LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Goedemiddag,
Ik ben deze zomer thuis komen te zitten met een burn-out, als gevolg van aanhoudende werkdruk. De eerste weken waren verschrikkelijk, maar ik knapte relatief snel op naar een acceptabel niveau (nog wel veel klachten maar wel weer kunnen lachen en wat kleinschalige dingen ondernemen, dat idee). In september ben ik weer aan de slag gegaan: heel rustig aan, een paar uurtjes per dag, veel dagen vrij / thuiswerken er tussen en mijn collega's hebben me erg ontzien. Er was dus amper werkdruk en dit ging goed.
Af en toe kwamen klachten/signalen terug, maar die herkende ik en door ingrijpen tastte ik zo op een veilige manier (en onder begeleiding) mijn grenzen af.
Deze week werd het wat drukker en in één klap voelde ik me weer terug bij af, ik ervaar dezelfde heftige klachten als in het begin en ben wijselijk thuis gebleven. Nu voel ik me wel weer iets beter, maar nog steeds minder dan bijvoorbeeld een week geleden.
Vanmiddag heb ik toevallig toch een afspraak met mijn specialist, maar vooruitlopend daarop ben ik erg benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen. Een terugval komt vaker voor, maar was dit te vermijden? Ik ben blijkbaar iets te hard van stapel gelopen, maar kreeg van mijn lichaam geen signalen dat het opeens niet meer kon. Nu ben ik bang dat ik weer terug bij af ben, maar misschien valt het mee en hoort dit er gewoon bij. Wie herkent dit?
Ik ben deze zomer thuis komen te zitten met een burn-out, als gevolg van aanhoudende werkdruk. De eerste weken waren verschrikkelijk, maar ik knapte relatief snel op naar een acceptabel niveau (nog wel veel klachten maar wel weer kunnen lachen en wat kleinschalige dingen ondernemen, dat idee). In september ben ik weer aan de slag gegaan: heel rustig aan, een paar uurtjes per dag, veel dagen vrij / thuiswerken er tussen en mijn collega's hebben me erg ontzien. Er was dus amper werkdruk en dit ging goed.
Af en toe kwamen klachten/signalen terug, maar die herkende ik en door ingrijpen tastte ik zo op een veilige manier (en onder begeleiding) mijn grenzen af.
Deze week werd het wat drukker en in één klap voelde ik me weer terug bij af, ik ervaar dezelfde heftige klachten als in het begin en ben wijselijk thuis gebleven. Nu voel ik me wel weer iets beter, maar nog steeds minder dan bijvoorbeeld een week geleden.
Vanmiddag heb ik toevallig toch een afspraak met mijn specialist, maar vooruitlopend daarop ben ik erg benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen. Een terugval komt vaker voor, maar was dit te vermijden? Ik ben blijkbaar iets te hard van stapel gelopen, maar kreeg van mijn lichaam geen signalen dat het opeens niet meer kon. Nu ben ik bang dat ik weer terug bij af ben, maar misschien valt het mee en hoort dit er gewoon bij. Wie herkent dit?
Helaas kennisgemaakt met de eerste verschijnselen van overspannenheid en dit was mijn ervaring: volgens mij kan je een terugval alleen voorkomen door echt naar jezelf te luisteren en schijt te hebben aan 'nu zou ik langzamerhand wel weer meer moeten kunnen hebben'. Dus jij bepaalt.
Somebody that I used to know
Herkenbaar ja, en als je niets aan de situatie veranderd val je weer terug.
Misschien kun je een andere functie krijgen?
Ik neem aan dat je perfectionistisch bent ingesteld en geen fouten of achterstanden wilt.
Misschien kun je een andere functie krijgen?
Ik neem aan dat je perfectionistisch bent ingesteld en geen fouten of achterstanden wilt.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Ik heb een enorm leuke functie en die wil ik graag behouden. Ik kan de werkdruk verminderen, door meer te delegeren naar anderen.quote:Op donderdag 19 oktober 2017 12:27 schreef halfway het volgende:
Herkenbaar ja, en als je niets aan de situatie veranderd val je weer terug.
Misschien kun je een andere functie krijgen?
Ik neem aan dat je perfectionistisch bent ingesteld en geen fouten of achterstanden wilt.
Alleen ben ik nog lang niet op volle kracht aan het werk en heb ik veel in mijn gedrag veranderd, daarom ook mijn verbazing dat dit nu gebeurt..
Waar loopt het voor jou dan op spaak? Wat levert je stress op?
(want je klinkt een beetje als: ik snap ook niet hoe dit kan. Maar dat geloof ik niet).
(want je klinkt een beetje als: ik snap ook niet hoe dit kan. Maar dat geloof ik niet).
Somebody that I used to know
Ik heb wel een vermoeden (te snel weer te veel opgepakt toen ik me goed voelde). Maar ik doe nog steeds relatief weinig. Misschien moet ik me wel schikken in de gedachte dat het allemaal wat langer duurt. Maar omdat ik me de afgelopen weken / maanden zo gezond heb gedragen, en zo goed op mijn tellen heb gepast, baal ik er enorm van en vind ik het deels onverklaarbaar. Dus vandaar dat ik benieuwd ben naar andere ervaringen.quote:Op donderdag 19 oktober 2017 13:21 schreef Postbus100 het volgende:
Waar loopt het voor jou dan op spaak? Wat levert je stress op?
(want je klinkt een beetje als: ik snap ook niet hoe dit kan. Maar dat geloof ik niet).
In het begin kreeg ik overal stress van (zoals prikkels), dat is nu een stuk minder. De stress van deze week schrijf ik toe aan werk.
Eigenlijk is de vraag die ik hoop te beantwoorden: is dit normaal als je herstelt en je grenzen verkent, of ben ik helemaal verkeerd bezig en werk ik mezelf zo een nieuwe burn-out in?
Overigens ook bedankt voor je eerste post
Ik weet niet of je verkeerd bezig bent. Ik weet niet of je het fout kunt doen in deze. Je probeert het en het is trial-and-error. En blijkbaar dit keer error. Weet je dat ook weer voor de volgende keer.quote:
[..]
Ik heb wel een vermoeden (te snel weer te veel opgepakt toen ik me goed voelde). Maar ik doe nog steeds relatief weinig. Misschien moet ik me wel schikken in de gedachte dat het allemaal wat langer duurt. Maar omdat ik me de afgelopen weken / maanden zo gezond heb gedragen, en zo goed op mijn tellen heb gepast, baal ik er enorm van en vind ik het deels onverklaarbaar. Dus vandaar dat ik benieuwd ben naar andere ervaringen.
In het begin kreeg ik overal stress van (zoals prikkels), dat is nu een stuk minder. De stress van deze week schrijf ik toe aan werk.
Eigenlijk is de vraag die ik hoop te beantwoorden: is dit normaal als je herstelt en je grenzen verkent, of ben ik helemaal verkeerd bezig en werk ik mezelf zo een nieuwe burn-out in?
Overigens ook bedankt voor je eerste post
Wat ik ook proef in je antwoorden, is dat je jezelf negeert. Je geeft zelf aan dat je je moet schikken in dat het wat langer duurt. Mwah, dat lijkt me niet onbelangrijk
Je hebt ook alle externe factoren op een rijtje (voeding, rust, ...) waardoor je de rekensom maakt dat je er daarmee wel zou moeten zijn. En dus gewoon doorgaat. Maar is dat wel echt zo? Luister eens echt naar jezelf? (is onwijs moeilijk hoor, ik weet het)
Somebody that I used to know
Ik heb de afgelopen tijd juist heel erg geleerd om naar mijn lichaam te luisteren, en heb zelfs een overzicht gemaakt van signalen versus reacties die ik daarop zou moeten geven (bijv. een stukje lopen of een dag niet werken). Ik zeg niet dat ik een expert nu ben in het luisteren naar mezelf, maar ik doe oprecht mijn uiterste best, simpelweg omdat ik nooit meer een burn-out wil hebben. Daar heb ik natuurlijk alle belang bij.quote:
[..]
Ik weet niet of je verkeerd bezig bent. Ik weet niet of je het fout kunt doen in deze. Je probeert het en het is trial-and-error. En blijkbaar dit keer error. Weet je dat ook weer voor de volgende keer.
Wat ik ook proef in je antwoorden, is dat je jezelf negeert. Je geeft zelf aan dat je je moet schikken in dat het wat langer duurt. Mwah, dat lijkt me niet onbelangrijk
Ik weet dat ik er nog lang niet ben, maar door zo gezond en ontspannen mogelijk te leven schep ik wel een omgeving voor mijn herstel.
Ik weet gewoon oprecht niet of ik iets fout doe en welke signalen ik dan gemist zou hebben.
Goed bezig Ik denk ook echt dat die lijst je helpt om inzicht te krijgen in de patronen en oplossingen. Maar het blijven symptomen van iets onderliggends. Ben je daar ook achter gekomen wat dat is?
Ik denk ook echt dat die lijst je helpt om inzicht te krijgen in de patronen en oplossingen. Maar het blijven symptomen van iets onderliggends. Ben je daar ook achter gekomen wat dat is?
Somebody that I used to know
Je hebt het een en ander al opgelijst, goed bezig. Het inzicht heb je al (deels) gekregen .
Is dit mede door therapie/ begeleiding gekomen? Of heb je het allemaal zelf moeten doen?
Maar ben je niet veel te vroeg weer aan de slag gegaan?
Je hoofd weer op orde hebben, weten wat je valkuilen zijn is een ding, maar je lichamelijke energie en je reserve energie aangevuld hebben is een ander ding. Kan je soms nog maanden kosten.
Probeer eerst je leven thuis weer helemaal op orde te hebben, ontspannen en genieten van leuke dingen en pas als je het gevoel hebt dat je fulltime kan werken en thuis alles draaiende kan houden ben je eigenlijk pas klaar om terug te komen (en dan vallen altijd wel weer wat dingen tegen).
.Is dit mede door therapie/ begeleiding gekomen? Of heb je het allemaal zelf moeten doen?
Maar ben je niet veel te vroeg weer aan de slag gegaan?
Je hoofd weer op orde hebben, weten wat je valkuilen zijn is een ding, maar je lichamelijke energie en je reserve energie aangevuld hebben is een ander ding. Kan je soms nog maanden kosten.
Probeer eerst je leven thuis weer helemaal op orde te hebben, ontspannen en genieten van leuke dingen en pas als je het gevoel hebt dat je fulltime kan werken en thuis alles draaiende kan houden ben je eigenlijk pas klaar om terug te komen (en dan vallen altijd wel weer wat dingen tegen).
Uiteindelijk zijn het een paar eigenschappen die op je werk tot wasdom komen: dingen graag goed willen doen, mensen niet willen laten wachten, niet kunnen delegeren en nooit 'nee' zeggen.quote:
Goed bezig
De bedrijfsarts zei dat mensen die hun werk graag goed willen doen, vatbaar voor een burn-out zijn. Ik was in de veronderstelling dat iedereen zijn werk graag goed wil doen
Dus de onderliggende gedragspatronen ken ik en probeer ik aan te pakken, dat lukt nu prima maar zal best een uitdaging worden 'later'.
Ik heb zelf veel research gedaan, ervaringen gelezen en filmpjes bekeken. Maar de echte stappen heb ik gemaakt met hulp van een specialist (psycholoog).quote:Op donderdag 19 oktober 2017 16:44 schreef Roosgeluk het volgende:
Je hebt het een en ander al opgelijst, goed bezig. Het inzicht heb je al (deels) gekregen
Is dit mede door therapie/ begeleiding gekomen? Of heb je het allemaal zelf moeten doen?
Maar ben je niet veel te vroeg weer aan de slag gegaan?
Je hoofd weer op orde hebben, weten wat je valkuilen zijn is een ding, maar je lichamelijke energie en je reserve energie aangevuld hebben is een ander ding. Kan je soms nog maanden kosten.
Probeer eerst je leven thuis weer helemaal op orde te hebben, ontspannen en genieten van leuke dingen en pas als je het gevoel hebt dat je fulltime kan werken en thuis alles draaiende kan houden ben je eigenlijk pas klaar om terug te komen (en dan vallen altijd wel weer wat dingen tegen).
Op je tweede vraag: dat kan ik lastig inschatten. Ik vond toen ik terugkwam, dat ik er zeker klaar voor was. De eerste week kwam ik van een koude kermis thuis want het bleek veel zwaarder dan verwacht. Maar daarna bouwde het wel goed op. Ik denk dat de waarheid in het midden ligt: ik kan wel licht werken, maar moet wat minder snel opbouwen en wat meer werken aan het aanvullen van energie e.d.
Ik heb ook besloten om iets gas terug te nemen en heb daar gelukkig ruimte voor. Of je werkgever meewerkt scheelt ook wel enorm.
De specialist vertelde me vandaag dat dit veel voorkomt en dat ik niet terug bij 'af' ben, we hebben op een heel rationele wijze mijn werk benaderd en vastgesteld dat het best meevalt en anders eventueel kan worden overgedragen.
Ook speelt angst dat alles terugkomt, een grote rol. Dat versterkt de symptomen die ik nu heb, als het ware een soort van negatieve spiraal. Ik ben weer wat opgelucht, maar voel me natuurlijk nog steeds niet super lekker.
Ook speelt angst dat alles terugkomt, een grote rol. Dat versterkt de symptomen die ik nu heb, als het ware een soort van negatieve spiraal. Ik ben weer wat opgelucht, maar voel me natuurlijk nog steeds niet super lekker.
als ik t hier boven lees ben je op de goede weg. En we bezitten geen glazen bol om in de toekomst te kijken.
Je hebt nu een heel mooi meet moment gehad om te ervaren waar je staat.
Fijn dat je ook begeleid wordt door een psycholoog
Je hebt nu een heel mooi meet moment gehad om te ervaren waar je staat.
Fijn dat je ook begeleid wordt door een psycholoog
Zo zal het de komende maanden nog wel gaan. Dat is niet erg, bouw rustig op en wees niet te streng voor jezelf. Als je merkt dat het herstel van je terugvallen steeds minder lang duurt ben je op de goede weg.
Het zit niet allemaal tussen de oren, volgens mij krijgen je zenuwstelsel en hersenen zo'n klap als je lichaam uiteindelijk de stekker eruit trekt, dat heeft tijd nodig te herstellen en weerstand op te bouwen.
Gebruik je medicatie?
Het zit niet allemaal tussen de oren, volgens mij krijgen je zenuwstelsel en hersenen zo'n klap als je lichaam uiteindelijk de stekker eruit trekt, dat heeft tijd nodig te herstellen en weerstand op te bouwen.
Gebruik je medicatie?
Fijn! Klinkt als een goede psycholoogquote:
De specialist vertelde me vandaag dat dit veel voorkomt en dat ik niet terug bij 'af' ben, we hebben op een heel rationele wijze mijn werk benaderd en vastgesteld dat het best meevalt en anders eventueel kan worden overgedragen.
Ook speelt angst dat alles terugkomt, een grote rol. Dat versterkt de symptomen die ik nu heb, als het ware een soort van negatieve spiraal. Ik ben weer wat opgelucht, maar voel me natuurlijk nog steeds niet super lekker.
Somebody that I used to know
Zoek gewoon een uitlaatklepje, hardlopen of zo. Thuis zitten is wel ff chill maar daar word je lui van en dan werkt het averechts omdat je niks meer gewend bent.
Ik heb medicatie gekregen (om rustig in slaap te kunnen vallen) maar heb tot op heden nog niets gebruikt en ik hoop dat dat ook niet nodig is!quote:Op vrijdag 20 oktober 2017 14:24 schreef RamboDirk het volgende:
Zo zal het de komende maanden nog wel gaan. Dat is niet erg, bouw rustig op en wees niet te streng voor jezelf. Als je merkt dat het herstel van je terugvallen steeds minder lang duurt ben je op de goede weg.
Het zit niet allemaal tussen de oren, volgens mij krijgen je zenuwstelsel en hersenen zo'n klap als je lichaam uiteindelijk de stekker eruit trekt, dat heeft tijd nodig te herstellen en weerstand op te bouwen.
Gebruik je medicatie?
Ik hou niet van thuis zitten dus trek er veel op uit! Het is wel even wennen dat je dan gaat wandelen e.d. in plaats van de kroeg inquote:
Zoek gewoon een uitlaatklepje, hardlopen of zo. Thuis zitten is wel ff chill maar daar word je lui van en dan werkt het averechts omdat je niks meer gewend bent.
Ik denk dat een 'burn-out' niet te herstellen is (de term heeft het in zich) dus dank je werkgever, en zoek iets anders, of probeer hen juridisch, genadeloos en meedogenloos, te pakken zoals zij jouw pakten.
Ik heb op 17 jarige leeftijd mijn eerste burn out gehad. Hier met therapie en tijd goed van terug gekomen.. Op mijn 21 door hoge werkdruk en een verhuizing burn out 2 te pakken. En nu ben ik 28 en kan niet zeggen dat ik er al helemaal vanaf ben. Regelmatig dat ik nog tegen mijn grenzen of erover loop en zelfs met hulp blijft het een ding. Ik hoop er ooit weer helemaal vanaf te komen. Maar ik begin er voor te vrezen. Ben wel steeds beter in aanvoelen wat wel en niet kan. Fulltime werken kan ik helaas niet meer.
I solemnly swear i'm up to no good
Niet om te bashen ofzo maar wat voelen jullie dan precies bij een burn out? Heb altijd, en eigenlijk nog steeds, voorgenomen dat een burn out een term voor watjes a.k.a pussys is en dat klachten te vaak op een burn out worden gegooid..
Zelf ben ik een student met een fulltime baan (waar overwerken meer regel dan uitzondering is), ben ik bezig met mijn studie, heb een sociaal leven en doe ik aan sport. Tuurlijk heb ik vaak momenten van stres en vermoeidheid maar nooit het gevoel van dat ik niet meer kan functioneren ofzo. Je lichaam geeft namelijk gewoon aan wanneer je je rust momenten moet pakken.
Persoonlijk zie ik een burn out vaak bij mensen die ongelukkig overkomen. Hebben een baan die ze niet bevalt, doen een studie die te hoog gegrepen is of hebben een vriendenkring die eigenlijk geen vrienden zijn. En om dan hier onderstaande te lezen verbaasd me oprecht;
Nogmaals dit is geen bash maar gewoon mijn kijk op een burn out…
Zelf ben ik een student met een fulltime baan (waar overwerken meer regel dan uitzondering is), ben ik bezig met mijn studie, heb een sociaal leven en doe ik aan sport. Tuurlijk heb ik vaak momenten van stres en vermoeidheid maar nooit het gevoel van dat ik niet meer kan functioneren ofzo. Je lichaam geeft namelijk gewoon aan wanneer je je rust momenten moet pakken.
Persoonlijk zie ik een burn out vaak bij mensen die ongelukkig overkomen. Hebben een baan die ze niet bevalt, doen een studie die te hoog gegrepen is of hebben een vriendenkring die eigenlijk geen vrienden zijn. En om dan hier onderstaande te lezen verbaasd me oprecht;
Het is toch je eigenschuld en niet die van je werkgever? Als jij een baan/studie hebt aangenomen die eigenlijk te hoog gegrepen is dan is dat toch je eigen schuld? Of zie ik het verkeerd?quote:dus dank je werkgever, en zoek iets anders, of probeer hen juridisch, genadeloos en meedogenloos, te pakken zoals zij jouw pakten.
Nogmaals dit is geen bash maar gewoon mijn kijk op een burn out…
Ik ben geil
Ik neem het je zeker niet kwalijk wat je zegt. Sterker nog, ik ben net als jij geweest, als je me dit een jaar geleden had gevraagd dan had ik op vergelijkbare wijze gereageerd.quote:Op zaterdag 21 oktober 2017 20:47 schreef defokkingfoker het volgende:
Niet om te bashen ofzo maar wat voelen jullie dan precies bij een burn out? Heb altijd, en eigenlijk nog steeds, voorgenomen dat een burn out een term voor watjes a.k.a pussys is en dat klachten te vaak op een burn out worden gegooid..
Zelf ben ik een student met een fulltime baan (waar overwerken meer regel dan uitzondering is), ben ik bezig met mijn studie, heb een sociaal leven en doe ik aan sport. Tuurlijk heb ik vaak momenten van stres en vermoeidheid maar nooit het gevoel van dat ik niet meer kan functioneren ofzo. Je lichaam geeft namelijk gewoon aan wanneer je je rust momenten moet pakken.
Persoonlijk zie ik een burn out vaak bij mensen die ongelukkig overkomen. Hebben een baan die ze niet bevalt, doen een studie die te hoog gegrepen is of hebben een vriendenkring die eigenlijk geen vrienden zijn. En om dan hier onderstaande te lezen verbaasd me oprecht;
[..]
Het is toch je eigenschuld en niet die van je werkgever? Als jij een baan/studie hebt aangenomen die eigenlijk te hoog gegrepen is dan is dat toch je eigen schuld? Of zie ik het verkeerd?
Nogmaals dit is geen bash maar gewoon mijn kijk op een burn out…
Mijn studentenleven en de jaren erna zagen er precies ook zo uit: studeren, heel veel werken, heel veel stappen en zuipen, vriendengroepen, veel sporten, hobby's, alles bij elkaar en het lukte nog goed ook. Een burn-out zou iedereen overkomen, behalve mij, dacht ik, en ik herkende zelfs wel een patroon in de mensen die thuis kwamen te zitten, ik moest dan altijd denken aan een leraar of docent die geen orde kon houden en daardoor overspannen raakte.
