Een groot deel van mijn leven had ik hier naartoe geleefd. Ik had er tientallen jaren geleden al verhalen over gehoord, die mijn enthousiasme hadden aangewakkerd. Dit kent zijn weerga in de wereld niet. Onvergelijkbaar.
Iets van deze orde mag je nooit zomaar lomp rechtstreeks benaderen. Daar hoort een voorzichtige, aandachtsvolle voorbereiding. Uiterst langzaam het doel met grote cirkels benaderen, er ruimschoots de tijd voor nemen. Dit kun je niet overdrijven.
Lange planning is er aan vooraf gegaan. Ik heb er voor moeten trainen. Boeken moeten doorworstelen. Vele nachten aantekeningen maken, planningen uitdenken, inschattingen en geschikte tussenstations in kaart brengen.
Dan is eindelijk het moment daar: the point of no return.
Nu bijna een week geleden reed ik 's ochtends op de fiets weg vanuit Rotterdam. Via Hoek van Holland reed ik naar Zandvoort. De volgende dag verder naar Hippolytushoef. En vervolgens naar Holwerd. In Groningen legde ik nog wat laatste voorbereidingen, waarna ik weer verder trok.
Nog 1 tussenstation scheidde me van het einddoel: het Drentse dorp Sleen. Toen ook dat beslecht was reed ik vandaag, nu toch wel erg enthousiast wordend, naar de plek waar het allemaal om zou gaan.
Ommen.
Ik had maar 1 dag de tijd, dan zou het moeten gebeuren. Het echte moment stelde ik nog even uit, ik kan je niet vertellen hoe moeilijk dat was. Maar het zou het allemaal nog mooier maken. Dacht ik.
Ik nam mijn intrek in hotel De Zon, strategisch gelegen aan de andere kant van de rivier de Vecht. In het restaurant koos ik een tafel met goed zicht. De altijd en eeuwig brandende rode letters schenen me uitdagend en sensueel tegemoet.
Terwijl ik nu met onhoudbare anticipatie genoot van buffelmozzarella, grietbot met Argentijnse langoustines, en het rood fruit met witte chocoladeparfait en cremeux van yuzu, kon ik vaak een rilling vaak niet onderdrukken.
Ietwat overmoedig geworden door de Chardonnay en met name de Calvados toe dacht ik het wel recht in de ogen te kunnen kijken. Op mijn smartphone checkte ik even hoe laat het morgen zou beginnen....
... en de grond zakte onder mijn voeten weg.
De HEMA in Ommen is gesloten op zondag.
Klacht: niet kunnen chillen met de HEMA-worstverkoopsters in de gemeente Ommen.