Welkom in mijn leven.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 01:09 schreef Fripsel het volgende:
Damn en nu word ik gehit door slapeloosheid.
Ik vond het eerlijk gezegd ook niet makkelijk om te doen in het begin. En het was ook best spannend. Maar ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik grenzen mag hebben en die mag aangeven en tegelijkertijd had ik aandacht en tijd voor wat het met me deed. Het gaat niet vanzelf maar door vol te houden lukt het me nu best goed.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 00:04 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Bij mij zit het voor een groot deel in mijn opvoeding, wat het erg lastig maakt. Ik heb ptss door een misbruik verleden. Maar mijn ouders hebben ook heel wat steekjes laten vallen. En ik heb van mijn 13e tot mijn 22e een relatie gehad met iemand die dwangmatig was, icm depressies en een ontwijkende persoonlijkheid. Dus Mja, alles bij elkaar is er niet zoveel ruimte voor me geweest zeg maar. Maar zelfs dat zo zeggen vind ik heel moeilijk, en er is niemand die me ka vertellen dat dat echt zo is, behalve ik zelf.
En de mensen die normaal dus als eerst rekening houden met zulke klachten, je familie zeg maar, Mja daar kan ik dus wel naar fluiten. In praktisch opzicht kom ik niks te kort zeg maar.. maar verder.
Sorry hoor, maar ik stelde vragen. Een vraag is niet een aanname.quote:Op maandag 16 oktober 2017 23:35 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Sorry maar je doet heel veel aannames in je bericht waar ik niet zoveel mee kan op dit moment, en ik heb ook niet zo'n trek in een discussie maar dan weet je in ieder geval dat ik het gelezen heb.
Volgens mij worden veel problemen al zo veel minder groot wanneer je ze zelf accepteert... dat lijkt me echt het belangrijkste begin. Zelf accepteren dat je een bepaald probleem hebt waardoor je dingen anders zult moeten doen dan he had gewild.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 08:29 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik vond het eerlijk gezegd ook niet makkelijk om te doen in het begin. En het was ook best spannend. Maar ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik grenzen mag hebben en die mag aangeven en tegelijkertijd had ik aandacht en tijd voor wat het met me deed. Het gaat niet vanzelf maar door vol te houden lukt het me nu best goed.
Ik dacht er vanaf te zijn, maar ik ben om 2 uur toch in slaap gevallen.quote:
Ik slaap al maanden slecht, vaak net 5 uurtjes met als gevolg dat ik op een gegeven moment dan in de middag even in bed ging liggen. Tijd zat aangezien ik toch 24/7 thuis zit. Maar dat werkt niet echt goed op je verdere nachtrust. Dromen/nachtmerries heb ik dan weer gelukkig geen last van. Ik word alleen onrustig wakker.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 12:00 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik dacht er vanaf te zijn, maar ik ben om 2 uur toch in slaap gevallen.
Ik baal wel een beetje nu. De psychiater had in het begin gezegd dat we regelmatig helafspraken zouden plannen, maar toen het goed ging na de 2e belafspraak nu een week geleden, vond ie het prima en heeft ie begin een november een face to face afspraak ingepland. Ik was een beetje overrompeld, maar ik begin nu wel een beetje te balen. Omdat sinds die belafspraak de werking steeds minder lijkt te worden, de dromen worden ietsje sterker, gister ochtend was ik weer bezweet terwijl ik de helft minder haar op mijn hoofd heb en vannacht kon ik dus slecht inslapen.
Heb jij eigenlijk therapie? En al geprobeerd om overdag niet te slapen? Dat zou wel kunnen helpen. Maar grote kans dat je dat al lang geprobeerd hebt natuurlijk.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 12:12 schreef Duyvis het volgende:
[..]
Ik slaap al maanden slecht, vaak net 5 uurtjes met als gevolg dat ik op een gegeven moment dan in de middag even in bed ging liggen. Tijd zat aangezien ik toch 24/7 thuis zit. Maar dat werkt niet echt goed op je verdere nachtrust. Dromen/nachtmerries heb ik dan weer gelukkig geen last van. Ik word alleen onrustig wakker.