Als ik een jaar geleden had gepost wat jij hebt gepost, was dat achteraf gezien enorm naïef geweest. Ik ben voor de rest gelukkig, heb vrienden, een leuke baan, vrijheid, verdien dik bovenmodaal en toch gebeurde het van de ene op de andere dag (voor mijn gevoel).
De klachten zijn echt verschrikkelijk en dit is oprecht het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. Opeens kreeg ik begrip voor mensen die zwaar depressief zijn, of die maanden/jarenlang ogenschijnlijk gezond thuis zitten maar toch niks kunnen. Ik zag ze ook als watjes of mensen met een zwak gestel, maar geloof me, een burn-out is geen grapje en het is iets wat ik niemand ooit zal toewensen. Ik hoop oprecht dat het jou niet overkomt, maar je post is behoorlijk naïef, maar zoals gezegd, kan ik je dat ook niet kwalijk nemen omdat ik ook zo dacht.
Dat laatste wat je aangeeft ben ik het overigens mee eens, ik zou het in mijn situatie nooit op mijn werkgever of baan afwenden maar dat is denk ik voor iedereen verschillend. Ik zou in ieder geval mijn baan niet willen opgeven.
Om de mensen die in een vergelijkbare situatie zitten en dit misschien lezen niet helemaal de put in te praten, er zijn soms ook onverwacht positieve dingen
Zo heb ik me de hele week somber en klote gevoeld, maar verdween dat gevoel gisteren letterlijk binnen een uurtje naar de achtergrond. De diepste dalen hoeven geen weken of maanden aan te houden. Het gaat letterlijk met ups en downs.
Zo heb ik me de hele week somber en klote gevoeld, maar verdween dat gevoel gisteren letterlijk binnen een uurtje naar de achtergrond. De diepste dalen hoeven geen weken of maanden aan te houden. Het gaat letterlijk met ups en downs.
Ik heb zelf nooit een burn-out gehad, maar heb ooit dit boek gelezen: Adrian Verbree - Eclips en dat maakte diepe indruk. Vooral het moment waarop hij daadwerkelijk in een burn-out raakt: dat er vrijwel letterlijk iets knapt in z'n hoofd en dat er niets meer is. Als je dus ooit meer zou willen lezen over wat een burn-out is en hoe dat voelt: lees dit boek. Echt een aanrader (het leest ook makkelijk weg).quote:
Niet om te bashen ofzo maar wat voelen jullie dan precies bij een burn out? Heb altijd, en eigenlijk nog steeds, voorgenomen dat een burn out een term voor watjes a.k.a pussys is en dat klachten te vaak op een burn out worden gegooid..
Dat klopt. Je lichaam geeft het ook aan. Maar het punt is juist dat we die signalen vaak negeren om tal van redenen: het komt niet uit, bang voor te worden uitgelachen, er zijn andere dingen belangrijker, je vindt het jezelf niet waard, etc. Als je consequent die lichamelijke signalen negeert, dan ligt er overspannenheid/burn-out op de loer. En inderdaad: dan kan je zeggen: je doet het jezelf aan, en uiteindelijk is dat ook zo, maar omgeving kan het ook lastig maken om voor jezelf te kiezen.quote:Zelf ben ik een student met een fulltime baan (waar overwerken meer regel dan uitzondering is), ben ik bezig met mijn studie, heb een sociaal leven en doe ik aan sport. Tuurlijk heb ik vaak momenten van stres en vermoeidheid maar nooit het gevoel van dat ik niet meer kan functioneren ofzo. Je lichaam geeft namelijk gewoon aan wanneer je je rust momenten moet pakken.
Somebody that I used to know
Zomaar?quote:
Zo heb ik me de hele week somber en klote gevoeld, maar verdween dat gevoel gisteren letterlijk binnen een uurtje naar de achtergrond. De diepste dalen hoeven geen weken of maanden aan te houden. Het gaat letterlijk met ups en downs.
Somebody that I used to know
In mijn ogen heb je geen terugval maar is dit een onderdeel van je genezingsproces. Helaas komt dat proces met ups en downs. Je hebt veel ups gehad zo te lezen dus een wat minder moment moest ook een keer gebeuren.
Helaas hoort dit bij het proces. Probeer niet te grote stappen te nemen. Je kunt helaas geen delen van de achtbaan waarin je zit overslaan. Probeer iedere dag te nemen zoals hij is. Je hebt een plan voor je terugkeer maar dat is niet meer als een plan en dus zeker geen afspraak!!!
Helaas hoort dit bij het proces. Probeer niet te grote stappen te nemen. Je kunt helaas geen delen van de achtbaan waarin je zit overslaan. Probeer iedere dag te nemen zoals hij is. Je hebt een plan voor je terugkeer maar dat is niet meer als een plan en dus zeker geen afspraak!!!
Ja, het bracht bijna een soort euforie teweeg, vergelijk het met heel misselijk zijn en dan een enorme opluchting als je hebt overgegeven.quote:
Nu zit het er weer een beetje tussenin.
Dat heb ik inmiddels ook begrepen van mijn behandelaar. Het is inderdaad zo dat ik veel ups had en dat als 'normaal' was gaan zien. Als 'down' beschouwde ik een minder dagdeel, maar dat kan dus ook een mindere week zijn..quote:
In mijn ogen heb je geen terugval maar is dit een onderdeel van je genezingsproces. Helaas komt dat proces met ups en downs. Je hebt veel ups gehad zo te lezen dus een wat minder moment moest ook een keer gebeuren.
Helaas hoort dit bij het proces. Probeer niet te grote stappen te nemen. Je kunt helaas geen delen van de achtbaan waarin je zit overslaan. Probeer iedere dag te nemen zoals hij is. Je hebt een plan voor je terugkeer maar dat is niet meer als een plan en dus zeker geen afspraak!!!
Ik blijf wel werken maar schroef het aantal uren (tijdelijk) even wat terug, gelukkig kan dat.
Niet iedereen heeft de luxe om uit te rusten wanneer het lichaam aangeeft dit te doen. Bijv. wanneer alles soepel verliep had ik tot 4 uur reistijd per dag voor studie en/of werk. En NS is op mijn traject de laatste jaren echt verschrikkelijk geworden; niet genoeg capaciteit, en alsof ik in een kroeg zit met al die gillende mensen die zogenaamd aan het praten/fluisteren zijnquote:
Je lichaam geeft namelijk gewoon aan wanneer je je rust momenten moet pakken.
Persoonlijk zie ik een burn out vaak bij mensen die ongelukkig overkomen. Hebben een baan die ze niet bevalt, doen een studie die te hoog gegrepen is of hebben een vriendenkring die eigenlijk geen vrienden zijn.
Het is toch je eigenschuld en niet die van je werkgever? Als jij een baan/studie hebt aangenomen die eigenlijk te hoog gegrepen is dan is dat toch je eigen schuld? Of zie ik het verkeerd?
Tevens was ik ook niet slim om op het idee te komen om 1e klas te kopen wanneer ik het een beetje kon veroorloven. Ik kan niet zomaar verhuizen; mensen komen alleen in aanmerking voor de sociale huurwoning als ze daar al x jaren wonen. In de omgeving daar ben ik ook kansloos. Op z'n best kom ik binnen 7 jaar aan de beurt voor een sociale huurwoning in mijn stad; ik heb haast nooit een vredig nachtrust. Overdag/avond/'s nachts -> politie en ambulance sirenes, regelmatig helikopters, gillende mensen, buren die psychoses krijgen, brand, werkloze/studieloos ogende jongeren die elke dag tot 3 uur 's nachts steeds op dezelfde plein achter me woning een hele happening hebben, brullende mensen van het uitgaan die flessen kapot slaan, steeds renovaties geluiden van urenlang non-stop boorgeluiden wegens hoog verloop huurders. Maar ook veel overlast wegens verbouwingen voor, naast, en achter me woning tegelijkertijd: renovaties, sloop, nieuwe huizen bouw, etc.
Het is heel zwaar om niet te kunnen slapen, ik word altijd gewekt. M.a.w. er is altijd wat. Naast mijn eigen leven, zijn er ook veel zieken in mijn omgeving waarvoor ik moet zorgen. Regelmatig werkdagen waarbij mijn wekker om 5 uur afgaat, terwijl ik om 11 uur thuis ben van een studie/werkdag. Mijn leeftijd helpt ook niet mee; in de 20, dus ik had nooit recht op wat voor financiering dan ook vanuit de gemeente. Iemand boven de 27 heeft pas recht. Ik had ook nooit hulp gekregen na meermaals aanvraag bij de gemeente voor wat dan ook, tegelijkertijd sta ik al 4 jaar op de wachtlijst voor een psycholoog. Jarenlang had ik alleen de zorgtoeslag om van te leven; 2,70 t/m 2,93 euro per dag door de jaren heen (zorgtoeslag is met de paar euro's gestegen). Me ouders met pensioen leeftijden betaalden de zorgverzekering voor mij, daarom had ik die paar euro's voor alle uitgaven.
Op een gegeven moment had ik een oproepbaan, wegens minimumloon en geen reiskosten vergoeding (ca. 20 euro per dag) verdiende ik per dag ca. 45 euro netto. Hier ben ik dan van 5 uur 's ochtends t/m 8 uur 's avonds mee bezig incl. de 4 uur reizen. Dit is seizoens- en themawerk, tevens lichamelijk zwaar met veel uitval van collega's waarbij ik arbeid tot 5 personen moet uitvoeren voor een minimumloon. Hier kom ik dan op de dag zelf achter wie allemaal ziek heeft gemeld, wegens ervaring kan ik nu vertellen dat werken tot de hoeveelheid van 3-5 personen geen uitzondering is. Gemiddeld heb ik dan ca. 750 euro netto per jaar. Dus 2,06 euro bovenop de paar euro's van de zorgtoeslag per dag te besteden -> ca. 5 euro per dag voor alles. Niet de ideale werkomstandigheden gezien de tijden wegens het reizen, type arbeid, hoeveelheid en salaris. Maar ja, het is niet anders. Het is niet dat ik recht had op een uitkering of dat ik hulp had gekregen voor scholing of iets anders ofzo. Het is of ca. 5 euro per dag of bijna 3 euro per dag.
Dus ik zie niet dat een burn-out (volledig) te wijten is aan de persoon zelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door Yiwei op 23-10-2017 00:08:52 ]
Nou, het is niet echt beter gegaan.
Afgelopen dagen nam bij het ene project dat ik doe het aantal tegenslagen en daarmee de stress toe, en vandaag heb ik het over moeten dragen aan iemand anders. Werkgever heeft me min of meer deze week naar huis gestuurd om rust te nemen. Ik kan weer helemaal niks en voel me nu wel echt terug bij af, terwijl ik toch (denk/dacht ik) zo goed naar mijn lichaam heb geluisterd..
Ik hoop oprecht dat ik snel verbetering ga zien.
Afgelopen dagen nam bij het ene project dat ik doe het aantal tegenslagen en daarmee de stress toe, en vandaag heb ik het over moeten dragen aan iemand anders. Werkgever heeft me min of meer deze week naar huis gestuurd om rust te nemen. Ik kan weer helemaal niks en voel me nu wel echt terug bij af, terwijl ik toch (denk/dacht ik) zo goed naar mijn lichaam heb geluisterd..
Ik hoop oprecht dat ik snel verbetering ga zien.
Ai...
Maar kop op. Er bestaat niet zoiets als 'waar je zou moeten zijn'. Je bent daar waar je bent, en blijkbaar is dat nu 'thuis', om extra rust te nemen. Gelukkig heb je een begripvolle werkgever die je die ruimte geeft. Durf de ruimte te nemen.
Maar kop op. Er bestaat niet zoiets als 'waar je zou moeten zijn'. Je bent daar waar je bent, en blijkbaar is dat nu 'thuis', om extra rust te nemen. Gelukkig heb je een begripvolle werkgever die je die ruimte geeft. Durf de ruimte te nemen.
Somebody that I used to know
Werkgever scheelt inderdaad een hoop. En ik heb het ook al min of meer geaccepteerd (moet wel..). Het is alleen erg frustrerend.quote:
Ai...
Maar kop op. Er bestaat niet zoiets als 'waar je zou moeten zijn'. Je bent daar waar je bent, en blijkbaar is dat nu 'thuis', om extra rust te nemen. Gelukkig heb je een begripvolle werkgever die je die ruimte geeft. Durf de ruimte te nemen.
Vannacht was echt één van de ergste nachten die ik heb meegemaakt.
Ik was erg moe en ging rond 22.30 naar bed. Ik sliep vrij snel maar werd om 23.30 weer wakker en was totaal in de war. Wist amper waar ik was en wie er nog meer waren (ik woon alleen). Had enige tijd nodig om tot mezelf te komen, de gedachten en stress bleven maar door mijn hoof en lichaam hollen. Ik voelde de adrenaline door mijn benen en handen stromen zoals een kind dat heeft de dag voor Sinterklaas of verjaardag.
Heb besloten dat het (voor het eerst) helaas gerechtvaardigd was om ter kalmering en om te slapen een pilletje in te nemen, die de huisarts optioneel had voorgeschreven toen ik voor het eerst uitviel (temazepam 10 mg) en heb daarvan slechts een halve genomen, omdat het een risicovol middel is. Ik voelde mijn spieren verslappen en sliep binnen 10 minuten dus dat werkte goed, maar sjezus, wat een idiote en bizarre dromen en nachtmerries heb ik gehad. Ik heb echt nog nooit zo onrustig geslapen en werd ook een aantal keer wakker, waarna ik na een kwartiertje weer in slaap viel. Ik ben uiteindelijk om 8.30 opgestaan en voel me erg moe, maar na ontbijt + douche wel weer redelijk helder in mijn hoofd. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen en heb mezelf voor vandaag een paar doelen gesteld: ademhaling onder controle krijgen en d.m.v. ontspanningsoefeningen en rusten, die voortdurende adrenalinestroom stoppen.
Ook had ik gisteren overweldigende 'aanvallen' van somberheid en angst, die zijn nog het ergste. Toen ik voor het eerst uitviel, hield dit een paar dagen aan. Ik heb dan ook goede hoop dat dit weer snel overgaat, omdat ik oprecht de indruk had niet veel fout te doen in mijn herstel.
Ik was erg moe en ging rond 22.30 naar bed. Ik sliep vrij snel maar werd om 23.30 weer wakker en was totaal in de war. Wist amper waar ik was en wie er nog meer waren (ik woon alleen). Had enige tijd nodig om tot mezelf te komen, de gedachten en stress bleven maar door mijn hoof en lichaam hollen. Ik voelde de adrenaline door mijn benen en handen stromen zoals een kind dat heeft de dag voor Sinterklaas of verjaardag.
Heb besloten dat het (voor het eerst) helaas gerechtvaardigd was om ter kalmering en om te slapen een pilletje in te nemen, die de huisarts optioneel had voorgeschreven toen ik voor het eerst uitviel (temazepam 10 mg) en heb daarvan slechts een halve genomen, omdat het een risicovol middel is. Ik voelde mijn spieren verslappen en sliep binnen 10 minuten dus dat werkte goed, maar sjezus, wat een idiote en bizarre dromen en nachtmerries heb ik gehad. Ik heb echt nog nooit zo onrustig geslapen en werd ook een aantal keer wakker, waarna ik na een kwartiertje weer in slaap viel. Ik ben uiteindelijk om 8.30 opgestaan en voel me erg moe, maar na ontbijt + douche wel weer redelijk helder in mijn hoofd. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen en heb mezelf voor vandaag een paar doelen gesteld: ademhaling onder controle krijgen en d.m.v. ontspanningsoefeningen en rusten, die voortdurende adrenalinestroom stoppen.
Ook had ik gisteren overweldigende 'aanvallen' van somberheid en angst, die zijn nog het ergste. Toen ik voor het eerst uitviel, hield dit een paar dagen aan. Ik heb dan ook goede hoop dat dit weer snel overgaat, omdat ik oprecht de indruk had niet veel fout te doen in mijn herstel.
knuffel,klinkt ontzettend rot
mag je van je zelf ook gewoon een hele dag niets doen, zonder dat er iets tegen over staat (volgende dag van je zelf moeten presteren, je huis helemaal schoon maken oid?
gewoon beetje op de bank hangen, niets doen, tv kijken of lezen als dat lukt, kopje thee, lunchen als t je uitkomt enz?
mag je van je zelf ook gewoon een hele dag niets doen, zonder dat er iets tegen over staat (volgende dag van je zelf moeten presteren, je huis helemaal schoon maken oid?
gewoon beetje op de bank hangen, niets doen, tv kijken of lezen als dat lukt, kopje thee, lunchen als t je uitkomt enz?
Dank jequote:
knuffel,klinkt ontzettend rot
mag je van je zelf ook gewoon een hele dag niets doen, zonder dat er iets tegen over staat (volgende dag van je zelf moeten presteren, je huis helemaal schoon maken oid?
gewoon beetje op de bank hangen, niets doen, tv kijken of lezen als dat lukt, kopje thee, lunchen als t je uitkomt enz?
Ik stel mezelf geen verplichtingen, dus mag van mezelf wel 'niets' doen. Het enige dat ik van mezelf moet doen zijn minimale zaken die goed voor mijn herstel zijn, zoals heel even naar buiten (wandelen / fietsen / autorijden, net waar ik zin in heb). Als ik alleen maar binnen zit, dan word ik nog somberder.
Verder vul ik vandaag mijn dag met een beetje tv kijken, lezen, ontspanningsoefeningen en het lezen van ervaringen van andere mensen.
Mijn behandelaar en huisarts hebben aangegeven dat je in het kader van een goed slaapritme, niet aan middagdutjes e.d. moet beginnen. Maar op internet staat daarover heel fanatiek tegenstrijdige informatie..
behandelaren zijn idd tegenstrijdig over dutjes en nachtrust.
Zelfde over terug aan t werk gaan, gelijk voltijds of deeltijd.
Maar overdag uren slapen tov nachtbraken of omdat je de afgelopen nacht slecht geslapen hebt even een half uurtje bij dutten is ook een verschil (rustig muziekje op, wekker op half uurtje).
En of je het alle dagen doet of af en toe om bij te tanken...
Heb je een langere periode dat je thuis mag zitten? bedoel is er gezegd door de arbo arts/werkgever dat ze je bijv de komende maand met rust gaan laten oid?
Zelfde over terug aan t werk gaan, gelijk voltijds of deeltijd.
Maar overdag uren slapen tov nachtbraken of omdat je de afgelopen nacht slecht geslapen hebt even een half uurtje bij dutten is ook een verschil (rustig muziekje op, wekker op half uurtje).
En of je het alle dagen doet of af en toe om bij te tanken...
Heb je een langere periode dat je thuis mag zitten? bedoel is er gezegd door de arbo arts/werkgever dat ze je bijv de komende maand met rust gaan laten oid?
Ja dat verschil, heb je gelijk in qua slapen, ik lig ook wel veel op de bank zonder te slapen. Dat sta ik mezelf sowieso toe.quote:
behandelaren zijn idd tegenstrijdig over dutjes en nachtrust.
Zelfde over terug aan t werk gaan, gelijk voltijds of deeltijd.
Maar overdag uren slapen tov nachtbraken of omdat je de afgelopen nacht slecht geslapen hebt even een half uurtje bij dutten is ook een verschil (rustig muziekje op, wekker op half uurtje).
En of je het alle dagen doet of af en toe om bij te tanken...
Heb je een langere periode dat je thuis mag zitten? bedoel is er gezegd door de arbo arts/werkgever dat ze je bijv de komende maand met rust gaan laten oid?
Toevallig had ik morgen met de arbo-arts al een afspraak staan dus dan hoor ik wel, maar ik heb een heel fijne werkgever. Ik heb sowieso altijd al de vrijheid gehad om thuis of bij klanten te werken en zoals ik soms in avonden/weekenden werkte, kon ik ook gewoon midden op de dag naar huis gaan of iets privé doen. Dat bevalt goed. Mijn manager heeft ook een burn-out gehad en is erg begripvol.
In de aanloop en de afgelopen maanden heb ik allerlei klachten gehad, maar de afgelopen 24 uur:quote:
Wat zijn je klachten precies?
- verward (vooral 's nachts)
- somber, lusteloos / nergens zin in
- angstig
- bovenstaande dingen komen echt in vlagen / als aanvallen
- hoofdpijn
- lichamelijk enorm vermoeid, vergelijkbaar met een griep, dat je hele conditie opeens even weg is
- moeite met prikkels
- geheugen- en concentratieproblemen
- dat er zo nu en dan een stoot adrenaline door je lijf pompt
Wel moet ik zeggen: ik heb net al mijn energie bijeen geraapt en ben wat in het bos gaan wandelen en daar ben ik enorm van opgeknapt. Had ik vanochtend niet gedacht
Als er mensen zijn die nu in hetzelfde schuitje zitten oid, stuur gerust een PB, ik heb best behoefte aan ervaringen uitwisselen en elkaar tips geven..
Je zou TS uit dit topic kunnen benaderen? Alleen geen idee of zij (?) daar behoefte aan heeft. R&P / Hoe 'hoort het'? Memo's gemist mbt relaties en relatie krijgen
Somebody that I used to know
Hoi, ik ben de TS uit dat topicquote:
Je zou TS uit dit topic kunnen benaderen? Alleen geen idee of zij (?) daar behoefte aan heeft. R&P / Hoe 'hoort het'? Memo's gemist mbt relaties en relatie krijgen
toevallig, ik was dit topic aan het lezen en kom dit tegen. Ik heb ook een burnout, nu bijna 2 maanden thuis. Tis eerst een enorme medische rollercoaster geweest, ik moest naar de spoedeisende hulp etc. Uiteindelijk diagnose burn-out. In het begin heel veel geslapen en je hoofd voelt alsof het vol zit met watten. Het is inderdaad het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. Alsof er een trein over je heen is gereden. Je krijgt zo'n enorme dreun, niet te bevatten.Nu gaat het langzamerhand beter, maar ik herken wel heel erg de ups en downs. Dus ik ben ook niet meer zo optimistisch als het beter gaat, want ja wat is beter? Je weet dat het gewoon kut is. Niet dat ik niet positief ben hoor, ik ben wel heel blij als het dus 'goed' gaat en ik ben totaal niet levensmoe ofzo, ik wil juist heel veel dingen doen, probleem is alleen dat het niet gaat. Ik heb niet zo veel lichamelijke klachten meer als in het begin (ik heb oa paniekaanvallen, hartkloppingen, tintelingen, migraine, visusklachten, noem het maar op gehad) dus dat is fijn. Ben wel heel moe natuurlijk nog en die stomme duizeligheid blijft ook maar aan, hoeveel oefeningen ik er ook voor doe. En ik ga naar een psycholoog inmiddels.
Ik probeer wel elke dag buiten te zijn. Vandaag heb ik voor het eerst hardgelopen. Een wondermiddel! Ik voel me veel beter erna en ook veel minder duizelig. Ben bijna een uur buiten geweest (ook veel gewandeld), dat is echt heel goed nu. Verder kijk ik veel films, doe ik meditatie, rommel ik in huis, gewoon rustig aan. Meer kan ik nu ook niet.
TS mag me berichten sturen als hij/zij (?) wil
Ik hou niet van fraude.
Het gaat weer iets beter hier, heb het gevoel dat ik de situatie weer wat meer kan overzien. Voel me minder somber, heb heel lang en goed geslapen en kan even een paar dagen thuis blijven van werk.
Voor vandaag stond al een afspraak met de bedrijfsarts op de agenda en hij heeft bevestigd dat dit er bij hoort, dat ik niet terug bij af ben (al voelde het wel zo) en we hebben een schema gemaakt voor mijn terugkeer.
Voor vandaag stond al een afspraak met de bedrijfsarts op de agenda en hij heeft bevestigd dat dit er bij hoort, dat ik niet terug bij af ben (al voelde het wel zo) en we hebben een schema gemaakt voor mijn terugkeer.
hor is het er mee?
Is er al echt een harde datum voor je terugkeer of is dit een flexibel punt ergens op de kalender?
Is er al echt een harde datum voor je terugkeer of is dit een flexibel punt ergens op de kalender?
Aardig dat je er naar informeert!quote:
hor is het er mee?
Is er al echt een harde datum voor je terugkeer of is dit een flexibel punt ergens op de kalender?
Het gaat langzaam steeds wat beter:
- minder vaak somber en minder heftig
- niet meer zo moe, nu vergelijkbaar met het niveau voordat ik terugviel
- ik ben wat 'scherper' en zie dingen niet meer door een waas
Maar het viel me tegen hoe lang het duurde. Ondanks de opmerkingen van mijn behandelaar en bedrijfsarts dat ik niet terug bij af kon zijn en dat het er gewoon bij hoort, heb ik het wel zo ervaren. Het gaat dus wel wat beter, maar ik heb nog wel lastige nachten (word vaak verward wakker midden in de nacht en heel veel nachtmerries).
Ik begin maandag (dus over een week) weer met werken, maar als ik me er het weekend van tevoren nog niet goed voor voel, dan begin ik nog niet. Er wordt wel veel rekening met me gehouden, ook al voor de terugval, en nu ga ik vooral letten op dat ik geen zaken met een deadline/tijdsdruk of verantwoordelijk oppak, de eerste maanden. Verder heb ik geleerd dat ik, al voel ik me een poosje goed/beter, dan toch een buffer moet inbouwen en niet meteen alles naar me toetrekken, want ik heb gezien wat er dan gebeurt. Dus als ik voel dat ik voor 70% functioneer, dan nog even voor 50% werken. Dat zal wel wennen zijn want ik hou van mijn werk en je hebt toch een soort loyaliteit naar je collega's. Maar gelukkig is er een tijdelijke collega aangenomen om mij en een andere zieke collega (geen burnout) te vervangen.
klinkt eigenlijk best kort, volgende week maandag al terug aan de bak, terwijl je energieniveau een aardige terugslag heeft en je (nog) niet optimaal slaapt.
Moet je je zelf niet in bescherming nemen en er langer tussenuit gaan? Zonder elke week te moeten voelen en overwegen of je er al klaar voor bent?
Gewoon echt volledig bijtanken en me-time om te herstellen?
De "toko" draait op t werk gewoon door, dr is zo te lezen gezorgd voor extra handjes. Daarover hoef je je niet schuldig te voelen. Je collega's zijn volgende week ook niet geholpen als jij jezelf nog eens voorbij loopt.
(En ook al zou het in het honderd lopen zonder jou, komt het allemaal op de schouders van collega's terecht... dan is dat het probleem van de baas en niet het jouwe).
Moet je je zelf niet in bescherming nemen en er langer tussenuit gaan? Zonder elke week te moeten voelen en overwegen of je er al klaar voor bent?
Gewoon echt volledig bijtanken en me-time om te herstellen?
De "toko" draait op t werk gewoon door, dr is zo te lezen gezorgd voor extra handjes. Daarover hoef je je niet schuldig te voelen. Je collega's zijn volgende week ook niet geholpen als jij jezelf nog eens voorbij loopt.
(En ook al zou het in het honderd lopen zonder jou, komt het allemaal op de schouders van collega's terecht... dan is dat het probleem van de baas en niet het jouwe).
Tja, dat is een lastige afweging. Mijn collega's gaan er fijn mee om en ik kan naar huis wanneer ik wil.. Maar de definitieve keuze neem ik komend weekend. Ik ben ook niet echt een thuiszitter, niet om 'flink' te doen maar gewoon omdat na een bepaalde tijd de muren een beetje op me afkomen.quote:
klinkt eigenlijk best kort, volgende week maandag al terug aan de bak, terwijl je energieniveau een aardige terugslag heeft en je (nog) niet optimaal slaapt.
Moet je je zelf niet in bescherming nemen en er langer tussenuit gaan? Zonder elke week te moeten voelen en overwegen of je er al klaar voor bent?
Gewoon echt volledig bijtanken en me-time om te herstellen?
De "toko" draait op t werk gewoon door, dr is zo te lezen gezorgd voor extra handjes. Daarover hoef je je niet schuldig te voelen. Je collega's zijn volgende week ook niet geholpen als jij jezelf nog eens voorbij loopt.
(En ook al zou het in het honderd lopen zonder jou, komt het allemaal op de schouders van collega's terecht... dan is dat het probleem van de baas en niet het jouwe).
Ik moet zeggen dat bij mij de fysieke klachten wat minder zwaar zijn dan de geestelijke, m.a.w. lichamelijk zit ik wel weer redelijk op energie.
Dan betekent het niet dat je per se naar het werk moetquote:
Ik ben ook niet echt een thuiszitter, niet om 'flink' te doen maar gewoon omdat na een bepaalde tijd de muren een beetje op me afkomen.
Je kan ook andere dingen buiten de deur doen. Rondjes lopen, strandwandeling maken, stad bezoeken, naar een bibliotheek, alles wat je ook maar ontspanning en energie biedt? En het hoeft niet meteen de hele dag. Dat doe je maar weer wanneer je volledig hersteld bent Voor nu gewoon zolang als je trekt of zolang als het je energie geeft.
Somebody that I used to know
Heb je gelijk in hoor! Maar de eerste maand van mijn herstel (toen ik thuis zat) had naast een vast dagritme qua slapen en maaltijden, een redelijk vast stramien. Bijvoorbeeld in de ochtend een stukje wandelen of fietsen, maar na verloop van tijd had ik alle denkbare rondjes wel gewandeld of gefietst en dan is het soms best lastig om iets 'nieuws' te vinden. Het zien van mijn collega's brak voor mij wel lekker de dag, om het zo maar te zeggen.quote:
[..]
Dan betekent het niet dat je per se naar het werk moet
Dat snap ik ookquote:
[..]
Heb je gelijk in hoor! Maar de eerste maand van mijn herstel (toen ik thuis zat) had naast een vast dagritme qua slapen en maaltijden, een redelijk vast stramien. Bijvoorbeeld in de ochtend een stukje wandelen of fietsen, maar na verloop van tijd had ik alle denkbare rondjes wel gewandeld of gefietst en dan is het soms best lastig om iets 'nieuws' te vinden. Het zien van mijn collega's brak voor mij wel lekker de dag, om het zo maar te zeggen.
Wat je ook kan doen: gewoon een uurtje koffiedrinken? Maar nog niets werkinhoudelijk.
Somebody that I used to know
Dat is ook zeker de insteek hoor, de reden van mijn terugval is denk ik mede dat ik te snel weer een project heb opgepakt.quote:
[..]
Dat snap ik ook
Dat lees ik anders niet... Ik lees dat je weer wilt gaan werken. Maar dan kleine klussen zonder druk. Dat is niet hetzelfde als een bak koffie komen drinken?quote:
[..]
Dat is ook zeker de insteek hoor, de reden van mijn terugval is denk ik mede dat ik te snel weer een project heb opgepakt.
Somebody that I used to know
Ja oke, laten we zeggen dat het het midden daartussen houdt..quote:
[..]
Dat lees ik anders niet... Ik lees dat je weer wilt gaan werken. Maar dan kleine klussen zonder druk. Dat is niet hetzelfde als een bak koffie komen drinken?
Ik zal donderdag mijn behandelaar ook vragen om advies hierin, en vragen of zij het oké acht om al naar werk te gaan.
Mijn man heeft vorig jaar ongeveer 4 maanden thuis gezeten met burnout, rustig aan weer opgestart met paar uurtjes per dag en precies een jaar geleden weer volledig begonnen.
En gister was de batterij weer helemaal leeg! Vorige week een weekje 'ziek' geweest en hij dacht dat het wel weer ging, maar na gistermorgen weer terug bij af.
Dus nu weer thuis, hij zit niet zo diep als vorig jaar in het begin, maar toch. Werken gaat echt niet.
We gaan weer opnieuw aan herstel werken.
En gister was de batterij weer helemaal leeg! Vorige week een weekje 'ziek' geweest en hij dacht dat het wel weer ging, maar na gistermorgen weer terug bij af.
Dus nu weer thuis, hij zit niet zo diep als vorig jaar in het begin, maar toch. Werken gaat echt niet.
We gaan weer opnieuw aan herstel werken.
Klote zeg, klinkt een beetje als wat ik had maar dan over een langere tijd uitgesmeerd en dus met volledig herstel tussentijds. Goed dat hij meteen alles heeft laten vallen. Door zijn eerdere ervaring weet hij in ieder geval wel wat goed is om nu te doen, en wat de tekenen van herstel zullen zijn.. Sterkte!quote:
Mijn man heeft vorig jaar ongeveer 4 maanden thuis gezeten met burnout, rustig aan weer opgestart met paar uurtjes per dag en precies een jaar geleden weer volledig begonnen.
En gister was de batterij weer helemaal leeg! Vorige week een weekje 'ziek' geweest en hij dacht dat het wel weer ging, maar na gistermorgen weer terug bij af.
Dus nu weer thuis, hij zit niet zo diep als vorig jaar in het begin, maar toch. Werken gaat echt niet.
We gaan weer opnieuw aan herstel werken.
Werkgever wel begripvol?
Werkgever is begripvol ja.quote:
[..]
Klote zeg, klinkt een beetje als wat ik had maar dan over een langere tijd uitgesmeerd en dus met volledig herstel tussentijds. Goed dat hij meteen alles heeft laten vallen. Door zijn eerdere ervaring weet hij in ieder geval wel wat goed is om nu te doen, en wat de tekenen van herstel zullen zijn.. Sterkte!
Werkgever wel begripvol?
Zelf had ik het niet meteen zien aankomen, maar ja mijn man is ook niet zo'n prater...
Het komt wel weer goed!
Wow! Hoe is dat gebeurd dan? Op werk toch niet genoeg grenzen aangegeven, te snel te veel gedaan oid?quote:
Mijn man heeft vorig jaar ongeveer 4 maanden thuis gezeten met burnout, rustig aan weer opgestart met paar uurtjes per dag en precies een jaar geleden weer volledig begonnen.
En gister was de batterij weer helemaal leeg! Vorige week een weekje 'ziek' geweest en hij dacht dat het wel weer ging, maar na gistermorgen weer terug bij af.
Dus nu weer thuis, hij zit niet zo diep als vorig jaar in het begin, maar toch. Werken gaat echt niet.
We gaan weer opnieuw aan herstel werken.
Sterkte!
Ik hou niet van fraude.
Tja, toch wel weer een beetje geleidelijk. Hij heeft op zich leuk werk, maar zijn werk is werk dat 'moet' en het bedrijf geld kost (en zij zien er niet de meerwaarde van in), dus dat leidt vaak tot frustraties. Daarbij hebben we drie kinderen die veel vragen van ons en alles bij elkaar was het weer te veel.quote:
[..]
Wow! Hoe is dat gebeurd dan? Op werk toch niet genoeg grenzen aangegeven, te snel te veel gedaan oid?
Sterkte!
maar daar begin je dan lijkt me wel mee. Je moet eerst weer wennen aan uberhaupt op een werkvloer komen, de drukte daarvan en gewoon die drempel van weer gaan werken verkleinen.quote:
[..]
Dat lees ik anders niet... Ik lees dat je weer wilt gaan werken. Maar dan kleine klussen zonder druk. Dat is niet hetzelfde als een bak koffie komen drinken?
[ Bericht 0% gewijzigd door madeliefff op 06-11-2017 10:12:27 ]
1-Op vrijdag 22 mei 2015 19:53 schreef Working_Class_Hero het volgende:
Niet weten dat Madeliefff KLB godin is en dus alles kan, zelfs jou doen verdwijnen.
2-Ik ben een Rivella...
Niet weten dat Madeliefff KLB godin is en dus alles kan, zelfs jou doen verdwijnen.
2-Ik ben een Rivella...
|
|
