Voltooid leven

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2017 08:30 schreef Jopie78 het volgende:
En toen bleek dat er niemand meer overbleef...

Er valt te betwisten of dit wel zo'n slecht ding is

quote:

Op vrijdag 20 oktober 2017 13:18 schreef Catnip het volgende:
Ik geloof dat het percentage mensen die blij zijn dat ze na een zelfmoordpoging nog leven, best hoog is. Volgens mij lag dat zeker rond de 90%.

Die 90% lijkt me wel wat hoog eigenlijk.. Daarbij is dit ook een beetje vertekend. Er zullen mensen tussen zitten die een zelfmoordpoging doen maar het niet echt willen ("schreeuw om hulp"), waarbij de mensen die echt voor zelfmoord kiezen er (waarschijnlijk) echt 100% achter staan. Als je echt dood wilt is de kans van slagen natuurlijk ook veel groter, want het is niet echt rocket science. Er zijn ook genoeg mensen die jaar in en jaar uit depressief zijn en niet echt in een tijdelijke fase zitten.

Ik snap niet zo goed dat de overheid dit moet fasciliteren. Mensen plegen al duizenden jaren zelfmoord, daar is nu toch niet ineens hulp van de overheid voor nodig.

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2017 11:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

Er valt te betwisten of dit wel zo'n slecht ding is

Het is alleen een beetje rigoureus.

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2017 11:50 schreef zovty het volgende:
Ik snap niet zo goed dat de overheid dit moet fasciliteren. Mensen plegen al duizenden jaren zelfmoord, daar is nu toch niet ineens hulp van de overheid voor nodig.

Faciliteren heeft als voordeel dat het minder een bende wordt, zoals nu vaak het geval is. Voor de trein of van een flat springen geeft nogal wat overlast voor degenen die erbij zijn en/of het op mogen ruimen.

Ik vind het eigenlijk niet zo belangrijk of een groot deel van de mensen die een serieuze (maar mislukte) poging hebben gedaan later blij zijn dat het mislukt is. Was het gelukt, was er ook niets aan de hand geweest. Althans niet met die mensen zelf. Voor de directe familie/vrienden wellicht wel, maar daar lijkt mij een poging tot zelfmoord ook al behoorlijk kut.

Kortom, volledige persoonlijke vrijheid op dit vlak, waarbij misbruik van middelen daadwerkelijk voorkomen wordt, lijkt mij nog steeds een uitstekend idee.

quote:

Op zaterdag 21 oktober 2017 11:27 schreef ITrade het volgende:

[..]

Die 90% lijkt me wel wat hoog eigenlijk.. Daarbij is dit ook een beetje vertekend. Er zullen mensen tussen zitten die een zelfmoordpoging doen maar het niet echt willen ("schreeuw om hulp"), waarbij de mensen die echt voor zelfmoord kiezen er (waarschijnlijk) echt 100% achter staan. Als je echt dood wilt is de kans van slagen natuurlijk ook veel groter, want het is niet echt rocket science. Er zijn ook genoeg mensen die jaar in en jaar uit depressief zijn en niet echt in een tijdelijke fase zitten.

Klopt dat ben ik met je eens. Ik ben zelf al jarenlang depressief, en heb ook langere tijd een doodswens gehad. Echter, als de depressie wat afneemt ga ik ook weer lichtpuntjes zien. Vaak is het zo dat als je depressief bent, je de wereld toch compleet anders ziet (in mijn geval). Niet de roze bril. Maar de zwarte of zo.
90% is hoog inderdaad als ik er zo over na denk. Ik geloof dat die vrouw dat vertelde die bij de levenseindekliniek werkt. Was een tijd terug een documentaire over. Die ik overigens best wel heel heftig vond.

Tja, ik als hersenkanker patiënt zou graag een makkelijk einde willen. Ik heb vandaag mijn eerste gesprek met de arts maar ik heb geen zin om blind te worden, of doof... Waarom zou ik niet makkelijk mogen sterven?

Zomaar bij de huisarts verkrijgbaar is wel een beetje te makkelijk, de drempel mag wel ietsje hoger zijn om impulsieve acties te voorkomen.

Maar als na een X aantal sessies met een psycholoog blijkt dat iemand echt klaar is met het leven, dan vind dat die mogelijkheid er wel moet zijn.
Iemand die een neiging tot zelfdoding heeft na bijvoorbeeld een tegenslag (verlies van dierbare en einde relatie) moeten ze natuurlijk niet direct zo'n middel geven voordat op zijn minst het verlies verwerkt is.