Maar je ziet je behandelaar niet wekelijks? Anders even zelf contact opnemen of kan dat niet bij jou?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ja als ik vannacht weer zo slecht slaap ga ik zelf maar even bellen ja. Want mijn slaap is me best wel heilig geworden. Het gaat steeds beter overdag en als het resultaat van de topiramaat is dat ik minder slaap dan op het oude ga ik denk ik toch liever terug naar het oude met de nachtmerries. Dat gaat wel een hele nare domper worden denk ik.
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 12:45 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Heb jij eigenlijk therapie? En al geprobeerd om overdag niet te slapen? Dat zou wel kunnen helpen. Maar grote kans dat je dat al lang geprobeerd hebt natuurlijk.
Mijn psycholoog zie ik wel wekelijks. En ik heb nu sinds twee weken en begeleidster aan huis waar ik een jaarindicatie voor heb (Mine Mine Mine Mine, heb er lang op moeten wachten ). De psychiater wisselt nogal hoe vaak ik die zie. Maar Mja, dat is me nogal een verhaal hoor dat slapen en die medicijnen en wie het voorschrijft.Topamax is the BOM. Echt. Fantastisch spul. Jammer alleen dat het zo'n interactie heeft met de pilSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ja als ik vannacht weer zo slecht slaap ga ik zelf maar even bellen ja. Want mijn slaap is me best wel heilig geworden. Het gaat steeds beter overdag en als het resultaat van de topiramaat is dat ik minder slaap dan op het oude ga ik denk ik toch liever terug naar het oude met de nachtmerries. Dat gaat wel een hele nare domper worden denk ik.
Al kort had ik tijdens het gebruik overdag weinig triggers meer. Waardoor ik 's nachts beter kon slapen. Gebruik het nu helaas niet meer.
Mja pil is wel een dingetje ja. Rubbertje nu en even sparen voor iets anders.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 12:57 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Topamax is the BOM. Echt. Fantastisch spul. Jammer alleen dat het zo'n interactie heeft met de pil
Al kort had ik tijdens het gebruik overdag weinig triggers meer. Waardoor ik 's nachts beter kon slapen. Gebruik het nu helaas niet meer.
Ik vraag mij af waar dat laatste door komtquote:Op dinsdag 17 oktober 2017 12:59 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Mja pil is wel een dingetje ja. Rubbertje nu en even sparen voor iets anders.
Overdag voel ik me ook anders inderdaad, ik kan kalmer dingen benaderen. Al voel ik me soms ook juist eenzamer voor mijn gevoel. Maar dat komt misschien ook doordat mijn oplossingen niet altijd begrepen worden.
Doordat het lastig is om te begrijpen wat PTSS is denk ik. Mijn ouders begrijpen bijvoorbeeld niet waarom de schilders aan mijn huis me zoveel spanning opleveren en waarom ik dan wat verder denk over hoe dat aan te pakken. Het is dan erg makkelijk zeggen dat het wel los zal lopen bijvoorbeeld. En als het dan vervolgens niet los loopt ben ik natuurlijk het probleem. En dan ben ik actiever vooruit aan het denken geweest en levert het me niks op zeg maar.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:04 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Ik vraag mij af waar dat laatste door komt
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 12:45 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Heb jij eigenlijk therapie? En al geprobeerd om overdag niet te slapen? Dat zou wel kunnen helpen. Maar grote kans dat je dat al lang geprobeerd hebt natuurlijk.
Mijn psycholoog zie ik wel wekelijks. En ik heb nu sinds twee weken en begeleidster aan huis waar ik een jaarindicatie voor heb (Mine Mine Mine Mine, heb er lang op moeten wachten ). De psychiater wisselt nogal hoe vaak ik die zie. Maar Mja, dat is me nogal een verhaal hoor dat slapen en die medicijnen en wie het voorschrijft.Ik heb inmiddels sinds een maand therapie, of nou ja eerst duizend en één intakegesprekken gehad natuurlijk en inmiddels sinds een week medicatie. De rest even in een spoiler gezet want langSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ja als ik vannacht weer zo slecht slaap ga ik zelf maar even bellen ja. Want mijn slaap is me best wel heilig geworden. Het gaat steeds beter overdag en als het resultaat van de topiramaat is dat ik minder slaap dan op het oude ga ik denk ik toch liever terug naar het oude met de nachtmerries. Dat gaat wel een hele nare domper worden denk ik.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Als ik het bij jou zo lees mag ik eigenlijk niet klagen over mijn slaap. Maar gewoon zelf bellen als het niet goed gaat. Dat is wel altijd het advies van mijn psycholoog in ieder geval.
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:25 schreef Duyvis het volgende:
[..]
Ik heb inmiddels sinds een maand therapie, of nou ja eerst duizend en één intakegesprekken gehad natuurlijk en inmiddels sinds een week medicatie. De rest even in een spoiler gezet want langJe hebt een hoop regelwerk op je bordje liggen dus. Ik heb misschien nog wel wat tips waar je wat aan hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Als ik het bij jou zo lees mag ik eigenlijk niet klagen over mijn slaap. Maar gewoon zelf bellen als het niet goed gaat. Dat is wel altijd het advies van mijn psycholoog in ieder geval.
Maak je een dagplanning? Het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar als je behoefte hebt aan structuur kan dat wel helpen. Ik heb dat ook heel veel gedaan, zeker toen het slechter met me ging deed ik dat heel veel. Nu pak ik vaak op zondag avond mijn agenda erbij en maak ik een globale planning om de afspraken die ik al heb staan.
Heb je misschien iemand die je zou kunnen helpen met al het regelwerk met de instanties? Een familielid, goede vriend, anders een maatschappelijk werker? Voor de momentjes dat het moeilijk is?
En probeer je zelf iedere dag een complimentje te geven! Het zijn hele lullige dingetjes om nu te horen waarschijnlijk. Maar toen ik begon met de hulpverlening werden zulke dingen me ook verteld, en ik zat ook heel erg met die piekergedachtes, en negativiteit. En dat soort kleine positieve stapjes zijn het begin om de positiviteit weer te vinden.
Heel veel sterkte in ieder geval!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mon 'en!
Planning zijn we voorzichtig mee begonnen. Eerst in kaart brengen wat de activiteiten nu zijn en elke dag 1 taak uitvoeren wat ik nu op zijn beloop laat. Vorige week dinsdag precies daarover gehad met behandelaar en ik was er ook enthousiast over, tot woensdag de poep de ventilator raakte met het werk gezeur wat ik hierboven vertelde.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:30 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Je hebt een hoop regelwerk op je bordje liggen dus. Ik heb misschien nog wel wat tips waar je wat aan hebt.
Maak je een dagplanning? Het klinkt misschien een beetje kinderachtig maar als je behoefte hebt aan structuur kan dat wel helpen. Ik heb dat ook heel veel gedaan, zeker toen het slechter met me ging deed ik dat heel veel. Nu pak ik vaak op zondag avond mijn agenda erbij en maak ik een globale planning om de afspraken die ik al heb staan.
Heb je misschien iemand die je zou kunnen helpen met al het regelwerk met de instanties? Een familielid, goede vriend, anders een maatschappelijk werker? Voor de momentjes dat het moeilijk is?
En probeer je zelf iedere dag een complimentje te geven! Het zijn hele lullige dingetjes om nu te horen waarschijnlijk. Maar toen ik begon met de hulpverlening werden zulke dingen me ook verteld, en ik zat ook heel erg met die piekergedachtes, en negativiteit. En dat soort kleine positieve stapjes zijn het begin om de positiviteit weer te vinden.
Heel veel sterkte in ieder geval!
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:32 schreef bloempjuh het volgende:
@Duyvis: Ik voel je pijn, qua inkomenssituatie. Bang dat ik gek word van deze klotesituatie.
Sterkte. En als U** weigert je de ZW toe te kennen: zoek een advocaat en ga in bezwaar!Gek genoeg was het UWV eigenlijk verrassend medelevend toen ik contact met ze opnam. Zowel de casemanager van de WW als de casemanager van de ziektewet. Totdat het bleek dat mijn werkgever eigenrisicodrager is van de ziektewet en dat zij het dus zelf moeten regelen, in dit geval samen met een extern bedrijf. Zie het als een soort Arboarts constructie.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Maar dank je.
Ik heb zelf via het WMO een indicatie gehad voor extra begeleiding omdat ik ook een beperkte kring heb voor hulp bij zulke dingen. Ik had daar een ingang voor omdat ik een uitkeringsaanvraag had lopen, maar misschien kan de psycholoog je ook wel op weg helpen met zoiets. Ik kan me voorstellen dat dat fijn voelt.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:46 schreef Duyvis het volgende:
[..]
