Omdat, even heel simpel gezegd, er tegenwoordig met stickers gewerkt wordt. De zorgverzekeraar wil exact weten welke diagnose jij hebt, welke therapie ze je gaan geven, en dat gaan ze dan vergoeden. Daar is de psychische gezondheidszorg dan ook heel erg op ingericht. Labelen en het goede traject insturen.quote:Op maandag 9 oktober 2017 17:14 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Hoe kan het dat ik niet kan geholpen worden, maar iemand anders wel? 5 instanties die niets kunnen. What the fuck?
Hoe het bij mij is gegaan:quote:Op maandag 9 oktober 2017 17:14 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Hoe kan het dat ik niet kan geholpen worden, maar iemand anders wel? 5 instanties die niets kunnen. What the fuck?
Ik zit bij de reclassering en heb tot nu toe niets aan ze gehad. Ze vergeten telkens weer wat. En dan moet ik hun er op wijzen, wat er precies moet gebeuren!?quote:Op maandag 9 oktober 2017 17:23 schreef Fripsel het volgende:
Ohja! Heb je je zorgverzekeraar al gebeld voor zorgbemiddeling? Bij welke zorgverzekering zit je?
Ik denk toch dat je hiervoor niet op FOK! moet zijn. Misschien kunnen je ouders waar je nu verblijft instanties voor je bellen.quote:Op maandag 9 oktober 2017 18:42 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Ik zit bij de reclassering en heb tot nu toe niets aan ze gehad. Ze vergeten telkens weer wat. En dan moet ik hun er op wijzen, wat er precies moet gebeuren!?
Hun hebben alle informatie van de vorige “psychose” en behandeling en als nog is het niet duidelijk.
Het werk wat ik doe, wordt dit niet getolereerd en wordt je dus ook afgeschoten...
Ja. Want jij bent degene die ervaart wat er gebeurd en dat het beste kan verwoorden. Die persoon aan de andere kant van de vertalen kan alleen maar interpeteren wat eruit komt. En alles wat eruit komt is nogal agressief en niet erg motiverend om je te helpen. Dat snap je zelf toch ook wel he?quote:Op maandag 9 oktober 2017 18:42 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Ik zit bij de reclassering en heb tot nu toe niets aan ze gehad. Ze vergeten telkens weer wat. En dan moet ik hun er op wijzen, wat er precies moet gebeuren!?
Hun hebben alle informatie van de vorige “psychose” en behandeling en als nog is het niet duidelijk.
Het werk wat ik doe, wordt dit niet getolereerd en wordt je dus ook afgeschoten...
^Dat. Huisarts, praktijkondersteuner, zelf psycholoog uitgezocht en naar doorverwezen binnen twee maanden. Via psycholoog verwezen naar psychiater.quote:Op maandag 9 oktober 2017 16:56 schreef probeer het volgende:
Hoe ik hulp kreeg? Huisarts, doorverwijzing psycholoog, doorverwijzing psychiater.
Nee, snap ik niet.quote:Op maandag 9 oktober 2017 18:46 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ja. Want jij bent degene die ervaart wat er gebeurd en dat het beste kan verwoorden. Die persoon aan de andere kant van de vertalen kan alleen maar interpeteren wat eruit komt. En alles wat eruit komt is nogal agressief en niet erg motiverend om je te helpen. Dat snap je zelf toch ook wel he?
Weet ik het, zo enorm vaak ben ik niet aanwezig.quote:Op maandag 9 oktober 2017 18:45 schreef Lavenderr het volgende:
[..]
Ik denk toch dat je hiervoor niet op FOK! moet zijn. Misschien kunnen je ouders waar je nu verblijft instanties voor je bellen.
Ja, want ondanks dat het naar is wat je allemaal overkomt, kan de psycholoog als individu daar niks aan doen. Je mag wel boos zijn om dat soort dingen maar je zal het op een andere manier moeten leren uiten.quote:Op maandag 9 oktober 2017 19:42 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Nee, snap ik niet.
Dus stel, dat ik tekeer ben gegaan tegen mijn psycholoog dan, moet ik dus mijn excuses aanbieden?
Het is dus blijkbaar niet zo makkelijken om hulp te krijg als ik jouw verhaal zo lees. Praat met je ouders en misschien als zij bellen voor jou en zeggen dat het zo niet langer gaat dat het dan wat vlotter gaat.quote:Op maandag 9 oktober 2017 19:46 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Weet ik het, zo enorm vaak ben ik niet aanwezig.
Ik vroeg mij gewoon af, hoe mensen geholpen werden, aangezien ik al aar meerdere instanties ben geweest.
Ik denk wel dat als je een rustig persoon bent met issues, je eerder kans maakt op een plek in een instelling.quote:Op maandag 9 oktober 2017 19:42 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Nee, snap ik niet.
Dus stel, dat ik tekeer ben gegaan tegen mijn psycholoog dan, moet ik dus mijn excuses aanbieden?
Zo iemand kan ook eerder bij familie blijven. Het gaat niet altijd op.quote:Op maandag 9 oktober 2017 19:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik denk wel dat als je een rustig persoon bent met issues, je eerder kans maakt op een plek in een instelling.
"Ach zoveel kwaad kan hij niet, die ene extra persoon vinden we wel een bed voor"
Geloof ik niet, omdat ik het eerst wel was en nu dus niet meer.quote:Op maandag 9 oktober 2017 19:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik denk wel dat als je een rustig persoon bent met issues, je eerder kans maakt op een plek in een instelling.
"Ach zoveel kwaad kan hij niet, die ene extra persoon vinden we wel een bed voor"
Ik vind dit persoonlijk nogal een uitspraak om te doen.quote:Op maandag 9 oktober 2017 19:58 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik denk wel dat als je een rustig persoon bent met issues, je eerder kans maakt op een plek in een instelling.
"Ach zoveel kwaad kan hij niet, die ene extra persoon vinden we wel een bed voor"
Stel jij bent teamleider van een ggz afdeling, dan zal iemand die geen mes gebruikt of niet onhandelbaar is eerder de voorkeur geniet zou ik denken.quote:Op maandag 9 oktober 2017 21:56 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik vind dit persoonlijk nogal een uitspraak om te doen.
Iedere afdeling heeft zijn eigen soort zorg lijkt me. En daar zijn gewoon een x aantal bedden en er is een wachttijd.quote:Op maandag 9 oktober 2017 22:15 schreef Droopie het volgende:
[..]
Stel jij bent teamleider van een ggz afdeling, dan zal iemand die geen mes gebruikt of niet onhandelbaar is eerder de voorkeur geniet zou ik denken.
Andere kant ik heb alleen maar "lichte" therapie gehad vergeleken met een PAAZ ofzo.
Ik herken uw gevoel, soms is een groot gebaar nodig voor je echt gehoord wordt. Geen tips, mijn grote gebaren leverde me een gedwongen opname op.quote:Op maandag 9 oktober 2017 21:25 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Geloof ik niet, omdat ik het eerst wel was en nu dus niet meer.
Dit soort dingen vind ik heel erg. Die verbroken relatie had gewoon voorkomen kunnen worden misschien.quote:Op maandag 9 oktober 2017 17:52 schreef Fripsel het volgende:
Kan dat van mij ook nog wel uitleggen:
Ik ben eerst naar huisarts nr 1 gegaan. Die mij maar naar 1 instelling wilde doorverwijzen met gigantisch lange wachttijden (6 maanden). Ik had toen heel veel last van flashbacks en herbelevingen en ik sliep amper. Functioneerde helemaal niet meer. Kon praten als brugman, een brief schrijven, de POH proberen, dit was mijn enige geschikte optie volgens haar. De zorgverzekering wilde ook geen zorgbemiddeling geven. Met behulp van medicijnen toch aan een beetje slaap gekomen en wachten maar..
Bleek verkeerd doorverwezen te zijn.. werd opnieuw doorverwezen maar wel meteen voor een traject. Ze hadden eigenlijk nog heen echte diagnose voor me.
Bij dat traject vonden ze me absoluut niet geschikt voor het traject. Op dat moment ging ik ook verhuizen naar een andere regio dus ik ging daar een nieuwe huisarts zoeken en opnieuw doorverwezen worden.
Aan die doorverwijzing ben ik niet toegekomen want ik ben daar compleet ingestort en heb mezelf in paniek met mijn medicijnen in de badkamer opgesloten vlak nadat ik over was. Was voor mijn ex nog heel moeilijk om ergens hulp te vinden. Bij de eerste hulp wilde ze eigenlijk niks doen, bij de crisis dienst ook niet, de politie kon ook niks doen want ik was niet gevaarlijk voor hem. Uiteindelijk toch de eerste hulp zo ver gekregen dat we daarheen mochten.
Toen heb ik wel begeleiding aan huis gekregen om te stabiliseren. Maar voor de daadwerkelijke therapie voor PTSS was weer een wachtlijst van 4 maanden en de intensieve begeleiding aan huid mag maar 6 weken duren ongeveer. Na 3 maanden is alleen mijn relatie geklapt waardoor ik weer terug moest naar mijn oude regio en de wachtlijsten weer opnieuw begonnen. En dat heeft wederom een half jaar geduurd. Maar ik heb nu eindelijk fijne therapie, en medicijnen die goed lijken te werken.
Motiverend? Die mensen hebben een opleiding gehad, zijn erin getraind, en toch doen ze niets voor je ze motiveert? Of schort er soms iets aan hun training en begeleiding? Dat is niet het probleem van de ts. Je kunt niet verwachten dat mensen met psychische problemen altijd leuk en aardig zijn. Bij andere beroepen word je erop afgerekend als je niet goed voorbereid bent op situaties waar je voor geleerd hebt en die bij het werk horen. Maar ja, dat is ineens helemaal niet erg meer bij psychologen. Die hoeven blijkbaar geen moeite te doen om zelf hun emoties uit te schakelen. Tuurlijk er zijn grenzen. Maar een beetje een boze toon in een gesprek? Sorry, maar als dat al ervoor zorgt dat je niet meer geholpen wordt.. Heb het zelf ook meegemaakt, "dit gesprek heeft geen zin, word eerst maar rustig" zodra ik boos werd. Terwijl dat juist al was wat ik overal al hoorde. Ja, waar moet je dan nog met je boosheid terecht? En ik ben ook maar ongevaarlijk net als Fripsel. Ik deed geen extreme dingen. Ik schold niet.quote:Op maandag 9 oktober 2017 18:46 schreef Fripsel het volgende:
Ja. Want jij bent degene die ervaart wat er gebeurd en dat het beste kan verwoorden. Die persoon aan de andere kant van de vertalen kan alleen maar interpeteren wat eruit komt. En alles wat eruit komt is nogal agressief en niet erg motiverend om je te helpen. Dat snap je zelf toch ook wel he?
Ik wil eerst even duidelijk maken dat ik niet vind dat hij daarom niet geholpen moet worden. Ik ben ook slecht behandeld omdat ik heel boos kan reageren, wat ik zeg, wat dat betreft ben ik blij dat ik ongevaarlijk ben. Maar ik vind wel dat je je op nuchtere momenten moet realiseren dat het over een grens heen gaat, en dat je al die opgekropte emoties niet aan een persoon kan verwijten wanneer het beter gaat zeg maar. Als dat besef er niet is wordt het wel heel moeilijk voor een hulpverlener toch? Ik vind dat een hulpverlener je de kans moet geven om alle kanten van jezelf te laten zien, maar ik kwam dan vaak in aanraking met zo een hulpverlener omdat de situatie escaleerde en op een rustig moment werd er eigenlijk niet eens meer zinnig naar me geluisterd.quote:Op dinsdag 10 oktober 2017 09:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Dit soort dingen vind ik heel erg. Die verbroken relatie had gewoon voorkomen kunnen worden misschien.
[..]
Motiverend? Die mensen hebben een opleiding gehad, zijn erin getraind, en toch doen ze niets voor je ze motiveert? Of schort er soms iets aan hun training en begeleiding? Dat is niet het probleem van de ts. Je kunt niet verwachten dat mensen met psychische problemen altijd leuk en aardig zijn. Bij andere beroepen word je erop afgerekend als je niet goed voorbereid bent op situaties waar je voor geleerd hebt en die bij het werk horen. Maar ja, dat is ineens helemaal niet erg meer bij psychologen. Die hoeven blijkbaar geen moeite te doen om zelf hun emoties uit te schakelen. Tuurlijk er zijn grenzen. Maar een beetje een boze toon in een gesprek? Sorry, maar als dat al ervoor zorgt dat je niet meer geholpen wordt.. Heb het zelf ook meegemaakt, "dit gesprek heeft geen zin, word eerst maar rustig" zodra ik boos werd. Terwijl dat juist al was wat ik overal al hoorde. Ja, waar moet je dan nog met je boosheid terecht? En ik ben ook maar ongevaarlijk net als Fripsel. Ik deed geen extreme dingen. Ik schold niet.
Sla een ander crimineel neer en dan zit ie zelf wel in een gesloten omgeving 🤣quote:Op maandag 9 oktober 2017 00:00 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Als jij daar voor kan zorgen is dat prima.
Excuses aanvaard, insgelijks. natuurlijk sla ik je niet zomaar neer of wens ik jou NIET dood.quote:Op maandag 9 oktober 2017 17:29 schreef Mutiilation het volgende:
[..]
Hoe het bij mij is gegaan:
Ik was op een gegeven moment in het ziekenhuis beland vanwege allerlei vage klachten. Daar kwamen ze er al snel achter dat het niet lichamelijk was en werd doorgestuurd naar de psychiatrie. Daar kon ik 1 week later al terecht. Toen is het balletje gaan rollen, eindeloze vragenlijsten, onderzoeken. Heb zelfs een officiële IQ-test moeten afleggen. Sindsdien zit ik sinds 2005 onafgebroken bij de psychiatrie.
Ik zou zeggen, blijf aandringen bij de huisarts. Als deze huisarts niet ziet dat je psychisch in de knoop zit, vraag dan direct een andere huisarts (dat heb ik ook vaak gedaan, heb al 10 verschillende huisartsen gehad).
Nogmaals sorry voor vannacht. Snap dat als je je in het nauw gedreven voelt het logisch lijkt geweld te gebruiken.
Ik heb het idee, dat ze vrouwen wat beter steunen dan mannen, klopt dat?quote:Op dinsdag 10 oktober 2017 14:28 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik wil eerst even duidelijk maken dat ik niet vind dat hij daarom niet geholpen moet worden. Ik ben ook slecht behandeld omdat ik heel boos kan reageren, wat ik zeg, wat dat betreft ben ik blij dat ik ongevaarlijk ben. Maar ik vind wel dat je je op nuchtere momenten moet realiseren dat het over een grens heen gaat, en dat je al die opgekropte emoties niet aan een persoon kan verwijten wanneer het beter gaat zeg maar. Als dat besef er niet is wordt het wel heel moeilijk voor een hulpverlener toch? Ik vind dat een hulpverlener je de kans moet geven om alle kanten van jezelf te laten zien, maar ik kwam dan vaak in aanraking met zo een hulpverlener omdat de situatie escaleerde en op een rustig moment werd er eigenlijk niet eens meer zinnig naar me geluisterd.
En van dat hele verhaal, is het nog het minst erge dat die relatie over is gelukkig, maar die wachttijden zijn te idioot voor woorden natuurlijk. Als hulpverlening eerder was gestart had ik die relatie misschien zelfs nog wel eerder verbroken.
Ik ben het hier voor 100% mee eens...quote:Op zondag 15 oktober 2017 14:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik denk dat zo ontzettend veel mensen dezelfde gevoelens hebben zoals TS die in dit topic beschrijft.
Ik kan ondanks heftige emoties redelijk goed relativeren en daardoor verlies ik mezelf niet al teveel in radeloosheid. Maar de emoties van onmacht en aan mijn lot overgelaten worden, herken ik wel heel erg goed.
De psychische hulp lijkt in een soort impasse of flow te zitten waar mijn eigen problematiek net niet helemaal op aansluit. Aan de ene kant krijg ik altijd hetzelfde advies opgedrongen zoals "je moet van jezelf houden" en "je moet niet te hoge eisen stellen". Allemaal van die feel-good adviezen die in het blad Happiness staan. Anderzijds krijg ik ook diagnoses opgedrongen en word ik weggezet als outcast. En als ik mezelf probeer te begrijpen en daarvoor diagnosen bij haal, krijg ik daar fel kritiek op dat ik mezelf niet in hokjes moet plaatsen. Ik vind het daarbij ook hypocriet, want ieder mens heeft zijn onzekerheden en probeert zichzelf in een hokje te plaatsen. De menselijke geest werkt nou eenmaal zo dat alles gecategoriseerd wordt, want anders wordt alles wat je hebt geleerd een onbegrijpelijke chaos.
Het verschil tussen mensen die een psychische stoornis hebben en mensen die dat niet hebben, is dat de eerste groep emotioneel ontwricht is geraakt. Dat geeft een gevoel van machteloosheid en leegte. Waardoor die ontwrichting is ontstaan en hoe zich dat manifesteert, is bij iedereen anders.
Ik denk dat je op zich wel veel kan hebben aan psychische hulp. Maar ik denk dat de mentaliteit van de samenleving daarbij heel erg in de weg staat. De meeste mensen zijn zich dat niet bewust en als ze iemand met psychische problemen willen helpen met advies of therapie, doen ze dat vanuit goede bedoelingen. Echter als grote samenleving zijnde worden degenen die outcast zijn afgehouden en mogen ze niet meer terug want ze zijn zwak. Ik denk dat dit primitief en collectief gedrag is, want evolutionair heeft de mens de grootste kans om te overleven en zich te ontwikkelen door de sterkeren meer podium te geven en de zwakkeren apart te zetten. Ook als je mensen verzorgt en betuttelt en heb je daarmee alleen maar goede bedoelingen, voorkom je daarmee wel dat ze mee gaan doen met de samenleving, want als je het tegenovergestelde doet kunnen degenen die zelf ontwricht zijn de hele samenleving ontwrichten.
Nu wil ik daarmee niet zeggen dat je met psychische problemen kansloos bent. Het wordt je echter wel wat moeilijker gemaakt. Als je ondanks dat je problemen toch kan overwinnen en op eigen kracht weer een plek kan krijgen in de samenleving, dan heb je jezelf bewezen dat je eigenlijk een heel krachtig persoon bent. De samenleving zal je dan niet alleen maar accepteren maar ook waarderen.
Beetje filosofisch en diep allemaal! Maar ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen snappen.
Thanks!quote:Op zondag 15 oktober 2017 14:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ik ben het hier voor 100% mee eens...
Je hebt de hypocrisie van officiële diagnose vs zelfdiagnose, het goed bedoelde cliché advies en eigen kracht en participatiesamenleving vs betutteling /afbrokkelende verzorgingsstaat goed verwoord
Nah mijn ex heeft altijd meer hulp gehad dan ik. Ik heb twee psychologen van hem gezien wn het ging er altijd over hoe ik hem kon helpen ooit, geen die dacht Hmm hoe moet dat voor jonge dat meisje zijn.quote:Op zaterdag 14 oktober 2017 22:12 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Ik heb het idee, dat ze vrouwen wat beter steunen dan mannen, klopt dat?
Nou dat was ook de eerste keer dat ik iets kon samenvatten hoorquote:Op zondag 15 oktober 2017 15:15 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Thanks!
En jij kan het weer in drie heldere zinnen samenvatten Ik moet daarvoor altijd een boek schrijven
Ja maar dat hoort erbij als iemand in therapie is dan steunen ze die meer dan diens naasten omdat diegene anders niet meer komt of zo, dat heeft verder niet met geslacht te maken denk ikquote:Op zondag 15 oktober 2017 17:42 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Nah mijn ex heeft altijd meer hulp gehad dan ik. Ik heb twee psychologen van hem gezien wn het ging er altijd over hoe ik hem kon helpen ooit, geen die dacht Hmm hoe moet dat voor jonge dat meisje zijn.
Oh ja ik heb daar verder ook niet zo over nagedacht maar om aan TS dus aan te geven dat dit er niet zoveel toe doet in mijn ogen.quote:Op zondag 15 oktober 2017 19:38 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nou dat was ook de eerste keer dat ik iets kon samenvatten hoor
[..]
Ja maar dat hoort erbij als iemand in therapie is dan steunen ze die meer dan diens naasten omdat diegene anders niet meer komt of zo, dat heeft verder niet met geslacht te maken denk ik
Ja maar misschien wel bij andere mensen. Voor mij is iedereen gelijk. Ik zeg alleen dat ik het gevoel heb.quote:Op zondag 15 oktober 2017 19:47 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Oh ja ik heb daar verder ook niet zo over nagedacht maar om aan TS dus aan te geven dat dit er niet zoveel toe doet in mijn ogen.
Allemaal leuk, maar ik val gewoon weer terug, dit is niet de eerste keer.quote:Op zondag 15 oktober 2017 14:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik denk dat zo ontzettend veel mensen dezelfde gevoelens hebben zoals TS die in dit topic beschrijft.
Ik kan ondanks heftige emoties redelijk goed relativeren en daardoor verlies ik mezelf niet al teveel in radeloosheid. Maar de emoties van onmacht en aan mijn lot overgelaten worden, herken ik wel heel erg goed.
De psychische hulp lijkt in een soort impasse of flow te zitten waar mijn eigen problematiek net niet helemaal op aansluit. Aan de ene kant krijg ik altijd hetzelfde advies opgedrongen zoals "je moet van jezelf houden" en "je moet niet te hoge eisen stellen". Allemaal van die feel-good adviezen die in het blad Happiness staan. Anderzijds krijg ik ook diagnoses opgedrongen en word ik weggezet als outcast. En als ik mezelf probeer te begrijpen en daarvoor diagnosen bij haal, krijg ik daar fel kritiek op dat ik mezelf niet in hokjes moet plaatsen. Ik vind het daarbij ook hypocriet, want ieder mens heeft zijn onzekerheden en probeert zichzelf in een hokje te plaatsen. De menselijke geest werkt nou eenmaal zo dat alles gecategoriseerd wordt, want anders wordt alles wat je hebt geleerd een onbegrijpelijke chaos.
Het verschil tussen mensen die een psychische stoornis hebben en mensen die dat niet hebben, is dat de eerste groep emotioneel ontwricht is geraakt. Dat geeft een gevoel van machteloosheid en leegte. Waardoor die ontwrichting is ontstaan en hoe zich dat manifesteert, is bij iedereen anders.
Ik denk dat je op zich wel veel kan hebben aan psychische hulp. Maar ik denk dat de mentaliteit van de samenleving daarbij heel erg in de weg staat. De meeste mensen zijn zich dat niet bewust en als ze iemand met psychische problemen willen helpen met advies of therapie, doen ze dat vanuit goede bedoelingen. Echter als grote samenleving zijnde worden degenen die outcast zijn afgehouden en mogen ze niet meer terug want ze zijn zwak. Ik denk dat dit primitief en collectief gedrag is, want evolutionair heeft de mens de grootste kans om te overleven en zich te ontwikkelen door de sterkeren meer podium te geven en de zwakkeren apart te zetten. Ook als je mensen verzorgt en betuttelt en heb je daarmee alleen maar goede bedoelingen, voorkom je daarmee wel dat ze mee gaan doen met de samenleving, want als je het tegenovergestelde doet kunnen degenen die zelf ontwricht zijn de hele samenleving ontwrichten.
Nu wil ik daarmee niet zeggen dat je met psychische problemen kansloos bent. Het wordt je echter wel wat moeilijker gemaakt. Als je ondanks dat je problemen toch kan overwinnen en op eigen kracht weer een plek kan krijgen in de samenleving, dan heb je jezelf bewezen dat je eigenlijk een heel krachtig persoon bent. De samenleving zal je dan niet alleen maar accepteren maar ook waarderen.
Beetje filosofisch en diep allemaal! Maar ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen snappen.
Heb je mijn post daarvoor gelezen?quote:Op zondag 15 oktober 2017 23:35 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Allemaal leuk, maar ik val gewoon weer terug, dit is niet de eerste keer.
Over dat wijkteam, ja is hier volgens mij ook, geen idee of dat de goede is. Bij duurt dat lang.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:10 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Heb je mijn post daarvoor gelezen?
Wat heb je eigenlijk voor aandoening? Heb je echt een psychotische stoornis? Of zijn de psychosen die je hebt gehad met het gevolg van emoties?
Hoe vind je zoiets?quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:39 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Zover ik weet kan je snel terecht bij zo'n wijkteam. Vaak organiseren ze daarbij ook bezigheden zoals creatieve workshops.
Misschien is het niks voor je. Maar je komt er maar op één manier achter.
Als jij daar iemand treft waarmee het klikt, dan kan je met hem of haar op een veel meer gelijkwaardige manier praten dan met een psych. Ik heb zelf dankzij het wijkteam vrijwilligerswerk gevonden waar ik meer aan heb dan therapie. Puur omdat ik erkend word ga ik persoonlijk groeien en ga ik dingen aan mezelf begrijpen.
Ik weet niet waar je woont.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:43 schreef SixSixOne het volgende:
[..]
Hoe vind je zoiets?
Het gene wat ik heb duurt een halfjaar voor dat je aan de beurt ben.
Bij mij doet de huisarts ook niks, ik woon zelf in Hilversum. En het liefst wil ik ook zo gauw mogelijk weg.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ik weet niet waar je woont.
Maar je kan hiermee ook naar de huisarts gaan. Benadruk dat je op korte termijn iets nodig hebt. En als het inderdaad een half jaar gaat duren, vraag of hij mee wilt denken voor een tussenoplossing of een crisissignaleringsplan
Breng het dan op een andere manier. Niet boos worden of dreigen, want dan verpest je het juist.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:50 schreef DisneyXDEE het volgende:
[..]
Bij mij doet de huisarts ook niks, ik woon zelf in Hilversum. En het liefst wil ik ook zo gauw mogelijk weg.
quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Breng het dan op een andere manier. Niet boos worden of dreigen, want dan verpest je het juist.
Maak desnoods een brief of schrijf dingen op die je wilt verwoorden.
Lullig als de huisarts niet lijkt te luisteren. Maar vergeet niet dat hij het erg druk heeft en heel veel mensen ziet. Daarom moet je duidelijk maken dat je niet een probleempje hebt maar dat je nú dingen wilt veranderen.
Ik kwam hier dus net te laat achter.quote:Op maandag 16 oktober 2017 00:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Breng het dan op een andere manier. Niet boos worden of dreigen, want dan verpest je het juist.
Maak desnoods een brief of schrijf dingen op die je wilt verwoorden.
Lullig als de huisarts niet lijkt te luisteren. Maar vergeet niet dat hij het erg druk heeft en heel veel mensen ziet. Daarom moet je duidelijk maken dat je niet een probleempje hebt maar dat je nú dingen wilt veranderen.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |