hem. Het schuurt, zei ik. Het schuurt dat er zoveel verhalen over jou en onwillige vrouwen in nachttreinen en op dansvloeren de ronde gaan. Het schuurt dat ik ooit met je werkte en me toen regelmatig ongemakkelijk voelde bij de toon van je nachtelijke smsjes en ellenlange mails. Iets dwingerigs, iets hijgerigs.
Ik kreeg antwoord. Het was een bewustwordingsproces. Het lag aan de verdovende middelen. Meerdere vrouwen hadden hem de laatste tijd erop aangesproken. Hij was nog geen heilige, maar deed zijn best.
En dat was alles. De nadruk op zíjn proces. Een vraag om begrip, een vraag om tijd. Geen schaamtevolle belofte onmiddellijk te stoppen met drugs en grensoverschrijdend gedrag. Het was zo zwaar voor hém, zo zwaar allemaal. Ik heb hem niet meer terug geappt, ik weet niet waar te beginnen.
Deze man, het centrum van het universum.
Heet applaus
Hij is een ridder in een plastic harnas, met een houten zwaardje
De tweede man. Hij schreef een ellenlang betoog op Facebook en publiceerde het daarna vanwege eclatant succes op een opiniewebsite. Hij schreef dat hij het Weinsteingedrag in zijn carrière vaak was tegengekomen en dat hij vanaf nu echt iets ging zeggen als het onder zijn ogen gebeurde. Dat hij namen wist van foute mannen, en dat hij die de volgende keer, echt waar, zou noemen. Dat de vrouwen niet meer bang hoefden te zijn. Vanaf nu, ja vanaf nu, zou hij naast ons staan.
En dat was het. En hij kreeg een heet applaus. Huilende vrouwen, dankjewel! Dankjewel, jij held! En ik dacht: de volgende keer, ja altijd de volgende keer. Maar voor nu kent hij de namen en wil hij ze niet delen, omdat hij ze toch, net als iedereen, wil beschermen: de mannen die vrouwen zoveel ellende berokkenen.
Hij is een ridder in een plastic harnas, met een houten zwaardje. Stralend badend in de goedkeuring, zo makkelijk gekregen.
Deze man, het centrum van het universum.
Pakezeltjes
Als brave meisjes leggen we het martelaarsjuk weer op onze schouders
De derde man, hij is een vriend. Ik stond eens met hem in de kroeg. We hadden een discussie, over mannen en vrouwen. Over seks en verkrachting, de grens, het verlangen. Het liep uit de hand. Ik ging naar huis, boos. Vlak voor mijn deur greep een man me in mijn kruis. De ironie, oh de bittere ironie. Weken later, een ander moment in een andere kroeg. Dezelfde vriend van toen zei tegen me, beschaamd: 'Eigenlijk geloofde ik je toen niet en dacht ik dat je die aanranding verzon om je argumenten kracht bij te zetten.'
En ik zei: 'Dat wist ik wel.' En ik zei: 'En het ergste vind ik dat ik er nog een zeker begrip voor heb ook. En dat ik me vooral schaam dat ik, juist op zo'n avond, met zo'n verhaal moet komen. Alsof ik jou er mee lastig val.' Hij begreep het, hij zag de weeffouten in het systeem. Maar ook deze man was, toen hij dat dacht, het centrum van het universum.
En dan zijn wij er. De vrouwen. De vrouwen die wederom met de billen bloot moeten. Kijk, mannen, #metoo zetten we op social media. Ik ook, zie je, aan mij zaten ze ook. En mannen zetten treurige smileys onder ons relaas en ze zeggen geschokt te zijn. En daar blijft het dan ook bij. Als brave meisjes leggen we het martelaarsjuk weer op onze schouders. We laten de wereld niet weten wíe precies ons in een hoekje dreef, want dat wil uiteindelijk niemand weten. Want de daders zijn altijd iemands baas. Of een beste vriend. Of een man van wie je nog geld krijgt. Of iemand met een stevige positie binnen onze samenleving.
Dus als pakezeltjes sukkelen wij vrouwen door: me too. En ja, me too. En we zijn met de meest miezerige solidariteitsverklaring van een man al gelukkig. Dankjewel. Wat fijn dat jij niet zo bent. Dankjewel, jij, dankjewel.We beschermen ze, de mannen. De eerste man, de tweede man, de derde man. Ze trekken in een stoet voorbij en leggen steeds een steentje op de stapel op je rug.
https://www.volkskrant.nl/4522372?internal_link_3
Goed artikel.
Ik baal er ook van dat zo iemand als Saskia Noort niet gewoon zegt hoe die gast heet.
Hoe erg is het, dat iedereen het weet?
Hij gaat er niet van dood.
Ik kreeg antwoord. Het was een bewustwordingsproces. Het lag aan de verdovende middelen. Meerdere vrouwen hadden hem de laatste tijd erop aangesproken. Hij was nog geen heilige, maar deed zijn best.
En dat was alles. De nadruk op zíjn proces. Een vraag om begrip, een vraag om tijd. Geen schaamtevolle belofte onmiddellijk te stoppen met drugs en grensoverschrijdend gedrag. Het was zo zwaar voor hém, zo zwaar allemaal. Ik heb hem niet meer terug geappt, ik weet niet waar te beginnen.
Deze man, het centrum van het universum.
Heet applaus
Hij is een ridder in een plastic harnas, met een houten zwaardje
De tweede man. Hij schreef een ellenlang betoog op Facebook en publiceerde het daarna vanwege eclatant succes op een opiniewebsite. Hij schreef dat hij het Weinsteingedrag in zijn carrière vaak was tegengekomen en dat hij vanaf nu echt iets ging zeggen als het onder zijn ogen gebeurde. Dat hij namen wist van foute mannen, en dat hij die de volgende keer, echt waar, zou noemen. Dat de vrouwen niet meer bang hoefden te zijn. Vanaf nu, ja vanaf nu, zou hij naast ons staan.
En dat was het. En hij kreeg een heet applaus. Huilende vrouwen, dankjewel! Dankjewel, jij held! En ik dacht: de volgende keer, ja altijd de volgende keer. Maar voor nu kent hij de namen en wil hij ze niet delen, omdat hij ze toch, net als iedereen, wil beschermen: de mannen die vrouwen zoveel ellende berokkenen.
Hij is een ridder in een plastic harnas, met een houten zwaardje. Stralend badend in de goedkeuring, zo makkelijk gekregen.
Deze man, het centrum van het universum.
Pakezeltjes
Als brave meisjes leggen we het martelaarsjuk weer op onze schouders
De derde man, hij is een vriend. Ik stond eens met hem in de kroeg. We hadden een discussie, over mannen en vrouwen. Over seks en verkrachting, de grens, het verlangen. Het liep uit de hand. Ik ging naar huis, boos. Vlak voor mijn deur greep een man me in mijn kruis. De ironie, oh de bittere ironie. Weken later, een ander moment in een andere kroeg. Dezelfde vriend van toen zei tegen me, beschaamd: 'Eigenlijk geloofde ik je toen niet en dacht ik dat je die aanranding verzon om je argumenten kracht bij te zetten.'
En ik zei: 'Dat wist ik wel.' En ik zei: 'En het ergste vind ik dat ik er nog een zeker begrip voor heb ook. En dat ik me vooral schaam dat ik, juist op zo'n avond, met zo'n verhaal moet komen. Alsof ik jou er mee lastig val.' Hij begreep het, hij zag de weeffouten in het systeem. Maar ook deze man was, toen hij dat dacht, het centrum van het universum.
En dan zijn wij er. De vrouwen. De vrouwen die wederom met de billen bloot moeten. Kijk, mannen, #metoo zetten we op social media. Ik ook, zie je, aan mij zaten ze ook. En mannen zetten treurige smileys onder ons relaas en ze zeggen geschokt te zijn. En daar blijft het dan ook bij. Als brave meisjes leggen we het martelaarsjuk weer op onze schouders. We laten de wereld niet weten wíe precies ons in een hoekje dreef, want dat wil uiteindelijk niemand weten. Want de daders zijn altijd iemands baas. Of een beste vriend. Of een man van wie je nog geld krijgt. Of iemand met een stevige positie binnen onze samenleving.
Dus als pakezeltjes sukkelen wij vrouwen door: me too. En ja, me too. En we zijn met de meest miezerige solidariteitsverklaring van een man al gelukkig. Dankjewel. Wat fijn dat jij niet zo bent. Dankjewel, jij, dankjewel.We beschermen ze, de mannen. De eerste man, de tweede man, de derde man. Ze trekken in een stoet voorbij en leggen steeds een steentje op de stapel op je rug.
https://www.volkskrant.nl/4522372?internal_link_3
Goed artikel.
Ik baal er ook van dat zo iemand als Saskia Noort niet gewoon zegt hoe die gast heet.
Hoe erg is het, dat iedereen het weet?
Hij gaat er niet van dood.
Wat een vooringenomenheid. Je hebt dat geluidsfragment niet geluisterd?quote:
[..]
Actrices vinden het geen probleem om hun seksuele aantrekkelijkheid te gebruiken om een boost aan hun carrière te geven. Maar dan wel opeens achteraf gaan klagen om iets wat 14 jaar geleden gebeurt is, wanneer dat opnieuw weer goed uitkomt om hun carrière een boost te geven.
Idioot.quote:
[..]
Dat is dus een probleem van die vrouwen die niet de eigenwaarde hebben of het zelfvertrouwen hebben om hem de vinger te geven. Dat die vrouwen maar eens aan dat probleem gaan werken door in therapie te gaan bijvoorbeeld. Altijd maar de schuld op anderen afschuiven
Het gaat erom dat je anders nergens meer aan de bak kwam als acteur/actrice.
welcome to my submarine lair. It's long, hard and full of seamen!
Jij was het zelf die brulde dat die 2 problemen niet op 1 hoop gegooit mochten worden. Dat mocht je absoluut niet met elkaar vergelijken.quote:
[..]
Hypocrietjes als Mathijs van Nieuwkerk en Bussemaker hielden hun bek stijf dicht na Keulen en nu roepen ze opeens iedere man in de wereld op om aan zelfreflectie te doen.
Behalve dan wanneer jij het als stok kan gebruiken toch?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Nog zo'n paradox: de maker van de wereldberoemde documentaire Shoah, iemand bij wie je enorme rechtsvaardigheidsgevoelens verwacht, zat tijdens interviews over die film de journalistes te bepotelen. Zie relaas van Joyce Roodnat. Ze was toen 29.
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ok-13559309-a1577724
Zij durft gelukkig te zeggen wie het was. Claude Lanzmann.
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ok-13559309-a1577724
Zij durft gelukkig te zeggen wie het was. Claude Lanzmann.
Ja, had het ook al geplaatst idd.quote:
Nog zo'n paradox: de maker van de wereldberoemde documentaire Shoah, iemand bij wie je enorme rechtsvaardigheidsgevoelens verwacht, zat tijdens interviews over die film de journalistes te bepotelen. Zie relaas van Joyce Roodnat. Ze was toen 29.
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ok-13559309-a1577724
Zij durft gelukkig te zeggen wie het was. Claude Lanzmann.
Maar ja Lanzman, momenteel 91, zat in die hele kliek rondom J.-P. Sartre. Die lui konden niet van de vrouwen afblijven natuurlijk hè.
I´m back.
Zwart maken met feiten?quote:
[..]
Lees eens wat smaad inhoudt. Dat het niet met jouw politiek correcte mening overeen komt, betekent niet dat dit geen smaad is. Al die mensen die Harvey zwart maken, moeten flinke boetes krijgen.
Zelfs Tarantino welke een goede vriend is van Weinstein heeft gezegd dat hij er zich van bewust was en meer had moeten doen.
Dus wat lul je nou over smaad man?
welcome to my submarine lair. It's long, hard and full of seamen!
Op 18 oktober vertelde actrice Cat Smits in de Volkskrant hoe zij als student door Claes werd meegenomen naar een hotelbar waar hij avances maakte. Toen zij geen prijs op stelde werd Smits naar eigen zeggen het leven zuur gemaakt door Claes. Uiteindelijk werd ze van school gestuurd, ‘wegens gebrek aan talent’. In een reactie daarop noemde Claes Smits “een problematisch meisje, in de zin van: gecompliceerd in haar ontwikkeling als actrice (..) Ik heb haar toen, in samenspraak met de artistiek leider, wat extra aandacht gegeven – op café gezeten, zodat we uit de officiële setting van de schoollokalen zouden zijn. Dan zou ze misschien wat losser worden. Dat was nooit met seksuele bedoelingen. ‘Zij is door het docententeam wegens te veel onvoldoendes uit de school gezet. Het was een docentenbeslissing.” Smits liet daarop aan de Volkskrant weten: “Ik stond geen onvoldoende, alleen voor zijn vak. Van mijn vier vakdocenten was hij als enige aanwezig bij de evaluatie waarin werd beslist dat ik van de opleiding werd verwijderd. De drie anderen, van wie ik een ‘goed’ kreeg, hebben nog een brief gestuurd waarin ze aangaven het niet eens te zijn met deze beslissing. Ik heb geen speciale aandacht gekregen en maar één gesprek gehad, dat was in die hotelbar.” Smits kreeg daarop bijval van meerdere actrices.
https://www.zwartekat.nl/(...)oor-theater-en-dans/
Theatermaker Anne van Veen publiceerde in 2015 al een roman over een toneelschoolstudente die een seksuele relatie krijgt met een docent van dertig jaar ouder. Het verhaal is gebaseerd op de anderhalf jaar lange affaire die zij rond 2004 onderhield met Jappe Claes, toen haar docent. 'Je wordt geacht je open te stellen en bloot te geven op zo'n opleiding, en vervolgens word je ingelijfd', zegt Van Veen.
https://www.volkskrant.nl(...)ot-vertrek~a4522781/
Dit gaat over Jappe Claes, docent Theaterschool. Heerlijk dat ze nu allemaal bij naam en toenaam genoemd worden.
https://www.zwartekat.nl/(...)oor-theater-en-dans/
Theatermaker Anne van Veen publiceerde in 2015 al een roman over een toneelschoolstudente die een seksuele relatie krijgt met een docent van dertig jaar ouder. Het verhaal is gebaseerd op de anderhalf jaar lange affaire die zij rond 2004 onderhield met Jappe Claes, toen haar docent. 'Je wordt geacht je open te stellen en bloot te geven op zo'n opleiding, en vervolgens word je ingelijfd', zegt Van Veen.
https://www.volkskrant.nl(...)ot-vertrek~a4522781/
Dit gaat over Jappe Claes, docent Theaterschool. Heerlijk dat ze nu allemaal bij naam en toenaam genoemd worden.
Iemand gebruikt een keer het woord 'bepotelen' en gelijk lees je het overal.quote:
Nog zo'n paradox: de maker van de wereldberoemde documentaire Shoah, iemand bij wie je enorme rechtsvaardigheidsgevoelens verwacht, zat tijdens interviews over die film de journalistes te bepotelen. Zie relaas van Joyce Roodnat. Ze was toen 29.
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ok-13559309-a1577724
Zij durft gelukkig te zeggen wie het was. Claude Lanzmann.
Zij was 12 en droomde van een carrière als topsporter. Hij was 28 en wilde veel meer zijn dan alleen haar zwemcoach. Pas toen ze op haar 14e een nieuwe trainer kreeg, vond Ela Hutten (inmiddels 24) eindelijk de moed om over het misbruik te vertellen. Helaas liep het heel anders af dan ze had gehoopt. "Had ik maar nooit aangifte gedaan."
Vorige week kwam haar boek Onder water uit, waarin ze schrijft over hoe ze van haar 12e tot haar 14e seksueel misbruikt werd door haar zwemcoach Alfons (een gefingeerde naam).
Eigenlijk schreef ze haar ervaringen alleen op voor haar eigen verwerking, met het idee het boek daarna diep weg te stoppen in de kast. Maar toen misbruik in de sport afgelopen jaar in het nieuws kwam, wist Ela dat het boek een groter doel diende.
"Om te laten zien dat het veel vaker voorkomt dan iedereen denkt, is het belangrijk dat slachtoffers naar buiten treden", zegt ze. "Alleen dán is er kans dat er ooit iets verandert. Eerst dacht ik wel even: 'Waarom moet ik per se die persoon zijn? Maar als ik het niet doe, wie dan wel?'"
'Alfons' misbruikte Ela meestal als hij haar in de auto naar huis bracht, of tijdens looptrainingen in het bos. Dan zoende hij haar, verdwenen zijn handen onder haar kleren en zei hij dat hij verliefd op haar was. En hoe vaak ze ook zei dat ze dit niet wilde, dat ze pas 12 was; hij stopte niet. Hij ging juist steeds verder.
Pas op haar 14e kwam onverwacht het hele verhaal eruit, tijdens een tienminutengesprekje met haar mentor. Dat ze er niet eerder over durfde te praten, ligt volgens haar onder andere aan de scheve machtsverhouding tussen coach en pupil.
"Ik leefde voor het zwemmen en hij was een goede trainer", legt ze uit. "Als ik iets wilde bereiken in de sport, had ik hem voor mijn gevoel nodig. Ik zag geen andere mogelijkheid dan toelaten wat hij deed."
"Daarbij had ik ook ergens een beetje medelijden met hem", verduidelijkt Ela. "Hij had geen vrienden en een slechte band met zijn ouders. Soms belde hij me huilend op, of stuurde hij een foto om te laten zien dat hij op een brug stond en wilde springen. Daarmee zette hij me onder druk. Maar ik vond het ook oprecht zielig. Ik haatte hem, maar wilde hem ook niet kwetsen door hem te verraden."
"Er wordt weleens gezegd dat als je een goede band met je ouders hebt, je zoiets niet verzwijgt", vervolgt ze. "Maar, en dat hoor ik ook van andere slachtoffers, het is eerder andersom."
"Juist omdát we zo'n goede band hadden, wilde ik hen geen pijn doen. Hoe vaak ze ook bij me kwamen zitten en vroegen: 'Wat is er, doet hij soms iets wat je niet wil?'. Ik kon het gewoon niet zeggen."
Aan de ene kant is Ela het toonbeeld van iemand die, ondanks alles, succesvol is geworden. Ze studeert geneeskunde met het doel om kinderarts te worden, heeft net een huis gekocht met haar vriend en doet nog steeds op hoog niveau aan reddingszwemmen - nu met haar vader als trainer. Maar ze is er nog lang niet.
Vorig jaar besloot ze zelfs tijdelijk haar studie op een laag pitje te zetten, omdat ze finaal was ingestort. "Ik zat niet lekker in mijn vel, kon me niet concentreren en sliep slecht. Dan werd ik zwetend en in paniek wakker omdat ik droomde dat hij me achtervolgde of vermoordde."
"Hoewel ik weet dat hij me niets meer zal doen, ben ik onbewust blijkbaar nog steeds bang. Dat hij in een dorpje vlakbij is gaan wonen en ik hem dus altijd tegen kan komen, helpt niet mee."
In Onder water vertelt Ela ook over het desastreuze verloop van de rechtsgang: de dader wist de zaak vijf jaar te rekken, bijvoorbeeld door keer op keer niet op te komen dagen bij de zitting. En hoewel hij in hoger beroep opnieuw schuldig werd bevonden, werden de opgelegde vier maanden cel uiteindelijk omgezet in een taakstraf.
Voor Ela voelt dat als een trap na. "Als ik dit had geweten, had ik nooit aangifte gedaan. Elke keer de urenlange verhoren, de mentale voorbereiding op een confrontatie in de rechtszaal, de teleurstelling als het wéér niet doorging... Dat is het me echt niet waard geweest."
"Ik deed aangifte omdat ik hem wilde stoppen, dat is niet gelukt. Ik weet vrij zeker dat hij meteen na mij een nieuw slachtoffer had. Maar Justitie gaf aan dat ze daar niets mee konden, zolang dat meisje zelf geen aangifte deed. Kortom: hij kan weer verder, maar ik heb levenslang."
Ze hoopt dat haar boek iets teweegbrengt, zodat alles toch niet helemaal voor niets is geweest. "Ik hoop dat er kritisch gekeken wordt hoe slachtoffers beter beschermd kunnen worden. Vanuit mijn hart zou ik tegen iedereen die dit heeft meegemaakt willen zeggen: 'Doe aangifte, want daders moeten gestraft worden.'"
"Maar wetende wat het met mij en mijn familie heeft gedaan, zou ik het niemand aanraden. Ik had me liever vanaf mijn 14e meteen volledig op mijn verwerking gestort. Ik denk dat het dan nu een stuk beter met me was gegaan."
https://vrouw.nl/artikel/(...)-door-haar-zwemcoach
Je doet aangifte, dader weet het 5 jaar te rekken en komt, omdat het zolang duurde, weg met een taakstraf.
Dit soort zaken zou verplicht binnen een jaar afgerond moeten worden om bij het slachtoffer niet nog veel meer trauma te veroorzaken. Ik zag haar bij Pauw en het praten over de rechtsgang bracht de meeste emotie teweeg.
Vorige week kwam haar boek Onder water uit, waarin ze schrijft over hoe ze van haar 12e tot haar 14e seksueel misbruikt werd door haar zwemcoach Alfons (een gefingeerde naam).
Eigenlijk schreef ze haar ervaringen alleen op voor haar eigen verwerking, met het idee het boek daarna diep weg te stoppen in de kast. Maar toen misbruik in de sport afgelopen jaar in het nieuws kwam, wist Ela dat het boek een groter doel diende.
"Om te laten zien dat het veel vaker voorkomt dan iedereen denkt, is het belangrijk dat slachtoffers naar buiten treden", zegt ze. "Alleen dán is er kans dat er ooit iets verandert. Eerst dacht ik wel even: 'Waarom moet ik per se die persoon zijn? Maar als ik het niet doe, wie dan wel?'"
'Alfons' misbruikte Ela meestal als hij haar in de auto naar huis bracht, of tijdens looptrainingen in het bos. Dan zoende hij haar, verdwenen zijn handen onder haar kleren en zei hij dat hij verliefd op haar was. En hoe vaak ze ook zei dat ze dit niet wilde, dat ze pas 12 was; hij stopte niet. Hij ging juist steeds verder.
Pas op haar 14e kwam onverwacht het hele verhaal eruit, tijdens een tienminutengesprekje met haar mentor. Dat ze er niet eerder over durfde te praten, ligt volgens haar onder andere aan de scheve machtsverhouding tussen coach en pupil.
"Ik leefde voor het zwemmen en hij was een goede trainer", legt ze uit. "Als ik iets wilde bereiken in de sport, had ik hem voor mijn gevoel nodig. Ik zag geen andere mogelijkheid dan toelaten wat hij deed."
"Daarbij had ik ook ergens een beetje medelijden met hem", verduidelijkt Ela. "Hij had geen vrienden en een slechte band met zijn ouders. Soms belde hij me huilend op, of stuurde hij een foto om te laten zien dat hij op een brug stond en wilde springen. Daarmee zette hij me onder druk. Maar ik vond het ook oprecht zielig. Ik haatte hem, maar wilde hem ook niet kwetsen door hem te verraden."
"Er wordt weleens gezegd dat als je een goede band met je ouders hebt, je zoiets niet verzwijgt", vervolgt ze. "Maar, en dat hoor ik ook van andere slachtoffers, het is eerder andersom."
"Juist omdát we zo'n goede band hadden, wilde ik hen geen pijn doen. Hoe vaak ze ook bij me kwamen zitten en vroegen: 'Wat is er, doet hij soms iets wat je niet wil?'. Ik kon het gewoon niet zeggen."
Aan de ene kant is Ela het toonbeeld van iemand die, ondanks alles, succesvol is geworden. Ze studeert geneeskunde met het doel om kinderarts te worden, heeft net een huis gekocht met haar vriend en doet nog steeds op hoog niveau aan reddingszwemmen - nu met haar vader als trainer. Maar ze is er nog lang niet.
Vorig jaar besloot ze zelfs tijdelijk haar studie op een laag pitje te zetten, omdat ze finaal was ingestort. "Ik zat niet lekker in mijn vel, kon me niet concentreren en sliep slecht. Dan werd ik zwetend en in paniek wakker omdat ik droomde dat hij me achtervolgde of vermoordde."
"Hoewel ik weet dat hij me niets meer zal doen, ben ik onbewust blijkbaar nog steeds bang. Dat hij in een dorpje vlakbij is gaan wonen en ik hem dus altijd tegen kan komen, helpt niet mee."
In Onder water vertelt Ela ook over het desastreuze verloop van de rechtsgang: de dader wist de zaak vijf jaar te rekken, bijvoorbeeld door keer op keer niet op te komen dagen bij de zitting. En hoewel hij in hoger beroep opnieuw schuldig werd bevonden, werden de opgelegde vier maanden cel uiteindelijk omgezet in een taakstraf.
Voor Ela voelt dat als een trap na. "Als ik dit had geweten, had ik nooit aangifte gedaan. Elke keer de urenlange verhoren, de mentale voorbereiding op een confrontatie in de rechtszaal, de teleurstelling als het wéér niet doorging... Dat is het me echt niet waard geweest."
"Ik deed aangifte omdat ik hem wilde stoppen, dat is niet gelukt. Ik weet vrij zeker dat hij meteen na mij een nieuw slachtoffer had. Maar Justitie gaf aan dat ze daar niets mee konden, zolang dat meisje zelf geen aangifte deed. Kortom: hij kan weer verder, maar ik heb levenslang."
Ze hoopt dat haar boek iets teweegbrengt, zodat alles toch niet helemaal voor niets is geweest. "Ik hoop dat er kritisch gekeken wordt hoe slachtoffers beter beschermd kunnen worden. Vanuit mijn hart zou ik tegen iedereen die dit heeft meegemaakt willen zeggen: 'Doe aangifte, want daders moeten gestraft worden.'"
"Maar wetende wat het met mij en mijn familie heeft gedaan, zou ik het niemand aanraden. Ik had me liever vanaf mijn 14e meteen volledig op mijn verwerking gestort. Ik denk dat het dan nu een stuk beter met me was gegaan."
https://vrouw.nl/artikel/(...)-door-haar-zwemcoach
Je doet aangifte, dader weet het 5 jaar te rekken en komt, omdat het zolang duurde, weg met een taakstraf.
Dit soort zaken zou verplicht binnen een jaar afgerond moeten worden om bij het slachtoffer niet nog veel meer trauma te veroorzaken. Ik zag haar bij Pauw en het praten over de rechtsgang bracht de meeste emotie teweeg.
Tientallen vrouwen beschuldigen de Amerikaanse regisseur James Toback (72) van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Hij stelde jonge vrouwen seksueel getinte vragen of masturbeerde in hun bijzijn, berichtte de krant Los Angeles Times.
De krant sprak afzonderlijk 38 vrouwen die dergelijke ervaringen hadden met de regisseur van films als When Will I Be Loved en Black and White. Hij benaderde vrouwen en stelde zich voor als filmmaker die iets kon betekenen voor hun carrière.
Vrouwen die meegingen naar hotelkamers of parken, claimen dat hij zich vervolgens misdroeg. „Hij zei dat hij niets liever wilde dan masturberen terwijl hij me in de ogen keek”, zei Louise Post, die Toback in 1987 tegen het lijf liep en meeging naar een appartement.
Toback ontkende tegenover de krant dat hij de vrouwen kende. Als hij ze al had ontmoet, „duurde dat hooguit vijf minuten.” Hij beweerde ook dat het gedurende de afgelopen 22 jaar „biologisch onmogelijk” was om dergelijk gedrag te vertonen. Hij kampt naar eigen zeggen onder meer met diabetes en hartklachten.
https://www.telegraaf.nl/(...)seksuele-intimidatie
Het gaat veelal om vadsige, ouwe mannen zo te zien. Man man man.
De krant sprak afzonderlijk 38 vrouwen die dergelijke ervaringen hadden met de regisseur van films als When Will I Be Loved en Black and White. Hij benaderde vrouwen en stelde zich voor als filmmaker die iets kon betekenen voor hun carrière.
Vrouwen die meegingen naar hotelkamers of parken, claimen dat hij zich vervolgens misdroeg. „Hij zei dat hij niets liever wilde dan masturberen terwijl hij me in de ogen keek”, zei Louise Post, die Toback in 1987 tegen het lijf liep en meeging naar een appartement.
Toback ontkende tegenover de krant dat hij de vrouwen kende. Als hij ze al had ontmoet, „duurde dat hooguit vijf minuten.” Hij beweerde ook dat het gedurende de afgelopen 22 jaar „biologisch onmogelijk” was om dergelijk gedrag te vertonen. Hij kampt naar eigen zeggen onder meer met diabetes en hartklachten.
https://www.telegraaf.nl/(...)seksuele-intimidatie
Het gaat veelal om vadsige, ouwe mannen zo te zien. Man man man.
quote:
Tientallen vrouwen beschuldigen de Amerikaanse regisseur James Toback (72) van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Hij stelde jonge vrouwen seksueel getinte vragen of masturbeerde in hun bijzijn, berichtte de krant Los Angeles Times.
De krant sprak afzonderlijk 38 vrouwen die dergelijke ervaringen hadden met de regisseur van films als When Will I Be Loved en Black and White. Hij benaderde vrouwen en stelde zich voor als filmmaker die iets kon betekenen voor hun carrière.
Vrouwen die meegingen naar hotelkamers of parken, claimen dat hij zich vervolgens misdroeg. „Hij zei dat hij niets liever wilde dan masturberen terwijl hij me in de ogen keek”, zei Louise Post, die Toback in 1987 tegen het lijf liep en meeging naar een appartement.
Toback ontkende tegenover de krant dat hij de vrouwen kende. Als hij ze al had ontmoet, „duurde dat hooguit vijf minuten.” Hij beweerde ook dat het gedurende de afgelopen 22 jaar „biologisch onmogelijk” was om dergelijk gedrag te vertonen. Hij kampt naar eigen zeggen onder meer met diabetes en hartklachten.
https://www.telegraaf.nl/(...)seksuele-intimidatie
Het gaat veelal om vadsige, linkse mannen zo te zien. Man man man.
Hans Spekman (PvdA): 'Nivelleren is een feest!' [38 11 9 zetels]