Planning zijn we voorzichtig mee begonnen. Eerst in kaart brengen wat de activiteiten nu zijn en elke dag 1 taak uitvoeren wat ik nu op zijn beloop laat. Vorige week dinsdag precies daarover gehad met behandelaar en ik was er ook enthousiast over, tot woensdag de poep de ventilator raakte met het werk gezeur wat ik hierboven vertelde.
Nee wat dat betreft sta ik er alleen voor. Geen familie, geen maatschappelijk werker en geen vrienden. Althans daar kwam ik deze week achter. Had 1 goede vriendin maar op het moment dat ik het nodig had kon zij er niet voor mij zijn. Om goede redenen, dat wel. Al voelde dat alsnog alsof ik voor de zoveelste keer in de steek werd gelaten. Iets wat zij ook maar niet wil begrijpen. Later bleek ook nog is dat de verhoudingen tussen ons als vrienden schijnbaar heel anders lagen volgens mij dan volgens haar. Wat dat betreft zijn we eerder bekenden/kennissen van elkaar. En dat heeft mij eigenlijk helemaal gebroken. De laatste week heb ik er eigenlijk helemaal geen zin meer in om er energie in te steken om iets aan de situatie te doen.
[..]
Gek genoeg was het UWV eigenlijk verrassend medelevend toen ik contact met ze opnam. Zowel de casemanager van de WW als de casemanager van de ziektewet. Totdat het bleek dat mijn werkgever eigenrisicodrager is van de ziektewet en dat zij het dus zelf moeten regelen, in dit geval samen met een extern bedrijf. Zie het als een soort Arboarts constructie.
Maar dank je.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mijn psych/therapeut/begeleider, geen idee hoe ik haar moet noemen , weet er wel vanaf. Het gaat vooral om het inkomsten gedeelte. Ik ben echt niet te beroerd om te werken, dat doe ik al vanaf dat ik 18 was. Alleen het is nu gewoon even tijd om orde op zaken te stellen, te werken aan mijzelf zodat ik ook weer toe ben aan een nieuwe uitdaging en ze daar ook op mij kunnen rekenen zonder dat ik mij na een tijd weer ziek moet gaan melden met de nodige klachten.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:50 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik heb zelf via het WMO een indicatie gehad voor extra begeleiding omdat ik ook een beperkte kring heb voor hulp bij zulke dingen. Ik had daar een ingang voor omdat ik een uitkeringsaanvraag had lopen, maar misschien kan de psycholoog je ook wel op weg helpen met zoiets. Ik kan me voorstellen dat dat fijn voelt.
En misschien helpt het voor jezelf als je de dingen die je moet doen in kleinere stukjes ophakt? Als ik naar het grote geheel kijk loop ik ook vast, daarom probeer ik het altijd stapje voor stapje te bekijken. Iets is beter dan niets zeg maar.
Jammer dat hij niet bereikbaar was. Ik denk als je gewoon open en eerlijk bent tegen die jobcoach dat het wel positief gaat zijn. Je toont initiatief en dat wordt over het algemeen wel gewaardeerd.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 16:37 schreef Fripsel het volgende:
Heb nog even gebeld naar de psychiater omdat ik me heel onrustig begon te voelen, die zou me terugbellen. Toen dus maar even de deur uit gegaan. Na overleg met hem besloten dat we alles even zo houden en dat hij me volgende week belt, en dan hopen dat de jobcoach het positief oppakt morgen. Daar ben ik zo bang voor.
Ben wel lekker lief dagboek like bezig vandaag. Heb het even nodig blijkbaar. psycholoog was niet bereikbaar.
Geef jezelf nou gewoon eens credits voor het proberen. Soms lukt het, soms niet. Zo ZIJN dingen. En dan kun je nooit meer iets proberen of toch voorzichtig weer eens iets oppakken. En dat deed je. En hopelijk blijf je dat ook doen. Anders doe je jezelf echt tekort.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 16:37 schreef Fripsel het volgende:
Heb nog even gebeld naar de psychiater omdat ik me heel onrustig begon te voelen, die zou me terugbellen. Toen dus maar even de deur uit gegaan. Na overleg met hem besloten dat we alles even zo houden en dat hij me volgende week belt, en dan hopen dat de jobcoach het positief oppakt morgen. Daar ben ik zo bang voor.
Ben wel lekker lief dagboek like bezig vandaag. Heb het even nodig blijkbaar. psycholoog was niet bereikbaar.
Dit probeerde ik dus te zeggen, jij verpakt het wat vriendelijker.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:47 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Geef jezelf nou gewoon eens credits voor het proberen. Soms lukt het, soms niet. Zo ZIJN dingen. En dan kun je nooit meer iets proberen of toch voorzichtig weer eens iets oppakken. En dat deed je. En hopelijk blijf je dat ook doen. Anders doe je jezelf echt tekort.
Je zegt notabene zelf dat je nog helemaal niet MOEST. En toch deed je het. Daar mag je trots op zijn. Dat het niet zo uitpakt als je had gehoopt is jammer, maar niet meer dan dat.
Das gemeen. Ik getij namelijk beter met druilerig weer. Maar ik herken het probleem met lichaamsbeweging. Ik zou met liefde weer willen gaan zwemmen omdat ik nu al weet dat ik daar blij van zou kunnen worden. Maar gezien een hoop onzekerheid doe ik het niet en loopt het geheid uit op drama als ik het wel doe.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:49 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik heb vaak zo veel moeite mezelf in beweging te krijgen. Letterlijk, met lichaamsbeweging, maar ook in m'n gedachten.
Door het onverwachte mooie weer heeft mn stemming echt een sprongetje gemaakt en ik heb mezelf dan ook gelijk gedwongen in actie te komen en weer eens een heel lang stuk te gaan wandelen. Daar merk ik gelijk de positieve effecten van. Ik hoop dat ik dit weer kan ombuigen naar een gewoonte ipv iets dat ik eens in de zoveel weken doe zou ook graag willen dat het altijd dit weer bleef
Waarom denk je dat het drama wordt?quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:52 schreef Duyvis het volgende:
[..]
Dit probeerde ik dus te zeggen, jij verpakt het wat vriendelijker.
[..]
Das gemeen. Ik getij namelijk beter met druilerig weer. Maar ik herken het probleem met lichaamsbeweging. Ik zou met liefde weer willen gaan zwemmen omdat ik nu al weet dat ik daar blij van zou kunnen worden. Maar gezien een hoop onzekerheid doe ik het niet en loopt het geheid uit op drama als ik het wel doe.
Maar lekker bezig!
Ik heb twee weken geleden ruzie gehad met mijn moeder en ik worstel weer zo verschrikkelijk erg met die gevoelens, en ik worstel weer met het feit dat ik worstel met die gevoelens. En hoe mijn moeder dezelfde situatie zo bizar anders kan zien.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:47 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Geef jezelf nou gewoon eens credits voor het proberen. Soms lukt het, soms niet. Zo ZIJN dingen. En dan kun je nooit meer iets proberen of toch voorzichtig weer eens iets oppakken. En dat deed je. En hopelijk blijf je dat ook doen. Anders doe je jezelf echt tekort.
Je zegt notabene zelf dat je nog helemaal niet MOEST. En toch deed je het. Daar mag je trots op zijn. Dat het niet zo uitpakt als je had gehoopt is jammer, maar niet meer dan dat.
De ruzie met je moeder was gerelateerd aan het kringloopwerk oid?quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:56 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik heb twee weken geleden ruzie gehad met mijn moeder en ik worstel weer zo verschrikkelijk erg met die gevoelens, en ik worstel weer met het feit dat ik worstel met die gevoelens. En hoe mijn moeder dezelfde situatie zo bizar anders kan zien.
Het streberige zal voor een deel wel in mijn karakter zitten. Maar het is er ook wel echt ingestampt zeg maar. En er zingen heel veel herinneringen door mijn hoofd die op zichzelf niet zoveel voorstellen. Maar alles bij elkaar word ik er gewoon heel verdrietig van.
Onzekerheid, ik ben namelijk een dikkerdje. Dan begin meteen de bovenkamer weer te werken met de standaard gedachtes: ze kijken naar mij, wat zullen ze wel niet denken, etc. Alleen zou het dus sowieso al geen optie zijn op het moment. Zelfs samen met iemand die ik vertrouw zou ik mij al niet op mijn gemak voelen.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:53 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Waarom denk je dat het drama wordt?
Nou en, je zegt het zelf, je BENT een dikkerdje. Dat zullen anderen ook heus wel zien en daar zullen anderen ook heus wel een mening over hebben. Dikke schijt. Ook weer zo iets, ok zijn met je dikheid levert veel minder gedoe op. Makkelijk gezegd hoor, ik weet het. Ik vertoon me ook niet supergraag in bikini (mededikkerdje hier)... Maar laat jezelf toch niet iets ontzeggen door fucking nitwits.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:57 schreef Duyvis het volgende:
[..]
Onzekerheid, ik ben namelijk een dikkerdje. Dan begin meteen de bovenkamer weer te werken met de standaard gedachtes: ze kijken naar mij, wat zullen ze wel niet denken, etc. Alleen zou het dus sowieso al geen optie zijn op het moment. Zelfs samen met iemand die ik vertrouw zou ik mij al niet op mijn gemak voelen.
Nee met mijn woning. Kwam er heel kort door de bocht op neer dat ik mijn PTSS maar opzij moest zetten voor schilderwerk, want ik kon best wel even op mijn tenen lopen en moest maar even normaal doen. En juist die, je loopt maar even op je tenen en doet normaal voor de buitenwereld is voor mijn gevoel een van de oorzaken dat ik nu zit waar ik zit zeg maar.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:57 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
De ruzie met je moeder was gerelateerd aan het kringloopwerk oid?
Je mag ook best verdrietig zijn dat dingen niet lukken toch? Is iets anders dan jezelf de schuld geven...
Ik geloof dat ik je wel snap, ja.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:22 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Doordat het lastig is om te begrijpen wat PTSS is denk ik. Mijn ouders begrijpen bijvoorbeeld niet waarom de schilders aan mijn huis me zoveel spanning opleveren en waarom ik dan wat verder denk over hoe dat aan te pakken. Het is dan erg makkelijk zeggen dat het wel los zal lopen bijvoorbeeld. En als het dan vervolgens niet los loopt ben ik natuurlijk het probleem. En dan ben ik actiever vooruit aan het denken geweest en levert het me niks op zeg maar.
Je twijfelt ook natuurlijk wel altijd heel erg of het aan je "echte zelf" (snap je dan wat ik bedoel?) ligt met zulke dingen, en of het niet de ptss is zeg maar, of dat een oplossing slecht is. Maar ik mag hopen dat mijn psycholoog dat dan wel aankaart toch?
Beetje afhankelijk van de dosering en hoe lang je het in eerste instantie hebt gebruikt, denk ik.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:09 schreef Quotidien het volgende:
Wat is het effect van een week niet je antidepressivum innemen? Ik merk er zelf niks van, maar hoeveel kwaad kan het?
Ik heb het een week niet gebruikt en wil nu weer beginnen, vraag me af of dat consequenties voor de werking heeft.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:18 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Beetje afhankelijk van de dosering en hoe lang je het in eerste instantie hebt gebruikt, denk ik.
Ben je aan het afbouwen? Of wil je cold turkey stoppen?
Dat durf ik je niet te zeggen. Kan afhankelijk zijn van de spiegel die je eerder evt opgebouwd hebt en de halfwaardetijd van het middel zelf. Zou even overleggen met de arts als ik jou was .quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:19 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Ik heb het een week niet gebruikt en wil nu weer beginnen, vraag me af of dat consequenties voor de werking heeft.
Heb er vandaag eens over na zitten denken van, wanneer is het ptss en wanneer is het complexe ptss. Mijn behandelaar heeft het ook al eens benoemd dat wanneer je er al zo lang mee rond loopt, dat het gedeeltelijk verweven kan zitten in je persoonlijkheid. Maar als dat zo is spreek je van complexe ptss toch? Misschien moet ik dat volgende week eens aankaarten bij haar want ik denk dat wat meer duidelijkheid me beter zou helpen.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:14 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Ik geloof dat ik je wel snap, ja.
Lastig om die twee zaken te onderscheiden wel. Ik zie het soms als onderdeel van mezelf en soms, wanneer het echt niet goed gaat, om mezelf te kalmeren, en ik signalen heel helder herken probeer ik het daar waar dat zo is ook neer te leggen bij de PTSS. Maar goed.. als je zo jong al een trauma oploopt heeft dat invloed op je ontwikkeling. Dus wanneer ben jij jij en wanneer is het de PTSS? Die grens is dun en loopt in elkaar over, vind ik.
PS: en soms moet je andermans onbegrip ook bij hunzelf laten hoor. Er kan van alles, ook aan hun zijde, gaande zijn waardoor ze je niet snappen. Het hoeft echt niet aan jouw manier van doen te maken te hebben. Al is dat misschien lastig wanneer het je ouders betreft. Mij doet het nog steeds zeer wanneer mijn familie er niets van snapt of wil snappen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:36 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Heb er vandaag eens over na zitten denken van, wanneer is het ptss en wanneer is het complexe ptss. Mijn behandelaar heeft het ook al eens benoemd dat wanneer je er al zo lang mee rond loopt, dat het gedeeltelijk verweven kan zitten in je persoonlijkheid. Maar als dat zo is spreek je van complexe ptss toch? Misschien moet ik dat volgende week eens aankaarten bij haar want ik denk dat wat meer duidelijkheid me beter zou helpen.Ik snap dat je er gevoelig voor bent ja . Iedereen heeft zijn moeder/vader nodig. En om dan elke keer weer die bevestiging te krijgen van afwijzing/of iets anders naars, ja, da's enorm pijnlijk.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Maar goed dat je je bewust bent van bepaalde patronen en die ook wilt doorbreken! Daarin ben jij al anders en heel goed bezig.
Heb je het ook wel eens over de relatie met je moeder tijdens de sessies?
Ik merkte bij alle vier de antidepressiva die ik heb geslikt al na een dag onttrekkingsverschijnselen (brain zaps). Was je net begonnen en/of had je een lage dosis?quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:09 schreef Quotidien het volgende:
Wat is het effect van een week niet je antidepressivum innemen? Ik merk er zelf niks van, maar hoeveel kwaad kan het?
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 20:49 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Ik snap dat je er gevoelig voor bent ja . Iedereen heeft zijn moeder/vader nodig. En om dan elke keer weer die bevestiging te krijgen van afwijzing/of iets anders naars, ja, da's enorm pijnlijk.
Maar goed dat je je bewust bent van bepaalde patronen en die ook wilt doorbreken! Daarin ben jij al anders en heel goed bezig.
Heb je het ook wel eens over de relatie met je moeder tijdens de sessies?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het is een klassiek geval van makkelijker gezegd dan gedaan inderdaad...quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 18:01 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Nou en, je zegt het zelf, je BENT een dikkerdje. Dat zullen anderen ook heus wel zien en daar zullen anderen ook heus wel een mening over hebben. Dikke schijt. Ook weer zo iets, ok zijn met je dikheid levert veel minder gedoe op. Makkelijk gezegd hoor, ik weet het. Ik vertoon me ook niet supergraag in bikini (mededikkerdje hier)... Maar laat jezelf toch niet iets ontzeggen door fucking nitwits.
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 13:58 schreef Fripsel het volgende:
Ik zet met iets in mijn maag wat mijn paniekstemmetjes begint over te nemen.Hey maar is dit niet precies waar we t gisteren over hadden? Kan het zijn dat je nu je een grens voelt en die aangeeft door af te bellen wat van je apropos bent?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het is echt heel goed dat je besluit niet te gaan als het niet gaat. En natuurlijk zou je liever alsnog je vrijwilligerswerk doen, maar het is oke als het niet lukt. Dat mag, en je kunt beter nu even lief voor jezeld zijn dan dat je daar als hoopje ellende rondloopt omdat je vond dat je had moeten gaan om weetikveel wat aan jezeld te bewijzen.
Ik heb dat ook zo. Ben al 3 dagen lekker op de fiets op pad en fijn buiten aan het zijn terwijl de 2 weken ervoor ik gevoelsmatig helemaal vast aan t roesten was op de bank.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 17:49 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik heb vaak zo veel moeite mezelf in beweging te krijgen. Letterlijk, met lichaamsbeweging, maar ook in m'n gedachten.
Door het onverwachte mooie weer heeft mn stemming echt een sprongetje gemaakt en ik heb mezelf dan ook gelijk gedwongen in actie te komen en weer eens een heel lang stuk te gaan wandelen. Daar merk ik gelijk de positieve effecten van. Ik hoop dat ik dit weer kan ombuigen naar een gewoonte ipv iets dat ik eens in de zoveel weken doe zou ook graag willen dat het altijd dit weer bleef
quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 21:01 schreef Fripsel het volgende:
[..]Het lastige met ouders is dat je aan ze ene kant graag steun van ze wil, maar het aan de andere lant net mensen zijn.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mijn eigen moeder is kort samengevat knettergestoord en ik heb door de jaren heen geleerd genoeg afstand te nemen zodat ze niet over mijn grenzen dendert maar haar dichtbij genoeg te laten om iets van een band te kunnen hebben.
Wat jou zou kunnen helpen is te stoppen met het hebben van verwachten dat ze je begrijpt en daarnaar handelt. Het zou kunnen dat ze ooit verandert maar dat is haar keuze en verantwoordelijkheid. En jij mag zolang ze jou kwetst met haar gedrag grenzen stellen. Heel duidelijk aangeven wat wel en niet kan, gaat ze eroverheen aangeven en luistert ze niet het gesprek beëindigen.
Mijn moeder vind de burnout die ik heb gehad onzin, heeft ze me letterlijk zo gezegd. Dus als ze vraagt hoe het gaat vertel ik wel dat ik nog bepaalde problemen heb en in therapie zit. Maar no way dat zij iets te horen krijgt over wat ik bespreek. Laatst belt ze me halfdronken op 'En hoe is het met je therapie?' Daar antwoord ik dan heel neutraal op 'We zijn nog aan het uitzoeken wat precies het probleem is, komt vast goed. Hoe is het met jou?' En hoewel ik liever een moeder heb die wel normaal en begrijpend is raakt dit me nauwelijks omdat ik van haar eigenlijk weinig verwacht.
Bedankt voor je uitgebreide reactie op deze post en die erboven. Hierboven klopt het inderdaad dat ik een grens aanvoel, en ik ben heel erg bang voor hoe die ontvangen gaat worden door mijn jobcoach/de kringloop. Normaal krijg ik ook altijd wel een reactie terug, en nu heb ik geen mailtje terug gehad. Ik had eerst een andere jobcoach, met haar kon ik het heel goed vinden. Vanmiddag heb ik een gesprek. Ik heb voor mezelf wat worst case scenario's bedacht, hoe ik het dan af zou kunnen kappen zodat het niet weer een verschrikkelijke ervaring word, just in case.quote:Op dinsdag 17 oktober 2017 23:52 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Het lastige met ouders is dat je aan ze ene kant graag steun van ze wil, maar het aan de andere lant net mensen zijn.
Mijn eigen moeder is kort samengevat knettergestoord en ik heb door de jaren heen geleerd genoeg afstand te nemen zodat ze niet over mijn grenzen dendert maar haar dichtbij genoeg te laten om iets van een band te kunnen hebben.
Wat jou zou kunnen helpen is te stoppen met het hebben van verwachten dat ze je begrijpt en daarnaar handelt. Het zou kunnen dat ze ooit verandert maar dat is haar keuze en verantwoordelijkheid. En jij mag zolang ze jou kwetst met haar gedrag grenzen stellen. Heel duidelijk aangeven wat wel en niet kan, gaat ze eroverheen aangeven en luistert ze niet het gesprek beëindigen.
Mijn moeder vind de burnout die ik heb gehad onzin, heeft ze me letterlijk zo gezegd. Dus als ze vraagt hoe het gaat vertel ik wel dat ik nog bepaalde problemen heb en in therapie zit. Maar no way dat zij iets te horen krijgt over wat ik bespreek. Laatst belt ze me halfdronken op 'En hoe is het met je therapie?' Daar antwoord ik dan heel neutraal op 'We zijn nog aan het uitzoeken wat precies het probleem is, komt vast goed. Hoe is het met jou?' En hoewel ik liever een moeder heb die wel normaal en begrijpend is raakt dit me nauwelijks omdat ik van haar eigenlijk weinig verwacht.
quote:Op woensdag 18 oktober 2017 10:29 schreef Lonaa het volgende:
Ik kom schoorvoetend even on de hoek kijken...
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |