Ik ben het hier voor 100% mee eens...quote:Op zondag 15 oktober 2017 14:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik denk dat zo ontzettend veel mensen dezelfde gevoelens hebben zoals TS die in dit topic beschrijft.
Ik kan ondanks heftige emoties redelijk goed relativeren en daardoor verlies ik mezelf niet al teveel in radeloosheid. Maar de emoties van onmacht en aan mijn lot overgelaten worden, herken ik wel heel erg goed.
De psychische hulp lijkt in een soort impasse of flow te zitten waar mijn eigen problematiek net niet helemaal op aansluit. Aan de ene kant krijg ik altijd hetzelfde advies opgedrongen zoals "je moet van jezelf houden" en "je moet niet te hoge eisen stellen". Allemaal van die feel-good adviezen die in het blad Happiness staan. Anderzijds krijg ik ook diagnoses opgedrongen en word ik weggezet als outcast. En als ik mezelf probeer te begrijpen en daarvoor diagnosen bij haal, krijg ik daar fel kritiek op dat ik mezelf niet in hokjes moet plaatsen. Ik vind het daarbij ook hypocriet, want ieder mens heeft zijn onzekerheden en probeert zichzelf in een hokje te plaatsen. De menselijke geest werkt nou eenmaal zo dat alles gecategoriseerd wordt, want anders wordt alles wat je hebt geleerd een onbegrijpelijke chaos.
Het verschil tussen mensen die een psychische stoornis hebben en mensen die dat niet hebben, is dat de eerste groep emotioneel ontwricht is geraakt. Dat geeft een gevoel van machteloosheid en leegte. Waardoor die ontwrichting is ontstaan en hoe zich dat manifesteert, is bij iedereen anders.
Ik denk dat je op zich wel veel kan hebben aan psychische hulp. Maar ik denk dat de mentaliteit van de samenleving daarbij heel erg in de weg staat. De meeste mensen zijn zich dat niet bewust en als ze iemand met psychische problemen willen helpen met advies of therapie, doen ze dat vanuit goede bedoelingen. Echter als grote samenleving zijnde worden degenen die outcast zijn afgehouden en mogen ze niet meer terug want ze zijn zwak. Ik denk dat dit primitief en collectief gedrag is, want evolutionair heeft de mens de grootste kans om te overleven en zich te ontwikkelen door de sterkeren meer podium te geven en de zwakkeren apart te zetten. Ook als je mensen verzorgt en betuttelt en heb je daarmee alleen maar goede bedoelingen, voorkom je daarmee wel dat ze mee gaan doen met de samenleving, want als je het tegenovergestelde doet kunnen degenen die zelf ontwricht zijn de hele samenleving ontwrichten.
Nu wil ik daarmee niet zeggen dat je met psychische problemen kansloos bent. Het wordt je echter wel wat moeilijker gemaakt. Als je ondanks dat je problemen toch kan overwinnen en op eigen kracht weer een plek kan krijgen in de samenleving, dan heb je jezelf bewezen dat je eigenlijk een heel krachtig persoon bent. De samenleving zal je dan niet alleen maar accepteren maar ook waarderen.
Beetje filosofisch en diep allemaal! Maar ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen snappen.
Thanks!quote:Op zondag 15 oktober 2017 14:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ik ben het hier voor 100% mee eens...
Je hebt de hypocrisie van officiële diagnose vs zelfdiagnose, het goed bedoelde cliché advies en eigen kracht en participatiesamenleving vs betutteling /afbrokkelende verzorgingsstaat goed verwoord
Nah mijn ex heeft altijd meer hulp gehad dan ik. Ik heb twee psychologen van hem gezien wn het ging er altijd over hoe ik hem kon helpen ooit, geen die dacht Hmm hoe moet dat voor jonge dat meisje zijn.quote:Op zaterdag 14 oktober 2017 22:12 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Ik heb het idee, dat ze vrouwen wat beter steunen dan mannen, klopt dat?
Nou dat was ook de eerste keer dat ik iets kon samenvatten hoorquote:Op zondag 15 oktober 2017 15:15 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Thanks!
En jij kan het weer in drie heldere zinnen samenvatten Ik moet daarvoor altijd een boek schrijven
Ja maar dat hoort erbij als iemand in therapie is dan steunen ze die meer dan diens naasten omdat diegene anders niet meer komt of zo, dat heeft verder niet met geslacht te maken denk ikquote:Op zondag 15 oktober 2017 17:42 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Nah mijn ex heeft altijd meer hulp gehad dan ik. Ik heb twee psychologen van hem gezien wn het ging er altijd over hoe ik hem kon helpen ooit, geen die dacht Hmm hoe moet dat voor jonge dat meisje zijn.
Oh ja ik heb daar verder ook niet zo over nagedacht maar om aan TS dus aan te geven dat dit er niet zoveel toe doet in mijn ogen.quote:Op zondag 15 oktober 2017 19:38 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nou dat was ook de eerste keer dat ik iets kon samenvatten hoor
[..]
Ja maar dat hoort erbij als iemand in therapie is dan steunen ze die meer dan diens naasten omdat diegene anders niet meer komt of zo, dat heeft verder niet met geslacht te maken denk ik
Ja maar misschien wel bij andere mensen. Voor mij is iedereen gelijk. Ik zeg alleen dat ik het gevoel heb.quote:Op zondag 15 oktober 2017 19:47 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Oh ja ik heb daar verder ook niet zo over nagedacht maar om aan TS dus aan te geven dat dit er niet zoveel toe doet in mijn ogen.
Allemaal leuk, maar ik val gewoon weer terug, dit is niet de eerste keer.quote:Op zondag 15 oktober 2017 14:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik denk dat zo ontzettend veel mensen dezelfde gevoelens hebben zoals TS die in dit topic beschrijft.
Ik kan ondanks heftige emoties redelijk goed relativeren en daardoor verlies ik mezelf niet al teveel in radeloosheid. Maar de emoties van onmacht en aan mijn lot overgelaten worden, herken ik wel heel erg goed.
De psychische hulp lijkt in een soort impasse of flow te zitten waar mijn eigen problematiek net niet helemaal op aansluit. Aan de ene kant krijg ik altijd hetzelfde advies opgedrongen zoals "je moet van jezelf houden" en "je moet niet te hoge eisen stellen". Allemaal van die feel-good adviezen die in het blad Happiness staan. Anderzijds krijg ik ook diagnoses opgedrongen en word ik weggezet als outcast. En als ik mezelf probeer te begrijpen en daarvoor diagnosen bij haal, krijg ik daar fel kritiek op dat ik mezelf niet in hokjes moet plaatsen. Ik vind het daarbij ook hypocriet, want ieder mens heeft zijn onzekerheden en probeert zichzelf in een hokje te plaatsen. De menselijke geest werkt nou eenmaal zo dat alles gecategoriseerd wordt, want anders wordt alles wat je hebt geleerd een onbegrijpelijke chaos.
Het verschil tussen mensen die een psychische stoornis hebben en mensen die dat niet hebben, is dat de eerste groep emotioneel ontwricht is geraakt. Dat geeft een gevoel van machteloosheid en leegte. Waardoor die ontwrichting is ontstaan en hoe zich dat manifesteert, is bij iedereen anders.
Ik denk dat je op zich wel veel kan hebben aan psychische hulp. Maar ik denk dat de mentaliteit van de samenleving daarbij heel erg in de weg staat. De meeste mensen zijn zich dat niet bewust en als ze iemand met psychische problemen willen helpen met advies of therapie, doen ze dat vanuit goede bedoelingen. Echter als grote samenleving zijnde worden degenen die outcast zijn afgehouden en mogen ze niet meer terug want ze zijn zwak. Ik denk dat dit primitief en collectief gedrag is, want evolutionair heeft de mens de grootste kans om te overleven en zich te ontwikkelen door de sterkeren meer podium te geven en de zwakkeren apart te zetten. Ook als je mensen verzorgt en betuttelt en heb je daarmee alleen maar goede bedoelingen, voorkom je daarmee wel dat ze mee gaan doen met de samenleving, want als je het tegenovergestelde doet kunnen degenen die zelf ontwricht zijn de hele samenleving ontwrichten.
Nu wil ik daarmee niet zeggen dat je met psychische problemen kansloos bent. Het wordt je echter wel wat moeilijker gemaakt. Als je ondanks dat je problemen toch kan overwinnen en op eigen kracht weer een plek kan krijgen in de samenleving, dan heb je jezelf bewezen dat je eigenlijk een heel krachtig persoon bent. De samenleving zal je dan niet alleen maar accepteren maar ook waarderen.
Beetje filosofisch en diep allemaal! Maar ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen snappen.
Heb je mijn post daarvoor gelezen?quote:Op zondag 15 oktober 2017 23:35 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Allemaal leuk, maar ik val gewoon weer terug, dit is niet de eerste keer.
Over dat wijkteam, ja is hier volgens mij ook, geen idee of dat de goede is. Bij duurt dat lang.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:10 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Heb je mijn post daarvoor gelezen?
Wat heb je eigenlijk voor aandoening? Heb je echt een psychotische stoornis? Of zijn de psychosen die je hebt gehad met het gevolg van emoties?
Hoe vind je zoiets?quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:39 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Zover ik weet kan je snel terecht bij zo'n wijkteam. Vaak organiseren ze daarbij ook bezigheden zoals creatieve workshops.
Misschien is het niks voor je. Maar je komt er maar op één manier achter.
Als jij daar iemand treft waarmee het klikt, dan kan je met hem of haar op een veel meer gelijkwaardige manier praten dan met een psych. Ik heb zelf dankzij het wijkteam vrijwilligerswerk gevonden waar ik meer aan heb dan therapie. Puur omdat ik erkend word ga ik persoonlijk groeien en ga ik dingen aan mezelf begrijpen.
Ik weet niet waar je woont.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:43 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Hoe vind je zoiets?
Het gene wat ik heb duurt een halfjaar voor dat je aan de beurt ben.
Bij mij doet de huisarts ook niks, ik woon zelf in Hilversum. En het liefst wil ik ook zo gauw mogelijk weg.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik weet niet waar je woont.
Maar je kan hiermee ook naar de huisarts gaan. Benadruk dat je op korte termijn iets nodig hebt. En als het inderdaad een half jaar gaat duren, vraag of hij mee wilt denken voor een tussenoplossing of een crisissignaleringsplan
Breng het dan op een andere manier. Niet boos worden of dreigen, want dan verpest je het juist.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:50 schreef DisneyXDEE het volgende:
[..]
Bij mij doet de huisarts ook niks, ik woon zelf in Hilversum. En het liefst wil ik ook zo gauw mogelijk weg.
quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Breng het dan op een andere manier. Niet boos worden of dreigen, want dan verpest je het juist.
Maak desnoods een brief of schrijf dingen op die je wilt verwoorden.
Lullig als de huisarts niet lijkt te luisteren. Maar vergeet niet dat hij het erg druk heeft en heel veel mensen ziet. Daarom moet je duidelijk maken dat je niet een probleempje hebt maar dat je nú dingen wilt veranderen.
Ik kwam hier dus net te laat achter.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Breng het dan op een andere manier. Niet boos worden of dreigen, want dan verpest je het juist.
Maak desnoods een brief of schrijf dingen op die je wilt verwoorden.
Lullig als de huisarts niet lijkt te luisteren. Maar vergeet niet dat hij het erg druk heeft en heel veel mensen ziet. Daarom moet je duidelijk maken dat je niet een probleempje hebt maar dat je nú dingen wilt veranderen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |